SiHA olarak da bilinen silahlı insansız hava aracı genellikle bomba füze ve veya ATGM gibi uçak mühimmatlarını t

SİHA olarak da bilinen silahlı insansız hava aracı, genellikle bomba, füze ve/veya ATGM gibi uçak mühimmatlarını taşıyan ve drone saldırıları için kullanılan bir insansız hava aracı (İHA) türüdür. Bu araçlar genellikle gerçek zamanlı insan kontrolü altındadırlar ve farklı özerklik seviyeleri vardır.

Türk Hava Kuvvetleri'ne ait bir Bayraktar TB2 SİHA

ABD Hava Kuvvetleri'ne ait bir MQ-9 Reaper eğitim uçuşu esnasında

Bu tip uçakların yerleşik bir insan pilotu yoktur. Operatör aracı uzaktaki bir terminalden çalıştırdığından, bir insan pilot için gerekli ekipmana ihtiyaç duyulmaz, bu da insanlı bir uçaktan daha düşük bir ağırlık ve daha küçük bir boyuta neden olur. Birçok ülke operasyonel yerli insansız hava muharebe aracına sahiptir ve daha birçok insansız hava muharebe aracı ithal edilmekte veya geliştirme programları devam etmektedir.

Mevcut Modeller

Türk yapımı Baykar Bayraktar Akıncı Taarruzi İnsansız Hava Aracı

Çin yapımı İHA

SİHA Modelleri

Ad	Üretici(ler)	Geliştiren Ülke(ler)
Bayraktar Kızılelma	Baykar Teknoloji
Bayraktar Akıncı		Türkiye
Bayraktar TB2
Bayraktar TB3
TUSAŞ Anka-S	TUSAŞ
TUSAŞ Aksungur	TUSAŞ
	Chengdu Aircraft Industry Group	Çin
	Chengdu Aircraft Industry Group



Hongdu GJ-11
General Atomics MQ-1 Predator	General Atomics Aeronautical Systems	ABD

General Atomics MQ-9 Reaper
		Pakistan
		Pakistan
	İran İslam Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri	İran
Kaman 22	İran İslam Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri
	Qods Havacılık Sanayii
	İran Uçak İmalat Sanayii Şirketi

Muharebe amaçlı da kullanılabilen İstihrabat İHA'lar

Avusturya yapımı helikopter İHA, taşırken

Ad	Üretici(ler)	Geliştiren Ülke(ler)
		Çin
Elbit Hermes 450	Elbit Systems	İsrail
	Israel Aerospace Industries	İsrail
Vestel Karayel	Vestel	Türkiye
	İran Uçak İmalat Sanayii Şirketi	İran
	İran Uçak İmalat Sanayii Şirketi	İran
	Schiebel elektronische Geräte GmbH	Avusturya

Kaynakça

^ . Bulletin of the Atomic Scientists (İngilizce). 11 Mayıs 2017. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017.
^ Kennedy, Caroline; Rogers, James I. (17 Şubat 2015). "Virtuous drones?". The International Journal of Human Rights. 19 (2): 211-227. doi:10.1080/13642987.2014.991217. ISSN 1364-2987.
^ (PDF). College of Aeronautics, Northwestern Polytechnical University, Xi'an 710072, China. 5 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2013.
^ Dowd, Alan. . 23 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2014.
^
Silahlı drone üreten ülke sayısı kaynağa göre değişmektedir. Örneğin bakınız:
- (14 Şubat 2018). "The Military Balance 2018". The Military Balance (İngilizce). Routledge. 118: 21. , Amerika Birleşik Devletleri, İsrail, Çin, Türkiye ve İran listelenmektedir.
- Peter Bergen, David Sterman, Alyssa Sims, Albert Ford, Christopher Mellon. . International Security Program (İngilizce). New America. 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2018. , Amerika Birleşik Devletleri, İsveç, Güney Afrika, Fransa, İspanya, İtalya, Yunanistan, İsviçre, İngiltere, Rusya, Ukrayna, Türkiye, Gürcistan, İsrail, Ürdün, İran, BAE, Suudi Arabistan, Hindistan, Pakistan, Kuzey Kore, Güney Kore, Çin, Tayvan ve Avustralya listelenmektedir.

Dış bağlantılar

[1] . Bulletin of the Atomic Scientists (İngilizce). 11 Mayıs 2017. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017.

[2] Kennedy, Caroline; Rogers, James I. (17 Şubat 2015). "Virtuous drones?". The International Journal of Human Rights. 19 (2): 211-227. doi:10.1080/13642987.2014.991217. ISSN 1364-2987.

[3] (PDF). College of Aeronautics, Northwestern Polytechnical University, Xi'an 710072, China. 5 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2013.

[4] Dowd, Alan. . 23 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2014.

[5] Silahlı drone üreten ülke sayısı kaynağa göre değişmektedir. Örneğin bakınız:
(14 Şubat 2018). "The Military Balance 2018". The Military Balance (İngilizce). Routledge. 118: 21. , Amerika Birleşik Devletleri, İsrail, Çin, Türkiye ve İran listelenmektedir.

Peter Bergen, David Sterman, Alyssa Sims, Albert Ford, Christopher Mellon. . International Security Program (İngilizce). New America. 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2018. , Amerika Birleşik Devletleri, İsveç, Güney Afrika, Fransa, İspanya, İtalya, Yunanistan, İsviçre, İngiltere, Rusya, Ukrayna, Türkiye, Gürcistan, İsrail, Ürdün, İran, BAE, Suudi Arabistan, Hindistan, Pakistan, Kuzey Kore, Güney Kore, Çin, Tayvan ve Avustralya listelenmektedir.

[6] (14 Şubat 2018). "The Military Balance 2018". The Military Balance (İngilizce). Routledge. 118: 21. , Amerika Birleşik Devletleri, İsrail, Çin, Türkiye ve İran listelenmektedir.

[7] Peter Bergen, David Sterman, Alyssa Sims, Albert Ford, Christopher Mellon. . International Security Program (İngilizce). New America. 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2018. , Amerika Birleşik Devletleri, İsveç, Güney Afrika, Fransa, İspanya, İtalya, Yunanistan, İsviçre, İngiltere, Rusya, Ukrayna, Türkiye, Gürcistan, İsrail, Ürdün, İran, BAE, Suudi Arabistan, Hindistan, Pakistan, Kuzey Kore, Güney Kore, Çin, Tayvan ve Avustralya listelenmektedir.