Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Tour de France Champs-Élysées etabı, 1975'ten beri Paris şehrinin sembolik bir caddesi olan Champs-Élysées'de sona eren Tour de France'ın son etabıdır. Dünyanın en ünlü bisiklet yarışının son etabı olarak, onu kazanmak çok prestijli olarak kabul edilir.
Etap tipik olarak Paris'in eteklerinde başlar ve takımlar arasında yarışın açılış kısmı için bir ateşkes vardır, bisikletçiler bir an huzur, kahkaha ve Tour de France'ı bitirme başarısını kutlama fırsatını yakalarlar. Genel klasmanda lider olan bisikletçi -ki genellikle son etapta liderliği tartışılmaz, ancak bu noktada genellikle tartışılmazdır- yolda genellikle bir kadeh şampanya alarak fotoğraflar için poz verir.
Yarışın ikinci bölümü daha çekişmeli geçer. Bu kısmen parke taşlı geniş bir yol olan Champs-Élysées'in bir devresinin altı ila on turundan oluşur. Bisikletçiler zafer elde etmek için pelotondan kaçış yapmaya çalışırlar, ancak 2020 itibarıyla bu tür girişimler yalnızca altı kez (ve 1979'dan beri yalnızca üç kez) zaferle sonuçlanmıştır. Diğer durumlarda (son etabın zamana karşı denendiği 1989 hariç), kazanan toplu bir sprintten geldi ve bu nedenle tipik olarak uzman bir sprinter oldu. Bazen bu, son etabın, genellikle bir sprinter tarafından kazanılan puan klasmanını çözdüğü anlamına gelir.
Parkur aynı zamanda 2014'ten beri düzenlenen bir günlük kadınlar yarışı olan Le Tour de France tarafından düzenlenen La Course'un ilk üç sürümü için de kullanıldı. Bu yıllarda yarış, kermesse tarzı devre yarışı formatında yapıldı. Şanzelize'ye dönüş 2020 yılında La Course için planlanmış, ancak COVID-19 pandemisi nedeniyle Nice'e taşınmıştır.
Tarih
1903'ün ilk Tur'unda bitiş 'daydı]. 1904'ten 1967'ye kadar Parc des Princes pistinde ve 1968'den 1974'e kadar Eddy Merckx'in en parlak döneminde 'deydi.
1974'te, Tur'un eş direktörü ve muhabir , Champs-Élysées'de bir bitiş önerdi. Mourosi, izin almak için doğrudan Fransa Cumhurbaşkanı Valéry Giscard d'Estaing ile temasa geçti. İlk etap 1975'te gerçekleşti: Bu, 25 turluk (163,5 kilometre (101,6 mi)) bir etaptı. Belçikalı sprinti kazandı ve Bernard Thévenet sarı mayoyu Valéry Giscard d'Estaing'in elinden aldı. 1977'de Fransız tek başına kazanan ilk bisikletçi oldu.
1978'den beri, son etap genellikle şehir dışından başladı ve etabın sadece son kısmı ana rotayı takip etti. Tur sayısı altı ile on arasında değişmiştir. Bir zamana karşı olarak yapılan 1989 etabının dikkate değer istisnası dışında, büyük yeniliklerden genellikle kaçınılmıştır. 2013 yılında, 100. Fransa Bisiklet Turu'nun kutlanmasında etap, öğleden sonra başlayan, akşam biten, ayrıca 'nın avlularından Champs Elysées'e giren, doğrudan Louvre Piramidi'nin yanından geçen, bir U dönüşü yapmak yerine Arc de Triomphe'nin etrafında daire çizen ve trafiği kullanan bir geç saate kaydırıldı. 2020 itibarıyla bu değişiklikler sonraki yıllarda da korunmuştur.2015 yılında, kötü hava koşulları yüzünden, Tur organizatörleri Champs-Élysées'e girişte etap bitimine 70 kilometre (43 mi) kala genel klasmanı nötralize ettiklerini açıkladılar.
Varışlar
Son günün yüksek profili ve ortamı nedeniyle etap prestijlidir. Genel Tur sıralamaları genellikle son etaptan önce belirlenir, bu nedenle yarış genellikle Tur'u bitirmenin ve zaman zaman puan klasmanını belirlemenin zaferi içindir. Tour de France'ın lideri, geleneksel olarak, bu son günde liderliği için sorgulanmamıştır. Geleneksel olarak etap, yarış liderinin ekibi tarafından sunulan şampanya, yolda fotoğraf fırsatları ve şakalaşma ile başlar.
Bisikletçiler Paris'e yaklaştıkça, sprinterler ve takımları günün gerçek yarışına başlarken yarış kızışır. Bisikletçiler Paris'in merkezine ulaştığında, 'den yukarı, Place de la Concorde'a geçerek Champs-Élysées'e girerler ve ardından doğrudan Champs-Élysées'e dönerler. Bisikletçiler günümüzde toplam sekiz tur atıyorlar (Arc de Triomphe çevresinde, Champs-Élysées'den aşağı, Tuileries ve Louvre çevresinde ve Place de la Concorde'dan Champs-Élysées'e geri dönüş dahil). Geçmiş Tur'larda, bisikletçiler Tur bitmeden on turu tamamlardı. Bir bisikletçi, bitiş turu boyunca önemli bir dönüm noktasına ulaştığında, pelotonun ilk önce etabın Champs-Elysées bölümüne girmesine izin vermesi gelenekseldir. Böyle bir onur, 17. Fransa Bisiklet Turu'yla rekoru elinde tutan 2012'de son yarışında Amerikalı 'ye verildi.
Bazı sürücüler Champs-Elysées'de pelotondan uzaklaşmaya çalışacak olsa da, başarı şansı zayıf ve bu girişimler genellikle takımların renklerini sergilemeleri için son bir fırsat olarak görülmektedir. Küçük bir grubun etabın düz devresinde sprinter takımlarının kovalama dürtüsüne direnmesi zordur ve ezici çoğunlukla, yarış toplu bir sprintle sona ermiştir.
İlk yıllarda, kaçış galibiyetleri nadir görünmüyordu. 1977 ve 1979 arasında meydana geldi. Bununla birlikte, modern yarış taktiklerinin ortaya çıkmasıyla birlikte, bu başarı çok nadir hale geldi ve bunu başaran az sayıda kişiye Tour lore'da giderek daha değerli bir yer verdi. Bunlar Fransız (1977), Bernard Hinault (1979) ve (1994), Hollandalı (1978), Amerikalı (1987) ve Kazakistanlı Alexander Vinokourov (2005).
Genel klasman
Genel olarak tartışmasız olmasına rağmen, son etabın genel klasmanda lider pozisyona ataklar gördüğü iki durum olmuştur. 1979'da , son etap öncesi Bernard Hinault'un 3.07 gerisindeydi. Zoetemelk, zaferi elde etmek için yeterli zaman kazanmayı umarak son etapta atak yaptı. Hinault, Zoetemelk'i kovaladı ve etap zaferi için onu yendi.
1989'da Greg LeMond Laurent Fignon'u 24 km uzunluğundaki Versay'dan başlayan bireysel zamana karşıda 58 saniye ile yendi. Bunu yaparken, 50 saniye fark kapattı ve 1989 Tour de France zaferini 8 saniye farkla elde etti. Bu, Champs-Élysées'deki ilk (ve tek) zamana karşı final etabıydı. 1964, 1965 ve 1967 Tur'ları, Parc des Princes'e zamana karşı etaplarıyla tamamlandı ve 1968'den 1971'e kadar olan etaplarda 'e (Cipale) zamana karşı etapları yapıldı.
2005 yılında Lance Armstrong genel klasmanda rahat bir liderliğe sahipti, ancak onun arkasında Alexander Vinokourov ve sadece iki saniye farkla beşinci ve altıncı sırada yer aldı. Vinokourov son kilometrede bir kaçışta başarılı oldu ve etap galibiyeti ve bonus saniyeleri sayesinde genel klasmanda Leipheimer'ı geçerek beşinci sıraya yükseldi. Bu durum 2020 itibarıyla, bir grup sprintte etabın kararlaştırılmadığı son zamandır.
Puan klasmanı
Bazı yıllarda puan klasmanı bu son etapta kararlaştırıldı.
1984 yılında, yarışın çoğunda puan klasmanında liderdi, ancak Sean Kelly sondan bir önceki etapta 4 puan farkla liderliği ele geçirdi. Hoste, Kelly'ye karşı son etabı üçüncü bitirdi ve bu da Hoste'u 4 puan farkla kazanan yaptı.
1987 Fransa Bisiklet Turu'nun son etaplarında puan klasmanında liderlik ve arasında değişti. Son etaptan önce, Roche 17 puan öndeydi, ancak son etapta Van Poppel ara sprintlerle 16 puan geri kazandı. Van Poppel'in etaptaki dokuzunculuğu puan klasmanını 16 puanla kazanmak için yeterliydi.
1991 yılında tekerleklerini bariyerlere taktı. 100 metreden daha kısa bir süre kala muhteşem bir çarpışmada tepetaklak yuvarlandı. Bilincini geri kazandıktan sonra, sprinterlerin rekabetini perçinlemesi için çizgiyi geçmesine yardım edildi.
2001 yılında, Stuart O'Grady yarışın çoğunda puan klasmanında lider durumdaydı, ancak son anda Erik Zabel onu geçti.
2003te yeşil mayo, ve Robbie McEwen'ın sırasıyla 2. ve 3. bitirdiği yakın bir finişle sonuçlandı ve Cooke, McEwen'in 214'üne karşı 216 puanla bitirdi.
Kazananlar
Kaynakça
- ^ a b c . LeTour. 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2020.
- ^ (İspanyolca). Medellín: . 28 Temmuz 2019. 28 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2019.
- ^ "Today's back pages: Egan Bernal's 'champagne moment' at the Tour de France". The Week. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Eylül 2020.
- ^ Bonville-Ginn (28 Ağustos 2020). "La Course 2020: All you need to know about the one-day race". . 22 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Eylül 2020.
- ^ Cotton (17 Ekim 2019). "La Course 2020 to return to Paris". . 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Eylül 2020.
- ^ (PDF) (Fransızca). Amaury Sport Organisation. 2009. s. 179. 16 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.
- ^ "1969-1975, The Merckx years". The Story of the Tour de France: 1965-2007, Volume 2. Indianapolis: Dog Ear Publishing. 2008. s. 95. ISBN . Erişim tarihi: 3 Ekim 2019.
- ^ . Le Figaro (Fransızca). 24 Temmuz 2015. 1 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2019.
- ^ (Fransızca). Brüksel: RTBF. 19 Temmuz 2017. 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2019.
- ^ . 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . VeloNews.com. 28 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b . ProCyclingUK.com. 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.
- ^ The Story of the Tour De France: 1965–2007. Dog Ear Publishing. 2008. s. 137. ISBN . 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021.
- ^ . 7 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ The Story of the Tour De France: 1965–2007. Dog Ear Publishing. 2008. s. 201. ISBN . 22 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021.
- ^ "Zabel bags the green in exciting finale". 11 Eylül 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021.
- ^ (Fransızca). 7 Ocak 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010.
- ^ "Bradley Wiggins wins Tour de France title". BBC Sport. BBC. 22 Temmuz 2012. 23 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından .
- ^ Gallagher, Brendan (22 Temmuz 2012). "Tour de France 2012: Mark Cavendish sets stage perfectly for Olympic road race glory". The Daily Telegraph. 23 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından .
- ^ (23 Temmuz 2012). "Tour de France: Mark Cavendish enters history as best-ever Tour sprinter". The Independent. Independent Print. 25 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından .
- ^ "Mark Cavendish outsprinted by Marcel Kittel in Tour de France stage 12". The Guardian. Press Association. 12 Temmuz 2013. 8 Mart 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ Hurcomb, Sophie (27 Temmuz 2014). "Vincenzo Nibali wins 2014 Tour de France; Marcel Kittel takes final stage". . United Kingdom. 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ "Tour de France: Chris Froome wins Tour de France 2015". . 26 Temmuz 2015. 20 Eylül 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Ağustos 2015.
- ^ Wynn, Nigal (24 Temmuz 2016). "Chris Froome wins 2016 Tour de France as André Greipel takes final stage". . United Kingdom. 12 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ Fotheringham, William (23 Temmuz 2017). "Chris Froome wins fourth Tour de France after Champs Elysées procession". The Guardian. 24 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Temmuz 2017.
- ^ Windsor, Richard (29 Temmuz 2018). "Geraint Thomas wins the 2018 Tour de France as Alexander Kristoff takes final stage victory". . United Kingdom. 22 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ "Caleb Ewan wins Tour de France final stage, Egan Bernal takes overall honours". Australia: ABC News. Associated Press. 29 Temmuz 2019. 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ Ostanek, Daniel (18 Temmuz 2021). . CyclingNews. 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2021.
- ^ Fotheringham, Alasdair (24 Temmuz 2022). "Vingegaard crowned Tour de France champion while Philipsen wins stage 21". CyclingNews. 24 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Temmuz 2022.
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Champs-Élysées stage in the Tour de France ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Tour de France Champs Elysees etabi 1975 ten beri Paris sehrinin sembolik bir caddesi olan Champs Elysees de sona eren Tour de France in son etabidir Dunyanin en unlu bisiklet yarisinin son etabi olarak onu kazanmak cok prestijli olarak kabul edilir Etap tipik olarak Paris in eteklerinde baslar ve takimlar arasinda yarisin acilis kismi icin bir ateskes vardir bisikletciler bir an huzur kahkaha ve Tour de France i bitirme basarisini kutlama firsatini yakalarlar Genel klasmanda lider olan bisikletci ki genellikle son etapta liderligi tartisilmaz ancak bu noktada genellikle tartisilmazdir yolda genellikle bir kadeh sampanya alarak fotograflar icin poz verir Yarisin ikinci bolumu daha cekismeli gecer Bu kismen parke tasli genis bir yol olan Champs Elysees in bir devresinin alti ila on turundan olusur Bisikletciler zafer elde etmek icin pelotondan kacis yapmaya calisirlar ancak 2020 itibariyla bu tur girisimler yalnizca alti kez ve 1979 dan beri yalnizca uc kez zaferle sonuclanmistir Diger durumlarda son etabin zamana karsi denendigi 1989 haric kazanan toplu bir sprintten geldi ve bu nedenle tipik olarak uzman bir sprinter oldu Bazen bu son etabin genellikle bir sprinter tarafindan kazanilan puan klasmanini cozdugu anlamina gelir Parkur ayni zamanda 2014 ten beri duzenlenen bir gunluk kadinlar yarisi olan Le Tour de France tarafindan duzenlenen La Course un ilk uc surumu icin de kullanildi Bu yillarda yaris kermesse tarzi devre yarisi formatinda yapildi Sanzelize ye donus 2020 yilinda La Course icin planlanmis ancak COVID 19 pandemisi nedeniyle Nice e tasinmistir Tarih1903 un ilk Tur unda bitis daydi 1904 ten 1967 ye kadar Parc des Princes pistinde ve 1968 den 1974 e kadar Eddy Merckx in en parlak doneminde deydi 1974 te Tur un es direktoru ve muhabir Champs Elysees de bir bitis onerdi Mourosi izin almak icin dogrudan Fransa Cumhurbaskani Valery Giscard d Estaing ile temasa gecti Ilk etap 1975 te gerceklesti Bu 25 turluk 163 5 kilometre 101 6 mi bir etapti Belcikali sprinti kazandi ve Bernard Thevenet sari mayoyu Valery Giscard d Estaing in elinden aldi 1977 de Fransiz tek basina kazanan ilk bisikletci oldu 1978 den beri son etap genellikle sehir disindan basladi ve etabin sadece son kismi ana rotayi takip etti Tur sayisi alti ile on arasinda degismistir Bir zamana karsi olarak yapilan 1989 etabinin dikkate deger istisnasi disinda buyuk yeniliklerden genellikle kacinilmistir 2013 yilinda 100 Fransa Bisiklet Turu nun kutlanmasinda etap ogleden sonra baslayan aksam biten ayrica nin avlularindan Champs Elysees e giren dogrudan Louvre Piramidi nin yanindan gecen bir U donusu yapmak yerine Arc de Triomphe nin etrafinda daire cizen ve trafigi kullanan bir gec saate kaydirildi 2020 itibariyla bu degisiklikler sonraki yillarda da korunmustur 2015 yilinda kotu hava kosullari yuzunden Tur organizatorleri Champs Elysees e giriste etap bitimine 70 kilometre 43 mi kala genel klasmani notralize ettiklerini acikladilar VarislarParke tasli Champs Elysees bolgesinde son etapta 2015 Touricinde fotograflandi 2007 de ye giren bisikletciler Son gunun yuksek profili ve ortami nedeniyle etap prestijlidir Genel Tur siralamalari genellikle son etaptan once belirlenir bu nedenle yaris genellikle Tur u bitirmenin ve zaman zaman puan klasmanini belirlemenin zaferi icindir Tour de France in lideri geleneksel olarak bu son gunde liderligi icin sorgulanmamistir Geleneksel olarak etap yaris liderinin ekibi tarafindan sunulan sampanya yolda fotograf firsatlari ve sakalasma ile baslar Bisikletciler Paris e yaklastikca sprinterler ve takimlari gunun gercek yarisina baslarken yaris kizisir Bisikletciler Paris in merkezine ulastiginda den yukari Place de la Concorde a gecerek Champs Elysees e girerler ve ardindan dogrudan Champs Elysees e donerler Bisikletciler gunumuzde toplam sekiz tur atiyorlar Arc de Triomphe cevresinde Champs Elysees den asagi Tuileries ve Louvre cevresinde ve Place de la Concorde dan Champs Elysees e geri donus dahil Gecmis Tur larda bisikletciler Tur bitmeden on turu tamamlardi Bir bisikletci bitis turu boyunca onemli bir donum noktasina ulastiginda pelotonun ilk once etabin Champs Elysees bolumune girmesine izin vermesi gelenekseldir Boyle bir onur 17 Fransa Bisiklet Turu yla rekoru elinde tutan 2012 de son yarisinda Amerikali ye verildi Bazi suruculer Champs Elysees de pelotondan uzaklasmaya calisacak olsa da basari sansi zayif ve bu girisimler genellikle takimlarin renklerini sergilemeleri icin son bir firsat olarak gorulmektedir Kucuk bir grubun etabin duz devresinde sprinter takimlarinin kovalama durtusune direnmesi zordur ve ezici cogunlukla yaris toplu bir sprintle sona ermistir Ilk yillarda kacis galibiyetleri nadir gorunmuyordu 1977 ve 1979 arasinda meydana geldi Bununla birlikte modern yaris taktiklerinin ortaya cikmasiyla birlikte bu basari cok nadir hale geldi ve bunu basaran az sayida kisiye Tour lore da giderek daha degerli bir yer verdi Bunlar Fransiz 1977 Bernard Hinault 1979 ve 1994 Hollandali 1978 Amerikali 1987 ve Kazakistanli Alexander Vinokourov 2005 Genel klasmanGenel olarak tartismasiz olmasina ragmen son etabin genel klasmanda lider pozisyona ataklar gordugu iki durum olmustur 1979 da son etap oncesi Bernard Hinault un 3 07 gerisindeydi Zoetemelk zaferi elde etmek icin yeterli zaman kazanmayi umarak son etapta atak yapti Hinault Zoetemelk i kovaladi ve etap zaferi icin onu yendi 1989 da Greg LeMond Laurent Fignon u 24 km uzunlugundaki Versay dan baslayan bireysel zamana karsida 58 saniye ile yendi Bunu yaparken 50 saniye fark kapatti ve 1989 Tour de France zaferini 8 saniye farkla elde etti Bu Champs Elysees deki ilk ve tek zamana karsi final etabiydi 1964 1965 ve 1967 Tur lari Parc des Princes e zamana karsi etaplariyla tamamlandi ve 1968 den 1971 e kadar olan etaplarda e Cipale zamana karsi etaplari yapildi 2005 yilinda Lance Armstrong genel klasmanda rahat bir liderlige sahipti ancak onun arkasinda Alexander Vinokourov ve sadece iki saniye farkla besinci ve altinci sirada yer aldi Vinokourov son kilometrede bir kacista basarili oldu ve etap galibiyeti ve bonus saniyeleri sayesinde genel klasmanda Leipheimer i gecerek besinci siraya yukseldi Bu durum 2020 itibariyla bir grup sprintte etabin kararlastirilmadigi son zamandir Puan klasmaniBazi yillarda puan klasmani bu son etapta kararlastirildi 1984 yilinda yarisin cogunda puan klasmaninda liderdi ancak Sean Kelly sondan bir onceki etapta 4 puan farkla liderligi ele gecirdi Hoste Kelly ye karsi son etabi ucuncu bitirdi ve bu da Hoste u 4 puan farkla kazanan yapti 1987 Fransa Bisiklet Turu nun son etaplarinda puan klasmaninda liderlik ve arasinda degisti Son etaptan once Roche 17 puan ondeydi ancak son etapta Van Poppel ara sprintlerle 16 puan geri kazandi Van Poppel in etaptaki dokuzunculugu puan klasmanini 16 puanla kazanmak icin yeterliydi 1991 yilinda tekerleklerini bariyerlere takti 100 metreden daha kisa bir sure kala muhtesem bir carpismada tepetaklak yuvarlandi Bilincini geri kazandiktan sonra sprinterlerin rekabetini percinlemesi icin cizgiyi gecmesine yardim edildi 2001 yilinda Stuart O Grady yarisin cogunda puan klasmaninda lider durumdaydi ancak son anda Erik Zabel onu gecti 2003te yesil mayo ve Robbie McEwen in sirasiyla 2 ve 3 bitirdigi yakin bir finisle sonuclandi ve Cooke McEwen in 214 une karsi 216 puanla bitirdi KazananlarTour de France son etap galipleri Yil Baslangic yeri Mesafe Etap galibikm mi1975 Paris 163 4 102 BEL 1976 Paris 90 7 56 NED 1977 Paris 90 7 56 FRA 1978 Saint Germain en Laye 161 5 100 NED 1979 Le Perreux sur Marne 180 3 112 Bernard Hinault FRA 1980 Fontenay sous Bois 186 1 116 BEL 1981 Fontenay sous Bois 186 6 116 BEL 1982 Fontenay sous Bois 186 8 116 Bernard Hinault FRA 1983 Alfortville 195 121 SUI 1984 Pantin 196 5 122 BEL 1985 Orleans 196 122 BEL 1986 Cosne sur Loire 255 158 ITA 1987 Creteil 192 119 USA 1988 172 5 107 NED 1989 Versay 24 5 15 ITT Greg LeMond USA 1990 Bretigny sur Orge 182 113 BEL 1991 Melun 178 111 URS 1992 La Defense 141 88 GER 1993 196 5 122 UZB 1994 Disneyland 175 109 FRA 1995 Ste Genevieve des Bois 155 96 Djamolidine Abdoujaparov UZB 1996 Palaiseau 147 5 92 ITA 1997 Disneyland 149 5 93 ITA 1998 Melun 147 5 92 BEL 1999 143 5 89 Robbie McEwen AUS 2000 Paris 138 86 ITA 2001 Corbeil Essonnes 160 5 100 CZE 2002 Melun 144 89 Robbie McEwen AUS 2003 160 99 FRA 2004 163 101 Tom Boonen BEL 2005 Corbeil Essonnes 144 5 90 Alexander Vinokourov KAZ 2006 Antony Parc de Sceaux 152 94 Thor Hushovd NOR 2007 130 81 ITA 2008 Etampes 143 89 BEL 2009 160 99 Mark Cavendish GBR 2010 Longjumeau 102 5 642011 Creteil 95 592012 Rambouillet 120 752013 Versay Sarayi 1 335 830 Marcel Kittel GER 2014 Evry 136 852015 Sevr 109 5 68 Andre Greipel GER 2016 Chantilly 113 702017 Montgeron 103 64 Dylan Groenewegen NED 2018 Houilles 116 72 Alexander Kristoff NOR 2019 Rambouillet 128 80 Caleb Ewan AUS 2020 Mantes la Jolie 122 76 Sam Bennett IRL 2021 Chatou 108 4 67 Wout van Aert BEL 2022 116 72 Jasper Philipsen BEL Kaynakca a b c LeTour 29 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Eylul 2020 Ispanyolca Medellin 28 Temmuz 2019 28 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 3 Ekim 2019 Today s back pages Egan Bernal s champagne moment at the Tour de France The Week 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Eylul 2020 Bonville Ginn 28 Agustos 2020 La Course 2020 All you need to know about the one day race 22 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Eylul 2020 Cotton 17 Ekim 2019 La Course 2020 to return to Paris 23 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Eylul 2020 PDF Fransizca Amaury Sport Organisation 2009 s 179 16 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 15 Subat 2010 1969 1975 The Merckx years The Story of the Tour de France 1965 2007 Volume 2 Indianapolis Dog Ear Publishing 2008 s 95 ISBN 978 159858 608 4 Erisim tarihi 3 Ekim 2019 Le Figaro Fransizca 24 Temmuz 2015 1 Agustos 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 3 Ekim 2019 Fransizca Bruksel RTBF 19 Temmuz 2017 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 3 Ekim 2019 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan arsivlendi VeloNews com 28 Temmuz 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi a b ProCyclingUK com 28 Subat 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 28 Subat 2020 The Story of the Tour De France 1965 2007 Dog Ear Publishing 2008 s 137 ISBN 978 1 59858 608 4 27 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Temmuz 2021 7 Eylul 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi The Story of the Tour De France 1965 2007 Dog Ear Publishing 2008 s 201 ISBN 978 1 59858 608 4 22 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Temmuz 2021 Zabel bags the green in exciting finale 11 Eylul 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Temmuz 2021 Fransizca 7 Ocak 2003 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 15 Subat 2010 Bradley Wiggins wins Tour de France title BBC Sport BBC 22 Temmuz 2012 23 Temmuz 2012 tarihinde kaynagindan Gallagher Brendan 22 Temmuz 2012 Tour de France 2012 Mark Cavendish sets stage perfectly for Olympic road race glory The Daily Telegraph 23 Temmuz 2012 tarihinde kaynagindan 23 Temmuz 2012 Tour de France Mark Cavendish enters history as best ever Tour sprinter The Independent Independent Print 25 Temmuz 2012 tarihinde kaynagindan Mark Cavendish outsprinted by Marcel Kittel in Tour de France stage 12 The Guardian Press Association 12 Temmuz 2013 8 Mart 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Eylul 2020 Hurcomb Sophie 27 Temmuz 2014 Vincenzo Nibali wins 2014 Tour de France Marcel Kittel takes final stage United Kingdom 27 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Eylul 2020 Tour de France Chris Froome wins Tour de France 2015 26 Temmuz 2015 20 Eylul 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 31 Agustos 2015 Wynn Nigal 24 Temmuz 2016 Chris Froome wins 2016 Tour de France as Andre Greipel takes final stage United Kingdom 12 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Eylul 2020 Fotheringham William 23 Temmuz 2017 Chris Froome wins fourth Tour de France after Champs Elysees procession The Guardian 24 Temmuz 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Temmuz 2017 Windsor Richard 29 Temmuz 2018 Geraint Thomas wins the 2018 Tour de France as Alexander Kristoff takes final stage victory United Kingdom 22 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Eylul 2020 Caleb Ewan wins Tour de France final stage Egan Bernal takes overall honours Australia ABC News Associated Press 29 Temmuz 2019 19 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Eylul 2020 Ostanek Daniel 18 Temmuz 2021 CyclingNews 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 18 Temmuz 2021 Fotheringham Alasdair 24 Temmuz 2022 Vingegaard crowned Tour de France champion while Philipsen wins stage 21 CyclingNews 24 Temmuz 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Temmuz 2022 Dis baglantilarWikimedia Commons ta Champs Elysees stage in the Tour de France ile ilgili coklu ortam belgeleri bulunur