Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Sözsüz Oyun II (Fransızca Acte sans paroles II), Samuel Beckett'ın Sözsüz Oyun I'den sonra yazdığı ikinci mim oyunudur. Özgün olarak Fransızca yazılan oyun daha sonra Beckett tarafından Act Without Words II adıyla İngilizceye çevrildi. 1950'lerin sonunda yazılan oyun ilk defa Oxford'daki Calderon Press Institute'ta John McGrath yönetiminde oynandı. Oyunun Londra prömiyeri 25 Ocak 1960'ta Michael Horovitz yönetiminde 'ta yapıldı. Oyun ilk defa New Departures'ın Yaz 1959 sayısında yayınlandı.
| Sözsüz Oyun II | |
|---|---|
| Yazar | Samuel Beckett |
| Repliği olmayan karakterler | Dürtüldüklerinde çuvallarından dışarı çıkıp günlük işlerini yapan A ve B |
| İlk gösterim | 25 Ocak 1960, , Londra, John McGrath yönetiminde |
| Orijinal dil | Fransızca |
| Tür | Absürt |
Özet
İki çuval ile düzgün bir elbise yığını, sahnenin arka tarafında "şiddetli aydınlatılmış" alçak bir platformun üzerinde durur. Her iki çuvalda da birer adam vardır; soldakinde B ve sağdakinde A.
Uzun bir sırık (oyun metninde "üvendire" - [İng. "goad"] kelimesi kullanılır) sağdan girer, A'yı günlük rutinine başlaması için uyandırmak üzere sağdaki çuvalı dürter ve çıkar. Bir kez daha dürtülen A sonunda ortaya çıkar. A sarsak ve dağınık şekilde hareket eder. Haplarını yutar, dua eder, rastgele giyinir, bir havucu ısırır ve hemen ardından "tiksintiyle tükürür." “Canı sıkkındır, evhamlı bir hayalperesttir, belki de bir şairdir.” Yaptığı temel faaliyet, açıkça görülen bir amaç olmaksızın, dolu çuvalı sahnenin soluna taşımasıdır. Ardından kendi çuvalına geri girer. Böylece artık B'nin içinde bulunduğu çuvalı üvendirenin eriminde bırakmış olur.
Üvendire, ucuna bir teker takılmış olarak yeniden görünür, diğer çuvalı dürter ve önceki gibi çıkar. B dakik, hızlı ve isteklidir, uyanması için bir defa dürtülmesi yeterli olur. Muhtemelen daha önce düzgünce katlamış olduğu kıyafetleri şimdi dağılmıştır (bu, üçüncü bir kişinin varlığının açık işaretidir) ama B buna aldırmaz ve kendi işine bakar. Nasıl giyinmesi ve elbiselerine nasıl bakması gerektiğini bilmektedir. Kendine de daha iyi bakar (dişlerini fırçalar ve egzersiz yapar), daha organizedir (toplam on bir defa saatine bakar, çuvalların yerini değiştirmeden önce bir harita ve pusula kullanır), ama yine de yaptıkları A'ya göre daha anlamlı değildir. Yapacak daha çok şeyi olsa da B, Beckett'ın oyundaki talimatlarına göre günlük işlerini hızlıca yerine getirir. Böylece geçirdiği zaman A ile yaklaşık olarak aynıdır. Çuvalların yerini değiştirdikten sonra soyunur, elbiselerini yığının üzerine fırlatmak yerine düzgünce katlar ve yeniden çuvalının içine girer.
Artık iki tekerin üzerinde ilerleyen üvendire üçüncü defa görünür ve A'yı uyandırmaya çalışır. Yine iki defa dürtmesi gerekir. A önceki pandomimi tekrar etmeye başlar. Ancak bir anda ışıklar söner ve oyun sona erer.
İlk gösterimin ardından yapılan yorumlar "kafa karışıklığından beğenmemeye" kadar farklılık gösteriyordu. Oyun ABD'deki gösterimlerinde biraz daha başarılı oldu. Ancak Beckett tüm bu tepkiler hakkında Thomas MacGreevy'ye şöyle yazmıştı: "Daha önce hiç böyle güzel bildirimler almamıştım." göre sorun "eleştirmenlerin eski oyunları işe karıştırmadan ve daha önce gösterdikleri tepkileri ussallaştırmadan, karşılarındaki yeni oyun hakkında fikir yürütememeleriydi."
Yorumlar
"Oyun ancak mekanik figürler insanileştirilirse ilgi çekici olur. İnsanlığın içinde bulunduğu tekrar eden kötü durumun, birbirleriyle ilişkisi olmasa bile karakterler arasında paylaşılıyor olması, oyundaki tek rahatlık kaynağıdır." İki adam kendilerini üvendirenin ardındaki harici güçten kurtarmak için birlikte çalışırlar, ancak güç bu çabaya üvendireye tekerlekler ekleyerek karşılık verir. Mantıken bir süre sonra üvendirenin eriminden kurtulmuş olmaları gerekir, ama ne zaman? Eğer üvendire onları dürtmese, çuvallarına tıkılmış olarak mı kalacaklardır? Bu ölüm müdür?
Eugene Webb farklı bir yorumu savunur. Ona göre "üvendire insanın eyleme geçmek için içinde duyduğu güdüyü temsil eder. Eğer insan kendi dışındaki hiçbir şeye güvenemezse, kendi içinde ona umut ve güven verecek bir şey bulabilir mi? Bu konuda oyunun söylemek istediği, insanın içinde, uzun süre eylemsiz kalmamasını sağlayan zorlayıcı bir gücün bulunduğudur.
Adlandırılamayan'ın ünlü kapanış cümlesi "Devam edemem, devam edeceğim"dir. Üvendire bu iki ifadenin arasında olanları gösterir. A ile B aynı zamanda, Godot'yu Beklerken'in zaman geçirmek ve kendilerini oyalamak için amaçsızca boş işler yapan, ancak sonunda kayda değer hiçbir şey elde edemeyen başkahramanları Vladimir ve Estragon'a benzer. Bununla birlikte daha iş adamı görünüşlü olan B "bir çeşit Pozzo'dur... garip şekilde beceriklidir, işkoliktir, sağlıklı yaşam düşkünüdür." A ve B birlikte "bir insan bileşkesi" oluştururlar: B kendine güvenli ve proaktiftir, A ise harici bir tanrıya güvenmeyi tercih eder.
"Oyuna göre hayata, anlaşılamasa da katlanılmalıdır. Zafer yoktur, çözüm yoktur... Süreç üzerinde kontrol yoktur," 'büyük resim' görülemez. Ne A ne de B diğerini sırtında taşıdığının farkındadır [hatta diğerinin varlığını bile bilmezler]... yüklerini sorgulamadan kabullenirler, tıpkı (Beckett eserlerindeki pek çok örnekten biri olarak) nasıl olup da annesinin odasına tıkılıp, ertesi hafta üzerinde birçok düzelti işaretiyle geri dönecek olan metinler yazarak para kazandığını sorgulamayan Molloy gibi. Oyundaki A aylak Molloy'u anımsatırken, B dedektif Moran'a benzer.
Oyundaki tüm hareket bir günde, iki günde, belki de tüm hayatları süresince geçiyor olabilir. Karakterlerin sola doğru ilerleyişi Dante ile Virgil'in İlahi Komedya'da cehenneme inişi gibidir.
"Beckett, Albert Camus'nün Sisifos Söyleni kitabını okurken, insanın tüm çabasının nafile, hayal kırıklığıyla dolu ve saçma oluşuna ilişkin bir sembol keşfetti. Klasik mitolojinin en büyük günahkarlarından biri olan Sisyphos ebedi bir ceza olarak, sürekli aşağıya geri yuvarlanan bir kayayı, bir tepenin zirvesine tekrar tekrar çıkarmak zorundaydı. Ebedi bir canlanma-faaliyet-dinlenme döngüsüne katlanmak için doğmuş olmak da, A ve B'nin cezasını çektikleri günahtır."
Film versiyonları
The Goad
Paul Joyce 1965'te oyunun etkili bir film versiyonunu The Goad (İng. Üvendire) adıyla çekti. Filmde Freddie Jones ve Geoffrey Hinscliff rol aldı. Film, edebiyat ve sanat hakkında bir eleştiri yayını olan Nothing Doing in London'ın 500 kopya basılan ilk sayısında yayınlandı.
NBC yapımı
Amerikan NBC televizyonu oyunun tarafından yönetilmiş bir uyarlamasını 1966'da yayınladı.
Beckett on Film
Oyunun projesi kapsamındaki uyarlaması, 1920'lerden kalma siyah beyaz sessiz filmlerin tarzında bir film olarak çekildi.
Beckett'ın sahne talimatları gereği "mim sahnenin arka tarafına yerleştirilerek tamamı şiddetle aydınlatılmış alçak ve dar bir platform üzerinde oynanmalı" idi. Filmin yönetmeni Enda Hughes bunu sağlayabilmek için filmde platformu bir sahnede değil, bir sinema projektöründen geçmekte olan film şeridinin üzerinde konumlandırdı. A'nın ışıkların kararmasıyla kesilen hareketi de filmde projektörün kapatılmasıyla son buluyordu. Filmde tüm hareket üç film karesi üzerinde gerçekleştiriliyordu. Bu durum Beckett'ın oyunda yapmaya çalıştığı friz etkisini de filmde sağlamış oluyordu.
Kaynakça
- ^ The Faber Companion to Samuel Beckett'ta oyunun 1958'de yazıldığı belirtilmektedir (s. 4). Eugene Webb'in The Plays of Samuel Beckett kitabına göre yazım tarihi 1959'dur (s. 86-90). Deirdre Bair ise, Samuel Beckett: A Biography (s. 500) isimli kitabında Beckett'ın oyun üzerinde 1956'dan beri çalışmakta olduğunu öne sürmüştür.
- ^ a b Schrank, Bernice ve Demastes, William W. (1997). Irish playwrights, 1880-1995: a research and production sourcebook (İngilizce). Greenwood Publishing Group. s. 8. . 19 Mart 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Haziran 2009.
- ^ The Complete Dramatic Works (Samuel Beckett, Faber & Faber, 2006) kitabının 211. sayfasındaki şekle uygun çizildi. (bkz. Resmin açıklama sayfası 6 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
- ^ a b c d Beckett, S., Collected Shorter Plays of Samuel Beckett (London: Faber and Faber, 1984), s. 49
- ^ a b Lamont, R. C., ‘To Speak the Words of “The Tribe”: The Wordlessness of Samuel Beckett’s Metaphysical Clowns’
Burkman, K. H., (Ed.) Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett (London and Toronto: Fairleigh Dickinson University Press, 1987), s. 63 - ^ Bair, D., Samuel Beckett: A Biography (London: Vintage, 1990), s. 545
- ^ Samuel Beckett, Thomas McGreevy'ye mektup, 9 Şubat 1960
- ^ Bair, D., Samuel Beckett: A Biography (London: Vintage, 1990), s. 546
- ^ Ackerley, C. J. ve Gontarski, S. E., (Eds.) The Faber Companion to Samuel Beckett, (London: Faber and Faber, 2006), s. 4
- ^ Webb, E., Two Mimes: Act Without Words I and Act Without Words II 7 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
The Plays of Samuel Beckett (Seattle, University of Washington Press, 1974), s. 86-90 - ^ Beckett, S., Trilogy (London: Calder Publications, 1994), s. 418
- ^ Webb, E., Two Mimes: Act Without Words I and Act Without Words II 7 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
The Plays of Samuel Beckett (Seattle, University of Washington Press, 1974), s. 86-90 - ^ Lamont, R. C., ‘To Speak the Words of “The Tribe”: The Wordlessness of Samuel Beckett’s Metaphysical Clowns’
Burkman, K. H., (Editör) Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett (London and Toronto: Fairleigh Dickinson University Press, 1987), s. 57 - ^ Lamont, R. C., ‘To Speak the Words of “The Tribe”: The Wordlessness of Samuel Beckett’s Metaphysical Clowns’
Burkman, K. H., (Editör) Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett (London and Toronto: Fairleigh Dickinson University Press, 1987), s. 63 - ^ Beckett'ın Polonyalı eleştirmen ve çevirmen Antoni Libera'ya yazdığı yayınlanmamış kişisel bir mektup. Referans olarak: Lamont, R. C., ‘To Speak the Words of “The Tribe”: The Wordlessness of Samuel Beckett’s Metaphysical Clowns’
Burkman, K. H., (Editör) Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett (London and Toronto: Fairleigh Dickinson University Press, 1987), s. 70 not 28 - ^ The Faber Companion to Samuel Beckett kitabına göre (s. 81), Beckett 1942 tarihli Yabancı'yı önemli bulmuştu, ancak Sisifos Söyleni'ndeki varoluşçuluğu reddetmişti. Yine de bu oyunda, o kitaba yapılan mitolojik bir gönderme mevcuttur.
- ^ "Beckett on Film kapsamındaki film versiyonuna ilişkin bir yazı". 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mayıs 2008.
- ^ Barnett, Anthony. Nothing doing in London, Londra, 1968
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Sozsuz Oyun II Fransizca Acte sans paroles II Samuel Beckett in Sozsuz Oyun I den sonra yazdigi ikinci mim oyunudur Ozgun olarak Fransizca yazilan oyun daha sonra Beckett tarafindan Act Without Words II adiyla Ingilizceye cevrildi 1950 lerin sonunda yazilan oyun ilk defa Oxford daki Calderon Press Institute ta John McGrath yonetiminde oynandi Oyunun Londra promiyeri 25 Ocak 1960 ta Michael Horovitz yonetiminde ta yapildi Oyun ilk defa New Departures in Yaz 1959 sayisinda yayinlandi Sozsuz Oyun IIYazarSamuel BeckettRepligi olmayan karakterlerDurtulduklerinde cuvallarindan disari cikip gunluk islerini yapan A ve BIlk gosterim25 Ocak 1960 Londra John McGrath yonetimindeOrijinal dilFransizcaTurAbsurtOzetBeckett tarafindan belirlenmis hareket duzeni Iki cuval ile duzgun bir elbise yigini sahnenin arka tarafinda siddetli aydinlatilmis alcak bir platformun uzerinde durur Her iki cuvalda da birer adam vardir soldakinde B ve sagdakinde A Uzun bir sirik oyun metninde uvendire Ing goad kelimesi kullanilir sagdan girer A yi gunluk rutinine baslamasi icin uyandirmak uzere sagdaki cuvali durter ve cikar Bir kez daha durtulen A sonunda ortaya cikar A sarsak ve daginik sekilde hareket eder Haplarini yutar dua eder rastgele giyinir bir havucu isirir ve hemen ardindan tiksintiyle tukurur Cani sikkindir evhamli bir hayalperesttir belki de bir sairdir Yaptigi temel faaliyet acikca gorulen bir amac olmaksizin dolu cuvali sahnenin soluna tasimasidir Ardindan kendi cuvalina geri girer Boylece artik B nin icinde bulundugu cuvali uvendirenin eriminde birakmis olur Uvendire ucuna bir teker takilmis olarak yeniden gorunur diger cuvali durter ve onceki gibi cikar B dakik hizli ve isteklidir uyanmasi icin bir defa durtulmesi yeterli olur Muhtemelen daha once duzgunce katlamis oldugu kiyafetleri simdi dagilmistir bu ucuncu bir kisinin varliginin acik isaretidir ama B buna aldirmaz ve kendi isine bakar Nasil giyinmesi ve elbiselerine nasil bakmasi gerektigini bilmektedir Kendine de daha iyi bakar dislerini fircalar ve egzersiz yapar daha organizedir toplam on bir defa saatine bakar cuvallarin yerini degistirmeden once bir harita ve pusula kullanir ama yine de yaptiklari A ya gore daha anlamli degildir Yapacak daha cok seyi olsa da B Beckett in oyundaki talimatlarina gore gunluk islerini hizlica yerine getirir Boylece gecirdigi zaman A ile yaklasik olarak aynidir Cuvallarin yerini degistirdikten sonra soyunur elbiselerini yiginin uzerine firlatmak yerine duzgunce katlar ve yeniden cuvalinin icine girer Artik iki tekerin uzerinde ilerleyen uvendire ucuncu defa gorunur ve A yi uyandirmaya calisir Yine iki defa durtmesi gerekir A onceki pandomimi tekrar etmeye baslar Ancak bir anda isiklar soner ve oyun sona erer Ilk gosterimin ardindan yapilan yorumlar kafa karisikligindan begenmemeye kadar farklilik gosteriyordu Oyun ABD deki gosterimlerinde biraz daha basarili oldu Ancak Beckett tum bu tepkiler hakkinda Thomas MacGreevy ye soyle yazmisti Daha once hic boyle guzel bildirimler almamistim gore sorun elestirmenlerin eski oyunlari ise karistirmadan ve daha once gosterdikleri tepkileri ussallastirmadan karsilarindaki yeni oyun hakkinda fikir yurutememeleriydi YorumlarSisyphos tas yuvarlama cezasini cekerken Persephone onu denetiyor yaklasik M O 530 dan kalma bir amfora Oyun ancak mekanik figurler insanilestirilirse ilgi cekici olur Insanligin icinde bulundugu tekrar eden kotu durumun birbirleriyle iliskisi olmasa bile karakterler arasinda paylasiliyor olmasi oyundaki tek rahatlik kaynagidir Iki adam kendilerini uvendirenin ardindaki harici gucten kurtarmak icin birlikte calisirlar ancak guc bu cabaya uvendireye tekerlekler ekleyerek karsilik verir Mantiken bir sure sonra uvendirenin eriminden kurtulmus olmalari gerekir ama ne zaman Eger uvendire onlari durtmese cuvallarina tikilmis olarak mi kalacaklardir Bu olum mudur Eugene Webb farkli bir yorumu savunur Ona gore uvendire insanin eyleme gecmek icin icinde duydugu guduyu temsil eder Eger insan kendi disindaki hicbir seye guvenemezse kendi icinde ona umut ve guven verecek bir sey bulabilir mi Bu konuda oyunun soylemek istedigi insanin icinde uzun sure eylemsiz kalmamasini saglayan zorlayici bir gucun bulundugudur Adlandirilamayan in unlu kapanis cumlesi Devam edemem devam edecegim dir Uvendire bu iki ifadenin arasinda olanlari gosterir A ile B ayni zamanda Godot yu Beklerken in zaman gecirmek ve kendilerini oyalamak icin amacsizca bos isler yapan ancak sonunda kayda deger hicbir sey elde edemeyen baskahramanlari Vladimir ve Estragon a benzer Bununla birlikte daha is adami gorunuslu olan B bir cesit Pozzo dur garip sekilde beceriklidir iskoliktir saglikli yasam duskunudur A ve B birlikte bir insan bileskesi olustururlar B kendine guvenli ve proaktiftir A ise harici bir tanriya guvenmeyi tercih eder Oyuna gore hayata anlasilamasa da katlanilmalidir Zafer yoktur cozum yoktur Surec uzerinde kontrol yoktur buyuk resim gorulemez Ne A ne de B digerini sirtinda tasidiginin farkindadir hatta digerinin varligini bile bilmezler yuklerini sorgulamadan kabullenirler tipki Beckett eserlerindeki pek cok ornekten biri olarak nasil olup da annesinin odasina tikilip ertesi hafta uzerinde bircok duzelti isaretiyle geri donecek olan metinler yazarak para kazandigini sorgulamayan Molloy gibi Oyundaki A aylak Molloy u animsatirken B dedektif Moran a benzer Oyundaki tum hareket bir gunde iki gunde belki de tum hayatlari suresince geciyor olabilir Karakterlerin sola dogru ilerleyisi Dante ile Virgil in Ilahi Komedya da cehenneme inisi gibidir Beckett Albert Camus nun Sisifos Soyleni kitabini okurken insanin tum cabasinin nafile hayal kirikligiyla dolu ve sacma olusuna iliskin bir sembol kesfetti Klasik mitolojinin en buyuk gunahkarlarindan biri olan Sisyphos ebedi bir ceza olarak surekli asagiya geri yuvarlanan bir kayayi bir tepenin zirvesine tekrar tekrar cikarmak zorundaydi Ebedi bir canlanma faaliyet dinlenme dongusune katlanmak icin dogmus olmak da A ve B nin cezasini cektikleri gunahtir Film versiyonlariThe Goad Paul Joyce 1965 te oyunun etkili bir film versiyonunu The Goad Ing Uvendire adiyla cekti Filmde Freddie Jones ve Geoffrey Hinscliff rol aldi Film edebiyat ve sanat hakkinda bir elestiri yayini olan Nothing Doing in London in 500 kopya basilan ilk sayisinda yayinlandi NBC yapimi Amerikan NBC televizyonu oyunun tarafindan yonetilmis bir uyarlamasini 1966 da yayinladi Beckett on Film Oyunun projesi kapsamindaki uyarlamasi 1920 lerden kalma siyah beyaz sessiz filmlerin tarzinda bir film olarak cekildi Beckett in sahne talimatlari geregi mim sahnenin arka tarafina yerlestirilerek tamami siddetle aydinlatilmis alcak ve dar bir platform uzerinde oynanmali idi Filmin yonetmeni Enda Hughes bunu saglayabilmek icin filmde platformu bir sahnede degil bir sinema projektorunden gecmekte olan film seridinin uzerinde konumlandirdi A nin isiklarin kararmasiyla kesilen hareketi de filmde projektorun kapatilmasiyla son buluyordu Filmde tum hareket uc film karesi uzerinde gerceklestiriliyordu Bu durum Beckett in oyunda yapmaya calistigi friz etkisini de filmde saglamis oluyordu Kaynakca The Faber Companion to Samuel Beckett ta oyunun 1958 de yazildigi belirtilmektedir s 4 Eugene Webb in The Plays of Samuel Beckett kitabina gore yazim tarihi 1959 dur s 86 90 Deirdre Bair ise Samuel Beckett A Biography s 500 isimli kitabinda Beckett in oyun uzerinde 1956 dan beri calismakta oldugunu one surmustur a b Schrank Bernice ve Demastes William W 1997 Irish playwrights 1880 1995 a research and production sourcebook Ingilizce Greenwood Publishing Group s 8 ISBN 0 313 28805 4 19 Mart 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Haziran 2009 The Complete Dramatic Works Samuel Beckett Faber amp Faber 2006 kitabinin 211 sayfasindaki sekle uygun cizildi bkz Resmin aciklama sayfasi 6 Aralik 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arsivlendi a b c d Beckett S Collected Shorter Plays of Samuel Beckett London Faber and Faber 1984 s 49 a b Lamont R C To Speak the Words of The Tribe The Wordlessness of Samuel Beckett s Metaphysical Clowns Burkman K H Ed Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett London and Toronto Fairleigh Dickinson University Press 1987 s 63 Bair D Samuel Beckett A Biography London Vintage 1990 s 545 Samuel Beckett Thomas McGreevy ye mektup 9 Subat 1960 Bair D Samuel Beckett A Biography London Vintage 1990 s 546 Ackerley C J ve Gontarski S E Eds The Faber Companion to Samuel Beckett London Faber and Faber 2006 s 4 Webb E Two Mimes Act Without Words I and Act Without Words II 7 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde The Plays of Samuel Beckett Seattle University of Washington Press 1974 s 86 90 Beckett S Trilogy London Calder Publications 1994 s 418 Webb E Two Mimes Act Without Words I and Act Without Words II 7 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde The Plays of Samuel Beckett Seattle University of Washington Press 1974 s 86 90 Lamont R C To Speak the Words of The Tribe The Wordlessness of Samuel Beckett s Metaphysical Clowns Burkman K H Editor Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett London and Toronto Fairleigh Dickinson University Press 1987 s 57 Lamont R C To Speak the Words of The Tribe The Wordlessness of Samuel Beckett s Metaphysical Clowns Burkman K H Editor Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett London and Toronto Fairleigh Dickinson University Press 1987 s 63 Beckett in Polonyali elestirmen ve cevirmen Antoni Libera ya yazdigi yayinlanmamis kisisel bir mektup Referans olarak Lamont R C To Speak the Words of The Tribe The Wordlessness of Samuel Beckett s Metaphysical Clowns Burkman K H Editor Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett London and Toronto Fairleigh Dickinson University Press 1987 s 70 not 28 The Faber Companion to Samuel Beckett kitabina gore s 81 Beckett 1942 tarihli Yabanci yi onemli bulmustu ancak Sisifos Soyleni ndeki varolusculugu reddetmisti Yine de bu oyunda o kitaba yapilan mitolojik bir gonderme mevcuttur Beckett on Film kapsamindaki film versiyonuna iliskin bir yazi 4 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Mayis 2008 Barnett Anthony Nothing doing in London Londra 1968