Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Bal porsuğu (Mellivora capensis), Afrika, Güneybatı Asya ve Hint altkıtasına yayılmış bir memeli türüdür. Geniş yaşam alanı ve çeşitli habitatlarda görülmesi nedeniyle, IUCN Kırmızı Listesi'nde Asgari endişe altındaki tür olarak kaydedilmiştir.
| Bal porsuğu | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Korunma durumu | ||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Mellivora capensis Schreber 1776 | ||||||||||||||||
 Yayılımı |
Sansargiller familyasının Mellivorinae altfamilyasındaki Mellivora cinsinin tek türüdür. İsmine rağmen, bal porsuğu diğer porsuk türlerin benzemez; porsukların aksine, gelinciklerle daha çok ortak özelliğe sahiptir. Bal porsuğu etçil bir türdür. Kalın derisi, gücü ve savunma yetenekleri sayesinde çok az doğal düşmanı vardır. Bal porsuğu, Guinness Dünya Rekorlarının 2002 basımında dünyanın en korkusuz hayvanı olarak geçmektedir. Alet kullanabilen türlerden biridir.
Taksonomi
Bal porsuğunun eski bilimsel adı olan Viverra capensis, Ümit Burnu'nun yakınlarında bulunmuş bir bal porsuğunun derisini tanımlayan Johann Christian Daniel von Schreber tarafından 1777'de kullanılan ikili adlandırma idi.Mellivorae, 1780'de Gottlieb Conrad Christian Storr tarafından cinsin adı olarak önerildi. Mellivorina ise, 1865 yılında John Edward Gray tarafından oymak adı olarak önerildi.
Bal porsuğu, Mellivora cinsinin monotipik türüdür. 1860'larda, porsuk altfamilyasına (Melinae) dahil edilmesine rağmen, günümüzde bal porsuklarının Melinae cinsi ile çok az benzerlik taşıdığı konusunda fikir birliği vardır. Bal porsuğu, sansar altfamilyası Guloninae ile daha yakından ilişkilidir, ancak kendi altfamilyası olan Mellivorinae'ye dahil edilmiştir. Mellivorinae ve Guloninae arasındaki farklar, türlerin (dentisyon formülleri) arasındaki farklılıkları içerir. Bal porsuğu, büyük ve alışılmamış bir Gulonina cinsi olan kutup porsuğu ile aynı altfamilyada olmasa bile, büyük boyutlu gelincik ve kokarca ile benzer türler olarak kabul edilebilir.
Evrimi
Tür, ilk olarak Asya'da, Orta Pliyosen Çağda ortaya çıkmıştır. Türün en yakın akrabası soyu tükenmiş Eomellivora cinsidir. Üst Miyosen dönemde yaşamış olan bu cins, Plioyosen Çağında hem Eski hem de Yeni Dünya'da çeşitli türlere evrilmiştir.
Alttürleri
19. ve 20. yüzyıllarda bal porsuğunun 16 zoolojik örneği tanımlanmış ve alttür olarak önerilmiştir. 12 alttür geçerli takson olarak kabul edilmiştir. Farklı alt türlerin belirlenmesinde dikkate alınan noktalar arasında boyut ve arkadaki beyazlık veya grilik derecesi bulunmaktadır.
| Alttür ve yazarı | Tanımı | Yayılımı | Sinonimler |
|---|---|---|---|
| Cape bal porsuğu (M. c. capensis) (Schreber, 1776)
| Güney ve Güneybatı Afrika | mellivorus (Cuvier, 1798) ratel (Sparrman, 1777) | |
| Hint bal porsuğu (M. c. indica) (Kerr, 1792)
| Daha küçük boyutu, solgun kürkü ve vücudun beyaz ve siyah alanlarını ayıran daha az belirgin yanal beyaz şeridi ile capensisten ayırt edilir. | Üstyurt Platosunun kuzeyi ve Ceyhun nehrinin doğusunda kalan Batı Orta Asya. Eski Sovyet ülkeleri dışında, Afganistan, İran (güneybatı kısmı hariç), Batı Pakistan ve Batı Hindistan'a da yayılmıştır. | mellivorus (Bennett, 1830) ratel (Horsfield, 1851) |
| Nepal bal porsuğu (M. c. inaurita) (Hodgson, 1836) | Daha uzun, daha yünlü kürkü ve topuklarında büyümüş kılları ile Hint bal porsuğundan ayırt edilir | Nepal ve doğusundaki bitişik alanlar | |
| Beyaz sırtlı bal porsuğu (M. c. leuconota) (Sclater, 1867) | Kuyruktan başa kadarki kadar tüm üst taraf, tek tük siyah kıllarla beraber saf kremsi beyazdır. | Batı Afrika, Güney Fas, Eski Fransız Kongosu | |
| Siyah bal porsuğu (M. c. cottoni) (, 1906)
| Kürk tipik olarak tamamen siyahtır, ince ve sert kılları vardır. | Gana, Kuzeydoğu Kongo | sagulata (Hollister, 1910) |
| Çad Gölü bal porsuğu (M. c. concisa) (Thomas ve , 1907) | Diğer alt türlerden ayırt edici özelliği, bel bölgesinde çoğu türde görülen beyaz kılların olmamasıdır. | Sahel ve Sudan bölgeleri, Somaliland bölgesine kadar | brockmani (Wroughton and Cheesman, 1920) buchanani (Thomas, 1925) |
| Benekli bal porsuğu (M. c. signata) (Pocock, 1909) | Başının üstünde kürkü beyaz olmasına rağmen, beyaz renk boyun ve omuzlar üzerinde seyrelmeye başlar ve siyaha dönüştüğü yere kadar seyrekleşmeye devam eder. Çenenin sol tarafında beyaz renk son derece seyrektir. | Sierra Leone | |
| Etiyopya bal porsuğu (M. c. abyssinica) (, 1910) | Etiyopya | ||
| Fars bal porsuğu (M. c. wilsoni) (, 1920) | Güneybatı Irak ve İran | ||
| Kenya bal porsuğu (M. c. maxwelli) (Thomas, 1923) | Kenya | ||
| Arap bal porsuğu (M. c. pumilio) Pocock, 1946 | Hadramut, Arap Yarımadasının Güneyi | ||
| Türkmen bal porsuğu (M. c. buechneri) Baryshnikov, 2000 | İndica ve inaurita altürlerine benzemektedir, ama daha büyük boyutu ve daha dar postorbital konstriksiyonu ile ayırt edilir. | Türkmenistan |
Tanımlama
Bal porsuğu oldukça uzun, belirgin şekilde kalın ve sırt boyunca geniş bir gövdeye sahiptir. Oldukça gevşek olan cildi serbestçe dönmesine ve bükülmesine izin vermektedir. Diğer bal porsuklarıyla savaşmak için adapte olmuş boynundaki cildi 6 cm kalınlığındadır. Ağzı ve burnu kısa olan bal porsuğunun kafası küçük ve kalkıktır. Savaşırken alınacak hasarı azaltmak için gelişmiş bir başka adaptasyon ise küçük gözler ve hafif çıkık kulaklardır.
Bal porsuğu, her ayağında beş ayak parmağı olan kısa ve sağlam bacaklara sahiptir. Ayakları, arka ayaklarda kısa, ön ayaklarda oldukça uzun olan çok güçlü pençelerle donatılmıştır. Bal porsuğu kısmen kalın dalgalı ayak tabanına basarak yürüyen bir hayvandır. Ayak tabanından bileğe kadar kıl yoktur. Kısa kuyruğu uzun kıllarla kaplıdır.
Bal porsuğu Afrika'daki en büyük karasal porsuktur. Yetişkinlerin omuz yüksekliği 23–28 cm, vücut uzunluğu 55–77 cm ve kuyruk uzunluğu 12-30 santimetre arasındadır. Dişiler erkeklerden küçüktür. Afrika'da, erkekler 9 ila 16 kilo arasında, dişiler ise 5 ila 10 kg arasında değişiklik göstermektedir. Farklı çalışmalarda yetişkin bal porsuklarının ortalama ağırlığı 6.4 ila 12 kg arasında ölçülmüştür. Bal porsuklarının medyan ağırlığı ise 9 kilogramdır. Bu özellikleri bal porsuğunu Avrupa porsuğu ve domuz porsuğundan sonra bilinen en büyük üçüncü porsuk türü yapmaktadır. Ayrıca kutup porsuğundan sonraki en büyük dördüncü karasal porsuktur. Bununla birlikte, Irak'da bulunan üç vahşi dişinin ortalama ağırlığı 18 kilogramdı. Bu ağırlık, en büyük erkek kutup porsuklarının ağırlıyla veya sonbaharın sonlarındaki ortalama bir erkek Avrupa porsuğunun ağırlığıyla aynıdır. Bu da bal porsuğunun uygun koşullarda tipik boyutundan çok daha büyük boyutlara ulaşabileceğini göstermektedir. Bununla beraber Hindistan'da bulunan bir dişi ve iki erkeğin kiloları 6.4 kilogram, bölge ortalaması ise 8.4 kilogramdır. Kafatası uzunluğu erkeklerde 13.9-14.5 cm, dişilerde 13 cm'dir.
Bal porsuklarının iki çift meme bezi vardır. Bal porsuğu, porsuklar arasında görülmeyen, tersine çevrilebilir bir anal keseye sahiptir. Bu özellik sırtlan ve Kuyruksürengillerde de görülür. "Boğucu" bir kokusu olan anal kese, bal porsuğu arı kovanlarına saldırırken arıları sakinleştiriyor olabilir.
Avrupa porsuğunun kafatası ile çok az benzerliğe sahip olan kafatası, alaca sansarın kafatasının daha büyük versiyonuna benzemektedir. Kafatasının yapısı çok sağlamdır ve yetişkinlerde bağımsız bir kemik yapısı bulunmamaktadır. Kafatasının beyni içine alan kısmı köpeklerinkinden daha geniştir.
Dişler genellikle düzensiz gelişim belirtileri gösterir, bazı dişler son derece küçüktür, olağandışı açılara sahiptir veya tamamen yoktur. ' Signata alt türündeki bal porsuğunun çenesinin sol tarafında ikinci bir alt azı dişi vardır, ancak sağda değildir. Ağırlıklı olarak yumuşak yiyeceklerle beslenmesine rağmen, bal porsuğunun yanak dişleri genellikle aşınmış olur. Köpek dişi bir etçil için son derece kısadır. Dil, sert gıdaları işlemede yardımcı olan keskin, geriye dönük papillalara sahiptir.
Kış kürkü uzundur (sırt altında 4-5 cm uzunluğunda) ve seyrek, kalın ve sert kıllardan oluşmaktadır. Kıllar, karın, kasık ve yanlarda daha seyrektir. Yazın kürk daha kısadır (sırtta sadece 1.5 cm uzunluğunda) ve daha seyrektir, karın bölgesinin yarısı kılsızdır. Başın ve alt gövdenin kenarları sadece siyahtır. Büyük bir beyaz şerit, başın üstünden kuyruğun tabanına kadar üst gövdeyi kaplar.Cottoni tamamen siyah olan tek alttürdür.
Davranış ve ekoloji
Bal porsuğu çoğunlukla yalnız yaşar, ancak Afrika'da, Mayıs ayında (üreme mevsiminde) çiftler halinde avlandıkları da görülmüştür. Ayrıca avlanmak için yerdomuzu, yaban domuzu ve termitlerin eski yuvalarını kullanırlar. 10 dakika içinde sert zemine tünel kazabilen yetenekli avcılardır. Bu yuvalar genellikle sadece tek bir girişe sahiptir. Herhangi bir yatakla kaplanmamış yuvalama odasına sahip olan yuvalar, sadece 1–3 m uzunluğundadır.
Bal porsuğu, gücü, gaddarlığı ve sertliği ile ünlüdür. Kaçması imkânsız olduğunda neredeyse tüm türlere vahşice ve korkusuzca saldırdığı bilinmektedir. Raporlandığına göre aslan ve sırtlan gibi kendinden çok daha büyük yırtıcıları püskürtmüştür. Arı sokmaları, kirpi okları ve hayvan ısırıkları ciltlerine nadiren nüfuz eder. At, sığır veya Afrika mandası bal porsuğunun yuvasına girerse, saldırıya uğrayacaktır. Kalahari Gemsbok Milli Parkı'nda, bal porsuğu aslan ve Afrika kaya pitonu tarafından öldürülmüştür. Bal porsuğu Afrika parsının potansiyel avıdır.Nil timsahları ve benekli sırtlanlar da zaman zaman bal porsuklarını avlarlar.
Diyet
Bal porsuğu, sansargiller familyasında kutup porsuğunun ardından en çeşitli diyete sahiptir. Yiyeceklerinin büyük bir bölümüne oyuk kazarak erişir. Bal yemeyi tercih eden bal porsuğu arı kovanlarını arar. Ayrıca böcek türleri, kurbağa, kaplumbağa, su kaplumbağası, kertenkele, kemirgen, yılan, kuş ve yumurta ile beslenir. Hayvansal gıdaların dışında çilek, bitki kökü ve soğan da yer. Sebze ararken ağaçları soyar veya taşları yukarı kaldırır. Bazen aslan yavrularını öldürmek için kovalarlar. Bal porsuğu avını ön ayaklarıyla tutar. Avın derisi, kürkü, kılları, eti ve kemikleri de dahil olmak üzere tüm parçalarını yutar. Başlıca küçük omurgalıları yiyen bal porsuğu, birçok omurgalı çeşidini yer. Kgalagadi Sınır Ötesi Parkı'nda gözlemlenen bal porsukları, başlıca kum kertenkelelerini (avlarının %47.9'u), fareleri (avlarının %39.7'si) kum farelerini ve gekoları avlamıştır. Ayrıca kobra ve Afrika kaya pitonu gibi 100 gramdan daha ağır türleri avladıkları da görülmüştür. Kalahari'deki bal porsuklarının yerli koyun ve keçilere saldırdığı, kara mambaları da öldürüp yediği gözlemlenmiştir. Bir bal porsuğunun Nama Karoo'daki çadır kaplumbağalarının kabuklarını parçaladığından şüphelenilmektedir. Hindistan'da bal porsuklarının insan cesetlerini kazdığı söylenmektedir.
Popüler inancın aksine, bal-bulucuların bal porsuğuna rehberlik ettiğine dair bir kanıt yoktur.
Üreme
Bal porsuğunun üreme alışkanlıkları hakkında çok az şey bilinmektedir. Gebelik döneminin 6 ay sürdüğü ve genellikle 2 kör yavrunun doğduğu düşünülmektedir. Yavrular ağlamaklı iniltiler çıkarır. Esaret altında yaklaşık 24 yıldır yaşadıkları bilinen bal porsuklarının doğal hayatta ne kadar yaşadıkları bilinmemektedir. Bal porsuğunun sesi "khrya-ya-ya-ya" şeklindedir. Çiftleşirken erkekler yüksek homurdanma sesleri çıkarır. Köpeklerle karşı karşıya geldiklerinde ise ayı yavrusu gibi çığlık atarlar.
Yayılımı ve habitat
Bal porsuğu Afrika'da Sahra Altı Afrika'nın birçok yerinde, Güney Afrika'nın Batı Kap bölgesinden Güney Fas ve Güneybatı Cezayir'e kadarki alanda yaşamaktadır. Afrika'nın dışında Arap Yarımadası'nda, İran'da, Batı Asya ile Türkmenistan arasındaki bölgede ve Hint altkıtasında yaşamaktadır. Ayrıca Fas'taki 2.600 m rakımlı Atlas Dağları ve Etiyopya'daki 4.000 m rakımlı Bale Dağlarında yaşabilmektedir.
2014 ve 2015 yıllarında, Benin'deki Pendjari Ulusal Parkı'nda bal porsuğunun görüntüsü fotokapana yakalanmıştır.
Notlar
- ^ "Stoffle, the Badger that can escape from anywhere!". BBC. 2014. 19 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Aralık 2019.
- ^ Schreber, J. C. D. (1777). "Das Stinkbinksen". Die Säugethiere in Abbildungen nach der Natur mit Beschreibungen. Erlangen: Wolfgang Walther. ss. 450-451.
- ^ Storr, G. C. C. (1780). "Mellivorae". Prodromus methodi mammalium. Tübingen: Reiss. s. 34.
- ^ Koepfli KP, Deere KA, Slater GJ, Begg C, Begg K, Grassman L, Lucherini M, Veron G, Wayne RK (2008). "Multigene phylogeny of the Mustelidae: Resolving relationships, tempo and biogeographic history of a mammalian adaptive radiation". BMC Biol. Cilt 6. ss. 4-5. doi:10.1186/1741-7007-6-10. (PMC) 2276185 $2. (PMID) 18275614.
- ^ Heptner & Sludskii 2002, ss. 1209–1210
- ^ a b c d e Vanderhaar, J. M.; Yeen Ten Hwang (2003). "Mellivora capensis" (PDF). Mammalian Species, 721. ss. 1-8. doi:10.1644/0.721.1.
- ^ Wozencraft, W.C. (2005). "Order Carnivora". ; Reeder, D.M (Ed.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3. bas.). Johns Hopkins University Press. s. 612. ISBN . OCLC 62265494.
- ^ a b c Rosevear 1974, s. 123
- ^ Pocock 1941, s. 458
- ^ Pocock 1941, s. 462
- ^ a b c d e Rosevear 1974, ss. 126–127
- ^ Pocock, I. R. (1946). "External and cranial characters of some rare Asiatic mammals recently exhibited by the Society". . 115 (3–4). ss. 310-318. doi:10.1111/j.1096-3642.1946.tb00094.x.
- ^ Baryshnikov, G. (2000). "A new subspecies of the honey badger Mellivora capensis from Central Asia". Acta Theriologica. 45 (1). ss. 45-55. doi:10.4098/AT.arch.00-5.
- ^ a b c Rosevear 1974, s. 113
- ^ a b c Kingdon 1989, s. 87
- ^ . badgers.org. 23 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2019.
- ^ Lenain, D., & Ostrowski, S. (1998). Opportunistic predation of trapped mammals by the ratel, Mellivora capensis wilsoni. Zoology in the Middle East, 16(1), 13–18.
- ^ Wroe, S., & Milne, N. (2007). Convergence and remarkably consistent constraint in the evolution of carnivore skull shape 25 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Evolution, 61(5), 1251–1260.
- ^ Sheppey, K., & Bernard, R. T. F. (1984). Relative brain size in the mammalian carnivores of the Cape Province of South Africa 30 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. African Zoology, 19(4), 305–308.
- ^ Ahasan, S. A., Iqbal, M. S., & Shakif-Ul-Azam, M. (2010). Prevalence of parasitic infestations in captive wild carnivores at Dhaka Zoo[]. Magazine of Zoo Outreach Organisation, 25(6), 34.
- ^ Mohammed, A. H. S., Haider, S. K., & Salman, R. A. (2014). Morphological study of the lingual papillae in Mellivora capensis tongue 1 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Journal of US-China Medical Science, 11(1), 42–46.
- ^ Kowalczyk, R., Jȩdrzejewska, B., & Zalewski, A. (2003). Annual and circadian activity patterns of badgers (Meles meles) in Białowieża Primeval Forest (eastern Poland) compared with other Palaearctic populations[]. Journal of Biogeography, 30(3), 463–472.
- ^ Heptner & Sludskii 2002, ss. 1216–1217
- ^ . ARKive. 6 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2012.
- ^ Pocock 1941, s. 456
- ^ For illustrations, see Ewer 1973, s. 98.
- ^ Kingdon 1989, s. 89
- ^ Pocock 1941, s. 1214
- ^ a b Rosevear 1974, ss. 114–16
- ^ a b c Rosevear 1974, ss. 117–118
- ^ Heptner & Sludskii 2002, s. 1213
- ^ Heptner & Sludskii 2002, s. 1225
- ^ Hunter, L. (2011). Carnivores of the World. Princeton: Princeton University Press. ISBN .
- ^ Eloff, F. C. (1984). . Koedoe. 27 (2). ss. 249-258. doi:10.4102/koedoe.v27i2.584. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2019.
- ^ Palomares, F.; (1999). "Interspecific killing among mammalian carnivores" (PDF). The American Naturalist. 153 (5). ss. 492-508. doi:10.1086/303189. hdl:10261/51387. 28 Ocak 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.
- ^ a b Begg, C. M. (2001). Feeding ecology and social organisation of honey badgers (Mellivora capensis) in the southern Kalahari (Doctoral dissertation). Pretoria: University of Pretoria.
- ^ Braczkowski, A.; Watson, L.; Coulson, D.; Randall, R. (2012). "Diet of leopards in the southern Cape, South Africa". African Journal of Ecology. 50 (3). ss. 377-380.
- ^ Hayward, M. W.; Henschel, P.; O'Brien, J.; Hofmeyr, M.; Balme, G. & Kerley, G. I. H. (2006). (PDF). Journal of Zoology. 270 (2). ss. 298-313. doi:10.1111/j.1469-7998.2006.00139.x. 29 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2019.
- ^ Rosevear 1974, s. 120
- ^ Begg, C. M.; Begg, K. S.; Du Toit, J. T.; Mills, M. G. L. (2003). "Sexual and seasonal variation in the diet and foraging behaviour of a sexually dimorphic carnivore, the honey badger (Mellivora capensis)". Journal of Zoology. 260 (3). ss. 301-316. doi:10.1017/S0952836903003789.
- ^ Hoesch, W. (1964). "Beobachtungen an einem zahmen Honigdachs (Mellivora capensis)". Zoologischer Garten. 28 (4). ss. 182-188.
- ^ Lloyd, P. & Stadler, D. A. (1998). "Predation on the tent tortoise Psammobates tentorius: a whodunit with the honey badger Mellivora capensis as prime suspect". South African Journal of Zoology. 33 (4). ss. 200-202. doi:10.1080/02541858.1998.11448472.
- ^ Pocock 1941, s. 464
- ^ Dean, W. R. J.; Siegfried, W. R.; MacDonald, I. A. W. (1990). "The Fallacy, Fact, and Fate of Guiding Behavior in the Greater Honeyguide". Conservation Biology. 4 (1). ss. 99-101. doi:10.1111/j.1523-1739.1990.tb00272.x.
- ^ Heptner & Sludskii 2002, s. 1228
- ^ Pocock 1941, s. 465
- ^ Sogbohossou, E., Aglissi, J. (2017). "Diversity of small carnivores in Pendjari biosphere reserve, Benin". Journal of Entomology and Zoology Studies. 5 (6). ss. 1429-1433. doi:10.22271/j.ento.
Kaynakça
- Ewer, RF (1973). The Carnivores. Cornell University Press. ISBN .
- Heptner, V. G.; Sludskii, A. A. (2002). Mammals of the Soviet Union. Vol. II, part 1b, Carnivores (Mustelidae). Washington, D.C.: Smithsonian Institution Libraries and National Science Foundation. ISBN .
- Kingdon, Jonathan (1989). East African mammals, Volume 3 : an atlas of evolution in Africa. University of Chicago Press. ISBN .
- Pocock, R. I. (1941). Fauna of British India: Mammals Volume 2. Londra: Taylor and Francis.
- Rosevear, Donovan Reginald (1974). The Carnivores of West Africa. Londra: . ISBN .
Dış bağlantılar
| Wikimedia Commons'ta Bal porsuğu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
- Vanderhaar, Jane M.; Hwang, Yeen Ten (30 Temmuz 2003). "Mellivora capensis" (PDF). , 721. ss. 1-8. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 25 Aralık 2019.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Bal porsugu Mellivora capensis Afrika Guneybati Asya ve Hint altkitasina yayilmis bir memeli turudur Genis yasam alani ve cesitli habitatlarda gorulmesi nedeniyle IUCN Kirmizi Listesi nde Asgari endise altindaki tur olarak kaydedilmistir Bal porsuguKorunma durumuAsgari endise altinda IUCN 2 3 Biyolojik siniflandirmaAlem AnimaliaSube ChordataSinif MammaliaTakim CarnivoraFamilya MustelidaeAlt familya MellivorinaeCins MellivoraTur M capensisIkili adlandirmaMellivora capensis Schreber 1776Yayilimi Sansargiller familyasinin Mellivorinae altfamilyasindaki Mellivora cinsinin tek turudur Ismine ragmen bal porsugu diger porsuk turlerin benzemez porsuklarin aksine gelinciklerle daha cok ortak ozellige sahiptir Bal porsugu etcil bir turdur Kalin derisi gucu ve savunma yetenekleri sayesinde cok az dogal dusmani vardir Bal porsugu Guinness Dunya Rekorlarinin 2002 basiminda dunyanin en korkusuz hayvani olarak gecmektedir Alet kullanabilen turlerden biridir TaksonomiMuseum national d histoire naturelle de sergilenen bir bal porsugu iskeleti Bal porsugunun eski bilimsel adi olan Viverra capensis Umit Burnu nun yakinlarinda bulunmus bir bal porsugunun derisini tanimlayan Johann Christian Daniel von Schreber tarafindan 1777 de kullanilan ikili adlandirma idi Mellivorae 1780 de Gottlieb Conrad Christian Storr tarafindan cinsin adi olarak onerildi Mellivorina ise 1865 yilinda John Edward Gray tarafindan oymak adi olarak onerildi Bal porsugu Mellivora cinsinin monotipik turudur 1860 larda porsuk altfamilyasina Melinae dahil edilmesine ragmen gunumuzde bal porsuklarinin Melinae cinsi ile cok az benzerlik tasidigi konusunda fikir birligi vardir Bal porsugu sansar altfamilyasi Guloninae ile daha yakindan iliskilidir ancak kendi altfamilyasi olan Mellivorinae ye dahil edilmistir Mellivorinae ve Guloninae arasindaki farklar turlerin dentisyon formulleri arasindaki farkliliklari icerir Bal porsugu buyuk ve alisilmamis bir Gulonina cinsi olan kutup porsugu ile ayni altfamilyada olmasa bile buyuk boyutlu gelincik ve kokarca ile benzer turler olarak kabul edilebilir Evrimi Tur ilk olarak Asya da Orta Pliyosen Cagda ortaya cikmistir Turun en yakin akrabasi soyu tukenmis Eomellivora cinsidir Ust Miyosen donemde yasamis olan bu cins Plioyosen Caginda hem Eski hem de Yeni Dunya da cesitli turlere evrilmistir Altturleri 19 ve 20 yuzyillarda bal porsugunun 16 zoolojik ornegi tanimlanmis ve alttur olarak onerilmistir 12 alttur gecerli takson olarak kabul edilmistir Farkli alt turlerin belirlenmesinde dikkate alinan noktalar arasinda boyut ve arkadaki beyazlik veya grilik derecesi bulunmaktadir Alttur ve yazari Tanimi Yayilimi SinonimlerCape bal porsugu M c capensis Schreber 1776 Guney ve Guneybati Afrika mellivorus Cuvier 1798 ratel Sparrman 1777 typicus Smith 1833 vernayi Roberts 1932 Hint bal porsugu M c indica Kerr 1792 Daha kucuk boyutu solgun kurku ve vucudun beyaz ve siyah alanlarini ayiran daha az belirgin yanal beyaz seridi ile capensisten ayirt edilir Ustyurt Platosunun kuzeyi ve Ceyhun nehrinin dogusunda kalan Bati Orta Asya Eski Sovyet ulkeleri disinda Afganistan Iran guneybati kismi haric Bati Pakistan ve Bati Hindistan a da yayilmistir mellivorus Bennett 1830 ratel Horsfield 1851 ratelus Fraser 1862 Nepal bal porsugu M c inaurita Hodgson 1836 Daha uzun daha yunlu kurku ve topuklarinda buyumus killari ile Hint bal porsugundan ayirt edilir Nepal ve dogusundaki bitisik alanlarBeyaz sirtli bal porsugu M c leuconota Sclater 1867 Kuyruktan basa kadarki kadar tum ust taraf tek tuk siyah killarla beraber saf kremsi beyazdir Bati Afrika Guney Fas Eski Fransiz KongosuSiyah bal porsugu M c cottoni 1906 Kurk tipik olarak tamamen siyahtir ince ve sert killari vardir Gana Kuzeydogu Kongo sagulata Hollister 1910 Cad Golu bal porsugu M c concisa Thomas ve 1907 Diger alt turlerden ayirt edici ozelligi bel bolgesinde cogu turde gorulen beyaz killarin olmamasidir Sahel ve Sudan bolgeleri Somaliland bolgesine kadar brockmani Wroughton and Cheesman 1920 buchanani Thomas 1925 Benekli bal porsugu M c signata Pocock 1909 Basinin ustunde kurku beyaz olmasina ragmen beyaz renk boyun ve omuzlar uzerinde seyrelmeye baslar ve siyaha donustugu yere kadar seyreklesmeye devam eder Cenenin sol tarafinda beyaz renk son derece seyrektir Sierra LeoneEtiyopya bal porsugu M c abyssinica 1910 EtiyopyaFars bal porsugu M c wilsoni 1920 Guneybati Irak ve IranKenya bal porsugu M c maxwelli Thomas 1923 KenyaArap bal porsugu M c pumilio Pocock 1946 Hadramut Arap Yarimadasinin GuneyiTurkmen bal porsugu M c buechneri Baryshnikov 2000 Indica ve inaurita alturlerine benzemektedir ama daha buyuk boyutu ve daha dar postorbital konstriksiyonu ile ayirt edilir TurkmenistanTanimlamaBal porsugu oldukca uzun belirgin sekilde kalin ve sirt boyunca genis bir govdeye sahiptir Oldukca gevsek olan cildi serbestce donmesine ve bukulmesine izin vermektedir Diger bal porsuklariyla savasmak icin adapte olmus boynundaki cildi 6 cm kalinligindadir Agzi ve burnu kisa olan bal porsugunun kafasi kucuk ve kalkiktir Savasirken alinacak hasari azaltmak icin gelismis bir baska adaptasyon ise kucuk gozler ve hafif cikik kulaklardir Bal porsugu her ayaginda bes ayak parmagi olan kisa ve saglam bacaklara sahiptir Ayaklari arka ayaklarda kisa on ayaklarda oldukca uzun olan cok guclu pencelerle donatilmistir Bal porsugu kismen kalin dalgali ayak tabanina basarak yuruyen bir hayvandir Ayak tabanindan bilege kadar kil yoktur Kisa kuyrugu uzun killarla kaplidir Bal porsugu Afrika daki en buyuk karasal porsuktur Yetiskinlerin omuz yuksekligi 23 28 cm vucut uzunlugu 55 77 cm ve kuyruk uzunlugu 12 30 santimetre arasindadir Disiler erkeklerden kucuktur Afrika da erkekler 9 ila 16 kilo arasinda disiler ise 5 ila 10 kg arasinda degisiklik gostermektedir Farkli calismalarda yetiskin bal porsuklarinin ortalama agirligi 6 4 ila 12 kg arasinda olculmustur Bal porsuklarinin medyan agirligi ise 9 kilogramdir Bu ozellikleri bal porsugunu Avrupa porsugu ve domuz porsugundan sonra bilinen en buyuk ucuncu porsuk turu yapmaktadir Ayrica kutup porsugundan sonraki en buyuk dorduncu karasal porsuktur Bununla birlikte Irak da bulunan uc vahsi disinin ortalama agirligi 18 kilogramdi Bu agirlik en buyuk erkek kutup porsuklarinin agirliyla veya sonbaharin sonlarindaki ortalama bir erkek Avrupa porsugunun agirligiyla aynidir Bu da bal porsugunun uygun kosullarda tipik boyutundan cok daha buyuk boyutlara ulasabilecegini gostermektedir Bununla beraber Hindistan da bulunan bir disi ve iki erkegin kilolari 6 4 kilogram bolge ortalamasi ise 8 4 kilogramdir Kafatasi uzunlugu erkeklerde 13 9 14 5 cm disilerde 13 cm dir Bal porsuklarinin iki cift meme bezi vardir Bal porsugu porsuklar arasinda gorulmeyen tersine cevrilebilir bir anal keseye sahiptir Bu ozellik sirtlan ve Kuyruksurengillerde de gorulur Bogucu bir kokusu olan anal kese bal porsugu ari kovanlarina saldirirken arilari sakinlestiriyor olabilir Avrupa porsugunun kafatasi ile cok az benzerlige sahip olan kafatasi alaca sansarin kafatasinin daha buyuk versiyonuna benzemektedir Kafatasinin yapisi cok saglamdir ve yetiskinlerde bagimsiz bir kemik yapisi bulunmamaktadir Kafatasinin beyni icine alan kismi kopeklerinkinden daha genistir Dis yapisi Disler genellikle duzensiz gelisim belirtileri gosterir bazi disler son derece kucuktur olagandisi acilara sahiptir veya tamamen yoktur Signataalt turundeki bal porsugunun cenesinin sol tarafinda ikinci bir alt azi disi vardir ancak sagda degildir Agirlikli olarak yumusak yiyeceklerle beslenmesine ragmen bal porsugunun yanak disleri genellikle asinmis olur Kopek disi bir etcil icin son derece kisadir Dil sert gidalari islemede yardimci olan keskin geriye donuk papillalara sahiptir Kis kurku uzundur sirt altinda 4 5 cm uzunlugunda ve seyrek kalin ve sert killardan olusmaktadir Killar karin kasik ve yanlarda daha seyrektir Yazin kurk daha kisadir sirtta sadece 1 5 cm uzunlugunda ve daha seyrektir karin bolgesinin yarisi kilsizdir Basin ve alt govdenin kenarlari sadece siyahtir Buyuk bir beyaz serit basin ustunden kuyrugun tabanina kadar ust govdeyi kaplar Cottoni tamamen siyah olan tek altturdur Davranis ve ekolojiKgalagadi Sinir Otesi Parki nda yetiskin bir yavruyu tasiyor Guney Afrika Bal porsugu cogunlukla yalniz yasar ancak Afrika da Mayis ayinda ureme mevsiminde ciftler halinde avlandiklari da gorulmustur Ayrica avlanmak icin yerdomuzu yaban domuzu ve termitlerin eski yuvalarini kullanirlar 10 dakika icinde sert zemine tunel kazabilen yetenekli avcilardir Bu yuvalar genellikle sadece tek bir girise sahiptir Herhangi bir yatakla kaplanmamis yuvalama odasina sahip olan yuvalar sadece 1 3 m uzunlugundadir Bal porsugu gucu gaddarligi ve sertligi ile unludur Kacmasi imkansiz oldugunda neredeyse tum turlere vahsice ve korkusuzca saldirdigi bilinmektedir Raporlandigina gore aslan ve sirtlan gibi kendinden cok daha buyuk yirticilari puskurtmustur Ari sokmalari kirpi oklari ve hayvan isiriklari ciltlerine nadiren nufuz eder At sigir veya Afrika mandasi bal porsugunun yuvasina girerse saldiriya ugrayacaktir Kalahari Gemsbok Milli Parki nda bal porsugu aslan ve Afrika kaya pitonu tarafindan oldurulmustur Bal porsugu Afrika parsinin potansiyel avidir Nil timsahlari ve benekli sirtlanlar da zaman zaman bal porsuklarini avlarlar Diyet Hint bal porsugu dogal bir akarsudan su icerken Bal porsugu sansargiller familyasinda kutup porsugunun ardindan en cesitli diyete sahiptir Yiyeceklerinin buyuk bir bolumune oyuk kazarak erisir Bal yemeyi tercih eden bal porsugu ari kovanlarini arar Ayrica bocek turleri kurbaga kaplumbaga su kaplumbagasi kertenkele kemirgen yilan kus ve yumurta ile beslenir Hayvansal gidalarin disinda cilek bitki koku ve sogan da yer Sebze ararken agaclari soyar veya taslari yukari kaldirir Bazen aslan yavrularini oldurmek icin kovalarlar Bal porsugu avini on ayaklariyla tutar Avin derisi kurku killari eti ve kemikleri de dahil olmak uzere tum parcalarini yutar Baslica kucuk omurgalilari yiyen bal porsugu bircok omurgali cesidini yer Kgalagadi Sinir Otesi Parki nda gozlemlenen bal porsuklari baslica kum kertenkelelerini avlarinin 47 9 u fareleri avlarinin 39 7 si kum farelerini ve gekolari avlamistir Ayrica kobra ve Afrika kaya pitonu gibi 100 gramdan daha agir turleri avladiklari da gorulmustur Kalahari deki bal porsuklarinin yerli koyun ve kecilere saldirdigi kara mambalari da oldurup yedigi gozlemlenmistir Bir bal porsugunun Nama Karoo daki cadir kaplumbagalarinin kabuklarini parcaladigindan suphelenilmektedir Hindistan da bal porsuklarinin insan cesetlerini kazdigi soylenmektedir Populer inancin aksine bal bulucularin bal porsuguna rehberlik ettigine dair bir kanit yoktur Ureme Bal porsugunun ureme aliskanliklari hakkinda cok az sey bilinmektedir Gebelik doneminin 6 ay surdugu ve genellikle 2 kor yavrunun dogdugu dusunulmektedir Yavrular aglamakli iniltiler cikarir Esaret altinda yaklasik 24 yildir yasadiklari bilinen bal porsuklarinin dogal hayatta ne kadar yasadiklari bilinmemektedir Bal porsugunun sesi khrya ya ya ya seklindedir Ciftlesirken erkekler yuksek homurdanma sesleri cikarir Kopeklerle karsi karsiya geldiklerinde ise ayi yavrusu gibi ciglik atarlar Yayilimi ve habitatBal porsugu Afrika da Sahra Alti Afrika nin bircok yerinde Guney Afrika nin Bati Kap bolgesinden Guney Fas ve Guneybati Cezayir e kadarki alanda yasamaktadir Afrika nin disinda Arap Yarimadasi nda Iran da Bati Asya ile Turkmenistan arasindaki bolgede ve Hint altkitasinda yasamaktadir Ayrica Fas taki 2 600 m rakimli Atlas Daglari ve Etiyopya daki 4 000 m rakimli Bale Daglarinda yasabilmektedir 2014 ve 2015 yillarinda Benin deki Pendjari Ulusal Parki nda bal porsugunun goruntusu fotokapana yakalanmistir Notlar Stoffle the Badger that can escape from anywhere BBC 2014 19 Ocak 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 25 Aralik 2019 Schreber J C D 1777 Das Stinkbinksen Die Saugethiere in Abbildungen nach der Natur mit Beschreibungen Erlangen Wolfgang Walther ss 450 451 Storr G C C 1780 Mellivorae Prodromus methodi mammalium Tubingen Reiss s 34 Koepfli KP Deere KA Slater GJ Begg C Begg K Grassman L Lucherini M Veron G Wayne RK 2008 Multigene phylogeny of the Mustelidae Resolving relationships tempo and biogeographic history of a mammalian adaptive radiation BMC Biol Cilt 6 ss 4 5 doi 10 1186 1741 7007 6 10 PMC 2276185 2 PMID 18275614 Heptner amp Sludskii 2002 ss 1209 1210 a b c d e Vanderhaar J M Yeen Ten Hwang 2003 Mellivora capensis PDF Mammalian Species 721 ss 1 8 doi 10 1644 0 721 1 Wozencraft W C 2005 Order Carnivora Reeder D M Ed Mammal Species of the World A Taxonomic and Geographic Reference 3 bas Johns Hopkins University Press s 612 ISBN 978 0 8018 8221 0 OCLC 62265494 a b c Rosevear 1974 s 123 Pocock 1941 s 458 Pocock 1941 s 462 a b c d e Rosevear 1974 ss 126 127 Pocock I R 1946 External and cranial characters of some rare Asiatic mammals recently exhibited by the Society 115 3 4 ss 310 318 doi 10 1111 j 1096 3642 1946 tb00094 x Baryshnikov G 2000 A new subspecies of the honey badger Mellivora capensis from Central Asia Acta Theriologica 45 1 ss 45 55 doi 10 4098 AT arch 00 5 a b c Rosevear 1974 s 113 a b c Kingdon 1989 s 87 badgers org 23 Aralik 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 25 Aralik 2019 Lenain D amp Ostrowski S 1998 Opportunistic predation of trapped mammals by the ratel Mellivora capensis wilsoni Zoology in the Middle East 16 1 13 18 Wroe S amp Milne N 2007 Convergence and remarkably consistent constraint in the evolution of carnivore skull shape 25 Aralik 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Evolution 61 5 1251 1260 Sheppey K amp Bernard R T F 1984 Relative brain size in the mammalian carnivores of the Cape Province of South Africa 30 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde African Zoology 19 4 305 308 Ahasan S A Iqbal M S amp Shakif Ul Azam M 2010 Prevalence of parasitic infestations in captive wild carnivores at Dhaka Zoo olu kirik baglanti Magazine of Zoo Outreach Organisation 25 6 34 Mohammed A H S Haider S K amp Salman R A 2014 Morphological study of the lingual papillae in Mellivora capensis tongue 1 Agustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde Journal of US China Medical Science 11 1 42 46 Kowalczyk R Jȩdrzejewska B amp Zalewski A 2003 Annual and circadian activity patterns of badgers Meles meles in Bialowieza Primeval Forest eastern Poland compared with other Palaearctic populations olu kirik baglanti Journal of Biogeography 30 3 463 472 Heptner amp Sludskii 2002 ss 1216 1217 ARKive 6 Subat 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 27 Kasim 2012 Pocock 1941 s 456 For illustrations see Ewer 1973 s 98 Kingdon 1989 s 89 Pocock 1941 s 1214 a b Rosevear 1974 ss 114 16 a b c Rosevear 1974 ss 117 118 Heptner amp Sludskii 2002 s 1213 Heptner amp Sludskii 2002 s 1225 Hunter L 2011 Carnivores of the World Princeton Princeton University Press ISBN 978 0 691 15228 8 Eloff F C 1984 Koedoe 27 2 ss 249 258 doi 10 4102 koedoe v27i2 584 17 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 25 Aralik 2019 Palomares F 1999 Interspecific killing among mammalian carnivores PDF The American Naturalist 153 5 ss 492 508 doi 10 1086 303189 hdl 10261 51387 28 Ocak 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 10 Ekim 2020 a b Begg C M 2001 Feeding ecology and social organisation of honey badgers Mellivora capensis in the southern Kalahari Doctoral dissertation Pretoria University of Pretoria Braczkowski A Watson L Coulson D Randall R 2012 Diet of leopards in the southern Cape South Africa African Journal of Ecology 50 3 ss 377 380 Hayward M W Henschel P O Brien J Hofmeyr M Balme G amp Kerley G I H 2006 PDF Journal of Zoology 270 2 ss 298 313 doi 10 1111 j 1469 7998 2006 00139 x 29 Subat 2020 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 25 Aralik 2019 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link Rosevear 1974 s 120 Begg C M Begg K S Du Toit J T Mills M G L 2003 Sexual and seasonal variation in the diet and foraging behaviour of a sexually dimorphic carnivore the honey badger Mellivora capensis Journal of Zoology 260 3 ss 301 316 doi 10 1017 S0952836903003789 Hoesch W 1964 Beobachtungen an einem zahmen Honigdachs Mellivora capensis Zoologischer Garten 28 4 ss 182 188 Lloyd P amp Stadler D A 1998 Predation on the tent tortoise Psammobates tentorius a whodunit with the honey badger Mellivora capensis as prime suspect South African Journal of Zoology 33 4 ss 200 202 doi 10 1080 02541858 1998 11448472 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link Pocock 1941 s 464 Dean W R J Siegfried W R MacDonald I A W 1990 The Fallacy Fact and Fate of Guiding Behavior in the Greater Honeyguide Conservation Biology 4 1 ss 99 101 doi 10 1111 j 1523 1739 1990 tb00272 x Heptner amp Sludskii 2002 s 1228 Pocock 1941 s 465 Sogbohossou E Aglissi J 2017 Diversity of small carnivores in Pendjari biosphere reserve Benin Journal of Entomology and Zoology Studies 5 6 ss 1429 1433 doi 10 22271 j ento KaynakcaEwer RF 1973 The Carnivores Cornell University Press ISBN 978 0 8014 8493 3 Heptner V G Sludskii A A 2002 Mammals of the Soviet Union Vol II part 1b Carnivores Mustelidae Washington D C Smithsonian Institution Libraries and National Science Foundation ISBN 978 90 04 08876 4 Kingdon Jonathan 1989 East African mammals Volume 3 an atlas of evolution in Africa University of Chicago Press ISBN 978 0 226 43721 7 Pocock R I 1941 Fauna of British India Mammals Volume 2 Londra Taylor and Francis Rosevear Donovan Reginald 1974 The Carnivores of West Africa Londra ISBN 978 0 565 00723 2 Dis baglantilarWikimedia Commons ta Bal porsugu ile ilgili ortam dosyalari bulunmaktadir Vikitur de konuyla ilgili taksonomik bilgiler bulunur Mellivora capensis Vanderhaar Jane M Hwang Yeen Ten 30 Temmuz 2003 Mellivora capensis PDF 721 ss 1 8 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 25 Aralik 2019