Dionysiaka Dionysiaca eski bir Yunan epik şiiridir ve Nonnus un en önemli eserlerinden biridir Dionysiaka 48 kitaptan

Dionysiaka (Dionysiaca) eski bir Yunan epik şiiridir ve Nonnus'un en önemli eserlerinden biridir. Dionysiaka, 48 kitaptan ve 20.426 satırdan oluşan bir destandır. Homeros lehçesi ve dactylic hexameters ile yazılmış günümüze ulaşan en uzun Grek-Roman şiiridir. Ana konusu Dionysos'un hayatı, Hindistan'a yaptığı sefer ve onun muzaffer dönüşüdür.

2. yüzyıldan kalma bir Roma lahitinde tasvir edilen Dionysos'un zaferi. Dionysos, panterler tarafından çekilen bir arabaya biner; alayı filler ve diğer egzotik hayvanları içerir.

Kompozisyon

Şiirin MS 5. yüzyılda yazıldığı düşünülmektedir. Eksik olduğu iddiası, 48 sayısının İlyada ve Odysseia'daki kitapların toplamı olarak önemli bir sayı olması gerçeğinden ayrı olarak, Dionysiaka'nın son kitabı olan 48. kitapta Dionysos'un bir oğlunun (Iacchus) doğumunun önemini gözden kaçırır. Nonnus'un, Dionysiaka'yı Hristiyanlığa geçmeden ve Aziz Yuhanna İncili'nin bir ayet tefsiri olan diğer uzun şiirinden önce yazdığı eski görüş, artık itibardan düşmüştür; çünkü birçok belirti Dionysiaka'nın daha sonraki eseri olduğuna işaret etmektedir, çünkü geç antik kültürün eklektizmi eksiktir. Editörler, 39. kitabın içerdiği tutarsızlıklar ve zorluklara, aynı zamanda serinin kalanıyla uyuşmazlığına dikkat çekerek, bunu eksik kitapların olduğunun kanıtı olarak göstermişlerdir.

Şiirsel modeller

Nonnus için birincil modeller Homeros ve erkek Yunan epik şairlerdir ; Homerik dil, ölçüler, bölümler ve tanımlayıcı ölçüler Dionysiaka'nın merkezindedir. Euripides'in Bakkhalar'ında etkisi, muhtemelen Dionysos'u anlatan ve günümüze ulaşmayan diğer trajedilerin etkisi gibi önemlidir. Eserleri yalnızca kopuk parçalar halinde günümüze ulaşan şairlere olan borcunu anlamak çok daha zordur, ancak muhtemelen daha önceki şairlerin Dionysos'un hayatına ilişkin yaklaşımlarını, örneğin Euphorion'un kayıp şiirleri, Laranda'lı Peisander'in ayrıntılı ansiklopedik mitolojik şiirleri, Dionysios ve Soteirichus gibi. Hesiodos'un şiirinin yansımaları, özellikle Kadın Kataloğu; Pindaros ve Kallimahos, Nonnus'un eserlerinde görülebilir. Theocritus'un etkisi Nonnus'un pastoral temalara odaklanmasında tespit edilebilir. Son olarak, Virgilius ve özellikle Ovidius, Nonnus'un şiir tarzını etkilemiş görünmektedir.

Etkileri

*Dionysiaca* 15. 84–90'ı gösteren papirüs kodeksinin detayı (P. Berol. env. 10567, 6. veya 7. yüzyıl).

Nonnus'un Geç Antik Çağ şairleri üzerinde, özellikle Musaeus, Colluthus, Christodorus ve Dracontius'un üzerinde önemli bir etkisi olduğu görülmektedir. Bizans dünyasında sürekli olarak önemini korumuştur ve etkisi Genesius ve Planudes'te görülebilir. Rönesans'ta Poliziano onu batıda popüler hale getirmiştir ve Goethe 18. yüzyılda ona hayran kalmıştır. Ayrıca 19. yüzyıl İngiltere'sinde Thomas Love Peacock tarafından oldukça sevilmiştir.

Metrikler ve Stil

Nonnus'un ölçütleri, şairin daktil altı ayaklı dizesi ve yenilikleri dikkatli bir şekilde ele alışı için akademisyenler tarafından geniş çapta takdir görmüştür.Homeros, 32 çeşit altı ayaklı dizeye sahipken, Nonnus sadece 9 varyasyon kullanır, seçmelerden kaçınır, çoğunlukla zayıf durma ölçütleri kullanır ve kelime yerleştirme ile ilgili çeşitli ahenk ve hece kurallarına uyar. Nonnus'un ölçü konusunda bu kadar titiz olması özellikle dikkat çekicidir, çünkü Nonnus'un zamanında klasik şiirin niceliksel ölçüsü yerini vurgulu ölçüye bırakıyordu. Bu ölçüsel kısıtlamalar, yeni bileşiklerin, sıfatların ve türetilmiş sözcüklerin yaratılmasını teşvik etti ve Nonnus'un çalışması, herhangi bir Yunan şiirinde en fazla uydurma çeşitliliğine sahiptir.

Şiir özellikle düzem çeşitliliği içerir. Nonnus, şiirini doğrusal bir kronolojiye göre düzenlemiyor gibi görünmektedir; daha ziyade, bölümler gevşek bir kronolojik sıraya ve konuya göre düzenlenmiştir, tıpkı Ovidius'un Metamorfozları gibidir. Şiir, yol gösterici ilke olarak çeşitliği, anlatı, biçim ve düzendeki bölünmüşlüğü gösterir. Önsözde şekil değiştiren bir tanrı olan Proteus'un ortaya çıkışı, Nonnus'un çeşitli tarzı için bir metafor görevi görür. Nonnus, 10-11'de Ampelus'u, 15-16'da Nicaea'yı ve 41-43'te Beroe'yi ele alışı gibi anlatı bölümlerinin çoğunda alıntı şiir stilini kullanır. Bu alıntı şiirler, genel anlatı çerçevesine dahil edilmiştir ve şiirin öne çıkan özelliklerinden bazılarıdır. Nonnus ayrıca şiiri boyunca, özellikle de Kitap 25'teki Dionysos ve diğer kahramanların karşılaştırılmasında synkrisis tarzı(objelerin ve insanların karşılaştırılması) karşılaştırma kullanır. Düzenin karmaşıklığı ve dilin zenginliği, şiirin tarzının Nonnian "Barok" olarak adlandırılmasına neden olmuştur.

Dionysiaka'ya kritik tepkiler

Nonnus'un şiirinin boyutu ve İmparatorluk ve Bizans edebiyatı arasındaki geç tarihi, Dionysiaka'nın bilim insanlarından nispeten az ilgi görmesine neden oldu. Encyclopædia Britannica'ya (8. baskı, 1888) katkıda bulunan kişi, şiirin "engin ve biçimsiz lüksü, güzel ama yapay anlatımı, eylem ve tutkuyu karakterin tüm ihmaline karşı betimlediğini" belirterek, "O'nun başlıca değeri, Homerik altı ayaklı dizeyi kullanmasının sistematik mükemmelliğidir. Ancak dizelerin doğruluğu, onu monoton hale getirir. Ardıllarının kelime dağarcığı üzerindeki etkisi de aynı şekilde çok önemliydi" diyerek, şiire 19. yüzyılın tutumunu güzel, yapay ve düzensiz bir hikâye koleksiyonu olarak ifade etmektedir. Diğer birçok geç klasik şairde olduğu gibi, daha yeni akademisyenler 19. yüzyıl bilim insanlarının değer yüklü yargılarından kaçındı ve Nonnus'un eserlerini yeniden değerlendirmeye ve iyileştirmeye çalıştı. Bugün Nonnian bursunun iki ana odak noktası vardır: mitoloji ve yapı.

Nonnus'un Dionysos efsanesine ilişkin özlü anlatımları ve onun değişken gelenekleri ve kayıp kaynakları kullanması, bilginleri onu kayıp Helenistik şiiri ve mitsel gelenekleri kurtarmak için bir kanal olarak kullanmaya teşvik etti. Nonnus'un Loeb Klasik Kitaplığı'ndaki baskısı, şiirdeki Dionysos mitolojisinin "düşüşünü" gösteren ve eserin tek değerinin kayıp mitolojinin bir deposu olduğunu ima eden bir "mitolojik giriş" içerir. Nonnus, klasik din, Helenistik şiir ve Geç Antik Çağ araştıranlar için önemli bir mitoloji ve bilgi kaynağı olmaya devam etmektedir. Bununla birlikte, son zamanlarda bilim insanları, Nonnus'un şiirde mitolojiyi çağdaş olaylar hakkında konuşmanın bir yolu olarak, jenerik geleneklerle oynamanın bir yolu olarak ve öncekilerle ilişki kurmanın bir yolu olarak kullanmasına daha olumlu bir şekilde odaklandılar. Bu da şiirsel ve anlatı tarzının cesaret verici bir şekilde yeniden değerlendirilmesine yol açmıştır.

Dionysiaka'nın alışılmamış yapısı, şiirin bilimsel olarak sert eleştirisine sebep oldu. Robert Shorrock ve Francois Vian, şiirin yapısını yeniden incelemenin ön saflarında yer aldılar.

İçindekiler

Zeus ve Typhon'un savaşı. Bir Kalkidian siyah figürlü hidriadan B Yüzü, c. 550 M.Ö.

Kitap 1 - Şiir, şairin ilham perilerini çağırmak için yaptığı konuşmayla açılır ve zengin bir tarzda Dionysos'un hayatının çeşitli bölümlerini söylemeye bağlılığını belirtir. Anlatı Dionysos'un kökenleriyle başlar: Zeus, Europa'yı kaçırır ve Europa'nın babası, oğlu Kadmos'a kızını aramasını emreder. Zeus nympha Plouton ile sevişirken dikkati dağılır, böylece canavar Typhon, annesi Gaia'nın (dünya) emirlerine uyarak Zeus'un silahlarını (şimşekleri) çalar ve dünyaya hükmetmeye çalışır ve gittiği her yerde kaos ve yıkıma neden olur. Zeus sonra Europa'yla sevişir, ancak korkunç durumun farkına vardığında, Pan, Eros ve Kadmos'u yardıma çağırır: Pan Kadmos'u çoban kılığına sokar ve Zeus, silahlarını geri alırken, Kadmos'un Typhon'u kırsal bir şarkı ve Eros'un yardımıyla cezbetmesi gerekir. Typhon, Kadmos'un şarkısından o kadar etkilenmiştir ki, Kadmos'un aslında Zeus'a nasıl yenildiğini anlatan şarkısını anlamadan, ona karşılığında ne isterse vereceğini söyler.

2. Kitap – Zeus, Typhon'dan yıldırımını geri alır ve Kadmos'u güvenli bir yere götürür. Typhon, Kadmos'un ve Zeus'un silahlarının ortadan kaybolduğunu fark edince, tüm zehirleriyle ve hayvanlarının yardımıyla kozmosa saldırır. Kaos ve yıkım bunu izler. Gece boyunca Zeus, Zafer (Nike) tarafından savaşmaya teşvik edilir. Ertesi sabah Typhon, Zeus'u savaşa davet eder ve tüm kozmosu etkileyen uzun bir savaştan sonra yenilir ve Zeus tarafından öldürülür. Dünya kendini onarırken Zeus, Kadmos'a, Ares ve Afrodit'in kızı Harmonia'yı vadeder ve ona Thebai'yi kurmasını emreder .

Kitap 3 – Kadmos'un gemisi denizde dolaşır ve Harmonia'nın üvey annesi Elektra ve üvey kardeşi Emathion ile birlikte yaşadığı Semadirek Adası'nda (Samothrace) durur. Güzel saraylarında onlara katılarak Elektra'ya soyundan bahseder. Hermes, Elektra'ya üvey kızı Harmonia'yı Kadmos'a çeyizsiz olarak vermesini teklif eder.

Kitap 4 – Harmonia, yoksulluğu nedeniyle Cadmus ile evlenmeyi reddeder, ancak Afrodit mahalledeki bir kız olan Peisinoe'nin şeklini alır ve Kadmos'un güzelliğine övgüler düzerek onu ikna eder. Harmonia, Semadirek'i, Yunanistan'a yelken açan Kadmos ile isteyerek terk eder. Kadmos, Delphi'deki kahine danışır. Kahin ona bir ineği bir yerde oturana kadar takip etmesini ve ineğin durduğu yerde Thebai'yi bulacağını söyler. Thebai'yi bulduğu yerde Ares'in ejderhasını öldürür (böylece tanrının öfkesini kendine çeker), ejderhanın dişlerini yere eker ve yerden Spartoi adı verilen yer-adamlar çıkar.

Kitap 5 – Kadmos daha sonra Thebai şehrini kurar ve şehrin yedi kapısını yedi tanrı ve gezegene adar. Tanrılar, Harmonia ile Kadmos'un düğününe katılır ve onlara düğün hediyesi verirler, bunlardan biri Afrodit'in Harmonia'ya verdiği kolyedir. Bu evlilikten dört kızı (Autonoe, , ve Semele) ve bir oğlu () olur. Kadmos, Autonoe'u bir mucit olarak bilinen 'a verir. Autonoe ve Ariestaeos'un tutkulu bir avcı olan Akteon isimli oğulları olur. Akteon, bir gün Artemis'in bir pınarda çıplak yıkandığını görür ve bu yüzden bir geyiğe dönüştürülür ve Akteon'un köpekleri onu parçalar. Autonoe ve Aristaeus, oğullarının cesedini ararlar, ancak Akteon'un hayaleti babasına görünüp,ona bir geyiğin kemiklerini bulup gömmesini söylediğinde, cesedinden kalanları bulabilirler. Agave, Ekhion ile evlenir ve bu evlilikten Pentheus doğar. , Athamas ile evlenir. Semele ise, Persephone'un doğurduğu oğlu Dionysos'un (Zagreus) ölümüne içerleyen Zeus'a ayrılmıştır. Persephone'nin hikâyesinin başlangıcı: Olympus'un tüm tanrıları ona delice aşıktır.

6. Kitap – Demeter, Zeus'a kızgındır, çünkü Zeus, Persephone'nin kendisi tarafından yakında tecavüze uğrayacağını kehanet eden, kehanet tanrısı Astraios'a inanmaktadır. Demeter, Persephone'yi bir mağaraya gizler, ancak Zeus bir yılan şekline girer ve Persephone ile yatar. Bu birliktelikten Zagreus'u doğurur. Hera'nın emriyle Titanlar Zagreus'u öldürür ve onu parçalara bölerler. Öfkeyle, Zeus dünyayı sular altında bırakarak kırsal tanrılara ve nehirlere zarar verir.

7. Kitap - Dünyadaki yaşam sefil hale gelir. Zaman tanrısı Aion, Zeus'a ölümlülerin yaşamını kolaylaştırması için yalvarır. Zeus, Dionysos'un doğumunun her şeyi değiştireceğini tahmin eder. Eros, Zeus'u Semele'ye aşık eder. Semele, ölümünü öngören korkunç bir kabustan sonra uyanır, rüyasında yıldırım tarafından yok edilmektedir ve kehaneti önlemek için ona Zeus'a kurban vermesi söylenir. Kurbanın kanıyla bulanmış halde, Zeus'un güzelliğini gördüğü ve ona deliler gibi aşık olduğu yakınlardaki bir nehirde çıplak yıkanır. O gece Zeus Semele'ye yatağında katılır ve kur yaparken farklı hayvanlara dönüşür.

8. Kitap – Semele, Dionysos'a hamile kalır. Kıskançlık (Envy), Hera'ya olan biteni anlatır. Hera, genç kızın güvendiği yaşlı bir kadın kılığına girer ve Zeus'u yıldırımıyla silahlanmış olarak görmeyi istemesi için onu kandırır. Semele de öyle yapar ve Zeus ona hayır diyemez. Gök gürültüsü ateşi Semele'yi diri diri yakar ve Zeus onu ölümsüzleştirir.

Olympia'dan Praxiteles tarafından Hermes ve bebek Dionysos heykeli.

9. Kitap – Zeus, Dionysos'u ateşten kurtarır ve doğmaya hazır olana kadar onu uyluğuna diker. Hermes doğumdan sonra bebek Dionysos'u alır ve onu Hera onları delirtene kadar nehir perileri Lamos'un kızlarına götürür. Hermes sonra çocuğu Ino'ya verir ve Ino da Dionysos'u hizmetçisi Mystis'in bakımına verir; Mystis, Dionysos'a mistizmin ritüellerini öğretir. Hera, Dionysos'un nerede olduğunu öğrenir, ancak Hermes ondan önce Dionysos'a ulaşır ve onu Rhea'nın bakımına devreder. Dionysos, Lydia dağlarında yetişir ve burada avlanmayı, hayvanlara hükmetmeyi öğrenir. İlk uğraşları, annesi Semele'yi gururlandırır. Bu arada, Apollon ona acıyıp akıl sağlığını geri verene kadar, çıldıran Ino tepelerde dolaşır. İno'nun kocası Athamas Themisto ile evlenirken, Ino'nun ev halkı onun ortadan kaybolmasının yasını tutar.

Kitap 10 – Themisto delirir ve oğlunu öldürür. Athamas da delirir ve oğlu Learchos katleder. İno, Athamas oğlu Melicertes'i öldürmek üzereyken oraya ulaşır ve oğlu Melicertes'i kurtararak denize atlar, bu esnada tanrılaştırılır. Bu arada, Dionysos genç bir delikanlı olur ve Lydia'da satir halkıyla birlikte yaşamaktadır. İlk defa halkından biri olan Ampelos'a (Vine/Asma) aşık olur. Çocuğa olan tutkusu, tıpkı tanrıların tüm genç aşıklarına yaptığı gibi, yakında öleceğini fark etmesiyle yok olur. Dionysos ve Ampelos bir dizi spor yarışmasına katılırlar, tanrı çocuğun kazanmasına izin verir.

Kitap 11 – Dionysos bir yüzme yarışması düzenler ve Ampelos'un kazanmasına izin verir. Ampelos başarısından çok memnundur ve bir kutlama şekli olarak Bacchante kılığına girer. Dionysos, bir tanrının onların mutluluğunu kıskanması ve onu öldürmeye çalışması ihtimaline karşı çocuğu kendisine yakın durması konusunda uyarır. Bir alamet Dionysos'a Ampelos'un öleceğini ve bir asma olacağını söyler. Ate (Kuruntu) Ampelos'u kıskandırır; ona Dionysos ve tanrıların genellikle arkadaşlarına özel bir hediye, özel bir binek hayvanı verdiğini hatırlatır ve kendisine bir boğa istemesini önerir. Aldanan Ampelos boğaya biner ve Selene'den daha iyi bir boğa binicisi olduğunu söyleyerek Selene'yi kışkırtır. Selene, boğayı sokması için bir at sineği gönderir. Hayvan tekmelemeye başlar ve Ampelos yere düşer. Bir satir, Dionysos'a kötü haberi getirir. Dionysos cesedi cenaze için hazırlar ve uzun bir ağıt yakar. Eros, birbirine aşık iki yakışıklı genç Calamos ve Carpos'un hikâyesiyle onu teselli etmeye ve dikkatini dağıtmaya çalışır. Bir yüzme yarışması sırasında Carpos boğulur ve onsuz yaşayamayan Calamos intihar eder. Calamos nehrin sazları, Carpos ise toprağın meyvesi olur. Dionysos hikâyeyle teselli bulur ama yas onu terk etmez. Bu arada Mevsimler, Güneş Helios'un evini ziyaret eder.

Kitap 12 – Sonbahar, asmanın ne zaman yeryüzünde görüneceğini ve onun kişisel özelliği olacağını sorar. Geleceğin tüm kehanetlerinin kazındığı Phanes tabletlerindeki açıklamalar, Ampelos'un bir asmaya dönüşmesinin tahmin etmektedir. Bu arada Dionysos, Ampelos için yas tutar. Ampelos asmaya dönüşür ve Dionysos, Ampelos'un ölümden nasıl kurtulduğunu düşünerek ilk kez şarabı yapar. Dionysos, asmayı kişisel bir nitelik olarak benimser ve diğer tanrılardan üstün olduğunu iddia eder, çünkü başka hiçbir bitki bu kadar güzel ve insanlığa bu kadar neşe getirmez. Asmanın kökeni hakkında ikinci bir efsanenin eklenmesi: asma vahşi doğada büyümektedir ve Dionysos üzümlerin suyunu emen bir yılan görene kadar asma bilinmemektedir; Dionysos ve satirleri ilk şarap presini yaparlar, ardından ilk kez şarap yaparlar ve hasadın ilk şölenini tamamen sarhoş olarak geçirirler.

Kitap 13 – Zeus, İris'i Rhea'nın salonlarına gönderir ve Dionysos'a Olympos'taki tanrılara katılmak istiyorsa dinsiz Hintlere karşı bir savaş yapmasını emreder. Rhea, Dionysos için birlikleri toplar. Yunanistan'dan yedi birlik ve yedi dış birlik dahil olmak üzere kahraman birliklerin kataloğu verilir.

Kitap 14 – Yine Rhea tarafından Dionysos için derlenen yarı ilahi birliklerin kataloğu verilir. Dionysos, Astraeis liderliğindeki ilk Hint birliği ile karşılaşana kadar ordusunu harekete geçirir. Hera, Astraeis'i Bakkhos birliklerine karşı savaşa gitmek için kandırır. Maenadlar ve satirler, Dionysos onlara acıyana ve komşu göl Astacid'in sularını değiştirene kadar Hint birliklerini katleder. Hintler şarabı ilk kez denerler.

Kitap 15 – Hintler sarhoş olur, uykuya daldıklarında Dionysos birlikleri tarafından bağlanırlar. Astacid Gölünün yakınında yaşayan bakire nympha Nicaea (İznik), avcılıktan hoşlanır ve bir kadın gibi davranmayı reddeder. Çoban (pastoral şarkının kişileşmesi) ona aşık olur ve ona kur yapar. Nicaea onu dinlemeyi bile reddeder. Hymnos o kadar çaresiz kalır ki, ondan kendisini öldürmesini bile ister (karşılıksız aşıkların konuşmalarında sıkça kullanılan bir cümledir). Nicaea, kelimenin tam anlamıyla satırı alır ve onu vurarak öldürür. Doğa ve doğa tanrıları, ölü çobana yas tutar ve intikam için çağrıda bulunur.

Kitap 16 – Eros, Dionysos'ta Nicaea için çılgın bir arzu uyandırır. Dionysos kıza kur yapar ve kızın nefret edeceği bir takım hediyeler sunar. Nicaea bir gün avlandıktan sonra, Hintlere karşı yapılan ilk savaşta Dionysos'un sularını şaraba dönüştürdüğü nehirden su içer. Sarhoş olan Nicaea uykuya dalar ve Hymnos'u öldürmenin cezası olarak Dionysos tarafından tecavüze uğrar. Dionysos onu terk eder ve kız uyandığında tecavüze uğradığını anlar. Tecavüzcüsünü bulmaya çalışır ama çok geçmeden hamile olduğunu anlar ve Telete'yi doğurur. Dionysos, hem Hintlere karşı yaptığı ilk savaşı anmak için hem de nympha'nın adına Nicaea(İznik) şehrini kurar.

17. Kitap – Dionysos doğuda seyahat eder ve bir çoban olan Brongus tarafından kır tarzında ağırlanır. Misafirperverliği için teşekkür eden Dionysos ona biraz şarap verir ve ona asmanın nasıl yetiştirileceğini ve hasat edileceğini öğretir. Astraeis, Hint kralı Deriades'in damadı Orontes'e, Hint ordusunun yenilgisini ve suların şaraba dönüştüğü olayı bildirir. Orontes öfkelenir ve birliklerine kadınsı Dionysos'tan ve kadınlardan oluşan ordusundan korkmamaları için nutuk çeker. Hintlere saldırır ve ilk başta kazanır gibi görünürler, ancak Dionysos dokuz bin adam gibi çığlık atıyor ve onların kazanmasını engeler. Orontes ve Dionysos teke tek dövüşürler: Orontes'in göğsüne bir asma salkımının dokunuşu zırhını parçalamaya yeterlidir. Orontes kılıcını kendi karnına saplar ve kendisini yakınlardaki nehre atarak ona adını verir (Orontes nehri ). Bakkhos birlikleri Hintlere katleder. Astraeis kaçmayı başarır.

Kitap 18 - Dionysos Asur'a gider, kral Staphylus ("üzüm salkımı"), eşi Methe ("Sarhoşluk) ve oğlu Botrys (" Üzüm") sarhoş bir kutlama ile muhteşem saraylarında onu eğlendirirler. Onlarla geçirdiği gece boyunca rüyasında vahşi kral 'un bir aslanın geyiğe saldırması gibi ona saldırdığını görür. Ertesi sabah Staphylus, Dionysos'a muhteşem hediyeler verir ve onu savaşmaya teşvik eder. Dionysos Asur'u asmasıyla doldurmakla meşgulken, Staphylus aniden ölür ve saray yas sesleriyle dolar. Dionysos saraya döndüğünde arkadaşını ölü bulur.

Kitap 19 – Dionysos, Methe ve Botrys'i onlara şarap vererek teselli eder ve şarkı söyleme ve pandomim yarışmalarıyla Staphylus için cenaze oyunlarını yönetir.

Lycurgus, nympha Ambrosia'ya saldırıyor.

Kitap 20 – Oyunların sonu yası sona erdirir. Bir rüyada Eris, Dionysos'u savaşa götürür. Methe, Botrys ve hizmetkarları Pithos ("Şarap kavanozu") Bakkhos güçlerine katılır. Kral Lycurgus'un Hera tarafından savaşmaya teşvik edildiği Arabistan'a varırlar. Aynı zamanda Hera, Dionysos'u, Hermes'in Dionysos'a Lycurgus'a barışçıl ve silahsız yaklaşmasını tavsiye ettiği sahte bir rüyayla kandırır. Lycurgus, Dionysos ve Bakkhalara devasa bir baltayla saldırır. Dionysos denize atlar ve orada Nereus tarafından eğlendirilir ve teselli edilir. Lycurgus, savaşçı krizlerinde, denize bile saldırır ve tanrıları kışkırtır.

Kitap 21 – Lycurgus, Bakkhalara ikinci kez saldırır, özellikle üzüme dönüşen Ambrosia, Bakkha kalabalığı onu öldürmeye çalışırken, sürgünü ile Lycurgus'u boğar. Poseidon bir depreme neden olur, ancak Hera, Lycurgus'u Zeus onu kör bir gezgine dönüştürerek cezalandırıncaya kadar,geçici olarak kurtarır. Dionysos, Nereus'un salonlarında ağırlanırken, Bakkha ordusu moralsizdir. Satir Pherespondos, Hint kralı Deriades'in sarayına gelir ve ona Dionysos'un mesajını verir: ya asma kültünü kabul etmeli ya da savaşta onunla yüzleşmelidir. Nehrin (Jhelum Nehri ) oğlu Deriades, Dionysos'un barış teklifini reddeder. Dionysos denizin dibinden ayrılır, birliklerine katılır ve savaşa hazırlanır.

Kitap 22 – Bakkha birlikleri, ağaçların ve hayvanların Dionysos'u sevinçle karşıladığı Hydaspes nehrine varır. Hintlere, Dionysos'un gerçekleştirdiği mucizeleri görür ve teslim olmaya karar verirler, ancak Hera liderleri Thureus'u kandırır. Hintler Bakkha birliklerini pusuya düşürmeye çalışırlar, ancak bir peri, Dionysos'u yaklaşan tehlikeye karşı uyarır. Savaşta Oeagrus, Aiakos ve Erecteus kendilerini fark ettirirler.

Bakkhos panterlerin çektiği arabasında (Seville'den 3. yüzyıl mozaiği).

23. Kitap – Dionysos ve Aiakos, çoğunun boğulduğu nehirde Hintlerle savaşır. Hera, Hydaspes'i Bakkha birliklerini nehri geçerken boğmaya teşvik eder. Bakkha ordusu garip yönlendirmeli araçları kullanarak Hydaspes'i geçmeye başlar. Hydaspes Nehri, suları kan ve cesetlerle kirlendiğinden ve Bakkha birliklerinin ne kadar kolay geçmesine üzülür. Onları bir selde boğmaya çalışır. Dionysos bu tehdide öfkeyle karşılık verir ve nehir kıyılarını ateşe verir. Bitki örtüsünün, balıkların ve nehir perilerinin hayatta kalması tehdit altındadır. Hydaspes, Tethys'ten kendisine yardım etmesini ister.

Kitap 24 – Zeus ve Hera, savaşanların öfkesini korur. Hydaspes teslim olur ve Dionysos ateşi geri çeker. Bakkha ordusu nehri geçer, Deriades'in birliklerini nehrin diğer kıyısına yerleşmiştir. Tanrılar, kendi adamlarını korumak için Olympos'tan inerler ve ordu yakındaki tepelere yerleşir. Thureus, Hint kralı Deriades'e olanları anlatır. Yenilgi haberi Hint halkına ulaşır ve moralleri bozulur. Ormanda, Bakkha birlikleri zaferlerini kutlar. Leucus, Afrodit'in Athena ile dokuma yarışması ve yenilgisinin hikâyesini anlatır.

Claude Lorrain'den sonra Wilhelm Friedrich Gmelin *Ölü Staphylus Sarayı'nda Bacchus ile Manzara*, 1805, gravür ve gravür, Resim Koleksiyonları Bölümü, Ulusal Sanat Galerisi Kütüphanesi 24 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Washington, DC

Kitap 25 – Şair ikinci önsözünde ilham perilerini çağırır ve Homeros'a öykünerek savaşın ilk altı yılını atlayacağını söyler. Dionysos'un eylemlerinin Perseus, Minos ve Herakles'inkilerle karşılaştırılır, Dionysos'un bu kahramanlardan daha iyi olduğu sonucuna varılır. Ana anlatıya dönülür: Ganj, Deriades ve Hint halkı bir dizi Bakkhos mucizesinden korkar. Dionysos, Hera zaferini geciktirdiği için kızgındır. Rhea, Attis'i, Dionysos'u ziyaret etmesi ve ona savaşta onu koruyacak bir kalkan vermesi için gönderir ve savaşın yedinci yılında Hintililerin şehrini fethedeceğine söz verir. Takımyıldızlarıyla ve çeşitli sahnelerle süslenmiş kalkanın tasviri: Thebai, Ganymedes ve Zeus ve Lydia efsanesi Tylos.

Kitap 26 – Athena, Deriades'i müttefiklerini toplamaya yönlendirir. Hint birliklerinin kataloğu: İndus vadisinden ve Medyan imparatorluğunun doğu bölgelerinden on dört birlik. Etnografi açısından zengin betimlemeler.

Kitap 27 - Deriades, Indus ağzına yakın Dionysos'a saldırı için askerlerini teşvik eder. Dionysos taburlarını dikkatlice yerleştirir ve birliklerine nutuk çeker. Bu arada Olympos'ta Zeus, Apollon ve Athena'yı kardeşleri Dionysos'a katılmaya teşvik eder ve ayrıca Hint tarafını destekleyen tanrılara (Hera ve Hephaistos) nutuk çeker.

Kitap 28 – Savaş kızışır Phaleneus, Dexiochus ve Clytios'un üstün başarıları ve ölümleri anlatılır. Corymbasos'un üstün başarıları anlatılır. Savaşta garip ölümler olur. Tepegözlerin ve koribantların üstün başarıları anlatılır.

Roma'daki Hintlerle savaşan Dionysos mozaiği.

Kitap 29 – Bir Hint okuyla yaralanan ve Dionysos tarafından iyileştirilen Dionysos'un sevgilisi Hymenaeus'un başarıları anlatılır. Dionysos birliklerinin, özellikle Aristeus, Kabeiri ve Korybantes'in başarıları anlatılır. Hintler tarafından yaralanan ve Dionysos tarafından iyileştirilen Bakkhaların saldırısı anlatılır. Gecenin gelmesiyle savaş durma noktasına gelir. Rhea, Ares'e aldatıcı bir rüya gönderir: Hephaistos, Afrodit'i baştan çıkarmak üzere olduğu için savaşı terk etmelidir. Ares hemen ayrılır.

Kitap 30 – Deriades'in damadı Morrheus'un başarıları anlatılır. Tectaphus, Eurymedon (Cabiri'den biri, Hephaistos ve Cabiro'nun çocukları) tarafından öldürülür. Hera, Deriades'i savaşmaya teşvik eder ve Dionysos kaçmak üzeredir, ancak Athena onu durdurur. Dionysos savaşa geri döner ve Hint birliklerini katleder.

31. Kitap - Hera Persephone'ye gider ve onu Dionysos'u delirtmek için Erinyeler'den biri olan Megaira'yı ödünç vermesi için kandırır. Hera ayrıca Iris'i Hypnos'a Pasithea'yı vadederek Zeus'u uyutmaya ikna etmesi için gönderir. Hera, Zeus'u baştan çıkarmak için Afrodit'in kuşağı olan cestus'u ödünç alır.

Kitap 32 – Hera, Zeus'u kuşakla büyüler, sevişirler ve Zeus uyurken, Erinye Megaira Dionysos'u deli eder. Dionysos'un yokluğunda Deriades ve Morrheus, Bakkhaları bozguna uğratır. Bakkha ordusu panikler.

Kitap 33 - Bir Kharit, Afrodit'e Dionysos'un çılgınlığını ve Morrheus'un Bakkha Chalcomede'i nasıl takip ettiğini anlatır. Afrodit, Hymenaeus ile kottabos(oyun) oynayan Eros'u getirmesi için Aglaia'yı gönderir. Eros, Hephaistos tarafından yapılan bir çelenk karşılığında Morrheus'un Chalcomede'ye aşık olmasını sağlamayı kabul eder. Aşk ile kendinden geçen Morrheus, savaşa olan ilgisini kaybeder ve duygularına karşılık verdiğini düşünmesini sağlayan Chalcomede'in peşine düşer. Morrheus'un aşkı gece boyunca daha şiddetli hale gelir. Chalcomede, bakire olduğu için korkar ama Thetis, Morrheus'u kandırmasını ister ve onun bekaretini bir yılanın koruyacağına söz verir.

Kitap 34 – Morrheus gece boyunca kendi başına dolaşır ve hizmetçisi Hyssacos aşkın belirtilerini tanır ve onu teselli eder. Yeni bir günün başlangıcı: Morrheus aşk umudunu devam ederken, Bakkha birlikleri Dionysus'un yokluğunda tamamen moralsizdir. Morrheus, Bakkhalara saldırır ve bazı esirleri Deriades'e hediye olarak alır ve onları çeşitli şekillerde işkenceye ve öldürülmeye gönderir. Chalcomede, Morrheus'u savaştan çeker. Deriades, Bakkhaları şehir surlarının içine sürer.

Kitap 35 - Hintler şehirde Bakkhaları öldürür. Chalcomede, Morrheus'u savaştan uzaklaştırır ve Morrheus'un kendisine aşık olduğuna inandırır. Chalcomede'ye tecavüz etmek üzereyken bekaretini koruyan yılan Morrheus'a saldırır. Bu arada Hermes, Bakkhaların şehir dışına çıkması için yönlendirir. Zeus uyanır ve Hera'yı, emzirerek (evlat edinme işareti) ve ambrosia ile yağlayarak Dionysos'un deliliğini iyileştirmeye zorlar. Dionysos ordusuna yeniden katılır.

Kitap 36 – Olympos'ta Dionysos yanlısı ve Hint yanlısı tanrıların yüzleşmesi anlatılır: Athena Ares'i yener, Hera Artemis'i yener, Apollon Poseidon'la yüzleşir, ancak Hermes onları sakinleştirir. Yeryüzünde, Deriades birliklerine nutuk çeker ve filleriyle hücum eder. Bir dizi çarpışmadan ve katliam tasvirlerinden sonra, Deriades, Dionysos ile bire bir savaşır: Dionysos, farklı şekiller alarak ondan kurtulur, onu asma dallarıyla hapseder ve sonunda onu serbest bırakır. Dionysos, Rhadamanes'e kendisi için bir donanma kurmasını emreder. Deriades, birliklerine deniz savaşı için nutuk çektiği Hint toplantısına başkanlık eder. İki ordu, ölüleri gömmek için ateşkes imzalar.

Kitap 37 – Dionysos, Ofeltes için ateş yakar ve araba yarışı, boksörlük, güreş, koşu yarışı, disk, okçuluk ve cirit atma gibi cenaze oyunlarını düzenler.

Kitap 38 – İki kehanet Dionysos'un zaferini önceden haber verir, önce bir güneş tutulması ve sonra bir kartal (yani Dionysos) yılanı(yani Deriades) nehre fırlatır. Birincisi kahin Idmon tarafından yorumlanır, ikincisi Phaethon'un şeceresinden ölümüne ve felaketine kadar olan hikâyesini uzun uzadıya anlatan Hermes tarafından yorumlanır.

Kitap 39 – Deniz savaşı, Dionysos'un yepyeni filosunun gelmesiyle başlar. Deriades ve Dionysos birliklerine nutuk çeker, Aiakos ve Erechtheus tanrılardan yardım ister. Hintler kendi hatlarına gönderilen yanan bir gemi tarafından bozguna uğratılana kadar savaşın anlatısına katliam açıklamaları hakimdir. Deriades kaçar.

John Collier tarafından Bakkhos Rahibesi.

Kitap 40 – Deriades savaşa geri döner ve Dionysos ile yüzleşir, Dionysos onu çiçek salkımı ile yaralar ve onu Hydaspes nehrine atlamaya zorlar. Bu savaşı sona erdirir. Deriades'in karısı (Orsiboe) ve kızları (Cheirobie ve Protonoe) onun yasını tutar. Dionysos ölüleri gömer, zaferini kutlar ve ganimetler dağıtır. Modaeus'u Hindistan valisi olarak atanır. Dionysos Tyre'ye gider, şehre hayran kalır ve Herakles tarafından kuruluş hikâyesini öğrenir.

Kitap 41 – Bu kitap Beroe şehrinin (Beyrut ) efsanevi tarihini anlatır. Şair, Afrodit'in kızı olan peri Beroe'nin hikâyesini anlatır. Doğumunu ve büyümesini anlatır. Afrodit, Beroe'nun kaderini öğrenmek için Harmonia'ya gider ve Harmonia, Augustus yönetimindeki Roma İmparatorluğu'nda gelecekteki refahını kehanet eder.

42. Kitap - Dionysos ve Poseidon, Beroe'ya aşık olurlar. Dionysos onu ormanlarda aşkla takip ederken, Pan ile tanışır ve yeteneklerinin göstrerek periyi baştan çıkarır. Dionysos ve Poseidon kız için kavga etmeye karar verirler.

43. Kitap – Poseidon'un deniz tanrıları ile ordusu ve Dionysos'un ordusu birbiriyle savaşır. Zeus, Beroe'yi Poseidon'a verir.

Kitap 44 – Dionysos Thebai'ye varır. Kral Pentheus Dionysos ritüellerini reddeder ve Dionysos'u tutuklar. Erinyeler, Pentheus'un sarayına saldırır. Agave ve kız kardeşleri çıldırır.

45. Kitap – Teiresias ve Kadmos, Dionysus'u yatıştırmaya çalışır ama Pentheus, kendisine Tyrsenian korsanlarının hikâyesini anlatan tanrıya saldırır. Pentheus, Dionysos'u hapseder, ancak tanrı sarayı yok eder ve kaçar.

46. Kitap – Dionysos, Pentheus'u çılgın haldeki annesi ve kız kardeşlerini gözlemesi için kandırır ve Pentheus, annesi ve teyzeleri tarafından öldürülür.

Icarius, kağnı arabasında şarap taşıyor.

Kitap 47 - Dionysos'un kendinden geçmiş maiyeri Atina'ya ulaşır ve şehir sevinir. Dionysos, Icarius'a bağcılık öğretir ve çiftçi komşularına şarap verir. Komşuları sarhoş olduklarında Icarius'u öldürürler . Kızı Erigone bir rüya ile olan biteni öğrenir, ölü babasını bulur ve kendini asar, ancak daha sonra Zeus tarafından bir takımyıldıza dönüştürülür. Ariadne , Theseus tarafından terk edildiği için yas tutar ve Dionysos onunla evlenir. Dionysos, Argos'un kadınlarını, ritüellerini reddettikleri için çocuklarını öldürmeye zorlar. Perseus, Hera tarafından Bakkhalara saldırması için kışkırtılır ve Ariadne'yi taşa dönüştürür, ardından Argoslular, Hermes'in talebi üzerine Dionysos'un ayinlerini kabul ederler.

Kitap 48 – Hera, Gaia'ya dua eder. Gaia oğulları olan giantsları Dionysos'la savaşmaları için harekete geçirir ancak giantlar öldürülür. Dionysos, Kral Sithon'un kızıyla, kızı kazanmak için güreşir ve kazandığında kralı öldürür. Dionysos Küçük Asya'ya gider ve orada su perisi Aura ile tanışır. Aura, bir güzellik yarışmasında Artemis ile rekabet eder ve Artemis, buna rağmen, Nemesis'e Dionysus'u Aura'ya aşık edip peşinden koşturur. Ariadne bir rüyada Dionysos'a görünür ve onu unuttuğunu söyler. Dionysos, Aura'ya uyurken tecavüz eder; uyandığında çıldırır ve çobanları katleder ve bir Afrodit tapınağını yok eder. Nicaea, hamile Aura'ya Dindymon Dağı'na adını veren ikizleri doğurmasına yardım ederken; Artemis Aura ile alay eder. Aura çocukları yemesi için bir aslanı yakalamaya çalışır, ancak çocuklar kurtarılır ve Aura bir kaynağa dönüşür. Dionysos'un çocuklardan biri olan Iacchus Athena'ya verilir, Ariadne'nin tacı takımyıldız yapılır ve Dionysos Olympus'ta tahta çıkar.

Dipnotlar

^ Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pp.1–4.
^ Nonnus is conclusively demonstrated to have been Christian during the composition of Dionysiaca by F. Vian, in REG 110 (1997), pp 143–60.
^ Hopkinson, pg.3
^ S. Fornaro, s.v. "Nonnus", in Brill's New Pauly vol. 9 (ed. Canick & Schneider) (Leiden, 2006) col.812–815, col. 814.
^ Shorrock, R. The Challenge of Epic: Allusive Engagement in the Dionysiaca of Nonnus (Leiden, 2001) pp.1–2
^ Lind, L. "Nonnus and his Readers" in RPL 1.159–170
^ See Fornaro, col.813–814
^ Fornaro, col.813 and Shorrock, pg.20ff.
^ Rose, H. J. Nonnus' Dionysiaca (London, 1940) pp.x–xix
^ "Local Traditions and Classical Mythology in Nonnus' Dionysiaca in ed. Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pg.167ff.
^ Harries, B. The Pastoral Mode in the Dionysiaca in ed. Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pg.63ff
^ Hopkinson, N. "Nonnus and Homer" and Hollis, A. "Nonnus and Hellenistic Poetry" in ed. Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pg.9ff. and 43ff.

Dış bağlantılar

Çevrimiçi metin: Nonnus, Dionysiaca bks 1-14, WHD Rouse tarafından çevrildi 22 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Mount Allison Üniversitesi Dantel koleksiyonunda Köchly'nin Teubner baskısının (1857) ham OCR'si: cilt. 1 24 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . ve cilt. 2 24 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . .
Nonni panopolitani dionysiacorum, 2 cilt, Arminius Koechly (ed.), Lipsiae, aedibus Teubneri'de, 1857: cilt. 1 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., cilt. 2 6 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . .
WHD Rouse Taramaları, (1940-42) Nonnus : Dionysiaca, Loeb Klasik Kütüphane no. 344 (kitap 1-15), 354 (16-35) ve 356 (36-48). Cambridge, MA. (Yüz yüze çeviri ile Yunanca metin)
RF Newbold, Dionysiaca hakkındaki çalışmalarını özetliyor 13 Eylül 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

[1] Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pp.1–4.

[2] Nonnus is conclusively demonstrated to have been Christian during the composition of Dionysiaca by F. Vian, in REG 110 (1997), pp 143–60.

[3] Hopkinson, pg.3

[4] S. Fornaro, s.v. "Nonnus", in Brill's New Pauly vol. 9 (ed. Canick & Schneider) (Leiden, 2006) col.812–815, col. 814.

[5] Shorrock, R. The Challenge of Epic: Allusive Engagement in the Dionysiaca of Nonnus (Leiden, 2001) pp.1–2

[6] Lind, L. "Nonnus and his Readers" in RPL 1.159–170

[7] See Fornaro, col.813–814

[8] Fornaro, col.813 and Shorrock, pg.20ff.

[9] Rose, H. J. Nonnus' Dionysiaca (London, 1940) pp.x–xix

[10] "Local Traditions and Classical Mythology in Nonnus' Dionysiaca in ed. Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pg.167ff.

[11] Harries, B. The Pastoral Mode in the Dionysiaca in ed. Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pg.63ff

[12] Hopkinson, N. "Nonnus and Homer" and Hollis, A. "Nonnus and Hellenistic Poetry" in ed. Hopkinson, N. Studies in the Dionysiaca of Nonnus (Cambridge, 1994) pg.9ff. and 43ff.