Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Halk Partisi (İspanyolca: Partido Popular, PP), İspanya'daki muhafazakâr ve Hristiyan demokrat bir siyasî partidir. İspanya siyasetindeki dört büyük siyasi partiden biridir.
Halk Partisi (İspanya) Partido Popular | |
|---|---|
 | |
| Kısaltma | PP |
| Genel başkan | |
| (Genel sekreter) | |
| Kurucu | Manuel Fraga Iribarne |
| Kuruluş tarihi | 20 Ocak 1989 |
| Merkez | c/ Genova, 13 28004 Madrid |
| Üyelik (2018) |  66,706 |
| İdeoloji | Muhafazakârlık Liberal muhafazakârlık Hristiyan demokrasi Ekonomik liberalizm İspanyol milliyetçiliği |
| Siyasi pozisyon | Merkez sağ'dan Sağa |
| Uluslararası üyelik | Uluslararası Demokrat Birliği, |
| Avrupa üyeliği | Avrupa Halk Partisi |
| Resmî renkler | Gök Mavisi |
| Temsilciler Kongresi | 137 / 350 |
| Senato | 140 / 266 |
| Avrupa Parlamentosu | 22 / 61 |
| Bölgesel Parlamentolar | 465 / 1.261 |
| Bölgesel Hükümetler | 13 / 19 |
| İnternet sitesi | |
pp.es | |
Halk Partisi, Franco diktatörlüğünün eski bakanlarından Manuel Fraga'nın liderliğindeki (AP) partisinin 1989 yılında yeniden kuruluşudur. Franco sonrası proto-partilerin ittifakı olarak 1976 yılında kuruldu. Yeni kurulan parti, muhafazakar AP'yi birkaç küçük Hristiyan demokrat ve liberal partiyle birleştirdi; bu görüşü "Reformist Merkez" olarak adlandırdı. Manuel Fraga 2002 yılında onursal "Kurucu Başkan" unvanını aldı. Partinin gençlik örgütü İspanya Halk Partisi'nin Yeni Nesilleri'dir.
PP, merkez sağ Avrupa Halk Partisi'nin (EPP) bir üyesidir ve Avrupa Parlamentosu'nda 16 milletvekili EPP Grubu'nda yer almaktadır. Aynı zamanda PP, Merkezci Demokratlar Enternasyonali ve Uluslararası Demokrat Birliği'nin de üyesidir. PP aynı zamanda Budapeşte merkezli Robert Schuman Orta ve Doğu Avrupa'da Demokrasiyi Geliştirme Enstitüsü'nün kurucu örgütlerinden biridir.
24 Mayıs 2018'de Ulusal Mahkeme, partinin 1989'daki kuruluşundan bu yana partinin resmî yapısına paralel olarak işleyen yasadışı bir muhasebe ve finansman yapısının varlığını teyit ederek, PP'nin Gürtel davasındaki yasadışı ihale karşılığı komisyon planından kâr elde ettiğini tespit etti; mahkeme PP'nin "merkezi, özerk ve yerel kamu ihalelerinin manipülasyonu yoluyla gerçek ve etkili bir kurumsal yolsuzluk sistemi" kurulmasına yardımcı olduğuna hükmetti. Bunun üzerine Mariano Rajoy hükûmeti hakkında gensoru önergesi verildi ve İspanya'nın demokrasiye geçişinden bu yana ilk başarılı önergeyle 1 Haziran 2018'de düşürüldü. Rajoy 5 Haziran 2018 tarihinde PP liderliğinden istifa ettiğini açıkladı.
21 Temmuz 2018 tarihinde , PP'nin yeni lideri olarak seçildi. Casado'nun liderliğinde partinin, aşırı sağcı Vox partisi ile yerel ittifaklar kurmak da dahil olmak üzere sağa kayacağı iddia ediliyordu. Ancak Casado daha sonra Vox ile bağlarını koparmayı tercih etti ve PP içinde benzeri görülmemiş bir liderlik krizine neden oldu. Bunun ardından Casado'nun Madrid topluluğunun popüler başkanı Isabel Díaz Ayuso'ya usulsüzlük iddiasıyla casusluk emri verdiğine dair söylentiler çıktı, bu da gelecekteki ulusal seçimler için yapılan kamuoyu yoklamalarına göre PP'ye olan halk desteğini çökertti, Casado'nun istifası ve deneyimli 'nun partinin seçim beklentilerini iyileştiren yeni lider olarak atanmasıyla çözüldü. Parti, 2023 genel seçimlerinde en çok oyu alan parti oldu, ancak parlamentoda çoğunluğu sağlayamadı.
Tarihi
Kuruluşu
Partinin kökleri, 9 Ekim 1976 tarihinde eski Franco'cu bakan Manuel Fraga tarafından kurulan 'na dayanmaktadır. Fraga, Franco rejiminin reformist fraksiyonunun bir üyesi olmasına rağmen, demokrasiye son derece kademeli bir geçişi destekledi. Ancak halkın Franco'ya karşı duyduğu hoşnutsuzluğu fena halde hafife aldı. Ayrıca, reformist bir imaj çizmeye çalışsa da, parti içindeki çok sayıda eski Franco yanlısı, halkın partiyi hem gerici hem de otoriter olarak algılamasına yol açtı. Haziran 1977 genel seçimlerinde AP oyların sadece yüzde 8.3'ünü alarak dördüncü sırada yer aldı.
1977'deki seçimleri takip eden aylarda, taslak belge hazırlanırken ortaya çıkan anayasal sorunlar nedeniyle AP içinde muhalefet patlak verdi. Fraga, başından beri partiyi geleneksel bir Avrupa muhafazakâr partisi olarak damgalamak istiyordu ve daha büyük bir merkez sağ parti oluşturmak için AP'yi siyasi merkeze doğru hareket ettirmek istiyordu. Fraga'nın kanadı mücadeleyi kazandı ve hayal kırıklığına uğrayan gericilerin çoğunun partiden ayrılmasına yol açtı. AP daha sonra Demokratik Koalisyonu (Coalición Democrática, CD) kurmak üzere diğer ılımlı muhafazakarlarla birleşti.
Bu yeni koalisyon, 1977'de 'ne (UCD) oy vermelerine rağmen Adolfo Suárez hükûmetinden hoşnut olmayanların desteğini alacağı umuluyordu. Ancak Mart 1979 genel seçimlerinde CD oyların yüzde 6.1'ini alarak yine uzak ara dördüncü oldu.
AP'nin Aralık 1979'daki İkinci Parti Kongresi'nde parti liderleri CD'ye katılımlarını yeniden değerlendirdiler. Birçoğu koalisyonun kurulmasının sadece seçmenlerin kafasını karıştırdığını düşündü ve AP'nin bağımsız kimliğini vurgulamaya çalıştı. Fraga partinin kontrolünü yeniden ele aldı ve parti kongresinde kabul edilen siyasi kararlar AP'nin muhafazakar yönelimini yeniden teyit etti.
1980'lerin başında Fraga, sağın çeşitli bileşenlerini kendi liderliği etrafında toplamayı başardı. AP'yi canlandırma çabalarında UCD'nin giderek dağılması Fraga'ya yardımcı oldu. Ekim 1982'de yapılan genel seçimlerde AP hem eski UCD destekçilerinden hem de aşırı sağdan oy aldı. Halk oylarının yüzde 25.4'ünü alarak İspanyol Sosyalist İşçi Partisi'nin ana muhalefet partisi haline geldi. AP'nin parlamentodaki temsil oranı 1979'da 9 sandalyeye düşmüşken, parti küçük Hristiyan demokrat Halkın Demokratik Partisi (PDP) ile ittifak yaparak 1982'de 106 sandalye kazandı.
Liderler
Başkanlar
- 1989–1990:
- 1990–2004: José María Aznar
- 2004–2018: Mariano Rajoy
- 2018–2022:
- 2022–günümüz:
Genel Sekreterler
- 1989–1999: Francisco Álvarez-Cascos
- 1999–2003: Javier Arenas
- 2003–2004: Mariano Rajoy
- 2004–2008: Ángel Acebes
- 2008–2018: María Dolores de Cospedal
- 2018–2022:
- 2022–günümüz:
İspanya Başbakanları
- 1996–2004: José María Aznar
- 2011–2018: Mariano Rajoy
Seçim sonuçları
| Seçim | Oy | Sandalye | Lider | Sonuç | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oy | % | # | Kongre | Senato | |||
| 5,285,972 | 25.8 | #2 | 107 / 350 | 78 / 208 | José María Aznar | PSOE azınlık | |
| 8,201,463 | 34.8 | #2 | 141 / 350 | 93 / 208 | PSOE azınlık | ||
| 9,716,006 | 38.8 | #1 | 156 / 350 | 112 / 208 | PP azınlık | ||
| 10,321,178 | 44.5 | #1 | 183 / 350 | 127 / 208 | PP çoğunluk | ||
| 9,763,144 | 37.7 | #2 | 148 / 350 | 102 / 208 | Mariano Rajoy | PSOE azınlık | |
| 10,278,010 | 39.9 | #2 | 154 / 350 | 101 / 208 | PSOE azınlık | ||
| 10,866,566 | 44.6 | #1 | 186 / 350 | 136 / 208 | PP çoğunluk | ||
| 7,236,965 | 28.7 | #1 | 123 / 350 | 124 / 208 | Erken seçim | ||
| 7,941,236 | 33.0 | #1 | 137 / 350 | 130 / 208 | PP Azınlık (2016-2018) | ||
| Muhalefet (2018-2019) | |||||||
| 4,373,653 | 16.6 | #2 | 66 / 350 | 54 / 208 | Erken seçim | ||
| 5,019,869 | 20.8 | #2 | 88 / 350 | 80 / 208 | Muhalefet | ||
| 8,160,837 | 33.1 | #1 | 137 / 350 | 120 / 208 | Muhalefet | ||
| Seçim | Oy | Sandalye | Aday | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Oy | % | # | |||
| 3,395,015 | 21.4 | #2 | 15 / 60 | Marcelino Oreja | |
| 7,453,900 | 40.1 | #1 | 28 / 64 | Abel Matutes | |
| 8,410,993 | 39.7 | #1 | 27 / 64 | ||
| 6,393,192 | 41.2 | #2 | 24 / 54 | ||
| 6,670,377 | 42.1 | #1 | 24 / 54 | ||
| 4,098,339 | 26.1 | #1 | 16 / 54 | Miguel Arias Cañete | |
| 4,519,205 | 20.1 | #2 | 12 / 54 | Dolors Montserrat | |
Ayrıca bakınız
Dış bağlantılar
- Partido Popular resmî web sitesi5 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (İspanyolca)
- (İspanyolca)
- (İspanyolca)
- Amerika Birleşik Devletleri'ndeki İspanyol Toplum Partisi resmî web sitesi7 Haziran 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (İspanyolca)
Kaynakça
- ^ "Sólo 66.384 militantes del PP (el 7,6 %) se inscriben para votar al sucesor de Rajoy". El Confidencial (İspanyolca). 26 Haziran 2018. 26 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2018.
- ^ "Solo el 7,6% de los afiliados del PP elegirán al sucesor de Rajoy". El País (İspanyolca). 26 Haziran 2018. 26 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2018.
- ^ "El PP cierra en 66.706 el número de afiliados que finalmente votará en las primarias". El Economista (İspanyolca). 4 Temmuz 2018. 5 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Temmuz 2018.
- ^ a b c d . 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2016.
- ^ a b c Hloušek, Vít; Kopeček, Lubomír (2010), Origin, Ideology and Transformation of Political Parties: East-Central and Western Europe Compared, Ashgate, s. 159, ISBN , 12 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ocak 2016,
From its original emphasis on a 'united and Catholic Spain', in the 1980s and 1990s it gradually evolved under the leadership of José Maria Aznar into a pragmatically-oriented conservative formation, with Christian democratic and, even more strongly, economically liberal elements.
- ^ Annesley, Claire (2005), A Political And Economic Dictionary Of Western Europe, Routledge, s. 260
- ^ Balibrea Enríquez, Mari Paz (2007). Tiempo de exilio: Una mirada crítica a la modernidad española desde el pensamiento republicano en el exilio (İspanyolca). Montesinos. s. 40. ISBN . 29 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ocak 2016.
- ^ Resende, Madalena Meyer (3 Ekim 2014). Catholicism and Nationalism: Changing Nature of Party Politics. ISBN .
- ^ Jansen, Thomas; Van Hecke, Steven (2011). . Springer Science & Business Media. s. 53. ISBN . 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2016.
The right-wing Conservative AP was now transformed into a party of the centre-right: it was renamed People's Party (Partido Popular, PP) in the spring of 1989.
- ^ Newton, Michael T. (1997). . Cambridge University Press. s. 200. ISBN . 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2016.
Since the 're-launch' of 1989, the party has established itself clearly as a party of the centre-right...
- ^ Meyer Resende, Madalena (2014). . Routledge. s. xix. ISBN . 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2016.
In 1989 the AP transformed into the Partido Popular (PP) – a coalition of center-right forces...
- ^ Matuschek, Peter (2004). "Who Learns from Whom: The Failure of Spanish Christian Democracy and the Success of the Partido Popular". Steven Van Hecke, Emmanuel Gerard (Ed.). Christian Democratic Parties in Europe Since the End of the Cold War. Leuven University Press. s. 243. ISBN .
- ^ Ferreiro, Jesus; Serrano, Felipe (2001). Philip Arestis; Malcolm C. Sawyer (Ed.). The economic policy of the Spanish Socialist governments: 1982–1996. The Economics of the Third Way: Experiences from Around the World. Edward Elgar Publishing. s. 155. ISBN . 1 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2015.
- ^ Encarnación, Omar G. (2008). Spanish Politics: Democracy After Dictatorship. Polity. ss. 61-64. ISBN . 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2015.
- ^ Íñigo-Mora, Isabel (2010). Cornelia Ilie (Ed.). Rhetorical strategies in the British and Spanish parliaments. European Parliaments Under Scrutiny: Discourse Strategies and Interaction Practices. John Benjamins Publishing. s. 332. ISBN . 24 Nisan 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2015.
- ^ DiGiacomo, Susan M. (2008). Sharon R. Roseman; Shawn S. Parkhurst (Ed.). Re-presenting the Fascist Classroom: Education as a Space of Memory in Contemporary Spain. Recasting Culture and Space in Iberian Contexts. SUNY Press. s. 121. ISBN . 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2015.
- ^ Ersson, Svante; Lane, Jan-Erik (1998). Politics and Society in Western Europe (4.4url=https://books.google.com/books?id=Qw62oX96310C&pg=PA108 bas.). SAGE. s. 108. ISBN . 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından
|arşiv-url=kullanmak için|url=gerekiyor (). - ^ Magone, José María (2003). The Politics of Southern Europe: Integration Into the European Union. Greenwood Publishing Group. s. 145. ISBN . 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mayıs 2017.
- ^ Hloušek, Vít; Kopeček, Lubomír (2010). Origin, Ideology and Transformation of Political Parties: East-Central and Western Europe Compared. Ashgate. s. 136. 22 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mayıs 2017.
- ^ Jones, Sam (24 Mayıs 2018). "Court finds Spain's ruling party benefited from bribery scheme". The Guardian. 26 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.
- ^ Vázquez, Ángeles (24 Mayıs 2018). "El PP y Correa tejieron "un sistema de corrupción institucional", según la Audiencia". El Periódico de Catalunya (İspanyolca). 25 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.
- ^ Minder, Raphael (Haziran 2018). "Mariano Rajoy Ousted in Spanish No-Confidence Vote". The New York Times. 19 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2023.
- ^ "Rajoy se va: "Es lo mejor para mí, para el PP y para España"". El Mundo (İspanyolca). 5 Haziran 2018. 5 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Haziran 2018.
- ^ "Rajoy dimite como presidente del PP: "Es lo mejor para mí, para el partido y para España"". El Confidencial (İspanyolca). 5 Haziran 2018. 24 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Haziran 2018.
- ^ Junquera, Natalia (22 Temmuz 2018). "Pablo Casado vence en el congreso del PP y consuma el giro a la derecha". El País (İspanyolca). 5 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2023.
- ^ "El PP rompe con Vox, que sale derrotado de su moción de censura". La Vanguardia. 22 Ekim 2020. 25 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2023.
- ^ "Casado se atrinchera con su equipo y el grupo parlamentario rotos". ABC. 22 Şubat 2022. 20 Mart 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2023.
- ^ "ElectoPanel 22F". ElectoMania. 22 Şubat 2022. 7 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2023.
- ^ . resultados.generales23j.es (İspanyolca). . 23 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2023.
- ^ "Spain election: Conservatives win but fall short of majority". Deutsche Welle (İngilizce). 23 Temmuz 2023. 24 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Temmuz 2023.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Halk Partisi Ispanyolca Partido Popular PP Ispanya daki muhafazakar ve Hristiyan demokrat bir siyasi partidir Ispanya siyasetindeki dort buyuk siyasi partiden biridir Halk Partisi Ispanya Partido PopularKisaltmaPPGenel baskanGenel sekreterKurucuManuel Fraga IribarneKurulus tarihi20 Ocak 1989Merkezc Genova 13 28004 MadridUyelik 2018 66 706IdeolojiMuhafazakarlik Liberal muhafazakarlik Hristiyan demokrasi Ekonomik liberalizm Ispanyol milliyetciligiSiyasi pozisyonMerkez sag dan SagaUluslararasi uyelikUluslararasi Demokrat Birligi Avrupa uyeligiAvrupa Halk PartisiResmi renkler Gok MavisiTemsilciler Kongresi137 350Senato140 266Avrupa Parlamentosu22 61Bolgesel Parlamentolar465 1 261Bolgesel Hukumetler13 19Internet sitesipp esParti logosu 2008 2015 Parti logosu 2015 2019 Halk Partisi Franco diktatorlugunun eski bakanlarindan Manuel Fraga nin liderligindeki AP partisinin 1989 yilinda yeniden kurulusudur Franco sonrasi proto partilerin ittifaki olarak 1976 yilinda kuruldu Yeni kurulan parti muhafazakar AP yi birkac kucuk Hristiyan demokrat ve liberal partiyle birlestirdi bu gorusu Reformist Merkez olarak adlandirdi Manuel Fraga 2002 yilinda onursal Kurucu Baskan unvanini aldi Partinin genclik orgutu Ispanya Halk Partisi nin Yeni Nesilleri dir PP merkez sag Avrupa Halk Partisi nin EPP bir uyesidir ve Avrupa Parlamentosu nda 16 milletvekili EPP Grubu nda yer almaktadir Ayni zamanda PP Merkezci Demokratlar Enternasyonali ve Uluslararasi Demokrat Birligi nin de uyesidir PP ayni zamanda Budapeste merkezli Robert Schuman Orta ve Dogu Avrupa da Demokrasiyi Gelistirme Enstitusu nun kurucu orgutlerinden biridir 24 Mayis 2018 de Ulusal Mahkeme partinin 1989 daki kurulusundan bu yana partinin resmi yapisina paralel olarak isleyen yasadisi bir muhasebe ve finansman yapisinin varligini teyit ederek PP nin Gurtel davasindaki yasadisi ihale karsiligi komisyon planindan kar elde ettigini tespit etti mahkeme PP nin merkezi ozerk ve yerel kamu ihalelerinin manipulasyonu yoluyla gercek ve etkili bir kurumsal yolsuzluk sistemi kurulmasina yardimci olduguna hukmetti Bunun uzerine Mariano Rajoy hukumeti hakkinda gensoru onergesi verildi ve Ispanya nin demokrasiye gecisinden bu yana ilk basarili onergeyle 1 Haziran 2018 de dusuruldu Rajoy 5 Haziran 2018 tarihinde PP liderliginden istifa ettigini acikladi 21 Temmuz 2018 tarihinde PP nin yeni lideri olarak secildi Casado nun liderliginde partinin asiri sagci Vox partisi ile yerel ittifaklar kurmak da dahil olmak uzere saga kayacagi iddia ediliyordu Ancak Casado daha sonra Vox ile baglarini koparmayi tercih etti ve PP icinde benzeri gorulmemis bir liderlik krizine neden oldu Bunun ardindan Casado nun Madrid toplulugunun populer baskani Isabel Diaz Ayuso ya usulsuzluk iddiasiyla casusluk emri verdigine dair soylentiler cikti bu da gelecekteki ulusal secimler icin yapilan kamuoyu yoklamalarina gore PP ye olan halk destegini cokertti Casado nun istifasi ve deneyimli nun partinin secim beklentilerini iyilestiren yeni lider olarak atanmasiyla cozuldu Parti 2023 genel secimlerinde en cok oyu alan parti oldu ancak parlamentoda cogunlugu saglayamadi TarihiKurulusu 1983 yilinda Fraga Partinin kokleri 9 Ekim 1976 tarihinde eski Franco cu bakan Manuel Fraga tarafindan kurulan na dayanmaktadir Fraga Franco rejiminin reformist fraksiyonunun bir uyesi olmasina ragmen demokrasiye son derece kademeli bir gecisi destekledi Ancak halkin Franco ya karsi duydugu hosnutsuzlugu fena halde hafife aldi Ayrica reformist bir imaj cizmeye calissa da parti icindeki cok sayida eski Franco yanlisi halkin partiyi hem gerici hem de otoriter olarak algilamasina yol acti Haziran 1977 genel secimlerinde AP oylarin sadece yuzde 8 3 unu alarak dorduncu sirada yer aldi 1977 deki secimleri takip eden aylarda taslak belge hazirlanirken ortaya cikan anayasal sorunlar nedeniyle AP icinde muhalefet patlak verdi Fraga basindan beri partiyi geleneksel bir Avrupa muhafazakar partisi olarak damgalamak istiyordu ve daha buyuk bir merkez sag parti olusturmak icin AP yi siyasi merkeze dogru hareket ettirmek istiyordu Fraga nin kanadi mucadeleyi kazandi ve hayal kirikligina ugrayan gericilerin cogunun partiden ayrilmasina yol acti AP daha sonra Demokratik Koalisyonu Coalicion Democratica CD kurmak uzere diger ilimli muhafazakarlarla birlesti Bu yeni koalisyon 1977 de ne UCD oy vermelerine ragmen Adolfo Suarez hukumetinden hosnut olmayanlarin destegini alacagi umuluyordu Ancak Mart 1979 genel secimlerinde CD oylarin yuzde 6 1 ini alarak yine uzak ara dorduncu oldu AP nin Aralik 1979 daki Ikinci Parti Kongresi nde parti liderleri CD ye katilimlarini yeniden degerlendirdiler Bircogu koalisyonun kurulmasinin sadece secmenlerin kafasini karistirdigini dusundu ve AP nin bagimsiz kimligini vurgulamaya calisti Fraga partinin kontrolunu yeniden ele aldi ve parti kongresinde kabul edilen siyasi kararlar AP nin muhafazakar yonelimini yeniden teyit etti 1980 lerin basinda Fraga sagin cesitli bilesenlerini kendi liderligi etrafinda toplamayi basardi AP yi canlandirma cabalarinda UCD nin giderek dagilmasi Fraga ya yardimci oldu Ekim 1982 de yapilan genel secimlerde AP hem eski UCD destekcilerinden hem de asiri sagdan oy aldi Halk oylarinin yuzde 25 4 unu alarak Ispanyol Sosyalist Isci Partisi nin ana muhalefet partisi haline geldi AP nin parlamentodaki temsil orani 1979 da 9 sandalyeye dusmusken parti kucuk Hristiyan demokrat Halkin Demokratik Partisi PDP ile ittifak yaparak 1982 de 106 sandalye kazandi LiderlerBaskanlar 1989 1990 1990 2004 Jose Maria Aznar 2004 2018 Mariano Rajoy 2018 2022 2022 gunumuz Genel Sekreterler 1989 1999 Francisco Alvarez Cascos 1999 2003 Javier Arenas 2003 2004 Mariano Rajoy 2004 2008 Angel Acebes 2008 2018 Maria Dolores de Cospedal 2018 2022 2022 gunumuz Ispanya Basbakanlari 1996 2004 Jose Maria Aznar 2011 2018 Mariano RajoySecim sonuclariSecim Oy Sandalye Lider SonucOy Kongre Senato5 285 972 25 8 2 107 350 78 208 Jose Maria Aznar PSOE azinlik8 201 463 34 8 2 141 350 93 208 PSOE azinlik9 716 006 38 8 1 156 350 112 208 PP azinlik10 321 178 44 5 1 183 350 127 208 PP cogunluk9 763 144 37 7 2 148 350 102 208 Mariano Rajoy PSOE azinlik10 278 010 39 9 2 154 350 101 208 PSOE azinlik10 866 566 44 6 1 186 350 136 208 PP cogunluk7 236 965 28 7 1 123 350 124 208 Erken secim7 941 236 33 0 1 137 350 130 208 PP Azinlik 2016 2018 Muhalefet 2018 2019 4 373 653 16 6 2 66 350 54 208 Erken secim5 019 869 20 8 2 88 350 80 208 Muhalefet8 160 837 33 1 1 137 350 120 208 MuhalefetAvrupa Parlamentosu Secim Oy Sandalye AdayOy 3 395 015 21 4 2 15 60 Marcelino Oreja7 453 900 40 1 1 28 64 Abel Matutes8 410 993 39 7 1 27 646 393 192 41 2 2 24 546 670 377 42 1 1 24 544 098 339 26 1 1 16 54 Miguel Arias Canete4 519 205 20 1 2 12 54 Dolors MontserratAyrica bakinizIspanya da escinsel evlilik Ispanya da siyasetDis baglantilarPartido Popular resmi web sitesi5 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde Ispanyolca Ispanyolca Ispanyolca Amerika Birlesik Devletleri ndeki Ispanyol Toplum Partisi resmi web sitesi7 Haziran 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde Ispanyolca Kaynakca Solo 66 384 militantes del PP el 7 6 se inscriben para votar al sucesor de Rajoy El Confidencial Ispanyolca 26 Haziran 2018 26 Haziran 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2018 Solo el 7 6 de los afiliados del PP elegiran al sucesor de Rajoy El Pais Ispanyolca 26 Haziran 2018 26 Haziran 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2018 El PP cierra en 66 706 el numero de afiliados que finalmente votara en las primarias El Economista Ispanyolca 4 Temmuz 2018 5 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Temmuz 2018 a b c d 12 Haziran 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 16 Ocak 2016 a b c Hlousek Vit Kopecek Lubomir 2010 Origin Ideology and Transformation of Political Parties East Central and Western Europe Compared Ashgate s 159 ISBN 978 0 7546 7840 3 12 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 16 Ocak 2016 From its original emphasis on a united and Catholic Spain in the 1980s and 1990s it gradually evolved under the leadership of Jose Maria Aznar into a pragmatically oriented conservative formation with Christian democratic and even more strongly economically liberal elements Annesley Claire 2005 A Political And Economic Dictionary Of Western Europe Routledge s 260 Balibrea Enriquez Mari Paz 2007 Tiempo de exilio Una mirada critica a la modernidad espanola desde el pensamiento republicano en el exilio Ispanyolca Montesinos s 40 ISBN 9788496831469 29 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Ocak 2016 Resende Madalena Meyer 3 Ekim 2014 Catholicism and Nationalism Changing Nature of Party Politics ISBN 9781317610618 Jansen Thomas Van Hecke Steven 2011 Springer Science amp Business Media s 53 ISBN 9783642194146 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 16 Ocak 2016 The right wing Conservative AP was now transformed into a party of the centre right it was renamed People s Party Partido Popular PP in the spring of 1989 Newton Michael T 1997 Cambridge University Press s 200 ISBN 9780521575089 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 16 Ocak 2016 Since the re launch of 1989 the party has established itself clearly as a party of the centre right Meyer Resende Madalena 2014 Routledge s xix ISBN 9781317610618 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 16 Ocak 2016 In 1989 the AP transformed into the Partido Popular PP a coalition of center right forces Matuschek Peter 2004 Who Learns from Whom The Failure of Spanish Christian Democracy and the Success of the Partido Popular Steven Van Hecke Emmanuel Gerard Ed Christian Democratic Parties in Europe Since the End of the Cold War Leuven University Press s 243 ISBN 9789058673770 Ferreiro Jesus Serrano Felipe 2001 Philip Arestis Malcolm C Sawyer Ed The economic policy of the Spanish Socialist governments 1982 1996 The Economics of the Third Way Experiences from Around the World Edward Elgar Publishing s 155 ISBN 1843762838 1 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Ocak 2015 Encarnacion Omar G 2008 Spanish Politics Democracy After Dictatorship Polity ss 61 64 ISBN 0745639925 5 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Ocak 2015 Inigo Mora Isabel 2010 Cornelia Ilie Ed Rhetorical strategies in the British and Spanish parliaments European Parliaments Under Scrutiny Discourse Strategies and Interaction Practices John Benjamins Publishing s 332 ISBN 9027206295 24 Nisan 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Ocak 2015 DiGiacomo Susan M 2008 Sharon R Roseman Shawn S Parkhurst Ed Re presenting the Fascist Classroom Education as a Space of Memory in Contemporary Spain Recasting Culture and Space in Iberian Contexts SUNY Press s 121 ISBN 0791479013 7 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Ocak 2015 Ersson Svante Lane Jan Erik 1998 Politics and Society in Western Europe 4 4url https books google com books id Qw62oX96310C amp pg PA108 bas SAGE s 108 ISBN 978 0 7619 5862 8 25 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan arsiv url kullanmak icin url gerekiyor yardim erisim tarihi kullanmak icin url gerekiyor yardim Magone Jose Maria 2003 The Politics of Southern Europe Integration Into the European Union Greenwood Publishing Group s 145 ISBN 978 0 275 97787 0 27 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Mayis 2017 Hlousek Vit Kopecek Lubomir 2010 Origin Ideology and Transformation of Political Parties East Central and Western Europe Compared Ashgate s 136 22 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Mayis 2017 Jones Sam 24 Mayis 2018 Court finds Spain s ruling party benefited from bribery scheme The Guardian 26 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 25 Mayis 2018 Vazquez Angeles 24 Mayis 2018 El PP y Correa tejieron un sistema de corrupcion institucional segun la Audiencia El Periodico de Catalunya Ispanyolca 25 Temmuz 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 25 Mayis 2018 Minder Raphael Haziran 2018 Mariano Rajoy Ousted in Spanish No Confidence Vote The New York Times 19 Haziran 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Ekim 2023 Rajoy se va Es lo mejor para mi para el PP y para Espana El Mundo Ispanyolca 5 Haziran 2018 5 Haziran 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Haziran 2018 Rajoy dimite como presidente del PP Es lo mejor para mi para el partido y para Espana El Confidencial Ispanyolca 5 Haziran 2018 24 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Haziran 2018 Junquera Natalia 22 Temmuz 2018 Pablo Casado vence en el congreso del PP y consuma el giro a la derecha El Pais Ispanyolca 5 Mart 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Ekim 2023 El PP rompe con Vox que sale derrotado de su mocion de censura La Vanguardia 22 Ekim 2020 25 Temmuz 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Ekim 2023 Casado se atrinchera con su equipo y el grupo parlamentario rotos ABC 22 Subat 2022 20 Mart 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Ekim 2023 ElectoPanel 22F ElectoMania 22 Subat 2022 7 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Ekim 2023 resultados generales23j es Ispanyolca 23 Temmuz 2023 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 24 Temmuz 2023 Spain election Conservatives win but fall short of majority Deutsche Welle Ingilizce 23 Temmuz 2023 24 Temmuz 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Temmuz 2023