Roma nın Yağmalanması 24 Ağustos 410 tarihinde gerçekleşmiştir şehre Alarik komutasında Vizigotlar saldırdı O

Roma'nın Yağmalanması, 24 Ağustos 410 tarihinde gerçekleşmiştir. Şehre Alarik komutasında Vizigotlar saldırdı. O dönem Roma artık Batı Roma İmparatorluğu'nun başkenti değildi; önce 286 yılında , sonra 402 yılında Ravenna başkent olmuştu. Ancak "ölümsüz şehir" olarak zirve pozisyonunu koruyordu ve imparatorluğun manevi başkentiydi. Şehrin yağmalanması, imparatorluğun kendisi kadar dostları, müttefikleri ile dönem için çok büyük bir şoktu.

Roma'nın Yağmalanması (410)

Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşü

Roma'nın Barbarlar tarafından 410 yılında yağmalanması Ressam: Joseph-Noël Sylvestre

Tarih	Geç 408-24 Ağustos 410 AD
Bölge	Roma
Sonuç	Vizigot zaferi

Taraflar

Batı Roma İmparatorluğu

Vizigotlar

Komutanlar ve liderler

Honorius

I. Alarik
Ataulf

Güçler

Bilinmiyor - 400'den fazla

Muhtemelen 40,000 asker
Bilinmeyen sayıda sivil takipçi

Kayıplar

Bilinmiyor

Bu, 800 yıl önce Roma'nın düşman eline düşmesinden sonraki ilk olaydı. Bir önceki Roma'nın Yağmalanması, M.Ö. 390 veya 387/6 tarihinde, Brennus önderliğinde Galyalılar tarafından gerçekleşmişti. Üç gün süren yağma ve talandan sonra Alaric hızla Roma'dan ayrıldı ve güney İtalya'ya yöneldi. Yanında şehrin zenginliğini ve İmparator Honorius'un kız kardeşi Galla Placidia gibi değerli bir rehineyi de götürdü. Vizigotlar Campania, Lucania ve Calabria'yı yakıp yıktılar. Nola ve Capua yağmalandı. Alaric, yağmadan sadece birkaç ay sonra, 410 yılının sonlarında Consentia'da hastalıktan öldü. Efsaneye göre, hazinesiyle birlikte köleler tarafından Busento nehrinin yatağına gömüldü. Köleler daha sonra hazinenin yerini gizlemek için öldürüldü.. Vizigotlar Alaric'in kayınbiraderi Ataulf'u yeni kralları olarak seçtiler. Vizigotlar daha sonra kuzeye doğru ilerleyerek Galya'ya yöneldi. Ataulf 414 yılında Galla Placidia ile evlendi, ancak bir yıl sonra öldü. Vizigotlar 418 yılında güneybatı Galya'da Vizigot Krallığı'nı kurdular ve 451 yılında Katalon Muharebesi'nde Batı Roma İmparatorluğu'nun Hun Attila'ya karşı savaşmasına yardım edeceklerdi.

İtalya'nın Vizigot istilası, etkilenen eyaletlerde arazi vergilerinin istila öncesi değerlerin büyük oranda altında kaldı. Aristokratik cömertlik denilen, üst sınıflar tarafından kamu binalarının ve anıtlarının yerel olarak desteklenmesi, bu bölgelerin yağmalanması ve talan edilmesinden sonra güney-orta İtalya'da sona erdi. Bertrand Lançon, gıda yardımı alan insanların sayısını baz alarak, Roma şehrinin toplam nüfusunun 408'de 800.000'den 419'da 500.000'e düştüğünü tahmin ediyor.

Roma şehri neredeyse 800 yıldır ilk kez yağmalanıyordu ve Batı Roma İmparatorluğu'nun giderek artan kırılganlığını ve askeri zayıflığını ortaya çıkarmıştı. Roma'yı ebedi şehir ve imparatorluklarının sembolik kalbi olarak gören İmparatorluğun her iki yarısındaki insanlar için şok ediciydi. Doğu Roma İmparatoru II. Theodosius, Konstantinopolis'te üç günlük yas ilan etti.Hieronymus keder içinde şöyle yazdı: "Roma yok olabiliyorsa, ne güvende olabilir?"

Bu dönemde Roma İmparatorluğu hâlâ paganlar ve Hristiyanlar arasındaki dini çatışmanın ortasındaydı. Hristiyan bir rahip ve ilahiyatçı olan Paulus Orosius, yağmanın Tanrı'nın gururlu ve küfürbaz bir şehre karşı gazabı olduğuna ve yağmanın çok şiddetli olmamasının sadece Tanrı'nın iyiliği sayesinde olduğuna inanıyordu. Roma zenginliğini kaybetmişti ama Roma egemenliği devam ediyordu. Diğer Romalılar ise yağmanın geleneksel pagan tanrılarından uzaklaşıp Hristiyanlığa yöneldikleri için ilahi bir ceza olduğunu düşünüyordu. Romalı bir pagan tarihçi olan Zosimus, Hristiyanlığın eski geleneksel ayinleri terk ederek İmparatorluğun siyasi erdemlerini zayıflattığına ve İmparatorluk hükûmetinin yağmaya yol açan kötü kararlarının tanrıların ilgisizliğinden kaynaklandığına inanıyordu.

Hristiyanlığa yönelik dini ve siyasi saldırılar, Augustinus'u Hristiyan düşüncesinin temelini oluşturacak olan Tanrı'nın Şehri adlı kitabı yazmaya teşvik etti.

Yağma, Batı Roma İmparatorluğu'nun karşı karşıya olduğu birçok ölümcül sorunun doruk noktasıydı. İç isyanlar imparatorluğu dış istilalar karşısında zayıflatmıştı. Bu faktörler Roma İmparatorluğu'nun batıdaki istikrarına kalıcı olarak zarar verecekti. Bu arada Roma ordusu giderek barbarlaştı ve İmparatorluğa karşı sadakatsizleşti. 455'te Roma'nın Vandallar tarafından daha şiddetli bir şekilde yağmalanmasının ardından 476'da Germen Odoacer'in son Batı Roma İmparatoru Romulus Augustus'u görevden alıp kendisini İtalya Kralı ilan etmesiyle Batı Roma İmparatorluğu nihayet çöktü.

410 yılında gerçekleşen bu yağmalanma, Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünün önemli bir dönüm noktasıdır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ Peter Heather, The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians, (Oxford University Press, 2006), page 224.
^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Cambridge University Press 1998 page 127 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
^ Stephen Dando-Collins, The Legions of Rome, (Random House Publisher Services, 2010), p. 576.
^ Michael Frassetto, The Early Medieval World, (ABC-CLIO, LLC, 2013), pp. 547–548.
^ The Cambridge Ancient History Volume 14, (Cambridge University Press, 2000), p. 14.
^ The Cambridge Ancient History Volume 13, (Cambridge University Press, 1998), p. 380.
^ Bertrand Lançon, Rome in Late Antiquity, Trans. Antonia Nevill, (Rutledge, 2001), pp. 14, 119.
^ Eric H. Cline and Mark W. Graham, Ancient Empires: From Mesopotamia to the Rise of Islam (Cambridge University Press, 2011), p. 303.
^ Peter Brown, Augustine of Hippo: A Biography (Rev. ed. University of California Press, 2000), p. 288.
^ Paulus Orosius, Seven Books of History Against the Pagans 2.3, 7.39–40.
^ Stephen Mitchell, A History of the Later Roman Empire, AD 284–641 (Blackwell Publishing, 2007), p. 27.
^ Michael Hoelzl and Graham Ward, Religion and Political Thought (The Continuum International Publishing Group, 2006), p. 25.
^ Peter Heather, The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians, (Oxford University Press, 2006), p. 229.
^ The Cambridge Ancient History Volume 13, (Cambridge University Press, 1998), pp. 111–112.

Konuyla ilgili yayınlar

The Histories19 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . of
Michael Kulikowski, Rome's Gothic Wars: From the Third Century to Alaric, Cambridge University Press, 2007.

[Peter_Heather_2006_page_224-1] Peter Heather, The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians, (Oxford University Press, 2006), page 224.

[Cambridge_University_Press_1998_page_127-2] Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Cambridge University Press 1998 page 127 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )

[3] Stephen Dando-Collins, The Legions of Rome, (Random House Publisher Services, 2010), p. 576.

[4] Michael Frassetto, The Early Medieval World, (ABC-CLIO, LLC, 2013), pp. 547–548.

[5] The Cambridge Ancient History Volume 14, (Cambridge University Press, 2000), p. 14.

[6] The Cambridge Ancient History Volume 13, (Cambridge University Press, 1998), p. 380.

[7] Bertrand Lançon, Rome in Late Antiquity, Trans. Antonia Nevill, (Rutledge, 2001), pp. 14, 119.

[8] Eric H. Cline and Mark W. Graham, Ancient Empires: From Mesopotamia to the Rise of Islam (Cambridge University Press, 2011), p. 303.

[9] Peter Brown, Augustine of Hippo: A Biography (Rev. ed. University of California Press, 2000), p. 288.

[10] Paulus Orosius, Seven Books of History Against the Pagans 2.3, 7.39–40.

[11] Stephen Mitchell, A History of the Later Roman Empire, AD 284–641 (Blackwell Publishing, 2007), p. 27.

[12] Michael Hoelzl and Graham Ward, Religion and Political Thought (The Continuum International Publishing Group, 2006), p. 25.

[13] Peter Heather, The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians, (Oxford University Press, 2006), p. 229.

[14] The Cambridge Ancient History Volume 13, (Cambridge University Press, 1998), pp. 111–112.