Azərbaycanca AzərbaycancaБеларускі БеларускіDansk DanskDeutsch DeutschEspañola EspañolaFrançais FrançaisIndonesia IndonesiaItaliana Italiana日本語 日本語Қазақ ҚазақLietuvos LietuvosNederlands NederlandsPortuguês PortuguêsРусский Русскийසිංහල සිංහලแบบไทย แบบไทยTürkçe TürkçeУкраїнська Українська中國人 中國人United State United StateAfrikaans Afrikaans
Destek
www.wikipedia.tr-tr.nina.az
  • Vikipedi

Avustralasya saçılma alanı tektit saçılma alanlarının en genç ve en büyüğü olup son tahminlere göre Dünya

Avustralasya saçılma alanı

Avustralasya saçılma alanı
www.wikipedia.tr-tr.nina.azhttps://www.wikipedia.tr-tr.nina.az

Avustralasya saçılma alanı, tektit saçılma alanlarının en genç ve en büyüğü olup, son tahminlere göre Dünya yüzeyinin %10 ila %30'unu kaplayabileceği düşünülmektedir. Araştırmalar, tektitlerin oluşumuna neden olan çarpmanın yaklaşık olarak 788.000 yıl önce gerçekleştiğini ve muhtemelen Güneydoğu Asya'da meydana geldiğini göstermektedir.

image
Avustralasya saçılma alanı. Gölgeli alanlar tektit buluntularını göstermektedir.

Giriş

Yaklaşık olarak 788.000 yıl öncesine dayanan saçılma alanı, Güneydoğu Asya'nın büyük bir kısmını (Tayland, Laos, Vietnam, Kamboçya ve Güney Çin) kapsar. Çarpmadan kaynaklanan malzeme, Filipinler, Endonezya ve Malezya'yı da içerecek şekilde okyanus boyunca uzanmaktadır. Ayrıca, batıda Hint Okyanusu'na, güneyde ise Tazmanya dahil Avustralya'ya kadar uzanır. 1960'lardan beri, saçılma alanının güney Çin'deki Hainan Adası'ndan Avustralya'ya kadar uzandığı ve Dünya yüzeyinin yaklaşık %10'unu kapladığı kabul ediliyordu. Bu oran daha sonra, Afrika ve Tazmanya'daki buluntularla %20'ye çıkarıldı. Tibet'in kuzeyinde, Guangşi'de ve Antarktika'daki ek buluntular, saçılma alanının büyüklüğünü Dünya yüzeyinin yaklaşık %30'una veya yaklaşık 150.000.000 km2 'ye (58.000.000 sq mi) (yaklaşık tüm dünya kara kütlesinin büyüklüğü kadar) çıkardı.

Kaynak krater

Mevcut genel kanı, Avustralasya saçılma alanının kaynağı olan çarpma kraterinin Güneydoğu Asya'da bir yerde olduğu yönündedir. Avustralasya saçılma alanının devasa büyüklüğü nedeniyle, kaynak çarpma kraterinin bilinen diğer saçılma alanlarının kaynak kraterlerinden önemli ölçüde daha büyük olması gerektiği savunulmaktadır. Bu kayıp kaynak krater için birçok yer önerilmiştir. Schmidt ve Wasson (1993), Mekong Vadisi'nin altında 14-17 km (8,7-10,6 mi) çapında bir kaynak krater olabileceğini öne sürmüşlerdi. Hartung ve Koeberl (1994), Kamboçya'daki 35 × 100 km (22 × 62 mi) uzunluğundaki önermiş, Glass (1994), kaynak kraterin 32-114 km (20-71 mi) çapında olduğunu ve Kamboçya'da bulunduğunu tahmin etmiş ve Schnetzler (1996) ise güney Laos'ta 35-40 km (22-25 mi) çapında bir yapıyı öne sürmüştür. Daha sonra Glass (1999) da güney Laos'u veya komşu bir bölgeyi olası bir kaynak olarak değerlendirmiştir. Lee ve Wei (2000), Avustralasya saçılma alanı kaynağının Hindiçin'de bulunan büyük bir çarpma krateri olduğu ve çapının 90-116 km (56-72 mi) arasında olabileceği sonucuna varmıştır. Önerilen diğer yerler, Ma ve diğerleri (2001) tarafından güney Laos ile Hainan arasında veya Whymark tarafından iddia edildiği gibi muhtemelen Tonkin Körfezi'ndedir. Daha yakın bir tarihte, 2020 yılında Sieh ve arkadaşları, çeşitli kanıtlara dayanarak kraterin güney Laos'taki Bolaven volkanik alanının altında gömülü olduğunu öne sürdü. 1991 yılında Wasson ve arkadaşları, Tayland'ın merkezinde katmanlı tektitler üzerinde çalışmış ve fark edilebilir büyük bir kaynak kraterin olmamasını, bölgeye yayılmış küçük, dağınık, çoklu çarpma olaylarının varlığıyla açıklamışlardır. Bu açıklama, özellikle saçılma alanındaki tektitlerin çarpmanın meydana geldiği dönemde Kamboçya kumtaşından farklı bir kimyasal bileşime sahip olmasından kaynaklanan bazı sorunları da beraberinde getirir.

Güneydoğu Asya'da kolayca fark edilebilen bir kaynak kraterin olmaması, kraterin Güneydoğu Asya dışında bir yerde olabileceği öne sürülerek açıklanmaya çalışıldı. Güneydoğu Asya'nın dışında Avustralasya saçılma alanının kaynağı için önerilen bazı yerler arasında, Antarktika'daki Wilkes Toprakları krateri,Kazakistan'daki ve Sibirya'daki bulunmaktadır.

Brunhes-Matuyama kutup değişimi

Çarpmanın, 781.000 yıl önce gerçekleşen Brunhes-Matuyama kutup değişimi'ni tetiklemiş olabileceği öne sürülmüştür. Bu öneri, Brunhes-Matuyama kutup değişimi ile Avustralasya tektitlerinin pelajik derin çökeltilerin çekirdeklerindeki varlığının görünüşte aynı zamanda meydana gelmesi ve Fildişi Sahili saçılma alanı dahil olmak üzere diğer iki saçılma alanı tektitlerinin derin deniz çekirdeklerinde diğer manyetik kutup değişimiyle görünen ilişkisine dayanmaktadır. 1985 yılında Muller ve diğerleri, manyetik kutup değişimlerini çarpma olayına bağlı ve onu takip eden küçük bir buzullaşma ile ilişkili jeomanyetik alan şiddetindeki azalmanın sonucu olarak açıklayan bir jeofiziksel model önerdiler. 1990'ların başında Schneider ve diğerleri, derin deniz çekirdeklerinin ayrıntılı bir izotopik, jeofiziksel ve paleontolojik analizini yaptılar ve Avustralasya çarpma olayının Brunhes-Matuyama kutup değişimi'nden yaklaşık 12.000 yıl önce gerçekleştiğini, çarpma zamanı civarında alan şiddetinin arttığını ve ardından 4.000 yıl boyunca artmaya devam ettiğini tespit ettiler. Ayrıca, Muller ve diğerlerinin 1985 modelinde öngörüldüğü gibi, çarpmayı takiben iklimde fark edilebilir bir soğuma (küçük buzullaşma) belirtisi olmadığını buldular. Aynı zamanda, çarpmadan sonraki kritik bir zamanda aslında buzulların eridiğini tespit ettiler ve bu bulgulara dayanarak, Avustralasya çarpma olayı ile Brunhes-Matuyama kutup değişimi'nin birbirleriyle ilişkili olmadığını savundular. Fildişi Sahili saçılma alanı ile başlangıcı arasındaki ilişkiye dair benzer bir çalışma da, daha önce ima edildiği gibi eşzamanlı olmadıklarını ortaya koymuştur. Aralarında 30.000 yıllık bir zaman farkı vardır.

Homo erectus

image
Çin'in güneyindeki Guangşi Zhuang Özerk Bölgesi

Çin'in güneyindeki Baise, Guangşi'de bu tektitlerle birlikte bulunan arkeolojik eserler, çarpma sırasında ve sonrasında bölgede bir Homo erectus popülasyonunun yaşadığını göstermektedir. Enkaz alanında taş aletler ve muhtemelen çarpma sonucu çıkan yangınların neden olduğu bir kömür tabakası bulunmuştur. Yangınların ardından meydana gelen orman yok oluşunun, bu popülasyonun alet yapımında kullandıkları taşlara erişimini kolaylaştırdığı öne sürülmüştür.

Ayrıca bakınız

    Kaynakça

    1. ^ Glass, B.P. ve Wu, J., 1993. Coesite and shocked quartz discovered in the, Australasian and North American, microtektite layers. Geology, 21(5), s.435-438.
    2. ^ Prasad, M.S., Gupta, S.M. ve Kodagali, V.N., 2003. Two layers of Australasian impact ejecta in the Indian Ocean?. Meteoritics & Planetary Science, 38(9), s.1373-1381.
    3. ^ Prasad, M.S., Mahale, V.P. ve Kodagali, V.N., 2007. New sites of Australasian microtektites in the central Indian Ocean: Implications for the location and size of source crater. Journal of Geophysical Research: Planets, 112, no. E06007, s.11
    4. ^ a b Jourdan, F., Nomade, S., Wingate, M.T., Eroglu, E. ve Deino, A., 2019. Ultraprecise age and formation temperature of the Australasian tektites constrained by 40Ar/39Ar analyses. Meteoritics & Planetary Science, 54(10), s.2573-2591.
    5. ^ a b Westgate, J.A., Pillans, B.J., Alloway, B.V., Pearce, N.J. ve Simmonds, P., 2021. New fission-track ages of Australasian tektites define two age groups: discriminating between formation and reset ages. Quaternary Geochronology, 66, no. 101113, s.18
    6. ^ a b Povenmire H., Liu W. ve Xianlin I., 1999. Australasian tektites found in Guangxi Province, China. 29 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde . 30th Annual Lunar and Planetary Science Conference, Houston, Mart 1999, no. 1072, s.1
    7. ^ Soens, B., Van Ginneken, M., Chernonozhkin, S., Slotte, N., Debaille, V., Vanhaecke, F., Terryn, H., Claeys, P. ve Goderis, S., 2021. Australasian microtektites across the Antarctic continent: evidence from the Sør Rondane Mountain range (East Antarctica). Geoscience Frontiers, 12(4), no.101153, s.13
    8. ^ a b Glass, B.P. ve Pizzuto, J.E., 1994. Geographic variation in Australasian microtektite concentrations: Implications concerning the location and size of the source crater. 16 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Journal of Geophysical Research: Planets, 99 no. E9, s.19075-19081.
    9. ^ a b Schmidt G. ve Wasson J., 1993. Masses of the impactor, the Australasian tektites, and size estimates of the main source crater 16 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Meteoritics, 28(3), s.430-431
    10. ^ a b c Hartung J. ve Koberl C., 1994. In search of the Australasian tektite source crater: The Tonle Sap hypothesis. Meteoritics, 29, s.411-416.
    11. ^ Schnetzler C.C. ve Mchone J.F., 1996. Source of Australasian tektites: Investigating possible impact sites in Laos 16 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Meteoritics & Planetary Science, 31, s.73-76
    12. ^ Glass B.P. (1999) Muong Nong-type Australasian tektites: implications regarding the parent material and source area 10 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Ninth Annual V.B.m Goldschmidt Conference, Massachusetts, Ağustos 1999.
    13. ^ Lee, M.Y. ve Wei, K.Y., 2000. Australasian microtektites in the South China Sea and West Philippine Sae: implications for age, size and location of the impact crater “Meteoritics & Planetary Science, 35( 6) s.1151-1155.
    14. ^ Ma, P., Tonzola, C., DeNicola, P., Herzog, G.F. ve Glass, B.P., 2001. 10 in Muong Nong-Type Australasian Tektites: Constraints on the Location of the Source Crater. 17 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Lunar and Planetary Science Conference XXXII, no. 1351.
    15. ^ Whymark, A., 2021. A review of evidence for a Gulf of Tonkin location for the Australasian tektite source crater. Thai Geoscience Journal, 2, s.1-29.
    16. ^ Sieh, K., Herrin, J., Jicha, B., Schonwalder Angel, D., Moore, J.D., Banerjee, P., Wiwegwin, W., Sihavong, V., Singer, B., Chualaowanich, T. ve Charusiri, P., 2020. Australasian impact crater buried under the Bolaven volcanic field, Southern Laos. Proceedings of the National Academy of Sciences, 117(3), s. 1346-1353.
    17. ^ Sieh, Kerry; Schonwalder Angel, Dayana; Herrin, Jason; Jicha, Brian; Singer, Brad; Sihavong, Vanpheng; Wiwegwin, Weerachat; Wong, Nathanael; Quah, Jia Yong (12 Aralık 2023). "Proximal ejecta of the Bolaven extraterrestrial impact, southern Laos". Proceedings of the National Academy of Sciences. 120 (50). doi:10.1073/pnas.2310351120. ISSN 0027-8424. (PMC) 10723122 $2. 
    18. ^ Wasson, J.T., 1991. Layered tektites: A multiple impact origin for the Australasian tektites. Earth and Planetary Science Letters, 102(2), s. 95-109.
    19. ^ Wasson, J.T., Pitakpaivan, K., Putthapiban, P., Salyapongse, S., Thapthimthong, B. ve McHone, J.F., 1995. Field recovery of layered tektites in northeast Thailand. Journal of Geophysical Research: Planets, 100(E7), s. 14383-14389.
    20. ^ Schmidt, R.A., 1962. Australites and Antarctica. Science, 138(3538), s. 443-444.
    21. ^ Glass, B.P., 1979. Zhamanshin crater, a possible source of Australasian tektites?. Geology, 7(7), s. 351-353.
    22. ^ Dietz, R.S., 1977. Elgygytgyn crater, Siberia: Probable source of Australasian tektite field (and Bediasites from Popigai) . Meteoritics, 12(2), s.145-157.
    23. ^ Glass B.P. and Heezen B.C., 1967. Tektites and geomagnetic reversals. Scientific American, 217(1), s. 32-38.
    24. ^ Glass, B.P., Swincki, M.B. ve Zwart, P.A., 1979. Australasian, Ivory Coast and North American tektite strewnfields - Size, mass and correlation with geomagnetic reversals and other earth events. 5 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Lunar and Planetary Science Conference, 10th, Houston, Tex., Mart 19–23, 1979, s. 2535-2545.
    25. ^ Muller, R.A. and Morris, D.E., 1986. Geomagnetic reversals from impacts on the Earth. Geophysical Research Letters, 13(11), s.1177-1180.
    26. ^ a b Schneider, D.A., Kent, D.V. and Mello, G.A., 1992. A detailed chronology of the Australasian impact event, the Brunhes-Matuyama geomagnetic polarity reversal, and global climate change. Earth and Planetary Science Letters, 111(2-4), s.395-405.
    27. ^ Schneider, D.A. and Kent, D.V., 1990. Ivory Coast microtektites and geomagnetic reversals. Geophysical Research Letters, 17(2), s.163-166.
    28. ^ a b . 30 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2012. 
    29. ^ Pillans, B., Simmonds, P. ve diğerleri (2012) "Tektites, minitektites and microtektites from the Kalgoorlie region, Western Australia" 8 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Australian Regolith and Clays Conference, Mildura, 7–10 Şubat 2012.
    30. ^ "SCI/TECH | Asia's oldest axe tools discovered". BBC News. 3 Mart 2000. 31 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ekim 2015. 
    31. ^ Antón, Susan C.; Swisher, Iii, Carl C. (Ekim 2004). "Early Dispersals of Homo from Africa". Annual Review of Anthropology. Cilt 33. Annual Reviews. ss. 271-296. doi:10.1146/annurev.anthro.33.070203.144024. 

    wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar

    Avustralasya sacilma alani tektit sacilma alanlarinin en genc ve en buyugu olup son tahminlere gore Dunya yuzeyinin 10 ila 30 unu kaplayabilecegi dusunulmektedir Arastirmalar tektitlerin olusumuna neden olan carpmanin yaklasik olarak 788 000 yil once gerceklestigini ve muhtemelen Guneydogu Asya da meydana geldigini gostermektedir Avustralasya sacilma alani Golgeli alanlar tektit buluntularini gostermektedir GirisYaklasik olarak 788 000 yil oncesine dayanan sacilma alani Guneydogu Asya nin buyuk bir kismini Tayland Laos Vietnam Kambocya ve Guney Cin kapsar Carpmadan kaynaklanan malzeme Filipinler Endonezya ve Malezya yi da icerecek sekilde okyanus boyunca uzanmaktadir Ayrica batida Hint Okyanusu na guneyde ise Tazmanya dahil Avustralya ya kadar uzanir 1960 lardan beri sacilma alaninin guney Cin deki Hainan Adasi ndan Avustralya ya kadar uzandigi ve Dunya yuzeyinin yaklasik 10 unu kapladigi kabul ediliyordu Bu oran daha sonra Afrika ve Tazmanya daki buluntularla 20 ye cikarildi Tibet in kuzeyinde Guangsi de ve Antarktika daki ek buluntular sacilma alaninin buyuklugunu Dunya yuzeyinin yaklasik 30 una veya yaklasik 150 000 000 km2 ye 58 000 000 sq mi yaklasik tum dunya kara kutlesinin buyuklugu kadar cikardi Kaynak kraterMevcut genel kani Avustralasya sacilma alaninin kaynagi olan carpma kraterinin Guneydogu Asya da bir yerde oldugu yonundedir Avustralasya sacilma alaninin devasa buyuklugu nedeniyle kaynak carpma kraterinin bilinen diger sacilma alanlarinin kaynak kraterlerinden onemli olcude daha buyuk olmasi gerektigi savunulmaktadir Bu kayip kaynak krater icin bircok yer onerilmistir Schmidt ve Wasson 1993 Mekong Vadisi nin altinda 14 17 km 8 7 10 6 mi capinda bir kaynak krater olabilecegini one surmuslerdi Hartung ve Koeberl 1994 Kambocya daki 35 100 km 22 62 mi uzunlugundaki onermis Glass 1994 kaynak kraterin 32 114 km 20 71 mi capinda oldugunu ve Kambocya da bulundugunu tahmin etmis ve Schnetzler 1996 ise guney Laos ta 35 40 km 22 25 mi capinda bir yapiyi one surmustur Daha sonra Glass 1999 da guney Laos u veya komsu bir bolgeyi olasi bir kaynak olarak degerlendirmistir Lee ve Wei 2000 Avustralasya sacilma alani kaynaginin Hindicin de bulunan buyuk bir carpma krateri oldugu ve capinin 90 116 km 56 72 mi arasinda olabilecegi sonucuna varmistir Onerilen diger yerler Ma ve digerleri 2001 tarafindan guney Laos ile Hainan arasinda veya Whymark tarafindan iddia edildigi gibi muhtemelen Tonkin Korfezi ndedir Daha yakin bir tarihte 2020 yilinda Sieh ve arkadaslari cesitli kanitlara dayanarak kraterin guney Laos taki Bolaven volkanik alaninin altinda gomulu oldugunu one surdu 1991 yilinda Wasson ve arkadaslari Tayland in merkezinde katmanli tektitler uzerinde calismis ve fark edilebilir buyuk bir kaynak kraterin olmamasini bolgeye yayilmis kucuk daginik coklu carpma olaylarinin varligiyla aciklamislardir Bu aciklama ozellikle sacilma alanindaki tektitlerin carpmanin meydana geldigi donemde Kambocya kumtasindan farkli bir kimyasal bilesime sahip olmasindan kaynaklanan bazi sorunlari da beraberinde getirir Guneydogu Asya da kolayca fark edilebilen bir kaynak kraterin olmamasi kraterin Guneydogu Asya disinda bir yerde olabilecegi one surulerek aciklanmaya calisildi Guneydogu Asya nin disinda Avustralasya sacilma alaninin kaynagi icin onerilen bazi yerler arasinda Antarktika daki Wilkes Topraklari krateri Kazakistan daki ve Sibirya daki bulunmaktadir Brunhes Matuyama kutup degisimiCarpmanin 781 000 yil once gerceklesen Brunhes Matuyama kutup degisimi ni tetiklemis olabilecegi one surulmustur Bu oneri Brunhes Matuyama kutup degisimi ile Avustralasya tektitlerinin pelajik derin cokeltilerin cekirdeklerindeki varliginin gorunuste ayni zamanda meydana gelmesi ve Fildisi Sahili sacilma alani dahil olmak uzere diger iki sacilma alani tektitlerinin derin deniz cekirdeklerinde diger manyetik kutup degisimiyle gorunen iliskisine dayanmaktadir 1985 yilinda Muller ve digerleri manyetik kutup degisimlerini carpma olayina bagli ve onu takip eden kucuk bir buzullasma ile iliskili jeomanyetik alan siddetindeki azalmanin sonucu olarak aciklayan bir jeofiziksel model onerdiler 1990 larin basinda Schneider ve digerleri derin deniz cekirdeklerinin ayrintili bir izotopik jeofiziksel ve paleontolojik analizini yaptilar ve Avustralasya carpma olayinin Brunhes Matuyama kutup degisimi nden yaklasik 12 000 yil once gerceklestigini carpma zamani civarinda alan siddetinin arttigini ve ardindan 4 000 yil boyunca artmaya devam ettigini tespit ettiler Ayrica Muller ve digerlerinin 1985 modelinde ongoruldugu gibi carpmayi takiben iklimde fark edilebilir bir soguma kucuk buzullasma belirtisi olmadigini buldular Ayni zamanda carpmadan sonraki kritik bir zamanda aslinda buzullarin eridigini tespit ettiler ve bu bulgulara dayanarak Avustralasya carpma olayi ile Brunhes Matuyama kutup degisimi nin birbirleriyle iliskili olmadigini savundular Fildisi Sahili sacilma alani ile baslangici arasindaki iliskiye dair benzer bir calisma da daha once ima edildigi gibi eszamanli olmadiklarini ortaya koymustur Aralarinda 30 000 yillik bir zaman farki vardir Homo erectusCin in guneyindeki Guangsi Zhuang Ozerk Bolgesi Cin in guneyindeki Baise Guangsi de bu tektitlerle birlikte bulunan arkeolojik eserler carpma sirasinda ve sonrasinda bolgede bir Homo erectus populasyonunun yasadigini gostermektedir Enkaz alaninda tas aletler ve muhtemelen carpma sonucu cikan yanginlarin neden oldugu bir komur tabakasi bulunmustur Yanginlarin ardindan meydana gelen orman yok olusunun bu populasyonun alet yapiminda kullandiklari taslara erisimini kolaylastirdigi one surulmustur Ayrica bakinizKaynakca Glass B P ve Wu J 1993 Coesite and shocked quartz discovered in the Australasian and North American microtektite layers Geology 21 5 s 435 438 Prasad M S Gupta S M ve Kodagali V N 2003 Two layers of Australasian impact ejecta in the Indian Ocean Meteoritics amp Planetary Science 38 9 s 1373 1381 Prasad M S Mahale V P ve Kodagali V N 2007 New sites of Australasian microtektites in the central Indian Ocean Implications for the location and size of source crater Journal of Geophysical Research Planets 112 no E06007 s 11 a b Jourdan F Nomade S Wingate M T Eroglu E ve Deino A 2019 Ultraprecise age and formation temperature of the Australasian tektites constrained by 40Ar 39Ar analyses Meteoritics amp Planetary Science 54 10 s 2573 2591 a b Westgate J A Pillans B J Alloway B V Pearce N J ve Simmonds P 2021 New fission track ages of Australasian tektites define two age groups discriminating between formation and reset ages Quaternary Geochronology 66 no 101113 s 18 a b Povenmire H Liu W ve Xianlin I 1999 Australasian tektites found in Guangxi Province China 29 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde 30th Annual Lunar and Planetary Science Conference Houston Mart 1999 no 1072 s 1 Soens B Van Ginneken M Chernonozhkin S Slotte N Debaille V Vanhaecke F Terryn H Claeys P ve Goderis S 2021 Australasian microtektites across the Antarctic continent evidence from the Sor Rondane Mountain range East Antarctica Geoscience Frontiers 12 4 no 101153 s 13 a b Glass B P ve Pizzuto J E 1994 Geographic variation in Australasian microtektite concentrations Implications concerning the location and size of the source crater 16 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Journal of Geophysical Research Planets 99 no E9 s 19075 19081 a b Schmidt G ve Wasson J 1993 Masses of the impactor the Australasian tektites and size estimates of the main source crater 16 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Meteoritics 28 3 s 430 431 a b c Hartung J ve Koberl C 1994 In search of the Australasian tektite source crater The Tonle Sap hypothesis Meteoritics 29 s 411 416 Schnetzler C C ve Mchone J F 1996 Source of Australasian tektites Investigating possible impact sites in Laos 16 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Meteoritics amp Planetary Science 31 s 73 76 Glass B P 1999 Muong Nong type Australasian tektites implications regarding the parent material and source area 10 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde Ninth Annual V B m Goldschmidt Conference Massachusetts Agustos 1999 Lee M Y ve Wei K Y 2000 Australasian microtektites in the South China Sea and West Philippine Sae implications for age size and location of the impact crater Meteoritics amp Planetary Science 35 6 s 1151 1155 Ma P Tonzola C DeNicola P Herzog G F ve Glass B P 2001 10 in Muong Nong Type Australasian Tektites Constraints on the Location of the Source Crater 17 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde Lunar and Planetary Science Conference XXXII no 1351 Whymark A 2021 A review of evidence for a Gulf of Tonkin location for the Australasian tektite source crater Thai Geoscience Journal 2 s 1 29 Sieh K Herrin J Jicha B Schonwalder Angel D Moore J D Banerjee P Wiwegwin W Sihavong V Singer B Chualaowanich T ve Charusiri P 2020 Australasian impact crater buried under the Bolaven volcanic field Southern Laos Proceedings of the National Academy of Sciences 117 3 s 1346 1353 Sieh Kerry Schonwalder Angel Dayana Herrin Jason Jicha Brian Singer Brad Sihavong Vanpheng Wiwegwin Weerachat Wong Nathanael Quah Jia Yong 12 Aralik 2023 Proximal ejecta of the Bolaven extraterrestrial impact southern Laos Proceedings of the National Academy of Sciences 120 50 doi 10 1073 pnas 2310351120 ISSN 0027 8424 PMC 10723122 2 Wasson J T 1991 Layered tektites A multiple impact origin for the Australasian tektites Earth and Planetary Science Letters 102 2 s 95 109 Wasson J T Pitakpaivan K Putthapiban P Salyapongse S Thapthimthong B ve McHone J F 1995 Field recovery of layered tektites in northeast Thailand Journal of Geophysical Research Planets 100 E7 s 14383 14389 Schmidt R A 1962 Australites and Antarctica Science 138 3538 s 443 444 Glass B P 1979 Zhamanshin crater a possible source of Australasian tektites Geology 7 7 s 351 353 Dietz R S 1977 Elgygytgyn crater Siberia Probable source of Australasian tektite field and Bediasites from Popigai Meteoritics 12 2 s 145 157 Glass B P and Heezen B C 1967 Tektites and geomagnetic reversals Scientific American 217 1 s 32 38 Glass B P Swincki M B ve Zwart P A 1979 Australasian Ivory Coast and North American tektite strewnfields Size mass and correlation with geomagnetic reversals and other earth events 5 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde Lunar and Planetary Science Conference 10th Houston Tex Mart 19 23 1979 s 2535 2545 Muller R A and Morris D E 1986 Geomagnetic reversals from impacts on the Earth Geophysical Research Letters 13 11 s 1177 1180 a b Schneider D A Kent D V and Mello G A 1992 A detailed chronology of the Australasian impact event the Brunhes Matuyama geomagnetic polarity reversal and global climate change Earth and Planetary Science Letters 111 2 4 s 395 405 Schneider D A and Kent D V 1990 Ivory Coast microtektites and geomagnetic reversals Geophysical Research Letters 17 2 s 163 166 a b 30 Agustos 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 23 Nisan 2012 Pillans B Simmonds P ve digerleri 2012 Tektites minitektites and microtektites from the Kalgoorlie region Western Australia 8 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde Australian Regolith and Clays Conference Mildura 7 10 Subat 2012 SCI TECH Asia s oldest axe tools discovered BBC News 3 Mart 2000 31 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Ekim 2015 Anton Susan C Swisher Iii Carl C Ekim 2004 Early Dispersals of Homo from Africa Annual Review of Anthropology Cilt 33 Annual Reviews ss 271 296 doi 10 1146 annurev anthro 33 070203 144024

    Yayın tarihi: Temmuz 08, 2024, 05:05 am
    En çok okunan
    • Kasım 06, 2024

      Ypsotingis

    • Kasım 05, 2024

      Yeşildallı, Bağlar

    • Kasım 05, 2024

      Yeryüzündeki su dağılımı

    • Kasım 05, 2024

      Yeniköy, Bağlar

    • Kasım 05, 2024

      Yeni Edirne

    Günlük

    • Proton-elektron kütle oranı

    • Temel kuvvet

    • Nemmersdorf Katliamı

    • Sovyetler Birliği

    • 6 Kasım

    • Türkiye

    • Pigment

    • Göz

    • Gözün evrimi

    • Turgut Özal

    NiNa.Az - Stüdyo

    • Vikipedi

    Bültene üye ol

    Mail listemize abone olarak bizden her zaman en son haberleri alacaksınız.
    Temasta ol
    Bize Ulaşın
    DMCA Sitemap Feeds
    © 2019 nina.az - Her hakkı saklıdır.
    Telif hakkı: Dadaş Mammedov
    Üst