özel Alman Lisesi Almanca Deutsche Schule Istanbul kısaca DSI diğer bilinen adıyla istanbul Alman Lisesi veya kısac

Özel Alman Lisesi (Almanca: Deutsche Schule Istanbul, kısaca DSI), diğer bilinen adıyla İstanbul Alman Lisesi veya kısaca Alman Lisesi, Türkiye'nin İstanbul ilinin Beyoğlu ilçesinde bulunan özel yabancı lise. Hem Almanya'nın Federal Eğitim ve Araştırma Bakanlığına hem de Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığına bağlı olarak faaliyetlerini yürütmektedir.

Özel Alman Lisesi


Kuruluş	1 Mayıs 1868
Ülke	Türkiye
Şehir	İstanbul
Türü	Özel yabancı lise
Müdür	Alman: Hans Brügmann Türk: Melek Yıldırım
Eğitim dili	Sözel dersler Türkçe · Sayısal dersler Almanca
Yabancı dil(ler)	Almanca (zorunlu) İngilizce (zorunlu)
Sınıflar	Hazırlık, 9-12
Öğrenci sayısı	640 öğrenci
Öğretmen sayısı	51 Alman, 36 Türk öğretmen
Adresi	Şahkulu Bostanı Sok. 8 34420 Beyoğlu, İstanbul
Resmî sitesi	ds-istanbul.net
Koordinat	41°01′40″K 28°58′32″D / 41.02778°K 28.97556°D / 41.02778; 28.97556

1868'de, Eşitlik İlkesine Dayalı Alman ve İsviçre Yurttaş Okulu adıyla, şehirdeki Almanca konuşan topluluğa hizmet verme amacıyla kuruldu. 1871'de, Galata Kulesi yakınlarında, yalnızca okulun kullanımına özgü bir bina yaptırıldı. 1894'teki depremde bu binanın hasar görmesi sebebiyle 1897'de günümüzdeki binaya geçiş yapıldı. İlerleyen dönemlerde yalnızca Almanca konuşan öğrenciler değil, Türk öğrenciler de okul bünyesine katılmaya başladı. 1918 yılında, I. Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle beraber okul kapandı ve binası işgal kuvvetleri tarafından kullanılmaya başlandı. Cumhuriyetin ilanı sonrasında, 1924 yılında tekrar eğitime başlanırken 1925'te esas binaya dönüş yapıldı. 1945'te bir kez daha kapatılarak binada Beyoğlu Kız Lisesi faaliyet göstermeye başladı. 1953'te bina tekrar Alman Lisesi'ne tahsis edildi ve bu tarihten beri aynı binada faaliyetlerini sürdürmektedir.

Okuldan mezun olan lise öğrencileri, tâbi tutulacakları Yüksek Olgunluk Sınavı'nı geçmeleri hâlinde Abitur diploması kazanmakta ve bu diploma sayesinde Almanya, Avusturya veya İsviçre'de üniversitede okumak için başvuru yapabilmektedir. Özel Alman Lisesi, İstanbul Lisesi ile birlikte Türkiye'de bu diplomayı veren iki okuldan biridir.

Tarihçe

1867-1868 yıllarında, 1850'de kurulmuş olan ve İstanbul'da yer alan Alman topluluğa hizmet vermek üzere, 1863'ten sonra Alman Protestan topluluğuna ait Alman Protestan Cemaat Okulu (Almanca: Deutsche Evangelische Gemeindeschule) ile birlikte bir eğitim kurumu kurma girişimi olduysa da, iki tarafın uzlaşamaması üzerine bu girişim sonuçsuz kaldı. 1 Mayıs 1868'de Alman Mektebi İdare Cemiyeti tarafından, Eşitlik İlkesine Dayalı Alman ve İsviçre Yurttaş Okulu (Almanca: Paritaetische Deutsche und Schweizer Bürgerschule) adlı okul, şehirdeki Almanca konuşan topluluğa hizmet vermesi amacıyla Beyoğlu'ndaki Kumdibi Sokağı'nda kuruldu ve 11 Mayıs'ta öğrenime başladı. Kurulduğu dönem bünyesinde iki öğretmen ile 24 öğrenci barındırmakta ve dersler, kirayla tutulan mekânlarda gerçekleştirilmekteydi. Okulun ayrıca ticaret eğitimi veren ticaret bölümü (Almanca: Bürgerschule) de bulunmaktaydı. Mezhepten bağımsız bir eğitim sistemini ve eşitlik ilkesini benimseyen okulun ilk müdürü ise öğretmen Adolf Engelkind idi. Sonrasında İsviçreliler de okul topluluğuna katılırken; 1871 yılında, Beyoğlu'ndaki Galata Kulesi yakınlarında, okulun mülkiyetinde olacak bir bina yaptırıldı. 28 Ağustos 1872'de bu binaya geçiş yapılırken, 1 Aralık 1872'de Protestanların da bu okula katılmasıyla Alman Protestan Cemaat Okulu kapatıldı.

31 Mayıs 1882'de, aynı binada bir çocuk yuvası (Almanca: Kindergarten) da faaliyet göstermeye başladı. 10 Temmuz 1894'te gerçekleşen depremde binanın ağır hasar alması sebebiyle okul için yeni arazi arayışına girişildi. En başta yalnızca Almanca bilenlerin katılımına açıkken, 1879'da okul müdürlüğüne gelen Bericht von Felix Theodor Mühlmann'ın hazırlık kursları açmasıyla Almanca bilmeyen öğrenciler de okula kayıt olmaya başladı. Günümüzde halen kullanılmakta olan lise binasının birinci kısmının inşası, yüksek mimar ve Osmanlı Bankası Müdürü Wülfing'in maddî ve manevî yardımları ile Haziran 1896'da başladı ve binanın tamamlanmasının ardından, 14 Eylül 1897'de, 15 sınıf ve bir konferans salonunun yer aldığı bu binaya geçiş yapıldı. Okul, ruhsatnamesini ise 9 Ocak 1897'de almıştı. 1898'de şehre gelen Alman İmparatoru II. Wilhelm okulu ziyaret ederken, Almanya'daki liselere verilen diplomayı verme hakkını bu okula da tanıdı ve böylece okul, Almanya dışında bu diplomayı veren ilk eğitim kurumu oldu. Okulun ilk dönemlerinde Alman öğrenciler yoğunlukta iken, 1899'da Türk öğrenci sayısı toplam öğrencilerin %30'una, 1914'te ise %63,5'ine tekabül edecek şekilde artış gösterecekti. 1903'te okul binasının ikinci kısmı beş katlı olarak inşa edildi. 1911'de okulun programı genişletilerek Osmanlı idadileri ile eşdeğer seviyede kabul edildi ve 27 Aralık 1911'de aldığı yeni ruhsatname ile son sınıf sınavı yaparak diploma verme hakkı kazandı. 1893-1903 yıllarında 600 olan öğrenci sayısı, 1916 itibarıyla 1.000'e ulaştı. 1918'de, I. Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından kapandı ve okul binası, İstanbul'un İşgali'ne dahil olan Fransız askerler tarafından kışla olarak kullanılmaya başlandı. Bu süreçte okula ait envanterler de yok edilmişti.

Galata Mevlevihanesi avlusu ve arkasında yer alan Özel Alman Lisesi'nin görünümü.

Cumhuriyetin ilanından sonra işgal kuvvetlerinin çekilmesiyle birlikte, Kasım 1924'te tekrar açılan Alman Lisesi, Polonya Sokağı'nda (bugünkü Nuruziya Sokağı) kiralık bir binada yeniden eğitime başladı. Yeni binada çocuk yuvası da açılmış, ancak 30 Kasım 1924'te kapatılmıştı. 1 Ocak 1925'te çocuk yuvası, yalnızca Almanlara hizmet vermek üzere bir kez daha hizmete girdi. 1 Eylül 1925'te lisenin esas binası okula geri verildi. Temmuz 1953'te bina tekrar Alman Lisesi'ne iade edilirken, 1 Ekim günü bu binada ders başı yapıldı. 1959'da yapılan bir dizi yenilemelerin yanı sıra spor salonu ve müzik odası inşa edildi.

1974'te, yalnızca kız öğrencilerin kullanımı için bir spor salonu kurulurken, ertesi yıl erkeklerin kullandığı salonda yenileme ve genişletme yapıldı. 1976'da, okulda eğitim gören ve mezun olan Türk öğrenciler için Yüksekokul Olgunluk Sınavı gerçekleştirmeye başladı. Bu sınavı geçen öğrenciler, Abitur diplomasına sahip olmakta ve bu sayede Almanca konuşan ülkelerdeki yüksekokullara başvurmak için geçerli bir lise mezuniyet belgesine sahip olmaktaydı. 1979'da, okulun folklor grupları ilk kez Almanya'ya bir gezi düzenlerken, ertesi yıl Türk öğrencilerden oluşan bir grubun ilk Almanya seyahati gerçekleştirildi. 1985-86 eğitim-öğretim sezonuyla birlikte her iki ülke arasında öğrenci değişimine başlandı. 1989-90 sezonunda öğrenciler için bir bilgisayar laboratuvarı oluşturuldu.

2015'te, değişen okul yönetimi tarafından Özel Alman Lisesi adına yapılan şikayet neticesinde, okulun daha önce görev yapan yönetim kurulunun bazı mensupları ile eski çalışanlarından oluşan 20 kişi hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 2013 yılına yönelik "zimmet, görevi kötüye kullanma ve dolandırıcılık" suçlamalarıyla başlatılan soruşturma sonrasında bir dava açıldı. İddialar, adı geçen yönetim kurulu üyelerinin okulla ilişiğinin sonlanması ve yeni bir yönetim kurulu oluşturulması sonrasında gün yüzüne çıkmıştı. açıklamasına göre €1.922.047 ile ₺2.155.246, adı suçlamalara karışan kişilerin zimmetine geçirilmişti.

Organizasyon yapısı ve eğitimi

Okul, hem Federal Eğitim ve Araştırma Bakanlığına hem de Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığına bağlı olarak faaliyetlerini yürütür. İstanbul Özel Alman Lisesi İdare Derneğinin yönetim kurulu tarafından yönetilir ve okul müdürü de bu yönetim kuruluna bağlı olarak faaliyet gösterir.

Öğrenciler, 1 yıllık hazırlığın adından toplam 5 yıllık lise eğitimi alır.Almanca, İngilizce ve Türkçe eğitim verilirken, seçmeli olarak Fransızca eğitimi de verilmektedir.

Liseden mezun olan herkes, lise diplomasının yanı sıra belgesinin de sahibi olur. Mezun olan öğrenciler ayrıca, Yüksekokul Olgunluk Sınavı'nı geçmeleri koşuluyla Abitur diplomasını de elde edebilmektedir ve Özel Alman Lisesi, İstanbul Lisesi ile birlikte Türkiye'de bu diplomayı veren iki okuldan biri konumundadır. Abitur sınavını başarıyla tamamlamış en az bir öğrenci, Almanya'da eğitim için Alman Akademik Değişim Servisi tarafından verilen bursu almaya hak kazanır. Ayrıca yönetim kurulu 2001 yılından beri, Abitur'u başarıyla tamamlamış bir öğrenciye burs vermektedir.

2016-17 sezonu itibarıyla okulda 640 öğrenci, 51'i Alman 36'sı Türk olmak üzere 87 öğretmen bulunmaktadır.

Tesisler

Okul bünyesinde, kitapların yanı sıra sözlük, dergi, atlas, sesli kitap, DVD, çizgi roman, grafik roman gibi çeşitli materyallerin yer aldığı bir kütüphane bulunur. İkişer fizik, kimya ve biyoloji laboratuvarlarının yanı sıra bilgisayar laboratuvarları vardır. İki müzik salonu, bir resim atölyesi, çeşitli kültürel ve sportif etkinliğin yapılabildiği kapalı bir spor salonu, açık hava spor alanları ile sosyal, kültürel faaliyetler için bir konferans salonu da okul bünyesinde yer alır.

Ders dışı faaliyetleri

İlk okul yıllığı 1961'de çıkarıldı. 1978-1981 yılları arasında etkinliği düzenlendi. 1985-86 eğitim-öğretim sezonunda tiyatro topluluğu kuruldu. 1981'de Sosis Günü, 1982'de ise Okul Şenliği düzenlenmeye başlandı. 1983'te, her yıl Belgrad Ormanı'nda düzenlenen Atatürk Koşusu'nun ilki gerçekleştirildi.

Okul öğrencileri, her yıl düzenlenen Liselerarası Müzik Yarışması'na katılmaktadır. 2006'daki yarışmada En İyi Orkestra ve En İyi Sahne Performansı kategorilerinde ikincilik, 2012'de En İyi Orkestra kategorisinde birincilik ve grup dalında Basın Özel Ödülü, 2017'de ise En İyi Kız Solist kategorisinde ikincilik ödülü okulun öğrencileri tarafından kazanıldı. Model United Nations Club'ın düzenlediği Model Birleşmiş Milletler konferansı ile beraber Üsküdar Amerikan Lisesi tarafından düzenlenen Turkish International Model United Nations konferansına, Bilkent Üniversitesi Hazırlık Okulu tarafından düzenlenen MUNESCO ve Avrupa'daki MUNESCO konferanslarına katılır.

2017-18 eğitim-öğretim sezonu itibarıyla okulda faaliyet gösteren eğitsel kulüpler şu şekildedir:

Film İzleme Kulübü
Fotoğrafçılık Kulübü
Sanat ve Tasarım Kulübü
Müzikal/Tiyatro Kulübü (Türkçe ve Almanca)
Orkestra-Stüdyo (Türkçe)
Tiyatro Kulübü (Türkçe)
Yazı Atölyesi Kulübü
Basketbol Kulübü (erkekler)
Halk ve Latin Dansları Kulübü
Modern Dans Kulübü
Futbol Kulübü
Hentbol Kulübü (erkekler)
Satranç Kulübü
Voleybol Kulübü (kızlar)
Yoga Kulübü
Latince Kulübü
Delf Kulübü (Fransızca)
Avrupa Gençlik Kulübü
Doğal Afetlere Hazırlık Kulübü
Cisco Kulübü
Destination Imagination
Fen, Bilim ve Teknoloji Kulübü
Gezi, Tanıtma ve Turizm Kulübü
Meslek Tanıtım Kulübü
Model United Nations Club
Basın-Yayın Kulübü
Psikoloji Kulübü
Sosyal Sorumluluk Projesi Kulübü
Robotik Kulübü
Uluslararası Gençlik Ödülü Kulübü
Toplum Hizmeti Kulübü (yalnızca 11. sınıflar için)

Mezun kuruluşları

Okulun mezunları tarafından kurulan İstanbul Alman Liseliler Derneği (Almanca: Verein der Ehemaligen Schüler der Deutschen Schule Istanbul), 1976 yılından beri faaliyet göstermektedir. Dernek her yıl Sosis Günü etkinliğinin yanı sıra, Yeni Yıl Yemeği ve Back to School etkinliklerini düzenlemektedir.

1996'da, lise mezunları tarafından Alman Liseliler Kültür ve Eğitim Vakfı (kısaca ALKEV) adlı vakıf kuruldu. Bu vakıf 2000'de Büyükçekmece'de, anaokulundan başlayarak ortaokula kadar, 2013'te yapılan değişiklikle birlikte ise liseye kadar eğitim veren ALKEV Özel Okulları'nı kurdu.

Eğitimcileri

Okulda görev yapan kayda değer eğitimciler şu şekildedir:

Paul Lange, müzik öğretmeni (1890'lar)
(1895-1890)
Reşad Ekrem Koçu, tarih öğretmeni
Bekir Sıtkı Erdoğan, edebiyat öğretmeni
Friedrich Giese, başöğretmen (1899-1905)
Karl Steuerwald, modern diller öğretmeni (1930-1931)
Rakım Çalapala
Zeki Cemal Bakiçelebioğlu

Öğrencileri

Lisede öğrenim gören veya liseden mezun olan kayda değer kişiler şu şekildedir (parantez içindeki sayılar mezuniyet yılını gösterir):

Kaynakça

Özel

^ ^a ^b Münch 2014, s. 130.
^ ^a ^b Münch 2014, s. 128.
^ ^a ^b ^c ^d ^e Yücel 2016, s. 145.
^ ^a ^b Büyükkarcı 1998, s. 59.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g İzmirli 1978, s. 27.
^ Münch 2014, s. 136.
^ Geser 2011, s. 18.
^ Geser 2011, s. 20.
^ Geser 2011, s. 22.
^ Özel Alman Lisesi 1993, s. 81.
^ Özel Alman Lisesi 1993, s. 121.
^ Mutlu, Şamil (2005). Osmanlı Devleti'nde Misyoner Okulları. İstanbul: Gökkube. s. 120. ISBN .
^ ^a ^b Büyükkarcı 1998, s. 60.
^ Arığ, Ayten Sezer (2014). Atatürk Döneminde Yabancı Okullar (1923-1938) (2. bas.). Ankara: Türk Tarih Kurumu. s. 139. ISBN .
^ Büyükkarcı 1998, s. 61.
^ Özel Alman Lisesi 1993, s. 134.
^ Geser 2011, s. 33.
^ Geser 2011, s. 33-34.
^ ^a ^b Geser 2011, s. 34.
^ Geser 2011, s. 40.
^ Yücel 2016, s. 147.
^ Özel Alman Lisesi 1993, s. 122.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Büyükkarcı 1998, s. 64.
^ ^a ^b ^c ^d Büyükkarcı 1998, s. 63.
^ "Alman Lisesi'nde yolsuzluk davası". Hürriyet. 15 Ağustos 2015. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.
^ "Grüne fordern Aufklärung". Die Welt (Almanca). Berlin, İstanbul. 17 Haziran 2015. 3 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.
^ . Der Tagesspiegel (Almanca). 16 Haziran 2015. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.
^ "Özel Alman Lisesi'nde skandal". Hürriyet. Cihan Haber Ajansı. 14 Temmuz 2015. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ ^a ^b . Özel Alman Lisesi resmî web sitesi. 29 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ ^a ^b ^c ^d . Özel Alman Lisesi. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016.
^ Almanya Federal Cumhuriyeti İstanbul Başkonsolosluğu (PDF). İstanbul: Yeni Beyoğlu Matbaacılık. Aralık 2008. ss. 26-27. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ (Almanca). İstanbul: Mitteldeutscher Rundfunk. 18 Aralık 2016. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ (Almanca). Özel Alman Lisesi resmî web sitesi. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2010.
^ "Gençler Kadıköy'de üç gün el ele eğlendi, centilmence yarıştı". Our Future. Mayıs 2006. s. 58.
^ . Magazinkolik.com. 16 Nisan 2012. 5 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ . Fizy.org. 6 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ . Özel Alman Lisesi resmî web sitesi. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2010.
^ . İstanbul Alman Liseliler Derneği resmî web sitesi. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ . ALKEV Özel Okulları resmî web sitesi. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ . ALKEV Özel Okulları resmî web sitesi. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ Gündoğdu, Artemur Orkun (2016). (PDF) (Yüksek lisans). Ankara: Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik ve Sahne Sanatları Anabilim Dalı. s. 77. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ (Haziran 2015). İstanbul: 100 Yıl Öncesine Bir Bakış. İstanbul: Remzi Kitabevi. s. 10. ISBN .
^ İlyasoğlu, Evin (2007). 71 Türk Bestecisi / 71 Turkish Composers. Pan Yayıncılık. s. 302. ISBN . 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ "GIESE, Wilhelm Friedrich Carl". TDV İslâm Ansiklopedisi. 14. Türkiye Diyanet Vakfı. s. 67. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ . Ankara Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ Kabacalı, Alpay (1995). Kültürümüzden insan adaları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. s. 68. ISBN . 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
^ . tbmm.gov.tr. 20 Ekim 2012. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2014.
^ Aksoy, Nazan (2004). Rönesans İngiltere'sinde Türkler. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. ss. i. ISBN .
^ Çobankent, Yeşim (7 Eylül 2002). "Türkçe şarkı söylemek lazım". Hürriyet. 30 Eylül 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.
^ Evren, Burçak (der.) (1983). Türk Sinema Sanatçıları Ansiklopedisi. Film-San Vakfı Yayınları. s. 20.
^ Arpad, Ahmet. . Ahmet Arpad'ın blogu. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2018.
^ Bal, Mehmet Akif (2007). "Trabzonlu Ünlü Simalar ve Trabzon'un Ünlü Aileleri". Çatı Yayınları. s. 132. ISBN . 24 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ . Üsküdar Üniversitesi. 26 Kasım 2014. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.
^ Arman, Ayşe (22 Ekim 2006). "Adnan Oktar bana 5 çocuk, 2 torun borçlu". Hürriyet. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.
^ Dodurka, Zeynep Berra (16 Kasım 2010). "Dünyalarını Kaybetmişlere Yazan Sevim Burak". Boğaziçi Üniversitesi Kadın Araştırmaları Kulübü. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ ""Sahneye anaokulunda çıktım, bir daha inmedim"". Milliyet. 23 Ocak 2008. 24 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Aralık 2017.
^ Tulgar, Ahmet (4 Şubat 2002). "Ben de Alman liseliyim ama..." Milliyet. 15 Şubat 2005 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.
^ "Cumhurbaşkanı Gül'e yeni danışman". Milliyet. 22 Temmuz 2010. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.
^ . Türkiye Basketbol Federasyonu. 17 Mayıs 2014. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.
^ Günal, Bülent (22 Mart 2005). "Rekoru hala kırılamadı". Vatan. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ . Eczacıbaşı Holding. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ "Safiye Erol'un kendi kaleminden hayatı". Kubbealtı Akademi, 31. Kubbealtı Cemiyeti. 2002. s. 13.
^ (PDF) (Fransızca). Grands enjeux stratégiques contemporains - chaire en Sorbonne. 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.
^ "Hayri İnönü kimdir? (Hayri İnönü Şişli CHP adayı)". Milliyet. 10 Şubat 2014. 1 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2014.
^ ^a ^b Bildirici, Faruk (26 Eylül 2010). "Bizim kuşak 'başımıza ne geldi' demeye başlıyor". Hürriyet. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ Akıner, Nurdan (13 Nisan 2000). "Cezaevi kimyamı bozdu". Milliyet. 4 Nisan 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ "Yeni Gençlik ve Spor Bakanı Akif Çağatay Kılıç". Hürriyet. 26 Aralık 2013. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Bal, Mehmet Akif (2003). Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Meşhurların Okul Anıları (1870 - 1940). Ark Kitapları. s. 140. ISBN .
^ Yurga, Cemal (2002). 20. Yüzyılda Türkiye'de Popüler Müzikler. Pegem A Yayıncılık. s. 36. ISBN .
^ Erk, Nurten (25 Ağustos 2003). "Abancı ve Atıl Kutoğlu Türk modası için el ele". Hürriyet. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ Bildirici, Faruk (29 Ağustos 2010). "Sanatta dinamizmi kadınlar yaratıyor: Beral Madra". Hürriyet. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ . Medina Turgul DDB. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ Leisten, Thomas (1995). "Michael Meinecke, 6 November 1941-10 January 1995". Artibus Asiae (İngilizce). 55 (3/4). s. 386. JSTOR 3249757.
^ . Bianet. 2 Haziran 2009. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.
^ Çetin, Mahmut (2006). Çinli Hoca'nın torunu Ecevit. Emre Yayınları. s. 90. ISBN . 15 Kasım 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.
^ "Bilim dünyası Yavuz Nutku'yu törenle uğurladı". Cumhuriyet. 9 Aralık 2010. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ Öztürk, Semire Ruken (2004). Sinemanın "Dişil" Yüzü: Türkiye'de Kadın Yönetmenler. Om Yayınevi. s. 110. ISBN .
^ . İstanbul Teknik Üniversitesi Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği Bölümü. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ Demirel, Zehra (13 Mayıs 2010). . Milliyet. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ Kabacalı, Alpay (1995). Kültürümüzden İnsan Adaları. Yapı Kredi Yayınları. s. 272. ISBN .
^ Tunca, Hulûsi (9 Mayıs 2006). "Bunlar sunucu değil artist". Hürriyet. 9 Ocak 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.
^ Şen, Faruk (15 Mart 2013). "Avrupa'da ırkçılığın tehlikeli yükselişi". Milliyet. 8 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Ocak 2018.
^ Tavşanoğlu, Leyla (28 Eylül 2014). "Sosyal demokrasinin iktidarı". Cumhuriyet. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ "İşte o sesin sahibi". Hürriyet. 20 Ağustos 2008. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ Işık, İhsan (2004). "Ali Teoman". Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi. I. Elvan Yayınları. s. 160. ISBN .
^ "Türkiye'yi dolandırıp kaçtı şimdi hakkında 'gıyabi tutuklama' kararı çıktı". Hürriyet. 15 Ekim 2009. 2 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.
^ Tuğlacı, Pars (1987). "YALMAN, Ahmet Emin". Çağdaş Türkiye. III. s. 1586.
^ Tatar, Ozan (16 Ağustos 2015). . DigitalTalks. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ Jaupaj, Ani (27 Mart 2011). "ELSA ZALLARI POGA-E bija e Mihal Zallarit: Im atë në politikë edhe pse e priste burgu". (Arnavutça). 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.
^ Sayın, Zeynep B. (Ağustos 1997). . Birikim, 100. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2018.
^ Yetkin, Murat (2004). Tezkere: Irak Krizinin Gerçek Öyküsü. Remzi Kitabevi. s. 86. ISBN .

Genel

Büyükkarcı, Süleyman (Ocak 1998). İstanbul Alman Lisesi - Deutsche Schule Istanbul. Konya: Selçuk Üniversitesi. ISBN .
Geser, Marcel (2011). İstanbul Alman Çocuk Yuvası'nın Tarihi. İstanbul: Orient-Institut Istanbul. ISSN 2192-5291.
İzmirli, Mübeccel (Mayıs 1978). "Alman Lisesi tam 110 yaşına bastı" (PDF). Hayat. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
Münch, Ulrich (2014). "Bugünkü İstanbul Alman Lisesi'nin »Alman ve İsviçre Yurttaş Okulu« olarak kuruluş öyküsü: 1867–1874". Memleketimiz Dersaadet (PDF). Berlin: Pagma Verlag. ISBN . 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
Özel Alman Lisesi (1993). (PDF) (Almanca). İstanbul: Özel Alman Lisesi. 7 Kasım 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.
Yücel, Mustafa Serhan (2016). Türkiye'de Yabancı Okullar ve Azınlık Okulları (1925-1926) (Doktora). Bilecik: Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı.

Dış bağlantılar

Resmî site
İstanbul Alman Liseliler Derneği resmî sitesi1 Şubat 2001 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

[FOOTNOTEMünch2014130-1] Münch 2014, s. 130.

[FOOTNOTEMünch2014128-2] Münch 2014, s. 128.

[FOOTNOTEYücel2016145-3] Yücel 2016, s. 145.

[FOOTNOTEBüyükkarcı199859-4] Büyükkarcı 1998, s. 59.

[FOOTNOTEİzmirli197827-5] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g İzmirli 1978, s. 27.

[FOOTNOTEMünch2014136-6] Münch 2014, s. 136.

[FOOTNOTEGeser201118-7] Geser 2011, s. 18.

[FOOTNOTEGeser201120-8] Geser 2011, s. 20.

[FOOTNOTEGeser201122-9] Geser 2011, s. 22.

[FOOTNOTEÖzel_Alman_Lisesi199381-10] Özel Alman Lisesi 1993, s. 81.

[FOOTNOTEÖzel_Alman_Lisesi1993121-11] Özel Alman Lisesi 1993, s. 121.

[12] Mutlu, Şamil (2005). Osmanlı Devleti'nde Misyoner Okulları. İstanbul: Gökkube. s. 120. ISBN .

[FOOTNOTEBüyükkarcı199860-13] Büyükkarcı 1998, s. 60.

[14] Arığ, Ayten Sezer (2014). Atatürk Döneminde Yabancı Okullar (1923-1938) (2. bas.). Ankara: Türk Tarih Kurumu. s. 139. ISBN .

[FOOTNOTEBüyükkarcı199861-15] Büyükkarcı 1998, s. 61.

[FOOTNOTEÖzel_Alman_Lisesi1993134-16] Özel Alman Lisesi 1993, s. 134.

[FOOTNOTEGeser201133-17] Geser 2011, s. 33.

[FOOTNOTEGeser201133-34-18] Geser 2011, s. 33-34.

[FOOTNOTEGeser201134-19] Geser 2011, s. 34.

[FOOTNOTEGeser201140-20] Geser 2011, s. 40.

[FOOTNOTEYücel2016147-21] Yücel 2016, s. 147.

[FOOTNOTEÖzel_Alman_Lisesi1993122-22] Özel Alman Lisesi 1993, s. 122.

[FOOTNOTEBüyükkarcı199864-23] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Büyükkarcı 1998, s. 64.

[FOOTNOTEBüyükkarcı199863-24] Büyükkarcı 1998, s. 63.

[25] "Alman Lisesi'nde yolsuzluk davası". Hürriyet. 15 Ağustos 2015. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.

[26] "Grüne fordern Aufklärung". Die Welt (Almanca). Berlin, İstanbul. 17 Haziran 2015. 3 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.

[27] . Der Tagesspiegel (Almanca). 16 Haziran 2015. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.

[28] "Özel Alman Lisesi'nde skandal". Hürriyet. Cihan Haber Ajansı. 14 Temmuz 2015. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[yapı-29] . Özel Alman Lisesi resmî web sitesi. 29 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[ds-istanbul.de-30] . Özel Alman Lisesi. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016.

[31] Almanya Federal Cumhuriyeti İstanbul Başkonsolosluğu (PDF). İstanbul: Yeni Beyoğlu Matbaacılık. Aralık 2008. ss. 26-27. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[32] (Almanca). İstanbul: Mitteldeutscher Rundfunk. 18 Aralık 2016. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[33] (Almanca). Özel Alman Lisesi resmî web sitesi. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2010.

[34] "Gençler Kadıköy'de üç gün el ele eğlendi, centilmence yarıştı". Our Future. Mayıs 2006. s. 58.

[35] . Magazinkolik.com. 16 Nisan 2012. 5 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[36] . Fizy.org. 6 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[37] . Özel Alman Lisesi resmî web sitesi. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2010.

[38] . İstanbul Alman Liseliler Derneği resmî web sitesi. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[39] . ALKEV Özel Okulları resmî web sitesi. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[40] . ALKEV Özel Okulları resmî web sitesi. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[41] Gündoğdu, Artemur Orkun (2016). (PDF) (Yüksek lisans). Ankara: Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik ve Sahne Sanatları Anabilim Dalı. s. 77. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[42] (Haziran 2015). İstanbul: 100 Yıl Öncesine Bir Bakış. İstanbul: Remzi Kitabevi. s. 10. ISBN .

[43] İlyasoğlu, Evin (2007). 71 Türk Bestecisi / 71 Turkish Composers. Pan Yayıncılık. s. 302. ISBN . 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[44] "GIESE, Wilhelm Friedrich Carl". TDV İslâm Ansiklopedisi. 14. Türkiye Diyanet Vakfı. s. 67. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[45] . Ankara Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[46] Kabacalı, Alpay (1995). Kültürümüzden insan adaları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. s. 68. ISBN . 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017.

[47] . tbmm.gov.tr. 20 Ekim 2012. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2014.

[48] Aksoy, Nazan (2004). Rönesans İngiltere'sinde Türkler. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. ss. i. ISBN .

[49] Çobankent, Yeşim (7 Eylül 2002). "Türkçe şarkı söylemek lazım". Hürriyet. 30 Eylül 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.

[50] Evren, Burçak (der.) (1983). Türk Sinema Sanatçıları Ansiklopedisi. Film-San Vakfı Yayınları. s. 20.

[51] Arpad, Ahmet. . Ahmet Arpad'ın blogu. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2018.

[52] Bal, Mehmet Akif (2007). "Trabzonlu Ünlü Simalar ve Trabzon'un Ünlü Aileleri". Çatı Yayınları. s. 132. ISBN . 24 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[53] . Üsküdar Üniversitesi. 26 Kasım 2014. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.

[54] Arman, Ayşe (22 Ekim 2006). "Adnan Oktar bana 5 çocuk, 2 torun borçlu". Hürriyet. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.

[55] Dodurka, Zeynep Berra (16 Kasım 2010). "Dünyalarını Kaybetmişlere Yazan Sevim Burak". Boğaziçi Üniversitesi Kadın Araştırmaları Kulübü. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[56] ""Sahneye anaokulunda çıktım, bir daha inmedim"". Milliyet. 23 Ocak 2008. 24 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Aralık 2017.

[57] Tulgar, Ahmet (4 Şubat 2002). "Ben de Alman liseliyim ama..." Milliyet. 15 Şubat 2005 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.

[58] "Cumhurbaşkanı Gül'e yeni danışman". Milliyet. 22 Temmuz 2010. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.

[59] . Türkiye Basketbol Federasyonu. 17 Mayıs 2014. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.

[60] Günal, Bülent (22 Mart 2005). "Rekoru hala kırılamadı". Vatan. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[61] . Eczacıbaşı Holding. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[62] "Safiye Erol'un kendi kaleminden hayatı". Kubbealtı Akademi, 31. Kubbealtı Cemiyeti. 2002. s. 13.

[63] (PDF) (Fransızca). Grands enjeux stratégiques contemporains - chaire en Sorbonne. 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.

[64] "Hayri İnönü kimdir? (Hayri İnönü Şişli CHP adayı)". Milliyet. 10 Şubat 2014. 1 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2014.

[mor-65] Bildirici, Faruk (26 Eylül 2010). "Bizim kuşak 'başımıza ne geldi' demeye başlıyor". Hürriyet. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[66] Akıner, Nurdan (13 Nisan 2000). "Cezaevi kimyamı bozdu". Milliyet. 4 Nisan 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[67] "Yeni Gençlik ve Spor Bakanı Akif Çağatay Kılıç". Hürriyet. 26 Aralık 2013. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[meşhur-68] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Bal, Mehmet Akif (2003). Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Meşhurların Okul Anıları (1870 - 1940). Ark Kitapları. s. 140. ISBN .

[69] Yurga, Cemal (2002). 20. Yüzyılda Türkiye'de Popüler Müzikler. Pegem A Yayıncılık. s. 36. ISBN .

[70] Erk, Nurten (25 Ağustos 2003). "Abancı ve Atıl Kutoğlu Türk modası için el ele". Hürriyet. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[71] Bildirici, Faruk (29 Ağustos 2010). "Sanatta dinamizmi kadınlar yaratıyor: Beral Madra". Hürriyet. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[72] . Medina Turgul DDB. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[73] Leisten, Thomas (1995). "Michael Meinecke, 6 November 1941-10 January 1995". Artibus Asiae (İngilizce). 55 (3/4). s. 386. JSTOR 3249757.

[74] . Bianet. 2 Haziran 2009. 13 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2017.

[75] Çetin, Mahmut (2006). Çinli Hoca'nın torunu Ecevit. Emre Yayınları. s. 90. ISBN . 15 Kasım 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.

[76] "Bilim dünyası Yavuz Nutku'yu törenle uğurladı". Cumhuriyet. 9 Aralık 2010. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[77] Öztürk, Semire Ruken (2004). Sinemanın "Dişil" Yüzü: Türkiye'de Kadın Yönetmenler. Om Yayınevi. s. 110. ISBN .

[78] . İstanbul Teknik Üniversitesi Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği Bölümü. 14 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.

[79] Demirel, Zehra (13 Mayıs 2010). . Milliyet. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[80] Kabacalı, Alpay (1995). Kültürümüzden İnsan Adaları. Yapı Kredi Yayınları. s. 272. ISBN .

[81] Tunca, Hulûsi (9 Mayıs 2006). "Bunlar sunucu değil artist". Hürriyet. 9 Ocak 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.

[82] Şen, Faruk (15 Mart 2013). "Avrupa'da ırkçılığın tehlikeli yükselişi". Milliyet. 8 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Ocak 2018.

[83] Tavşanoğlu, Leyla (28 Eylül 2014). "Sosyal demokrasinin iktidarı". Cumhuriyet. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[84] "İşte o sesin sahibi". Hürriyet. 20 Ağustos 2008. 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[85] Işık, İhsan (2004). "Ali Teoman". Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi. I. Elvan Yayınları. s. 160. ISBN .

[86] "Türkiye'yi dolandırıp kaçtı şimdi hakkında 'gıyabi tutuklama' kararı çıktı". Hürriyet. 15 Ekim 2009. 2 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2017.

[87] Tuğlacı, Pars (1987). "YALMAN, Ahmet Emin". Çağdaş Türkiye. III. s. 1586.

[88] Tatar, Ozan (16 Ağustos 2015). . DigitalTalks. 16 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[89] Jaupaj, Ani (27 Mart 2011). "ELSA ZALLARI POGA-E bija e Mihal Zallarit: Im atë në politikë edhe pse e priste burgu". (Arnavutça). 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2017.

[90] Sayın, Zeynep B. (Ağustos 1997). . Birikim, 100. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2018.

[91] Yetkin, Murat (2004). Tezkere: Irak Krizinin Gerçek Öyküsü. Remzi Kitabevi. s. 86. ISBN .