Doğrudan ve dolaylı gerçekçilik

Doğrudan ya da saf gerçekçilik, dolaylı ya da temsili gerçekçiliğin aksine, algı felsefesi ve zihin felsefesinde, bilinçli deneyimlerin doğasını tanımlayan farklı yöntemlerdir. Bunlar, çevremizde gördüğümüz dünyanın gerçek dünyanın kendisi mi yoksa bilinçli deneyimlerimiz tarafından üretilen bu dünyanın içsel bir algısal kopyası mı olduğu metafizik sorusundan yola çıkmaktadır.

Saf gerçekçilik olarak da bilinen doğrudan gerçekçilik, dünyayı doğrudan algıladığımızı savunur.

Dolaylı gerçekçilik, öznelerin dış dünyayı gerçekte olduğu gibi deneyimlemediği, onu kavramsal bir çerçevenin merceğinden algıladığı şeklindeki bilimsel görüşe genel olarak karşılık gelmektedir. Ayrıca dolaylı gerçekçilik, psikoloji ve bilişsel bilimdeki bilişselcilik paradigmasının temel bir ilkesidir. Yüzeysel bir örtüşme olsa da, dolaylı model, yalnızca fikirlerin gerçek olduğunu, zihinden bağımsız nesnelerin olmadığını savunan idealizmin bakış açısından farklılık gösterir.

Buna karşılık, doğrudan gerçekçilik, bilinçli öznelerin dünyayı doğrudan gördüğünü ve kavramları 1:1 karşılıklılık olarak ele aldığını varsaymaktadır. Ayrıca bu çerçeve, bilginin temsili bir ortam aracılığıyla geldiği önermesini ve kavramların gerçek bir dış dünyadan elde edilen duyusal girdilerin yorumları olduğu fikrini de reddetmektedir.

Tarih

Aristoteles doğrudan gerçekçiliğin bir tanımını yapan ilk kişidir. Ruh Üzerine adlı eserinde, gören kişinin, gözün etkilendiği araya giren maddi süreklilik üzerinde taşınan hilomorfik form aracılığıyla nesnenin kendisinden nasıl haberdar olduğunu tarif etmektedir.

Orta Çağ felsefesinde saf gerçekçilik Thomas Aquinas isimli İtalyan filozof ve teolog tarafından savunulmuştur.

Dolaylı gerçekçilik, René Descartes,John Locke,Gottfried Leibniz, ve David Hume dahil olmak üzere birçok erken dönem modern filozofu arasında popüler bir kavramdır.

• İmgelerin İhaneti
• Saf gerçekçilik
• Qualia

Kaynakça

1. ^ Lehar, Steve (2000). . 13 Haziran 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2019. 
2. ^ Schacter, Daniel (2011). Psychology. Worth Publishers. .
3. ^ . Stanford Encyclopedia of Philosophy. 5 Aralık 2016. 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022. 
4. ^ ^{a b} Bernecker, S. (2008). . Philosophical Studies Series. Springer. s. 62. ISBN . 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2016. The distinction between direct and indirect realism about perception has an interesting history. There was a time when perception was understood to be of things themselves, not of our ideas of things. This is what we find in Aristotle and Aquinas, who maintain that the mind or understanding grasps the form of the material object without the matter. What we perceive directly, on this view, are material objects. This changed in the seventeenth century with Descartes and Locke. who can be read as saying that the primary objects of perception are not things external to the mind but sense-data. Sense-data are the messengers that stand between us and physical objects such as tables and chairs. While indirect realism was the standard view of early modern philosophers, nowadays direct realism is, once again, in fashion. 
5. ^ ^{a b} John W. Yolton, Realism and Appearances: An Essay in Ontology, Cambridge University Press, 2000, p. 136.
6. ^ A. B. Dickerson, Kant on Representation and Objectivity, Cambridge University Press, 2003, p. 85.
7. ^ Patrick Rysiew, New Essays on Thomas Reid, Routledge, 2017, p. 18.
8. ^ Michael Della Rocca (ed.), The Oxford Handbook of Spinoza, Oxford University Press, 2017, p. 288.
9. ^ Daniel Breazeale and Tom Rockmore (eds.), Fichte, German Idealism, and Early Romanticism, Rodopi, 2010, p. 20.
10. ^ Tom Rockmore, Before and After Hegel: A Historical Introduction to Hegel's Thought, Hackett Publishing, 2003, p. xviii: "Hegel follows Kant ... in limiting claims to know to the empirically real. In short, he adopts a view very similar to Kant's empirical realism."
11. ^ Michael Beaney (ed.), The Oxford Handbook of the History of Analytic Philosophy, Oxford University Press, 2013, p. 40.
12. ^ Samuel Lebens, Bertrand Russell and the Nature of Propositions: A History and Defence of the Multiple Relation Theory of Judgement, Routledge, 2017, p. 34.
13. ^ Robin D. Rollinger, Husserl's Position in the School of Brentano, Phaenomenologica 150, Dordrecht: Kluwer, 1999, p. 224 n. 1.
14. ^ Putnam, Hilary. Sep. 1994. "The Dewey Lectures 1994: Sense, Nonsense, and the Senses: An Inquiry into the Powers of the Human Mind." The Journal of Philosophy 91(9):445–518.
15. ^ John McDowell, Mind and World. Harvard University Press, 1994, p. 26.
16. ^ Roger F. Gibson, "McDowell's Direct Realism and Platonic Naturalism", Philosophical Issues Vol. 7, Perception (1996), pp. 275–281.
17. ^ Galen Strawson, "Real Direct Realism", a lecture recorded 2014 at Marc Sanders Foundation, Vimeo.
18. ^ John R. Searle, Seeing Things as They Are: A Theory of Perception, Oxford University Press, 2015, p. 15.
19. ^ Naïve Realism, .
20. ^ Green, Alex. (2003). The Empirical Description of Conscious Experience, The Science and Philosophy of Consciousness.
21. ^ Sellars, Roy Wood (1919), "The epistemology of evolutionary naturalism", Mind, 28:112, 407-26; se p. 414.
22. ^ Wright, Edmond (2005), Narrative, Perception, Language, and Faith, Basingstoke: Palgrave Macmillan, pp. 96-102.
23. ^ Ayer, A. J. (1957) The Problem of Knowledge, Harmondsworth: Penguin Books.
24. ^ Hobbes, Thomas (1839 [1655]), Elements of Philosophy, The First Section: Concerning Body, London: John Bohn, p. 389; Perkins, Moreland (1983), Sensing the World, Indianapolis IN: Hackett Pub. Co., pp. 286-7.
25. ^ Michael Tye (2006), 'The puzzle of true blue', Analysis, 66: 173-78; Matthen, Mohan (2009), 'Truly blue: an adverbial aspect of perceptual representation', Analysis, 69:1, 48-54.