Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Hyperion (ayrıca Saturn VII olarak da bilinir), Satürn'ün doğal uydusudur. , ve William Lassell tarafından 1848 yılında keşfedildi. Düzensiz şekli, kaotik dönüşü ve açıklanamayan sünger benzeri görünümü ile dikkat çekicidir. Keşfedilen ilk yuvarlak olmayan uydudur.
 Cassini uzay aracı tarafından fotoğraflanan yaklaşık olarak doğal renkleriyle Hyperion | |
| Keşif | |
|---|---|
| Keşfeden | |
| Keşif tarihi | 16 Eylül 1848 |
| Adlandırmalar | |
| MPC belirtmesi | Saturn VII |
Adın kaynağı | Ὑπερίων Hyperīon |
| Sıfatlar | Hyperionian |
| Yörünge özellikleri | |
| 1.481.009 km (920.256 mi) | |
| Dış merkezlik | 0,1230061 |
| 21,276 g | |
| Eğiklik | 0,43° (Satürn'ün ekvatoruna) |
| Doğal uydusu | Satürn |
| Fiziksel özellikler | |
| 14,1 | |
| Boyutlar | 360,2 km × 266,0 km × 205,4 km (223,8 mi × 165,3 mi × 127,6 mi) |
Ortalama çap | 270±8 km |
| Kütle | (5,6199 ± 0,05) × 1018 kg |
Ortalama yoğunluk | 0,544 ± 0,050 g/cm3 |
| 0,017–0,021 m/s2 yere bağlı olarak | |
| 45–99 m/s yere bağlı olarak | |
| ~13 g (kaotik) | |
| değişken | |
| Albedo | 0,3 |
| Sıcaklık | 93 K (−180 C) |
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
İsimlendirme
Uydunun ismi, Yunan mitolojisinde bir Titan olan Hyperion isimli uyanıklık ve gözlem tanrısından gelmektedir. Hyperion'un ağabeyi Kronos, Roma mitolojisindeki Satürn'e denktir. Bir diğer ismi Saturn VII'dir.
Hyperion'un keşfi, John Herschel'in 1847'de Ümit Burnu'nda Yapılan Astronomik Gözlemlerin Sonuçları isimli yayınında Satürn'ün bilinen 7 uydusunu isimlendirmesinden hemen sonra gerçekleşti. Wiliam Bond'un Hyperion'u keşfinden 2 gün sonra bu uyduyu gözlemleyen William Lasell, Herschel'in bu yayınına uyumlu olarak, bu yeni uyduya Hyperion ismini önerdi.
Fiziksel özellikler
Şekil
Hyperion, Güneş Sistemi'nde yüksek oranda düzensiz şekle sahip olduğu bilinen (elipsoit olmayan, hidrostatik dengede olmayan) en büyük cisimlerden birisidir. Şeklinin düzensiz olduğu bilinen tek büyük uydu, Neptün'ün uydusu Proteus'tur. Hyperion'un kütlesi, bilinen sonraki en az kütleli elipsoidal cisim olan Mimas'ın kütlesinin %15'i kadardır. Bu değer Hyperion'u kütlesi en düşük olan elipsoit uydu yapmaktadır. Hyperion'un üzerindeki en büyük kraterin çapı yaklaşık olarak 121,57 km, derinliğiyse 10,2 km'dir. Sahip olduğu bu düzensiz şekil için getirilen bir açıklama, Hyperion'un uzak bir geçmişte bir çarpışmanın etkisiyle parçalanan daha büyük bir cismin kalan bir parçası olduğu yönündedir. Çarpışmadan önceki Hyperion'un çapının 350–1000 km arası, yani Mimas'tan daha büyük, Tethys'den daha küçük olduğu tahmin ediliyor. Yaklaşık 1000 yıllık sürede eski Hyperion'dan dışarı atılan parçalar düşük hızlarda Titan'a çarparak, Titan'ın atmosferindeki uçucuları oluşturduğu düşünülüyor.
Bileşim
Satürn'ün birçok uydusu gibi Hyperion'un da düşük yoğunluğu, içeriğinin çoğunlukla su buzundan, kalan az bir kısmının da kayadan oluştuğunu akla getiriyor.
Fiziksel bileşenlerinden ötürü, zamanında Hyperion'un gevşekçe yığılmış bir moloz yığınına benzediği düşünüldü. Ancak, Satürn'ün birçok uydusunun aksine, Hyperion'un düşük Albedosu (0,2-0,3) onun yüzeyinin karanlık malzemelerle kaplı olduğunu gösterir. Bu malzemeler daha karanlık olan Phoebe'den gelmiş olabilir. Hyperion'un yüzeyi Phobe'den daha kızıldır ve Iapetus'un karanlık yüzeyine daha çok benzer.
Hperion'un gözeneklilik değeri 0,46 civarlarındadır. Bu da Satürn'ün en büyük 8. uydusu olmasına rağmen en büyük kütleye sahip 9. uydusu olmasına sebep olur. Her ne kadar Phoebe Hyperion'dan daha küçük bir yarıçapa sahip olsa da, daha kütleli ve daha yoğundur.
Yüzey özellikleri
Voyager 2 Satürn sisteminden geçse de, Hyperion'u sadece uzaktan gözlemleyebildi. Birkaç büyük krateri ve büyük bir dağ sırtını fark etti, fakat yüzey dokusunu ortaya çıkaramadı. 2005'te Cassini yörünge aracından gelen ilk görüntüler, alışılmadık bir yüzeyinin olduğunu gösterdi, ancak 25 Eylül 2005'teki Hyperion hedefli Cassini uçuşuna kadar yüzey özellikleri tam olarak gözlemlenemedi.
Hyperion'un yüzeyi onu bir süngere benzeten, derin ve keskin kenarlı kraterlerle doludur. Bu kraterlerin dipleri karanlık malzemeyle doludur. Kırmızımsı madde, uzun karbon ve hidrojen zincirleri içerir ki bunlar, Satürn'ün başka uydularında da özellikle Iapetus'ta bulunanlara çok benzerdir. Bilim insanları bu süngerimsi şeklin sebebini Hyperion'un bu denli büyük bir cisim olmasına karşın, düşük bir yoğunluğa sahip olmasına bağlıyorlar. Bu düşük yoğunluk sonucu Hyperion'un zayıf bir kütle çekimine sahip olması, onu gözenekli hale getirir. Bütün bu karakter özellikleri, ortalama meteoritlerin yüzeyi kazmak yerine sıkıştırma eğiliminde olduğu ve yüzeyden uçan çoğu malzemenin asla geri dönmediği anlamına gelir.
Cassini'nin 2005 ve 2006 yıllarındaki Hyperion geçişinden elde ettiği son verilerin analizleri, %40'ının boş alan olduğunu göstermektedir. Temmuz 2007'de, bu gözenekliliğin kraterlerin uzun zaman dilimlerinde bile neredeyse hiç değişmeden kalmasına yol açtığı öne sürüldü. Son analizler Hyperion'un çoğunlukla çok az kaya içeren su buzundan oluştuğunu doğruladı.
Dönüş
Satürn · Hyperion · Titan
Voyager 2 görüntüleri ve yer bazlı fotometri verileri Hyperion'un dönme hareketinin kaotik olduğunu doğruladı. Dönme ekseninin yalpalaması o kadar fazladır ki, uzaydaki yönü tahmin edilemez. Lyapunov zamanı yaklaşık 30 gündür. Hyperion, Plüton'un uyduları Nix ve Hydra ile beraber Güneş Sistemi'nde kaotik yörüngeye sahip olduğu bilinen nadir uydulardandır. Sistemin bu kaotik yörüngesi, aslında ikili asteroit sistemlerinde beklendiği gibidir. Aynı zamanda Hyperion, kütle çekim kilidi'nde olmayan tek düzenli doğal uydudur.
Hyperionun sahip olduğu düzensiz şekil ve yüksek dış merkezli yörüngesi, kendisinden çok daha büyük bir uydu olan Titan'a çok yakın olması sebebiyle büyük boyutlu uydular arasında çok özeldir. Ancak bu koşullar, düzenli bir yörüngeye sahip olmamasının da muhtemel sebeplerindendir. Ayrıca, Titan ile 3:4 yörünge rezonansında olması da kaotik yörüngesinin muhtemel bir sebebi olabilir.
Araştırma
Hyperion daha önce Cassini tarafından makul mesafelerden birkaç defa görüntülendi. İlk yakın hedefli uçuş 26 Eylül 2005'te 500 km'lik bir mesafede gerçekleşti. Sonraki yakın geçişi 25 Ağustos 2011'de 25.000 km mesafede ve 3. yaklaşma 16 Eylül 2011'de 58.000 km ile oldu. Cassini'nin son yaklaşmasıysa 15 Mayıs 2011'de 34.000 km ile gerçekleşti.
Kaynakça
- ^ . 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2011.
- ^ Bill Yenne (1987) The Atlas of the Solar System, p. 144
- ^ Pluto Project pseudo-MPEC for Saturn VII 29 Mayıs 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ NASA's Solar System Exploration: Saturn: Moons: Hyperion: Facts & Figures 3 Kasım 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ "MIRA's Field Trips to the Stars Internet Education Program: Saturn". 19 Mart 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ekim 2022.
- ^ Observatorio ARVAL (15 Nisan 2007). . Observatorio ARVAL. 20 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2011.
- ^ a b c d e Thomas, P. C. (July 2010). (PDF). Icarus. 208 (1): 395-401. Bibcode:2010Icar..208..395T. doi:10.1016/j.icarus.2010.01.025. 23 Aralık 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2022.
- ^ Thomas, P.C.; Armstrong, J. W.; Asmar, S. W.; Burns, J. A.; Denk, T.; Giese, B.; Helfenstein, P.; Iess, L.; Johnson, T. V. (2007). "Hyperion's Sponge-like Appearance". Nature. 448 (7149): 50-56. Bibcode:2007Natur.448...50T. doi:10.1038/nature05779. (PMID) 17611535.
- ^ . NASA. 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2019.
- ^ D.R. Williams (18 Eylül 2006). . NASA. 19 Aralık 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2007.
- ^ . Cassini @ JPL/NASA. 4 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2011.
- ^ Lassell, W. (14 January 1848). "Observations of satellites of Saturn 11 Eylül 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 8 (3): 42–43. Bibcode:1848MNRAS...8...42L 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1093/mnras/8.3.42. Retrieved 2011-12-18.
- ^ W. Lassell (1848). "Discovery of a New Satellite of Saturn 21 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 8 (9): 195–197. Bibcode:1848MNRAS...8..195L 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1093/mnras/8.9.195a.
- ^ R.A.J. Matthews (1992). "The Darkening of Iapetus and the Origin of Hyperion". Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society. 33: 253–258. Bibcode:1992QJRAS..33..253M 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ Farinella, P.; Marzari, F.; Matteoli, S. (1997). "The Disruption of Hyperion and the Origin of Titan's Atmosphere". Astronomical Journal. 113 (2): 2312–2316. Bibcode:1997AJ....113.2312F. doi:10.1086/118441
- ^ "Cassini Prepares for Last Up-close Look at Hyperion". Jet Propulsion Laboratory. 28 Mayıs 2015. 15 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Mayıs 2015.
- ^ "Key to Giant Space Sponge Revealed 24 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". Space.com. 4 July 2007. Retrieved October 26, 2007.
- ^ M. Tarnopolski (May 2015). "Nonlinear time-series analysis of Hyperion's lightcurves". Astrophysics and Space Science. 357 (2): 160. arXiv:1412.2423. Bibcode:2015Ap&SS.357..160T 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1007/s10509-015-2379-3. S2CID 56311141.
- ^ M. Tarnopolski (Feb 2017). "Influence of a second satellite on the rotational dynamics of an oblate moon". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 127 (2): 121–138. arXiv:1607.07333. Bibcode:2017CeMDA.127..121T 17 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1007/s10569-016-9719-7. S2CID 118512400.
- ^ M. Tarnopolski (Oct 2017). "Rotation of an oblate satellite: Chaos control". Astronomy & Astrophysics. 606: A43. arXiv:1704.02015. Bibcode:2017A&A...606A..43T 17 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1051/0004-6361/201731167. S2CID 119360690 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
- ^ M. R. Showalter, D. P. Hamilton (Jun 2015). "Resonant interactions and chaotic rotation of Pluto's small moons". Nature. 522 (7554): 45–49. Bibcode:2015Natur.522...45S 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1038/nature14469. PMID 26040889 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. S2CID 205243819.
- ^ Kenneth Chang (2015-06-03). "Astronomers Describe Chaotic Dance of Pluto's Moons 27 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". New York Times.
- ^ Nadoushan, M. J.; Assadian, N. (2015). "Widespread chaos in rotation of the secondary asteroid in a binary system". Nonlinear Dynamics. 81 (4): 2031. Bibcode:2015NonLD..81.2031J 7 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. doi:10.1007/s11071-015-2123-0. S2CID 124747289.
- ^ a b "Cassini Prepares for Last Up-close Look at Hyperion 15 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". Jet Propulsion Laboratory. 28 May 2015. Retrieved 2015-05-29.
- ^ "Saturn's Odd Pockmarked Moon Revealed in New Photos 28 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". Space.com. 30 August 2011. Retrieved 31 August 2011.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Hyperion ayrica Saturn VII olarak da bilinir Saturn un dogal uydusudur ve William Lassell tarafindan 1848 yilinda kesfedildi Duzensiz sekli kaotik donusu ve aciklanamayan sunger benzeri gorunumu ile dikkat cekicidir Kesfedilen ilk yuvarlak olmayan uydudur HyperionCassini uzay araci tarafindan fotograflanan yaklasik olarak dogal renkleriyle HyperionKesifKesfedenWilliam LassellKesif tarihi16 Eylul 1848AdlandirmalarMPC belirtmesiSaturn VIIAdin kaynagiὙperiwn HyperionSifatlarHyperionianYorunge ozellikleriYari buyuk eksen1 481 009 km 920 256 mi Dis merkezlik0 1230061Yorunge periyodu21 276 gEgiklik0 43 Saturn un ekvatoruna Dogal uydusuSaturnFiziksel ozelliklerGorunur buyukluk14 1Boyutlar360 2 km 266 0 km 205 4 km 223 8 mi 165 3 mi 127 6 mi Ortalama cap270 8 kmKutle 5 6199 0 05 1018 kgOrtalama yogunluk0 544 0 050 g cm3Yuzey kutle cekimi0 017 0 021 m s2 yere bagli olarakKurtulma hizi45 99 m s yere bagli olarakSinodal donme suresi 13 g kaotik Eksen egikligidegiskenAlbedo0 3Sicaklik93 K 180 C Wikimedia Commons ta ilgili ortamIsimlendirmeUydunun ismi Yunan mitolojisinde bir Titan olan Hyperion isimli uyaniklik ve gozlem tanrisindan gelmektedir Hyperion un agabeyi Kronos Roma mitolojisindeki Saturn e denktir Bir diger ismi Saturn VII dir Hyperion un kesfi John Herschel in 1847 de Umit Burnu nda Yapilan Astronomik Gozlemlerin Sonuclari isimli yayininda Saturn un bilinen 7 uydusunu isimlendirmesinden hemen sonra gerceklesti Wiliam Bond un Hyperion u kesfinden 2 gun sonra bu uyduyu gozlemleyen William Lasell Herschel in bu yayinina uyumlu olarak bu yeni uyduya Hyperion ismini onerdi Fiziksel ozelliklerSekil Hyperion Gunes Sistemi nde yuksek oranda duzensiz sekle sahip oldugu bilinen elipsoit olmayan hidrostatik dengede olmayan en buyuk cisimlerden birisidir Seklinin duzensiz oldugu bilinen tek buyuk uydu Neptun un uydusu Proteus tur Hyperion un kutlesi bilinen sonraki en az kutleli elipsoidal cisim olan Mimas in kutlesinin 15 i kadardir Bu deger Hyperion u kutlesi en dusuk olan elipsoit uydu yapmaktadir Hyperion un uzerindeki en buyuk kraterin capi yaklasik olarak 121 57 km derinligiyse 10 2 km dir Sahip oldugu bu duzensiz sekil icin getirilen bir aciklama Hyperion un uzak bir gecmiste bir carpismanin etkisiyle parcalanan daha buyuk bir cismin kalan bir parcasi oldugu yonundedir Carpismadan onceki Hyperion un capinin 350 1000 km arasi yani Mimas tan daha buyuk Tethys den daha kucuk oldugu tahmin ediliyor Yaklasik 1000 yillik surede eski Hyperion dan disari atilan parcalar dusuk hizlarda Titan a carparak Titan in atmosferindeki ucuculari olusturdugu dusunuluyor Dogal renkleriyle HyperionBilesim Saturn un bircok uydusu gibi Hyperion un da dusuk yogunlugu iceriginin cogunlukla su buzundan kalan az bir kisminin da kayadan olustugunu akla getiriyor Fiziksel bilesenlerinden oturu zamaninda Hyperion un gevsekce yigilmis bir moloz yiginina benzedigi dusunuldu Ancak Saturn un bircok uydusunun aksine Hyperion un dusuk Albedosu 0 2 0 3 onun yuzeyinin karanlik malzemelerle kapli oldugunu gosterir Bu malzemeler daha karanlik olan Phoebe den gelmis olabilir Hyperion un yuzeyi Phobe den daha kizildir ve Iapetus un karanlik yuzeyine daha cok benzer Hperion un gozeneklilik degeri 0 46 civarlarindadir Bu da Saturn un en buyuk 8 uydusu olmasina ragmen en buyuk kutleye sahip 9 uydusu olmasina sebep olur Her ne kadar Phoebe Hyperion dan daha kucuk bir yaricapa sahip olsa da daha kutleli ve daha yogundur Yuzey ozellikleri Voyager 2 Saturn sisteminden gecse de Hyperion u sadece uzaktan gozlemleyebildi Birkac buyuk krateri ve buyuk bir dag sirtini fark etti fakat yuzey dokusunu ortaya cikaramadi 2005 te Cassini yorunge aracindan gelen ilk goruntuler alisilmadik bir yuzeyinin oldugunu gosterdi ancak 25 Eylul 2005 teki Hyperion hedefli Cassini ucusuna kadar yuzey ozellikleri tam olarak gozlemlenemedi Hyperion un yuzeyi onu bir sungere benzeten derin ve keskin kenarli kraterlerle doludur Bu kraterlerin dipleri karanlik malzemeyle doludur Kirmizimsi madde uzun karbon ve hidrojen zincirleri icerir ki bunlar Saturn un baska uydularinda da ozellikle Iapetus ta bulunanlara cok benzerdir Bilim insanlari bu sungerimsi seklin sebebini Hyperion un bu denli buyuk bir cisim olmasina karsin dusuk bir yogunluga sahip olmasina bagliyorlar Bu dusuk yogunluk sonucu Hyperion un zayif bir kutle cekimine sahip olmasi onu gozenekli hale getirir Butun bu karakter ozellikleri ortalama meteoritlerin yuzeyi kazmak yerine sikistirma egiliminde oldugu ve yuzeyden ucan cogu malzemenin asla geri donmedigi anlamina gelir Cassini nin 2005 ve 2006 yillarindaki Hyperion gecisinden elde ettigi son verilerin analizleri 40 inin bos alan oldugunu gostermektedir Temmuz 2007 de bu gozenekliligin kraterlerin uzun zaman dilimlerinde bile neredeyse hic degismeden kalmasina yol actigi one suruldu Son analizler Hyperion un cogunlukla cok az kaya iceren su buzundan olustugunu dogruladi DonusHyperion un kaotik yorungesi Saturn Hyperion TitanDetaylari ortaya cikaracak sekilde montajlanmis Hyperion fotografi Voyager 2 goruntuleri ve yer bazli fotometri verileri Hyperion un donme hareketinin kaotik oldugunu dogruladi Donme ekseninin yalpalamasi o kadar fazladir ki uzaydaki yonu tahmin edilemez Lyapunov zamani yaklasik 30 gundur Hyperion Pluton un uydulari Nix ve Hydra ile beraber Gunes Sistemi nde kaotik yorungeye sahip oldugu bilinen nadir uydulardandir Sistemin bu kaotik yorungesi aslinda ikili asteroit sistemlerinde beklendigi gibidir Ayni zamanda Hyperion kutle cekim kilidi nde olmayan tek duzenli dogal uydudur Hyperionun sahip oldugu duzensiz sekil ve yuksek dis merkezli yorungesi kendisinden cok daha buyuk bir uydu olan Titan a cok yakin olmasi sebebiyle buyuk boyutlu uydular arasinda cok ozeldir Ancak bu kosullar duzenli bir yorungeye sahip olmamasinin da muhtemel sebeplerindendir Ayrica Titan ile 3 4 yorunge rezonansinda olmasi da kaotik yorungesinin muhtemel bir sebebi olabilir ArastirmaHyperion daha once Cassini tarafindan makul mesafelerden birkac defa goruntulendi Ilk yakin hedefli ucus 26 Eylul 2005 te 500 km lik bir mesafede gerceklesti Sonraki yakin gecisi 25 Agustos 2011 de 25 000 km mesafede ve 3 yaklasma 16 Eylul 2011 de 58 000 km ile oldu Cassini nin son yaklasmasiysa 15 Mayis 2011 de 34 000 km ile gerceklesti 31 Mayis 2015 te 37 000 km oteden cekilen Hyperion fotografi31 Mayis 2015 te 38 000 km oteden cekilen Hyperion yakin plan fotografiKaynakca 10 Nisan 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 30 Ocak 2011 Bill Yenne 1987 The Atlas of the Solar System p 144 Pluto Project pseudo MPEC for Saturn VII 29 Mayis 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde NASA s Solar System Exploration Saturn Moons Hyperion Facts amp Figures 3 Kasim 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde MIRA s Field Trips to the Stars Internet Education Program Saturn 19 Mart 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Ekim 2022 Observatorio ARVAL 15 Nisan 2007 Observatorio ARVAL 20 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 17 Aralik 2011 a b c d e Thomas P C July 2010 PDF Icarus 208 1 395 401 Bibcode 2010Icar 208 395T doi 10 1016 j icarus 2010 01 025 23 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 16 Ekim 2022 Thomas P C Armstrong J W Asmar S W Burns J A Denk T Giese B Helfenstein P Iess L Johnson T V 2007 Hyperion s Sponge like Appearance Nature 448 7149 50 56 Bibcode 2007Natur 448 50T doi 10 1038 nature05779 PMID 17611535 NASA 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 5 Subat 2019 D R Williams 18 Eylul 2006 NASA 19 Aralik 1996 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Kasim 2007 Cassini JPL NASA 4 Haziran 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 30 Ocak 2011 Lassell W 14 January 1848 Observations of satellites of Saturn 11 Eylul 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 8 3 42 43 Bibcode 1848MNRAS 8 42L 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1093 mnras 8 3 42 Retrieved 2011 12 18 W Lassell 1848 Discovery of a New Satellite of Saturn 21 Kasim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 8 9 195 197 Bibcode 1848MNRAS 8 195L 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1093 mnras 8 9 195a R A J Matthews 1992 The Darkening of Iapetus and the Origin of Hyperion Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society 33 253 258 Bibcode 1992QJRAS 33 253M 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde Farinella P Marzari F Matteoli S 1997 The Disruption of Hyperion and the Origin of Titan s Atmosphere Astronomical Journal 113 2 2312 2316 Bibcode 1997AJ 113 2312F doi 10 1086 118441 Cassini Prepares for Last Up close Look at Hyperion Jet Propulsion Laboratory 28 Mayis 2015 15 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Mayis 2015 Key to Giant Space Sponge Revealed 24 Mayis 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde Space com 4 July 2007 Retrieved October 26 2007 M Tarnopolski May 2015 Nonlinear time series analysis of Hyperion s lightcurves Astrophysics and Space Science 357 2 160 arXiv 1412 2423 Bibcode 2015Ap amp SS 357 160T 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1007 s10509 015 2379 3 S2CID 56311141 M Tarnopolski Feb 2017 Influence of a second satellite on the rotational dynamics of an oblate moon Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy 127 2 121 138 arXiv 1607 07333 Bibcode 2017CeMDA 127 121T 17 Mayis 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1007 s10569 016 9719 7 S2CID 118512400 M Tarnopolski Oct 2017 Rotation of an oblate satellite Chaos control Astronomy amp Astrophysics 606 A43 arXiv 1704 02015 Bibcode 2017A amp A 606A 43T 17 Mayis 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1051 0004 6361 201731167 S2CID 119360690 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde M R Showalter D P Hamilton Jun 2015 Resonant interactions and chaotic rotation of Pluto s small moons Nature 522 7554 45 49 Bibcode 2015Natur 522 45S 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1038 nature14469 PMID 26040889 16 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde S2CID 205243819 Kenneth Chang 2015 06 03 Astronomers Describe Chaotic Dance of Pluto s Moons 27 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde New York Times Nadoushan M J Assadian N 2015 Widespread chaos in rotation of the secondary asteroid in a binary system Nonlinear Dynamics 81 4 2031 Bibcode 2015NonLD 81 2031J 7 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde doi 10 1007 s11071 015 2123 0 S2CID 124747289 a b Cassini Prepares for Last Up close Look at Hyperion 15 Ocak 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Jet Propulsion Laboratory 28 May 2015 Retrieved 2015 05 29 Saturn s Odd Pockmarked Moon Revealed in New Photos 28 Eylul 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde Space com 30 August 2011 Retrieved 31 August 2011