Orchard Operasyonu

Orchard Operasyonu (İbranice: מבצע מחוץ לקופסה,Mivtza MiHutz LaKufsa ), aynı zamanda Operation Outside the Box (Kutu Dışı Operasyon) olarak da bilinir, Suriye'nin Deir ez-Zor bölgesinde, Al Kibar sahası (IAEA belgelerinde Dair Alzour olarak da anılır) olarak anılan, şüpheli bir nükleer reaktöre, 6 Eylül 2007'de (yerel saatle) gece yarısından hemen sonra meydana gelen İsrail hava saldırısıydı. İsrail ve ABD hükûmetleri yedi ay boyunca bu gizli baskınlarını açıklamadılar.Beyaz Saray ve Merkezi İstihbarat Teşkilatı (CIA) daha sonra Amerikan istihbaratının sitenin askeri amaçlı bir nükleer tesis olduğunu belirttiğini doğruladı, ancak Suriye bunu reddetti. 2009 Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı (IAEA) soruşturması, uranyum ve grafitin kanıtlarını bildirdi ve sitenin bildirilmemiş bir nükleer reaktöre benzeyen özellikler taşıdığı sonucuna vardı. IAEA başlangıçta sitenin yapısını onaylayamadı veya reddedemedi çünkü, IAEA'ya göre Suriye, IAEA soruşturmasıyla gerekli işbirliğini sağlayamadı. Suriye bu iddialara itiraz etti. Yaklaşık dört yıl sonra, Nisan 2011'de Suriye İç Savaşı sırasında IAEA, tesisin bir nükleer reaktör olduğunu resmen doğruladı. İsrail, 2018 yılına kadar saldırıyı kabul etmedi.

Orchard/Bustan
İran-İsrail vekil(proxy) savaşı
ABD hükümeti tarafından yayınlanan hedefin öncesi ve sonrası fotoğrafı
Tarih 6 Eylül 2007 Bölge Suriye-Deyrizor-Al Kibar Sebep Nükleer Tesis İnşaasıi Durum Sitenin başarılı bir şekilde imha edilmesi

Saldırının, İsrail'in Bush Yönetimi ile yaptığı üst düzey istişareleri takip ettiği bildirildi. ABD Başkanı George W. Bush'un Suriye misillemesi konusunda ciddi endişelerini söylemesi üzerine ABD'nin bölgeyi bombalamak istemediğini anlayan dönemin İsrail Başbakanı Ehud Olmert, 1981 Begin Doktrini'ne bağlı kalmaya ve Suriye'nin nükleer silah kapasitesini önlemek için tek taraflı saldırıya geçmeye karar verdi. Irak'a karşı daha önce kullanılan doktrinin tam tersine, Suriye'ye yönelik hava saldırısı uluslararası tepkilere yol açmadı. Bunun ana nedeni, İsrail'in saldırıyla ilgili tam bir sessizliğini koruması ve Suriye'nin sahadaki faaliyetlerini örtbas etmesi ve IAEA ile tam işbirliği yapmamasıdır. Uluslararası sessizlik, "gizli nükleer programların ilk aşamalarında" önleyici saldırıların kaçınılmazlığının zımnen bir kabulü olabilir. Eğer doğruysa, Begin Doktrini bu küresel algının şekillenmesinde şüphesiz bir rol oynamıştır.

21 Mart 2018 tarihli resmi hükûmet onayına göre, baskın İsrail Hava Kuvvetleri (IAF) 69 Squadron F-15I, ve 119 Squadron ve 253 Squadron F-16I, ve bir ELINT uçağı tarafından gerçekleştirildi; sekiz kadar uçak katıldı ve bunlardan en az dördü Suriye hava sahasına girdi.Savaş uçakları, AGM-65 Maverick füzeleri, 500 pound (230 kg) bombalar ve harici yakıt tankları ile donatıldı. Bir raporda, İsrailli seçkin Shaldag özel kuvvetler komandolarından oluşan bir ekibin, lazer işaretleyicilerle hedefi vurgulayabilmek için bir gün önce bölgeye geldiği belirtilirken daha sonraki bir raporda, Sayeret Matkal özel kuvvetler komandolarının olaya karıştığı belirlendi.

İsrail saldırısı, IAF elektronik harp (EW) sistemlerinin Suriye'nin hava savunma sistemlerini devralması ve İsrail savaş uçaklarının Suriye'yi geçmesi, hedeflerini bombalaması ve geri dönmesi için ihtiyaç duyduğu tüm süre boyunca onlara sahte bir gökyüzü resmi beslemesi nedeniyle elektronik savaş yetenekleri kullandı.

6 Mart 2017'de Kibar nükleer bölgesi, Deyr Ezzor eyaletinin kuzeyindeki geri çekilen bir IŞİD kuvvetinden, Suriye Demokratik Güçleri tarafından ele geçirildi.

Saldırı öncesi faaliyetler

2001 yılında, İsrail'in dış istihbarat servisi Mossad, yeni atanan Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad'ın profilini çıkarıyordu. Gelişmiş silah teslimatlarına odaklanan Kuzey Koreli devlet adamlarının ziyaretleri dikkat çekti. İsrail askeri istihbarat departmanı Aman, nükleer silahların tartışıldığını öne sürdü, ancak Mossad bu teoriyi reddetti. 2004 baharında, ABD istihbaratı Suriye ile Kuzey Kore arasında çok sayıda iletişim olduğunu bildirdi ve aramaların izini al-Kibar adlı bir çöl bölgesine kadar sürdü. İsrail'in sinyal istihbarat ve şifre kırma birimi olan Unit 8200, konumu izleme listesine ekledi.

Daily Telegraph, anonim kaynaklardan alıntı yaparak, Aralık 2006'da üst düzey bir Suriyeli yetkilinin (bir makaleye göre bu, Suriye Atom Enerjisi Komisyonu başkanı İbrahim Othman ) Londra'ya sahte bir isimle geldiğini bildirdi. Mossad, Londra'daki bir otelde görevli için bir rezervasyon tespit etti ve Londra'ya yaklaşık on gizli ajan gönderdi. Ajanlar üç takıma ayrıldı. Bir grup yetkilinin geldiğini tespit etmek için Heathrow Havalimanı'na, ikincisi oteline yer ayırtmak ve üçüncüsü de hareketlerini ve ziyaretçilerini izlemek için gönderildi. Bazı ajanlar, suikastler konusunda uzmanlaşmış Kidon Bölümünden ve dinleme cihazları kurmak için evlere, elçiliklere ve otel odalarına girme konusunda uzmanlaşmış Neviot Bölümündendi. Ziyaretinin ilk gününde Suriye büyükelçiliğini ziyaret etti ve ardından alışverişe gitti. Kidon ajanları onu yakından takip ederken, Neviot ajanları otel odasına girip dizüstü bilgisayarını buldu. Bir bilgisayar uzmanı daha sonra Mossad'ın bilgisayardaki faaliyetlerini izlemesine izin veren bir yazılım kurdu. Mossad karargahında bilgisayar materyali incelendiğinde, yetkililer Kibar tesisinin çeşitli inşaat aşamalarındaki planlarına ve yüzlerce fotoğrafına ve yazışmalara ulaştı. Bir fotoğrafta Kuzey Koreli nükleer yetkili Chon Chibu'nun Suriye'nin atom enerjisi ajansı direktörü İbrahim Othman ile görüşmesi görülüyordu. Mossad başlangıçta Londra'daki yetkiliyi öldürmeyi planlamış olsa da, keşfin ardından hayatını bağışlamaya karar verdi. İsrail Başbakanı Ehud Olmert bilgilendirildi. Ertesi ay Olmert, Suriye'nin nükleer programı hakkında rapor vermek üzere üç üyeli bir panel oluşturdu. CIA de bilgilendirildi ve Amerikan istihbarat ağı daha fazla bilgi arayışına katıldı. Altı ay sonra, panel üyelerinden Tuğgeneral Yaakov Amidror, Olmert'e Suriye'nin Kuzey Kore ve İran ile nükleer bir tesis üzerinde çalıştığını bildirdi. İran projeye 1 milyar dolar akıtmıştı ve İran'ın uranyum zenginleştirme programını tamamlayamaması durumunda İran tesislerinin yerine Kibar tesisini kullanmayı planlamıştı.

Temmuz 2007'de Suriye'nin kuzeyindeki Musalmiya'da bir patlama meydana geldi . Resmi Sana haber ajansı, 15 Suriye askerî personelinin öldüğünü ve 50 kişinin yaralandığını söyledi. Ajans, yalnızca tesiste bir yangın çıktıktan sonra "çok patlayıcı ürünlerin" infilak ettiğini bildirdi. Jane's Defence Weekly'nin 26 Eylül tarihli sayısında patlamanın hardal gazı ile bir Scud-C füzesini silahlandırmak için yapılan testler sırasında meydana geldiği iddia edildi.

Üst düzey bir ABD'li yetkili ABC News'e, 2007 yazının başlarında İsrail'in şüpheli bir Suriye nükleer tesisi keşfettiğini ve Mossad'ın daha sonra "tesisin çalışanlarından birini seçmeyi ya da çalışan kılığında bir casus yerleştirmeyi" başardığını söyledi. Casus Suriye nükleer sahasının yerden fotoğraflarını çekmeyi başardı."

Ağustos 2007'nin ortalarında, Sayeret Matkal keşif biriminden İsrail komandoları, şüpheli Suriye nükleer tesisine gizlice baskın düzenledi ve nükleer malzemeyi İsrail'e getirdi. İki helikopter, fotoğrafik kanıtlar ve toprak örnekleri almak için on iki komandoyu bölgeye taşıdı. Komandolar muhtemelen Suriye üniforması giymişlerdi. Toprak analizi nükleer aktivite izlerini ortaya çıkardı. CIA direktörü Michael Hayden ile Mossad direktörü Meir Dagan arasında sitenin bombalanıp bombalanmaması konusunda anlaşmazlık çıktı. Hayden, bunun topyekün bir savaşa yol açacağından korkuyordu, ancak Dagan, bombalama gizlice yapıldığı ve kamuya açıklanmadığı sürece Esad'ın tepki vermeyeceğinden emindi.

Ancak daha sonra bazı anonim kaynaklar, malzemenin test edilip Kuzey Kore'den geldiği doğrulandıktan sonra ABD'nin bölgeye İsrail saldırısını onayladığını bildirdi. Üst düzey ABD yetkilileri daha sonra saldırıya karışmadıklarını veya saldırıyı onaylamadıklarını, ancak önceden bilgilendirildiklerini iddia etti. Başkan George W. Bush, Decision Points adlı anı kitabında, Başbakan Olmert'in ABD'nin Suriye bölgesini bombalamasını istediğini, ancak Bush, santralin nükleer silah programının bir parçası olup olmadığı konusunda istihbaratın kesin olmadığını söyleyerek reddettiğini yazdı. Bush, Olmert'in saldırı için yeşil ışık istemediğini ve vermediğini, ancak Olmert'in tek başına hareket ettiğini ve İsrail'i korumak için gerekli olduğunu düşündüğü şeyi yaptığını iddia etti. Başka bir rapor, İsrail'in bölgeye 14 Temmuz gibi erken bir tarihte saldırmayı planladığını, ancak Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice da dahil olmak üzere bazı ABD'li yetkililerin Suriye'nin kamuoyunda kınanmasını tercih ettiğini ve böylece İsrail'in bilginin basına sızacağından korkana kadar askeri saldırıyı ertelediğini belirtti.Sunday Times ayrıca operasyonun İsrail Savunma Bakanı Ehud Barak tarafından "kişisel olarak yönetildiğini" bildirdi.

Saldırıdan üç gün önce, Suriye'nin Tartus limanına çimento olarak etiketlenen malzemeleri taşıyan bir Kuzey Kore kargo gemisi demirledi. İsrailli çevrimiçi veri analisti Ronen Solomon, 3 Eylül'de Tartus'a demirlediği iddia edilen 1.700 tonluk kargo gemisi Al Hamed'in internet izini buldu. 25 Nisan 2008'e kadar gemi Komorlar'ın bayrağı altındaydı.

Bazı gazeteler, Şubat ayında Batı'ya olası bir iltica nedeniyle ortadan kaybolan İranlı general Ali Rıza Asgari'nin site hakkında Batı istihbaratına bilgi verdiğini bildirdi.

Hedef

İsrail'in hava saldırısı sonucu yıkılan Suriye nükleer reaktörü iddiası

CNN ilk olarak hava saldırısının " Hizbullah militanlarına yönelik" silahları hedef aldığını ve saldırının "çölde büyük bir delik bıraktığını" bildirdi. Bir hafta sonra The Washington Post, ABD ve İsrail istihbaratının Kuzey Kore'nin yardımıyla Suriye'de inşa edilen bir nükleer tesis hakkında bilgi topladığını ve hedefin "konvansiyonel olmayan silahlar yapabilen bir tesis" olduğunu bildirdi.The Sunday Times'a göre, Kuzey Kore'den gelen bir nükleer malzeme deposu olduğu iddiaları vardı.

Suriye Devlet Başkan Yardımcısı Faruq Al Shara 30 Eylül 2007'de İsrail'in hedefinin Arap Kurak Bölgeler ve Kurak Topraklar Araştırmaları Merkezi olduğunu açıkladı, ancak merkezin kendisi bunu hemen reddetti. Ertesi gün Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad, bombalanan hedefi "hala yapım aşamasında olan eksik ve boş bir askeri kompleks" olarak nitelendirdi. Yapının doğası veya amacı hakkında daha fazla ayrıntı vermedi.

14 Ekim 2007'de New York Times, ABD ve İsrail askeri istihbarat kaynaklarının hedefin Kuzey Koreli teknisyenler tarafından inşa edilen bir nükleer reaktör olduğunu ve grevde birkaç teknisyenin öldürüldüğünü belirtti. 2 Aralık 2007'de Sunday Times, Tel Aviv Üniversitesi'nde profesör ve Negev Nükleer Araştırma Merkezi'nin kurucusu olan Uzi Even'den alıntı yaparak, Suriye sahasının plütonyum işlemek ve silah sınıfı Kuzey Kore kökenli plütonyum kullanılarak nükleer bomba oluşturmak için inşa edildiğine inandığını söyledi. Ayrıca Suriye'nin hedef bölgeyi tonlarca toprakla hızlı bir şekilde gömmesinin radyasyon korkularına bir tepki olduğunu söyledi.

19 Mart 2009'da, Alman Savunma Bakanlığı'nın eski planlama personeli başkanı Hans Rühle, İsviçre Neue Zürcher Zeitung gazetesinde İran'ın bir Suriye nükleer reaktörünü finanse ettiğini yazdı. Rühle, bilgilerinin kaynaklarını belirlemedi. ABD istihbaratının, 2002'de başlayan Suriye'ye inşaat malzemelerinin Kuzey Kore gemi teslimatlarını tespit ettiğini ve inşaatın 2003'te olağandışı bir şey tespit etmeyen Amerikan uyduları tarafından tespit edildiğini ve inşaatın 2003 yılında Amerikan uyduları tarafından tespit edildiğini ve bu durumun kısmen Suriyelilerin radyo ve telefonları siteden yasaklamaları ve iletişimi yalnızca haberciler tarafından ele almaları nedeniyle olağandışı bir şey tespit etmediğini söyledi.. "Analiz, bunun Kuzey Kore tipi bir reaktör, bir gaz grafit modeli olduğu konusunda kesindi" ve "İsrail, İran'ın proje için Kuzey Kore'ye 1 milyar ila 2 milyar dolar arasında ödeme yaptığını tahmin ediyor" dedi. Ayrıca İsrail operasyonundan hemen önce Suriye'ye giden bir Kuzey Kore gemisinin nükleer yakıt çubuklarıyla önünün kesildiğini de yazdı.

Operasyon

İsrail Hava Kuvvetleri 69. Filosuna ait lazer güdümlü bombalarla donanmış on İsrail F-15I <i id="mwAQA">Ra'am</i> savaş uçağı (uçak '209' dahil), F-16I Sufa savaş uçakları eşliğinde – 253. filodan '432' ve ' 119. filodan 459' - ve birkaç ELINT uçağı, Ramat David Hava Üssü'nden havalandı. F-15'lerden üçü üsse geri dönerken, kalan yedisi Suriye'ye doğru devam etti. İsrailliler, Tall al-Abuad'daki bir Suriye radar bölgesini konvansiyonel hassas bombalar, elektronik saldırı ve ile imha etti.

Elektronik savaş

Operasyonda yer aldığı bildirilen IAF'nin Özel Elektronik Görev Uçağı

İsrail'in, İsrail savaş uçaklarının Suriye'yi geçmesi, hedeflerini bombalaması ve geri dönmesi için ihtiyaç duyduğu tüm süre boyunca, Suriye hava savunmasını ele geçirmek ve onlara sahte bir gökyüzü resmi beslemek için elektronik savaşı kullandığı bildirildi. Suriye radarlarını etkisiz hale getiren bu teknoloji, Suter havadan ağ saldırı sistemine benzemektedir. Bu, düşman radar yayıcılarını yanlış hedeflerle beslemeyi ve hatta düşman sensörlerini doğrudan manipüle etmeyi mümkün kılmaktadır. Mayıs 2008'de, IEEE Spectrum'daki bir rapor, Avrupalı kaynakların Suriye hava savunma ağının İsrailliler tarafından etkinleştirilen gizli bir yerleşik öldürme anahtarı tarafından devre dışı bırakıldığını iddia ettiğini aktardı.

Uçak bölgeye yaklaştığında, Shaldag komandoları hedef lazerlerini tesise yöneltti ve F-15I'ler bombalarını bıraktı. Tesis tamamen yıkıldı.

Shaldag komandoları çıkarıldı ve tüm İsrail uçakları üsse döndü. İsrail'e dönüş yolunda uçak Türkiye üzerinden uçtu ve Hatay ve Gaziantep illeri üzerindeki yakıt tanklarını fırlattı.

Saldırının hemen ardından İsrail Başbakanı Ehud Olmert, Türkiye Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan'ı arayarak durumu açıkladı ve Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad'a İsrail'in başka bir nükleer santrale müsamaha göstermeyeceği, ancak başka bir eylem planlanmadığı mesajını iletmesini istedi. Olmert, İsrail'in olayı abartmak istemediğini ve halen Suriye ile barışla ilgilendiğini belirterek, Esad'ın olaya dikkat çekmemeyi tercih etmesi halinde kendisinin de aynı şeyi yapacağını sözlerine ekledi.

İsrail resmi açıklamaları

İsrail 69 Filosu F-15I

Baskınla ilgili ilk haber CNN'den geldi. İsrail Başbakanı Ehud Olmert, "Güvenlik servisleri ve İsrail savunma güçleri olağandışı bir cesaret sergiliyor. Doğal olarak her zaman halka kartlarımızı gösteremiyoruz." İsrail gazetelerinin hava saldırısı hakkında kendi haberlerini yapmaları yasaklandı. 16 Eylül 2007'de İsrail askeri istihbarat başkanı Amos Yadlin bir meclis komitesine İsrail'in "caydırıcı yeteneğini" yeniden kazandığını söyledi.

Bir İsrailli yetkili tarafından kamuoyuna yapılan ilk açıklama, muhalefet lideri Benjamin Netanyahu'nun operasyonu desteklediğini ve Başbakan Olmert'i tebrik ettiğini söylediği 19 Eylül'de geldi. Netanyahu danışmanı Uzi Arad daha sonra Newsweek'e "Ne olduğunu biliyorum ve ortaya çıktığında herkesi şaşırtacak" dedi.

17 Eylül 2007'de Başbakan Olmert, "önceden belirlenmiş koşullar ve ültimatomlar olmaksızın" Suriye ile barış yapmaya hazır olduğunu açıkladı. Dahaf Araştırma Enstitüsü tarafından yapılan bir ankete göre, hava saldırısının ardından Olmert'in onay oranı %25'ten %35'e yükseldi.

2 Ekim 2007'de IDF, Haaretz'in sansürü kaldırma talebi üzerine saldırının gerçekleştiğini doğruladı; bununla birlikte, IDF fiili saldırı kuvvetinin ve hedefinin ayrıntılarını sansürlemeye devam etti.

28 Ekim'de İsrail Başbakanı Ehud Olmert İsrail kabinesine, İsrail'in Türk hava sahasını ihlal etmesi durumunda Türkiye Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan'dan özür dilediğini söyledi. Görüşmenin ardından basına yaptığı açıklamada, "Türkiye başbakanı ile yaptığım görüşmede kendisine İsrail uçaklarının gerçekten Türk hava sahasını ihlal etmesi halinde ne önceden ne de herhangi bir niyet olmadığını, Türk egemenliğini - herhangi bir şekilde - ihlal etmek veya baltalamak olmadığın ve saygı duyduğumuzu söyledim. "

Suriye tepkisi

Suriye hava kuvvetlerinde eski bir binbaşı olan Ebu Muhammed, 2013'te Deyrizor bölgesindeki hava savunmasına İsrail uçaklarının reaktöre yöneldiği tespit edilir edilmez geri çekilmesinin söylendiğini anlattı.

Bir WikiLeaks ağına göre, Suriye hükûmeti, kimyasal savaş başlıklarına sahip uzun menzilli füzeleri saldırıdan sonra yüksek alarma geçirdi, ancak İsrail'in nükleer karşı saldırısından korkarak misilleme yapmadı.

Suriye, ilk başta uçaksavar silahlarının, çöldeki boş alanları veya daha sonra askeri bir inşaat alanını bombalayan İsrail uçaklarına ateş ettiğini iddia etti. Saldırıyı takip eden iki gün boyunca Türk basınında Hatay ve Gaziantep ilinde İsrail yakıt tankları bulunduğu bildirildi ve Türk Dışişleri Bakanı İsrail elçisine resmi bir protestoda bulundu.

Suriye , Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-moon'a yazdığı bir mektupta, saldırıyı "Suriye Arap Cumhuriyeti'nin hava sahasını ihlali" olarak nitelendirdi ve "İsrail, Suriye hava sahasını ilk kez ihlal etmiyor" dedi. Suriye ayrıca uluslararası toplumu İsrail'in eylemlerini görmezden gelmekle suçladı. Bir BM sözcüsü, Suriye'nin BM Güvenlik Konseyi'nden bir toplantı talep etmediğini ve o sırada Güvenlik Konseyi başkanı olan Fransa'nın Suriye'den herhangi bir mektup almadığını söyledi.

27 Nisan 2008'de Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad, baskınla ilgili ilk kamuoyuna açıklamasını yaparak, saldırıya uğrayan nükleer bir tesis olduğu iddialarını asılsız bularak reddetti: "Mantıklı mı? Bir nükleer sitenin yüzeyden havaya savunma ile koruması yok muydu? Suriye'nin ortasında, çölde açık bir alanda uyduların izinde bir nükleer alan mı?" Ancak bağımsız uzmanlar, Suriye'nin dikkat çekmemek ve bina henüz faaliyete geçmediği için şüpheli reaktörünü güçlendirmediğini öne sürdü. Suriye'nin nükleer programının yanı sıra geniş cephaneliğe ve uzun menzilli füzeleri için biyolojik ve kimyasal savaş başlıklarına sahip olduğuna inanılıyor. 25 Şubat 2009'da IAEA yetkilileri, Suriye'nin nükleer şefi İbrahim Othman'ın kapalı bir IAEA teknik toplantısında Suriye'nin bölgede bir füze tesisi inşa ettiğini söylediğini bildirdi.

Uluslararası tepkiler

Suriye dışında hiçbir Arap hükûmeti 6 Eylül olayı hakkında resmi bir yorumda bulunmadı. Haftalık Mısır gazetesi Al-Ahram, "Arap dünyasının senkronize sessizliği" hakkında yorum yaptı. Ne İsrail ne de Suriye hükûmeti ne olduğuna dair ayrıntılı bir açıklama yapmadı. Dış uzmanlar ve medya yorumcuları, o gece tam olarak ne olduğu hakkında kendi farklı yorumlarını sunarak veri boşluğunu doldurdu. Batılı yorumcular, İsrail'in eylemine yönelik resmi Suriyeli olmayan Arap kınamalarının, İsrail'e karşı misilleme tehditlerinin ve hatta Suriye hükûmetine veya halkına yönelik destek beyanlarının olmamasının, hükûmetlerinin İsrail'in eylemini zımnen desteklediği anlamına gelmesi gerektiği görüşünü benimsediler. İranlı yetkililer bile İsrail saldırısı veya Suriye'nin tepkileri hakkında resmi bir yorumda bulunmadı.

ABD Savunma Bakanı Robert Gates'e Kuzey Kore'nin nükleer alanda Suriye'ye yardım edip etmediği sorulduğunda, "Kuzey Korelileri çok dikkatli izliyoruz. Suriyelileri çok dikkatli izliyoruz." cevabını verdi.

Kuzey Kore hükûmeti İsrail'in eylemlerini şiddetle kınadı: "Bu, Suriye'nin egemenliğini amaçsızca ihlal etmekten ve bölgesel barış ve güvenliği ciddi şekilde taciz etmekten biraz daha kısa olan çok tehlikeli bir provokasyondur."

17 Ekim'de, BM basın ofisinin Birinci Komite, Silahsızlanma ve Uluslararası Güvenlik toplantısı tutanaklarının, ismi açıklanmayan bir Suriye temsilcisinin, baskın tarafından bir nükleer tesisin vurulduğunu söylediği şeklinde yorumlanmasına tepki olarak, Suriye açıklamayı yalanladı ve "Suriye'de bu tür tesisler yok." açıklamasını yaptı. Ancak devlet tarafından işletilen Suriye Arap Haber Ajansı, basında çıkan haberlerin Suriyeli diplomatı yanlış aktardığını söyledi.

Aynı gün, IAEA'dan Mohamed ElBaradei baskını eleştirdi ve "önce bombalamak ve sonra soru sormak [...] sistemi baltalar ve herhangi bir şüpheye çözüm getirmez" diyerek baskını eleştirdi. IAEA, Temmuz 2007'den beri DPRK Yongbyon nükleer tesislerinin devre dışı bırakılmasını gözlemliyordu ve oradan yakıt çubuklarının ve diğer nükleer malzemelerin tutulmasından ve gözetiminden sorumluydu.

24 Eylül 2007'de sunulan ABD Temsilciler Meclisi Kararı 674, "İsrail'in Suriye'den gelecek nükleer veya askeri bir tehdide karşı kendini savunma hakkına açık bir şekilde destek verdiğini" ifade etti. Tasarının 15 destekçisi vardı, ancak hiçbir zaman oylamaya ulaşamadı.

26 Ekim'de New York Times, Suriyelilerin tesisin tüm kalıntılarını neredeyse tamamen kaldırdığını gösteren uydu fotoğrafları yayınladı. ABD istihbarat kaynakları, böyle bir operasyonun tamamlanmasının genellikle bir yıl kadar süreceğini kaydetti ve gerçekleştirilme hızına şaşkınlık duyduklarını dile getirdi. Eski silah müfettişi David Albright, çalışmanın suistimal kanıtlarını gizlemek için yapıldığına inanıyordu.

28 Nisan 2008'de CIA Direktörü Michael Hayden, İsrail tarafından bombalanan şüpheli bir Suriye reaktörünün "yılda bir veya iki silah için yeterli plütonyum üretme kapasitesine sahip olduğunu ve bunun Kuzey Kore'nin Yongbyon Nükleer Bilimsel Araştırma Merkezi'ne benzer bir boyut ve teknoloji" olduğunu söyledi.

Başkan George W. Bush, Decision Points adlı anı kitabında, saldırının Suriye'nin bir nükleer silah programı izlediğini ve "istihbaratın kesin bir bilim olmadığını" doğruladığını iddia ederken, kendisine ABD'li analistlerin sadece düşük düzeyde istihbarat olduğunu söyledi. Tesisin bir nükleer silah programının parçası olduğuna dair güven, hava saldırısının ardından yapılan gözetleme, yok edilen tesisin bazı bölümlerinin kapatıldığını gösterdi. Bush, "Tesis gerçekten masum bir araştırma laboratuvarı olsaydı, Suriye Devlet Başkanı Esad, Birleşmiş Milletler'in zemininde İsraillilere bağırırdı" diye yazdı. Olmert ile yaptığı telefon görüşmesinde, operasyonun bir süre gizli kalmasını ve ardından Suriye hükûmetini tecrit etmek için kamuoyuna açıklanmasını önerdiğini, ancak Olmert'in Suriye'nin misillemesine neden olabilecek herhangi bir şeyden kaçınmak istediği için tam bir gizlilik istediğini yazdı.

Nisan 2011'de, uzun bir araştırmadan sonra IAEA, sitenin bir nükleer reaktör olduğunu resmen doğruladı.

2012'de Bağlantısızlar Hareketi, buna göre bir bildiri kabul etti: 'Devlet veya Hükûmet Başkanları, Hareketin herhangi bir Devletin toprak bütünlüğüne karşı güç kullanmama veya güç kullanma tehdidine ilişkin ilkeli duruşunu vurguladı. Bu bağlamda, İsrail'in 6 Eylül 2007'de Suriye'deki bir tesise yönelik, BM Şartı'nın açık bir ihlalini teşkil eden saldırısını kınadılar ve Suriye'nin bu bağlamda IAEA ile işbirliğini memnuniyetle karşıladılar' (NAM Final Document 2012/Doc.1/Rev. 2, paragraf 176).

İstihbaratın basına yayınlanması

10 Ekim 2007'de The New York Times, İsraillilerin Suriye saldırı dosyasını Türkiye ile paylaştığını bildirdi. Buna karşılık Türkler Şam'a gittiler ve bir nükleer program iddiasıyla Suriyelileri dosyayla karşı karşıya getirdiler. Suriye, hedefin stratejik füzeler için bir depolama deposu olduğunu söyleyerek bunu şiddetle reddetti. 25 Ekim 2007'de The New York Times, baskın öncesi ve sonrasında çekilen iki ticari uydu fotoğrafının, şüpheli bölgede artık kare bir binanın bulunmadığını gösterdiğini bildirdi. 27 Ekim 2007'de The New York Times, görüntüleme şirketi Geoeye'nin binanın 16 Eylül 2003 tarihli bir görüntüsünü yayınladığını ve bu güvenlik analistinden John Pike'ın inşaatın 2001'de başladığını tahmin ettiğini bildirdi. "Üst düzey bir istihbarat yetkilisi" de The New York Times'a ABD'nin siteyi casus uydu aracılığıyla yıllardır gözlemlediğini söyledi. Uydu görüntülerinin sonraki aramaları, Uluslararası Uzay İstasyonundaki bir astronotun 5 Eylül 2002'de bölgenin fotoğrafını çektiğini keşfetti. Görüntü, çözünürlüğü düşük olsa da, binanın o tarih itibarıyla var olduğunu gösterecek kadar iyi.

Al Kibar'daki Suriye nükleer reaktörünün bir CIA bilgisayar modelinin ekran görüntüsü.

11 Ocak 2008'de DigitalGlobe, saldırının şüpheli hedefine benzer bir binanın aynı yerde yeniden inşa edildiğini gösteren bir uydu fotoğrafı yayınladı. Ancak dışarıdan bir uzman, bunun bir reaktör olma ihtimalinin düşük olduğunu ve eski alanın kazısı için örtü olabileceğini söyledi. 1 Nisan 2008'de Asahi Shimbun, Ehud Olmert'in 27 Şubat'taki bir toplantıda Japonya Başbakanı Yasuo Fukuda'ya saldırı hedefinin "Kuzey Koreli Pyongyang teknisyenlerin know-how ve yardımı ile yapım aşamasında olan nükleer ile ilgili tesis olduğunu söylediğini bildirdi." 24 Nisan 2008'de CIA, Yongbyon'daki Kuzey Kore nükleer reaktörü ile Suriye'de İsrail tarafından bombalanan nükleer reaktör arasındaki benzerlikleri gösterdiğini iddia ettiği bir video ve arka plan brifingi yayınladı. ABD'li bir yetkiliye göre, reaktörde herhangi bir uranyum görünmedi ve neredeyse tamamlanmış olmasına rağmen, önemli testler yapılmadan faaliyete geçirilemezdi.

O hafta bazı Kongre komitelerine verilen brifingin ardından 24 Nisan 2008'de Beyaz Saray Basın Sekreteri'nden bir açıklama yapıldı. Açıklamaya göre yönetim, Suriye'nin Kuzey Kore'nin yardımıyla plütonyum üretebilen gizli bir reaktör inşa ettiğine ve amacın barışçıl olmadığına inanıyordu. IAEA'nın istihbaratla bilgilendirildiği de belirtildi. IAEA, bilgilerin alındığını doğruladı ve araştırmayı planladı. Daha önce bilgilendirilmemeyi eleştirdi ve tek taraflı güç kullanımını "gerekli doğrulama sürecini baltalamak" olarak nitelendirdi.

Ancak Suriyeli yetkililer, Kuzey Kore'nin ülkelerinde herhangi bir müdahalesini yalanladı. BBC News'e göre, Suriye'nin İngiltere Büyükelçisi Sami Khiyami, iddiaları gülünç bularak reddetti. "ABD'nin Irak'ı işgal ettiği günden beri bu tür iddialara alışkınız - Irak'taki kitle imha silahlarıyla ilgili tüm teatral sunumları hatırlarsınız." Bay Khiyami, tesisin "reaktörle ilgisi olmayan" terk edilmiş bir askeri bina olduğunu söyledi.

21 Mart 2018'de İsrail operasyonu resmen kabul etti ve hava saldırısının fotoğrafları ve kokpit videosu da dahil olmak üzere gizliliği kaldırılan materyalleri yayınladı.

ABD ve İsrail iddiaları hakkında ilk şüphecilik

Amerikan ve İsrail kaynaklarından istihbarat bilgilerinin yayınlanmasına rağmen, Suriye sahasına yapılan saldırı başlangıçta tartışmalıydı. Bazı yorumcular, saldırı sırasında sitenin normalde hassas bir askeri tesisi çalacak belirgin bir dikenli tel veya hava savunma sistemine sahip olmadığını iddia etmişti.Mohamed El Baradei daha önce Suriye'nin karmaşık bir nükleer süreç inşa etme ve yürütme yeteneğinin şüpheli olduğunu belirtmişti - IAEA'nın yıkılmış olduğu iddia edilen Suriye nükleer sahasının denetimi öncesinde konuşurken, "Şu anda orada herhangi bir şey bulabileceğimiz şüpheli" dedi., ilk etapta bir şey olduğunu varsayarsak."New York Times, 24 Nisan'da ABD istihbarat verilerinin yayınlanmasından sonra, "iki üst düzey istihbarat yetkilisi, kanıtların, Suriye'nin nükleer bir silah inşa etmeye hazırlandığı konusunda kendilerini "düşük güvenden" başka bir şey bırakmadığını kabul etti. Ancak, Suriye'nin santralden çıkan kullanılmış yakıtı silah sınıfı plütonyuma dönüştürmek için bir operasyon kurduğuna dair bir işaret olmadığını söylerken, geçen yıl Başkan Bush'a reaktör için başka bir açıklama bulamayacaklarını söylemişlerdi." BBC Diplomatik Muhabiri Jonathan Marcus, CIA videosunun yayınlanmasıyla ilgili olarak "ABD'nin Irak'taki deneyiminin ardından kitle imha silahları olduğu iddia edilen programlarla ilgili brifinglerin yaşanması gereken çok şey var" yorumunu yaptı.

Sonrası

IAEA soruşturması

19 Kasım 2008'de IAEA, Suriye kompleksinin bildirilmemiş bir nükleer reaktöre benzeyen özellikler taşıdığını ve BM müfettişlerinin bölgede "önemli" uranyum izleri bulduğunu belirten bir rapor yayınladı . Raporda, müfettişlerin Haziran ayında bölgeye yaptığı ziyaretten elde edilen bulguların, bir zamanlar orada bir reaktör olduğu sonucuna varmak için yeterli olmadığı belirtildi. Daha fazla soruşturma ve daha fazla Suriye şeffaflığına ihtiyaç duyulduğunu söyledi. Gizli nükleer güvenlik raporu, Suriye'den müfettişlere Eylül 2007 İsrail hava saldırısından sonra bölgeden fırlatılan enkaz ve ekipmanı göstermesinin isteneceğini söyledi.

19 Şubat 2009'da IAEA, bölgeden alınan numunelerin yeni işlenmiş uranyum izlerini ortaya çıkardığını bildirdi. Üst düzey bir BM yetkilisi, Haziran ayındaki bulgunun ek analizinin toplam 80 parçacık için 40 uranyum parçacığı daha bulduğunu söyledi ve bunu önemli olarak nitelendirdi. Uzmanların sahada ve yakınında bulunan küçük grafit ve paslanmaz çelik izlerini analiz ettiğini, ancak bunları nükleer aktiviteyle ilişkilendirmek için çok erken olduğunu söyledi. Raporda, Suriye'nin üst düzey teşkilat yetkililerinden tekrarlanan taleplere rağmen, teşkilat müfettişlerinin gizli bir nükleer program barındırdığından şüphelenilen yerlere takip ziyaretleri yapmalarına izin vermeyi reddettiği kaydedildi. Suriye bu iddialara itiraz etti. Suriye'nin IAEA temsilcisi Othman'a göre, bina bir nükleer reaktör olsaydı büyük miktarda grafit olurdu. Othman, "Yarım milyon ton toprakta 80 parçacık buldular. Bu rakamı, birisini böyle bir tesis inşa etmekle suçlamak için nasıl kullanabileceğinizi bilmiyorum."

Kasım 2009 tarihli bir raporda IAEA, Suriye'nin işbirliği yapmaması nedeniyle soruşturmasının aksadığını belirtti. Takip eden Şubat ayında, Yukiya Amano'nun yeni liderliğinde IAEA, "Bu tür [uranyum] parçacıklarının varlığı, bölgede nükleer faaliyetlerle ilgili olasılığa işaret ediyor ve yıkılan binanın doğasıyla ilgili soruları ekliyor. . . . Suriye, bu parçacıkların kökeni ve varlığı için henüz tatmin edici bir açıklama sunmuş değil". Suriye, ülkede askeri bir nükleer program olmadığını ve nükleer enerjiyi barışçıl amaçlarla, özellikle nükleer tıp alanında kullanma hakkına sahip olduğunu söyleyerek bu iddialara itiraz etti. Suriye dışişleri bakanı, "Ajans ile Suriye arasındaki nükleer silahların yayılmasını önleme anlaşmasına bağlıyız ve (sadece) müfettişlerin bu anlaşmaya göre gelmesine izin veriyoruz. . . . Suriye'nin askeri nükleer programı olmadığı için anlaşmanın ötesinde hiçbir şeye izin vermeyeceğiz. Suriye diğer sitelerini müfettişlere açmak zorunda değil." Suriye, bölgede bulunan doğal uranyumun İsrail füzelerinden geldiğini iddia ediyor. 28 Nisan 2010'da IAEA başkanı Yukiya Amano, Suriye'nin iddialarına karşı çıkarak ilk kez hedefin gerçekten de gelecekteki bir nükleer reaktörün gizli sahası olduğunu açıkladı.

Suriye İç Savaşı sırasında site

Suriye İç Savaşı sırasında, reaktör sahası Mayıs 2014'te Irak İslam Devleti ve Levant (ISIL) militan grubuna düştü. 6 Mart 2017'de site, ABD destekli Kürt ve Arap milis savaşçılardan oluşan bir koalisyon olan Suriye Demokratik Güçleri tarafından ele geçirildi. O zamandan beri site, Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi tarafından yönetilen toprakların içinde kaldı.

Operasyonun üstlenmesi

22 Mart 2018'de İsrail Savunma Kuvvetleri (IDF), on yıl süren belirsizlikten sonra 2007'de Suriye'nin kuzeydoğusundaki Deyr ez Zor'da inşa edilen bir nükleer reaktörün imha edilmesinin sorumluluğunu resmen üstlendi.

Ayrıca bakınız

• Suriye ve kitle imha silahları
• Opera Operasyonu
• Ain es Saheb hava saldırısı
• 2008 Ebu Kemal baskın
• Ocak 2013 Rif Dimashq hava saldırısı
• Rakka saldırısı (2016-günümüz)

Kaynakça

1. ^ "Inside Israel's Secret Raid on Syria's Nuclear Reactor". Politico. 17 Aralık 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
2. ^ "More than a decade on, Israel admits to strike on suspected Syrian nuclear reactor". 21 Mart 2018. 19 Haziran 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
3. ^ ^{a b} . The Observer/The Guardian. Londra. 16 Eylül 2007. 13 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
4. ^ . The Wall Street Journal. 18 Eylül 2007. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
5. ^ אזולאי (21 Mart 2018). "הותר לפרסום: כך השמידה ישראל את הכור הגרעיני בסוריה". Globes. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
6. ^ ^{a b c} IAEA: Syria tried to build nuclear reactor 10 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Associated Press Latest Update: 04.28.11, 18:10
7. ^ . Reuters. 12 Eylül 2012. 4 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2007. 
8. ^ Leonard S. Spector and , Israel's Airstrike on Syria's Reactor: Implications for the Nonproliferation Regime 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Arms Control Today, Vol. 38, No. 6 (July/August 2008), pp. 15–21,
9. ^ . Associated French Press. 24 Nisan 2008. 20 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2008. 
10. ^ . Syria Today. May 2008. ISSN 1812-8637. 22 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2010. 
11. ^ . Reuters. Vienna. 19 Şubat 2009. 14 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2012.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
12. ^ ^{a b} . AFP. 17 Kasım 2009. 5 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2010. 
13. ^ ^{a b} . Viyana. 24 Şubat 2009. 14 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2012. 
14. ^ ^{a b} "Israel formally acknowledges destroying suspected Syrian reactor in..." Reuters. 21 Mart 2018. 21 Mart 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
15. ^ ^{a b c} George W. Bush, Decision Points, London: Random House, 2010, p. 421–422
16. ^ ^{a b c} "Israelis 'blew apart Syrian nuclear cache'". The Sunday Times. Londra. 16 Eylül 2007. 24 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Temmuz 2008.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
17. ^ "Ending a decade of silence, Israel confirms it blew up Assad's nuclear reactor" (İngilizce). 30 Haziran 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
18. ^ Hersh, Seymour.
19. ^ . The Jerusalem Post. 10 Eylül 2007. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2007. 
20. ^ ^{a b c} . The Sunday Times. 23 Eylül 2007. 18 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
21. ^ ^{a b} Israel Shows Electronic Prowess 20 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . 26 November 2007, David A. Fulghum and Robert Wall, Aviation Week & Space Technology
22. ^ ^{a b} [1] 20 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . By YAAKOV KATZ, 29 September 2010, Jerusalem Post
23. ^ ^{a b c} . . 11 Şubat 2009. 25 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2012.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
24. ^ ^{a b c} Ronen Bergman (30 Aralık 2016). . Yedioth Ahronoth. 31 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
25. ^ . The Daily Telegraph. 15 Mayıs 2011. 18 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
26. ^ . Agence France-Presse (AFP). 19 Eylül 2007. 5 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2008. 
27. ^ "EXCLUSIVE: The Case for Israel's Strike on Syria". ABC News. Agence France-Presse (AFP). 19 Ekim 2007. 24 Ekim 2007 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Ekim 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
28. ^ "Snatched: Israeli commandos 'nuclear' find". The Times. 23 Eylül 2007. 
29. ^ ^{a b} . Haaretz. Associated Press. 19 Mart 2009. 4 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2009. 
30. ^ . USA Today. Associated Press. 23 Nisan 2008. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2008.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
31. ^ . The Jerusalem Post. 6 Ekim 2007. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2007. 
32. ^ "Syria-N. Korea Reports Won't Stop Talks". The Washington Post. 15 Eylül 2007. 7 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
33. ^ . The Daily Telegraph. Londra. 17 Eylül 2007. 14 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
34. ^ e-ships.net database 7 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Retrieved 24 April 2008
35. ^ . The Jerusalem Post. 28 Eylül 2007. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2007. 
36. ^ . Neue Zürcher Zeitung (Almanca). . 19 Mart 2009. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2009.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
37. ^ . CNN. 11 Eylül 2007. 13 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2007. 
38. ^ "N. Korea, Syria May Be at Work on Nuclear Facility". The Washington Post. 13 Eylül 2007. 31 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
39. ^ . . 30 Eylül 2007. 16 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2007. 
40. ^ . BBC News. 1 Ekim 2007. 21 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2007. 
41. ^ . The New York Times. 14 Ekim 2007. 12 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
42. ^ "Israelis hit Syrian 'nuclear bomb plant'". The Sunday Times. 2 Aralık 2007. 12 Aralık 2007 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Aralık 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
43. ^ . World Security Network. 27 Kasım 2007. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2014.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
44. ^ . Aviation Week & Space Technology. 3 Ekim 2007. 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
45. ^ . ABC News. 8 Ekim 2007. 7 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
46. ^ Sally Adee, "The Hunt for the Kill Switch" 8 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., , May 2008.
47. ^ "Stuxnet Worm Is Remarkable for Its Lack of Subtlety". The New York Times (İngilizce). 26 Eylül 2010. ISSN 0362-4331. 6 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Temmuz 2017.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
48. ^ YouTube'da Israel thwarted Syria's plan to attack infolivetivenglish, 17 September 2007
49. ^ . The Guardian. Londra. 17 Eylül 2007. 5 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
50. ^ . Haaretz. 16 Eylül 2007. 18 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2009.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
51. ^ . Associated French Press. 16 Eylül 2007. 4 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2007. 
52. ^ . Associated French Press. 19 Eylül 2007. 9 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2007. 
53. ^ "The Whispers of War". Newsweek. 22 Eylül 2007. 3 Kasım 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Temmuz 2014.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
54. ^ . The Jerusalem Post. 17 Eylül 2007. 22 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2007. 
55. ^ . International Herald Tribune. Associated Press. 18 Eylül 2007. 28 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2007. 
56. ^ . Haaretz. 2 Ekim 2007. 28 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
57. ^ ^{a b} ". . 2 Kasım 2007. 5 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2007. 
58. ^ . The Guardian. Londra. 4 Şubat 2013. 8 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2013.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
59. ^ . Ynet News. 14 Nisan 2014. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2014.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
60. ^ ^{a b} "Turkey Asks Israel About Fuel Tanks". Associated Press. 9 Eylül 2007. 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2007. 
61. ^ ". BBC News. 2 Ekim 2007. 6 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2008. 
62. ^ . International Herald Tribune. Associated Press. 9 Eylül 2007. 11 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2007. 
63. ^ . CNN. 11 Eylül 2007. 1 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2009. 
64. ^ Breaking News – JTA, Jewish & Israel News^[]
65. ^ . Reuters. 27 Nisan 2008. 13 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
66. ^ . The New York Times. 25 Şubat 2009. ISSN 0362-4331. 11 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2009.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
67. ^ Weitz, Richard.
68. ^ . Associated French Press. 16 Eylül 2007. 17 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2007. 
69. ^ . Kcna.co.jp. 11 Eylül 2007. 20 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2012. 
70. ^ ". Reuters. 10 Ekim 2007. 12 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2007. 
71. ^ "IAEA: Implementation of Safeguards in the DPRK". Vienna: IAEA: Statements of the Director General. 3 Mart 2008. 9 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Nisan 2008. 
72. ^ "Bill H. Res. 674: Expressing the unequivocal support of the House of Representatives for Israel's right to self.
73. ^ . The Jerusalem Post. 26 Ekim 2007. 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2007. 
74. ^ "Syria Update II: Syria Buries Foundation of Suspect Reactor Site" (PDF). Institute for Science and International Security. 26 Ekim 2007. 10 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 28 Ekim 2007. 
75. ^ "UPDATE 2-Syrian reactor capacity was 1-2 weapons/year -CIA". Reuters. 29 Nisan 2008. 12 Ocak 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
76. ^ Mazzetti (10 Ekim 2007). The New York Times. 11 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
77. ^ . The New York Times. 26 Ekim 2007. 11 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2007.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
78. ^ Broad (27 Ekim 2007). . The New York Times. 13 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2007. 
79. ^ . The New York Times. 12 Ocak 2008. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2008.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
80. ^ . Reuters. 15 Ocak 2008. 9 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2008.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
81. ^ . Ynetnews. 1 Nisan 2008. 3 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2008. 
82. ^ . BBC News. 29 Nisan 2008. 29 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2009. 
83. ^ (PDF). . 29 Nisan 2008. 7 Ocak 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2009. 
84. ^ "N. Koreans Taped At Syrian Reactor". The Washington Post. 24 Nisan 2008. 5 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2010.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
85. ^ "US shows evidence of alleged Syria-N. Korea nuke collaboration". Associated Press. 24 Nisan 2008. 
86. ^ "Press Release 2008/06: Statement by IAEA Director General Mohamed ElBaradei". IAEA. 25 Nisan 2008. 15 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Nisan 2008. 
87. ^ . BBC News. 25 Nisan 2008. 4 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2010. 
88. ^ . The New York Times. 12 Ocak 2008. 5 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2010.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
89. ^ . BBC News. 23 Haziran 2008. 10 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2010.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
90. ^ . The New York Times. 25 Nisan 2008. 11 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2010.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
91. ^ . BBC News. 25 Nisan 2008. 27 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2010.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
92. ^ "Implementation of the NPT Safeguards Agreement in the Syrian Arab Republic" (PDF). IAEA. 19 Kasım 2008. 5 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Ocak 2009. 
93. ^ . Reuters. 19 Kasım 2008. 6 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2009. 
94. ^ . The International Herald Tribune. 19 Şubat 2009. ISSN 0294-8052. 21 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2009. 
95. ^ . Reuters. 18 Şubat 2010. 23 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2010.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
96. ^ "Syria dismisses IAEA call for more inspectors access". ynetnews.com. Reuters. 20 Şubat 2010. 22 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
97. ^ . 5 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
98. ^ . Al Jazeera. 29 Nisan 2011. 5 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2014. 
99. ^ Chris Tomson (6 Mart 2017). "Kurdish forces seize military base from ISIS amid massive offensive in Deir Ezzor". Al-Masdar News. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mart 2017. 
100. ^ "Liberman: Squabbling over credit for strike on Syrian reactor an 'embarrassment'". 26 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022.