Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Volga Finleri (bazen Doğu Finleri olarak anılır),Rusya'nın Volga Nehri yakınlarında yaşayan ve Ural dilleri konuşan yerli halklardan oluşan tarihi bir gruptur. Modern temsilcileri Çirmişler, Erzyanlar ve Mokşa Mordvinleridir. Günümüzde konuşulmayan Merya, Muroya ve Meşçerya dillerini konuşan halklar da bu gruba mensuptur. Permililer de bazen Volga Finleri olarak gruplandırılır.
Volga Finlerinin modern temsilcileri, Sura ve Mokşa nehirlerinin havzalarında ve Volga ve Ağizel nehirleri arasındaki bölgede yaşamaktadır. Mari dilinin iki lehçesi vardır, Ova Marice ve Dağlık Marice.
Geleneksel olarak Mari ve Mordvin dillerinin (Erzya ve Mokşanca) Ural dil ailesi içinde bir Volga-Fin dili veya Volgaik grup oluşturduğu kabul edildi, Robert Austerlitz (1968), Aurélien Sauvageot & Karl Heinrich Menges (1973) ve Harald Haarmann (1974) gibi dil bilimciler bu görüşte iken Björn Collinder (1965) ve Robert Thomas Harms (1974) gibi dil bilimciler bu görüşü reddeder. Bu gruplandırma, aynı zamanda, onun filogenetik değil, sadece coğrafi bir grup olabileceğini öne süren Salminen (2002) tarafından da eleştirilmiştir. 2009'daki bu yana Ethnologue: Languages of the World'ün 16. baskısı, Mari ve Mordvin dillerini Ural dil ailesinin ayrı dalları olarak gruplayan bir sınıflandırmayı benimsemiştir.
Terminoloji
Volga Finleri Finlerle karıştırılmamalıdır. Bu terim, "Volga-Fin" dilsel teriminden geriye dönük bir türemedir; bu da, Fin-Permik grubunın çoğuna veya tamamına uygulanan "Fin" teriminin daha eski bir kullanımını yansıtırken, günümüzde Fin olarak bilinen gruba "Baltık-Fin" adı verilmiştir.
Mari
Mari veya Çirmeşler (Rusça: черемисы, Tatarca: Çirmeş) geleneksel olarak Rusya'daki Volga ve Kama nehirleri boyunca yaşamışlardır. Bugün Marilerin çoğunluğu, Tataristan ve Başkurdistan cumhuriyetlerinde önemli nüfusa sahip Mari El Cumhuriyeti'nde yaşamaktadır. Mari halkı üç farklı gruptan oluşur: Volga'nın sol kıyısında yaşayan Çayır Marileri, Volga'nın sağ kıyısında yaşayan Dağ Marileri ve Başkurdistan cumhuriyetinde yaşayan Doğu Marileri. 2002 Rusya nüfus sayımında, 604.298 kişi kendilerini "Mari" olarak tanımladı, bunlardan 18.515'i Dağ Marisi ve 56.119'u Doğu Marisi olarak tanımladı. Marilerin neredeyse %60'ı kırsal alanlarda yaşıyordu.
Merya
Merya halkı (Rusça: меря; Ayrıca Merä), günümüz Moskova, Yaroslavl, Kostroma, İvanovo ve Vladimir oblastları da dahil olmak üzere, Rusya'nın veya Zalesye bölgelerinin bugünkü alanına kabaca karşılık gelen bir bölgede yaşıyordu.[]
6. yüzyılda Jordanes Meryalardan Merenler olarak kısaca bahsetti; daha sonra İlk Vakayiname'de detaylı olarak tanımlandılar. Sovyet arkeologları Meryaların başkentinin Rostov'un güneyindeki Nero Gölü kıyısına yakın Sarskoe Gorodishche olduğuna inanıyorlardı. Bölgeleri 10. yüzyılda Kiev Knezliği'ne dahil edildikten sonra Doğu Slavlar tarafından barışçıl bir şekilde asimile edilmiş olmaları muhtemeldir.
Bir hipotez, Meryaları ayrı bir kabileden ziyade Mari halkının batı kolu olarak sınıflandırır. Etnonimleri temelde aynıdır, Merya, Mari'nin kendi adını taşıyan Мäрӹ (Märӛ) kelimesinin Rusça çevirisidir.
Varsayımsal Merya dilinin geleneksel olarak Volga-Fin grubunun bir üyesi olduğu kabul edilir. Bu görüştartışmalıdır: Eugene Helimski, Merya dilinin Fin-Ugor dil grubunun (Baltık-Fin ve Laponca) "kuzeybatı" grubuna daha yakın olduğunu, Gábor Bereczki Merya dilinin Baltık-Fin dilinin bir parçası olduğunu varsayar.
Kostroma ve Yaroslavl'ın birkaç ilçesinin sakinlerinden bazıları kendilerini Merya olarak tanımlasa da son nüfus sayımlarında kayıtlara Rus olarak geçtiler. Modern Meryalar kendi dillerinde web siteleri açmaktadır ve bu web sitelerinde bayraklarını, armalarını ve milli marşlarını sergilemektedir. Ayrıca, Fin-Ugor ağlarında konuyla ilgili tartışmalara katılmaktadırlar.
2010 yılında, modern Merya halkının hayali yaşamına adanan ve adını aldığı Ovsyanki (birebir çevirisi: 'Emberiza', Türkçeye çeviri: Sessiz Ruhlar) filmi yayınlandı.
Son yıllarda, "Merya'nın Etnofütürizmi" adı verilen yeni bir toplumsal hareket ortaya çıktı. Rusya'nın iç bölgelerinde, örneğin Moskova'da, Pereslavl-Zalesski'de, Kostroma'da ve Plyos'ta faaliyetler gerçekleştirmektedir. Ekim 2014'te Novgorod Üniversitesi'nde 50 dakikalık "Merya Dili" III Diller Festivali sunumu gerçekleştirildi. Mayıs 2014'te "Müzeler Gecesi" sırasında İvanovo Oblastı'ndaki "Yeni Galeri", "Volga, Sacrum" sanat projesine ev sahipliği yaptı.
Meryaların, Tatarlara karşı savaşlarda Bulgarlarla birlikte savaştıkları belirtildi.
Meşçera
Meşçeralar (Rusça: Мещера veya Rusça: Мещёра, Meshchyora) Oka Nehri ile Klyazma nehri arasındaki bölgede yaşardı. Meşçeraların yaşadıkları alanlar ormanlar, bataklıklar ve göllerle kaplıydı. Bölge hala olarak adlandırılmaktadır.
Meşçeralardan bahseden ilk Rus yazılı kaynağı 13. yüzyıldan kalma Tolkovaya Paleya'dır. Ayrıca, 16. yüzyıldan önceki döneme ait daha geç Rus kroniklerinde de Meşçeralardan bahsedilmektedir. Bu, 10. ve 11. yüzyıllarda Doğu Slavları tarafından asimile edilmiş gibi görünen Meryalar ve Muromalar ile tam bir tezat oluşturmaktadır. Moskova prensi II. İvan, 1358'de yazdığı vasiyetinde, yerli Meşçera lideri Alexander Ukovich'ten satın aldığı Meşçerka köyünden bahseder. Vasiyetnamede köyün Hristiyan Ortodoks inancını kabul ettiği ve Kosmova Knezliği'nin bir vassalı olduğu yazılıdır.
Meşçeralardan, Mordvinler, Sibirler ve yorumlanması daha zor birkaç grupla birlikte Venedik Fra Mauro haritasındaki (yaklaşık 1450) "Rusya Devleti"nde de bahsedilmektedir.
Korkunç İvan'ın 16. yüzyıldaki Kazan seferi ile ilgili birkaç belgede de Meşçeralardan bahsedilmektedir. Bu kayıtlarda, Mordvinler ve Tatarlar tarafından asimile edilmiş, merkezi Temnikov şehrine istinaden Temnikov Meşçera adıyla bilinen bir Meşçera devletinden bahsedilmektedir. Prens A. M. Kurbsky, Meşçera topraklarında Mordvin dilinin konuşulduğundan bahsetmiştir.
Zhabki köyünde (Yegoryevsk bölgesi, Moskova Oblastı), 1870 yılında Meşçera mezar alanları bulundu. Mezarlarda Fin-Ugor olarak tanımlanan kadın bronz süslemeleri bulundu ve buluntular 5. ila 8. yüzyıllara tarihlendi. Ryazan Oblastı ve Vladimir Oblastı'ndaki kazılarda da benzer buluntular ortaya çıkarıldı. Bu buluntular arkeologların Meşçeraların maddi kültürüne dair özelliklerini belirlemelerini sağladı. Moskova Nehri'nden Oka Nehri boyunca Kasimov şehrine kadar benzer özellikler sergileyen 12 yerleşim yeri bulundu. Çağdaş görüşler, Oka-Ryazan kültürünün Meşçera kültürüyle aynı olduğu yönündedir. Kadın mezarlarında, 4.-7. yüzyıllara tarihlenen Volga Finlerine özgü yüzükler, şıngırdayan kolyeler, tokalar ve diğer birçok eşyadan oluşan nesneler bulunmuştur. Buluntularda öne çıkan bir eşya, karakteristik bir süslemeye sahip yuvarlak göğüs plakalarıydı. Mezarların bazılarında, içine pandantiflerin dokunduğu küçük çanlara kilitlenmiş uzun siyah saçlı süslemelerin iyi korunmuş bakır oksitleri vardı.
Oka Nehri vadisinde, Meşçera kültürü 11. yüzyılda ortadan kalkmış gibi görünmektedir. Bataklık kuzeyde kaldıkları ve Ortodoksluğu kabul ettikleri kabul edilmektedir. Meşçera asilleri 13. yüzyılda Ortodoksluğu kabul etmiş ve asimile olmuş gibi görünse de Meşçera avcılar ve balıkçıları, dillerini ve inançlarını daha uzun süre taşımış olabilir. 16. yüzyılda, geriye kalan Meşçera paganları arasında Ortodoksluğu yaymak amacıyla Radovitsky'de St Nicholas Manastırı kuruldu. Rusya'daki soylu Mestçerski ailesi, asaletini aslen bu Fin kabilelerinin bazılarının yerli hükümdarları olmasından almaktadır.
Meşçera dilinin varlığı onaylanmamıştır ve varlığına ilişkin teoriler tartışmalıdır. Bazı dilbilimciler Meşçera dilinin Mordvince'nin bir lehçesi olabileceğini düşünürken, Pauli Rahkonen toponimik kanıtlara dayanarak dilin bir Permik dili veya Permik dili ile yakından ilişkili bir dil olduğunu öne sürmektedir. Rahkonen'in görüşleri, Rus Uralist Vladimir Napolskikh gibi bazı bilim adamları tarafından eleştirildi.
Bazı Meşçeraların İslam'ı seçtikleri ve Mişer Tatarları tarafından asimile oldukları varsayılmaktadır.
Mordvinler
Mordvinler (ayrıca Mordva, Mordvinliler) Rusya'nın büyük yerli halklarından biri olmaya devam etmektedir. Karatay, Teryukhan ve Tengushev (veya Shoksha) Mordvinlerinin daha küçük alt gruplarının yanı sıra, 19. ila 20. yüzyıllarda tamamen Ruslaşmış veya Türkleşmiş iki ana alt gruptan, Erzyanlardan ve Mokşalardan oluşmaktadır. Mordvinlerin üçte birinden azı, Volga Nehri havzasında Rusya Federasyonu'na bağlı Mordovya özerk cumhuriyetinde yaşamaktadır.
Erzya Mordvinleri (Erzyanca: эрзят, Erzyat; ayrıca Erzia, Erza) ve Mokşa Mordvinleri (Moksha Moksha'yı konuşan Mokshet) iki büyük gruptur. Karatay Mordvinleri Tataristan'ın Kama Tamağı İlçesi'nde yaşamaktadır. Büyük oranda Mordvin kelime hazinesine sahip olmakla birlikte Tatarca konuşmaya geçmişlerdir. Rusya'nın Nijni Novgorod Oblastı'nda yaşayan Teryuhanlar, 19. yüzyılda Rusçaya geçmiştir. Teryuhanlar, kendilerini Mordva olarak tanımlarken, Karataylar kendilerini Mukşa olarak tanımlamaktadır. Tenguşev Mordvinleri, güney Mordovya'da yaşamaktadır ve Mokşalar ile Erzyanlar arasında bir geçiş grubudur. Batı Erzyanlara Şokşa (veya Şokşo) da denir. Erzyanların çoğunluğundan izole olmuşlardır ve lehçeleri/dilleri Mokşa lehçelerinden etkilenmiştir.
Muroma
Muromalar (Eski Doğu Slavcası: Мурома) Oka Nehri havzasında yaşardı. İlk Vakayiname'de kendilerinden bahsedilmiştir. Murom eski şehri Muromaların adını taşımaktadır. Muromyalılar Rus prenslerine haraç öderdiler ve komşu Merya kabilesi gibi, topraklarının Kiev Knezliği'ne bağlandığı 11. ila 12. yüzyıllardan sonra Doğu Slavları tarafından asimile edildi.
Muroma dilinin varlığı kanıtlanmamıştır, ancak Ural dil ailesine ait olduğu olduğu varsayılmaktadır ve sıklıkla Volga-Fin kategorisinde listelenmektedir. A. K. Matveyev, Muroma'ya karşılık gelen Aşağı Oka ve Aşağı Klyazma üzerindeki toponimik alanı tanımlamıştır. Toponimiye göre Muroma dili Merya diline yakındı.
Permiyenler
Udmurtlar, Permiyenlerin bir parçası olmasına rağmen, Permik dillerini konuşan topluluklar, anavatanları Volga Nehri havzasının kuzey kesiminde olduğu için bazen Volga Fin halk grubuna ait olarak kabul edilir.[]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ The Progressive Era. Infobase Publishing. 2005. s. 371. ISBN .
- ^ Pre- and Proto-historic Finns. D. Nutt/Adamant Media Corporation. 1898 [1898]. ISBN .
- ^ The Cambridge History of Early Inner Asia. Cambridge University Press. 1990. s. 151. ISBN . 26 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mart 2022.
- ^ Language Policy in the Soviet Union. Springer. 2003. ss. PA80. ISBN . 26 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mart 2022.
- ^ The Uralic Language Family: Facts, Myths and Statistics; By Angela Marcantonio; p57 8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .;
- ^ Voegelin, C. F.; & Voegelin, F. M. (1977). Classification and index of the world's languages. New York: Elsevier. .
- ^ A Guide to the World's Languages: Classification. Stanford University Press. 1991. s. 68. ISBN .
- ^ . Helsinki.fi. 2002. 10 Ekim 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . Ethnologue. 7 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2011.
- ^ . Perepis2002.ru. 8 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c d Language Death and Language Maintenance. John Benjamins Publishing Company. 2000. s. A108. ISBN . 11 Eylül 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mart 2022. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "Janse 2000 A108" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: ) - ^ Petrov A., KUGARNYA, Marij kalykyn ertymgornyzho, #12 (850), 2006, March, the 24th.
- ^ . MultiTree. 22 Haziran 2009. 16 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012.
- ^ The Modern Encyclopedia of Russian and Soviet History. Academic International Press. 1976. ISBN .
- ^ Nuorluoto, Juhani, (Ed.) (2006). "The «Northwestern» group of Finno-Ugric languages and its heritage in the place names and substratum vocabulary of the Russian North". The Slavicization of the Russian North (Slavica Helsingiensia 27) (PDF). Helsinki: Department of Slavonic and Baltic Languages and Literatures. ss. 109-127. ISBN . 30 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 26 Mart 2022.
- ^ Raag, Raimo, (Ed.) (1996). "Le méria, une language balto-finnoise disparue". Contacts de languages et de cultures dans l'aire baltique / Contacts of Languages and Cultures in the Baltic Area. Uppsala Multiethnic Papers. ss. 69-76. r eksik
|soyadı1=() - ^ . 28 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . www.merjamaa.ru. 18 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ YouTube'da «National Anthem of Merya»
- ^ . Themoscownews.com. 1 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012.
- ^ . www.vrns.ru. 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ SOUTH-EASTERN CONTACT AREA OF FINNIC LANGUAGES IN THE LIGHT OF ONOMASTICS (helsinki.fi)
- ^ "Tuti questi populi, çoè nef, alich, marobab, balimata, quier, smaici, meschiera, sibir, cimano, çestan, mordua, cimarcia, sono ne la provincia de rossia"; item 2835 in: Fra Mauro's World Map, Brepols, 2006, ss. 700-701, item 2835, ISBN ; also in the list online 10 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ . MultiTree. 22 Haziran 2009. 27 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012.
- ^ Aikio (2012). "An essay on Saami ethnolinguistic prehistory" (PDF). Mémoires de la Société Finno-Ougrienne. Helsinki, Finland: . 266: 63-117. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 5 Temmuz 2017.
- ^ "The Linguistic Background of the Ancient Meshchera Tribe and Principal Areas of Settlement", Finnisch-Ugrische Forschungen, 60, 2009, ISSN 0355-1253
- ^ . Forum.molgen.org. 28 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012.
- ^ Finnougrierna och deras språk (İsveççe). . 1988. ISBN .
- ^ . MultiTree. 22 Haziran 2009. 27 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2012.
- ^ The Modern Encyclopedia of Russian and Soviet History. Academic International Press. 1976. ISBN .
- ^ The Finno-Ugric Republics and the Russian State. Routledge. 1999. s. 51. ISBN . 26 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mart 2022.
- ^ Матвеев А. К. Мерянская проблема и лингвистическое картографирование // Вопросы языкознания. 2001. № 5.
- Klima, László (1996). The linguistic affinity of the Volgaic Finno-Ugrians and their Ethnogenesis. Oulu: Societas Historiae Fenno-Ugricae. 26 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014.
- , "Étude sur les peuples primitifs de la Russie. Les mériens" (1875).
- Taagepera, Rein (1999). The Finno-Ugric Republics and the Russian State. Routledge. s. 51. ISBN . 26 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mart 2022.
Dış bağlantılar
- The Gateway to the Meshchera 27 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Volga Finleri bazen Dogu Finleri olarak anilir Rusya nin Volga Nehri yakinlarinda yasayan ve Ural dilleri konusan yerli halklardan olusan tarihi bir gruptur Modern temsilcileri Cirmisler Erzyanlar ve Moksa Mordvinleridir Gunumuzde konusulmayan Merya Muroya ve Mescerya dillerini konusan halklar da bu gruba mensuptur Permililer de bazen Volga Finleri olarak gruplandirilir 9 yuzyilda Avrupa Dogu Kiev Ruslarinin tahmini etno linguistik haritasi Cirmis Merya Muromya Mescerya ve Mordvinlerden olusan bes Volga Fin grubu batida Slavlar kuzeybatida Fin Vepsler kuzeydoguda Permiler guneydoguda ve guneyde Turk Bulgarlar ve Hazarlar ile cevrili olarak gosterilmistir Volga Finlerinin modern temsilcileri Sura ve Moksa nehirlerinin havzalarinda ve Volga ve Agizel nehirleri arasindaki bolgede yasamaktadir Mari dilinin iki lehcesi vardir Ova Marice ve Daglik Marice Geleneksel olarak Mari ve Mordvin dillerinin Erzya ve Moksanca Ural dil ailesi icinde bir Volga Fin dili veya Volgaik grup olusturdugu kabul edildi Robert Austerlitz 1968 Aurelien Sauvageot amp Karl Heinrich Menges 1973 ve Harald Haarmann 1974 gibi dil bilimciler bu goruste iken Bjorn Collinder 1965 ve Robert Thomas Harms 1974 gibi dil bilimciler bu gorusu reddeder Bu gruplandirma ayni zamanda onun filogenetik degil sadece cografi bir grup olabilecegini one suren Salminen 2002 tarafindan da elestirilmistir 2009 daki bu yana Ethnologue Languages of the World un 16 baskisi Mari ve Mordvin dillerini Ural dil ailesinin ayri dallari olarak gruplayan bir siniflandirmayi benimsemistir TerminolojiVolga Finleri Finlerle karistirilmamalidir Bu terim Volga Fin dilsel teriminden geriye donuk bir turemedir bu da Fin Permik grubunin coguna veya tamamina uygulanan Fin teriminin daha eski bir kullanimini yansitirken gunumuzde Fin olarak bilinen gruba Baltik Fin adi verilmistir MariMari veya Cirmesler Rusca cheremisy Tatarca Cirmes geleneksel olarak Rusya daki Volga ve Kama nehirleri boyunca yasamislardir Bugun Marilerin cogunlugu Tataristan ve Baskurdistan cumhuriyetlerinde onemli nufusa sahip Mari El Cumhuriyeti nde yasamaktadir Mari halki uc farkli gruptan olusur Volga nin sol kiyisinda yasayan Cayir Marileri Volga nin sag kiyisinda yasayan Dag Marileri ve Baskurdistan cumhuriyetinde yasayan Dogu Marileri 2002 Rusya nufus sayiminda 604 298 kisi kendilerini Mari olarak tanimladi bunlardan 18 515 i Dag Marisi ve 56 119 u Dogu Marisi olarak tanimladi Marilerin neredeyse 60 i kirsal alanlarda yasiyordu MeryaMerya halki Rusca merya Ayrica Mera gunumuz Moskova Yaroslavl Kostroma Ivanovo ve Vladimir oblastlari da dahil olmak uzere Rusya nin veya Zalesye bolgelerinin bugunku alanina kabaca karsilik gelen bir bolgede yasiyordu kaynak belirtilmeli 6 yuzyilda Jordanes Meryalardan Merenler olarak kisaca bahsetti daha sonra Ilk Vakayiname de detayli olarak tanimlandilar Sovyet arkeologlari Meryalarin baskentinin Rostov un guneyindeki Nero Golu kiyisina yakin Sarskoe Gorodishche olduguna inaniyorlardi Bolgeleri 10 yuzyilda Kiev Knezligi ne dahil edildikten sonra Dogu Slavlar tarafindan bariscil bir sekilde asimile edilmis olmalari muhtemeldir Bir hipotez Meryalari ayri bir kabileden ziyade Mari halkinin bati kolu olarak siniflandirir Etnonimleri temelde aynidir Merya Mari nin kendi adini tasiyan Marӹ Marӛ kelimesinin Rusca cevirisidir Varsayimsal Merya dilinin geleneksel olarak Volga Fin grubunun bir uyesi oldugu kabul edilir Bu gorustartismalidir Eugene Helimski Merya dilinin Fin Ugor dil grubunun Baltik Fin ve Laponca kuzeybati grubuna daha yakin oldugunu Gabor Bereczki Merya dilinin Baltik Fin dilinin bir parcasi oldugunu varsayar Kostroma ve Yaroslavl in birkac ilcesinin sakinlerinden bazilari kendilerini Merya olarak tanimlasa da son nufus sayimlarinda kayitlara Rus olarak gectiler Modern Meryalar kendi dillerinde web siteleri acmaktadir ve bu web sitelerinde bayraklarini armalarini ve milli marslarini sergilemektedir Ayrica Fin Ugor aglarinda konuyla ilgili tartismalara katilmaktadirlar 2010 yilinda modern Merya halkinin hayali yasamina adanan ve adini aldigi Ovsyanki birebir cevirisi Emberiza Turkceye ceviri Sessiz Ruhlar filmi yayinlandi Son yillarda Merya nin Etnofuturizmi adi verilen yeni bir toplumsal hareket ortaya cikti Rusya nin ic bolgelerinde ornegin Moskova da Pereslavl Zalesski de Kostroma da ve Plyos ta faaliyetler gerceklestirmektedir Ekim 2014 te Novgorod Universitesi nde 50 dakikalik Merya Dili III Diller Festivali sunumu gerceklestirildi Mayis 2014 te Muzeler Gecesi sirasinda Ivanovo Oblasti ndaki Yeni Galeri Volga Sacrum sanat projesine ev sahipligi yapti Meryalarin Tatarlara karsi savaslarda Bulgarlarla birlikte savastiklari belirtildi MesceraMesceralar Rusca Meshera veya Rusca Meshyora Meshchyora Oka Nehri ile Klyazma nehri arasindaki bolgede yasardi Mesceralarin yasadiklari alanlar ormanlar batakliklar ve gollerle kapliydi Bolge hala olarak adlandirilmaktadir Mesceralardan bahseden ilk Rus yazili kaynagi 13 yuzyildan kalma Tolkovaya Paleya dir Ayrica 16 yuzyildan onceki doneme ait daha gec Rus kroniklerinde de Mesceralardan bahsedilmektedir Bu 10 ve 11 yuzyillarda Dogu Slavlari tarafindan asimile edilmis gibi gorunen Meryalar ve Muromalar ile tam bir tezat olusturmaktadir Moskova prensi II Ivan 1358 de yazdigi vasiyetinde yerli Mescera lideri Alexander Ukovich ten satin aldigi Mescerka koyunden bahseder Vasiyetnamede koyun Hristiyan Ortodoks inancini kabul ettigi ve Kosmova Knezligi nin bir vassali oldugu yazilidir Mesceralardan Mordvinler Sibirler ve yorumlanmasi daha zor birkac grupla birlikte Venedik Fra Mauro haritasindaki yaklasik 1450 Rusya Devleti nde de bahsedilmektedir Korkunc Ivan in 16 yuzyildaki Kazan seferi ile ilgili birkac belgede de Mesceralardan bahsedilmektedir Bu kayitlarda Mordvinler ve Tatarlar tarafindan asimile edilmis merkezi Temnikov sehrine istinaden Temnikov Mescera adiyla bilinen bir Mescera devletinden bahsedilmektedir Prens A M Kurbsky Mescera topraklarinda Mordvin dilinin konusuldugundan bahsetmistir Zhabki koyunde Yegoryevsk bolgesi Moskova Oblasti 1870 yilinda Mescera mezar alanlari bulundu Mezarlarda Fin Ugor olarak tanimlanan kadin bronz suslemeleri bulundu ve buluntular 5 ila 8 yuzyillara tarihlendi Ryazan Oblasti ve Vladimir Oblasti ndaki kazilarda da benzer buluntular ortaya cikarildi Bu buluntular arkeologlarin Mesceralarin maddi kulturune dair ozelliklerini belirlemelerini sagladi Moskova Nehri nden Oka Nehri boyunca Kasimov sehrine kadar benzer ozellikler sergileyen 12 yerlesim yeri bulundu Cagdas gorusler Oka Ryazan kulturunun Mescera kulturuyle ayni oldugu yonundedir Kadin mezarlarinda 4 7 yuzyillara tarihlenen Volga Finlerine ozgu yuzukler singirdayan kolyeler tokalar ve diger bircok esyadan olusan nesneler bulunmustur Buluntularda one cikan bir esya karakteristik bir suslemeye sahip yuvarlak gogus plakalariydi Mezarlarin bazilarinda icine pandantiflerin dokundugu kucuk canlara kilitlenmis uzun siyah sacli suslemelerin iyi korunmus bakir oksitleri vardi Oka Nehri vadisinde Mescera kulturu 11 yuzyilda ortadan kalkmis gibi gorunmektedir Bataklik kuzeyde kaldiklari ve Ortodokslugu kabul ettikleri kabul edilmektedir Mescera asilleri 13 yuzyilda Ortodokslugu kabul etmis ve asimile olmus gibi gorunse de Mescera avcilar ve balikcilari dillerini ve inanclarini daha uzun sure tasimis olabilir 16 yuzyilda geriye kalan Mescera paganlari arasinda Ortodokslugu yaymak amaciyla Radovitsky de St Nicholas Manastiri kuruldu Rusya daki soylu Mestcerski ailesi asaletini aslen bu Fin kabilelerinin bazilarinin yerli hukumdarlari olmasindan almaktadir Mescera dilinin varligi onaylanmamistir ve varligina iliskin teoriler tartismalidir Bazi dilbilimciler Mescera dilinin Mordvince nin bir lehcesi olabilecegini dusunurken Pauli Rahkonen toponimik kanitlara dayanarak dilin bir Permik dili veya Permik dili ile yakindan iliskili bir dil oldugunu one surmektedir Rahkonen in gorusleri Rus Uralist Vladimir Napolskikh gibi bazi bilim adamlari tarafindan elestirildi Bazi Mesceralarin Islam i sectikleri ve Miser Tatarlari tarafindan asimile olduklari varsayilmaktadir MordvinlerMordvinler ayrica Mordva Mordvinliler Rusya nin buyuk yerli halklarindan biri olmaya devam etmektedir Karatay Teryukhan ve Tengushev veya Shoksha Mordvinlerinin daha kucuk alt gruplarinin yani sira 19 ila 20 yuzyillarda tamamen Ruslasmis veya Turklesmis iki ana alt gruptan Erzyanlardan ve Moksalardan olusmaktadir Mordvinlerin ucte birinden azi Volga Nehri havzasinda Rusya Federasyonu na bagli Mordovya ozerk cumhuriyetinde yasamaktadir Erzya Mordvinleri Erzyanca erzyat Erzyat ayrica Erzia Erza ve Moksa Mordvinleri Moksha Moksha yi konusan Mokshet iki buyuk gruptur Karatay Mordvinleri Tataristan in Kama Tamagi Ilcesi nde yasamaktadir Buyuk oranda Mordvin kelime hazinesine sahip olmakla birlikte Tatarca konusmaya gecmislerdir Rusya nin Nijni Novgorod Oblasti nda yasayan Teryuhanlar 19 yuzyilda Ruscaya gecmistir Teryuhanlar kendilerini Mordva olarak tanimlarken Karataylar kendilerini Muksa olarak tanimlamaktadir Tengusev Mordvinleri guney Mordovya da yasamaktadir ve Moksalar ile Erzyanlar arasinda bir gecis grubudur Bati Erzyanlara Soksa veya Sokso da denir Erzyanlarin cogunlugundan izole olmuslardir ve lehceleri dilleri Moksa lehcelerinden etkilenmistir MuromaMuromalar Eski Dogu Slavcasi Muroma Oka Nehri havzasinda yasardi Ilk Vakayiname de kendilerinden bahsedilmistir Murom eski sehri Muromalarin adini tasimaktadir Muromyalilar Rus prenslerine harac oderdiler ve komsu Merya kabilesi gibi topraklarinin Kiev Knezligi ne baglandigi 11 ila 12 yuzyillardan sonra Dogu Slavlari tarafindan asimile edildi Muroma dilinin varligi kanitlanmamistir ancak Ural dil ailesine ait oldugu oldugu varsayilmaktadir ve siklikla Volga Fin kategorisinde listelenmektedir A K Matveyev Muroma ya karsilik gelen Asagi Oka ve Asagi Klyazma uzerindeki toponimik alani tanimlamistir Toponimiye gore Muroma dili Merya diline yakindi PermiyenlerUdmurtlar Permiyenlerin bir parcasi olmasina ragmen Permik dillerini konusan topluluklar anavatanlari Volga Nehri havzasinin kuzey kesiminde oldugu icin bazen Volga Fin halk grubuna ait olarak kabul edilir kaynak belirtilmeli Ayrica bakinizBaltik FinleriKaynakca The Progressive Era Infobase Publishing 2005 s 371 ISBN 0 8160 5159 3 Pre and Proto historic Finns D Nutt Adamant Media Corporation 1898 1898 ISBN 1 4212 5307 0 The Cambridge History of Early Inner Asia Cambridge University Press 1990 s 151 ISBN 0 521 24304 1 26 Mart 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Mart 2022 Language Policy in the Soviet Union Springer 2003 ss PA80 ISBN 978 1 4020 1298 3 26 Mart 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Mart 2022 The Uralic Language Family Facts Myths and Statistics By Angela Marcantonio p57 8 Agustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde 0 631 23170 6 Voegelin C F amp Voegelin F M 1977 Classification and index of the world s languages New York Elsevier 0 444 00155 7 A Guide to the World s Languages Classification Stanford University Press 1991 s 68 ISBN 0 8047 1894 6 Helsinki fi 2002 10 Ekim 2003 tarihinde kaynagindan arsivlendi Ethnologue 7 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 28 Mayis 2011 Perepis2002 ru 8 Temmuz 2006 tarihinde kaynagindan arsivlendi a b c d Language Death and Language Maintenance John Benjamins Publishing Company 2000 s A108 ISBN 978 90 272 4752 0 11 Eylul 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Mart 2022 Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi Janse 2000 A108 adi farkli icerikte birden fazla tanimlanmis Bkz Kaynak gosterme Petrov A KUGARNYA Marij kalykyn ertymgornyzho 12 850 2006 March the 24th MultiTree 22 Haziran 2009 16 Nisan 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Temmuz 2012 The Modern Encyclopedia of Russian and Soviet History Academic International Press 1976 ISBN 978 0 87569 064 3 Nuorluoto Juhani Ed 2006 The Northwestern group of Finno Ugric languages and its heritage in the place names and substratum vocabulary of the Russian North The Slavicization of the Russian North Slavica Helsingiensia 27 PDF Helsinki Department of Slavonic and Baltic Languages and Literatures ss 109 127 ISBN 978 952 10 2852 6 30 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 26 Mart 2022 Raag Raimo Ed 1996 Le meria une language balto finnoise disparue Contacts de languages et de cultures dans l aire baltique Contacts of Languages and Cultures in the Baltic Area Uppsala Multiethnic Papers ss 69 76 r eksik soyadi1 yardim 28 Mayis 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi www merjamaa ru 18 Nisan 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi YouTube da National Anthem of Merya Themoscownews com 1 Mart 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Temmuz 2012 www vrns ru 25 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan arsivlendi SOUTH EASTERN CONTACT AREA OF FINNIC LANGUAGES IN THE LIGHT OF ONOMASTICS helsinki fi Tuti questi populi coe nef alich marobab balimata quier smaici meschiera sibir cimano cestan mordua cimarcia sono ne la provincia de rossia item 2835 in Fra Mauro s World Map Brepols 2006 ss 700 701 item 2835 ISBN 2 503 51726 9 also in the list online 10 Eylul 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde MultiTree 22 Haziran 2009 27 Ekim 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Temmuz 2012 Aikio 2012 An essay on Saami ethnolinguistic prehistory PDF Memoires de la Societe Finno Ougrienne Helsinki Finland 266 63 117 31 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 5 Temmuz 2017 The Linguistic Background of the Ancient Meshchera Tribe and Principal Areas of Settlement Finnisch Ugrische Forschungen 60 2009 ISSN 0355 1253 Forum molgen org 28 Mart 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Temmuz 2012 Finnougrierna och deras sprak Isvecce 1988 ISBN 978 91 44 25411 1 MultiTree 22 Haziran 2009 27 Ekim 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Temmuz 2012 The Modern Encyclopedia of Russian and Soviet History Academic International Press 1976 ISBN 978 0 87569 064 3 The Finno Ugric Republics and the Russian State Routledge 1999 s 51 ISBN 978 0 415 91977 7 26 Mart 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Mart 2022 Matveev A K Meryanskaya problema i lingvisticheskoe kartografirovanie Voprosy yazykoznaniya 2001 5 Klima Laszlo 1996 The linguistic affinity of the Volgaic Finno Ugrians and their Ethnogenesis Oulu Societas Historiae Fenno Ugricae 26 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Agustos 2014 Etude sur les peuples primitifs de la Russie Les meriens 1875 Taagepera Rein 1999 The Finno Ugric Republics and the Russian State Routledge s 51 ISBN 978 0 415 91977 7 26 Mart 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Mart 2022 Dis baglantilarThe Gateway to the Meshchera 27 Mayis 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde