Hayalet Gemiler

Hayalet gemiler, içinde yaşayan mürettebatı olmayan bir gemidir ; Uçan Hollandalı gibi kurgusal bir hayalet gemi veya Mary Celeste gibi mürettebatı kayıp veya ölü olarak başıboş bulunan fiziksel olarak terk edilmiş olabilir. Terim bazen hizmetten çıkarılmış ancak henüz hurdaya çıkarılmamış gemiler ile halatlarından kopup rüzgar veya dalgalar tarafından sürüklendikten sonra bulunan sürüklenen gemiler için de kullanılır.

Gizemli bir şekilde terk edilmiş yelkenli Carroll A. Deering, Cape Lookout fenerinden görünüş ocak 1921. (ABD Sahil Güvenlik)

Kronoloji

Uçan Hollandalı, Albert Pinkham Ryder

Folklor, efsaneler ve mitoloji

• Tarihsiz – Chasse-galerie, Quebec göklerinde kürek çekmeye mahkûm, perili bir kanodur.
• Tarihsiz - Caleuche, yerel folklora ve Chilote mitolojisine göre geceleri Şili'nin Chiloé Adası çevresinde denizlerde yelken açan efsanevi bir hayalet gemidir.
• Tarihsiz - Baie des Chaleurs Ateş Gemisi, Bathurst, New Brunswick, Kanada'da görülen olağandışı bir görsel fenomen olan hayalet ışığının bir şeklidir. Bu fenomen birçok uzun hikâyenin kaynağı olmuştur ve New Brunswick'in eyalet bayrağında yer alan gemi tarzına çok benzeyen alevli üç direkli bir kadırga olarak göründüğü söylenmiştir.
• 1748'den itibaren - Lady Lovibond gemisi 13 Şubat 1748'de İngiltere'nin Goodwin Sands, Kenti açıklarında kasıtlı olarak tahrip edildiği ve her elli yılda bir Kent kıyılarında yeniden ortaya çıktığı söylenir
• 18. yüzyıldan itibaren - Northumberland Boğazı'nın Hayalet Gemisi, Prince Edward Adası ile New Brunswick, Kanada arasında düzenli olarak seyahat ettiği söylenen yanan bir gemidir.
• 1795'ten itibaren - Uçan Hollandalı'nın, sonsuza dek denizlerde yelken açmaya mahkûm bir kaptan tarafından komuta edilen bir gemi olduğu söylenir. Uzun zamandır denizciler arasında başlıca hayalet gemi efsanesi olmuştur ve birçok çalışmaya ilham vermiştir.
• 19. yüzyıldan itibaren - Yerel folklorda Palatine olarak yanlış anılan Prenses Augusta, 1738'de Block Island, Rhode Island, ABD yakınlarında hasar aldı. O zamandan beri, Palatine Işığı olarak bilinen bir hayalet gemi rapor edilmektedir.
• 1813'ten itibaren – Amerikan yelkenlisi Young Teazer, 1812 Savaşı sırasında Mahone Bay, Nova Scotia Kanada'da bir patlamada battıktan sonra, "Teazer Light" olarak bilinen yanan bir hayalet gemi olarak gezdiği bildirildi.
• 1858'den itibaren - Eliza Savaşı gemisi Alabama Tombigbee Nehrin de gezdiği söylenen yanan çarklı bir vapurdur.
• 1872 veya 1882 - Bir efsane Demir Dağı gemisi'nin 1872'de gizemli bir şekilde ortadan kaybolduğunu ve çektiği mavnaları nehirde yüzerken bıraktığını belirtir. Gerçekte, gemi karaya oturdu ve 1882'de Vicksburg, Mississippi, Amerika Birleşik Devletleri'nin kuzeyinde battı.
• 1878'den itibaren İngiliz Kanalı Wight Adası açıklarında battığı yerde HMS Eurydice'nin görüldüğü bildirildi. Tanıklar arasında 1930'larda Kraliyet Donanması denizaltısı komutanı ve 1998'de Wessex Kontu Prens Edward da yer alıyor.
• 1886 - Gölü'nün Hayalet Kanosu, Yeni Zelanda'nın Rotomahana Gölü'ndeki bir waka wairua'ydı (ruh kanosu). Gölü ve çevresini harap eden yakındaki patlamasından on bir gün önce görüldü.
• 1895 - İddiaya göre Newfoundland, Chapel Cove'da bir spektral Kalyon görüldü. Folklora göre, korsanların Şapel Koyu'nda zenginlikleri gömdükleri ve hazineyi aramaya gidenlerin ya hayalet geminin görünümünü gözlemledikleri ya da karada hayaletlerle karşılaştıkları söylenir.
• 1902 - , 21 Kasım 1902'de Superior Gölü'nde kayboldu ve ardından Büyük Göllerin Uçan Hollandalısı olarak ün kazandı.
• 1906 - , Vancouver Adası, British Columbia, Kanada kıyılarında battı, yakındaki bir deniz mağarasında sekiz iskeletli bir cankurtaran botu, gemideydi. Denizciler batmayı takip eden yıllarda geminin kendisini, genellikle kıyı boyunca takip eden bir hayalet olarak gördüklerini bildirdiler.Valensiya'ya ait filikalardan biri 1933'te başıboş şekilde bulundu.
• 22 Kasım 1912 - Kargo bölümünde 3.000'den fazla Noel ağacıyla yüklü Rouse Simmons, Chicago'ya gitmek üzere Thompson, Michigan'dan yola çıktı. Ertesi gün iz bırakmadan ortadan kayboldu. Yıllar sonra, Michigan Gölü denizcileri 'Yılbaşı Ağacı Gemisi'nin birdenbire yelkenleri paramparça olmuş bir şekilde ortaya çıktığını gördüklerini iddia ettiler.
• 1928 - København'dan en son 28 Aralık 1928'de haber alındı. Kaybolmasını takip eden iki yıl boyunca, Pasifik Okyanusu'nda tanımına uyan gizemli beş direkli bir gemi görüldüğü bildirildi.

Asılsız

1913'te Le Petit Journal tarafından tasvir edilen Marlborough'un keşfi

• 1775 - Çin'den dönen bir İngiliz ticaret gemisi olan Octavius'un Grönland kıyılarında sürüklendiği iddia edildi. Kaptanın seyir defteri, geminin o zamanlar hiçbir zaman başarılı bir şekilde geçilmemiş olan Kuzeybatı Geçidi'ni geçmeyi denediğini gösteriyordu. Gemi ve donmuş mürettebatının cesetleri, 13 yıl boyunca dalgalar arasında sürüklendikten sonra geçişi tamamlamış görünüyor.
• 1811–1813 - Napoléon Gallois, bir Fransız fırkateyninin Fransız korsan Duc de Dantzig' ve mürettebatın çürüyen cesetlerinin direklerine ve bataryasına çarparak ve çarmıha gerilmiş halde sürüklendiğini, kan içinde bulduğunu bildirdi. Kanlı belgeler Duc de Dantzig ve ustası François Aregnaudeau'yu işaret etmektedir. Ancak denizcilik arşivlerinin gemi sicillerinde " Duc de Dantzig, 1813'ten beri duyulmamış, tüm mürettebatıyla kaybolduğu tahmin ediliyor" yazıyor.
• 1840 Jenny gemisi 17 yılını Drake Passage'ın bir buz bariyerinde donmuş halde geçirdikten sonra keşfedildiği iddia edildi. Balina avcısı Hope tarafından Brighton da bulundu, 1823'ten beri buzda kilitliydi. Uğradığı Son liman Lima, Peru'ydu. Antarktika soğuğu tarafından korunan bir kadın ve bir köpek de dahil olmak üzere gemideki yedi kişinin cesetleri, Hope mürettebatı tarafından denize gömüldü ve olay Londra'daki Amiralliğe iletildi. Jenny, 1960 yılında Birleşik Krallık Antarktika Yer-Adları Komitesi tarafından Melville Zirvesi yakınlarındaki King George Adası'nda Jenny Buttress olarak anılmaktadır.
• 27 Ekim 1913 - Singapur gazetesi The Straits Times, Marlborough' gemisinin Cape Horn yakınlarında mürettebatının iskeletleriyle birlikte keşfedildiğine dair bir hikâye yayınladı.Straits Times, hikâyeyi 3 Ekim 1913 tarihli Evening Standard adlı Londra gazetesinde yayınlanan bir habere bağladı. Evening Standard, hikâyenin henüz teyit edilmemiş olan "Yeni Zelanda'dan gönderilen bir habere" dayandığını belirtti. 1913'te Marlborough'u gören geminin yelkenli gemi Johnson olduğu söylendi.
• 1947 - Ourang Medan'ın Endonezya açıklarında tüm mürettebatı ölü olarak bulunduğu söyleniyor. Gemi deki tüm mürettebatın "ağzı açık dişleri sıkılmış ve güneşe bakarken" bulundu. Gemi bir ana limana çekilmeden önce patladı ve battı. Bu isimde bir geminin var olduğuna dair hiçbir kayıt yoktur ve bunun bir şehir efsanesi olduğuna inanılmaktadır.
• 2014 yazında en az 243 mülteci iz bırakmadan kayboldu. Mülteciler için Avrupa'ya yolculuk ayarlayan bir insan taciri, insanların Libya'nın Hums kentinden ayrılmak üzere planlandığını, ancak yola çıkacakları geminin hiçbir zaman isminin verilmediğini ve ne bir gemiye ne de mültecilere dair herhangi bir iz bulunmadığını iddia etti. Bu olay hayalet tekne soruşturması olarak bilinir.

Tarihsel olarak onaylanmış

• 1750 veya 1760 - SV Deniz Kuşu John Huxham (veya Husham veya Durham) komutasındaki bu tüccar gemisi, Rhode Island'daki Easton's Beach'te karaya oturdu. Filikaları kayıptı. Honduras'a yaptığı bir yolculuktan dönüyordu ve o gün Newport'ta olması bekleniyordu. Gemi görünüşe göre karada terk edilmişti (soba üstünde kahve kaynıyordu) ve rotasından sapmıştı. Gemide bulunan tek canlı, bir köpek ve bir kediydi. Nasıl terk edildiğine dair kurgusal bir açıklama, Wilmington, Delaware gazetesi Sunday Morning Star'da 11 için 18 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde . yayınlandı. Ekim 1885 18 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde . .
• 15 Mayıs 1854 İngiliz Kraliyet Donanması'na ait , Viscount Melville Sound, Kanada'da buza sıkıştıktan sonra terk edildi. Edward Belcher'ın John Franklin için yaptığı arama seferindeki dört gemiden biriydi. Gemi yaklaşık 1.200 mil (1.900 km) sürüklendi ve bulunmadan önce Eylül 1855, Baffin Adası kıyılarında, Kanada da buzdan kurtuldu. Geminin kerestesinden inşa edilen Resolute masası, bugün Beyaz Saray'ın Oval Ofisi'nde bulunuyor.

Mary Celeste'nin terk edilmiş olarak bulunduğu bir gravür.

• 25 Kasım 1872 – SV Mary Celeste Azor Adaları'ndaki Santa Maria Adası'nı geçtikten sonra Kasım 1872 (geminin arduvazındaki son giriş), bir tüccar gemisi olan Brigantine tarafından bulundu SV Mary Celeste, bilinmeyen nedenlerle terk edilmişti. Gemide hiçbir tekne bulunamadı. 4 Aralık 1872, ten itibaren Portekiz ve Azor takımadaları arasında geziyordu. Gemi de mürettebat yoktu ancak büyük ölçüde sağlam olan yelken altında , Cebelitarık Boğazı'na doğru ilerliyordu. Arthur Conan Doyle'un " J. Habakuk Jephson'ın Açıklaması " adlı öyküsü bu olaya dayanmaktadır. Doyle, Mary'den Marie Celeste'ye giden geminin adı da dahil olmak üzere orijinal hikâyenin belirli yönlerini değiştirir.
• 29 Ağustos 1884 – SV Çözüldü tüccar gemisi Baccalieu Adası ile Catalina, Newfoundland ve Labrador arasında terk edilmiş olarak bulundu. Tekneleri kayıptı. Seyir defteri yoktu Kırık bir avlu dışında, çok az hasar görmüştü. Kadırga ateşi ve lambalar yanıyordu. Yakınlarda büyük bir buzdağı görüldü. Yedi mürettebattan veya dört yolcudan hiçbirinin kuzey sularında yüzmeye alışkın olmadıkları iddia edildi ve gemi buzdan hasar gördüğünde panikledikleri, cankurtaran botunu indirdikleri ve ceset bulunmamasına rağmen bataklığa düştükleri öne sürüldü. Üç yıl sonra, Resolven Nova Scotia'dan Newfoundland'a bir sürü kereste ile dönerken harap oldu.
• 1885 - SV Twenty One Friends üç direkli (sumru) gulet 1872'de inşa edilmiştir. 21 kişilik bir grup tarafından finanse edildi. Bu yüzden ona Twenty One Friends adı verildi. 1885'te Georgia, Brunswick'ten tam bir kereste yüküyle Philadelphia'ya dönen gemi, John D. May kaptanlığında Hatteras Burnu açıklarında bir gemi ile çarpıştı. Kaptan Jeffries tahliye emri verdi. Gemi ve yük denizin ortasına bırakıldı. Kaptan Jeffries'in mürettebatının güvenliği konusundaki endişesi yerindeydi; ancak Gaskill yapımı gemi, beklenenden daha daha dayanıklı çıktı. Çarpışmanın ardından gemi, sonraki iki gün boyunca Atlantik'in iki yakasında görüldü. Yıllar Sonra, yükünün kurtarıldığı ve bir balıkçı teknesi olarak kullanıldığı İrlanda'da karaya çıktı.
• 1897 - Terk edilmiş balina avcısı gemisi Young Phoenix'in Kuzey Kutbu'nda sürüklendiği bildirildi.
• 22 Ocak 1906 - SS Valencia Vancouver Adası, British Columbia, Kanada açıklarında battığında cankurtaran sandalı sürüklendi. Cankurtaran botu, Barkley Sound, Vancouver Adası, British Columbia, Kanada'da oldukça iyi durumda yüzer halde bulundu. Sandal, gemi battıktan 27 yıl sonra bulundu.
• Ekim 1917 Yelkenli mavna SV Zebrina, Fransa, Saint-Brieuc'a bağlı bir Swansea kömürü kargosu ile Falmouth, Cornwall, İngiltere'den ayrıldı. İki gün sonra, Fransa, Cherbourg'un güneyindeki Rozel Point'te, teçhizatındaki bazı düzensizlikler dışında hasar görmeden karaya oturdu, ancak mürettebatı kayıptı.
• Ocak 1921 Beş direkli bir yük gemisi olan SV Carroll A. Deering Kuzey Karolina'daki Cape Lookout Lightship'i geçtikten sonra 28 Ocak 1921'de, bilinmeyen koşullarda terk edildi. 31 Ocak ta bulunduğunda geminin cankurtaran sandalları ve seyir defteri kayıptı. Ocak 1921 de Kuzey Karolina, Hatteras Burnu açıklarındaki Diamond Shoals'da Geminin son yolculuğu tartışma konusu oldu. Büyük ölçüde nispeten kısa bir süre içinde batan veya kaybolan düzinelerce gemiden biri olduğu için ABD hükûmetinin altı departmanı tarafından araştırıldı. Paranormal açıklamalar geliştirilmiş olsa da, isyan veya korsanlık teorilerinin daha olası olduğu düşünülüyor.
• 3 Ekim 1923 – SV Vali Parr : dört direkli yelkenli bir gemiydi. Nova Scotia, Kanada'dan Buenos Aires, Arjantin'e giderken bir fırtınada mizzenini ve şaplakını kaybettikten sonra mürettebatı tarafından terk edildi. Vali Parr'ın gemi direkleri ve güvertesi ağır hasar aldı ancak buna rağmen batmadı. Bu terkedilmiş gemiyi yok etmek veya kıyıya çekmek için birkaç girişimde bulunuldu, ancak hepsi başarısız oldu. Vali Parr, Atlantik Okyanusu geniş alanlarını kapladığı için terk edildikten sonra uzun yıllar görüldü. Kanarya Adaları'na kadar sürüklenen, terk edilmiş ve “gezen tehtid” olarak kaldı. Sonunda ona ne olduğu bilinmiyor.
• 24 Kasım 1931 – SS Baychimo yük vapuru, Barrow, Alaska, ABD yakınlarında buzda sıkışıp kaldıktan sonra batma ihtimali nedeniyle terk edildi. Ancak gemi batmadı ve 1931 ve 1969 yılları arasında kuzeybatı Alaska kıyılarındaki Chukchi Denizi'nde hiç kurtarılmadan çeşitli zamanlarda görüldü. Neredeyse kırk yıldır sayısız kez görüldü, hâlâ insansız ve başıboş bir halde. İnsanlar ona birkaç kez uçak ile binmeyi başardılar, ancak her seferinde ya onu kurtarmak için teçhizatsızdılar ya da kötü hava koşulları nedeniyle gemiden ayrıldılar. Bu onu dünyanın en uzun süre denizde kalan yelkenli hayalet gemilerinden biri yapacaktı.

OG Joyita . Gemi kısmen batık.

• 3 Ekim 1955 ticaret ve balıkçı teknesi  : Apia, Samoa'dan ayrıldıktan sonra, bilinmeyen nedenlerle terk edildi. Geminin botu ve üç Carley can salı kayıptı, ve 10 kasımda bulunduğunda seyir defteri de kayıptı. Kasım 1955, de Vanua Levu'nun kuzeyinde, Fiji de bulundu Müteakip bir soruşturma, geminin kötü bir onarım durumunda olduğunu tespit etti, ancak yolcuların ve mürettebatın kaderinin "soruşturmada sunulan kanıtlara göre açıklanamaz" olduğunu belirledi.
• 1959 - 1946'da Yunan Donanması'na ödünç verilen Kraliyet Donanması denizaltısı HMS Virulent İspanya'nın kuzeyindeki Biscay Körfezi'nde boş bulundu. Daha sonra, başka bir gemi tarafından yedekte tutulduğu ve zincirin yaklaşık üç hafta önce koptuğu anlaşıldı.
• 1 Temmuz 1969 – SV Teignmouth Electron : Günlüğüne son giriş 1'de yapıldıktan sonra Temmuz 1969, bilinmeyen nedenlerle terk edildi. Gemi 10 Temmuz 1969 da Kuzey Atlantik'te bulundu. Soruşturma sonucu, tek mürettebat üyesi Donald Crowhurst'ün, tek başına dünya çapında bir yarışta yarışırken zihinsel bir çöküş yaşadığı ve denize atlayarak intihar ettiği sonucuna vardı.
• 1975 – SV Okyanus Dalgası Bas Jan Ader, Atlantik'i 13 fit (4,0 m)) geçmeye çalışırken kayboldu. Tekne 10 ay sonra irlanda kıyılarına 240 km uzakta bulundu. Gemi kaptanı Ader kayıptı. Tekne, onu bulan İspanyol balıkçı gemisi tarafından kurtarıldıktan sonra Coruña'ya götürüldü. Tekne daha sonra çalındı. Ader'in annesi, Ader'in ölümünün bir önsezi olarak tanımladığı şeyi yaşadıktan sonra uykunun derin sularından şiirini yazdı.
• Aralık 2002 – MV High Aim 6 Papua Yeni Gine ile Hawaii arasında, Marshall Adaları yakınlarındayken, gemi sahibi kaptanla en son telsizle konuştuktan sonra gemi ile bağlantı kesildi ve gemi terk edilmiş halde bulundu. Tayvan polisi olası bir isyan ihtimali üzerinde durmaktadır. Gemi 3 Ocak 2003'te mürettebatı kayıp olarak yaklaşık 80 deniz mili (150 km; 92 mi) sürüklenirken Broome, Avustralya Rowley Shoals'ın doğusunda bulundu. Gemi daha sonra battı.
• 24 Mart 2006 – MT Jian Seng Weipa'nın güneybatısında, Queensland, Avustralya da bulundu. Gemi de mürettebat yoktu. Geminin menşei veya sahibi belirlenemedi ve motorları bir süredir çalışmıyordu.
• 24 Ağustos 2006 –Klasik bir yelkenli olan Bel Amica, İtalya'nın Sardinya kentindeki Punta Volpe yakınlarında terk edilmiş halde bulundu. Sahibi daha sonra acil bir durum için eve gittiğini söyledi. İtalyan basını, lüks gemilerin vergilendirilmesinden kaçınıyor olabileceğini öne sürdü. Gemiyi keşfeden Sahil Güvenlik ekibi, gemide yarısı yenmiş Mısır yemekleri, Kuzey Afrika denizlerinin Fransız haritaları ve bir Lüksemburg bayrağı buldu.

Kaynakça

1. ^ . Random House Digital. 2004. ss. 5-6. ISBN . 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
2. ^ . The History Press. 2010. s. 67. ISBN . 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
3. ^ Hamilton (1978). . The Island Magazine: 33-35. 4 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2013. 
4. ^ . Boston Globe. Associated Press. 20 Aralık 2004. 6 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2013.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
5. ^ . Quahog.org. 21 Nisan 2004. 13 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2013. 
6. ^ . Franz Steiner Verlag. 2004. s. 92. ISBN . 18 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
7. ^ Haunted Shores: True Ghost Stories of Newfoundland and Labrador. Flanker Press. 2004. ss. 124-125. ISBN .  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
8. ^ . 10 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2008. 
9. ^ . Dundurn. 1999. s. 186. ISBN . 24 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2014.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
10. ^ Ghost Ships of the Great Lakes. 1st. Cleveland, Ohio: Freshwater. 1968. ISBN .  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
11. ^ . Original. Consortium for Ocean Leadership. 23 Ekim 2010. 20 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2013. 
12. ^ ^{a b} British Columbia Shipwrecks. Langley, BC: Stagecoach Publishing. 1967. ss. 72-76.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
13. ^ ^{a b} . 29 Temmuz 2005. 14 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2007.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
14. ^ . Ann Arbor, MI: University of Michigan Press. 2007. doi:10.3998/mpub.304249. ISBN . 24 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2021.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
15. ^ "Phantom Ships–The Ghosts That Sail the Seven Seas". . 30 Mayıs 1973. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()^[]
16. ^ La Nicollière-Teijeiro, p.422
17. ^ . The Straits Times. 27 Ekim 1913. s. 3. 24 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2020. 
18. ^ The cruise of the skeletons, Robert Le Roy Ripley, Believe it or not!, Simon and Schuster, 1929, page 159
19. ^ Dix, John Ross (1852). A Hand-Book of Newport, and Rhode Island. Newport, Rhode Island: C. E. Hammett, Jr. ss. 75-77. Sea Bird Huxham. 
20. ^ Federal Writers' Project (1937). "Rhode Island: The General Background". Rhode Island, a Guide to the Smallest State. Boston: Houghton Mifflin. ss. 108-109. ISBN . Sea Bird Huxham. 
21. ^ Jim Watt. . 23 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014. 
22. ^ . 4 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014. 
23. ^ ^{a b} . 13 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014. 
24. ^ The Encyclopedia of Newfoundland and Labrador, CD Version; article Resolven
25. ^ "NRHP Nomination Form". Library of the Atlantic Heritage Center. 21 Mayıs 1982.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
26. ^ "Maritime Enterprise in New Jersey: Great Egg Harbor During the Nineteenth Century". New Jersey History. xcvii (2): 104-117.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
27. ^ . NJ Office of Cultural and Environmental Services, Historic Preservation Section (108–30). 1981. 23 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2012.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
28. ^ . The . 19 Aralık 1897. s. 21. 17 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2015. 
29. ^ . The Sydney Morning Herald (32,227). New South Wales, Australia. 12 Nisan 1941. s. 7. 24 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2020 – National Library of Australia vasıtasıyla. 
30. ^ Parker, John P. (1960). Sails of the Maritimes: the story of the three-and four-masted cargo schooners of Atlantic Canada, p 147. Great Britain: Hazel Watson & Viney LTD.
31. ^ . Nova Scotia Archives. Province of Nova Scotia. 2013. 17 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2013. 
32. ^ Maritime Museum of the Atlantic Niels Jannasch Library, file 24400-60: Governor Parr, New York Maritime Registers.
33. ^ Joyita: Solving the Mystery. Auckland University Press. 2002. s. 5. ISBN .  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
34. ^ . The New Zealand Herald. New Zealand. 29 Mart 2002. 24 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2015. 
35. ^ . New York Times (subscription required). UPI. 6 Ocak 1959. s. 16. 24 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2020. 
36. ^ . ABC Madrid (İspanyolca). 7 Ocak 1959. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2020. 
37. ^ . The Independent. 28 Ekim 2006. 14 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012. 
38. ^ . Veenman Publishers. 2007. ISBN . 12 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2014. 
39. ^ . . Sydney and Taipei. DPA and AP. 16 Ocak 2003. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2012. 
40. ^ ^{a b} . Sydney Morning Herald. 27 Mart 2006. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012. 
41. ^ . bymnews.com. 26 Mart 2006. 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012. 
42. ^ . The Scotsman. 24 Ağustos 2006. 14 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2007.