Artemis Programı ya da Artemis görevi Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi NASA liderliğin

Artemis Programı ya da Artemis görevi, Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA) liderliğinde, Avrupa Uzay Ajansı (ESA), Japonya Uzay Araştırma Ajansı (JAXA) ve Kanada Uzay Ajansı (CSA) gibi uluslararası ortaklar tarafından yönetilen bir robotik ve insanlı Ay keşif programıdır. Projenin amacı "ilk kadın ve sıradaki erkeği" Ay'ın güney kutbuna indirmek olarak ifade ediliyor. Projenin ismini aldığı Artemis, Yunan mitolojisinde tanrı Apollon'un ikiz kız kardeşi ve ay tanrıçasıdır.

Artemis programı
Program geçmişi

Ülke	Amerika Birleşik Devletleri
Organizasyon	NASA ve ortakları: ESA, JAXA ve CSA
Amaç	Sürdürülebilir mürettebatlı ay keşfi
Durum	Devam ediyor
Maliyet	93+ milyar ABD doları (2012–2025), 35 milyar dolar (2021-2025)
Süre	2017; 7 yıl önce–günümüz
İlk uçuş	Artemis I (16 Kasım 2022, 06:47:44 UTC)
İlk mürettebatlı uçuş	Artemis II (en erken Kasım 2024)
Fırlatma yeri	Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü Kennedy Uzay Merkezi
Araç bilgisi
Mürettebatlı uzay aracı	Orion Ay Geçidi
Fırlatma aracı	Space Launch System Starship Falcon Heavy Ticari fırlatma araçları

NASA, Artemis'i uzun vadede Ay'da kalıcı yapılar için temel atmak, yerleşmek ve en sonunda Mars'a insan göndermek için bir adım olarak görüyor. Hedef olarak güney kutbunun seçilmesinin sebebi ise yakın zamanda Ay'ın güney kutbunda donmuş halde su keşfedilmiş olması. Keşiften sonra ABD dışında diğer ülkelerin uzay kuruluşları da dikkatini bu yöne çevirdi.

Astronotların Ay'da çalışmalarını gösteren bir konsept çalışması

Artemis programı kapsamında şu ana kadar kesinleşmiş üç uçuş bulunuyor. 2022, 2024 ve 2025 yıllarında gerçekleştirilmesi planlanan bu görevlerde her şey planlandığı gibi giderse 2033'e kadar uçuşlar devam edecek. Artemis programı tamamlandığında Ay'ın yerleşme ve kolonizasyon için hazır hale geleceği düşünülüyor.

Gelişimi

Mevcut Artemis programı, Takımyıldız Programı ve gibi iptal edilen NASA projelerinin ve görevlerinin birkaç ana bileşenini içeriyor. Başlangıçta; 2005 NASA Yetkilendirme Yasası ile yasalaştırılan Takımyıldız Programı; Ares I, Ares V, Mürettebat Keşif Aracı ve Orion'un geliştirilmesini içeriyordu. Bu durum 2000'lerin başından 2010 yılına kadar sürdü.

Mayıs 2009'da ABD başkanı Barack Obama; Uluslararası Uzay İstasyonu'na destek, Alçak Dünya yörüngesinin ötesinde (Ay Mars ve yakın Dünya nesneleri dahil) misyonların geliştirilmesi ve ticari alanların kullanılması dahil olmak üzere çeşitli hedefleri dikkate almak amacıyla Augustine Komitesi'ni kurdu. Komite, Takımyıldız Programı'nın büyük oranda yetersiz kaldığı ve 2020'de Ay'a iniş yapmanın imkânsız olduğu sonucuna vardı. Takımyıldız Programı daha sonra beklemeye alındı.

Başkan Obama, 15 Nisan 2010 tarihinde Kennedy Uzay Merkezi'nde yaptığı konuşmada yönetimin NASA planlarını açıkladı ve programın uygulanamaz hale geldiği gerekçesiyle Takımyıldız Programı'nın Orion'un dahil olmadığı unsurlarını iptal etti. Bunun yerine 6 milyar dolarlık ek fon teklif etti ve 2015 yılına kadar, 2030 yılının ortalarında Mars yörüngesinde mürettebatlı görevler için hazır olacak yeni bir ağır yük roket programının geliştirilmesi çağrısında bulundu.

11 Ekim 2010'da başkan Obama; uzay mekiği, Takımyıldız Programı ve diğer NASA programlarının işgücü, varlık ve yeteneklerinin kullanımını en üst düzeye çıkarırken aynı zamanda 2016'dan itibaren başlayacak olan Alçak Dünya yörüngesinin ötesinde görevler ve Mürettebat Keşif Aracı için geliştirilecek olan Uzay Fırlatma Sistemi'nin derhal geliştirilmeye başlanması için gereklilikleri içeren 2010 NASA Yetkilendirme Yasasını imzaladı. Kanun ayrıca uzay araştırma çerçevesine bağlı uzay teknolojileri ve robotik yeteneklere yatırım yaptı; ticari yörünge taşımacılığı, ticari tedarik hizmetleri desteklemeye devam etti ve ticari mürettebat geliştirme programlarını genişletti.

30 Haziran 2017'de başkan Donald Trump, başkan yardımcısı Mike Pence başkanlığında ABD Ulusal Uzay Konseyi'nin yeniden kurulması için bir başkanlık emri imzaladı. Trump yönetiminin ilk bütçe teklifi Dünya bilimsel araştırmalarının azaltılması ve NASA'nın eğitim bürosunun kaldırılmasını isterken Obama dönemi insanlı uçuş programlarını yerinde tuttu: ticari ikmal hizmetleri, ticari mürettebat geliştirme, Uzay Fırlatma Sistemi ve derin uzay görevleri için Orion uzay aracı gibi.

11 Aralık 2017'de başkan Trump, insanlığın Ay'a dönüşü için ABD tarafından yönetilen, özel sektör ortaklarıyla entegre bir program ve ardından Mars ve ötesine misyonlar sağlayan ulusal alan politikasında bir değişiklik olan Uzay Politikası Direktifi 1'i imzaladı. Bu yeni politika, NASA yöneticisinden "Güneş Sistemi boyunca insanlığın genişlemesini sağlamak ve Dünya'ya yeni bilgi ve fırsatları geri getirmek için ticari ve uluslararası ortaklarla yenilikçi ve sürdürülebilir bir keşif programına öncülük etmesini" istiyor. Amaç; hükûmeti, özel sektörü ve insanları Ay'a geri döndürme ve Mars'ta nihai olarak insan keşfinin temellerini atma yolundaki uluslararası çabaları daha etkin bir şekilde organize etmek.

26 Mart 2019'da başkan yardımcısı Mike Pence, NASA'nın Ay'a iniş hedefinin 2024 yılında planlanan bir inişle 4 yıl hızlandırılacağını duyurdu. 14 Mayıs 2019'da NASA yöneticisi , yeni programın Yunan mitolojisinde tanrı Apollon'un ikiz kız kardeşi ve Ay tanrıçası olan "Artemis"in ismini alacağını duyurdu.

Şubat 2020'de Beyaz Saray, 2021 mali yıl bütçesinin bir parçası olarak Artemis Programı'nı karşılamak için %12'lik bir fon artışı talep etti. Toplam bütçe yılda 25,2 milyar dolar olacak ve 3,7 milyar dolar bir insanlı iniş sistemine ayrılacak. NASA mali işler genel müdürü , projeyle ilgili demokratik endişelere rağmen ajansın kongre aracılığıyla bu bütçeyi elde etmesinin "harika bir vuruş" olduğunu düşündüğünü söyledi.

Fırlatma Araçları

Uzay Fırlatma Sistemi (SLS)

Uzay Fırlatma Sistemi (ing. Space Launch System - SLS), insanları Ay'a göndermek için uzay boşluğuna fırlatacak roketin adıdır. Araç NASA'nın Saturn V'den bu yana inşa edeceği ilk derin uzay roketi olma özelliği taşıyor. Aynı zamanda tamamlandığında şu ana kadar yapılmış en güçlü roket olma unvanını da ele geçirecek.

Tamamlandığında 98 metre uzunluğa ve 2600 ton ağırlığa sahip olması beklenen , 26 ton yükü uzaya fırlatabilecek. Bu ve bundan sonraki her SLS konfigürasyonu, RS-25 motorlu bir çekirdek kademe kullanacak. Uzaya fılatıldıktan sonra alt kademeler ayrılacak ve ICPS (ing. Interim Cryogenic Propulsion Stage), Orion'ı Ay'a götürecek.

Roketin en alt kademesi (core stage) taşınırken

SLS'in planlanmış bir sonraki geliştirilmesi olan mürettebat aracı yeni ve daha güçlü bir EUS (ing. Exploratiom Upper Stage) kullanarak daha zorlu görevlere olanak sağlayacak. Blok-1B mürettebat aracı derin uzaya; Orion ve mürettebatı dahil olmak üzere yaklaşık 37 ton yük gönderebilecek.

Bir sonraki SLS konfigürasyonu olan ise 45 tondan fazla yük taşıyabilecek. Ay'a, Mars'a ve diğer derin uzay varış noktalarına kargo görevleri için kullanılacak.

Ticari Şirket Roketleri

Orion'un, Delta IV Heavy ve Falcon Heavy gibi roketlerle fırlatılabileceği düşünülse de NASA, yeterli güce sahip tek roket olduğu nedeniyle Orion için sadece SLS roketlerini kullanmaya karar verdi.

SpaceX gibi ticari uzay şirketlerinin roketleri, Gateway uzay istasyonunun bazı bölümleri ve diğer kargo görevleri için kullanılacak.

Gateway, henüz belirlenmemiş ticari şirket roketleri tarafından gerçekleştirilecek 28 kargo misyonu ile desteklenecek.

Mürettebat Araçları

Orion

ABD'nin NASA uzay keşif misyonu için geliştirilen (bkz. Orion, Mürettebat Keşif Aracı) insanlı uzay kapsülü -veya mürettebat modülü- Orion, insanlı derin uzay görevleri için tasarlandı.

Dış yüzeyi, bilgisayarlar ve elektronik aletler dış uzaydan gelen ışımaya (radyasyon) dayanıklı. Isı kalkanı, Dünya atmosferine girerken oluşacak 2800 °C civarındaki sıcaklıklara dayanabilecek şekilde tasarlandı. Ay yörüngesindeki uzay istasyonu olacak Gateway'e 6 ay kadar kenetlenmiş şekilde kalabilecek. Ayrıca mürettebatı kendi başına 3 hafta yaşatabilecek kapasiteye sahip. Taşıyacağı güneş panelleri de Güneş enerjisinden faydalanılabilmesini sağlayacak.

Orion'ın Ay'a yolculuğunu gösteren bir illüstrasyon

Orion'ın görevi mürettebatı SLS roketinin alt kademeleri ayrıldıktan sonra Ay'a götürmek ve sonra geri getirmek. Ay yörüngesine girdikten sonra Gateway'e kenetlenecek ve astronotlar Gateway'e geçecek.


Serisi	Durum	Uçuşlar	Uçuş süresi	Notlar
001	Hizmet dışı	1	4 saat 24 dakika 46 saniye	EFT-1 görevini gerçekleştirdi.
002	Aktif	1		Artemis I'de kullanılan araç.
003	Yapım aşamasında	0		Artemis II görevini gerçekleştirmesi planlanmaktadır. Mürettebat taşıyacak ilk Orion kapsülü.
004	Yapım aşamasında	0		Artemis III görevini gerçekleştirilmesi planlanmaktadır.

Gateway

Gateway veya Ay Geçidi, Ay yörüngesinde bulunan bir uzay istasyonu olacak. Depolama, ihtiyaç duyulan araç ve gereçleri alma ve bilimsel araştırmalar yapma gibi işler için kullanılabilecek. Diğer bir deyişle Gateway, yörüngede bulunan bir karakol görevi üstlenecek.

Orion, Ay yörüngesine girdikten sonra Gateway'e yaklaşıp kenetlenecek, astronotlar Gateway'e geçecek ve burada bulacakları bir iniş aracı ile yüzeye inecek.

Gateway'in inşasına 2022'de başlanması, 6 parça halinde ayrı ayrı fırlatılarak 2024'te tamamlanması planlanıyor.

İniş Araçları

NASA, 2024 yılında Ay'a inecek bir ay iniş aracı (ing. lunar lander) için firmalarla çalışmalarını sürdürüyor.

30 Nisan 2020'de NASA yöneticisi , iniş aracı geliştirmesi için adaylar arasından 3 şirketi seçtiklerini duyurdu. [1] 31 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Bunlar SpaceX, ve Blue Origin öncülüğundeki Ulusal Takım.

NASA, şirketlerle 10 aylık süreye sahip bir kontrat imzaladı. Kurum sürenin sonunda hangi şirketi seçtiğini açıklayacağını söyledi. [2]24 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

NASA, şirketlere yaklaşık 1 milyar dolarlık teşvik paketi sundu.

16 Nisan 2021'de NASA, iniş aracı olarak SpaceX'in geliştirmekte olduğu Starship'i seçtiklerini duyurdu.

Starship HLS

Starship İnsan İniş Sistemi (Starship HLS), NASA'nın Artemis programının bir parçası olarak uzun süreli mürettebatlı ay inişlerinde potansiyel kullanım için NASA tarafından seçilen kazanandı.

Starship HLS, SpaceX'in Starship uzay aracının Ay üzerinde ve çevresinde çalışacak şekilde optimize edilmiş, değiştirilmiş bir konfigürasyonudur. Ana Starship tasarımının ayrılmaz parçaları olan ısı kalkanı ve hava frenleri Starship HLS'ye dahil edilmedi. Varyant, terminal ay inişinin ve inişinin "son onlarca metresi" sırasında Starship HLS üzerinde gövdenin ortasına yerleştirilmiş yüksek itme gücüne sahip methalox RCS iticilerini kullanacak ve yanaşma limanının altındaki burnunda bulunan bir güneş dizisi tarafından çalıştırılacaktır. Elon Musk, Starship HLS'nin ay yüzeyine "potansiyel olarak 200 tona kadar" teslimat yapabileceğini belirtti.

Starship HLS, kullanılarak Dünya yörüngesine fırlatılacak ve Ay'a yolculuk ve Ay'a iniş operasyonları için Starship HLS aracına yakıt ikmali yapmak için bir dizi "tanker" uzay aracı kullanacak. Görev konseptinde, bir NASA Orion uzay aracı, bir NASA ekibini, yola çıkacakları ve yüzeye inecekleri iniş takımına taşıyacak. Ay yüzeyi operasyonlarından sonra, Starship HLS ay yüzeyinden havalanacak ve mürettebatı Orion'a geri döndürecek.

Kullanılmayan Öneriler

Entegre İniş Aracı (Blue Origin)

Blue Origin, Amazon'un kurucusu Jeff Bezos'un kurduğu bir havacılık ve uzay şirketi. Ulusal Takım ise Blue Origin'in liderliğinde kurulan ve Lockheed Martin, Northrop Grumman ve isimli şirketlerin ortak olduğu; Ay iniş aracı üretmeyi hedefleyen ticari grup.

Ulusal Takımın iniş aracı, Entegre İniş Aracı (Integrated Lander Vehicle - ILV) olarak adlandırılıyor. Blue Origin'e ait Blue Moon Lander adlı aracı temel alan ILV, yine Blue Origin'e ait New Glenn roket sistemi ve United Launch Alliance'ye ait Vulcan fırlatma sistemi ile uzaya gönderilecekti. Aracın diğer donanımları Ulusal Takım bünyesindeki diğer şirketler tarafından üretilecekti.

Dynetics

United Launch Alliance'a ait Vulcan fırlatna sistemi ile fırlatılacak 'in aracı tek bir modülden oluşuyor. Dynetics İnsan İndirme Sistemi (Dynetics Human Landing System - DHLS), üç seçenek arasında en küçüğüydü.

Uzay Giysileri

Artemis programında iki uzay giysisi kullanılacak: xEMU (Exploration and Extravehicular Mobility Unit) ve OCSS (Orion Crew Survival System).

xEMU, Ay yüzeyine inmek için giyilecek ve 8 saate kadar dayanabilecek. Zaman kaybı yaşanmaması için hareketli eklemler ve rulmanlar içerecek. Bunların dışında klasik uzay giysilerinde bulunan kask, sırt çantası gibi kısımları mevcut.

OCSS ise fırlatma sırasında ve geri dönerken basınçtan korunmak için giyilecek.

Astronotlar

10 Ocak 2020'de "Kaplumbağalar" olarak adlandırılan NASA 22. Astronot grubu mezun oldu ve Artemis Projesi'ne atandı. Grupta aynı zamanda 2 Kanada Uzay Ajansı astronotu da bulunuyor.

Amerikalı mezunlar

(doğum:1987): Teğmen, Amerika Birleşik Devletleri Donanması
(doğum:1987): Biyolog
(doğum:1977): Albay, ABD Hava Kuvvetleri
(doğum:1981): Teğmen-kumandan, Amerika Birleşik Devletleri Donanması
(doğum:1975): NASA araştırma pilotu
(doğum:1985): Havacılık ve astronotik (uzay yolculuğu bilimi) alanında doçent, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü
(doğum:1984): Teğmen, Amerika Birleşik Devletleri Donanması, Fizikçi
(doğum:1983): Baş mühendis, SpaceX
Jasmin Moghbeli (doğum:1983): Binbaşı, ABD Deniz Piyade Kolordusu
(doğum:1983): Araştırma mühendisi, Woodshale Osenografya Kurumu
(doğum:1975): Binbaşı, Amerika Birleşik Devletleri Ordusu
(doğum:1988): Jeolog, doktora sonrası araştırmacı, Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü

Kanadalı mezunlar

(doğum:1982): Yarbay, Kanada Silahlı Kuvvetleri
Jenni Sidey (doğum:1988): Makine mühendisi, yanma bilimci ve öğretim görevlisi

Artemis uçuşları

Orion testleri

Şu ana kadar Orion kapsülü için Takımyıldız Programı, Orion projesi ve Artemis Projesi kapsamında üç test yapıldı ve modül üç testi de başarıyla geçti.

İlki 6 Mayıs 2010'da yapıldı. Orion'un fırlatma iptal sisteminin işlevselliği test edildi. İkincisi 5 Aralık 2014'te yapıldı. roketi ile fırlatılan kapsül, yeryüzünden 5800 km yükseklikte Dünya çevresinde 2 tur attıktan sonra açılan paraşütler yardımıyla Pasifik Okyanusu'na indi.

Orion, inişten sonra Pasifik Okyanusu üzerinde

Üçüncü ve son testte (20 Temmuz 2019) yine fırlatma iptal sistemi test edildi fakat bu fırlatmanın ilk testten farkı, Orion'ın 100 tonluk ve maksimum aerodinamik yapıda özel bir araçla fırlatılmış olması.


Görev	Logo	Tarih	Mürettebat	Sonuç	Süresi
Pad Abort-1	https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Orion_Pad_Abort_1.png 17 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.	6 Mayıs 2010	Yok	Başarılı	95 saniye
Exploration Flight Test-1	https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Exploration_Flight_Test-1_insignia.png 22 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.	5 Aralık 2014	Yok	Başarılı	4 saat 24 dakika
Ascent Abort-2	https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ascent_Abort-2.png 17 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.	2 Temmuz 2019	Yok	Başarılı	193 saniye

Son fırlatma iptal testinin fırlatma anı

Planlanmış uçuşlar

Aralık 2020 baz alınacak olursa, bütün mürettebatlı görevler SLS ile Kennedy Uzay Merkezi Kalkış Kompleksi 39B'den fırlatılacaktır. Ayrıca mevcut plan, destek donanımı ve kargo için başka fırlatma rampalarından başka fırlatma sistemlerinin kullanımasını da gerektirmektedir.


Görev	Logo	Fırlatma tarihi	Mürettebat	Fırlatma aracı	Süresi	Amaç
Artemis I		2 Eylül 2022	Yok	SLS Block 1	~25 gün	Mürettebatsız Ay yörünge uçuşu
Artemis II	Mürettebat tarafından tasarlanacak	Kasım 2024	Duyurulacak	SLS Block 1	~10 gün	4 kişilik mürettebat, Ay yörünge uçuşu
Artemis III	Mürettebat tarafından tasarlanacak	Aralık 2025	Duyurulacak	SLS Block 1 Crew	~30 gün	4 kişilik mürettebat; 2 kişi yörüngede, 2 kişi Ay yüzeyinde
Artemis IV	Mürettebat tarafından tasarlanacak	2026	Duyurulacak	SLS Block 1B Crew	~30 gün	4 kişilik yörünge uçuşu ve Gateway i-HAB modülünün götürülmesi
Artemis V	Mürettebat tarafından tasarlanacak	2027	Duyurulacak	SLS Block 1B Crew	~30 gün	Ay'a iniş ve Gateway'e ESPRIT modülünün götürülmesi

Önerilen uçuşlar

Artemis III görevinden sonra en az 2033'e kadar uçuşların devam etmesi önerilmektedir fakat bu uçuşlar henüz tam olarak tasarlanmamış ve fonlanmamıştır.


Görev	Fırlatma tarihi	Mürettebat	Fırlatma aracı	Süresi
Artemis VI	2028	Duyurulacak	SLS Block 1B	~30 gün
Artemis VII	2029	Duyurulacak	SLS Block 1B	~30 gün
Artemis VIII	2030	Duyurulacak	SLS Block 2	~60 gün
Artemis IX	2031	Duyurulacak	SLS Block 2	~60 gün
Artemis X	2032	Duyurulacak	SLS Block 2	~60 gün
Artemis XI	2033	Duyurulacak	SLS Block 2	~60 gün

Eleştiriler

Artemis Projesi'nin hem içeriğiyle hem de projenin kendisiyle ilgili eleştiriler mevcut.

'de yazar olan Mark Whittington, bir makalesinde "Ay Geçidi projesinin Ay'a dönmemize yardımcı olmadığını" belirtti.[3] 17 Kasım 2018 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi

Havacılık mühendisi, yazar ve 'nin kurucusu , 2019'dan itibaren Artemis programının bir parçası olan Lunar Gateway'e karşı hoşnutsuzluğunu dile getirdi. Zubrin, Ay'a iniş için SpaceX fırlatma araçları ve Dragon kapsülü ile değiştirilerek SLS ve Orion'ın aşamalı olarak ortadan kaldırılmasını önerdi. Öneride ayrıca yerinde kaynak kullanımı yoluyla Ay yüzeyinde yakıt ikmali yapacak ve mürettebatı LEO'dan Ay yüzeyine transfer edecek ağır bir ferry/lander da bulunuyor. Konsept, NASA'da 1970'lerden beri bulunan kendi Uzay Ulaşım Sistemi'yle büyük benzerlik göstermekte.

Eski Apollo 11 astronotu Buzz Aldrin, ay karakolu da dahil olmak üzere NASA'nın mevcut hedeflerine katılmıyor. Aldrin, Ay'a geri dönmenin zaman ve kaynak israfı olduğunu düşünmekte. "Ay'ı unutun, hadi Mars'a gidelim (Forget the moon, let's head to Mars)" sözünde de belirttiği gibi Mars to Stay misyonlarının daha gerekli olduğunu savunuyor. Ayrıca "mürettebatı uzaydaki bir ara noktaya (dinlenme tesisi gibi) gönderme ve orada indirme ve çıkarma yapmanın ne kadar faydalı olduğunu da sorguladı. Yine de Aldrin, eğer yapılacaksa Robert Zubrin'in Moon Direct konseptine destek verdiğini dile getirdi.[4] 17 Kasım 2018 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ NASA Office of Inspector General (15 Kasım 2021). NASA's Management of the Artemis Missions (PDF). NASA. s. 21. 15 Kasım 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 18 Ocak 2023.
^ Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası bu kaynaktan gelen kamu malı içermektedir: "NASA: Moon to Mars". nasa.gov. NASA. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
^ Artemis I Launch to the Moon (Official NASA Broadcast) - 16 Kasım 2022 (İngilizce), 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Kasım 2022
^ . NASA. 8 Kasım 2022. 8 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2022.
^ ^a ^b . Phys.org. 7 Mart 2023. 7 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2023.
^ Gebhardt, Chris (6 Nisan 2017). "NASA finally sets goals, missions for SLS — multi-step plan to Mars". NASASpaceFlight.com. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ağustos 2017.
^ NASA (17 Kasım 2022). . NASA. 31 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2023.
^ Grush, Loren (18 Temmuz 2019). "NASA's daunting to-do list for sending people back to the Moon". The Verge. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2019.
^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Haziran 2021.
^ Berger, Eric (16 April 2021) https://arstechnica.com/science/2021/04/nasa-selects-spacex-as-its-sole-provider-for-a-lunar-lander/ 17 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
^ Brown, Katherine (16 April 2021). https://www.nasa.gov/press-release/as-artemis-moves-forward-nasa-picks-spacex-to-land-next-americans-on-moon 16 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
^ Clark, Stephen. "NASA's moon rocket rolls back to Vehicle Assembly Building for repairs" (İngilizce). 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Nisan 2022.
^ Foust, Jeff (13 Mart 2023). "NASA planning to spend up to $1 billion on space station deorbit module". SpaceNews. 12 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2023.
^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 28 Aralık 2021.
^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 10 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 28 Aralık 2021.
^ Foust, Jeff (20 Ocak 2022). "NASA foresees gap in lunar landings after Artemis 3". SpaceNews. 1 Eylül 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2022.
^ Foust, Jeff (18 Nisan 2019). "Independent report concludes 2033 human Mars mission is not feasible". SpaceNews. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2019.
^ Weitering, Hanneke (12 Şubat 2020). "NASA has a plan for yearly Artemis moon flights through 2030. The first one could fly in 2021". Space.com. 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Şubat 2020.

Dış bağlantılar

https://www.nasa.gov/specials/moontomars/index.html5 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Artemis program3 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.nasa.gov/topics/moon-to-mars4 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
http://www.nasa.gov/news/media/trans/obama_ksc_trans.html14 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://mobile.twitter.com/realdonaldtrump/status/11370510979551027206 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.nasaspaceflight.com/2018/09/nasa-lunar-gateway-plans/6 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.space.com/nasa-artemis-moon-landing-timeline-2021-budget.html28 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://arstechnica.com/science/2019/05/nasa-reveals-funding-needed-for-moon-program-says-it-will-be-named-artemis/27 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://bilimfili.com/artemis-programina-genel-bir-bakis/2 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://mobile.twitter.com/JimBridenstine/status/1255902514542718976 31 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://m.donanimhaber.com/newsampnew.aspx?id=12135119 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.nasa.gov/content/more-about-the-human-landing-system-program24 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://apnews.com/492e4260c4dc5ee43b6ab1e3de0dc798
https://www.bbc.co.uk/news/amp/science-environment-524655852 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://tr.m.wikipedia.org/wiki/Mars_to_Stay
https://www.nationalgeographic.com.au/space/buzz-aldrin-says-forget-the-moon-lets-go-to-mars.aspx28 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.businessinsider.com/buzz-aldrin-moon-should-be-launch-pad-for-mars-2018-6%3famp^[]

[NASA_OIG_2021-1] NASA Office of Inspector General (15 Kasım 2021). NASA's Management of the Artemis Missions (PDF). NASA. s. 21. 15 Kasım 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 18 Ocak 2023.

[Artemis_home20190519-2] Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası bu kaynaktan gelen kamu malı içermektedir: "NASA: Moon to Mars". nasa.gov. NASA. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.

[NASA-3] Artemis I Launch to the Moon (Official NASA Broadcast) - 16 Kasım 2022 (İngilizce), 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Kasım 2022

[nasa-20221108-4] . NASA. 8 Kasım 2022. 8 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2022.

[phys-20230307-5] . Phys.org. 7 Mart 2023. 7 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2023.

[nsf-20170406-6] Gebhardt, Chris (6 Nisan 2017). "NASA finally sets goals, missions for SLS — multi-step plan to Mars". NASASpaceFlight.com. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ağustos 2017.

[nasa20221117-7] NASA (17 Kasım 2022). . NASA. 31 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2023.

[verge20190718-8] Grush, Loren (18 Temmuz 2019). "NASA's daunting to-do list for sending people back to the Moon". The Verge. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2019.

[9] "Arşivlenmiş kopya". 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Haziran 2021.

[10] Berger, Eric (16 April 2021) https://arstechnica.com/science/2021/04/nasa-selects-spacex-as-its-sole-provider-for-a-lunar-lander/ 17 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

[11] Brown, Katherine (16 April 2021). https://www.nasa.gov/press-release/as-artemis-moves-forward-nasa-picks-spacex-to-land-next-americans-on-moon 16 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

[12] Clark, Stephen. "NASA's moon rocket rolls back to Vehicle Assembly Building for repairs" (İngilizce). 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Nisan 2022.

[sn-20230313-13] Foust, Jeff (13 Mart 2023). "NASA planning to spend up to $1 billion on space station deorbit module". SpaceNews. 12 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2023.

[14] "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 28 Aralık 2021.

[15] "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 10 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 28 Aralık 2021.

[16] Foust, Jeff (20 Ocak 2022). "NASA foresees gap in lunar landings after Artemis 3". SpaceNews. 1 Eylül 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2022.

[Foust_Aug2019-17] Foust, Jeff (18 Nisan 2019). "Independent report concludes 2033 human Mars mission is not feasible". SpaceNews. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2019.

[:1-18] Weitering, Hanneke (12 Şubat 2020). "NASA has a plan for yearly Artemis moon flights through 2030. The first one could fly in 2021". Space.com. 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Şubat 2020.