Azərbaycanca AzərbaycancaБеларускі БеларускіDansk DanskDeutsch DeutschEspañola EspañolaFrançais FrançaisIndonesia IndonesiaItaliana Italiana日本語 日本語Қазақ ҚазақLietuvos LietuvosNederlands NederlandsPortuguês PortuguêsРусский Русскийසිංහල සිංහලแบบไทย แบบไทยTürkçe TürkçeУкраїнська Українська中國人 中國人United State United StateAfrikaans Afrikaans
Destek
www.wikipedia.tr-tr.nina.az
  • Vikipedi

Demokratik geçiş bir ülkenin siyasi sisteminde otoriter bir rejimden demokratik bir sisteme doğru devam eden bir de

Demokratik geçiş

Demokratik geçiş
www.wikipedia.tr-tr.nina.azhttps://www.wikipedia.tr-tr.nina.az

Demokratik geçiş, bir ülkenin siyasi sisteminde otoriter bir rejimden demokratik bir sisteme doğru devam eden bir değişiklik sürecini tanımlar. Bu süreç, demokratikleşme olarak bilinir, süreç içerisinde politik değişiklikler demokratik bir yönde ilerler.Demokrasi dalgaları, büyük güçler arasındaki güç dağılımında ani değişikliklerle ilişkilendirilmiştir, bu da geniş kapsamlı içsel reformları tanıtmak için açılışlar ve teşvikler yaratmıştır.Hibrit rejimler daha fazla iç huzursuzluk yaşasa da, uzun yıllar boyunca geçiş aşamasında oldukları için istikrarlı olarak kabul edilebilirler.Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana, hibrit rejimler en yaygın hükûmet biçimi haline gelmiştir. Akademisyenler, demokratik kurumların göstermelik olma seviyesini irdeleyerek, demokratik gerilemeyle beraber, otoriterliğe geçiş sürecinde modern hibrit rejimlerin en yaygın hükûmet biçimi sonucuna varmıştır.

image
y. 2010 otokratlaşan ülkelerin (mavi) sayısı demokratikleşen ülkelerin (sarı) sayısından daha fazla.

Tanım

Otoriterleşme süreci

image
V-Dem Enstitüsü'ne göre, büyük ölçüde ve önemli ölçüde (2010–2020) otokratikleşen (kırmızı) veya demokratikleşen (mavi) ülkeler. Gri renkli ülkeler büyük ölçüde değişmedi.
Bu bölüm maddesinden bir pasajdır Demokratik gerileme.[değiştir]
image
Y. 2010'dan bu yana, (mavi) ülke sayısı demokratikleşenlerden (sarı) daha fazladır

Otokratikleşme olarak da adlandırılan demokratik gerileme, bir siyasi sistemin demokratik özelliklerinin azalmasıdır ve demokratikleşmenin tam tersidir. Demokrasi en popüler yönetim biçimidir ve 2020 yılında yapılan bir araştırmaya göre dünyadaki ulusların yarısından fazlası demokrasidir. Bu çalışmada 165 ülke incelenmiş ve bunların 98'inin demokrasi olduğu tespit edilmiştir. 2010'lardan bu yana dünya daha da otoriterleşti ve 2020'lere gelindiğinde dünya nüfusunun dörtte biri demokratik olarak gerileyen hibrit rejimler altında yaşıyor.

Demokratik gerilemenin öne sürülen nedenleri arasında demokrasiye yönelik halk desteğinin eksikliği, ekonomik eşitsizlik ve sosyal gerilimler, popülist veya kişiselci politikalar ve büyük güç politikalarından kaynaklanan dış etkiler yer almaktadır. Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana askeri darbeler yoluyla rejim değişikliği azalırken, daha incelikli gerileme biçimleri artmıştır. Yirminci yüzyılın sonlarındaki üçüncü demokratikleşme dalgası sırasında birçok yeni, zayıf kurumsallaşmış demokrasi kurulmuştur. Tam da bu rejimler demokratik gerilemeye karşı en savunmasız olanlardır. Üçüncü otokratikleşme dalgası, liberal demokrasilerin sayısının tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştığı 2010 yılından bu yana devam etmektedir.

Demokrasilerde demokratik gerileme, iktidarın barışçıl yollarla el değiştirmesi veya özgür ve adil seçimler gibi demokratik sistemi ayakta tutan siyasi kurumların devlet öncülüğünde zayıflamasından kaynaklanır. Bu siyasi unsurların gerilemenin başlamasına yol açtığı varsayılsa da demokrasinin temelini oluşturan bireysel hakların, özellikle de ifade özgürlüğünün ihlal edilmesi, demokratik sistemlerin zaman içindeki sağlığını, etkinliğini ve sürdürülebilirliğini sorgular. Ulusal krizler sırasında, demokratik gerilemenin kendine özgü riskleri vardır. Bu durum, liderlerin olağanüstü haller sırasında krizin ciddiyetiyle orantısız otokratik kurallar dayatması ya da durum düzeldikten sonra da bu kuralların yürürlükte kalması halinde ortaya çıkabilir.

Demokratikleşme

image
Soğuk Savaş sonrası ülkelerin demokratikleşmesini gösteren harita
Bu bölüm maddesinden bir pasajdır Demokratikleşme.[değiştir]
image
Soğuk Savaş sonrası ülkelerin demokratikleşmesini gösteren harita.

Demokratikleşme, daha demokratik bir siyasi rejime doğru demokratik bir geçişi ifade eder ve demokratik yönde gerçekleşen önemli siyasi değişiklikleri içerir. Demokratikleşme süreci, otoriter bir rejimden tam anlamıyla demokrasiye, otoriter bir siyasi sistemden yarı-demokrasiye veya hibrit bir siyasi sistemden demokratik bir siyasi sisteme geçişi içeren bir durum olabilir.

Sonuç konsolide olabilir veya demokratikleşme sık sık geri gidişlerle karşılaşabilir. Farklı demokratikleşme modelleri, bir ülkenin savaşa gitmesi veya ekonominin büyümesi gibi diğer siyasi olguları açıklamak için sıklıkla kullanılır.

Demokratikleşmenin gerçekleşmesi ve derecesi, ekonomik gelişme, tarihsel miraslar, sivil toplum ve uluslararası süreçler gibi çeşitli faktörlere bağlanmıştır. Demokratikleşmenin bazı açıklamaları, elitlerin demokratikleşmeyi yönlendirdiğini vurgularken, diğer açıklamalar ise tabandan yukarıya doğru süreçlere odaklanmaktadır.

Demokratikleşmenin zıttı olan süreç demokratik gerileme olarak bilinir.

Faktörler

Dekolonizasyon

Bu bölüm maddesinden bir pasajdır Dekolonizasyon.[değiştir]
Bu madde, uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Nisan 2020)

Dekolonizasyon; bir devletin, bir başka ülke halkı ve kurumları üzerindeki kontrolünü sona erdirmesi. Diğer bir deyişle sömürgeciliğin sonlandırılmasıdır. Politik ve kültürel anlamda gerçekleştirilebilir. Bu Kavram özellikle I. Dünya Savaşı'ndan önce kurulan sömürge imparatorluklarının parçalanması için kullanılır. Akademisyenler konuya ilişkin incelemelerinde özellikle bağımsızlık talep eden kolonilerdeki Creole Milliyetçiliği gibi halk hareketleri ve fikirler üzerinde yoğunlaşıyorlar. Ulusların kendi kaderlerini tayin etme hakkı Birleşmiş Milletler tarafından Dekolonizasyonun özü olarak tanımlanır.Birleşmiş Milletler'e bağlı Özel Dekolonizasyon Komitesi,Dekolonizayon Süreci içerisinde Kolonici ulusun süreci iptal gibi bir hakkı bulunmadığına ancak sürecin yönlendirilmesinde söz sahibi olabileceğine karar vermiştir. Buna örnek olarak:Hindistan'ın bölünmesi gösterilebilir. Bağımsız Devletler, bir bölge hakkında dekolonizasyon talep edebilse de bu orada yaşayan ulusun referandumuna bırakılır.

image
Birleşmiş Milletler Özel Dekolonizasyon Komitesine Üye Olan Devletler.

Dekolonizayon süreçleri Hindistan'da olduğu gibi pasif ve kansız bir biçimde, bağımsızlık yanlısı gruplar tarafından yürütülen Bağımsızlık savaşları ile veya uluslararası ortamda Birleşmiş Milletler tarafından yürütülen süreçler ile neticelenmiştir. Dekolonizasyonun ilk örneklerine Thukididis'in yazılarında rastlanmıştır. Modern anlamdaki ilk büyük çaplı dekolonizasyonlar ise İspanyol İmparatorluğu'nun 19.Yüzyılda dağılması ile gerçekleşmiştir. Bu olayların ardından I. Dünya Savaşı sonunda Alman İmparatorluğu, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu, Osmanlı İmparatorluğu, Rus İmparatorluğu; II. Dünya Savaşı sonu ve Soğuk Savaş'ın ilk yarısında Britanya İmparatorluğu, Fransız sömürge imparatorluğu, Hollanda İmparatorluğu, Belçika sömürge imparatorluğu, Japon İmparatorluğu, Portekiz İmparatorluğu, İtalyan İmparatorluğu; Soğuk Savaş sonunda ise Sovyetler Birliği(Rus İmparatorluğu'nun Ardılı) gibi Sömürge İmparatorlukları dağılmıştır.

Dekolonizasyon zaman zaman sömürge yönetimi altındaki Entelektüellerin desteği ile daha geniş kitlelere ulaşmıştır.

Günümüzde Hala Latin Amerika ve Afrika Bölgelerindeki ülkelerin De facto olarak Bağımlı bölge olduklarına yönelik doğruluğu kanıtlanamamış iddialar bulunmaktadır.

Hibrit rejim

Bu bölüm maddesinden bir pasajdır Hibrit rejim.[değiştir]

Hibrit rejim veya melez rejim genellikle otoriter bir rejimden demokratik bir rejime (ya da tam tersi) geçişin tamamlanamaması sonucunda ortaya çıkan karma bir siyasi sistem türüdür. Hibrit rejimler otokratik özelliklerle demokratik özelliklerin bir kombinasyonu olarak kategorize edilir ve aynı anda hem siyasi baskıları hem de düzenli seçimleri barındırabilir. Hibrit rejimler genellikle gibi bol doğal kaynaklara sahip gelişmekte olan ülkelerde görülür. Bu rejimler sivil huzursuzluklar yaşasa da on yıllar boyunca nispeten istikrarlı ve inatçı olabilirler.Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana hibrit rejimlerde bir artış olmuştur.

Hibrit rejim terimi, otokrasi ya da demokrasi ikilemine karşı çıkan siyasi rejimlere yönelik polimorfik bir görüşten kaynaklanmaktadır. Hibrit rejimlerin modern akademik analizi, demokratik kurumların dekoratif doğasına (seçimler iktidar değişikliğine yol açmaz, farklı medya yayınları hükûmetin bakış açısını yayınlar ve parlamentodaki muhalefet iktidar partisiyle aynı şekilde oy kullanır vb.) odaklanır ve buradan demokratik gerilemenin, otoriterliğe geçişin melez rejimlerin en yaygın temeli olduğu sonucuna varılır. Bazı akademisyenler ayrıca hibrit rejimlerin tam bir diktatörlüğü taklit edebileceğini iddia etmektedir.

Ölçüm

image
Küresel trend raporu Bertelsmann Dönüşüm Endeksi 2022
Bu bölüm maddesinden bir pasajdır Demokrasi Endeksi.[değiştir]
image
Tam demokrasi
  9.01–10
  8.01–9
 Kusurlu demokrasi
  7.01–8
  6.01–7
 Hibrit rejim
  5.01–6
  4.01–5
 Otoriter rejim
  3.01–4
  2.01–3
  1.01–2.00
  0.00–1.00
 Bilgi yok
  

Demokrasi Endeksi, The Economist'in araştırma bölümü Economist Intelligence Unit (EIU) tarafından derlenen bir dizindir. Endeks, 167 ülkede demokrasinin durumunu ölçmeyi ve beş temel kategoride derlemeyi amaçlamaktadır.

Norveç, 10 üzerinden 9.81 puan ile birinciyken, listenin sonunda 0.32 puan ile Afganistan yer almaktadır. "Tam Demokrasi", "Kusurlu Demokrasi" ve "Hibrit Rejim" demokrasi olarak nitelendirilmekte; "Otoriter Rejim" diktatörlük olarak değerlendirilmektedir.

Endeksteki beş temel kategori şunlardır:

  • Seçim süreci ve çoğulculuk
  • Sivil özgürlükler
  • Devlet fonksiyonları
  • Politik katılım
  • Politik kültür

Ayrıca bakınız

  • Otoriterlik karşıtlığı
  • Demokrasi türleri
  • Barışçıl iktidar geçişi
  • Radikal politika
  • Geçiş ekonomisi

Kaynakça

  1. ^ Huntington, Samuel P. (2009). "How Countries Democratize". Political Science Quarterly. [The Academy of Political Science, Wiley]. 124 (1): 31-69. doi:10.1002/j.1538-165X.2009.tb00641.x. ISSN 0032-3195. JSTOR 25655609. 21 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2023. 
  2. ^ Arugay, Aries A. (2021). "Democratic Transitions". The Palgrave Encyclopedia of Global Security Studies. Cham: Springer International Publishing. ss. 1-7. doi:10.1007/978-3-319-74336-3_190-1. ISBN . 
  3. ^ Munck, G.L. (2001). "Democratic Transitions". International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences. Elsevier. ss. 3425-3428. doi:10.1016/b0-08-043076-7/01135-9. ISBN . 
  4. ^ Cassani, Andrea; Tomini, Luca (2019). "Authoritarian resurgence: towards a unified analytical framework". Italian Political Science Review/Rivista Italiana di Scienza Politica. Cambridge University Press (CUP). 49 (2): 115-120. doi:10.1017/ipo.2019.14. hdl:2434/666535. ISSN 0048-8402. 
  5. ^ Gunitsky, Seva (2014). "From Shocks to Waves: Hegemonic Transitions and Democratization in the Twentieth Century". International Organization (İngilizce). 68 (3): 561-597. doi:10.1017/S0020818314000113. ISSN 0020-8183. 25 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Aralık 2023. 
  6. ^ Gunitsky, Seva (2017). Aftershocks. ISBN . 23 Şubat 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Aralık 2023. 
  7. ^ Sönmez, Hakan (30 Eylül 2020). "Democratic Backsliding or Stabilization?". Politikon: The IAPSS Journal of Political Science. International Association for Political Science Students. 46: 54-78. doi:10.22151/politikon.46.3 image. ISSN 2414-6633. 
  8. ^ Geddes, Barbara (1999). "What Do We Know About Democratization After Twenty Years?". Annual Review of Political Science. Annual Reviews. 2 (1): 115-144. doi:10.1146/annurev.polisci.2.1.115 image. ISSN 1094-2939. 
  9. ^ Törnberg, Anton (2018). "Combining transition studies and social movement theory: towards a new research agenda". Theory and Society. Springer Science and Business Media LLC. 47 (3): 381-408. doi:10.1007/s11186-018-9318-6 image. ISSN 0304-2421. 
  10. ^ Cook, Scott J; Savun, Burcu (2016). "New democracies and the risk of civil conflict". Journal of Peace Research. SAGE Publications. 53 (6): 745-757. doi:10.1177/0022343316660756. ISSN 0022-3433. 
  11. ^ Crocker, C.A.; Hampson, F.O.; Aall, P. (2016). Managing Conflict in a World Adrift. McGill-Queen's University Press. s. 156. ISBN . 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Nisan 2023. 
  12. ^ "Home - IDEA Global State of Democracy Report". International IDEA. 4 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Kasım 2022. 
  13. ^ Hameed, Dr. Muntasser Majeed (30 Haziran 2022). "Hybrid regimes: An Overview". IPRI Journal. Islamabad Policy Research Institute - IPRI. 22 (1): 1-24. doi:10.31945/iprij.220101 image. ISSN 1684-9787. 
  14. ^ Caballero-Anthony, M. (2009). Political Change, Democratic Transitions and Security in Southeast Asia. Routledge Security in Asia Pacific Series. Taylor & Francis. s. 7. ISBN . 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Nisan 2023. 
  15. ^ Leonardo Morlino; Dirk Berg-Schlosser; Bertrand Badie (6 Mart 2017). Political Science: A Global Perspective. SAGE. ss. 112-. ISBN . OCLC 1124515503. 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Aralık 2023. 
  16. ^ Brownlee, Jason (2009). "Portents of Pluralism: How Hybrid Regimes Affect Democratic Transitions". American Journal of Political Science. [Midwest Political Science Association, Wiley]. 53 (3): 515-532. doi:10.1111/j.1540-5907.2009.00384.x. ISSN 0092-5853. JSTOR 25548135. 27 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Nisan 2023. 
  17. ^ Skaaning, Svend-Erik (2020). "Waves of autocratization and democratization: a critical note on conceptualization and measurement" (PDF). Democratization. 27 (8): 1533-1542. doi:10.1080/13510347.2020.1799194. 6 Şubat 2023 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Mart 2023. 
  18. ^ Lührmann, Anna; Lindberg, Staffan I. (2019). "A third wave of autocratization is here: what is new about it?". Democratization. 26 (7): 1095-1113. doi:10.1080/13510347.2019.1582029. The decline of democratic regime attributes – autocratization 
  19. ^ Mietzner, Marcus (2021). "Sources of resistance to democratic decline: Indonesian civil society and its trials". Democratization. 28 (1): 161-178. doi:10.1080/13510347.2020.1796649. 
  20. ^ and Kaltwasser, Cristóbal Rovira (2017) Populism: a Very Short Introduction. New York: Oxford University Press. pp.86-96.
  21. ^ Laebens, Melis G.; Lührmann, Anna (2021). "What halts democratic erosion? The changing role of accountability". Democratization. 28 (5): 908-928. doi:10.1080/13510347.2021.1897109. 
  22. ^ Daly, Tom Gerald (2019). "Democratic Decay: Conceptualising an Emerging Research Field". Hague Journal on the Rule of Law. 11: 9-36. doi:10.1007/s40803-019-00086-2. 
  23. ^ Huq, Aziz Z (2021). "How (not) to explain a democratic recession". International Journal of Constitutional Law. 19 (2): 723-737. doi:10.1093/icon/moab058. 
  24. ^ Chull Shin, Doh (2021). "Democratic deconsolidation in East Asia: exploring system realignments in Japan, Korea, and Taiwan". Democratization. 28 (1): 142-160. doi:10.1080/13510347.2020.1826438. 
  25. ^ Walder, D.; Lust, E. (2018). "Unwelcome Change: Coming to Terms with Democratic Backsliding". Annual Review of Political Science. 21 (1): 93-113. doi:10.1146/annurev-polisci-050517-114628. Backsliding entails a deterioration of qualities associated with democratic governance, within any regime. In democratic regimes, it is a decline in the quality of democracy; in autocracies, it is a decline in democratic qualities of governance. 
  26. ^ a b "Home | IDEA Global State of Democracy Report". www.idea.int. 27 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mart 2023. 
  27. ^ Bermeo, Nancy (January 2016). "On Democratic Backsliding" (PDF). Journal of Democracy. 27 (1): 5-19. doi:10.1353/jod.2016.0012. ISSN 1086-3214. 29 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 26 Nisan 2019. 
  28. ^ a b Rocha Menocal, Alina; Fritz, Verena; Rakner, Lise (June 2008). "Hybrid regimes and the challenges of deepening and sustaining democracy in developing countries1". South African Journal of International Affairs (İngilizce). 15 (1): 29-40. doi:10.1080/10220460802217934. ISSN 1022-0461. 21 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ocak 2021. 
  29. ^ Maerz, Seraphine F.; Lührmann, Anna; Hellmeier, Sebastian; Grahn, Sandra; Lindberg, Staffan I. (18 Mayıs 2020). "State of the world 2019: autocratization surges – resistance grows". Democratization. 27 (6): 909-927. doi:10.1080/13510347.2020.1758670. ISSN 1351-0347. 
  30. ^ Boese, Vanessa A.; Lundstedt, Martin; Morrison, Kelly; Sato, Yuko; Lindberg, Staffan I. (2022). "State of the world 2021: autocratization changing its nature?". Democratization. 29 (6): 983-1013. doi:10.1080/13510347.2022.2069751. ISSN 1351-0347. 
  31. ^ Lindberg, Staffan I. "The Nature of Democratic Backsliding in Europe". Carnegie Europe (İngilizce). 13 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ocak 2021. 
  32. ^ . www.v-dem.net. V-Dem. 21 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021. 
  33. ^ Arugay, Aries A. (2021). "Democratic Transitions". The Palgrave Encyclopedia of Global Security Studies. Cham: Springer International Publishing. ss. 1-7. doi:10.1007/978-3-319-74336-3_190-1. ISBN . 
  34. ^ Abjorensen, N. (2019). Historical Dictionary of Democracy. Historical Dictionaries of Religions, Philosophies, and Movements Series. Rowman & Littlefield Publishers. s. 116. ISBN . 26 Mart 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Kasım 2022. 
  35. ^ Bogaards, Matthijs (2010). "Measures of Democratization: From Degree to Type to War". Political Research Quarterly. [University of Utah, Sage Publications, Inc.] 63 (2): 475-488. doi:10.1177/1065912909358578. ISSN 1065-9129. JSTOR 20721505. 21 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Mayıs 2023. 
  36. ^ Schmitz, Hans Peter (2004). "Domestic and Transnational Perspectives on Democratization". International Studies Review. [International Studies Association, Wiley]. 6 (3): 403-426. doi:10.1111/j.1521-9488.2004.00423.x. ISSN 1521-9488. JSTOR 3699697. 22 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Mayıs 2023. 
  37. ^ Hack, Karl (2008). International Encyclopedia of the Social Sciences. Detroit: Macmillan Reference USA. pp. 255–257. ISBN 978-0-02-865965-7.
  38. ^ John Lynch, ed. Latin American Revolutions, 1808-1826: Old and New World Origins (1995)
  39. ^ "Residual Colonialism In The 21St Century". United Nations University. Retrieved 2019-10-18. The decolonization agenda championed by the United Nations is not based exclusively on independence. There are three other ways in which an NSGT can exercise self-determination and reach a full measure of self-government (all of them equally legitimate): integration within the administering power, free association with the administering power, or some other mutually agreed upon option for self-rule. [...] It is the exercise of the human right of self-determination, rather than independence per se, that the United Nations has continued to push for
  40. ^ Adopted by General Assembly resolution 1514 (XV) (14 December 1960). "Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples". The United Nations and Decolonisation
  41. ^ Roy, Audrey Jane (2001). Sovereignty and Decolonization: Realizing Indigenous Self-Determinationn at the United Nations and in Canada (Thesis). University of Victoria. Retrieved 2019-10-19.
  42. ^ Strayer, Robert (2001). "Decolonization, Democratization, and Communist Reform: The Soviet Collapse in Comparative Perspective" (PDF). Journal of World History. 12 (2): 375–406. doi:10.1353/jwh.2001.0042. JSTOR 20078913. Archived from the original (PDF) on 2015-02-24.
  43. ^ Prasad, Pushkala (2005). Crafting Qualitative Research: Working in the Postpositivist Traditions. London: Routledge. ISBN 9781317473695. OCLC 904046323.
  44. ^ Sabrin, Mohammed (2013). "Exploring the intellectual foundations of Egyptian national education" (PDF). hdl:10724/28885.
  45. ^ Mignolo, Walter D. (2011). The Darker Side of Western Modernity: Global Futures, Decolonial Options. Durham: Duke University Press. ISBN 9780822350606. OCLC 700406652.
  46. ^ "Decoloniality". GLOBAL SOCIAL THEORY. Retrieved 2019-10-15.
  47. ^ Hodgkinson, Dan; Melchiorre, Luke. "Africa's student movements: history sheds light on modern activism". The Conversation. Retrieved 2019-10-15.
  48. ^ Plattner, Marc F. (31 Aralık 1969). "Is Democracy in Decline?". kipdf.com. 6 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Aralık 2022. 
  49. ^ a b "Hybrid Concepts and the Concept of Hybridity". European Consortium for Political Research. 7 Eylül 2019. 6 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Kasım 2022. 
  50. ^ Urribarri, Raul A. Sanchez (2011). "Courts between Democracy and Hybrid Authoritarianism: Evidence from the Venezuelan Supreme Court". Law & Social Inquiry. Wiley. 36 (4): 854-884. doi:10.1111/j.1747-4469.2011.01253.x. ISSN 0897-6546. JSTOR 41349660. 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. 
  51. ^ Göbel, Christian (2011). "Semiauthoritarianism". 21st Century Political Science: A Reference Handbook. 2455 Teller Road, Thousand Oaks California 91320 United States: SAGE Publications, Inc. ss. 258-266. doi:10.4135/9781412979351.n31. ISBN . 
  52. ^ Tlemcani, Rachid (29 Mayıs 2007). "Electoral Authoritarianism". Carnegie Endowment for International Peace. 6 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. 
  53. ^ "What is Hybrid Democracy?". Digital Society School. 19 Mayıs 2022. 5 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. 
  54. ^ a b Zinecker, Heidrun (2009). "Regime-Hybridity in Developing Countries: Achievements and Limitations of New Research on Transitions". International Studies Review. [Oxford University Press, Wiley, The International Studies Association]. 11 (2): 302-331. doi:10.1111/j.1468-2486.2009.00850.x. ISSN 1521-9488. JSTOR 40389063. 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Kasım 2022. 
  55. ^ "Index". Dem-Dec. 23 Eylül 2017. 21 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Kasım 2022. 
  56. ^ Ekman, Joakim (2009). "Political Participation and Regime Stability: A Framework for Analyzing Hybrid Regimes". International Political Science Review. SAGE Publications. 30 (1): 7-31. doi:10.1177/0192512108097054. ISSN 0192-5121. 
  57. ^ "Why Parties and Elections in Dictatorships?". How Dictatorships Work. Cambridge University Press. 2018. ss. 129-153. doi:10.1017/9781316336182.006. ISBN . 
  58. ^ Riaz, Ali (2019). "What Is a Hybrid Regime?". Voting in a Hybrid Regime. Politics of South Asia. Singapore: Springer Singapore. ss. 9-19. doi:10.1007/978-981-13-7956-7_2. ISBN . ISSN 2523-8345. 
  59. ^ Schmotz, Alexander (13 Şubat 2019). "Hybrid Regimes". The Handbook of Political, Social, and Economic Transformation. Oxford University Press. ss. 521-525. doi:10.1093/oso/9780198829911.003.0053. ISBN . 
  60. ^ Morlino, Leonardo (1 Kasım 2011). "Are There Hybrid Regimes?". Changes for DemocracyActors, Structures, Processes. Oxford University Press. ss. 48-69. doi:10.1093/acprof:oso/9780199572533.003.0004. ISBN . 
  61. ^ Подлесный, Д. В. (2016). Политология: Учебное пособие [Political Science: Textbook] (Rusça). Kharkiv: ХГУ НУА. ss. 62-65/164. 22 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ağustos 2019. 
  62. ^ Schulmann, Ekaterina. "Царство политической имитации" [The kingdom of political imitation]. vedomosti.ru. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ağustos 2019. 
  63. ^ Croissant, A.; Kailitz, S.; Koellner, P.; Wurster, S. (2015). Comparing autocracies in the early Twenty-first Century: Volume 1: Unpacking Autocracies - Explaining Similarity and Difference. Taylor & Francis. s. 212. ISBN . 9 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2022. 
  64. ^ Carothers, Christopher (2018). "The Surprising Instability of Competitive Authoritarianism". Journal of Democracy. 29 (4): 129-135. doi:10.1353/jod.2018.0068. ISSN 1086-3214. 
  65. ^ Levitsky, Steven; Way, Lucan (2002). "The Rise of Competitive Authoritarianism". Journal of Democracy. Project Muse. 13 (2): 51-65. doi:10.1353/jod.2002.0026. ISSN 1086-3214. 
  66. ^ "Competitive Authoritarianism: Hybrid Regimes After the Cold War". Department of Political Science. 6 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. 
  67. ^ "Hybrid Regimes". obo. 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Nisan 2023. 
  68. ^ Mufti, Mariam (22 Haziran 2018). "What Do We Know about Hybrid Regimes after Two Decades of Scholarship?". Politics and Governance. Cogitatio. 6 (2): 112-119. doi:10.17645/pag.v6i2.1400. ISSN 2183-2463. 
  69. ^ "Home - IDEA Global State of Democracy Report". International IDEA. 4 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Kasım 2022. 
  70. ^ Hameed, Dr. Muntasser Majeed (30 Haziran 2022). "Hybrid regimes: An Overview". IPRI Journal. Islamabad Policy Research Institute - IPRI. 22 (1): 1-24. doi:10.31945/iprij.220101. ISSN 1684-9787. 
  71. ^ Schedler, Andreas (1 Ağustos 2013). "Shaping the Authoritarian Arena". The Politics of Uncertainty. Oxford University Press. ss. 54-75. doi:10.1093/acprof:oso/9780199680320.003.0003. ISBN . 
  72. ^ Brooker, P. (2013). Non-Democratic Regimes. Comparative Government and Politics. Bloomsbury Publishing. s. 222. ISBN . 9 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2022. 
  73. ^ "Global Dashboard". BTI 2022. 20 Eylül 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2023. 
  74. ^ (PDF). EIU.com. 30 Mart 2023 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2023. 

Daha fazlası için

  • Coale, Ansley J. (1989). "Demographic Transition". Social Economics. London: Palgrave Macmillan UK. ss. 16-23. doi:10.1007/978-1-349-19806-1_4. ISBN . 
  • Croissant, A.; Haynes, J. (2015). Twenty Years of Studying Democratization: Vol 1: Democratic Transition and Consolidation. Taylor & Francis. ISBN . 
  • Epstein, David L.; Bates, Robert; Goldstone, Jack; Kristensen, Ida; O'Halloran, Sharyn (2006). "Democratic Transitions". American Journal of Political Science. [Midwest Political Science Association, Wiley]. 50 (3): 551-569. doi:10.1111/j.1540-5907.2006.00201.x. ISSN 0092-5853. JSTOR 3694234. 
  • Haggard, Stephan; Kaufman, Robert R. (2012). "Inequality and Regime Change: Democratic Transitions and the Stability of Democratic Rule". The American Political Science Review. [American Political Science Association, Cambridge University Press]. 106 (3): 495-516. doi:10.1017/S0003055412000287. ISSN 0003-0554. JSTOR 23275430. 
  • Glaser, E. (2018). Anti-Politics: On the Demonization of Ideology, Authority and the State. Watkins Media. ISBN . 
  • Huntington, S.P. (2012). The Third Wave: Democratization in the Late 20th Century. The Julian J. Rothbaum Distinguished Lecture Series. University of Oklahoma Press. ISBN . 
  • Kirk, Dudley (1996). "Demographic Transition Theory". Population Studies. Informa UK Limited. 50 (3): 361-387. doi:10.1080/0032472031000149536. ISSN 0032-4728. (PMID) 11618374. 
  • Stoner, K.; McFaul, M. (2013). Transitions to Democracy: A Comparative Perspective. Transitions to Democracy. Johns Hopkins University Press. ISBN . 
  1. ^ Diğer isimler arasında de-demokratikleşme, demokratik erozyon, demokratik çürüme, demokratik durgunluk ve demokratik dekonsolidasyon sayılabilir.
  2. ^ Akademisyenler tam otokrasiler ile tam demokrasiler arasındaki "gri bölgeleri" kapsayacak şekilde rekabetçi otoriterlik, yarı-otoriterlik, melez otoriterlik, seçimsel otoriterlik, liberal otokrasi, delegatif demokrasi, illiberal demokrasi, güdümlü demokrasi, yarı demokrasi, eksik demokrasi, , melez demokrasi gibi çeşitli terimler kullanmaktadırlar.
  3. ^ a b c d "Bazı akademisyenler eksik demokrasilerin ve eksik otokrasilerin hibrit rejim örnekleri olarak görülebileceğini savunurken, diğerleri hibrit rejimlerin hem demokratik hem de otokratik rejimlerin özelliklerini bir araya getirdiğini savunmaktadırlar." Akademisyenler ayrıca bu rejimlerin geçiş sürecinde mi yoksa özünde istikrarlı bir siyasi sistem mi olduğunu tartışmaktadırlar.

Dış bağlantılar

  • Demokrasi verileri: Araştırmacılar demokrasiyi nasıl ölçüyor? - Verilerdeki Dünyamız
  • Demokratik Geçiş yayınları - Jstor

wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar

Demokratik gecis bir ulkenin siyasi sisteminde otoriter bir rejimden demokratik bir sisteme dogru devam eden bir degisiklik surecini tanimlar Bu surec demokratiklesme olarak bilinir surec icerisinde politik degisiklikler demokratik bir yonde ilerler Demokrasi dalgalari buyuk gucler arasindaki guc dagiliminda ani degisikliklerle iliskilendirilmistir bu da genis kapsamli icsel reformlari tanitmak icin acilislar ve tesvikler yaratmistir Hibrit rejimler daha fazla ic huzursuzluk yasasa da uzun yillar boyunca gecis asamasinda olduklari icin istikrarli olarak kabul edilebilirler Soguk Savas in sona ermesinden bu yana hibrit rejimler en yaygin hukumet bicimi haline gelmistir Akademisyenler demokratik kurumlarin gostermelik olma seviyesini irdeleyerek demokratik gerilemeyle beraber otoriterlige gecis surecinde modern hibrit rejimlerin en yaygin hukumet bicimi sonucuna varmistir y 2010 otokratlasan ulkelerin mavi sayisi demokratiklesen ulkelerin sari sayisindan daha fazla TanimOtoriterlesme sureci V Dem Enstitusu ne gore buyuk olcude ve onemli olcude 2010 2020 otokratiklesen kirmizi veya demokratiklesen mavi ulkeler Gri renkli ulkeler buyuk olcude degismedi Bu bolum maddesinden bir pasajdir Demokratik gerileme degistir Y 2010 dan bu yana mavi ulke sayisi demokratiklesenlerden sari daha fazladir Otokratiklesme olarak da adlandirilan demokratik gerileme bir siyasi sistemin demokratik ozelliklerinin azalmasidir ve demokratiklesmenin tam tersidir Demokrasi en populer yonetim bicimidir ve 2020 yilinda yapilan bir arastirmaya gore dunyadaki uluslarin yarisindan fazlasi demokrasidir Bu calismada 165 ulke incelenmis ve bunlarin 98 inin demokrasi oldugu tespit edilmistir 2010 lardan bu yana dunya daha da otoriterlesti ve 2020 lere gelindiginde dunya nufusunun dortte biri demokratik olarak gerileyen hibrit rejimler altinda yasiyor Demokratik gerilemenin one surulen nedenleri arasinda demokrasiye yonelik halk desteginin eksikligi ekonomik esitsizlik ve sosyal gerilimler populist veya kisiselci politikalar ve buyuk guc politikalarindan kaynaklanan dis etkiler yer almaktadir Soguk Savas in sona ermesinden bu yana askeri darbeler yoluyla rejim degisikligi azalirken daha incelikli gerileme bicimleri artmistir Yirminci yuzyilin sonlarindaki ucuncu demokratiklesme dalgasi sirasinda bircok yeni zayif kurumsallasmis demokrasi kurulmustur Tam da bu rejimler demokratik gerilemeye karsi en savunmasiz olanlardir Ucuncu otokratiklesme dalgasi liberal demokrasilerin sayisinin tum zamanlarin en yuksek seviyesine ulastigi 2010 yilindan bu yana devam etmektedir Demokrasilerde demokratik gerileme iktidarin bariscil yollarla el degistirmesi veya ozgur ve adil secimler gibi demokratik sistemi ayakta tutan siyasi kurumlarin devlet onculugunde zayiflamasindan kaynaklanir Bu siyasi unsurlarin gerilemenin baslamasina yol actigi varsayilsa da demokrasinin temelini olusturan bireysel haklarin ozellikle de ifade ozgurlugunun ihlal edilmesi demokratik sistemlerin zaman icindeki sagligini etkinligini ve surdurulebilirligini sorgular Ulusal krizler sirasinda demokratik gerilemenin kendine ozgu riskleri vardir Bu durum liderlerin olaganustu haller sirasinda krizin ciddiyetiyle orantisiz otokratik kurallar dayatmasi ya da durum duzeldikten sonra da bu kurallarin yururlukte kalmasi halinde ortaya cikabilir Demokratiklesme Soguk Savas sonrasi ulkelerin demokratiklesmesini gosteren haritaBu bolum maddesinden bir pasajdir Demokratiklesme degistir Soguk Savas sonrasi ulkelerin demokratiklesmesini gosteren harita Demokratiklesme daha demokratik bir siyasi rejime dogru demokratik bir gecisi ifade eder ve demokratik yonde gerceklesen onemli siyasi degisiklikleri icerir Demokratiklesme sureci otoriter bir rejimden tam anlamiyla demokrasiye otoriter bir siyasi sistemden yari demokrasiye veya hibrit bir siyasi sistemden demokratik bir siyasi sisteme gecisi iceren bir durum olabilir Sonuc konsolide olabilir veya demokratiklesme sik sik geri gidislerle karsilasabilir Farkli demokratiklesme modelleri bir ulkenin savasa gitmesi veya ekonominin buyumesi gibi diger siyasi olgulari aciklamak icin siklikla kullanilir Demokratiklesmenin gerceklesmesi ve derecesi ekonomik gelisme tarihsel miraslar sivil toplum ve uluslararasi surecler gibi cesitli faktorlere baglanmistir Demokratiklesmenin bazi aciklamalari elitlerin demokratiklesmeyi yonlendirdigini vurgularken diger aciklamalar ise tabandan yukariya dogru sureclere odaklanmaktadir Demokratiklesmenin zitti olan surec demokratik gerileme olarak bilinir FaktorlerDekolonizasyon Bu bolum maddesinden bir pasajdir Dekolonizasyon degistir Bu madde Vikipedi bicem el kitabina uygun degildir Maddeyi Vikipedi standartlarina uygun bicimde duzenleyerek Vikipedi ye katkida bulunabilirsiniz Gerekli duzenleme yapilmadan bu sablon kaldirilmamalidir Nisan 2020 Dekolonizasyon bir devletin bir baska ulke halki ve kurumlari uzerindeki kontrolunu sona erdirmesi Diger bir deyisle somurgeciligin sonlandirilmasidir Politik ve kulturel anlamda gerceklestirilebilir Bu Kavram ozellikle I Dunya Savasi ndan once kurulan somurge imparatorluklarinin parcalanmasi icin kullanilir Akademisyenler konuya iliskin incelemelerinde ozellikle bagimsizlik talep eden kolonilerdeki Creole Milliyetciligi gibi halk hareketleri ve fikirler uzerinde yogunlasiyorlar Uluslarin kendi kaderlerini tayin etme hakki Birlesmis Milletler tarafindan Dekolonizasyonun ozu olarak tanimlanir Birlesmis Milletler e bagli Ozel Dekolonizasyon Komitesi Dekolonizayon Sureci icerisinde Kolonici ulusun sureci iptal gibi bir hakki bulunmadigina ancak surecin yonlendirilmesinde soz sahibi olabilecegine karar vermistir Buna ornek olarak Hindistan in bolunmesi gosterilebilir Bagimsiz Devletler bir bolge hakkinda dekolonizasyon talep edebilse de bu orada yasayan ulusun referandumuna birakilir Birlesmis Milletler Ozel Dekolonizasyon Komitesine Uye Olan Devletler Dekolonizayon surecleri Hindistan da oldugu gibi pasif ve kansiz bir bicimde bagimsizlik yanlisi gruplar tarafindan yurutulen Bagimsizlik savaslari ile veya uluslararasi ortamda Birlesmis Milletler tarafindan yurutulen surecler ile neticelenmistir Dekolonizasyonun ilk orneklerine Thukididis in yazilarinda rastlanmistir Modern anlamdaki ilk buyuk capli dekolonizasyonlar ise Ispanyol Imparatorlugu nun 19 Yuzyilda dagilmasi ile gerceklesmistir Bu olaylarin ardindan I Dunya Savasi sonunda Alman Imparatorlugu Avusturya Macaristan Imparatorlugu Osmanli Imparatorlugu Rus Imparatorlugu II Dunya Savasi sonu ve Soguk Savas in ilk yarisinda Britanya Imparatorlugu Fransiz somurge imparatorlugu Hollanda Imparatorlugu Belcika somurge imparatorlugu Japon Imparatorlugu Portekiz Imparatorlugu Italyan Imparatorlugu Soguk Savas sonunda ise Sovyetler Birligi Rus Imparatorlugu nun Ardili gibi Somurge Imparatorluklari dagilmistir Dekolonizasyon zaman zaman somurge yonetimi altindaki Entelektuellerin destegi ile daha genis kitlelere ulasmistir Gunumuzde Hala Latin Amerika ve Afrika Bolgelerindeki ulkelerin De facto olarak Bagimli bolge olduklarina yonelik dogrulugu kanitlanamamis iddialar bulunmaktadir Hibrit rejim Bu bolum maddesinden bir pasajdir Hibrit rejim degistir Hibrit rejim veya melez rejim genellikle otoriter bir rejimden demokratik bir rejime ya da tam tersi gecisin tamamlanamamasi sonucunda ortaya cikan karma bir siyasi sistem turudur Hibrit rejimler otokratik ozelliklerle demokratik ozelliklerin bir kombinasyonu olarak kategorize edilir ve ayni anda hem siyasi baskilari hem de duzenli secimleri barindirabilir Hibrit rejimler genellikle gibi bol dogal kaynaklara sahip gelismekte olan ulkelerde gorulur Bu rejimler sivil huzursuzluklar yasasa da on yillar boyunca nispeten istikrarli ve inatci olabilirler Soguk Savas in sona ermesinden bu yana hibrit rejimlerde bir artis olmustur Hibrit rejim terimi otokrasi ya da demokrasi ikilemine karsi cikan siyasi rejimlere yonelik polimorfik bir gorusten kaynaklanmaktadir Hibrit rejimlerin modern akademik analizi demokratik kurumlarin dekoratif dogasina secimler iktidar degisikligine yol acmaz farkli medya yayinlari hukumetin bakis acisini yayinlar ve parlamentodaki muhalefet iktidar partisiyle ayni sekilde oy kullanir vb odaklanir ve buradan demokratik gerilemenin otoriterlige gecisin melez rejimlerin en yaygin temeli oldugu sonucuna varilir Bazi akademisyenler ayrica hibrit rejimlerin tam bir diktatorlugu taklit edebilecegini iddia etmektedir OlcumKuresel trend raporu Bertelsmann Donusum Endeksi 2022Bu bolum maddesinden bir pasajdir Demokrasi Endeksi degistir Tam demokrasi 9 01 10 8 01 9 Kusurlu demokrasi 7 01 8 6 01 7 Hibrit rejim 5 01 6 4 01 5 Otoriter rejim 3 01 4 2 01 3 1 01 2 00 0 00 1 00 Bilgi yok Demokrasi Endeksi The Economist in arastirma bolumu Economist Intelligence Unit EIU tarafindan derlenen bir dizindir Endeks 167 ulkede demokrasinin durumunu olcmeyi ve bes temel kategoride derlemeyi amaclamaktadir Norvec 10 uzerinden 9 81 puan ile birinciyken listenin sonunda 0 32 puan ile Afganistan yer almaktadir Tam Demokrasi Kusurlu Demokrasi ve Hibrit Rejim demokrasi olarak nitelendirilmekte Otoriter Rejim diktatorluk olarak degerlendirilmektedir Endeksteki bes temel kategori sunlardir Secim sureci ve cogulculuk Sivil ozgurlukler Devlet fonksiyonlari Politik katilim Politik kulturAyrica bakinizOtoriterlik karsitligi Demokrasi turleri Bariscil iktidar gecisi Radikal politika Gecis ekonomisiKaynakca Huntington Samuel P 2009 How Countries Democratize Political Science Quarterly The Academy of Political Science Wiley 124 1 31 69 doi 10 1002 j 1538 165X 2009 tb00641 x ISSN 0032 3195 JSTOR 25655609 21 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Nisan 2023 Arugay Aries A 2021 Democratic Transitions The Palgrave Encyclopedia of Global Security Studies Cham Springer International Publishing ss 1 7 doi 10 1007 978 3 319 74336 3 190 1 ISBN 978 3 319 74336 3 Munck G L 2001 Democratic Transitions International Encyclopedia of the Social amp Behavioral Sciences Elsevier ss 3425 3428 doi 10 1016 b0 08 043076 7 01135 9 ISBN 9780080430768 Cassani Andrea Tomini Luca 2019 Authoritarian resurgence towards a unified analytical framework Italian Political Science Review Rivista Italiana di Scienza Politica Cambridge University Press CUP 49 2 115 120 doi 10 1017 ipo 2019 14 hdl 2434 666535 ISSN 0048 8402 Gunitsky Seva 2014 From Shocks to Waves Hegemonic Transitions and Democratization in the Twentieth Century International Organization Ingilizce 68 3 561 597 doi 10 1017 S0020818314000113 ISSN 0020 8183 25 Mart 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Aralik 2023 Gunitsky Seva 2017 Aftershocks ISBN 978 0 691 17233 0 23 Subat 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Aralik 2023 Sonmez Hakan 30 Eylul 2020 Democratic Backsliding or Stabilization Politikon The IAPSS Journal of Political Science International Association for Political Science Students 46 54 78 doi 10 22151 politikon 46 3 ISSN 2414 6633 Geddes Barbara 1999 What Do We Know About Democratization After Twenty Years Annual Review of Political Science Annual Reviews 2 1 115 144 doi 10 1146 annurev polisci 2 1 115 ISSN 1094 2939 Tornberg Anton 2018 Combining transition studies and social movement theory towards a new research agenda Theory and Society Springer Science and Business Media LLC 47 3 381 408 doi 10 1007 s11186 018 9318 6 ISSN 0304 2421 Cook Scott J Savun Burcu 2016 New democracies and the risk of civil conflict Journal of Peace Research SAGE Publications 53 6 745 757 doi 10 1177 0022343316660756 ISSN 0022 3433 Crocker C A Hampson F O Aall P 2016 Managing Conflict in a World Adrift McGill Queen s University Press s 156 ISBN 978 1 928096 48 1 13 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Nisan 2023 Home IDEA Global State of Democracy Report International IDEA 4 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Kasim 2022 Hameed Dr Muntasser Majeed 30 Haziran 2022 Hybrid regimes An Overview IPRI Journal Islamabad Policy Research Institute IPRI 22 1 1 24 doi 10 31945 iprij 220101 ISSN 1684 9787 Caballero Anthony M 2009 Political Change Democratic Transitions and Security in Southeast Asia Routledge Security in Asia Pacific Series Taylor amp Francis s 7 ISBN 978 1 135 26840 4 8 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Nisan 2023 Leonardo Morlino Dirk Berg Schlosser Bertrand Badie 6 Mart 2017 Political Science A Global Perspective SAGE ss 112 ISBN 978 1 5264 1303 1 OCLC 1124515503 16 Kasim 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Aralik 2023 Brownlee Jason 2009 Portents of Pluralism How Hybrid Regimes Affect Democratic Transitions American Journal of Political Science Midwest Political Science Association Wiley 53 3 515 532 doi 10 1111 j 1540 5907 2009 00384 x ISSN 0092 5853 JSTOR 25548135 27 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Nisan 2023 Skaaning Svend Erik 2020 Waves of autocratization and democratization a critical note on conceptualization and measurement PDF Democratization 27 8 1533 1542 doi 10 1080 13510347 2020 1799194 6 Subat 2023 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 8 Mart 2023 Luhrmann Anna Lindberg Staffan I 2019 A third wave of autocratization is here what is new about it Democratization 26 7 1095 1113 doi 10 1080 13510347 2019 1582029 The decline of democratic regime attributes autocratization Mietzner Marcus 2021 Sources of resistance to democratic decline Indonesian civil society and its trials Democratization 28 1 161 178 doi 10 1080 13510347 2020 1796649 and Kaltwasser Cristobal Rovira 2017 Populism a Very Short Introduction New York Oxford University Press pp 86 96 978 0 19 023487 4 Laebens Melis G Luhrmann Anna 2021 What halts democratic erosion The changing role of accountability Democratization 28 5 908 928 doi 10 1080 13510347 2021 1897109 Daly Tom Gerald 2019 Democratic Decay Conceptualising an Emerging Research Field Hague Journal on the Rule of Law 11 9 36 doi 10 1007 s40803 019 00086 2 Huq Aziz Z 2021 How not to explain a democratic recession International Journal of Constitutional Law 19 2 723 737 doi 10 1093 icon moab058 Chull Shin Doh 2021 Democratic deconsolidation in East Asia exploring system realignments in Japan Korea and Taiwan Democratization 28 1 142 160 doi 10 1080 13510347 2020 1826438 Walder D Lust E 2018 Unwelcome Change Coming to Terms with Democratic Backsliding Annual Review of Political Science 21 1 93 113 doi 10 1146 annurev polisci 050517 114628 Backsliding entails a deterioration of qualities associated with democratic governance within any regime In democratic regimes it is a decline in the quality of democracy in autocracies it is a decline in democratic qualities of governance a b Home IDEA Global State of Democracy Report www idea int 27 Aralik 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Mart 2023 Bermeo Nancy January 2016 On Democratic Backsliding PDF Journal of Democracy 27 1 5 19 doi 10 1353 jod 2016 0012 ISSN 1086 3214 29 Mart 2021 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 26 Nisan 2019 a b Rocha Menocal Alina Fritz Verena Rakner Lise June 2008 Hybrid regimes and the challenges of deepening and sustaining democracy in developing countries1 South African Journal of International Affairs Ingilizce 15 1 29 40 doi 10 1080 10220460802217934 ISSN 1022 0461 21 Ocak 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Ocak 2021 Maerz Seraphine F Luhrmann Anna Hellmeier Sebastian Grahn Sandra Lindberg Staffan I 18 Mayis 2020 State of the world 2019 autocratization surges resistance grows Democratization 27 6 909 927 doi 10 1080 13510347 2020 1758670 ISSN 1351 0347 Boese Vanessa A Lundstedt Martin Morrison Kelly Sato Yuko Lindberg Staffan I 2022 State of the world 2021 autocratization changing its nature Democratization 29 6 983 1013 doi 10 1080 13510347 2022 2069751 ISSN 1351 0347 Lindberg Staffan I The Nature of Democratic Backsliding in Europe Carnegie Europe Ingilizce 13 Nisan 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Ocak 2021 www v dem net V Dem 21 Aralik 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 23 Ocak 2021 Arugay Aries A 2021 Democratic Transitions The Palgrave Encyclopedia of Global Security Studies Cham Springer International Publishing ss 1 7 doi 10 1007 978 3 319 74336 3 190 1 ISBN 978 3 319 74336 3 Abjorensen N 2019 Historical Dictionary of Democracy Historical Dictionaries of Religions Philosophies and Movements Series Rowman amp Littlefield Publishers s 116 ISBN 978 1 5381 2074 3 26 Mart 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Kasim 2022 Bogaards Matthijs 2010 Measures of Democratization From Degree to Type to War Political Research Quarterly University of Utah Sage Publications Inc 63 2 475 488 doi 10 1177 1065912909358578 ISSN 1065 9129 JSTOR 20721505 21 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Mayis 2023 Schmitz Hans Peter 2004 Domestic and Transnational Perspectives on Democratization International Studies Review International Studies Association Wiley 6 3 403 426 doi 10 1111 j 1521 9488 2004 00423 x ISSN 1521 9488 JSTOR 3699697 22 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Mayis 2023 Hack Karl 2008 International Encyclopedia of the Social Sciences Detroit Macmillan Reference USA pp 255 257 ISBN 978 0 02 865965 7 John Lynch ed Latin American Revolutions 1808 1826 Old and New World Origins 1995 Residual Colonialism In The 21St Century United Nations University Retrieved 2019 10 18 The decolonization agenda championed by the United Nations is not based exclusively on independence There are three other ways in which an NSGT can exercise self determination and reach a full measure of self government all of them equally legitimate integration within the administering power free association with the administering power or some other mutually agreed upon option for self rule It is the exercise of the human right of self determination rather than independence per se that the United Nations has continued to push for Adopted by General Assembly resolution 1514 XV 14 December 1960 Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples The United Nations and Decolonisation Roy Audrey Jane 2001 Sovereignty and Decolonization Realizing Indigenous Self Determinationn at the United Nations and in Canada Thesis University of Victoria Retrieved 2019 10 19 Strayer Robert 2001 Decolonization Democratization and Communist Reform The Soviet Collapse in Comparative Perspective PDF Journal of World History 12 2 375 406 doi 10 1353 jwh 2001 0042 JSTOR 20078913 Archived from the original PDF on 2015 02 24 Prasad Pushkala 2005 Crafting Qualitative Research Working in the Postpositivist Traditions London Routledge ISBN 9781317473695 OCLC 904046323 Sabrin Mohammed 2013 Exploring the intellectual foundations of Egyptian national education PDF hdl 10724 28885 Mignolo Walter D 2011 The Darker Side of Western Modernity Global Futures Decolonial Options Durham Duke University Press ISBN 9780822350606 OCLC 700406652 Decoloniality GLOBAL SOCIAL THEORY Retrieved 2019 10 15 Hodgkinson Dan Melchiorre Luke Africa s student movements history sheds light on modern activism The Conversation Retrieved 2019 10 15 Plattner Marc F 31 Aralik 1969 Is Democracy in Decline kipdf com 6 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Aralik 2022 a b Hybrid Concepts and the Concept of Hybridity European Consortium for Political Research 7 Eylul 2019 6 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Kasim 2022 Urribarri Raul A Sanchez 2011 Courts between Democracy and Hybrid Authoritarianism Evidence from the Venezuelan Supreme Court Law amp Social Inquiry Wiley 36 4 854 884 doi 10 1111 j 1747 4469 2011 01253 x ISSN 0897 6546 JSTOR 41349660 16 Kasim 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Kasim 2022 Gobel Christian 2011 Semiauthoritarianism 21st Century Political Science A Reference Handbook 2455 Teller Road Thousand Oaks California 91320 United States SAGE Publications Inc ss 258 266 doi 10 4135 9781412979351 n31 ISBN 9781412969017 Tlemcani Rachid 29 Mayis 2007 Electoral Authoritarianism Carnegie Endowment for International Peace 6 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Kasim 2022 What is Hybrid Democracy Digital Society School 19 Mayis 2022 5 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Kasim 2022 a b Zinecker Heidrun 2009 Regime Hybridity in Developing Countries Achievements and Limitations of New Research on Transitions International Studies Review Oxford University Press Wiley The International Studies Association 11 2 302 331 doi 10 1111 j 1468 2486 2009 00850 x ISSN 1521 9488 JSTOR 40389063 16 Kasim 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Kasim 2022 Index Dem Dec 23 Eylul 2017 21 Kasim 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Kasim 2022 Ekman Joakim 2009 Political Participation and Regime Stability A Framework for Analyzing Hybrid Regimes International Political Science Review SAGE Publications 30 1 7 31 doi 10 1177 0192512108097054 ISSN 0192 5121 Why Parties and Elections in Dictatorships How Dictatorships Work Cambridge University Press 2018 ss 129 153 doi 10 1017 9781316336182 006 ISBN 9781316336182 Riaz Ali 2019 What Is a Hybrid Regime Voting in a Hybrid Regime Politics of South Asia Singapore Springer Singapore ss 9 19 doi 10 1007 978 981 13 7956 7 2 ISBN 978 981 13 7955 0 ISSN 2523 8345 Schmotz Alexander 13 Subat 2019 Hybrid Regimes The Handbook of Political Social and Economic Transformation Oxford University Press ss 521 525 doi 10 1093 oso 9780198829911 003 0053 ISBN 978 0 19 882991 1 Morlino Leonardo 1 Kasim 2011 Are There Hybrid Regimes Changes for DemocracyActors Structures Processes Oxford University Press ss 48 69 doi 10 1093 acprof oso 9780199572533 003 0004 ISBN 978 0 19 957253 3 Podlesnyj D V 2016 Politologiya Uchebnoe posobie Political Science Textbook Rusca Kharkiv HGU NUA ss 62 65 164 22 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Agustos 2019 Schulmann Ekaterina Carstvo politicheskoj imitacii The kingdom of political imitation vedomosti ru 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Agustos 2019 Croissant A Kailitz S Koellner P Wurster S 2015 Comparing autocracies in the early Twenty first Century Volume 1 Unpacking Autocracies Explaining Similarity and Difference Taylor amp Francis s 212 ISBN 978 1 317 70018 0 9 Aralik 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Kasim 2022 Carothers Christopher 2018 The Surprising Instability of Competitive Authoritarianism Journal of Democracy 29 4 129 135 doi 10 1353 jod 2018 0068 ISSN 1086 3214 Levitsky Steven Way Lucan 2002 The Rise of Competitive Authoritarianism Journal of Democracy Project Muse 13 2 51 65 doi 10 1353 jod 2002 0026 ISSN 1086 3214 Competitive Authoritarianism Hybrid Regimes After the Cold War Department of Political Science 6 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Kasim 2022 Hybrid Regimes obo 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 22 Nisan 2023 Mufti Mariam 22 Haziran 2018 What Do We Know about Hybrid Regimes after Two Decades of Scholarship Politics and Governance Cogitatio 6 2 112 119 doi 10 17645 pag v6i2 1400 ISSN 2183 2463 Home IDEA Global State of Democracy Report International IDEA 4 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Kasim 2022 Hameed Dr Muntasser Majeed 30 Haziran 2022 Hybrid regimes An Overview IPRI Journal Islamabad Policy Research Institute IPRI 22 1 1 24 doi 10 31945 iprij 220101 ISSN 1684 9787 Schedler Andreas 1 Agustos 2013 Shaping the Authoritarian Arena The Politics of Uncertainty Oxford University Press ss 54 75 doi 10 1093 acprof oso 9780199680320 003 0003 ISBN 978 0 19 968032 0 Brooker P 2013 Non Democratic Regimes Comparative Government and Politics Bloomsbury Publishing s 222 ISBN 978 1 137 38253 5 9 Aralik 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Kasim 2022 Global Dashboard BTI 2022 20 Eylul 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Nisan 2023 PDF EIU com 30 Mart 2023 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 26 Mayis 2023 Daha fazlasi icinCoale Ansley J 1989 Demographic Transition Social Economics London Palgrave Macmillan UK ss 16 23 doi 10 1007 978 1 349 19806 1 4 ISBN 978 0 333 49529 2 Croissant A Haynes J 2015 Twenty Years of Studying Democratization Vol 1 Democratic Transition and Consolidation Taylor amp Francis ISBN 978 1 317 61900 0 Epstein David L Bates Robert Goldstone Jack Kristensen Ida O Halloran Sharyn 2006 Democratic Transitions American Journal of Political Science Midwest Political Science Association Wiley 50 3 551 569 doi 10 1111 j 1540 5907 2006 00201 x ISSN 0092 5853 JSTOR 3694234 Haggard Stephan Kaufman Robert R 2012 Inequality and Regime Change Democratic Transitions and the Stability of Democratic Rule The American Political Science Review American Political Science Association Cambridge University Press 106 3 495 516 doi 10 1017 S0003055412000287 ISSN 0003 0554 JSTOR 23275430 Glaser E 2018 Anti Politics On the Demonization of Ideology Authority and the State Watkins Media ISBN 978 1 912248 12 4 Huntington S P 2012 The Third Wave Democratization in the Late 20th Century The Julian J Rothbaum Distinguished Lecture Series University of Oklahoma Press ISBN 978 0 8061 8604 7 Kirk Dudley 1996 Demographic Transition Theory Population Studies Informa UK Limited 50 3 361 387 doi 10 1080 0032472031000149536 ISSN 0032 4728 PMID 11618374 Stoner K McFaul M 2013 Transitions to Democracy A Comparative Perspective Transitions to Democracy Johns Hopkins University Press ISBN 978 1 4214 0877 4 Diger isimler arasinda de demokratiklesme demokratik erozyon demokratik curume demokratik durgunluk ve demokratik dekonsolidasyon sayilabilir Akademisyenler tam otokrasiler ile tam demokrasiler arasindaki gri bolgeleri kapsayacak sekilde rekabetci otoriterlik yari otoriterlik melez otoriterlik secimsel otoriterlik liberal otokrasi delegatif demokrasi illiberal demokrasi gudumlu demokrasi yari demokrasi eksik demokrasi melez demokrasi gibi cesitli terimler kullanmaktadirlar a b c d Bazi akademisyenler eksik demokrasilerin ve eksik otokrasilerin hibrit rejim ornekleri olarak gorulebilecegini savunurken digerleri hibrit rejimlerin hem demokratik hem de otokratik rejimlerin ozelliklerini bir araya getirdigini savunmaktadirlar Akademisyenler ayrica bu rejimlerin gecis surecinde mi yoksa ozunde istikrarli bir siyasi sistem mi oldugunu tartismaktadirlar Dis baglantilarDemokrasi verileri Arastirmacilar demokrasiyi nasil olcuyor Verilerdeki Dunyamiz Demokratik Gecis yayinlari Jstor

Yayın tarihi: Haziran 14, 2024, 21:13 pm
En çok okunan
  • Şubat 03, 2025

    Étreillers

  • Ocak 31, 2025

    Çoman (ilçe)

  • Ocak 31, 2025

    Çemçemal (ilçe)

  • Şubat 05, 2025

    Çavuşlu, Dargeçit

  • Ocak 30, 2025

    Ángel Ponz

Günlük

  • Aşk (film, 2013)

  • Aşk (film, 2013)

  • Mikrodalga

  • Fotonik

  • Frekans tepkisi

  • Sonlu fark

  • 2023 Kahramanmaraş depremleri

  • Eva Braun

  • 5 Şubat

  • Tevrat

NiNa.Az - Stüdyo

  • Vikipedi

Bültene üye ol

Mail listemize abone olarak bizden her zaman en son haberleri alacaksınız.
Temasta ol
Bize Ulaşın
DMCA Sitemap Feeds
© 2019 nina.az - Her hakkı saklıdır.
Telif hakkı: Dadaş Mammedov
Üst