Iapetus Okyanusu aɪ ˈ æ p ɪ t ə s eye AP ih təs jeolojik zaman ölçeğinin geç Neoproterozoyik ve erken Paleozoy

Iapetus Okyanusu ( ; eye-AP-ih-təs )jeolojik zaman ölçeğinin geç Neoproterozoyik ve erken Paleozoyik dönemlerinde (600 ila 400 milyon yıl arasında) var olan bir okyanustu. Iapetus Okyanusu, Güney yarımkürede Kuzey Amerika Kratonu, Baltika ve Avalonya paleokıtaları arasında yer alıyordu. Bu üç kıta Lavrasya adı verilen büyük bir kara kütlesini oluşturmak üzere birleştiğinde okyanus kayboldu.

Geç Ediyakaran döneminde Iapetus Okyanusu ve çevresindeki kıtaların nasıl düzenlenmiş olabileceğinin yeniden inşası.

Iapetus Okyanusu, çok daha sonra kabaca Atlantik Okyanusu'nun zıt kıyılarını oluşturacak olan kıtasal kütleler arasında konumlandığı için, Atlantik'in bir tür öncüsü olarak görülebilir ve açıldığı süreç, birçok benzerliği paylaşır. Iapetus Okyanusu, adını Yunan mitolojisinde Atlas'ın babası olan titan Iapetus'tan almıştır.

Araştırma geçmişi

'deki jeolojik fay. Resmin merkezine yakın dar beyaz çapraz çizgi, Iapetus Okyanusu'nun kapanması sırasında iki yakasının birleştiği noktadır. Bunlar gibi dikişler, bu eski okyanusun modern kanıtıdır.

20. yüzyılın başında, Amerikalı paleontolog Charles Walcott, İskoçya'da ve Batı Newfoundland'da bulunan Kuzey Amerika Kratonu'nun erken Paleozoyik bentik trilobitlerinde ("Pasifik faunası" olarak adlandırılan Olenellidae gibi) ve Baltika'da, Britanya Adaları'nın güney kısımlarında ve doğu Newfoundland'da bu okyanusun kanıtlarını bulur. 20. yüzyılın başlarındaki jeologlar, erken Paleozoyik'te İskoçya ile İngiltere arasında jeosenklinal adı verilen büyük bir çukurun var olduğunu ve iki tarafı ayrı tuttuğunu varsaydılar.

1960'larda levha tektoniğinin gelişmesiyle birlikte, Arthur Holmes ve John Tuzo Wilson gibi jeologlar, Atlantik Okyanusu'nun Pangea'dan önce bir öncüsü olması gerektiği sonucuna vardılar. Wilson ayrıca, Atlantik'in aşağı yukarı öncü okyanusunun kapandığı yerde açıldığını da fark etti. Bu onu Wilson döngüsü hipotezine götürdü.

Jeodinamik tarih

Neoproterozoyik kökenli

İskandinavya'daki birçok noktada, yaşları 670 ile 650 milyon yıl arasında değişen bazaltik dayklar bulunur. Bunlar, o zamana kadar Iapetus Okyanusu'nu oluşturacak olan riftleşmenin başladığının kanıtı olarak yorumlanıyor.Newfoundland ve Labrador'da, Long Range bentlerinin de Iapetus Okyanusu'nun oluşumu sırasında oluştuğu düşünülmektedir.

Kaynakça

^ . John Wells's phonetic blog. 14 Nisan 2010. 25 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2010. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()
^ Rankin (10 Kasım 1976). "Appalachian salients and recesses: Late Precambrian continental breakup and the opening of the Iapetus Ocean". . 81 (32): 5605-5619. doi:10.1029/JB081i032p05605. 10 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Kasım 2022.
^ ^a ^b Dalziel 1997
^ Torsvik et al. 1996
^ Kamo (1989). "Birthdate for the lapetus Ocean? A precise U-Pb zircon and baddeleyite age for the Long Range dikes, southeast Labrador". Geology. Geological Society of America. 17 (7): 602. doi:10.1130/0091-7613(1989)017<0602:bftloa>2.3.co;2. ISSN 0091-7613.

[1] . John Wells's phonetic blog. 14 Nisan 2010. 25 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2010. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= ()

[2] Rankin (10 Kasım 1976). "Appalachian salients and recesses: Late Precambrian continental breakup and the opening of the Iapetus Ocean". . 81 (32): 5605-5619. doi:10.1029/JB081i032p05605. 10 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Kasım 2022.

[Dalziel-19972-3] Dalziel 1997

[Torsvik-etal-1996-4] Torsvik et al. 1996

[5] Kamo (1989). "Birthdate for the lapetus Ocean? A precise U-Pb zircon and baddeleyite age for the Long Range dikes, southeast Labrador". Geology. Geological Society of America. 17 (7): 602. doi:10.1130/0091-7613(1989)017<0602:bftloa>2.3.co;2. ISSN 0091-7613.