İnce barsak

İnce bağırsak, sindirim kanalının mide ile kalın bağırsak arasındaki kısmıdır. Beş yaşından büyük insanlarda boyu 5–6 m arasındadır. Üç kısma ayrılır: duodenum, jejunum ve ileum. Mideden gıdalar duodenuma veya diye adlandırılan bir kas ile girerler. Daha sonra ince bağırsak boyunca peristaltizm olarak adlandırılan kas kasılmaları ile hareket eder.

İnce bağırsak
Latince isim	intestinum tenue
Sistem	İnsan sindirim sistemi, bağırsak
Arter
Toplardamar	Portal ven
Lenf
Tanımlayıcılar
JSTOR	small-intestine
Microsoft Academic	2777882243
MeSH	D007421
TA	2933
FMA	7200

İnce bağırsakta besinlerin emilimleri gerçekleşir. Yağların ilk kimyasal sindirimi yapılır. İnce bağırsağa gelen safra ve ile yağların, karbonhidratların ve proteinlerin sindirimi tamamlanır ayrıca mideden gelen mide öz suyu, pH değerini yükseltmede yardımcı olur. Besinler ince bağırsakta en küçük moleküllerine kadar parçalanır. Bu moleküllerin ince bağırsaktan kan damarlarına geçmesine emilim adı verilir. İnce bağırsak, sindirim sisteminde besinlerin en çok sindirildiği yerdir. Burada hem fiziksel hem de kimyasal sindirim vardır. Bütün besinlerin kimyasal sindirimi burada biter.

Yapı

Boyut

İnsan sindirim sisteminin hayati bir parçası olan ince bağırsağın uzunluğu, kullanılan ölçüm yöntemine bağlı olarak 3 metre (10 feet) ile 10,5 metre (34,5 feet) arasında değişen önemli farklılıklar gösterir. Yaşayan insan vücudunda tipik uzunluk 3 ila 5 metre (10 ila 16,5 fit) aralığındadır. Uzun boylu bireyler daha uzun ince bağırsaklara sahip olma eğiliminde olduğundan, bu ölçüm bireyin boyundan etkilenir. İnce bağırsağın uzunluğu ölümden sonra ve bağırsak boşken de değişebilir.

Gebelik yaşının 35. haftasından sonraki yenidoğanlarda ince bağırsak yaklaşık 1,5 santimetre (5/8 inç) çapındayken, yetişkinlerde tipik olarak 2,5 ila 3 santimetre (1 ila 1 1/8 inç) çapındadır. Karın röntgenleri, çap 3 santimetreyi aştığında anormal genişlemeyi gösterirken, BT taramaları 2,5 santimetrenin üzerindeki bir çapı anormal genişlemiş olarak kabul eder. Yüzey alanındaki bu genişleme kıvrımların, villusların ve mikrovillusların varlığından kaynaklanır ve ortalama mukozal yüzey alanı yaklaşık 30 metrekaredir (320 fit kare).

Parçalar

İnce bağırsak üç yapısal bölüme ayrılır:

1. Duodenum: Yaklaşık 20 ila 25 santimetre (8 ila 10 inç) uzunluğunda ve "C" şeklinde olan duodenum, pankreasın baş kısmını çevreler. Safra da dahil olmak üzere pankreas ve karaciğerden gelen sindirim suları ile birlikte mideden gelen gastrik chyme'i alır. Bu salgılar, pankreastan gelen bikarbonat ile birleşerek, kimustaki mide asitlerini nötralize eder.
2. Jejunum: Duodenum ve ileum arasında yer alan jejunum yaklaşık 2,5 metre (8 fit) uzunluğundadır ve yüzey alanını artıran dairesel kıvrımlara ve bağırsak villuslarına sahiptir. Şekerler, amino asitler ve yağ asitleri gibi sindirim ürünlerinin kan dolaşımına emilmesinde önemli bir rol oynar.
3. İleum: İnce bağırsağın son bölümü olan ileum yaklaşık 3 metre uzunluğundadır. Jejunuma benzer şekilde villuslar içerir ve B12 vitamini, safra asitleri ve diğer besin maddelerinin emilmesinden sorumludur. İleoçekal kavşakta kalın bağırsağın çekumuna bağlanır.

Jejunum ve ileum, arterler, damarlar, lenf damarları ve sinirler içeren mezenter olarak bilinen bir yapı tarafından karın boşluğunda asılı tutulur.

Kan Kaynağı

İnce bağırsak, her ikisi de aorttan ayrılan çölyak trunkus ve superior mezenterik arterden kanla beslenir. Duodenum çölyak trunkus ve superior mezenterik arterden kan alır. Jejunum ve ileum öncelikle süperior mezenterik arter tarafından beslenir. Bu arterler mezenter içinde arteriyel arkadlar oluşturur ve vasa rekta organlara kan taşır.

Mikroanatomi

Lieberkühn'ün bağırsak villuslarını ve kriptlerini gösteren ince bağırsak mukozasının mikrografı.

İnce bağırsak, her biri farklı mikroskobik özelliklere sahip olan duodenum, jejunum ve ileuma ayrılır. Bunlar arasında seroza, muskularis eksterna, submukoza ve mukoza gibi bağırsak duvarı katmanlarındaki varyasyonlar yer alır. Ayrıca, bu üç bölümdeki mukozanın yapısı ve hücresel bileşiminde de farklılıklar mevcuttur.

Gen ve protein ekspresyonu

Duodenum, insan protein kodlayan genlerinin önemli bir kısmını ifade eder ve bu genlerin yaklaşık %70'i normal duodenal dokuda bulunur. FABP6 gibi spesifik proteinler duodenumun mukozal glandüler hücrelerinde ifade edilir. İnce bağırsak, Paneth hücrelerinin salgı granüllerinde ifade edilen FABP2 ve DEFA6 gibi bu genlerin ve proteinlerin çoğunu duodenum ile paylaşır.

Gelişim

İnce bağırsak, embriyolojik gelişim sırasında ilkel bağırsak tüpünün orta bağırsağından gelişir. Embriyonik yaşamın beşinci haftasında ileum hızlı bir büyüme göstererek birincil bağırsak halkası adı verilen U şeklinde bir kıvrım oluşturur. Bu halka göbek deliğinden dışarı çıkar ancak 10. haftaya kadar karın içine geri çekilir. Altıncı ve onuncu haftalar arasında ince bağırsak saat yönünün tersine döner ve 180 derece daha dönerek kalın bağırsağı şekillendirir..

• Bağırsak kanalının ve peritonun gelişiminin ilk aşaması, yandan görülüyor (şematik). Kolon 1'den çıkan ve transvers kolon, kolon 2'den inen ve sigmoid kolonlar ve rektum oluşacaktır.
• Bağırsak kanalı ve periton gelişiminin ikinci aşaması, önden görülüyor (şematik). Karaciğer çıkarılmış ve ventral mezogastriumun (küçük omentum) iki tabakası kesilmiştir. Damarlar siyah renkte ve periton kırmızımsı renkte gösterilmiştir.
• Bağırsak kanalı ve periton gelişiminin üçüncü durumu, önden görülüyor (şematik).

İnce Bağırsakta Sindirim ve Emilim

İnsan sindirim sisteminin önemli bir bileşeni olan ince bağırsak, gıdaların parçalanmasında ve temel besin maddelerinin emilmesinde merkezi bir rol oynar. Bu hayati süreç üç ana aşamaya ayrılabilir: sindirim, emilim ve immünolojik işlevler.

Sindirim

• - Kimyasal sindirimin çoğu ince bağırsakta gerçekleşir.
• - Çoğunlukla pankreas ve karaciğerden gelen sindirim enzimleri, pankreas kanalı yoluyla ince bağırsağa salgılanır.
• - Besinlere yanıt olarak salgılanan bir hormon olan kolesistokinin, safra kesesinden pankreatik enzimlerin ve safranın salgılanmasını tetikler.
• - Bu enzimler proteinleri daha küçük peptitlere ve amino asitlere parçalar.
• - Lipidler (yağlar) pankreatik lipaz ve safra tuzları yardımıyla yağ asitlerine ve gliserole ayrıştırılır.
• - Bazı karbonhidratlar pankreatik amilaz yardımıyla basit şekerlere (monosakkaritler) dönüştürülür.
• - Fırça sınırı enzimleri oligosakkaritleri daha da parçalar.
• - Tüm karbonhidratlar sindirilmez; bazıları bağırsak bakterileri tarafından daha fazla işlenmek üzere kalın bağırsağa girer.

Emilim

İnce bağırsakta glikoz emilimi

• - Sindirilen gıda, difüzyon veya aktif taşıma yoluyla bağırsak duvarından kan dolaşımına emilir.
• - İnce bağırsağın iç duvarı, besin emilimi için yüzey alanını artıran yapılarla kaplıdır.
• - Dairesel kıvrımlar, villuslar ve mikrovilluslar emilim kapasitesini en üst düzeye çıkarır.
• - Her villus, emilen besin maddelerini taşımak için kılcal damarlar ve laktealler içerir.
• - Besinler kan dolaşımı yoluyla kullanılmak üzere çeşitli vücut organlarına taşınır.
• - Sindirilmemiş materyal kalın bağırsağa geçer.

Emilim yerlerindeki önemli istisnalar

• - Demir duodenumda emilir.
• - Folat (Vitamin B9) duodenum ve jejunumda emilir.
• - B12 vitamini ve safra tuzları, intrinsik faktör tarafından kolaylaştırılan terminal ileumda emilir.
• - Su ve lipidler ozmoz ve pasif difüzyon yoluyla emilir.
• - Sodyum bikarbonat aktif olarak emilirken, glukoz ve amino asitler birlikte taşınır.
• - Fruktoz kolaylaştırılmış difüzyon yoluyla emilir.

İmmünolojik İşlev

• - İnce bağırsak vücudun bağışıklık sistemini de destekler.
• - Bağırsak florası, konağın bağışıklık sisteminde olumlu bir rol oynar.
• - İnce bağırsağın ileumunda bulunan Peyer yamaları, yerel bağışıklık sisteminin bir parçasıdır.
• - Potansiyel olarak zararlı mikroorganizmalardan antijenlerin örneklenmesinde ve bağışıklık sistemine sunulmasında görev alırlar.

Klinik önemi

İnce bağırsak karmaşık bir organdır ve bu nedenle ince bağırsağın işlevini etkileyebilecek çok sayıda olası durum vardır. Bunlardan birkaçı aşağıda listelenmiştir; bazıları yaygındır ve insanların %10'u hayatlarının bir döneminde bu durumdan etkilenirken, diğerleri yok denecek kadar nadirdir.

• İnce bağırsak tıkanıklığı veya obstrüktif bozukluklar
  • Paralitik ileus
  • Fıtık
  • Dış basınçtan kaynaklanan tıkanıklık
  • Lümendeki kitleler tarafından tıkanma (, bezoar, safra taşılar)
• Bulaşıcı hastalıklar
  • Giardiasis
  • Bant kurdu (, , )
  • Kancalı kurt (örn. Necator americanus, Ancylostoma duodenale)
  • Nematodlar (örneğin Ascaris lumbricoides])
  • Diğer Protozoa (örneğin , , , Entamoeba histolytica)
  • Bakteriyel enfeksiyonlar
    • Enterotoksijenik Escherichia coli
    • Salmonella enterica
    • Campylobacter
    • Shigella
    • Yersinia
    • (antibiyotik ilişkili kolit, )
    • Mycobacterium (, yayılmış Mycobacterium tuberculosis)
    • Whipple hastalığı
    • Vibrio (kolera)
    • Enterik (tifo) ateş (Salmonella enterica var. typhii) ve paratifo
    • Clostridium perfringens (gazlı kangren)
  • Viral enfeksiyonlar
    • Rotavirüs
    • Norovirüs
    • Adenovirüs
• Neoplazmlar (kanserler)
  • Adenokarsinom
  • (GIST)
  • Lenfoma
  • Sarkom
  • Metastatik tümörler, özellikle veya melanom
• Gelişimsel, doğuştan veya genetik durumlar
  • Pilor stenozu
  • Situs inversus
  • Kistik fibrozis
  • Malrotasyon
  • Kalıcı
  • Omfalosel
  • Gastroşizis
  • (laktaz) eksiklikleri
  • Birincil
  • sendromu (FAP)
• Diğer koşullar
  • Crohn hastalığı ve daha genel
  • ( hastalarda kolit
  • Çölyak hastalığı (sprue veya tropikal olmayan sprue)
  • Mezenterik iskemi
  • veya 'de emboli veya trombüs
  • İrritabl bağırsak sendromu
  • Duodenal (peptik) ülserler
  • Hipertiroidizm
  • Divertikülit
  • Enfeksiyon
  • Endometriozis

Diğer hayvanlar

İnce bağırsak tüm tetrapodlarda ve ayrıca teleostlarda bulunur, ancak şekli ve uzunluğu türler arasında büyük farklılıklar gösterir. Teleostlarda nispeten kısadır, tipik olarak balık vücudunun yaklaşık bir buçuk katı uzunluğundadır. Genellikle bir dizi "pilorik çeka", uzunluğu boyunca yiyecekleri sindirmek için organın toplam yüzey alanını artırmaya yardımcı olan küçük kese benzeri yapılara sahiptir. Teleostlarda ileoçekal valf yoktur, ince bağırsak ve rektum arasındaki sınır sadece sindirim epitelinin sonu ile işaretlenir.

Tetrapodlarda, kolona açılan her zaman mevcuttur. İnce bağırsağın uzunluğu tipik olarak tetrapodlarda teleostlardan daha uzundur, ancak özellikle otçullarda ve amfibilerden veya sürüngenlerden daha yüksek sahip olan memelilerde ve kuşlarda böyledir. İnce bağırsağın iç yüzeyi tüm omurgalılarda yüzey alanını artırmak için mikroskobik kıvrımlar içerir, ancak bunlar yalnızca memelilerde gerçek villuslara dönüşür.

Duodenum, jejunum ve ileum arasındaki sınırlar insanlarda bile biraz belirsizdir ve bu tür ayrımlar diğer hayvanların anatomisi tartışılırken ya göz ardı edilir ya da esasen keyfidir.

Köpekbalığı, mersinbalığı ve akciğer balığı gibi teleost olmayan balıklarda ince bağırsak yoktur. Bunun yerine, bağırsağın sindirim kısmı mideyi rektuma bağlayan bir spiral bağırsak oluşturur. Bu tür bağırsaklarda, bağırsağın kendisi nispeten düzdür ancak iç yüzey boyunca spiral bir şekilde, bazen düzinelerce tur boyunca uzanan uzun bir kıvrıma sahiptir. Bu kapakçık bağırsağın hem yüzey alanını hem de etkin uzunluğunu büyük ölçüde artırır. Spiral bağırsağın astarı, teleostlar ve memeli olmayan tetrapodlardaki ince bağırsağınkine benzer.

Sudak balıklarında spiral kapakçık son derece küçüktür, bunun nedeni muhtemelen diyetlerinin çok az sindirim gerektirmesidir. İbibiklerde hiç spiral kapakçık yoktur ve sindirim, farklı bölgelere ayrılmamış olan bağırsağın neredeyse tüm uzunluğu boyunca gerçekleşir.

Kaynakça

1. ^ "Sindirim Sistemi". 25 Nisan 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ocak 2013. 
2. ^ Tortora, Gerard (2014). Principles of Anatomy & Physiology. ABD: Wiley. ss. 913. ISBN . ..its length is about 3m in a living person and about 6.5m in a cadaver due to loss of smooth muscle tone after death. 
3. ^ Standring, Susan (2016). Gray's Anatomy. Birleşik Krallık: Elsevier. s. 1124. ISBN . ..and has a mean length of 5 metres (3 - 8.5 metres) when measured intraoperatively in the living adult (Tietelbaum et al 2013). 
4. ^ Drake, Richard L.; Vogl, Wayne; Tibbitts, Adam W.M. Mitchell; illustrations by Richard; Richardson, Paul (2005). Gray's anatomy for students. Philadelphia: Elsevier/Churchill Livingstone. s. 273. ISBN . 
5. ^ Drake, Richard L.; Vogl, Wayne; Tibbitts, Adam W.M. Mitchell; illustrations by Richard; Richardson, Paul (2005). Gray's anatomy for students. Philadelphia: Elsevier/Churchill Livingstone. ss. 295-299. ISBN . 
6. ^ "The human proteome in small intestine - The Human Protein Atlas". www.proteinatlas.org. 26 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Eylül 2017. 
7. ^ Uhlén, Mathias; Fagerberg, Linn; Hallström, Björn M.; Lindskog, Cecilia; Oksvold, Per; Mardinoglu, Adil; Sivertsson, Åsa; Kampf, Caroline; Sjöstedt, Evelina (23 Ocak 2015). "Tissue-based map of the human proteome". Science (İngilizce). 347 (6220): 1260419. doi:10.1126/science.1260419. ISSN 0036-8075. (PMID) 25613900. 
8. ^ Schoenwolf, Gary C.; Bleyl, Steven B.; Brauer, Philip R.; Francis-West, Philippa H. (2009). "Development of the Urogenital system". Larsen's human embryology (4. bas.). Philadelphia: Churchill Livingstone/Elsevier. s. 237. ISBN . 
9. ^ Silk DB (1974). "Progress report. Peptide absorption in man". Gut. 15 (6): 494-501. doi:10.1136/gut.15.6.494. (PMC) 1413009 $2. (PMID) 4604970. 
10. ^ . Massachusetts General Hospital. 13 Aralık 2012. 16 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2013. 
11. ^ ^{a b c d e} Romer, Alfred Sherwood; Parsons, Thomas S. (1977). The Vertebrate Body. Philadelphia, PA: Holt-Saunders International. ss. 349-353. ISBN .