1. Petrus

Birinci Petrus Mektubu (Grekçe: Πέτρου Επιστολή A') ya da Petrus'un Birinci Mektubu Yunanca Kutsal Yazıların (Yeni Ahit) bir kitabıdır. Sadece 1. Petrus olarak da adlandırılmaktadır. Bu mektup Petrus'un tüm Hristiyan cemaatlere yazdığı bir mektuptur. Bunun için katolik (genel, umumi) mektup olarak adlandırılır.

Yeni Ahit
2. Korintliler, MS 175-225
İnciller
Matta - Markos - Luka - Yuhanna
İlk Hristiyanların tarihi
Elçilerin İşleri
Pavlus'un mektupları
Romalılar · 1. Korintliler 2. Korintliler · Galatyalılar Efesliler · Filipililer Koloseliler · 1. Selanikliler 2. Selanikliler · 1. Timoteos 2. Timoteos · Titus Filimon · İbraniler
Genel (katolik) mektuplar
Yakup · 1. Petrus 2. Petrus · 1. Yuhanna 2. Yuhanna · 3. Yuhanna Yahuda
Kıyamet
Vahiy Bu kutu: değiştir

Hitap edilen kişiler

Mektup şu giriş sözleriyle başlar: "İsa Mesih’in elçisi Petrus’tan, Pontus, Galatya, Kapadokya, Asya ve Bitinya eyaletlerine dağılmış, gurbet hayatı yaşayan seçilmiş kimselere..." (1. Petrus 1:1) Petrus'un 1. Mektubu açıkça Küçük Asya'ya dağılmış Hristiyanlara yöneliktir. Sadece güney Roma eyaletleri olan Likya, Kilikya ve Pamfilya'dan söz edilmemektedir. Yahudi asıllı ve diğer milletlerden olan Hristiyanlardan oluşan okurlar muhtemeldir; çünkü Küçük Asya'da da çok sayıda Yahudi asıllı Hristiyan yaşamaktaydı.

Yazar

Kutsal Kitap'ın tanıklığı

İsa'nın elçisi Petrus kendini yazar olarak tanıtır: „İsa Mesih’in elçisi Petrus’tan, … seçilmiş kimselere; …“ (1. Petrus 1:1). Mektubun yazarı Mesih’in çektiği acıların bir tanığı idi (1. Petrus 5:1). Silas Petrus'un sekreteriydi ve Markos'u „oğlum“ adlandırdı.

Kutsal Kitap'ta İsa Mesih'in bu elçisi için beş farklı isim geçmektedir: İbranice adı "Simeon", Yunanca "Simon" ("duymak" anlamına gelen İbranice bir kökten gelir), sonra "Petrus" (Yunanca bir isim; Kutsal Kitap'ta sadece o bu ismi taşıyor) ve buna karşılık gelen Sami adı "Kifas" (belki de Eyüp 30:6 ve Yeremya 4:29'da kullanılan İbranice kephím [kaya (çoğul)] kelimesiyle ilişkilidir) ve ayrıca "Simon Petrus" kombinasyonu (Elçilerin İşleri 15:14; Matta 10:2; 16:16; Yuhanna 1:42).

Petrus, Yuhanna veya Yunus'un oğluydu (Matta 16:17; Yuhanna 1:42). Petrus'un önce Beytsayda'da (Yuhanna 1:44), ancak daha sonra Kefernahum'da (Luka 4:31, 38) yaşadığı bildirilir; her iki yer de Celile Denizi'nin kuzey kıyısındaydı. Petrus ve erkek kardeşi Andreas, görünüşe göre, “Simon'un ortakları olan” Zebedi'nin oğulları Yakup ve Yuhanna ile birlikte balıkçılık ticaretini yürüttüler. (Luka 5:7, 10; Matta 4:18-22; Markos 1:16-21). Böylece Petrus izole bir balıkçı değil, saygın bir şirkete aitti.

Petrus'un evli olduğu söylenir ve daha sonraki yıllarda büyük ihtimalle karısı, diğer elçilerin eşlerinin yaptığı gibi, misyonerlik yolculuklarında (veya bazılarında) ona eşlik etti (1. Korintoslular 9:5). Kayınvalidesi, kardeşi Andreas ile paylaştığı evde yaşıyordu (Markos 1:29-31).

Petrus, İsa'nın ilk öğrencilerinden biriydi ve Vaftizci Yahya'nın bir öğrencisi olan Andreas tarafından İsa'ya getirildi (Yuhanna 1:35-42). Bu olayda, İsa ona Kifas (Petrus = 'kaya parçası') (Yuhanna 1:42; Markos 3:16) adını verdi. Bir süre sonra Celile'de Petrus, kardeşi Andreas ve arkadaşları Yakup ve Yuhanna'ya İsa'nın “insan avcıları” olma daveti yöneldi. Yine bir süre sonra İsa 12 elçilerini seçerken Petrus aralarındaydı (Matta 10:2). İsa'nın üç buçuk yıl süren hizmeti esnasında Petrus onun yanındaydı.

Tarihin tanıklığı

Petrus'un yazarlığı erken kilise geleneğinde doğrulanır, yani 2. yüzyılda Polikarp, , ve Irenaeus tarafından, 3. yüzyılda Tertullianus, Origenes ve tarafından.Eusebios (yaklaşık M.S. 260-342), Hristiyan cemaatlerinin ihtiyarları bu mektuptan tam anlamıyla yararlandığını bildirir. Ayrıca , Hermas ve Barnabas'ın ikinci yüzyılın başlarından kalma mektubu da buna atıfta bulunur.

Bütün bu yazarlarla birlikte, Petrus'un birinci mektubu genel olarak kabul edilen kutsal metinler arasında sayılır ve onun Kutsal Yazıların kanonuna dahil edilmesi asla sorgulanmadı.

Dinbilimcilerin görüşleri

Bugün tarihsel-eleştirel araştırmacıların ekseriyeti, aşağıdaki nedenlerden dolayı Petrus'un yazar olduğundan şüphe ediyor:

• Elçi Petrus'un stili edebi Koine Yunancasıdır. Celileli eğitimsiz olarak tanımlanan balıkçı Petrus'un (Elçilerin İşleri 4:13) ana dili büyük olasılıkla Aramice idi. Petrus o zamanın "dünya dili" olan Yunancaya aşina olsa bile, Yunancanın böylesine yazılı bir bilgisi olduğu varsayılamaz.

• Mektubun yazarı, İbranice Kutsal Yazılardan çoğunlukla Yunanca çeviriden alıntı yapar. Sadece 1. Petrus 4:8 görünüşe göre doğrudan Özdeyişler 10:12'nin İbranice metnine alıntılanır.

• Modern dinbilimciler Pavlus'un ve Petrus'un teolojisi arasında bir fark olduğunu iddia eder. Diğer taraftan 1. Petrus Mektubu ile Paulus'un mektupları arasında bağlantılar olduğu görülür. Bunun için Petrus, adını taşıyan mektupları yazmadığını ileri sürerler.

Dinbilimcilerin görüşlerinin eleştirisi

• Yahudilerin liderleri Petrus ve Yuhanna'yı "cahil ve sıradan insanlar" olarak görmelerine rağmen, bu ikisinin eğitimsiz veya tahsilsiz olduğu anlamına gelmez. Onlara uygulanan agrámmatos kelimesi (Elçilerin İşleri 4:13) hakkında bir tefsir kitabı: "buradaki kelimenin hahamlık eğitiminin eksikliğini ifade ettiği" yazıyor (Yuhanna 7:14, 15; Elçilerin İşleri 4:13).

Petrus, iki dilli bir Yunan-Yahudi şehri olan Betsayda'dan geldi (bu, kardeşi Andreas'ın bir Yunanca adı olduğu gerçeğiyle vurgulanıyor) ve muhtemelen uzun bir zaman boyunca Yahudilerin ve Yunanların yaşadıkları bir bölgede (diaspora) çalıştı. Sekreter olarak bahsettiği Silas Roma vatandaşıydı ve Yunanca bilmekteydi.

• Petrus ve Pavlus arasında karşılıklı saygı vardı ve sahip oldukları imanı hakkında aralarında farklılıklar yoktu. İsa, öğrencilerinin arasında imanla ilgili birlik olması gerektiğini öğretti (Yuhanna 17:21). Pavlus ve Petrus mektuplarında bu birliği vurguladılar (Efesoslular 4:2-6; 1. Petrus 3:8). Eski Kilise, ikisi arasındaki teolojik karşıtlıktan hiçbir şey bilmiyordu. 19. yüzyılda teoloji bu fikri gündeme getirdi.

Tarih ve Yer

Kutsal Kitap'ın tanıklığı

Mektubun yazılış tarzı, M.S. 64'te Nero'nun zulmü patlak vermeden önce yazılmış olduğunu gösteriyor. Markos Petrus'la birlikte olduğundan, ilk mektubun M.S. 62 ile 64 arasında yazıldığı varsayılabilir (1. Petrus 5:13). Bundan önce, yani elçi Pavlus'un Roma'daki ilk esareti sırasında (yaklaşık M.S. 59-61), Markos onunla birlikteydi ve Pavlus Roma'da ikinci kez esaret altındayken (yaklaşık M.S. 65), Timoteos'un Markosla birlikte kendisine gelmesini rica etti (Koloseliler 4:10; 2. Timoteos 4:11).

Petrus'un sözlerinden anlaşılacağı gibi, ilk mektubunu Babil'deyken yazdı (1. Petrus 5:13). Tüm izler, "Babil" ile bazılarının iddia ettiği gibi Roma'yı değil, Fırat üzerindeki şehir kastedildiğini göstermektedir (daha fazla ayrıntılar aşağıda).

Dinbilimcilerin görüşleri

• Uzun bir süre boyunca mektubun kökeni çoğunlukla M.S. 90'lı yıllara tarihlendirildi.

• Bugün, yorumcular M.S. 90 ile yaklaşık 130 arasında bir zaman aralığı olduğunu varsayıyorlar.

• Elçi Petrus'un aslında yazar olduğunu varsayılırsa, mektup 60'tan önce veya yaklaşık 60'a tarihlenir.

1. Petrus 5:13'te Babil yazılış yeri olarak geçtiği halde birçok yorumculara göre mektup muhtemelen Roma'da yazıldı. Babil Roma için gizli bir isim olarak sayılır (daha fazla ayrıntılar aşağıda).

Petrus Roma'da mıydı?

Roma Katolik Kilise'ye göre elçi Petrus Roma'da ilk Papa olarak hizmet etti ve sonra hüküm süren tüm Papalar Petrus'un ardıllarıdır. The Catholic Encyclopedia 'da (1911) şöyle yazıyor: "Bu, Roma piskoposlarının elçi Petrus'un önceliğine ilişkin iddiasının tarihsel temelini oluşturur."

Petrus'un sözlerinden anlaşılacağı gibi, ilk mektubunu Babil'deyken yazdı (1. Petrus 5:13).

Ancak Petrus'un Roma'dan yazdığı fikrinin savunucuları, Roma'dan sembolik olarak ve Babil kılığına girerek bahsettiğini iddia ediyorlar. The Catholic Encyclopedia şöyle diyor: "Aziz Petrus'un Roma'da kalması ve ölümü, birinci yüzyılın sonu ile ikinci yüzyılın sonu arasındaki döneme ait bir dizi kusursuz tanıklıkla doğrulanan tartışılmaz tarihi gerçeklerdir." New Catholic Encyclopedia adlı eserde: "Petrus'un son yıllarını Roma'da geçirdiği kesindir." diye yazıyor.

Babil için argümanlar

Petrus'un iki mektubu da dahil olmak üzere, Kutsal Yazılarda, Petrus'un Roma'ya gittiğinden söz edilmez. Pavlus Roma'da kaldığından söz eder, ancak Petrus'un da orada olduğunu asla söylemez. Romalılara yazdığı mektupta 35 isim vermesine ve 26 isimli kişiye selam göndermesine rağmen Petrus'tan bahsetmiyor (Romalılar 16). Ayrıca Pavlus'un Roma'dan yazdığı mektuplarda (Efesliler, Filipililer, Koloseliler, 2 Timoteos, Filimon ve İbraniler), selam gönderenlerden Petrus'un adı eksiktir.

Roma hükûmeti (Nero yönetiminde) tarafından Hristiyanlara yönelik korkunç zulmün henüz başlamadığı için, Petrus'un başka bir isim kullanarak Roma'nın kimliğini gizlemek için hiçbir nedeni olmazdı.

Petrus görevine uygun olarak sünnetlilerin elçisi olarak hizmet etti. (Galatyalılar 2:8) Bu nedenle, çabalarını diaspora, yani "dağılma" üzerinde yoğunlaştırdı. Babil, Yahudilerin doğudaki "dağılımında" odak noktası oldu.

Babil Talmud'unun ortaya çıkışıyla bağlantılı olarak, Judaica Ansiklopedisi, çağımızda Yahudiliğin orada sürdürdüğü "Babil'in büyük akademilerine" işaret eder. The International Standard Bible Encyclopedia şunları belirtiyor: "Babil, yüzyıllar boyunca Doğu Yahudiliğinin bir toplanma noktası olarak kaldı ve MS 5. yüzyılda haham okullarındaki tartışmalar Kudüs Talmud'unu ve bir yüzyıl sonra Babil Talmud'unu doğurdu."

Petrus, “dağılmış, gurbet hayatı yaşayan” iman kardeşlerine yazarken “Pontus, Galatya, Kapadokya, Asya ve Bitinya eyaletleri” (1. Petrus 1:1) bir şifre değildiler. Bunun için mektubun yazıldığı yer olan “Babil'in de harfi Babil şehri anlamına geldiğini varsaymak mantıklıdır.

Roma için argümanlar

• Petrus'un Roma'da kalmasına bir destek olarak Romalı 'in yazdığı anılır. Ancak ondan önce Romalı Klemens (M.S. yaklaşık 50- 97 ya da 101) - Pavlus ve Petrus'tan birlikte söz etmesine rağmen - elçi Pavlus'un vaaz etme faaliyetinin ayırt edici özelliğinin hem doğu hem de batı'da aktif olması olduğuna dikkat çekti. Klemens'in ifadesi aslında Petrus'un Roma'da kalmasına karşı konuşuyor.

• M.S. birinci yüzyılın sonunda ve ikinci yüzyılın başında yaşayan , Petrus'un Roma'da kalmasına bir başka destek olarak anılır. Ignatius, Roma'daki Hristiyanlara şöyle yazdı: “Size Petrus ve Pavlus gibi emretmiyorum. Bunlar elçiler, ben mahkûm bir adamım.” Catholic Encyclopedia bu sözler şöyle açıklanır: “Bu söz, iki elçinin Roma'da şahsen çalıştığı ve orada müjdeyi elçilik yetkisiyle vaaz ettiği anlamına gelmelidir.” Ignatius, hem Petrus hem de Pavlus'un Roma'da olduğunu söylemedi. Ancak Pavlus ve Petrus'un elçiler olarak emir verdiğinden bahsetti. Emirlerin mektupla veya sözlü olarak, haberciler veya başka yerlerden gelen ziyaretlerle verilebileceği olabilir. İlgili kişinin kişisel olarak belirli bir şehirde olması gerekli değildi.

• Irenaeus'un (M.S. yaklaşık 135 – yaklaşık 200) mevcut yazılarına göre Petrus Roma'daydı. Şunları yazıyor: “Matta, Yahudiler arasında ana dillerinde bir İncil paylaştı, Petrus ve Pavlus ise müjdeyi vaaz edip Roma’da Kilise’yi kurdular.”

Fakat bu sözler Irenaeus'tan gelmemiş olabilir. Çünkü Irenaeus'un orijinal Yunanca el yazmaları kaybolmuştur. Ona atfedilen bu sözler, yüzyıllar sonra bulunan yetersiz bir Latince tercümesidir. Latin bir kopyacı kolayca Petrus hakkındaki düşünceleri ekleyebilirdi. Katolik kilisesi tarihçisi Louis Ellies Dupin, benzer sahtekarlıkların yapıldığını kabul ediyor. O yazıyor: "Katolikler, inananların dindarlığını güçlendirmek ve sürdürmek için tarihleri, mucizeleri ve azizlerin efsanelerini icat ettiler."

Ancak Irenaeus'un bu sözde sözlerine karşı en güçlü kanıt, İncil'le çelişmeleridir. Romalılar Mektubu'ndan anlaşıldığı gibi, elçi Pavlus o şehre gelmeden önce Roma'da Hristiyanlar vardı. Bu aynı zamanda Katolik New American Bible'de Romalılara giriş bölümünde de kabul edilmektedir: “Ne erken Hristiyan geleneği ne de Pavlus'un Romalılara mektubunda Roma'daki Hristiyan topluluğunun bir kurucusundan bahsedilmediği için, Hristiyan inancının Roma'ya Yeruşalim'deki Yahudi cemaatinin Hristiyanlığa dönüşen üyeleri aracılığıyla geldiği varsayılabilir."

• Roma'daki küçük bir mezarda Petrus'a ait olduğu düşünülen kalıntılar kazılar sonucunda ortaya çıkarılmıştır. Bu mezarın Petrus'un mezarı olduğunu düşünen kişiler, varsayımlarını Petrus'un Roma'da olduğu iddiasına dayandırırlar. New Catholic Encyclopedia, bulunan kemiklerden şunları söylüyor: “Anatomik ve jeolojik çalışmalar bu kemiklerin birinci yüzyıla ait olduğunu gösterir; buna uzun boylu bir adamın kemikleri de dahildir. Ancak bunların Aziz Petrus'un kemikleri olduğu kanıtlanamaz."

• Petrus'un Roma'da şehit olduğunu ilk iddia eden, ikinci yüzyılın ikinci yarısında yaşayan Korintos Piskoposu Dionisius'tur.

Kanon Dizileri ve El Yazmaları

${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{74}}$: Papirüs Bodmer XVII (Elçilerin İşleri 27:14-21)

Kartaca Konsili’nden önce (M.S. 397) hazırlanmış dördüncü yüzyıla ait listelerden birçoğu Yunanca Kutsal Metinlerin günümüzde kabul edilen dizisiyle tamamen uyuşur.

El yazmalarına gelince yazarlar ilk önce papirüs kullandılar. Papirüs, aynı adı taşıyan bir su bitkisinden yapılır. Yazıcılar yaklaşık M.S. 4. yüzyıldan itibaren el yazmalarında papirüs yerine genellikle dana, kuzu ya da keçi derisinden yapılan ve daha dayanıklı bir malzeme olan vellum (bir parşömen türü) kullanılmaya başladılar. Bu vellumlardan günümüze dek ulaşan bazıları çok önemli Kutsal Kitap el yazmalarını içerir.

Kanon Dizileri

1. Petrus Mektubu Kutsal Kitap'ın erken kanon dizilerinde geçer:

Kanon Dizileri

	İsim	Yıl (M.S.)
1	İrenaeus (Anadolu)	180
2	İskenderiyeli Clemens	190
3	Tertullianus (Kuzey Afrika)	207
4	Origenes (İskenderiye)	230
5	Eusebios (Filistin)	320
6	Kudüslü Kyrillos	348
7	Cheltenham-Listesi (Kuzey Afrika)	365
8	Athanasios (İskenderiye)	367
9	Epiphanios (Filistin)	368
10	Nazianzoslu Gregorios (Anadolu)	370
11	Amphilokhios (Anadolu)	370
12	Philaster (İtalya)	383
13	Hieronymus (İtalya)	394
14	Augustinus (Kuzey Afrika)	397
15	Kartaca Konsili (Kuzey Afrika)	397

Papirüs El Yazmaları

Kodeks Sinaiticus: Matta 8:28-9:23

1. Petrus Mektubunun birçok ayeti eski Papirüs El Yazmalarında bulunur.

Papirüs El Yazmaları

	Simge	İsim	Tarih (M.S.)	Dil	Bulundukları Yer	İçerik
1	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{72}}$	(Papirüs Bodmer VII/VIII)	300	Yunanca	Cologny (Cenevre, İsviçre)	1. Petrus, 2. Petrus, Yahuda
2	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{74}}$	Papirüs Bodmer XVII	650	Yunanca	Cologny (Cenevre, İsviçre)	Elçilerin İşleri, Yakup, 1. Petrus 1–3, 2. Petrus 2–3, 1. Yuhanna, 2. Yuhanna, 3. Yuhanna
3	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{81}}$	Inv. 20	4. yüzyıl	Yunanca	Triest (İtalya)	1. Petrus 2:20 – 3:1, 4-12
4		P. Oxyrhynchus 4934	300	Yunanca	Oxford (İngiltere)	1. Petrus 1:23–2:5; 2:7–12

Vellum ve Deri El Yazmaları

1. Petrus Mektubu'nun tümü bazı meşhur Vellum ve Deri El yazmalarında bulunur.

Vellum ve Deri El Yazmaları

	Simge	İsim	Tarih (M.S.)	Dil	Bulundukları Yer
1	א	Kodeks Sinaiticus	4. yüzyıl	Yunanca	Londra (İngiltere)
2	A	Kodeks Alexandrinus	5. yüzyıl	Yunanca	Londra (İngiltere)
3	B	Kodeks Vatikanus 1209	4. yüzyıl	Yunanca	Vatikan Kütüphanesi
4	C	Kodeks Ephraemi Syri reskriptus	5. yüzyıl	Yunanca	Paris (Fransa)

Bölümleme

• Bölüm 1: Giriş sözleri (1, 2); yaşayan bir ümitle birlikte yeni bir doğum (3-12); söz dinleyen çocuklar olarak kutsallığa erişmek (13-25).
• Bölüm 2: Tanrı'nın sözüne özlem geliştirmek (1-3); canlı taşlar olarak ruhi bir yapı oluşturmak (4-10); bu dünyada yabancılar olarak yaşamak (11, 12); uygun olan boyun eğme (13-25): İsa'nın örneği (21).
• Bölüm 3: Kadınlar ve kocalar (1-7); duygudaşlık göstermek; barış aramak (8-12); doğruluk uğruna acı çekmek (13-22): ümidi savunmağa hazır olmak (15), vaftiz ve iyi vicdan (21).
• Bölüm 4: İsa gibi Tanrı'nın iradesini yerine getirmek (1-6); Tanrı'yı onu sevindiren bir yaşamla yüceltmek (7-11); bir Hristiyan'ın zorlukları (12-19).
• Bölüm 5: „Tanrı'nın sürüsünü güdün“ (1-4); alçakgönüllü ve uyanık olmak (5-11): kaygılar Tanrı'ya bırakmak (7), İblis kükreyen bir aslan gibidir (8); kapanış sözleri (12-14).

İçerik

Petrus, okuyucuların dikkatini "yaşayan bir ümidin yeni doğuşuna" ve İsa Mesih'in dirilişi aracılığıyla Tanrı'nın merhametine göre göklerde onlar için tutulan bozulmaz mirasa yönlendirerek başlar. Bu nedenle, “seçilmişler”, çeşitli denemelerden dolayı kederli olmalarına rağmen çok mutludurlar, çünkü imanlarının sınanmış olması, “İsa Mesih ortaya çıktığında … övgü, onur ve saygı kazandıracak” (1:3-7).

Eski peygamberler bu kurtuluş hakkında araştırmalar yapmışlardır. Bu hakikatler Petrus'un hitap ettiği Hristiyanlara kutsal ruhla açıklanmıştı (1:10-12). Bu nedenle onlar söz dinleyen çocuklar gibi aklı başında davransınlar ve kutsal olsunlar (13-16). Onlar boş yaşam tarzından “kusursuz ve lekesiz bir kuzu gibi olan Mesih’in değerli kanı sayesinde” kurtuldular (1:18, 19). Tanrı'ya iman edip ümit bağlamak bir hayal kırıklığıyla sonuçlanmayacak; çünkü Tanrı'nın sözü bir çiçek gibi solmayacak (23-25).

Yeni doğmuş bebekler gibi Kutsal sözdeki saf süte özlem geliştiren kişiler “her kötülüğü, hilekârlığı, ikiyüzlülüğü, kıskançlığı ve çekiştiriciliği” kendilerinden atmalıdırlar (2:1, 2). Böylece onlar yaşayan taşlar olarak ruhi bir evde inşa edilirler. Temel taşı olan İsa Mesih aracılığıyla Tanrı'nın kabul edeceği ruhsal kurbanlar getirirler (2:4-6). Petrus, iman kardeşlerini gurbette misafir ve yabancı olarak yaşasınlar diye teşvik ediyor. şöyle yazıyor: “Dünyadaki milletler arasında iyi yaşayışınızı sürdürün ki, sizi kötülük yapmakla suçladıkları konularda iyi davranışlarınızı görerek, denetleme gününde Tanrı’yı yüceltsinler.“ (2:11, 12). Özgür insanlar oldukları halde Tanrı'dan aldıkları özgürlüğü kötülüğe kılıf olarak değil, Tanrı’nın kulları olarak değerlendirmelidirler. Bu, insan yapısı her idari düzene boyun eğmeleri de kapsar (2:13, 16). Fakat iyi olanı yaparken biri sıkıntı çeker ve buna katlanırsa Tanrı’yı memnun eder. İsa bu hususta bir örnek bıraktı; çünkü o „hiçbir günah işlemedi, ağzından hiçbir hileli söz çıkmadı. Hakaret gördüğünde hakaretle karşılık vermedi. Acı çektiğinde kimseyi tehdit etmeye kalkışmadı; tersine kendisini, adil şekilde yargılayanın ellerine bıraktı“ (2:20-23).

Hristiyan imanı paylaşmayan kocaları olan kadınlar onlara boyun eğsinler, ta ki davranışlarıyla, söz söylenmeden kazanılabilsinler (3:1). Hristiyan kocalara gelince onlar daha narin bir kap gibi olan kadınlarına değer versinler ki, duaları bir engelle karşılaşmasınlar (3:7). Petrus, herkese kardeş sevgisiyle, derin bir şefkatle, alçakgönüllülükle davranarak, birbirinize duygudaş olarak, aynı düşünüşte olmaları gerektiğini yazıyor. Onlar kötülüğe kötülükle, hakarete hakaretle değil, iyi sözlerle karşılık versinler (4:8, 9). İsa'nın takipçileri besledikleri ümidin nedenini soran herkesin önünde savunma yapmaya daima hazır olmalıdır. Fakat bunu yumuşak başlı bir tutumla ve derin saygıyla yapılması gerekir (3:16). Sonra Petrus, vaftizin Tanrı önünde rahat bir vicdan dileği ve kurtuluş için bir koşul olduğunu gösteriyor (3:21).

Mesihi örnek alan kişiler milletlerin yolunu terk etmelidir. Onlar artık edepsiz davranışların, ihtirasların, ölçüsüzce içilen şarabın, çılgın eğlencelerin, içki âlemlerinin, iğrenç putperestliklerin peşinde değildir (4:3). Aralarındaki sevginiz güçlü olmalı, çünkü „sevgi birçok günahı örter“ (4:8). Petrus konukseverliğin önemini vurguluyor (4:9). İsa'nın takipçileri diğer insanların nefretini beklemelidir, fakat biri „Mesih’in takipçisi olduğundan sıkıntı çekerse hiç utanmasın, bu adı taşıyarak Tanrı’yı yüceltmeye devam etsin“ (4:16).

Petrua ayrıca cemaatteki ihtiyarlara da öğüt veriyor. Tanrı’nın sürüsüne zorla değil, istekle baksınlar, efendilik taslayarak değil, sürüye örnek olarak çobanlık etsinler (5:2, 3). Mektubunun sonunda problemlerle uğraşan kardeşler tüm kaygılarını da onlarla ilgilenen Tanrı'ya bırakabildiklerini yazıyor. Tanrı, kükreyen bir aslan gibi yutacak birini bulmak için dolanan İblis onları saldırdığı zaman onlara yardım edecektir (5:8, 9). Mektup selamlarla bitiyor.

Kaynakça

1. ^ 1. Petrus 5:12
2. ^ 1. Petrus 5:13
3. ^ McClintocks und Strongs Cyclopedia, 1981, Cilt VIII, S. 15.
4. ^ J. D. Douglas: New Bible Dictionary, 2. baskı, 1986, s. 918.
5. ^ Markus Vinzent: Die Auferstehung Christi im frühen Christentum. Herder Verlag, Freiburg 2014, , S. 72–74.
6. ^ H. Meyer: Kritisch exegetischen Handbuch über die Apostelgeschichte 1888, s. 120
7. ^ ^{a b} Watch Tower Bible and Tract Society, Insight On the Scriptures (Almanca), s. 571.
8. ^ Udo Schnelle: Einleitung in das Neue Testament. Göttingen 1996, S. 460.
9. ^ Marlis Gielen: Der erste Petrusbrief. In: Martin Ebner, Stefan Schreiber (Hrsg.): Einleitung in das Neue Testament. 3., überarb. Aufl., Kohlhammer, Stuttgart 2020, S. 529.
10. ^ Z. B. Klaus Berger: Kommentar zum Neuen Testament. Gütersloh 2011, S. 909.
11. ^ Encyclopaedia Judaica, Jerusalem 1971, Band 15, Spalte 755.
12. ^ Romalı Klemens (1. Epistola ad Corinthios, Böl. 4, 5

Edebiyat

• Norbert Brox: „Petrusbriefe I. Der 1. Petrusbrief II. Der 2. Petrusbrief“. In: Theologische Realenzyklopädie 26 (1996), S. 308–319
• Barbara Aland u. a. (Hrsg.): Novum Testamentum Graecum. Editio critica maior. Bd. 4: Die Katholischen Briefe. Lfg. 2: Die Petrusbriefe. Teilbd. 1: Text; Teilbd. 2: Begleitende Materialien. Stuttgart 2000 (vollständige textkritische Ausgabe)
• Anthony Casurella: Bibliography of Literature on First Peter. New Testament Tools and Studies 23. Brill, Leiden u. a. 1996 
• Watson E. Mills: 1 Peter. Bibliographies for Biblical Research, New Testament Series 17. Mellen Biblical Press, Lewiston NY u. a. 2000 
• Norbert Brox: Der erste Petrusbrief. Evangelisch-Katholischer Kommentar zum Neuen Testament 21. Benziger, Zürich / Neukirchener Verl., Neukirchen-Vluyn 4., durchges. und erg. Aufl. 1993, 
• Johann Tobias Beck: Petrusbriefe. Ein Kommentar. Nachdr. der Aufl. Gütersloh, Bertelsmann, 1896. mit einem Geleitw. von Gerhard Maier. Brunnen-Verl., Gießen 1995, 
• Eduard Schweizer: Der erste Petrusbrief. Zürcher Bibelkommentare 15. Theol. Verl., Zürich 4. Aufl. 1998, 
• Angelika Reichert: Eine urchristliche praeparatio ad martyrium. Studien zur Komposition, Traditionsgeschichte und Theologie des 1. Petrusbriefes. Beiträge zur biblischen Exegese und Theologie 22. Lang, Frankfurt a. M. u. a. 1989 
• Reinhard Feldmeier: Die Christen als Fremde. Die Metapher der Fremde in der antiken Welt, im Urchristentum und im 1. Petrusbrief. WUNT 64. Mohr, Tübingen 1992 

Ayrıca bakınız

• Yeni Ahit'in Papirüsler Listesi