Lepus europaeus, Lepus cinsine bağlı Avrupa'ya özgü bir hayvan türüdür.Avrupa ve Asya'nın bir bölümünde görülür. Bayağı tavşan, yabani tavşan veya tavşan olarak da adlandırılabilir. Takımındaki iri türlerden biridir ve ılıman açık araziye uyum sağlamıştır. Genellikle gececil ve otçuldur. Otların yanı sıra özellikle kışları olmak üzere ağaç kabukları, taze dallar ve tomurcuklarla beslenir. Doğada yırtıcı kuşlar, Canidae ve Felidae türleri tarafından avlanır. Uzun ve kuvvetli bacakları ve büyük burun delikleri sayesinde avlanmaktan kaçmak için yüksek hızlı uzun süreli koşulara dayanıklıdır.
Lepus europaeus | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Korunma durumu | |||||||||||||||
Asgari endişe altında (IUCN 3.1) | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
İkili adlandırma | |||||||||||||||
Lepus europaeus Pallas, 1778 | |||||||||||||||
Sinonimler | |||||||||||||||
|
Birbirlerine vurmaları erkekler arasında bir rekabet değil, bir dişinin erkeğe vurmasıdır. Dişinin erkeğe vurması ya onun henüz çiftleşmeye hazır olmadığını gösterir ya da erkeğin kararlılığını denemek için yapılır. Dişiler toprak içine kazılan bir oyuktan çok, çukur alanlarda yuvalanırlar ve yavrular doğar doğmaz faaldir. Dişiler bir kerede üç ila dört yavru doğurabilir ve yılda üç kere doğum yapabilir. Tavşanlar on iki yıla kadar yaşayabilir. Üreme mevsimi Ocak ayından Ağustos ayına kadar sürer.
Özellikleri
Hızlı koşan memelilerdendir. Gözleri kafasının üst kısmına yakın, kulakları uzun ve boynu esnektir. Dişleri sürekli büyür. İlk kesici dişleri kemirmeye uyum sağlamış, ikincil kesici dişleri ise çivi gibidir ve işlevsel değildir. Kesici dişler ile kaba bitkileri çiğnemek için uyum sağlamış azı dişleri arasında diastema bulunur. Diş formülü 2/1, 0/0, 3/2, 3/3'tür. Koyu renkli bacak kasları açık alanda hızlı ve sürekli koşmaya uyum sağlamıştır. Buna karşın cinsi, bitkilerin çok olduğu yerlerde kısa süreli hıza adaptedir. Hızlı koşmaya adaptasyonunda geniş burun delikleri ve iri kalp de etken rol oynar.Oryctolagus cuniculus ile kıyaslandığında orantısal olarak midesi ve çekumu daha küçüktür.
Lagomorpha takımında bulunan iri türlerden biridir. Kafa ve gövdesi yaklaşık 60-75 santimetre (24-30 in) uzunluğunda, kuyruğuyla beraber yaklaşık 7,2-11 santimetre (2,8-4,3 in) uzunluğundadır. Vücut ağırlığı yaklaşık 3-5 kg (6,6-11,0 lb) ağırlığındadır. Uzun kulakları yaklaşık 9,4-11,0 santimetre (3,7-4,3 in) uzunluğundadır. Uzun bacaklı ayakları yaklaşık 14-16 santimetre (5,5-6,3 in) uzunluğundadır. Kafatasındaki burun kemikleri kısa, geniş ve kabadır. Başta, ön ve arka lobları iyi gelişmiş olup, lakrimal kemik güzyuvarının ön kısmında belirgin bir çıkıntı halindedir.
Sırt kısmı kırçıllı boz-sarı rengindedir. Omuz, bacak, ense ve boğazda kızıl kahverengilikler bulunur. Alt kısmı beyaz, kuyruk ve kulak uçlarında siyahlıklar vardır. Sırttaki kürk genellikle vücudun diğer kısımlarına nazaran daha uzun ve daha kıvrıktır. Cinsindeki diğer bazı türlerin aksine kürkü kış aylarında tamamen beyaza dönmez ancak başın yanlarında ve kulakların tabanında beyazlıklar, gövdenin alt kısmında ise grilikler oluşabilir.
Sınıflandırma
Taksonomi
Lepus europaeus türüne bağlı alttürler (2024):
- Lepus europaeus caspicus
- Lepus europaeus connori
- Lepus europaeus creticus
- Lepus europaeus cyprius
- Lepus europaeus cyrensis
- Lepus europaeus europaeus
- Lepus europaeus hybridus
- Lepus europaeus iranensis
- Lepus europaeus judeae
- Lepus europaeus karpathorum
- Lepus europaeus medius
- Lepus europaeus occidentalis
- Lepus europaeus parnassius
- Lepus europaeus ponticus
- Lepus europaeus rhodius
- Lepus europaeus syriacus
- Lepus europaeus transsylvanicus
Filogenetik
İlk olarak 1778 yılında Alman zoolog Peter Simon Pallas tarafından tanımlanmıştır.
Lepus corsicanus, Lepus castroviejoi ve Lepus granatensis bir zamanlar alt türleri olarak kabul edilmekteydi ancak DNA dizileme ve morfolojik analizler bunları ayrı bir tür olduğunu desteklemektedir.
Lepus europaeusun, Lepus capensis ile aynı tür olup olmadığı konusu tartışmalıdır. 2005 yılında yapılmış bir nükleer gen havuzu araştırması aynı tür olduklarını önerirken, 2006 yılında aynı hayvanlar üzerinde yapılan bir mitokondriyal DNA araştırmasında ise sonuç olarak bu hayvanların ayrı türler sayılacak kadar genetik olarak ayrıldıkları görüşü verilmiştir. 2008 yılında yapılan bir araştırma ise Lepus cinsi söz konusu olduğunda ve hızlı evrimleşmeleri de göz önüne alındığında tür tanımı için yalnızca mtDNA sonuçlarına değil aynı zamanda nükleer gen havuzuna da bakmanın gerekli olduğunu iddia etmiştir. Lepus europaeus ile Lepus capensi arasındaki genetik farklar gerçek bir ayrışmadan çok coğrafi olarak ayrılmalarının sonucu olması muhtemeldir. Yakın Doğu'da tavşan popülasyonlarının birbirine karıştığı ve gen akışına maruz kaldıkları tahmininde bulunulmuştur. 2008 yılında yapılan bir başka araştırma ise bir tür kompleksinin var olup olmadığına karar verebilmek için daha fazla araştırma yapılması gerektiğini önerir.Lepus europaeus daha fazla verinin bu önermeyle ters düşmesine kadar tek bir tür olarak sınıflandırılmaya devam etmektedir.
Kladogenetik analiz Lepus europaeusun Pleistosen Çağı'nda son buzul döneminde Güney Avrupa (İtalya Yarımadası, Balkanlar) ve Anadolu'daki sığınaklar yoluyla hayatta kaldığını göstermektedir. Orta Avrupa'da daha sonradan kolonileşmeleri insanlık kaynaklı çevresel değişiklikler nedeniyle olmuş görünmektedir. Günümüz popülasyonlarında genetik çeşitlilik yüksektir ama inbred çiftleşmenin izleri görülmemektedir. Gen akışı erkeklere doğru eğilimli görünse de genelde popülasyonlar anasoylu yapıdadır. Almanya'nın Kuzey Ren-Vestfalya bölgesindeki tavşanlarda özellikle yüksek oranda genetik çeşitlilik olduğu görünmektedir. Yine de sınırlanmış gen akışının tecrit altında kalmış popülasyonlarda genetik çeşitliliği azaltabilmesi mümkündür.
Dağılım ve habitat
Kıta Avrupasının çoğunda ve Asya'nın bir bölümünde endemiktir. Dağılımı İspanya'nın kuzeyinden İskandinavya'nın güneyine, Doğu Avrupa'ya ve Güneybatı Asya'nın kuzey kısımları ile Orta Asya'ya kadar uzanır. Bu alan Sibirya'ya doğru genişlemektedir. Öncesine ait yeterli bilgi olmasa da, Britanya'ya yaklaşık 2000 yıl kadar önce Romalılar tarafından tanıtılmış olma ihtimali vardır.Lepus timidusun tek Lepus cinsi tavşan türü olduğu İrlanda'da bulunmazlar. Bazı Akdeniz adalarında kayıt dışı tanıtılmalar olasılık dahilindedir.Kuzey Amerika (Ontario, New York, Pensilvanya'da başarısız olmuş, Massachusetts ve Connecticut), Güney Konisi (Brezilya, Arjantin, Uruguay, Paraguay), Bolivya, Şili, Peru, Falkland Adaları, Avustralya, Yeni Zelanda ve Rusya'nın güney Pasifik kıyılarına av hayvanı olarak tanıtılmıştır.
Ana yerleşim alanları kısmen çalılık ya da fundalıklı açık arazilerdir. Hızlı adapte olurlar ve karma tarım alanlarında çok çabuk üreyebilirler.Çekya'da yapılan bir araştırmaya göre 200 metre (660 ft) rakımın altında, yıllık 40 ile 60 gün arasında kar kaplı olan yerlerde, yıllık yağış miktarının 400-700 milimetre (16-28 in) olduğu yerlerde ve yıllık ortalama hava sıcaklığının 10 °C (50 °F) olduğu yerlerde popülasyonunun daha yüksek yoğunluğa sahip olduğunu göstermiştir. İklim açısından kışı hafif geçiren ılık ve yağışsız bölgelerde popülasyon yoğunluğunun daha yüksek olduğu da kaydedilmiştir. Polonya'da ormana kıyısı daha az bulunan yerlerde daha yoğun olduğu gözlemlenmiştir; bunun sebebi tilkilerin ormanı saklanmak için kullanmalarıdır. Açık alanda saklanabilecek yerlere ihtiyaç duyarlar çünkü bu alanlar gereksinim duydukları besinleri sağlar ve açık alanlarda yoğunlukları daha azdır. Toprağın yoğun olarak işlenmesi yavru tavşanların ölüm oranının artmasına neden olur.
Büyük Britanya'da daha çok verimli tarlalarda, özellikle de nadasa bırakılan ya da Triticum (buğday) ve (şeker pancarı) ekili alanlarda görülürler. Özellikle otu bol meralarda, kısmen verimli tarım ürünleri ve kısmen de fundalıklar bulunan yerlerde sayıları artış gösterir. Tilkilerin veya Buteo buteoların (şahin) çok bulunduğu yerlerde daha az sıklıkla görülürler. Her ne kadar Oryctolagus cuniculus ile çok az etkileşimleri olsa da ve aralarında saldırganlık davranışları görülmese deOryctolagus cuniculus popülasyonlarının çok olduğu yerlerde daha az sayıda oldukları görülür. Bayağı tavşanlar sayıları çoğaldığında avlanılsa da az görüldükleri yerlerde pek avlanmazlar.
Ekoloji
Yaşam döngüsü
Üreme mevsimi uzundur ve Ocak ayından Ağustos ayına kadar sürer. Dişiler üreme mevsimi boyunca gebe olarak görülebilir ve erkekler de Ekim ile Kasım ayları dışında çiftleşebilir. Bu ara dönemden sonra erkeklerin testisleri büyür ve faaliyeti artarak yeni üreme döngüsünün başlangıcını işaret eder. Üreme organlarının tam işlevlerine kavuşması Aralık ile Şubat aylarında sürer. Ovülasyon başlamadan çiftleşme başlar ve yılın ilk gebelikleri genellikle tek fetus ile sonuçlanır. Bu dönemde düşükler yaygındır. Üreme eyleminin zirve yaptığı Mart ve Nisan aylarında tüm dişiler gebe kalabilir ve çoğunluğu üç ya da daha fazla fetuslü gebeliktir.
Erkekler birden fazla dişi ile çiftleştiklerinden çok eşli olarak tanımlanırlar. Dişilerin üreme döngüsü altı haftadır ve her seferinde yalnızca birkaç saat çiftleşmeye açık olmaları erkekler arasında rekabete neden olur. Üreme mevsiminin en yoğun olduğu dönemde, normalde geceleri aktif olan erkekler gündüzleri de faal duruma geçerler. Baskın erkeklerin rakiplerine boyun eğdirmesinin yanı sıra, dişiler de eğer çiftleşmeye hazır değilse peşinden gelen erkekleri kovalar. Dövüşler şiddetli geçebilir ve kulaklarda sayısız yara izi bırakabilir. Bu dövüşlerde, iki ayaklarının üstünde dikilerek ön patileriyle birbirlerine saldırırlar; boks olarak bilinen bu davranışın sanıldığının aksine erkekler arasında değil de genellikle bir dişi ile erkek arasında olduğu anlaşılmıştır. Dişi çiftleşmeye hazır olduğunda açık alanda koşmaya başlayarak peşine düşen erkeklerin dayanıklılığını ölçmeye yarayan bir test başlatır. Sonuna kadar dayanan erkek belli olunca, dişi durarak onun çiftleşmeye başlamasına izin verir. Dişiler Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarında gebe kalmaya devam etse de, erkeklerde testosteron üretimi azalır ve cinsel davranışlar azalmaya başlar. Doğan yavru sayısı üreme mevsimi kapanmaya yaklaştıkça azalır ve Ağustos ayından sonra gebelik olmaz. Erkeklerin testisleri küçülmeye başlar ve Eylül'de sperm üretimi durur.
Dişiler yerdeki çukurlarda doğum yaparlar. Dişi tavşan 41 ila 42 gün süren gebelik sonucu yılda üç kere yavrulayabilir. Doğumda yavruların ortalama ağırlığı 130 gram (4,6 oz) civarındadır. Yavrular tamamen kürklü olarak doğar ve doğar doğmaz yuvadan ayrılmaya hazırdır. Yer altında korunaklı yuvasında olmamasına karşın, gelişmiş bir adaptasyona sahiptir. Gündüzleri etrafa dağılan yavrular akşamları doğdukları yere yakın bir yerde toplanır. Dişiler günbatımından sonra yavruları emzirmek için yanlarına gider; yavruların yaklaşık beş dakika boyunca süt emer ve bu sırada idrarlarını yapar, dişiler de bu sıvıyı yalar. Daha sonra koku izi bırakmamak için zıplayarak uzaklaşır ve yavrular da tekrar dağılır. Yavrular ikinci haftadan itibaren katı besinleri yemeye başlayabilir ve dördüncü haftadan itibaren sütten kesilir. Hem dişi hem de erkek yavrular genel olarak çevrelerini keşfetse de dağılım erkeklerde daha yaygındır. Dişiler cinsel olgunluğa yedi ila sekiz ayda erişirken erkeklerde bu süre altı aydır.
Beslenme
Otçuldur. Yabani otlarla beslenir ancak tarımın yaygınlaşması sonucu tercih ettiği besinler olmadığında tarım mahsulleriyle de beslenmeye başlamıştır. İlkbahar ve yaz mevsimlerinde Glycine max, Trifolium türleri ve Papaver rhoeasın yanı sıra otlarla da beslenir. Sonbahar ve kış mevsimlerinde genel olarak Triticum (buğday) tercih etse de ayrıca avcıların onların için bıraktıkları şeker pancarı ve havuçlarla da beslenirler. Kışın aynı zamanda genç meyve ağaçlarının ve çalılıkların kabuklarını, sürgün ve tomurcuklarını da yerler. Daha çekici besin kaynakları varsa tahılları pek tercih etmezler; sadece lif yerine yüksek enerji veren besinleri tercih ederler. Ağaç dalcıklarını ve sürgünleri yerken kabukları ayırıp çözünebilir karbonhidratları içeren damar dokulara ulaşırlar. Oryctolagus cuniculus ile kıyaslandığında sindirim oranları benzer olmasına karşın besin Lepus europaeusun bağırsaklarından daha hızlı geçer. Bazen sindirilmemiş proteinleri ve vitaminleri geri kazanmak için kendi yeşil dışkı parçalarını yedikleri görülür. İki ila üç yetişkin, bir koyunun yediğinden daha fazla besin yiyebilir.
Lepus europaeus gruplar hâlinde beslenir. Grup beslenmesinin yararı diğerlerinin tetikte olduğunu bilerek beslenmek için daha çok zaman ayırabilmektir. Yine de besin kaynaklarının dağılımı bu yararları etkiler. Besin geniş bir alana yayıldıysa tüm tavşanlar ulaşabilir. Ancak besin dar bir alanda ise yalnızca baskın tavşanlar ulaşabilir. Küçük gruplarda baskın tavşanlar besinleri savunma yönünden daha başarılıdır ancak daha çok tavşan gruba katıldıkça zamanlarının çoğunu diğer tavşanları uzaklaştırmak için harcarlar. Grup ne kadar büyük olursa baskın tavşanların yeme için ayırdıkları süre azalır. Bu arada baskın tavşanlar meşgulken diğerleri besine ulaşabilir. Bu nedenle besin dar bir alanda ise gruptakilerin hepsi daha kötü beslenir.
Etkenleri
İri hayvanlardır ve erişkinleri yalnızca Canidae, Felidae ve büyük yırtıcı kuşlar tarafından avlanabilirler. Polonya'da ilkbahar aylarında, daha küçük hayvanların az bulunduğu zamanlarda tilkilerin yediklerinin %50'sini tavşanların oluşturduğu görülmüştür; Lepus europaeus ölüm oranlarının %50'si de tilkiler tarafından avlanmaları nedeniyledir.İskandinavya'da Vulpes vulpes popülasyonunu azaltan parazitlerin sebep olduğu deri hastalığı sonrasında Lepus europaeus sayısının arttığı ve tilkilerin sayısının tekrar artmasıyla da tekrar eski sayılarına döndüğü gözlemlenmiştir.Aquila chrysaetos Alplerde, Karpatlarda, Apenin Dağlarında ve İspanya'nın kuzeyinde Lepus europaeus avcılarındandır. Kuzey Amerika'da tilkiler ve Canis latrans türü avlayanlar arasındadır, ücra bölgelerde avladığı da görülür.
Lepus europaeusde hem dış hem de iç parazitler bulunur. Bir araştırmada Slovakya'da yaşayanların %54'ünde Nematoda, %90'ının üzerinde de Coccidia tespit edilmiştir. Avustralya'da dört Nematoda türü, altı Coccidia türü, çeşitli karaciğer parazitleri ve köpeklerde bulunan iki Cestoda türü ile enfekte oldukları bildirilmiştir. Ayrıca , , , ve için konak oldukları da bildirilmiştir.
Tavşan hastalığına (RHD - "rabbit haemorrhagic disease") neden olana benzer bir tarafından neden olunan (EBHS - "European brown hare syndrome") aynı şekilde ölümcüldür ama bu, iki memeli türü arasında bulaşmaz. Karşılaştığı diğer tehditler, ölümlerin ana kaynakları olan pastörelloz, , coccidiosis ve tularemidir.
Ekim 2018'de türünün mutasyona uğramış bir formunun Büyük Britanya'da tavşanlara geçmiş olabileceği bildirilmiştir. Tavşanlarda nadir görülse de İspanya'da önemli sayıda tavşanın ölümüne neden olmuştur.
İletişim ve sosyal davranış
Gececildir ve zamanının üçte birini yiyecek arayarak geçirir. Gündüzleri kısmen gizlenebildiği yerdeki çöküntülerde geçirir. Saatte 70 kilometre/saat (43 mph) hızla koşabilir ve karşısına çıkan avcılardan daha hızlı koşarak kurtulmaya çalışır. Genel olarak asosyal olduğu düşünülse de küçük ya da büyük gruplar hâlinde de görülebilirler. Belirli bir bölgeyi sahiplenen hayvanlardan değildir ve ortak yaşam alanları 300 hektar (740 akre) civarında bir bölgedir. Tavşanlar birbirleri arasında çeşitli görsel sinyallerle iletişim kurar. İlgilerini göstermek için kulaklarını dikerken diğerlerini uzak kalsınlar diye kulaklarını indirerek uyarırlar. Kendi türlerinden birine meydan okumak için ön ayaklarını kullanırlarken avcıları haber vermek için arka ayaklarını kullanırlar. Korktuğunda ya da bir yeri acıdığında tiz bir ses çıkarır; dişiler yavrularını çağırmak için gırtlaktan boğuk sesler çıkarır. Oniki yıla kadar yaşayabilir.
Korunma durumu
Avrupa ve Asya'nın batısında geniş bir alana dağılmıştır ve dünya üzerinde bazı ülkelere özellikle av hayvanı olarak tanıtılmıştır. Genel olarak doğal dağılımının olduğu bölgede kısmen yüksek popülasyona sahiptir ancak 1960'lardan beri bazı bölgelerde popülasyonlarının azalmaya meyilli olduğu belirtilmiştir. Bunun nedeni olarak tarımsal uygulamaların yoğunlaşması gösterilmektedir. Uyum sağlayabilen bir türdür ve yeni yaşam alanlarına geçebilir ancak daha çok bitki ve ot çeşitliliği olan yerlerde daha gelişebilir. Bazı bölgelerde zararlı hayvan olarak kabul edilmektedir; kış aylarında alternatif besin kaynaklarının az olduğu yerlerde tarım mahsullerine ve genç ağaçlara daha çok zarar verebilmektedir.
Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği türün korunma durumunu asgari endişe altında olarak belirlemiştir. Ancak düşük popülasyon yoğunluğu olan bölgelerde gen havuzunun azalması ile inbred çiftleşmenin daha mümkün olması nedeniyle yerel olarak soylarının tükenmesine hassas türler arasında olabilmektedirler. İspanya'nın kuzeyi ile Yunanistan'da bölge dışından getirilenlerin, bölgesel gen havuzuna bir tehdit oluşturduğu görülmüştür. Buna karşılık olarak İspanya'da korunaklı bölgede yetiştirme programı başlatılmış ve bazı tavşanların bir bölgeden diğerine yerleştirilmesinin genetik çeşitliliği artırdığı görülmüştür.
Bern Konvansiyonu bu türü koruma altında türler arasında listeler. Norveç, Almanya, Avusturya ve İsviçre gibi çeşitli ülkeler bayağı tavşanı kendi "kırmızı liste"lerinde "neredeyse tehdit altında" ya da "tehdit altında" türler arasında gösterir.
Galeri
-
- tasviri, 1844,
- Sir John Tenniel tasviri, 1865
- Albrecht Dürer tasviri, 1502 tasviri
- Bir çukurun içinde yeni doğmuş yavrular
-
-
Konuyla ilgili yayınlar
- Waterhouse G. R., A Natural History of the Mammalia. Vol. II. Containing the Order Rodentia, or Gnawing Mammalia, 1-500
- Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (1992) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 2nd ed., 3rd printing
- Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (2005) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed., vols. 1 & 2
- Smith, Andrew T., Charlotte H. Johnston, Paulo C., 2018: null. Lagomorphs. Pikas, Rabbits, and Hares of the World. 266.
Dış bağlantılar
- Photographs Videos
- BBC Wales Nature: Brown hare article
- BBC Wales Nature: Brown hare
- Wikimedia Commons'ta Lepus europaeus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
- Vikitür'de Lepus europaeus ile ilgili ayrıntılı taksonomik bilgiler bulunur.
Not listesi
- ^ a b c Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlüğünde "tavşan" sözcüğünün tanımında Lepus europeus bilimsel adı verilmektedir. Bazı kaynaklarda "bayağı tavşan" olarak geçerken başka kaynaklarda "yabanitavşan" olarak kullanılmaktadır.
Kaynakça
- ^ a b c d e f g h Hacklander, K.; Schai-Braun, S. (2019). "Lepus europaeus". IUCN Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi. 2019: e.T41280A45187424. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-1.RLTS.T41280A45187424.en . Erişim tarihi: 19 Kasım 2021.
- ^ "GBIF". 3 Haziran 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mart 2024.
- ^ "PaleoBioDB". 9 Mart 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mart 2024.
- ^ "tavşan". AnaBritannica. 20. Ana Yayıncılık. 1990. s. 453.
- ^ Demirsoy, Ali (1992). Yaşamın Temel Kuralları Omurgalılar/Amniyota (Sürüngenler, Kuşlar ve Memeliler) Cilt - III / Kısım - II. Ankara: Meteksan. s. 695. ISBN .
- ^ Alves, Paulo C.; Ferrand, Nuno; Hackländer, Klaus (2007). Lagomorph Biology: Evolution, Ecology, and Conservation. Springer Science & Business Media. s. 1. ISBN .
- ^ Leach, Michael (2008). Hare. The Rosen Publishing Group. s. 4. ISBN .
- ^ a b c d e f g h Schnurr, D. L.; Thomas, V. G. (1984). "Histochemical properties of locomotory muscles of European hares and cottontail rabbits". Canadian Journal of Zoology. 62 (11). ss. 2157-2163. doi:10.1139/z84-313.
- ^ a b Stott, P. (2008). "Comparisons of digestive function between the European hare (Lepus europaeus) and the European rabbit (Oryctolagus cuniculus): Mastication, gut passage, and digestibility". Mammalian Biology – Zeitschrift für Säugetierkunde. 73 (4). ss. 276-286. doi:10.1016/j.mambio.2007.07.002.
- ^ a b c d . Animal Diversity. University of Michigan. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2011.
- ^ a b c d e f g h i j k l m Naughton, D. (2012). The Natural History of Canadian Mammals. University of Toronto Press. ss. 235-238. ISBN .
- ^ Pallas, Peter Simon (1778). Novae Species Quadrupedum e Glirium Ordine (Latince). Erlanger: Wolfgangi Waltheri. s. 30. 24 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Şubat 2020.
- ^ Palacios, F. (1989). "Biometric and morphologic features of the species of the genus Lepus in Spain". Mammalia. 53 (2). ss. 227-264. doi:10.1515/mamm.1989.53.2.227.
- ^ Riga, F.; Trocchi, V.; Randi, E.; Toso, S. (2001). "Morphometric differentiation between the Italian hare (Lepus corsicanus De Winton, 1898) and the European brown hare (Lepus europaeus Pallas, 1778)". Journal of Zoology. 253 (2). ss. 241-252. doi:10.1017/S0952836901000218.
- ^ Ben Slimen, H.; Suchentrunk, F.; Memmi, A.; Ben Ammar Elgaaied, A. (2005). "Biochemical genetic relationships among Tunisian hares (Lepus sp.), South African Cape hares (L. capensis), and European brown hares (L. europaeus)". Biochemical Genetics. 43 (11–12). ss. 577-596. doi:10.1007/s10528-005-9115-6. (PMID) 16382363.
- ^ Ben Slimen, H.; Suchentrunk, F.; Memmi, A.; Sert, H.; Kryger, U.; Alves, P. C.; Elgaaied, A. B. A. (2006). "Evolutionary relationships among hares from North Africa (Lepus sp. or Lepus spp.), Cape Hares (L. capensis) from South Africa, and brown hares (L. europaeus), as inferred from mtDNA PCR-RFLP and allozyme data". Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research. 44 (1). ss. 88-99. doi:10.1111/j.1439-0469.2005.00345.x.
- ^ Ben Slimen, H.; Suchentrunk, F.; Ben Ammar Elgaaied, A. (2008). "On shortcomings of using mtDNA sequence divergence for the systematics of hares (genus Lepus): An example from Cape hares". Mammalian Biology. 73 (1). ss. 25-32. doi:10.1016/j.mambio.2007.02.003.
- ^ Ben Slimen, H.; Suchentrunk, F.; Stamatis, C.; Mamuris, Z.; Sert, H.; Alves, P. C.; Kryger, U.; Shahin, A. B.; Ben Ammar Elgaaied, A. (2008). "Population genetics of Cape and brown hares (Lepus capensis and L. europaeus): A test of Petter's hypothesis of conspecificity". Biochemical Systematics and Ecology. 36 (1). ss. 22-39. doi:10.1016/j.bse.2007.06.014.
- ^ Fickel, J.; Hauffe, H. C.; Pecchioli, E.; Soriguer, R.; Vapa, L.; Pitra, C. (2008). "Cladogenesis of the European brown hare (Lepus europaeus Pallas, 1778)" (PDF). European Journal of Wildlife Research. 54 (3). ss. 495-510. doi:10.1007/s10344-008-0175-x. hdl:10261/62899. 23 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 24 Şubat 2020.
- ^ a b Fickel, J.; Schmidt, A.; Putze, M.; Spittler, H.; Ludwig, A.; Streich, W. J.; Pitra, C. (2005). "Genetic structure of populations of European brown hare: Implications for management". Journal of Wildlife Management. 69 (2). ss. 760-770. doi:10.2193/0022-541X(2005)069[0760:GSOPOE]2.0.CO;2.
- ^ a b Corbet, G. B. (1986). "Relationships and origins of the European lagomorphs". Mammal Review. 16 (3–4). ss. 105-110. doi:10.1111/j.1365-2907.1986.tb00029.x.
- ^ Bonino, N. A.; Cossios, D.; Menegheti, J. (2010). (PDF). Folia Zoologica Praha. 59 (1). ss. 9-15. doi:10.25225/fozo.v59.i1.a3.2010. 17 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2016.
- ^ Pikula, J.; Beklová, M.; Holešovská, Z.; Treml, F. (2004). "Ecology of European brown hare and distribution of natural foci of Tularaemia in the Czech Republic". Acta Veterinaria Brno. 73 (2). ss. 267-273. doi:10.2754/avb200473020267.
- ^ Panek, Manek; Kamieniarz, Robert (1999). "Relationships between density of brown hare Lepus europaeus and landscape structure in Poland in the years 1981-1995". Acta Theriologica. 44 (1). ss. 67-75. doi:10.4098/at.arch.99-7. ISSN 0001-7051.
- ^ Alves, Paulo C.; Ferrand, Nuno; Hackländer, Klaus (2007). Lagomorph Biology: Evolution, Ecology, and Conservation. Springer Science & Business Media. s. 247. ISBN .
- ^ a b c Vaughan, N.; Lucas, E.; Harris, S.; White, P. C. L. (2003). "Habitat associations of European hares Lepus europaeus in England and Wales: Implications for farmland management". Journal of Applied Ecology. 40 (1). ss. 163-175. doi:10.1046/j.1365-2664.2003.00784.x. JSTOR 827268.
- ^ a b c d Holly, T. (2001). "Mad World of the European Hare". MacDonald, D. (Ed.). The New Encyclopedia of Mammals. Oxford: Oxford University Press. s. 710–711. ISBN .
- ^ a b c Lincoln, G. (1974). "Reproduction and March madness in the brown hare, Lepus europaeus". Journal of Zoology. 174 (1). ss. 1-14. doi:10.1111/j.1469-7998.1974.tb03140.x. (PMID) 4468894.
- ^ a b Bray, Y.; Devillard, S.; Marboutin, E.; Mauvy, B.; Péroux, R. (2007). "Natal dispersal of European hare in France" (PDF). Journal of Zoology. 273 (4). ss. 426-434. doi:10.1111/j.1469-7998.2007.00348.x. 6 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.
- ^ Holley, A.J.F.; Greenwood, P.J. (1984). "The myth of the mad March hare". Nature. 309 (5968). ss. 549-550. Bibcode:1984Natur.309..549H. doi:10.1038/309549a0. (PMID) 6539424.
- ^ a b Kurta, Allen (1995). Mammals of the Great Lakes Region. University of Michigan Press. s. 104. ISBN .
- ^ Broekhuizen, S.; Maaskamp, F. (1980). "Behaviour of does and leverets of the European hare (Lepus europaeus) while nursing". Journal of Zoology. 191 (4). ss. 487-501. doi:10.1111/j.1469-7998.1980.tb01480.x.
- ^ Avril, A.; Letty, J.; Léonard, Y.; Pontier, D. (2014). "Exploration forays in juvenile European hares (Lepus europaeus): dispersal preludes or hunting-induced troubles?". BMC Ecology. Cilt 14. s. 16. doi:10.1186/1472-6785-14-6. (PMC) 3943402 $2. (PMID) 24568541.
- ^ Avril, A.; Letty, J.; Léonard, Y.; Pérouxb, R.; Guitton, J.-S.; Pontier, D. (2011). "Natal dispersal of European hare in a high-density population". Mammalian Biology – Zeitschrift für Säugetierkunde. 76 (2). ss. 148-156. doi:10.1016/j.mambio.2010.07.001.
- ^ a b Reichlin, T.; Klansek, E.; Hackländer, K. (2006). "Diet selection by hares (Lepus europaeus) in arable land and its implications for habitat management". European Journal of Wildlife Research. 52 (2). ss. 109-118. doi:10.1007/s10344-005-0013-3.
- ^ Schai-Braun, S.C.; Reichlin, T. S.; Ruf, T.; Klansek, E.; Tataruch, F.; Arnold, W.; Hackländer, K. (2015). "The European hare (Lepus europaeus): A picky herbivore searching for plant parts rich in fat". PLoS ONE. 10 (7). s. e0134278. Bibcode:2015PLoSO..1034278S. doi:10.1371/journal.pone.0134278. (PMC) 4521881 $2. (PMID) 26230115.
- ^ Monaghan, P.; Metcalfe, N. B. (1985). "Group foraging in wild brown hares: Effects of resource distribution and social status". Animal Behaviour. 33 (3). ss. 993-999. doi:10.1016/S0003-3472(85)80033-6.
- ^ Goszczyński, J.; Wasilewski, M. (1992). "Predation of foxes on a hare population in central Poland". Acta Theriologica. 37 (4). ss. 329-338. doi:10.4098/at.arch.92-33. ISSN 0001-7051.[]
- ^ Lindstrom, Eric R.; Andren, Henrik; Angelstam, Per; Cederlund, Goran; Hornfeldt, Birger; Jaderberg, Lars; Lemnell, Per-Arne; Martinsson, Berit; Skold, Kent; Swenson, John E. (1992). "Disease reveals the predator: sarcoptic mange, red fox predation and prey populations". Ecology. 75 (4). ss. 1042-1049. doi:10.2307/1939428. JSTOR 1939428.
- ^ Watson, Jeff; Brockie, Keith (1997). The Golden Eagle. A&C Black. s. 50. ISBN . 19 Ocak 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.
- ^ Dubinský, P.; Vasilková, Z.; Hurníková, Z.; Miterpáková, M.; Slamečka, J.; Jurčík, R. (2010). "Parasitic infections of the European brown hare (Lepus europaeus Pallas, 1778) in south-western Slovakia". Helminthologia. 47 (4). ss. 219-225. doi:10.2478/s11687-010-0034-7.
- ^ . Agriculture: Pest animals. Agriculture Victoria. 2 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2016.
- ^ Alves, Paulo C.; Ferrand, Nuno; Hackländer, Klaus (2007). Lagomorph Biology: Evolution, Ecology, and Conservation. Springer Science & Business Media. s. 263. ISBN .
- ^ Lamarque, F.; Barrat, J.; Moutou, F. (1996). "Principal diagnoses for determining causes of mortality in the European brown hare (Lepus europaeus) found dead in France between 1986 and 1994". Gibier Faune Sauvage. 13 (1). ss. 53-72.
- ^ Yohannes, Lowe (11 Ekim 2018). "Hares could be wiped out, experts warn, as mystery deaths spark fears RHD-2 has 'jumped' from rabbits". The Telegraph. 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.
- ^ "Concern over hare deaths". New Scientist. 20 Ekim 2018. s. 4.
- ^ Smith, R. K.; Jennings, N. V.; Harris, S. (2005). "A quantitative analysis of the abundance and demography of European hares Lepus europaeus in relation to habitat type, intensity of agriculture and climate". Mammal Review. 35 (1). ss. 1-24. doi:10.1111/j.1365-2907.2005.00057.x.
- ^ Reichlin, T.; Klansek, E.; Hackländer, K. (2006). "Diet selection by hares (Lepus europaeus) in arable land and its implications for habitat management". European Journal of Wildlife Research. 52 (2). ss. 109-118. doi:10.1007/s10344-005-0013-3.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Lepus europaeus Lepus cinsine bagli Avrupa ya ozgu bir hayvan turudur Avrupa ve Asya nin bir bolumunde gorulur Bayagi tavsan yabani tavsan veya tavsan olarak da adlandirilabilir Takimindaki iri turlerden biridir ve iliman acik araziye uyum saglamistir Genellikle gececil ve otculdur Otlarin yani sira ozellikle kislari olmak uzere agac kabuklari taze dallar ve tomurcuklarla beslenir Dogada yirtici kuslar Canidae ve Felidae turleri tarafindan avlanir Uzun ve kuvvetli bacaklari ve buyuk burun delikleri sayesinde avlanmaktan kacmak icin yuksek hizli uzun sureli kosulara dayaniklidir Lepus europaeusKorunma durumuAsgari endise altinda IUCN 3 1 Biyolojik siniflandirmaAlem AnimaliaSube ChordataSinif MammaliaTakim LagomorphaFamilya LeporidaeCins LepusTur L europaeusIkili adlandirmaLepus europaeusPallas 1778SinonimlerLeppus europaeus Lepus capensis europaeus Lepus cyanotis Blanchard 1957 Lepus europaeus ghigii de Beaux 1927 Lepus europaeus mediterraneus Wagner 1841 Lepus hispanicus Lepus hybridus Lepus karpathorum Lepus meridionalis Lepus occidentalis Lepus parnassius Lepus pyrenaicus Lepus tesquorum Lepus transsylvanicus Birbirlerine vurmalari erkekler arasinda bir rekabet degil bir disinin erkege vurmasidir Disinin erkege vurmasi ya onun henuz ciftlesmeye hazir olmadigini gosterir ya da erkegin kararliligini denemek icin yapilir Disiler toprak icine kazilan bir oyuktan cok cukur alanlarda yuvalanirlar ve yavrular dogar dogmaz faaldir Disiler bir kerede uc ila dort yavru dogurabilir ve yilda uc kere dogum yapabilir Tavsanlar on iki yila kadar yasayabilir Ureme mevsimi Ocak ayindan Agustos ayina kadar surer OzellikleriKafatasi Hizli kosan memelilerdendir Gozleri kafasinin ust kismina yakin kulaklari uzun ve boynu esnektir Disleri surekli buyur Ilk kesici disleri kemirmeye uyum saglamis ikincil kesici disleri ise civi gibidir ve islevsel degildir Kesici disler ile kaba bitkileri cignemek icin uyum saglamis azi disleri arasinda diastema bulunur Dis formulu 2 1 0 0 3 2 3 3 tur Koyu renkli bacak kaslari acik alanda hizli ve surekli kosmaya uyum saglamistir Buna karsin cinsi bitkilerin cok oldugu yerlerde kisa sureli hiza adaptedir Hizli kosmaya adaptasyonunda genis burun delikleri ve iri kalp de etken rol oynar Oryctolagus cuniculus ile kiyaslandiginda orantisal olarak midesi ve cekumu daha kucuktur Lagomorpha takiminda bulunan iri turlerden biridir Kafa ve govdesi yaklasik 60 75 santimetre 24 30 in uzunlugunda kuyruguyla beraber yaklasik 7 2 11 santimetre 2 8 4 3 in uzunlugundadir Vucut agirligi yaklasik 3 5 kg 6 6 11 0 lb agirligindadir Uzun kulaklari yaklasik 9 4 11 0 santimetre 3 7 4 3 in uzunlugundadir Uzun bacakli ayaklari yaklasik 14 16 santimetre 5 5 6 3 in uzunlugundadir Kafatasindaki burun kemikleri kisa genis ve kabadir Basta on ve arka loblari iyi gelismis olup lakrimal kemik guzyuvarinin on kisminda belirgin bir cikinti halindedir Sirt kismi kircilli boz sari rengindedir Omuz bacak ense ve bogazda kizil kahverengilikler bulunur Alt kismi beyaz kuyruk ve kulak uclarinda siyahliklar vardir Sirttaki kurk genellikle vucudun diger kisimlarina nazaran daha uzun ve daha kivriktir Cinsindeki diger bazi turlerin aksine kurku kis aylarinda tamamen beyaza donmez ancak basin yanlarinda ve kulaklarin tabaninda beyazliklar govdenin alt kisminda ise grilikler olusabilir SiniflandirmaTaksonomi Lepus europaeus turune bagli altturler 2024 Lepus europaeus caspicus Lepus europaeus connori Lepus europaeus creticus Lepus europaeus cyprius Lepus europaeus cyrensis Lepus europaeus europaeus Lepus europaeus hybridus Lepus europaeus iranensis Lepus europaeus judeae Lepus europaeus karpathorum Lepus europaeus medius Lepus europaeus occidentalis Lepus europaeus parnassius Lepus europaeus ponticus Lepus europaeus rhodius Lepus europaeus syriacus Lepus europaeus transsylvanicus Filogenetik Ilk olarak 1778 yilinda Alman zoolog Peter Simon Pallas tarafindan tanimlanmistir Lepus corsicanus Lepus castroviejoi ve Lepus granatensis bir zamanlar alt turleri olarak kabul edilmekteydi ancak DNA dizileme ve morfolojik analizler bunlari ayri bir tur oldugunu desteklemektedir Lepus europaeusun Lepus capensis ile ayni tur olup olmadigi konusu tartismalidir 2005 yilinda yapilmis bir nukleer gen havuzu arastirmasi ayni tur olduklarini onerirken 2006 yilinda ayni hayvanlar uzerinde yapilan bir mitokondriyal DNA arastirmasinda ise sonuc olarak bu hayvanlarin ayri turler sayilacak kadar genetik olarak ayrildiklari gorusu verilmistir 2008 yilinda yapilan bir arastirma ise Lepus cinsi soz konusu oldugunda ve hizli evrimlesmeleri de goz onune alindiginda tur tanimi icin yalnizca mtDNA sonuclarina degil ayni zamanda nukleer gen havuzuna da bakmanin gerekli oldugunu iddia etmistir Lepus europaeus ile Lepus capensi arasindaki genetik farklar gercek bir ayrismadan cok cografi olarak ayrilmalarinin sonucu olmasi muhtemeldir Yakin Dogu da tavsan populasyonlarinin birbirine karistigi ve gen akisina maruz kaldiklari tahmininde bulunulmustur 2008 yilinda yapilan bir baska arastirma ise bir tur kompleksinin var olup olmadigina karar verebilmek icin daha fazla arastirma yapilmasi gerektigini onerir Lepus europaeus daha fazla verinin bu onermeyle ters dusmesine kadar tek bir tur olarak siniflandirilmaya devam etmektedir Kladogenetik analiz Lepus europaeusun Pleistosen Cagi nda son buzul doneminde Guney Avrupa Italya Yarimadasi Balkanlar ve Anadolu daki siginaklar yoluyla hayatta kaldigini gostermektedir Orta Avrupa da daha sonradan kolonilesmeleri insanlik kaynakli cevresel degisiklikler nedeniyle olmus gorunmektedir Gunumuz populasyonlarinda genetik cesitlilik yuksektir ama inbred ciftlesmenin izleri gorulmemektedir Gen akisi erkeklere dogru egilimli gorunse de genelde populasyonlar anasoylu yapidadir Almanya nin Kuzey Ren Vestfalya bolgesindeki tavsanlarda ozellikle yuksek oranda genetik cesitlilik oldugu gorunmektedir Yine de sinirlanmis gen akisinin tecrit altinda kalmis populasyonlarda genetik cesitliligi azaltabilmesi mumkundur Dagilim ve habitatKirda kosarken Kita Avrupasinin cogunda ve Asya nin bir bolumunde endemiktir Dagilimi Ispanya nin kuzeyinden Iskandinavya nin guneyine Dogu Avrupa ya ve Guneybati Asya nin kuzey kisimlari ile Orta Asya ya kadar uzanir Bu alan Sibirya ya dogru genislemektedir Oncesine ait yeterli bilgi olmasa da Britanya ya yaklasik 2000 yil kadar once Romalilar tarafindan tanitilmis olma ihtimali vardir Lepus timidusun tek Lepus cinsi tavsan turu oldugu Irlanda da bulunmazlar Bazi Akdeniz adalarinda kayit disi tanitilmalar olasilik dahilindedir Kuzey Amerika Ontario New York Pensilvanya da basarisiz olmus Massachusetts ve Connecticut Guney Konisi Brezilya Arjantin Uruguay Paraguay Bolivya Sili Peru Falkland Adalari Avustralya Yeni Zelanda ve Rusya nin guney Pasifik kiyilarina av hayvani olarak tanitilmistir Ana yerlesim alanlari kismen calilik ya da fundalikli acik arazilerdir Hizli adapte olurlar ve karma tarim alanlarinda cok cabuk ureyebilirler Cekya da yapilan bir arastirmaya gore 200 metre 660 ft rakimin altinda yillik 40 ile 60 gun arasinda kar kapli olan yerlerde yillik yagis miktarinin 400 700 milimetre 16 28 in oldugu yerlerde ve yillik ortalama hava sicakliginin 10 C 50 F oldugu yerlerde populasyonunun daha yuksek yogunluga sahip oldugunu gostermistir Iklim acisindan kisi hafif geciren ilik ve yagissiz bolgelerde populasyon yogunlugunun daha yuksek oldugu da kaydedilmistir Polonya da ormana kiyisi daha az bulunan yerlerde daha yogun oldugu gozlemlenmistir bunun sebebi tilkilerin ormani saklanmak icin kullanmalaridir Acik alanda saklanabilecek yerlere ihtiyac duyarlar cunku bu alanlar gereksinim duyduklari besinleri saglar ve acik alanlarda yogunluklari daha azdir Topragin yogun olarak islenmesi yavru tavsanlarin olum oraninin artmasina neden olur Buyuk Britanya da daha cok verimli tarlalarda ozellikle de nadasa birakilan ya da Triticum bugday ve seker pancari ekili alanlarda gorulurler Ozellikle otu bol meralarda kismen verimli tarim urunleri ve kismen de fundaliklar bulunan yerlerde sayilari artis gosterir Tilkilerin veya Buteo buteolarin sahin cok bulundugu yerlerde daha az siklikla gorulurler Her ne kadar Oryctolagus cuniculus ile cok az etkilesimleri olsa da ve aralarinda saldirganlik davranislari gorulmese deOryctolagus cuniculus populasyonlarinin cok oldugu yerlerde daha az sayida olduklari gorulur Bayagi tavsanlar sayilari cogaldiginda avlanilsa da az goruldukleri yerlerde pek avlanmazlar EkolojiYasam dongusu Ureme mevsimi uzundur ve Ocak ayindan Agustos ayina kadar surer Disiler ureme mevsimi boyunca gebe olarak gorulebilir ve erkekler de Ekim ile Kasim aylari disinda ciftlesebilir Bu ara donemden sonra erkeklerin testisleri buyur ve faaliyeti artarak yeni ureme dongusunun baslangicini isaret eder Ureme organlarinin tam islevlerine kavusmasi Aralik ile Subat aylarinda surer Ovulasyon baslamadan ciftlesme baslar ve yilin ilk gebelikleri genellikle tek fetus ile sonuclanir Bu donemde dusukler yaygindir Ureme eyleminin zirve yaptigi Mart ve Nisan aylarinda tum disiler gebe kalabilir ve cogunlugu uc ya da daha fazla fetuslu gebeliktir Erkekler birden fazla disi ile ciftlestiklerinden cok esli olarak tanimlanirlar Disilerin ureme dongusu alti haftadir ve her seferinde yalnizca birkac saat ciftlesmeye acik olmalari erkekler arasinda rekabete neden olur Ureme mevsiminin en yogun oldugu donemde normalde geceleri aktif olan erkekler gunduzleri de faal duruma gecerler Baskin erkeklerin rakiplerine boyun egdirmesinin yani sira disiler de eger ciftlesmeye hazir degilse pesinden gelen erkekleri kovalar Dovusler siddetli gecebilir ve kulaklarda sayisiz yara izi birakabilir Bu dovuslerde iki ayaklarinin ustunde dikilerek on patileriyle birbirlerine saldirirlar boks olarak bilinen bu davranisin sanildiginin aksine erkekler arasinda degil de genellikle bir disi ile erkek arasinda oldugu anlasilmistir Disi ciftlesmeye hazir oldugunda acik alanda kosmaya baslayarak pesine dusen erkeklerin dayanikliligini olcmeye yarayan bir test baslatir Sonuna kadar dayanan erkek belli olunca disi durarak onun ciftlesmeye baslamasina izin verir Disiler Mayis Haziran ve Temmuz aylarinda gebe kalmaya devam etse de erkeklerde testosteron uretimi azalir ve cinsel davranislar azalmaya baslar Dogan yavru sayisi ureme mevsimi kapanmaya yaklastikca azalir ve Agustos ayindan sonra gebelik olmaz Erkeklerin testisleri kuculmeye baslar ve Eylul de sperm uretimi durur Diskisi Disiler yerdeki cukurlarda dogum yaparlar Disi tavsan 41 ila 42 gun suren gebelik sonucu yilda uc kere yavrulayabilir Dogumda yavrularin ortalama agirligi 130 gram 4 6 oz civarindadir Yavrular tamamen kurklu olarak dogar ve dogar dogmaz yuvadan ayrilmaya hazirdir Yer altinda korunakli yuvasinda olmamasina karsin gelismis bir adaptasyona sahiptir Gunduzleri etrafa dagilan yavrular aksamlari dogduklari yere yakin bir yerde toplanir Disiler gunbatimindan sonra yavrulari emzirmek icin yanlarina gider yavrularin yaklasik bes dakika boyunca sut emer ve bu sirada idrarlarini yapar disiler de bu siviyi yalar Daha sonra koku izi birakmamak icin ziplayarak uzaklasir ve yavrular da tekrar dagilir Yavrular ikinci haftadan itibaren kati besinleri yemeye baslayabilir ve dorduncu haftadan itibaren sutten kesilir Hem disi hem de erkek yavrular genel olarak cevrelerini kesfetse de dagilim erkeklerde daha yaygindir Disiler cinsel olgunluga yedi ila sekiz ayda erisirken erkeklerde bu sure alti aydir Beslenme Kucuk bir grubun beslenmesi Otculdur Yabani otlarla beslenir ancak tarimin yayginlasmasi sonucu tercih ettigi besinler olmadiginda tarim mahsulleriyle de beslenmeye baslamistir Ilkbahar ve yaz mevsimlerinde Glycine max Trifolium turleri ve Papaver rhoeasin yani sira otlarla da beslenir Sonbahar ve kis mevsimlerinde genel olarak Triticum bugday tercih etse de ayrica avcilarin onlarin icin biraktiklari seker pancari ve havuclarla da beslenirler Kisin ayni zamanda genc meyve agaclarinin ve caliliklarin kabuklarini surgun ve tomurcuklarini da yerler Daha cekici besin kaynaklari varsa tahillari pek tercih etmezler sadece lif yerine yuksek enerji veren besinleri tercih ederler Agac dalciklarini ve surgunleri yerken kabuklari ayirip cozunebilir karbonhidratlari iceren damar dokulara ulasirlar Oryctolagus cuniculus ile kiyaslandiginda sindirim oranlari benzer olmasina karsin besin Lepus europaeusun bagirsaklarindan daha hizli gecer Bazen sindirilmemis proteinleri ve vitaminleri geri kazanmak icin kendi yesil diski parcalarini yedikleri gorulur Iki ila uc yetiskin bir koyunun yediginden daha fazla besin yiyebilir Lepus europaeus gruplar halinde beslenir Grup beslenmesinin yarari digerlerinin tetikte oldugunu bilerek beslenmek icin daha cok zaman ayirabilmektir Yine de besin kaynaklarinin dagilimi bu yararlari etkiler Besin genis bir alana yayildiysa tum tavsanlar ulasabilir Ancak besin dar bir alanda ise yalnizca baskin tavsanlar ulasabilir Kucuk gruplarda baskin tavsanlar besinleri savunma yonunden daha basarilidir ancak daha cok tavsan gruba katildikca zamanlarinin cogunu diger tavsanlari uzaklastirmak icin harcarlar Grup ne kadar buyuk olursa baskin tavsanlarin yeme icin ayirdiklari sure azalir Bu arada baskin tavsanlar mesgulken digerleri besine ulasabilir Bu nedenle besin dar bir alanda ise gruptakilerin hepsi daha kotu beslenir Etkenleri Yerde bir cokuntude saklanirken Iri hayvanlardir ve eriskinleri yalnizca Canidae Felidae ve buyuk yirtici kuslar tarafindan avlanabilirler Polonya da ilkbahar aylarinda daha kucuk hayvanlarin az bulundugu zamanlarda tilkilerin yediklerinin 50 sini tavsanlarin olusturdugu gorulmustur Lepus europaeus olum oranlarinin 50 si de tilkiler tarafindan avlanmalari nedeniyledir Iskandinavya da Vulpes vulpes populasyonunu azaltan parazitlerin sebep oldugu deri hastaligi sonrasinda Lepus europaeus sayisinin arttigi ve tilkilerin sayisinin tekrar artmasiyla da tekrar eski sayilarina dondugu gozlemlenmistir Aquila chrysaetos Alplerde Karpatlarda Apenin Daglarinda ve Ispanya nin kuzeyinde Lepus europaeus avcilarindandir Kuzey Amerika da tilkiler ve Canis latrans turu avlayanlar arasindadir ucra bolgelerde avladigi da gorulur Aquila chrysaetos tarafindan avlanmis Lepus europaeus Lepus europaeusde hem dis hem de ic parazitler bulunur Bir arastirmada Slovakya da yasayanlarin 54 unde Nematoda 90 inin uzerinde de Coccidia tespit edilmistir Avustralya da dort Nematoda turu alti Coccidia turu cesitli karaciger parazitleri ve kopeklerde bulunan iki Cestoda turu ile enfekte olduklari bildirilmistir Ayrica ve icin konak olduklari da bildirilmistir Tavsan hastaligina RHD rabbit haemorrhagic disease neden olana benzer bir tarafindan neden olunan EBHS European brown hare syndrome ayni sekilde olumculdur ama bu iki memeli turu arasinda bulasmaz Karsilastigi diger tehditler olumlerin ana kaynaklari olan pastorelloz coccidiosis ve tularemidir Ekim 2018 de turunun mutasyona ugramis bir formunun Buyuk Britanya da tavsanlara gecmis olabilecegi bildirilmistir Tavsanlarda nadir gorulse de Ispanya da onemli sayida tavsanin olumune neden olmustur Iletisim ve sosyal davranis Gececildir ve zamaninin ucte birini yiyecek arayarak gecirir Gunduzleri kismen gizlenebildigi yerdeki cokuntulerde gecirir Saatte 70 kilometre saat 43 mph hizla kosabilir ve karsisina cikan avcilardan daha hizli kosarak kurtulmaya calisir Genel olarak asosyal oldugu dusunulse de kucuk ya da buyuk gruplar halinde de gorulebilirler Belirli bir bolgeyi sahiplenen hayvanlardan degildir ve ortak yasam alanlari 300 hektar 740 akre civarinda bir bolgedir Tavsanlar birbirleri arasinda cesitli gorsel sinyallerle iletisim kurar Ilgilerini gostermek icin kulaklarini dikerken digerlerini uzak kalsinlar diye kulaklarini indirerek uyarirlar Kendi turlerinden birine meydan okumak icin on ayaklarini kullanirlarken avcilari haber vermek icin arka ayaklarini kullanirlar Korktugunda ya da bir yeri acidiginda tiz bir ses cikarir disiler yavrularini cagirmak icin girtlaktan boguk sesler cikarir Oniki yila kadar yasayabilir Korunma durumuAvrupa ve Asya nin batisinda genis bir alana dagilmistir ve dunya uzerinde bazi ulkelere ozellikle av hayvani olarak tanitilmistir Genel olarak dogal dagiliminin oldugu bolgede kismen yuksek populasyona sahiptir ancak 1960 lardan beri bazi bolgelerde populasyonlarinin azalmaya meyilli oldugu belirtilmistir Bunun nedeni olarak tarimsal uygulamalarin yogunlasmasi gosterilmektedir Uyum saglayabilen bir turdur ve yeni yasam alanlarina gecebilir ancak daha cok bitki ve ot cesitliligi olan yerlerde daha gelisebilir Bazi bolgelerde zararli hayvan olarak kabul edilmektedir kis aylarinda alternatif besin kaynaklarinin az oldugu yerlerde tarim mahsullerine ve genc agaclara daha cok zarar verebilmektedir Dunya Doga ve Dogal Kaynaklari Koruma Birligi turun korunma durumunu asgari endise altinda olarak belirlemistir Ancak dusuk populasyon yogunlugu olan bolgelerde gen havuzunun azalmasi ile inbred ciftlesmenin daha mumkun olmasi nedeniyle yerel olarak soylarinin tukenmesine hassas turler arasinda olabilmektedirler Ispanya nin kuzeyi ile Yunanistan da bolge disindan getirilenlerin bolgesel gen havuzuna bir tehdit olusturdugu gorulmustur Buna karsilik olarak Ispanya da korunakli bolgede yetistirme programi baslatilmis ve bazi tavsanlarin bir bolgeden digerine yerlestirilmesinin genetik cesitliligi artirdigi gorulmustur Bern Konvansiyonu bu turu koruma altinda turler arasinda listeler Norvec Almanya Avusturya ve Isvicre gibi cesitli ulkeler bayagi tavsani kendi kirmizi liste lerinde neredeyse tehdit altinda ya da tehdit altinda turler arasinda gosterir Galeritasviri 1844 Sir John Tenniel tasviri 1865 Albrecht Durer tasviri 1502 tasviri Bir cukurun icinde yeni dogmus yavrularKonuyla ilgili yayinlarWaterhouse G R A Natural History of the Mammalia Vol II Containing the Order Rodentia or Gnawing Mammalia 1 500 Wilson Don E and DeeAnn M Reeder eds 1992 Mammal Species of the World A Taxonomic and Geographic Reference 2nd ed 3rd printing Wilson Don E and DeeAnn M Reeder eds 2005 Mammal Species of the World A Taxonomic and Geographic Reference 3rd ed vols 1 amp 2 Smith Andrew T Charlotte H Johnston Paulo C 2018 null Lagomorphs Pikas Rabbits and Hares of the World 266 Dis baglantilarPhotographs Videos BBC Wales Nature Brown hare article BBC Wales Nature Brown hare Wikimedia Commons ta Lepus europaeus ile ilgili coklu ortam belgeleri bulunur Vikitur de Lepus europaeus ile ilgili ayrintili taksonomik bilgiler bulunur Not listesi a b c Turk Dil Kurumu Guncel Turkce Sozlugunde tavsan sozcugunun taniminda Lepus europeus bilimsel adi verilmektedir Bazi kaynaklarda bayagi tavsan olarak gecerken baska kaynaklarda yabanitavsan olarak kullanilmaktadir Kaynakca a b c d e f g h Hacklander K Schai Braun S 2019 Lepus europaeus IUCN Tehdit Altindaki Turlerin Kirmizi Listesi 2019 e T41280A45187424 doi 10 2305 IUCN UK 2019 1 RLTS T41280A45187424 en Erisim tarihi 19 Kasim 2021 GBIF 3 Haziran 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Mart 2024 PaleoBioDB 9 Mart 2024 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Mart 2024 tavsan AnaBritannica 20 Ana Yayincilik 1990 s 453 Demirsoy Ali 1992 Yasamin Temel Kurallari Omurgalilar Amniyota Surungenler Kuslar ve Memeliler Cilt III Kisim II Ankara Meteksan s 695 ISBN 975 7746 02 9 Alves Paulo C Ferrand Nuno Hacklander Klaus 2007 Lagomorph Biology Evolution Ecology and Conservation Springer Science amp Business Media s 1 ISBN 978 3 540 72446 9 Leach Michael 2008 Hare The Rosen Publishing Group s 4 ISBN 978 1 4358 4997 6 a b c d e f g h Schnurr D L Thomas V G 1984 Histochemical properties of locomotory muscles of European hares and cottontail rabbits Canadian Journal of Zoology 62 11 ss 2157 2163 doi 10 1139 z84 313 a b Stott P 2008 Comparisons of digestive function between the European hare Lepus europaeus and the European rabbit Oryctolagus cuniculus Mastication gut passage and digestibility Mammalian Biology Zeitschrift fur Saugetierkunde 73 4 ss 276 286 doi 10 1016 j mambio 2007 07 002 a b c d Animal Diversity University of Michigan 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2011 a b c d e f g h i j k l m Naughton D 2012 The Natural History of Canadian Mammals University of Toronto Press ss 235 238 ISBN 978 1 4426 4483 0 Pallas Peter Simon 1778 Novae Species Quadrupedum e Glirium Ordine Latince Erlanger Wolfgangi Waltheri s 30 24 Subat 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Subat 2020 Palacios F 1989 Biometric and morphologic features of the species of the genus Lepus in Spain Mammalia 53 2 ss 227 264 doi 10 1515 mamm 1989 53 2 227 Riga F Trocchi V Randi E Toso S 2001 Morphometric differentiation between the Italian hare Lepus corsicanus De Winton 1898 and the European brown hare Lepus europaeus Pallas 1778 Journal of Zoology 253 2 ss 241 252 doi 10 1017 S0952836901000218 Ben Slimen H Suchentrunk F Memmi A Ben Ammar Elgaaied A 2005 Biochemical genetic relationships among Tunisian hares Lepus sp South African Cape hares L capensis and European brown hares L europaeus Biochemical Genetics 43 11 12 ss 577 596 doi 10 1007 s10528 005 9115 6 PMID 16382363 Ben Slimen H Suchentrunk F Memmi A Sert H Kryger U Alves P C Elgaaied A B A 2006 Evolutionary relationships among hares from North Africa Lepus sp or Lepus spp Cape Hares L capensis from South Africa and brown hares L europaeus as inferred from mtDNA PCR RFLP and allozyme data Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research 44 1 ss 88 99 doi 10 1111 j 1439 0469 2005 00345 x Ben Slimen H Suchentrunk F Ben Ammar Elgaaied A 2008 On shortcomings of using mtDNA sequence divergence for the systematics of hares genus Lepus An example from Cape hares Mammalian Biology 73 1 ss 25 32 doi 10 1016 j mambio 2007 02 003 Ben Slimen H Suchentrunk F Stamatis C Mamuris Z Sert H Alves P C Kryger U Shahin A B Ben Ammar Elgaaied A 2008 Population genetics of Cape and brown hares Lepus capensis and L europaeus A test of Petter s hypothesis of conspecificity Biochemical Systematics and Ecology 36 1 ss 22 39 doi 10 1016 j bse 2007 06 014 Fickel J Hauffe H C Pecchioli E Soriguer R Vapa L Pitra C 2008 Cladogenesis of the European brown hare Lepus europaeus Pallas 1778 PDF European Journal of Wildlife Research 54 3 ss 495 510 doi 10 1007 s10344 008 0175 x hdl 10261 62899 23 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 24 Subat 2020 a b Fickel J Schmidt A Putze M Spittler H Ludwig A Streich W J Pitra C 2005 Genetic structure of populations of European brown hare Implications for management Journal of Wildlife Management 69 2 ss 760 770 doi 10 2193 0022 541X 2005 069 0760 GSOPOE 2 0 CO 2 a b Corbet G B 1986 Relationships and origins of the European lagomorphs Mammal Review 16 3 4 ss 105 110 doi 10 1111 j 1365 2907 1986 tb00029 x Bonino N A Cossios D Menegheti J 2010 PDF Folia Zoologica Praha 59 1 ss 9 15 doi 10 25225 fozo v59 i1 a3 2010 17 Eylul 2016 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 16 Eylul 2016 Pikula J Beklova M Holesovska Z Treml F 2004 Ecology of European brown hare and distribution of natural foci of Tularaemia in the Czech Republic Acta Veterinaria Brno 73 2 ss 267 273 doi 10 2754 avb200473020267 Panek Manek Kamieniarz Robert 1999 Relationships between density of brown hare Lepus europaeus and landscape structure in Poland in the years 1981 1995 Acta Theriologica 44 1 ss 67 75 doi 10 4098 at arch 99 7 ISSN 0001 7051 Alves Paulo C Ferrand Nuno Hacklander Klaus 2007 Lagomorph Biology Evolution Ecology and Conservation Springer Science amp Business Media s 247 ISBN 978 3 540 72446 9 a b c Vaughan N Lucas E Harris S White P C L 2003 Habitat associations of European hares Lepus europaeus in England and Wales Implications for farmland management Journal of Applied Ecology 40 1 ss 163 175 doi 10 1046 j 1365 2664 2003 00784 x JSTOR 827268 a b c d Holly T 2001 Mad World of the European Hare MacDonald D Ed The New Encyclopedia of Mammals Oxford Oxford University Press s 710 711 ISBN 978 0 19 850823 6 a b c Lincoln G 1974 Reproduction and March madness in the brown hare Lepus europaeus Journal of Zoology 174 1 ss 1 14 doi 10 1111 j 1469 7998 1974 tb03140 x PMID 4468894 a b Bray Y Devillard S Marboutin E Mauvy B Peroux R 2007 Natal dispersal of European hare in France PDF Journal of Zoology 273 4 ss 426 434 doi 10 1111 j 1469 7998 2007 00348 x 6 Ekim 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 28 Subat 2020 Holley A J F Greenwood P J 1984 The myth of the mad March hare Nature 309 5968 ss 549 550 Bibcode 1984Natur 309 549H doi 10 1038 309549a0 PMID 6539424 a b Kurta Allen 1995 Mammals of the Great Lakes Region University of Michigan Press s 104 ISBN 978 0 472 06497 7 Broekhuizen S Maaskamp F 1980 Behaviour of does and leverets of the European hare Lepus europaeus while nursing Journal of Zoology 191 4 ss 487 501 doi 10 1111 j 1469 7998 1980 tb01480 x Avril A Letty J Leonard Y Pontier D 2014 Exploration forays in juvenile European hares Lepus europaeus dispersal preludes or hunting induced troubles BMC Ecology Cilt 14 s 16 doi 10 1186 1472 6785 14 6 PMC 3943402 2 PMID 24568541 Avril A Letty J Leonard Y Perouxb R Guitton J S Pontier D 2011 Natal dispersal of European hare in a high density population Mammalian Biology Zeitschrift fur Saugetierkunde 76 2 ss 148 156 doi 10 1016 j mambio 2010 07 001 a b Reichlin T Klansek E Hacklander K 2006 Diet selection by hares Lepus europaeus in arable land and its implications for habitat management European Journal of Wildlife Research 52 2 ss 109 118 doi 10 1007 s10344 005 0013 3 Schai Braun S C Reichlin T S Ruf T Klansek E Tataruch F Arnold W Hacklander K 2015 The European hare Lepus europaeus A picky herbivore searching for plant parts rich in fat PLoS ONE 10 7 s e0134278 Bibcode 2015PLoSO 1034278S doi 10 1371 journal pone 0134278 PMC 4521881 2 PMID 26230115 Monaghan P Metcalfe N B 1985 Group foraging in wild brown hares Effects of resource distribution and social status Animal Behaviour 33 3 ss 993 999 doi 10 1016 S0003 3472 85 80033 6 Goszczynski J Wasilewski M 1992 Predation of foxes on a hare population in central Poland Acta Theriologica 37 4 ss 329 338 doi 10 4098 at arch 92 33 ISSN 0001 7051 olu kirik baglanti Lindstrom Eric R Andren Henrik Angelstam Per Cederlund Goran Hornfeldt Birger Jaderberg Lars Lemnell Per Arne Martinsson Berit Skold Kent Swenson John E 1992 Disease reveals the predator sarcoptic mange red fox predation and prey populations Ecology 75 4 ss 1042 1049 doi 10 2307 1939428 JSTOR 1939428 Watson Jeff Brockie Keith 1997 The Golden Eagle A amp C Black s 50 ISBN 978 0 85661 099 8 19 Ocak 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Subat 2020 Dubinsky P Vasilkova Z Hurnikova Z Miterpakova M Slamecka J Jurcik R 2010 Parasitic infections of the European brown hare Lepus europaeus Pallas 1778 in south western Slovakia Helminthologia 47 4 ss 219 225 doi 10 2478 s11687 010 0034 7 Agriculture Pest animals Agriculture Victoria 2 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 7 Eylul 2016 Alves Paulo C Ferrand Nuno Hacklander Klaus 2007 Lagomorph Biology Evolution Ecology and Conservation Springer Science amp Business Media s 263 ISBN 978 3 540 72446 9 Lamarque F Barrat J Moutou F 1996 Principal diagnoses for determining causes of mortality in the European brown hare Lepus europaeus found dead in France between 1986 and 1994 Gibier Faune Sauvage 13 1 ss 53 72 Yohannes Lowe 11 Ekim 2018 Hares could be wiped out experts warn as mystery deaths spark fears RHD 2 has jumped from rabbits The Telegraph 15 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Subat 2020 Concern over hare deaths New Scientist 20 Ekim 2018 s 4 Smith R K Jennings N V Harris S 2005 A quantitative analysis of the abundance and demography of European hares Lepus europaeus in relation to habitat type intensity of agriculture and climate Mammal Review 35 1 ss 1 24 doi 10 1111 j 1365 2907 2005 00057 x Reichlin T Klansek E Hacklander K 2006 Diet selection by hares Lepus europaeus in arable land and its implications for habitat management European Journal of Wildlife Research 52 2 ss 109 118 doi 10 1007 s10344 005 0013 3