James Ussher veya Usher 4 Ocak 1581 21 Mart 1656 Armagh irlanda Kilisesi Başpiskoposu ve 1625 1656 yılları arasında

James Ussher (veya Usher ; 4 Ocak 1581 - 21 Mart 1656) Armagh İrlanda Kilisesi Başpiskoposu ve 1625-1656 yılları arasında Tüm İrlanda Primatıdır . Kendisi, bugün kilise babası Antakyalı İgnatius'un gerçek mektuplarını tanımlaması ve yaratılışın zamanını ve tarihini "23 Ekim gününden önceki geceye girerken... İsa'dan önceki yıl 4004" olarak belirlemeye çalışan kronoloği ile ünlü olan üretken bir İrlandalı bilgin ve kilise lideriydi; yani, proleftik Jülyen takvimine göre MÖ 22 Ekim 4004 günü akşam saat 6 civarı.

Pek Muhterem James Ussher
Armagh Başpiskoposu Tüm İrlanda'nın Primatı

Kilise
Makam	Armagh
Atanma	21 Mart 1625
Görevde	1625–1656
Önce gelen	Christopher Hampton
Sonra gelen	(1661'den itibaren)
Diğer görevler	Profesör, Trinity College Dublin Şansölye, Finglas Prebendi.
Papazlığa atanma	1602
Takdis	2 Aralık 1621 Christopher Hampton tarafından
Doğum	4 Ocak 1581 Dublin, İrlanda
Ölüm	21 Mart 1656 (75 yaşında) , Surrey, İngiltere
Mezarı	Chapel of St Erasmus, Westminster Abbey
Milliyet	İrlandalı
Mezhep	Anglikan
Önceki görev	Meath Piskoposu (1621–1625)
Öğrenim	Trinity College Dublin (BA, MA, , )
Arma

Eğitimi

Ussher, Dublin'de varlıklı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Anne tarafından büyükbabası James Stanihurst, İrlanda parlamentosu başkanıydı. Ussher'in babası Arland Ussher, Stanihurst'ün kızı Margaret (ilk eşi Anne Fitzsimon'dan) ile evlenen bir şansölye katibiydi; Margaret'in bir Roma Katoliği olduğu rivayet edilir.

Ussher'in hayatta kalan tek küçük kardeşi Ambrose, Arapça ve İbranice alanında seçkin bir bilgin olmuştur. Rahibi ve biyografi yazarı Nicholas Bernard'a göre, ağabeyine okumayı iki kör, bekar teyzesi öğretmiştir. Yetenekli bir çok dil bilen John, 9 Ocak 1594'te, on üç yaşındayken (o zamanlar alışılmadık bir yaş değildi) Dublin Serbest Okulu'na ve ardından yeni kurulan (1591) Trinity College Dublin'e girmiştir. 1598'de Bachelor of Arts derecesini aldı ve 1600'de üye ve MA oldu (Bernard'ın 1601'e kadar MA derecesini almadığını iddia etmesine rağmen). Mayıs 1602'de, amcası Armagh Başpiskoposu ve Tüm İrlanda Primatı Henry Ussher tarafından, Protestan İrlanda Kilisesi'nde diyakoz olarak Trinity College Şapeli'nde atandı (ve muhtemelen aynı gün rahip oldu; Martin Gorst ise 20 Aralık 1601'de rahip olduğunu söylüyor)).

Ussher, 1605 yılında Dublin'deki St. Patrick Katedrali'nin Şansölyesi ve Finglas Prebendi olmuştur. 1607'de Trinity College'da Teolojik Tartışmalar Profesörü ve İlahiyat Lisansı, 1612'de İlahiyat Doktoru, 1615'te Rektör Yardımcısı ve 1616'da rektör yardımcısı olmuştur. 1613 yılında, önceki Rektör Yardımcısı Luke Challoner'in kızı Phoebe ile evlenmiş ve ilk eserini yayımlamıştır. 1615 yılında İrlanda Kilisesi'nin ilk iman ikrarının, yani İrlanda Din Maddeleri'nin hazırlanmasında yakından yer almıştır.

Erken yaşamı ve kariyeri

James, Arland Ussher (1545-1598) ve Margaret Ussher (kızlık soyadı Stanihurst) (1547-1601) çocuğu olarak St. Nicholas mahallesinde doğmuştur. Alfred Webb'in İrlanda Biyografisi Özeti (1878) adlı eserinde, Şansölye mahkemesinde katip olan babasının, Kral John ile birlikte görevli olarak İrlanda'ya gelen ve adını makamının adıyla değiştiren Neville adlı birinden geldiği kaydedilmektedir. James, bebekliğinden itibaren görme engelli olan iki teyzesinden okuma öğrenmiş ve daha sonra onlara sevgi ve saygıyla bakmıştır. Sekiz yaşından on üç yaşına kadar, İskoçya Kralı VI. James'in, İngiltere ve İrlanda tahtına geçme umuduyla İrlanda'daki nüfuzunu korumak için gönderdiği özel elçileri Fullerton ve Hamilton'un açtığı okula gitmiştir.

James'in yetenekleri, çalışkanlığı ve gençliğinden itibaren sevgi dolu mizacı, "temas kurduğu herkesin saygısını kazanmış" olarak tanımlanmaktadır. Dublin'de 1593'te açılan Trinity College'ın ilk ve önde gelen akademisyenlerinden biri olmuştur.

1614 yılı başlarında, dayısının kızı olan kuzeni Phoebe ile evlenmiştir. Phoebe, aynı zamanda da annesinin kızı olan Dr. Lucas Challanor'un kızıydı. Webb, Phoebe'nin babasının vasiyeti gereği kendisine önemli miktarda bir mülk miras bıraktığını ve "eğer Dr. Usher kendisi evlenmeyi teklif ederse" başkasıyla evlenmemesi gerektiğini söylemiştir.

1619'da Ussher İngiltere'ye gitmiş ve iki yıl orada kalmıştır.

Kendisi ve Phoebe'nin tek çocuğu, Buckinghamshire, Oakley'den Sir Timothy Tyrrell ile evlenen Elizabeth Ussher'dı (1619–93). James Tyrrell'in annesidir.

Dr. Ussher, I. James ile tanıştıktan sonra önemli bir isim haline gelmiştir. 1621 yılında I. James, Ussher'i Meath Piskoposu olarak atamıştır. İrlanda'da ulusal bir figür haline gelmiş, 1623'te Kraliyet Danışmanı olmuş ve giderek daha önemli bir bilim insanı olmuştur. İrlanda el yazmalarının tanınmış bir koleksiyoncusu olan Ware, bunları arkadaşı Sir James Ware gibi meslektaşlarının araştırmalarına açmıştır.

1623'ten 1626'ya kadar tekrar İngiltere'de kalmış ve kilise tarihi okumak için piskoposluk görevinden muaf tutulmuştur. 1625 yılında Tüm İrlanda Primatı ve Armagh Başpiskoposu olarak atanmış ve on iki yıl önce Ussher'in amcası Henry'nin yerine geçen Christopher Hampton'ın yerine geçmiştir.

Tüm İrlanda'nın Primatlığı

Ussher, 1626'da tahta çıkmasının ardından kendini çalkantılı siyasi dönemlerin içinde buldu. İngiltere ile İspanya arasında gerginlik artıyordu ve I. Charles, İrlanda'yı güvence altına almak için İrlandalı Katoliklere, ordunun bakımı için para karşılığında, The Graces olarak bilinen dini hoşgörü de dahil olmak üzere bir dizi taviz teklif etmiştir. Ussher inançlı bir Kalvinistti ve papalık yanlısı olarak gördüğü insanların herhangi bir güce sahip olma olasılığına dehşetle bakıyordu. Kasım 1626'da evinde İrlanda piskoposlarını gizlice toplantıya çağırmış ve bunun sonucu "İrlanda Başpiskoposları ve Piskoposlarının Yargılanması" oldu. Şöyle başlar:

Papalık yanlılarının dini batıl inançlı ve putperesttir; inançları ve doktrinleri hatalı ve sapkındır; kiliseleri her ikisine de aykırıdır; bu nedenle onlara hoşgörü göstermek veya dinlerini özgürce yaşamalarına ve inançlarını ve doktrinlerini açıklamalarına izin vermek büyük bir günahtır.

Hüküm, Nisan 1627'de Dublin'de Lütuflara karşı verilen bir dizi vaazın sonunda okunana kadar yayınlanmamıştır. Thomas Wentworth'un Nisan 1641'deki idam kararının ardından Kral Charles ve İngiltere Gizli Konseyi, 3 Mayıs 1641'de İrlandalı Lord Yargıçlara, Zarafetleri yürürlüğe koymak için gerekli Yasa Tasarılarını yayınlamaları talimatını vermiştir. Ancak hukuk reformları 1641 yılı sonlarındaki isyandan önce gerektiği gibi uygulanmamıştır.

1629'dan itibaren Lord Vekilleri arasındaki dört yıllık ara dönemde, İrlanda'ya dinsel uyumu dayatma çabalarında artış görülmüştür. 1633 yılında Ussher, İrlandalı Katoliklere karşı feragat cezalarının uygulanması için destek almak amacıyla Canterbury'nin yeni Başpiskoposu William Laud'a bir mektup yazmıştır. 1633 yılında İrlanda'ya yeni Lord Vekili olarak gelen Thomas Wentworth, öncelikle İrlanda Kilisesi'nin uygun kaynaklara sahip olması gerektiğini belirterek uyum sağlama baskısını savuşturmuş ve kilisenin yeniden bağışlanmasına girişmiştir. Armagh ve Dublin piskoposlukları arasında uzun süredir devam eden öncelik anlaşmazlığını Armagh lehine çözmüştür. İkisi tiyatro konusunda fikir ayrılığına düşmüşlerdir: Ussher, sahneye karşı olağan Püriten antipatisine sahipti; Wentworth ise tiyatroya tutkuyla bağlıydı ve Ussher'ın muhalefetine rağmen İrlanda'nın ilk tiyatrosu olan Werburgh Sokak Tiyatrosu'nun kuruluşuna nezaret etmiştir.

Ussher kısa süre sonra Arminianizm'in yükselişiyle ve Wentworth ve Laud'un İngiltere Kilisesi ile daha Kalvinist olan İrlanda Kilisesi arasında uyum sağlama arzusuyla ters düşmüştür. Ussher, 1634'teki bir toplantıda bu baskıya karşı koymuş ve İngilizce Din Maddelerinin, İrlandaca maddelerin yerine değil amam onlarla birlikte benimsenmesini sağlamıştır. İrlanda kanunlarının İngilizce olanlarla değiştirilmek yerine temel alınarak yeniden yazılması gerektiğini savunmuştur. Teolojik olarak Kalvinistti, ancak kefaret konusunda (gizli olarak) varsayımsal bir evrenselciydi. Bu konuda en önemli etkisi, daha sonra Dort Sinodu'na İngiliz delege olarak katılan ve sınırlı kefaret konusundaki Sinod öğretisini önemli ölçüde yumuşatmayı başaran John Davenant'a olmuştur.

1633 yılında Ussher, Başpiskopos Laud'un Dublin Üniversitesi Şansölyesi olarak atanmasını desteklemiştir. Ussher'in de kabul ettiği gibi, Laud'un, bir bakıma kötü yönetilen bir kurumda düzen sağlamaya yardımcı olacağını ummuştu. Laud bunu yapmış, üyelerin yetkilerini sınırlamak ve rektör atamalarının kraliyet kontrolünde olmasını sağlamak için tüzüğü ve kanunları yeniden yazmıştır. 1634'te koleje, teolojik görüşleri ve otoriter yönetim tarzı Ussher'in savunduğu her şeye aykırı olan Arminiusçu bir rektör olan William Chappell'i görevlendirmiştir. 1635'e gelindiğinde Ussher'ın Latince: de facto kontrolü kaybettiği açıkça görülüyordu. Kilise üzerindeki kontrol günlük meselelerde Derry Piskoposu John Bramhall'a, siyasi meselelerde ise Laud'a aitti.

'nde Tarih Doçenti olan William M. Abbott, onun etkili ve politik açıdan önemli bir piskopos ve başpiskopos olduğunu savunuyor. Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü, onun tepkisel olduğunu ve çatışmadan ziyade uzlaşma aradığını belirtiyor. Piskoposu tarafından kilise ayinlerinde kullanılmak üzere İrlandaca yeniden tanıtılması girişimlerine başarılı bir şekilde karşı koyduğu hikayesi çürütüldü.

Ussher, mümkün olduğunda bir bilim insanı olmayı tercih ediyordu. Roma Katolik ilahiyatçılarıyla kapsamlı tartışmalara girmiş ve hatta bir öğrenciyken Cizvit akrabası olan Henry Fitzsimon'a (Ussher'in annesi Katolikti) Papa'nın Deccal ile özdeşleştirildiği iddiasını kamuoyu önünde tartışması için meydan okumuştur. Ussher, İskoçya'da soyulduğunda eşkıya olan ve "Covenanter" kılığında olan Cizvitlere karşı bir saplantısı vardı, İngiltere'de ise muhaliflerdi, dikkat çekici bir listeydi.

1643 yılında yazılan "İmmanuel veya Tanrı Oğlunun Enkarnasyonunun Gizemi" adlı eserin başlık sayfası.

Ancak Ussher aynı zamanda teoloji, kilise babaları ve kilise tarihi üzerine de kapsamlı yazılar yazmış ve bu konular giderek Katolik karşıtı çalışmalarının yerini almıştır. Ussher, 1634'teki Meclis Toplantısı'ndan sonra Dublin'den ayrılıp Drogheda'daki piskoposluk ikametgahına gitmiş ve burada başpiskoposluk görevine ve araştırmalarına yoğunlaşmıştır. 1631'de, ilk kez 1622'de yayınlanan "İrlandalıların Eskiden İtiraf Ettiği Din Üzerine Söylev" adlı eserinin yeni bir baskısı yapılmıştır. Bu eser, erken İrlanda kilisesinin Roma'dan nasıl farklı olduğunu ve bunun yerine daha sonraki Protestan kilisesine nasıl daha yakın olduğunu göstermeyi amaçlayan çığır açıcı bir çalışmaydı. Bu, İrlanda Kilisesi'nin erken dönem Kelt kilisesinin gerçek halefi olduğu fikrini yerleştirerek oldukça etkili olmuştur.

1639'da Britanya'da o tarihe kadarki en önemli Hıristiyanlık tarihi olan Britannicarum ecclesiarum antiquitates (İngiliz kiliselerinin antikaları) eserini yayınlamıştır. Daha önce yayınlanmamış pek çok el yazması kaynağın bir araya getirilmesiydi. Ussher kaynakların gerçekliği konusunda kesin yargılara varmakta çok isteksizdi. Bu nedenle, Kral Lucius'un hayal ürünü ama uydurma hikayelerine ve Britanya'da bir Hıristiyan piskoposluğunun kurulmasına dair bir bölümün tamamını ayırmıştır.

Üç Krallık Savaşları

1640 yılında Ussher İrlanda'yı terk ederek İngiltere'ye gitmiş ve bu ziyaretinin son seferi olacağı anlaşılmıştır. Üç Krallık Savaşları'ndan önceki yıllarda, bir bilgin olarak ünü ve ılımlı Kalvinizm'i, hem Kral hem de Parlamento tarafından fikrinin sorulmasına yol açmıştır. Ussher, 1641'deki İrlanda ayaklanmasında evini ve gelirini kaybettikten sonra, Parlamento ona 400 sterlinlik bir emekli maaşı bağlamış ve Kral da ona boş olan Carlisle Piskoposluğu'nun gelirini ve mülkünü vermiştir.

Aralarında zaman zaman çıkan anlaşmazlıklara rağmen, 1. Strafford Kontu Thomas Wentworth'un sadık bir dostu olarak kalmış ve Wentworth, Parlamento tarafından ölüme mahkûm edildiğinde, Kral'dan hükmün infazına izin vermemesini rica etmiş; bazı piskopos meslektaşlarının aksine, Kral'ın Strafford'a ne olursa olsun hayatının bağışlanacağına dair verdiği sözle vicdanen kesinlikle bağlı olduğunu ısrarla savunmuştur. Kral bu tavsiyeyi dinlememiş, ama daha sonra Strafford'un idam sehpasında ölümünü "yaratılmasına izin verdiğim haksız ceza" olarak anarak pişmanlık duyduğu açıkça göstermiştir.

1641'in başlarında Ussher, piskoposluk kilise hiyerarşisine (piskoposlar) inanan Laudianlar ile piskoposluğu tamamen ortadan kaldırmak isteyen Presbiteryenler arasındaki uçurumu kapatmayı amaçlayan kilise yönetimi konusunda arabulucu bir tutum geliştirmiştir. Ölümünden sonra 1656'ya kadar yayınlanmayan, Piskoposlukların Azaltılması başlıklı önerileri, piskoposların Presbiteryen konsil sistemi içinde faaliyet göstermesini içeren bir uzlaşmayı öneriyordu ve başlangıçta 1641'de Charles ile parlamento liderliği arasında bir yakınlaşmayı desteklemek için tasarlanmıştı, ancak Kral tarafından reddedilmiştir. Ancak bunların bir ahiretleri vardı ve 18. yüzyıla kadar İngiltere ve İskoçya'da yayımlandılar. Toplamda piskoposlukla ilgili beş kitap yazmış veya editörlüğünü yapmıştır.

1641-1642'de Kral ile Parlamento arasındaki orta yol ortadan kalkınca Ussher, parlamentodaki Kalvinist müttefikleri ile monarşiye olan içgüdüsel sadakati arasında istemeyerek de olsa bir seçim yapmak zorunda kalmıştır. Sonunda Ocak 1642'de (parlamentonun iznini alarak) kraliyetçilerin kalesi olan Oxford'a taşınmıştır. Charles, Katolik İrlandalılarla pazarlık yaparak Ussher'in sadakatini ciddi şekilde sınamasına rağmen, Primat kraliyet davasına bağlı kalmış; ancak kralın şansı azaldıkça Ussher, Bristol, Cardiff ve ardından St Donat'a taşınmak zorunda kalmıştır.

Haziran 1646'da arkadaşı Peterborough Kontesi Dul Elizabeth'in himayesinde Londra'ya dönmüş ve o günden sonra onun evlerinde kalmıştır. 9 Ekim 1646'da İngiliz piskoposluğu Commonwealth ve Protektora süresince kaldırıldığı için Parlamento tarafından Carlisle Makamı'ndan mahrum bırakılmıştır. 1647'nin başlarında Lincoln's Inn'de vaiz olmuş ve kraliyet yanlısı sadakatine rağmen Parlamento'daki dostları tarafından korunmuştur. I. Charles'ın idamını Londra'daki Peterborough Kontesi'nin evinin çatısından izlemiş ancak balta düşmeden önce bayılmıştır.

Ignatius üzerine çalışmaları

Ussher, kilise hiyerarşisi üzerine yaptığı çalışmalarda Antakyalı İgnatius'un mektupları üzerine iki adet inceleme yazmıştır. Bunlar, modern uzmanların büyük ölçüde hemfikir olduğu bilimsel başarılardır. Ussher'in zamanında, İgnatius'un yazılarının kolayca bulunabilen tek koleksiyonu, 16 mektuptan oluşan Uzun İnceleme'ydi. Ussher bunu yakından incelemiş ve yüzyıllardır üzerinde durulmayan sorunlar bulmuştur: Ton, teoloji farklılıkları ve İgnatius'un zamanında var olmayan teolojik anlaşmazlıklara ve yapılara dair görünürdeki anakronik göndermeler. Ayrıca, İgnatius hakkında yorum yapan ortaçağ yazarlarının Uzun İnceleme'nin aynı mektuplarını okumadıkları anlaşılıyor. Ussher araştırma yapmış ve Orta Tasfiye olarak adlandırılan daha kısa bir dizi bulmuş ve bu dizide yer alan mektupların yalnızca gerçek anlamda İgnatius'a ait olduğunu savunmuştur. Arius eğilimleri olduğu anlaşılan Uzun İnceleme'nin bilinmeyen derleyicisi, İgnatius'un çalışmalarını düzenlemiş ve kendi çalışmalarından bazılarını da eklemiştir. Orijinal İgnatius eserlerinin Latince baskısını 1644 yılında yayımlamıştır. Ussher'in duruşu ile modern bilim insanları arasındaki tek büyük fark, Ussher'in İgnatius'un Polikarp'a yazdığı Mektubun da sahte olduğunu düşünmesidir; ancak modern bilim insanlarının çoğu bunun İgnatius'un gerçek bir eseri olduğuna inanmaktadır.

Kronik

Ussher artık araştırma ve yazılarına yoğunlaşmış ve kronik ve Kilise Babaları çalışmalarına geri dönmüştür. Ussher, 1647'de İnançların kökeni üzerine yaptığı çalışmadan sonra, 1648'de takvim üzerine bir inceleme yayınlamıştır. Bu çalışma, 1650'de yayınlanan en ünlü eseri Annales veteris testamenti, a prima mundi origine deducti ("Dünyanın ilk kökenlerinden çıkarılan Eski Ahit Yıllıkları") ve 1654'te yayınlanan devamı Annalium pars posterior için bir ısınmaydı. Bu eserinde Yaratılış tarihinin MÖ 22 Ekim 4004'te gün batımı olduğunu hesaplamıştır. (Cambridge akademisyeni John Lightfoot gibi diğer bilim insanları da Yaratılış için kendi tarihlerini hesapladılar.) Ussher kronolojisindeki zaman sıklıkla 23 Ekim sabah 9, öğlen 12 veya akşam 9 olarak yanlış aktarılır.

Ussher'in çalışmaları artık evrenin milyarlarca yıl önce değil binlerce yıl önce yaratıldığını savunan Genç Dünya yaratılışçılığını desteklemek için kullanılmaktadır. Ancak Yaratılış'ın tarihini hesaplamak bugün marjinal bir faaliyet olarak kabul edilirken, Ussher zamanında böyle bir hesaplama hala önemli bir görev olarak görülüyordu ve Joseph Justus Scaliger ve fizikçi Isaac Newton gibi birçok Reform Sonrası bilim insanı tarafından da denenmiştir.

Ussher'in kroniği önemli bir bilimsel başarıyı temsil ediyordu: Persler, Yunanlılar ve Romalıların yükselişi de dahil olmak üzere antik tarih hakkında o dönemde bilinenler konusunda derin bir öğrenme ve İncil, İncil dilleri, astronomi, antik takvimler ve kronoloji konusunda uzmanlık gerektiriyordu. Ussher'ın, İncil dışında birden fazla kaynağa sahip olduğu tarihi olaylara ilişkin anlatımı, genellikle modern anlatımlarla yakın bir uyum içindedir – Örneğin, İskender'in ölüm tarihini MÖ 323, Jül Sezar'ın ölüm tarihini ise MÖ 44 olarak belirlemiştir. Ussher'in İncil'deki son koordinatı Babil Kralı II. Nebukadnezar'dı ve bu noktadan sonra başka hususlara güvenmek zorundaydı. Tevrat'ın, Yaratılış Kitabı Tufan hikayesi ile Yaratılış arasında farklı yıl sayılarına sahip tutarsız metinleriyle karşı karşıya kalan Ussher, yüzyıllar öncesine uzanan dikkatli bir transkripsiyonun kesintisiz bir geçmişine sahip olduğunu iddia eden Masoretik versiyonu seçmiştir – ancak bu seçimi onun için doğrulandı, çünkü Yaratılışı, İsa'nın Doğuşu için genel olarak kabul edilen tarih olan MÖ 4'ten tam dört bin yıl önceye yerleştiriyordu; ayrıca, Süleyman Mabedi'nin yaratılıştan 3000 yılında tamamlandığını hesapladı, böylece Tapınak'ın 'tamamlanması' olarak düşünülen İsa'ya kadar tam 1000 yıl vardı.

Ölümü

James Ussher'in bildirilen son sözlerinin "Tanrım, özellikle ihmal ettiğim günahlarımı affet" olduğu

1655 yılında Ussher, Septuaginta'nın doğruluğunu Eski Ahit'in İbranice metniyle karşılaştırarak tartıştığı ilk ciddi inceleme olan De Graeca Septuaginta Interpretum Versione adlı son kitabını yayınlamıştır. 1656 yılında, Surrey'deki Reigate'de bulunan Peterborough Kontesi'nin evinde kalmaya gitmiştir. 19 Mart günü akşam yemeğinden sonra yan tarafında şiddetli bir ağrı hissetmiş ve yatağına düşmüştür. Belirtileri şiddetli bir iç kanamanın belirtileri gibi görünüyordu. İki gün sonra 75 yaşında vefat etmiştir. Son sözlerinin "Ya Rab, özellikle ihmalkârlıklarımı bağışla" olduğu rivayet edilmiştir. Vücudu mumyalanmıştır; Reigate'e gömülmesi gerekiyordu, ancak Oliver Cromwell'in ısrarı üzerine 17 Nisan'da devlet cenaze töreni düzenlenmiş ve Westminster Abbey'deki St Erasmus şapelinde gömülmüştür.

Çalışmaları

Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., I, Dublin: Hodges and Smith – The Life of James Ussher, D.D.
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., II, Dublin: Hodges and Smith – incl. De Christianorum Ecclesiarum Successione et Statu historica Explicatio (1613)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., III, Dublin: Hodges and Smith – An Answer to a Challenge made by a Jesuit in Ireland
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., IV, Dublin: Hodges and Smith – incl. Gotteschalci et Praedestinatione Controversiae abeomotae Historia (1631); Veterum Epistolarum Hibernicarum Sylloge (1632)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., V, Dublin: Hodges and Smith – Brittanicarum Ecclesiarum Antiquitates; caput I–XIII (1639)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., VI, Dublin: Hodges and Smith – Brittanicarum Ecclesiarum Antiquitates; caput XIV–XVII (1639)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1864), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., VII, Dublin: Hodges and Smith – A Geographical and Historical Disquisition, touching the Asia properly so called; The Original of Bishops and Metropolitans briefly laid down; The Judgment of Doctor Rainoldes, touching the Original of Episcopacy, more largely confirmed out of Antiquity; Dissertatio non-de Ignati solum et Polycarpi scriptis, sed etiam de Apostolicis Constitutionibus et Canonibus Clementi Romano attributis (1644); Praefationes in Ignatium (1644); De Romanae Ecclesiae Symbolo vetere aliisque Fidei Formulis tum ab Occidentalibus tum ab Orientalibus in prima Catechesi et Baptismo proponi solitis (1647); De Macedonum et Asianorum Anno Solari Dissertatio (1648); De Graeca Septuaginta Interpretum Versione Syntagma, cum Libri Estherae editione Origenica et vetere Graeca altera; Epistola ad Ludovicum Capellum de variantibus Textus Hebraei Lectionibus; Epistola Gulielmi Eyre ad Usserium
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., VIII, Dublin: Hodges and Smith – Annales veteris Testamenti, a Prima Mundi Origine deducti, una cum Rerum Asiaticarum Aegypticarum Chronico, a temporis historici principio usque ad Maccabaicorum initia producto (1650)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., IX, Dublin: Hodges and Smith – Annales veteris Testamenti (contd.)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., X, Dublin: Hodges and Smith – Annales veteris Testamenti (contd.)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847) [(1654], The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XI, Dublin: Hodges and Smith – Annales veteris Testamenti concludes; Annalium Pars Posterior, in qua, praeter Maccabaicam et novi testamenti historiam, Imperii Romanorum Caesarum sub Caio Julio et Octaviano Ortus, rerumque in Asia et Aegypto Gestarum continetur Chronicon ... (1654)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XII, Dublin: Hodges and Smith – Chronologia sacra (1660); Historia Dogmatica Controversiae inter Orthodoxos et Pontificios de Scripturis et Sacris Vernaculis; Dissertatio de Pseudo-Dionysii scriptis; Dissertatio de epistola ad Laodicenses
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XIII, Dublin: Hodges and Smith – sermons (in English)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XIV, Dublin: Hodges and Smith – Tractatus de Controversiis Pontificiis; Praelectiones Theologicae
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XV, Dublin: Hodges and Smith – letters (in English) (incl. first to Richard Stanihurst, his uncle)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1847), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XVI, Dublin: Hodges and Smith – letters (in English and Latin)
Elrington, Charles Richard, (Ed.) (1864), The Whole Works of the Most Rev. James Ussher, D.D., XVII, Dublin: Hodges, Smith, and Co. – indexes

Ayrıca bakınız

Anno Mundi

Kaynakça

^ , (Ed.) (1898). "Stanyhurst, Richard". Dictionary of National Biography. 54. Londra: Smith, Elder & Co.
^ Martin Gorst (2001). Measuring Eternity. Broadway Books. s. 14. ISBN .
^ Martin Gorst (2001). Measuring Eternity. Broadway Books. s. 16. ISBN .
^ https://www.libraryireland.com/biography/ArchbishopJamesUssher.php ^[]
^ Abbott, William M. (1990). "James Ussher ve "Ussherian" piskoposluk, 1640–1656: başpiskopos ve onun Reduction el yazması." Albion xxii: 237–259.
^ James Ussher, (2004)
^ O'Sullivan, W. S. (1968). "Armagh Başpiskoposu James Ussher R. B. Knox'un İncelemesi", İrlanda Tarih Çalışmaları xvi: 215–219.
^ Leerssen, J. (1982–1983). "Başpiskopos Ussher ve Gal kültürü", Studia Hibernica xxii–xxiii: 50–58.
^ Plant, David (2002). "Episcopalians". BCW Project. Erişim tarihi: 25 Nisan 2021.
^ King, Peter (July 1968). "The Episcopate during the Civil Wars, 1642–1649". . 83 (328). Oxford University Press. ss. 523-537. doi:10.1093/ehr/lxxxiii.cccxxviii.523. JSTOR 564164.
^ Lightfoot, Joseph Barber (1889). The Apostolic Fathers: Revised Texts with Introductions, Notes, Dissertations and Translations. S. Ignatius, S. Polycarp. Second. Macmillan. ss. 413-414.
^ (2012). Forgery and Counterforgery: The Use of Literary Deceit in Early Christian Polemics. Oxford University Press. ss. 472-474. ISBN . .
^ Barr, James. Biblical Chronology: Legend Or Science? The Ethel M. Wood Lecture 1987. Delivered at the Senate House, University of London on 4 March 1987. London: University of London, 1987, p. 19 OCLC 19643211

Konuyla ilgili yayınlar

Ford, Alan. "Ussher, James (1581–1656)". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/28034. Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
Alan Ford, James Ussher: Theology, History, and Politics in early-modern Ireland and England Oxford University Press (2007)^[]
Richard Snoddy, The Soteriology of James Ussher: The Act and Object of Saving Faith, Oxford University Press (2014)^[]
Knox, R. Buck (1967), James Ussher, Archbishop of Armagh, University of Wales Press ^[]
Gould, Stephen Jay (1996), "Fall in the House of Ussher", Eight Little Piggies, New York: W. W. Norton. ^[]
(1878). "Ussher, James, Archbishop". (İngilizce). Dublin: M. H. Gill & son.
Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Usher, James". Encyclopædia Britannica. 27 (11. bas.). Cambridge University Press.
Gordon, Alexander (1899). "Ussher, James". (Ed.). Dictionary of National Biography. 58. Londra: Smith, Elder & Co.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta James Ussher ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Vikikaynak'ta James Ussher

ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Ussher bibliography and list of secondary sources
Armagh Observatory 23 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Works by James Ussher at
Internet Archive'daki James Ussher tarafından oluşturulan ya da hakkındaki eserler
Açık Kütüphane'de James Ussher çalışmaları
James Ussher çalışmaları (kamu malı sesli kitaplar)

[1] , (Ed.) (1898). "Stanyhurst, Richard". Dictionary of National Biography. 54. Londra: Smith, Elder & Co.

[2] Martin Gorst (2001). Measuring Eternity. Broadway Books. s. 14. ISBN .

[3] Martin Gorst (2001). Measuring Eternity. Broadway Books. s. 16. ISBN .

[4] ttps://www.libraryireland.com/biography/ArchbishopJamesUssher.php ^[]

[5] Abbott, William M. (1990). "James Ussher ve "Ussherian" piskoposluk, 1640–1656: başpiskopos ve onun Reduction el yazması." Albion xxii: 237–259.

[6] James Ussher, (2004)

[7] O'Sullivan, W. S. (1968). "Armagh Başpiskoposu James Ussher R. B. Knox'un İncelemesi", İrlanda Tarih Çalışmaları xvi: 215–219.

[8] Leerssen, J. (1982–1983). "Başpiskopos Ussher ve Gal kültürü", Studia Hibernica xxii–xxiii: 50–58.

[9] Plant, David (2002). "Episcopalians". BCW Project. Erişim tarihi: 25 Nisan 2021.

[10] King, Peter (July 1968). "The Episcopate during the Civil Wars, 1642–1649". . 83 (328). Oxford University Press. ss. 523-537. doi:10.1093/ehr/lxxxiii.cccxxviii.523. JSTOR 564164.

[11] Lightfoot, Joseph Barber (1889). The Apostolic Fathers: Revised Texts with Introductions, Notes, Dissertations and Translations. S. Ignatius, S. Polycarp. Second. Macmillan. ss. 413-414.

[ehrman-12] (2012). Forgery and Counterforgery: The Use of Literary Deceit in Early Christian Polemics. Oxford University Press. ss. 472-474. ISBN . .

[13] Barr, James. Biblical Chronology: Legend Or Science? The Ethel M. Wood Lecture 1987. Delivered at the Senate House, University of London on 4 March 1987. London: University of London, 1987, p. 19 OCLC 19643211