Karahanlı Devleti ya da kısaca Karahanlılar 840 1212 yılları arasında Orta Asya ve Maveraünnehir de hüküm süre

Karahanlı Devleti ya da kısaca Karahanlılar, 840-1212 yılları arasında Orta Asya ve Maveraünnehir'de hüküm süren bir Türk Hanedanıdır. Orta Asya'da kurulmuş ilk İslam Hanedanıdır. Karahanlı Devleti, tercih edilen görüşe göre, Karluk Türk kabilelerine mensuptur. 389/999 yılında İlek Han'ın (388–403/998–1013) komutanlığında yapılan Karahanlı saldırıları, onlara Mâverâünnehir bölgelerinde hâkimiyeti ele geçirmeyi sağladı. Bu saldırılar, aynı zamanda Sâmânî Devleti'nin yıkılışının habercisiydi. Çünkü saldırılar sonrasında Karahanlı Devleti, bölgede Sâmânî Devleti'nin pek çok yerini işgal etti Karahanlı Devleti, iç çekişmeler ve bölünmelerle pek çok dönemler geçirdi. Bölünme ve iç çekişmeler, tabiatıyla söz konusu devletin, yönetimde ortaklık sistemini tatbik etmesinin bir sonucudur. Çünkü devlette, aynı anda iki ayrı yönetici vardı; Büyük Han ve Ortak Han. Büyük Han, doğuda ikâmet ediyor ve devletin doğu kısmını; diğer Han ise batıda ikâmet ediyor ve devletin batı kısmını idare ediyordu.

Karahanlılar

Et Türkü'l Hakaniyye

Türk Hakanlığı

Hakanlık

840-1212

Türk Hakanlığı Bayrağı

Hakanlık, 1000 yılı civarı

Başkent

Balasagun
(840-934)
Kaşgar
(934-1041)
Semerkant

Yaygın dil(ler)

Hükûmet

Monarşi

Han

• 840-893	Bilge Kül Kadir Han
• 924 - 955	Abdülkerim Satuk Buğra Han
• 1026 - 1032

Yasama organı

Danışma Meclisi

Tarihçe

• Kuruluşu	840
• Dağılışı	1212

Yüzölçümü

• Toplam

3000000 km²

Öncüller

Ardıllar

	Uygur Kağanlığı
	Samanîler

Harzemşahlar
Karahitaylar

Devletin Adı

Karahanlı Devleti ya da Türk Hakanlığı 840 - 1212 yılları arasında günümüz Kırgızistan merkezli olmak üzere Orta Asya toprakları üzerinde hüküm sürmüş bir Türk devletidir.

Bazı tarihi kaynaklarda bu krallık, "İlekhan Krallığı" olarak geçer. Bulunan madeni paraların birçoğunda tipik "İlek (Iilik, elik, vs.)" sözü vardır. İslâmi kaynaklarda, örneğin Ali ibn el-Esir, o hanedanın ismini al-Hāqaniya, al-Hāniya veya al-Āfrāsiyā diye tanımlamıştır. Eşzamanlı edebiyat kaynaklarında genellikle hanedan ismi Kağaniye (Ḵāqāniya) (Ḵağan [yurdu]), al-Moluk al-Ḵāniya al-Atrāk "(el-Mülûk el-Kânîyye)" veya Āl-e Afrāsiāb "(Âl-î Efrâsîyâb)" (Afrasiab ailesi, hanedanı; Şehnâme'deki Turan kralı) denilmiştir.

Tarih yazıcılığına ve metoduna göre en doğru isimlendirme Kaşgarlı Mahmud'un dediği gibi ''Hakanlı Türkleri'' anlamına gelen ''Et-Türkü’l-Hakaniyye'' yani ''Türk Hakanlığı'' adıdır.

İsim kökeni

Devletin adı Kara ve Han iki Türkçe kelimeden oluşmuştur. "Kara", Türkçede siyahı, soyluluğu gösterir ve "han", doğrusu kağan, yöneticilere verilen tanhu, hakan, yabgu ve gibi Türkçe bir unvandır. Prof. Omeljan Pritsak, meseleyi daha başka açıdan ele alarak izah etmiştir. Türklerde siyah, kızıl, ak ve gök dört yönü temsil etmektedir. Kara, kuzey tarafını gösterir ve ekseri şehirlerde ayrı olarak bu yönlerin kapılarının isimleri vardır. Belh'in kuzey, yani Kara'nın yönü (tarafı) Türk kapısıdır. Güney kapısı Hint, batı kapısı Yahudi, doğu kapısı ise Çin kapısıdır. Kara aynı zamanda kuvvetli, cebbar ve cesur demektir. Bu bakımdan bu ismi almış olmalıdırlar. Gazneli Mahmud'a Çinlilerin verdiği "Karahan" tabiri de aynı manada olmalıdır. "Kara", azamet yükseklik ve üstünlük demektir. Mesela Türk ülkelerinden en doğudan batıya kadar rastlanan karasular, hep gür, coşkun su ve nehirlere verilmiştir.

Siyasî tarihi

Kurucusu Bilge Kül Kadir Kağan'dır. Bilge Kül öldükten sonra oğulları Bazır ve Oğulçak devletin başına geçtiler. Devletin Batı kısmında hükümdar olan Oğulçak, Samanoğulları Devleti'ndeki karışıklıklardan yararlanarak isyan eden bir Samanî şehzadesinin sığınma talebini kabul etti. Oğulçak'ın yeğeni Satuk Buğra, bu şehzade sayesinde Müslüman oldu ve Abdulkerim adını aldı. Bu olaydan sonra amcası Oğulçak'ı mağlup eden Abdulkerim Satuk Buğra, devletin başına geçti ve Han unvanını alarak İslamiyeti resmen kabul etti. Karahanlılar, İslamiyeti topluca kabul eden ilk Türk devletidir. Satuk Buğra Han 955 (Hîcrî 344) yılında, Kâşgarlı Mahmud'un Divân-ı Lügati't-Türk'te " اَرتُج " artuç: Ardıç olarak geçen altın Artuç köyünde gömülmüştür.Kaşgar'da bu adda iki köy vardır. O zamanlar Kaşgar'ın kuzeyinde iki tane Artuç (Atuş, Artux) isminde köy vardı, birisinin adı altın Artuç (Atuş, Artux), ikincisi üst Artuç (Atuş, Artux)'dur.

Karahanlı tarihi

Tarihi kaynaklar, birbirleri ile fazlasıyla ters düşer. Karahanlı Devleti'nin ilk hanı, tarihi ve kurucusunun kim olduğu daima tartışılmıştır. Karahanlı devleti İslam'la ilgilidir ve tüm kaynaklar aynı kişiye yani Satuk Buğra Han'a odaklanmıştır. Sadece bir tarihçi, Abu’l-Futub ‘Abd al-Ghafir bin Husayn al-Alma’i, ki Hicri beşinci yüzyılda Kaşgar'da yaşamıştır, Tarikh Kashghar adıyla şehrin tarihini yazmış ve Satuk Buğra Han'ın din değiştirdiğini anlatmıştır. Ancak, bu ilk el yazması metin kaybedilmiş ve kısmen tekrar 14. yüzyılın başında Jamal Kuarshi tarafından Mulhaqat al-Surah isimli kitabında yeniden belirtilmiştir. Bir başka kaynak 1889 yılı içinde bulunan Çağatayca dilinin son kısmına ait Buğra Han hatıralarıdır (Tazkirah Buğra Han). 17. yüzyıldan kalma bir başka el yazması kopyası bulunur.^[]

Kuruluş dönemi ile ilgili pek fazla bilgi bulunmayan Karahanlılar Devleti, Karluk, Çiğil, Yağma ve diğer Türk boylarından oluşmuştur.

Devlet, 840 yılında Uygur kağanlığı'nın, Kırgızlar tarafından yıkılmasıyla Bilge Kül Kadir Han tarafından kurulmuştur. 893 yılında Kaşgar devletin başkenti olmuştur. Bilge Hüsamettin Han'dan sonra devleti oğulları, Bazır Arslan Han ve yönetmişlerdir. Balasagun ve Taraz merkezli iki ana idari bölgeye ayrılan devlette Bazır Arslan Han, Balasagun'da Büyük Kağan olarak ve Oğulçak Kadir Han Taraz'da Ortak Kağan olarak yönetimi paylaşmışlardır.

10. yüzyıl sonlarında Oğulçak Kadir Han'ın yeğeni Satuk'un, savaş halinde bulundukları Samanî sığınmacıların etkisi ile İslam'ı kabul etmesi devletin tarihinde yeni bir sayfa açmıştır. İslam'ı kabulünden sonra Abdülkerim adını alan Satuk Han, devletin sürekli savaş halinde olduğu Samanîler'den de aldığı destek ile amcasına karşı mücadele ederek devletin yönetimini ele geçirmiştir.

İslamiyet'i devlet dini olarak benimseyen Satuk Han döneminde Karahanlı Devleti'nin tamamına yakın bir bölümü bu dine geçmiştir. Karahanlı Devleti ilk büyük Müslüman Türk devleti olmuştur. Halife "Nasr Bin Ali" döneminde Abbasiler Karahanlıları Müslüman ülkesi olarak tanımıştır. Samanoğulları ile ihtilafta olan Karahanlılar, Gazneliler'i destekleyerek Samaniler'i yıkmıştır. Gazneliler ile Ceyhun nehri sınır olarak belirlenmiştir.

Devlet 1042 yılında hanedan içindeki kavgalar sonucunda Doğu ve Batı Karahanlı devletleri olarak ikiye bölünmüştür. Batı Karahanlı Devleti, 1042-1212 yılları arasında hüküm sürmüş ve ilk başkenti Özkent olan devlet 1212 yılında Harezmşahlar tarafından yıkılmıştır. Önemli merkezleri Balasagun, Talas ve Kaşgar ve ilk hükümdarı olan Doğu Karahanlı Devleti ise 1211 yılında Karahitaylar tarafından yıkılmıştır.

Krallık (Kağanlık) Altayların aile sistemine göre iki alt krallığa bölünmüştür. Doğu Karahanlıların hükümdarı, daha büyük han olup "Arslan Kara Han" unvanıyla Balasagun'da (ya da Kara Ordu) ikamet etmiştir. "Arslan" kelimesi Karluklardan Çiğil boyunun totemi (ongunu) olan aslan manasına gelmektedir. Batı Karahanlıların hükümdarı olan ikinci Karahan ise Taraz'da üslenmiş ve daha sonra Kaşgar'a taşınmış ve tekrar Taraz'a dönmüştür. Onun unvanı Buğra Kara Han idi. "Buğra" kelimesi Karlukların Yağma boyunun totemi (ongunu) olan "deve" anlamına gelmektedir.

Karahanlı Devleti, Aral Gölü'nden Batı Çin ve Moğolistan adacıklarına kadar uzanan bir coğrafyada hüküm sürmüştür.

Karahanlılar Hanedanı

Satuk Buğra Abdülkerim Han (940 - 955)
Baytaş Musa Han (955-?)
Ali Han (? - 998)
I. Ahmed Han (998 - 1017)
Mansur Han (1017 - 1024)
II. Ahmed Han (1024 - 1026)
Yusuf Han (1026 - 1032)
Süleyman Han (1032 - 1040)

Karahanlılar Devleti Hükümdarları

(2. Görüş)

Bilge Kül Kadir Han (840-880)
Oğulcak Han ve Arslan Han (880-920)
Abdülkerim Satuk Buğra Han (920 – 958)
Baytaş Musa Han (958 – ?)
Nasr Bin Ali Han (? – 999) (Halife Müslüman devlet olarak Karahanlıları tanıdı.
I. Ahmed Han (999 – 1017)
Mansur Han (1017 – 1024)
II. Ahmed Han (1024 – 1031)
Yusuf Han (1031 – 1032)
Süleyman Arslan Han (1032 – 1041)

İktisadî yapısı

Karahanlılar devrinde kömür, bakır, altın ve kurşun içeren maden ocakları işletilmiştir. Kuça, Kaşgar, Aksu ve Hoten pazarlarında altın ve bakırdan işlenmiş eşyalar satılmış, her yıl sergiler düzenlenmiştir. Soda (sodium carbonate), Yeşim taşı, Yurungkaş Nehri yatağından çıkarılan beyaz Yeşim ve Karakaş Nehri yatağından çıkarılan siyah Yeşim, Lapis lazuli (lacivert taşı) ve İpek, İpek Yolu boyunca ticareti yapılmıştır. Karahanlılardan Satuk Buğra Karahan, Harun Buğra Karahan, Musa Buğra Karahan, Yusuf Kadir Karahan, Süleyman Arslan Karahan, batı hanlarından Tamğaç İbrahim Han, I. Nasr Şemsi el-Mülk Han ve diğerlerinin adına altın, gümüş, bakır madeni paralar basılmaya başlanmıştır

İdare sistemi

Ülüş sistemi

ülüşOrta Asya Türk Devlet geleneğine göre ülke topraklarının hakanlar tarafından hanedan üyeleri, yakın akrabalar arasında özerk idare statüsünde ve halk arasında paylaştırılması esasına dayanan idari yapılanmadır. Ülüş sistemi bilim adamlarınca göçebe devlet anlayışı ve teşkilat sistemine dayandırılmıştır.

Toy, Türk devletlerinde resmî bir görüşme gayesiyle toplanılan veya Türk boylarının, topluluklarının belli bir amaç doğrultusunda bir araya geldikleri toplantılardır. Hükümdarlar çeşitli sebeplerle toy düzenlerlerdi. Bunlar, tahta çıkış toyu, zafer toyu, düğün toyu, doğum toyu, ad koyma toyu gibi toylardır. Bu toylar Türklerde sosyal hayatın düzenlenmesi açısından büyük önem taşımaktadır.

, Türk hanlarının saraylarında veya devlet törenlerinde, toylarda Türk boylarının alacakları, oturacakları yerlerin tespit edildiği kurallardır.

Hakanların her ne kadar vilayeti çok, payesi (rütbesi) yüksek olursa olsun, turuncu renkte ipekten veya kumaştan yapılan sayıları dokuzu geçmeyen tuğları (sancak) bulunurmuş ve onlar dokuz sayısını uğur sayarlarmış.

Uygarlık

İslam'ın kabulü sonrasında Karahanlılar Uygur alfabesini benimsemişler ve Türkçeyi resmî dil olarak kullanmışlardır. Türklerin yoğun olarak yaşadığı topraklarda devlet kurulması sebebiyle diğer Türk-İslam devletlerinden farklı olarak Arapça ve Farsça dilleri Karahanlılarda etkin olamamıştır.

"Ribat" (Taşrabat) adı verilen kervansaraylar yapılmıştır. Tuğla ve kerpiç ağırlıklı olduğu için günümüze enkazları kalmıştır. Türk-İslam sentezi olarak kümbetler ilk bu dönemde görülür. Bir Türk arşını olan çığ, Arap arşının üçte ikisi kadar uzunlukta olup göçebeler bununla bez ölçmüşlerdir.

Edebiyat

Yusuf Has Hacib'in Kutadgu Bilig (Mutluluk Bilgisi), Kaşgarlı Mahmud'un Divânu Lügati't-Türk (Büyük Türk Sözlüğü), 'un (Kaşgar'ın Tarihi), Ahmet Yesevi'nin Divan-ı Hikmet ile Edip Ahmet Yükneki'nin Atabet'ül Hakayık (Hakikatlerin Eşiği) adlı eserleri bu dönemin en önemli yapıtlarıdır. Bunun yanında Karahanlılar döneminde yazılan ve elimizde bulunan birkaç Kur’an tercümesi ile ’in İbrahim Han’a takdim ettiği (şu an kayıp olan) ile yazarı bilinmeyen adlı eserleri yine bu dönemde verilmiş önemli eserlerdir.

Kutadgu Bilig adlı eserin yazarı Yusuf Has Hacip'in temsili bir görseli

Karahanlılarda yönetim terimleri:

tégin: Hükümdar oğlu
Muhtesib: Kadın
Tamgacı: Mühürdar
agıcı: ipek kumaşları muhafaza eden kimse, hazinedar
Bitikçi: İç ve dış yazışmalara bakan
imga: Taşradaki gelir giderlere bakan(doğu karahanlılarda)
Amil: Taşradaki gelir giderlere bakan(batı karahanlılarda)
Kökyuk: Muhtar
Eşkinci: Ulaşım ve posta işlerine bakan
kadıncı: Bilge Kül Kadir
turbı: yâver, yardımcı
Ağıcı: Maliye işlerine bakan
Tigin: Hükümdar oğlu
térig: Ahaliden toplanan vergi (tirik)
térnek: dernek, işlerini konuşmak için ulusun toplandığı yer.

Karahanlılarda verilen unvanlar:

Kunçuy: Hatun'dan bir derece aşağı kadın, bilge, prenses
Kara: Hakanlı hanlarına verilen ungun (unvan)
Kül Tegin: Hakanlı ailesi çocuklarına verilen adlardan
Çağri Tegin: Hakanlı ailesi çocuklarına verilen adlardan
Bekeç: Tekinlerin, Han oğullarının sanı
Sagun: Karluk büyüklerinin ungunu (unvanı)
Sökmen: yiğitlere verilen ungun (unvan)savaşta başarılı hizmet verenlere Kılıç Han Sökmen, Tonğa Tégin, Alp Tégin ve Yağan Tégin unvanları verilmiştir.
Kadir Han: Hakanların sert ve çetin olanına verilen ungun (unvan)

Karahanlılarda askeri terimler:

tura: kalkan, siper
turag: sığnak
tugrağ: Hakan tarafından savaş zamanında askere verilen at
tutgak: atlı bölük

Ordu yapısı

Karahanlı ordusu:

1. Saray muhafızları,
2. Hassa ordusu,
3. Hanedan mensupları, eyalet valileri ve diğer devlet adamlarına bağlı güçler,
4. Karahanlılar'a tabi olan Çiğil, Karluk, Uğrak vb Türk kabilelerine mensup kuvvetlerden oluşmaktaydı.

Uygurların soyağacı

Karluk

Uygur
(Dokuz Oğuz)

Basmil

Uygur Kağanlığı
()
(744 - 840)

Karluk

Karahanlılar
(840 - 1041)

Karahoca Uygur
(843 - 1211/1368)

Kansu Uygur
(905 - 1226)

Batı Karahanlılar
(1041 - 1089/1212)

Doğu Karahanlılar
(1041 - 1212)

Kaynakça

^ . ttk.org.tr. 2012. 19 Nisan 2013 tarihinde kaynağından (WMV) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2013.
^ Michal Biran (27 Mart 2012). "ILAK-KHANIDS". Encyclopedia Iranica. 1 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mart 2019.
^ V.V. Barthold, Four Studies on the History of Central Asia, (E.J. Brill, 1962), 99.
^ Grousset 1991, s. 165.
^ Janhunen 2006, s. 114.
^ . 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2013.
^ Reşat Genç, Karahanlı Devlet Teşkilatı, TTK Yay, , s. 4
^ Biran, Micheal. 2015. “Qarakhanid Eastern Trade: Preliminary Notes on the Silk Roads in the 11th–12th centuries.” I
^ Zeki Velidi Togan, Umumi Türk Tarihine Giriş, İstanbul 1981, s. 58.
^ Le Strange Guy, Buldânü'l-Hilâfeti'şŞarkıyye, trc. Beşir Fransîs vd., Beyrut 1405/1985, s. 476-
^ el-Gerdîzî, II, 278–279
^ İA., VI, 254.
^ Omeljan Pritsak, “Die Karachaniden” Der Islam 31 (193-54): 17
^ "Encyclopaedia Iranica". 19 Ekim 2006 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2009.
^ HUNKAN, Ömer Soner (29 Mayıs 2017). "Ö. S. HUNKAN, Türk Hakanlığı Karahanlılar. İstanbul 2015. Paradigma Akademi Yayınları, 504 sayfa (3 resim ve 3 harita ile birlikte). ISBN 9786059743082". LIBRI Kitap Tanitimi, Elestiri ve Ceviri Dergisi (3): 141-149. doi:10.20480/lbr.2017014. ISSN 2458-7826.
^ Omeljan Pritsak, 1955, pp. 239-63; Doerfer, Elemente III, pp. 426-32.
^ bk. Jamal Qarashi, Mulhaqat al-Sure aus Bartolda, Turkestan, I (Texte), 132: mata Satuq Bughra khan al-ghazi fi sanat 344 wa mashhaduhu bi-Artuj min qura Kashghar,wa [huwa] al-yaum ma'mur wa mazur, Mi. Grenard, Jour. As., Januar 1900, S. 6
^ altın: aşağı, alt. Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. , Cilt I, sayfa 95, 108, 109
^ ibid., 23
^ . Tekin Gün:Karahanlılar Devleti. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ ülüş الش Pay, halk arasında taksim, hisse.Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı^[]
^ Abdulkadir İnan, Orun ve Ülüş Meselesi, Türk Hukuk ve İktisat Tarihi Mecmuası, I, İstanbul, 1931, sayfa 123.
^ Abdulkadir Donuk, İdarî-Askerî Unvan ve Terimler, İstanbul, 1988, sayfa 85.
^ Bahaeddin Ögel, Türk Kültürünün Geliğme Çağları, İstanbul, 2001, II, s. 782-783.
^ Abdulkadir İnan, Orun ve Ülüş Meselesi, Türk Hukuk ve İktisat Tarihi Mecmuası, I, İstanbul, 1931, sayfa 121-128.
^ Bahaeddin Ögel, Türk Kültürünün Geliğme Çağları, II, sayfa 782-783.
^ İbrahim Kafesoglu, Türk Milli Kültürü, sayfa 688.
^ Tuğ üzerine geniş bilği için bkz. Aldülkadir İnan, Tuğ-Bayrak (sancak), Türk Kültürü, 1966, sayfa 46.
^ . 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2016.
^ TDK Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı^[]
^ "Karahanlılar" İslam Ansiklopedisi, Cilt:24, Sayfa:11, Yıl:2001^[]

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

Karahanlılar25 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Karahanlılar şiiri12 Kasım 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
KARAHANLILAR DEVLETİ'NİN KARAHANLILAR DEVLETİ'NİN DEVLETİ'NİNGAZNELİL GAZNELİL GAZNELİLER

SİYASİ İLİŞKİLERİ* SİYASİ İLİŞKİLERİ*(389–536/999 536/999 536/999–1141) Dr. Ali b. Salih el-MUHEYMİD Çev: Prof. Dr. Ali AKSU

[1] . ttk.org.tr. 2012. 19 Nisan 2013 tarihinde kaynağından (WMV) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2013.

[iranica-2] Michal Biran (27 Mart 2012). "ILAK-KHANIDS". Encyclopedia Iranica. 1 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mart 2019.

[3] V.V. Barthold, Four Studies on the History of Central Asia, (E.J. Brill, 1962), 99.

[FOOTNOTEGrousset1991165-4] Grousset 1991, s. 165.

[FOOTNOTEJanhunen2006114-5] Janhunen 2006, s. 114.

[6] . 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2013.

[7] Reşat Genç, Karahanlı Devlet Teşkilatı, TTK Yay, , s. 4

[8] Biran, Micheal. 2015. “Qarakhanid Eastern Trade: Preliminary Notes on the Silk Roads in the 11th–12th centuries.” I

[9] Zeki Velidi Togan, Umumi Türk Tarihine Giriş, İstanbul 1981, s. 58.

[10] Le Strange Guy, Buldânü'l-Hilâfeti'şŞarkıyye, trc. Beşir Fransîs vd., Beyrut 1405/1985, s. 476-

[11] -Gerdîzî, II, 278–279

[12] İA., VI, 254.

[13] Omeljan Pritsak, “Die Karachaniden” Der Islam 31 (193-54): 17

[14] "Encyclopaedia Iranica". 19 Ekim 2006 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2009.

[15] HUNKAN, Ömer Soner (29 Mayıs 2017). "Ö. S. HUNKAN, Türk Hakanlığı Karahanlılar. İstanbul 2015. Paradigma Akademi Yayınları, 504 sayfa (3 resim ve 3 harita ile birlikte). ISBN 9786059743082". LIBRI Kitap Tanitimi, Elestiri ve Ceviri Dergisi (3): 141-149. doi:10.20480/lbr.2017014. ISSN 2458-7826.

[16] Omeljan Pritsak, 1955, pp. 239-63; Doerfer, Elemente III, pp. 426-32.

[17] . Jamal Qarashi, Mulhaqat al-Sure aus Bartolda, Turkestan, I (Texte), 132: mata Satuq Bughra khan al-ghazi fi sanat 344 wa mashhaduhu bi-Artuj min qura Kashghar,wa [huwa] al-yaum ma'mur wa mazur, Mi. Grenard, Jour. As., Januar 1900, S. 6

[18] tın: aşağı, alt. Atalay, Besim (2006). Divanü Lügati't - Türk. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. , Cilt I, sayfa 95, 108, 109

[19] ., 23

[20] . Tekin Gün:Karahanlılar Devleti. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[21] ülüş الش Pay, halk arasında taksim, hisse.Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı^[]

[22] Abdulkadir İnan, Orun ve Ülüş Meselesi, Türk Hukuk ve İktisat Tarihi Mecmuası, I, İstanbul, 1931, sayfa 123.

[23] Abdulkadir Donuk, İdarî-Askerî Unvan ve Terimler, İstanbul, 1988, sayfa 85.

[24] Bahaeddin Ögel, Türk Kültürünün Geliğme Çağları, İstanbul, 2001, II, s. 782-783.

[25] Abdulkadir İnan, Orun ve Ülüş Meselesi, Türk Hukuk ve İktisat Tarihi Mecmuası, I, İstanbul, 1931, sayfa 121-128.

[26] Bahaeddin Ögel, Türk Kültürünün Geliğme Çağları, II, sayfa 782-783.

[27] İbrahim Kafesoglu, Türk Milli Kültürü, sayfa 688.

[28] Tuğ üzerine geniş bilği için bkz. Aldülkadir İnan, Tuğ-Bayrak (sancak), Türk Kültürü, 1966, sayfa 46.

[29] . 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2016.

[30] TDK Divanü Lugati't-Türk Veri Tabanı^[]

[karahanlıordu-31] "Karahanlılar" İslam Ansiklopedisi, Cilt:24, Sayfa:11, Yıl:2001^[]