Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Nyon Konferansı, İspanya İç Savaşı sırasında Akdeniz'deki uluslararası gemilere yapılan saldırıları ele almak üzere Eylül 1937'de İsviçre'nin Nyon kentinde düzenlenen . Konferans kısmen İtalya'nın yürütmesi nedeniyle toplanmıştı, ancak konferansın nihai anlaşmasında İtalya doğrudan suçlanmadı; bunun yerine saldırılar kimliği belirsiz bir organ tarafından "korsanlık" olarak adlandırıldı. İtalya resmi olarak savaşta değildi ve herhangi bir denizaltı da kendisini tanıtmamıştı. Konferans, güçlendirmek üzere tasarlanmıştı. Birleşik Krallık ve Fransa'nın öncülük ettiği konferansa Bulgaristan, Mısır, Yunanistan, Romanya, Türkiye, Sovyetler Birliği ve Yugoslavya da katıldı.
| Nyon Konferansı | |
|---|---|
 İngiliz delegasyonu üyelerinin The Times gazetesinde yayınlanan "gayriresmi bir fotoğrafı". Anthony Eden sağda oturuyor, ve ona eşlik ediyor. | |
| Ev sahibi ülke | İsviçre |
| Tarih | 10 Eylül 1937- 14 Eylül 1937 |
| Şehir | Nyon |
| Katılımcılar | |
İlk anlaşma 14 Eylül 1937'de imzalandı ve saldırgan denizaltılara karşı saldırı planlarını içeriyordu. Deniz devriyeleri oluşturuldu; Birleşik Krallık ve Fransa Batı Akdeniz'in büyük bölümünde ve doğunun bir kısmında devriye gezecek, diğer imzacılar ise kendi sularında devriye gezecekti. İtalya'nın anlaşmaya katılmasına ve dilerse Tiren Denizi'nde devriye gezmesine izin verilecekti. Üç gün sonra benzer hükümleri su üstü gemilerine uygulayan ikinci bir anlaşma imzalandı. İtalya ve Almanya anlaşmaya katılmadılar, ancak birincisi Kasım ayında deniz devriyelerine başladı. Müdahale Etmeme Komitesi ve Milletler Cemiyetinin eylemlerinin aksine, bu konferans denizaltı saldırılarını önlemeyi başarmıştır.
Nyon "yatıştırıcılar cenneti" olarak nitelendirilmiştir. Akdeniz'deki ticari gemilere yapılan saldırıların 'bilinmeyen korsanların' suçu olduğu kurgusu tamamen hoşgörüyle karşılandı. İspanya İç Savaşı'nın sonuna kadar Akdeniz'deki donanma statükosu korundu: Frankocular ne isterlerse aldılar, ise çok az şey aldılar."
İçerik ve organizasyon
1936'da kurulan ve merkezi Londra'da bulunan yirmi dört ülkeden oluşan Müdahale Etmeme Komitesi, İspanya İç Savaşı'nın taraflarına silah akışını kısıtlamaya çalışmıştı. Birleşik Krallık için bu, Almanya ve İtalya'ya yönelik yatıştırma politikasının bir parçasını oluşturuyor ve bir tarafta İtalya ve Almanya'nın , diğer tarafta Sovyetler Birliği'nin desteklediği bir vekalet savaşının büyük bir pan-Avrupa çatışmasına dönüşmesini engellemeyi amaçlıyordu. İngiliz-İtalyan ilişkilerini geliştirmeyi amaçlayan ve her iki tarafın da diğerinin Akdeniz'deki haklarına saygı göstereceği bir İngiliz-İtalyan "Centilmenlik Anlaşması" 2 Ocak 1937'de imzalanmıştı. Mayıs 1937'de Neville Chamberlain, Stanley Baldwin'in yerine Birleşik Krallık başbakanı oldu ve Almanya ve İtalya ile doğrudan ilişki kurma yönünde yeni bir politika benimsedi. İngilizler, yatıştırma yoluyla İtalya'yı, Almanya'yı terk etmeye ikna edebileceklerine inanıyorlardı.
Müdahale Etmeme Komitesi planı uyarınca, İspanya limanlarına ve sınırlarına tarafsız gözlemciler yerleştirildi. Planda ayrıca Birleşik Krallık, Fransa, Almanya ve İtalya'ya devriye bölgeleri tahsis edildi ve devriyeler Nisan ayında başladı.'e 15 ve 18 Haziran'da yapılan saldırıların ardından Almanya ve İtalya devriyelerden çekildi. Birleşik Krallık ve Fransa, Almanya ve İtalya'nın yerine kendi bölgelerinde devriye gezmeyi teklif ettiler, ancak ikinci güçler bu devriyelerin çok kısmi olacağına inandılar.Britanya Amiralliği, İngiliz gemilerine yönelik saldırılara yanıt olarak dört plan önerdi ve en iyi çözüm olarak Akdeniz'e önemli donanma kaynakları göndermeyi tercih etti; önceki kontrol önlemlerinden geniş ölçüde kaçınılmıştı. Diğer güçlerin de şüphelendiği gibi, bu saldırıların bazılarının arkasında İtalya vardı. Resmi olarak barış içinde olmalarına rağmen İtalyan liderliği, tartışmalarda İtalya'dan söz edilmeksizin korsanlık kampanyası olarak adlandırılan başlatılması emrini vermişti. Bu planlar, Fransa Dışişleri Bakanı tarafından önerilen bir Akdeniz toplantısının temelini oluşturacaktı. Bu arada, 31 Ağustos'u 1 Eylül'e bağlayan gece , ile Balear Adaları arasında İngiliz destroyeri torpidolarla başarısız bir saldırı düzenleyerek İngiliz Dışişleri Bakanı Anthony Eden'in İtalya'ya karşı şüpheci tutumunu güçlendirdi. Saldırı, Roma'daki İngiliz temsilcisinin İtalyan Dışişleri Bakanı'nı protesto etmesine yol açtı, ancak yanıt alamadı.
O sıralar İspanya'da 60.000 kadar İtalyan gönüllü faaliyet gösteriyordu ve yabancı uyrukluların ülkeden çıkarılması Müdahale Etmeme Komitesi tarafından tartışılıyordu. İtalya 7 Ocak 1937'de İtalyan gönüllülerin İspanya'da savaşmasını durduracağını açıklamış, 20 Ocak'ta gönüllüler için bir koymuş ve 25'inde de gönüllü sayısına sınırlama getirilmesini desteklemeyi kabul etmişti. İtalya, Milliyetçilere ve Cumhuriyetçilere muharip haklarının verilmesini talep etmeye devam etti; böylece her ikisi de gemilerde elde edecek ve deniz devriyelerine duyulan ihtiyaç ortadan kalkacaktı. Bu talebe Birleşik Krallık, Fransa ve Sovyetler Birliği karşı çıktı.İkinci İtalya-Habeşistan Savaşı'nın ardından Habeşistan üzerindeki İtalyan egemenliğinin İngiltere tarafından tanınması, Ağustos 1937'deki İngiliz-İtalyan görüşmeleri sırasında önemli bir konu oldu. Eden'in bu konuda Chamberlain ve Lordlar Kamarası Lideri ve etkili bir politikacı olan Lord Halifax ile anlaşmazlığa düşmesinin ardından, İtalyan egemenliğini tanıyan herhangi bir anlaşma, planlanan nakliye konferansının gerçekleşmesinin sonrasına ertelendi.
5 ya da 6 Eylül'de İngilizler, Almanya ile birlikte Akdeniz'e kıyısı olan tüm taraflar için bir konferans düzenledi. Konferans İsviçre'nin Nyon kentinde yapılacaktı - Cenevre'den kaçınıldı çünkü İtalyanlar burayı Milletler Cemiyetinin eylemleriyle ilişkilendiriyordu. Birleşik Krallık, Fransa'nın Sovyetler Birliği'ni davet etme talebini kabul etti, ancak Fransa'nın Cumhuriyetçi İspanya'dan bir temsilci davet etme girişimini engelledi.Portekiz davet edilmediği için şaşkınlığını dile getirdi. Yeni Fransız Başbakanı Camille Chautemps, İspanya sorununa doğrudan müdahale edilmesine karşı çıktı. Sovyetler Birliği daveti kabul ederek, gemilere yapılan saldırılardan İtalya'yı sorumlu tutmak için bu fırsatı kullanacağını belirtti. Sovyet hükûmeti İtalyanları Timiryazev ve Blagoev adlı iki Sovyet ticaret gemisini batırmakla resmen suçladı ve İtalyanlar bu suçlamayı "saldırgan ve ofansif" olarak nitelendirdi. Bu, belki de Sovyetler Birliği'nin İtalya ve Almanya'yı konferanstan uzaklaştırma girişimiydi. Almanya, korsanlık ve konferansın ele alacağı diğer konuların Nyon gibi bir konferansla değil, sadece Müdahale Etmeme Komitesinin normal toplantılarıyla ele alınması gerektiğini belirterek daveti reddetti. Birleşik Krallık ve Fransa bu öneriyi reddetti ve konferans için hazırlanmaya devam ettiler. Kısa bir süre sonra İtalyanlar da benzer şekilde reddetti. Müdahale Etmeme Komitesinin, başta Polonya ve Portekiz olmak üzere diğer Avrupalı güçleri de içerme avantajına sahip olduğu belirtildi.
Hükümler
İngiliz ve Fransız donanma kurmayları taslak önerilerde konvoy sistemi fikrini reddetti. İngilizler, gizli denizaltı saldırılarına odaklanmanın çatışmadan kaçınmaya yardımcı olacağı teorisiyle denizaltı faaliyetlerini engellemek isterken, Fransızlar su üstü gemilerinin ve uçakların da aynı derecede önemli olduğunu düşünüyordu. Fransızlar, Fransız gemilerinin yabancı komuta altına girme ihtimalinden hoşnut olmadıkları için çok uluslu filolar oluşturma planını protesto ettiler. 8 Eylül'de İngiliz Kabinesinde, Batı Akdeniz için üç muhripten oluşan sekiz grubun kurulmasını da içeren planlar görüşüldü. Fransızlarla ön görüşmeler 9 Eylül'de yapıldı ve konferans, ayın 10'unda başladı. Çalışmalar iki şekilde yürütüldü: İngiliz ve Fransızlar arasındaki tartışmalar ve tüm katılımcı tarafların resmi toplantıları. Diğer ülkelerin çoğu Sovyet Donanmasının Akdeniz'de yer almasına karşı çıktıkları için Birleşik Krallık ve Fransa Ege devriyelerini üstlenmeyi kabul etti. Bu belki de şaşırtıcı bir şekilde Sovyetler Birliği tarafından kabul edildi.
Konferans 14 Eylül'de "Akdeniz Anlaşması"nın imzalanmasıyla sona erdi. İmzacı ülkeler Bulgaristan, Mısır, Fransa, Yunanistan, Romanya, Türkiye, Birleşik Krallık, SSCB ve Yugoslavya idi. Anlaşma, 1930 yılında imzalanan ve 1936 yılında imzalanan 'nın bir parçası olan Denizaltı Protokolü'ne aykırı olarak tarafsız gemilere denizaltılar tarafından yapılan saldırılara dikkat çekiyordu.
Anlaşmaya göre tarafsız gemilere saldıran her denizaltı mümkünse batırılacaktı, buna yakın zamanda saldırıya uğrayan ve saldırıdan sorumlu olduğu tespit edilen denizaltılar da dahildi. Fransız ve İngiliz filoları Malta'nın batısındaki denizlerde devriye gezecek ve şüpheli denizaltılara saldıracaktı; devriyelerin Birleşik Krallık ve Fransa arasındaki paylaşımına hükûmetleri karar verecekti. Her iki ülke de Akdeniz'de açık denizlerde ve imzacı ülkelerin karasularında devriye gezecekti. İngilizler ihtiyaç duyulan 60 muhribin yarısından biraz fazlasını, Fransızlar ise geri kalanını ve eşlik eden uçakların çoğunu sağlayacaktı. İtalya'nın dilerse Tiren Denizi'ndeki devriyelere katılabileceği konusunda anlaşmaya varılmıştı. Doğu Akdeniz'de İngiliz ve Fransız gemileri Çanakkale Boğazı'na kadar devriye gezecek, ancak Adriyatik Denizi'nde devriye gezmeyecekti. Bu bölgede imzacı ülkeler kendi karasularında devriye gezecek ve Fransız ve İngiliz devriyelerine her türlü makul yardımı sağlayacaktır. Bölgenin alt bölgelere ayrılma şekli de dahil olmak üzere, bu hükümlerin gelecekte gözden geçirilmesine özellikle izin verilmişti. Denizaltı faaliyetleri iki istisna dışında yasaklanacaktı: bir eşliğinde su üstünde seyahat ve belirli bölgelerde eğitim amaçlı faaliyet. Hükûmetler yabancı denizaltıların kendi karasularına girmesine sadece acil tehlike gibi olağanüstü durumlarda izin verecekti. Ticari gemilere de belirli rotaları takip etmeleri tavsiye edilecekti. Anlaşma, İtalya'nın da öneriye katılması önerisini tekrarladı. Delbos, su üstü araçlarıyla ilgili benzer önerilerin hazırlanacağını duyurdu. Anlaşma hükümleri 20 Eylül'de yürürlüğe girecekti. İngiliz ve Fransızlar gizli İtalyan denizaltı operasyonlarının çoktan durdurulduğunu biliyorlardı, ancak konferans anlaşmasının uygulanmasına yönelik eylemler 19/20 Eylül gece yarısı başladı. Anlaşmaya katılan delegeler mutluydu; The Times onları kriket oyuncularına benzeterek "vuruşlarını baştan sona gözden geçiriyorlardı" dedi.
Fransız ve İngiliz donanma kurmayları Cenevre'ye taşındı ve burada 17 Eylül 1937'de ikinci bir anlaşma imzalandı. Bu anlaşma denizaltı savaşını düzenleyen kuralları su üstü gemilerini de kapsayacak şekilde genişletiyordu ve aynı imzacılara sahipti. Her iki anlaşmanın da resmi versiyonları Fransızca ve İngilizce olarak yayınlandı. Bazı öneriler hayata geçirilmedi: örneğin İngiliz Amiral , İspanyol tarafların bir geminin taşıdığı bayrağın doğru olduğunu doğrulayabilmesini ve böylece Cumhuriyetçi gemilerin İngiliz bayrağını bir kaçış aracı olarak kullanmaya devam etmesi halinde İngiliz gemilerine yönelik saldırıların önlenmesini istiyordu. Bu durum Milliyetçilerin işine yarayacaktı ve Fransızlar bu hükmün kaldırılması için ısrar ettiler. Yunanistan ve Türkiye, bir Alman ya da İtalyan savaş gemisine ateş açmak zorunda kalmamak için açık bir tanımlayıcı işareti olan gemilerin hariç tutulmasını istiyordu. Bu reddedildi, ancak ulusların kendi karasularında tercih ettikleri emirleri vermelerine izin veren bir değişiklik yapıldı. Saldıran herhangi bir uçağa ateş açılması önerisi kolaylıkla kabul edildi. Su üstü gemileriyle ilgili bir başka öneri (yanlışlıkla henüz hiçbir saldırının kanıtlanmadığını belirtiyordu) Fransızların talebi üzerine saldırganlara saldırılacağını belirten bir maddenin eklenmesiyle sertleştirildi. Anlaşmanın etkisini güçlendiren bir Sovyet önerisi yapıldı.
Sonrası
Bu arada, 13 Eylül'de İtalya da anlaşmaya katılmaya davet edildi. İtalya bunu kesin bir dille reddederek Tiren Denizi'nde devriye gezmeyi reddetti. Birleşik Krallık ve Fransa ile "mutlak eşitlik", yani Akdeniz'de aynı devriye hakkı talep etti. İtalya daha sonra böyle bir eşitliğin sağlanması halinde reddinin geri alınacağını belirtti. Bu arada, ayın 15'inde Benito Mussolini hükûmeti Francisco Franco'nun iki denizaltı gönderdi. Sovyetler Birliği İtalyanların devriye gezdiği güzergâhları kullanmayı reddetti; Türkler, Yunanlar ve Yugoslavlar İtalyanların limanlarını kullanmasına izin vermediler. Bir uzlaşma 30 Eylül'de imzalandı ve İtalyan devriyeleri 10 Kasım'da başladı. İngiliz hükûmeti ve özellikle Neville Chamberlain, kurmak istiyordu ve imzalanmasıyla bu amaçlarına ulaştılar.
Devriyeler Kraliyet Donanmasını zorluyordu ve Ocak ayından itibaren geçerli olmak üzere Fransızların da onayıyla hükümler gevşetildi. Denizaltı faaliyeti kısa sürede geri döndü ve Şubat ayı başlarında tam devriyelere yeniden başlandı. Genel olarak, bu dönemdeki denizaltı faaliyeti fazla bir şey ifade etmedi; devriyeler Mayıs ayında tekrar gevşetildi ve Ağustos ayında anlaşma askıya alındı. Konferansın başarısı, Müdahale Etmeme Komitesinin başarısızlığıyla belirgin bir tezat oluşturuyordu. Milliyetçiler ve İtalyanlar gemiciliğe karşı hava gücünü kullanmaya başladılar; 1937'nin son aylarında İspanya kıyılarında en az bir gemi uçakla batırıldı.
Birleşik Krallık'ta Eden, denizaltı saldırılarını vahşi olarak nitelendirdi. Ayrıca denizaltılara yönelik saldırıların uygun şekilde olağanüstü durumlarla sınırlandırılacağını ve savaşın iki tarafının da tarafsız gemilerle çatışmaya giremeyeceğini belirtti. Eden, "Anglo-Franco-Sovyet bloğundan" kaçınmak istiyordu.The Times ve The Guardian bazı endişelerini dile getirse de İngiliz basını anlaşmayı destekliyordu. İngiliz tarihçiler, bazı çekincelerle birlikte Nyon Konferansı'nı saldırganlığa karşı önemli bir duruş olarak görme eğiliminde olmuşlardır. bunu "diplomatik bir zafer" olarak tanımlarken, Jill Edwards İtalyan politikasında bir değişiklik sağlayamadığına dikkat çekmektedir. Anlaşma, dışişleri bakanı olarak Eden ile başbakan olarak Neville Chamberlain arasında daha fazla ayrılık yarattı.
Sovyet temsilcisi Maksim Litvinov sonuçtan memnundu. Anlaşma aynı zamanda gerektiğinde Akdeniz'e daha fazla askeri kaynak konuşlandırılmasına da olanak sağladı. Litvinov özellikle Sovyetler Birliği'nin Akdeniz'e deniz kuvvetleri gönderme konusundaki "tartışılmaz hakkını" vurguladı (Almanya ve İtalya Müdahale Etmeme Komitesi toplantılarında buna karşı çıkmıştı). Ayrıca İspanyol ticari gemilerinin dışarıda bırakılmış olmasından üzüntü duyduğunu söyledi - diğer ülkeler bunun iç savaşa resmi müdahale anlamına geleceğine inanıyordu. Chilston Vikontu ve , Sovyetlerin konferansı "ölçülü bir memnuniyetle" değerlendirdiğini ve delegasyonlarının rolünü takdir ettiklerini bildirdi.
Başka yerlerde Fransız kamuoyu konferansın sonucunu güçlü bir şekilde destekliyordu; tek eleştiri Cumhuriyetçi gemilerin doğrudan koruma almayacak olmasına yönelik aşırı soldan geliyordu. Alman kamuoyunda ise itidal hakimdi ve basın Sovyetlerin devriyelerden dışlanmasından memnundu. İspanya'da, felaketin eşiğindeki Cumhuriyetçiler büyük ölçüde lehte, Milliyetçiler ise şiddetle aleyhteydi. Cumhuriyetçiler nakliye yollarının güvenliğinin artmasından övgüyle söz ederken, savaş haklarının her iki tarafa da tanınmamış olmasından dolayı biraz mutsuzdular. Milliyetçiler, gemilere önerilen rota da dahil olmak üzere çeşitli şikayetlerde bulundular, ancak bunların hiçbiri anlaşmada değişiklikle sonuçlanmadı. Anlaşma Milletler Cemiyetinin diğer üyeleri tarafından memnuniyetle karşılandı. İtalyan tarihçiler Nyon Konferansı'nın önemini küçümseme eğilimindedirler ve genellikle bu konferansı Müdahale Etmeme Komitesinin bir uzantısı olarak görürler.
Kaynakça
- ^ Michael Alpert, "Contrasting Ways of War in Spain, 1936–39", War in History, 6/3 (1999), pp. 331–51; Dominic Tierney, "Franklin D. Roosevelt and Covert Aid to the Loyalists in the Spanish Civil War, 1936–39", Journal of Contemporary History, 39 (2004), pp. 299–313; The Bitter Sea, by Simon Ball, p. 14.
- ^ a b Gretton (1975). p. 103.
- ^ Stone (1997). p. 134.
- ^ a b Frank (1987). pp. 390–391.
- ^ Mills (1993). p. 1.
- ^ Thomas (1961). pp. 475–476.
- ^ Thomas (1961). p. 394.
- ^ Thomas (1961). p. 395.
- ^ Thomas (1961). p. 457.
- ^ Bulletin of International News (August 1937). pp. 4–5.
- ^ Bulletin of International News (August 1937). p. 7.
- ^ a b c d Gretton (1975). p. 105.
- ^ a b Gretton (1975). p. 104.
- ^ Mills (1993). p. 12.
- ^ Alpert (1998). p. 115.
- ^ Bulletin of International News (August 1937). pp. 11–12.
- ^ Thomas (1961). p. 340.
- ^ Alpert (1998). p. 104.
- ^ Thomas (1961). p. 457.
- ^ Bulletin of International News (August 1937). pp. 7–8.
- ^ Mills (1993). pp. 10–13.
- ^ a b c Gretton (1975). p. 106.
- ^ a b Thomas (1961). p. 475.
- ^ "Portugal's Claim To A Place At Nyon". The Times. London, United Kingdom. 13 Eylül 1937. s. 11.
- ^ Mills (1993). p. 13.
- ^ "Soviet Acceptance: Accusation of Italy Demanded". The Times. London, United Kingdom. 8 Eylül 1937. s. 12.
- ^ a b c d e f Thomas (1961). p. 476.
- ^ "The Meeting at Nyon". The Times. London, United Kingdom. 8 Eylül 1937. s. 12.
- ^ a b "Nyon Plan Declined". The Times. London, United Kingdom. 9 Eylül 1937. s. 12.
- ^ "Italy and Nyon". The Times. London, United Kingdom. 10 Eylül 1937. s. 11.
- ^ a b c Gretton (1975). p. 107.
- ^ a b c d e Gretton (1975). p. 108.
- ^ a b c d e Bulletin of International News (September 1937). p. 12.
- ^ "Success at Nyon". The Times. London, United Kingdom. 13 Eylül 1937. s. 13.
- ^ a b c Bulletin of International News (September 1937). p. 13.
- ^ a b "Last touches at Nyon". The Times. London, United Kingdom. 14 Eylül 1937. s. 12.
- ^ a b c Gretton (1975). p. 109.
- ^ a b Thomas (1961). pp. 476–477.
- ^ Schindler, Toman (1988). pp. 887, 890.
- ^ "Invitation Handed To Italy". The Times. London, United Kingdom. 14 Eylül 1937. s. 12.
- ^ a b c d Gretton (1975). p. 110.
- ^ Bulletin of International News (September 1937). p. 14.
- ^ "A Conditional Refusal: 'Absolute Parity' Needed". The Times. London, United Kingdom. 15 Eylül 1937. s. 12.
- ^ "Mediterranean Patrol: Experts' Agreement Signed". The Times. London, United Kingdom. 1 Ekim 1937. s. 16.
- ^ Gretton (1975). p. 111.
- ^ a b Gretton (1975). pp. 111–112.
- ^ a b Buchanan (1997). pp. 59–60.
- ^ Gretton (1975). p. 112.
- ^ Lammers (1971). p. 173.
- ^ a b Gretton (1975). pp. 109–110.
- ^ a b Mills (1993). p. 3.
- ^ a b Mills (1993). p. 4.
- ^ Lammers (1971). p. 172.
- ^ "Little Criticism". The Manchester Guardian. Manchester, United Kingdom. 13 Eylül 1937. s. 12.
- ^ "German Press and Nyon Conference". The Manchester Guardian. Manchester, United Kingdom. 13 Eylül 1937. s. 12.
- ^ "Valencia Welcomes The Trade Route Patrol". The Times. London, United Kingdom. 15 Eylül 1937. s. 11.
Konuyla ilgili yayınlar
- Alpert, Michael (1998). A New International History of the Spanish Civil War. Basingstoke, United Kingdom: Palgrave Macmillan. ISBN .
- Buchanan, Tom (1997). Britain and the Spanish Civil War. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN .
- Schindler, Dietrich; Toman, Jiří (1988). The Laws of Armed Conflicts: a Collection of Conventions, Resolutions, and Other Documents. Scientific collection of the Henry Dunant Institute (3. bas.). Dordrecht, The Netherlands: Martinus Nijhoff. ISBN .
- Stone, Glyn (1997). "Sir Robert Vansittart and Spain, 1931–1941". Otte, Thomas G.; Pagedas, Constantine A. (Ed.). Personalities, war and diplomacy: essays in international history. London, United Kingdom: Routledge. ISBN .
- (1961). The Spanish Civil War (1. bas.). London, United Kingdom: Eyre and Spottiswoode.
- S. A. H (7 Ağustos 1937). "Spain: the British Compromise Plan". Bulletin of International News. London, United Kingdom: Royal Institute of International Affairs. 14 (3): 3-13. ISSN 2044-3986. JSTOR 25639692.
- "The Nyon Conference and its Result". Bulletin of International News. London, United Kingdom: Royal Institute of International Affairs. 14 (6): 12-14. 18 Eylül 1937. ISSN 2044-3986. JSTOR 25639708.
- Gretton, Peter (January 1975). "The Nyon Conference – The Naval Aspect". The English Historical Review. London, United Kingdom: Oxford University Press. 90 (354): 103-112. doi:10.1093/ehr/xc.cccliv.103. ISSN 0013-8266. JSTOR 567512.
- Frank, Willard C. (August 1987). "The Spanish Civil War and the Coming of the Second World War". The International History Review. Abingdon, Oxfordshire, United Kingdom: Taylor & Francis. 9 (3): 368-409. doi:10.1080/07075332.1987.9640449. ISSN 0707-5332. JSTOR 40105814.
- Lammers, Donald N. (Kış 1971). "The Nyon Arrangements of 1937: A success sui generis". Albion: A Quarterly Journal Concerned with British Studies. Denver, Colorado, United States: The North American Conference on British Studies. 3 (4): 163-176. doi:10.2307/4048234. ISSN 0095-1390. JSTOR 4048234.
- Mills, William C. (February 1993). "The Nyon Conference: Neville Chamberlain, Anthony Eden, and the Appeasement of Italy in 1937". The International History Review. Abingdon, Oxfordshire, United Kingdom: Taylor & Francis. 15 (1): 1-22. doi:10.1080/07075332.1993.9640636. ISSN 0707-5332. JSTOR 40107260.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Nyon Konferansi Ispanya Ic Savasi sirasinda Akdeniz deki uluslararasi gemilere yapilan saldirilari ele almak uzere Eylul 1937 de Isvicre nin Nyon kentinde duzenlenen Konferans kismen Italya nin yurutmesi nedeniyle toplanmisti ancak konferansin nihai anlasmasinda Italya dogrudan suclanmadi bunun yerine saldirilar kimligi belirsiz bir organ tarafindan korsanlik olarak adlandirildi Italya resmi olarak savasta degildi ve herhangi bir denizalti da kendisini tanitmamisti Konferans guclendirmek uzere tasarlanmisti Birlesik Krallik ve Fransa nin onculuk ettigi konferansa Bulgaristan Misir Yunanistan Romanya Turkiye Sovyetler Birligi ve Yugoslavya da katildi Nyon KonferansiIngiliz delegasyonu uyelerinin The Times gazetesinde yayinlanan gayriresmi bir fotografi Anthony Eden sagda oturuyor ve ona eslik ediyor Ev sahibi ulkeIsvicreTarih10 Eylul 1937 1937 09 10 14 Eylul 1937 1937 09 14 SehirNyonKatilimcilarBulgaristan Misir Fransa Yunanistan Romanya Turkiye Birlesik Krallik SSCB Yugoslavya Ilk anlasma 14 Eylul 1937 de imzalandi ve saldirgan denizaltilara karsi saldiri planlarini iceriyordu Deniz devriyeleri olusturuldu Birlesik Krallik ve Fransa Bati Akdeniz in buyuk bolumunde ve dogunun bir kisminda devriye gezecek diger imzacilar ise kendi sularinda devriye gezecekti Italya nin anlasmaya katilmasina ve dilerse Tiren Denizi nde devriye gezmesine izin verilecekti Uc gun sonra benzer hukumleri su ustu gemilerine uygulayan ikinci bir anlasma imzalandi Italya ve Almanya anlasmaya katilmadilar ancak birincisi Kasim ayinda deniz devriyelerine basladi Mudahale Etmeme Komitesi ve Milletler Cemiyetinin eylemlerinin aksine bu konferans denizalti saldirilarini onlemeyi basarmistir Nyon yatistiricilar cenneti olarak nitelendirilmistir Akdeniz deki ticari gemilere yapilan saldirilarin bilinmeyen korsanlarin sucu oldugu kurgusu tamamen hosgoruyle karsilandi Ispanya Ic Savasi nin sonuna kadar Akdeniz deki donanma statukosu korundu Frankocular ne isterlerse aldilar ise cok az sey aldilar Icerik ve organizasyon1936 da kurulan ve merkezi Londra da bulunan yirmi dort ulkeden olusan Mudahale Etmeme Komitesi Ispanya Ic Savasi nin taraflarina silah akisini kisitlamaya calismisti Birlesik Krallik icin bu Almanya ve Italya ya yonelik yatistirma politikasinin bir parcasini olusturuyor ve bir tarafta Italya ve Almanya nin diger tarafta Sovyetler Birligi nin destekledigi bir vekalet savasinin buyuk bir pan Avrupa catismasina donusmesini engellemeyi amacliyordu Ingiliz Italyan iliskilerini gelistirmeyi amaclayan ve her iki tarafin da digerinin Akdeniz deki haklarina saygi gosterecegi bir Ingiliz Italyan Centilmenlik Anlasmasi 2 Ocak 1937 de imzalanmisti Mayis 1937 de Neville Chamberlain Stanley Baldwin in yerine Birlesik Krallik basbakani oldu ve Almanya ve Italya ile dogrudan iliski kurma yonunde yeni bir politika benimsedi Ingilizler yatistirma yoluyla Italya yi Almanya yi terk etmeye ikna edebileceklerine inaniyorlardi Mudahale Etmeme Komitesi plani uyarinca Ispanya limanlarina ve sinirlarina tarafsiz gozlemciler yerlestirildi Planda ayrica Birlesik Krallik Fransa Almanya ve Italya ya devriye bolgeleri tahsis edildi ve devriyeler Nisan ayinda basladi e 15 ve 18 Haziran da yapilan saldirilarin ardindan Almanya ve Italya devriyelerden cekildi Birlesik Krallik ve Fransa Almanya ve Italya nin yerine kendi bolgelerinde devriye gezmeyi teklif ettiler ancak ikinci gucler bu devriyelerin cok kismi olacagina inandilar Britanya Amiralligi Ingiliz gemilerine yonelik saldirilara yanit olarak dort plan onerdi ve en iyi cozum olarak Akdeniz e onemli donanma kaynaklari gondermeyi tercih etti onceki kontrol onlemlerinden genis olcude kacinilmisti Diger guclerin de suphelendigi gibi bu saldirilarin bazilarinin arkasinda Italya vardi Resmi olarak baris icinde olmalarina ragmen Italyan liderligi tartismalarda Italya dan soz edilmeksizin korsanlik kampanyasi olarak adlandirilan baslatilmasi emrini vermisti Bu planlar Fransa Disisleri Bakani tarafindan onerilen bir Akdeniz toplantisinin temelini olusturacakti Bu arada 31 Agustos u 1 Eylul e baglayan gece ile Balear Adalari arasinda Ingiliz destroyeri torpidolarla basarisiz bir saldiri duzenleyerek Ingiliz Disisleri Bakani Anthony Eden in Italya ya karsi supheci tutumunu guclendirdi Saldiri Roma daki Ingiliz temsilcisinin Italyan Disisleri Bakani ni protesto etmesine yol acti ancak yanit alamadi O siralar Ispanya da 60 000 kadar Italyan gonullu faaliyet gosteriyordu ve yabanci uyruklularin ulkeden cikarilmasi Mudahale Etmeme Komitesi tarafindan tartisiliyordu Italya 7 Ocak 1937 de Italyan gonullulerin Ispanya da savasmasini durduracagini aciklamis 20 Ocak ta gonulluler icin bir koymus ve 25 inde de gonullu sayisina sinirlama getirilmesini desteklemeyi kabul etmisti Italya Milliyetcilere ve Cumhuriyetcilere muharip haklarinin verilmesini talep etmeye devam etti boylece her ikisi de gemilerde elde edecek ve deniz devriyelerine duyulan ihtiyac ortadan kalkacakti Bu talebe Birlesik Krallik Fransa ve Sovyetler Birligi karsi cikti Ikinci Italya Habesistan Savasi nin ardindan Habesistan uzerindeki Italyan egemenliginin Ingiltere tarafindan taninmasi Agustos 1937 deki Ingiliz Italyan gorusmeleri sirasinda onemli bir konu oldu Eden in bu konuda Chamberlain ve Lordlar Kamarasi Lideri ve etkili bir politikaci olan Lord Halifax ile anlasmazliga dusmesinin ardindan Italyan egemenligini taniyan herhangi bir anlasma planlanan nakliye konferansinin gerceklesmesinin sonrasina ertelendi 5 ya da 6 Eylul de Ingilizler Almanya ile birlikte Akdeniz e kiyisi olan tum taraflar icin bir konferans duzenledi Konferans Isvicre nin Nyon kentinde yapilacakti Cenevre den kacinildi cunku Italyanlar burayi Milletler Cemiyetinin eylemleriyle iliskilendiriyordu Birlesik Krallik Fransa nin Sovyetler Birligi ni davet etme talebini kabul etti ancak Fransa nin Cumhuriyetci Ispanya dan bir temsilci davet etme girisimini engelledi Portekiz davet edilmedigi icin saskinligini dile getirdi Yeni Fransiz Basbakani Camille Chautemps Ispanya sorununa dogrudan mudahale edilmesine karsi cikti Sovyetler Birligi daveti kabul ederek gemilere yapilan saldirilardan Italya yi sorumlu tutmak icin bu firsati kullanacagini belirtti Sovyet hukumeti Italyanlari Timiryazev ve Blagoev adli iki Sovyet ticaret gemisini batirmakla resmen sucladi ve Italyanlar bu suclamayi saldirgan ve ofansif olarak nitelendirdi Bu belki de Sovyetler Birligi nin Italya ve Almanya yi konferanstan uzaklastirma girisimiydi Almanya korsanlik ve konferansin ele alacagi diger konularin Nyon gibi bir konferansla degil sadece Mudahale Etmeme Komitesinin normal toplantilariyla ele alinmasi gerektigini belirterek daveti reddetti Birlesik Krallik ve Fransa bu oneriyi reddetti ve konferans icin hazirlanmaya devam ettiler Kisa bir sure sonra Italyanlar da benzer sekilde reddetti Mudahale Etmeme Komitesinin basta Polonya ve Portekiz olmak uzere diger Avrupali gucleri de icerme avantajina sahip oldugu belirtildi HukumlerKonferansta atifta bulunulan bazi ozellikleri gosteren Akdeniz haritasi Ingiliz ve Fransiz donanma kurmaylari taslak onerilerde konvoy sistemi fikrini reddetti Ingilizler gizli denizalti saldirilarina odaklanmanin catismadan kacinmaya yardimci olacagi teorisiyle denizalti faaliyetlerini engellemek isterken Fransizlar su ustu gemilerinin ve ucaklarin da ayni derecede onemli oldugunu dusunuyordu Fransizlar Fransiz gemilerinin yabanci komuta altina girme ihtimalinden hosnut olmadiklari icin cok uluslu filolar olusturma planini protesto ettiler 8 Eylul de Ingiliz Kabinesinde Bati Akdeniz icin uc muhripten olusan sekiz grubun kurulmasini da iceren planlar gorusuldu Fransizlarla on gorusmeler 9 Eylul de yapildi ve konferans ayin 10 unda basladi Calismalar iki sekilde yurutuldu Ingiliz ve Fransizlar arasindaki tartismalar ve tum katilimci taraflarin resmi toplantilari Diger ulkelerin cogu Sovyet Donanmasinin Akdeniz de yer almasina karsi ciktiklari icin Birlesik Krallik ve Fransa Ege devriyelerini ustlenmeyi kabul etti Bu belki de sasirtici bir sekilde Sovyetler Birligi tarafindan kabul edildi Konferans 14 Eylul de Akdeniz Anlasmasi nin imzalanmasiyla sona erdi Imzaci ulkeler Bulgaristan Misir Fransa Yunanistan Romanya Turkiye Birlesik Krallik SSCB ve Yugoslavya idi Anlasma 1930 yilinda imzalanan ve 1936 yilinda imzalanan nin bir parcasi olan Denizalti Protokolu ne aykiri olarak tarafsiz gemilere denizaltilar tarafindan yapilan saldirilara dikkat cekiyordu Anlasmaya gore tarafsiz gemilere saldiran her denizalti mumkunse batirilacakti buna yakin zamanda saldiriya ugrayan ve saldiridan sorumlu oldugu tespit edilen denizaltilar da dahildi Fransiz ve Ingiliz filolari Malta nin batisindaki denizlerde devriye gezecek ve supheli denizaltilara saldiracakti devriyelerin Birlesik Krallik ve Fransa arasindaki paylasimina hukumetleri karar verecekti Her iki ulke de Akdeniz de acik denizlerde ve imzaci ulkelerin karasularinda devriye gezecekti Ingilizler ihtiyac duyulan 60 muhribin yarisindan biraz fazlasini Fransizlar ise geri kalanini ve eslik eden ucaklarin cogunu saglayacakti Italya nin dilerse Tiren Denizi ndeki devriyelere katilabilecegi konusunda anlasmaya varilmisti Dogu Akdeniz de Ingiliz ve Fransiz gemileri Canakkale Bogazi na kadar devriye gezecek ancak Adriyatik Denizi nde devriye gezmeyecekti Bu bolgede imzaci ulkeler kendi karasularinda devriye gezecek ve Fransiz ve Ingiliz devriyelerine her turlu makul yardimi saglayacaktir Bolgenin alt bolgelere ayrilma sekli de dahil olmak uzere bu hukumlerin gelecekte gozden gecirilmesine ozellikle izin verilmisti Denizalti faaliyetleri iki istisna disinda yasaklanacakti bir esliginde su ustunde seyahat ve belirli bolgelerde egitim amacli faaliyet Hukumetler yabanci denizaltilarin kendi karasularina girmesine sadece acil tehlike gibi olaganustu durumlarda izin verecekti Ticari gemilere de belirli rotalari takip etmeleri tavsiye edilecekti Anlasma Italya nin da oneriye katilmasi onerisini tekrarladi Delbos su ustu araclariyla ilgili benzer onerilerin hazirlanacagini duyurdu Anlasma hukumleri 20 Eylul de yururluge girecekti Ingiliz ve Fransizlar gizli Italyan denizalti operasyonlarinin coktan durduruldugunu biliyorlardi ancak konferans anlasmasinin uygulanmasina yonelik eylemler 19 20 Eylul gece yarisi basladi Anlasmaya katilan delegeler mutluydu The Times onlari kriket oyuncularina benzeterek vuruslarini bastan sona gozden geciriyorlardi dedi Fransiz ve Ingiliz donanma kurmaylari Cenevre ye tasindi ve burada 17 Eylul 1937 de ikinci bir anlasma imzalandi Bu anlasma denizalti savasini duzenleyen kurallari su ustu gemilerini de kapsayacak sekilde genisletiyordu ve ayni imzacilara sahipti Her iki anlasmanin da resmi versiyonlari Fransizca ve Ingilizce olarak yayinlandi Bazi oneriler hayata gecirilmedi ornegin Ingiliz Amiral Ispanyol taraflarin bir geminin tasidigi bayragin dogru oldugunu dogrulayabilmesini ve boylece Cumhuriyetci gemilerin Ingiliz bayragini bir kacis araci olarak kullanmaya devam etmesi halinde Ingiliz gemilerine yonelik saldirilarin onlenmesini istiyordu Bu durum Milliyetcilerin isine yarayacakti ve Fransizlar bu hukmun kaldirilmasi icin israr ettiler Yunanistan ve Turkiye bir Alman ya da Italyan savas gemisine ates acmak zorunda kalmamak icin acik bir tanimlayici isareti olan gemilerin haric tutulmasini istiyordu Bu reddedildi ancak uluslarin kendi karasularinda tercih ettikleri emirleri vermelerine izin veren bir degisiklik yapildi Saldiran herhangi bir ucaga ates acilmasi onerisi kolaylikla kabul edildi Su ustu gemileriyle ilgili bir baska oneri yanlislikla henuz hicbir saldirinin kanitlanmadigini belirtiyordu Fransizlarin talebi uzerine saldirganlara saldirilacagini belirten bir maddenin eklenmesiyle sertlestirildi Anlasmanin etkisini guclendiren bir Sovyet onerisi yapildi SonrasiEylul 1938 de Neville Chamberlain Bu arada 13 Eylul de Italya da anlasmaya katilmaya davet edildi Italya bunu kesin bir dille reddederek Tiren Denizi nde devriye gezmeyi reddetti Birlesik Krallik ve Fransa ile mutlak esitlik yani Akdeniz de ayni devriye hakki talep etti Italya daha sonra boyle bir esitligin saglanmasi halinde reddinin geri alinacagini belirtti Bu arada ayin 15 inde Benito Mussolini hukumeti Francisco Franco nun iki denizalti gonderdi Sovyetler Birligi Italyanlarin devriye gezdigi guzergahlari kullanmayi reddetti Turkler Yunanlar ve Yugoslavlar Italyanlarin limanlarini kullanmasina izin vermediler Bir uzlasma 30 Eylul de imzalandi ve Italyan devriyeleri 10 Kasim da basladi Ingiliz hukumeti ve ozellikle Neville Chamberlain kurmak istiyordu ve imzalanmasiyla bu amaclarina ulastilar Devriyeler Kraliyet Donanmasini zorluyordu ve Ocak ayindan itibaren gecerli olmak uzere Fransizlarin da onayiyla hukumler gevsetildi Denizalti faaliyeti kisa surede geri dondu ve Subat ayi baslarinda tam devriyelere yeniden baslandi Genel olarak bu donemdeki denizalti faaliyeti fazla bir sey ifade etmedi devriyeler Mayis ayinda tekrar gevsetildi ve Agustos ayinda anlasma askiya alindi Konferansin basarisi Mudahale Etmeme Komitesinin basarisizligiyla belirgin bir tezat olusturuyordu Milliyetciler ve Italyanlar gemicilige karsi hava gucunu kullanmaya basladilar 1937 nin son aylarinda Ispanya kiyilarinda en az bir gemi ucakla batirildi Birlesik Krallik ta Eden denizalti saldirilarini vahsi olarak nitelendirdi Ayrica denizaltilara yonelik saldirilarin uygun sekilde olaganustu durumlarla sinirlandirilacagini ve savasin iki tarafinin da tarafsiz gemilerle catismaya giremeyecegini belirtti Eden Anglo Franco Sovyet blogundan kacinmak istiyordu The Times ve The Guardian bazi endiselerini dile getirse de Ingiliz basini anlasmayi destekliyordu Ingiliz tarihciler bazi cekincelerle birlikte Nyon Konferansi ni saldirganliga karsi onemli bir durus olarak gorme egiliminde olmuslardir bunu diplomatik bir zafer olarak tanimlarken Jill Edwards Italyan politikasinda bir degisiklik saglayamadigina dikkat cekmektedir Anlasma disisleri bakani olarak Eden ile basbakan olarak Neville Chamberlain arasinda daha fazla ayrilik yaratti Sovyet temsilcisi Maksim Litvinov sonuctan memnundu Anlasma ayni zamanda gerektiginde Akdeniz e daha fazla askeri kaynak konuslandirilmasina da olanak sagladi Litvinov ozellikle Sovyetler Birligi nin Akdeniz e deniz kuvvetleri gonderme konusundaki tartisilmaz hakkini vurguladi Almanya ve Italya Mudahale Etmeme Komitesi toplantilarinda buna karsi cikmisti Ayrica Ispanyol ticari gemilerinin disarida birakilmis olmasindan uzuntu duydugunu soyledi diger ulkeler bunun ic savasa resmi mudahale anlamina gelecegine inaniyordu Chilston Vikontu ve Sovyetlerin konferansi olculu bir memnuniyetle degerlendirdigini ve delegasyonlarinin rolunu takdir ettiklerini bildirdi Baska yerlerde Fransiz kamuoyu konferansin sonucunu guclu bir sekilde destekliyordu tek elestiri Cumhuriyetci gemilerin dogrudan koruma almayacak olmasina yonelik asiri soldan geliyordu Alman kamuoyunda ise itidal hakimdi ve basin Sovyetlerin devriyelerden dislanmasindan memnundu Ispanya da felaketin esigindeki Cumhuriyetciler buyuk olcude lehte Milliyetciler ise siddetle aleyhteydi Cumhuriyetciler nakliye yollarinin guvenliginin artmasindan ovguyle soz ederken savas haklarinin her iki tarafa da taninmamis olmasindan dolayi biraz mutsuzdular Milliyetciler gemilere onerilen rota da dahil olmak uzere cesitli sikayetlerde bulundular ancak bunlarin hicbiri anlasmada degisiklikle sonuclanmadi Anlasma Milletler Cemiyetinin diger uyeleri tarafindan memnuniyetle karsilandi Italyan tarihciler Nyon Konferansi nin onemini kucumseme egilimindedirler ve genellikle bu konferansi Mudahale Etmeme Komitesinin bir uzantisi olarak gorurler Kaynakca Michael Alpert Contrasting Ways of War in Spain 1936 39 War in History 6 3 1999 pp 331 51 Dominic Tierney Franklin D Roosevelt and Covert Aid to the Loyalists in the Spanish Civil War 1936 39 Journal of Contemporary History 39 2004 pp 299 313 The Bitter Sea by Simon Ball p 14 a b Gretton 1975 p 103 Stone 1997 p 134 a b Frank 1987 pp 390 391 Mills 1993 p 1 Thomas 1961 pp 475 476 Thomas 1961 p 394 Thomas 1961 p 395 Thomas 1961 p 457 Bulletin of International News August 1937 pp 4 5 Bulletin of International News August 1937 p 7 a b c d Gretton 1975 p 105 a b Gretton 1975 p 104 Mills 1993 p 12 Alpert 1998 p 115 Bulletin of International News August 1937 pp 11 12 Thomas 1961 p 340 Alpert 1998 p 104 Thomas 1961 p 457 Bulletin of International News August 1937 pp 7 8 Mills 1993 pp 10 13 a b c Gretton 1975 p 106 a b Thomas 1961 p 475 Portugal s Claim To A Place At Nyon The Times London United Kingdom 13 Eylul 1937 s 11 Mills 1993 p 13 Soviet Acceptance Accusation of Italy Demanded The Times London United Kingdom 8 Eylul 1937 s 12 a b c d e f Thomas 1961 p 476 The Meeting at Nyon The Times London United Kingdom 8 Eylul 1937 s 12 a b Nyon Plan Declined The Times London United Kingdom 9 Eylul 1937 s 12 Italy and Nyon The Times London United Kingdom 10 Eylul 1937 s 11 a b c Gretton 1975 p 107 a b c d e Gretton 1975 p 108 a b c d e Bulletin of International News September 1937 p 12 Success at Nyon The Times London United Kingdom 13 Eylul 1937 s 13 a b c Bulletin of International News September 1937 p 13 a b Last touches at Nyon The Times London United Kingdom 14 Eylul 1937 s 12 a b c Gretton 1975 p 109 a b Thomas 1961 pp 476 477 Schindler Toman 1988 pp 887 890 Invitation Handed To Italy The Times London United Kingdom 14 Eylul 1937 s 12 a b c d Gretton 1975 p 110 Bulletin of International News September 1937 p 14 A Conditional Refusal Absolute Parity Needed The Times London United Kingdom 15 Eylul 1937 s 12 Mediterranean Patrol Experts Agreement Signed The Times London United Kingdom 1 Ekim 1937 s 16 Gretton 1975 p 111 a b Gretton 1975 pp 111 112 a b Buchanan 1997 pp 59 60 Gretton 1975 p 112 Lammers 1971 p 173 a b Gretton 1975 pp 109 110 a b Mills 1993 p 3 a b Mills 1993 p 4 Lammers 1971 p 172 Little Criticism The Manchester Guardian Manchester United Kingdom 13 Eylul 1937 s 12 German Press and Nyon Conference The Manchester Guardian Manchester United Kingdom 13 Eylul 1937 s 12 Valencia Welcomes The Trade Route Patrol The Times London United Kingdom 15 Eylul 1937 s 11 Konuyla ilgili yayinlarAlpert Michael 1998 A New International History of the Spanish Civil War Basingstoke United Kingdom Palgrave Macmillan ISBN 978 0 312 21043 4 Buchanan Tom 1997 Britain and the Spanish Civil War Cambridge United Kingdom Cambridge University Press ISBN 0 521 45569 3 Schindler Dietrich Toman Jiri 1988 The Laws of Armed Conflicts a Collection of Conventions Resolutions and Other Documents Scientific collection of the Henry Dunant Institute 3 bas Dordrecht The Netherlands Martinus Nijhoff ISBN 90 247 3306 5 Stone Glyn 1997 Sir Robert Vansittart and Spain 1931 1941 Otte Thomas G Pagedas Constantine A Ed Personalities war and diplomacy essays in international history London United Kingdom Routledge ISBN 978 0 7146 4818 7 1961 The Spanish Civil War 1 bas London United Kingdom Eyre and Spottiswoode S A H 7 Agustos 1937 Spain the British Compromise Plan Bulletin of International News London United Kingdom Royal Institute of International Affairs 14 3 3 13 ISSN 2044 3986 JSTOR 25639692 The Nyon Conference and its Result Bulletin of International News London United Kingdom Royal Institute of International Affairs 14 6 12 14 18 Eylul 1937 ISSN 2044 3986 JSTOR 25639708 Gretton Peter January 1975 The Nyon Conference The Naval Aspect The English Historical Review London United Kingdom Oxford University Press 90 354 103 112 doi 10 1093 ehr xc cccliv 103 ISSN 0013 8266 JSTOR 567512 Frank Willard C August 1987 The Spanish Civil War and the Coming of the Second World War The International History Review Abingdon Oxfordshire United Kingdom Taylor amp Francis 9 3 368 409 doi 10 1080 07075332 1987 9640449 ISSN 0707 5332 JSTOR 40105814 Lammers Donald N Kis 1971 The Nyon Arrangements of 1937 A success sui generis Albion A Quarterly Journal Concerned with British Studies Denver Colorado United States The North American Conference on British Studies 3 4 163 176 doi 10 2307 4048234 ISSN 0095 1390 JSTOR 4048234 Mills William C February 1993 The Nyon Conference Neville Chamberlain Anthony Eden and the Appeasement of Italy in 1937 The International History Review Abingdon Oxfordshire United Kingdom Taylor amp Francis 15 1 1 22 doi 10 1080 07075332 1993 9640636 ISSN 0707 5332 JSTOR 40107260