1958 Formula 1 sezonu

1958 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1957	Sonraki: 1959
Pilotlar • Pistler • Yarışlar

1958 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının on ikinci sezonuydu. 19 Ocak - 19 Ekim 1958 tarihleri arasında on bir yarıştan oluşan dokuzuncu şampiyona, ilk F1 Üreticileri Uluslararası Kupası düzenlendi. Sezon içinde şampiyona dışı beş yarış daha yapıldı. Indy 500 yarışı şampiyona kapsamında sayıldı ancak markalar klasmanına dahil edilmedi.

Ferrari'den Britanyalı Mike Hawthorn, Stirling Moss ile girdiği şampiyonluk mücadelesini kazanarak kariyerinin ilk ve tek sürücüler şampiyonluğunu kazandı. Portekiz'deki yarışta Hawthorn bir ceza aldı. Ancak Moss bu cezaya karşı Hawthorn'ın yanında durdu. Kalan yarışlarda Moss dört, Hawthorn ise bir galibiyet aldı, ancak Portekiz'de elde ettiği puanlarla Hawthorn şampiyonluğa ulaştı. Hawthorn, Formula 1'de sezon içinde tek galibiyetle şampiyonluğa ulaşan ilk pilot oldu, benzer bir başarıyı 1982'de Keke Rosberg de tekrarlayacaktı.Vanwall, ilk üreticiler kupasını kazanan takım oldu.

Sezon içinde dört pilot geçirdikleri kazalar sonucu hayatlarını kaybetti. Amerikalı , Indy 500'de; Ferrari pilotu Fransa'da; takım arkadaşı Peter Collins Almanya'da; Britanyalı (Vanwall) ise Fas'ta yaptıkları kazalar sonucu öldüler. Collins'in kazasından sonra Hawthorn, sezon sonunda yarış kariyerini noktalayacağını açıkladı. Ancak sezon bittikten üç ay sonra geçirdiği bir trafik kazasında hayatını kaybetti.

1900'lü yılların başından beri motorun aracın ön tarafında olduğu araç tasarımları Grand Prix yarışlarını kazanıyordu. Ancak 1959 ile birlikte, yol tutuş avantajı, sürüş rahatlığı, daha düşük ağırlık, lastik ve mekanik parçalarda (özellikle frenlerde) kolaylık nedenleriyle aracın orta kısmına yerleştirilen motorlar ön plana çıkmaya başlayacaktı.

Mike Hawthorn, Ferrari ile kariyerinin ilk ve tek şampiyonluğunu kazandı. Bu ayrıca Britanyalı bir pilotun ilk şampiyonluğuydu.

Takımlar ve sürücüler

1958 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı.

Takım	Üretici	Şasi	Motor	Lastik	Sürücü	Yarışlar
Scuderia Sud Americana	Maserati		250F1 2.5	P	Juan Manuel Fangio	1
						1
	Maserati		250F1 2.5	P		1
						2
						2, 5
	Maserati		250F1 2.5	P		1
						2–3, 5, 7, 9
					Phil Hill	6
						10
						10–11
	Maserati		250F1 2.5	P		1–2, 5–6
	Maserati		250F1 2.5	D		1–3
						3
	Cooper-Climax		(Climax FPF 2.0 L4)	C D	Stirling Moss	1
					Maurice Trintignant	2–3, 7–11
						2
			(Climax FPF 1.5 L4)	D		11
Scuderia Ferrari	Ferrari		Ferrari 143 2.4 V6	E		1–3, 5–6
					Peter Collins	1–3, 5–8
					Mike Hawthorn	1–3, 5–11
					Wolfgang von Trips	2, 6–10
						5, 10–11
					Phil Hill	10–11
			Ferrari D156 1.5 V6	E	Phil Hill	8
			P25 2.5 L4	D		2–3, 5–11
						2–3, 5–11
					Maurice Trintignant	6
						10–11
						11
Bernie C. Ecclestone	-		GP 2.5 L4		Bernie Ecclestone	2, 7
						2
						2
						7
						7
Cooper Car Company	Cooper-Climax		(Climax FPF 2.0 L4)	D	Jack Brabham	2–3, 5–7, 9–10
						2–3, 5–11
						7
						11
			(Climax FPF 1.5 L4)	D	Bruce McLaren	8, 11
					Jack Brabham	8, 11
Team Lotus	Lotus-Climax		(Climax FPF 2.0 L4) (Climax FPF 2.2 L4)	D		2–3, 5–8, 10–11
					Graham Hill	2–3, 5–7, 9–11
						7
			(Climax FPF 1.5 L4)	D	Graham Hill	8
Vandervell Products	Vanwall		Vanwall 254 2.5 L4	D	Stirling Moss	2–3, 5–11
					Tony Brooks	2–3, 5–11
						2–3, 5–7, 9–11
Maria Teresa de Filippis	Maserati		250F1 2.5	P	Maria Teresa de Filippis	2, 5, 10
	Maserati		250F1 2.5	P		2–3
						6
	Maserati		250F1 2.5	P		2, 6–7, 10–11
					Maurice Trintignant	5
						5
						5, 11
						6–7, 10
						6, 8
						8
						8
						9
					Maria Teresa de Filippis	9
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
			372 1.5 L4	P		2
						2
	Maserati		250F1 2.5	P		2
						2
	Porsche		Porsche 547/3 1.5	D		3
		RS550	Porsche 547/3 1.5	D		8
Juan Manuel Fangio	Maserati		250F1 2.5	P	Juan Manuel Fangio	6
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
Dr Ing F. Porsche KG	Porsche		Porsche 547/3 1.5	?		8
High Efficiency Motors	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
Ecurie Eperon d'Or	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
Ecurie Demi Litre	Lotus-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		8
	Maserati		250F1 2.5	D		9–10
						10–11
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		11
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		11
	Cooper-Climax		(Climax FPF 1.5 L4)	D		11

• Sadece Indy 500 yarışına katılanlar listede yoktur.
• Pembe arka planlılar Almanya ve Fas Grand Prix'lerine katılan F2 araçlarını göstermektedir.

Takım and sürücü değişiklikleri

Maserati, fabrika takımıyla F1'den çekilse de 250F model aracı sezon içinde çeşitli takımlarca kullanıldı.

Team Lotus, ile (fotoğraf 2019'da çekildi) Formula 1'e giriş yaptı.

• Maserati 1957 sezonunun ardından ekonomik sorunlar nedeniyle fabrika takımıyla 1958 öncesinde Formula 1'den ayrılma kararı aldı; ancak aracı sezon içerisinde çeşitli takımlarca kullanılmaya devam etti.
• Lotus spora ilk girişini yaptı. Colin Chapman'ın takımı ilerleyen dönemlerde hem sürücüler hem de markalar klasmanında şampiyonluklar elde edecekti.
• , ilk kez tam sezon olarak mücadele etti, sürücüleri ve oldu.
• Cooper 1957'deki sürücüleriyle birlikte geçen seneye nazaran daha fazla yarışa katıldı.

Sezon ortası değişiklikleri

• Ferrari pilotu Fransa'daki yarışta geçirdiği kaza sonucu hastaneye kaldırıldı ancak hayatını kaybetti.
• Takım arkadaşı Peter Collins de Almanya'da benzer bir kazada öldü. Ferrari, bu pilotlar yerine spor araç sürücüleri ve Phil Hill'i takıma dahil etti.
• Beş kez dünya şampiyonu Juan Manuel Fangio Fransa'daki yarışın ardından emekliliğini açıkladı. Mike Hawthorn, son yarışında Fangio'nun yediği turu geri almasına müsaade etti, böylece Fangio tam yarış mesafesini tamamlayabildi. Fangio, günümüzde hala en yüksek yarış kazanma, pol pozisyonu ve hızlı tur oranlarına sahiptir.
• İsveçli pilot sezona önce kendi adıyla katıldı ancak son iki yarış için 'ye geçti. ve Bonnier'in kendi takımı için sezonu tamamlayan isimler oldu.

Takvim

No.	Grand Prix	Pist	Tarih
1		, Buenos Aires	19 Ocak
2	Monako Grand Prix	Circuit de Monaco, Monte Carlo	18 Mayıs
3	Hollanda Grand Prix	Zandvoort Pisti, Zandvoort	26 Mayıs
4	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway, Speedway	30 Mayıs
5	Belçika Grand Prix	Circuit de Spa-Francorchamps, Stavelot	15 Haziran
6	Fransa Grand Prix	,	6 Temmuz
7	Britanya Grand Prix	, Merseyside	19 Temmuz
8	Almanya Grand Prix	Nürburgring,	3 Ağustos
9	Portekiz Grand Prix	, Porto	24 Ağustos
10	İtalya Grand Prix	Autodromo Nazionale di Monza, Monza	7 Eylül
11		, Kazablanka	19 Ekim

Takvim değişiklikleri

• Süveyş Krizi nedeniyle 1956 ve 1957 sezonlarında yapılamayan Hollanda ve Belçika Grand Prix'leri bu sezon takvime döndü. Önceki sene iptal edilen yarışlar yerine yapılan ise takvimden çıkarıldı.
• Portekiz ve Fas'ta ilk Grand Prix yarışları yapıldı.
• Önceki sen Rouen-Les-Essarts'da yapılan Fransa Grand Prix Reims-Gueux'ya döndü.
• Britanya Grand Prix, iki pist arasındaki paylaşım anlaşması nedeniyle Aintree'den Silverstone'a döndü.

Kural değişiklikleri

Sportif değişiklikler

• F1 Üreticileri Uluslararası Kupası ilk kez düzenlendi.
• Asgari yarış uzunluğu 300 kilometreye (190 mil) veya iki saate (hangisi önce gerçekleşirse) düşürüldü.
• Yarış sırasında araç paylaşımı, şampiyona puanı verilmemek suretiyle azaltılmaya çalışıldı (İtalya Grand Prix'de Gregory ve Shelby dördüncü oldular ancak şampiyona puanı almadılar).

Teknik düzenlemeler

• Özelleştirilmiş alkol bazlı yarış yakıtları yerine ticari petrol kullanımı zorunlu hale getirildi.

Şampiyona raporu

İlk dört yarış (1-4)

Mike Hawthorn (Ferrari), 'yi üçüncü bitirdi.

Yakıtla ilgili sezon başına yakın zamanda yapılan kural değişiklikleri nedeniyle birçok Britanya takımı sezonun açılış yarışı olan 'ye katılamadı; bu nedenle yarış tüm zamanların en az katılımcı sayısı olan 10 katılımcı ile gerçekleştirildi. Bunların üçü Scuderia Ferrari, altısı bireysel Maserati pilotu iken diğeri ise ilk tam sezonuna başlayan Rob Walker Racing'den Cooper'ı ile katılan Stirling Moss idi. Beş kez dünya şampiyonu olan ve son şampiyon unvanını taşıyan Juan Manuel Fangio, fabrika takımından aldığı Maserati ile pol pozisyonunu kazanırken arkasında ise Ferrari pilotları Mike Hawthorn ve Peter Collins vardı. Startta Collins'in aracının tahrik mili arızalandı. Hawthorn liderliğe yükselse de Fangio rakibini tekrar geçti. Yarışın yarısına doğru Fangio pite gelirken Moss liderliğe yükseldi. Pite gelmeyen Moss, yarışı Ferrari'den ile Mike Hawthorn'ın önünde kazandı.

Dört ay sonra Monako Grand Prix'ye katılacak 16 pilot için en az 30 pilot sıralamalara katıldı. Britanya takımlarından Vanwall pilotu Tony Brooks polü alırken arkasında BRM'den ve Cooper pilotları Jack Brabham ve vardı. Salvadori kalkışta öne geçerek ilk viraja lider girdi, ancak geç fren yaptığı için direksiyon milinde bükülme oluştu. Behra ve Brooks gridin kalanından uzaklaşmaya başladı ancak en hızlı pilot Hawthorn idi. Hawthorn, Vanwall pilotunu 18. turda geçerken Brooks da yerinden çıkan buji nedeniyle yarıştan çekildi. Behra'nın da fren sorunu yaşaması nedeniyle 27. turda liderlik Hawthorn'a geçti. İlerleyen aşamalarda liderlik Moss'a geçse de, motorunda tekleme sorunu yaşayan Moss da yarışı bırakmak zorunda kaldı. Moss'un yerine Rob Walker Racing'e geçen Maurice Trintignant, önündeki rakiplerinin yaşadığı sorunlar ve Hawthorn'ın yakıt pompasının yerinden çıkmasını değerlendirerek 46. turda liderliğe yükseldi. Trintignant 100 turu tamamlayarak zafere ulaşırken arkasında Musso ve Collins bulunuyordu. Böylece Rob Walker Racing, iki Ferrari önünde peş peşe ikinci galibiyetini elde etti.

Stirling Moss (önde), Vanwall ile 'yi kazandı.

Hollanda Grand Prix'de ilk çizgiyi Vanwall pilotları Lewis-Evans, Moss ve Brooks kapattı. Moss startta liderliğe yükselirken yedinci sıradan başlayan BRM pilotu üçüncülüğe, 12. turda ise ikinciliğe yükseldi. Takım arkadaşları yarışa veda ederken kazanan Moss oldu. BRM pilotları Schell ve Behra podyumu tamamlarken Ferrari adına en iyi sonucu beşinci olan Hawthorn aldı.

Birkaç gün sonra Indianapolis 500 yarışı yapıldı. Fangio yarışa katılmak için Hollanda Grand Prix'ye katılmamıştı ancak Indy elemelerini de geçemedi. ilk turdaki zincirleme kazada hayatını kaybederken son şampiyon yarışı kazandı.

Sürücüler klasmanında Vanwall pilotu Moss 17 puanla, Musso (Ferrari) ve Trintignant'ın (Cooper) önünde liderdi. Üreticilerde ise Cooper 19 puanla, 14 puanlı Ferrari ile 8 puanlı Vanwall'in önündeydi.

5. ve 8. yarışlar (5-8)

Belçika Grand Prix'si Avrupa Grand Prix onursal adıyla yapıldı ve ilk kadın sürücüye şahitlik etti. Maria Teresa de Filippis, Formula 1'de yarışan ilk kadın sürücü oldu. Spa-Francorchamps'da ilk beş sırayı üç Ferrari elde etmişti. Hawthorn ve Musso ilk iki sırayı alsa da yarışa hızlı başlayan Vanwall pilotları Moss ve Brooks ilk virajda ilk iki sırayı ele geçirdi. Ancak ilk tur bitmeden Moss hatalı vites değişikliği yapınca motoru arızalandı. Brooks liderliğe yükselse de Collins'e geçildi. Liderlik birkaç kez el değiştirse de Ferrari aracı aşırı ısınma nedeniyle yarıştan çekildi. Brroks yarışı Hawthorn'ın yirmi saniye, takım arkadaşı Lewis-Evans'ın ise üç dakika önünde kazandı. Üç araç da son virajlarda arıza yaşasa da finiş çizgisine geldiler.

Ferrari pilotu (fotoğraf 1958'in başlarına aittir) Fransa Grand Prix'de ağır yaralandı ve sonrasında öldü.

Belçika'da olduğu gibi Fransa'da da Hawthorn ve Musso ilk iki sırayı elde ederken arkalarında BRM'den Harry Schell yer alıyordu. Schell startta liderliğe yükselse de ikinci turda yedinciliğe geriledi. Hawthorn'ı takip eden Musso, 10. turda kaza yaptı. Pist dışına çıkan Musso bir çukura girdi ve takla attı. Kafasından ağır yaralanan Musso hastaneye kaldırıldı ancak orada hayatını kaybetti. Hawthorn, yarışı şampiyona rakibi Moss ve takım arkadaşı von Trips'in önünde kazandı.

Silverstone'daki Britanya Grand Prix'de ilk çizgide üç farklı Britanya takımı vardı. Vanwall adına Moss, BRM adına Schell ve Cooper adına Salvadori ilk çizgiyi kapatmıştı ancak Ferrari pilotları Collins ve Hawthorn ilk tur sonunda 1. ve 3. sırayı aldı. Moss 26. tura kadar ikinciliğe tutunuyordu ancak o turda motoru arıza yapınca yarışa veda etti. Ferrari, ilk kariyer podyumunu elde eden Salvadori'nin önünde ilk iki sırayı alırken, beş kez dünya şampiyonu Juan Manuel Fangio da bu yarıştan sonra Formula 1'i bıraktı.

Ferrari pilotu Peter Collins, 'de ağır yaralandı ve sonrasında öldü (fotoğraf 'sine aittir, Collins solda).

Şampiyona lideri Hawthorn Almanya Grand Prix'sine Brooks ve Moss'un önünde polden başladı. Moss sonrasında liderliğe yükseldi ve ilk turlarda peş peşe tur rekorları kırdı. Collins ve Hawthorn'ın 17 saniye önündeyken ateşleme sorunu yaşadı ve yarışa veda etti. Vanwall pilotu Brooks, Ferrari pilotlarını geçerek liderliğe yükseldi. 11. turda Collins pist dışına çıkarak bir çukura girdi ve havaya uçtu. Araçtan fırlayan Collins bir ağaca çarptı ve başından ağır yaralandı. Hastaneye kaldırılan Collins orada öldü. Sonraki tur Hawthorn da debriyaj sorunları nedeniyle yarıştan çekilirken galibiyet Brooks'a gidiyordu. Cooper pilotları Salvadori ve Trintignant birkaç dakika gerisinde yarışı tamamladılar.

Sürücüler klasmanında Ferrari'den Hawthorn 30 puanla, 24 puanlı Moss (Vanwall) ve 16 puanlı Brooks'un (Vanwall) önünde liderdi. Üreticilerde ise Ferrari 37 puanla, 33 puanlı Vanwall ve 29 puanlı Cooper'ın önündeydi.

9. ve 11. yarışlar (9-11)

Portekiz Grand Prix'si şampiyonanın bir parçası olarak ilk kez Porto'daki bir sokak pisti olan Boavista'da düzenlendi. Şampiyon adayları Moss ve Hawthorn arasında sıralamalarda 0.05 saniye fark vardı. Pol pozisyonu Vanwall'e giderken ilk çizgiyi tamamlayan isim ise Stuart Lewis-Evans oluyordu. Yarış başlamadan önce yağmaya başlayan yağmur zeminin ıslanmasına neden olurken liderlik Hawthorn'a geçti. Ferrari takım arkadaşı Wolfgang von Trips üçüncülüğe yükselse de sonrasında BRM'den Behra'ya geçildi. Zemin kuruyunca liderlik 8. turda Moss'a geçti. Farkı açmaya başlayan Moss, yarışın yarı mesafesine gelindiğinde dördüncü sıradaki takım arkadaşına tur bindirdi. Pite giren Hawthorn frenlerini sertleştirdi. Behra, rakibini geçti ancak 41. turda güç kaybı yaşayınca ikinciliğe düştü. Lewis-Evans, Moss'un hava koridorunda kalırken Behra liderin önünden çekildiği sırada takım arkadaşı da BRM'den üçüncülüğü kaptı. İkili aynı şeyi Hawthorn ile deneme fırsatı da elde etti ancak Moss, rakibine saygısı nedeniyle arkasında kaldı. Moss çizgiyi ilk sırada geçerken Lewis-Evans da üçüncü oldu. Hawthorn'ın ikinci olmak için çizgiyi geçmesi gerekiyordu ancak spin attı ve motoru stop etti. Seyirciler Ferrari pilotuna aracı iterek yardımcı olmak istese de bu durum diskalifiye ile cezalandırılabileceği için zafer turunu atan Moss kalabalığı dağıtarak Hawthorn'ın aracı finişe kadar itmesine yardımcı oldu. Ancak bu sırada aracı bir miktar pist üstünde ters istikamette gittiği için yetkililer Hawthorn'ın diskalifiye edilmesine karar verdi. Moss'un karara itiraz etmesi üzerine karardan dönüldü ve ikincilik Hawthorn'a verildi.

Maria Teresa de Filippis Formula 1'de yarışan ve yarış tamamlayan ilk kadın sürücü oldu. Daha sonra 'da (fotoğrafta) ve 'da da yarıştı ancak her ikisinde yarıştan çekildi.

İtalya Grand Prix'de Vanwall pilotları Moss ve Brooks ilk iki sırayı elde etti. Hawthorn yarışa üçüncü başlasa da Lewis-Evans'a geçildi. Von Trips, Schell'in arka tekerleğine çarptı, havaya uçtu ve araç bir ağaca çarpmadan önce araçtan fırladı. BRM pist dışında takla attı Schell halen aracın içindeyken lastiklerinin üstüne düştü. Bacağından yaralanan von Trips sezonun son yarışına katılamadı. Bu sırada ön tarafta hava koridoru etkisi nedeniyle liderlik birkaç kez el değiştirdi. Ferrari ile ilk yarışını koşan Phil Hill, 7. turda lastik değiştirene kadar liderdi. Moss 17. turda vites kutusu arızası nedeniyle yarışı bırakırken liderlik şampiyona rakibine geçti. Lewis-Evans'ın yarıştan çekildi ve Brooks'un pit sonucu beşinciliğe geriledi. Brooks, pitten sonra pistteki en hızlı pilottu. Hawthorn'ın debriyajında yaşadığı sorun nedeniyle aradaki fark tur tur eridi ve nihayetinde 60. turda Vanwall pilotu liderliğe yükseldi. Hawthorn çizgiyi ikinci sırada geçerken, üçüncülük ise Hill'ın oldu.

Sezonun son, Fas'taki ise ilk yarışı olan Fas Grand Prix'sinde 32 puanlı Moss'un 40 puanlı lider Hawthorn'ın önünde şampiyonluk için bir fırsatı vardı. Yarışı kazanması, Hawthorn'ın ise en hızlı turu atmaksızın üçüncü veya daha düşük bir sırada bitirmesi gerekiyordu. Bu durumda puanlar eşitlenecek ancak Moss averajla şampiyon olacaktı. Hawthorn yarışa polden başladı ancak üçüncülüğe düştü. Moss, Hill'in önünde liderliğe yükseldi. 3. turda aracında sorun yaşayan Hill, Moss'a ön tarafta farkı açma fırsatı verdi. Bu sırada Hawthorn, Brooks ile üçüncülük için mücadele ediyordu. İlerleyen turlarda üç pilot kaza yaptı ve hafif yaralar aldı. Lewis-Evans ise pist dışına çıktı ve motoru infilak etti. Aracı yanan Lewis-Evans'ın vücudunda ciddi yanıklar oluştu. Hawthorn ikinciliğe yükselirken yarışı kazanan Moss ise şampiyonluğu kaybediyordu. Lewis-Evans yarıştan günler sonra yaralarına yenik düşerek öldü. Vanwall takımı sahibi hem bu olay hem de sağlık sorunları nedeniyle takımdan ayrılırkenBernie Ecclestone da takımını sattı ve 1965'e kadar spordan ayrıldı.

Sürücüler klasmanında Ferrari pilotu Hawthorn 42 puanla şampiyonluğa ulaştı. Arkasında ise Vanwall'den Moss (41) ve Brooks (24) vardı. Üreticilerde ise Vanwall 48 puanla şampiyon olurken, arkasında 40 puanla Ferrari ve 31 puanla Cooper vardı. İki kategoride de farklı takımların şampiyonluğa ulaştığı bu durum 1973'e kadar tekrarlanmayacaktı.

Sonuçlar ve sıralamalar

Grand Prix

No.	Grand Prix	Pol pozisyonu	En hızlı tur	Kazanan pilot	Kazanan üretici	Lastik	Rapor
1		Juan Manuel Fangio	Juan Manuel Fangio	Stirling Moss	Cooper-Climax	C
2	Monako Grand Prix	Tony Brooks	Mike Hawthorn	Maurice Trintignant	Cooper-Climax	D
3	Hollanda Grand Prix		Stirling Moss	Stirling Moss	Vanwall	D
4	Indianapolis 500				-	F
5	Belçika Grand Prix	Mike Hawthorn	Mike Hawthorn	Tony Brooks	Vanwall	D
6	Fransa Grand Prix	Mike Hawthorn	Mike Hawthorn	Mike Hawthorn	Ferrari	E
7	Britanya Grand Prix	Stirling Moss	Mike Hawthorn	Peter Collins	Ferrari	E
8	Almanya Grand Prix	Mike Hawthorn	Stirling Moss	Tony Brooks	Vanwall	D
9	Portekiz Grand Prix	Stirling Moss	Mike Hawthorn	Stirling Moss	Vanwall	D
10	İtalya Grand Prix	Stirling Moss	Phil Hill	Tony Brooks	Vanwall	D
11		Mike Hawthorn	Stirling Moss	Stirling Moss	Vanwall	D

Puanlama sistemi

Yarışı ilk beşte tamamlayan pilotlara puan verildi. Bitiş pozisyonuna veya sınıflandırmaya bakılmaksızın en hızlı turu atanlara da ek bir puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi altı sonuç dahil edildi. Formula 2 araçlarıyla mücadele eden sürücülere puan verilmedi. Paylaşımlı sürüşler için puan verilmedi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur zamanını belirlemesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak paylaştırılır.

Üreticiler klasmanında her yarışta en iyi sonucu alan sürücünün puanı dikkate alındı ancak en hızlı turlar sayılmadı. Indy 500 sonuçları dahil edilmedi. Sürücüler klasmanında olduğu gibi sadece en iyi altı sonuç dikkate alındı.

Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Pozisyon	1.	2.	3.	4.	5.	EHT
Puan	8	6	4	3	2	1
Kaynak:

Sürücüler Klasmanı

Poz. Sürücü Puan 1 Mike Hawthorn (3) (Ret) (5) 2 1 2 YD 2 2 2 42 (49) 2 Stirling Moss 1 YD 1 YD 2 YD YD 1 YD 1 41 3 Tony Brooks YD YD 1 YD 7 1 YD 1 YD 24 4 YD 4 8 11 3 2 9 5 7 15 5 Peter Collins YD 3 YD YD 5 1 YD 14 = 6 5 2 5 YD 5 YD 6 YD 5 14 7 Maurice Trintignant 1 9 7 YD 8 3 8 YD YD 12 = 2 2 7 YD YD 12 9 YD YD 3 YD 4 3 YD YD 11 10 Phil Hill 7 9^1 3 3 9 = 5 YD 3 YD YD YD YD 4 YD YD 9 = Wolfgang von Trips YD 3 YD 4 5 YD 9 13 1 8 14 Juan Manuel Fangio 4 DNQ 4 7 15 2 6 16 3 4 = 4 4 18 Jack Brabham 4 8 YD 6 6 YD^1 7 YD 11^1 3 = 6 6 4 YD YD 10 YD 7 10 3 = YD 10 9 8 YD YD YD YD 4 3 21 5 2 — YD YD 4~ 6 0 — YD 9 YD 4~ / Ret 0 — Graham Hill YD YD YD YD YD YD^1 YD 6 16 0 — 6 YD YD 0 — 6 0 — 7 0 — 7 0 — 8 DNQ YD YD 0 — YD 8 0 — 8 0 — DNQ 9 YD YD 12 0 — YD YD 9 0 — 9 DNQ DNS 0 — 9 0 — Maria Teresa de Filippis DNQ 10 YD YD 0 — DNQ 10 DNS 0 — 10 0 — 11 YD^1 0 — 11 0 — 12 0 — 13 0 — YD 7^1 0 — YD 11^1 0 — YD YD^1 YD 0 — YD YD 0 — DNQ YD 0 — DNQ YD 0 — YD 0 — YD 0 — A. J. Foyt YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — YD 0 — DSQ 0 — DNQ DNS 0 — DNQ 0 — DNQ 0 — DNQ 0 — DNQ 0 — Bernie Ecclestone DNQ DNP 0 — DNQ 0 — DNQ 0 Formula 2 aracıyla mücadele ettikleri için Formula 1 puanlamasına dahil edilmeyenler — Bruce McLaren 5 13 — 6 — 8 — 14 — 15 — YD — YD — YD — YD — YD Poz. Sürücü Puan

• ~ Paylaşımlı sürüşlerde puan verilmedi
• ¹ – Formula 2 aracı kullandığı için puan verilmedi

F1 Üreticileri Uluslararası Kupası sıralaması

Poz.	Takım											Puan
1	Vanwall		YD	1	1	(2)	(4)	1	1	1	1	48 (57)
2	Ferrari	2	2	(5)	2	1	1	(4)	2	(2)	(2)	40 (57)
3	Cooper-Climax	1	1	4	8	6	3	2	7	5	7	31
4			5	2	5	YD	5	YD	4	YD	4	18
5	Maserati	4	YD	10	7	4	9	YD	YD	4	6	6
6	Lotus-Climax		6	6	4	YD	YD	10	YD	6	10	3
—	Porsche			11								0
—	-		DNQ				YD					0
—		WD	DNQ									0
Poz.	Takım											Puan

• Kalın sonuçlar şampiyona puanlamasına dahil edildi.

Paylaşımlı sürüşlerde puan verilmedi.

Şampiyona dışı yarışlar

Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona ve F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına dahil edilmedi:

Yarışın adı	Pist	Tarih	Kazanan sürücü	Takımı	Rapor
VI Glover Trophy		7 Nisan	Mike Hawthorn	Ferrari
VIII Gran Premio di Siracusa	Siraküza	13 Nisan		Ferrari
XIII BARC Aintree 200	Aintree	19 Nisan	Stirling Moss	Cooper-Climax
X BRDC International Trophy	Silverstone	3 Mayıs	Peter Collins	Ferrari
VI Grand Prix de Caen	Caen	20 Temmuz	Stirling Moss	Cooper-Climax

Notlar

1. ^ Indianapolis 500, ayrıca kapsamında da sayıldı ve Indy yarışı olarak yapıldı, ancak üreticiler şampiyonası kapsamına dahil edilmedi.

Kaynakça

1. ^ "1958 Driver Standings". Formula1.com. 13 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024. 
2. ^ "Drivers: Sir Stirling Moss". grandprix.com. Inside F1. 18 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2012. 
3. ^ "Stats F1- World Championship Titles-Wins". www.statsf1.com. Stats F1. 19 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022. 
4. ^ "1958 Constructor Standings". Formula1.com. 23 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024. 
5. ^ ^{a b} Luigi Musso Is Killed In Race Crash, Republican, July 7, 1958, Page19
6. ^ ^{a b} Hawthorn in Race Victory, Los Angeles Times, July 7, 1958, Page C4
7. ^ ^{a b} "Peter Collins F1 Driver Profile ESPN.co.uk". En.espn.co.uk. 23 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
8. ^ ^{a b} Martin Williamson. "A timeline of Formula One". ESPN. 3 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2024. 
9. ^ ^{a b} "The History of F1 Racing". Montreal Grand Prix. 15 Nisan 2018. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2024. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler ()
10. ^ Lang, Mike (1981). Grand Prix! Vol 1. Haynes Publishing Group. s. 123. ISBN . 
11. ^ Motor Sport (19 Ocak 1958). "The 1958 Argentine Racing Season: Grand Prix, 1,000km & Formule Libre". Motorsport Magazine. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2024. 
12. ^ Denis Jenkinson (18 Mayıs 1958). "1958 Monaco Grand Prix race report: Trintignant makes it two in a row for Rob Walker Racing". Motorsport Magazine. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024. 
13. ^ Denis Jenkinson (26 Mayıs 1958). "1958 Dutch Grand Prix race report: Moss takes victory amongst the dunes". Motorsport Magazine. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024. 
14. ^ Denis Jenkinson (15 Haziran 1958). "1958 Belgian Grand Prix race report: Brooks becomes an F1 winner". Motorsport Magazine. 5 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024. 
15. ^ Denis Jenkinson (6 Temmuz 1958). "1958 French Grand Prix race report: Hawthorn's first GP win in four years". Motorsport Magazine. 6 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024. 
16. ^ Denis Jenkinson (19 Temmuz 1958). "1958 British Grand Prix report - British supremacy shattered". Motorsport Magazine. 20 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024. 
17. ^ Denis Jenkinson (3 Ağustos 1958). "1958 German Grand Prix race report: Brooks wins race tainted by tragedy as Collins killed". Motorsport Magazine. 12 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024. 
18. ^ Denis Jenkinson (24 Ağustos 1958). "1958 Portuguese Grand Prix race report: GB 1-2-3 in Boavista". Motorsport Magazine. 3 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024. 
19. ^ Denis Jenkinson (7 Eylül 1958). "1958 Italian Grand Prix race report: Brooks outruns the Ferraris". Motorsport Magazine. 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024. 
20. ^ Denis Jenkinson (19 Ekim 1958). "1958 Moroccan Grand Prix race report: Moss class of the field but Hawthorn takes F1 crown". Motorsport Magazine. 15 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024. 
21. ^ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. s. 229. ISBN . 
22. ^ Williamson, Martin. "Hawthorn's title on another day of tragedy". e..espn.co.uk. 21 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2015. 
23. ^ Bower, Tom (2011). No Angel: The Secret Life of Bernie Ecclestone. Faber and Faber. s. 48/chapter 2 (Gambling) (Kobo edition). ISBN . 
24. ^ Bower, Tom (2011). No Angel: The Secret Life of Bernie Ecclestone. Faber and Faber. s. 1/chapter 3 (Embryo) (Kobo edition). ISBN . 
25. ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020. 
26. ^ ^{a b} Sadece en iyi 6 sonuç şampiyona kapsamında sayılır. Parantezsiz numaralar şampiyona puanlarını, parantezli olanlar toplam puanları gösterir.

Dış bağlantılar

• f1-facts.com sitesinde 1958 Dünya Şampiyonası yarış sonuçları ve fotoğrafları