Heqin

Evlilik ittifakı olarak da bilinen heqin, Çin imparatorlarının, genellikle yönetici ailenin küçük dallarının üyeleri olan prensesleri komşu devletlerin yöneticileriyle evlendirmesinin tarihsel uygulamasına atıfta bulunur. Savaş alanında yenilgiye uğratılamayacak kadar güçlü bir düşman devlete karşı genellikle bir yatıştırma stratejisi olarak benimsendi. Politika her zaman etkili değildi. İmparator ve diğer devletin hükümdarı arasında eşit bir diplomatik statü anlamına geliyordu. Sonuç olarak, tartışmalıydı ve birçok eleştiriye maruz kalıyordu.

Politikanın mimarı Lou Jing (Çince: 娄敬, daha sonra kraliyet soyadı Liu 刘), Han İmparatoru Gaozu'nun en büyük kızının Hiung-nu'dan Mete Şanyu'ya verilmesini önerdi. Önerisi iki yıl önceki Baideng Muharebesi'nin ardından MÖ 198'de bir antlaşma ile kabul edildi ve uygulandı.Han Hanedanı'ndan Wang Zhaojun ve Tang Hanedanı'ndan Prenses Wencheng, en ünlü heqin prensesleri arasındadır.

20. yüzyıl bilgini Wang Tonglin, heqin'i Çin'de "ırkların kaynaşmasını" kolaylaştırdığı için övdü.

Han Hanedanı

Han Hanedanı döneminde toplam on beş heqin evlilik ittifakı örneği görüldü.

• MÖ 200: Han İmparatoru Gaozu, bir Han "prenses"iyle Hiung-nu lideri Mete Şanyu'yu evlendirdi. Bu, Çin tarihinde kaydedilen ilk heqin uygulaması idi.
• MÖ 192: Han İmparatoru Hui, Hiung-nu lideri Mete Şanyu ile başka bir Han "prenses"ini evlendirdi.
• MÖ 176: Han İmparatoru Wen, Hiung-nu lideri Mete Şanyu ile üçüncü bir Han "prenses"ini evlendirdi.
• MÖ 174: Han İmparatoru Wen, bir Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Lao Şang Şanyu ile evlendirdi. Prenses danışmanlığını üstlenmesi için yanında Zhonghang Yue adında bir Yan hadımını getirdi.
• MÖ 162: Han İmparatoru Wen, bir başka Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Lao Şang Şanyu ile evlendirdi.
• MÖ 160: Han İmparatoru Wen, bir Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Çun-Çen Şanyu ile evlendirdi.
• MÖ 156: Han İmparatoru Jing, bir başka Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Çun-Çen Şanyu ile evlendirdi.
• MÖ 155: Han İmparatoru Jing, üçüncü bir Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Çun-Çen Şanyu ile evlendirdi.
• MÖ 152: Han İmparatoru Jing, dördüncü bir Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Çun-Çen Şanyu ile evlendirdi.
• MÖ 140: Han İmparatoru Wu, beşinci bir Han "prenses"ini Hiung-nu lideri Çun-Çen Şanyu ile evlendirdi.
• MÖ 108: Han İmparatoru Wu, Liu Jian'ın (刘建) kızı, Jiangdu Prensi (.江都王 d. MÖ 121), torunu kızı Jiangdu Prensi Yi'nin torunu Liu Xijun'u (刘细君 MÖ 130-101) Usun Kralı Liejiaomi ile evlendirdi.
• MÖ 103: Han İmparatoru Wu, Liu Jieyou (刘解忧 MÖ 121-49) ile Usun Kralı Junxumi'yi (Liejiaomi'nin torunu) evlendirdi. MÖ 93 yılında Junxumi'nin ölümünden sonra, Prenses Jieyou, Usun geleneğine uygun olarak, halefi (ve küçük kardeşi) Kral Wengguimi ile evlendi. MÖ 60 yılında Wengguimi'nin ölümünden sonra, Prenses Jieyou, halefi Kral Nimi (Junximi'nin oğlu ve bir Hiung-nu prensi) yeniden evlendi.
• MÖ 33: Han İmparatoru Yuan, imparatorluk hareminden bir hanım olan Wang Zhaojun (王昭君 MÖ 52 – 15) ile Hiung-nu lideri Huhanye'yi evlendirdi. Huhanye'nin MÖ 31'deki ölümünden sonra, Huhanye'nin halefi (ilk eşinden oğlu ve dolayısıyla üvey oğlu) Fuzhuleiruodi Şanyu ile yeniden evlendi.

Hiung-nu

Hiung-nu, Han Hanedanı memurları ve yetkilileri ile evlilik ittifakları uyguladı. Şanyu'nun (Hiung-nu hükümdarı) ablası, Han Hanedanı'na hizmet eden Xi Markisi Hiung-nu Generali Zhao Xin ile evliydi. Qiedihou Şanyu'nun kızı, teslim olup kaçtıktan sonra Han Çinli General Li Ling ile evlendi.Yenisey Kırgız Kağanları, Li Ling'in soyundan geldiklerini iddia ettiler. Hiung-nu'ya iltica eden bir diğer Han Çinli General, aynı zamanda Şanyu'nun bir kızıyla evli olan Li Guangli idi. Han Çinli diplomat Su Wu, tutuklanıp esir alındığında Li Ling tarafından verilen bir Hiung-nu kadınla evlendi. Han Çinli kaşif Zhang Qian, Hiung-nu tarafından esir alındığında bir Hiung-nu kadınla evlendi ve ondan bir çocuğu oldu. Han İmparatoru Wu, Han Çinli kaşif Zhang Qian'ı batıdaki gizemli krallıkları keşfetmesi ve Hiung-nu ile savaşmak için Yüeçi halkıyla ittifak kurması için gönderdi. Bu süre zarfında Zhang, bir Hiung-nu kadınıyla evlendi ve bir çocukları oldu ve Hiung-nu liderinin güvenini kazandı.

Hotan Krallığı

Hotan Kralı'nın Dunhuang hükümdarı Cao Yanlu ile evli olan kızı burada, yeşim taşlarla süslenmiş özenle hazırlanmış bir başlık takmış olarak gösterilmektedir. Mogao Mağarası 61'deki Duvar Resmi, Beş Hanedan .

Guiyi Çemberi'ni yöneten Çinli Cao ailesi, hem Cao hükümdarlarının Hotanlı prenseslerle evlendiği hem de Cao prenseslerinin Hotan hükümdarlarıyla evlendiği Saka Hotan Krallığı ile evlilik ittifakları kurdu. Hotan Kralı'nın kızı olan bir Hotan prensesi, Cao Yanlu ile evlendi.

On Altı Krallık

On Altı Krallık döneminde, toplam altı kayıtlı heqin evliliği örneği görüldü. On Altı Krallık dönemindeki heqin evlilik ittifakları, Han Hanedanı döneminde uygulananlardan iki ana yönden farklıydı. İlk olarak, "gerçek" prensesleri (yani imparatorların veya hükümdarların kızlarını) içeriyorlardı. İkincisi, çoğu heqin evliliğinin yabancı uluslarla barışı sağlamayı amaçladığı Han Hanedanı döneminden farklı olarak, On Altı Krallık dönemindeki heqin evlilikleri öncelikle o sırada Çin'deki çeşitli devletler arasındaki rekabeti çözmek ve güç dengesini korumak için yapıldı.

• Fu Jian (337-385), Eski Çin İmparatoru Xuanzhao, kızlarından birini Chouchi eyaletinin hükümdarı Yang Ding ile evlendirdi.
• Eski Çin İmparatoru Gao Fu Deng, küçük kız kardeşi Prenses Dongping'i (东平公主) ile Batı Qi Prensi Qifu Gangui ile evlendirdi .
• 441: Kuzey Yan İmparatoru Feng Ba, kızı Prenses Lelang'ı (乐浪公主) ile Rouran Hanı Aidougai Yujiulü Hulü ile evlendirdi.
• 415: Yao Xing, Geç Çin İmparatoru Wenhuan, kızı Prenses Xiping'i (西平公主) ile Kuzey Wei İmparatoru Mingyuan ile evlendirdi. Prenses Xiping kendi elleriyle altın bir heykel yapamadığı için hiçbir zaman resmi olarak imparatoriçe olmadı, ancak yine de İmparator Mingyuan'ın karısı Consort Yao olarak tanındı ve saygı gördü.
• Batı Çin Prensi Wenzhao Qifu Chipan, kızı Prenses Xingping'i (兴平公主), Kuzey Liang'ın oğlu Juqu Xingguo Prensi Juqu Mengxun ile evlendirdi.
• 433: Kuzey Liang Prensi Juqu Mengxun, kızı Prenses Xingping'i (兴平公主) ile Kuzey Wei İmparatoru Taiwu ile evlendirdi. Prenses Xingping İmparator Taiwu'nun cariyesi oldu.

Kuzey ve Güney hanedanları

Kuzey ve Güney hanedanları döneminde Çin birçok rakip devlete bölündü. Karmaşık bir rekabet ve vasallık sistemi vardı. Heqin evliliği, bir güç dengesini korumak veya devletler arasındaki ittifakları sağlamlaştırmak için bir yöntem olarak kullanıldı.

Kuzey ve Güney hanedanları sırasında, heqin evliliğinin beş örneği görüldü.

• 428: Kuzey Wei İmparatoru Mingyuan, kızı Prenses Shiping'i (始平公主) ile Xia İmparatoru Helian Chang ile evlendirdi.
• 437: Kuzey Wei İmparatoru Mingyuan, kızı Prenses Wuwei'yi (武威公主), Kuzey Liang eyaletinin son hükümdarı olan Hexi Prensi Ai Juqu Mujian ile evlendirdi. Prenses Vuwei Prenses Tuoba olarak bilinir.
• Kuzey Vey imparatorluk ailesinin bir "prensesi" olan Prenses Lanling (兰陵公主), Rouran Kağanlığı kağanı Yujiulü Anagui ile evlendi.
• Zhao Prensi (赵王宇文招) Yuwen Zhao'nun kızı ve Kuzey Zhou imparatorluk ailesinin bir üyesi olan Prenses Qianjin (千金公主), Doğu Göktürk Kağanlığı kağanı İşbara Kağan ile evlendi.
• 582: Batı Liang İmparatoru Ming, kızı Prenses Xiao'yu, İmparator Ming'in derebeyi, Sui İmparatoru Wen'in ikinci oğlu Jin Prensi Yang Guang ile evlenirdi. Prenses Xiao, Sui İmparatoru Yang tahta çıktıktan sonra Sui İmparatoriçesi Xiao olarak bilinir.

Kuzey Vey

Kuzey Vey'in Siyenpi Tabgaç kraliyet ailesi, 480'lerde Han Çinli seçkinlerinin kraliyet ailesinin kızlarıyla evlenmelerini düzenlemeye başladı. Kuzey Vey'in Tabgaç Siyenpi prenseslerinin yüzde ellisinden fazlası, Kuzey Vey'e katılmak için kuzeye taşınan ve Güney hanedanlarının güney Çin'inden gelen imparatorluk ailelerinden ve güney Çin'den aristokratlardan güney Han Çinli erkeklerle evliydi. Bazı Han Çinli sürgün kraliyet ailesi üyesi güney Çin'den kaçtı ve Siyenpilere sığındı. Kuzey Vey'in Siyenpi İmparatoru Xiaowen'in birkaç kızı Han Çinli seçkinlerle evlendi, Han Çinli Liu Song kraliyet mensubu olan Liu Hui 刘辉, Kuzey Wei Prensesi Lanling 蘭陵公主 ile evlendi, Prenses Huayang 華陽公主 Jin Hanedanı'nın (266–420) kraliyet soyundan gelen Sima Fei ile, Prenses Jinan 濟南公主 Lu Daoqian ile 盧道虔, Prenses Nanyang 南阳长公主 bir Güney Qi kraliyet üyesi olan Xiao Baoyin 萧宝夤 ile evlendi. Kuzey Vey İmparatoru Xiaozhuang'ın kız kardeşi Shouyang Prensesi, Liang Hanedanı hükümdarı Liang'ın oğlu Xiao Zong 蕭綜İmparatoru Wu ile evlendi.

Doğu Jin hanedanı sona erdiğinde Kuzey Vey, Jin prensi Sima Chuzhi'yi (司馬楚之) mülteci olarak aldı. Bir Kuzey Vey Prensesi, Sima Chuzhi ile evlendi ve Sima Jinlong'u 司馬金龍'u doğurdu. Kuzey Liang Hiung-nu Kralı Juqu Mujian'ın kızı Sima Jinlong ile evlendi.

Cücenler

Rouran Kağanlığı, prenseslerinden biri olan Kağan Yujiulu Anagui'nin kızı Prenses Ruru'nun Doğu Vey'in Han Çin hükümdarı Gao Huan ile evlenmesini sağladı.

Karahoca

Karahoca Krallığı, Han Çinli sömürgeciler tarafından kuruldu ve Kansu kökenli Qu ailesi tarafından yönetildi. Jincheng komutanlığı (金城 Lanzhou'da), Yuzhong bölgesi (榆中) Qu Jia'nın eviydi. Qu ailesi, Türklerle evlilik ittifaklarıyla bağlantılıydı ve bir Türk, Kral Qu Boya'nın büyükannesiydi.

Sui Hanedanı

581'de Sui Hanedanı'nın kurulmasıyla birlikte, Çin'in çoğu bir kez daha tek bir hanedan altında birleştirildi. Sui Hanedanı dönemindeki heqin evliliği, Sui'yi çevreleyen barbar kabileleri yatıştırmaya çalışmak olan orijinal amacına geri döndü. Sui Hanedanı döneminde toplam yedi heqin evliliği örneği görüldü.

• 597: Sui İmparatoru Wen, bir Sui "prensesi" olan Prenses Anyi (安义公主) ile Doğu Göktürk Kağanlığı'nın kağanı Yami Kağan ile evlendirdi. Prenses Anyi 599'da Yung Yu-lu tarafından öldürüldü.
• 599: Sui İmparatoru Wen, bir Sui imparatorluk klanının kızı olan başka bir Sui prensesi Prenses Yicheng (义成公主) ile Doğu Göktürk Kağanlığı'nın kağanı Yami Kağan ile evlendirdi. Prensesin 609'da ölümünden sonra, Prenses Yicheng, Göktürk'ün levirat evliliği geleneğine uygun olarak, Yami Kağan'ın halefi ve oğlu (başka bir eş tarafından) Şipi Kağan ile yeniden evlendi. 619 yılında Şipi Kağan'ın ölümünden sonra, Prenses Yicheng tekrar Şipi Kağan'ın halefi ve küçük kardeşi Çula Kağan ile yeniden evlendi. Kağanın 621'deki ölümünden sonra, Prenses Yicheng, Tang Çin'e karşı isyan eden ve 630'da yakalanıp öldürülen halefi ve küçük kardeşi İl Kağan ile dördüncü ve son kez yeniden evlendi.
• Sui İmparatoru Yang, bir Sui "prensesi" olan Prenses Xinyi (信义公主) ile Batı Göktürk Kağanlığı kağanı Arslan Taman Kağan ile evlendirdi.
• Sui İmparatoru Yang, en küçük kızı Prenses Huainan (淮南公主) ile yeni varisi Şipi'nin en büyük oğlu Tuli ile evlendirdi.
• 596: Sui İmparatoru Wen bir Sui "prensesi" olan Prenses Guanghua (光化公主) ile Tuyuhun kağanı Murong Şifu'yu evlenirdi. Murong Şifu'nun 597'de öldürülmesinden sonra Prenses Guanghua, Murong Şifu'nun halefi ve küçük kardeşi Murong Fuyun ile yeniden evlendi.
• Sui İmparatoru Yang, bir Sui "prensesi" ile Taklamakan Çölü'ndeki vaha şehri Karahoca'nın hükümdarı Qu Boya'yı evlendirdi.

Tang Hanedanı

Sırasında Tang Hanedanı, heqin evlilik ittifakları öncelikle amaçlı olduğunu Tuyuhun, Tibet İmparatorluğu, Hitaylar ve müttefik Tatabılar, Uygur Kağanlığı ve Nanzhao'ya yönelikti.

Tang Hanedanı sırasında heqin evlilik ittifaklarının toplam yirmi bir örneği görülür:

• 640: Tang İmparatoru Taizong, Prenses Honghua (弘化公主) ile Tuyuhun Hanı Murong Nuohebo'yu evlendirdi.
• 641: Tang İmparatoru Taizong, Prenses Wencheng ile Tibet İmparatoru Songtsän Gampo'yu evlendirdi.
• 642: İmparator Taizong, on beşinci kızı Prenses Xinxing'in (新兴公主) Seyanto Hanı Yinçü Kağan ile evlenmesini önerdi. Heqin iptal edildi.
• 664: Tang İmparatoru Gaozong, Guiji Prensi (会稽郡王李道恩) Li Dao'en'in üçüncü kızı Lady Jincheng (金城县主) ile Tuyuhun Prensi Sudumomo'yu (吐谷浑王子苏度摸末) evlendirdi.
• 664: İmparator Gaozong, bir Tang imparatorluk klanının kızı Lady Jinming (金明县主) ile Tuyuhun Prensi Talumomo'yu (吐谷浑王子闼卢摸末) evlendirdi.
• 698: İkinci Doğu Türk Kağanlığı'ndan Kağan Kapgan Kağan'ın kızı, Wu Zetian'ın büyük yeğeni Huaiyang Prensi Wu Chengsi (淮阳王武延秀) ile evlendi.
• 703: Kapgan Kağan'ın kızı, Veliaht Prens Li Dan'ın en büyük oğlu Song Prensi Li Chengqi ile evlendi.
• 709: İmparatoriçe Wu Zetian, Bin Prensi torunu Li Shouli'nin kızı olan torunu Prenses Jincheng (金城公主) ile Tibet İmparatoru Me Agtsom'u evlendirdi.
• 712: Tang İmparatoru Ruizong, oğlu Li Chengqi'nin kızı olan torunu Prenses Jinshan (金山公主) ile Kapgan Kağanı evlendirdi.
• 717: Tang İmparatoru Xuanzong, Yang Yuansi'nin (杨元嗣) kızı Prenses Yongle (永乐公主) ve Dongping Prensi Li Xu'nun kızı (东平王李, Li shen'in oğlu, Ji Prensi, İmparator Taizong'un on yedinci oğlu) ile Hitayların lideri Li Shihuo (李失活) ile evlendirdi.
• 717: Batı Türk Kağanlığı'nın 10. kağanı Ashina Nahuaidao'nun kızı Prenses Jianghe (交河公主), Türkeş Kağanı Sulu Han ile evlendi.
• 722: Tang İmparatoru Xuanzong, bir Tang "prensesi" olan Prenses Yanjun (燕郡公主) (soyadı Murong (慕容)), ile Hitay prensi Li Yuyu'yu (李郁于) evlendirdi.
• 726: İmparator Xuanzong, yeğeni Prenses Donghua (东华公主, soyadı Chen 陈) ile Hitay prensi Li Shaogu'yu (李邵固) evlendirdi.
• 726: İmparator Xuanzong, İmparator Xuanzong'un kuzeni Li Jijiang'ın kızı Prenses Dongguang (东光公主), Prenses Cheng'an (成安公主李季姜 Tang İmparatoru Zhongzong'un sekizinci kızı) ve Wei Jie (韦捷) ile Kumo Xi'nin hükümdarı Li Lusu'yu (李鲁苏) ile evlendirdi.
• 744: İmparator Xuanzong, Gaocheng Yargıcı Li Can'ın (告城县令李参) kızı Prenses Heyi (和义公主) ile Ningyuan Kralı (宁远国王) Axilan Dagan'ı (阿悉烂达干) Fergana Vadisi'nde evlendirdi.
• 745: İmparator Xuanzong, torunu Prenses Jingle (静乐公主, on beşinci kızı Prenses Xincheng 信成公主 ve Dugu Ming'in 独孤明 kızı) ile Hitay Prensi Li Huaixiu (李怀秀) ile evlendirdi.
• 745: İmparator Xuanzong, Prenses Changning'in (长宁公主, Tang İmparatoru Zhongzong'un kızı) ve Yang Shenjiao'nun (杨慎交) kızı Prenses Yifang (宜芳公主) ile Hitay prensi Li Yanchong'u (李延宠) evlendirdi.
• 756: Tang İmparatoru Suzong, kızı Prenses Ninguo ile Uygur Kağanlığı Kağanı Bayan Çor Kağan'ı evlendirdi. Karşılığında, Bayan Çor'un kızı Prenses Pijia (毗伽公主), Bin Prensi Li Shouli'nin oğlu Dunhuang Prensi (敦煌王李承采) Li Chengcai (李承采) ile evlendi.

Liao, Song, Jin hanedanları

Song Hanedanı

Hitay Liao hanedanı, Çanyuan Antlaşması'ndakimüzakerelerde Liao İmparatoru ile evlendirmek üzere bir Song prensesi istedi, ancak Song Hanedanı bir prenses vermeyi reddetti. Curçen Kin Hanedanı daha sonra Liao Hanedanı'na karşı isyan etti, Liao'nun en büyük başkentini yağmaladı ve yok etti ve Liao imparatorlarının atalarının mezarlarını yaktı. Liao İmparatoru Tianzuo, bir polo maçı sırasında Curçenler tarafından idam edildi. Yelü ailesinden ve Xiao ailesinden Liao imparatorluk prensesleri de cariye olarak Jin prenslerine dağıtıldı. Wanyan Liang, Hitay kadınları Lady Xiao (蕭氏), Kraliçe Çen (宸妃), Lady Yelü (耶律氏), Kraliçe Li (麗妃), Lady Yelü (耶律氏), Kraliçe Rou (柔妃), Zhaoyuan (昭媛) ve Lady Yelü (耶律氏) ile evlendi.

Curçenler daha sonra Jingkang vakasında Kuzey Song Hanedanı'na saldırdı ve çok sayıda Song imparatorluk mensubunu ele geçirdi. Song prensesleri, Kin İmparatoru Xizong gibi Curçen prensleriyle evlendirildi. Yakalanan Song erkek Çinli prenslere, Hitayları da yenen ve fetheden Curçenler tarafından, Liao Hanedanı sarayından evlenmeleri için Hitay kadınları verildi. Song prenslerinin orijinal Han eşlerine el konuldu ve Hitay eşleri ile değiştirildi. Song'un oğullarından İmparator Huizong'a, Liao sarayından bir Hitay eşi verildi ve oğullarından birine, Kin tarafından en yüksek başkentte Kin tarafından bir Hitay prensesi verildi. Curçenler, orijinal Çinli eşlerini ellerinden aldıktan sonra, Song İmparatoru Huizong'un torunları ve oğulları olan yakalanan Song kraliyetlerine yeni eşler vermeye devam ettiler. Kin, Song kraliyet üyelerine şanslı olduklarını söyledi çünkü Liao kraliyet üyeleri Curçenler tarafından Song Çin kraliyet mensuplarından çok daha kötü muamele görüyordu, Curçenler askerlerine Liao İmparatoru Tianzuo'nun çocuklarını hediye olarak verilirken, Song imparatorunun esaret altındayken çocuklarını tutmasına izin verildi.

Liao Hanedanı

Liao Hanedanı, Hitay kraliyet eşi Xiao klanından kadınları, Hitaylar tarafından kaçırılmadan ve Liao'nun Han Çinli seçkinlerinin bir parçası olmadan önce Jizhou'da ortaya çıkan Han Çinli Han 韓 klanının üyeleriyle evlenmeleri için düzenlemeler gerçekleştirdi.

Hitay ve Han 韓 klanı ile evlenen Han Çinli Geng ailesi, kadınlarından ikisini Geng Yanyi'ye eş olarak verdi ve bu kadınlardan birisi Geng Zhixin'in annesiydi. Xiao klanının bir üyesi olan İmparatoriçe Rende'nin kız kardeşi, Han Çinli General Geng Yanyi'nin annesiydi.

Han Durang (Yelu Longyun), General Geng Yanyi'nin karısı olan ve onunla birlikte Liaoning'deki Zhaoyang'daki mezarına gömülen Çen Eyaleti'nin dul kraliçesinin babasıydı. Karısı da "Madam Han" olarak biliniyordu. Geng'in mezarı, Chaoying'deki Guyingzi'deki Liaoning'de yer almaktadır.

Kansu Uygur Krallığı

Guiyi Çemberi'ni yöneten Çinli Cao ailesi, hem Cao hükümdarlarının Uygur prensesleriyle evlendiği hem de Cao prenseslerinin Uygur hükümdarlarıyla evlendiği Kansu Krallığı Uygurları ile evlilik ittifakları kurdu. Kansu Uygur Kağan'ın kızı 916'da Cao Yijin ile evlendi.

Yuan Hanedanı

Curçen Jin İmparatoru Wanyan Yongji'nin kızı Prenses Qiguo, Jin Hanedanı'nın Moğollar tarafından işgali sırasında Zhongdu (Pekin) üzerindeki Moğol kuşatmasını hafifletmek karşılığında Cengiz Han ile evlendirildi.

Song İmparatoru Gong, 1276'da Yuan Hanedanı'na teslim oldu ve Yuan Hanedanın'ın kraliyet Börçigin ailesinden bir Moğol prensesi ile evlendi. Zhao Xian'ın Börçigin Moğol kadını Zhao Wanpu'dan bir oğlu vardı. Zhao Xian'ın oğlu Zhao Wanpu, Zhao Xian'ın Moğol İmparatoru Yingzong tarafından öldürülmesi emredildikten sonra bile, annesinin kraliyet Moğol Börçigin soyundan olmasından dolayı Moğollar tarafından hayatta tutuldu. Bunun yerine Zhao Wanpu sadece sürgüne gönderildi. Henan'da Song'a sadık olan Kızıl Türban İsyanı'nın patlak vermesi, Zhao Wanpu'nun 1352'de bir İmparatorluk Birliği tarafından başka bir yere nakledilmesi önerisine yol açtı. Yuan, Çinli isyancıların Zhao Wanpu'yu ele geçirmesini istemedi, bu yüzden kimsenin onu görmesine izin verilmedi ve Zhao Wanpu'nun ailesi ve kendisi Yuan İmparatoru tarafından sınırın yakınındaki Shazhou'ya sürgün edildi. Paul Pelliot ve John Andrew Boyle, Reşîdüddîn Fazlullah-ı Hemedânî'nin Câmi'ut-Tevârîh adlı eserinin Cengiz Han'ın Halefleri bölümüne eleştiri getirir, bu kitapta Reşîdüddîn'in Zhao Xian'a referanslarını belirler; burada Moğollar tarafından tahtından indirildikten sonra Qan (Han) için bir "emir" ve damadı olan bir Çin hükümdarından bahseder ve bu kişi kitapta "Song hükümdarı" veya "Suju" (宋主; Songzhu) olarak da adlandırılır.

Dali Kralı Duan Gong, Yuan hanedanı Moğol Liang Prensi Basalawarmi'nin kızı Moğol Borjigin prensesi Agai ile evlendi. Bir oğulları ve Duan Sengnu adında bir kızları oldu. Çocuklarına da Duan Qiangna ve Duan Bao da deniyordu. Duan Sengnu, Duan Gong'u öldürdüğü için Basalawarmi'den intikam alması için Duan Bao'yu büyüttü. Bu olaylardan yola çıkarak bir oyun yapılmıştır. Yuan belgelerine göre, Duan ailesi aslen Wuwei komutanlığı Gansu'dan Han Çinlileriydi. Diğer Duan aileleri de Wuwei'den geldi.

Ming Hanedanı

Oyrat lideri Esen Taishi, Ming Hanedanı'nın Zhengtong İmparatoru'nu ele geçirdi. Esen Taishi, Zhengtong İmparatorunu Esen'in kız kardeşiyle heqin evliliği ile evlenmeye zorladı ve ardından onu yeni karısıyla Pekin'e geri yerleştirdi. İmparator evlilik teklifini reddetti.

Altan Tobchi'deki bir Moğol anlatımına göre, İmparator Zhengtong'un esir iken evlendiği bir Moğol kadından bir oğlu olduğu aktarılır.

Bir Moğol kızı, Gün-bilig-mergen Moğol Ordos lideri Rinong (Jinong) tarafından bir Han Çinlisi, Datong Ordusu subayı Wang Duo'nun (王鐸) oğlu Wang San'a (王三) evlilik olarak verildi çünkü Rinong, Wang San'ı tutmak ve Moğollarla kalmasını sağlamak istedi. Ming, Moğol askerleri Wang San tarafından yönlendirildiği için 1544'te Wang San'ı tutukladı ve idam etti. İnşaatçılar, marangozlar, memurlar ve Ming Zhengtong İmparatoru gibi önemli mahkûmlar genellikle Moğol eşler ile evlendi.

Çing Hanedanı

Çing Hanedanı'nın toplam süresinde, Çing prenseslerinin Moğol damatlarının sayısı en büyüğüydü. İmparatorluğun damatlarının yüzde 58'inden fazlası Moğol'du. Toplam 32 prenses Moğollarla evlendi, ancak bunların çoğu, Çing'in askeri desteğe ihtiyaç duyduğunda 12 kızını Moğollarla evlendiren İmparator Hong Taiji gibi erken Çing döneminde gerçekleşti. Çing'in erken döneminde, iki grup arasında büyük miktarda evlilik gerçekleşti ve Mançu hükümdarları bu bağı Moğollardan askeri destek almak için kullandılar. Evlilik ayrıca imparatorluğunu Moğolistan'a ve daha batıda İç Asya'ya genişletmede Çing Hanedanı'na fayda sağladı. Mançu prensesleri ve Moğol prensleri arasındaki evlilik, Moğolların siyasi ve askeri etkisinin azalması nedeniyle 18. yüzyıldan sonra daha az belirgin hale gelmesine rağmen, Çing Hanedanı'nın sonuna kadar devam etti ve 1770'ten sonra Çing, prenseslerle Kuzey ve Batı Moğollarla evlenmeyi tamamen bıraktı, Çungarlar ve Halhalar arasındaki savaşlar sona erdiğinden beri, yaşadıkları yerler Kuzey ve Batı Moğol bozkırlarının aksine Çing güvenliği için hayati önem taşıdığından, 7 kabile ve 13 sancaktan prenslerle evlendirdi. 1751'deki Qianlong saltanatı ve 1801'deki Jiaqing saltanatı sırasında, Çing imparatorları kasıtlı olarak Moğolları Çing prenseslerinin potansiyel damatlarından uzaklaştıran kararnameler yayınladılar ve onları çoğunluk Mançu damatlarıyla değiştirmeye başladılar. O dönemde Çing, Moğolların desteğine artık ihtiyaç duymadı ve kızlarını Moğollar yerine çoğunlukla Mançu damatlarıyla evlendirmeye başladı.

Çing'in başlarında Mançu'ya sığınan Han Çinli Generaller, o zamanlar Çing'in askeri müttefiklere olan umutsuz ihtiyacı ve kadınlarını onları elde etmek için evlendirmeleri nedeniyle bazen Aisin Gioro imparatorluk kızlarıyla evlendi, ancak bu daha azdı. Aisin Giroro kadınlarının Moğol aristokratlarıyla veya diğer Mançu seçkinleriyle evlendiği durum daha sık görülüyordu. Çing Hanedanı boyunca süren Mançu ve güney Moğollar arasındaki evliliğin aksine, İmparatorun kızları ve Han Generalleri arasındaki evlilikler, Çing kuralı o zamana kadar konsolide edildiğinden 1750'den önce sona erdi.

Mançu İmparatorluk Aisin Gioro klanı, Han Çinli Ming Generalleri ve Moğol prensleri ile evlilik ittifakları uyguladı. Aisin Gioro kadınları, Ming'den Çing'e Geçiş sırasında Mançu tarafına iltica eden Han Çinli Generallerle evlendi. Mançu lideri Nurhaci, torunlarından biri olan Abatai'nin kızı Li Shiyao'nun (李侍堯) atası Ming General Li Yongfang ile evlendi. Li'nin çocukları 1618 yılında Liaoning'deki Fushun'un Mançu'ya teslim olmasının ardından "Üçüncü Sınıf Vikontu" ı (三等子爵; sān děng zǐjué) unvanını aldı. İki etnik grup arasındaki uyumu teşvik etmek için Prens Yot 岳托 (Prens Keqin) ve Hong Taiji tarafından 1632'de Han Çinli subaylar ve yetkililerin Mançu kadınları ile 1000 çiftten oluşan toplu bir evliliği ayarlandı. Aisin Gioro kadınları, Han Çinli Generaller Sun Sike (孫思克), Geng Jimao, Shang Kexi ve Wu Sangui'nin oğulları ile evliydi.

"Dolo efu" 和碩額駙 rütbesi, Çing prenseslerinin kocalarına verildi. Bir Han sancaktarı olan Geng Zhongming, Prens Jingnan unvanını aldı ve oğlu Geng Jingmao, hem oğulları Geng Jingzhong hem de Geng Zhaozhong'un Shunzhi İmparatoru yönetiminde saray görevlileri olmasını ve Prens Abatai'nin torunu Geng Zhaozhong 耿昭忠 ile evlenen Aisin Gioro kadınlarıyla evlenmesini başardı ve Haoge'nin (Hong Taiji'nin oğlu) kızı Geng Jingzhong 耿昭忠 ile evlendi. Mançu Aisin Gioro'nun kızı 和硕柔嘉公主 Prens Yolo 岳樂 (Prens An) Geng Jingmao'nun başka bir oğlu olan Geng Juzhong ile evlendi.

Kangxi'nin 4. kızı (和硕悫靖公主) Han Çinli Sun Sike'nin (孫思克) oğlu (孫承恩) ile evlendi.

Devlete Yardımcı Olan İmparatorluk Dükü (宗室輔國公) Aisin Gioro Suyan'ın (蘇燕) kızı, Han Çinli Sancaktar General Nian Gengyao ile evliydi. Mançu Prensi Ajige'nin torununun torunuydu.

Mançu Prensi Aisin Gioro Yuntang'ın dördüncü kızı, 1721'de Han Çinli Sancaktar Zhao Shiyang (趙世揚) ile evlendi. Mançu Prensi Aisin Gioro Yunsi'nin ilk kızı, Temmuz/Ağustos 1724'te Han Çinli Sancaktar Sun Wufu (孫五福) ile evlendi. Mançu Prensi Aisin Gioro Yunzhi, Prens Zhi'nin ikinci kızı, Eylül/Ekim 1707'de Han Çinli Sancaktar Li Shu'ao (李淑鰲) ile evlendi ve dördüncü kızı, Şubat/Mart 1710'da Han Çinli Sancaktar Sun Cheng'en (孫承恩) ile evlendi.

Vietnam

Lý, Trần, Hồ hanedanları, Dai Viet'i (Vietnam) bir dizi heqin ittifakıyla yönetti.

Lý, Trần, Hồ hanedanları

Lý Hanedanı, prenseslerini kendileriyle ittifak kurmak için bölgesel rakipleriyle evlendirdi. Lý ailesi prenseslerinden biri (Lý Chiêu Hoàng) ile Çinli Trần (Chen 陈) klanının bir üyesi olan Trần Thái Tông evlendi. Bu daha sonra Trần'in Lý'yı devirmesini ve kendi Trần Hanedanı'na kurmasına yol açtı.

Tran Hanedanı da benzer bir uygulamaya girişti ve Tran prenseslerini bölgesel müttefiklerle evlendirdi. Daha sonra, yine Çin kökenli olan Hồ ailesi, bir Tran prensesi üyelerinden biri olan Hồ Quý Ly ile evlendirdikten sonra iktidarı ele geçiren Hồ Hanedanı'nı kurdu. Bir Lý prensesi de Ho Hanedan üyesiyle evlendi.

Nguyen lordları

Kamboçya Kralı Chey Chettha II, 1618'de Lord Nguyễn Phúc Nguyên'in kızı olan Vietnamlı Nguyễn lordu. Karşılığında kral, Vietnamlılara Prey Nokor bölgesinde Mô Xoài'de (şimdiki Bà Rịa) yerleşimler kurma hakkı verdi - bu bölge halk arasında Sài Gòn olarak adlandırıldı ve daha sonra Ho Chi Minh Kenti haline geldi.

Joseon

Joseon'un Çing tarafından ele geçirilmesinden sonra, Joseon Kore kraliyet prenseslerinden birkaçını Çing Mançu naibi Prens Dorgon'a cariye olarak vermek zorunda kaldı. 1650'de Dorgon, Koreli Prenses Uisun (義順) ile evlendi. Kore kraliyet ailesinin bir yan dalıydı ve Yi Gae-yun'un (李愷胤) kızıydı. Dorgon, Lianshan'da iki Koreli prensesle evlendi.

Ayrıca bakınız

• Malaka Sultanlığı

Kaynakça

Alıntılar

1. ^ ^{a b} Slobodník (2006), s. 268.
2. ^ Di Cosmo (2004), s. 193.
3. ^ ^{a b} (PDF) (Çince). 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2014. 
4. ^ Bulag (2002), s. 83.
5. ^ ^{a b c d e} Cui (2005), ss. 631–688.
6. ^ [1] 29 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., p. 31.
7. ^ Records of the Grand Historian: Han dynasty. Renditions-Columbia University Press. January 1993. ss. 161-. ISBN . 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
8. ^ Monumenta Serica. H. Vetch. 2004. s. 81. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
9. ^ The Great Enterprise: The Manchu Reconstruction of Imperial Order in Seventeenth-century China. University of California Press. 1985. ss. 41-. ISBN . 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
10. ^ The role of women in the Altaic world: Permanent International Altaistic Conference, 44th meeting, Walberberg, 26–31 August 2001. illustrated. Volume 152 of Asiatische Forschungen. Otto Harrassowitz Verlag. 2007. s. 61. ISBN . 9 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Şubat 2012. 
11. ^ Tang China and the collapse of the Uighur Empire: a documentary history. illustrated. Volume 13 of Brill's Inner Asian library. BRILL. 2005. s. 126. ISBN . 9 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Şubat 2012. 
12. ^ 秦漢史 [History of Qin and Han]. Wunan Publishing. 1992. ss. 557-8. ISBN . 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
13. ^ The Sinitic Civilization Book II: A Factual History Through the Lens of Archaeology, Bronzeware, Astronomy, Divination, Calendar and the Annals. abridged. iUniversе. 2018. s. 419. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
14. ^ Eurasian crossroads: a history of Xinjiang. Columbia University Press. 2007. s. 20. ISBN . 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. 
15. ^ The Great Wall: China Against the World, 1000 BC – AD 2000. Grove Press. 2007. s. 73. ISBN . 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. 
16. ^ The Human Record: To 1700. Houghton Mifflin. 1998. s. 165. ISBN . 4 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. 
17. ^ Story of the Silk Road. China Intercontinental Press. 2005. s. 22. ISBN . 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. 
18. ^ Encyclopedia of ancient Asian civilizations. Infobase Publishing. 2004. s. 409. ISBN . 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. 
19. ^ Man and environment, Volume 23, Issue 1. Indian Society for Prehistoric and Quaternary Studies. 1998. s. 6. 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. 
20. ^ The Amazons: Lives and Legends of Warrior Women across the Ancient World. Princeton University Press. 22 Eylül 2014. ss. 422-. ISBN . 8 Ocak 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
21. ^ Uygur Patronage In Dunhuang: Regional Art Centres On The Northern Silk Road In The Tenth and Eleventh Centuries. BRILL. 2005. ss. 23-. ISBN . 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
22. ^ Marriage and Inequality in Chinese Society. University of California Press. 1991. ss. 80-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
23. ^ Divorce and the Divorced Woman in Early Medieval China (First through Sixth Century) (PDF) (A dissertation presented by Qiaomei Tang to The Department of East Asian Languages and Civilizations in partial fulfillment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy in the subject of East Asian Languages and Civilizations tez). Cambridge, Massachusetts: Harvard University. May 2016. ss. 151, 152, 153. 25 Mart 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
24. ^ Lee (2014).
25. ^ Papers on Far Eastern History. Australian National University, Department of Far Eastern History. 1983. s. 86. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
26. ^ Women in Early Medieval China. Rowman & Littlefield. 2018. s. 97. ISBN . 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
27. ^ Women in Imperial China. Rowman & Littlefield. 2016. s. 72. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
28. ^ Campany, Robert Ford; Lu, Yang; Choo, Jessey, (Ed.) (2014). "9. Crime and Punishment The Case of Liu Hui in the Wei Shu". Early Medieval China: A Sourcebook. illustrated. Columbia University Press. ss. 156-165. ISBN .  r eksik |soyadı1= ()
29. ^ Papers on Far Eastern History, Volumes 27–30. Australian National University, Department of Far Eastern History. 1983. ss. 86, 87, 88. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
30. ^ China: Dawn of a Golden Age, 200–750 AD. Metropolitan Museum of Art. 2004. ss. 30-. ISBN . Xiao Baoyin. 
31. ^ Ancient and Early Medieval Chinese Literature (vol.3 & 4): A Reference Guide, Part Three & Four. BRILL. 22 Eylül 2014. ss. 1566-. ISBN . 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
32. ^ China: Dawn of a Golden Age, 200–750 AD. Metropolitan Museum of Art. 2004. ss. 18-. ISBN . sima. 
33. ^ Biographical Dictionary of Chinese Women: Antiquity Through Sui, 1600 B.C.E.-618 C.E. M.E. Sharpe. 2007. ss. 316-. ISBN . 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
34. ^ Gao Huan, as demanded by Yujiulü Anagui as one of the peace terms between Eastern Wei and Rouran, married the Princess Ruru in 545, and had her take the place of Princess Lou as his wife, but never formally divorced Princess Lou. After Gao Huan's death, pursuant to Rouran customs, the Princess Ruru became married to Gao Huan's son Gao Cheng, who also, however, did not formally divorce his wife.
35. ^ Buddhism in Central Asia. Motilal Banarsidass. 1987. ss. 78-. ISBN . 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
36. ^ Hinduism and Buddhism: An Historical Sketch. Psychology Press. 1998. ss. 206-. ISBN . 9 Ocak 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
37. ^ Ethnic Identity in Tang China. University of Pennsylvania Press. 31 Aralık 2011. ss. 119-. ISBN . 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
38. ^ Accounts of Western Nations in the History of the Northern Chou Dynasty [Chou Shu 50. 10b-17b]: Translated and Annotated by Roy Andrew Miller. University of California Press. 1959. ss. 5-. GGKEY:SXHP29BAXQY. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
39. ^ Straddling steppe and town: Tang China's relations with the nomads of inner Asia (640–756). University of Michigan. 1998. s. 57. ISBN . 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
40. ^ Asia Major. Institute of History and Philology of the Academia Sinica. 1998. s. 87. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
41. ^ Emperor Huizong. illustrated, reprint. Harvard University Press. 2014. s. 488. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
42. ^ Emperor Huizong. illustrated, reprint. Harvard University Press. 2014. s. 482. ISBN . 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
43. ^ "Biran 2012, p. 88". 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
44. ^
45. ^ Cha 2005 12 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., p. 51.
46. ^ "Fan and Han: The Origins and Uses of a Conceptual Dichotomy in Mid-Imperial China, ca. 500–1200". Political Strategies of Identity Building in Non-Han Empires in China. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag. 2014. s. 22. 
47. ^ Orient. Maruzen Company. 2004. s. 41. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
48. ^ Orient. Maruzen Company. 2004. s. 41. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
49. ^ Gilded splendor: treasures of China's Liao Empire (907–1125). 5 continents. 1 Eylül 2006. s. 106. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
50. ^ Jiayao An (1987). Early Chinese Glassware. Millennia. s. 12. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
51. ^ http://kt82.zhaoxinpeng.com/view/138019.htm^[][]https://www.academia.edu/4954295/La_Steppe_et_l_Empire_la_formation_de_la_dynastie_Khitan_Liao_ 31 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
52. ^ Eighteen Lectures on Dunhuang. BRILL. 7 Haziran 2013. ss. 44-. ISBN . 6 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
53. ^ Uygur Patronage In Dunhuang: Regional Art Centres On The Northern Silk Road In The Tenth and Eleventh Centuries. BRILL. 2005. ss. 63-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
54. ^ Dunhuang Art: Through the Eyes of Duan Wenjie. Abhinav Publications. 1 Ocak 1994. ss. 189-. ISBN . 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
55. ^ Women and the Making of the Mongol Empire. illustrated. Cambridge University Press. 2018. s. 94. ISBN . 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
56. ^ Meinert, Carmen; Anderl, Christoph, (Ed.) (2018). "Chapter 6 The Journey of Zhao Xian and the Exile of Royal Descendants in the Yuan Dynasty (1271 1358)". Buddhist Encounters and Identities Across East Asia. Leiden, Netherlands: BRILL. s. 213. doi:10.1163/9789004366152_008. ISBN .  r eksik |soyadı1= ()
57. ^ Biographical Dictionary of Chinese Women, Volume II: Tang Through Ming 618 – 1644. Routledge. 2015. s. 5. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
58. ^ Wiles, Sue, (Ed.) (2014). Biographical Dictionary of Chinese Women: Tang Through Ming, 618–1644. M.E. Sharpe. s. 5. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021.  r eksik |soyadı1= ()
59. ^ Imperial China and Its Southern Neighbours. Flipside Digital Content Company Inc. 2016. s. 269. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
60. ^ Imperial China and Its Southern Neighbours. illustrated, reprint. Institute of Southeast Asian Studies. 2015. s. 269. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
61. ^ 泰族起源问题研究. 国际文化出版公司. 1990. ss. 271, 285. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2008. 
62. ^ Mao yi yu lü you: Trade and tours. 1986. s. 19. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2007. 
63. ^ Cina, Volumes 23–25. Istituto italiano per il medio ed estremo oriente. 1991. ss. 157, 159. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Haziran 2011. 
64. ^ Cina, Volumes 15–16. Istituto italiano per il Medio ed Estremo Oriente, Istituto italiano per l'Africa e l'Oriente. Istituto italiano per il medio ed estremo oriente. 1979. s. 295. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Haziran 2011. 
65. ^ Cina, Volumes 15–16. Istituto italiano per il Medio ed Estremo Oriente, Istituto italiano per l'Africa e l'Oriente. Istituto italiano per il medio ed estremo oriente. 1979. s. 295. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Haziran 2011. 
66. ^ "Part III – A Tough Crowd". In the Shadow of the Mongol Empire. Cambridge University Press. ss. 187-270. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
67. ^ Goddess on the Frontier: Religion, Ethnicity, and Gender in Southwest China. Stanford University Press. 2016. s. 212. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
68. ^ Biographical Dictionary of Chinese Women, Volume II: Tang Through Ming 618 – 1644. Routledge. 2015. s. 55. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
69. ^ Wiles, Sue, (Ed.) (2014). Biographical Dictionary of Chinese Women: Tang Through Ming, 618–1644. M.E. Sharpe. s. 55. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021.  r eksik |soyadı1= ()
70. ^ A Selective Guide to Chinese Literature 1900–1949: The Drama. illustrated. Volume 4 of Selected Guide to Chinese Literature 1900-1949, Vol 4. European Science Foundation. BRILL. 1989. s. 126. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
71. ^ Receptions of Greek and Roman Antiquity in East Asia. BRILL. 2019. s. 316. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
72. ^ Goddess on the Frontier: Religion, Ethnicity, and Gender in Southwest China. Stanford University Press. 2016. s. 41. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
73. ^ Imperial China 900-1800. illustrated. Volume 0 of Titolo collana. Harvard University Press. 2003. s. 710. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
74. ^ Imperial China 900–1800. 2, illustrated. Volume 0 of Titolo collana. Harvard University Press. 1999. s. 710. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
75. ^ A Tang Miscellany: An Introduction to Youyang Zazu. Volume 57 of Asian thought and culture. Peter Lang. 2003. ss. 11, 121. ISBN . ISSN 0893-6870. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2008. 
76. ^ The Belt and Road Initiative: Key Concepts. Springer. 2019. s. 81. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
77. ^ The Great Wall. Harvard University Press. 1 Nisan 2011. ss. 102-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
78. ^ The Cambridge History of China. Cambridge University Press. 1978. ss. 326-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
79. ^ The Care-taker Emperor: Aspects of the Imperial Institution in Fifteenth-century China as Reflected in the Political History of the Reign of Chu Chʾi-yü. BRILL. 1986. ss. 24-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
80. ^ History today. 1976. s. 460. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
81. ^ Central Asiatic Journal. O. Harrassowitz. 1983. s. 67. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
82. ^ History of the eastern Mongols during the Ming dynasty from 1368 to 1634, part. I, translation of the Russian text. Chinese Cultural Studies Research Institute, West China Union University. 1947. s. 51. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
83. ^ Chinese in Southern Mongolia During the Sixteenth Century. C.I.C.M. 1959. s. 75. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
84. ^ ^{a b c} Servants of the Dynasty: Palace Women in World History. University of California Pr. 2008. ss. 148-152. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
85. ^ . 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2018. 
86. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Ekim 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. ^[]
87. ^ . 7 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2016. 
88. ^ "第一個投降滿清的明朝將領結局如何？". 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
89. ^ , (Ed.) (1943). "Li Shih-yao". . . 
90. ^ . 20 Temmuz 2019. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
91. ^ The Last Emperors: A Social History of Qing Imperial Institutions. University of California Press. 15 Kasım 1998. ss. 72-. ISBN . 
92. ^ Servants of the Dynasty: Palace Women in World History. University of California Press. 2008. ss. 148-. ISBN . 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
93. ^ Fall of Imperial China. Simon and Schuster. 1 Ocak 1977. ss. 79-. ISBN . 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
94. ^ Marriage and Inequality in Chinese Society. University of California Press. 1991. ss. 179-180. ISBN . 11 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
95. ^ The Great Enterprise: The Manchu Reconstruction of Imperial Order in Seventeenth-century China. University of California Press. 1985. ss. 1017-. ISBN . 19 Haziran 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
96. ^ The Great Enterprise: The Manchu Reconstruction of Imperial Order in Seventeenth-century China. University of California Press. 1985. ss. 1018-. ISBN . 19 Haziran 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
97. ^ Marriage and Inequality in Chinese Society. University of California Press. 1991. ss. 179-. ISBN . 11 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
98. ^ 清朝權臣回憶錄. 遠流出版. 2010. ss. 108-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
99. ^ 世界歷史戰事傳奇. 華志文化. 17 Mayıs 2012. ss. 198-. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
100. ^ . 历史网. 7 Mart 2016. 28 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
101. ^ Eminent Chinese of the Ch'ing Period, 1644–1912 (2 vols). reprint. Global Oriental. 2010. s. 8. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
102. ^ . Lexington Books. 2008. ss. 159-. ISBN . 22 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
103. ^ Encyclopedia of Asian history. Scribner. 1988. s. 190. ISBN . 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
104. ^ A History of the Vietnamese. Cambridge University Press. 9 Mayıs 2013. ss. 166-. ISBN . 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
105. ^ Secondary Cities and Urban Networking in the Indian Ocean Realm, C. 1400-1800. Lexington Books. 2008. ss. 161-. ISBN . 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
106. ^ Mai Thục, Vương miện lưu đày: truyện lịch sử, Nhà xuất bản Văn hóa – thông tin, 2004, p.580; Giáo sư Hoàng Xuân Việt, Nguyễn Minh Tiến hiệu đính, Tìm hiểu lịch sử chữ quốc ngữ, Ho Chi Minh City, Công ty Văn hóa Hương Trang, pp.31–33; Helen Jarvis, Cambodia, Clio Press, 1997, p.xxiii.
107. ^ The Women of Vietnam. Saigon Arts, Culture & Education Institute Forum. Outskirts Press. 29 Ağustos 2008. ISBN . 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
108. ^ Cambodia: report from a stricken land. Arcade Publishing. 1998. s. 23. ISBN . chey chettha II. 
109. ^ . 13 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2010. 
110. ^ Frank W. Thackeray; John E. Findling (31 Mayıs 2012). Events That Formed the Modern World. ABC-CLIO. ss. 200-. ISBN . 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
111. ^ Arthur W. Hummel (1991). Eminent Chinese of the Ch'ing period: 1644-1912. SMC publ. s. 217. ISBN . 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
112. ^ Library of Congress. Orientalia Division (1943). 清代名人傳略: 1644-1912. 經文書局. s. 217. 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
113. ^ FREDERIC WAKEMAN JR. (1985). The Great Enterprise: The Manchu Reconstruction of Imperial Order in Seventeenth-century China. University of California Press. ss. 892-. ISBN . 30 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
114. ^ Raymond Stanley Dawson (1972). Imperial China. Hutchinson. s. 275. ISBN . 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
115. ^ Raymond Stanley Dawson (1976). Imperial China. Penguin. s. 306. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
116. ^ , (Ed.) (1943). "Dorgon". . . 
117. ^ 梨大史苑. 梨大史學會. 1968. s. 105. 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
118. ^ "The annals of the Joseon princesses. – the Gachon Herald". 23 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
119. ^ Son of Heaven. Chinese Literature Press. 1995. s. 217. ISBN . 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 

Bibliyografya

• Bulag, Uradyn Erden (2002). The Mongols at China's Edge: History and the Politics of National Unity. Rowman & Littlefield. ISBN . 18 Mart 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
• Cui, Mingde (2005). 中国古代和亲史 [History of Heqin in Ancient China] (Çince). Pekin: Renmin Chubanshe. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
• Di Cosmo, Nicola (2004). Ancient China and Its Enemies: The Rise of Nomadic Power in East Asian History. Cambridge University Press. ISBN . 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
• Lee Jen-der (2014), "Crime and Punishment: The Case of Liu Hui in the Wei Shu", Swartz, Wendy; Robert Ford Campany; Lu Yang; Jessey Jiun-chyi Choo (Ed.), Early Medieval China: A Sourcebook, New York: Columbia University Press, ss. 156-165, ISBN , 5 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 31 Temmuz 2021 .
• Slobodník, Martin (2006). "The Chinese Princess Wencheng in Tibet: A Cultural Intermediary between Facts and Myth". academia.edu. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Ekim 2014.