Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Son Buzul Maksimum (bilimsel literatürde İngilizce kısaltması olan LGM ile de anılır), buz tabakaları maksimum uzanmış iken 26.500 ve 19000-20000 yılları arasında Dünya'nın iklim tarihinin bir dönemini ifade eder. Bu süre boyunca, geniş buz tabakaları, Kuzey Amerika, Kuzey Avrupa ve Asya'nın büyük kısmını kaplamıştır. Bu buz tabakaları Son Buzul Maksimum'daki gibi kuraklık, çölleşme ve deniz seviyesinde büyük bir düşüşe neden oldu.
Buzul iklimi
Buz tabakasının veya buz kaplı alanların oluşumu soğuk ve kar yağışlı bir dönem gerektirir. Bu yüzden Kuzey Amerika, Avrupa, Güney Asya'daki benzer sıcaklıklara sahip bölgelere rağmen daha yüksek rakımlar buzulsuz kaldı.Avrupa da oluşan geniş yüksek basınç alanları bu farklılığa Avrupa da geniş yüksek basınç alanları üzerinde oluşan buz tabakaları sebep olmuştur.
Dünyanın daha ılık bölgelerin de iklimler daha serindi ve neredeyse her yer de hava daha kuruydu. Güney Avustralya ve Sahel gibi uç, sınır durumlar da Avrupa, Kuzey Amerika’nın buzul bölgelerinde neredeyse aynı derecede olan yağış günümüzdeki orandan %90 oranında azalmıştır.
Daha az etkilenen bölgelerde, yağmur ormanlarında yağmurun kapladığı alanlar büyük ölçüde azaltılmıştır. Özellikle Batı Afrika’da, birkaç sığınma alanları tropikal otlak alanlar tarafından çevriliydi. Amazon yağmur ormanları geniş ova ile iki büyük bloğa bölündü ve muhtemelen Güneydoğu Asya'nın tropikal yağmur ormanları benzer şekilde etkilendiği görülmektedir. Bununla birlikte yaprak döken ormanlar doğu hariç onların yerine genişleyen ve batıda onun uzantısı sığlık alanlar görülmektedir. Sadece Orta Amerika ve Kolombiya bölgesinde tropikal yağmur ormanları ciddi ölçüde sağlam kalmıştır. Bunun nedeni muhtemelen bu bölgelerin yoğun yağış alması.
Dünyanın en geniş çöllerinde. Amerika Birleşik Devletleri'nin batısında istisnalar oldu. Jet streamdeki değişiklikler bu alanlara ağır yağmur getirdi. Çöl ve gölleri oluşmuştur, bunların en bilineni Utah’daki . Ayrıca Afganistan ve İran’da meydana gelen Deşt-e Kavir gölü de buna bir örnektir. Avustralya’da, değişen yarım kıta kumulları Güney Amerika’daki Chaco ve Pampas kumullarına benzer şekilde kurudu. Günümüzde, aynı zamanda orman örtüsünün çoğunu kaybetti. Özellikle doğu Avustralya'da, Brezilya'nın Atlantik Ormanı ve Güney Çin’de orman örtüsünün olmadığı yerlerde kurutucu hava koşulları egemen oldu. Kuzey Çin’de, soğuk iklime rağmen donmayan otlak ve tundra karışımı yerini aldı ve hatta kuzeyde ağaç büyüme sınırı en asgari şekilde gelişmiştir. Günümüzde bu sınır 20 derece daha güneye gelmiştir.
dönemden önceki dönemde; tamamen çorak, verimsiz çöl olan birçok alan bugünkünden daha nemliydi. Özellikle Güney Avustralya'da 40 bin ile 60 bin yıl önceki nemli periyotla örtüşen Amortin istilası olduğuna inanılmaktadır.
Dünyadaki Etkileri
Son buzul döneminde Dünya çok soğuk, kuru, daralan, fırtınalı ve toz yüklü bir atmosfere sahiptir.Atmosferin tozluluğu, buz çekirdekleri önemli bir özelliktir. Son Buzul Döneminde toz seviyesi günümüze göre 20-25 kat daha fazla idi. Atmosferdeki tozu temizlemek için azaltılmış bitki örtüsü güçlü küresel rüzgarlar ve daha az yağış gibi faktörler etkilidir. Deniz seviyesinin düşmesiyle geniş kıyı ovaları meydana çıkmıştır.
Avrupa
Kuzey Avrupa büyük ölçüde buzla kaplıydı. Almanya ve Polonya’yı geçerek güneye inen yerler buz tabakalarının güney sınırını oluşturur. Bu buz kütlesinin kapsayacak şekilde kuzeye genişletilmiş Svalbard ve ve kuzeydoğuya Barents Denizi'ni işgal eder ve ve Novaya Zemlya, yarımadasında biter.Permafrost Avrupa’nın güneyinde Güney Macaristan'da bugünkü Szeged'e kadar ilerlemiştir.İzlanda’nın tamamını kapsayan buz kütlesi Britanya adaları ve hemen hemen İngiltere’nin güneyine kadar inmiştir.
Asya
Tibet yanı sıra Baltistan ve Ladakh modern buz tabakalarıyla kaplıdır. Güneydoğu Asya'da, birçok küçük dağ buzulları oluşmuş ve güneyde Pekin’e kadar Asya permafrost ile kaplıdır. Deniz seviyesinin düşmesiyle çoğu adanın kara ile bağlantısı sağlanmıştır. Endonezya adaları gibi uzak doğuda Borneo ve Bali gibi adalar denilen bir kara olarak Asya kıtasına bağlı idi.Filipin Adaları kalanı ve ile kıtasından ayrılmış tek bir büyük ada oluşurken, Palawan'da Sundaland parçası olarak Asya’ya bağlandı.
Afrika ve Orta Doğu
Afrika ve Orta Doğu'da birçok küçük dağ buzulları oluşmuş ve Sahra, ve diğer kumlu çöller büyük ölçüde genişlemiştir.
Abu Dabi ve Katar arasında deniz dibine olan derinlik 35 metre Basra Körfezi ortalamaları daha da sığ 15 metre civarlarındadır. Umman Körfezi'ne Hürmüz Boğazı yoluyla akan şattülarap (fırat ve dicle birleşmesiyle) binlerce yıl Körfeze temiz su sağlamıştır. Batimetrik verilerden Basra Körfezinde paleo-havza olduğu gözlenmiştir.
Avustralya
Avustralya, Yeni Gine, Tanzanya ve diye adlandırılan tek bir kara kütlesiydi. & Sahulland Doğu Asya kütlesi arasında, İki kıta arasındaki su boşlukların genişliği oldukça küçük idi ve Wallace’a adaları vardı.
Kuzey Amerika
Kuzey Amerika’da Kanada tamamen buz ile kaplı ve kabaca Missouri ve Ohio Nehri'ne kadar genişlemiş ve Manhattan doğuya doğru devam etmiştir.Alp buzulları gelişmiş ve buzullar daha güneyde bulunan Rocky Dağları'nı kaplamıştır. Permofrost güneyde yüksek rakımlar dışında çok bulunmuyordu..
Güney Amerika
Güney yarım küreden patagonya buz tabakası güney Şili’nin tamamını ve Arjantin’in sınır bölgelerinin kapladığı Andes’in batı tarafında, buz tabakası 41 derece güneyde, kuzeydeki kadar deniz seviyesine ulaştı. Patagonyanın batı kıyıları büyük ölçüde buzullaştı fakat bazı yetkililer bazı bitki türleri için buzdan izolenin mümkün olduğunu işaret ettiler. Andes ‘in doğu tarafında buzul loblar Seno Skyriny, Sena Otway, Inutil Bay Beagle boğazının çöküntülerini işgal etti. Macellan boğazında buz tabakaları ’ya kadar ulaştı.
Kaynakça
- ^ Clark, Peter U.; Dyke, Arthur S.; Shakun, Jeremy D.; Carlson, Anders E.; Clark, Jorie; Wohlfarth, Barbara; Mitrovica, Jerry X.; Hostetler, Steven W.; McCabe, A. Marshall (2009). "The Last Glacial Maximum". Science. 325 (5941). ss. 710-4. Bibcode:2009Sci...325..710C. doi:10.1126/science.1172873. (PMID) 19661421.{
- ^ Mithen, Steven (2004). After the Ice: a global human history, 20.000–5.000 BC. Cambridge MA: Harvard University Press. s. 3. ISBN .
- ^ a b Cowen, Robert C. "Dust Plays a Huge Role in Climate Change" Christian Science Monitor 3 April 2008 (http://www.csmonitor.com/Environment/2008/0403/p14s01-sten.html 28 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde .), and Claquin et al., "Radiative Forcing of Climate by Ice-Age Atmospheric Dust", Climate Dynamics (2003) 20: 193–202.(www.rem.sfu.ca/COPElab/Claquinetal2003_CD_glacialdustRF.pdf)
- ^ a b Mithen 2004
- ^ Mangerud, Jan; Jakobsson, Martin; Alexanderson, Helena; Astakhov, Valery; Clarke, Garry K.C; Henriksen, Mona; Hjort, Christian; Krinner, Gerhard; Lunkka, Juha-Pekka; Möller, Per; Murray, Andrew; Nikolskaya, Olga; Saarnisto, Matti; Svendsen, John Inge (2004). "Ice-dammed lakes and rerouting of the drainage of northern Eurasia during the Last Glaciation" (PDF). Quaternary Science Reviews. 23 (11–13). ss. 1313-32. Bibcode:2004QSRv...23.1313M. doi:10.1016/j.quascirev.2003.12.009. 13 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- ^ Sathiamurthy, E.; Voris, H.K. (2006). "Pleistocene Sea Level Maps for the Sunda Shelf". Chicago IL: The Field Museum. 17 Mart 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- ^ . 15 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- ^ Perego UA, Angerhofer N, Pala M; ve diğerleri. (Eylül 2010). "The initial peopling of the Americas: a growing number of founding mitochondrial genomes from Beringia". Genome Res. 20 (9). ss. 1174-9. doi:10.1101/gr.109231.110. (PMC) 2928495 $2. (PMID) 20587512.[]
- ^ "Mauna Kea Hawai`i's Tallest Volcano". USGS. 31 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- ^ Rabassa, Jorge; Coronato, Andrea; Bujalesky, Gustavo; Salemme, Mónica; Roig, Claudio; Meglioli, Andrés; Heusser, Calvin; Gordillo, Sandra; Roig, Fidel; Borromei, Ana; Quattrocchio, Mirta (Haziran 2000). "Quaternary of Tierra del Fuego, Southernmost South America: an updated review". . Cilt 68–71. ss. 217-240. Bibcode:2000QuInt..68..217R. doi:10.1016/S1040-6182(00)00046-X. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
Konuyla ilgili yayınlar
- Developments in Quaternary Science Series
- Gillespie, Alan R.; Porter, Stephen C.; Atwater, Brian F. (2003). The Quaternary Period in the United States. Elsevier. ISBN . 11 Aralık 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- Ehlers, Jürgen; Gibbard, Philip L. (2004). Quaternary Glaciations Extent and Chronology. 1. Europe. Elsevier. ISBN . 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- Ehlers, Jürgen; Gibbard, Philip L. (2004). Quaternary Glaciations: Extent and Chronology. 2. North America. Elsevier. ISBN . 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- Ehlers, Jürgen; Gibbard, Philip L. (2004). Quaternary Glaciations: Extent and Chronology. 3. South America, Asia, Africa, Australia, Antarctica. Elsevier. ISBN . 8 Ocak 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- Šibrava, V.; Bowen, D.Q; Richmond, G.M., (Ed.) (1986). "Quaternary Glaciations in the Northern Hemisphere". Quaternary Science Reviews. Cilt 5. ss. 1-514. Bibcode:1986QSRv....5....1S. doi:10.1016/0277-3791(86)90167-8. 3 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
Dış bağlantılar
- Adams, J.M. (1997). . Atlas of Palaeovegetation: Preliminary land ecosystem maps of the world since the Last Glacial Maximum. Oak Ridge National Laboratory, TN. 28 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- . BRITICE. Department of Geology, University of Sheffield. 2004. 11 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- Dyke, A.S.; Moore, A.; Robertson, L. (2003). . Geological Survey of Canada Open File, 1574. 16 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014. (32 digital maps at 1:7 000 000 scale with accompanying digital chronological database and one poster (two sheets) with full map series.)
- Manley, W.; Kuaffman, D. "Alaska PaleoGlacier Atlas: A Geospatial Compilation of Pleistocene Glacier Extents". INSTAAR. University of Colorado. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
- Paleoclimate Modelling Intercomparison Project (PMIP) PMIP Web Site and28 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Paleoclimate Modelling Intercomparison Project Phase II (PMIP2) PMIP2 Home page18 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde . and PMIP 2 Publications.18 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Osipov, Eduard Y.; Khlystov, Oleg M. . 12 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2014.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Son Buzul Maksimum bilimsel literaturde Ingilizce kisaltmasi olan LGM ile de anilir buz tabakalari maksimum uzanmis iken 26 500 ve 19000 20000 yillari arasinda Dunya nin iklim tarihinin bir donemini ifade eder Bu sure boyunca genis buz tabakalari Kuzey Amerika Kuzey Avrupa ve Asya nin buyuk kismini kaplamistir Bu buz tabakalari Son Buzul Maksimum daki gibi kuraklik collesme ve deniz seviyesinde buyuk bir dususe neden oldu Sicaklik farki projesine gore son buzul maksimum boyunca deniz yuzeyi sicaklik degisimleri ve buzul kapsami haritasiBuzul iklimiSon 40 000 yilin sicaklik verileriSon buzul maksimum sirasinda bitki ortusu ornekleri haritasi Buz tabakasinin veya buz kapli alanlarin olusumu soguk ve kar yagisli bir donem gerektirir Bu yuzden Kuzey Amerika Avrupa Guney Asya daki benzer sicakliklara sahip bolgelere ragmen daha yuksek rakimlar buzulsuz kaldi Avrupa da olusan genis yuksek basinc alanlari bu farkliliga Avrupa da genis yuksek basinc alanlari uzerinde olusan buz tabakalari sebep olmustur Dunyanin daha ilik bolgelerin de iklimler daha serindi ve neredeyse her yer de hava daha kuruydu Guney Avustralya ve Sahel gibi uc sinir durumlar da Avrupa Kuzey Amerika nin buzul bolgelerinde neredeyse ayni derecede olan yagis gunumuzdeki orandan 90 oraninda azalmistir Daha az etkilenen bolgelerde yagmur ormanlarinda yagmurun kapladigi alanlar buyuk olcude azaltilmistir Ozellikle Bati Afrika da birkac siginma alanlari tropikal otlak alanlar tarafindan cevriliydi Amazon yagmur ormanlari genis ova ile iki buyuk bloga bolundu ve muhtemelen Guneydogu Asya nin tropikal yagmur ormanlari benzer sekilde etkilendigi gorulmektedir Bununla birlikte yaprak doken ormanlar dogu haric onlarin yerine genisleyen ve batida onun uzantisi siglik alanlar gorulmektedir Sadece Orta Amerika ve Kolombiya bolgesinde tropikal yagmur ormanlari ciddi olcude saglam kalmistir Bunun nedeni muhtemelen bu bolgelerin yogun yagis almasi Dunyanin en genis collerinde Amerika Birlesik Devletleri nin batisinda istisnalar oldu Jet streamdeki degisiklikler bu alanlara agir yagmur getirdi Col ve golleri olusmustur bunlarin en bilineni Utah daki Ayrica Afganistan ve Iran da meydana gelen Dest e Kavir golu de buna bir ornektir Avustralya da degisen yarim kita kumullari Guney Amerika daki Chaco ve Pampas kumullarina benzer sekilde kurudu Gunumuzde ayni zamanda orman ortusunun cogunu kaybetti Ozellikle dogu Avustralya da Brezilya nin Atlantik Ormani ve Guney Cin de orman ortusunun olmadigi yerlerde kurutucu hava kosullari egemen oldu Kuzey Cin de soguk iklime ragmen donmayan otlak ve tundra karisimi yerini aldi ve hatta kuzeyde agac buyume siniri en asgari sekilde gelismistir Gunumuzde bu sinir 20 derece daha guneye gelmistir donemden onceki donemde tamamen corak verimsiz col olan bircok alan bugunkunden daha nemliydi Ozellikle Guney Avustralya da 40 bin ile 60 bin yil onceki nemli periyotla ortusen Amortin istilasi olduguna inanilmaktadir Dunyadaki EtkileriSon buzul doneminde Dunya cok soguk kuru daralan firtinali ve toz yuklu bir atmosfere sahiptir Atmosferin tozlulugu buz cekirdekleri onemli bir ozelliktir Son Buzul Doneminde toz seviyesi gunumuze gore 20 25 kat daha fazla idi Atmosferdeki tozu temizlemek icin azaltilmis bitki ortusu guclu kuresel ruzgarlar ve daha az yagis gibi faktorler etkilidir Deniz seviyesinin dusmesiyle genis kiyi ovalari meydana cikmistir Avrupa Kuzey Avrupa buyuk olcude buzla kapliydi Almanya ve Polonya yi gecerek guneye inen yerler buz tabakalarinin guney sinirini olusturur Bu buz kutlesinin kapsayacak sekilde kuzeye genisletilmis Svalbard ve ve kuzeydoguya Barents Denizi ni isgal eder ve ve Novaya Zemlya yarimadasinda biter Permafrost Avrupa nin guneyinde Guney Macaristan da bugunku Szeged e kadar ilerlemistir Izlanda nin tamamini kapsayan buz kutlesi Britanya adalari ve hemen hemen Ingiltere nin guneyine kadar inmistir Asya Tibet yani sira Baltistan ve Ladakh modern buz tabakalariyla kaplidir Guneydogu Asya da bircok kucuk dag buzullari olusmus ve guneyde Pekin e kadar Asya permafrost ile kaplidir Deniz seviyesinin dusmesiyle cogu adanin kara ile baglantisi saglanmistir Endonezya adalari gibi uzak doguda Borneo ve Bali gibi adalar denilen bir kara olarak Asya kitasina bagli idi Filipin Adalari kalani ve ile kitasindan ayrilmis tek bir buyuk ada olusurken Palawan da Sundaland parcasi olarak Asya ya baglandi Afrika ve Orta Dogu Afrika ve Orta Dogu da bircok kucuk dag buzullari olusmus ve Sahra ve diger kumlu coller buyuk olcude genislemistir Abu Dabi ve Katar arasinda deniz dibine olan derinlik 35 metre Basra Korfezi ortalamalari daha da sig 15 metre civarlarindadir Umman Korfezi ne Hurmuz Bogazi yoluyla akan sattularap firat ve dicle birlesmesiyle binlerce yil Korfeze temiz su saglamistir Batimetrik verilerden Basra Korfezinde paleo havza oldugu gozlenmistir Avustralya Avustralya Yeni Gine Tanzanya ve diye adlandirilan tek bir kara kutlesiydi amp Sahulland Dogu Asya kutlesi arasinda Iki kita arasindaki su bosluklarin genisligi oldukca kucuk idi ve Wallace a adalari vardi Kuzey Amerika Kuzey Amerika da Kanada tamamen buz ile kapli ve kabaca Missouri ve Ohio Nehri ne kadar genislemis ve Manhattan doguya dogru devam etmistir Alp buzullari gelismis ve buzullar daha guneyde bulunan Rocky Daglari ni kaplamistir Permofrost guneyde yuksek rakimlar disinda cok bulunmuyordu Guney Amerika Guney yarim kureden patagonya buz tabakasi guney Sili nin tamamini ve Arjantin in sinir bolgelerinin kapladigi Andes in bati tarafinda buz tabakasi 41 derece guneyde kuzeydeki kadar deniz seviyesine ulasti Patagonyanin bati kiyilari buyuk olcude buzullasti fakat bazi yetkililer bazi bitki turleri icin buzdan izolenin mumkun oldugunu isaret ettiler Andes in dogu tarafinda buzul loblar Seno Skyriny Sena Otway Inutil Bay Beagle bogazinin cokuntulerini isgal etti Macellan bogazinda buz tabakalari ya kadar ulasti Kaynakca Clark Peter U Dyke Arthur S Shakun Jeremy D Carlson Anders E Clark Jorie Wohlfarth Barbara Mitrovica Jerry X Hostetler Steven W McCabe A Marshall 2009 The Last Glacial Maximum Science 325 5941 ss 710 4 Bibcode 2009Sci 325 710C doi 10 1126 science 1172873 PMID 19661421 Mithen Steven 2004 After the Ice a global human history 20 000 5 000 BC Cambridge MA Harvard University Press s 3 ISBN 0 674 01570 3 a b Cowen Robert C Dust Plays a Huge Role in Climate Change Christian Science Monitor 3 April 2008 http www csmonitor com Environment 2008 0403 p14s01 sten html 28 Eylul 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde and Claquin et al Radiative Forcing of Climate by Ice Age Atmospheric Dust Climate Dynamics 2003 20 193 202 www rem sfu ca COPElab Claquinetal2003 CD glacialdustRF pdf a b Mithen 2004 Mangerud Jan Jakobsson Martin Alexanderson Helena Astakhov Valery Clarke Garry K C Henriksen Mona Hjort Christian Krinner Gerhard Lunkka Juha Pekka Moller Per Murray Andrew Nikolskaya Olga Saarnisto Matti Svendsen John Inge 2004 Ice dammed lakes and rerouting of the drainage of northern Eurasia during the Last Glaciation PDF Quaternary Science Reviews 23 11 13 ss 1313 32 Bibcode 2004QSRv 23 1313M doi 10 1016 j quascirev 2003 12 009 13 Temmuz 2012 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Sathiamurthy E Voris H K 2006 Pleistocene Sea Level Maps for the Sunda Shelf Chicago IL The Field Museum 17 Mart 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link 15 Mart 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Perego UA Angerhofer N Pala M ve digerleri Eylul 2010 The initial peopling of the Americas a growing number of founding mitochondrial genomes from Beringia Genome Res 20 9 ss 1174 9 doi 10 1101 gr 109231 110 PMC 2928495 2 PMID 20587512 KB1 bakim Digerlerinin yanlis kullanimi link KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link olu kirik baglanti Mauna Kea Hawai i s Tallest Volcano USGS 31 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Rabassa Jorge Coronato Andrea Bujalesky Gustavo Salemme Monica Roig Claudio Meglioli Andres Heusser Calvin Gordillo Sandra Roig Fidel Borromei Ana Quattrocchio Mirta Haziran 2000 Quaternary of Tierra del Fuego Southernmost South America an updated review Cilt 68 71 ss 217 240 Bibcode 2000QuInt 68 217R doi 10 1016 S1040 6182 00 00046 X 24 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Konuyla ilgili yayinlarDevelopments in Quaternary Science Series Gillespie Alan R Porter Stephen C Atwater Brian F 2003 The Quaternary Period in the United States Elsevier ISBN 978 0 444 51471 4 11 Aralik 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Ehlers Jurgen Gibbard Philip L 2004 Quaternary Glaciations Extent and Chronology 1 Europe Elsevier ISBN 978 0 444 51462 2 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Ehlers Jurgen Gibbard Philip L 2004 Quaternary Glaciations Extent and Chronology 2 North America Elsevier ISBN 978 0 444 51592 6 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Ehlers Jurgen Gibbard Philip L 2004 Quaternary Glaciations Extent and Chronology 3 South America Asia Africa Australia Antarctica Elsevier ISBN 978 0 444 51593 3 8 Ocak 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Sibrava V Bowen D Q Richmond G M Ed 1986 Quaternary Glaciations in the Northern Hemisphere Quaternary Science Reviews Cilt 5 ss 1 514 Bibcode 1986QSRv 5 1S doi 10 1016 0277 3791 86 90167 8 3 Mayis 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 KB1 bakim Birden fazla ad editor listesi link Dis baglantilarAdams J M 1997 Atlas of Palaeovegetation Preliminary land ecosystem maps of the world since the Last Glacial Maximum Oak Ridge National Laboratory TN 28 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Mayis 2014 BRITICE Department of Geology University of Sheffield 2004 11 Temmuz 2007 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Dyke A S Moore A Robertson L 2003 Geological Survey of Canada Open File 1574 16 Subat 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Mayis 2014 32 digital maps at 1 7 000 000 scale with accompanying digital chronological database and one poster two sheets with full map series Manley W Kuaffman D Alaska PaleoGlacier Atlas A Geospatial Compilation of Pleistocene Glacier Extents INSTAAR University of Colorado 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Mayis 2014 Paleoclimate Modelling Intercomparison Project PMIP PMIP Web Site and28 Eylul 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde Paleoclimate Modelling Intercomparison Project Phase II PMIP2 PMIP2 Home page18 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde and PMIP 2 Publications 18 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde Osipov Eduard Y Khlystov Oleg M 12 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Mayis 2014