Nasıralı İsa

Tarihî İsa, Kristolojik tanımların (Hristiyanlığın Mesih'i) ve İsa'nın diğer Hristiyan anlatımlarının (inançlı Mesih'in) aksine, İsa'nın yaşamının ve öğretilerinin eleştirel tarihsel yöntemlerle yeniden inşasıdır. Ayrıca İsa'nın yaşadığı tarihsel ve kültürel bağlamları da göz önünde bulundurur. Tarihî İsa veya Nasıralı İsa, MÖ 4-7 arasında, muhtemelen Nasıra'da doğmuş; MS 30-31'de Kudüs'te yaşamış bir Yahudi gezgin vaizdi. 28 yılından itibaren Celile ve Yahudiye'de halka vaaz vermeye başladı. Aradan geçen iki ila üç yıl sonra, Roma valisi Pontius Pilatus'un emriyle Roma askerleri tarafından çarmıha gerildi. Yeni Ahit, Hristiyanlık inancının ilk belgesi olarak, İsa hakkında yapılan tarihi araştırmaların en önemli kaynağıdır. İsa, havarilerini topladı ve Yahudilere Tanrı’nın Krallığı’nda krallığını ilan etti, bu nedenle halkını tövbe etmeye çağırdı. Havarileri, ölümünden sonra onu İsa Mesih, Mesih ve Tanrı'nın Oğlu olarak ilan ettiler. Bu olayın sonrasında, yeni bir dünya dini olan Hristiyanlık doğdu. İsa, Hristiyanlığın dışında da önemli hale geldi.

İyi Çoban olarak tasvir edilmiş İsa, yaklaşık 250 yılı civarı Roma'daki Calixtus Yeraltı Mezarlığı'nda bulunan erken dönem Hıristiyan tavan resmi.

İsa'nın varlığı

İsa'nın varlığı bilim insanları tarafından kabul edilir. Ayrıca bilim insanları, İsa'nın tarihselliğini inkâr etme girişimlerini, bilimsel konsensüs tarafından bir yan teori olarak tutarlı bir şekilde reddetmiştir.

Tarihî İsa'nın yeniden inşası, Pavlus'un mektuplarına ve İncillere dayanırken, İncil'e ait olmayan birkaç kaynak da İsa'nın tarihsel varlığına tanıklık eder. 18. yüzyıldan bu yana, tarihî İsa için her biri farklı özelliklere sahip, yeni ve farklı araştırma kriterleri geliştiren üç ayrı bilimsel araştırma gerçekleştirilmiştir.Alimler, İsa'nın inançları ve öğretileri ile İncil öğretilerinin doğruluğu konusunda fikir ayrılığına düşmüşlerdir fakat evrensel bilimsel konsensüs tarafından desteklenen iki olay vardır: İsa'nın vaftiz edilişi ve İsa çarmıha gerilişi. Tarihî İsa bilginleri; İsa'nın Celileli (İbranice: הגליל, romanize: HaGalil; Arapça: الجليل) bir Yahudi olduğunu, mesih ve kıyamet beklentilerinin olduğu zamanlarda yaşadığını iddia ederler. Bazı bilginler, İncillerin apokaliptik beyanlarını ona bağlarken, diğerleri onu Tanrı'nın Oğlu olarak doğası gereği kıyamet değil, ahlaki bir birey olarak tasvir eder. Tarih boyunca bu süreçler kullanılarak inşa edilen İsa portreleri, genellikle birbirinden ve incil kayıtlarında tasvir edilen görüntüden farklı olmuştur. Bu tür portreler arasında kıyamet peygamberi, karizmatik şifacı, kinik filozof, Yahudi Mesih, sosyal değişimin peygamberi ve haham olarak İsa'nın portresi bulunur; ne tek bir portre üzerinde ne de onu inşa etmek için gereken yöntemler üzerinde çok az bilimsel konsensüs vardır, ancak çeşitli portreler arasında örtüşen nitelikler vardır ve bazı niteliklerde farklılık gösteren bilim insanları diğerleri üzerinde anlaşabilirler.

Tarihsel varoluş

Antik çağ bilginleri İsa'nın var olduğu konusunda hemfikirdir. Tarihçi Michael Grant, Yeni Ahit'e geleneksel tarihsel metin eleştirisi standartları uygulanırsa, "İsa'nın varlığını, tarihsel figürler olarak gerçekliği asla sorgulanmayan bir yığın pagan şahsiyetin varlığını reddedemeyeceğimiz kadar reddedemeyiz" iddiasında bulunur. Antik çağda, Hristiyanlığa karşı çıkan yazarların; İsa'nın varlığını sorguladıklarına dair hiçbir belirti yoktur.

Köken

İsim

İsa, Grekçe: Ἰησοῦς tamlayan Ἰησοῦ ("İsa") ile Latinize edilmiş şeklidir. İbranice ve Aramice bir ad olan Yeşua'dır (İbranice: יֵשׁוּעַ, romanize: Yēšū́aʿ; Aramice: ܝܫܘܥ, ‘Yešua). YHVH'nin adı olan Yehova'nın kısa biçiminden ve İbranice jascha fiilinin ("yardım et, kurtar") bir biçiminden oluşur.Matta 1:21'de bu ifade Tanrı kurtuluştur veya Tanrı yardım eder şeklinde yorumlanır.

“	Meryem bir oğul doğuracak. Adını İsa koyacaksın. Çünkü halkını günahlarından O kurtaracak.”	”
— Matta 1:21

Doğum ve ölüm yılı

İsa'nın doğum tarihi, İncillerde veya herhangi bir tarihsel referansta belirtilmez, ancak çoğu ilahiyatçı, MÖ 6-4 yılları arasında doğduğunu varsayar.Yeni Ahit, İsa'nın doğum tarihini belirtmez; yıl ve gün eski Hristiyanlar tarafından bilinmiyordu. Hristiyan yıllık sayımında, İsa'nın iddia edilen doğum yılı yanlış hesaplanmıştı.

Tarihsel kanıtlar kesin bir tarih belirlemeye izin vermeyecek kadar eksiktir, ancak yıl 2 farklı yaklaşımla tahmin edilmektedir:

• Luka ve Matta İncillerindeki doğum kayıtlarında bahsedilen bilinen tarihsel olaylara yapılan referanslar analiz edilerek,
• İsa'nın hizmetinin başladığı tahmininden geriye doğru giderek,
• Astrolojik veya astronomik hizalanma hesaplamaları kullanılarak.

Gün veya mevsim, koyunlarını gözetleyen çobanların tanımı da dahil olmak üzere çeşitli yöntemlerle tahmin edilmiştir.

Matta ve Luka'nın Yeni Ahit İncillerindeki doğum kayıtları, İsa'nın doğumu için bir tarih veya yılın zamanından bahsetmez.Karl Rahner, İncil yazarlarının genellikle tarihsel kronolojilerden ziyade teolojik unsurlara odaklandıklarını belirtir.Josephus, İsa'nın doğum yılını, İmparator Augustus'un Publius Sulpicius Quirinius adı ile Roma dünyasında bir nüfus sayımının yapılması için buyruk çıkardığı "ilk" Roma nüfus sayımına tarihlendirir.

“	O günlerde Sezar Avgustus bütün Roma dünyasında bir nüfus sayımının yapılması için buyruk çıkardı. Bu ilk sayım, Kirinius’un Suriye valiliği zamanında yapıldı. Herkes yazılmak için kendi kentine gitti.	”
— Luka 2.2

Ancak, MS. 6-7'de Suriye ve Yahudiye için Roma valisi oldu. Daha önce böyle bir vergi tahsilatı kanıtlanmamıştır ve Hirodes'in vergi egemenliği nedeniyle olası değildir. Bu nedenle Luka 2.2, çoğunlukla kronolojik bir hata ve İsa'nın ebeveynleri tarafından Beytüllahim'e güvenilir bir yolculuk yapma girişimi olarak yorumlanır. Böylece, İsa muhtemelen MÖ 7 ile 4 arasında doğmuştur.Beytüllahim yıldızı (Matta 2,1.9) ile özdeşleştirilen göksel bir fenomenin astronomik hesaplamalarıyla İsa'nın doğum gününü belirleme girişimleri bilim dışı olarak kabul edilir.

“	İsa’nın Kral Hirodes devrinde Yahudiye’nin Beytlehem Kenti’nde doğmasından sonra bazı yıldızbilimciler doğudan Yeruşalim’e gelip şöyle dediler: “Yahudiler’in Kralı olarak doğan çocuk nerede? Doğuda O’nun yıldızını gördük ve O’na tapınmaya geldik.”	”
— Matta 2:1.9

Havari kaynakları

İsa ve Ferisilerin Anlaşmazlığı, James Tissot, 1890

Doğum yılını tahmin etmeye yönelik başka bir yaklaşım, İsa'nın vaaz vermeye başladığı noktadan geriye doğru gitme yöntemine dayanır, Luka 3:23'te İsa'nın o sırada yaklaşık 30 yaşında olduğu ifadesi geçmektedir.

“	İsa görevine başladığı zaman otuz yaşlarındaydı. Yusuf’un oğlu olduğu sanılıyordu.	”
— Luka 3:23

İsa, Vaftizci Yahya tarafından vaftiz edildikten sonra vaaz vermeye başladı ve Luka'ya göre, Yahya insanları vaftiz etmeye başladı. Bu tarih, MS. yaklaşık 28-29'a denk gelir.

“	Sezar Tiberius’un egemenliğinin on beşinci yılıydı. Yahudiye’de Pontius Pilatus valilik yapıyordu. Celile’yi Hirodes, İtureya ve Trahonitis bölgesini Hirodes’in kardeşi Filipus, Avilini’yi Lisanias yönetiyordu. 2 Hanan ile Kayafa başkâhinlik ediyorlardı. Bu sırada Tanrı çölde bulunan Zekeriya oğlu Yahya’ya seslendi.	”
— Luka 3:1–2

Bundan geriye doğru giderek İsa'nın muhtemelen MÖ 1'den daha geç doğmamış olduğu fikri ortaya atılmıştır.

Diğer bir teori, Herod'a aittir, "29 Aralık MÖ 1 güneş tutulmasının yaygın olarak gözlemlenmesi en muhtemel olanıydı. meydana gelen güneş tutulmasından sonra 29 Aralık MÖ 1 bu kritere çok uyuyordu."

Aile

Markos 6.3'e göre, İsa ilk doğan "Meryem'in oğlu"idi. Yusuf, Markos İncili’nde belirtilmemiştir. Soy ağacında (Matta 1.16; Luka 3.23), İsa'nın baba soyunu "Yusuf'un oğlu" olarak vurgular. Bu aynı zamanda, Luka 2.48'de Mary'nin ve Yuhanna 6.42'de Celileliler'in onu tanımlama şeklidir. İsa, Tevrat'a göre yaşamının sekizinci gününde sünnet edildi ve Yahudi geleneğine göre babasının adını aldı, yani Yusuf'un oğlu İsa (İbranice: יֵשׁוּעַ‎, Tiberyan: yēšūă‘). Ancak, İsa'nın vaftizinden sonra sinoptik inciller Yusuf'tan bahsetmez.

Bruce Chilton, bu bulguyu Matta 1.18'e atıfta bulunarak, İsa'nın, Yusuf'un Meryem ile geçerli evliliğinden önce gebe kaldığı ve Yusuf'un erken öldüğü gerçeğiyle açıklar. Bu nedenle İsa, miras hakkına sahip olmayan gayri meşru bir çocuk İbranice: ממזר‎‎, lit. "mamzer" (Yu. 8:41) olarak anavatanında reddedildi. Yusuf'un zamansız ölümü nedeniyle, hiç kimse onun babalığına yasal olarak tanıklık edemezdi. Bu, İsa'nın bakire doğumu doktrinine karşı "Panthera efsanesi"ne tekabül ediyordu: Origen'e (Contra Celsum) göre, filozof Kelsos 2. yüzyılda İsa'yı ve 4. yüzyılda Talmud'u Panthera adında Romalı bir asker tarafından dünyaya gelen Meryem'in gayri meşru çocuğu olarak tasvir etti. Buna istinaden Gerd Lüdemann, İsa'nın adını Mk 6.3'te annesinin adından ve Nasıra'da bir yabancı olarak rolünü açıklamıştır. Öte yandan birçok Yeni Ahit bilgini, Yusuf'un aslında İsa'nın babası olduğunu ve o sırada bastırılmış olan David hanedanlığının bir kolundan geldiğini varsayıyor.

Giotto di Bondone: Tevrat öğretmenleri arasında İsa (1305?)

Dil, eğitim, meslek

Celileli bir Yahudi olan İsa, her gün Batı Aramice konuşuyordu. Yunanca ifadelerin ve deyimlerin tekrar Aramice'ye çevrilip çevrilemeyeceği, Joachim Jeremias'tan bu yana, İsa'nın olası otantik sözlerini erken Hristiyan yorumundan ayırt etmek için önemli bir kriter olmuştur.

İlk öğrencileri ona "Haham" (Mk 9.5; 11.21; 14.45; Yuhanna 1.38.49; Yuhanna 3.2; 4.31, vb.) veya "Rabbuni" ("efendim": Mk 10:51; Yuhanna 20:16) adını verdiler. Bu Aramice'de "öğretmen" (Yunanca: διδάσκαλος) anlamına geliyordu ve İsa'ya, kendilerini Mozaik emirlerinin yorumcuları olarak da tanımlayan Ferisilerle aynı rütbeyi verdi (Mt 13.52; 23.2.7 f.). Pinchas Lapide, İsa'nın Tevrat'ı yorumlaması ile zamanın hahamları arasındaki güçlü benzerliklerden onun bir Tevrat okuluna gitmiş olması gerektiği sonucunu çıkarır.

İsa'nın inşaat işçiliği konusundaki bilgisi, Lk 6.47-49 ve Mk 12.10 benzetmelerinde gösterilir. İfadelerinin birçok metaforuna göre (örneğin, Luka 5: 1-7; Yuhanna 21: 4-6) bir çoban, çiftçi veya balıkçı da olabilirdi.

“	Öbür teknedeki ortaklarına işaret ederek gelip yardım etmelerini istediler. Onlar da geldiler ve her iki tekneyi balıkla doldurdular; tekneler neredeyse batıyordu	”
— Luka 5: 1-7

Nasıra

İsa ve Nasıra

Luka İncili'ne göre Nasıra, Yusuf ve Meryem'in evi, baş melek Cebrâil'in Meryem'e İsa'yı doğuracağını bildirdiği yerdi.Matta İncili'ne göre Yusuf ve Meryem, Beytüllahim'deki evlerinden Mısır'a kaçtıktan sonra bebekleriyle birlikte Nasıra'ya taşınırlar. İsa'nın doğumuna ilişkin bu iki tanım arasındaki fark ve olası çelişki, "sinoptik problem"in bir parçasıdır. Nasıra, İsa'nın büyüdüğü ve doğumundan bir süre sonra büyüdüğü yer gibi görünür. Ancak, bazı modern bilim insanları Nasıra'nın aynı zamanda İsa'nın doğum yeri olduğunu iddia eder.

Kaynaklar

1. yüzyılda Yahudiye eyaleti.

Tarihî İsa öğretileri aşağıdaki sınırlamalara bağlıdır:

• İsa için hiçbir fiziksel veya arkeolojik kanıt yoktur.
• Tarihî İsa'nın kaynakları, esas olarak İnciller ve havarilerin mektupları gibi Hristiyan yazılarıdır.
• İsa'dan bahseden mevcut tüm kaynaklar, ölümünden sonra yazılmıştır.

Yeni Ahit, Hristiyanlık için kanonik hale gelen kaynakları temsil eder ve MS. ilk yüzyıllarda İsa ile ilgili çok çeşitli yazılara örnek olan birçok apokriphal metinler vardır.

Bu kaynakların gerçekliği ve güvenilirliği birçok bilim insanı tarafından sorgulanmıştır ve İncillerde bahsedilen birkaç olay evrensel olarak kabul edilmiştir.

Yeni Ahit kaynakları

Sinoptik İnciller

Luka İncili'nin açılışını içeren bir 11. yüzyıl Bizans el yazması.

Sinoptik İnciller, İsa ve onun kurduğu dini hareket hakkındaki tarihsel bilgilerin birincil kaynaklarıdır. Bu dini İnciller -Matta İncili, Markos İncili ve Luka İncili- Aramice konuşan ve tzitzit giyen İsa adında bir Yahudi'nin yaşamını, hizmetini, çarmıha gerilmesini ve dirilişini anlatır. Metinlerin kökenine ilişkin farklı hipotezler vardır, Yeni Ahit'in İncilleri, Yunanca konuşan topluluklar için Yunanca yazılmıştır daha sonra Süryanice, Latince ve Kıpti diline çevrilmiştir.

Dördüncü İncil olan Yuhanna İncili, Sinoptik İncillerden büyük ölçüde farklıdır. Yuhanna incili, İsa'nın başkalaşımı ve diğer önemli noktalar da olmak üzere sinoptik incillerde bulunan konuların büyük kısmını işlememiştir.

Havarilerin İşleri kitabı görünüşte Luka İncili ile aynı yazar tarafından yazıldığı için, tarihçiler genellikle İncillerin güvenilirliğini incelerken Havarilerin İşleri'nin tarihsel güvenilirliğini de incelerler.

Pavlus'un mektupları

Pavlus'un on dört mektubundan sadece yedisi bilimsel konsensüs tarafından gerçek olarak kabul edilir; bunlar, MS 50 ile 60 arasına (yani, İsa'nın ölümü için genel olarak kabul edilen zaman diliminden yaklaşık yirmi ila otuz yıl sonra) tarihlenmektedir. Günümüze ulaşan Hristiyan metinleri içinde İsa hakkında bilgi içeren en eski metinlerdir.

Havari Pavlus, İsa hakkında nispeten az biyografik bilgi vermesine ve İsa'yı şahsen hiç tanımadığını belirtmesine rağmen, İsa'yı gerçek bir insan ve Yahudi olarak gördüğünü açıkça belirtmektedir. Ayrıca, İsa'nın kardeşi Yakup ile tanıştığını iddia eder.

İncil dışı kaynaklar

İncil kaynaklarına ek olarak, İsa'nın varlığına dair tarihsel analizlerde kullanılan Hristiyanlık dışı kaynaklarda da İsa'dan bahsedilmektedir.

Thallus

İncil uzmanı , Yeni Ahit dışında İsa'dan en erken bahseden kişinin MS 55 civarında Tallus adlı bir tarihçi olduğunu söyler. Antik edebiyatın büyük çoğunluğu gibi Thallos'un tarihi de kaybolmuştur, ancak Hristiyan bir yazar olan Sextus Julius Africanus (MS. y. 160 - 240) tarafından History of the World (y. 220) adlı eserinde alıntılanmadan önce kaybolmamıştır. Bu kitap da aynı şekilde kaybolmuştur, ancak Thallos'tan yaptığı alıntılardan biri Bizanslı tarihçi George Syncellus tarafından Chronicle'ında (y. 800) ele alınmadan önce değil.Bu ya da İsa'nın yaşamı ya da ölümünün bazı yönlerinden bahseden diğer kayıp kaynaklar, kısmi kaynaklar ve şüpheli kaynaklar hakkında kesin bir yargıya varmanın hiçbir yolu yoktur, ancak kanıtları değerlendirirken, bunların var olduğunu belirtmek uygundur.

Josephus ve Tacitus

Yahudi tarihçi Josephus'un yazılarında iki, Romalı tarihçi Tacitus'un yazılarında ise bir bölüm vardır ve bunlar genellikle iyi kanıtlar olarak kabul edilir.

Josephus'un MS. 93-94 yıllarında yazdığı Yahudilerin Eski Eserleri adlı eserinin 18. ve 20. kitaplarında İncil'deki İsa'ya iki atıf bulunmaktadır. Genel akademik görüş, Testimonium Flavianum olarak bilinen daha uzun pasajın büyük olasılıkla bütünüyle otantik olmadığı yönünde olsa da, başlangıçta otantik bir çekirdekten oluştuğu ve daha sonra Hristiyan müdahalesine maruz kaldığı konusunda genel olarak hemfikirdir. Josephus'taki diğer sözle ilgili olarak, Josephus uzmanı , Josephus'un Antiquities 20, 9, 1'de İsa'ya yaptığı atfın ("Mesih olarak adlandırılan İsa'nın kardeşi, Yakup'tu") "gerçekliğinden çok az kişinin şüphe duyduğunu" belirtmiştir. Pavlus, İsa'nın kardeşi Yakup'la tanışmayı ve etkileşimde bulunmayı referans alıyor ve farklı kaynaklar arasındaki bu anlaşma Josephus'un ifadesini desteklediğinden, ifade sadece az sayıda bilgin tarafından tartışılıyor.

Romalı tarihçi Tacitus, Annals'ta (kitap MS. 116 civarı yazılmıştır), 15. bölüm 44'te Christus'a ve Pontius Pilatus tarafından idamına atıfta bulunmuştur. Robert E. Van Voorst, Tacitus'un Hristiyanlar hakkındaki yorumlarının en olumsuz tonunun pasajı aşırı derecede zorlaştırdığını belirtir. Bir Hristiyan katip tarafından uydurulmuş olması pek olası değildir ve Tacitus kaynağı yaygın olarak İsa'nın çarmıha gerilmesinin bağımsız bir teyidi olarak kabul edilmektedir.

Talmud

Hristiyan âleminin dışındaki diğer hususlar arasında Talmud'da İsa'dan bahsedilmesi muhtemeldir. Talmud, metinleri MS. 200 ila 500 yılları arasında bir araya toplanmış olan İsrail'in ceza davalarının yürütülmesinden ayrıntılı olarak bahseder. Johann Maier ve Bart Ehrman, bu materyalin çok fazla kullanım için çok geç olduğunu savunurlar. Ehrman, "İsa'dan, Talmud'un en eski bölümünde, Mişna'da asla bahsedilmez, yalnızca Gemara'nın sonraki yorumlarında görünür" diye açıklamıştır.^:67–69 İsa'dan ismiyle bahsedilmiyor, ancak bakire doğumuna, Romalı bir asker "Panthera"nın gayri meşru oğluna atıfta bulunan ince bir saldırı var (Ehrman, "Yunanca'da bakire kelimesi parthenos'tur" der). İsa'ya bir gönderme vardır, İsa'nın mucizeleri "kara büyü" olarak Mısır'da yaşarken öğretilmiştir. Ehrman, birkaç çağdaş bilim insanının bunu tarihsel olarak ele aldığını yazmıştır.^:67

Mara bar Serapion

İsa'ya olumlu atıfta bulunan tek bir klasik yazar vardır ve o da Roma hapishanesinden Serapion adlı oğluna mektup yazan, Süryani bir stoacı olan 'dur. "Yahudilerin bilge kralı"nın idamından söz eder ve ölümünü Sokrates'in Atinalıların elindeki ölümüyle karşılaştırır. 'Bilge kralın' ölümünü Yahudilerin krallıklarından sürülmelerine bağlar. Ayrıca 'bilge kral'ın, "koyduğu yeni kanunlar" sayesinde yaşamaya devam ettiğini de belirtir:

“Atinalılar Sokrat’ı ölüme göndermekle ne kazandılar? İşledikleri suçun cezası olarak kıtlık ve salgın hastalıklar meydana geldi. Samoslular Pisagor’u yakmakla ne kazandılar? Bir anda memleketleri kum altında kalıverdi. Yahudiler bilge krallarını idam etmekle ne kazandılar? Tam bundan sonra krallıkları yok edildi. Tanrı bu üç bilge adamın öcünü alarak adaleti sağladı: Atinalılar açlıktan öldüler, Samoslular denizin suları altında kal- dılar ve Yahudiler ise yıkıma uğrayıp dağıldılar ve sürgünde yaşıyorlar. Fakat Sokrat ile iyilikleri ölmedi; Platon’un öğretilerinde yaşamaya devam etti. Pisagor ile iyilikleri ölmedi; Hera heykelinde yaşamaya devam etti. Bilge kral da iyilikleriyle ölmedi; verdiği öğretişlerinde yaşamaya devam etti.” Mektubun tarihlendirilmesi tartışmalıdır, ancak muhtemelen MS. 73'ten kısa bir süre sonradır.

Robert Van Voorst gibi bilginler, "Yahudilerin Kralı"nın idamının İsa'nın ölümüyle ilgili olduğuna dair çok az şüphe duyarlar. Craig A. Evans gibi diğerleri, belirsiz tarih ve atıflardaki belirsizliği göz önüne aldıkları için mektuba daha az değer verir.

Eleştirel-tarihsel araştırma

Tarihsel-eleştirel yöntem veya daha yüksek eleştiri olarak da bilinen tarihsel eleştiri, "metnin arkasındaki dünyayı" anlamak için eski metinlerin kökenlerini araştıran bir eleştiri dalıdır. Tarihsel eleştirinin birincil amacı, metnin ilkel veya özgün anlamını özgün tarihsel bağlamında ve gerçek anlamda keşfetmektir. Tarihsel eleştiri 17. yüzyılda başladı 19. ve 20. yüzyıllarda popülerlik kazandı.

İncillerin tarihsel güvenilirliği

İncillerin tarihsel güvenilirliği, dört Yeni Ahit müjdesinin güvenilirliğini ve tarihi karakterini tarihsel belgeler olarak ifade eder. Dört kanonik incilde çok az şey tarihsel olarak güvenilir olarak kabul edilir.

Tarihçiler, otantik, güvenilir bilgileri olası icatlardan, abartılardan ve değişikliklerden ayırarak İncilleri eleştirel analizlere tabi tutulurlar. Yeni Ahit'te harflerden (yaklaşık 140 bin) daha fazla metin varyantı (200-400 bin) olduğu için, bilim insanları hangi İncil varyantlarının teorik olarak 'orijinal' olarak alınabileceğini belirlemek amacıyla metin eleştirisini kullanırlar. Bu soruyu cevaplamak için bilim insanlarının İncilleri kimin yazdığını, ne zaman yazdıklarını, bunları yazmadaki amaçlarının ne olduğunu, yazarların hangi kaynakları kullandığını, bu kaynakların ne kadar güvenilir olduğunu ve kaynakların zaman içinde İncil'den ne kadar uzak olduğunu sormaları gerekir. Akademisyenler, örneğin bir belgenin İbranice Tanah'tan yanlış alıntılar yapıp yapmadığını, coğrafya hakkında yanlış iddialarda bulunup bulunmadığını, yazarın gizli bilgilere sahip olup olmadığını veya yazarın gizli bilgilere sahip olup olmadığını görmek için belgelerin dahili kanıtlarını da inceleyebilir diyerek bir kehanet öne sürdü.

Son olarak, alimler, ilk kilise liderlerinin ifadeleri de dahil olmak üzere dış kaynaklara, kiliseyi eleştirme olasılığı daha yüksek olan başta Yahudi ve Greko-Romen tarihçiler olmak üzere kilise dışındaki yazarlara ve arkeolojik kanıtlara yönelmektedirler.

Tarihî İsa arayışı

Hermann Samuel Reimarus (1694-1768) tarihsel İsa'yı inceledi.

18. yüzyıldan bu yana, tarihî İsa için her biri farklı özelliklere sahip ve her belirli aşamada sıklıkla geliştirilen farklı araştırma kriterlerine dayanan üç bilimsel arayış gerçekleşti. Bu arayışlar, Kutsal Kitap anlatılarını incelemek için tarihsel-eleştirel yönteme güvenmeleri nedeniyle aydınlanma öncesi yaklaşımlardan ayırt edilir. İncil kaynaklarının metinsel analizi yüzyıllardır gerçekleşirken, bu arayışlar, sonuçlarının tarihsel geçerliliğini belirleme girişiminde yeni yöntemler ve belirli teknikler getirmiştir.

İlk görev

İsa'nın "otantik" bir tarihsel resmini yeniden oluşturmaya yönelik bilimsel çaba, on sekizinci yüzyılın sonlarında aydınlanma şüpheciliğinin bir sonucuydu. İncil bilgini Gerd Theissen bu çabayı, "İsa'nın tarihsel olarak gerçek bir yaşamını sunmakla ilgiliydi, teolojik olarak Mesih bilimine karşı kritik bir güç olarak işlev görürdü." diye açıklıyor. Tarihî İsa'yı teolojik İsa'dan bu şekilde ayıran ilk bilgin, filozof, yazar, klasikçi, ibranice uzmanı ve aydınlanma özgür düşünürü Hermann Samuel Reimarus'tur (1694-1768). Reimarus'un yazılarının kopyaları, Lessing'in kütüphaneci olduğu Wolfenbüttel'deki kütüphanede G. E. Lessing (1729-1781) tarafından keşfedildi. Reimarus, çalışmalarının ölümünden sonra yayınlanması için izin vermişti ve Lessing onları 1774 ile 1778 arasında Die Fragmente eines unbekannten Autors (Bilinmeyen Bir Yazarın Parçaları) adıyla yayınladı. Zamanla, Lessing'in çalıştığı kütüphane nedeniyle Wolfenbüttel Parçaları olarak bilinmeye başladılar. İsa'nın öğrettikleriyle Yeni Ahit'te nasıl tasvir edildiği arasında Reimarus Karıştırma yapılmıştır. Reimarus'a göre İsa, siyasi değişim yaratmada başarısız olan ve idam edilen siyasi bir Mesih'ti. Müritleri daha sonra cesedi çaldı ve kişisel kazanç için diriliş hikâyesini icat etti.^:46–48 Reimarus'un tartışmalı çalışması, 1779'da "tarihsel-eleştirel araştırmanın babası" Johann Semler'den Beantwortung der Fragmente eines Ungenannten (Bilinmeyen Parçalara Yanıt) adıyla bir yanıt aldı. Semler, Reimarus'un argümanlarını reddetti, ancak bunun pek bir önemi yoktu. Reimarus'un yazıları, eleştirinin ilahiyat ve inançtan bağımsız olarak var olabileceğini açıkça belirterek ve bu mezhepsel olmayan görüş içinde tarihî İsa çalışmaları kurarak kalıcı değişiklikler yapmıştı.^:48

Albert Schweitzer, Tarihsel İsa için arayış ifadesini icat etti.

Homer W. Smith'e göre, Lessing ve diğerlerinin çalışmaları Protestan ilahiyatçı David Strauss'un Das Leben Jesu adlı eserinde ('İsa'nın Hayatı', 1835), Strauss'un İsa'nın var olduğu sonucuna vardığı, ancak tanrılığının "Eski Ahit modellerinin ve Daniel'de bulunan mesih fikrinin etkisiyle ilk Hristiyanlar tarafından üzerinde çalışılan ve ideal bir forma dönüştürülen tarihi bir çekirdeğin" sonucudur.

İkinci görev

İkinci arayış 1953'te başladı ve bir dizi yeni teknik tanıttı, ancak 1970'lerde kayboldu.

1980'lerde bir dizi bilim insanı, son araştırma yaklaşımlarıyla karakterize edilen üçüncü bir araştırmayı başlatarak yavaş yavaş yeni araştırma fikirleri sunmaya başladı. Üçüncü arayışın modern yönlerinden biri arkeolojinin rolü olmuştur; James Charlesworth, modern bilim insanlarının artık İsa döneminde Celile ve Yahudiye'deki yaşamın doğasını açıklayan arkeolojik keşifleri kullanmak istediklerini belirtiyor. Üçüncü arayışın bir diğer özelliği, araştırmalarının disiplinler arası ve küresel doğası olmuştur. İlk iki görev çoğunlukla Avrupalı Protestan teologlar tarafından yürütülürken, üçüncü arayışın modern bir yönü, dünya çapında birden fazla disiplinden bilgin akışıdır. Daha yakın zamanlarda, tarihçiler dikkatlerini İsa'nın yaşadığı dönemle ilgili tarihsel yazılara veya ailesiyle ilgili kanıtlara odakladılar.

Üçüncü görev

1980'lerde bir dizi bilim insanı, en son araştırma yaklaşımlarıyla karakterize edilen üçüncü bir araştırmayı başlatarak yavaş yavaş yeni araştırma fikirleri sunmaya başladı. Üçüncü arayışın modern yönlerinden biri arkeolojinin rolü olmuştur; James Charlesworth, modern bilim insanlarının artık İsa döneminde Celile ve Yahudiye'deki yaşamın doğasını açıklayan arkeolojik keşifleri kullanmak istediklerini belirtir. Üçüncü arayışın bir diğer özelliği, araştırmalarının disiplinler arası ve küresel doğası olmuştur. İlk iki görev çoğunlukla Avrupalı Protestan ilahiyatçılar tarafından yürütülürken, üçüncü arayışın modern bir yönü, dünya çapında birden fazla disiplinden bilim insanı akışıdır. Daha yakın zamanlarda, tarihçiler dikkatlerini İsa'nın yaşadığı dönemle ilgili tarihsel yazılara veya ailesiyle ilgili kanıtlara odakladılar.

Özgünlüğün ölümü

1900'lerin sonlarından bu yana, özgünlük kriterlerinin kullanışlılığı konusunda endişeler artar. Le Donne'a göre, bu tür kriterlerin kullanımı bir tür "pozitivist tarih görüşü"dür. Chris Keith'e göre, tarihsel bir İsa "nihayetinde elde edilemez, ancak ilk Hristiyanların yorumlarına dayanarak ve ilk Hristiyanların İsa'yı nasıl ve neden farklı şekillerde görmeye geldiklerine dair daha geniş bir muhasebe sürecinin parçası olarak varsayılabilir. Keith'e göre, "bu iki model metodolojik ve epistemolojik olarak uyumsuzdur", ilk modelin yöntemlerini ve amacını sorgular.

Yöntemler

Metinsel, kaynak ve biçim eleştirisi

1778'de başlayan ilk arayış neredeyse tamamen Kitâb-ı Mukaddes'in eleştirisine dayanıyordu. Orijinal olarak, 1919'da biçim eleştirisi ve 1948'de redaksiyon eleştirisi ile desteklenen metinsel ve kaynak eleştirisi biçimini aldı. Biçim eleştirisi, sözlü dönemde İncil'deki malzemenin tarihini, kendi içinde yazılmadan önce izleme girişimi olarak başladı. mevcut biçimidir ve metin eleştirisinin bittiği yerden başlamak olarak görülebilir. Biçim eleştirisi, İncil yazarlarını yazar değil, editör olarak görür. Redaksiyon eleştirisi, kaynak eleştirisinin ve biçim eleştirisinin çocuğu olarak görülebilir. İncil yazarlarını yazarlar ve ilk teologlar olarak görür ve redaktör(ler)in kendi bakış açılarını ifade etmek için anlatıyı nasıl şekillendirdiğini anlamaya çalışır.

Özgünlük kriterleri

Biçim eleştirisi İncillerin tarihsel güvenilirliğini sorguladığında, bilim insanları başka kriterler aramaya başladılar. Kaynak eleştirisi gibi diğer çalışma alanlarından alındığında, "özgünlük kriterleri" yavaş yavaş ortaya çıktı ve İsa'nın yaşamı araştırması ile ilişkili ayrı bir metodoloji dalı haline geldi. Kriterler, bazı olay veya kişilerin tarihsel olma olasılığının az veya çok olup olmadığını belirlemek için kullanılan çeşitli kurallardır. Bu kriterler, özel olarak olmasa da, öncelikle İsa'nın sözlerini ve eylemlerini değerlendirmek için kullanılır.

İncillerin tarihsel güvenilirliğine ilişkin biçim eleştirisi tarafından yirminci yüzyılın ortalarında üretilen şüphecilik göz önüne alındığında, tarihî İsa araştırmalarındaki yük, İsa'nın gerçek bir yaşamını tanımlamaya çalışmaktan, özgünlüğünü kanıtlamaya çalışmak olarak değişti. Bu çerçevede geliştirilen ölçütler, bu nedenle, özgünlük için değil, yalnızca özgünlük için argümanlar sağlayan araçlardır. 1901'de, özgünlük kriterlerinin uygulanması bir farklılıkla başladı. Genellikle önceden belirlenmiş bir hedefle eşit olmayan bir şekilde uygulandı. Yirminci yüzyılın başlarında, F.C. Burkitt ve B.H. Streeter, birden fazla tasdik için temel oluşturdu. İkinci Görev, utanç kriterini getirdi. 1950'lere gelindiğinde, tutarlılık da dahil edildi. 1987 yılına gelindiğinde, D. Polkow, "tarihsel akla yatkınlık" kriteri de dahil olmak üzere, bilim insanları tarafından tarihsel gerçekliği test etmek için kullanılan 25 ayrı kriteri listeledi.

İsa hakkında uzlaşılmış bilgi

Caesarea Maritima'dan Pilatus taşı, şimdi İsrail Müzesi'nde

İncil anlatılarında bahsedilen İsa'nın hayatının ayrıntıları ve öğretilerinin anlamı konusunda alimler arasında yaygın bir anlaşmazlık vardır. Alimler, İsa'nın İncil anlatımlarında açıklanan belirli bölümlerin tarihselliği konusunda farklılık gösterirler. Modern alimler İsa'nın vaftizini ve çarmıha gerilişini tarihsel gerçekler olarak kabul eder.

Vaftiz

Vaftizci Yahya'nın İsa ile aynı zaman dilimi içinde varlığı ve sonunda Hirodes Antipa tarafından idam edilmesi, 1. yüzyıl tarihçisi Josephus tarafından onaylanmıştır ve modern alimlerin büyük çoğunluğu, Josephus'un Vaftizci Yahya'nın faaliyetlerine ilişkin açıklamalarını gerçek olarak görmektedir. İsa'nın Vaftizi'nin Yahya tarafından tarihi olması lehine olan argümanlardan biri, utanç kriteridir, yani erken Hristiyan Kilisesi'nin asla icat etmek istemeyeceği bir hikâyedir. Vaftizin tarihselliği lehine kullanılan bir başka argüman, genellikle birden çok tasdik kriteri olarak adlandırılan birden fazla hesabın buna atıfta bulunmasıdır. Teknik olarak, birden çok tasdik özgünlüğü garanti etmez, yalnızca eskiliği belirler. Bununla birlikte, çoğu alim için, utanç kriteri ile birlikte, tarihsel bir olay olarak, İsa'nın Yahya tarafından vaftizine inanılırlık kazandırmaktadır.

Çarmıha germe

John P. Meier, İsa'nın çarmıha gerilmesini tarihi bir gerçek olarak görmekte ve utanç kriterine dayanarak Hristiyanların liderlerinin acılı ölümünü icat etmeyeceklerini belirtmektedir. Meier, bir dizi başka kriterin -çoklu tasdik kriteri (yani, birden fazla kaynak tarafından teyit), tutarlılık kriteri (yani, diğer tarihsel unsurlara uyması) ve reddetme kriteri (yani, eski kaynaklar tarafından tartışılmaz)- İsa'nın çarmıha gerilmesinin tarihi bir olay olarak kabul edilmesine yardımcı olduğunu bildirmiştir. Eddy ve Boyd, Josephus ve Tacitus'taki sözlere atıfta bulunarak, İsa'nın çarmıha gerilmesi olayının Hristiyanlık dini dışında da doğrulandığının artık kesin olarak tespit edildiğini belirtiyorlar.

Bart Ehrman, John Dominic Crossan ve James Dunn'ın yaptığı gibi, tarihî İsa'nın üçüncü arayışındaki çoğu bilgin, çarmıha gerilmeyi tartışılmaz buluyor. Bilim adamları çarmıha gerilmenin tarihselliği konusunda hemfikir olsalar da, bunun nedeni ve bağlamı konusunda farklılık gösterirler, ör. hem E. P. Sanders hem de Paula Fredriksen, çarmıha gerilmenin tarihselliğini desteklemekte, ancak İsa'nın kendi çarmıha gerilmesini önceden bildirmediğini ve çarmıha gerilmeyle ilgili öngörüsünün bir Hristiyan hikâyesi olduğunu iddia etmektedir. Géza Vermes de çarmıha gerilmeyi tarihi bir olay olarak görüyor, ancak bunun İsa'nın Roma otoritesine meydan okumasından kaynaklandığına inanıyor. Öte yandan Maurice Casey ve John P. Meier, İsa'nın kendi ölümünü önceden bildirdiğini ve bunun aslında takipçilerinin O'nun Dirilişi'ne olan inancını güçlendirdiğini belirtmektedirler.

Diğer olası tarihsel unsurlar

Vaftiz ve çarmıha gerilmenin iki tarihsel unsuruna ek olarak, alimler İsa'nın yaşamının çeşitli yönlerine değişen kesinlik seviyeleri atfetmektedir, ancak bu öğeler üzerinde alimler arasında evrensel bir anlaşma yoktur.

• İsa havarilerini çağırdı: John P. Meier, havarilerin çağrılmasını İsa hakkında mevcut bilgilerin doğal bir sonucu olarak görüyor. N. T. Wright, on iki havari olduğunu kabul eder, ancak isim listesinin kesin olarak belirlenemeyeceğini savunur. John Dominic Crossan, İsa'nın havarileri çağırmadığını ve "herkese açık" eşitlikçi bir yaklaşıma sahip olduğunu, hiyerarşiyi dayatmadığını ve herkese eşit şartlarda vaaz verdiğini belirterek buna katılmaz.

Tarihî İsa'nın Portreleri

İsa'nın öğretilerini tüm uluslara yayma vazifesini havarilerine verirken.

Tarihî İsa'nın üçüncü arayışında yer alan bilginler, İsa için çeşitli portreler ve profiller inşa ettiler. Bununla birlikte, portreler veya onları oluştururken kullanılan yöntemler konusunda çok az bilimsel anlaşma vardır. Tarihî İsa arayışında inşa edilen İsa portreleri, çoğu zaman birbirinden ve İncil anlatımlarında tasvir edilen görüntüden farklılık göstermiştir. Bu portreler arasında kıyamet peygamberi, karizmatik şifacı, kinik filozof, Yahudi Mesih ve sosyal değişimin peygamberi olarak İsa'nın portresi yer almaktadır, ancak tek bir portre veya onu inşa etmek için gereken yöntemler üzerinde çok az bilimsel anlaşma vardır. Bununla birlikte, çeşitli portreler arasında örtüşen nitelikler vardır ve bazı nitelikler üzerinde farklılaşan bilim insanları, diğerleri üzerinde hemfikir olabilir.

"Üçüncü arayışı" temsil eden çağdaş bilim, İsa'yı sıkı bir şekilde Yahudi geleneğine yerleştirir. İsa, kurtuluşa, sonsuz yaşama ve Tanrı'nın Krallığına giden yol olduğunu öğreten Yahudi bir vaizdi. "Üçüncü arayış"taki tarihsel ayrıntıları ayırt etmek için kullanılan birincil ölçüt, İsa'nın Yahudi bağlamına ve Hristiyanlık üzerindeki etkisine göre akla yatkınlıktır. "Üçüncü arayışın" çağdaş bilim insanları arasında E. P. Sanders, Géza Vermes, Gerd Theissen, Christoph Burchard ve John Dominic Crossan bulunmaktadır. Schweitzerci görüşün aksine, Burton Mack gibi bazı Kuzey Amerikalı bilim insanları, kıyamet vaizinden çok Kinik bir bilge olan eskatolojik olmayan bir İsa'yı savunurlar.

Marcus Borg

Genel görüşler

Bilginler arasında neyin İsa için uygun bir portre oluşturduğuna ilişkin önemli farklılıklara rağmen, bir dizi bilgin tarafından desteklenen ana görüşler, belirli farklı, birincil temalar temelinde bir arada gruplandırılabilir. Bu portreler genellikle örtüşen öğeler içerir ve her portrenin takipçileri arasında da farklılıklar vardır. Aşağıdaki alt bölümler, birçok ana akım bilim insanı tarafından desteklenen ana portreleri sunmaktadır.

Kıyamet peygamberi

Bart Ehrman

Kıyamet peygamberi görüşü, öncelikle İsa'nın Yahudi kardeşlerini Ahir zaman için hazırladığını vurgular. E. P. Sanders ve Maurice Casey'nin eserleri, İsa'yı Yahudi eskatolojik geleneği bağlamına yerleştirir. Bart Ehrman, Albert Schweitzer'in, İsa'nın kendi nesli sırasında bir kıyamet beklediğine dair asırlık görüşüne katılıyor ve görüşlerinin bir kısmını, en eski incil kaynaklarının ( varsaydığı) ve Birinci Mektup'un Selanikliler için, muhtemelen MS 52'nin sonunda yazılmış olan 4. ve 5. bölümler, İsa'yı, kıyamet mesajlarının kademeli olarak yumuşatıldığını iddia ederek, 1. yüzyılın sonuna doğru üretilen diğer Hristiyan kaynaklarına göre çok daha apokaliptik olarak sunar. Dale Allison, İsa'yı Ahir Zaman için belirli zaman çizelgelerini savunan biri olarak değil, sürgün sonrası Yahudi öğretilerinden türetilen kendi "kıyamet eskatolojisi" doktrinini vaaz eden biri olarak görür; İsa'nın kıyamet öğretilerini bir çilecilik biçimi olarak tanımlar.

Karizmatik şifacı

Karizmatik şifacı portresi, profili Hanina ben Dosa ve Honi the Circle Drawer gibi Yahudi figürlerinin Talmudik temsillerine dayanan ve İsa'yı bir Hasid olarak sunan Géza Vermes'in görüşüne göre İsa'yı dindar ve kutsal bir adam olarak konumlandırır. Marcus Borg, İsa'yı karizmatik bir "ruhun adamı", "Tanrı'nın Ruhu" için bir kanal görevi gören bir mistik veya vizyon sahibi olarak görmektedir. Borg bunu, eylemleri genellikle iyileştirmeyi içeren, iyi tanımlanmış bir dini kişilik tipi olarak görür. Borg, İsa'yı yeni bir dine başlama niyetinde olmayan eskatolojik olmayan bir figür olarak görüyor, ancak mesajı onu "kutsallık politikasına" dayanarak zamanının Yahudi güçleriyle çelişiyordu. Hem Sanders hem de Casey, İsa'nın kıyamet peygamberine ek olarak karizmatik bir şifacı olduğu konusunda hemfikirdir.

Kinik filozof

John Dominic Crossan

Kinik filozof profilinde İsa, zamanının toplumunun mevcut hiyerarşik yapısını ortadan kaldırmak için kinik ve radikal bir değişim mesajı vaaz eden, gezgin bir bilge ve kinik filozof olarak sunulur. John Dominic Crossan'ın görüşüne göre, İsa dini nedenlerden dolayı değil, sosyal öğretilerinin Yahudi makamlarının elindeki iktidara meydan okuması nedeniyle çarmıha gerilmiştir. Burton Mack ayrıca, İsa'nın, kendi zamanınındaki öğretilerden çok farklı olan, müritlerini şoke eden ve düşünmeye zorlayan bir kinik olduğunu belirtip ölümünü ise Yahudi otoritesine meydan okumasından dolayı değil, tesadüfi olarak görür.

Yahudi Mesih

N. T. Wright'ın Yahudi Mesih portresi, İsa'yı Yahudi bağlamında "sürgün ve dönüş" içine yerleştirir; bu, onun 1. yüzyıldaki umut kavramına ilişkin görüşünü geliştirmek için kullandığı bir kavramdır. Wright, İsa'nın Mesih olduğuna inanır ve İsa'nın dirilişinin fiziksel ve tarihsel bir olay olduğunu savunur. Wright'ın İsa portresi, geleneksel Hristiyan görüşlerine diğer birçok akademisyenden daha yakındır ve Hristiyan geleneğinden ayrıldığında dahi görüşleri hala onlara yakındır. Wright gibi, Markus Bockmuehl ve Peter Stuhlmacher de, İsa'nın Yahudilerin ruhsal sürgününün sonunu duyurmaya geldiği ve Tanrı'nın halkının inancı aracılığıyla bu dünyayı iyileştireceği yeni bir mesih çağını başlattığı görüşünü destekliyorlar.

Toplumsal değişimin peygamberi

Toplumsal değişimin peygamberi portresi, İsa'yı öncelikle zamanının geleneksel toplumsal yapılarına meydan okuyan biri olarak işler.

Gerd Theissen, İsa'nın toplumsal değişimi tetikleyen faaliyetlerinde üç ana unsur görür: Celile ve Yahudiye'de yolculuk ederken onu takip eden çekirdek mürit grubu ve yerel destekçileri olan insanın onu insanoğlu olarak konumlandırılması. Richard A. Horsley daha da ileri bir argümanla ve İsa'yı bir taban hareketi başlatan daha radikal bir reformcu olarak sunar. David Kaylor'un fikirleri Horsely'nin fikirlerine yakındır, ancak daha dini bir odağa sahiptir ve İsa'nın eylemlerini ahit teolojisine ve adalet arzusuna dayandırmaktadır. Elisabeth Fiorenza, İsa'yı, kadın takipçilerin kabulü gibi eylemleri zamanının bazı kadınlarının özgürleşmesiyle sonuçlanan bir sosyal reformcu olarak gören feminist bir bakış açısı sundu. Samuel George Frederick Brandon'a göre İsa, zamanının mevcut sosyo-politik yapılarına meydan okuyan siyasi bir devrimciydi.

Haham

Haham portresi, İsa'nın sadece Yahudilik içindeki belirli fikirleri reforme etmeye çalışan bir haham olduğu fikrini benimser ve öne sürer. Bu fikir, çeşitli liberal Yahudilerin İsa'nın Yahudi doğasını vurgulamaya çalıştığı ve onu bir tür Proto-Reform Yahudisi olarak gördüğü on dokuzuncu yüzyılın sonlarına kadar izler. Bunlardan belki de en belirgin olanı, The Doctrine of Jesus'ta adı geçen Haham Emil G. Hirsch'ti:

“

Talmud'un hahamlarından alıntı yapıyoruz; O zaman Beytullah'ın hahamını da alıntılayalım mı? Orada yanan kişi, eğer herhangi birinin içinde yandıysa, Yahudiliğin ruhu ve ışığı sinagog tarafından geri alınmayacak mı?

”

Bruce Chilton, Haham Jesus: An Intimate Biography adlı kitabında, İsa'yı Vaftizci Yahya'nın dindar bir öğrencisi olarak resmetmiştir.

Jaroslav Pelikan, Yüzyıllar Boyunca Resimli İsa'da şunları yazarak

“

Immanuel'in yanı sıra, "Tanrı bizimle" - İşaya'nın kehanetinde (7:14) çocuğa verilen ve Matta (1:23) tarafından İsa'ya uygulanan İbranice başlık, ancak bu bölümün epigrafını oluşturan Ortaçağ antiphon Veni, Veni, Immanuel gibi kesme işaretleri dışında ona hitap etmek için kullanılmaz- dört Aramice kelime İsa için başlık olarak görünür: Haham, ya da öğretmen; Amin, ya da peygamber; Messias, İsa ve Mar ya da Lord. Bu kelimelerin en tarafsız ve en az tartışmalı olanı muhtemelen ilgili Rabbouni ile birlikte Haham'dır. İki bölüm dışında, İnciller Aramice kelimeyi sadece İsa'ya uygular; ve "öğretmen" veya "usta" (Yunanca didaskalos) başlığının o Aramice ismin çevirisi olarak tasarlandığı sonucuna varırsak, İsa'nın bilindiğini ve hitap ettiğini Haham olarak söylemek güvenli görünmektedir.

”

İsa'nın çağdaşları tarafından bir haham olarak görüldüğü sonucuna varmıştır.

Yaygın olmayan görünümler

Diğer portreler bireysel akademisyenler tarafından sunulmuştur:

• Ben Witherington "Bilgelik Bilgeliği" görüşünü destekler ve İsa'nın kendisini Tanrı'nın Bilgeliğinin vücut bulmuş hali veya vücut bulmuş hali olarak gören bir bilgelik öğretmeni olarak en iyi anlaşıldığını belirtir.
• John P. Meier'in İsa'yı Marjinal Yahudi olarak tasviri, İsa'nın, önce marangozluk mesleğini terk eden ve hiçbir desteği olmayan bir vaiz olarak, sonra öğretilere karşı çıkarak, kendisini çeşitli şekillerde bilinçli olarak marjinalleştirdiği görüşü üzerine inşa edilmiştir.

Arkeologlar tarafından silinmeden önce mağarada iki Ölü Deniz Parşömeni bulundu.

• Robert Eisenman İsa'nın, Adil James'in Ölü Deniz Parşömenlerinde bahsedilen Doğruluğun Öğretmeni olduğunu ve İncillerdeki İsa imajının, Havari Pavlus tarafından Roma yanlısı propaganda olarak inşa edildiğini öne sürdü.
• Hyam Maccoby, İsa'nın bir Ferisi olduğunu, İncil'lerdeki Ferisilere atfedilen pozisyonların onlar hakkında bildiklerimizden çok farklı olduğunu ve aslında görüşlerinin İsa'ya atfedilenlere çok benzediğini öne sürdü. Harvey Falk, İsa'yı proto-Ferisi veya Essene olarak görür.
• Morton Smith, İsa'yı daha sonraki Yahudi kaynaklarında İsa'nın sunumuna dayanan bir sihirbaz olarak görür.
• Leo Tolstoy, İsa'yı Hristiyan anarşizmini savunan biri olarak gördü (Tolstoy aslında "Hristiyan anarşizmi" terimini hiç kullanmamış olsa da; 1894'te yayımlanmasının ardından kitabının incelemeleri terimi ortaya çıkardı)

Mesih efsanesi teorisi

İsa mesihi çoban vaziyetinde gösteren bir duvar resmi

Mesih efsanesi teorisi, Nasıralı İsa'nın hiç var olmadığını veya var olmuşsa bile Hristiyanlığın kurulmasıyla ve incillerde anlatılanlarla hiçbir bağlantısı olmadığını öne sürer. 21. yüzyılda bu konuda çok sayıda kitap ve belgesel yayınlandı. İsa'nın gerçek bir kişi olabileceğini, ancak onun hakkında İncil'deki açıklamaların neredeyse tamamen kurgu olduğunu yazmıştır.^:12

Birçok savunucu, ilk olarak 19. yüzyılda geliştirilen üç katlı bir argüman kullanır: Yeni Ahit'in tarihsel bir değeri olmadığı, İsa Mesih'e birinci yüzyıldan itibaren Hristiyan olmayan referansların olmadığı ve Hristiyanlığın pagan ve/veya mitsel kökleri olduğu.

Ana akım görüş ve eleştiri

1970'lerden bu yana, Joachim Jeremias, E. P. Sanders ve Gerd Thiessen gibi çeşitli bilim insanları, Hristiyanlığın öğelerini birinci yüzyıl Yahudiliğinde çeşitliliğe kadar takip ettiler ve İsa'nın önceki pagan tanrılarına dayandığına dair on dokuzuncu yüzyıl görüşlerini attılar. İncil dışı metinlerde İsa'dan bahsedenler var ve İsa'nın varlığı tarihçilerin çoğunluğu tarafından gerçek olarak desteklenir. Tarihsel bilginler, Yahudi Mesih kehanetlerinin içeriği ile İsa'nın yaşamı arasındaki farklılıkları görerek, İsa'nın bir Yahudi Midraş veya Peşar olarak icat edildiğine dair görüşlerin altını çiziyor.^:344–351Pavlus'ta İsa'nın yaşamının ayrıntılarının varlığı ve mektuplar ile İnciller arasındaki farklar, çoğu bilim insanının Paul Gerd Thiessen'e (Yeni Ahit bilgini) ilişkin mitçi iddiaları reddetmesi için yeterlidir: Sinoptik gelenek aracılığıyla tarihî İsa." Ehrman, "İncilleri tarihi kayıtlardan çıkarmak ne adil ne de bilimseldir" diye ekler. İsa olmasaydı, "ilk Hristiyanların inancının kökeni şaşırtıcı bir gizem olarak kalırdı."^:233 Paul Rhodes Eddy ve Gregory A. Boyd, tarihin iddia edebileceği en iyi şeyin bir olasılık olduğunu söylüyorlar, ancak İsa'nın var olma olasılığı çok yüksek, diyor, "neredeyse tüm tarihçiler ve bilim insanları, İsa'nın tarihsel bir figür olarak var olduğu sonucuna vardılar."^:12,21

Çağdaş antik bilim insanları, İsa'nın var olduğu konusunda hemfikirdirler. İncil bilginleri ve klasik tarihçiler, İsa'nın yokluğuna dair teorileri etkili bir şekilde çürütülmüş olarak görürler. Tarihçi şu şekilde belirtmiştir: "Bugün, Hristiyan olsun ya da olmasın, hemen hemen tüm tarihçiler, İsa'nın var olduğunu kabul ediyor". Modern bilimin durumuyla ilgili 2011 tarihli bir incelemede, laik bir agnostik olan şöyle yazmıştı: "Hristiyan olsun olmasın, antik çağın hemen hemen her yetkin aliminin kabul ettiği gibi, o kesinlikle vardı."^:15–22 İsa'nın varlığını reddeden bir ateist olan Robert M. Price, bakış açısının bilginlerin çoğunluğunun görüşlerine aykırı olduğu konusunda hemfikirdir. (klasikçi ve tarihçi) şöyle belirtmiştir: "Son yıllarda hiçbir ciddi bilim insanı İsa'nın tarihsel olmadığını öne sürmeye cesaret edemedi ya da en azından çok azı buna cesaret etti ve çok daha güçlü olanı ortadan kaldırmayı başaramadılar." Richard A. Burridge ise düşüncesini şu şekilde ifade etmiştir: "İsa'nın Kilisenin hayal gücünün bir ürünü olduğunu, İsa'nın hiçbir zaman var olmadığını iddia edenler var. Artık bunu söyleyen saygın bir eleştirel bilgin tanımadığımı söylemeliyim."^:24–26

Ayrıca bakınız

• Ahit ve tarih
• İsa'nın akıl sağlığı
• İsa'nın ırkı

Kaynakça

Özel

1. ^ Frank Leslie Cross; Elizabeth A. Livingstone (2005). The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford University Press. ss. 779-. ISBN . 
2. ^ The historical Jesus in context. Amy-Jill Levine, Dale C., Jr. Allison, John Dominic Crossan. Princeton, N.J.: Princeton University Press. 2006. ss. 1-2. ISBN . OCLC 66527132. 
3. ^ Ehrman, Bart D. (1999). Jesus, apocalyptic prophet of the new millennium. Oxford: Oxford University Press. ISBN . OCLC 252600067. 
4. ^ Ehrman, Bart D. (2004). The New Testament : a historical introduction to the early Christian writings. 3rd ed. New York: Oxford University Press. ss. 13-15. ISBN . OCLC 52430805. 
5. ^ Evans, Craig A. (2001). Jesus and his contemporaries : comparative studies. Boston: Brill. ISBN . OCLC 46951642. 
6. ^ ^{a b c} Köstenberger, Andreas J. (2009). The cradle, the cross, and the crown : an introduction to the New Testament. L. Scott Kellum, Charles L. Quarles. Nashville, Tenn.: B & H Academic. ISBN . OCLC 369138111. 
7. ^ "İncil: Mark 1.15". incil.info. 1 Eylül 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
8. ^ Karrer, Martin (1998). Jesus Christus im Neuen Testament. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht. ISBN . OCLC 39189275. 
9. ^ Law, Stephen (2011). "Evidence, Miracles, and the Existence of Jesus". Faith and Philosophy. 28 (2): 129. doi:10.5840/faithphil20112821. 29 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
10. ^ ^{a b c} Modern bilimin durumuyla ilgili 2011 tarihli bir incelemede, Bart Ehrman (laik bir agnostik) şunları yazmıştı: "Hristiyan olsun olmasın, antik çağdaki hemen hemen her yetkin bilim insanının kabul ettiği gibi, o kesinlikle vardı" B. Ehrman, 2011 Forged: Tanrı'nın adı. . s. 285
11. ^ Robert M. Price (İsa'nın varlığını reddeden bir ateist) bu bakış açısının bilim adamlarının çoğunluğunun görüşlerine aykırı olduğu konusunda hemfikirdir: Robert M. Price "İsa Ufuk Noktasında", James K. Beilby & Paul Rhodes Eddy, 2009 InterVarsity, s. 61
12. ^ Michael Grant (bir klasikçi) "Son yıllarda, 'hiçbir ciddi bilim insanı İsa'nın tarihsel olmadığını öne sürmeye cesaret edemedi' ya da en azından çok azı ve çok daha güçlü, aslında çok bol olanları bertaraf etmeyi başaramadılar., aksine kanıt." in Jesus: Bir Tarihçinin İncilleri İncelemesi, Michael Grant 2004 s. 200
13. ^ ^{a b} Tarihte Bir Figür Olarak İsa: Modern Tarihçilerin Celileli Adamı Nasıl Gördüğü, Mark Allan Powell, Westminster John Knox Press 1999) s. 19–23
14. ^ ^{a b c d} Witherington III 1997, ss. 9–13.
15. ^ ^{a b c} James D. G. Dunn tarafından İsa Hatırlandı 2003 s, 339 vaftiz ve çarmıha germe durumu, "İsa'nın yaşamındaki bu iki gerçeğin neredeyse evrensel onaya hükmettiği".
16. ^ ^{a b c} Peygamber ve Öğretmen: Tarihsel İsa'ya Giriş, William R. Herzog (4 Temmuz 2005) s. 1–6
17. ^ ^{a b c} Crossan, John Dominic (1995). Jesus: A Revolutionary Biography. HarperOne. s. 145. ISBN . Hem Josephus hem de Tacitus, en azından bu temel gerçek üzerinde Hristiyan açıklamalarıyla aynı fikirde olduklarından, onun çarmıha gerildiği, tarihsel herhangi bir şeyin olabileceği kadar kesindir. 
18. ^ Powell, Mark Allan (1998). Jesus as a figure in history : how modern historians view the man from Galilee. 1st ed. Louisville, Ky.: Westminster John Knox Press. ISBN . OCLC 39180965. 
19. ^ ^{a b c} Sanders, E. P. İsa'nın tarihsel figürü. Penguen, 1993.
20. ^ John Dickson, Jesus: A Short Life. Lion Hudson 2009, pp. 138–139.
21. ^

    “	İsa, Filipus Sezariyesi bölgesine geldiğinde öğrencilerine şunu sordu: “Halk, İnsanoğlu'nun kim olduğunu söylüyor?” Öğrencileri şu karşılığı verdiler: “Kimi Vaftizci Yahya, kimi İlyas, kimi de Yeremya ya da peygamberlerden biridir diyor.” İsa onlara, “Siz ne dersiniz” dedi, “Sizce ben kimim?” Simun Petrus, “Sen, yaşayan Tanrı'nın Oğlu Mesih'sin” yanıtını verdi. İsa ona, “Ne mutlu sana, Yunus oğlu Simun!” dedi. “Bu sırrı sana açan insan değil, göklerdeki Babam'dır. Ben de sana şunu söyleyeyim, sen Petrus'sun ve ben kilisemi bu kayanın üzerine kuracağım. Ölüler diyarının kapıları ona karşı direnemeyecek. Göklerin Egemenliği'nin anahtarlarını sana vereceğim. Yeryüzünde bağlayacağın her şey göklerde de bağlanmış olacak; yeryüzünde çözeceğin her şey göklerde de çözülmüş olacak.”	”
    — Matta 16:13-19

22. ^ ^{a b} Theissen & Merz 1998.
23. ^ ^{a b c d e f} Theissen & Winter 2002, s. 5.
24. ^ ^{a b c d e f g} Beşik, Haç ve Taç: Yeni Ahit'e Giriş Andreas J. Köstenberger, L. Scott Kellum 2009 sayfa 124–125
25. ^ ^{a b c d e f g} Cambridge Hristiyanlık Tarihi, Cilt 1 Margaret M. Mitchell ve Frances M. Young (20 Şubat 2006) s. 23
26. ^ ^{a b} . PBS. 8 Mayıs 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2020. four Aramaic words appear as titles for Jesus: Rabbi, or teacher; Amen, or prophet; Messias, or Christ; and Mar, or Lord 
27. ^ ^{a b} Köstenberger, Andreas (1998). "Jesus as Rabbi in the Fourth Gospel". Bulletin for Biblical Research. 8: 97-128. JSTOR 26422158. 
28. ^ ^{a b c} Jesus Research: An International Perspective (Princeton-Prag Symposia Series on the Tarihsel İsa) James H. Charlesworth ve Petr Pokorny (15 Eylül 2009) s. 1-2
29. ^ ^{a b c} Mesih'in Görüntüleri (Akademik Ciltsiz Kitap), Stanley E. Porter, Michael A. Hayes ve David Tombs (19 Aralık 2004) T&T Clark s. 74
30. ^ ^{a b c d e f g h} Tanıdık Yabancı: Michael James McClymond tarafından Nasıralı İsa'ya Giriş (22 Mart 2004) s. 16–22
31. ^ İsa'nın varlığını reddeden Robert M. Price (Hristiyan bir ateist) bu bakış açısının bilginlerin çoğunluğunun görüşlerine aykırı olduğunu kabul eder: Robert M. Price "Ufuk Noktasında İsa", James tarafından düzenlenen The Historical Jesus: Five Views'da K. Beilby & Paul Rhodes Eddy, 2009 InterVarsity, s. 61
32. ^ İsa Şimdi ve Sonra Richard A. Burridge ve Graham Gould (1 Nisan 2004) s. 34
33. ^ Grant, Michael, 1914–2004. (1992). İsa: Bir tarihçinin İncilleri incelemesi. 1st Collier Books. New York: Collier Books. ISBN . OCLC 25833417. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi ()
34. ^ Michael Grant (1977), İsa: Bir Tarihçinin İncilleri İncelemesi
35. ^ Teoloji Ansiklopedisi: Kısa bir Sacramentum mundi, Karl Rahner s. 730-731
36. ^ Van Voorst, Robert E (2000). Yeni Ahit'in Dışında İsa: Eski Kanıtlara Giriş. Eerdmans Yayıncılık. s. 15
37. ^ Werner Foerster, Art. Ἰησοῦς, in: ThWNT III, Stuttgart/Berlin/Köln 1990, , S. 290.
38. ^ Martin Karrer: Jesus Christus im Neuen Testament. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1998, S. 46 f.
39. ^ Dunn, James D. G. (2003). Jesus remembered. Grand Rapids, Michigan. ISBN . OCLC 51978108. 8 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
40. ^ Roloff, Jürgen (2000). Jesus. Orig.-Ausg. München. ISBN . OCLC 247653625. 22 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
41. ^ ^{a b} Explanatory supplement to the Astronomical almanac. [Rev. ed.] P. Kenneth Seidelmann, United States Naval Observatory. Nautical Almanac Office, Great Britain. Nautical Almanac Office. Mill Valley, Calif.: University Science Books. 1992. ISBN . OCLC 27204584. 
42. ^ ^{a b} Chronos, kairos, Christos : nativity and chronological studies presented to Jack Finegan. Jack Finegan, Jerry Vardaman, Edwin M. Yamauchi. Winona Lake [IN]: Eisenbrauns. 1989. ISBN . OCLC 19846334. 
43. ^ ^{a b} Niswonger, Richard L. (1992). New Testament history. 1st softcover ed. Grand Rapids, Mich.: Zondervan. ISBN . OCLC 26727107. 
44. ^ Molnar, Michael R. (2013). Star of Bethlehem : the legacy of the magi. 2013 ed. [Place of publication not identified]: Rutgers University Press. ISBN . OCLC 832314731. 
45. ^ ^{a b} Encyclopedia of theology : a concise Sacramentum mundi. Karl Rahner. Londra. 1975. ISBN . OCLC 2163572. 
46. ^ Jürgen Roloff: İsa. 2011, S 36.
47. ^ Eduard Lohse, Anton Vögtle: Erken Hristiyanlığın Tarihi. İçinde: Thomas Kaufmann, Raymund Kottje, Bernd Moeller, Hubert Wolf (ed.): Ekümenik Kilise Tarihi 01: Başlangıçlardan Orta Çağlara. Bilimsel Kitap Topluluğu, Darmstadt 2006, , s. 7.
48. ^ Hans Klein: Luka İncili. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 2005, , S. 133 18 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
49. ^ Theißen / Merz: Tarihsel İsa. Göttingen 2011, s. 149-151; Eduard Schweizer: İsa Mesih I, THRE, s. 710.
50. ^ Eerdmans dictionary of the Bible. D. N. Freedman, Allen C. Myers. Grand Rapids, MI: Eerdmans. 2000. ISBN . OCLC 782943561. 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
51. ^ The Bible knowledge background commentary : Matthew-Luke. Craig A. Evans. Colorado Springs, Colo.: Victor. 2003. ISBN . OCLC 50155775. 
52. ^ ^{a b} Novak, Ralph Martin (2001). Christianity and the Roman Empire : background texts. Harrisburg, Pa.: Trinity Press International. ISBN . OCLC 747503700. 7 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
53. ^ Hoehner, Harold W. (1977). Chronological aspects of the life of Christ. Grand Rapids: Zondervan Publishing House. ISBN . OCLC 2645444. 
54. ^ . www.khouse.org. 28 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
55. ^ . 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
56. ^ Tekvin 2:21
57. ^ Tekvin 4:22
58. ^ ^{a b} Gerwing, Walter (2002). Die Gottesherrschaftsbewegung Jesu. Münster: Lit. s. 22. ISBN . OCLC 51519288. 
59. ^ "New testament studies". New testament studies. 1954. ISSN 0028-6885. OCLC 301565098. 28 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
60. ^ Schäfer, Peter (2007). Jesus im Talmud. Barbara Schäfer. Tübingen: Mohr Siebeck. ss. 37-39. ISBN . OCLC 182941836. 
61. ^ Lüdemann, Gerd (1997). Jungfrauengeburt? die wirkliche Geschichte von Maria und ihrem Sohn Jesus. Stuttgart. ISBN . OCLC 64544643. 
62. ^ Theißen/Merz: Der historische Jesus. Göttingen 2011, S. 183 f. 24 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
63. ^ Baltes, Guido (2011). Hebräisches Evangelium und synoptische Überlieferung : Untersuchungen zum hebräischen Hintergrund der Evangelien. Tübingen: Mohr Siebeck. s. 35. ISBN . OCLC 765821636. 
64. ^ Lapide, Pinchas (1980). Er predigte in ihren Synagogen : jüdische Evangelienauslegung. Originalausg. Gütersloh [West Germany]: Gütersloher Verlaghaus Mohn. ISBN . OCLC 7918786. 
65. ^ James H. Charlesworth: Tarihsel İsa. Önemli bir rehber. Nashville 2008, s. 69-71.
66. ^ Tekvin 1:26-2:7
67. ^ Tekvin 1:18-2:23
68. ^ John P. Meier, A Marginal Jew: Rethinking the Historical Jesus: The Roots of the Problem and the Person, Vol. 1, Doubleday 1991, page 216. Bart D. Ehrman, Jesus: Apocalyptic Prophet of the New Millennium, Oxford University Press, 1999, page 97. E. P. Sanders, The Historical Figure of Jesus, Penguin 1993, page 85.
69. ^ Ehrman, Bart D.; Эрман, Барт. (2012). A byl li Iisus? : neozhidannai︠a︡ istoricheskai︠a︡ pravda. Moskva: "ĖKSMO". s. 480. ISBN . OCLC 822976762. 
70. ^ Theissen, Gerd; Merz, Annette (1996). The Historical Jesus. Minneapolis MN: Fortress Press. ss. 17-62. ISBN . 
71. ^ Tarihte Bir Figür Olarak İsa: Modern Tarihçiler Celileli Adama Nasıl Bakıyorlar Mark Allan Powell 1998 sayfa 181
72. ^ "Jesus Christ". Ansiklopedi Britannica. 2010. Ansiklopedi Britannica Çevrimiçi. 3 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2010. O halde, Sinoptik İnciller, tarihsel İsa hakkında bilgi için birincil kaynaklardır. 
73. ^ Vermes, Geza. The Authentic Gospel of Jesus. Londra, Penguen Kitapları. 2004.
74. ^ . bible.usccb.org. 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
75. ^ . bible.usccb.org. 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
76. ^ Mark Allan Powell (editör), The New Testament Today, s. 50 (Westminster John Knox Press, 1999).
77. ^ Stanley E. Porter (editör), Handbook to Exegesis of the New Testament, s. 68 (Leiden, 1997).
78. ^ . bible.org (İngilizce). 24 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
79. ^ Goppelt, Leonhard (1982). Theology of the New Testament. V. 1: Ministry of Jesus in Its Theological Significance. Tr. fr. German J. Alsup. Ed. J. Roloff. Jurgen Roloff. [Place of publication not identified]: S.P.C.K. ISBN . OCLC 651892507. 
80. ^ Green, Joel B. (2013). Dictionary of Jesus and the Gospels. 2nd. IVP Academic. s. 541. ISBN . 
81. ^ Edward Adams, İsa'ya Cambridge Arkadaşı, Markus N. A. Bockmuehl 2001 s. 94-96.
82. ^ Eddy, Paul Rhodes; Boyd, Gregory A. (2007). The Jesus Legend: A Case for the Historical Reliability of the Synoptic Jesus Tradition. Baker Academic. s. 202. ISBN . 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
83. ^ Tuckett, Christopher M. (2001). Markus N. A. Bockmuehl (Ed.). The Cambridge Companion to Jesus. ss. 122-126. ISBN . 
84. ^ İsa Hatırladı: Yapımında Hristiyanlık James D. G. Dunn (2003) s. 143
85. ^ Tarihte ve Kutsal Yazılarda İsa Mesih, Edgar V. McKnight 1999 s. 38
86. ^ Pavlus'a göre İsa, Victor Paul Furnish, 1994 s. 19–20
87. ^ Galatians 1:19
88. ^ Blomberg, Craig L. (2009). Jesus and the Gospels : an introduction and survey. 2nd ed. Nashville, Tenn.: B & H Academic. ISBN . OCLC 299703794. 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021. 
89. ^ Bruce, Frederick Fyvie (1974). Jesus and Christian Origins Outside the New Testament. London, England: Hodder and Stoughton. ISBN . 
90. ^ ^{a b} Robert E. Van Voorst, Yeni Ahit'in Dışındaki İsa: Eski Kanıtlara Giriş, Wm. B. Eerdmans, 2000. s. 39–53
91. ^ İsa ve İnciller: Bir Giriş ve İnceleme Craig L. Blomberg s. 431-436
92. ^ Van Voorst (2000) pp. 39–53
93. ^ Schreckenberg, Heinz; Kurt Schubert (1992). Jewish Traditions in Early Christian Literature. ISBN . 
94. ^ Kostenberger, Andreas J.; L. Scott Kellum; Charles L. Quarles (2009). The Cradle, the Cross, and the Crown: An Introduction to the New Testament. ISBN . 
95. ^ ^{a b} Josephus'un Flavius Josephus, William Whiston, Paul L. Maier s.
96. ^ Josephus XX, Louis H. Feldman 1965, s. 496
97. ^ Van Voorst, Robert E. (2000). Yeni Ahit'in Dışındaki İsa: Eski Kanıtlara Giriş . P. 83
98. ^ Flavius Josephus; Maier, Paul L. (Aralık 1995). Josephus, temel eserler: Yahudi eski eserlerinin bir özeti ve Yahudi savaşı s. 284-285
99. ^ PE Easterling, E. J. Kenney (genel editörler), The Cambridge History of Latin Edebiyatı, s. 892 (Cambridge Üniversitesi Yayınevi, 1982, 1996'da yeniden basılmıştır).
100. ^ "Ancak tüm insani çabalar, imparatorun cömert bağışları ve tanrılara sunulan adaklar yangının bir emir sonucunda çıktığına dair uğursuz inancı ortadan kaldırmadı. Ardından Nero, bu rivayetlere bir son verme gayesiyle, tüm suçu toplum tarafından nefret edilen Christus'un inancına (Χριστός; İsa) yükledi ve onlara en acımasız işkenceleri uyguladı. Christus, bu adı aldıktan sonra Tiberius'un hükümdarlığı sırasında, valilerimizden biri olan Pontius Pilatus'un elinde oldukça ağır bir ceza çekti ve böylece bir süreliğine engellenen en zararlı batıl inanç, yalnızca kötülüğün ilk kaynağı olan Yahudiye'de değil, aynı zamanda dünyanın her köşesinden gelen her türlü çirkinlik ve utanç verici şeylerin merkez bulup popüler hale geldiği Roma'da da yeniden patlak verdi. Ardından ilk olarak suçlarını kabul edenlerin tutuklanmasıyla başladı; onların verdiği bilgiler doğrultusunda büyük bir kitle, şehri yakmak suçundan ziyade insanlığa karşı nefret besleme suçu nedeniyle mahkum edildi. Her biri alay edilircesine öldürüldü: Hayvan postlarına sarılarak, köpekler tarafından parçalanarak öldürüldüler ya da çarmıha gerildiler, ateşe mahkum edilip yakılarak, hava karardığında gece aydınlatması olarak kullanıldılar." Tac. Ann. 15.44 8 Haziran 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
101. ^ ^{a b} Eddy; Boyd (2007). The Jesus Legend: A Case for the Historical Reliability of the Synoptic Jesus Tradition. Baker Academic. s. 127. ISBN . 
102. ^ Maier, Johann (1978). Jesus von Nazareth in der talmudischen Überlieferung (Almanca). Wissenschaftliche Buchgesellschaft, [Abt. Verlag]. ISBN . 16 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
103. ^ ^{a b} Ehrman, Bart (2012). Did Jesus Exist?: The Historical Argument for Jesus of Nazareth. New York: HarperCollins. ISBN . 
104. ^ Davidson, William. . sefaria.org. Sefaria. 1 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2019. 
105. ^ ^{a b c} Theissen & Merz 1998, s. 76.
106. ^ Van Voorst, Robert E. (2000). Jesus outside the New Testament: an introduction to the ancient evidence. Studying the historical Jesus. Grand Rapids (Mich.): W. B. Eerdmans. s. 53-55. ISBN . 
107. ^ İsa Yeni Ahit'in dışında: eski kanıtlara giriş, Robert E. Van Voorst 2000 sayfa 53-55
108. ^ İsa ve Çağdaşları: Karşılaştırmalı Çalışmalar, Craig A. Evans 2001 sayfa 41
109. ^ Soulen, Richard N.; Soulen, R. Kendall (2001). Handbook of biblical criticism. 3rd., rev. and expanded. Louisville, Ky.: Westminster John Knox Press. s. 78. ISBN . 
110. ^ Craig Evans, "Life-of-Jesus Research and the Eclipse of Mythology," Theological Studies 54 (1993) s. 5
111. ^ Charles H. Talbert, İncil Nedir? Kanonik İncillerin Türü sf 42 (Philadelphia: Fortress Press, 1977).
112. ^ “İsa'nın Tarihsel Figürü,” Sanders, E.P., Penguin Books: London, 1995, s. 3.
113. ^ Merhamet Ateşi, Sözün Kalbi (Cilt II): Aziz Matta'ya Göre İncil Üzerine Meditasyonlar – Dr Erasmo Leiva-Merikakis, Ignatius Press, Giriş
114. ^ Grant, Robert M. . Religion-Online.org. 21 June 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
115. ^ Bart D. Ehrman: İsa'dan Yanlış Alıntı Yapmak - İncil'i Kimin ve Neden Değiştirdiğinin Arkasındaki Hikaye, s. 90 (review) 23 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
116. ^ Paul Rhodes Eddy ve Gregory A. Boyd, İsa Efsanesi: Sinoptik İsa Geleneğinin Tarihsel Güvenilirliğine İlişkin Bir Vaka. (2008, Baker Akademik). 309-262.
117. ^ Matta İncili, İsa için Nasıralı unvanının, herhangi bir Eski Ahit kaynağı olmamasına rağmen, "Ona Nazor denecek" (Matta 2:22–23) kehanetinden türetildiğini iddia ediyor.
118. ^ Theissen & Winter 2002, ss. 1–6.
119. ^ ^{a b c d} Tarihsel-İsa Araştırmasında Orijinallik Kriterleri, Stanley E. Porter 2004 s. 100–120
120. ^ ^{a b c} Theissen & Winter 2002, s. 1.
121. ^ ^{a b} Groetsch, Ulrich (2015). Hermann Samuel Reimarus (1694–1768): Classicist, Hebraist, Enlightenment Radical in Disguise. Leiden: Brill. ISBN . 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
122. ^ ^{a b} Law, David R. (2012). "A Brief history of Historical criticism: the nineteenth century to the mid-twentieth century". The Historical-Critical Method: A Guide for the Perplexed. New York: T&T Clark. ISBN . 
123. ^ Rollman, H. (1998). "Johann Salomo Semler". McKim, Donald K. (Ed.). Handbook of Major Bible Interpreters. Downers Grove: InterVarsity Press. ss. 43-45; 355-359. ISBN . 
124. ^ Brown, Colin (1998). "Reimarus, Hermann Samuel". McKim, Donald K. (Ed.). Historical Handbook of Major Biblical Interpreters. Downer's Grove, Illinois: InterVarsity Press. ss. 346-350. ISBN . 
125. ^ Smith, Homer W. (1952). Man and His Gods. New York: Grosset & Dunlap. 
126. ^ ^{a b} Robert E. Van Voorst İsa Yeni Ahit Dışında: Eski Kanıtlara Giriş Eerdmans Publishing, 2000. s. 2–6
127. ^ Arnal, William E. (2005). The symbolic Jesus : historical scholarship, Judaism and the construction of contemporary identity. Londra: Equinox Pub. ISBN . OCLC 56066315. 
128. ^ ^{a b} Van Voorst, Robert E. (2000). Jesus outside the New Testament : an introduction to the ancient evidence. Grand Rapids, Mich.: W.B. Eerdmans Pub. ISBN . OCLC 43286799. 
129. ^ Porter, Stanley E. (2004). The criteria for authenticity in historical-Jesus research : previous discussion and new proposals. Londra: T & T Clark International. ss. 28-29. ISBN . OCLC 61160684. 
130. ^ Jesus and archaeology. James H. Charlesworth. Grand Rapids, Mich.: William B. Eerdmans Pub. Co. 2006. ss. 11-15. ISBN . OCLC 64510413. 
131. ^ Soundings in the religion of Jesus : perspectives and methods in Jewish and Christian scholarship. Bruce Chilton, Anthony Le Donne, Jacob Neusner. Minneapolis: Fortress Press. 2012. ss. 11-15. ISBN . OCLC 823506946. 
132. ^ Soundings in the religion of Jesus : perspectives and methods in Jewish and Christian scholarship. Bruce Chilton, Anthony Le Donne, Jacob Neusner. Minneapolis: Fortress Press. 2012. s. 132. ISBN . OCLC 823506946. 
133. ^ Mason, Steve (2002), "Josephus and the New Testament" (Baker Academic)
134. ^ Tabor, James (2012)"Paul and Jesus: How the Apostle Transformed Christianity" (Simon & Schuster)
135. ^ Eisenman, Robert (1998), "James the Brother of Jesus: The Key to Unlocking the Secrets of Early Christianity and the Dead Sea Scrolls" (Watkins)
136. ^ Butz, Jeffrey "The Brother of Jesus and the Lost Teachings of Christianity" (Inner Traditions)
137. ^ Tabor, James (2007), "The Jesus Dynasty: The Hidden History of Jesus, His Royal Family, and the Birth of Christianity"
138. ^ Religious Studies Review. Wiley. 
139. ^ Sembolik İsa: Tarihsel Burs, Yahudilik ve Çağdaş Kimliğin İnşası, William Arnal, Routledge 2005 s. 41–43
140. ^ "Jesus Research and Archaeology: A New Perspective", James H. Charlesworth in Jesus and arkeoloji, James H. Charlesworth tarafından düzenlendi 2006 s. 11–15
141. ^ Tarihsel-İsa Araştırmasında Orijinallik Kriterleri, Stanley E. Porter, Bloomsbury 2004 s. 28–29
142. ^ ^{a b} İsa'nın Dininde Sondajlar: Yahudi ve Hristiyan Burslarında Perspektifler ve Yöntemler Bruce Chilton, Anthony Le Donne ve Jacob Neusner (2012) s. 132
143. ^ Mason, Steve (2002), "Josephus ve Yeni Ahit" (Baker Academic)
144. ^ Tabor, James (2012) "Pavlus ve İsa: Havari Hristiyanlığı Nasıl Dönüştürdü" (Simon & Schuster)
145. ^ Eisenman, Robert (1998), "İsa'nın Kardeşi James: Erken Hristiyanlığın Sırlarını ve Ölü Deniz Parşömenlerinin Kilidini Açmanın Anahtarı" (Watkins)
146. ^ Butz, Jeffrey "İsa'nın Kardeşi ve Hristiyanlığın Kayıp Öğretileri" (İç Gelenekler)
147. ^ Tabor, James (2007), "İsa Hanedanı: İsa'nın Gizli Tarihi, Kraliyet Ailesi ve Hristiyanlığın Doğuşu"
148. ^ Price, Robert M. (14 Eylül 2007). "The New Testament Code: The Cup of the Lord, The Damascus Covenant, and the Blood of Christ – By Robert Eisenman". Religious Studies Review. 33 (2). s. 153. doi:10.1111/j.1748-0922.2007.00176_38.x. ISSN 0319-485X. 
149. ^ Keith & Le Donne 2012.
150. ^ Thinkapologtics.com, Book Review: Jesus, Criteria, and the Demise of Authenticity, by Chris Keith and Anthony Le Donne 19 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
151. ^ Chris Keith (2016), The Narratives of the Gospels and the Historical Jesus: Current Debates, Prior Debates and the Goal of Historical Jesus Research 24 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Journal for the Study of the New Testament.
152. ^ The Westminster Dictionary of Christian Theology Alan Richardson 1983 s. 215–216
153. ^ ^{a b} Yeni Ahit'i yorumlamak Daniel J. Harrington (Haziran 1990) s. 96–98
154. ^ ^{a b c} Holmén, Tom (2008). Evans, Craig A. (Ed.). The Routledge Encyclopedia of the Historical Jesus. New York: Routledge. ISBN . 
155. ^ ^{a b} Denton, Jr., Donald L. (2004). "Appendix 1". Historiography and Hermeneutics in Jesus Studies: An Examination of the Work of John Dominic Crossan and Ben F. Meyer. New York: T&T Clark Int. ISBN . 
156. ^ Hägerland, Tobias, (Ed.) (2016). "Problems of Method for studying Jesus and the scriptures". Jesus and the Scriptures: Problems, Passages and Patterns. New York: Bloomsbury T&T Clark. ISBN . 
157. ^ ^{a b} Tarihte Bir Figür Olarak İsa: Modern Tarihçiler Celileli Adama Nasıl Bakıyorlar Mark Allan Powell 1998 s. 168-173
158. ^ Jesus of Nazareth by Paul Verhoeven (Apr 6, 2010) p. 39
159. ^ Craig Evans, 2006 "Josephus on John the Baptist" in The Historical Jesus in Context edited by Amy-Jill Levine et al. Princeton Univ Press pp. 55–58
160. ^ ^{a b} Vaftizci Yahya: Yeni bir çağ için saflık peygamberi Catherine M. Murphy 2003 s. 29-30
161. ^ Tarihte bir figür olarak İsa: modern tarihçiler Celileli adamı nasıl görüyor Mark Allan Powell 1998 s. 47
162. ^ İsa kimdir? John Dominic Crossan, Richard G. Watts 1999 s. 31–32
163. ^ Nasıralı İsa: Bağımsız Bir Tarihçinin Yaşamı ve Öğretisi Üzerine Anlatısı, Maurice Casey 2010 s. 35
164. ^ İsa ve Çağdaşları: Karşılaştırmalı Çalışmalar, Craig A. Evans 2001 s. 15
165. ^ An introduction to the New Testament and the origins of Christianity by Delbert Royce Burkett 2002 pp. 247–248
166. ^ Who is Jesus? by Thomas P. Rausch 2003 p. 36
167. ^ The relationship between John the Baptist and Jesus of Nazareth: A Critical Study by Daniel S. Dapaah 2005 p. 91
168. ^ ^{a b c} John P. Meier "How do we decide what comes from Jesus" in The Historical Jesus in Recent Research by James D. G. Dunn and Scot McKnight 2006 pp. 126–128, 132–136
169. ^ Jesus and the Gospels: An Introduction and Survey by Craig L. Blomberg 2009 pp. 211–214
170. ^ A Brief Introduction to the New Testament by Bart D. Ehrman 2008 p. 136
171. ^ ^{a b} Britanya'da Teolojik ve Dini Araştırmalar Yüzyılı, 1902–2002, Ernest Nicholson 2004 s. 125–126
172. ^ Meier, John P. (1991). A Marginal Jew: The roots of the problem and the person (İngilizce). Doubleday. ISBN . 13 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
173. ^ Casey, Maurice (30 Aralık 2010). Jesus of Nazareth: An Independent Historian's Account of His Life and Teaching (İngilizce). A&C Black. s. 507. ISBN . 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
174. ^ ^{a b} Authenticating the Activities of Jesus by Bruce Chilton and Craig A. Evans 2002 pages 3–7
175. ^ Beilby & Eddy 2009, s. 47.
176. ^ Beilby & Eddy 2009, s. 48-49.
177. ^ Amy-Jill Levine in Bağlamda Tarihsel İsa düzenleme: Amy-Jill Levine et al. 2006 Princeton Univ Press s. 4
178. ^ Jesus as a Figure in History: How Modern Historians View the Man from Galilee by Mark Allan Powell (Nov 1, 1998) page 117
179. ^ Prophet and Teacher: An Introduction to the Historical Jesus by William R. Herzog (Jul 4, 2005) page 8
180. ^ Witherington III 1997, s. 197.
181. ^ Theissen & Merz 1998, ss. 1–15.
182. ^ Analysis of fragments of the New Testament books for Jesus as apocalyptic prophet: Leszek Nowak, at Internet Archive (Polish)
183. ^ Witherington III 1997, s. 136.
184. ^ ^{a b} Sanders, E. P. (1993). The Historical Figure of Jesus. London, England, New York City, New York, Ringwood, Australia, Toronto, Ontario, and Auckland, New Zealand: Penguin Books. ISBN . 
185. ^ ^{a b} Casey, Maurice (2010). Jesus of Nazareth: An Independent Historian's Account of His Life and Teaching. New York City, New York and London, England: T & T Clark. ISBN . 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ağustos 2021. 
186. ^ İsa: Yeni Binyılın Kıyamet Peygamberi, Bart D. Ehrman (23 Eylül 1999) Oxford University Press s.
187. ^ Dale Allison, İsa'yı İnşa Etmek: Hafıza, Hayal Gücü ve Tarih 2010, sayfa 32
188. ^ Witherington III 1997, s. 108.
189. ^ Vermes, Geza, Yahudi İsa: Bir Tarihçinin İncilleri Okuması, Minneapolis, Fortress Press 1973.
190. ^ Witherington III 1997, s. 98.
191. ^ ^{a b c d e f} Beşik, Haç ve Taç: Yeni Ahit'e Giriş Andreas J. Köstenberger, L. Scott Kellum 2009 s. 117–125
192. ^ İsa ve İnciller: Dr Craig L Blomberg'in Giriş ve İncelemesi (1 Ağustos 2009) sayfa 213
193. ^ ^{a b c} Witherington III 1997, ss. 137–38.
194. ^ ^{a b} Witherington III 1997, ss. 161–163.
195. ^ Brandon, S.G.F. (1988), "Nasıralı İsa'nın Yargılanması"
196. ^ Moffic, Evan (3 Mart 2016). . Huffington Post. 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2020. 
197. ^ Hoffman, Matthew (2007). From Rebel to Rabbi: Reclaiming Jesus and the Making of Modern Jewish Culture. Stanford University Press. s. 57. 
198. ^ Chilton Bruce (2002), "Haham İsa: Samimi Bir Biyografi"
199. ^ James the Brother of Jesus, Penguin, 1997–98, pp. 51–153 and 647–816.
200. ^ Falk, Harvey (2003) "İsa Ferisi: İsa'nın Yahudiliğine Yeni Bir Bakış"
201. ^ Mark Allan Powell, tarihte bir figür olarak İsa: modern tarihçiler Celile'deki adamı nasıl görüyorlar s.56; Morton Smith, sihirbaz İsa: şarlatan mı yoksa Tanrı'nın Oğlu mu?
202. ^ William Thomas Stead, (Ed.) (1894). Die Rezension der Rezensionen, Band 9, 1894, S.306. 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Nisan 2010. 
203. ^ Bart Ehrman, İsa Var Mıydı? Harper Collins, 2012, s. 12, "Earl Doherty, görüşü tanımlar... Daha basit bir ifadeyle, tarihsel İsa yoktu. Ya da varsa, Hristiyanlığın kurulmasıyla neredeyse hiçbir ilgisi yoktu." ayrıca, Earl Doherty'nin İsa'da sağladığı daha eksiksiz tanımı temsili olarak alıntılar: Ne Tanrı Ne de İnsan. Akıl Çağı, 2009, s. vii–viii: "ismine layık hiçbir tarihsel İsa'nın var olmadığı, Hristiyanlığın manevi, efsanevi bir figüre olan inançla başladığı, İncillerin esasen alegori ve kurgu olduğu ve Galile'nin vaaz verme geleneğinin kökeninde kimliği belirlenebilir tek bir kişinin bulunmadığını."
204. ^ ^{a b c} Ehrman, Bart D. (2012). Did Jesus exist? : the historical argument for Jesus of Nazareth. New York: HarperOne. ISBN . OCLC 773671784. 
205. ^ Richard Dawkins (1 Ağustos 2007). The God Delusion. s. 122. ISBN . 
206. ^ Hitchens, Christopher (2007). God is not great : how religion poisons everything. 1st ed. New York: Twelve. ISBN . OCLC 70630426. 1 Kasım 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
207. ^ Thompson, Thomas L. (2005). The Messiah myth : the Near Eastern roots of Jesus and David. New York: Basic Books. ISBN . OCLC 57208390. 29 Eylül 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ağustos 2021. 
208. ^ Van Voorst, Robert E. (2000). Jesus outside the New Testament : an introduction to the ancient evidence. Grand Rapids, Mich.: W.B. Eerdmans Pub. ss. 8-9. ISBN . OCLC 43286799. 
209. ^ James F. McGrath, James F. McGrath. The Christian Century. Christian Century. 9 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2018. 
210. ^ ^{a b} Eddy, Paul Rhodes; Boyd, Gregory A. (2007). The Jesus Legend: A Case for the Historical Reliability of the Synoptic. Grand Rapids, Michigan: Baker Academic. ISBN . 
211. ^ Van Voorst 2000, s. 16
212. ^ Ehrman, Bart D. (2011). Forged : writing in the name of God : why the Bible's authors are not who we think they are. 1st ed. New York: HarperOne. ISBN . OCLC 759581209. 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
213. ^ ^{a b} Grant, Michael (1999). Jesus. Londra: Phoenix Giant. ISBN . OCLC 41465078. 
214. ^ Burridge & 34.
215. ^ Sacrifice and redemption : Durham essays in theology. Stephen Sykes. Cambridge [England]: Cambridge University Press. 1991. ISBN . OCLC 19970539. 
216. ^ Stanton, Graham (1989). The Gospels and Jesus. New York: Oxford University Press. ISBN . OCLC 43477458. 
217. ^ The historical Jesus : five views. James K. Beilby, Paul R. Eddy. Londra: SPCK. 2010. ISBN . OCLC 480587153. 
218. ^ Burridge 2004, s. 34.
219. ^ Eddy, Paul R. (2007). The Jesus legend : a case for the historical reliability of the synoptic Jesus tradition. Gregory A. Boyd. Grand Rapids, MI: Baker Academic. ISBN . OCLC 85444001. 

1. ^ Ek unsurlar:
   * İncil bilginleri James Beilby ve Paul Eddy, fikir birliğinin "zor ama tamamen yok olmadığını" yazıyor. Beilby ve Eddy'ye göre, "İsa, Yahya tarafından vaftiz edilen, öğretme ve vaaz vermeye giden, takipçileri olan, bir mucize işçisi ve şeytan kovucu olduğuna inanılan, bir "olay"ın olduğu Kudüs'e giden birinci yüzyılda bir Yahudiydi, daha sonra tutuklandı, mahkum edildi ve çarmıha gerildi."
   * Amy-Jill Levine, "İsa'nın yaşamının temel taslağı üzerinde bir tür fikir birliği vardır. Çoğu bilgin, İsa'nın Yahya tarafından vaftiz edildiği, Tanrı'nın iradesine göre en iyi nasıl yaşanacağı konusunda diğer Yahudilerle tartıştığı, iyileştirmelerle meşgul olduğu konusunda hemfikirdir ve benzetmelerde öğretilen şeytan çıkarma ayinleri, Celile'de erkek ve kadın takipçileri topladı, Kudüs'e gitti ve Pontius Pilate'nin valiliği sırasında Roma askerleri tarafından çarmıha gerildi. (26–36 CE)."

Genel

• Barnett, Paul W. (1997). Jesus and the Logic of History (New Studies in Biblical Theology 3). Downers Grove, Illinois: InterVarsity Press. ISBN . 
• Bauckham, Richard (2011). Jesus: A Very Short Introduction. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN . 
• Beilby, James K.; Eddy, Paul Rhodes (2009), "The Quest for the Historical Jesus: An Introduction", Beilby, James K.; Eddy, Paul Rhodes (Ed.), The Historical Jesus: Five Views, Downers Grove, Illinois: InterVarsity Press, ISBN  
• Boyarin, Daniel (2012). The Jewish Gospels: the Story of the Jewish Christ. The New Press. ISBN . 
• Brown, Raymond E. (1993). The Death of the Messiah: from Gethsemane to the Grave. New York: Anchor Bible. ISBN . 
• Brown, Raymond E. et al. The New Jerome Biblical Commentary Prentice Hall 1990
• Burridge, Richard A.; Gould, Graham (2004), Jesus Now and Then, ISBN  
• Craffert, Pieter F. and Botha, Pieter J. J. "Why Jesus Could Walk On The Sea But He Could Not Read And Write." Neotestamenica. 39.1, 2005.
• Darrell Bock, Studying the Historical Jesus: A Guide to Sources and Methods.. Baker Academic: 2002. .
• John Dominic Crossan. Jesus: A Revolutionary Biography. Harpercollins: 1994. .
• John Dickson Jesus: A Short Life, Lion Hudson plc, 2008, , , Internet Archive
• Dunn, James D.G. (2005), "The Tradition", Dunn, James D.G.; McKnight, Scot (Ed.), The Historical Jesus in Recent Research, Eisenbrauns 
• Ehrman, Bart D. (1999). Jesus: Apocalyptic Prophet of the New Millennium. New York: Oxford. ISBN . 
• Fiensy, David A.; Jesus the Galilean: soundings in a first century life, Gorgias Press LLC, 2007, , , Google books
• Fredriksen, Paula (2000). Jesus of Nazareth, King of the Jews: A Jewish Life and the Emergence of Christianity. New York: Vintage Books. ISBN . 
• Gnilka, Joachim.; Jesus of Nazareth: Message and History, Hendrickson Publishers, 1997.
• Gowler, David B.; What Are They Saying About the Historical Jesus?, Paulist Press, 2007,
• Loke, Andrew Ter Ern. The Origin of Divine Christology. Cambridge University Press. 2017.
• Michael Grant . Jesus: A Historian's Review of the Gospels. Scribner's, 1977. .
• Funk, Robert W. (1998). The Acts of Jesus: The Search for the Authentic Deeds of Jesus. HarperSanFrancisco. ISBN . 
• Harris, by William V. Ancient Literacy. Harvard University Press: 1989. .
• John P. Meier A Marginal Jew: Rethinking the Historical Jesus|A Marginal Jew: Rethinking the Historical Jesus, Doubleday,

v. 1, The Roots of the Problem and the Person, 1991,

v. 2, Mentor, Message, and Miracles, 1994,

v. 3, Companions and Competitors, 2001,

v. 4, Law and Love, 2009,

v. 5, Probing the Authenticity of the Parables, 2016,

• Gerald O'Collins|O'Collins, G. Jesus: A Portrait]. Darton, Longman and Todd: 2008.
• O'Collins, G. Christology: A Biblical, Historical, and Systematic Study of Jesus. OUP: 2009.
• E. P. Sanders Jesus and Judaism. Augsburg Fortress Publishers: 1987.
• Sanders, E. P. The Historical Figure of Jesus. Lane The Penguin Press: 1993.
• Schweitzer, Albert (1910). The Quest of the Historical Jesus. London: Adam and Charles Black. 
• Theissen, Gerd; Winter, Dagmar (2002). The Quest for the Plausible Jesus: The Question of Criteria (1st American bas.). Louisville, Ky.: Westminster John Knox Press. ISBN . OCLC 49805829. 
• Theissen, Gerd; Merz, Annette (1998). The Historical Jesus: A Comprehensive Guide. SCM Press. ISBN . OCLC 38590348. 
• Robert E. Van Voorst, Jesus Outside the New Testament, 2000, Eerdmans, google books 24 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• Géza Vermes Jesus the Jew: A Historian's Reading of the Gospels. SCM Classics:2001,
• Witherington III, Ben. The Jesus Quest: The Third Search for the Jew of Nazareth (2.2yıl=1997 bas.). InterVarsity Press. ISBN . OCLC 33244038. 
• N. T. Wright Christian Origins and the Question of God, a projected six-volume series of which three have been published under:

v. 1, The New Testament and the People of God. Augsburg Fortress Publishers: 1992.;

v. 2, Jesus and the Victory of God. Augsburg Fortress Publishers: 1997.;

v. 3, The Resurrection of the Son of God. Augsburg Fortress Publishers: 2003.

• Wright, N. T. The Challenge of Jesus: Rediscovering who Jesus was and is. IVP 1996
• Yaghjian, Lucretia. "Ancient Reading," in Richard Rohrbaugh, ed., The Social Sciences in New Testament Interpretation. Hendrickson Publishers: 2004. .

Dış bağlantılar

• "Jesus Christ" 3 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Encyclopædia Britannica Online. 2009. The first section, on Jesus' life and ministry