Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Kadir (m) (Görünür büyüklük veya Görünürdeki büyüklük), bir yıldızın veya Dünya'dan gözlemlenen diğer astronomik cisimlerin parlaklığının bir ölçüsüdür. Bir cismin görünür büyüklüğü, onun içsel parlaklığına, Dünya'dan uzaklığına ve gözlemcinin boyunca yıldızlararası tozun neden olduğu cismin ışığının sönmesine bağlıdır.
Gök bilimindeki kadir "büyüklük" kelimesi (ing. magnitude), aksi belirtilmedikçe, genellikle bir gök cisminin görünür büyüklüğünü ifade eder. Yıldız kataloğunda 1. kadirden (en parlak) 6. kadir (en sönük) yıldızlara kadar uzanan kadir ölçeği, eski gök bilimci Batlamyus'a kadar geri gider. Modern ölçek ise bu tarihsel sisteme yakından uyacak şekilde matematiksel olarak tanımlanmıştır.
Ölçek ters logaritmiktir, bir nesne ne kadar parlaksa büyüklük sayısı o kadar düşük olur. 1,0 büyüklüğünde bir fark, 5√100 veya yaklaşık 2,512 parlaklık oranına karşılık gelir. Örneğin, 2,0 kadir büyüklüğündeki bir yıldız, büyüklüğü 3,0 kadir olan bir yıldızdan 2,512 kat; 4,0 kadir olan bir yıldızdan 6,31 kat ve 7,0 kadir olan bir yıldızdan ise 100 kat daha parlaktır.
Çıplak gözle görme sınırı olan 6. derece, insan gözü için ortalama bir değerdir. Kimi keskin gözlü kimseler Jüpiter'in dört büyük uydusunu (Io, Callisto, Europa, Ganymede) ve hatta Venüs'ün evrelerini bile ayırt edebilecek görme yetisine sahiptir.
En parlak astronomik cisimler negatif görünür büyüklüklere sahiptir. Örneğin, -4,2 kadir ile Venüs veya -1,46 kadir ile Sirius. En karanlık gecelerde çıplak gözle görülebilen en sönük yıldızların görünür büyüklükleri yaklaşık +6,5 kadirdir, fakat bu durum kişinin görme gücüne, rakım ve atmosfer koşullarına bağlı olarak değişkenlik gösterir. Bilinen cisimlerin görünür büyüklükleri -26,7'deki Güneş'ten, +31,5 büyüklüğündeki derin Hubble Uzay Teleskobu görüntülerindeki cisimlere kadar uzanır.
Görünür büyüklüğün ölçümüne fotometri denir. Fotometrik ölçümler, UBV sistemi veya gibi fotometrik sistemlere ait standart geçirim bandı filtreleri kullanılarak morötesi, görünür veya kızılötesi dalga boyu bantlarında yapılır.
Mutlak büyüklük, bir gök cisiminin görünür parlaklığından ziyade içsel parlaklığının bir ölçüsüdür ve aynı ters logaritmik ölçekte ifade edilir. Mutlak büyüklük, bir yıldızın veya nesnenin 10 parsek (3,1×1014 kilometre) mesafeden gözlemlenmesi durumunda sahip olacağı görünen büyüklük olarak tanımlanır. Bu nedenle, Dünya'ya ne kadar yakın olursa olsun bir yıldızın özelliğini ifade ettiği için yıldız astrofiziğinde daha fazla kullanım alanı vardır. Ancak gözlemsel astronomide ve popüler amatör astronomide "kadir"e yapılan referansların, görünür büyüklük anlamına geldiği anlaşılmaktadır.
Görünür büyüklüklerin listesi
| Görünür büyüklük (V) | Cisim | görünen yer... | Notlar |
|---|---|---|---|
| −67,57 | gama ışını patlaması | 1 AU uzaktan görünen | Dünya'dan bakıldığında Güneş'ten 2 × 1016 (20 katrilyon) kat daha parlak olurdu |
| −41,39 | yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| −40,67 | yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| –40,17 | Eta Carinae A yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| −40,07 | Zeta1 Scorpii yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| −39,66 | yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| –39,47 | yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| −38,00 | Rigel yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | görünür çapı 35° olan büyük ve çok parlak mavimsi bir disk olarak görülecekti. |
| −30,30 | Sirius A yıldızı | 1 AU uzaktan görünen | |
| −29,30 | Güneş | günberi noktasında Merkür'den görünen | |
| −27,40 | Güneş | günberi noktasında Venüs'ten görünen | |
| −26,74 | Güneş | Dünya'dan görünen | ortalama dolunaydan yaklaşık 400.000 kat daha parlak |
| −25,60 | Güneş | günöte noktasında Mars'tan görünen | |
| −23,00 | Güneş | günöte noktasında Jüpiter'den görünen | |
| −21,70 | Güneş | günöte noktasında Satürn'den görünen | |
| −20,20 | Güneş | günöte noktasında Uranüs'ten görünen | |
| −19,30 | Güneş | Neptün'den görünen | |
| −18,20 | Güneş | günöte noktasında Plüton'dan görünen | |
| −16,70 | Güneş | günöte noktasında Eris'ten görünen | |
| −14,20 | 1 lüks aydınlatma seviyesi | ||
| −12,90 | dolunay | günberi noktasında Dünya'dan görünen | yerberi + günberi + dolunayın maksimum parlaklığı. (ortalama uzaklık değeri -12,74'tür, fakat karşı konum etkisi dahil edildiğinde yaklaşık 0,18 kadir daha parlaktır) |
| −12,40 | Betelgeuse | süpernovaya dönüştüğünde Dünya'dan görünen. | |
| −11,20 | Güneş | gün öte noktasında Sedna'dan görünen | |
| −10,00 | İkeya–Seki kuyruklu yıldızı (1965) | Dünya'dan görünen | modern zamanların en parlak Güneş'e ulaşan kuyruklu yıldızıydı (Kreutz Sungrazer) |
| −9,50 | iridyum (uydu) parlaması | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| −7,50 | 1006 süpernovası | Dünya'dan görünen | kaydedilen tarihin en parlak yıldız olayı (7200 ışık yılı uzaklıkta) |
| −6,50 | Gece gökyüzünün toplam entegre büyüklüğü | Dünya'dan görünen | |
| −6,00 | 1054 Yengeç Süpernovası | Dünya'dan görünen | (6500 ışık yılı uzaklıkta) |
| −5,90 | Uluslararası Uzay İstasyonu | Dünya'dan görünen | yerberi noktasında ve Güneş tarafından tamamen aydınlatıldığında |
| −4,92 | Venüs gezegeni | Dünya'dan görünen | hilal şeklinde aydınlatıldığında maksimum parlaklık |
| −4,14 | Venüs gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| −4 | Güneş tepedeyken gün boyunca çıplak gözle gözlemlenebilen en soluk cisimler | ||
| −3,99 | Epsilon Canis Majoris yıldızı | Dünya'dan görünen | 4,7 milyon yıl önceki maksimum parlaklık, son ve sonraki beş milyon yılın tarihsel en parlak yıldızı |
| −2,98 | Venüs gezegeni | Dünya'dan görünen | Güneş'in uzak tarafındayken minimum parlaklık |
| −2,94 | Jüpiter gezegeni | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| −2,94 | Mars gezegeni | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| −2,5 | Güneş ufkun üzerinde 10°den daha az olduğunda, gün boyunca çıplak gözle görülebilen en soluk cisimler | ||
| −2,50 | yeni ay | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık |
| −2,48 | Merkür gezegeni | Dünya'dan görünen | üst kavuşum konumundaki maksimum parlaklık (Venüs'ün aksine Merkür, Güneş'in uzak tarafındayken en parlak durumundadır, bunun nedeni farklı faz eğrileridir) |
| −2,20 | Jüpiter gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| −1,66 | Jüpiter gezegeni | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık |
| −1,47 | Sirius yıldız sistemi | Dünya'dan görünen | Görünür dalga boylarında Güneş hariç en parlak yıldız |
| −0,83 | Eta Carinae yıldızı | Dünya'dan görünen | Nisan 1843'te sahte süpernova olarak görünen parlaklık |
| −0,72 | Canopus yıldızı | Dünya'dan görünen | gece gökyüzündeki en parlak 2. yıldız |
| −0,55 | Satürn gezegeni | Dünya'dan görünen | halkalar Dünya'ya doğru açılı olduğunda, karşı konum ve günberi yakınında maksimum parlaklık |
| −0,3 | Halley kuyruklu yıldızı | Dünya'dan görünen | 2061 geçişinde beklenen görünür büyüklük |
| −0,27 | Alfa Centauri AB yıldız sistemi | Dünya'dan görünen | Birleşik büyüklük (gece gökyüzündeki en parlak 3. yıldız) |
| −0,04 | Arcturus yıldızı | Dünya'dan görünen | Çıplak gözle görülen en parlak 4. yıldız |
| −0,01 | Alfa Centauri A yıldızı | Dünya'dan görünen | Gece gökyüzünde teleskop yardımıyla görülebilen 4. en parlak "bireysel" yıldız |
| +0,03 | Vega yıldızı | Dünya'dan görünen | başlangıçta sıfır noktasının bir tanımı olarak seçildi |
| +0,23 | Merkür gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| +0,46 | Güneş | Alfa Centauri'den görünen | |
| +0,46 | Satürn gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| +0,71 | Mars gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| +1,17 | Satürn gezegeni | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık |
| +1,86 | Mars gezegeni | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık |
| +1,98 | Polaris yıldızı | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| +3,03 | SN 1987A süpernovası | Dünya'dan görünen | Büyük Macellan Bulutu içinde (160.000 ışık yılı mesafe) |
| +3 ile +4 | Kentsel bir mahallede çıplak gözle görülebilen en sönük yıldızlar | ||
| +3,44 | Andromeda Gökadası | Dünya'dan görünen | M31 |
| +4 | Orion Bulutsusu | Dünya'dan görünen | M42 |
| +4,38 | Ganymede uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık (Jüpiter'in uydusu ve Güneş Sistemindeki en büyük uydu) |
| +4,50 | M41 açık kümesi | Dünya'dan görünen | Aristoteles tarafından görülmüş olabilecek açık küme |
| +4,5 | Yay Eliptik Cüce Gökadası | Dünya'dan görünen | |
| +5,20 | astereoit Vesta | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +5,38 | Uranüs gezegeni | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +5,68 | Uranüs gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık |
| +5,72 | sarmal gökada M33 | Dünya'dan görünen | karanlık gökyüzü altında çıplak gözle görmek için bir test olarak kullanılır |
| +5,8 | gama ışını patlaması | Dünya'dan görünen | 19 Mart 2008'de Dünya'da 7,5 milyar ışık yılı uzaklıktan görülen en yüksek görsel büyüklük ("Clarke Olayı"). |
| Uranüs gezegeni | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık | |
| +6,49 | asteroit Pallas | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +6,5 | Ortalama bir çıplak gözle çok iyi koşullar altında gözlemlenen yıldızların yaklaşık sınırı. 6,5 kadirden görülebilen yaklaşık 9.500 yıldız vardır. | ||
| +6,64 | cüce gezegen Ceres | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +6,75 | asteroit İris | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +6,90 | sarmal gökada M81 | Dünya'dan görünen | Bu, insan görüşü ve Bortle ölçeği sınırlarını zorlayan aşırı bir çıplak göz hedefidir |
| +7,25 | Merkür gezegeni | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık |
| +7,67 | Neptün gezegeni | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| Neptün gezegeni | Dünya'dan görünen | ortalama parlaklık | |
| Neptün gezegeni | Dünya'dan görünen | minimum parlaklık | |
| +8 | Aşırı çıplak göz sınırı, Bortle ölçeğinde Sınıf 1, dünyadaki en karanlık gökyüzü. | ||
| +8,10 | Titan uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık; Satürn'ün en büyük uydusu; ortalama karşı konum büyüklüğü 8,4 |
| +8,29 | UY Scuti yıldızı | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık; yarıçapına göre bilinen en büyük yıldızlardan biri |
| +8,94 | asteroit 10 Hygiea | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +9,50 | Normal koşullar altında sıradan 7×50 dürbün kullanılarak görülebilen en soluk cisimler | ||
| +10,20 | İapetus uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık, Satürn'ün batısındayken en parlak ve karşı konuma geçmesi 40 gün sürüyor |
| +11,05 | Proxima Centauri yıldızı | Dünya'dan görünen | 2. en yakın yıldız |
| +11,8 | Phobos uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık; Mars'ın en parlak uydusu |
| +12,23 | yıldızı | Dünya'dan görünen | Bilinen en aydınlık ve büyük kütleli yıldız |
| +12,89 | Deimos uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +12,91 | kuasar 3C 273 | Dünya'dan görünen | en parlak (aydınlatma mesafesi 2,4 milyar ışık yılı) |
| +13,42 | Triton uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +13,65 | cüce gezegen Plüton | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık, çıplak gözle 6,5 kadirden gökyüzünde 725 kat daha sönük. |
| +13,9 | Titania uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık; Uranüs'ün en parlak uydusu |
| +14,1 | yıldızı | Dünya'dan görünen | Bilinen en sıcak yıldız |
| +15,4 | centaur Chiron | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık |
| +15,55 | Charon uydusu | Dünya'dan görünen | maksimum parlaklık (Plüton'un en büyük uydusu) |
| +16,8 | cüce gezegen Makemake | Dünya'dan görünen | Şu anki karşı konum parlaklığı |
| +17,27 | cüce gezegen Haumea | Dünya'dan görünen | Şu anki karşı konum parlaklığı |
| +18,7 | cüce gezegen Eris | Dünya'dan görünen | Şu anki karşı konum parlaklığı |
| +19,5 | 30 saniyelik bir pozlama kullanılan Catalina Sky Survey 0,7 metrelik teleskopuyla gözlemlenebilir en zayıf cisimlerve ayrıca ATLAS'ın (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) yaklaşık sınırlayıcı büyüklüğü | ||
| +20,7 | uydusu | Dünya'dan görünen | (Jüpiter'in ≈8 km'lik küçük uydusu) |
| +22 | Bir CCD detektörü kullanarak 30 dakikalık yığılmış görüntülere (her biri 5 dakikada 6 alt çerçeve) sahip 600 mm (24") Ritchey-Chretien teleskopuyla görünür ışıkta gözlemlenebilen en zayıf cisimler. | ||
| +22,8 | Dünya'dan görünen | En yakın kahverengi cüceler (Luhman 16A=23,25, Luhman 16B=24,07) | |
| +22,91 | Hydra uydusu | Dünya'dan görünen | Plüton uydusunun maksimum parlaklığı |
| +23,38 | Nix uydusu | Dünya'dan görünen | Plüton uydusunun maksimum parlaklığı |
| +24 | 60 saniyelik bir pozlama kullanarak Pan-STARRS 1,8 metrelik teleskopla gözlemlenebilen en zayıf cisimler.Bu, şu anda otomatik tüm gökyüzü gökbilim araştırmalarının sınırlayıcı büyüklüğüdür. | ||
| +25,0 | uydusu | Dünya'dan görünen | (Satürn'ün ≈4 km'lik küçük uydusu) |
| +25,3 | Neptün ötesi cisim | Dünya'dan görünen | Güneş'ten yaklaşık 132 AU (19,7 milyar km) uzaklığıyla, Güneş Sistemi'ndeki bilinen en uzak gözlemlenebilir cisim |
| +26,2 | Neptün ötesi cisim | Dünya'dan görünen | Güneş'ten yaklaşık 90 AU (13 milyar km) uzaklıkta ve çıplak gözle görülebilecek olandan yaklaşık 75 milyon kat daha sönük 200 km büyüklüğündeki cisim. |
| +27,7 | 10 saatlik bir görüntüde Subaru Teleskobu gibi tek bir 8 metrelik yer tabanlı teleskopla gözlemlenebilen en zayıf cisimler | ||
| +28,2 | Halley kuyruklu yıldızı | Dünya'dan görünen (2003) | 2003 yılında Güneş'ten 28 AU (4,2 milyar km) uzaklıktayken, ESO'nun Çok Büyük Teleskop (VLT) dizisindeki 4 senkronize bireysel teleskopdan 3 tanesi ile toplam yaklaşık 9 saatlik pozlama süresi kullanılarak görüntülendi |
| +28,4 | asteroit | Dünya yörüngesinden görünen | ≈15 kilometrelik Kuiper kuşağı nesnesinin gözlemlenen büyüklüğü. 2003 yılında Hubble Uzay Teleskobu (HST) tarafından görüldü, doğrudan gözlemlenen en sönük asteroit olarak bilinir. |
| +31,5 | Hubble Uzay Teleskobu EXtreme Deep Field aracılığıyla 10 yıl boyunca toplanan ~23 günlük pozlama süresiyle görünür ışıkta gözlemlenebilen en zayıf nesneler | ||
| +34 | James Webb Uzay Teleskopu ile görünür ışıkta gözlemlenebilen en zayıf cisimler | ||
| +35 | isimsiz asteroit | Dünya yörüngesinden görünen | 2009 yılında bir yıldızın önünden geçerken HST tarafından keşfedilen 950 metrelik bir Kuiper kuşağı nesnesi olan, bilinen en sönük asteroitin beklenen büyüklüğü. |
| +35 | LBV 1806-20 yıldızı | Dünya'dan görünen | mavi ışık değişeni, yıldızlararası sönme nedeniyle görünür dalga boylarında beklenen büyüklük |
Listelenen büyüklüklerin bazıları yaklaşık değerlerdir. Teleskop hassasiyeti; gözlem süresine, optik bant geçişine, saçılma ve hava ışımasından kaynaklanan engelleyici ışığa bağlıdır.
Kaynakça
- ^ Curtis, Heber Doust (1903) [27 Mart 1901]. "On the Limits of Unaided Vision". Lick Observatory Bulletin. 2 (38). Kaliforniya Üniversitesi. ss. 67-69. Bibcode:1903LicOB...2...67C. doi:10.5479/ADS/bib/1903LicOB.2.67C. 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Eylül 2021.
- ^ Matthew, Templeton (21 Ekim 2011). "Magnitudes: Measuring the Brightness of Stars". American Association of Variable Stars (AAVSO). 18 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
- ^ David R., Williams (1 Eylül 2004). "Sun Fact Sheet". NASA (National Space Science Data Center). 15 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Temmuz 2010.
- ^ Dufay, Jean (17 Ekim 2012). Introduction to Astrophysics: The Stars. s. 3. ISBN . 24 Mart 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Şubat 2016.
- ^ McLean, Ian S. (2008). Electronic Imaging in Astronomy: Detectors and Instrumentation. Springer. s. 529. ISBN .
- ^ Williams, David R. (2 Şubat 2010). "Moon Fact Sheet". NASA (National Space Science Data Center). 23 Mart 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Nisan 2010.
- ^ Dolan, Michelle M.; Mathews, Grant J.; Lam, Doan Duc; Lan, Nguyen Quynh; Herczeg, Gregory J.; Dearborn, David S. P. (2017). "Evolutionary Tracks for Betelgeuse". The Astrophysical Journal. 819 (1). s. 7. arXiv:1406.3143 $2. Bibcode:2016ApJ...819....7D. doi:10.3847/0004-637X/819/1/7.
- ^ "Brightest comets seen since 1935". International Comet Quarterly. 28 Aralık 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Aralık 2011.
- ^ Winkler, P. Frank; Gupta, Gaurav; Long, Knox S. (2003). "The SN 1006 Remnant: Optical Proper Motions, Deep Imaging, Distance, and Brightness at Maximum". The Astrophysical Journal. 585 (1). ss. 324-335. arXiv:astro-ph/0208415 $2. Bibcode:2003ApJ...585..324W. doi:10.1086/345985.
- ^ "Supernova 1054 – Creation of the Crab Nebula". SEDS. 28 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Temmuz 2014.
- ^ "Uluslararası Uzay İstasyonu (UUİ) - Uydu bilgisi". Heavens-above. 5 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Aralık 2007.
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Mallama, A.; Hilton, J.L. (2018). "Computing Apparent Planetary Magnitudes for The Astronomical Almanac". Astronomy and Computing. Cilt 25. ss. 10-24. arXiv:1808.01973 $2. Bibcode:2018A&C....25...10M. doi:10.1016/j.ascom.2018.08.002.
- ^ "Sirius". SIMBAD Astronomical Database. 24 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "Canopus". SIMBAD Astronomical Database. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "Arcturus". SIMBAD Astronomical Database. 14 Ocak 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "Vega". SIMBAD Astronomical Database. 7 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Nisan 2010.
- ^ Evans, N. R.; Schaefer, G. H.; Bond, H. E.; Bono, G.; Karovska, M.; Nelan, E.; Sasselov, D.; Mason, B. D. (2008). "Direct Detection of the Close Companion of Polaris with The Hubble Space Telescope". The Astronomical Journal. 136 (3). s. 1137. arXiv:0806.4904 $2. Bibcode:2008AJ....136.1137E. doi:10.1088/0004-6256/136/3/1137.
- ^ "SIMBAD-M31". SIMBAD Astronomical Database. 19 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Kasım 2009.
- ^ Yeomans; Chamberlin. "Horizon Online Ephemeris System for Ganymede (Major Body 503)". California Institute of Technology, Jet Propulsion Laboratory. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Nisan 2010. (3 Ekim 1951'de 4,38)
- ^ "M41 possibly recorded by Aristotle". SEDS (Students for the Exploration and Development of Space). 28 Temmuz 2006. 18 Nisan 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Kasım 2009.
- ^ "Uranus Fact Sheet". nssdc.gsfc.nasa.gov (İngilizce). 22 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2018.
- ^ "SIMBAD-M33". SIMBAD Astronomical Database. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Kasım 2009.
- ^ Lodriguss, Jerry (1993). "M33 (Triangulum Galaxy)". 15 Ocak 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Kasım 2009. (Shows bolometric magnitude not visual magnitude.)
- ^ "Vmag<6.5". SIMBAD Astronomical Database. 22 Şubat 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Haziran 2010.
- ^ "Messier 81". SEDS (Students for the Exploration and Development of Space). 2 Eylül 2007. 14 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Kasım 2009.
- ^ "Neptune Fact Sheet". nssdc.gsfc.nasa.gov (İngilizce). 10 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2018.
- ^ John E. Bortle (Şubat 2001). . Sky & Telescope. 23 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2009.
- ^ Yeomans; Chamberlin. "Horizon Online Ephemeris System for Titan (Major Body 606)". California Institute of Technology, Jet Propulsion Laboratory. 13 Kasım 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Haziran 2010. (30 Aralık 2003'te 8,10) 13 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ a b . Observatorio ARVAL. 31 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2010.
- ^ a b c "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 3 Nisan 2009. 23 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Temmuz 2009.
- ^ "AstDys (10) Hygiea Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 8 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ Zarenski, Ed (2004). "Limiting Magnitude in Binoculars" (PDF). Cloudy Nights. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 6 Mayıs 2011.
- ^ "What Is the Most Massive Star?". Space.com. 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Kasım 2018.
- ^ Williams, David R. (7 Eylül 2006). "Pluto Fact Sheet". National Space Science Data Center. NASA. 1 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "AstDys (2060) Chiron Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "AstDys (136472) Makemake Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "AstDys (136108) Haumea Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
- ^ "Catalina Sky Survey (CSS) Facilities". 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Kasım 2019.
- ^ Steve Cullen (sgcullen) (5 Ekim 2009). . LightBuckets. 31 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2009.
- ^ Boffin, H.M.J.; Pourbaix, D. (2014). "Possible astrometric discovery of a substellar companion to the closest binary brown dwarf system WISE J104915.57–531906.1". Astronomy and Astrophysics. Cilt 561. s. 5. arXiv:1312.1303 $2. Bibcode:2014A&A...561L...4B. doi:10.1051/0004-6361/201322975.
- ^ "Pan-STARRS limiting magnitude". 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Eylül 2021.
- ^ Sheppard, Scott S. "Saturn's Known Satellites". Carnegie Institution (Department of Terrestrial Magnetism). 15 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Haziran 2010.
- ^ What is the faintest object imaged by ground-based telescopes? 2 Şubat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Yazan: Sky Telescope Editörleri, 24 Temmuz 2006
- ^ . ESO. 1 Eylül 2003. 1 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2009.
- ^ Illingworth, G. D.; Magee, D.; Oesch, P. A.; Bouwens, R. J.; Labbé, I.; Stiavelli, M.; van Dokkum, P. G.; Franx, M.; Trenti, M.; Carollo, C. M.; Gonzalez, V. (21 Ekim 2013). "The HST eXtreme Deep Field XDF: Combining all ACS and WFC3/IR Data on the HUDF Region into the Deepest Field Ever". The Astrophysical Journal Supplement Series. 209 (1). s. 6. arXiv:1305.1931 $2. Bibcode:2013ApJS..209....6I. doi:10.1088/0067-0049/209/1/6.
- ^ http://www.jaymaron.com/telescopes/telescopes.html 1 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (14 Eylül 2017 tarihinde erişilmiştir)
- ^ "Hubble Finds Smallest Kuiper Belt Object Ever Seen". NASA (İngilizce). 9 Haziran 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Mart 2018.
Literatür
- "Gezegenler Kılavuzu", Patrick Moore
- "Uzay Bilgisi", William J. Weiser
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Kadir m Gorunur buyukluk veya Gorunurdeki buyukluk bir yildizin veya Dunya dan gozlemlenen diger astronomik cisimlerin parlakliginin bir olcusudur Bir cismin gorunur buyuklugu onun icsel parlakligina Dunya dan uzakligina ve gozlemcinin boyunca yildizlararasi tozun neden oldugu cismin isiginin sonmesine baglidir Puslu ve cok isik alan bir sehirdeki gokyuzunde 3 9 kadire kadar ve isik kirliligi olmayan acik bir gokyuzunde 6 5 kadire kadar yildizlarin gorunurluk farki Gokyuzu haritasi Boga takimyildizi nin bir bolumunu gosteriyor parlak yildiz Aldebaran dir Gok bilimindeki kadir buyukluk kelimesi ing magnitude aksi belirtilmedikce genellikle bir gok cisminin gorunur buyuklugunu ifade eder Yildiz katalogunda 1 kadirden en parlak 6 kadir en sonuk yildizlara kadar uzanan kadir olcegi eski gok bilimci Batlamyus a kadar geri gider Modern olcek ise bu tarihsel sisteme yakindan uyacak sekilde matematiksel olarak tanimlanmistir Olcek ters logaritmiktir bir nesne ne kadar parlaksa buyukluk sayisi o kadar dusuk olur 1 0 buyuklugunde bir fark 5 100 veya yaklasik 2 512 parlaklik oranina karsilik gelir Ornegin 2 0 kadir buyuklugundeki bir yildiz buyuklugu 3 0 kadir olan bir yildizdan 2 512 kat 4 0 kadir olan bir yildizdan 6 31 kat ve 7 0 kadir olan bir yildizdan ise 100 kat daha parlaktir Ciplak gozle gorme siniri olan 6 derece insan gozu icin ortalama bir degerdir Kimi keskin gozlu kimseler Jupiter in dort buyuk uydusunu Io Callisto Europa Ganymede ve hatta Venus un evrelerini bile ayirt edebilecek gorme yetisine sahiptir En parlak astronomik cisimler negatif gorunur buyukluklere sahiptir Ornegin 4 2 kadir ile Venus veya 1 46 kadir ile Sirius En karanlik gecelerde ciplak gozle gorulebilen en sonuk yildizlarin gorunur buyuklukleri yaklasik 6 5 kadirdir fakat bu durum kisinin gorme gucune rakim ve atmosfer kosullarina bagli olarak degiskenlik gosterir Bilinen cisimlerin gorunur buyuklukleri 26 7 deki Gunes ten 31 5 buyuklugundeki derin Hubble Uzay Teleskobu goruntulerindeki cisimlere kadar uzanir Gorunur buyuklugun olcumune fotometri denir Fotometrik olcumler UBV sistemi veya gibi fotometrik sistemlere ait standart gecirim bandi filtreleri kullanilarak morotesi gorunur veya kizilotesi dalga boyu bantlarinda yapilir Mutlak buyukluk bir gok cisiminin gorunur parlakligindan ziyade icsel parlakliginin bir olcusudur ve ayni ters logaritmik olcekte ifade edilir Mutlak buyukluk bir yildizin veya nesnenin 10 parsek 3 1 1014 kilometre mesafeden gozlemlenmesi durumunda sahip olacagi gorunen buyukluk olarak tanimlanir Bu nedenle Dunya ya ne kadar yakin olursa olsun bir yildizin ozelligini ifade ettigi icin yildiz astrofiziginde daha fazla kullanim alani vardir Ancak gozlemsel astronomide ve populer amator astronomide kadir e yapilan referanslarin gorunur buyukluk anlamina geldigi anlasilmaktadir Gorunur buyukluklerin listesiGok cisimlerinin gorunur gorsel buyuklukleri Gorunur buyukluk V Cisim gorunen yer Notlar 67 57 gama isini patlamasi 1 AU uzaktan gorunen Dunya dan bakildiginda Gunes ten 2 1016 20 katrilyon kat daha parlak olurdu 41 39 yildizi 1 AU uzaktan gorunen 40 67 yildizi 1 AU uzaktan gorunen 40 17 Eta Carinae A yildizi 1 AU uzaktan gorunen 40 07 Zeta1 Scorpii yildizi 1 AU uzaktan gorunen 39 66 yildizi 1 AU uzaktan gorunen 39 47 yildizi 1 AU uzaktan gorunen 38 00 Rigel yildizi 1 AU uzaktan gorunen gorunur capi 35 olan buyuk ve cok parlak mavimsi bir disk olarak gorulecekti 30 30 Sirius A yildizi 1 AU uzaktan gorunen 29 30 Gunes gunberi noktasinda Merkur den gorunen 27 40 Gunes gunberi noktasinda Venus ten gorunen 26 74 Gunes Dunya dan gorunen ortalama dolunaydan yaklasik 400 000 kat daha parlak 25 60 Gunes gunote noktasinda Mars tan gorunen 23 00 Gunes gunote noktasinda Jupiter den gorunen 21 70 Gunes gunote noktasinda Saturn den gorunen 20 20 Gunes gunote noktasinda Uranus ten gorunen 19 30 Gunes Neptun den gorunen 18 20 Gunes gunote noktasinda Pluton dan gorunen 16 70 Gunes gunote noktasinda Eris ten gorunen 14 20 1 luks aydinlatma seviyesi 12 90 dolunay gunberi noktasinda Dunya dan gorunen yerberi gunberi dolunayin maksimum parlakligi ortalama uzaklik degeri 12 74 tur fakat karsi konum etkisi dahil edildiginde yaklasik 0 18 kadir daha parlaktir 12 40 Betelgeuse supernovaya donustugunde Dunya dan gorunen 11 20 Gunes gun ote noktasinda Sedna dan gorunen 10 00 Ikeya Seki kuyruklu yildizi 1965 Dunya dan gorunen modern zamanlarin en parlak Gunes e ulasan kuyruklu yildiziydi Kreutz Sungrazer 9 50 iridyum uydu parlamasi Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 7 50 1006 supernovasi Dunya dan gorunen kaydedilen tarihin en parlak yildiz olayi 7200 isik yili uzaklikta 6 50 Gece gokyuzunun toplam entegre buyuklugu Dunya dan gorunen 6 00 1054 Yengec Supernovasi Dunya dan gorunen 6500 isik yili uzaklikta 5 90 Uluslararasi Uzay Istasyonu Dunya dan gorunen yerberi noktasinda ve Gunes tarafindan tamamen aydinlatildiginda 4 92 Venus gezegeni Dunya dan gorunen hilal seklinde aydinlatildiginda maksimum parlaklik 4 14 Venus gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 4 Gunes tepedeyken gun boyunca ciplak gozle gozlemlenebilen en soluk cisimler 3 99 Epsilon Canis Majoris yildizi Dunya dan gorunen 4 7 milyon yil onceki maksimum parlaklik son ve sonraki bes milyon yilin tarihsel en parlak yildizi 2 98 Venus gezegeni Dunya dan gorunen Gunes in uzak tarafindayken minimum parlaklik 2 94 Jupiter gezegeni Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 2 94 Mars gezegeni Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 2 5 Gunes ufkun uzerinde 10 den daha az oldugunda gun boyunca ciplak gozle gorulebilen en soluk cisimler 2 50 yeni ay Dunya dan gorunen minimum parlaklik 2 48 Merkur gezegeni Dunya dan gorunen ust kavusum konumundaki maksimum parlaklik Venus un aksine Merkur Gunes in uzak tarafindayken en parlak durumundadir bunun nedeni farkli faz egrileridir 2 20 Jupiter gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 1 66 Jupiter gezegeni Dunya dan gorunen minimum parlaklik 1 47 Sirius yildiz sistemi Dunya dan gorunen Gorunur dalga boylarinda Gunes haric en parlak yildiz 0 83 Eta Carinae yildizi Dunya dan gorunen Nisan 1843 te sahte supernova olarak gorunen parlaklik 0 72 Canopus yildizi Dunya dan gorunen gece gokyuzundeki en parlak 2 yildiz 0 55 Saturn gezegeni Dunya dan gorunen halkalar Dunya ya dogru acili oldugunda karsi konum ve gunberi yakininda maksimum parlaklik 0 3 Halley kuyruklu yildizi Dunya dan gorunen 2061 gecisinde beklenen gorunur buyukluk 0 27 Alfa Centauri AB yildiz sistemi Dunya dan gorunen Birlesik buyukluk gece gokyuzundeki en parlak 3 yildiz 0 04 Arcturus yildizi Dunya dan gorunen Ciplak gozle gorulen en parlak 4 yildiz 0 01 Alfa Centauri A yildizi Dunya dan gorunen Gece gokyuzunde teleskop yardimiyla gorulebilen 4 en parlak bireysel yildiz 0 03 Vega yildizi Dunya dan gorunen baslangicta sifir noktasinin bir tanimi olarak secildi 0 23 Merkur gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 0 46 Gunes Alfa Centauri den gorunen 0 46 Saturn gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 0 71 Mars gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 1 17 Saturn gezegeni Dunya dan gorunen minimum parlaklik 1 86 Mars gezegeni Dunya dan gorunen minimum parlaklik 1 98 Polaris yildizi Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 3 03 SN 1987A supernovasi Dunya dan gorunen Buyuk Macellan Bulutu icinde 160 000 isik yili mesafe 3 ile 4 Kentsel bir mahallede ciplak gozle gorulebilen en sonuk yildizlar 3 44 Andromeda Gokadasi Dunya dan gorunen M31 4 Orion Bulutsusu Dunya dan gorunen M42 4 38 Ganymede uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik Jupiter in uydusu ve Gunes Sistemindeki en buyuk uydu 4 50 M41 acik kumesi Dunya dan gorunen Aristoteles tarafindan gorulmus olabilecek acik kume 4 5 Yay Eliptik Cuce Gokadasi Dunya dan gorunen 5 20 astereoit Vesta Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 5 38 Uranus gezegeni Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 5 68 Uranus gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklik 5 72 sarmal gokada M33 Dunya dan gorunen karanlik gokyuzu altinda ciplak gozle gormek icin bir test olarak kullanilir 5 8 gama isini patlamasi Dunya dan gorunen 19 Mart 2008 de Dunya da 7 5 milyar isik yili uzakliktan gorulen en yuksek gorsel buyukluk Clarke Olayi Uranus gezegeni Dunya dan gorunen minimum parlaklik 6 49 asteroit Pallas Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 6 5 Ortalama bir ciplak gozle cok iyi kosullar altinda gozlemlenen yildizlarin yaklasik siniri 6 5 kadirden gorulebilen yaklasik 9 500 yildiz vardir 6 64 cuce gezegen Ceres Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 6 75 asteroit Iris Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 6 90 sarmal gokada M81 Dunya dan gorunen Bu insan gorusu ve Bortle olcegi sinirlarini zorlayan asiri bir ciplak goz hedefidir 7 25 Merkur gezegeni Dunya dan gorunen minimum parlaklik 7 67 Neptun gezegeni Dunya dan gorunen maksimum parlaklikNeptun gezegeni Dunya dan gorunen ortalama parlaklikNeptun gezegeni Dunya dan gorunen minimum parlaklik 8 Asiri ciplak goz siniri Bortle olceginde Sinif 1 dunyadaki en karanlik gokyuzu 8 10 Titan uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik Saturn un en buyuk uydusu ortalama karsi konum buyuklugu 8 4 8 29 UY Scuti yildizi Dunya dan gorunen maksimum parlaklik yaricapina gore bilinen en buyuk yildizlardan biri 8 94 asteroit 10 Hygiea Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 9 50 Normal kosullar altinda siradan 7 50 durbun kullanilarak gorulebilen en soluk cisimler 10 20 Iapetus uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik Saturn un batisindayken en parlak ve karsi konuma gecmesi 40 gun suruyor 11 05 Proxima Centauri yildizi Dunya dan gorunen 2 en yakin yildiz 11 8 Phobos uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik Mars in en parlak uydusu 12 23 yildizi Dunya dan gorunen Bilinen en aydinlik ve buyuk kutleli yildiz 12 89 Deimos uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 12 91 kuasar 3C 273 Dunya dan gorunen en parlak aydinlatma mesafesi 2 4 milyar isik yili 13 42 Triton uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 13 65 cuce gezegen Pluton Dunya dan gorunen maksimum parlaklik ciplak gozle 6 5 kadirden gokyuzunde 725 kat daha sonuk 13 9 Titania uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik Uranus un en parlak uydusu 14 1 yildizi Dunya dan gorunen Bilinen en sicak yildiz 15 4 centaur Chiron Dunya dan gorunen maksimum parlaklik 15 55 Charon uydusu Dunya dan gorunen maksimum parlaklik Pluton un en buyuk uydusu 16 8 cuce gezegen Makemake Dunya dan gorunen Su anki karsi konum parlakligi 17 27 cuce gezegen Haumea Dunya dan gorunen Su anki karsi konum parlakligi 18 7 cuce gezegen Eris Dunya dan gorunen Su anki karsi konum parlakligi 19 5 30 saniyelik bir pozlama kullanilan Catalina Sky Survey 0 7 metrelik teleskopuyla gozlemlenebilir en zayif cisimlerve ayrica ATLAS in Asteroid Terrestrial impact Last Alert System yaklasik sinirlayici buyuklugu 20 7 uydusu Dunya dan gorunen Jupiter in 8 km lik kucuk uydusu 22 Bir CCD detektoru kullanarak 30 dakikalik yigilmis goruntulere her biri 5 dakikada 6 alt cerceve sahip 600 mm 24 Ritchey Chretien teleskopuyla gorunur isikta gozlemlenebilen en zayif cisimler 22 8 Dunya dan gorunen En yakin kahverengi cuceler Luhman 16A 23 25 Luhman 16B 24 07 22 91 Hydra uydusu Dunya dan gorunen Pluton uydusunun maksimum parlakligi 23 38 Nix uydusu Dunya dan gorunen Pluton uydusunun maksimum parlakligi 24 60 saniyelik bir pozlama kullanarak Pan STARRS 1 8 metrelik teleskopla gozlemlenebilen en zayif cisimler Bu su anda otomatik tum gokyuzu gokbilim arastirmalarinin sinirlayici buyuklugudur 25 0 uydusu Dunya dan gorunen Saturn un 4 km lik kucuk uydusu 25 3 Neptun otesi cisim Dunya dan gorunen Gunes ten yaklasik 132 AU 19 7 milyar km uzakligiyla Gunes Sistemi ndeki bilinen en uzak gozlemlenebilir cisim 26 2 Neptun otesi cisim Dunya dan gorunen Gunes ten yaklasik 90 AU 13 milyar km uzaklikta ve ciplak gozle gorulebilecek olandan yaklasik 75 milyon kat daha sonuk 200 km buyuklugundeki cisim 27 7 10 saatlik bir goruntude Subaru Teleskobu gibi tek bir 8 metrelik yer tabanli teleskopla gozlemlenebilen en zayif cisimler 28 2 Halley kuyruklu yildizi Dunya dan gorunen 2003 2003 yilinda Gunes ten 28 AU 4 2 milyar km uzakliktayken ESO nun Cok Buyuk Teleskop VLT dizisindeki 4 senkronize bireysel teleskopdan 3 tanesi ile toplam yaklasik 9 saatlik pozlama suresi kullanilarak goruntulendi 28 4 asteroit Dunya yorungesinden gorunen 15 kilometrelik Kuiper kusagi nesnesinin gozlemlenen buyuklugu 2003 yilinda Hubble Uzay Teleskobu HST tarafindan goruldu dogrudan gozlemlenen en sonuk asteroit olarak bilinir 31 5 Hubble Uzay Teleskobu EXtreme Deep Field araciligiyla 10 yil boyunca toplanan 23 gunluk pozlama suresiyle gorunur isikta gozlemlenebilen en zayif nesneler 34 James Webb Uzay Teleskopu ile gorunur isikta gozlemlenebilen en zayif cisimler 35 isimsiz asteroit Dunya yorungesinden gorunen 2009 yilinda bir yildizin onunden gecerken HST tarafindan kesfedilen 950 metrelik bir Kuiper kusagi nesnesi olan bilinen en sonuk asteroitin beklenen buyuklugu 35 LBV 1806 20 yildizi Dunya dan gorunen mavi isik degiseni yildizlararasi sonme nedeniyle gorunur dalga boylarinda beklenen buyukluk Listelenen buyukluklerin bazilari yaklasik degerlerdir Teleskop hassasiyeti gozlem suresine optik bant gecisine sacilma ve hava isimasindan kaynaklanan engelleyici isiga baglidir Kaynakca Curtis Heber Doust 1903 27 Mart 1901 On the Limits of Unaided Vision Lick Observatory Bulletin 2 38 Kaliforniya Universitesi ss 67 69 Bibcode 1903LicOB 2 67C doi 10 5479 ADS bib 1903LicOB 2 67C 21 Eylul 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Eylul 2021 Matthew Templeton 21 Ekim 2011 Magnitudes Measuring the Brightness of Stars American Association of Variable Stars AAVSO 18 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Mayis 2019 David R Williams 1 Eylul 2004 Sun Fact Sheet NASA National Space Science Data Center 15 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 3 Temmuz 2010 Dufay Jean 17 Ekim 2012 Introduction to Astrophysics The Stars s 3 ISBN 9780486607719 24 Mart 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Subat 2016 McLean Ian S 2008 Electronic Imaging in Astronomy Detectors and Instrumentation Springer s 529 ISBN 978 3 540 76582 0 Williams David R 2 Subat 2010 Moon Fact Sheet NASA National Space Science Data Center 23 Mart 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Nisan 2010 Dolan Michelle M Mathews Grant J Lam Doan Duc Lan Nguyen Quynh Herczeg Gregory J Dearborn David S P 2017 Evolutionary Tracks for Betelgeuse The Astrophysical Journal 819 1 s 7 arXiv 1406 3143 2 Bibcode 2016ApJ 819 7D doi 10 3847 0004 637X 819 1 7 Brightest comets seen since 1935 International Comet Quarterly 28 Aralik 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Aralik 2011 Winkler P Frank Gupta Gaurav Long Knox S 2003 The SN 1006 Remnant Optical Proper Motions Deep Imaging Distance and Brightness at Maximum The Astrophysical Journal 585 1 ss 324 335 arXiv astro ph 0208415 2 Bibcode 2003ApJ 585 324W doi 10 1086 345985 Supernova 1054 Creation of the Crab Nebula SEDS 28 Mayis 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Temmuz 2014 Uluslararasi Uzay Istasyonu UUI Uydu bilgisi Heavens above 5 Temmuz 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 22 Aralik 2007 a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Mallama A Hilton J L 2018 Computing Apparent Planetary Magnitudes for The Astronomical Almanac Astronomy and Computing Cilt 25 ss 10 24 arXiv 1808 01973 2 Bibcode 2018A amp C 25 10M doi 10 1016 j ascom 2018 08 002 Sirius SIMBAD Astronomical Database 24 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 26 Haziran 2010 Canopus SIMBAD Astronomical Database 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2010 Arcturus SIMBAD Astronomical Database 14 Ocak 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2010 Vega SIMBAD Astronomical Database 7 Temmuz 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Nisan 2010 Evans N R Schaefer G H Bond H E Bono G Karovska M Nelan E Sasselov D Mason B D 2008 Direct Detection of the Close Companion of Polaris with The Hubble Space Telescope The Astronomical Journal 136 3 s 1137 arXiv 0806 4904 2 Bibcode 2008AJ 136 1137E doi 10 1088 0004 6256 136 3 1137 SIMBAD M31 SIMBAD Astronomical Database 19 Mayis 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Kasim 2009 Yeomans Chamberlin Horizon Online Ephemeris System for Ganymede Major Body 503 California Institute of Technology Jet Propulsion Laboratory 2 Subat 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Nisan 2010 3 Ekim 1951 de 4 38 M41 possibly recorded by Aristotle SEDS Students for the Exploration and Development of Space 28 Temmuz 2006 18 Nisan 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Kasim 2009 Uranus Fact Sheet nssdc gsfc nasa gov Ingilizce 22 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Kasim 2018 SIMBAD M33 SIMBAD Astronomical Database 13 Eylul 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Kasim 2009 Lodriguss Jerry 1993 M33 Triangulum Galaxy 15 Ocak 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Kasim 2009 Shows bolometric magnitude not visual magnitude Vmag lt 6 5 SIMBAD Astronomical Database 22 Subat 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 25 Haziran 2010 Messier 81 SEDS Students for the Exploration and Development of Space 2 Eylul 2007 14 Temmuz 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Kasim 2009 Neptune Fact Sheet nssdc gsfc nasa gov Ingilizce 10 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Kasim 2018 John E Bortle Subat 2001 Sky amp Telescope 23 Mart 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 18 Kasim 2009 Yeomans Chamberlin Horizon Online Ephemeris System for Titan Major Body 606 California Institute of Technology Jet Propulsion Laboratory 13 Kasim 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Haziran 2010 30 Aralik 2003 te 8 10 13 Kasim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde a b Observatorio ARVAL 31 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 25 Haziran 2010 a b c Planetary Satellite Physical Parameters JPL Solar System Dynamics 3 Nisan 2009 23 Temmuz 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 25 Temmuz 2009 AstDys 10 Hygiea Ephemerides Department of Mathematics University of Pisa Italy 8 Temmuz 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 26 Haziran 2010 Zarenski Ed 2004 Limiting Magnitude in Binoculars PDF Cloudy Nights 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 6 Mayis 2011 What Is the Most Massive Star Space com 11 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Kasim 2018 Williams David R 7 Eylul 2006 Pluto Fact Sheet National Space Science Data Center NASA 1 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2010 AstDys 2060 Chiron Ephemerides Department of Mathematics University of Pisa Italy 29 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2010 AstDys 136472 Makemake Ephemerides Department of Mathematics University of Pisa Italy 29 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2010 AstDys 136108 Haumea Ephemerides Department of Mathematics University of Pisa Italy 29 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Haziran 2010 Catalina Sky Survey CSS Facilities 3 Kasim 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 3 Kasim 2019 Steve Cullen sgcullen 5 Ekim 2009 LightBuckets 31 Ocak 2010 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 15 Kasim 2009 Boffin H M J Pourbaix D 2014 Possible astrometric discovery of a substellar companion to the closest binary brown dwarf system WISE J104915 57 531906 1 Astronomy and Astrophysics Cilt 561 s 5 arXiv 1312 1303 2 Bibcode 2014A amp A 561L 4B doi 10 1051 0004 6361 201322975 Pan STARRS limiting magnitude 24 Kasim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Eylul 2021 Sheppard Scott S Saturn s Known Satellites Carnegie Institution Department of Terrestrial Magnetism 15 Mayis 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Haziran 2010 What is the faintest object imaged by ground based telescopes 2 Subat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde Yazan Sky Telescope Editorleri 24 Temmuz 2006 ESO 1 Eylul 2003 1 Mart 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 22 Subat 2009 Illingworth G D Magee D Oesch P A Bouwens R J Labbe I Stiavelli M van Dokkum P G Franx M Trenti M Carollo C M Gonzalez V 21 Ekim 2013 The HST eXtreme Deep Field XDF Combining all ACS and WFC3 IR Data on the HUDF Region into the Deepest Field Ever The Astrophysical Journal Supplement Series 209 1 s 6 arXiv 1305 1931 2 Bibcode 2013ApJS 209 6I doi 10 1088 0067 0049 209 1 6 http www jaymaron com telescopes telescopes html 1 Agustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde 14 Eylul 2017 tarihinde erisilmistir Hubble Finds Smallest Kuiper Belt Object Ever Seen NASA Ingilizce 9 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Mart 2018 Literatur Gezegenler Kilavuzu Patrick Moore Uzay Bilgisi William J Weiser