III. Napoléon (1852'ye değin Louis-Napoléon, tam adı: Charles Louis Napoléon Bonaparte, 20 Nisan 1808, Paris - 9 Ocak 1873, , İngiltere), 1848-1852 yılları arasında Fransa Cumhurbaşkanlığı yapmış, sonrasında tertiplediği darbeyle cumhuriyeti yıkarak imparatorluğunu ilan etmiştir. Son Fransa İmparatoru olarak 1870'e kadar hüküm sürmüştür. 1870 yılında II. Dünya Savaşı'ndaki Alman işgaline kadar sürecek Üçüncü Fransa Cumhuriyeti'ni kuracak olan hareketle devrilmiştir. Fransa'nın doğrudan halkoyuyla seçilen ilk devlet başkanı, aynı zamanda son hükümdarıdır.
III. Napolyon Napoléon III | |||||
---|---|---|---|---|---|
Fransa İmparatoru | |||||
Hüküm süresi | 2 Aralık 1852 - 4 Eylül 1870 | ||||
Önce gelen | İkinci Fransa Cumhuriyeti Fransa Cumhurbaşkanı olarak Kendisi Fransa Kralı olarak Louis Philippe | ||||
Sonra gelen | Monarşi kaldırıldı Üçüncü Fransa Cumhuriyeti Başkanı olarak | ||||
1. Fransa Cumhurbaşkanı | |||||
Hüküm süresi | 20 Aralık 1848 - 2 Aralık 1852 | ||||
Önce gelen | Devlet ve Hükümet Başkanı olarak | ||||
Sonra gelen | İkinci Fransa İmparatorluğu Fransa İmparatoru olarak Kendisi | ||||
Doğum | 20 Nisan 1808 Paris, Fransa | ||||
Ölüm | 9 Ocak 1873 (64 yaşında) , İngiltere | ||||
Defin | |||||
Eş(ler)i | |||||
Çocuk(lar)ı | |||||
| |||||
Hanedan | Bonapart Hanedanı | ||||
Babası | Louis Bonaparte | ||||
Annesi | |||||
Dini | Katolik |
Gençliği
20 Nisan 1808'de Paris'te doğdu. I. Napoléon'un (Napoléon Bonaparte) erkek kardeşi ve 1806-10 arasında Hollanda kralı olan Louis Bonaparte ile I. Napoléon'un üvey kızı 'ın üçüncü oğluydu. Amcası Napoléon Bonaparte'ın Waterloo'da yenilgiye uğraması ve tahttan indirilmesinden sonra Bonaparte'ların tümü gibi annesiyle birlikte 1815'te ülkeden sürüldü. Önce Almanya'ya daha sonra İsviçre'ye sığındılar.
1830'da Papalık yönetimine karşı başarısızlıkla sonuçlanan bir darbe girişimine, 1831'de de Orta İtalya'da kardeşinin öldüğü bir ayaklanmaya katıldı.
I. Napoléon'un tek oğlu olan Reichstadt dükünün ölümünden (1832) sonra Louis-Napoléon kendisini ailesi adına Fransız tahtının vârisi olarak görmeye başladı. "Rêveries politiques" (1832; Siyasal Düşler) adlıyla yayımladığı kitapçıkta Fransa'ya zafer ve özgürlüğü ancak bir imparatorun verebileceğini ileri sürdü. Napoléon'un yeğeni olarak Fransız ordusunun desteğini alacağı inancıyla 30 Ekim 1836'da bir hükûmet darbesi gerçekleştirmek üzere Strazburg garnizonunu ayaklandırma girişimi başarısızlıkla sonuçlandı. Kral Louis-Philippe tarafından Amerika Birleşik Devletleri'ne sürgüne gönderildiyse de 1837'de ölüm döşeğindeki annesinin yanına çağrıldı. 1838'de Fransa'nın baskısı sonucunda İsviçre'den sınır dışı edilince İngiltere'ye yerleşti.
Louis-Napoléon 1839'da "Des idées napoléoniennes"i (Napoléonca Düşünceler) yayımladı ve o sırada ancak romantik bir efsane olan Bonaparte'çılığı siyasi bir ideolojiye dönüştürmeye çalıştı. Ona göre ideoloji ve siyaset, mantıksal düşüncenin olduğu kadar inancın da bir ürünüydü. Tarihin gelişmesini, Tanrı'nın gönderdiği ve ilerlemeyi temsil eden büyük insanlar gerçekleştiriyordu. I. Napoléon bunlardan biriydi, ama görevini tamamlamasına izin verilmemişti. Düzen ve özgürlüğü, halkın hakları ile otoritenin ilkelerini uyum içinde yaşatacak olan Napoléoncu görüş aynı zamanda sanayi ve ticareti de özendirecekti. 6 Ağustos 1840'ta 56 yandaşıyla birlikte Fransa'da, Boulogne-sur-Mer yakınlarında gene başarısızlıkla sonuçlanan yeni bir darbe girişiminde bulundu. Tutuklanarak mahkemeye çıkartıldı ve Ham Şatosu'nda sürekli ikamet cezasına çarptırıldı. Bu dönemde yazdığı birçok kitapçıktan "Extinction du paupérisme" (1844; Yoksulluğun Kökünü Kazımak) kendisine solda da bazı yandaşlar kazandırdı. 25 Mayıs 1846'da, Duvarcı Badinguet'nin giysileriyle buradan kaçmayı başararak İngiltere'ye geçti (Badinguet lakabı buradan gelir).
Cumhurbaşkanlığı
Şubat 1848 Devrimi'nin patlak vermesi üzerine Paris'e hareket eden Louis-Napoléon geçici hükûmet tarafından geri gönderildi. Bu arada Geçici hükûmet, bir yandan büyük burjuvazinin dolaplarına kurban giderken, öte yandan gizli örgütler içinde faaliyet gösteren aşırıların baskısı altında kaldı ve çalışamadı; Fransa tarihinde en geniş seçmen kitlesinin desteğini sağlayan bu yeni cumhuriyet girişimine karşı cephe almakla aşırılar, tutucu bir tepkinin oluşmasına yol açtılar. Barikatlarda savaşma ve şiddetli darbe geleneği, parlamenter hükûmet kurumlarına karşı çevrilmiş ve Fransa'daki cumhuriyetçi güçler zayıflamıştı. Bu da tutucu tepkilere kapıyı sonuna dek açacaktı. Fransız halkının Terör Dönemi (1793-1794) sırasındaki baskı ve karışıklık ortamında cumhuriyetçiliğe karşı duyduğu tepki henüz küllenmemişti. Yeniden bu acı günlere dönmemek için, işleri düzene koyacak ve barış ortamını kuracak "dürüst bir otokrat"ta kurtuluşun bulunması güç olmadı.
Napoléon'un bazı yandaşları küçük bir Bonaparte'çı parti kurarak kendisini Kurucu Meclis'e aday gösterdiler. 4 Temmuz'da dört ilde (département) seçimi kazanmasına karşın daha uygun koşulları bekleyerek meclis üyeliğine kabul etmedi. Eylüldeki seçimlerde ise beş ilde seçimi kazandı. Paris'e dönüşünden sonra hiç zaman kaybetmeden cumhurbaşkanlığı seçimlerine hazırlanmaya başladı.
Ulusal zafer anılarıyla Napoléon efsanesini canlandıran Louis-Napoléon, İkinci Cumhuriyet döneminde kendisini düzenin koruyucusu olarak göstererek ve toplumun her kesimine onların çıkarlarını gözetme vaadiyle kendini kabul ettirmeyi başardı. Orta sınıfa ve çiftçilere "düzen" ve "refah", yoksullara yardım sözü verdi. Geçici Hükûmet tarafından, biriken borçlarının hemen tasfiye edilmesi istenen köylüler de, kendisinin de gırtlağına kadar borcu olan ve köylülerin borçlarına bu açıdan bakacak olan "büyük isimli" Louis Napoléon'u başlarında görmek istiyorlardı. Katoliklerle, Bourbon hanedanının ve Louis-Philippe'in yandaşlarının kurduğu tutucu Düzen Partisi de Napoléon gibi bir otokratı destekledi. Napoléon, Aralık 1848'de yedi buçuk milyon oyun beş buçuk milyonunun oyunu alarak cumhurbaşkanı oldu.
Kısa sürede orduda ve yönetimde bütün kilit noktalara kendi adamlarını getirmeyi başardı. 31 Ekim'de, ilk kez Ulusal Meclisten çok kendisine sadık kişilerden oluşan bir hükûmet atadı.
Anayasa dört yılını tamamlayan bir cumhurbaşkanının yeniden seçilmesini önlüyordu. Anayasayı değiştirmek için gereken dörtte üç çoğunluğu elde edemeyeceğini anlayan Louis-Napoléon'un 2 Aralık'ta gerçekleştirdiği darbeye yalnız Cumhuriyetçiler karşı çıktı. 4 Aralık'ta, ülkenin pek çok yerinde olduğu gibi Paris'te de sokak çatışmalarında Cumhuriyetçiler yenilgiye uğramıştı. Louis-Napoléon Yasama Meclisini dağıttı, buna karşılık genel oy hakkı tanıyan yeni bir anayasa ilan etti. Yeni anayasanın referandumla kabul edilmesinden cesaret alarak Kasım 1852'de yeni bir referandum yaptı ve Senatonun imparatorluğun yeniden kurulmasını öngören kararının ardından III. Napoléon adıyla imparator ilan edildi (2 Aralık 1852). Ocak 1853'te Kontes 'yle yaptığı evlilikten, "imparatorluk prensi" doğdu (1856).
İmparatorluğu
III. Napoléon, finans ve sanayi burjuvalarının birbirleri arasındaki savaş nedeniyle yükselen işçi hareketine karşı zamanında önlem alamamasını değerlendirerek ve onların bu karmaşık dönemde, güçlü bir diktatoryaya olan ihtiyaçlarını kullanarak hükûmet darbesi yapmış ve zaten proleterler karşısında yeterince bunalmış olan Fransız burjuvazisi, Napoléon Bonaparte'ın kardeşinin oğlunun iktidarını kabullenmiştir.
Napoléon, "makul ölçüde özgürlük" sözü vermiş olmasına karşın, polis devleti yöntemlerini uygulamaya koydu. Buna rağmen 1852-1870 arasındaki rejimde değişiklikler yaşanmıştı. İlkin otoriter imparatorluk (1852-1860) olarak, Napoléon Bonaparte'ın otoriterliğini anımsatmakla beraber, iktisadi refaha elverişli bir düzen sağlayan sert bir diktatörlük rejimi uygulandı. 1860'tan sonra ise iç politikada hoşnutsuzluk ve muhalefet arttı; Katolikler, sanayiciler ve liberaller rejimde bir yumuşama istemeye başladılar. Bunun üzerine liberal imparatorluk dönemine (1860-1870) geçildi.
Bayındırlık yatırımlarını, demiryolu yapımını, kredi kurumlarının kurulmasını, tarım ve sanayinin gelişmesi için gereken öbür etkinlikleri hızlandırdı. Büyük teknik projeleri hararetle destekledi, mucitleri özendirdi ve modern Paris'in yeniden inşa edilmesine kişisel bir ilgi gösterdi. Öte yandan ekmek fiyatının düşük tutulmasını sağladı, işçiler için sağlık ocaklarının yapımını hızlandırdı ve işçilerle işverenler arasında hakem kurulları oluşturdu. Buna karşılık orta sınıf Louis-Napoléon'u, kendisini sosyalizm tehlikesinden koruyacak biri olarak değerlendirdi.
Napoléon, kitlesel destek arayışını fakir köylülerde somutlaştırdı. Bu dönemde köylü topraksızdı ve krediye ihtiyacı vardı. 19. yüzyıl Fransa'sının yüzde elli nüfusunu oluşturan köylüleri kendine bağlamak isteyen III. Napolyon, köylünün kredi ihtiyacını karşılayabilmek için finans burjuvazisinin desteğini aradı. Bunu sağlamak içinse finansörleri kayırıcı bir politika izledi. Sonuç olarak sanayi burjuvazisiyle arası açıldı ve bu kez kendisini tahttan edecek olan finans-sanayi burjuvaları çekişmesi tekrar başladı.
İmparator iç politikada olduğu gibi dışişlerinde de bütün yetkileri hemen kendi elinde topladı. 1815 Viyana Kongresi'yle oluşturulan ve Fransa'yı küçük düşüren Avrupa sistemini yıkmayı ve Fransa'nın bir kez daha büyük bir güç durumuna gelmesini istiyordu. Milliyetçilik ilkesi doğrultusunda "Avrupa dengesini daha adaletli ve sağlam temeller" üzerinde yeniden kuracak uluslararası bir kongre toplamayı amaçlıyordu.
İmparator, Britanya ile ortak hareket ederek ve Kırım Savaşı'nda Osmanlı İmparatorluğu'yla ittifak yaparak Akdeniz'e yayılmasını önlemek için Rusya'ya karşı savaşa katıldı. Barış koşullarının belirlendiği 'nin ardından Napoléon bir bakıma Avrupa'nın hakemi olmuştu. İtalyan devrimci 'nin suikast girişiminin (Ocak 1858) ardından Avusturya'yı İtalya'dan çıkarmak üzere Piemonte-Sardinya ile birlikte savaşa katıldı. Solferino Çarpışması'nı (Haziran 1859) zaferle sonuçlandırdı, ama Alman Konfederasyonu'nun müdahalesinden çekinerek hemen barış imzaladı. Camillo Cavour, zayıf bir federasyon yerine İtalyan birliği talebiyle karşısına çıkınca bunun karşılığında Nice ve Savoie'yı aldı. Öte yandan Çinhindi'nde ve Batı Afrika'da Fransız gücünün yayılmasını hızlandırdı, Süveyş Kanalı'nın yapımını destekledi.
1856'dan sonra sağlık durumu kötüleşen imparator, gruplar halinde birbirlerine karşı entrikalar çeviren yakın çevresine bağımlı bir biçimde yaşamını sürdürmeye başladı. 1863'te otoriter eğilimli başbakan oldu. Buna karşılık Napoléon, demokratik bir Bonaparte'çılık yanlısı olan amcası Jérôme Bonaparte'ın yardımıyla işçileri kazanmayı denedi.
1861'de Avusturya arşidükü Maximilian'ı Meksika imparatoru olarak önerdiği Latin Amerika serüvenine girişti (Meksika'ya Fransız müdahalesi). Kurulacak And Krallığı'yla Amerika Birleşik Devletleri'nin Latin Amerika üzerinde artan etkisini dizginlemeyi umuyordu. Ama ABD, İç Savaş biter bitmez Fransa'yı çekilmeye zorladı. 1863'te Avrupa'da büyük devletler, III. Napoléon'un Avrupa'nın yeniden düzenlenmesine ilişkin bir konferans düzenleme önerisini reddettiler.
Esir Düşmesi, Sürgünü ve Ölümü
1864'te Danimarka'yı, 1866'da da Avusturya'yı yenerek Avrupa'daki güç dengesini değiştiren Otto von Bismarck yönetimindeki Prusya, Fransa için ciddi bir tehdit durumuna gelmişti. 2 Temmuz 1870'te Prusya kralının akrabası olan bir Hohenzollern prensinin İspanya tahtına aday olduğu duyuldu. Paris bunu, Prusya'nın Fransa nüfuz alanına bir müdahalesi ve ülke güvenliğine yönelik bir tehdit olarak değerlendirdi. III. Napoléon çok sevdiği gizli diplomasi yollarını kullanarak, Hohenzollern prensinin adaylıktan vazgeçmesinde önemli rol oynadı. Ama savaş yanlılarının etkisinde kalarak, Hohenzollern prensinin adaylığının bir daha asla gündeme gelmemesini talep ederek Prusya'yı küçük düşürmeye çalıştı. Sonunda 19 Temmuz'da savaş patlak verdi. Ancak ileriyi görmeden girişilen Fransız-Alman Savaşı felaketle sonuçlandı; Sedan Muharebesi'nde hantal Fransız ordusunu yenilgiye uğratan Prusya kuvvetleri, hasta imparatorun birlikleri arasında can verme arzusuna erişmesine izin vermeyerek 2 Eylül'de onu teslim aldılar ve Fransa içlerine ilerlemeye başladı. Yenilgi haberinin Paris'e ulaşması üzerine 4 Eylül'de kansız gösteriler arasında imparator tahttan indirildi ve cumhuriyet ilan edildi.
Almanlar tarafından serbest bırakılan Napoléon İngiltere'ye gitti. Orada teknolojik ve toplumsal sorunları inceledi, çeşitli yayınlarla siyasi çizgisini savundu, hatta yeniden tahta çıkmak için Fransa'ya dönmeyi bile düşündü. Geçirdiği bir ameliyattan sonra öldü. Chislehurst'deki Katolik Kilisesi'nde defnedildi. 1879'da Britanya ordusunda, Güney Afrika'da Zululara karşı savaşan oğlunun ölmesinden sonra karısı Eugénie ikisinin anısına bir manastır ve şapel yaptırdı. İkisinin cenazesi 1888'de buraya taşındı. 1920'de ölen Eugénie de ikilinin yanına defnedildi.
Kaynakça
- ^ Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi
- ^ Oral Sander, Siyasi Tarih İlkçağlardan 1918'e, İmge Kitabevi, Eylül 2007. .
- ^ Encyclopædia Britannica Fifteenth Edition
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
III Napoleon 1852 ye degin Louis Napoleon tam adi Charles Louis Napoleon Bonaparte 20 Nisan 1808 Paris 9 Ocak 1873 Ingiltere 1848 1852 yillari arasinda Fransa Cumhurbaskanligi yapmis sonrasinda tertipledigi darbeyle cumhuriyeti yikarak imparatorlugunu ilan etmistir Son Fransa Imparatoru olarak 1870 e kadar hukum surmustur 1870 yilinda II Dunya Savasi ndaki Alman isgaline kadar surecek Ucuncu Fransa Cumhuriyeti ni kuracak olan hareketle devrilmistir Fransa nin dogrudan halkoyuyla secilen ilk devlet baskani ayni zamanda son hukumdaridir III Napolyon Napoleon IIIFransa ImparatoruHukum suresi2 Aralik 1852 4 Eylul 1870Once gelenIkinci Fransa Cumhuriyeti Fransa Cumhurbaskani olarak Kendisi Fransa Krali olarak Louis PhilippeSonra gelenMonarsi kaldirildi Ucuncu Fransa Cumhuriyeti Baskani olarak1 Fransa CumhurbaskaniHukum suresi20 Aralik 1848 2 Aralik 1852Once gelenDevlet ve Hukumet Baskani olarakSonra gelenIkinci Fransa Imparatorlugu Fransa Imparatoru olarak KendisiDogum20 Nisan 1808 1808 04 20 Paris FransaOlum9 Ocak 1873 64 yasinda IngiltereDefinEs ler iCocuk lar iTam adiCharles Louis Napoleon BonaparteHanedanBonapart HanedaniBabasiLouis BonaparteAnnesiDiniKatolikGencligi20 Nisan 1808 de Paris te dogdu I Napoleon un Napoleon Bonaparte erkek kardesi ve 1806 10 arasinda Hollanda krali olan Louis Bonaparte ile I Napoleon un uvey kizi in ucuncu ogluydu Amcasi Napoleon Bonaparte in Waterloo da yenilgiye ugramasi ve tahttan indirilmesinden sonra Bonaparte larin tumu gibi annesiyle birlikte 1815 te ulkeden suruldu Once Almanya ya daha sonra Isvicre ye sigindilar 1830 da Papalik yonetimine karsi basarisizlikla sonuclanan bir darbe girisimine 1831 de de Orta Italya da kardesinin oldugu bir ayaklanmaya katildi I Napoleon un tek oglu olan Reichstadt dukunun olumunden 1832 sonra Louis Napoleon kendisini ailesi adina Fransiz tahtinin varisi olarak gormeye basladi Reveries politiques 1832 Siyasal Dusler adliyla yayimladigi kitapcikta Fransa ya zafer ve ozgurlugu ancak bir imparatorun verebilecegini ileri surdu Napoleon un yegeni olarak Fransiz ordusunun destegini alacagi inanciyla 30 Ekim 1836 da bir hukumet darbesi gerceklestirmek uzere Strazburg garnizonunu ayaklandirma girisimi basarisizlikla sonuclandi Kral Louis Philippe tarafindan Amerika Birlesik Devletleri ne surgune gonderildiyse de 1837 de olum dosegindeki annesinin yanina cagrildi 1838 de Fransa nin baskisi sonucunda Isvicre den sinir disi edilince Ingiltere ye yerlesti Louis Napoleon 1839 da Des idees napoleoniennes i Napoleonca Dusunceler yayimladi ve o sirada ancak romantik bir efsane olan Bonaparte ciligi siyasi bir ideolojiye donusturmeye calisti Ona gore ideoloji ve siyaset mantiksal dusuncenin oldugu kadar inancin da bir urunuydu Tarihin gelismesini Tanri nin gonderdigi ve ilerlemeyi temsil eden buyuk insanlar gerceklestiriyordu I Napoleon bunlardan biriydi ama gorevini tamamlamasina izin verilmemisti Duzen ve ozgurlugu halkin haklari ile otoritenin ilkelerini uyum icinde yasatacak olan Napoleoncu gorus ayni zamanda sanayi ve ticareti de ozendirecekti 6 Agustos 1840 ta 56 yandasiyla birlikte Fransa da Boulogne sur Mer yakinlarinda gene basarisizlikla sonuclanan yeni bir darbe girisiminde bulundu Tutuklanarak mahkemeye cikartildi ve Ham Satosu nda surekli ikamet cezasina carptirildi Bu donemde yazdigi bircok kitapciktan Extinction du pauperisme 1844 Yoksullugun Kokunu Kazimak kendisine solda da bazi yandaslar kazandirdi 25 Mayis 1846 da Duvarci Badinguet nin giysileriyle buradan kacmayi basararak Ingiltere ye gecti Badinguet lakabi buradan gelir Cumhurbaskanligive 1857 Subat 1848 Devrimi nin patlak vermesi uzerine Paris e hareket eden Louis Napoleon gecici hukumet tarafindan geri gonderildi Bu arada Gecici hukumet bir yandan buyuk burjuvazinin dolaplarina kurban giderken ote yandan gizli orgutler icinde faaliyet gosteren asirilarin baskisi altinda kaldi ve calisamadi Fransa tarihinde en genis secmen kitlesinin destegini saglayan bu yeni cumhuriyet girisimine karsi cephe almakla asirilar tutucu bir tepkinin olusmasina yol actilar Barikatlarda savasma ve siddetli darbe gelenegi parlamenter hukumet kurumlarina karsi cevrilmis ve Fransa daki cumhuriyetci gucler zayiflamisti Bu da tutucu tepkilere kapiyi sonuna dek acacakti Fransiz halkinin Teror Donemi 1793 1794 sirasindaki baski ve karisiklik ortaminda cumhuriyetcilige karsi duydugu tepki henuz kullenmemisti Yeniden bu aci gunlere donmemek icin isleri duzene koyacak ve baris ortamini kuracak durust bir otokrat ta kurtulusun bulunmasi guc olmadi Napoleon un bazi yandaslari kucuk bir Bonaparte ci parti kurarak kendisini Kurucu Meclis e aday gosterdiler 4 Temmuz da dort ilde departement secimi kazanmasina karsin daha uygun kosullari bekleyerek meclis uyeligine kabul etmedi Eyluldeki secimlerde ise bes ilde secimi kazandi Paris e donusunden sonra hic zaman kaybetmeden cumhurbaskanligi secimlerine hazirlanmaya basladi Ulusal zafer anilariyla Napoleon efsanesini canlandiran Louis Napoleon Ikinci Cumhuriyet doneminde kendisini duzenin koruyucusu olarak gostererek ve toplumun her kesimine onlarin cikarlarini gozetme vaadiyle kendini kabul ettirmeyi basardi Orta sinifa ve ciftcilere duzen ve refah yoksullara yardim sozu verdi Gecici Hukumet tarafindan biriken borclarinin hemen tasfiye edilmesi istenen koyluler de kendisinin de girtlagina kadar borcu olan ve koylulerin borclarina bu acidan bakacak olan buyuk isimli Louis Napoleon u baslarinda gormek istiyorlardi Katoliklerle Bourbon hanedaninin ve Louis Philippe in yandaslarinin kurdugu tutucu Duzen Partisi de Napoleon gibi bir otokrati destekledi Napoleon Aralik 1848 de yedi bucuk milyon oyun bes bucuk milyonunun oyunu alarak cumhurbaskani oldu Kisa surede orduda ve yonetimde butun kilit noktalara kendi adamlarini getirmeyi basardi 31 Ekim de ilk kez Ulusal Meclisten cok kendisine sadik kisilerden olusan bir hukumet atadi Anayasa dort yilini tamamlayan bir cumhurbaskaninin yeniden secilmesini onluyordu Anayasayi degistirmek icin gereken dortte uc cogunlugu elde edemeyecegini anlayan Louis Napoleon un 2 Aralik ta gerceklestirdigi darbeye yalniz Cumhuriyetciler karsi cikti 4 Aralik ta ulkenin pek cok yerinde oldugu gibi Paris te de sokak catismalarinda Cumhuriyetciler yenilgiye ugramisti Louis Napoleon Yasama Meclisini dagitti buna karsilik genel oy hakki taniyan yeni bir anayasa ilan etti Yeni anayasanin referandumla kabul edilmesinden cesaret alarak Kasim 1852 de yeni bir referandum yapti ve Senatonun imparatorlugun yeniden kurulmasini ongoren kararinin ardindan III Napoleon adiyla imparator ilan edildi 2 Aralik 1852 Ocak 1853 te Kontes yle yaptigi evlilikten imparatorluk prensi dogdu 1856 ImparatorluguIII Napoleon un portesi in calismasi III Napoleon finans ve sanayi burjuvalarinin birbirleri arasindaki savas nedeniyle yukselen isci hareketine karsi zamaninda onlem alamamasini degerlendirerek ve onlarin bu karmasik donemde guclu bir diktatoryaya olan ihtiyaclarini kullanarak hukumet darbesi yapmis ve zaten proleterler karsisinda yeterince bunalmis olan Fransiz burjuvazisi Napoleon Bonaparte in kardesinin oglunun iktidarini kabullenmistir Napoleon makul olcude ozgurluk sozu vermis olmasina karsin polis devleti yontemlerini uygulamaya koydu Buna ragmen 1852 1870 arasindaki rejimde degisiklikler yasanmisti Ilkin otoriter imparatorluk 1852 1860 olarak Napoleon Bonaparte in otoriterligini animsatmakla beraber iktisadi refaha elverisli bir duzen saglayan sert bir diktatorluk rejimi uygulandi 1860 tan sonra ise ic politikada hosnutsuzluk ve muhalefet artti Katolikler sanayiciler ve liberaller rejimde bir yumusama istemeye basladilar Bunun uzerine liberal imparatorluk donemine 1860 1870 gecildi Bayindirlik yatirimlarini demiryolu yapimini kredi kurumlarinin kurulmasini tarim ve sanayinin gelismesi icin gereken obur etkinlikleri hizlandirdi Buyuk teknik projeleri hararetle destekledi mucitleri ozendirdi ve modern Paris in yeniden insa edilmesine kisisel bir ilgi gosterdi Ote yandan ekmek fiyatinin dusuk tutulmasini sagladi isciler icin saglik ocaklarinin yapimini hizlandirdi ve iscilerle isverenler arasinda hakem kurullari olusturdu Buna karsilik orta sinif Louis Napoleon u kendisini sosyalizm tehlikesinden koruyacak biri olarak degerlendirdi Napoleon kitlesel destek arayisini fakir koylulerde somutlastirdi Bu donemde koylu topraksizdi ve krediye ihtiyaci vardi 19 yuzyil Fransa sinin yuzde elli nufusunu olusturan koyluleri kendine baglamak isteyen III Napolyon koylunun kredi ihtiyacini karsilayabilmek icin finans burjuvazisinin destegini aradi Bunu saglamak icinse finansorleri kayirici bir politika izledi Sonuc olarak sanayi burjuvazisiyle arasi acildi ve bu kez kendisini tahttan edecek olan finans sanayi burjuvalari cekismesi tekrar basladi Imparator ic politikada oldugu gibi disislerinde de butun yetkileri hemen kendi elinde topladi 1815 Viyana Kongresi yle olusturulan ve Fransa yi kucuk dusuren Avrupa sistemini yikmayi ve Fransa nin bir kez daha buyuk bir guc durumuna gelmesini istiyordu Milliyetcilik ilkesi dogrultusunda Avrupa dengesini daha adaletli ve saglam temeller uzerinde yeniden kuracak uluslararasi bir kongre toplamayi amacliyordu Imparator Britanya ile ortak hareket ederek ve Kirim Savasi nda Osmanli Imparatorlugu yla ittifak yaparak Akdeniz e yayilmasini onlemek icin Rusya ya karsi savasa katildi Baris kosullarinin belirlendigi nin ardindan Napoleon bir bakima Avrupa nin hakemi olmustu Italyan devrimci nin suikast girisiminin Ocak 1858 ardindan Avusturya yi Italya dan cikarmak uzere Piemonte Sardinya ile birlikte savasa katildi Solferino Carpismasi ni Haziran 1859 zaferle sonuclandirdi ama Alman Konfederasyonu nun mudahalesinden cekinerek hemen baris imzaladi Camillo Cavour zayif bir federasyon yerine Italyan birligi talebiyle karsisina cikinca bunun karsiliginda Nice ve Savoie yi aldi Ote yandan Cinhindi nde ve Bati Afrika da Fransiz gucunun yayilmasini hizlandirdi Suveys Kanali nin yapimini destekledi 1856 dan sonra saglik durumu kotulesen imparator gruplar halinde birbirlerine karsi entrikalar ceviren yakin cevresine bagimli bir bicimde yasamini surdurmeye basladi 1863 te otoriter egilimli basbakan oldu Buna karsilik Napoleon demokratik bir Bonaparte cilik yanlisi olan amcasi Jerome Bonaparte in yardimiyla iscileri kazanmayi denedi 1861 de Avusturya arsiduku Maximilian i Meksika imparatoru olarak onerdigi Latin Amerika seruvenine giristi Meksika ya Fransiz mudahalesi Kurulacak And Kralligi yla Amerika Birlesik Devletleri nin Latin Amerika uzerinde artan etkisini dizginlemeyi umuyordu Ama ABD Ic Savas biter bitmez Fransa yi cekilmeye zorladi 1863 te Avrupa da buyuk devletler III Napoleon un Avrupa nin yeniden duzenlenmesine iliskin bir konferans duzenleme onerisini reddettiler Esir Dusmesi Surgunu ve OlumuIII Napolyon un olumu sonrasi dergisi tarafindan yayimlanan 25 Ocak 1873 tarihli betimlemeOtto von Bismarck III Napolyon u teslim aldiktan sonra 1864 te Danimarka yi 1866 da da Avusturya yi yenerek Avrupa daki guc dengesini degistiren Otto von Bismarck yonetimindeki Prusya Fransa icin ciddi bir tehdit durumuna gelmisti 2 Temmuz 1870 te Prusya kralinin akrabasi olan bir Hohenzollern prensinin Ispanya tahtina aday oldugu duyuldu Paris bunu Prusya nin Fransa nufuz alanina bir mudahalesi ve ulke guvenligine yonelik bir tehdit olarak degerlendirdi III Napoleon cok sevdigi gizli diplomasi yollarini kullanarak Hohenzollern prensinin adayliktan vazgecmesinde onemli rol oynadi Ama savas yanlilarinin etkisinde kalarak Hohenzollern prensinin adayliginin bir daha asla gundeme gelmemesini talep ederek Prusya yi kucuk dusurmeye calisti Sonunda 19 Temmuz da savas patlak verdi Ancak ileriyi gormeden girisilen Fransiz Alman Savasi felaketle sonuclandi Sedan Muharebesi nde hantal Fransiz ordusunu yenilgiye ugratan Prusya kuvvetleri hasta imparatorun birlikleri arasinda can verme arzusuna erismesine izin vermeyerek 2 Eylul de onu teslim aldilar ve Fransa iclerine ilerlemeye basladi Yenilgi haberinin Paris e ulasmasi uzerine 4 Eylul de kansiz gosteriler arasinda imparator tahttan indirildi ve cumhuriyet ilan edildi Almanlar tarafindan serbest birakilan Napoleon Ingiltere ye gitti Orada teknolojik ve toplumsal sorunlari inceledi cesitli yayinlarla siyasi cizgisini savundu hatta yeniden tahta cikmak icin Fransa ya donmeyi bile dusundu Gecirdigi bir ameliyattan sonra oldu Chislehurst deki Katolik Kilisesi nde defnedildi 1879 da Britanya ordusunda Guney Afrika da Zululara karsi savasan oglunun olmesinden sonra karisi Eugenie ikisinin anisina bir manastir ve sapel yaptirdi Ikisinin cenazesi 1888 de buraya tasindi 1920 de olen Eugenie de ikilinin yanina defnedildi Kaynakca Buyuk Larousse Sozluk ve Ansiklopedisi Oral Sander Siyasi Tarih Ilkcaglardan 1918 e Imge Kitabevi Eylul 2007 ISBN 975 533 043 3 Encyclopaedia Britannica Fifteenth Edition