Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Berlin Kongresi (13 Haziran - 13 Temmuz 1878), dönemin Avrupa'daki altı büyük gücünün (Rusya, İngiltere, Fransa, Avusturya-Macaristan, İtalya ve Almanya),Osmanlı İmparatorluğu ve dört Balkan devletinin (Yunanistan, Sırbistan, Romanya ve Karadağ) temsilcilerinin bir araya geldiği bir toplantıdır. 93 Harbi sonrası Balkan Yarımadası'ndaki devletlerin topraklarını belirlemeyi amaçlayan ve Rusya ile Osmanlı İmparatorluğu arasında üç ay önce imzalanan Ayastefanos Antlaşması'nın yerini alan Berlin Antlaşması'nın imzalanmasıyla sona erdi.
| Berlin Kongresi | |
|---|---|
 | |
| Mekan | Reichskanzlei |
| Konum | Berlin |
| Ülke | Almanya |
| İlk düzenlenme | 13 Haziran 1878 |
| Son düzenlenme | 13 Temmuz 1878 |
| Organizatör | Otto von Bismarck |
| Katılım | |
Kongreye başkanlık eden Almanya şansölyesi (başbakan) Otto von Bismarck, Balkanlar'ı istikrara kavuşturmayı, Osmanlı İmparatorluğu'nun azalan gücünü tanımayı ve İngiltere, Rusya ve Avusturya-Macaristan'ın farklı çıkarlarını dengelemeyi taahhüt etti. Aynı zamanda, bölgedeki Rus kazanımlarını azaltmaya ve Büyük Bulgaristan'ın yükselmesini önlemeye çalıştı. Sonuç olarak, Avrupa'daki Osmanlı toprakları keskin bir şekilde geriledi, Bulgaristan Osmanlı İmparatorluğu içinde bağımsız bir beylik olarak kuruldu, Doğu Rumeli özel bir idare altında Osmanlı İmparatorluğu'na iade edildi ve Makedonya bölgesi, vadedilen reform şartıyla Osmanlı İmparatorluğu'na tamamen iade edildi.
Romanya tam bağımsızlığa kavuştu; Besarabya'nın bir kısmını Rusya'ya devretmek zorunda kaldı, ancak Kuzey Dobruca'yı aldı. Sırbistan ve Karadağ nihayet tam bağımsızlık kazandı, ancak Avusturya-Macaristan Sancak (Raška) bölgesini işgal etti. Avusturya-Macaristan Bosna-Hersek'i, İngiltere de Kıbrıs'ı devraldı.
Sonuçlar ilk olarak barış sağlama ve istikrar konusunda büyük bir başarı olarak selamlandı. Ancak, katılımcıların çoğu tam olarak tatmin olmamıştı ve sonuçlarla ilgili şikayetler, 1912-1913'te Birinci ve İkinci Balkan Savaşı ve sonunda 1914'te I. Dünya Savaşı patlayana kadar arttı. Sırbistan, Bulgaristan ve Yunanistan, hak ettiklerini düşündüklerinden çok daha azını aldılar.
O zamanlar "Avrupa'nın hasta adamı" olarak adlandırılan Osmanlı İmparatorluğu küçük düşürüldü ve önemli ölçüde zayıfladı, bu da onu iç karışıklıklara daha yatkın ve saldırılara açık hale getirdi.
Rusya konferansa vesile olan savaşta galip gelmesine rağmen, orada küçük düşürüldü ve gördüğü muameleye kızdı. Avusturya-Macaristan, Güney Slavları kızdıran ve Bosna ve Hersek'te onlarca yıllık gerginliğe yol açan büyük bir toprak kazandı.
Bismarck, Rus milliyetçilerinin ve Pan-Slavistlerin nefretinin hedefi haline geldi ve daha sonra Almanya'yı Balkanlar'da Avusturya-Macaristan'a çok fazla ilişkilendirdiğini fark etti.
Uzun vadede, Balkanlar'daki milliyetçilik sorunu gibi Rusya ile Avusturya-Macaristan arasındaki gerilim yoğunlaştı. Kongre, Ayastefanos Antlaşması'nı gözden geçirmeyi ve İstanbul'u Osmanlı'nın elinde tutmayı amaçlıyordu. Rus-Türk Savaşı sırasında zayıflayan Osmanlı İmparatorluğu karşısında Rusya'nın zaferini fiilen reddetti. Kongre, önceki antlaşmanın Bulgaristan Prensliği'ne, özellikle de Makedonya'ya vermiş olduğu toprakları Osmanlı İmparatorluğu'na iade etti ve böylece Bulgaristan'da güçlü bir intikamcı talep oluşturdu ve 1912 Birinci Balkan Savaşı'na yol açtı.
Arka plan
Kongreye giden on yıllarda, Rusya ve Balkanlar, tüm Balkan Slavlarını tek bir yönetim altında birleştirmeye yönelik bir hareket olan Panslavizm'e kapılmıştı. İki birleşmeyle sonuçlanan Pancermenizm ve Panitalyancılığa benzer şekilde gelişen bu arzu, çeşitli Slav uluslarında farklı biçimler aldı. İmparatorluk Rusya'sında Panslavizm, Rusya'nın yönetimi altında birleşik bir Slav devletinin kurulması anlamına geliyordu ve esasen Rusya'nın Balkan yarımadasını fethi için bir kelimeydi. Hedefin gerçekleştirilmesi, Rusya'ya Çanakkale Boğazı ve Boğaziçi'nin kontrolünü, dolayısıyla Karadeniz'in ekonomik kontrolünü ve önemli ölçüde daha büyük jeopolitik güç verecekti.
Balkanlar'da Panslavizm, Balkan Slavlarını belirli bir Balkan devletinin yönetimi altında birleştirmek anlamına geliyordu, ancak birleşme yeri olarak hizmet etmesi amaçlanan devlet, girişim Sırbistan ve Bulgaristan arasında yayıldıkça her zaman net değildi. Osmanlılar tarafından 1870 yılında bir Bulgar Eksarhlığı yaratılması, Bulgarları dini olarak Rum patriğinden ve siyasi olarak Sırbistan'dan ayırmayı amaçlamıştı. Balkan bakış açısından, yarımadanın birleştirilmesi için hem üs olarak bir Piyemonte hem de sponsor olarak Fransa gerekiyordu.
Balkan siyasetinin nasıl ilerlemesi gerektiği konusundaki görüşler farklı olsa da, her ikisi de padişahın Balkan hükümdarı olarak görevlendirilmesi ve Osmanlıların Avrupa'dan çıkarılmasıyla başladı. Bunun nasıl ve hatta ilerleyip ilerlemeyeceği, Berlin Kongresi'nde yanıtlanacak ana soru olacaktı.
Balkanlar'daki büyük güçler
Balkanlar, 19. yüzyılın ikinci yarısında Avrupalı büyük güçler arasındaki rekabet için önemli bir aşamaydı. İngiltere ve Rusya'nın Balkanlar'ın kaderinden çıkarları vardı. Rusya, hem ideolojik olarak, hem de bir Panslavizm birleştirici olarak ve pratik olarak, Akdeniz'in daha fazla kontrolünü güvence altına almak için bölgeyle ilgileniyordu. İngiltere, Rusya'nın hedeflerine ulaşmasını engellemekle ilgileniyordu. Dahası, İtalya ve Almanya'nın birleşmesi, üçüncü bir Avrupalı güç olan Avusturya-Macaristan'ın etki alanını daha fazla güneybatıya genişletme yeteneğini engelledi. Almanya, 1871 Fransa-Prusya Savaşı'ndan bu yana en güçlü kıta ülkesi olarak, çözüme doğrudan çok az ilgi duyuyordu ve bu nedenle, Balkan sorununa inandırıcı bir şekilde aracılık edebilecek tek güç Almanya idi.
Balkanların kaderine en çok yatırım yapan iki güç olan Rusya ve Avusturya-Macaristan, Kıta Avrupası monarşilerini korumak için kurulan muhafazakar Üç İmparator Birliği'nde Almanya ile ittifak kurdu. Bu nedenle Berlin Kongresi, esasen Bismarck'ın sözde müttefikleri arasındaki bir anlaşmazlıktı ve tartışmanın hakemi olan Alman İmparatorluğu, bu nedenle, müttefiklerinden hangisini destekleyeceğini Kongre bitmeden önce seçmek zorunda kalacaktı. Bu karar, Avrupa jeopolitiğinin geleceği üzerinde doğrudan sonuçlar doğuracaktı.
Sırp-Osmanlı Savaşı ve Hersek İsyanı, kendisini Sırpların koruyucusu olarak gören Rusya içinde Osmanlı İmparatorluğu'na karşı harekete geçilmesi için siyasi baskı yarattı. David MacKenzie, "Sırp Hristiyanlara sempati saray çevrelerinde, milliyetçi diplomatlar arasında ve alt sınıflarda mevcuttu ve Slav komiteleri aracılığıyla aktif olarak ifade edildiğini" yazmıştır.
Sonunda Rusya, 1877 Budapeşte Konvansiyonu'nda Bosna-Hersek'i Avusturya-Macaristan'a bırakması karşılığında Avusturya-Macaristan'ın yaklaşan savaşta pozitif tarafsızlık taahhüdünü aradı ve bunu aldı. Bosna-Hersek, Habsburg kontrolü altında kaldı. Macar Kontu Gyula Andrássy'nin amacı buydu.
Ayastefanos Antlaşması
1876 Bulgar Bulgar İsyanları ve 93 Harbi'nde Rus zaferinden sonra, Rusya neredeyse Osmanlının tüm Avrupa topraklarını ele geçirmişti. Osmanlılar Karadağ, Romanya ve Sırbistan'ı bağımsız olarak tanıdı ve üçünün de toprakları genişletildi. Rusya, padişahın özerk bir vasalı olarak büyük bir Bulgaristan Prensliği yarattı. Bu, Rusya'nın etki alanını tüm Balkanları kapsayacak şekilde genişletti ve bu da Avrupa'daki diğer güçleri alarma geçirdi.
Eğer İstanbul'u işgal ederse, Rusya'ya savaş tehdidinde bulunan İngiltere ile Fransa, büyük sömürge kazanımları elde etmeye hazır oldukları Akdeniz veya Ortadoğu'ya başka bir gücün dahil olmasını istemiyorlardı. Avusturya-Macaristan, Balkanlar üzerinde Habsburg kontrolü isterken Almanya ise müttefikinin savaşa gitmesini engellemek istiyordu. Almanya Şansölyesi Otto von Bismarck, Osmanlı Balkanlarının Avrupalı güçler arasında paylaştırılmasını tartışmak ve Avrupa liberalizmin yayılması karşısında Üç İmparator Birliği'ni korumak için Berlin Kongresi için çağrı yaptı.
Kongreye İngiltere, Avusturya-Macaristan, Fransa, Almanya, İtalya, Rusya ve Osmanlı İmparatorluğu katıldı. Ülkelerini ilgilendiren oturumlara Yunanistan, Romanya, Sırbistan ve Karadağ'dan delegeler katıldı, ancak üye olmadılar.
Kongre, Rusya'nın rakipleri, özellikle Avusturya-Macaristan ve İngiltere tarafından talep edildi ve 1878'de Bismarck ev sahipliği yaptı. Berlin Antlaşması'nı önerdi ve onayladı. Toplantılar, Bismarck'ın eski Radziwill Sarayı olan Reichskanzlei'nde 13 Haziran - 13 Temmuz 1878 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Kongre, Ayastefanos Antlaşması'ndaki 29 maddeden 18'ini revize etti veya ortadan kaldırdı. Dahası, Paris (1856) ve antlaşmalarını bir temel olarak kullanan antlaşma, Doğu’yu yeniden düzenledi.
Diğer güçlerin Rusya etkisi üzerine korkuları
Kongreye katılanların temel görevi, gelişen Panslavizm hareketine ölümcül bir darbe indirmekti. Hareket, Berlin'de ve hatta bastırılmış Slav uluslarının Habsburg Hanedanı'na karşı ayaklanmasından korkan Viyana'da ciddi endişelere neden oluyordu. İngiliz ve Fransız hükûmetleri, hem Osmanlı İmparatorluğu'nun azalan etkisi hem de Rusya'nın, Britanya ve Fransa'nın güneyde sömürgeleştirmeye hazır oldukları Mısır ve Filistin'e doğru kültürel genişlemesi konusunda endişeliydiler. Şansölye Aleksandr Gorçakov liderliğindeki Ruslar, Ayastefanos Antlaşması ile, Osmanlı İmparatorluğu'nun nominal yönetimi altında Bulgaristan'da özerk bir prenslik kurmayı başardılar. Bu, Büyük Britanya'nın, Orta Doğu'da artan Rus etkisinden duyduğu Büyük Oyun'u ateşledi. Makedonya'nın çok büyük bir bölümünü ve Ege Denizi'ne erişimi içeren yeni prenslik, Karadeniz'i Akdeniz'den ayıran Çanakkale Boğazı'nı kolayca tehdit edebilirdi. Bu düzenleme, tüm Akdeniz'i Britanya'nın bir etki alanı olarak gören ve Rusya'nın oraya erişim sağlamaya yönelik herhangi bir girişimini kendi gücüne ciddi bir tehdit olarak gören Britanya için kabul edilebilir değildi. 4 Haziran'da, Kongre'nin 13 Haziran'da açılmasından önce, İngiltere Başbakanı Benjamin Disraeli, Britanya'nın stratejik olarak yerleştirilmiş Kıbrıs adasını işgal etmesine izin verilen Rusya'ya karşı Osmanlılar ile gizli bir ittifak olan Kıbrıs Sözleşmesi'ni çoktan sonuçlandırmıştı. Anlaşma, Benjamin Disraeli'nin Kongre sırasındaki konumunu önceden belirledi ve Osmanlı taleplerine uymadığı takdirde Rusya'ya karşı bir savaş başlatmak için tehditler savurmasına yol açtı. Avusturya-Macaristan Dışişleri Bakanı Gyula Andrássy ile Britanya Dış İşleri Sekreter arasındaki görüşmeler "Britanya'nın Bosna-Hersek ile ilgili tüm Avusturya önerilerini kabul etmesi, karşılığında Avusturya'nın Britanya'nın taleplerini desteklemesi şekilde kongre önüne gelmesiyle zaten 6 Haziran'da sona ermişti".
Ev sahibi olarak Bismarck
Berlin Kongresi sıklıkla Rusya Şansölyesi Aleksandr Gorçakov ile Almanya'dan Otto von Bismarck arasındaki savaşın doruk noktası olarak görülüyor. Her ikisi de, diğer Avrupalı liderleri, özgür ve bağımsız bir Bulgaristan'ın, parçalanan Osmanlı İmparatorluğu'nun yarattığı güvenlik risklerini büyük ölçüde iyileştireceğine ikna edebildi. Tarihçi 'e göre Bismarck, Rusya'nın "Hristiyan bir topluluk (Bulgaristan) üzerindeki Türk egemenliği, şüphesiz ayaklanmaya ve kan dökülmesine neden olan ve bu nedenle sona ermesi gereken bir anakronizmdir" şeklindeki tutumunu destekledi. 1875 Büyük Doğu Buhranı bölgede büyüyen düşmanlığın bir kanıtı olarak kullandı.
Bismarck'ın Berlin Kongresi'ndeki nihai hedefi, Almanya'nın uluslararası platformdaki statüsünü alt üst etmek değildi. Müttefik olarak Rusya ile Avusturya arasında seçim yaparak Üç İmparator Birliği'ni bozmak istemedi. Avrupa'da barışı korumak için Bismarck, diğer Avrupalı diplomatları Balkanlar'ı bölmenin daha fazla istikrar sağlayacağına ikna etmeye çalıştı. Süreç boyunca Rusya, sonunda Bulgaristan için bağımsızlığını kazanmasına rağmen aldatıldığını hissetmeye başladı. Birinci Dünya Savaşı'ndan önce Avrupa'daki ittifaklardaki sorunlar böylelikle dikkat çekiciydi.
Bismarck'ın Berlin Kongresi'ndeki çeşitli gerilimlere aracılık edebilmesinin bir nedeni diplomatik kişiliğiydi. Uluslararası ilişkiler doğrudan Almanya ile ilgili olmadığında barış ve istikrar aradı. Avrupa'daki mevcut durumu Almanya için olumlu gördüğünden, statükoyu tehdit eden büyük Avrupalı güçler arasındaki herhangi bir çatışma Alman çıkarlarına aykırıydı. Ayrıca, Berlin Kongresi'nde, 1875'te Balkanlar'da meydana gelen krizden "Almanya herhangi bir avantaj arayamadı". Bu nedenle Bismarck, Kongrede Almanya adına tarafsızlığını iddia ederek, müzakerelere başkanlık etmesini sağladı ancak keskin bir göz faul oyununu görebilirdi.
Bismarck bu kongrede üstlendiği tarafsız arabuluculuk görevi nedeniyle “namuslu simsar” olarak da nitelendirilmiştir. Fakat Bismarck’ın kongre üzerinde kurduğu tahakküm ve özellikle Osmanlı Devleti temsilcilerine yönelik sert tutumu dikkat çekiciydi.
Avrupa'nın çoğu, Viyana Kongresi gibi, diplomatik bir gösteri bekleyerek Kongre'ye gelmiş olsalar da, hayal kırıklığına uğrayacaklardı. Yaz sıcağında Kongre'yi yönetmekten mutsuz olan Bismarck, anlamsız tartışmalara karşı çabuk öfkeleniyor ve düşük bir tolerans gösteriyordu. Bu nedenle, herhangi bir konuşma, huysuz Alman şansölyesi tarafından yarıda kesiliyordu. Balkan topraklarından kaderi kararlaştırılan balkanlardan gelen küçük toprakların büyük elçilerinin, esas olarak büyük güçlerin temsilcileri arasında gerçekleşen diplomatik toplantılara katılmalarına bile izin verilmiyordu.
Henry Kissinger'a göre, kongrede, Bismarck'ın Realpolitik'inde bir değişim görüldü. O zamana kadar, Almanya tecrit edilemeyecek kadar güçlü hale geldiğinden, politikası Üç İmparator Birliği'ni korumaktı. Artık Rusya'nın ittifakına güvenemeyeceği için, mümkün olduğu kadar çok potansiyel düşmanla ilişki kurmaya başladı.
Mirası
Rusya'nın baskısına boyun eğen Romanya, Sırbistan ve Karadağ bağımsız beylikler ilan edildi. Rusya, Rus-Türk Savaşı'nda ilhak ettiği Güney Besarabya'yı elinde tuttu, ancak oluşturduğu Bulgar devleti önce ikiye bölündü ve sonra yeniden Bulgaristan Prensliği ve Doğu Rumeli'ye bölündü; her ikisine de Osmanlı İmparatorluğu'nun kontrolü altında nominal özerklik verildi. Bulgaristan'a özerklik sözü verildi ve Türk müdahalesine karşı garantiler verildi, ancak bunlar büyük ölçüde göz ardı edildi. Romanya, Kuzey Dobruca'yı aldı. Karadağ, Podgorica, Bar ve 'nin başlıca Arnavut bölgelerinin yanı sıra Nikšić'i aldı. Osmanlı hükûmeti veya Bâb-ı Âli, 1868 tarihli Teşkîlât-ı Esâsîye Kanunu'nda yer alan şartnamelere uymayı ve gayrimüslim tebaaların medeni haklarını güvence altına almayı kabul etti. Bosna-Hersek bölgesi, Karadağ ile Sırbistan arasında küçük bir sınır bölgesi olan Yeni Pazar Sancağı'nda garnizon hakkı elde eden Avusturya-Macaristan yönetimine devredildi. Bosna-Hersek, nihai ilhak için hızlı bir sürece girdi. Rusya, Balkanlar'ın en önemli stratejik kesimi olan Makedonya'nın Bulgaristan'ın bir parçası olamayacak kadar çok uluslu olduğu ve Osmanlı İmparatorluğu altında kalmasına izin verdiği konusunda hemfikirdi. Büyük bir Türk ve Yunan azınlıklarına sahip olan Doğu Rumeli, başkenti Filibe ile Hristiyan bir hükümdar yönetiminde özerk bir vilayet oldu. Orijinal "Büyük Bulgaristan" topraklarının kalan kısımları yeni Bulgaristan devleti oldu.
Rusya'da, Berlin Kongresi kasvetli bir başarısızlık olarak görülüyordu. Geçmişteki pek çok sonuçsuz Rus-Türk savaşına rağmen nihayet Türkleri mağlup ettikten sonra, pek çok Rus, Rusya'nın toprak emellerini desteklemek için Balkan sınırlarının yeniden çizilmesini içeren "muazzam bir şey" beklemişti. Bunun yerine, zafer Balkan cephesinde, Avrupalı güçlerin geri kalanının güçlü bir Avusturya-Macaristan İmparatorluğu tercih etmesiyle sonuçlanan ve temelde hiç kimseyi tehdit etmeyen güçlü bir Rusya'ya karşı Avusturya-Macaristan kazanmasıyla sonuçlandı. Yüzyılın çoğu için Büyük Oyun denen çekişmede Britanya ile rekabete kilitlendi. Aleksandr Gorçakov, "Berlin Antlaşması'nı hayatımın en karanlık sayfası olarak görüyorum" demiştir.
Çoğu Rus halkı, Avrupa'nın siyasi kazanımlarını reddetmesine öfkelendi ve bazılarının Balkanlar'da Rus hegemonyasına giden yolda sadece küçük bir tökezlemeyi temsil ettiği düşünülse de, aslında Bosna-Hersek ve Sırbistan'ı Avusturya-Macaristan alanına verdi nüfuz ve esasen bölgedeki tüm Rus etkisini ortadan kaldırdı. Rus halkının çoğu, Avrupa'nın siyasi kazanımlarını reddetmesine öfkelendi ve bazıları Balkanlar'da Rus hegemonyasına giden yolda yalnızca küçük bir tökezleme olduğunu düşünse de, aslında Bosna-Hersek ve Sırbistan'ı Avusturya-Macaristan alanına verdi. nüfuz ve esasen bölgedeki tüm Rus etkisini ortadan kaldırdı.
Sırplar, "Rusya'nın.. Bosna'nın Avusturya'ya verilmesine rıza göstermesine" kızdı:
Sırbistan'ın Berlin'deki ilk tam yetkili temsilcisi olan , Rus delegelerden Jomini'ye Sırplar için hangi tesellinin kaldığını nasıl sorduğunu anlatır. Jomini, 'bunun sadece geçici olduğunu, en geç on beş yıl içinde Avusturya ile savaşmak zorunda kalacağımız düşüncesi olduğunu söyler.' Ristić, 'Boşuna teselli!' diye yorumladı.
İtalya, Kongre'nin sonuçlarından memnun değildi ve Yunanistan ile Osmanlı İmparatorluğu arasındaki gerginlikler çözümsüz kaldı. Bosna-Hersek, daha sonraki yıllarda Avusturya-Macaristan İmparatorluğu için de sorun yaratacaktı. 1873'te kurulan Üç İmparator Birliği, Rusya'nın Bulgaristan'ın tam bağımsızlığı konusunda Almanya'nın desteklememesini bir sadakat ve ittifak ihlali olarak görmesi nedeniyle yıkıldı. Yunanistan ile Türkiye arasındaki sınır çözülmedi. 1881'de, uzun süren müzakerelerin ardından, büyük güçlerin denizde yaptığı gösterinin Tesalya ve Arta Eyaletinin Yunanistan'a bırakılmasıyla sonuçlanmasının ardından uzlaşılan bir sınır kabul edildi.
Böylelikle, Berlin Kongresi Balkan Savaşları ve (nihayetinde) Birinci Dünya Savaşı dahil olmak üzere daha fazla çatışmanın tohumlarını attı. 1 Nisan 1878 tarihli Salisbury Genelgesi'nde, İngiliz Dışişleri Bakanı, Salisbury Markizi, kendisinin ve hükûmetin Ayastefanos Antlaşması'nın Rusya'ya sağladığı elverişli konum nedeniyle itirazlarını açıkladı.
1954'te İngiliz tarihçi A.J.P. Taylor şöyle yazmıştır: "Ayastefanos Antlaşması devam etmiş olsaydı, hem Osmanlı İmparatorluğu hem de Avusturya-Macaristan günümüze kadar hayatta kalabilirdi. Britanya, vahşi anlarında Disraeli haricinde daha azını bekliyordu ve bu nedenle daha az hayal kırıklığına uğradı. Salisbury, 1878'in sonunda şunları yazdı: Balkanların güneyinde yine cılız bir Türk idaresi kuracağız. Ama bu sadece bir mola. İçlerinde canlılık kalmadı."
Berlin Kongresi, Panslavizm'e sert bir darbe oluştursa da, bölge sorununu hiçbir şekilde çözmedi. Balkanlar'daki Slavlar, Avusturya-Macaristan yönetimi ile hasta Osmanlı İmparatorluğu arasında bölünmüş, hala çoğunlukla Slav olmayan yönetim altındaydı. Balkanların Slav devletleri, Slavlar olarak bir araya gelmenin, komşu büyük bir gücün arzularını yerine getirmekten daha az fayda sağladığını öğrenmişlerdi. Bu, Balkan Slavlarının birliğine zarar verdi ve yeni doğan Slav devletleri arasındaki rekabeti teşvik etti.
Bölgenin altında yatan gerilimler, 1912-1913 Balkan Savaşları'nda yeniden patlak verene kadar otuz yıl boyunca kaynamaya devam edecekti. 1914'te Avusturya-Macaristan varisi Franz Ferdinand'ın öldürülmesi, I. Dünya Savaşı'na yol açtı. Geriye dönüp bakıldığında, Balkanlar'da barış ve güçler dengesini koruma hedefi açıkça başarısız oldu, çünkü bölge 20. yüzyıla kadar büyük güçler arasında bir çatışma kaynağı olarak kalacaktı.
-
![image]()
1877 yılı Balkanlar etnik dağılım haritası, A. Synvet, İstanbul Osmanlı Lisesi'nin ünlü Fransız profesörü -
![image]()
-
![image]()
Berlin Kongresi'nde Yunan delegasyonu
Andrássy'nin hedeflerine iç muhalefet
Avusturya-Macaristan Dışişleri Bakanı Gyula Andrássy ve Bosna-Hersek işgali ile yönetimi de Osmanlı idaresinde kalan Yeni Pazar Sancağı'na garnizon yerleştirme hakkını elde etti. Sancak, Sırbistan ve Karadağ'ın komşu olmalarının önüne geçti ve buradaki Avusturya-Macaristan garnizonu, "Balkanlar'ın batı yarısını kalıcı Avusturya etkisi altına alacak" Selanik'e hamle yolunu açacaktı. "Yüksek [Avusturya-Macaristan] askeri yetkilileri...hedef olarak Selanik olacak şekilde acil büyük bir sefer arzuladılar".
28 Eylül 1878'de Maliye Bakanı Koloman von Zell, arkasında Arşidük Albert'in bulunduğu ordunun Selanik'e ilerlemesine izin verilmesi halinde istifa etmekle tehdit etti. 5 Kasım 1878'de Macaristan Parlamentosu'nun oturumunda Muhalefet, Dışişleri Bakanı'nın Yakın Doğu Krizi sırasındaki politikası ve Bosna-Hersek'in işgali nedeniyle anayasayı ihlal ettiği gerekçesiyle yargılanmasını önerdi. Önerge 179'a 95 kaybedildi. Muhalefet sıralarında ve dosyasında Andrássy aleyhine en ağır suçlamalar gündeme geldi.
10 Ekim 1878'de Fransız diplomat durumu şu şekilde tanımladı:
Özellikle Macaristan'da, bu 'maceranın' neden olduğu tatminsizlik, Macar ırkını canlandıran ve kaderlerinin sırrı olan güçlü muhafazakar içgüdünün yol açtığı en ağır boyutlara ulaştı. Bu güçlü ve ayrıcalıklı içgüdü, sayıları az olmakla birlikte farklı ırklardan ve çelişkili özlemlerden insanların çoğunluğunun yaşadığı bir ülkeye hâkim olan ve Avrupa meselelerinde sayısal önemi veya entelektüel kültürü bakımından her ölçüde rol oynayan yalıtılmış bir grubun tarihsel fenomenini açıklar. Bu içgüdü bugün uyandı ve Bosna-Hersek işgalinin, Macar siyasi organizmasına yeni Slav unsurları getirerek ve daha geniş bir alan sağlayarak ve Hırvat muhalefetinin daha fazla askere alınmasını sağlayan bir tehdit olduğunu hissettiği konusunda bu içgüdü uyarıda bulunuyor, bu dengede olan Macar topraklarında istikrarsız dengeye neden olurdu.
Delegeler
- Benjamin Disraeli Earl of Beaconsfield (Başbakan)
- Salisbury Markizi (Dış İşleri Sekreteri)
- (Almanya büyükelçisi)
- Prens Gorçakov (Dış İşleri Bakanı)
- (Büyük Britanya büyükelçisi)
- (Almanya büyükelçisi)
- Otto von Bismarck (Şansölye)
- Prens Hohenlohe (Fransa büyükelçisi)
- (Dış İşlerinden sorumlu devlet sekreteri)
- Kont Andrássy (Dış İşleri Bakanı)
- (Almanya büyükelçisi)
- (İtalya büyükelçisi)
- Monsieur Waddington (Dış İşleri Bakanı)
- Comte de Saint-Vallier
- Monsieur Desprey
- (Dış İşleri Bakanı)
- Kont De Launay
- Aleksandros Karatodori
- Sadullah Paşa
- Mehmed Ali Paşa
- Katolikos Mıgırdiç Hrimyan (Ermeni nüfusu temsilen)
- Stanko Radonjić
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- Özel
- ^ Elik 2013, ss. 12.
- ^ "Vincent Ferraro. The Austrian Occupation of Novibazar, 1878–1909 (based on Anderson, Frank Maloy and Amos Shartle Hershey, Handbook for the Diplomatic History of Europe, Asia, and Africa 1870–1914. National Board for Historical Service. Government Printing Office, Washington, 1918". 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
- ^ Jerome L. Blum, et al. The European World: A History (1970) p. 841
- ^ . "Understanding Life in the Borderlands". s. 169. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
- ^ Ragsdale & Ponomarev 1993, ss. 228.
- ^ Taylor 1954, ss. 241.
- ^ Glenny 2000, ss. 120-127.
- ^ a b Glenny 2000, ss. 135-137.
- ^ Medlicott 1963, ss. 14.
- ^ MacKenzie 1967, ss. 7.
- ^ Djordjevic 1998, ss. 1-10.
- ^ Understanding Life in the Borderlands (İngilizce). s. 174. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
In the map shown in figure 7.2,... used as a reference at the Congress of Berlin - clear praise for its perceived objectivity.
- ^ Ragsdale & Ponomarev 1993, ss. 239-40.
- ^ Glenny 2000, ss. 135-138.
- ^ Albertini 1952, s. 20.
- ^ a b c Eyck 1964, ss. 245-246.
- ^ Yusuf Ziya Altıntaş (2019). "Namuslu Simsar" Bismarck ve Berlin Kongresi'ndeki Tutumu. İstanbul. ISBN . 24 Aralık 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Ocak 2024.
- ^ Glenny 2000, ss. 138-140.
- ^ Kissinger 1995, ss. 139-143.
- ^ Mowat & Oakes 1918, ss. 332-60.
- ^ Ragsdale & Ponomarev 1993, ss. 244-46.
- ^ a b Albertini 1952, s. 32.
- ^ Walker 1980, ss. 112.
- ^ Taylor 1954, ss. 253.
- ^ Glenny 2000, ss. 133-134.
- ^ Glenny 2000, s. 151.
- ^ Albertini 1952, s. 19.
- ^ a b Albertini 1952, s. 33.
- ^ Albertini 1952, ss. 33-34.
- ^ Richard G. Weeks Jr, "Peter Shuvalov and the Congress of Berlin: A Reinterpretation." Journal of Modern History 51.S1 (1979): D1055-D1070. online 14 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ Stone 2013, ss. 253-276.
- ^ Pflanze 1990, ss. 415-442.
- ^ Marshall 1975, ss. 79-97.
- ^ MacKenzie 2004, ss. 321-339.
- Genel
- Elik, Suleyman (2013). Iran-Turkey Relations, 1979-2011: Conceptualising the Dynamics of Politics, Religion and Security in Middle-Power States (İngilizce). Routledge. ISBN . 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
- Taylor, Alan John Percivale (1954). Struggle for the Mastery of Europe 1848–1918 (İngilizce). Birleşik Krallık: Oxford University Press. ISBN .
- (2000). The Balkans, 1804–1999: Nationalism, War and the Great Powers (İngilizce). Granta Books. ISBN . 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
- Medlicott, William Norton (1963). Congress of Berlin and After (İngilizce). Routledge. ISBN . 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
- Kissinger, Henry (1995). Diplomacy (İngilizce). Simon & Schuster. ISBN .
- (1964). Bismarck and the German Empire (İngilizce). New York: W.W. Norton.
- Oakes, Augustus; Mowat, R. B. (1918). The Great European Treaties of the Nineteenth Century (İngilizce). Clarendon Press.
- (1952). The Origins of the War of 1914: European relations from the Congress of Berlin to the eve of the Sarajevo murder (İngilizce). Oxford University Press. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eylül 2020.
- Djordjevic, Dimitrije (1998). "The Berlin Congress of 1878 and the Origins Of World War I". Serbian Studies (İngilizce). 12 (1).
- Ragsdale, Hugh; Ponomarev, V. N. (1993). Imperial Russian Foreign Policy (İngilizce). Woodrow Wilson Center Press.
- MacKenzie, David (1967). The Serbs and Russian Pan-Slavism, 1875-1878 (İngilizce). Cornell University Press.
- Walker, Christopher J. (1980). Armenia: The Survival of A Nation (İngilizce). Londra: Croom Helm.
- Stone, James J. (2013). "Bismarck and Blowitz at the Congress of Berlin". Canadian Journal of History (İngilizce). 48 (2).
- Pflanze, Otto (1990). Bismarck and the Development of Germany, Volume II: The Period of Consolidation, 1871-1880 (İngilizce). Princeton University Press. JSTOR j.ctt7zvf42.
- Marshall, Philip R. (1975). "The Making of a Diplomat". Historian (İngilizce). 38 (1).
- MacKenzie, David (2004). "Jovan Ristic at the Berlin Congress 1878". Serbian Studies (İngilizce). 18 (2).
Konuyla ilgili yayınlar
- Langer, William L. European Alliances and Alignments 1871–1890 (1950). ch. 5–6 online
- Medlicott, W. N. "Diplomatic Relations after the Congress of Berlin". Slavonic and East European Review 8.22 (1929): 66-79. JSTOR 4202362.
- Millman, Richard. Britain and the Eastern Question, 1875–78 (1979)
- Seton-Watson, R.W. Disraeli, Gladstone, and the Eastern question: a study in diplomacy and party politics (1935) pp 431–89. online
- Waller, Bruce. Bismarck at the crossroads: the reorientation of German foreign policy after the Congress of Berlin, 1878–1880 (1974).
Dış bağlantılar
![image]()
Wikimedia Commons'ta Congress of Berlin ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Berlin Kongresi 13 Haziran 13 Temmuz 1878 donemin Avrupa daki alti buyuk gucunun Rusya Ingiltere Fransa Avusturya Macaristan Italya ve Almanya Osmanli Imparatorlugu ve dort Balkan devletinin Yunanistan Sirbistan Romanya ve Karadag temsilcilerinin bir araya geldigi bir toplantidir 93 Harbi sonrasi Balkan Yarimadasi ndaki devletlerin topraklarini belirlemeyi amaclayan ve Rusya ile Osmanli Imparatorlugu arasinda uc ay once imzalanan Ayastefanos Antlasmasi nin yerini alan Berlin Antlasmasi nin imzalanmasiyla sona erdi Berlin KongresiMekanReichskanzleiKonumBerlinUlkeAlmanyaIlk duzenlenme13 Haziran 1878Son duzenlenme13 Temmuz 1878OrganizatorOtto von BismarckKatilim Buyuk Britanya Rus Imparatorlugu Alman Imparatorlugu Avusturya Macaristan Imparatorlugu Fransa Italya Kralligi Osmanli Imparatorlugu Romanya Yunanistan Kralligi Serbia Karadag Prensligi Kongredeki ArnavutlarAnton von Werner Berlin Kongresi 1881 13 Temmuz 1878 gunu Reichskanzlei de nihai toplanti Bismarck Gyula Andrassy ile arasinda solda Aleksandr Gorcakov oturuyor ve Benjamin DisraeliBerlin Antlasmasi sonrasi Balkan yarimadasinda sinirlar Kongreye baskanlik eden Almanya sansolyesi basbakan Otto von Bismarck Balkanlar i istikrara kavusturmayi Osmanli Imparatorlugu nun azalan gucunu tanimayi ve Ingiltere Rusya ve Avusturya Macaristan in farkli cikarlarini dengelemeyi taahhut etti Ayni zamanda bolgedeki Rus kazanimlarini azaltmaya ve Buyuk Bulgaristan in yukselmesini onlemeye calisti Sonuc olarak Avrupa daki Osmanli topraklari keskin bir sekilde geriledi Bulgaristan Osmanli Imparatorlugu icinde bagimsiz bir beylik olarak kuruldu Dogu Rumeli ozel bir idare altinda Osmanli Imparatorlugu na iade edildi ve Makedonya bolgesi vadedilen reform sartiyla Osmanli Imparatorlugu na tamamen iade edildi Romanya tam bagimsizliga kavustu Besarabya nin bir kismini Rusya ya devretmek zorunda kaldi ancak Kuzey Dobruca yi aldi Sirbistan ve Karadag nihayet tam bagimsizlik kazandi ancak Avusturya Macaristan Sancak Raska bolgesini isgal etti Avusturya Macaristan Bosna Hersek i Ingiltere de Kibris i devraldi Sonuclar ilk olarak baris saglama ve istikrar konusunda buyuk bir basari olarak selamlandi Ancak katilimcilarin cogu tam olarak tatmin olmamisti ve sonuclarla ilgili sikayetler 1912 1913 te Birinci ve Ikinci Balkan Savasi ve sonunda 1914 te I Dunya Savasi patlayana kadar artti Sirbistan Bulgaristan ve Yunanistan hak ettiklerini dusunduklerinden cok daha azini aldilar O zamanlar Avrupa nin hasta adami olarak adlandirilan Osmanli Imparatorlugu kucuk dusuruldu ve onemli olcude zayifladi bu da onu ic karisikliklara daha yatkin ve saldirilara acik hale getirdi Rusya konferansa vesile olan savasta galip gelmesine ragmen orada kucuk dusuruldu ve gordugu muameleye kizdi Avusturya Macaristan Guney Slavlari kizdiran ve Bosna ve Hersek te onlarca yillik gerginlige yol acan buyuk bir toprak kazandi Bismarck Rus milliyetcilerinin ve Pan Slavistlerin nefretinin hedefi haline geldi ve daha sonra Almanya yi Balkanlar da Avusturya Macaristan a cok fazla iliskilendirdigini fark etti Uzun vadede Balkanlar daki milliyetcilik sorunu gibi Rusya ile Avusturya Macaristan arasindaki gerilim yogunlasti Kongre Ayastefanos Antlasmasi ni gozden gecirmeyi ve Istanbul u Osmanli nin elinde tutmayi amacliyordu Rus Turk Savasi sirasinda zayiflayan Osmanli Imparatorlugu karsisinda Rusya nin zaferini fiilen reddetti Kongre onceki antlasmanin Bulgaristan Prensligi ne ozellikle de Makedonya ya vermis oldugu topraklari Osmanli Imparatorlugu na iade etti ve boylece Bulgaristan da guclu bir intikamci talep olusturdu ve 1912 Birinci Balkan Savasi na yol acti Arka planIoannis Gennadius tarafindan hazirlanan ve Ingiliz haritaci E Stanford tarafindan 1877 yilinda yayinlanan Balkanlar in Yunan yanlisi etnik haritasi Kongreye giden on yillarda Rusya ve Balkanlar tum Balkan Slavlarini tek bir yonetim altinda birlestirmeye yonelik bir hareket olan Panslavizm e kapilmisti Iki birlesmeyle sonuclanan Pancermenizm ve Panitalyanciliga benzer sekilde gelisen bu arzu cesitli Slav uluslarinda farkli bicimler aldi Imparatorluk Rusya sinda Panslavizm Rusya nin yonetimi altinda birlesik bir Slav devletinin kurulmasi anlamina geliyordu ve esasen Rusya nin Balkan yarimadasini fethi icin bir kelimeydi Hedefin gerceklestirilmesi Rusya ya Canakkale Bogazi ve Bogazici nin kontrolunu dolayisiyla Karadeniz in ekonomik kontrolunu ve onemli olcude daha buyuk jeopolitik guc verecekti Balkanlar da Panslavizm Balkan Slavlarini belirli bir Balkan devletinin yonetimi altinda birlestirmek anlamina geliyordu ancak birlesme yeri olarak hizmet etmesi amaclanan devlet girisim Sirbistan ve Bulgaristan arasinda yayildikca her zaman net degildi Osmanlilar tarafindan 1870 yilinda bir Bulgar Eksarhligi yaratilmasi Bulgarlari dini olarak Rum patriginden ve siyasi olarak Sirbistan dan ayirmayi amaclamisti Balkan bakis acisindan yarimadanin birlestirilmesi icin hem us olarak bir Piyemonte hem de sponsor olarak Fransa gerekiyordu Balkan siyasetinin nasil ilerlemesi gerektigi konusundaki gorusler farkli olsa da her ikisi de padisahin Balkan hukumdari olarak gorevlendirilmesi ve Osmanlilarin Avrupa dan cikarilmasiyla basladi Bunun nasil ve hatta ilerleyip ilerlemeyecegi Berlin Kongresi nde yanitlanacak ana soru olacakti Balkanlar daki buyuk guclerBalkanlar 19 yuzyilin ikinci yarisinda Avrupali buyuk gucler arasindaki rekabet icin onemli bir asamaydi Ingiltere ve Rusya nin Balkanlar in kaderinden cikarlari vardi Rusya hem ideolojik olarak hem de bir Panslavizm birlestirici olarak ve pratik olarak Akdeniz in daha fazla kontrolunu guvence altina almak icin bolgeyle ilgileniyordu Ingiltere Rusya nin hedeflerine ulasmasini engellemekle ilgileniyordu Dahasi Italya ve Almanya nin birlesmesi ucuncu bir Avrupali guc olan Avusturya Macaristan in etki alanini daha fazla guneybatiya genisletme yetenegini engelledi Almanya 1871 Fransa Prusya Savasi ndan bu yana en guclu kita ulkesi olarak cozume dogrudan cok az ilgi duyuyordu ve bu nedenle Balkan sorununa inandirici bir sekilde aracilik edebilecek tek guc Almanya idi Balkanlarin kaderine en cok yatirim yapan iki guc olan Rusya ve Avusturya Macaristan Kita Avrupasi monarsilerini korumak icin kurulan muhafazakar Uc Imparator Birligi nde Almanya ile ittifak kurdu Bu nedenle Berlin Kongresi esasen Bismarck in sozde muttefikleri arasindaki bir anlasmazlikti ve tartismanin hakemi olan Alman Imparatorlugu bu nedenle muttefiklerinden hangisini destekleyecegini Kongre bitmeden once secmek zorunda kalacakti Bu karar Avrupa jeopolitiginin gelecegi uzerinde dogrudan sonuclar doguracakti Sirp Osmanli Savasi ve Hersek Isyani kendisini Sirplarin koruyucusu olarak goren Rusya icinde Osmanli Imparatorlugu na karsi harekete gecilmesi icin siyasi baski yaratti David MacKenzie Sirp Hristiyanlara sempati saray cevrelerinde milliyetci diplomatlar arasinda ve alt siniflarda mevcuttu ve Slav komiteleri araciligiyla aktif olarak ifade edildigini yazmistir Sonunda Rusya 1877 Budapeste Konvansiyonu nda Bosna Hersek i Avusturya Macaristan a birakmasi karsiliginda Avusturya Macaristan in yaklasan savasta pozitif tarafsizlik taahhudunu aradi ve bunu aldi Bosna Hersek Habsburg kontrolu altinda kaldi Macar Kontu Gyula Andrassy nin amaci buydu Ayastefanos AntlasmasiAlman cografyaci Heinrich Kiepert in 1878 tarihli etnografik haritasi Bu harita donemin Avrupasinda iyi bir kabul gordu ve Berlin Kongresi nde referans olarak kullanildi 1876 Bulgar Bulgar Isyanlari ve 93 Harbi nde Rus zaferinden sonra Rusya neredeyse Osmanlinin tum Avrupa topraklarini ele gecirmisti Osmanlilar Karadag Romanya ve Sirbistan i bagimsiz olarak tanidi ve ucunun de topraklari genisletildi Rusya padisahin ozerk bir vasali olarak buyuk bir Bulgaristan Prensligi yaratti Bu Rusya nin etki alanini tum Balkanlari kapsayacak sekilde genisletti ve bu da Avrupa daki diger gucleri alarma gecirdi Eger Istanbul u isgal ederse Rusya ya savas tehdidinde bulunan Ingiltere ile Fransa buyuk somurge kazanimlari elde etmeye hazir olduklari Akdeniz veya Ortadogu ya baska bir gucun dahil olmasini istemiyorlardi Avusturya Macaristan Balkanlar uzerinde Habsburg kontrolu isterken Almanya ise muttefikinin savasa gitmesini engellemek istiyordu Almanya Sansolyesi Otto von Bismarck Osmanli Balkanlarinin Avrupali gucler arasinda paylastirilmasini tartismak ve Avrupa liberalizmin yayilmasi karsisinda Uc Imparator Birligi ni korumak icin Berlin Kongresi icin cagri yapti Kongreye Ingiltere Avusturya Macaristan Fransa Almanya Italya Rusya ve Osmanli Imparatorlugu katildi Ulkelerini ilgilendiren oturumlara Yunanistan Romanya Sirbistan ve Karadag dan delegeler katildi ancak uye olmadilar Kongre Rusya nin rakipleri ozellikle Avusturya Macaristan ve Ingiltere tarafindan talep edildi ve 1878 de Bismarck ev sahipligi yapti Berlin Antlasmasi ni onerdi ve onayladi Toplantilar Bismarck in eski Radziwill Sarayi olan Reichskanzlei nde 13 Haziran 13 Temmuz 1878 tarihleri arasinda gerceklestirildi Kongre Ayastefanos Antlasmasi ndaki 29 maddeden 18 ini revize etti veya ortadan kaldirdi Dahasi Paris 1856 ve antlasmalarini bir temel olarak kullanan antlasma Dogu yu yeniden duzenledi Diger guclerin Rusya etkisi uzerine korkulariAlman Ingiliz cografyaci in 1870 tarihli etnografik haritasi Kongreye katilanlarin temel gorevi gelisen Panslavizm hareketine olumcul bir darbe indirmekti Hareket Berlin de ve hatta bastirilmis Slav uluslarinin Habsburg Hanedani na karsi ayaklanmasindan korkan Viyana da ciddi endiselere neden oluyordu Ingiliz ve Fransiz hukumetleri hem Osmanli Imparatorlugu nun azalan etkisi hem de Rusya nin Britanya ve Fransa nin guneyde somurgelestirmeye hazir olduklari Misir ve Filistin e dogru kulturel genislemesi konusunda endiseliydiler Sansolye Aleksandr Gorcakov liderligindeki Ruslar Ayastefanos Antlasmasi ile Osmanli Imparatorlugu nun nominal yonetimi altinda Bulgaristan da ozerk bir prenslik kurmayi basardilar Bu Buyuk Britanya nin Orta Dogu da artan Rus etkisinden duydugu Buyuk Oyun u atesledi Makedonya nin cok buyuk bir bolumunu ve Ege Denizi ne erisimi iceren yeni prenslik Karadeniz i Akdeniz den ayiran Canakkale Bogazi ni kolayca tehdit edebilirdi Bu duzenleme tum Akdeniz i Britanya nin bir etki alani olarak goren ve Rusya nin oraya erisim saglamaya yonelik herhangi bir girisimini kendi gucune ciddi bir tehdit olarak goren Britanya icin kabul edilebilir degildi 4 Haziran da Kongre nin 13 Haziran da acilmasindan once Ingiltere Basbakani Benjamin Disraeli Britanya nin stratejik olarak yerlestirilmis Kibris adasini isgal etmesine izin verilen Rusya ya karsi Osmanlilar ile gizli bir ittifak olan Kibris Sozlesmesi ni coktan sonuclandirmisti Anlasma Benjamin Disraeli nin Kongre sirasindaki konumunu onceden belirledi ve Osmanli taleplerine uymadigi takdirde Rusya ya karsi bir savas baslatmak icin tehditler savurmasina yol acti Avusturya Macaristan Disisleri Bakani Gyula Andrassy ile Britanya Dis Isleri Sekreter arasindaki gorusmeler Britanya nin Bosna Hersek ile ilgili tum Avusturya onerilerini kabul etmesi karsiliginda Avusturya nin Britanya nin taleplerini desteklemesi sekilde kongre onune gelmesiyle zaten 6 Haziran da sona ermisti Ev sahibi olarak BismarckKongre nin 1878 de Berlin de toplanmasi Ayastefanos Antlasmasi on Antlasmasi cizgili kirmizi ve yerine gecen Berlin Antlasmasi na duz kirmizi gore Bulgaristan sinirlari Berlin Kongresi siklikla Rusya Sansolyesi Aleksandr Gorcakov ile Almanya dan Otto von Bismarck arasindaki savasin doruk noktasi olarak goruluyor Her ikisi de diger Avrupali liderleri ozgur ve bagimsiz bir Bulgaristan in parcalanan Osmanli Imparatorlugu nun yarattigi guvenlik risklerini buyuk olcude iyilestirecegine ikna edebildi Tarihci e gore Bismarck Rusya nin Hristiyan bir topluluk Bulgaristan uzerindeki Turk egemenligi suphesiz ayaklanmaya ve kan dokulmesine neden olan ve bu nedenle sona ermesi gereken bir anakronizmdir seklindeki tutumunu destekledi 1875 Buyuk Dogu Buhrani bolgede buyuyen dusmanligin bir kaniti olarak kullandi Bismarck in Berlin Kongresi ndeki nihai hedefi Almanya nin uluslararasi platformdaki statusunu alt ust etmek degildi Muttefik olarak Rusya ile Avusturya arasinda secim yaparak Uc Imparator Birligi ni bozmak istemedi Avrupa da barisi korumak icin Bismarck diger Avrupali diplomatlari Balkanlar i bolmenin daha fazla istikrar saglayacagina ikna etmeye calisti Surec boyunca Rusya sonunda Bulgaristan icin bagimsizligini kazanmasina ragmen aldatildigini hissetmeye basladi Birinci Dunya Savasi ndan once Avrupa daki ittifaklardaki sorunlar boylelikle dikkat cekiciydi Bismarck in Berlin Kongresi ndeki cesitli gerilimlere aracilik edebilmesinin bir nedeni diplomatik kisiligiydi Uluslararasi iliskiler dogrudan Almanya ile ilgili olmadiginda baris ve istikrar aradi Avrupa daki mevcut durumu Almanya icin olumlu gordugunden statukoyu tehdit eden buyuk Avrupali gucler arasindaki herhangi bir catisma Alman cikarlarina aykiriydi Ayrica Berlin Kongresi nde 1875 te Balkanlar da meydana gelen krizden Almanya herhangi bir avantaj arayamadi Bu nedenle Bismarck Kongrede Almanya adina tarafsizligini iddia ederek muzakerelere baskanlik etmesini sagladi ancak keskin bir goz faul oyununu gorebilirdi Bismarck bu kongrede ustlendigi tarafsiz arabuluculuk gorevi nedeniyle namuslu simsar olarak da nitelendirilmistir Fakat Bismarck in kongre uzerinde kurdugu tahakkum ve ozellikle Osmanli Devleti temsilcilerine yonelik sert tutumu dikkat cekiciydi Avrupa nin cogu Viyana Kongresi gibi diplomatik bir gosteri bekleyerek Kongre ye gelmis olsalar da hayal kirikligina ugrayacaklardi Yaz sicaginda Kongre yi yonetmekten mutsuz olan Bismarck anlamsiz tartismalara karsi cabuk ofkeleniyor ve dusuk bir tolerans gosteriyordu Bu nedenle herhangi bir konusma huysuz Alman sansolyesi tarafindan yarida kesiliyordu Balkan topraklarindan kaderi kararlastirilan balkanlardan gelen kucuk topraklarin buyuk elcilerinin esas olarak buyuk guclerin temsilcileri arasinda gerceklesen diplomatik toplantilara katilmalarina bile izin verilmiyordu Henry Kissinger a gore kongrede Bismarck in Realpolitik inde bir degisim goruldu O zamana kadar Almanya tecrit edilemeyecek kadar guclu hale geldiginden politikasi Uc Imparator Birligi ni korumakti Artik Rusya nin ittifakina guvenemeyecegi icin mumkun oldugu kadar cok potansiyel dusmanla iliski kurmaya basladi MirasiRusya nin baskisina boyun egen Romanya Sirbistan ve Karadag bagimsiz beylikler ilan edildi Rusya Rus Turk Savasi nda ilhak ettigi Guney Besarabya yi elinde tuttu ancak olusturdugu Bulgar devleti once ikiye bolundu ve sonra yeniden Bulgaristan Prensligi ve Dogu Rumeli ye bolundu her ikisine de Osmanli Imparatorlugu nun kontrolu altinda nominal ozerklik verildi Bulgaristan a ozerklik sozu verildi ve Turk mudahalesine karsi garantiler verildi ancak bunlar buyuk olcude goz ardi edildi Romanya Kuzey Dobruca yi aldi Karadag Podgorica Bar ve nin baslica Arnavut bolgelerinin yani sira Niksic i aldi Osmanli hukumeti veya Bab i Ali 1868 tarihli Teskilat i Esasiye Kanunu nda yer alan sartnamelere uymayi ve gayrimuslim tebaalarin medeni haklarini guvence altina almayi kabul etti Bosna Hersek bolgesi Karadag ile Sirbistan arasinda kucuk bir sinir bolgesi olan Yeni Pazar Sancagi nda garnizon hakki elde eden Avusturya Macaristan yonetimine devredildi Bosna Hersek nihai ilhak icin hizli bir surece girdi Rusya Balkanlar in en onemli stratejik kesimi olan Makedonya nin Bulgaristan in bir parcasi olamayacak kadar cok uluslu oldugu ve Osmanli Imparatorlugu altinda kalmasina izin verdigi konusunda hemfikirdi Buyuk bir Turk ve Yunan azinliklarina sahip olan Dogu Rumeli baskenti Filibe ile Hristiyan bir hukumdar yonetiminde ozerk bir vilayet oldu Orijinal Buyuk Bulgaristan topraklarinin kalan kisimlari yeni Bulgaristan devleti oldu Rusya da Berlin Kongresi kasvetli bir basarisizlik olarak goruluyordu Gecmisteki pek cok sonucsuz Rus Turk savasina ragmen nihayet Turkleri maglup ettikten sonra pek cok Rus Rusya nin toprak emellerini desteklemek icin Balkan sinirlarinin yeniden cizilmesini iceren muazzam bir sey beklemisti Bunun yerine zafer Balkan cephesinde Avrupali guclerin geri kalaninin guclu bir Avusturya Macaristan Imparatorlugu tercih etmesiyle sonuclanan ve temelde hic kimseyi tehdit etmeyen guclu bir Rusya ya karsi Avusturya Macaristan kazanmasiyla sonuclandi Yuzyilin cogu icin Buyuk Oyun denen cekismede Britanya ile rekabete kilitlendi Aleksandr Gorcakov Berlin Antlasmasi ni hayatimin en karanlik sayfasi olarak goruyorum demistir Cogu Rus halki Avrupa nin siyasi kazanimlarini reddetmesine ofkelendi ve bazilarinin Balkanlar da Rus hegemonyasina giden yolda sadece kucuk bir tokezlemeyi temsil ettigi dusunulse de aslinda Bosna Hersek ve Sirbistan i Avusturya Macaristan alanina verdi nufuz ve esasen bolgedeki tum Rus etkisini ortadan kaldirdi Rus halkinin cogu Avrupa nin siyasi kazanimlarini reddetmesine ofkelendi ve bazilari Balkanlar da Rus hegemonyasina giden yolda yalnizca kucuk bir tokezleme oldugunu dusunse de aslinda Bosna Hersek ve Sirbistan i Avusturya Macaristan alanina verdi nufuz ve esasen bolgedeki tum Rus etkisini ortadan kaldirdi Sirplar Rusya nin Bosna nin Avusturya ya verilmesine riza gostermesine kizdi Sirbistan in Berlin deki ilk tam yetkili temsilcisi olan Rus delegelerden Jomini ye Sirplar icin hangi tesellinin kaldigini nasil sordugunu anlatir Jomini bunun sadece gecici oldugunu en gec on bes yil icinde Avusturya ile savasmak zorunda kalacagimiz dusuncesi oldugunu soyler Ristic Bosuna teselli diye yorumladi Italya Kongre nin sonuclarindan memnun degildi ve Yunanistan ile Osmanli Imparatorlugu arasindaki gerginlikler cozumsuz kaldi Bosna Hersek daha sonraki yillarda Avusturya Macaristan Imparatorlugu icin de sorun yaratacakti 1873 te kurulan Uc Imparator Birligi Rusya nin Bulgaristan in tam bagimsizligi konusunda Almanya nin desteklememesini bir sadakat ve ittifak ihlali olarak gormesi nedeniyle yikildi Yunanistan ile Turkiye arasindaki sinir cozulmedi 1881 de uzun suren muzakerelerin ardindan buyuk guclerin denizde yaptigi gosterinin Tesalya ve Arta Eyaletinin Yunanistan a birakilmasiyla sonuclanmasinin ardindan uzlasilan bir sinir kabul edildi Boylelikle Berlin Kongresi Balkan Savaslari ve nihayetinde Birinci Dunya Savasi dahil olmak uzere daha fazla catismanin tohumlarini atti 1 Nisan 1878 tarihli Salisbury Genelgesi nde Ingiliz Disisleri Bakani Salisbury Markizi kendisinin ve hukumetin Ayastefanos Antlasmasi nin Rusya ya sagladigi elverisli konum nedeniyle itirazlarini acikladi 1954 te Ingiliz tarihci A J P Taylor soyle yazmistir Ayastefanos Antlasmasi devam etmis olsaydi hem Osmanli Imparatorlugu hem de Avusturya Macaristan gunumuze kadar hayatta kalabilirdi Britanya vahsi anlarinda Disraeli haricinde daha azini bekliyordu ve bu nedenle daha az hayal kirikligina ugradi Salisbury 1878 in sonunda sunlari yazdi Balkanlarin guneyinde yine ciliz bir Turk idaresi kuracagiz Ama bu sadece bir mola Iclerinde canlilik kalmadi Berlin Kongresi Panslavizm e sert bir darbe olustursa da bolge sorununu hicbir sekilde cozmedi Balkanlar daki Slavlar Avusturya Macaristan yonetimi ile hasta Osmanli Imparatorlugu arasinda bolunmus hala cogunlukla Slav olmayan yonetim altindaydi Balkanlarin Slav devletleri Slavlar olarak bir araya gelmenin komsu buyuk bir gucun arzularini yerine getirmekten daha az fayda sagladigini ogrenmislerdi Bu Balkan Slavlarinin birligine zarar verdi ve yeni dogan Slav devletleri arasindaki rekabeti tesvik etti Bolgenin altinda yatan gerilimler 1912 1913 Balkan Savaslari nda yeniden patlak verene kadar otuz yil boyunca kaynamaya devam edecekti 1914 te Avusturya Macaristan varisi Franz Ferdinand in oldurulmesi I Dunya Savasi na yol acti Geriye donup bakildiginda Balkanlar da baris ve gucler dengesini koruma hedefi acikca basarisiz oldu cunku bolge 20 yuzyila kadar buyuk gucler arasinda bir catisma kaynagi olarak kalacakti 1877 yili Balkanlar etnik dagilim haritasi A Synvet Istanbul Osmanli Lisesi nin unlu Fransiz profesoru Berlin Antlasmasi ndan sonra Bulgar ozerkliginin alegorik tasviri Tas baski Berlin Kongresi nde Yunan delegasyonuAndrassy nin hedeflerine ic muhalefetAvusturya Macaristan Disisleri Bakani Gyula Andrassy ve Bosna Hersek isgali ile yonetimi de Osmanli idaresinde kalan Yeni Pazar Sancagi na garnizon yerlestirme hakkini elde etti Sancak Sirbistan ve Karadag in komsu olmalarinin onune gecti ve buradaki Avusturya Macaristan garnizonu Balkanlar in bati yarisini kalici Avusturya etkisi altina alacak Selanik e hamle yolunu acacakti Yuksek Avusturya Macaristan askeri yetkilileri hedef olarak Selanik olacak sekilde acil buyuk bir sefer arzuladilar 28 Eylul 1878 de Maliye Bakani Koloman von Zell arkasinda Arsiduk Albert in bulundugu ordunun Selanik e ilerlemesine izin verilmesi halinde istifa etmekle tehdit etti 5 Kasim 1878 de Macaristan Parlamentosu nun oturumunda Muhalefet Disisleri Bakani nin Yakin Dogu Krizi sirasindaki politikasi ve Bosna Hersek in isgali nedeniyle anayasayi ihlal ettigi gerekcesiyle yargilanmasini onerdi Onerge 179 a 95 kaybedildi Muhalefet siralarinda ve dosyasinda Andrassy aleyhine en agir suclamalar gundeme geldi 10 Ekim 1878 de Fransiz diplomat durumu su sekilde tanimladi Ozellikle Macaristan da bu maceranin neden oldugu tatminsizlik Macar irkini canlandiran ve kaderlerinin sirri olan guclu muhafazakar icgudunun yol actigi en agir boyutlara ulasti Bu guclu ve ayricalikli icgudu sayilari az olmakla birlikte farkli irklardan ve celiskili ozlemlerden insanlarin cogunlugunun yasadigi bir ulkeye hakim olan ve Avrupa meselelerinde sayisal onemi veya entelektuel kulturu bakimindan her olcude rol oynayan yalitilmis bir grubun tarihsel fenomenini aciklar Bu icgudu bugun uyandi ve Bosna Hersek isgalinin Macar siyasi organizmasina yeni Slav unsurlari getirerek ve daha genis bir alan saglayarak ve Hirvat muhalefetinin daha fazla askere alinmasini saglayan bir tehdit oldugunu hissettigi konusunda bu icgudu uyarida bulunuyor bu dengede olan Macar topraklarinda istikrarsiz dengeye neden olurdu DelegelerBuyuk Britanya Benjamin Disraeli Earl of Beaconsfield Basbakan Salisbury Markizi Dis Isleri Sekreteri Almanya buyukelcisi Rusya Prens Gorcakov Dis Isleri Bakani Buyuk Britanya buyukelcisi Almanya buyukelcisi Almanya Otto von Bismarck Sansolye Prens Hohenlohe Fransa buyukelcisi Dis Islerinden sorumlu devlet sekreteri Avusturya Macaristan Kont Andrassy Dis Isleri Bakani Almanya buyukelcisi Italya buyukelcisi Fransa Monsieur Waddington Dis Isleri Bakani Comte de Saint Vallier Monsieur Desprey Italya Kralligi Dis Isleri Bakani Kont De Launay Osmanli Imparatorlugu Aleksandros Karatodori Sadullah Pasa Mehmed Ali Pasa Katolikos Migirdic Hrimyan Ermeni nufusu temsilen Romanya Ion C Brătianu Mihail Kogălniceanu Yunanistan Theodoros Deligiannis Sirbistan Karadag Stanko Radonjic Kongredeki Arnavutlar Frasirili Abdul Bey Jani VretoAyrica bakinizKaynakcaOzel Elik 2013 ss 12 Vincent Ferraro The Austrian Occupation of Novibazar 1878 1909 based on Anderson Frank Maloy and Amos Shartle Hershey Handbook for the Diplomatic History of Europe Asia and Africa 1870 1914 National Board for Historical Service Government Printing Office Washington 1918 19 Ocak 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 Jerome L Blum et al The European World A History 1970 p 841 Understanding Life in the Borderlands s 169 4 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 Ragsdale amp Ponomarev 1993 ss 228 Taylor 1954 ss 241 Glenny 2000 ss 120 127 a b Glenny 2000 ss 135 137 Medlicott 1963 ss 14 MacKenzie 1967 ss 7 Djordjevic 1998 ss 1 10 Understanding Life in the Borderlands Ingilizce s 174 24 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 In the map shown in figure 7 2 used as a reference at the Congress of Berlin clear praise for its perceived objectivity Ragsdale amp Ponomarev 1993 ss 239 40 Glenny 2000 ss 135 138 Albertini 1952 s 20 a b c Eyck 1964 ss 245 246 Yusuf Ziya Altintas 2019 Namuslu Simsar Bismarck ve Berlin Kongresi ndeki Tutumu Istanbul ISBN 978 605 9443 29 6 24 Aralik 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Ocak 2024 Glenny 2000 ss 138 140 Kissinger 1995 ss 139 143 Mowat amp Oakes 1918 ss 332 60 Ragsdale amp Ponomarev 1993 ss 244 46 a b Albertini 1952 s 32 Walker 1980 ss 112 Taylor 1954 ss 253 Glenny 2000 ss 133 134 Glenny 2000 s 151 Albertini 1952 s 19 a b Albertini 1952 s 33 Albertini 1952 ss 33 34 Richard G Weeks Jr Peter Shuvalov and the Congress of Berlin A Reinterpretation Journal of Modern History 51 S1 1979 D1055 D1070 online 14 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde Stone 2013 ss 253 276 Pflanze 1990 ss 415 442 Marshall 1975 ss 79 97 MacKenzie 2004 ss 321 339 GenelElik Suleyman 2013 Iran Turkey Relations 1979 2011 Conceptualising the Dynamics of Politics Religion and Security in Middle Power States Ingilizce Routledge ISBN 978 1 136 63088 0 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 Taylor Alan John Percivale 1954 Struggle for the Mastery of Europe 1848 1918 Ingilizce Birlesik Krallik Oxford University Press ISBN 0198812701 2000 The Balkans 1804 1999 Nationalism War and the Great Powers Ingilizce Granta Books ISBN 978 1 86207 073 8 24 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 Medlicott William Norton 1963 Congress of Berlin and After Ingilizce Routledge ISBN 978 1 136 24317 2 24 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 Kissinger Henry 1995 Diplomacy Ingilizce Simon amp Schuster ISBN 0 671 51099 1 1964 Bismarck and the German Empire Ingilizce New York W W Norton Oakes Augustus Mowat R B 1918 The Great European Treaties of the Nineteenth Century Ingilizce Clarendon Press 1952 The Origins of the War of 1914 European relations from the Congress of Berlin to the eve of the Sarajevo murder Ingilizce Oxford University Press 24 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Eylul 2020 Djordjevic Dimitrije 1998 The Berlin Congress of 1878 and the Origins Of World War I Serbian Studies Ingilizce 12 1 Ragsdale Hugh Ponomarev V N 1993 Imperial Russian Foreign Policy Ingilizce Woodrow Wilson Center Press MacKenzie David 1967 The Serbs and Russian Pan Slavism 1875 1878 Ingilizce Cornell University Press Walker Christopher J 1980 Armenia The Survival of A Nation Ingilizce Londra Croom Helm Stone James J 2013 Bismarck and Blowitz at the Congress of Berlin Canadian Journal of History Ingilizce 48 2 Pflanze Otto 1990 Bismarck and the Development of Germany Volume II The Period of Consolidation 1871 1880 Ingilizce Princeton University Press JSTOR j ctt7zvf42 Marshall Philip R 1975 The Making of a Diplomat Historian Ingilizce 38 1 MacKenzie David 2004 Jovan Ristic at the Berlin Congress 1878 Serbian Studies Ingilizce 18 2 Konuyla ilgili yayinlarLanger William L European Alliances and Alignments 1871 1890 1950 ch 5 6 online Medlicott W N Diplomatic Relations after the Congress of Berlin Slavonic and East European Review 8 22 1929 66 79 JSTOR 4202362 Millman Richard Britain and the Eastern Question 1875 78 1979 Seton Watson R W Disraeli Gladstone and the Eastern question a study in diplomacy and party politics 1935 pp 431 89 online Waller Bruce Bismarck at the crossroads the reorientation of German foreign policy after the Congress of Berlin 1878 1880 1974 Dis baglantilarWikimedia Commons ta Congress of Berlin ile ilgili coklu ortam belgeleri bulunur