Portekiz Coğrafi Keşifleri 1415 1542 15 ve 16 yüzyılda Portekizliler tarafından dünya çapında özellikle denizde

Portekiz Coğrafi Keşifleri (1415-1542), 15. ve 16. yüzyılda Portekizliler tarafından dünya çapında özellikle denizde yapılan coğrafi keşifleri tanımlar. Bu dönemde Portekiz, Afrika kıtasının etrafını Ümit Burnu yoluyla dolanıp Hindistan’a giden doğu yolunu keşfetmiş, bu sayede Güneydoğu Asya’nın neredeyse tamamıyla temas kurmuş, Afrika’nın bazı bölgelerini sömürgeleştirmiş, Brezilya’yı keşfetmiş ve Çin’e, Avrupa’dan giden ilk ticari ve diplomatik elçileri göndermiştir.

Lizbon'da Portekizli kaşiflere adanmış Padrão dos Descobrimentos anıtı

Coğrafi keşiflerin nedenleri

Portekiz’in uzun sahil şeridi, çok sayıdaki liman kenti ve uzun nehirleri bu ülkeden çok sayıda denizcinin yetişmesine uygun bir ortam sağlamıştır. Avrupa’nın güneybatısında bulunan bu denizci millet Orta Çağ boyunca coğrafi keşiflerde öncü roller üstlenmiştir. Portekizli tacirler ülkelerinin konumu yüzünden ticari ağlarını kara yoluyla genişletemeyeceklerini anladıklardan dolayı denizciliğe büyük önem verecek ve bu şekilde İngiltere, Flandre, İtalya ve Hansa Birliği kentleriyle deniz ticaretine başlayacaklardır.

Bağımsızlıklarını uzun süren kanlı savaşlardan sonra kazanan Portekizliler, egemenliklerini genişletecekleri sömürgeler aramış ve ilk girişimleri Afrika’da olmuştur. Kuzey Afrika’da Müslüman Berberilerin bulunması burada yapılan sömürge savaşının Hristiyanlık adına yapılan kutsal bir savaş kisvesi altında gerçekleştirilmesine imkân tanımıştır.

Coğrafi keşiflerin zorunluluğun en önemli nedeni çok pahalı olan doğu ticaret yollarıydı. Bu ticaret yolları Akdeniz'de güçlü İtalyan cumhuriyetleri olan Venedik ve Cenova tarafından ele geçirilmişti. Kara yolu ise Osmanlı İmparatorluğu'nun güçlenmesiyle birlikte kapanmıştı. O dönemde en kâr getiren ticari ürünler olan baharat ve ipek ancak doğudan getirilebiliyordu ve baharatlar özellikle tıp alanında Avrupa’da çok aranan ham maddelerdi.

Portekiz ekonomisi, Müslüman devletlerle olan komşuluk durumundan oldukça faydalanmıştı. Gelişkin bir para ekonomisi kurulmuş, kırdaki ve şehirdeki işçiler ücretlerini mal karşılığı olarak değil para karşılığında alıyorlardı. Tarımda iş bölümü yaygınlaşmıştı; buğday Fas’dan ithal edilirken, önceden buğday ekilen tarlalara üzüm, zeytin veya şeker pancarı ekimi yapılıyordu. Portekiz, Müslüman ülkelerle yoğun ticari ilişkileri sayesinde farklı kültürlere ve bilimsel deneyimlere açık haldeydi. Bu sayede özellikle başkent Lizbon, kozmopolitan bir şehir görünümündeydi. Bu sayede dönemin en uzman matematikçileri, deniz bilimcileri ve mühendisleri Portekiz’de bulunmayı tercih ediyordu. Portekiz yönetimi de bu bilimsel gelişme ortamını destekleyerek araştırma merkezleri açmıştı. Portekizli ve yabancı uzmanlar matematik, haritacılık ve denizcilik alanında önemli gelişmelere Portekiz’de adım atacaklardır.

Portekiz denizbilimi

Sık çıkılan seyahatler ve keşif gezileri sayesinde Portekizli denizciler ve kaptanlar denizcilikte hızla ilerleyecek ve aralarından dönemin en iyi astronomlarını, matematikçilerini ve haritacılarını çıkaracaklardır. Dönemin en öne çıkan bilim adamları arasında Pedro Nunes ile João de Castro sayılabilir.

Gemiler

15. yüzyıla kadar Portekizliler, sadece iç denizlere göre tasarlanmış olan gemilerle kıyılardan ayrılmadan keşif yapabiliyordu. Barka adı verilen bu gemiler küçük ve dayanaksızdı, tek mendirekli ve sabit kare şeklindeki yelkeniyle manevra kabiliyeti oldukça sınırlı bir ulaşım aracıydı. Özellikle güçlü rüzgârların bulunduğu okyanus yolculukları için uygun değildi. Bu gemilerle ancak sınırlı keşifler yapılmış ve Madeira Adaları ile Azorlar keşfedilebilmişti. Ayrıca Afrika kıtasında günümüzde Moritanya olarak bilinen bölgeye kadar gidilebilmişti.

Portekiz’in coğrafi keşifleri yapmasını sağlayan en önemli gelişme karavela olarak bilinen geminin tasarlanıp üretilmesi oldu. Bu gemilerin tasarımları balıkçılar tarafından kullanılan kayıklardan alınmıştır; yön vermesi daha kolay olan bu gemiler 50 ile 160 ton ağırlığında ve 1 ile 3 direkliydi. Ayrıca her türlü rüzgârda ilerlemeyi sağlayan üçgen tip yelkene sahipti. Geminin mürettebat ve yük kapasitesinin sınırlı olması bir sorun yaratsa da başarısına gölge düşüren bir etken değildi.

Okyanus ötesi yolculukların başlamasıyla birlikte daha büyük gemiler de imal edilmeye başlandı. Önceleri ticaret gemileri olarak tasarlanan ve büyük gemi anlamındaki “nau” ismiyle anılan bu büyük gemiler kıyılardaki korsanlık yüzünden donanmada da kullanılmaya başlandı. Gemilere top kullanımı için küçük pencereler açıldı. Ayrıca zaman içinde geliştirilen bu model gemiler yıllar içinde 200 tonluk yük kapasitesini 500 tona çıkardı.

Kozmografi

13. yüzyılda yıldızlarla yön bulma bilinse de daha çok Güneş'in konumuna göre yön bulma kullanılıyordu. Yıldızlara göre yön bulmakta Portekizliler de tüm Avrupalılar gibi Araplardan öğrendikleri teknikleri kullanıyor, astrolob ile kuadrant sayesinde yön buluyorlardı. Ayrıca Güneş'in yüksekliği ile yıldızların konumu ölçmeye yarayan ve Jacob’un asası adını verdikleri ilkel bir sekstant kullanıyorlardı. Ayrıca Güney Yarıküre'de keşifler başladığında yıldızların konumu değiştiğinden dolayı buna göre yön bulmayı başaran ilk Portekizliler 1471 yılında João de Santarém ve Pedro Escobar oldu. Ancak elbette yön tayininde ve koordinatlarda sürekli olarak düzeltmelerin yapılması gerekiyordu.

Potekizli denizciler sonraları astronomiyle ilgili tablolar oluşturdular ve okyanus yolculuklarında kullanılmak üzere hassas ölçüm aletleri tasarlamışlardır. Denizcilikte çığır açan bu tablolar sayesinde Portekizli kaptanlar artık sadece enlem değil boylamlarını da doğru hesaplayabilmekteydiler. 1496 yılında astronom Abraham Zacuto tarafından kaleme alınan Almanach Perpetuum adlı tablo kitabı Vasco de Gama ile Pedro Alvares Cabral tarafından da kullanılacaktır.

Denizcilik teknikleri

Portekizliler, kıyılar boyunca yaptıkları keşiflerin yanı sıra okyanusa doğru da seferlere çıkarlar ve bu sayede meteorolojik ve denizin durumuyla ilgili önemli bilgiler toplarlar. Bu sefeler sırasında Madeira Adaları, Azorlar ve Sargasso Denizi'nin Portekizlilerce keşfedildiği bilinmektedir. Bu seferler sayesinde okyanusa dair önemli bilgiler ve deneyimler biriktirdiler, bunlar arasında;

Okyanus akımları ve akıntı şekilleri
Okyanustaki rüzgâr yönü ve rüzgâr hızı
Okyanusta saat yönünde dönen kuvvetli sarmal rüzgârlar sayılabilir.

Haritacılık

Prens Henrique’in emrindeki haritacılardan önde gelenlerden bir tanesi de Katalan haritacı Abraham Cresques’in oğlu Jehuda Cresques idi. Ayrıca Portekizlilerin en eski deniz haritası 1485 yılında Pedro Reinel tarafından yapılan portolan haritasıdır. Haritada Batı Avrupa’nın bir kısmıyla Afrika kıtası gösterilmekte, Diogo Cão’nun keşiflerine yer verilmektedir. Reinel bunun yanı sıra 1504 yılındaki haritasında boylamları ilk kez göstermiş ve ilk kez bir rüzgâr gülünü resmetmiştir.

Kendisi gibi haritacı olan oğlu Jorge Reinel ve Lopo Homem ile beraber bir atlas hazırlamaya başlarlar ve 1519 yılında basılacak olan ve “Lopo Homem-Reinés Atlas” olarak bilinen eser oluşturulmuş olur. Bu haritacılar zamanlarının en iyi haritacıları olarak değerlendirilmekte olduğu için İspanya Kralı V. Carlos onların kendisi için çalışmasını istemekteydi. Haritacılarına sahip çıkan Portekiz kralı I. Manuel Lopo Homem için yazılı bir yetkilendirme çıkartarak tüm Portekiz gemilerindeki pusulaların onun tarafından onaylanacağını ve düzeltileceğini bildirerek onu onurlandırıyordu.

Portekiz haritacılığı ve denizciliğinde önemli bir aşama da Batlamyus’un öngördüğü dünya modelinin bir kenara bırakılarak kıtaların coğrafi keşiflere göre resmedilmesi olur. Bu konuda öne çıkan kişi ise Fernão Vaz Dourado (c.1520-c.1580) olur.

Gemici Henrique

Ülkesinde bulunan uygun ortamı coğrafi keşiflere doğru yönelten kişi tahta çıkan Prens Henrique oldu. Portekizli kaptanlarının emrine neredeyse sınırsız kaynaklar veren Prens, onların en son bilgiye ulaşmasını ve teknolojik yenilikleri kullanabilmesi için kurumsal altyapıyı da kurdu. Yapılan coğrafi keşiflere mistik bir hava vermek için efsanevi bir şekilde bilinmeyen bir diyarda hüküm süren Hristiyan İmparator Prester John’un ülkesini bulmak ve onunla ittifak yaparak Kutsal Topraklar'ı Türklerin hakimiyetinden kurtarma amacını da dillendirmiştir.

Hindistan’a ulaşmak için bir güzergâh arayışı o öldükten sonra ciddi bir arayış konusunu olmuştur. Berberilerle yeniden savaşacak ve Ceuta’yı başarıyla savunacaktır. Ancak Kral I. Duarte zamanındaki Tanca Seferi'nde Portekiz Ordusu mağlup olacak ve geri çekilmek zorunda kalacaktır. Henrique’in kaptanları Afrika ve Atlantik Okyanusu'nu keşfetmeye devam edecekler, 1433 yılında Afrika’nın keşfedilmesi için çok önemli bir adım olan Batı Sahara’daki Cabo Bojador (Arapçası: Abu Khatar, Tehlikenin Babası) Burnu aşılacaktır. Afrika’nın derinliklerine ilerlenerek 1434 yılında ilk Afrikalı köleler Portekiz’e getirilecek ve oldukça kârlı bir ticaret olan köle ticareti başlatılmış olacaktır. 1445 yılında Senegal ve Yeşil Burun Adaları keşfedilecek ve 1446 yılında Sierra Leone’ye kadar gidilecektir. Keşifler aynı zamanda batıya doğru da genişler, bu seyahatler sırasında Portekizli denizciler Sargasso Denizini ve muhtemelen de Nova Scotia kıyılarını görmüşlerdir.

Tordesillas Antlaşması

Azor Adaları'nın ve Madeira’nın kolonileştirilmesi sürerken, Gine’den gelen altın, Portekiz ekonomisinin canlanmasına yol açar.

Coğrafi keşiflerin ilk meyvelerine bakıldığında gelişen denizcilik bilim alanının ışığında yapılan keşiflerin ekonomik anlamda getirisinin yüksek olduğu anlaşılmıştır. Portekiz, Afrikalı lakabını alan kral V. Afonso döneminde (1443-1481) Gine Körfezini keşfetmiş ve Gabon açıklarındaki St Catharine Burnuna kadar ilerlemiştir. Fas’a düzenli seferler düzenlenmiş ve 1471 yılında Tanca ele geçirilmiştir. II. João döneminde (1481-1495) Gine’deki ticareti korumak amacıyla günümüzde Gana’daki Elmina kentinin olduğu yere São Jorge da Mina kalesi inşa edilmiştir. 1482 yılında Diogo Cão Kongo’yu keşfedecek ve 1486 yılında bugünkü Namibya’da bulunan Haç Burnu’na ulaşmıştır. 1488 yılında Bartolomeu Dias Ümit Burnu’nu geçerek Hint Okyanusu’na açılan yolu bulmuş olur. 1492 yılında Kristof Kolomb’un Yeni Dünya’yı keşfetmesinden sonra çatışan İspanya ve Portekiz egemenlik alanlarını birbirinden ayırmak için Papa VI. Alexander araya girecek ve iki ülke arasında imzalanan 7 Haziran 1494 tarihli Tordesillas Antlaşması ile keşfedilen bölgeler İspanya ile Portekiz arasında paylaştırılacaktır. Buna göre ileride keşfedilecek bölgeler Yeşil Burun Adalarının 370 fersah batısından geçen hayali bir çizgiye göre pay edilmiştir.

Gizlilik

Kolomb’un Hindistan zannederek karaya çıktığı Yeni Dünya ile ilgili kimi iddialar bulunmaktadır. Bu iddialardan birisine göre Kristof Kolomb bir Portekiz ajanıdır ve coğrafi keşiflerde daha geride bulunan İspanya’yı Hindistan rotasından uzakta tutmak için özellikle batıya doğru yola çıkmıştır. Bu iddianın gerçeklik payı sorgulanmakla beraber o dönemde her iki ülke arasında coğrafi keşifler ve haritalar birer devlet sırrı olarak gizlendiği için çok sayıda yanıltıcı bilgi ve belge bulunabilmektedir. Ayrıca özellikle Portekiz yeni keşfettiği yerlere dair bilgilerin yayılmasını engellemek için büyük bir gizlilikle davranmakta ve yanlış bilginin yayılmasını sağlamaktadır. Tarihçiler bu yüzden Portekiz keşifleri arasında olan Brezilya, Afrika kıtasındaki çok sayıdaki yerleşim yerinin ilan edilenin çok öncesinde keşfedildiğini düşünmektedirler. Bu keşiflere Sargasso Denizindeki keşiflerden ötürü Kuzey Amerika kıyılarını da dahil edenler vardır.

İç savaş

Krallık deniz aşırı sömürgelerinde gelişmekteyken Portekiz’de sorunlar yaşamaya başlar. ’nin ölümünden sonra başa geçen V. Afonso küçük yaşta olduğu için iktidarı kullanan kral naibi Coimbra dükü Pedro güçlenmekte olan burjuvazinin lehine, asillerin yetkilerini kısmaya çalışır. Aristokrasinin muhalefetinin başında olan Braganza Dükü ise krala yakınlaşarak naibin görevine son vermeye çalışır. İki toplumsal sınıfın çatışması şekline giren çatışma Mayıs 1449’de iç savaş boyutlarına ulaşır. İç savaş, Alfarrobeira Muharebesiyle sona erecek, Pedro ise öldürülecektir. İktidarı sağlamlaştıran Braganza Düklüğü arazilerini o kadar genişletir ki, ülkedeki tüm toprakların üçte biri dükün eline geçer. Pedro’nun naipliğinden sonra dış politikada başarısızlıklar yaşanır. Kastilya ve Aragon ile yapılan Mart 1476 Toro Savaşı kaybedilince 1478 yılında Alcantara Antlaşması imzalanır ve Portekiz’in İspanyol tahtında hak iddialarına son verilmiş olur. Sonra tahta gelen II. João Kastilya ve İngiltere ile iyi ilişkiler sürmeye çalışır ve içinde bulunulan ekonomik iflastan çıkma yolları arar. Feodal asillerin muhalefetini ezerek, topraklarına ve mallarına el koymayı planlar. Bu yönde kanunlar çıkartmak için 1481 yılında Evora’da yargıçlara yetki verir. Aristokrasi buna muhalefete kalkışsa da liderleri Braganza Dükü 1483 yılında vatana ihanetten idam edilince ve 1484 yılında Viseu Dükü bizzat kral tarafından bıçaklanarak öldürülünce aristokrasi dağıtılır ve öne çıkan liderler tasfiye edilir. II. João iktidarını sağlamlaştırır ve kralın yetkilerini mutlaklaştırır. Ondan sonra başa geçen I. Manuel iktidara geldiğinde Hindistan yolunu tek başına keşfetmiş bir imparatorluğa sahiptir.

Portekiz Asya’da

Brezilya’dan Afrika’ya, Hindistan’dan Japonya ve Çin’e kadar çok geniş bir bölgeye yayılan Portekiz sömürgelerinin sadece bir milyon nüfuslu bir ulus ile başa çıkmak beraberinde çok büyük zorluklar getirmişti. Ayrıca en büyük rakip İspanya ile girişilen ölesiye rekabet tüm Portekiz keşiflerinin büyük bir gizlilik içerisinde yapılması sonucunu vermişti. Her koloni ve her ticaret yolunun ayrı ayrı korunması için sahte belgeler, sahte haritalar düzenlenmişti.

Bu dönemdeki gizlilik ve sahte belge düzenlenmesi, günümüzde oldukça doğru olarak tanımlanan kaynakların doğruluğu hakkında soru işaretlerinin oluşmasına yol açmıştır. Bazı tarihçiler Portekizlilerin Brezilya ve Kuzey Amerika kıyılarının varlığını çok önceden bildiğini ve II. João’nın Tordesillas Antlaşmasının imzalanması sırasında Portekiz ile İspanya’nın etki bölgelerini ayıran hayali çizginin olabildiğince batıya kaydırılması için ısrar ettiğini iddia ederler. Portekiz, aynen İspanya’da olduğu gibi önemli kaptanlarına çıkacakları seferler için verilen özel haritaların kaynağı olan isimli Padrão Real ana haritayı Casa da Índia adı verilen yerde saklardı. Ne var ki 1755 yılındaki depremden sonra Lizbon’u neredeyse yutan yangın sırasında çok sayıda önemli belgeyle bunların da yanmış olabileceği düşünülmektedir.

Portekiz keşiflerinin kronolojisi

1147, Maceracıların Yolculuğu: Lizbon şehrinin II. Haçlı Seferi öncesinde Berberilerden alınmasından önce bir grup Müslüman denizci efsanevi adaları aramak için denize açılır ve bir daha onlardan haber alınamaz.
1336, Kanarya Adalarına yapılan ilk sefer.
1412, Prens Gemici Henrique Afrika sahillerinin keşfedilmesi talimatını verir.
1419, João Gonçalves Zarco ve Tristão Vaz Teixeira Porto Santo Adasını keşfeder.
1420, João Gonçalves Zarco, Tristão Vaz Teixeira ve Bartolomeu Perestrelo Madeira Adasını keşfeder. Ada hemen yerleşime açılır.
1427, Diogo de Silves, Azor Adalarını keşfeder. Ada 1431 yılında Gonçalo Velho Cabral tarafından yerleşime açılır.
1434, Gil Eanes, onbeşinci denemede Bojador Burnunu aşarak “Kara Deniz” efsanelerini yerle bir eder.
1434, 32 oklu pusula 12 oklu pusulanın yerini alır.
1444, Dinis Dias Yeşil Burun Adalarına ulaşır.
1446, Alvaro Fernandes, Gine’ye ulaşır.
1458, Luis Cadamosto, tüm Yeşil Burun Adalarını keşfeder.
1460, Prens Gemici enrique ölür. Onun sayesinde yapılan sistematik haritalandırma sayesinde Afrika kıyıları ve Atlantik Okyanusu haritalandırılmaya başlanır.
1471, João de Santarém ve Pedro Escobar ekvatoru geçer. Güney yarımküre keşfedilir ve denizciler yön bulmak için yeni takımyıldızlar bulurlar. Aynı denizciler São Tome ve Principe Adalarını keşfeder.
1472, João Vaz Corte-Real ve Álvaro Martins Homem Newfoundland’e ulaşır.
1479, Portekiz ile İspanya arasında imzalanan Alcáçovas Antlaşması'yla Azorlar, Gine, Madeira ve Yeşil Burun Adaları Portekiz’e verilirken, İspanya Kanarya Adalarını alır.
1482, Diogo Cão Kongo’ya ulaşır ve buraya bir Padrão diker. Kıyıdan 150 km içeriye doğru ilerler.
1482, Diogo Cão, Namibya’nın güneyine ulaşır.
1487, Afonso de Paiva ve , Lizbon’dan yola çıkarak karadan Rahip John’un efsanevi krallığını aramaya Etiyopya’ya doğru giderler.
1488, Bartolomeu Dias, Portekiz’in 50 yıllık coğrafi keşif ekolünün en önemli keşiflerinden birisini gerçekleştirip Ümit Burnunu aşar ve Hint Okyanusuna girer.
1492, Hint Okyanusu ilk kez keşfedilir.
1494, Portekiz ile İspanya arasında imzalanan Tordesillas antlaşasıla dünya ikiye bölünür. İspanya Azor Adalarının 370 fersah batısından geçen hayali çizginin batısındaki tüm Hristiyan olmayan toprakları alırken, bu çizginin doğusundaki Hristiyan olmayan tüm topraklar Portekiz’in olur.
1495, Bir çiftçi olan João Fernandes ve Pedro Barcelos, Grönland’ı keşfeder. Ayrıca yolculuklarının devamında bir kara parçasını daha keşfederek buraya çiftçi anlamına gelen “Lavrador” ismini verirler. (Günümüzdeki Labrador)
1498, Vasco de Gama, Afrika’nın etrafından dolaşarak ilk kez Hindistan’a ulaşır ve Kalküta’ya ayak basar.
1500, Pedro Álvares Cabral, Hindistan’a gitmek üzere yola çıkmışken Gine açıklarında bir fırtına sonucu yolunu kaybedecek ve Brezilya’ya ulaşacaktır. Burayı bir ada zanneden Cabral Ümit Burnuna doğru seferine devam edip Hindistan’a ulaşır.
1500, Gaspar Corte-Real Newfoundland’e ulaşır.
1500, Diogo Dias, Madagaskar’ı keşfeder.
1502, Vasco de Gama, Hindistan’dan dönerken Seychelles Adalarını keşfeder.
1505, Lourenço de Almeida, Sri Lanka’ya ilk seferi düzenler ve buradaki ilk yerleşimi kurar.
1506, Portekizli kaşif Tristan da Cunha, kendi adıyla anılacak olan adayı keşfetmiş ancak adaya fırtınadan ötürü çıkamamıştır. Ada grubu dünyadaki diğer yerleşim yerlerine en uzak yer olarak bilinmektedir.
1511, Duarte Fernandes, Tayland’a gider.
1513, Jorge Álvares ve Rafael Perestrello ile birlikte Çin’e ilk ticaret gemisi ulaşır.
1517, Portekiz kralı I. Manuel, Fernão Pires de Andrade ve Tomé Pires’i Çin imparatoru ile diplomatik ilişkilerin kurulması için gönderir. Çin’de o dönemde tahtta Ming Hanedanından Zhengde bulunmaktadır.
1520, Manuel ve Diogo Pacheco, Kimberley Avustralya’ya ayak basar.
1522, Cristóvão de Mendonça, Avustralya’yı keşfeder.
1529, Zaragosa Antlaşması, doğu yarıküre İspanya ile Portekiz arasında pay edilir. İki ülkenin etki alanlarını ayıran hayali çizgi (Maluku Adalarının) 297.5 fersah doğusundan geçer.
1542, Fernão Mendes Pinto, Diogo Zeimoto ve Cristovão Borralho Japonya’ya ulaşır.
1542, Kaliforniya kıyıları João Rodrigues Cabrilho tarafından keşfedilir.
1557, Çin imparatoru, Çin Denizindeki özellikle Wokou olarak bilinen Japon korsanların temizlenmesinde gösterdikleri başarılardan dolayı Portekizlilere ödül olarak Makao’yu verir.

Kaynakça

^ Bu sayede Afrika’nın güneyinden geri dönerken en uygun rota bulunacaktır
^ Bu rüzgâr sarmalları sayesinde Ekvator enleminde bukunan ve kıyıdan açılan gemiler oldukça isabetli bir şekilde Lizbon açıklarına varabilmekteydi.
^ Efsaneye göre bir Hristiyan Krallığı tanrıtanımaz ülkelerle kuşatılmış durumda Afrika’nın derinliklerinde hüküm sürmektedir. Bu krallığın Etiyopya’da olduğu iddia edilse de konuyla ilgili bilimsel veriler bulunmamaktadır. Portekizli kaşif ve ajan Pêro da Covilhã (1460-1526) Etiyopya’ya gidecek ve burada yerel krala esir düşecek, ülkesine dönmesine izin verilmeyecektir.
^ Bu sefere katılan kralın genç kardeşlerinden Prens Fernando (1402-1443) esir alınacaktır. Prensin serbest bırakılması için fidye olarak Ceuta kentinin Berberilere verilmesi istenecek, bu istek reddedilince de Prens esaret içinde ölecektir.
^ Burnu ilk olarak dönen Portekizli kaptan Gil Eanes bölgeye yaptığı onbeşinci seferde burnu geçebilmiştir. Burnun olduğu bölgede deniz hareketleri oldukça belirsiz ve mercan kayalıkları oldukça tehlikelidir. Burnun defalarca aşılamaması o dönemde deniz canavarlarının varlığına bağlanacaktır.
^ Atlantik Okyanusundaki kuvvetli okyanus akıntılarının orta yerinde bulunan su kütlesi olarak bilinen Sargasso Denizi, kıyısı olmayan bir denizdir.
^ Yeni İskoçya’ya ayak basan ilk Avrupalı 1497 yılında John Cabot olacaktır.
^ Azor Adaları Lizbon’dan 1500km, Kuzey Amerika’dan ise 3500km mesafede bulunmaktadır. Portekiz’e uzaklığı ve kayalık yapısından ötürü ilk başlarda adalara yerleşim kolay olmamıştır. Ancak Afrika’dan yerlilerin getirilmesi, küçükbaş hayvanların üremeleri için adaya salıverilmesinin ardından ada tarım (özellikle şeker ve üzüm) ve hayvancılık için uygun hale getirilecektir. Adaya ilk yerleşenler arasında Portekizlilerin ağırlığı olsa da Berberi savaş esirleri, Afrikalı kölelerin yanı sıra İngiliz, Fransız, İskoç, Alman ve İtalyan yerleşimciler bulunmaktaydı.
^ Collins, Robert O.; Burns, James M. "Bölüm II, Kısım 12: The arrival of Europeans in sub-Saharan Africa". A History of Sub-Saharan Africa. Cambridge University Press. s. 179. . "in 1475 when his contract expired Rui de Sequeira had reached Cabo Santa Caterina (Cape Saint Catherine) south of the equator and the Gabon River."
^ Coğrafi keşifler döneminde Portekizli kaptanlar kralları adına keşfettikleri yerlere Padrão adı verilen taştan oyulmuş oldukça yüksek haçlar dikerek bu toprakları kralın topraklarına katarlardı. Bu padrãolar özellikle Diogo Cão, Bartolomeu Dias ve Vasco da Gama tarafından sıklıkla kullanılmıştır. Bunlardan 3 tanesi günümüze bozulmadan gelebilmiştir.
^ Dias, Ümit Burnu’nu geçtikten sonra günümüzde Güney Afrika Cumhuriyetindeki Doğu Eyaleti boyunca ilerler. Amacı Hint Okyanusundan Hindistan’a ulaşmaktır. Ancak daha önceden gidilmemiş ve bilinmeyen bir denize açılmaktan korkan mürettebat arasında isyan çıkınca Dias geri dönmek zorunda kalır.
^ Bu hayali çizgiye göre paylaştırma fiiliyatta birçok anlaşmazlığa yol açacaktır. Ayrıca anlaşma Portekiz’i İspanya ile eşit konumda değerlendirdiğinden uluslararası alanda Portekiz’in prestijini artırmış ve Vasco de Gama’nın Hindistan’a 1497-99 arasında gidişiyle zirveye ulaşacaktır.
^ "Coimbra Dükü İngilizce Wikipedia maddesi, 16 Kasım 2009 tarihinde erişildi". 16 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2009.
^ Yıllar sonra II. João olarak tahta geçecek olan Pedro’nun torunu, Braganza Dükünün ailesine yaptıklarını unutmayacak ve intikamını alacaktır. Kendisinin Machiavelli’nin Prens adlı eserindeki ideal hükümdar prensiplerini benimseyip uyguladığı bilinmektedir.
^ Bölgede önemli bir Portekiz ticari üssü olan şehir ancak 1999 yılında Çin'e geri verilecektir.

Ayrıca bakınız

[1] Bu sayede Afrika’nın güneyinden geri dönerken en uygun rota bulunacaktır

[2] Bu rüzgâr sarmalları sayesinde Ekvator enleminde bukunan ve kıyıdan açılan gemiler oldukça isabetli bir şekilde Lizbon açıklarına varabilmekteydi.

[3] Efsaneye göre bir Hristiyan Krallığı tanrıtanımaz ülkelerle kuşatılmış durumda Afrika’nın derinliklerinde hüküm sürmektedir. Bu krallığın Etiyopya’da olduğu iddia edilse de konuyla ilgili bilimsel veriler bulunmamaktadır. Portekizli kaşif ve ajan Pêro da Covilhã (1460-1526) Etiyopya’ya gidecek ve burada yerel krala esir düşecek, ülkesine dönmesine izin verilmeyecektir.

[4] Bu sefere katılan kralın genç kardeşlerinden Prens Fernando (1402-1443) esir alınacaktır. Prensin serbest bırakılması için fidye olarak Ceuta kentinin Berberilere verilmesi istenecek, bu istek reddedilince de Prens esaret içinde ölecektir.

[5] Burnu ilk olarak dönen Portekizli kaptan Gil Eanes bölgeye yaptığı onbeşinci seferde burnu geçebilmiştir. Burnun olduğu bölgede deniz hareketleri oldukça belirsiz ve mercan kayalıkları oldukça tehlikelidir. Burnun defalarca aşılamaması o dönemde deniz canavarlarının varlığına bağlanacaktır.

[6] Atlantik Okyanusundaki kuvvetli okyanus akıntılarının orta yerinde bulunan su kütlesi olarak bilinen Sargasso Denizi, kıyısı olmayan bir denizdir.

[7] Yeni İskoçya’ya ayak basan ilk Avrupalı 1497 yılında John Cabot olacaktır.

[8] Azor Adaları Lizbon’dan 1500km, Kuzey Amerika’dan ise 3500km mesafede bulunmaktadır. Portekiz’e uzaklığı ve kayalık yapısından ötürü ilk başlarda adalara yerleşim kolay olmamıştır. Ancak Afrika’dan yerlilerin getirilmesi, küçükbaş hayvanların üremeleri için adaya salıverilmesinin ardından ada tarım (özellikle şeker ve üzüm) ve hayvancılık için uygun hale getirilecektir. Adaya ilk yerleşenler arasında Portekizlilerin ağırlığı olsa da Berberi savaş esirleri, Afrikalı kölelerin yanı sıra İngiliz, Fransız, İskoç, Alman ve İtalyan yerleşimciler bulunmaktaydı.

[9] Collins, Robert O.; Burns, James M. "Bölüm II, Kısım 12: The arrival of Europeans in sub-Saharan Africa". A History of Sub-Saharan Africa. Cambridge University Press. s. 179. . "in 1475 when his contract expired Rui de Sequeira had reached Cabo Santa Caterina (Cape Saint Catherine) south of the equator and the Gabon River."

[10] Coğrafi keşifler döneminde Portekizli kaptanlar kralları adına keşfettikleri yerlere Padrão adı verilen taştan oyulmuş oldukça yüksek haçlar dikerek bu toprakları kralın topraklarına katarlardı. Bu padrãolar özellikle Diogo Cão, Bartolomeu Dias ve Vasco da Gama tarafından sıklıkla kullanılmıştır. Bunlardan 3 tanesi günümüze bozulmadan gelebilmiştir.

[11] Dias, Ümit Burnu’nu geçtikten sonra günümüzde Güney Afrika Cumhuriyetindeki Doğu Eyaleti boyunca ilerler. Amacı Hint Okyanusundan Hindistan’a ulaşmaktır. Ancak daha önceden gidilmemiş ve bilinmeyen bir denize açılmaktan korkan mürettebat arasında isyan çıkınca Dias geri dönmek zorunda kalır.

[12] Bu hayali çizgiye göre paylaştırma fiiliyatta birçok anlaşmazlığa yol açacaktır. Ayrıca anlaşma Portekiz’i İspanya ile eşit konumda değerlendirdiğinden uluslararası alanda Portekiz’in prestijini artırmış ve Vasco de Gama’nın Hindistan’a 1497-99 arasında gidişiyle zirveye ulaşacaktır.

[13] "Coimbra Dükü İngilizce Wikipedia maddesi, 16 Kasım 2009 tarihinde erişildi". 16 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2009.

[14] Yıllar sonra II. João olarak tahta geçecek olan Pedro’nun torunu, Braganza Dükünün ailesine yaptıklarını unutmayacak ve intikamını alacaktır. Kendisinin Machiavelli’nin Prens adlı eserindeki ideal hükümdar prensiplerini benimseyip uyguladığı bilinmektedir.

[15] Bölgede önemli bir Portekiz ticari üssü olan şehir ancak 1999 yılında Çin'e geri verilecektir.