İnsanın neslinin tükenmesi, asteroit çarpması ya da büyük ölçekli volkanizma gibi dış doğal nedenlerden dolayı nüfusun azalması ya da örneğin yarı ikame doğurganlık gibi antropojenik yıkım (kendi kendini yok etme) yoluyla insan türünün varsayımsal sonudur.
Antropojenik tehlikelere katkıda bulunan pek çok muhtemel etkenden bazıları iklim değişikliği, küresel nükleer imha, biyolojik savaş, kitle imha silahları ve ekolojik çöküştür. Diğer senaryolar gelişmiş yapay zeka, biyoteknoloji veya kendi kendini kopyalayan nanobotlar gibi yeni ortaya çıkan teknolojilere odaklanmaktadır.
Bilimsel fikir birliği, doğal sebeplerden dolayı yakın vadede insan neslinin tükenme riskinin nispeten düşük olduğu yönündedir. Ancak insanlığın kendi faaliyetleri nedeniyle yok olma ihtimali güncel bir araştırma ve tartışma alanıdır.
Düşünce tarihi
İnsanın yok oluşuna dair düşüncenin erken tarihi
18. ve 19. yüzyıllardan önce insanların veya diğer organizmaların neslinin tükenmesi ihtimaline şüpheyle bakılıyordu. Bu, mümkün olan her şeyin var olduğunu öne süren bir doktrin olan bolluk ilkesiyle çelişiyordu. Bu ilkenin kökleri Aristo'ya kadar uzanır ve Hristiyan teolojisinin önemli bir ilkesidir.Platon, Aristo ve Lucretius gibi eski Batılı filozoflar insanlığın sonunun yalnızca bir yenilenme döngüsünün parçası olduğunu yazdılar. Marcion, insanlığın yok olmasına yol açabilecek antinatalizmi savunan bir proto-protestandı. Daha sonra Gazali, Ockhamlı William ve Gerolamo Cardano gibi filozoflar mantık ve olasılık çalışmalarını genişlettiler ve insansız bir dünya da dahil olmak üzere soyut dünyaların var olup olmadığını merak etmeye başladılar. Fizikçi Edmond Halley, insan ırkının yok olmasının dünyanın geleceğine faydalı olabileceğini belirtti.
Türlerin neslinin tükenebileceği fikri, 17. ve 18. yüzyıllardaki Aydınlanma Çağı'nda bilimsel olarak kabul görmüş ve 1800 yılına gelindiğinde Georges Cuvier, nesli tükenmiş 23 tarih öncesi türü tespit etmişti. Doktrin, doğa bilimlerinden elde edilen kanıtlar, özellikle de artık var olmayan türlerin fosil kanıtlarının keşfi ve evrim teorilerinin gelişmesiyle giderek zayıfladı.Türlerin Kökeni kitabında Darwin, türlerin yok olmasını doğal bir süreç ve doğal seçilimin temel bir bileşeni olarak tartıştı. Özellikle Darwin, ani yok oluş olasılığına şüpheyle yaklaşıyordu ve bunu aşamalı bir süreç olarak görüyordu. Türlerin fosil kayıtlarından aniden yok olmasının felaketle sonuçlanan bir yok oluşun kanıtı olmadığını aksine fark edilemeyen boşlukları temsil ettiğini savundu.
Bilimlerde yok olma olasılığı daha yaygın bir şekilde ortaya çıktıkça, insanın yok olması olasılığı da arttı. 19. yüzyılda insanın yok oluşu bilimde (örneğin Thomas Robert Malthus'un Nüfus İlkesi Üzerine Bir Deneme) ve kurguda (örneğin Mary Shelley'nin Son Adam) popüler bir konusu haline geldi. 1863'te, Charles Darwin'in Türlerin Kökeni'ni yayınlamasından birkaç yıl sonra William King, Neandertallerin Homo cinsinin soyu tükenmiş bir türü olduğunu öne sürdü. Romantik yazarlar ve şairler konuyla özellikle ilgilendiler. Lord Byron, 1816 tarihli "Karanlık" adlı şiirinde Dünya'daki yaşamın yok oluşunu anlatmış ve 1824'te insanlığın bir kuyruklu yıldız çarpmasıyla tehdit edileceğini ve buna karşı savunma için bir füze sistemi kullanılacağını öngörmüştü.Mary Shelley'nin 1826 tarihli romanı Son Adam, insanlığın gizemli bir veba tarafından neredeyse yok edildiği bir dünyada geçiyor. 20. yüzyılın başında, modern transhümanizmin öncüsü olan Rus kozmizmi, uzayı kolonileştirerek insanlığın yok olmasının önlenmesini savundu.
Atom çağı
Atom bombasının icadı, bilim insanları, entelektüeller ve genel olarak halk arasında insanlığın yok olma riski konusunda bir tartışma dalgasına yol açtı. 1945 tarihli bir makalesinde Bertrand Russell şöyle yazmıştı: "İnsan ırkının geleceği tüm emsallerinin ötesinde kasvetlidir. İnsanlık kesin bir alternatifle karşı karşıyadır: ya hepimiz yok olacağız, ya da biraz sağduyu elde etmek zorunda kalacağız" 1950'de Leo Szilard, gezegeni yaşanmaz hale getirebilecek bir kobalt bombası yapmanın teknolojik olarak mümkün olduğunu öne sürdü. 1950 yılında yapılan bir Gallup anketi, Amerikalıların %19'unun yeni bir dünya savaşının "insanlığın sonu" anlamına geleceğine inandığını ortaya çıkardı.Rachel Carson'un 1962'deki Sessiz Baharı, çevresel felaket konusunda farkındalığı artırdı. 1983'te Brandon Carter, var olacak toplam insan sayısını tahmin etmek için Bayes olasılığını kullanan Kıyamet Günü argümanını önerdi.
1980'lerin başında, nükleer savaşın insanlığın yok olmasına yol açabileceği özel bir mekanizma olan "nükleer kış"ın keşfi, konuyu bir kez daha ön plana çıkardı. 1983'te bu bulgular hakkında yazan Carl Sagan, yok oluşun ciddiyetini yalnızca ölenler üzerinden ölçmenin "tüm etkisini gizlediğini" ve nükleer savaşın "insanlar var olduğu sürece tüm torunlarımızı tehlikeye attığını" savundu.
Soğuk Savaş Sonrası
John Leslie'nin 1996 tarihli The End of The World adlı kitabı, insanlığın yok oluşunun bilimi ve etiğinin akademik bir incelemesiydi. Leslie, bu kitapta insanlığa yönelik çeşitli tehditleri ve bunların ortak noktalarını değerlendirdi. 2003 yılında İngiliz Kraliyet Astronomu Sir Martin Rees, belirli teknolojilerdeki ilerlemelerin insanlığın hayatta kalmasına yönelik yeni tehditler yarattığını ve 21. yüzyılın tarihte insanlığın kaderinin belirlendiği kritik bir an olabileceğini savunduğu Son Saatimiz'i yayınladı. Editörlüğünü Nick Bostrom ve Milan M. Ćirković'in üstlendiği Küresel Felaket Riskleri, 26 akademisyenin çeşitli küresel felaket ve varoluşsal riskler üzerine yazdığı makalelerden oluşan bir derleme olarak 2008 yılında yayımlandı. Toby Ord'un 2020 tarihli kitabı The Precipice: Existential Risk and the Future of Humanity, varoluşsal riskleri önlemenin çağımızın en önemli ahlaki sorunlarından biri olduğunu savunuyor. Kitap, farklı varoluşsal riskleri tartışıyor, ölçüyor ve karşılaştırıyor; en büyük risklerin hizalanmamış yapay zeka ve biyoteknoloji tarafından sunulduğu sonucuna varıyor.
Nedenler
İnsan neslinin tükenmesinin potansiyel antropojenik nedenleri arasında küresel termonükleer savaş, oldukça etkili bir biyolojik silahın konuşlandırılması, ekolojik çöküş, kontrolden çıkan yapay zeka, kontrolden çıkan nanoteknoloji (gri yapışkan madde gibi), mikro kara delik veya vakum yarı kararlılığı felaketini içeren bilimsel bir kaza yer alıyor. Aşırı nüfus ve artan tüketim, kaynakların tükenmesi ve buna eşlik eden nüfus çöküşü, daha az çocuk sahibi olunması tercih edilerek nüfusun azalması, doğal olarak evrimleşmiş insanların yerini genetik mühendisliği veya teknolojik güçlendirme yoluyla üretilen yeni bir türün alması riskini doğurur. Doğal ve dış yok olma riskleri arasında yüksek ölüm oranına sahip salgın, süpervolkanik patlama, asteroit çarpması, yakınlardaki süpernova veya gama ışını patlamaları, aşırı güneş patlaması veya uzaylı istilası yer alıyor.
Bir tür olarak insanların (örneğin Homo sapiens sapiens), devam eden evrimi yeni Homo türleri veya alt türleri üretebilecek uzak torunların yerini almasıyla "soyu tükenmiş" sayılabilir.
Beklenmedik güçlerin müdahalesi olmadan, Güneş'in yıldız evriminin Dünya'yı yaşanmaz hale getirmesi ve ardından yok etmesi bekleniyor. Nihai kaderine bağlı olarak, tüm evren sonunda yaşanmaz hale gelebilir.
Olasılık
Doğal ve antropojenik
Uzmanlar genellikle antropojenik varoluşsal risklerin doğal risklerden (çok) daha muhtemel olduğu konusunda hemfikirdir. Bu risk türleri arasındaki temel fark ampirik kanıtların doğal risk düzeyine bir üst sınır koyabilmesidir. İnsanlık en az 200.000 yıldır var ve bu süre boyunca kabaca sabit düzeyde doğal riske maruz kaldı. Eğer doğal risk yeterince yüksek olsaydı, insanlığın bu kadar uzun süre hayatta kalması pek mümkün olmazdı. Bu argümanın resmileştirilmesine dayanarak araştırmacılar, doğal riskin yılda 14.000'de 1'den düşük olduğundan emin olabileceğimiz sonucuna vardılar.
Belirli doğal risklerin olasılığını incelemenin bir başka ampirik yöntemi de jeolojik kayıtları araştırmaktır. Örneğin, 2100 yılından önce insanlığın yok olmasına neden olacak bir kış çarpmasına neden olacak büyüklükte bir kuyruklu yıldız veya asteroit çarpma olayının milyonda bir olduğu tahmin ediliyor. Üstelik büyük süper yanardağ patlamaları, insanlığın hayatta kalmasını tehlikeye atabilecek volkanik bir kışa neden olabilir. Jeolojik kayıtlar, süpervolkanik patlamaların ortalama olarak her 50.000 yılda bir meydana geldiğini tahmin ediyor ancak bu tür patlamaların çoğu, insanın yok olmasına neden olacak ölçeğe ulaşmayacak. Süper volkan Toba Dağı'nın son patlaması sırasında neredeyse insanlığı yok etmiş olabileceği biliniyor (gerçi bu tartışmalı bir konudur).
Antropojenik risk nispeten yeni bir olgu olduğundan, insanlığın hayatta kalma geçmişi benzer güvenceler sağlayamaz. İnsanlık, nükleer silahların yaratılmasından bu yana yalnızca 77 yıl hayatta kaldı ve gelecekteki teknolojiler için hiçbir geçmiş performans yok. Bu, Carl Sagan gibi düşünürlerin, insanlığın şu anda bir "tehlikeler zamanı" içinde olduğu sonucuna varmasına yol açtı; bu, insanlık tarihinde,İnsanların eylemleriyle kendilerine risk oluşturmaya başladıkları andan itibaren, eşi benzeri görülmemiş düzeyde risklere maruz kalan, insanlık tarihinde benzersiz derecede tehlikeli bir dönemdir.
Risk tahminleri
Sıradan gözlem ve modellemenin sınırlamaları göz önüne alındığında, olasılık tahminleri elde etmek yerine sıklıkla uzman çıkarımı kullanılır.
- J. Richard Gott'un, muhtemelen insanlık tarihinin yarısını yaşamış olduğumuzu öne süren tartışmalı Kıyamet Günü argümanına ilişkin formülasyonuna göre, insanlığın 7.800.000 yıl içinde yok olma olasılığı %95'tir.
- 1996'da John A. Leslie önümüzdeki beş yüzyıl için %30'luk bir risk tahmininde bulundu (ortalama olarak yüzyılda yaklaşık %6'ya eşdeğer).
- 2003 yılında Martin Rees, 21. yüzyılda medeniyetin çökme ihtimalinin %50 olduğunu tahmin etmişti.
- Global Challenges Foundation'ın 2016 yıllık raporu, insanlığın yok olma olasılığının yıllık en az %0,05 (yüzyılda ortalama %5'e eşdeğer) olduğunu tahmin ediyor. Ayrıca önümüzdeki altı yüzyıl boyunca %30'luk bir risk tahmin ettiler.
- Yapay zeka uzmanlarının 2016'da yaptığı bir anket, insan düzeyindeki yapay zekanın "son derece kötü (örneğin insanın yok oluşu)" bir sonuca neden olacağına dair ortalama %5'lik bir tahmin buldu. 2019'da risk yüzde 2'ye düşürüldü, ancak 2022'de tekrar yüzde 5'e çıkarıldı. 2023'te risk ikiye katlanarak %10'a çıktı.
- K2P Blog'un 13 Temmuz 2017 tarihli makalesi, önümüzdeki 1000 yıl içinde %90 jeomanyetik tersine dönme riski, %70 süpervolkanik patlama riski ve %55 buzul çağı riski tahmin ediyor; bu, 13 Temmuz 3017'ye kadar insanlığa yönelik tehditlerin üçünün de gerçekleşeceği anlamına geliyor
- 2020 yılında Toby Ord, The Precipice: Existential Risk and the Future of Humanity adlı kitabında gelecek yüzyıldaki varoluşsal riski "6'da 1" olarak tahmin ediyor.
- The Economist'in 10 Temmuz 2023 tarihli makalesinde, alan uzmanlarına göre 2100 yılına kadar yapay zeka kaynaklı felaket olasılığı %12, yapay zeka kaynaklı yok olma şansı ise %3. 10 Kasım 2856'ya kadar yapay zeka kaynaklı bir felaket yaşanacak, ancak yapay zeka kaynaklı yok olma şansı %25 olacak.
- Kasım 2023 itibarıyla, Metaculus kullanıcıları 2100 yılına kadar insanlığın yok olma olasılığının %1,5 olduğunu tahmin ediyor
- Avustralyalı bilim adamı Frank Fenner, The Australian dergisine 2010 yılında verdiği bir röportajda, insan ırkının bir yüzyıl içinde yok olacağını öngördü; bunun başlıca nedeni, aşırı insan nüfusu, çevresel bozulma ve iklim değişikliğinin bir sonucuydu.
- Scientific Reports'ta 2020 yılında yayınlanan bir araştırmaya göre, ormansızlaşma ve kaynak tüketimi mevcut oranlarda devam ederse, bunlar önümüzdeki 20 ila 40 yıl içinde "insan nüfusunda feci bir çöküşe" ve muhtemelen "medeniyetimizin geri dönüşü olmayan bir çöküşüne" yol açabilir. Araştırmanın sunduğu en iyimser senaryoya göre insan uygarlığının hayatta kalma şansı %10'dan az. Çalışma, bu çöküşü önlemek için insanlığın, ekonominin hakim olduğu bir medeniyetten, "ekosistemin çıkarlarını, bileşenlerinin bireysel çıkarlarının üzerinde ayrıcalıklı gören, ancak sonuçta genel toplumsal çıkarlara uygun" bir "kültürel topluma" geçmesi gerektiğini söylüyor. "
- Oxford Üniversitesi'nden varoluşsal risk üzerine çalışmalarıyla tanınan bir filozof olan Nick Bostrom, yakın vadede yok olma olasılığının %25'ten az olduğunu varsaymanın "yanlış yönlendirileceğini" savunuyor ve " Varoluşsal bir riskin başarısızlıktan ders alma fırsatı vermediği göz önüne alındığında, insan ırkının "önlemlerimizi ilk seferde yeterince doğru alması" zor bir görevdir.
- Filozof John A. Leslie, kısmen Leslie'nin savunduğu tartışmalı felsefi kıyamet günü argümanına dayanarak, insanlığın önümüzdeki beş yüzyılda hayatta kalma şansının %70 olduğunu söylüyor. Leslie'nin argümanı, insanın yok oluşunun hiçbir zaman gözlemlenmediği gözlemine dayanan, biraz sıklıkçıdır, ancak öznel antropik argümanlar gerektirir. Leslie ayrıca antropik hayatta kalma önyargısını (sayfa 139'da "gözlemsel seçilim" etkisi olarak adlandırdığı) tartışıyor ve "felaketsiz bir geçmişi" gözlemlemenin a priori kesinliğinin, güvende olmamız gerektiğini iddia etmeyi zorlaştırabileceğini belirtiyor çünkü henüz korkunç bir şey olmadı. Holger Bech Nielsen'in formülasyonunu aktarıyor: "Dünyanın yok olmasına neden olan proton gibi son derece tehlikeli bir bozunmanın olup olmadığını bile bilmiyoruz, çünkü eğer bu gerçekleşirse, onu gözlemlemek için artık orada olmayacağız ve eğer bu gerçekleşirse, bu olmuyor, gözlemlenecek bir şey yok."
- Jean-Marc Salotti, dev bir asteroit çarpması nedeniyle insan neslinin tükenme olasılığını hesapladı. Eğer diğer gezegenlerde kolonileşme olmazsa önümüzdeki milyar yıl için bu oran 0,03 ile 0,3 arasındadır. Bu çalışmaya göre en korkutucu cisim, uyarı süresi yalnızca birkaç yıl olan ve bu nedenle uzaya herhangi bir müdahale veya Ay veya Mars'ta yerleşim için zamanı olmayan, uzun periyotlu dev bir kuyruklu yıldızdır. Önümüzdeki yüz yılda dev bir kuyruklu yıldızın çarpma olasılığı 2,2E-12'dir.
Bireysel ve türsel riskler
Ken Olum, Joshua Knobe ve Alexander Vilenkin'e göre varoluşsal riskler bireyler tarafından örneğin sağlık risklerine göre daha az yönetilebilir olsa da, insanın yok olması ihtimalinin pratik sonuçları var . Örneğin, "evrensel" kıyametgünü argümanı kabul edilirse, felaketlerin en olası kaynağı ve dolayısıyla onları önlemenin en etkili yolu değişir. Şöyle yazıyorlar: "... her birinin belirli yörüngesinden çok, çok sayıda asteroitin henüz tespit edilmemiş olmasından endişe duymalısınız. Özellikle yakındaki belirli bir yıldızın bir süpernovaya dönüşme ihtimali konusunda endişelenmemelisiniz ama daha çok süpernovaların yakındaki yaşam için sandığımızdan daha ölümcül olma ihtimali hakkında."
Zorluk
Bazı akademisyenler, küresel termonükleer savaş gibi belirli senaryoların, Dünya üzerindeki tüm yerleşim yerlerini yok etmekte zorluk çekeceğini öne sürüyor. Fizikçi Willard Wells, herhangi bir inandırıcı yok oluş senaryosunun, büyük şehirlerin yeraltı metroları, Tibet dağları, Güney Pasifik'in en uzak adaları ve hatta Antarktika'daki McMurdo İstasyonu dahil olmak üzere çok çeşitli alanlara ulaşması gerektiğine dikkat çekiyor. Uzun süreli tecrit için acil durum planları ve malzemeleri olan bir yer. Ayrıca nükleer savaş sırasında hükûmet liderlerinin konaklayabileceği ayrıntılı sığınaklar da mevcut. Okyanusta yüzlerce metre derinlikte yıllarca kalabilecek nükleer denizaltıların varlığı da dikkate alınmalıdır. Herhangi bir sayıda olay büyük miktarda insan yaşamının kaybına yol açabilir ancak son birkaç (bkz. minimum yaşanabilir nüfus) dirençli insanların da ölmesi pek olası değilse o zaman bu insanın yok oluşu senaryosu inandırıcı görünmeyebilir.
Etik
İnsan hayatının değeri
"Varoluşsal riskler", ister insanlığın yok olmasına yol açarak, isterse insanlığın ilerlemesini kalıcı olarak sekteye uğratarak, insanlığın tüm geleceğini tehdit eden risklerdir. Pek çok bilim insanı, "kozmik bağışın" büyüklüğüne dayanarak, söz konusu olan gelecekteki potansiyel yaşamların akıl almaz derecede fazla olması nedeniyle, varoluşsal riskteki küçük azalmaların bile büyük değere sahip olduğunu savundu.
İnsan neslinin tükenmesi etiğine ilişkin ilk tartışmalardan birinde Derek Parfit aşağıdaki düşünce deneyini sunuyor:
“ | Şu anda yapabileceğimiz gibi insanlığı yok edersek, bu sonucun çoğu insanın düşündüğünden çok daha kötü olacağına inanıyorum. Üç sonucu karşılaştırın: (1) Barış. (2) (1)'den daha kötü ve (3) (2)'den daha kötü olacaktır. Bu iki farktan hangisi daha büyüktür? Çoğu insan (1) ile (2) arasındaki farkın daha büyük olduğuna inanır. Ben (2) ile (3) arasındaki farkın çok daha büyük olduğuna inanıyorum. | „ |
Varoluşsal bir felakette kaybedilenlerin ölçeği, insanlığın uzun vadeli potansiyeli, yani insanlığın hayatta kalması durumunda neyi başarmayı bekleyebileceği ile belirlenir. Faydacı bir bakış açısına göre, insanlığı korumanın değeri, süresinin (insanlığın ne kadar süre hayatta kalacağı), büyüklüğünün (zaman içinde ne kadar insan olacağı) ve kalitesinin (ortalama olarak gelecekteki insanlar için yaşamın ne kadar iyi olacağı) bir ürünüdür.:273 Türlerin nesli tükenmeden önce ortalama olarak yaklaşık bir milyon yıl hayatta kalır. Parfit, Dünya'nın yaklaşık bir milyar yıl boyunca yaşanabilir kalacağına dikkat çekiyor. Ve bunlar potansiyelimizin alt sınırları olabilir: Eğer insanlık Dünya'nın ötesine yayılabilirse, insan nüfusunu büyük ölçüde artırabilir ve trilyonlarca yıl boyunca hayatta kalabilir.:21İnsanlığın neslinin tükenmesi durumunda kaybolacak olan potansiyelin boyutu çok büyüktür. Dolayısıyla varoluşsal riski az da olsa azaltmak çok önemli bir ahlaki değere sahip olacaktır.
Carl Sagan 1983'te şöyle yazmıştır: "Eğer yok oluşu sayısal terimlerle ifade etmemiz gerekseydi.... gelecek nesillerde doğmayacak insan sayısını da dahil ederdim. (Bir hesaplamaya göre), yok oluş için riskler, "sadece" yüz milyonlarca insanı öldüren daha mütevazı nükleer savaşlardan bir milyon kat daha büyüktür. Kültür ve bilim, gezegenin evrimsel tarihi ve torunlarının geleceğine katkıda bulunan tüm atalarımızın yaşamlarının önemi de dahil olmak üzere potansiyel kaybın pek çok olası ölçüsü vardır. Yok oluş, insan girişiminin geri dönüşüdür."
Felsefeci Robert Adams, 1989'da Parfit'in "kişisel olmayan" görüşlerini reddediyor ancak bunun yerine ahlaki bir zorunluluk olan sadakat ve bağlılıktan söz ediyor: "büyük bir proje olarak insanlığın geleceği... Daha iyi bir toplum arzusu - daha adil, daha ödüllendirici ve daha fazlası" barışçıl... çocuklarımızın ve torunlarımızın hayatlarına olan ilgimiz ve onların da çocuklarının ve torunlarının hayatlarını proje olarak yaşayabileceklerini umuyoruz."
Filozof Nick Bostrom, 2013'te tercih tatminci, demokratik, vesayetçi ve sezgici argümanların hepsinin, insanlığın yok oluşunun kesin "kötülük derecesi" arasında değişse bile, varoluşsal riskin önlenmesinin yüksek bir ahlaki öncelik olduğu yönündeki sağduyulu görüşte birleştiğini öne sürüyor. bu felsefeler.
Parfit, "kozmik bağış "ın büyüklüğünün aşağıdaki argümandan hesaplanabileceğini savunmaktadır: Eğer Dünya bir milyar yıl daha yaşanabilir kalır ve bir milyardan fazla insan nüfusunu sürdürülebilir bir şekilde destekleyebilirse, o zaman 1016 (veya 10.000.000.000.000.000) normal süreli insan yaşamı potansiyeli vardır.[54] Bostrom daha da ileri giderek, eğer evren boşsa, erişilebilir evrenin en az 1034 biyolojik insan yaşam yılını destekleyebileceğini; ve eğer bazı insanlar bilgisayarlara yüklenirse, 1054 sibernetik insan yaşam yılına eşdeğer bir yaşamı bile destekleyebileceğini belirtmektedir
Bazı iktisatçılar ve filozoflar, gelecekteki insanların ahlaki açıdan önemli olmadığı (ya da çok daha az önemli olduğu) üstel indirim ve nüfus etiğine ilişkin kişiyi etkileyen görüşler de dahil olmak üzere görüşleri savundular. Bu görüşler tartışmalı olsa da, onlar bile varoluşsal bir felaketin hayal edilebilecek en kötü şeyler arasında olacağı konusunda hemfikirdir. Bu, şu anda var olan sekiz milyar insanın hayatını kısaltacak, hayatlarını değerli kılan her şeyi yok edecek ve büyük olasılıkla birçoğunu derin acılara maruz bırakacaktır. Dolayısıyla, gelecek nesillerin değerini bir kenara bıraksak bile, şu anda var olan insanlara yönelik kaygılardan yola çıkarak varoluşsal riski azaltmak için güçlü nedenler olabilir.
Faydacılığın ötesinde, diğer ahlaki perspektifler varoluşsal riskin azaltılmasının önemine destek vermektedir. Varoluşsal bir felaket sadece insanlığı değil, tüm kültürel eserleri, dilleri, gelenekleri ve değer verdiğimiz birçok şeyi yok edecektir. Dolayısıyla, değerli şeyleri koruma ve değer verme görevine sahip olduğumuz ahlaki bakış açıları, bunu kaçınılması gereken büyük bir kayıp olarak görecektir. Geçmiş kuşaklara karşı görevlerden kaynaklanan nedenler de dikkate alınabilir. Örneğin, Edmund Burke "yaşayanlar, ölenler ve doğacak olanlar arasındaki... ortaklıktan" söz ediyor. Ord, insanlığın geçmiş nesillere olan borcunu ciddiye alırsak, bunu ödemenin en iyi yolunun "bunu ileri ödemek" ve insanlığın mirasının gelecek nesillere aktarılmasını sağlamak olabileceğini savunuyor.:49–51
Küresel felaket risklerinin önemini tartışan birçok ekonomist var. Örneğin, Martin Weitzman, iklim değişikliğinden beklenen ekonomik zararın çoğunun, ısınmanın orta düzey beklentileri büyük ölçüde aşması gibi küçük bir ihtimalden kaynaklanabileceğini ve bunun felaketle sonuçlanabilecek hasara yol açabileceğini savunuyor. Richard Posner, insanlığın genel olarak küçük, tahmin edilmesi zor büyük ölçekli felaket riskleri konusunda çok az şey yaptığını savundu.
Gönüllü yok oluş
Bazı filozoflar, insanın yok olmasının kötü bir şey değil, iyi bir şey olacağı yönündeki antinatalist görüşü benimsiyor. David Benatar, var olmanın her zaman ciddi bir zarar olduğunu, bu nedenle insanların gelecekte var olmamalarının daha iyi olduğunu savunuyor. Dahası, David Benatar, hayvan hakları aktivisti Steven Best ve anarşist Todd May, örneğin insan uygarlığının her şeyi yok eden doğasını öne sürerek, insanın yok olmasının gezegendeki diğer organizmalar ve gezegenin kendisi için olumlu bir şey olacağını öne sürüyorlar. İnsan neslinin tükenmesi yönündeki çevresel görüş, üremeden kaçınılması ve insan türünün barışçıl bir şekilde yok olmasına izin verilmesi ve böylece daha fazla çevresel bozulmanın durdurulması çağrısında bulunan Gönüllü İnsan Yok Oluş Hareketi ve Ötanazi Kilisesi üyeleri tarafından paylaşılıyor.
Kurguda
Jean-Baptiste Cousin de Grainville'in kısırlık nedeniyle insanın yok oluşunu anlatan 1805 tarihli Le dernier homme (Son Adam), ilk modern kıyamet romanı olarak kabul edilir ve türün başlatılmasıyla tanınır. Diğer dikkate değer ilk eserler arasında Mary Shelley'nin bir salgının neden olduğu insan neslinin tükenmesini tasvir eden 1826 tarihli The Last Man ve Olaf Stapledon'ın 1937 tarihli "Omnicide'in karşılaştırmalı bir çalışması" olan Star Maker yer alıyor.
Alan Weisman'ın yazdığı Bizsiz Dünya ve Life After People ve Aftermath: Population Zero gibi TV programları da dahil olmak üzere 21. yüzyıldan kalma bazı popüler bilim çalışmaları bir düşünce deneyi ortaya koyuyor: İnsanlar aniden ortadan kaybolsaydı gezegenin geri kalanına ne olurdu? Teknolojik bir tekillik (istihbarat patlaması da denir) gibi bir insan neslinin tükenmesi tehdidi, sayısız bilim kurgu öyküsünün olay örgüsünü yönlendirir; Etkili bir erken örnek, When Worlds Collide'ın 1951 film uyarlamasıdır. Genellikle yok olma tehdidinden kıl payı kaçınılır ancak RUR ve Steven Spielberg'in yapay zekası gibi bazı istisnalar da mevcuttur
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Di Mardi (15 Ekim 2020). "The grim fate that could be 'worse than extinction'". BBC News. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Kasım 2020.
When we think of existential risks, events like nuclear war or asteroid impacts often come to mind.
- ^ a b c d e Snyder-Beattie, Andrew E.; Ord, Toby; Bonsall, Michael B. (30 Temmuz 2019). "An upper bound for the background rate of human extinction". Scientific Reports. 9 (1): 11054. doi:10.1038/s41598-019-47540-7. ISSN 2045-2322. (PMC) 6667434 $2. (PMID) 31363134.
- ^ a b c d e f Bostrom 2013.
- ^ a b c d e f g h i Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>
etiketi;Moynihan
isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ a b Darwin, Charles; Costa, James T. (2009). The Annotated Origin. Harvard University Press. s. 121. ISBN .
- ^ Moll, S. (2010). The Arch-heretic Marcion. Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament. Mohr Siebeck. s. 132. ISBN . 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Haziran 2023.
- ^ Welchman, A. (2014). Politics of Religion/Religions of Politics. Sophia Studies in Cross-cultural Philosophy of Traditions and Cultures. Springer Netherlands. s. 21. ISBN . 11 Haziran 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Haziran 2023.
- ^ Moynihan, T. (2020). X-Risk: How Humanity Discovered Its Own Extinction. MIT Press. s. 56. ISBN . 19 Ekim 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Ekim 2022.
- ^ a b Raup, David M. (1995). "The Role of Extinction in Evolution". Fitch, W. M. (Ed.). Tempo And Mode in Evolution: Genetics And Paleontology 50 Years After Simpson. National Academies Press (US).
- ^ Russell, Bertrand (1945). . 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Erskine, Hazel Gaudet (1963). "The Polls: Atomic Weapons and Nuclear Energy". The Public Opinion Quarterly. 27 (2): 155-190. doi:10.1086/267159. 12 Aralık 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ Sagan, Carl (28 Ocak 2009). "Nuclear War and Climatic Catastrophe: Some Policy Implications". doi:10.2307/20041818. 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Ağustos 2021.
- ^ a b Reese, Martin (2003). Our Final Hour: A Scientist's Warning: How Terror, Error, and Environmental Disaster Threaten Humankind's Future In This Century - On Earth and Beyond. . ISBN .
- ^ , (Ed.) (2008). Global catastrophic risks. Oxford University Press. ISBN . Birden fazla
|editör1=
ve|editör-soyadı=
kullanıldı () - ^ Ord, Toby (2020). The Precipice: Existential Risk and the Future of Humanity. New York: Hachette. ISBN .
This is an equivalent, though crisper statement of Nick Bostrom's definition: "An existential risk is one that threatens the premature extinction of Earth-originating intelligent life or the permanent and drastic destruction of its potential for desirable future development." Source: Bostrom, Nick (2013). "Existential Risk Prevention as Global Priority". Global Policy. 4:15-31.
- ^ Bostrom, Nick; Sandberg, Anders (2008). "Global Catastrophic Risks Survey" (PDF). FHI Technical Report #2008-1. . 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ "Frequently Asked Questions". Existential Risk. . 13 Haziran 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Temmuz 2013.
The great bulk of existential risk in the foreseeable future is anthropogenic; that is, arising from human activity.
- ^ a b c d Matheny, Jason Gaverick (2007). (PDF). Risk Analysis. 27 (5): 1335-1344. doi:10.1111/j.1539-6924.2007.00960.x. (PMID) 18076500. 27 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2016.
- ^ Asher, D.J.; Bailey, M.E.; Emel'yanenko, V.; Napier, W.M. (2005). "Earth in the cosmic shooting gallery" (PDF). The Observatory. 125: 319-322. 25 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ a b c Rampino, M.R.; Ambrose, S.H. (2002). (PDF). Icarus. 156 (2): 562-569. doi:10.1006/icar.2001.6808. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2022.
- ^ Yost, Chad L.; Jackson, Lily J.; Stone, Jeffery R.; Cohen, Andrew S. (1 Mart 2018). "Subdecadal phytolith and charcoal records from Lake Malawi, East Africa imply minimal effects on human evolution from the ~74 ka Toba supereruption". Journal of Human Evolution. 116: 75-94. doi:10.1016/j.jhevol.2017.11.005. ISSN 0047-2484. (PMID) 29477183.
- ^ Sagan, Carl (1994). . Random House. ss. 305-6. ISBN .
Some planetary civilizations see their way through, place limits on what may and what must not be done, and safely pass through the time of perils. Others are not so lucky or so prudent, perish.
- ^ Parfit, Derek (2011). On What Matters Vol. 2. Oxford University Press. s. 616. ISBN .
We live during the hinge of history ... If we act wisely in the next few centuries, humanity will survive its most dangerous and decisive period.
- ^ Rowe, Thomas; Beard, Simon (2018). "Probabilities, methodologies and the evidence base in existential risk assessments" (PDF). Working Paper, Centre for the Study of Existential Risk. 27 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 26 Ağustos 2018.
- ^ J. Richard Gott, III (1993). "Implications of the Copernican principle for our future prospects". Nature. 363 (6427): 315-319. doi:10.1038/363315a0.
- ^ a b Leslie 1996.
- ^ Rees, Martin (2004) [2003]. Our Final Century. Arrow Books. s. 9.
- ^ Meyer, Robinson (29 Nisan 2016). "Human Extinction Isn't That Unlikely". The Atlantic. Boston, Massachusetts: Emerson Collective. 1 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Nisan 2016.
- ^ A bot will complete this citation soon. Click here to jump the queue arXiv:[1].
- ^ Strick, Katie. "Is the AI apocalypse actually coming? What life could look like if robots take over". The Standard. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Mayıs 2023.
- ^ Purtill, Corinne. "How Close Is Humanity to the Edge?". The New Yorker. 24 Ocak 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Ocak 2021.
- ^ "Will humans become extinct by 2100?". . 12 Kasım 2017. 24 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Nisan 2023.
- ^ Edwards, Lin (23 Haziran 2010). "Humans will be extinct in 100 years says eminent scientist". . 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ocak 2021.
- ^ Nafeez, Ahmed (28 Temmuz 2020). "Theoretical Physicists Say 90% Chance of Societal Collapse Within Several Decades". Vice. 29 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ağustos 2021.
- ^ Bologna, M.; Aquino, G. (2020). "Deforestation and world population sustainability: a quantitative analysis". Scientific Reports. 10 (7631): 7631. arXiv:2006.12202 $2. doi:10.1038/s41598-020-63657-6. (PMC) 7203172 $2. (PMID) 32376879.
- ^ Bostrom, Nick (2002), "Existential Risks: Analyzing Human Extinction Scenarios and Related Hazards", Journal of Evolution and Technology, 9,
My subjective opinion is that setting this probability lower than 25% would be misguided, and the best estimate may be considerably higher.
- ^ Whitmire, Daniel P. (3 Ağustos 2017). "Implication of our technological species being first and early". International Journal of Astrobiology. 18 (2): 183-188. doi:10.1017/S1473550417000271.
- ^ a b Salotti, Jean-Marc (Nisan 2022). "Human extinction by asteroid impact". Futures. 138: 102933. doi:10.1016/j.futures.2022.102933.
- ^ Wells, Willard. (2009). Apocalypse when?. Praxis. ISBN .
- ^ Tonn, Bruce; MacGregor, Donald (2009). "A singular chain of events". Futures. 41 (10): 706-714. doi:10.1016/j.futures.2009.07.009.
- ^ a b Parfit, Derek (1984). Reasons and Persons. Oxford University Press. ss. 453-454.
- ^ MacAskill, William; Yetter Chappell, Richard (2021). "Population Ethics | Practical Implications of Population Ethical Theories". Introduction to Utilitarianism. 23 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Ağustos 2021.
- ^ Bostrom, Nick (2009). "Astronomical Waste: The opportunity cost of delayed technological development". Utilitas. 15 (3): 308-314. doi:10.1017/s0953820800004076. 9 Nisan 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ Todd, Benjamin (2017). "The case for reducing existential risks". . 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Ocak 2020.
- ^ Sagan, Carl (1983). "Nuclear war and climatic catastrophe: Some policy implications". Foreign Affairs. 62 (2): 257-292. doi:10.2307/20041818.
- ^ Adams, Robert Merrihew (October 1989). "Should Ethics be More Impersonal? a Critical Notice of Derek Parfit, Reasons and Persons". The Philosophical Review. 98 (4): 439-484. doi:10.2307/2185115.
- ^ Narveson, Jan (1973). "Moral Problems of Population". The Monist. 57 (1): 62-86. doi:10.5840/monist197357134. (PMID) 11661014.
- ^ Greaves, Hilary (2017). "Discounting for Public Policy: A Survey". Economics & Philosophy. 33 (3): 391-439. doi:10.1017/S0266267117000062. ISSN 0266-2671. 8 Ocak 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ Greaves, Hilary (2017). "Population axiology". Philosophy Compass. 12 (11): e12442. doi:10.1111/phc3.12442. ISSN 1747-9991. 7 Ocak 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ Lewis, Gregory (23 Mayıs 2018). "The person-affecting value of existential risk reduction". www.gregoryjlewis.com. 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Ağustos 2020.
- ^ Sagan, Carl (Kış 1983). "Nuclear War and Climatic Catastrophe: Some Policy Implications". Foreign Affairs. Council on Foreign Relations. 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
- ^ Burke, Edmund (1999) [1790]. "Reflections on the Revolution in France" (PDF). Canavan, Francis (Ed.). Select Works of Edmund Burke Volume 2. Liberty Fund. s. 192.
- ^ Weitzman, Martin (2009). "On modeling and interpreting the economics of catastrophic climate change" (PDF). The Review of Economics and Statistics. 91 (1): 1-19. doi:10.1162/rest.91.1.1. 11 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ Posner, Richard (2004). Catastrophe: Risk and Response. Oxford University Press.
- ^ Benatar, David (2008). Better Never to Have Been: The Harm of Coming into Existence. Oxford University Press. s. 28. ISBN .
Being brought into existence is not a benefit but always a harm.
- ^ Benatar, David (2008). Better Never to Have Been: The Harm of Coming into Existence. Oxford University Press. s. 224. ISBN .
Although there are many non-human species - especially carnivores - that also cause a lot of suffering, humans have the unfortunate distinction of being the most destructive and harmful species on earth. The amount of suffering in the world could be radically reduced if there were no more humans.
- ^ Best, Steven (2014). "Conclusion: Reflections on Activism and Hope in a Dying World and Suicidal Culture". The Politics of Total Liberation: Revolution for the 21st Century. . s. 165. doi:10.1057/9781137440723_7. ISBN .
In an era of catastrophe and crisis, the continuation of the human species in a viable or desirable form, is obviously contingent and not a given or necessary good. But considered from the standpoint of animals and the earth, the demise of humanity would be the best imaginable event possible, and the sooner the better. The extinction of Homo sapiens would remove the malignancy ravaging the planet, destroy a parasite consuming its host, shut down the killing machines, and allow the earth to regenerate while permitting new species to evolve.
- ^ May, Todd (17 Aralık 2018). "Would Human Extinction Be a Tragedy?". The New York Times. 16 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
Human beings are destroying large parts of the inhabitable earth and causing unimaginable suffering to many of the animals that inhabit it. This is happening through at least three means. First, human contribution to climate change is devastating ecosystems . . . Second, the increasing human population is encroaching on ecosystems that would otherwise be intact. Third, factory farming fosters the creation of millions upon millions of animals for whom it offers nothing but suffering and misery before slaughtering them in often barbaric ways. There is no reason to think that those practices are going to diminish any time soon. Quite the opposite.
- ^ MacCormack, Patricia (2020). The Ahuman Manifesto: Activism for the End of the Anthropocene. Bloomsbury Academic. ss. 143, 166. ISBN .
- ^ Wagar, W. Warren (2003). "Review of The Last Man, Jean-Baptiste François Xavier Cousin de Grainville". . 14 (1): 178-180. ISSN 1045-991X. 7 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- ^ "He imagines a world without people. But why?". The Boston Globe. 18 Ağustos 2007. 17 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
- ^ Tucker, Neely (8 Mart 2008). "Depopulation Boom". The Washington Post. 22 Ocak 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
- ^ Barcella, Laura (2012). The end: 50 apocalyptic visions from pop culture that you should know about—before it's too late. San Francisco, CA: Zest Books. ISBN .
- ^ Dinello, Daniel (2005). Technophobia!: science fiction visions of posthuman technology. 1st. Austin: University of Texas press. ISBN .
Kaynaklar
- Bostrom, Nick (2002). "Existential risks: analyzing human extinction scenarios and related hazards". . 9. ISSN 1541-0099.
- Bostrom, Nick; (29 Eylül 2011). "1: Introduction". Bostrom, Nick; (Ed.). Global Catastrophic Risks. Oxford University Press. ss. 1-30. ISBN . OCLC 740989645.
- Bostrom, Nick (2013). "Existential Risk Prevention as Global Priority". . 4 (1): 15-31. doi:10.1111/1758-5899.12002. ISSN 1758-5899. [ PDF ]
- (1996). The End of the World: The Science and Ethics of Human Extinction. Routledge. ISBN . OCLC 1158823437.
- (11 Kasım 2004). Catastrophe: Risk and Response. Oxford University Press. ISBN . OCLC 224729961.
- Rees, Martin J. (19 Mart 2003). Our Final Hour: A Scientist's Warning : how Terror, Error, and Environmental Disaster Threaten Humankind's Future in this Century—on Earth and Beyond. . ISBN . OCLC 51315429.
İleri okumalar
- (2005). Extinction: Evolution and the End of Man. Columbia University Press. ISBN .
- Holt, Jim, "The Power of Catastrophic Thinking" (review of , The Precipice: Existential Risk and the Future of Humanity, Hachette, 2020, 468 pp.), , vol. LXVIII, no. 3 (February 25, 2021), pp. 26–29. Jim Holt writes (p. 28): "Whether you are searching for a cure for cancer, or pursuing a scholarly or artistic career, or engaged in establishing more just institutions, a threat to the future of humanity is also a threat to the significance of what you do."
- (2020). "Embracing Death, Opening the World". . 35 (104): 101-115. doi:10.1080/08164649.2020.1791689. 5 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- Michael Moyer (September 2010). "Eternal Fascinations with the End: Why We're Suckers for Stories of Our Own Demise: Our pattern-seeking brains and desire to be special help explain our fears of the apocalypse". Scientific American. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2023.
- Schubert, Stefan; Caviola, Lucius; Faber, Nadira S. (2019). "The Psychology of Existential Risk: Moral Judgments about Human Extinction". Scientific Reports. 9 (1): 15100. doi:10.1038/s41598-019-50145-9. (PMC) 6803761 $2. (PMID) 31636277.
- (2020). . Bloomsbury Publishing.
- Torres, Phil. (2017). Morality, Foresight, and Human Flourishing: An Introduction to Existential Risks. Pitchstone Publishing. .
- , "Book Review: Walking Away from Empire", Cosmos and History: The Journal of Natural and Social Philosophy, vol. 10, no. 2, 2014, pp. 329–336.
- What would happen to Earth if humans went extinct? 9 Eylül 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . , August 16, 2020.
- A.I. poses human extinction risk on par with nuclear war, Sam Altman and other tech leaders warn 3 Kasım 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. CNBC. May 31, 2023.
- "Treading Thin Air: Geoff Mann on Uncertainty and Climate Change", , vol. 45, no. 17 (7 September 2023), pp. 17–19. "[W]e are in desperate need of a that looks [the] catastrophic [of global warming and ] square in the face. That would mean taking much bigger and more transformative steps: all but eliminating ... and prioritizing institutions over markets. The burden of this effort must fall almost entirely on the richest people and richest parts of the world, because it is they who continue to gamble with everyone else's fate." (p. 19.)
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Insanin neslinin tukenmesi asteroit carpmasi ya da buyuk olcekli volkanizma gibi dis dogal nedenlerden dolayi nufusun azalmasi ya da ornegin yari ikame dogurganlik gibi antropojenik yikim kendi kendini yok etme yoluyla insan turunun varsayimsal sonudur Nukleer savas insanligin yok olusunun siklikla tahmin edilen bir nedenidir Antropojenik tehlikelere katkida bulunan pek cok muhtemel etkenden bazilari iklim degisikligi kuresel nukleer imha biyolojik savas kitle imha silahlari ve ekolojik cokustur Diger senaryolar gelismis yapay zeka biyoteknoloji veya kendi kendini kopyalayan nanobotlar gibi yeni ortaya cikan teknolojilere odaklanmaktadir Bilimsel fikir birligi dogal sebeplerden dolayi yakin vadede insan neslinin tukenme riskinin nispeten dusuk oldugu yonundedir Ancak insanligin kendi faaliyetleri nedeniyle yok olma ihtimali guncel bir arastirma ve tartisma alanidir Dusunce tarihiInsanin yok olusuna dair dusuncenin erken tarihi 18 ve 19 yuzyillardan once insanlarin veya diger organizmalarin neslinin tukenmesi ihtimaline supheyle bakiliyordu Bu mumkun olan her seyin var oldugunu one suren bir doktrin olan bolluk ilkesiyle celisiyordu Bu ilkenin kokleri Aristo ya kadar uzanir ve Hristiyan teolojisinin onemli bir ilkesidir Platon Aristo ve Lucretius gibi eski Batili filozoflar insanligin sonunun yalnizca bir yenilenme dongusunun parcasi oldugunu yazdilar Marcion insanligin yok olmasina yol acabilecek antinatalizmi savunan bir proto protestandi Daha sonra Gazali Ockhamli William ve Gerolamo Cardano gibi filozoflar mantik ve olasilik calismalarini genislettiler ve insansiz bir dunya da dahil olmak uzere soyut dunyalarin var olup olmadigini merak etmeye basladilar Fizikci Edmond Halley insan irkinin yok olmasinin dunyanin gelecegine faydali olabilecegini belirtti Turlerin neslinin tukenebilecegi fikri 17 ve 18 yuzyillardaki Aydinlanma Cagi nda bilimsel olarak kabul gormus ve 1800 yilina gelindiginde Georges Cuvier nesli tukenmis 23 tarih oncesi turu tespit etmisti Doktrin doga bilimlerinden elde edilen kanitlar ozellikle de artik var olmayan turlerin fosil kanitlarinin kesfi ve evrim teorilerinin gelismesiyle giderek zayifladi Turlerin Kokeni kitabinda Darwin turlerin yok olmasini dogal bir surec ve dogal secilimin temel bir bileseni olarak tartisti Ozellikle Darwin ani yok olus olasiligina supheyle yaklasiyordu ve bunu asamali bir surec olarak goruyordu Turlerin fosil kayitlarindan aniden yok olmasinin felaketle sonuclanan bir yok olusun kaniti olmadigini aksine fark edilemeyen bosluklari temsil ettigini savundu Bilimlerde yok olma olasiligi daha yaygin bir sekilde ortaya ciktikca insanin yok olmasi olasiligi da artti 19 yuzyilda insanin yok olusu bilimde ornegin Thomas Robert Malthus un Nufus Ilkesi Uzerine Bir Deneme ve kurguda ornegin Mary Shelley nin Son Adam populer bir konusu haline geldi 1863 te Charles Darwin in Turlerin Kokeni ni yayinlamasindan birkac yil sonra William King Neandertallerin Homo cinsinin soyu tukenmis bir turu oldugunu one surdu Romantik yazarlar ve sairler konuyla ozellikle ilgilendiler Lord Byron 1816 tarihli Karanlik adli siirinde Dunya daki yasamin yok olusunu anlatmis ve 1824 te insanligin bir kuyruklu yildiz carpmasiyla tehdit edilecegini ve buna karsi savunma icin bir fuze sistemi kullanilacagini ongormustu Mary Shelley nin 1826 tarihli romani Son Adam insanligin gizemli bir veba tarafindan neredeyse yok edildigi bir dunyada geciyor 20 yuzyilin basinda modern transhumanizmin oncusu olan Rus kozmizmi uzayi kolonilestirerek insanligin yok olmasinin onlenmesini savundu Atom cagi Bikini Atolu nde Castle Romeo nukleer testi Atom bombasinin icadi bilim insanlari entelektueller ve genel olarak halk arasinda insanligin yok olma riski konusunda bir tartisma dalgasina yol acti 1945 tarihli bir makalesinde Bertrand Russell soyle yazmisti Insan irkinin gelecegi tum emsallerinin otesinde kasvetlidir Insanlik kesin bir alternatifle karsi karsiyadir ya hepimiz yok olacagiz ya da biraz sagduyu elde etmek zorunda kalacagiz 1950 de Leo Szilard gezegeni yasanmaz hale getirebilecek bir kobalt bombasi yapmanin teknolojik olarak mumkun oldugunu one surdu 1950 yilinda yapilan bir Gallup anketi Amerikalilarin 19 unun yeni bir dunya savasinin insanligin sonu anlamina gelecegine inandigini ortaya cikardi Rachel Carson un 1962 deki Sessiz Bahari cevresel felaket konusunda farkindaligi artirdi 1983 te Brandon Carter var olacak toplam insan sayisini tahmin etmek icin Bayes olasiligini kullanan Kiyamet Gunu argumanini onerdi 1980 lerin basinda nukleer savasin insanligin yok olmasina yol acabilecegi ozel bir mekanizma olan nukleer kis in kesfi konuyu bir kez daha on plana cikardi 1983 te bu bulgular hakkinda yazan Carl Sagan yok olusun ciddiyetini yalnizca olenler uzerinden olcmenin tum etkisini gizledigini ve nukleer savasin insanlar var oldugu surece tum torunlarimizi tehlikeye attigini savundu Soguk Savas Sonrasi John Leslie nin 1996 tarihli The End of The World adli kitabi insanligin yok olusunun bilimi ve etiginin akademik bir incelemesiydi Leslie bu kitapta insanliga yonelik cesitli tehditleri ve bunlarin ortak noktalarini degerlendirdi 2003 yilinda Ingiliz Kraliyet Astronomu Sir Martin Rees belirli teknolojilerdeki ilerlemelerin insanligin hayatta kalmasina yonelik yeni tehditler yarattigini ve 21 yuzyilin tarihte insanligin kaderinin belirlendigi kritik bir an olabilecegini savundugu Son Saatimiz i yayinladi Editorlugunu Nick Bostrom ve Milan M Cirkovic in ustlendigi Kuresel Felaket Riskleri 26 akademisyenin cesitli kuresel felaket ve varolussal riskler uzerine yazdigi makalelerden olusan bir derleme olarak 2008 yilinda yayimlandi Toby Ord un 2020 tarihli kitabi The Precipice Existential Risk and the Future of Humanity varolussal riskleri onlemenin cagimizin en onemli ahlaki sorunlarindan biri oldugunu savunuyor Kitap farkli varolussal riskleri tartisiyor olcuyor ve karsilastiriyor en buyuk risklerin hizalanmamis yapay zeka ve biyoteknoloji tarafindan sunuldugu sonucuna variyor NedenlerInsan neslinin tukenmesinin potansiyel antropojenik nedenleri arasinda kuresel termonukleer savas oldukca etkili bir biyolojik silahin konuslandirilmasi ekolojik cokus kontrolden cikan yapay zeka kontrolden cikan nanoteknoloji gri yapiskan madde gibi mikro kara delik veya vakum yari kararliligi felaketini iceren bilimsel bir kaza yer aliyor Asiri nufus ve artan tuketim kaynaklarin tukenmesi ve buna eslik eden nufus cokusu daha az cocuk sahibi olunmasi tercih edilerek nufusun azalmasi dogal olarak evrimlesmis insanlarin yerini genetik muhendisligi veya teknolojik guclendirme yoluyla uretilen yeni bir turun almasi riskini dogurur Dogal ve dis yok olma riskleri arasinda yuksek olum oranina sahip salgin supervolkanik patlama asteroit carpmasi yakinlardaki supernova veya gama isini patlamalari asiri gunes patlamasi veya uzayli istilasi yer aliyor Bir tur olarak insanlarin ornegin Homo sapiens sapiens devam eden evrimi yeni Homo turleri veya alt turleri uretebilecek uzak torunlarin yerini almasiyla soyu tukenmis sayilabilir Beklenmedik guclerin mudahalesi olmadan Gunes in yildiz evriminin Dunya yi yasanmaz hale getirmesi ve ardindan yok etmesi bekleniyor Nihai kaderine bagli olarak tum evren sonunda yasanmaz hale gelebilir OlasilikDogal ve antropojenik Uzmanlar genellikle antropojenik varolussal risklerin dogal risklerden cok daha muhtemel oldugu konusunda hemfikirdir Bu risk turleri arasindaki temel fark ampirik kanitlarin dogal risk duzeyine bir ust sinir koyabilmesidir Insanlik en az 200 000 yildir var ve bu sure boyunca kabaca sabit duzeyde dogal riske maruz kaldi Eger dogal risk yeterince yuksek olsaydi insanligin bu kadar uzun sure hayatta kalmasi pek mumkun olmazdi Bu argumanin resmilestirilmesine dayanarak arastirmacilar dogal riskin yilda 14 000 de 1 den dusuk oldugundan emin olabilecegimiz sonucuna vardilar Belirli dogal risklerin olasiligini incelemenin bir baska ampirik yontemi de jeolojik kayitlari arastirmaktir Ornegin 2100 yilindan once insanligin yok olmasina neden olacak bir kis carpmasina neden olacak buyuklukte bir kuyruklu yildiz veya asteroit carpma olayinin milyonda bir oldugu tahmin ediliyor Ustelik buyuk super yanardag patlamalari insanligin hayatta kalmasini tehlikeye atabilecek volkanik bir kisa neden olabilir Jeolojik kayitlar supervolkanik patlamalarin ortalama olarak her 50 000 yilda bir meydana geldigini tahmin ediyor ancak bu tur patlamalarin cogu insanin yok olmasina neden olacak olcege ulasmayacak Super volkan Toba Dagi nin son patlamasi sirasinda neredeyse insanligi yok etmis olabilecegi biliniyor gerci bu tartismali bir konudur Antropojenik risk nispeten yeni bir olgu oldugundan insanligin hayatta kalma gecmisi benzer guvenceler saglayamaz Insanlik nukleer silahlarin yaratilmasindan bu yana yalnizca 77 yil hayatta kaldi ve gelecekteki teknolojiler icin hicbir gecmis performans yok Bu Carl Sagan gibi dusunurlerin insanligin su anda bir tehlikeler zamani icinde oldugu sonucuna varmasina yol acti bu insanlik tarihinde Insanlarin eylemleriyle kendilerine risk olusturmaya basladiklari andan itibaren esi benzeri gorulmemis duzeyde risklere maruz kalan insanlik tarihinde benzersiz derecede tehlikeli bir donemdir Risk tahminleri Siradan gozlem ve modellemenin sinirlamalari goz onune alindiginda olasilik tahminleri elde etmek yerine siklikla uzman cikarimi kullanilir J Richard Gott un muhtemelen insanlik tarihinin yarisini yasamis oldugumuzu one suren tartismali Kiyamet Gunu argumanina iliskin formulasyonuna gore insanligin 7 800 000 yil icinde yok olma olasiligi 95 tir 1996 da John A Leslie onumuzdeki bes yuzyil icin 30 luk bir risk tahmininde bulundu ortalama olarak yuzyilda yaklasik 6 ya esdeger 2003 yilinda Martin Rees 21 yuzyilda medeniyetin cokme ihtimalinin 50 oldugunu tahmin etmisti Global Challenges Foundation in 2016 yillik raporu insanligin yok olma olasiliginin yillik en az 0 05 yuzyilda ortalama 5 e esdeger oldugunu tahmin ediyor Ayrica onumuzdeki alti yuzyil boyunca 30 luk bir risk tahmin ettiler Yapay zeka uzmanlarinin 2016 da yaptigi bir anket insan duzeyindeki yapay zekanin son derece kotu ornegin insanin yok olusu bir sonuca neden olacagina dair ortalama 5 lik bir tahmin buldu 2019 da risk yuzde 2 ye dusuruldu ancak 2022 de tekrar yuzde 5 e cikarildi 2023 te risk ikiye katlanarak 10 a cikti K2P Blog un 13 Temmuz 2017 tarihli makalesi onumuzdeki 1000 yil icinde 90 jeomanyetik tersine donme riski 70 supervolkanik patlama riski ve 55 buzul cagi riski tahmin ediyor bu 13 Temmuz 3017 ye kadar insanliga yonelik tehditlerin ucunun de gerceklesecegi anlamina geliyor 2020 yilinda Toby Ord The Precipice Existential Risk and the Future of Humanity adli kitabinda gelecek yuzyildaki varolussal riski 6 da 1 olarak tahmin ediyor The Economist in 10 Temmuz 2023 tarihli makalesinde alan uzmanlarina gore 2100 yilina kadar yapay zeka kaynakli felaket olasiligi 12 yapay zeka kaynakli yok olma sansi ise 3 10 Kasim 2856 ya kadar yapay zeka kaynakli bir felaket yasanacak ancak yapay zeka kaynakli yok olma sansi 25 olacak Kasim 2023 itibariyla Metaculus kullanicilari 2100 yilina kadar insanligin yok olma olasiliginin 1 5 oldugunu tahmin ediyor Avustralyali bilim adami Frank Fenner The Australian dergisine 2010 yilinda verdigi bir roportajda insan irkinin bir yuzyil icinde yok olacagini ongordu bunun baslica nedeni asiri insan nufusu cevresel bozulma ve iklim degisikliginin bir sonucuydu Scientific Reports ta 2020 yilinda yayinlanan bir arastirmaya gore ormansizlasma ve kaynak tuketimi mevcut oranlarda devam ederse bunlar onumuzdeki 20 ila 40 yil icinde insan nufusunda feci bir cokuse ve muhtemelen medeniyetimizin geri donusu olmayan bir cokusune yol acabilir Arastirmanin sundugu en iyimser senaryoya gore insan uygarliginin hayatta kalma sansi 10 dan az Calisma bu cokusu onlemek icin insanligin ekonominin hakim oldugu bir medeniyetten ekosistemin cikarlarini bilesenlerinin bireysel cikarlarinin uzerinde ayricalikli goren ancak sonucta genel toplumsal cikarlara uygun bir kulturel topluma gecmesi gerektigini soyluyor Oxford Universitesi nden varolussal risk uzerine calismalariyla taninan bir filozof olan Nick Bostrom yakin vadede yok olma olasiliginin 25 ten az oldugunu varsaymanin yanlis yonlendirilecegini savunuyor ve Varolussal bir riskin basarisizliktan ders alma firsati vermedigi goz onune alindiginda insan irkinin onlemlerimizi ilk seferde yeterince dogru almasi zor bir gorevdir Filozof John A Leslie kismen Leslie nin savundugu tartismali felsefi kiyamet gunu argumanina dayanarak insanligin onumuzdeki bes yuzyilda hayatta kalma sansinin 70 oldugunu soyluyor Leslie nin argumani insanin yok olusunun hicbir zaman gozlemlenmedigi gozlemine dayanan biraz siklikcidir ancak oznel antropik argumanlar gerektirir Leslie ayrica antropik hayatta kalma onyargisini sayfa 139 da gozlemsel secilim etkisi olarak adlandirdigi tartisiyor ve felaketsiz bir gecmisi gozlemlemenin a priori kesinliginin guvende olmamiz gerektigini iddia etmeyi zorlastirabilecegini belirtiyor cunku henuz korkunc bir sey olmadi Holger Bech Nielsen in formulasyonunu aktariyor Dunyanin yok olmasina neden olan proton gibi son derece tehlikeli bir bozunmanin olup olmadigini bile bilmiyoruz cunku eger bu gerceklesirse onu gozlemlemek icin artik orada olmayacagiz ve eger bu gerceklesirse bu olmuyor gozlemlenecek bir sey yok Jean Marc Salotti dev bir asteroit carpmasi nedeniyle insan neslinin tukenme olasiligini hesapladi Eger diger gezegenlerde kolonilesme olmazsa onumuzdeki milyar yil icin bu oran 0 03 ile 0 3 arasindadir Bu calismaya gore en korkutucu cisim uyari suresi yalnizca birkac yil olan ve bu nedenle uzaya herhangi bir mudahale veya Ay veya Mars ta yerlesim icin zamani olmayan uzun periyotlu dev bir kuyruklu yildizdir Onumuzdeki yuz yilda dev bir kuyruklu yildizin carpma olasiligi 2 2E 12 dir Bireysel ve tursel riskler Ken Olum Joshua Knobe ve Alexander Vilenkin e gore varolussal riskler bireyler tarafindan ornegin saglik risklerine gore daha az yonetilebilir olsa da insanin yok olmasi ihtimalinin pratik sonuclari var Ornegin evrensel kiyametgunu argumani kabul edilirse felaketlerin en olasi kaynagi ve dolayisiyla onlari onlemenin en etkili yolu degisir Soyle yaziyorlar her birinin belirli yorungesinden cok cok sayida asteroitin henuz tespit edilmemis olmasindan endise duymalisiniz Ozellikle yakindaki belirli bir yildizin bir supernovaya donusme ihtimali konusunda endiselenmemelisiniz ama daha cok supernovalarin yakindaki yasam icin sandigimizdan daha olumcul olma ihtimali hakkinda Zorluk Bazi akademisyenler kuresel termonukleer savas gibi belirli senaryolarin Dunya uzerindeki tum yerlesim yerlerini yok etmekte zorluk cekecegini one suruyor Fizikci Willard Wells herhangi bir inandirici yok olus senaryosunun buyuk sehirlerin yeralti metrolari Tibet daglari Guney Pasifik in en uzak adalari ve hatta Antarktika daki McMurdo Istasyonu dahil olmak uzere cok cesitli alanlara ulasmasi gerektigine dikkat cekiyor Uzun sureli tecrit icin acil durum planlari ve malzemeleri olan bir yer Ayrica nukleer savas sirasinda hukumet liderlerinin konaklayabilecegi ayrintili siginaklar da mevcut Okyanusta yuzlerce metre derinlikte yillarca kalabilecek nukleer denizaltilarin varligi da dikkate alinmalidir Herhangi bir sayida olay buyuk miktarda insan yasaminin kaybina yol acabilir ancak son birkac bkz minimum yasanabilir nufus direncli insanlarin da olmesi pek olasi degilse o zaman bu insanin yok olusu senaryosu inandirici gorunmeyebilir EtikInsan hayatinin degeri Yokolus Isyani nda 2018 her seyi katleden pankart Varolussal riskler ister insanligin yok olmasina yol acarak isterse insanligin ilerlemesini kalici olarak sekteye ugratarak insanligin tum gelecegini tehdit eden risklerdir Pek cok bilim insani kozmik bagisin buyuklugune dayanarak soz konusu olan gelecekteki potansiyel yasamlarin akil almaz derecede fazla olmasi nedeniyle varolussal riskteki kucuk azalmalarin bile buyuk degere sahip oldugunu savundu Insan neslinin tukenmesi etigine iliskin ilk tartismalardan birinde Derek Parfit asagidaki dusunce deneyini sunuyor Su anda yapabilecegimiz gibi insanligi yok edersek bu sonucun cogu insanin dusundugunden cok daha kotu olacagina inaniyorum Uc sonucu karsilastirin 1 Baris 2 Dunyanin mevcut nufusunun 99 unu olduren bir nukleer savas 3 100 u olduren nukleer bir savas 2 1 den daha kotu ve 3 2 den daha kotu olacaktir Bu iki farktan hangisi daha buyuktur Cogu insan 1 ile 2 arasindaki farkin daha buyuk olduguna inanir Ben 2 ile 3 arasindaki farkin cok daha buyuk olduguna inaniyorum Varolussal bir felakette kaybedilenlerin olcegi insanligin uzun vadeli potansiyeli yani insanligin hayatta kalmasi durumunda neyi basarmayi bekleyebilecegi ile belirlenir Faydaci bir bakis acisina gore insanligi korumanin degeri suresinin insanligin ne kadar sure hayatta kalacagi buyuklugunun zaman icinde ne kadar insan olacagi ve kalitesinin ortalama olarak gelecekteki insanlar icin yasamin ne kadar iyi olacagi bir urunudur 273 Turlerin nesli tukenmeden once ortalama olarak yaklasik bir milyon yil hayatta kalir Parfit Dunya nin yaklasik bir milyar yil boyunca yasanabilir kalacagina dikkat cekiyor Ve bunlar potansiyelimizin alt sinirlari olabilir Eger insanlik Dunya nin otesine yayilabilirse insan nufusunu buyuk olcude artirabilir ve trilyonlarca yil boyunca hayatta kalabilir 21Insanligin neslinin tukenmesi durumunda kaybolacak olan potansiyelin boyutu cok buyuktur Dolayisiyla varolussal riski az da olsa azaltmak cok onemli bir ahlaki degere sahip olacaktir Carl Sagan 1983 te soyle yazmistir Eger yok olusu sayisal terimlerle ifade etmemiz gerekseydi gelecek nesillerde dogmayacak insan sayisini da dahil ederdim Bir hesaplamaya gore yok olus icin riskler sadece yuz milyonlarca insani olduren daha mutevazi nukleer savaslardan bir milyon kat daha buyuktur Kultur ve bilim gezegenin evrimsel tarihi ve torunlarinin gelecegine katkida bulunan tum atalarimizin yasamlarinin onemi de dahil olmak uzere potansiyel kaybin pek cok olasi olcusu vardir Yok olus insan girisiminin geri donusudur Felsefeci Robert Adams 1989 da Parfit in kisisel olmayan goruslerini reddediyor ancak bunun yerine ahlaki bir zorunluluk olan sadakat ve bagliliktan soz ediyor buyuk bir proje olarak insanligin gelecegi Daha iyi bir toplum arzusu daha adil daha odullendirici ve daha fazlasi bariscil cocuklarimizin ve torunlarimizin hayatlarina olan ilgimiz ve onlarin da cocuklarinin ve torunlarinin hayatlarini proje olarak yasayabileceklerini umuyoruz Filozof Nick Bostrom 2013 te tercih tatminci demokratik vesayetci ve sezgici argumanlarin hepsinin insanligin yok olusunun kesin kotuluk derecesi arasinda degisse bile varolussal riskin onlenmesinin yuksek bir ahlaki oncelik oldugu yonundeki sagduyulu goruste birlestigini one suruyor bu felsefeler Parfit kozmik bagis in buyuklugunun asagidaki argumandan hesaplanabilecegini savunmaktadir Eger Dunya bir milyar yil daha yasanabilir kalir ve bir milyardan fazla insan nufusunu surdurulebilir bir sekilde destekleyebilirse o zaman 1016 veya 10 000 000 000 000 000 normal sureli insan yasami potansiyeli vardir 54 Bostrom daha da ileri giderek eger evren bossa erisilebilir evrenin en az 1034 biyolojik insan yasam yilini destekleyebilecegini ve eger bazi insanlar bilgisayarlara yuklenirse 1054 sibernetik insan yasam yilina esdeger bir yasami bile destekleyebilecegini belirtmektedir Bazi iktisatcilar ve filozoflar gelecekteki insanlarin ahlaki acidan onemli olmadigi ya da cok daha az onemli oldugu ustel indirim ve nufus etigine iliskin kisiyi etkileyen gorusler de dahil olmak uzere gorusleri savundular Bu gorusler tartismali olsa da onlar bile varolussal bir felaketin hayal edilebilecek en kotu seyler arasinda olacagi konusunda hemfikirdir Bu su anda var olan sekiz milyar insanin hayatini kisaltacak hayatlarini degerli kilan her seyi yok edecek ve buyuk olasilikla bircogunu derin acilara maruz birakacaktir Dolayisiyla gelecek nesillerin degerini bir kenara biraksak bile su anda var olan insanlara yonelik kaygilardan yola cikarak varolussal riski azaltmak icin guclu nedenler olabilir Faydaciligin otesinde diger ahlaki perspektifler varolussal riskin azaltilmasinin onemine destek vermektedir Varolussal bir felaket sadece insanligi degil tum kulturel eserleri dilleri gelenekleri ve deger verdigimiz bircok seyi yok edecektir Dolayisiyla degerli seyleri koruma ve deger verme gorevine sahip oldugumuz ahlaki bakis acilari bunu kacinilmasi gereken buyuk bir kayip olarak gorecektir Gecmis kusaklara karsi gorevlerden kaynaklanan nedenler de dikkate alinabilir Ornegin Edmund Burke yasayanlar olenler ve dogacak olanlar arasindaki ortakliktan soz ediyor Ord insanligin gecmis nesillere olan borcunu ciddiye alirsak bunu odemenin en iyi yolunun bunu ileri odemek ve insanligin mirasinin gelecek nesillere aktarilmasini saglamak olabilecegini savunuyor 49 51 Kuresel felaket risklerinin onemini tartisan bircok ekonomist var Ornegin Martin Weitzman iklim degisikliginden beklenen ekonomik zararin cogunun isinmanin orta duzey beklentileri buyuk olcude asmasi gibi kucuk bir ihtimalden kaynaklanabilecegini ve bunun felaketle sonuclanabilecek hasara yol acabilecegini savunuyor Richard Posner insanligin genel olarak kucuk tahmin edilmesi zor buyuk olcekli felaket riskleri konusunda cok az sey yaptigini savundu Gonullu yok olus Gonullu Insan Yok Etme Hareketi Bazi filozoflar insanin yok olmasinin kotu bir sey degil iyi bir sey olacagi yonundeki antinatalist gorusu benimsiyor David Benatar var olmanin her zaman ciddi bir zarar oldugunu bu nedenle insanlarin gelecekte var olmamalarinin daha iyi oldugunu savunuyor Dahasi David Benatar hayvan haklari aktivisti Steven Best ve anarsist Todd May ornegin insan uygarliginin her seyi yok eden dogasini one surerek insanin yok olmasinin gezegendeki diger organizmalar ve gezegenin kendisi icin olumlu bir sey olacagini one suruyorlar Insan neslinin tukenmesi yonundeki cevresel gorus uremeden kacinilmasi ve insan turunun bariscil bir sekilde yok olmasina izin verilmesi ve boylece daha fazla cevresel bozulmanin durdurulmasi cagrisinda bulunan Gonullu Insan Yok Olus Hareketi ve Otanazi Kilisesi uyeleri tarafindan paylasiliyor KurgudaJean Baptiste Cousin de Grainville in kisirlik nedeniyle insanin yok olusunu anlatan 1805 tarihli Le dernier homme Son Adam ilk modern kiyamet romani olarak kabul edilir ve turun baslatilmasiyla taninir Diger dikkate deger ilk eserler arasinda Mary Shelley nin bir salginin neden oldugu insan neslinin tukenmesini tasvir eden 1826 tarihli The Last Man ve Olaf Stapledon in 1937 tarihli Omnicide in karsilastirmali bir calismasi olan Star Maker yer aliyor Alan Weisman in yazdigi Bizsiz Dunya ve Life After People ve Aftermath Population Zero gibi TV programlari da dahil olmak uzere 21 yuzyildan kalma bazi populer bilim calismalari bir dusunce deneyi ortaya koyuyor Insanlar aniden ortadan kaybolsaydi gezegenin geri kalanina ne olurdu Teknolojik bir tekillik istihbarat patlamasi da denir gibi bir insan neslinin tukenmesi tehdidi sayisiz bilim kurgu oykusunun olay orgusunu yonlendirir Etkili bir erken ornek When Worlds Collide in 1951 film uyarlamasidir Genellikle yok olma tehdidinden kil payi kacinilir ancak RUR ve Steven Spielberg in yapay zekasi gibi bazi istisnalar da mevcutturAyrica bakiniz Eskatoloji Soy tukenmesi olayi III Dunya SavasiKaynakca Di Mardi 15 Ekim 2020 The grim fate that could be worse than extinction BBC News 7 Kasim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Kasim 2020 When we think of existential risks events like nuclear war or asteroid impacts often come to mind a b c d e Snyder Beattie Andrew E Ord Toby Bonsall Michael B 30 Temmuz 2019 An upper bound for the background rate of human extinction Scientific Reports 9 1 11054 doi 10 1038 s41598 019 47540 7 ISSN 2045 2322 PMC 6667434 2 PMID 31363134 a b c d e f Bostrom 2013 a b c d e f g h i Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi Moynihan isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme a b Darwin Charles Costa James T 2009 The Annotated Origin Harvard University Press s 121 ISBN 978 0674032811 Moll S 2010 The Arch heretic Marcion Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament Mohr Siebeck s 132 ISBN 978 3 16 150268 2 11 Haziran 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Haziran 2023 Welchman A 2014 Politics of Religion Religions of Politics Sophia Studies in Cross cultural Philosophy of Traditions and Cultures Springer Netherlands s 21 ISBN 978 94 017 9448 0 11 Haziran 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Haziran 2023 Moynihan T 2020 X Risk How Humanity Discovered Its Own Extinction MIT Press s 56 ISBN 978 1 913029 84 5 19 Ekim 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Ekim 2022 a b Raup David M 1995 The Role of Extinction in Evolution Fitch W M Ed Tempo And Mode in Evolution Genetics And Paleontology 50 Years After Simpson National Academies Press US Russell Bertrand 1945 7 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erskine Hazel Gaudet 1963 The Polls Atomic Weapons and Nuclear Energy The Public Opinion Quarterly 27 2 155 190 doi 10 1086 267159 12 Aralik 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Sagan Carl 28 Ocak 2009 Nuclear War and Climatic Catastrophe Some Policy Implications doi 10 2307 20041818 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Agustos 2021 a b Reese Martin 2003 Our Final Hour A Scientist s Warning How Terror Error and Environmental Disaster Threaten Humankind s Future In This Century On Earth and Beyond ISBN 0 465 06863 4 Ed 2008 Global catastrophic risks Oxford University Press ISBN 978 0199606504 Birden fazla editor1 ve editor soyadi kullanildi yardim Ord Toby 2020 The Precipice Existential Risk and the Future of Humanity New York Hachette ISBN 9780316484916 This is an equivalent though crisper statement of Nick Bostrom s definition An existential risk is one that threatens the premature extinction of Earth originating intelligent life or the permanent and drastic destruction of its potential for desirable future development Source Bostrom Nick 2013 Existential Risk Prevention as Global Priority Global Policy 4 15 31 Bostrom Nick Sandberg Anders 2008 Global Catastrophic Risks Survey PDF FHI Technical Report 2008 1 4 Nisan 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Frequently Asked Questions Existential Risk 13 Haziran 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Temmuz 2013 The great bulk of existential risk in the foreseeable future is anthropogenic that is arising from human activity a b c d Matheny Jason Gaverick 2007 PDF Risk Analysis 27 5 1335 1344 doi 10 1111 j 1539 6924 2007 00960 x PMID 18076500 27 Agustos 2014 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 1 Temmuz 2016 Asher D J Bailey M E Emel yanenko V Napier W M 2005 Earth in the cosmic shooting gallery PDF The Observatory 125 319 322 25 Temmuz 2015 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 4 Kasim 2023 a b c Rampino M R Ambrose S H 2002 PDF Icarus 156 2 562 569 doi 10 1006 icar 2001 6808 24 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Subat 2022 Yost Chad L Jackson Lily J Stone Jeffery R Cohen Andrew S 1 Mart 2018 Subdecadal phytolith and charcoal records from Lake Malawi East Africa imply minimal effects on human evolution from the 74 ka Toba supereruption Journal of Human Evolution 116 75 94 doi 10 1016 j jhevol 2017 11 005 ISSN 0047 2484 PMID 29477183 Sagan Carl 1994 Random House ss 305 6 ISBN 0 679 43841 6 Some planetary civilizations see their way through place limits on what may and what must not be done and safely pass through the time of perils Others are not so lucky or so prudent perish Parfit Derek 2011 On What Matters Vol 2 Oxford University Press s 616 ISBN 9780199681044 We live during the hinge of history If we act wisely in the next few centuries humanity will survive its most dangerous and decisive period Rowe Thomas Beard Simon 2018 Probabilities methodologies and the evidence base in existential risk assessments PDF Working Paper Centre for the Study of Existential Risk 27 Agustos 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 26 Agustos 2018 J Richard Gott III 1993 Implications of the Copernican principle for our future prospects Nature 363 6427 315 319 doi 10 1038 363315a0 a b Leslie 1996 Rees Martin 2004 2003 Our Final Century Arrow Books s 9 Meyer Robinson 29 Nisan 2016 Human Extinction Isn t That Unlikely The Atlantic Boston Massachusetts Emerson Collective 1 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Nisan 2016 A bot will complete this citation soon Click here to jump the queue arXiv 1 Strick Katie Is the AI apocalypse actually coming What life could look like if robots take over The Standard 3 Kasim 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 31 Mayis 2023 Purtill Corinne How Close Is Humanity to the Edge The New Yorker 24 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Ocak 2021 Will humans become extinct by 2100 12 Kasim 2017 24 Temmuz 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Nisan 2023 Edwards Lin 23 Haziran 2010 Humans will be extinct in 100 years says eminent scientist 8 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Ocak 2021 Nafeez Ahmed 28 Temmuz 2020 Theoretical Physicists Say 90 Chance of Societal Collapse Within Several Decades Vice 29 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Agustos 2021 Bologna M Aquino G 2020 Deforestation and world population sustainability a quantitative analysis Scientific Reports 10 7631 7631 arXiv 2006 12202 2 doi 10 1038 s41598 020 63657 6 PMC 7203172 2 PMID 32376879 Bostrom Nick 2002 Existential Risks Analyzing Human Extinction Scenarios and Related Hazards Journal of Evolution and Technology 9 My subjective opinion is that setting this probability lower than 25 would be misguided and the best estimate may be considerably higher Whitmire Daniel P 3 Agustos 2017 Implication of our technological species being first and early International Journal of Astrobiology 18 2 183 188 doi 10 1017 S1473550417000271 a b Salotti Jean Marc Nisan 2022 Human extinction by asteroid impact Futures 138 102933 doi 10 1016 j futures 2022 102933 Wells Willard 2009 Apocalypse when Praxis ISBN 978 0387098364 Tonn Bruce MacGregor Donald 2009 A singular chain of events Futures 41 10 706 714 doi 10 1016 j futures 2009 07 009 a b Parfit Derek 1984 Reasons and Persons Oxford University Press ss 453 454 MacAskill William Yetter Chappell Richard 2021 Population Ethics Practical Implications of Population Ethical Theories Introduction to Utilitarianism 23 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Agustos 2021 Bostrom Nick 2009 Astronomical Waste The opportunity cost of delayed technological development Utilitas 15 3 308 314 doi 10 1017 s0953820800004076 9 Nisan 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Todd Benjamin 2017 The case for reducing existential risks 10 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Ocak 2020 Sagan Carl 1983 Nuclear war and climatic catastrophe Some policy implications Foreign Affairs 62 2 257 292 doi 10 2307 20041818 Adams Robert Merrihew October 1989 Should Ethics be More Impersonal a Critical Notice of Derek Parfit Reasons and Persons The Philosophical Review 98 4 439 484 doi 10 2307 2185115 Narveson Jan 1973 Moral Problems of Population The Monist 57 1 62 86 doi 10 5840 monist197357134 PMID 11661014 Greaves Hilary 2017 Discounting for Public Policy A Survey Economics amp Philosophy 33 3 391 439 doi 10 1017 S0266267117000062 ISSN 0266 2671 8 Ocak 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Greaves Hilary 2017 Population axiology Philosophy Compass 12 11 e12442 doi 10 1111 phc3 12442 ISSN 1747 9991 7 Ocak 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Lewis Gregory 23 Mayis 2018 The person affecting value of existential risk reduction www gregoryjlewis com 24 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Agustos 2020 Sagan Carl Kis 1983 Nuclear War and Climatic Catastrophe Some Policy Implications Foreign Affairs Council on Foreign Relations 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Agustos 2020 Burke Edmund 1999 1790 Reflections on the Revolution in France PDF Canavan Francis Ed Select Works of Edmund Burke Volume 2 Liberty Fund s 192 Weitzman Martin 2009 On modeling and interpreting the economics of catastrophic climate change PDF The Review of Economics and Statistics 91 1 1 19 doi 10 1162 rest 91 1 1 11 Eylul 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Posner Richard 2004 Catastrophe Risk and Response Oxford University Press Benatar David 2008 Better Never to Have Been The Harm of Coming into Existence Oxford University Press s 28 ISBN 978 0199549269 Being brought into existence is not a benefit but always a harm Benatar David 2008 Better Never to Have Been The Harm of Coming into Existence Oxford University Press s 224 ISBN 978 0199549269 Although there are many non human species especially carnivores that also cause a lot of suffering humans have the unfortunate distinction of being the most destructive and harmful species on earth The amount of suffering in the world could be radically reduced if there were no more humans Best Steven 2014 Conclusion Reflections on Activism and Hope in a Dying World and Suicidal Culture The Politics of Total Liberation Revolution for the 21st Century s 165 doi 10 1057 9781137440723 7 ISBN 978 1137471116 In an era of catastrophe and crisis the continuation of the human species in a viable or desirable form is obviously contingent and not a given or necessary good But considered from the standpoint of animals and the earth the demise of humanity would be the best imaginable event possible and the sooner the better The extinction of Homo sapiens would remove the malignancy ravaging the planet destroy a parasite consuming its host shut down the killing machines and allow the earth to regenerate while permitting new species to evolve May Todd 17 Aralik 2018 Would Human Extinction Be a Tragedy The New York Times 16 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Human beings are destroying large parts of the inhabitable earth and causing unimaginable suffering to many of the animals that inhabit it This is happening through at least three means First human contribution to climate change is devastating ecosystems Second the increasing human population is encroaching on ecosystems that would otherwise be intact Third factory farming fosters the creation of millions upon millions of animals for whom it offers nothing but suffering and misery before slaughtering them in often barbaric ways There is no reason to think that those practices are going to diminish any time soon Quite the opposite MacCormack Patricia 2020 The Ahuman Manifesto Activism for the End of the Anthropocene Bloomsbury Academic ss 143 166 ISBN 978 1350081093 Wagar W Warren 2003 Review of The Last Man Jean Baptiste Francois Xavier Cousin de Grainville 14 1 178 180 ISSN 1045 991X 7 Kasim 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 He imagines a world without people But why The Boston Globe 18 Agustos 2007 17 Agustos 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Temmuz 2016 Tucker Neely 8 Mart 2008 Depopulation Boom The Washington Post 22 Ocak 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Temmuz 2016 Barcella Laura 2012 The end 50 apocalyptic visions from pop culture that you should know about before it s too late San Francisco CA Zest Books ISBN 978 0982732250 Dinello Daniel 2005 Technophobia science fiction visions of posthuman technology 1st Austin University of Texas press ISBN 978 0 292 70986 7 KaynaklarBostrom Nick 2002 Existential risks analyzing human extinction scenarios and related hazards 9 ISSN 1541 0099 Bostrom Nick 29 Eylul 2011 1 Introduction Bostrom Nick Ed Global Catastrophic Risks Oxford University Press ss 1 30 ISBN 9780199606504 OCLC 740989645 Bostrom Nick 2013 Existential Risk Prevention as Global Priority 4 1 15 31 doi 10 1111 1758 5899 12002 ISSN 1758 5899 PDF 1996 The End of the World The Science and Ethics of Human Extinction Routledge ISBN 978 0415140430 OCLC 1158823437 11 Kasim 2004 Catastrophe Risk and Response Oxford University Press ISBN 978 0 19 534639 8 OCLC 224729961 Rees Martin J 19 Mart 2003 Our Final Hour A Scientist s Warning how Terror Error and Environmental Disaster Threaten Humankind s Future in this Century on Earth and Beyond ISBN 978 0 465 06862 3 OCLC 51315429 Ileri okumalar 2005 Extinction Evolution and the End of Man Columbia University Press ISBN 978 0231128377 Holt Jim The Power of Catastrophic Thinking review of The Precipice Existential Risk and the Future of Humanity Hachette 2020 468 pp vol LXVIII no 3 February 25 2021 pp 26 29 Jim Holt writes p 28 Whether you are searching for a cure for cancer or pursuing a scholarly or artistic career or engaged in establishing more just institutions a threat to the future of humanity is also a threat to the significance of what you do 2020 Embracing Death Opening the World 35 104 101 115 doi 10 1080 08164649 2020 1791689 5 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Michael Moyer September 2010 Eternal Fascinations with the End Why We re Suckers for Stories of Our Own Demise Our pattern seeking brains and desire to be special help explain our fears of the apocalypse Scientific American 14 Aralik 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2023 Schubert Stefan Caviola Lucius Faber Nadira S 2019 The Psychology of Existential Risk Moral Judgments about Human Extinction Scientific Reports 9 1 15100 doi 10 1038 s41598 019 50145 9 PMC 6803761 2 PMID 31636277 2020 Bloomsbury Publishing 1526600218 Torres Phil 2017 Morality Foresight and Human Flourishing An Introduction to Existential Risks Pitchstone Publishing 978 1634311427 Book Review Walking Away from Empire Cosmos and History The Journal of Natural and Social Philosophy vol 10 no 2 2014 pp 329 336 What would happen to Earth if humans went extinct 9 Eylul 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde August 16 2020 A I poses human extinction risk on par with nuclear war Sam Altman and other tech leaders warn 3 Kasim 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde CNBC May 31 2023 Treading Thin Air Geoff Mann on Uncertainty and Climate Change vol 45 no 17 7 September 2023 pp 17 19 W e are in desperate need of a that looks the catastrophic of global warming and square in the face That would mean taking much bigger and more transformative steps all but eliminating and prioritizing institutions over markets The burden of this effort must fall almost entirely on the richest people and richest parts of the world because it is they who continue to gamble with everyone else s fate p 19