Süryaniler (Süryanice: ܣܘܪܝܝܐ, Suryoye), Mezopotamyalı Sâmî kökenli bir etnik gruptur. Baskın bir diaspora nüfusuna sahip olan halk, ikamet ettikleri ülkelerdeki birincil dillerin yanı sıra Neo-Aramice veya Süryanice konuşur. Bazen kendilerini ''Asurlu","Arami" veya "Keldânî" olarak isimlendirirler ve tarihlerini Dünya'nın en eski medeniyetlerinden biri olarak görülen Asur İmparatorluğu'na ve Kuzey Levant'daki Aramilere dayandırırlar. Süryaniler, İngilizcede de Asurlular ile aynı anlamı taşıyan kelimeyle ifade edilmektedir (İngilizce: Assyrians).
![]() | |
Toplam nüfus | |
---|---|
ort. 2-5 milyon ![]() | |
Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
200.000-877.000 (Suriye İç Savaşı öncesi) | |
150.000-202.000 | |
110.807-600.000 | |
44.000-150.000 | |
150.000 | |
70.000-100.000 | |
24.505-60.000 | |
39.000 | |
25.000 | |
20.000 | |
16.000 | |
7.000-17.000 | |
15.000 | |
14.000 | |
10.810 | |
10.000 | |
9.500–10.000 | |
6.000 | |
3.000-4.000 | |
3.299 | |
3.143 | |
3.000 | |
2.769 | |
1.683 | |
1.500 | |
1.000-5.000 | |
Diller | |
Din | |
İlgili etnik gruplar | |
Araplar,Yahudiler ve Sâbiîler |
Süryaniler çoğunlukla Hristiyan olup Doğu ve (Batı Süryani Ritine) bağlıdır. TDV İslâm Ansiklopedisi'ne göre aynı halkın monofizit inancına sahip olanlarına Süryânî, Nestorius’un görüşlerini kabul edenlere Nestûrî veya Âsûrî, Nestûrî olup sonrasında Roma Katolik Kilisesi’ne bağlananlara da Keldânî denilmektedir. M.S. 37-43 yılları arasında elçilerin lideri tarafından Antakya’da kurulmuş ve kısa zamanda bütün Orta Doğu'ya bu inancı müjdelemiştir.Kilisenin ve bâzı mensuplarının kullandığı dil, İsa’nın da konuştuğu Süryanicedir (Aramice). Kilise, patriklik merkezini birçok kez değiştirmek zorunda kalmıştır. Patriklik merkezi 1963 yılından beri Suriye’nin başkenti Şam’da bulunmaktadır. İlk patrik olan Mor Petrus’tan günümüze kadar 122 patriğin başkanlık ettiği kiliseye şu anda 123. patrik olan başkanlık etmektedir.[]
Günümüzde Dünya'da 3 milyonu aşkın Süryani bulunmaktadır. 3,5 milyonu Hindistan’da olmak üzere yaklaşık 5,5 milyon Süryani Ortodoks'un dinî liderliğini Patrik ve ona bağlı olup Hindistan’da bulunan Doğu Mafiryanı ve 40 metropolit yapmaktadır.[]
Tarihçe
![image](https://www.wikipedia.tr-tr.nina.az/image/aHR0cHM6Ly93d3cud2lraXBlZGlhLnRyLXRyLm5pbmEuYXovaW1hZ2UvYUhSMGNITTZMeTkxY0d4dllXUXVkMmxyYVcxbFpHbGhMbTl5Wnk5M2FXdHBjR1ZrYVdFdlkyOXRiVzl1Y3k5MGFIVnRZaTlsTDJWa0wxTjVjbWxoWTE5M2IyMWxibDltY205dFgwMWhjbVJwYmk1cWNHY3ZNakl3Y0hndFUzbHlhV0ZqWDNkdmJXVnVYMlp5YjIxZlRXRnlaR2x1TG1wd1p3PT0uanBn.jpg)
Hristiyanlık öncesi Süryânîler putperest olup kökenleri Aramilerdir. Aramiler, Süryânî ismini Hristiyanlığı kabullerinden sonra kendilerini putperest ırkdaşlarından ayırmak için kullanmışlardır. Tarihî kayıtlar, Aramilerin M.Ö. 14. yüzyılda Suriye’nin doğusunda görünmeye başladıklarını yazar. Aramileri, Sâmî kavimlerin bir kolu sayıp Mezopotamya’ya Arap Yarımadası’ndan geldiklerini tahmin edenler varsa da, bunların Mezopotamya’nın kuzeyindeki dağlık bölgelerin halkı olduğunu ileri sürenler de vardır.
Tarihî Süryânî anavatanını oluşturan bölgeler, günümüzde Kuzey Irak, Güneydoğu Türkiye ve Kuzeydoğu Suriye'nin parçalarıdır. Çoğu Süryani, geçtiğimiz yüzyıldan bugüne Kuzey Amerika, Levant, Avustralya, Avrupa, Rusya ve Kafkaslar dahil olmak üzere Dünya'nın diğer bölgelerine göç etmiştir. , Ermeni Kırımı ve Rum Kırımı ile eş zamanlı olarak Osmanlı İmparatorluğu ve müttefik Kürt aşiretleri tarafından I. Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilmiş Süryani Katliamı, 1933'te Irak'taki Simele Katliamı, 1979 İran Devrimi, Irak ve Suriye'deki Arap milliyetçisi Baasçı politikalar, IŞİD'in yükselişi ve 'nın çoğunu ele geçirmesi gibi olaylar bu göçü tetiklemiştir.[]
2003 yılında başlayan (Irak Savaşı) ve 2011'de başlayan Suriye İç Savaşı sırasında İslâmî ekstremist grupların altında görülen baskıdan ötürü geleneksel olarak yaşadıkları bölgelerdeki Süryânî nüfûsu önemli ölçüde azalmıştır. Birleşmiş Milletler verilerine göre Irak'ın işgalinden bu yana Irak'tan kaçtığı bildirilen bir milyondan fazla Iraklının yaklaşık %40'ının Süryânî olduğu tespit edilmiştir.[]
Suriye'nin kuzey bölgelerinde Suriye İç Savaşı sırasında IŞİD'e karşı bâzı Süryanı gruplar, (Suriye Demokratik Güçleri) ile (Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi) altında savaşmıştır.[]
Dil
![image](https://www.wikipedia.tr-tr.nina.az/image/aHR0cHM6Ly93d3cud2lraXBlZGlhLnRyLXRyLm5pbmEuYXovaW1hZ2UvYUhSMGNITTZMeTkxY0d4dllXUXVkMmxyYVcxbFpHbGhMbTl5Wnk5M2FXdHBjR1ZrYVdFdlkyOXRiVzl1Y3k5MGFIVnRZaTlqTDJNeEwxTjVjbWxoWTE5RWFXRnNaV04wYzE5RlRpNXpkbWN2TWpJd2NIZ3RVM2x5YVdGalgwUnBZV3hsWTNSelgwVk9Mbk4yWnk1d2JtYz0ucG5n.png)
Bugün, (Tur Abdin) bölgesinde yalnızca 3.500 civarında insan Süryanice konuşmaktadır. Bununla birlikte, Avrupa diasporasında 250.000'den fazla kişi Süryaniceye "ana dili" demektedir. (Yeni Aramice) olarak da isimlendirilen Süryanice, Süryânî kiliselerinde kullanılan âyin dili olan Klâsik Süryânîce (kṯobonoyo) lehçesi değildir. Neo-Aramî dilleri arasında Süryânîce olarak sınıflandırılır. Bu grup Yahudi ve diğer Irak ve İran'ın Hristiyan Neo-Aramice lehçelerini içerir.
Din
Süryaniler ağırlıklı olarak Hristiyandır ve çoğunlukla Doğu ve (Batı Süryani Ritine) bağlı kalmaktadırlar. Doğu Süryânî Ritini oluşturan kiliseler arasında Doğu Süryani Kilisesi (Nestûrî Kilisesi), Keldani Katolik Kilisesi ve (Kadim Doğu Kilisesi) bulunurken Batı Süryani Riti Süryani Ortodoks Kilisesi ve 'nde gözlemlenir. Her iki rit de âyin ve litürji dili olarak Klâsik Süryaniceyi kullanır.[]
Kiliseler
Batı ritine bağlı kiliseler
- (Malankara Ortodoks Süryani Kilisesi)
- Marûnî Katolik Kilisesi
- (Süryani Malankara Katolik Kilisesi)
- Süryani Ortodoks Kilisesi
Doğu ritine bağlı kiliseler
- Doğu Asur Kilisesi
- (Kadim Doğu Kilisesi)
- Keldani Katolik Kilisesi
- (Süryani Malabar Katolik Kilisesi)
Coğrafi dağılım
![image](https://www.wikipedia.tr-tr.nina.az/image/aHR0cHM6Ly93d3cud2lraXBlZGlhLnRyLXRyLm5pbmEuYXovaW1hZ2UvYUhSMGNITTZMeTkxY0d4dllXUXVkMmxyYVcxbFpHbGhMbTl5Wnk5M2FXdHBjR1ZrYVdFdlkyOXRiVzl1Y3k5MGFIVnRZaTlpTDJJeEwwRnpjM2x5YVdGdVgzZHZjbXhrWDNCdmNIVnNZWFJwYjI0dWNHNW5Mekl5TUhCNExVRnpjM2x5YVdGdVgzZHZjbXhrWDNCdmNIVnNZWFJwYjI0dWNHNW4ucG5n.png)
Türkiye Süryânîleri
Türkiye’de büyük çoğunluğu İstanbul’da ikamet eden 20.000’i aşkın Süryânî olup İstanbul dışında Mardin, Mersin, Diyarbakır, Adıyaman, Elazığ, Ankara, İzmir, Malatya, Şanlıurfa, Gaziantep, Antakya, Antalya ve Adana’da yaşamaktadır. Ankara ve İzmir’i de içeren, 2002 yılında Mersin, Adıyaman, Şanlıurfa, Malatya, Gaziantep, Elazığ ve Adana yörelerinin de bağlandığı İstanbul Abraşiyesi Metropolit Mor Filüksinos Yusuf Çetin’in başkanlığında bir horiepiskopos, beş papaz ve iki rahibin ruhânî liderliğinde, vakıf yönetim kurulu ile aktif olarak varlığını sürdürmektedir. Süryani Kadim Kilisesi'inde patriğe bağlı 20 Metropolit bulunmaktadır. Bunların dördü Türkiye'dedir.
İstanbul Süryanileri
Türkiye’de 20.000'i aşkın Süryani’nin 15.000'i İstanbul’da yaşamaktadır.[] Süryanilerin İstanbul'a gelmesi yüzyıllar öncesine dayanmaktadır. Özellikle Bizans İmparatoru Konstantin’in annesi , İmparator I. Justinianus’un eşi Theodora ve İstanbul’un ilk metropoliti Altın ağızlı Mor Yuhanna (Yuhanna Chrisostom), İstanbul tarihinde iz bırakan Süryanilerden sadece birkaçıdır.
Günümüz İstanbul Süryani Abraşiyesi, 1950'lerde başlayarak 1980'lerde hız kazanan Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan göç ile oluşmaya başlamıştır. 19. yüzyılda Patrik IV. Petrus tarafından kurulup Tarlabaşı’da bulunan daha sonra 1950’li yıllarda ihtiyaç sebebiyle zamanın Mardin Metropoliti Mor Filüksinos Yuhanna Dolabani’nin başkanlığında genişletilir. Daha sonra Mardin’de Metropolit Yuhanna Dolabani’nin vefatından sonra Horiepiskoposlar tarafından ruhânî liderliğinin yapıldığı , 1986 yılında Moran Mor İğnatiyos Zeka Iwas tarafından Şam'daki patrikhanede bir törenle Mor Filüksinos Yusuf Çetin'i İstanbul Abraşiyesi Ruhânî Liderliği'ne getirmiştir.
Irak Süryanileri
1924 yılında Süryani askerler tarafından Irak Türkmenlerini hedef alan ve (Levi Baskını) olarak bilinen katliamda 100 kadar Türkmen yaşamını yitirmiştir. 11 Ağustos 1933'teki Simele Katliamı'nda ise çok sayıda Süryani ölmüştür. Katliam, Irak Krallığı silahlı kuvvetleri desteğinde Kürt ve Arap aşiretlerinin yaptığı sistematik katliamlar silsilesi olup "Simele Katliamı" terimi yalnızca (Simele) kasabasındaki katliamı değil, Kuzey Irak'ta Duhok ve (Nineve) (Musul) illerindeki 63 Süryani köyünde yapılan katliamları belirtir. 600 ilâ 3000 Süryaninin katledildiği bu katliam, Lemkin tarafından "soykırım" olarak nitelenir (İngilizce: genocide). Yahudi kökenli Polonyalı avukat Raphael Lemkin tarafından ilk kez 1944'te kullanılan «soykırım» terimi, Ermeni Kırımı, Holokost ve Simele Katliamı'ndan esinlenilerek oluşturulmuştur.Avustralya'nın Sidney şehrinde 2010 yılında açılan bir anıtın levhasında “Bu anıt, 1914-1918 yılları arasında, Birinci Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilen (Âsûrî Kırımı) ve 1933’te gerçekleştirilen Simele Katliamı kurbanları anısına dikilmiştir” şeklinde bir ibare yer almaktadır.
Bayraklar
Süryaniler tarafından (çeşitli bayraklar) kullanılmaktadır. 1968'de George Bit Atanus tarafından tasarlanmış, 1971 yılında ise Süryani organizasyonlarca kabul edilmiş (Asur bayrağı), beyaz bir arka plana sahiptir. Bayrağın orta kısmında altın renkli bir daire, bu dairenin etrafında ise dört köşeli açık mavi renkli bir yıldız bulunur. Bu yıldızın dört tarafından mavi, beyaz ve kırmızı renklerden oluşan dalgalı şeritler çıkar. Bayrağın orta üst kısmında, dalgalı şeritlerin arasında Âsur tanrısı Aşur'un simgesi yer alır. Altın daire Güneş'i, Âsur yıldızı ülkeyi, üç dalgalı şerit halkın yaşadığı bölgede yer alan Dicle, Fırat ve (Büyük Zap)'ı simgelemektedir. Aşur'un simgesi ise eski Asurlulara atfen yerleştirilmiştir.
Aramî kimliğini benimseyen Süryaniler tarafından kırmızı arka plan üzerinde kanatlı bir Güneş diskinin yer aldığı (Arami-Süryani bayrağı) kullanılır. Bu bayrak, 1980 yılında İsveç'deki Aramî kimliğine sahip Süryaniler tarafından oluşturulmuş olup bu grubun kökenlerini dayandırdığı tarihî Aramî halkına atıfta bulunmaktadır. Kanatlı Güneş diski sembolu, Gılgamış'ın iki adet boğa adamın ortasında yer aldığı ve bu boğa adamların bir kanatlı Güneş diski taşıdığı rölyeften esinlenerek oluşturulmuştur.[]
Keldaniler de benimsemişlerdir. 1999 yılında tescillenmiş bu bayrak, sağ ve sol kısımlarında Dicle ve Fırat'ı temsil eden iki mavi şerit, ortasında Babil'in yasa ve adalet simgesi olarak benimsenmiş sekiz köşeli yıldız ile bu yıldızın üzerinde (Bâbillerin) ve Keldanilerin matematik ve astronomiye katkılarına atfen yerleştirilmiş sarı Güneş ve mavi Ay sembollerini ihtiva eder.[]
1920 yılında pembe, beyaz ve kırmızı üç adet renkli şeritten oluşan ve en üst pembe şeridin sol kısmında üç yıldız içeren bir bayrak, Süryanileri temsilen kullanılmıştır. Bu bayrak, Türkiye'de yer alan (Tur Abdin)'deki Ortodoks Süryani topluluğunca oluşturulmuştur. Bayraktaki üç yıldız, Süryanilerin bağlı olduğu üç büyük mezhebi sembolize etmiştir. Bu bayrak, Bit Atanus'un tasarımının kabulü ile kullanımdan kalkmıştır. 1959-1963 yılları arasında Irak bayrağı, ülkedeki Süryani azınlığa atfen ortasında kırmızı bir İştar Yıldızı barındırıyordu.
(Suriye Demokratik Güçleri) tarafından Kuzey Suriye'de kontrol edilen bölgelerde Süryanileri temsil etmesi için (Süryani Birlik Partisi) ile (Süryani Askerî Konseyi) tarafından yukarıdan aşağıya mavi, sarı ve kırmızı olmak üzere üç renkten oluşan bir bayrak kullanımdadır.[]
- (Süryani (Asur) bayrağı)
- (Arami-Süryani bayrağı)[]
- 1999'da kabul edilmiş Keldani bayrağı[]
- SDG tarafından kontrol edilen bölgelerde Süryanilerin temsili için kullanılan bayrak[]
- 1959-1963 yılları arasında Irak bayrağı.
- Eski Süryani bayrağı
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Murre-van den Berg, Heleen (2011). "Syriac Orthodox Church". Kurian, George Thomas (Ed.). The Encyclopedia of Christian Civilization. Wiley-Blackwell. s. 2304. ISBN .
- ^ Birden fazla referans:
- United Nations High Commissioner for Refugees. . Refworld. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
- Baumer, Christoph (28 Nisan 2006). The church of the East : an illustrated history of Assyrian Christianity. I.B. Tauris. ISBN .
- . Unrepresented Nations and Peoples Organization. 19 Ocak 2018. 6 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020.
- ^ Simmons, Mary Kate (1998). Unrepresented Nations and Peoples Organization: yearbook. ISBN .
- ^ Birden fazla referans:
- Dremann, Sue (30 Ekim 2015). . Palo Alto Weekly. 31 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2020.
- . (Unrepresented Nations and Peoples Organization). 28 Mayıs 2019. 28 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- estimate for the "ethnic population" associated with Neo-Aramaic 27 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- . www.culturalsurvival.org. 20 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . Al-Monitor. 28 Nisan 2014. 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
- ^ Birden fazla referans:
- "Prior to the start of the war in Syria, it is estimated that the country was home to approximately 200,000 ethnic Assyrians" [1] 31 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . at Syria: Assyrian Policy Institute 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- "The Assyrian population in Iraq, estimated at approximately 200,000, constitutes the largest remaining concentration of the ethnic group in the Middle East." [2] 8 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . at Assyrian Policy Institute's Erasing the Legacy of the Khabour: Destruction of Assyrian Cultural Heritage in the Khabour Region of Syria 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- "An estimated 25,000 Syriacs live in Turkey, while Syria boasts some 877,000."
- ^ . Open Doors. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . Shlama Foundation. 18 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ (PDF). Assyrian Policy Institute. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ Data Access and Dissemination Systems (DADS). "American FactFinder – Results". 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
- ^ "Selected Population Profile in the United States : 2011 American Community Survey 1-Year Estimates". Factfinder2.census.gov. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2013.
- ^ Birden fazla referans:
- . www.aina.org. 7 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . trackbill.com (İngilizce). 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . www.azleg.gov. 4 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . 2 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Nyheter, SVT (9 Mayıs 2018). . SVT Nyheter (İsveççe). 9 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Borkener Zeitung (Almanca) (archived link, 8 October 2011)
- ^ 70,000 Syriac Christians according to REMID 25 Aralık 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (of which 55,000 ).
- ^ "Redirect to Census data page". 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
- ^ "Fear checks turnout for Iraq poll". smh.com.au. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015.
- ^ Tore Kjeilen. "Lebanon / Religions – LookLex Encyclopaedia". Looklex.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Eylül 2013.
- ^ . 25 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c d e "CNN Under-Estimates Iraqi Assyrian Nüfusulation". Aina.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Eylül 2013.
- ^ Wieviorka & Bataille 2007, ss. 166
- ^ . 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ . Russian Federal State Statistics Service (Rusça). 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Statistics Canada. "2011 National Household Survey: Data tables". 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Şubat 2014.
- ^ Tzilivakis, Kathy (10 Mayıs 2003). "Iraq's Forgotten Christians Face Exclusion in Greece". Athens News. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Nisan 2012.
- ^ "This figure is an estimate from the Assyrian Cultural and Advice Centre" [3] 1 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . at Iraqi Assyrians in London: Beyond the 'Immigrant/Refugee' Divide; Journal of the Anthropological Society of Oxford, 1995 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ . 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
- ^ State statistics committee of Ukraine – National composition of nüfusulation, 2001 census 8 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (Ukrainian)
- ^ (PDF). 3 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
- ^ http://www.stats.govt.nz/ 26 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde . New Zealand 2006 census
- ^ Joshua Project. "Assyrian in Azerbaijan". 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
- ^ . parshan.co.il (İbranice). 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Shams, Alex. . Roads & Kingdoms. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.
- ^ a b Shoup, John A. (2011). Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia. s. 30. ISBN .
- ^ Orta Doğu'nun yerli toplumlarından olan Süryaniler:
- Mordechai Nisan, Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, p. 180
- Carl Skutsch, Encyclopedia of the World's Minorities, p. 149
- , Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
- ^ Richard T. Schaefer, Encyclopedia of Race, Ethnicity & Society, p. 107
- ^ "Asurlu" teriminin kullanımı:
- John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
- Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
- Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
- ^ "Arami" teriminin kullanımı:
- Donabed & Mako, Identity of Syrian Orthodox Christians, p. 72
- Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
- John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
- ^ "Keldânî" teriminin kullanımı:
- John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30 14 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians? 30 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Mordechai Nisan, Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, p. 180 2 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517 26 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ "Adıyaman Süryani Kadim Metropolitliği". www.adiyamanmetropolitligi.org. 8 Haziran 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Eylül 2023.
- ^ "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako". 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Ekim 2019.
Genel olarak Türkiye, Suriye, ve daha az ölçüde Irak'taki Suriyeli Ortodokslar kendileri Asurlar veya daha yakın geçmişteki Aramiler ile özdeşleşiyor.
- ^ "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako, p. 75". 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Ekim 2019.
- ^ Castellino, Joshua; Cavanaugh, Kathleen A. (25 Nisan 2013). Minority Rights in the Middle East (İngilizce). OUP Oxford. ISBN . 8 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
- ^ Ephrem Barsoum, Matti Moosa The Scattered Pearls A History Of Syriac Literature And Sciences (İngilizce). 1956.
- ^ Life, Mardin. . Mardin Life. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021.
- ^ Günel, Aziz (1970). Türk Süryaniler tarihi. Yazan. 5 Eylül 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Eylül 2023.
- ^ The Assyrians - From Nineveh to Södertälje (İngilizce). Svante Lundgren. Ekim 27, 2016. s. 40. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021. Birden fazla
|sayfalar=
ve|sayfa=
kullanıldı () - ^ Egotype. . Newly Digitised Manuscript Sheds Valuable Light on Assyrian Identity (İngilizce). 22 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022.
- ^ . islamansiklopedisi.org.tr (İngilizce). 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
- ^ . 1 Haziran 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
- ^ ÇAKI, F.-YILMAZ, Ş., (2005), “Kimlik tartışması ve Süryaniler: Bir Literatür Çalışması”, Süryaniler ve Süryanilik III, Ankara.
- ^ . www.aina.org. 23 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Eden Naby. . 2 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Assyrian Christians 'Most Vulnerable Population' in Iraq". The Christian Post. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2006.
- ^ "Iraq's Christian community, fights for its survival". Christian World News. 7 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
- ^ "U.S. Gov't Watchdog Urges Protection for Iraq's Assyrian Christians". The Christian Post. 11 Aralık 2007 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Aralık 2007.
- ^ . textbook.surayt.com. 24 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
- ^ . www.suryaniler.com. 13 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
- ^ "HugeDomains.com - SuryaNilik.COM is for sale (Surya Nilik)". www.hugedomains.com. 4 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
- ^ Zubaida 2000, s. 370
- ^ "Displaced persons in Iraqi Kurdistan and Iraqi refugees in Iran" (PDF). fidh.org. International Federation for Human Rights. Ocak 2003. 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.
- ^ DeKelaita, Robert (22 Kasım 2009). "The Origins and Developments of Assyrian Nationalism" (PDF). Committee on International Relations Of the University of Chicago. Assyrian International News Agency. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.
- ^ "Raphael Lemkin". EuropeWorld. 22 Haziran 2001. 16 Nisan 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.
- ^ . 10 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2012.
- ^ a b . Assyrian Cultural Foundation. 27 Mart 2017. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020.
- ^ Atto, Naures (2011). Hostages in the Homeland, Orphans in the Diaspora: Identity Discourses among the Assyrian/Syriac Elites in the European Diaspora. Leiden University Press.
- ^ . chaldeanflag.com. 20 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
- ^ (İngilizce). 20 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2021.
- ^ "Syriac-Aramaic People (Syria)". Crwflags.com. 4 Aralık 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2008.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ekim 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ekim 2020.
Dış bağlantılar
Süryaniler Kimdir? - Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.assyrianstudiesassociation.org/ 10 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
https://www.acsya.org/ 10 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . 10 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar