imâmet ya da imâmîlik Arapça إمامة Imāmah islam ın bir kolu olan şiiliğin temel ilkelerinden birisidir Sünnilik imâmeti

İmâmet ya da İmâmîlik (Arapça: إمامة; Imāmah) İslam'ın bir kolu olan Şiiliğin temel ilkelerinden birisidir. Sünnilik imâmeti imanın esaslarından biri olarak saymaz.

İmâmet (Etimoloji)

Etimolojide imamlık (önde durma, önde olma) anlamındadır.^[]Cami ve namaz imamlığından ayrı olan bu kelime ile İslam ümmetinin rehberliği, liderliği ve yöneticiliği kastedilmektedir. Tüm insanlığı doğru yola ulaştırmada öncülük edenlere ise imam denir. İmâmet kelimesi Kur'an-ı Kerîm'de çok yerde geçmektedir. Enbiyâ Suresi'nin 72. ayetinde aşağıdaki şekilde:

"Ve biz ona İshâk'ı ve Yakûb'u bir hediye olarak verdik ve hepsini salih insanlardan kıldık. Ve biz onları bizim emrimizle hidayet eden (doğru yola götüren) imamlar kıldık. Onlara hayır işler yapmalarını, doğrudan namaz kılmalarını ve zekât vermelerini vahyettik ve onlar bize ibâdet edenlerdi" diye buyurulmaktadır.

Kureyş neslinden gelen şâhsiyetlerin oluşturduğu "İmâmet" silsileleri ve ortaya çıkan mezhepler

Abd Menâf bin Kusayy

ʿAbd Şems

Hala

Barra

Muttalib

Hâşim

Haşimoğulları

(Ûmeyye)

Esed bin Haşim

(ʿAbd el-Muttalib)

Seyfeyyeh

Nazle

Harb

Ebi'l As bin Ümeyye

(ʿÂmine)

(ʿAbd Allâh)

Ez-Zûbeyr

(Ebû Sûfyân)

(Affân ibn-i Ebî el-ʿAs)

Muhammed

Hatice bint Hüveylid

Ali el-Mûrtezâ

Havlet bint Câ'fer

(ʿAbd’ûl-'Uzzâ)

ʿAbd Allâh bin 'Abbâs

(Rukiyye)

Muhammed'binʿHânifîyye

Hârith

ʿAli

(Emevîler Hâlifeliği)

Hasan el-Mûctebâ

Muhammed ibn (îs-Sıddîk)

(Seyyîd’ûs-Şuhedâ)
(Kerbelâ)

Şehre-Bânû bint
Yezdigirt bin Şehre-Yâr

El-Muhtâr ibn el-Sâkafî
(Ebû‘Emre'Keysân’îyye)

Muhammed "el-İmâm"

İbrâhim
"el-İmâm"

(Hasan el-Mû'thennâ)

Zeyyîd bin Hasan

Kâsım bin Muhammed

Fatıma bint Hasan bin Ali (Ümmü ‘Abd Allâh)

Ali Zeyn el-Âb’ı-Dîn

Ceydâ el-Sindhi

Ebû Hâşim el-Hânifîyye (Keysân’îyye)

Ebû’l'Abbâs es-Seffah

ʿAbd Allâh bin Tayyâr

ʿAbd Allâh el-Kâmil

Hasan bin Zeyyîd

‘Umar el-Eşref

Ferveh bint el-Kâsım (Ümmü Ferve)

Muhammed el-Bakır
(İmâmet)

(Zeyd bin Ali eş-Şehîd)
(Zeyd’îyye)

İsmâ‘il bin ‘Abd Allâh

(Nefs’üz-Zekiyye)

İsmâ‘il bin Zeyyîd

‘Ali ibn Ömer

Fatımaʿbint'el’Hûsseyin'el Ethrem bin Hasan bin Ali

İmâm Câʿfer es-Sâdık (İmâmiye)

Hamîdeh‘el’Berberiyyeh
(Berberi Hâmîde Hâtûn)

(Hasan bin Zeyd’ûl-Alevî) (Taberistan)

Hüseyin bin
(Zeyd’Alevî)

‘Abd Allâh bin İsmâ‘il

İbrahim bin ʿAbd Allâh

(İdrisiler)
(Zeyd’îyye)

Muhammed bin İsmâ‘il

Hasan ibn ‘Ali b. Ömer

ʿAbd Allâh el-Eftâh
(Eftâh’îyye)

İsmâʿil‘bin’Câʿfer'elʿMûbarek
(İsmâ‘îl’îyye)

Mûsâ el-Kâzım
(İsnâ‘aşer’îyye)

Ümmü’l Benîn Necmeh

Yahyâ bin Hüseyin

el-Hüseyin

Yahyâ

(Hammûdiler)

Zeyyîd

‘Ali

Muhammed bin İsmâ‘îl

Ali er-Rıza

Sabîkah Kheyzurân

‘Umar

Fatıma

İsâ

Dâ‘î Sâghîr

(Dâ‘î Kebîr)

(En-Nâsır)

Vâfî ʿAhmed

(Muhammed Cevâd)

Sumâneh

(Yahyâ Kûfî)

Câʿfer

(Alavîler)

(Takî Muhammed)

Ali en Nakî

Hâdise / Suzan / Sevil

Süleymân

Razî ʿAbd Allâh

Hasan el-Askerî

Nergis bin (Bardas)

Mûsâ

(‘Ubeyd’Allâh el-Medhî)

Muhammed Mehdî

Fâtımîler (Yedicilik)

On İki İmâm (Onikicilik)

Kâ'im

Mansûr

Mu'izz

(Nizâr el-Azîz)

El-Hâkim bi-EmrʿAllâh

(Dürzîler)

(Ali ez-Zâhir)

Ebû Tamîm Ma’add el-Mûstensir bil-Lâh

Nizârîlik

Mustâ‘lîlik

(Pamir Alevîliği)

Ebû Mansûr Nizâr el-Mustafâ li-Dîn’il-Lâh

(Ebû’l-Kâsım ʿAhmed el-Mustâ‘lî b'il-Lâh )

Muhammed ibn-i Ma’add el-Mûstensir b’il-Lâh

El-Hâdî bin el-Nizâr

El-Âmir bi'Ahkâmi’l-Lâh

ʿAbd’el-Mecîd el-Hâfız

Elemûtlar

Et-Tâyyîb Ebû’l-Kâsım

(Hâfızîler)

(El-Môhtadî bin el-Hâdî)

(İsmâʿil ez-Zâfir li-Dîn’il-Lâh)

Yusuf ibn’ûl-Hâfız

(İsâ el-Fâ’iz bi-Nasr’Allâh)

(ʿAbd Allâh el-Âzıd)

(Hasan Alâ Zikrihi’s-Selâm)

Nûr’ed-Dîn II. Muhammed

(Celal’ed-Dîn III. Hasan)

(Alâ’ed-Dîn Muhammed)

(Rûkn’ed-Dîn Hûr-Şâh)

IV. Ağa Han (Nizâr’îyye)

(Mustâ‘lîyye)

İmâmîlik (İmâmîyye)

Peygamberler (Nübüvvet) (Peygamberlik) makâmının yanında İmâmet (İmâmlık, Liderlik ve Yöneticilik) makâmlarına da sahiptirler. Muhammed'in ahirete irtihâlinden sonra ise, onun Ehl-i Beyt'inden yani soyundan bazı kişiler bu makâma gelmişlerdir. Şiîlik meşrebi içerisinde aşağıda sıralandığı şekilde Ghulât (Kökenciler), Zeydilik (Beşçiler), İsmailîlik (Yedicilik/Yedi İmamcılık) ve (Câferiyye Şiîliği) ya da İsnaaşeriyye (Onikicilik/On İki İmamcılık) olarak dört ana başlık altında sınıflandırılmaktadır.

İMAMÎLİK
- Ghulât (Kökenciler)
  - Bazighîlik (İmam Cafer-i Sadık'ın Tanrılığına inanılan mezheb)
  - Dhammîlik (Ali bin Ebu Talib'in Tanrılığına inanılan mezheb)
  - Ghurabîlik (Cebrâîl'in hata ile Tanrı'nın buyruklarını Ali bin Ebu Talib'in yerine Muhammed bin Abdullah'a indirdiğine inananların kurduğu mezheb)
  - Hûrrem’îyye (Din) 4 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Ḵhorrām-Dīnān / Khurrāmīyah / Muḥammira / Kızıl-Giyinenler / Kızıllar ) (Al-Makdisi'den nakledildiği üzere, El-Mukanna tarafından temelleri atılan, Ebu Müslim Horasani'nin Mehdîliğine, reenkarnasyona, Tanrı'nın sırasıyla Muhammed bin Abdullah, Ali bin Ebu Talib, Ebu Müslim Horasani ve en son olarak da El-Mukanna'da vûcud bulduğuna inanan, başkalarına zarar vermemek kaydıyle her şeyden zevk almayı mübah sayan ve kendilerini İslâmiyet kisvesi altında gizleyen Mazdekçıların oluşturduğu dinî ve siyasî mezheb)
  - Keysanîlik (Dörtçüler) (Mehdi kavramını ortaya atarak ilk defa İmam unvanını kullanan, Ali bin Ebu Talib'den sonra sırası ile Hasan bin Ali, Hüseyin bin Ali ve annesi Bânû Hanife Kabilesinden Havlet bint Câ'fer olan Muhammed bin el-Hânifîyye'nin imamlığı ve Mehdiliğini kabullenen, El-Mukhtar ibn Abu ‘Ubeydullah el-Taifî'nin kurduğu mezheb)
    - Berberîcilik (Muhammed bin el-Hânifîyye'yi (Tanrısallaştıran) ve Hamza ibn ‘Umara el-Berberî'nin Peygamber olduğuna inananların mezhebi)
    - Haşimîlik (Muhammed bin el-Hânifîyye’nin ölümünü kabullenerek en büyük oğlu Ebu Haşim'i halef olarak kabul edenlerin mezhebi)
    - Karibîlik / Kuraybîlik (Adını imâm Ebu Karib/Kurayb el-Darir'den alan, Muhammed bin el-Hânifîyye'nin ölmediği ama saklandığı ve bir gün adalet dağıtmak üzere yeryüzüne Mehdî olarak döneceğine inanılan mezheb)
    - Sarrajcılık (Muhammed bin el-Hânifîyye’nin ölümünü kabullenen fakat ileride bir gün adalet dağıtmak üzere yeryüzüne Mehdi olarak döneceğine inanılan Hayyan el-Sarraj tarafından kurulan mezheb)
  - Nusayrîyye ((Arap Aleviliği)) (Dîn) 26 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Adını Onbirinci İmam (Hasan El Askeri)'nin öğrencisi (Ebû Şu'ayb Muhammad ibn Nusayr)'dan alan, (Câferiyye Şiîliği) ile Anadolu Alevîliğinden itikâdî yönden ayrılarak, (İsmailîyye), Dürzîlik, Hristiyanlık ve Suriye'deki diğer itikâtları da içeren ve (Kitâb el-Mecmû) adındaki duâ kitabını dinî eğitimlerinin ana kaynağı olarak kabul eden Ehl-i Beyt inancı)
    - Haydariyye
    - Şemsiyye / Şimaliyye
    - Kameriyye / Kilaziyye
    - Gaybiyye
  - Ya’furîlik (Mu’ammar al-Kufi'in Tanrılığına inanılan mezheb)
- (Zeydîlik) (Beşçiler)
  - Dukeynîlik (Muhammed bin Abdullah'ın haleflerinin Ali bin Ebu Talib'in tarafını tutmamalarından dolayı imânlarını kaybettiğine inananların mezhebi)
  - Halefîlik (Zeyd bin Ali'nin haleflerinin Abd al-Samad adlı bir şahıs ve onun neslinden devam ettiğine inananların mezhebi)
  - Heşebîlik / Sûrhabîlik (İmâmlığın, imâmın bilgisiz ve ahlâksız olması dahil, her hâlükârda Hasan bin Ali ile Hüseyin bin Ali'nin soyundan gelenlerde kalması gerektiğine inananların mezhebi)
  - Jarûdîlik (Adını Ebû’l Jarûd Ziyad bin Ebû Ziyad’dan alan, Ebu Bekir, Ömer ibn Hattab ve Osman bin Affan'ın her üçünün Ali bin Ebu Talib'i halife seçmemekle büyük bir günah işlemiş olmamakla beraber hatalı bir davranışta bulunmuş olduklarına ve bu nedenle de onların (Ashab-ı Kiram)'lıklarının geçerli olamayacağını beyân etmekle beraber alenen suçlamaktan da kaçınan, diğer taraftan ise Talha bin Ubeydullah ile Zübeyr bin Avvam'ı Ali bin Ebu Talib'e başkaldırmış olmalarından ötürü şiddetle kınayanların mezhebi)
    - (Alavîler)
    - Banu Ukheydhirîler (Merkezî Arabistan'da Jew El-Yememeh'de 867'de kurulan ve 11. yüzyılın ortasına kadar süren devlet.)
    - Büveyhoğulları
    - (Cüstaniler)
    - El-Mezîdiler
    - Hasanveyhiler
    - (İdrisiler)
      - (Hammûdiler)
    - (Kakuyiler)
    - Yemen İmamları/Kralları
  - Süleymanîlik (Adını Süleyman bin Jarir'den alan, haliferliğin kime gideceğinin istişareler neticesinde karara varılması gereken bir husus olduğuna ve Ebu Bekir ile Ömer ibn Hattab'ın Ali bin Ebu Talib'i halife seçmemekle hata işlediğine fakat günaha girmediğine inananların mezhebi)
    - Butrîlik / Tâbîrilik (Kathir en-Newa El-Ebter tarafından kurulan, inançları hemen hemen Süleymanîlik ile ayni olmakla birlikte, Ebu Bekir, Ömer ibn Hattab ve Osman bin Affan'ın üçününde Ali bin Ebu Talib'i halife seçmemekle hatalı olduğuna fakat günaha girmemiş olduklarına inananların mezhebi)
    - Salihîlik (Hasan ibn Salih tarafından kurulan, inançları hemen hemen Süleymanîlik ile ayni olmakla birlikte, Ebu Bekir, Ömer ibn Hattab ve Osman bin Affan'ın üçününde Ali bin Ebu Talib'i halife seçmemekle hatalı olduğuna fakat günaha girmemiş olduklarına inananların mezhebi)
  - Vâsîtîlik (On İki İmamın tamamını da tanıyan Zeydîler'in oluşturduğu mezheb)
- İsmailîlik (Yedicilik)
  - (Fatımiler Halifeliği) (İslam tarihindeki tek Şii Halifelik olan, Ubeydullah Mehdi Billah tarafından kurulan, Mısır ve Kuzey Afrika'nın çok büyük bir kısmında 909 - 1171 yılları arasında hüküm süren Fatımi hanedanı)
    - Dürzîlik (Dîn) (Muhammed el-(Derezi) tarafından, Altıncı Fatımi halifesi El-Hakim bi-Emrillah'ın (Tanrısallığı), saklanan Mehdi olduğu ve tenasüh inançları üzerine kurulu olan ve Rasa'il al-Hikmah (Hikmet Mekupları) adı verilen kitâbı dinî eğitimlerinin temel kaynağı olarak benimseyen mezheb)
    - Mustâlîlik
      - Hâfızî
      - Tayyibî
        (Alevî Bohra)
        
        (Davudî Bohralar)
        Hebtiahs Bohra Cemâati
        
        Atba-i-Malak Bohra Cemâati
        
        İleri Davudî Bohra Cemâati
        
        Süleymanî Bohra
        
        Sünnî Bohralar
        Caferî Bohra Cemâati
        
        Patanî Bohra Cemâati
        
        Vohra Patel Cemâati
    - Nizarîlik
      - Ağa Hanlar
        I. Ağa Han Cemâati (On dokuzuncu yüzyılda Hindistan'da İngilizlere yardım eden kırk altıncı İsmailî Nizarî imamının belirlediği yolu takip edenlerin mezhebi)
        
        II. Ağa Han Cemâati (On dokuzuncu yüzyılın sonlarında Bombay'da ikâmet eden ve kırkıncı Nizarî imamı Şah Nizar'ın Nimetullahîler ile tesis etmiş olduğu akrabalık ve yakınlığı sürdüren kırk yedinci İsmailî Nizarî imamı tarafından belirlenen yolu takip edenlerin mezhebi)
        
        (III. Ağa Han) Cemâati (Salkanot cinsi yarış atları yetiştirmekle ün yapmış olan kırk sekizinci İsmailî Nizarî imamının belirlediği yolu takip edenlerin mezhebi)
        
        IV. Ağa Han Cemâati (Kırk dokuzuncu İsmailî Nizarî imamı tarafından belirlenen Nizarî Çağdaşlaşma yolunu takip edenlerin mezhebi)
      - (Alamut Devleti)
        Ensarîler (Alamut Kalesi'nin yıkımından sağ kurtulanların oluşturduğu mezheb)
        
        Haşhaşiler
        Hasan Sabbah (Fedayin)
      - Böszörmény ((Yakut al-Hamavi)'ye göre 10-13. yüzyıllar arası Macaristan Krallığı'ında yaşayanların oluşturduğu mezheb)
  - Fatımî Himayeleri
    - Banu Kanz (Mısır ve Sudan'a göç etmeleri neticesinde Asvan çevresinde Nil Nehri'in doğusundaki çöle nüfuz etmek suretiyle Becalar'ı yerlerinden eden ve kendilerine Kanzoğulları adı verilen bir grup Rabi'ah arabının 1004-1173 yılları arasında Fatımiler'in Himayesinde oluşturmuş oldukları İsmailî hanedanı)
    - Hamdaniler (890-1004 yılları arasında Irak'ın kuzeyi ile Suriye'de hüküm süren ve daha sonra da Fatımiler'in Himayesinde 1032 yılına kadar Halep'te hüküm süren İsmailî hanedanı)
    - (Kelbîler) (917-936 yılları arasında Fatımiler'in Sicilya Valisi olan Salim bin Ebî Reşid'in damadı Hasan bin Ali ibn'Ebi-l Hüseyin Kelbî'nin kurduğu 1036 yılına kadar Fatımiler'in Himayesinde kalan İsmailî hanedanı)
    - (Mirdasiler) (1024-1080 yılları arasında Halep Emirliği'ni ellerinde bulunduran, hem Bizans hem de Fatımiler'in uydusu olarak yaşamış yarı bağımsız kalan İsmailî hanedan)
    - Sülâihiler (Zeydilik karşıtı olan Ali bin Muhammad el-Sülâihi tarafından Yemen'de kurulan ve 1047-1138 yılları arasında Fatımiler'in uydusu olarak hüküm süren İsmailî hanedanı)
  - Yediciler ((İsma'il bin Caʻfer)'in yedinci ve son imam olduğuna, ayrıca oğlu Muħammad bin İsma'il el-Maktum'un Mehdi olarak geri geleceğine inananlar)
    - Karmatiler (Adını Kufe’li Hamdan Karmat'tan alan, (Bahreyn)'nin başkenti Hajr ile Doğu Arabistan'ın Lahsa kentlerinin 899 yılında fethini gerçekleştiren ve aslen İran Buşehr Eyaleti (Ganaveh şehristanından) olan Ebû-Saʿid Hasan bin Behrâm Cennâbî tarafından İsmailî öğretileriyle birlikte Zerdüştlük ve İran milliyetçiliğinini harmanlayarak önceleri Ubeydullah Mehdi Billah’ın Fatımiler Devleti’ne karşı bir tepki olarak kurulan, daha sonra ise 930'da Cennâbî’nin oğlu Ebû Tâhir Süleyman el-Cennâbî’in devlet başkanlığı döneminde Mekke’yi yağmaladıktan sonra Hacerü'l-Esved’i çalan, ve ardından da bir yıl geçtikten sonra 931'de Ebû’l-Fadl el-İsfahanî adlı genç bir mahkûmu Mehdi ilân ederek kurdukları Ütopya Cumhuriyetin başına seksen gün süresince geçirerek yüzyıl boyunca devam edecek olan bir terörizm döneminin kıvılcımını ateşleyenlerin ortaya çıkarmış oldukları mezhep.)
      - Jabrîler
        Banu Ukaylîler
        (Uyûnîler)
        Usfurîler
        Jarvanîler
- Caferîlik (Onikicilik)
  - (Ahbârîlik)
    - Afşar Hanedanı
    - Gence Hanlığı
    - İlhanlılar
      - Celayirîler
        Hurûfîlik(Dîn) 5 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Tanrı'nın her peygamberde aşamalı olarak kendisini açtığına, en son olarak da yedinci Şiî imâmı Musa el-Kâzım'ın soyundan gelen ve Hurûfîyye inancının kurucusu olan Fadlallah Astarabâdî'nin bedeninde vücud bulduğuna ve Fazlallah Astarabâdi (Nâimî)'nin Câvidân el-Kebir (Câvid-Nâme)'sinin Kur'an-ı Kerîm'i ilga ettiğine inanan On İki İmamcı sufi/tasavvufî yol.)
        Nûktâvîlik (Muhammed bin Abdullah'ın daha yüksek seviyede reenkarnasyonu olduğu iddiasiyle 1397 yılında kendisini Mehdi ilân eden Mahmud Pasîkhânî tarafından (İsmailîyye)-Nizarîlik mezhebi ile tanınan İsfahan Eyaleti'nin Kaşan şehri yakınlarında Anjudan köyünde Hurûfîyye'in bir yan kolu olarak kurulan ve Pasîkhânî'nin ölümünden sonra da Şah Tahmasp'ı Mehdi ilân etmeğe kalkışan On İki İmamcı sufi/tasavvufî yol.)
      - Çobanoğulları
      - (Serbedâriler)
    - İnyuiler
    - Karabağ Hanlığı
    - Karakoyunlular
    - Safevîlik ((Safevî hanedanı)'nın son dönemlerinde (Ahbârîlik) itikâdî ekolü tarafından biçimlendirilen On İki İmamcı sufi/tasavvufî inanç)
      - Safevîler
      - Kızılbaşlar (16. yüzyılda Azerbaycan'da yaşayan ve Safevî Devleti'nin kurulması için önemli destek sağlamış olan Hürremîyye (Ḵhorram-Dīnān) 4 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. adlı bir dinî ve siyâsî topluluğun ruhâni torunları)
        Alevîlik
        Bektaşîlik (Adını, 13. yüzyılda Anadolu'nun İslâmlaşması sürecinde etkin olarak fa'aliyet gösteren ve Horasan Melametîliğinin önde gelen temsilcilerinden Yusuf Hemedani'nin öğrencisi Hoca Ahmet Yesevi'nin öğretilerinin Anadolu'daki uygulayıcısı olan büyük Türk mutasavvıfı Kalenderî / (şeyhi) Hacı Bektaş-ı Veli'den alan On İki İmamcı sufi/tasavvufî yol.)
        (Âhiler)
        
        Dedebabalık (Hacı Bektaş-ı Veli'nin soyundan gelen Balım Sultan tarafından, 14. ile 15. yüzyıllarda Azerbaycan ve Anadolu'da etkin olan Hurûfîlik akımının da etkisinde kalarak İbahilik, teslis (üçleme), tenasüh ve (hülul) anlayışlarını da Bektaşîlik içine katmak suretiyle 16. yüzyılın başlarında kurumsallaştırılan, özellikle (Balkanlar'daki Türkler) arasında yaygın olan On İki İmamcı tasavvufî yol.)
        Aliciler
        
        Harabatîlik
        
        (Celâlîlik) (Kendini Mehdi ilân eden Bozoklu Şeyh Celâl taraftarlarının oluşturduğu On İki İmamcı sufi/tasavvufî yol.)
        
        Kalenderîlik (8. yüzyıl Samanîler devri öncesi fa'al olan Melamilik akımından beslenen, Budizm ve Hinduizm etkilerini sergileyen, kalça boyu kıl yapımı gömlekler giyinen ya da sadece battaniyeyle örtünen ve her türlü ilacın kullanımına karşı çıkanların yolu)
        (Kutb'ûd-Dîn Haydar tarafından kurulan, 12. yüzyıldan itibaren Kalenderîliğin en yaygın ve fa'al kolunu oluşturan, kendilerini hâkir görmek ve aşağılamak suretiyle vücudlarına demirden halkalar takarak yalın ayak dolaşan, keçe ve çuhadan yapılma elbiseler giyerek zillet içerisinde bekâr kalmak suretiyle yaşayanların oluşturduğu yol )
        
        Nimetullahîlik (Altıncı İmâm Cafer-i Sadık soyundan gelen ve Kadiri Sufilerinden Abdullah Yafî'i'nin müridi olan Sünnî (Şah Ni'metullah-i Velî )(Nûr'ed-Dîn Kirmanî) tarafından tarafından kurulan ve daha sonra da Ömer ibn Hattab'ın katledildiği gün olan Zilhicce ayının yirmialtısını karnavalımsı bir resmî bayrama dönüştüren Şah İsmail'in Şiiliği mecburî devlet dini ilân etmesiyle Şiiliği benimsemek zorunda kalan On İki İmamcı sufi/tasavvufî yol.)
        Nurbakşîlik (Dr. Câvid Nurbakş tarafından 20. yüzyılda yeniden yapılandırılan tasavvufî Yeni-Nimetullahîlik yolu.)
        
        (Rufailik) ((Ahmed Er Rufai) tarafından kurulan sufi/tasavvufî yol.)
        (Galibilik) (Abdülkâdir Geylânî ile (Ahmed Er Rufai)'nin Tasavvufi prensiplerini benimseyen, mezhepte Hanefi meşrepte ise Alevî olan Sufi/tasavvufî yol.)
        
        Vefâîlik (Ebu'l Vefâ el-Bağdâdî tarafından kurulan, mânevî ve maddi temizliğe çok önem veren, sıklıkla zikir ve Semah uygulayan sufi/tasavvufî yol.)
        Bâbâîlik (Vefâ'îyye tarikâtına bağlı Ebu'l-Baka Baba İlyas bin Ali el-Horasânî'nin müridlerinden olan Baba İshak Kefersudî'nin geliştirdiği sufi/tasavvufî yol)
        Barak Babacılık (Başlangıçta Vefâ'îyye tarikâtından Ebu'l-Baka Baba İlyas bin Ali el-Horasânî’nin halifesi Aybek Baba’nın en iyi müridi, daha sonra ise hem Hacı Bektaş-ı Veli’nin halifesi hem de (Rufai) tarikatına bağlı Sarı Saltuk Baba’nın müridi olan Barak Baba’nın geliştirdiği sufi/tasavvufî yol)
        
        (Çınarcılık) (Işık Alevîliği)18 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (Alevîliğin Hititler ile Luviler'in dinlerinin devamı olduğu inancı.)
        
        (Yâresânizm) ((Kürt Alevîliği)) (Musa el-Kâzım soyundan geldiği öne sürülen ve Hacı Bektaş-ı Veli ile özdeşleştirilen Sultan Sahak tarafından 15. yüzyılda Zerdüştlük inancından beslenerek kurulan, Kur'an-ı Kerîm'i ve Muhammed bin Abdullah'in peygamberliğini kabul etmeyen, fakat Ali bin Ebu Talib'in Tanrılığı temeli üzerine dayanan ve Kelâm-ı Serencâm adlı kitabı dînî öğretilerinin temeli olarak kabul eden inanç.)
    - Şeki Hanlığı
    - Şirvan Hanlığı
    - Zend Hanedanı
  - (Şeyhîlik)
    - Kaçarlar
      - (Bâbîlik) (Dîn)
      - (Bahâîlik) (Dîn)
  - Usûlîlik
- Sınıflandırılamayanlar
  - Eftahîlik / Fethîlik (Adını Geniş mânasına gelen Eftâh kelimesinden alan ve Altıncı imam Cafer-i Sadık'ın oğlu Abdullah el-Eftah'ın Yedinci imam olduğuna inananların mezhebi)
  - Muhammedîlik ((Hasan El Askeri)'nin değil de, Ali Naki'nin oğlu Muhammad ibn Ali el-Hadi'nin Onbirinci imam olduğuna inananların mezhebi)
  - Tavûssîlik (İmam Cafer-i Sâdık'ın ölmediğine, Mehdî ve gayba hâlindeki Gayda olduğuna inananların mezhebi)
  - Vâkıfîlik (İmam Mûsâ el-Kâzım'ın son ve gayba hâlinde Gayda olduğuna inananların mezhebi)