Bizans Yunanistanı tarihi başlıca Doğu Roma ya da Bizans İmparatorluğu ile örtüşür.
Roma Yunanistanı
Yunan yarımadası, MÖ 146 tarihinde bir Roma protectorate oldu ve Ege Adaları, MÖ 133 tarihinde bu bölgeye eklendi. Atina ve diğer Yunan şehirleri MÖ 88 tarihinde isyan ettiler ve yarımada Roma generali Sulla tarafından sert bir şekilde bastırıldı. Roma iç savaşı, Augustus yarımadayı MÖ 27 tarihinde Achaea vilayeti olarak düzenlediği zamana kadar, ülkeyi harap etti.
Yunanistan, Roma İmparatorluğu'nun tipik bir doğu vilayetiydi. Romalılar, oraya sömürgeciler gönderdiler ve özellikle Atina'nın Agorası olmak üzere Diğerlerinin yanında Marcus Vipsanius Agrippa'nın Agrippeia'sı, Titus Flavius Pantaenus'un kütüphanesi ve Rüzgarların Kulesi gibi yeni binalar yaptılar. Romalılar Yunan kültürüne saygılı, Yunanlar da genellikle Roma'ya sadıktılar.
Roma İmparatorluğu yönetiminde Yunanistan'da hayat öncesiyle aynıydı ve Yunanca Doğu'da lingua franca olmaya devam edip, imparatorluğun en önemli parçası oldu. Roma kültürü, klasik Yunan kültüründe çok yoğun etkilendi (bakınız Greko-Romen), Horatius Graecia capta ferum victorem cepit (Tercümesi: "Esir Yunanistan, kaba fatihini esir aldı") söylemiştir. Homeros'un destanları Vergilius'ın Aeneis'ine esin kaynağı olurken, Lucius Annaeus Seneca gibi yazarlar Yunan tarzında yazarlarken Afrikalı Scipio, Jül Sezar ve Marcus Aurelius çalışmalarını Yunanca derlemişlerdir.
Bu dönem boyunca, Galen ve Şamlı Apollodorus gibi Yunan aydınlar, sürekli Roma'ya getirildiler. Roma şehrinin içinde, özellikle filozoflar olmak üzere Romalı seçkinler ile alt sınıflarda ise denizci ve tüccarlar gibi çalışan sınıf Yunanca konuşuyorlardı. Roma İmparatoru Neron 66 yılında Yunanistan'ı ziyaret etti ve Yunan olmayan katılımcılara aleyhindeki kurallara rağmen Olimpiyat Oyunları düzenledi. Doğal olarak her yarışmada zafer ile onurlandırıldı ve 'un 200 yıldan fazla zaman önce yaptığı gibi 67 yılında Korint'te gerçekleşen İstmiya Oyunları'nda Yunanların özgürlüğünü ilan etti.
Hadrianus da özellikle Yunanları severdi; imparator olmadan önce Atina Arkhon'u olarak görev yapmıştı. Ayrıca kendi adı ile anılan kemer ile inşa ettirmişti orada ve Yunan sevgilisi Antinous vardı.
Aynı zamanda, Yunanistan ve Doğu Roma'nın çoğu Hristiyanlık etkisine girdi. Havari Pavlus, Korint ve Atina'da vaaz verdi ve Yunanistan kısa sürede imparatorluğun en yüksek Hristiyanlaşmış bölgelerinden biri oldu.
Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu
2.ve 3. yüzyıllar boyunca, Yunanistan, Achaea, Makedonya, Epirus vetus ve Trakya şeklinde vilayetlere bölünmüştü. 3. yüzyıl sonlarında, Diocletianus hükümdarlığı sırasında, batı Balkanlar Roma diocese olarak teşkilatlandırılmış ve Galerius tarafından yönetiliyordu. I. Konstantin döneminde, Makedonya ve Trakya diocese biriminin parçasıydı. Doğu ve güney Ege Adaları ise Asya diocese biriminin Insulae vilayeti olarak teşkilatlanmıştı.
I. Theodosius döneminde, Yunanistan Heruliler, Gotlar ve Vandalların istilaları ile karşılaştı. Arcadius'un naibi olarak hareket eden Stilicho, Vizigotların 4. yüzyılda işgali üzerine, Teselya'yı boşalttı. Arcadius'un saray nazırı Eutropius, Alarik'in Yunanistan'a girmesine izin verdi, O da Korint ve Mora'yı yağmaladı. Stilicho nihayetinde onu yaklaşık 397 yılında onu kovdu ve Alarik İlirya Praetorian prefecture'nun magister militum'u oldu. Sonunda Alarik ve Gotlar İtalya'ya göç edip, 410 yılında Roma'yı yağmaladılar ve İber Yarımadası'nda ve Güney Fransa'da Arapların ilerlediği 711 yılına kadar ayakta kalan Vizigot imparatorluğu kurdular.
Yunanistan, göreceli olarak, tek parça olarak imparatorluğun doğu parçasında kaldı. Geç antik çağın geçersiz tasavvurunun aksine, Yunan yarımadası çoğunlukla Roma ve daha sonra Doğu Roma/Bizans İmparatorluğu'nun en müreffeh bölgelerinden biri olmuştur. Fakirlik, nüfusun azalması, barbar yıkımı ve sivil çöküş ile ilgili eski düşünceler, son dönem arkeolojik keşifler sonrası düzeltilmiştir. Gerçekten, bir kurum olarak polis en azından 6. yüzyıla kadar refah içinde kalmıştır. İeroklis'un Sinekdimos'u gibi dönemin metinleri Geç antik çağda, Yunanistan'ın gayet şehirleşmiş olduğunu ve yaklaşık 80 şehir ihtiva ettiğini doğrular. Bu aşırı refah görüntüsü günümüzde geniş kabul görmektedir ve 4 ile 7. yüzyıllar arasında, Yunanistan'ın Doğu Akdeniz'in ekonomik olarak en aktif bölgesi olduğu kabul edilir.
İskenderiye ve Antakya'nın Araplara kaybedilmesi sonrası, Selanik Bizans İmparatorluğu'nun en büyük ikinci şehri oldu ve "ortak-saltanat" (symbasileuousa) olarak adlandırıldı, sadece Konstantinopolis'in gerisinde. Yunan yarımadası, Geç Roma ve erken Bizans döneminde Hristiyanlığın en güçlü merkezlerinden biri olarak kaldı. Bölge, Slav istilasından kurtarıldıktan sonra, zenginlik geri geldi. Büyük Selçuklu İmparatorluğu'nun Anadolu'yu ele geçirmesi, Konstantinopolis'te Latin işgali gibi olaylar Bizans imparatorluk ilgisini geç Bizans dönemi boyunca Yunan yarımadasına odakladı. Osmanlı İmparatorluğu'nun eline geçene kadar, özellikle Mora, Achaea Prensliği ve Mora Despotluğu dönemleri de dahil olmak üzere ekonomik ve düşünsel zenginliğini sürdürmüştür.
Daha sonraki istilalar ve yeniden yapılanma
Yunanistan'ın Makedonya kısmı, 479 ve 482 yıllarında Kral Büyük Teoderik komutasında Ostrogotlar taradından saldırıya uğradı.Bulgarlar da Trakya ve Kuzey Yunanistan'ın kalanına 540 yılında saldırdılar ve bunu başka zamanlar tekrarladılar. Süreklilik arz eden bu Bulgar saldırıları, Bizans İmparatorlarına Anastasios Suru adı verilen Selymbria'dan (günümüz Silivri) Karadeniz'e uzanan 30 mil ya da daha uzun bir savunma duvarı inşa etmelerine neden oldu.Hunlar ve Bulgarlar 559 yılında I. Justinianus'un Roma İmparatrorluğu'nun kalbini ele geçirme teşebbüs ettiği İtalya'dan Bizans ordusu dönene kadar Yunanistan'ı talan ettiler.
Tarihi dokümanlara göre, Slavlar 579 yılının başında Yunanistan'ın bir kısmını işgal edip, yerleştiler ve 580li yıllar boyunca Bizanslılar tüm yarımadanın kontrolünü kaybettiler. Fakat hiçbir arkeolojik kanıt, 6. yüzyıl sonlarına kadar Slavların imparatorluk Bizans topraklarına saldırdıklarını göstermemektedir. Bütün olarak Yunanistan'da Slav kültür izleri çok seyrektir.
Selanik şehri, Slavlar'ın 615 yılında yaptıkları saldırıdan sonra bile düşmemiştir. Slavlar nihayetinde yenilmişler, Bizanslılara katılmışlar ve olarak topluma karışmışlardır. 7. yüzyıl başları süresince, II. Konstans, Yunan yarımadasından Anadolu ve Balkanlara ilk kitlesel Slav göçünü gerçekleştirmiştir. II. Justinianos, Sclaviniae halkını yenip, çoğunu yok etmiştir ve 110,000-200,000 arası Slavı Yunan yarımadasından Bitinya'ya sürerken, ordusunda 30,000 Slav mevcuttu.
Bu şekilde farklı toplumlarda yer alan Slav kökenli nüfus, Bizanslıların düşmanlarına karşı yapılan askeri seferlerde kullanılmışlardır. Mora'da Slav istilası yarımadanın batı tarafına düzensizlik getirirken, batı tarafı Bizans yönetiminde kaldı. İmparatoriçe İrini, bir askeri sefer düzenleyip, bu bölgeleri kurtarıp yeniden düzen tesis etmesine rağmen, konu tam olarak I. Nikiforos'un Güney İtalya'dan Yunanca konuşan insanları Mora'nın kırsal kesimlerine yerleştirip kalan son Slav izlerini silmesi ile ortadan kalkmıştır.
7. yüzyıl ortasında, imparatorluk II. Konstans tarafından "thema" ismi verilen idari birimlere bölündü, bunlar arasında Trakya theması, Ege Adaları ve Güney Yunanistan'da denizci Karabisianos birlikleri vardı. II. Justinianos, daha sonra Karabisianos birimini, Hellas theması (merkezi Korint) ve Kibirreoton themasına böldü. O dönem, Slavlar, birçok kez mağlup edildiklerinden ya da 'ya yerleştirildiklerinden artık Bizans'a tehdit oluşturmuyorlardı. Bitinya'da bulunan Slav toplumu, General Leontios'un 692 yılında Araplara karşı kaybettiği Sebastopolis Muharebesi sırasında Arapların tarafına geçmeleri yüzünden Bizanslılar tarafından yok edildiler.
Bu themalar, iconoclast ("Putkırıcı") III. Leon'ya karşı 727 yılında isyan edip, kendi imparatorlarını tahta geçirmeyi denediler, ancak mağlup oldular. Leon, Karabisianoi biriminin karargahını Anadolu'ya taşıdı ve onlardan Kibirreoton themasını oluşturdu. O zamana kadar Yunanistan ve Ege, teknik olarak Papa'nın kilise yetkisi içindeydi fakat Leon, Papalık ile de çekişmesi sonucu, bu bölgeleri İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi yetkisine verdi. İmparator olarak III. Leon, Justinianus'tan sonra daha çok idari ve hukuki reform yapmıştır. Aynı zamanda, Araplar Ege'de ilk ciddi akınlarına başlamışlardır. Bitinya'ya, zamanla ana kara Yunanistan ve Kıbrıs'tan gelen Yunanlar yerleştirilmiştir.
Bulgar tehdidi
I. Nikiforos, 9. yüzyıl başlarında Slavların ve Bulgarların elinde tuttuğu toprakları yeniden ele geçirmeye başladı. Küçük Asya'dan Yunanca konuşan aileleri Yunan yarımadası ve Balkanlar'a yerleştirip, Hellas Theması'nı Kuzey'de Teselya ve Makendoya'yı kapsayacak şekilde, Güney'de ise yeniden ele geçirilen Mora topraklarını içerecek şekilde genişletti. Slavlar tarafından çevrelenip, Arkhon tarzı yönetimle düzenlenen Selanik, kendi başına bir thema oldu. Bu themalar orduya ek 10.000 asker verdiler ve Nikiforos'un Slavları Hırıitiyan yapmasına yardımcı oldular.
9. yüzyıl sonlarında, VI. Leon, I. Simeon komutasında Bulgar istilası ile karşı karşıya geldi. Onun döneminde 896 yılında ve VII. Konstantinos'un naibesi Zoe'nun iktidarında 919 yılında olmak üzere Trakya Bulgarlar tarafından talan edildi. Simeon, tekrar 922 yılında Kuzey Yunanistan'ı işgal etti ve güneye daha içlere ilerleyerek Atina'nın hemen kuzeyinde bulunan Tebai'yi ele geçirdi.
10. yüzyıl sonlarında, Yunanistan'a en büyük tehdit, sürekli II. Basileios ile toprak yüzünden savaşan Samuil'den geldi. 985 yılında, Samuil Teselya ve önemli bir şehir olan Larisa'yı ele geçirdi ve 989 yılında Selanik'i yağmaladı. Basileios, 991 yılında yavaşça bu alanları geri almaya başladı fakat Bulgaristan'a geri çekilmeye zorlanmadan öce 997 yılında, Samuil, Selanik etrafındaki toprakları ve Mora'yı ele geçirdi. 999 yılında, Samuil, Dyrrhachium'u ele geçirdi ve kuzey Yunanistan'ı bir kez daha talan etti. Basileios bu toprakları 1002 yılında tekrar ele geçirdi ve ölümünden 10 yıl önce Bulgarları hükmü altına aldı.
Basileios'un 1025 yılında ölümünden sonra, Yunanistan, Girit, Mora, Hellas, , Larisa, Kefalonya, Selanik and , Kiklad Adaları ve Ege Denizi thema'larına bölündü. Bu vilayetler, Bulgar topraklarının dışında kurulan yeni thema'lar ile istila ve akınlardan korundular.
Yunanistan ve Trakya 10. yüzyılda daha refah içindeydi ve kasaba ile şehirler yeniden büyümeye başladılar. Atina ve Korint muhtemelen yaklaşık 10.000 kişilik nüfusa sahipken Selanik nüfusu 100.000 kişiye ulaştı. Bu themalarda önemli bir aristokratik sınıf vardı, özellikle Makedon imparatorlar 867 ile 1025 arası imparatorluğu yönettiler.
Normanlar ve Franklar
11. yüzyılın sonlarında, Yunanistan ve imparatorluk, Sicilya'dan gelen Normanların tehdide ile karşı karşıya geldiler. Robert Guiscard, Dyrrhachium ve Korfu'yu 1081 yılında ele geçirdi. (Bakınız Dirrahium Muharebesi), fakat I. Aleksios, onu ve oğlu Boemondo'yu daha sonra 1083 yılında mağlup etti. Peçenekler bu dönemde Trakya'yı talan ettiler.
1147 yılında İkinci Haçlı Seferi şövalyeleri yollarını Bizans topraklarından geçirdiler, II. Rugerro, Korfu'yu ele geçirdi ve Tebai ve Korint'i yağmaladı. 1197 yılında VI. Heinrich, babası II. Friedrich'in husumetini devam ettirip, imparatorluğu Normanların kısa süre ellerinde tuttukları topraklarda hak iddia edip, Yunanistan'ı işgal etmekle tehdit etti. III. Aleksios ödeme zorunda kaldı ancak koyduğu vergiler Yunanistan ve Mora'da dahil olmak üzere sıklıkla ona karşı isyan çıkmasına neden oldu. Ayrıca, hükümdarlığı sırasında, Dördüncü Haçlı Seferi, onun yerine IV. Aleksios'u tahta geçirmeye teşebbüs etti ancak sonunda imparatorluk işgal edilip, başkent düştü.
Yunanistan, 11. ve 12. yüzyılda Selçuklu tehdidi altındaki Anadolu'ya göre göreceli barış ve refah içindeydi. Selanik nüfusu yaklaşık 150.000 kişiye ulaştı, 1185 yılında Normanlar tarafından talan edilmesine rağmen Tebai 30.000 kişilik nüfusuyla önemli bir şehir haline gelip, ipek sanayisinin ana merkezi oldu. Atina ve Korint muhtemelen yaklaşık 10.000 kişilik nüfusa sahiptiler. Selçuklulara kaybedilen topraklar yüzünden azalan tahıl tedarikini, Yunanistan'ın ana kara şehirleri başkente sağlıyorlardı.
Ancak, Dördüncü Haçlı Seferi sırasında 1204 yılında Konstantinopolis'in düşmesi ile, Yunanistan Haçlılar arasında paylaşıldı. Latin İmparatorluğu Konstantinopolis ve Trakya'yı alırken, Yunanistan'ın kendisi, Selanik Krallığı, Achaea Prensliği ve Atina Dükalığı arasında paylaşıldı. Venedikliler, Ege Denizi'nde Nakşa Dükalığı'nı kontrol ederlerken, Epir Despotluğu, üç ardıl Bizans devletinden biri olarak kurulmuştu.
VIII. Mihail 1261 yılında imparatorluğu yeniden kurup, Selanik Krallığı'nı da yeniden ele geçirdi. 1282 yılında ölümüne kadar, Mihail, daha sonra Bizans Despotlarının kullanacağı Mistra'da bulunan Haçlı kalesi dahil olmak üzere Ege adaları, Teselya, Epirus ve Ahaya'nın büyük kısmını geri almıştı. Fakat Atina ve Kuzey Mora Haçlıların elinde kaldı. Charles d'Anjou ve oğlu feshedilmiş Latin İmparatorluğu tacında hak iddia edip, Epirus ve Yunanistan'ı tehdit ettiler ama hiçbir zaman orada bir ilerleme kaydedemediler.
Osmanlı tehdidi ve fethi
III. Andronikos'un hükümdarlığında, 1328 yılının başlarında, imparatorluk özellikle Selanik metropolü olmak üzere Yunanistan'ın çoğunu kontrol ediyordu. Epirus, 1339 yılında tamamen ele geçirilene kadar, arada sırada isyan eden ismen Bizans'a bağlıydı. Yunanistan, 1340lı yıllarda genellikle V. İoannis ile VI. İoannis arasındaki iç savaşın muharebe alanı olarak kullanıldı, aynı zamanda Sırplar ve Osmanlılar'ın saldırıları da başladı. 1356 yılında bir başka despotluk, Epirus ve Teselya'da kuruldu.
Bu dönemde Mora hemen hemen imparatorluğun merkeziydi, kesinlikle bereketli bir alandı. Mistra ve Monemvasia, kalabalık ve refah içindeydi, hatta 14. yüzyıl ortasındaki kara vebadan sonra bile. Mistra, önem sırasında Konstantinopolis ile yarışıyordu. Burası Yunan Ortodoksluğunun müstahkem mevkisi ve hatta Osmanlılara karşı Batı'dan yardım almak karşılığı olsa bile Katolik Kilisesi ile birleşmek isteyen imparatorların keskin muhalefet yeriydi.
Osmanlılar Balkanlar ve Yunanistan'da geç 14. yüzyıl ile erken 15. yüzyıl fetihlere başladı. 1445 yılında, Osmanlı'nın elindeki Teselya, o sırada Mistra'da despot olan geleceğin imparatoru XI. Konstantinos tarafından tekrar ele geçirildi, ancak kalan Osmanlı topraklarına karşı çok az başarı kazandı. İmparator Konstantinos, 1453 yılında Osmanlıların nihai olarak Konstantinopolis'i ele geçirmeleri sırasında yenilip, öldürüldü. İstanbul'un Fethi'nden sonra, Osmanlılar 1458 yılında Atina ve Ege Adaları'nıda ele geçirdiler fakat Mora'da bulunan Bizans Despotluğu 1460 yılına kadar kaldı. Venedikliler hala Girit ve bazı limanları kontrollerinde tutmaya devam ettiler ancak dağlar ve çok ormanlık alanlar hariç kalan Yunanistan'ı kontrolleri altına aldılar.
Galeri
- Panagia Chalkeon kilisesi, Selanik
-
- Patras Kalesi
- Dafnion Manastırı
- manastırı görünümü, Bizans mimarisi örneği
- 'tan bir fresk. Lamel klivanion zırh ve düz bir spathion kılıç giyen asker
- Paris mezmurlar kitabından İsrailli kadını yücelten Davud, Makedon sanatı örneği (bazen Makedon Rönesansı olarak adlandırılır)
- Mora Despotluğu (1349–1460)
- Yuhanna Manastırı, Patmos
- Başarılı bir şekilde Osmanlıları püskürten Angelokastro, Korfu'da Bizans kalesi
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ a b c Rothaus, p. 10. "The question of the continuity of civic institutions and the nature of the polis in the late antique and early Byzantine world have become a vexed question, for a variety of reasons. Students of this subject continue to contend with scholars of earlier periods who adhere to a much-outdated vision of late antiquity as a decadent decline into impoverished fragmentation. The cities of late-antique Greece displayed a marked degree of continuity. Scenarios of barbarian destruction, civic decay, and manorialization simply do not fit. In fact, the city as an institution appears to have prospered in Greece during this period. It was not until the end of the 6th century (and maybe not even then) that the dissolution of the city became a problem in Greece. If the early sixth-century Sinekdimos of Hierocles is taken at face value, late-antique Greece was highly urbanized and contained approximately eighty cities. This extreme prosperity is borne out by recent archaeological surveys in the Aegean. For late-antique Greece, a paradigm of prosperity and transformation is more accurate and useful than a paradigm of decline and fall."
- ^ John Julius Norwich, Byzantium: The Early Centuries (Alfred A. Knopf: New York, 1996)
- ^ John Julius Norwich, Byzantium: The Early Centuries, p. 187.
- ^ Robert S. Hoyt & Stanley Chodorow, Europe in the Middle Ages (Harcourt, Brace & Jovanovich, Inc.: New York, 1976) p. 76.
- ^ John Julius Norwich, Byzantium: the Early Centuries, p. 260.
- ^ "Slavs." Oxford Dictionary of Byzantium, Volume 3, pp. 1916-1919.
- ^ John Julius Norwich, Byzantium: The Early Centuries, p. 329.
- ^ Curta, Florin. Southeastern Europe in the Middle Ages, 500-1250. Cambridge University Press, 2006.
- ^ John Julius Norwich, Byzantium: The Early Years, pp. 330-331
- ^ Robert S. Hoyt & Stanley Chodorow, Europe in the Middle Ages
- ^ John Julius Norwich, Byzantium: The early Centuries, p. 342.
Kaynakça
- Avramea, Anna (2012). Η Πελοπόννησος από τον 4ο ως τον 8ο αιώνα: Αλλαγές και συνέχεια [The Peloponnese from the 4th to the 8th century: Changes and continuity.] (Yunanca). Atina: National Bank of Greece Cultural Foundation. ISBN .
- Bon, Antoine (1951). Le Péloponnèse byzantin jusqu'en 1204 (Fransızca). Presses Universitaires de France.
- Fine, John Van Antwerp (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century (İngilizce). Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN .
- Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN . 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Şubat 2017.
- (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge University Press. ISBN . 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Şubat 2017.
- (2011). The Edinburgh History of the Greeks, c. 500 to 1050: The Early Middle Ages. Edinburgh: Edinburgh University Press. ISBN . 12 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Şubat 2017.
- Nicol, Donald M. (1993). The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453 (İngilizce) (İkinci bas.). Londra: Rupert Hart-Davis Ltd. ISBN .
- Nicol, Donald MacGillivray (2010). The Despotate of Epiros 1267–1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages. Cambridge University Press. ISBN . 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Şubat 2017.
- Rothaus, Richard M. Corinth: The First City of Greece. Brill, 2000.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Bizans Yunanistani tarihi baslica Dogu Roma ya da Bizans Imparatorlugu ile ortusur Roma YunanistaniGalerius kemeri Selanik Yunan yarimadasi MO 146 tarihinde bir Roma protectorate oldu ve Ege Adalari MO 133 tarihinde bu bolgeye eklendi Atina ve diger Yunan sehirleri MO 88 tarihinde isyan ettiler ve yarimada Roma generali Sulla tarafindan sert bir sekilde bastirildi Roma ic savasi Augustus yarimadayi MO 27 tarihinde Achaea vilayeti olarak duzenledigi zamana kadar ulkeyi harap etti Yunanistan Roma Imparatorlugu nun tipik bir dogu vilayetiydi Romalilar oraya somurgeciler gonderdiler ve ozellikle Atina nin Agorasi olmak uzere Digerlerinin yaninda Marcus Vipsanius Agrippa nin Agrippeia si Titus Flavius Pantaenus un kutuphanesi ve Ruzgarlarin Kulesi gibi yeni binalar yaptilar Romalilar Yunan kulturune saygili Yunanlar da genellikle Roma ya sadiktilar Roma Imparatorlugu yonetiminde Yunanistan da hayat oncesiyle ayniydi ve Yunanca Dogu da lingua franca olmaya devam edip imparatorlugun en onemli parcasi oldu Roma kulturu klasik Yunan kulturunde cok yogun etkilendi bakiniz Greko Romen Horatius Graecia capta ferum victorem cepit Tercumesi Esir Yunanistan kaba fatihini esir aldi soylemistir Homeros un destanlari Vergilius in Aeneis ine esin kaynagi olurken Lucius Annaeus Seneca gibi yazarlar Yunan tarzinda yazarlarken Afrikali Scipio Jul Sezar ve Marcus Aurelius calismalarini Yunanca derlemislerdir Bu donem boyunca Galen ve Samli Apollodorus gibi Yunan aydinlar surekli Roma ya getirildiler Roma sehrinin icinde ozellikle filozoflar olmak uzere Romali seckinler ile alt siniflarda ise denizci ve tuccarlar gibi calisan sinif Yunanca konusuyorlardi Roma Imparatoru Neron 66 yilinda Yunanistan i ziyaret etti ve Yunan olmayan katilimcilara aleyhindeki kurallara ragmen Olimpiyat Oyunlari duzenledi Dogal olarak her yarismada zafer ile onurlandirildi ve un 200 yildan fazla zaman once yaptigi gibi 67 yilinda Korint te gerceklesen Istmiya Oyunlari nda Yunanlarin ozgurlugunu ilan etti Hadrianus da ozellikle Yunanlari severdi imparator olmadan once Atina Arkhon u olarak gorev yapmisti Ayrica kendi adi ile anilan kemer ile insa ettirmisti orada ve Yunan sevgilisi Antinous vardi Ayni zamanda Yunanistan ve Dogu Roma nin cogu Hristiyanlik etkisine girdi Havari Pavlus Korint ve Atina da vaaz verdi ve Yunanistan kisa surede imparatorlugun en yuksek Hristiyanlasmis bolgelerinden biri oldu Dogu Roma Bizans ImparatorluguI Theodosius un hukumdarligi sirasinda gerceklesen Selanik Kiyiminin yapildigi yer olan Galerius Sarayi Navarinou Meydani I Alarik Atina da 2 ve 3 yuzyillar boyunca Yunanistan Achaea Makedonya Epirus vetus ve Trakya seklinde vilayetlere bolunmustu 3 yuzyil sonlarinda Diocletianus hukumdarligi sirasinda bati Balkanlar Roma diocese olarak teskilatlandirilmis ve Galerius tarafindan yonetiliyordu I Konstantin doneminde Makedonya ve Trakya diocese biriminin parcasiydi Dogu ve guney Ege Adalari ise Asya diocese biriminin Insulae vilayeti olarak teskilatlanmisti I Theodosius doneminde Yunanistan Heruliler Gotlar ve Vandallarin istilalari ile karsilasti Arcadius un naibi olarak hareket eden Stilicho Vizigotlarin 4 yuzyilda isgali uzerine Teselya yi bosaltti Arcadius un saray naziri Eutropius Alarik in Yunanistan a girmesine izin verdi O da Korint ve Mora yi yagmaladi Stilicho nihayetinde onu yaklasik 397 yilinda onu kovdu ve Alarik Ilirya Praetorian prefecture nun magister militum u oldu Sonunda Alarik ve Gotlar Italya ya goc edip 410 yilinda Roma yi yagmaladilar ve Iber Yarimadasi nda ve Guney Fransa da Araplarin ilerledigi 711 yilina kadar ayakta kalan Vizigot imparatorlugu kurdular Yunanistan goreceli olarak tek parca olarak imparatorlugun dogu parcasinda kaldi Gec antik cagin gecersiz tasavvurunun aksine Yunan yarimadasi cogunlukla Roma ve daha sonra Dogu Roma Bizans Imparatorlugu nun en mureffeh bolgelerinden biri olmustur Fakirlik nufusun azalmasi barbar yikimi ve sivil cokus ile ilgili eski dusunceler son donem arkeolojik kesifler sonrasi duzeltilmistir Gercekten bir kurum olarak polis en azindan 6 yuzyila kadar refah icinde kalmistir Ieroklis un Sinekdimos u gibi donemin metinleri Gec antik cagda Yunanistan in gayet sehirlesmis oldugunu ve yaklasik 80 sehir ihtiva ettigini dogrular Bu asiri refah goruntusu gunumuzde genis kabul gormektedir ve 4 ile 7 yuzyillar arasinda Yunanistan in Dogu Akdeniz in ekonomik olarak en aktif bolgesi oldugu kabul edilir Iskenderiye ve Antakya nin Araplara kaybedilmesi sonrasi Selanik Bizans Imparatorlugu nun en buyuk ikinci sehri oldu ve ortak saltanat symbasileuousa olarak adlandirildi sadece Konstantinopolis in gerisinde Yunan yarimadasi Gec Roma ve erken Bizans doneminde Hristiyanligin en guclu merkezlerinden biri olarak kaldi Bolge Slav istilasindan kurtarildiktan sonra zenginlik geri geldi Buyuk Selcuklu Imparatorlugu nun Anadolu yu ele gecirmesi Konstantinopolis te Latin isgali gibi olaylar Bizans imparatorluk ilgisini gec Bizans donemi boyunca Yunan yarimadasina odakladi Osmanli Imparatorlugu nun eline gecene kadar ozellikle Mora Achaea Prensligi ve Mora Despotlugu donemleri de dahil olmak uzere ekonomik ve dusunsel zenginligini surdurmustur Daha sonraki istilalar ve yeniden yapilanmaSelanik Surlarinin bir bolumu Yunanistan in Makedonya kismi 479 ve 482 yillarinda Kral Buyuk Teoderik komutasinda Ostrogotlar taradindan saldiriya ugradi Bulgarlar da Trakya ve Kuzey Yunanistan in kalanina 540 yilinda saldirdilar ve bunu baska zamanlar tekrarladilar Sureklilik arz eden bu Bulgar saldirilari Bizans Imparatorlarina Anastasios Suru adi verilen Selymbria dan gunumuz Silivri Karadeniz e uzanan 30 mil ya da daha uzun bir savunma duvari insa etmelerine neden oldu Hunlar ve Bulgarlar 559 yilinda I Justinianus un Roma Imparatrorlugu nun kalbini ele gecirme tesebbus ettigi Italya dan Bizans ordusu donene kadar Yunanistan i talan ettiler Tarihi dokumanlara gore Slavlar 579 yilinin basinda Yunanistan in bir kismini isgal edip yerlestiler ve 580li yillar boyunca Bizanslilar tum yarimadanin kontrolunu kaybettiler Fakat hicbir arkeolojik kanit 6 yuzyil sonlarina kadar Slavlarin imparatorluk Bizans topraklarina saldirdiklarini gostermemektedir Butun olarak Yunanistan da Slav kultur izleri cok seyrektir Ayasofya Selanik 8 yuzyil Konstantinopolis te evlilik ve aile hayati manzarasi Selanik sehri Slavlar in 615 yilinda yaptiklari saldiridan sonra bile dusmemistir Slavlar nihayetinde yenilmisler Bizanslilara katilmislar ve olarak topluma karismislardir 7 yuzyil baslari suresince II Konstans Yunan yarimadasindan Anadolu ve Balkanlara ilk kitlesel Slav gocunu gerceklestirmistir II Justinianos Sclaviniae halkini yenip cogunu yok etmistir ve 110 000 200 000 arasi Slavi Yunan yarimadasindan Bitinya ya surerken ordusunda 30 000 Slav mevcuttu Bu sekilde farkli toplumlarda yer alan Slav kokenli nufus Bizanslilarin dusmanlarina karsi yapilan askeri seferlerde kullanilmislardir Mora da Slav istilasi yarimadanin bati tarafina duzensizlik getirirken bati tarafi Bizans yonetiminde kaldi Imparatorice Irini bir askeri sefer duzenleyip bu bolgeleri kurtarip yeniden duzen tesis etmesine ragmen konu tam olarak I Nikiforos un Guney Italya dan Yunanca konusan insanlari Mora nin kirsal kesimlerine yerlestirip kalan son Slav izlerini silmesi ile ortadan kalkmistir 7 yuzyil ortasinda imparatorluk II Konstans tarafindan thema ismi verilen idari birimlere bolundu bunlar arasinda Trakya themasi Ege Adalari ve Guney Yunanistan da denizci Karabisianos birlikleri vardi II Justinianos daha sonra Karabisianos birimini Hellas themasi merkezi Korint ve Kibirreoton themasina boldu O donem Slavlar bircok kez maglup edildiklerinden ya da ya yerlestirildiklerinden artik Bizans a tehdit olusturmuyorlardi Bitinya da bulunan Slav toplumu General Leontios un 692 yilinda Araplara karsi kaybettigi Sebastopolis Muharebesi sirasinda Araplarin tarafina gecmeleri yuzunden Bizanslilar tarafindan yok edildiler Bu themalar iconoclast Putkirici III Leon ya karsi 727 yilinda isyan edip kendi imparatorlarini tahta gecirmeyi denediler ancak maglup oldular Leon Karabisianoi biriminin karargahini Anadolu ya tasidi ve onlardan Kibirreoton themasini olusturdu O zamana kadar Yunanistan ve Ege teknik olarak Papa nin kilise yetkisi icindeydi fakat Leon Papalik ile de cekismesi sonucu bu bolgeleri Istanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi yetkisine verdi Imparator olarak III Leon Justinianus tan sonra daha cok idari ve hukuki reform yapmistir Ayni zamanda Araplar Ege de ilk ciddi akinlarina baslamislardir Bitinya ya zamanla ana kara Yunanistan ve Kibris tan gelen Yunanlar yerlestirilmistir Bulgar tehdidiAna yerlesimler ve themalar ile Bizans Yunanistani Haritasi ca 900 AD I Nikiforos 9 yuzyil baslarinda Slavlarin ve Bulgarlarin elinde tuttugu topraklari yeniden ele gecirmeye basladi Kucuk Asya dan Yunanca konusan aileleri Yunan yarimadasi ve Balkanlar a yerlestirip Hellas Themasi ni Kuzey de Teselya ve Makendoya yi kapsayacak sekilde Guney de ise yeniden ele gecirilen Mora topraklarini icerecek sekilde genisletti Slavlar tarafindan cevrelenip Arkhon tarzi yonetimle duzenlenen Selanik kendi basina bir thema oldu Bu themalar orduya ek 10 000 asker verdiler ve Nikiforos un Slavlari Hiriitiyan yapmasina yardimci oldular 9 yuzyil sonlarinda VI Leon I Simeon komutasinda Bulgar istilasi ile karsi karsiya geldi Onun doneminde 896 yilinda ve VII Konstantinos un naibesi Zoe nun iktidarinda 919 yilinda olmak uzere Trakya Bulgarlar tarafindan talan edildi Simeon tekrar 922 yilinda Kuzey Yunanistan i isgal etti ve guneye daha iclere ilerleyerek Atina nin hemen kuzeyinde bulunan Tebai yi ele gecirdi 10 yuzyil sonlarinda Yunanistan a en buyuk tehdit surekli II Basileios ile toprak yuzunden savasan Samuil den geldi 985 yilinda Samuil Teselya ve onemli bir sehir olan Larisa yi ele gecirdi ve 989 yilinda Selanik i yagmaladi Basileios 991 yilinda yavasca bu alanlari geri almaya basladi fakat Bulgaristan a geri cekilmeye zorlanmadan oce 997 yilinda Samuil Selanik etrafindaki topraklari ve Mora yi ele gecirdi 999 yilinda Samuil Dyrrhachium u ele gecirdi ve kuzey Yunanistan i bir kez daha talan etti Basileios bu topraklari 1002 yilinda tekrar ele gecirdi ve olumunden 10 yil once Bulgarlari hukmu altina aldi Basileios un 1025 yilinda olumunden sonra Yunanistan Girit Mora Hellas Larisa Kefalonya Selanik and Kiklad Adalari ve Ege Denizi thema larina bolundu Bu vilayetler Bulgar topraklarinin disinda kurulan yeni thema lar ile istila ve akinlardan korundular Yunanistan ve Trakya 10 yuzyilda daha refah icindeydi ve kasaba ile sehirler yeniden buyumeye basladilar Atina ve Korint muhtemelen yaklasik 10 000 kisilik nufusa sahipken Selanik nufusu 100 000 kisiye ulasti Bu themalarda onemli bir aristokratik sinif vardi ozellikle Makedon imparatorlar 867 ile 1025 arasi imparatorlugu yonettiler Normanlar ve Franklar11 yuzyilin sonlarinda Yunanistan ve imparatorluk Sicilya dan gelen Normanlarin tehdide ile karsi karsiya geldiler Robert Guiscard Dyrrhachium ve Korfu yu 1081 yilinda ele gecirdi Bakiniz Dirrahium Muharebesi fakat I Aleksios onu ve oglu Boemondo yu daha sonra 1083 yilinda maglup etti Pecenekler bu donemde Trakya yi talan ettiler 1147 yilinda Ikinci Hacli Seferi sovalyeleri yollarini Bizans topraklarindan gecirdiler II Rugerro Korfu yu ele gecirdi ve Tebai ve Korint i yagmaladi 1197 yilinda VI Heinrich babasi II Friedrich in husumetini devam ettirip imparatorlugu Normanlarin kisa sure ellerinde tuttuklari topraklarda hak iddia edip Yunanistan i isgal etmekle tehdit etti III Aleksios odeme zorunda kaldi ancak koydugu vergiler Yunanistan ve Mora da dahil olmak uzere siklikla ona karsi isyan cikmasina neden oldu Ayrica hukumdarligi sirasinda Dorduncu Hacli Seferi onun yerine IV Aleksios u tahta gecirmeye tesebbus etti ancak sonunda imparatorluk isgal edilip baskent dustu Yunanistan 11 ve 12 yuzyilda Selcuklu tehdidi altindaki Anadolu ya gore goreceli baris ve refah icindeydi Selanik nufusu yaklasik 150 000 kisiye ulasti 1185 yilinda Normanlar tarafindan talan edilmesine ragmen Tebai 30 000 kisilik nufusuyla onemli bir sehir haline gelip ipek sanayisinin ana merkezi oldu Atina ve Korint muhtemelen yaklasik 10 000 kisilik nufusa sahiptiler Selcuklulara kaybedilen topraklar yuzunden azalan tahil tedarikini Yunanistan in ana kara sehirleri baskente sagliyorlardi Ancak Dorduncu Hacli Seferi sirasinda 1204 yilinda Konstantinopolis in dusmesi ile Yunanistan Haclilar arasinda paylasildi Latin Imparatorlugu Konstantinopolis ve Trakya yi alirken Yunanistan in kendisi Selanik Kralligi Achaea Prensligi ve Atina Dukaligi arasinda paylasildi Venedikliler Ege Denizi nde Naksa Dukaligi ni kontrol ederlerken Epir Despotlugu uc ardil Bizans devletinden biri olarak kurulmustu VIII Mihail 1261 yilinda imparatorlugu yeniden kurup Selanik Kralligi ni da yeniden ele gecirdi 1282 yilinda olumune kadar Mihail daha sonra Bizans Despotlarinin kullanacagi Mistra da bulunan Hacli kalesi dahil olmak uzere Ege adalari Teselya Epirus ve Ahaya nin buyuk kismini geri almisti Fakat Atina ve Kuzey Mora Haclilarin elinde kaldi Charles d Anjou ve oglu feshedilmis Latin Imparatorlugu tacinda hak iddia edip Epirus ve Yunanistan i tehdit ettiler ama hicbir zaman orada bir ilerleme kaydedemediler Osmanli tehdidi ve fethiMistra sarayi Mora Despotlugu baskenti III Andronikos un hukumdarliginda 1328 yilinin baslarinda imparatorluk ozellikle Selanik metropolu olmak uzere Yunanistan in cogunu kontrol ediyordu Epirus 1339 yilinda tamamen ele gecirilene kadar arada sirada isyan eden ismen Bizans a bagliydi Yunanistan 1340li yillarda genellikle V Ioannis ile VI Ioannis arasindaki ic savasin muharebe alani olarak kullanildi ayni zamanda Sirplar ve Osmanlilar in saldirilari da basladi 1356 yilinda bir baska despotluk Epirus ve Teselya da kuruldu Bu donemde Mora hemen hemen imparatorlugun merkeziydi kesinlikle bereketli bir alandi Mistra ve Monemvasia kalabalik ve refah icindeydi hatta 14 yuzyil ortasindaki kara vebadan sonra bile Mistra onem sirasinda Konstantinopolis ile yarisiyordu Burasi Yunan Ortodokslugunun mustahkem mevkisi ve hatta Osmanlilara karsi Bati dan yardim almak karsiligi olsa bile Katolik Kilisesi ile birlesmek isteyen imparatorlarin keskin muhalefet yeriydi Osmanlilar Balkanlar ve Yunanistan da gec 14 yuzyil ile erken 15 yuzyil fetihlere basladi 1445 yilinda Osmanli nin elindeki Teselya o sirada Mistra da despot olan gelecegin imparatoru XI Konstantinos tarafindan tekrar ele gecirildi ancak kalan Osmanli topraklarina karsi cok az basari kazandi Imparator Konstantinos 1453 yilinda Osmanlilarin nihai olarak Konstantinopolis i ele gecirmeleri sirasinda yenilip olduruldu Istanbul un Fethi nden sonra Osmanlilar 1458 yilinda Atina ve Ege Adalari nida ele gecirdiler fakat Mora da bulunan Bizans Despotlugu 1460 yilina kadar kaldi Venedikliler hala Girit ve bazi limanlari kontrollerinde tutmaya devam ettiler ancak daglar ve cok ormanlik alanlar haric kalan Yunanistan i kontrolleri altina aldilar GaleriPanagia Chalkeon kilisesi Selanik Ioannis Skilicis vakainamesinin Madrid Skilicis versiyonundan bir minyatur Rum atesinin kullanimi Patras Kalesi Dafnion Manastiri manastiri gorunumu Bizans mimarisi ornegi tan bir fresk Lamel klivanion zirh ve duz bir spathion kilic giyen asker Paris mezmurlar kitabindan Israilli kadini yucelten Davud Makedon sanati ornegi bazen Makedon Ronesansi olarak adlandirilir Mora Despotlugu 1349 1460 Yuhanna Manastiri Patmos Basarili bir sekilde Osmanlilari puskurten Angelokastro Korfu da Bizans kalesiAyrica bakinizBizans Imparatorlugu Bizans Rumlari FrankokrasiKaynakca a b c Rothaus p 10 The question of the continuity of civic institutions and the nature of the polis in the late antique and early Byzantine world have become a vexed question for a variety of reasons Students of this subject continue to contend with scholars of earlier periods who adhere to a much outdated vision of late antiquity as a decadent decline into impoverished fragmentation The cities of late antique Greece displayed a marked degree of continuity Scenarios of barbarian destruction civic decay and manorialization simply do not fit In fact the city as an institution appears to have prospered in Greece during this period It was not until the end of the 6th century and maybe not even then that the dissolution of the city became a problem in Greece If the early sixth century Sinekdimos of Hierocles is taken at face value late antique Greece was highly urbanized and contained approximately eighty cities This extreme prosperity is borne out by recent archaeological surveys in the Aegean For late antique Greece a paradigm of prosperity and transformation is more accurate and useful than a paradigm of decline and fall John Julius Norwich Byzantium The Early Centuries Alfred A Knopf New York 1996 John Julius Norwich Byzantium The Early Centuries p 187 Robert S Hoyt amp Stanley Chodorow Europe in the Middle Ages Harcourt Brace amp Jovanovich Inc New York 1976 p 76 John Julius Norwich Byzantium the Early Centuries p 260 Slavs Oxford Dictionary of Byzantium Volume 3 pp 1916 1919 John Julius Norwich Byzantium The Early Centuries p 329 Curta Florin Southeastern Europe in the Middle Ages 500 1250 Cambridge University Press 2006 ISBN 0 521 81539 8 John Julius Norwich Byzantium The Early Years pp 330 331 Robert S Hoyt amp Stanley Chodorow Europe in the Middle Ages John Julius Norwich Byzantium The early Centuries p 342 KaynakcaAvramea Anna 2012 H Peloponnhsos apo ton 4o ws ton 8o aiwna Allages kai synexeia The Peloponnese from the 4th to the 8th century Changes and continuity Yunanca Atina National Bank of Greece Cultural Foundation ISBN 978 960 250 501 4 Bon Antoine 1951 Le Peloponnese byzantin jusqu en 1204 Fransizca Presses Universitaires de France Fine John Van Antwerp 1991 1983 The Early Medieval Balkans A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century Ingilizce Ann Arbor Michigan University of Michigan Press ISBN 0 472 08149 7 Fine John Van Antwerp 1994 The Late Medieval Balkans A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest University of Michigan Press ISBN 978 0 472 08260 5 30 Mart 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Subat 2017 2006 Southeastern Europe in the Middle Ages 500 1250 Cambridge University Press ISBN 978 0 521 81539 0 19 Ekim 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Subat 2017 2011 The Edinburgh History of the Greeks c 500 to 1050 The Early Middle Ages Edinburgh Edinburgh University Press ISBN 978 0 7486 3809 3 12 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Subat 2017 Nicol Donald M 1993 The Last Centuries of Byzantium 1261 1453 Ingilizce Ikinci bas Londra Rupert Hart Davis Ltd ISBN 0 246 10559 3 Nicol Donald MacGillivray 2010 The Despotate of Epiros 1267 1479 A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages Cambridge University Press ISBN 978 0 521 13089 9 10 Haziran 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Subat 2017 Rothaus Richard M Corinth The First City of Greece Brill 2000 ISBN 90 04 10372 4