İznikli Hipparkos veya Nikaialı Hipparhus (; Yunanca: Ἵππαρχος Hipparkhos; y. MÖ 190 – y. 120) bir Yunan astronom, coğrafyacı ve matematikçiydi.
Hipparchus | |
---|---|
Doğum | y. MÖ 190 Nicaea, Bitinya Krallığı |
Ölüm | y. MÖ 120 (70 yaş civarında) Rodos, Roma Cumhuriyeti |
Meslek | |
Anadolu'daki Nikea (bugünkü İznik) kentinde doğdu. Yaşamının büyük bölümünü Rodos'ta geçiren ve orada ölen Hipparkos, daha çok yıldızlara ilişkin gözlemleriyle tanındı. Çıplak gözle görülebilen yıldızları parlaklıklarına göre sınıflandırdı. Ayın ve Güneş'in uzaklıklarını bulmaya yönelik çalışmalar da yapan Hipparkos, matematiğin bir dalı olan trigonometriyi bulmasının yanında yeryüzündeki her noktanın yerini enlem-boylam dereceleriyle belirtme yöntemini ilk uygulayan kişi oldu.
Trigonometrinin kurucusu olarak kabul edilir, ancak en çok ekinoksların devinimini tesadüfen keşfetmesiyle ünlüdür. Hipparchus Nikaea, Bitinya'da doğdu ve muhtemelen Yunanistan'ın Rodos adasında öldü. MÖ 162 ile 127 yılları arasında çalışan bir astronom olduğu bilinmektedir.
Hipparchus, antik çağın en büyük astronomik gözlemcisi ve bazıları tarafından antik çağın en büyük genel astronomu olarak kabul edilir.Güneş ve Ay'ın hareketi için nicel ve doğru modelleri hayatta kalan ilk kişiydi. Bunun için kesinlikle Babilliler ve Atinalı Meton (MÖ beşinci yüzyıl), Timoharis, Aristillus, Samoslu Aristarhus ve Eratosthenes tarafından yüzyıllar boyunca biriken gözlemlerden ve belki de matematiksel tekniklerden yararlandı.
Trigonometri geliştirdi ve oluşturdu ve küresel trigonometrinin çeşitli problemlerini çözdü. Güneş ve ay teorileri ile trigonometrisiyle, güneş tutulmalarını tahmin etmek için güvenilir bir yöntem geliştiren ilk kişi olabilir.
Diğer tanınmış başarıları arasında, Dünya'nın hareketinin keşfi ve ölçümü, batı dünyasının ilk kapsamlı yıldız kataloğunun derlenmesi ve muhtemelen usturlabın icadı ve ayrıca yıldız kataloglarının çoğunun yaratılması sırasında kullandığı (ekinoksları ve gün dönümü tarihlerini gösteren bir astronomik alet) icadı yer alıyor. Bazen Hipparkus "astronominin babası" olarak anılır, ona ilk olarak tarafından verilen bir unvandır.
Yaşamı ve çalışmaları
Hipparchus, Nicaea'da (Grekçe: Νίκαια), Bithynia'da doğdu. Hayatının kesin tarihleri bilinmemekle birlikte, Batlamyus MÖ 147-127 arasındaki dönemde astronomik gözlemleri ona atfediyor ve bunların bir kısmının Rodos'ta yapıldığı belirtilmektedir; MÖ 162'den beri daha önceki gözlemler de onun tarafından yapılmış olabilir. Doğum tarihi (y. MÖ 190), tarafından çalışmasındaki ipuçlarına dayalı olarak hesaplanmıştır. Hipparchus MÖ 127'den sonra bir süre yaşamış olmalı, çünkü o yıla ait gözlemlerini analiz etmiş ve yayınlamıştır. Hipparchus, İskenderiye'den ve Babil'den bilgi aldı, ancak bu yerleri ne zaman ziyaret ettiği veya ziyaret edip etmediği bilinmemektedir. Daha sonraki yaşamının çoğunu geçirdiği anlaşılan Rodos adasında öldüğüne inanılmaktadır.
İkinci ve üçüncü yüzyıllarda Bithynia'da onuruna, adını taşıyan ve onu bir küre ile gösteren sikkeler yapılmıştır.
Hipparchus'un doğrudan çalışmasının nispeten küçük bir kısmı modern zamanlara kadar hayatta kaldı. En az on dört kitap yazmış olmasına rağmen, yalnızca Aratus'un popüler astronomik şiiri hakkındaki yorumu sonraki kopyacılar tarafından korunmuştur. Hipparchus hakkında bilinenlerin çoğu Strabon'un Coğrafyası ve Plinius'un birinci yüzyıldaki Doğa Tarihi’nden gelmektedir; Batlamyus'un ikinci yüzyıl Almagest’i; ve Almagest hakkındaki yorumlarında Pappus ve İskenderiyeli Theon tarafından dördüncü yüzyılda ona yapılan ek referanslardan gelmektedir.
Hipparchus, güneş merkezli bir sistemi hesaplayan ilk kişiler arasındaydı ancak hesaplamalar yörüngelerin zamanın bilimi tarafından zorunlu olduğuna inanıldığı gibi mükemmel dairesel olmadığını gösterdiği için çalışmalarını bıraktı. Hipparchus'un çağdaşı Seleucia'lı Seleukos, güneş merkezli modelin bir savunucusu olarak kalmasına rağmen, Hipparchus'un günmerkezliliği reddetmesi Aristoteles'in fikirleri tarafından desteklendi ve Kopernik günmerkezciliği tartışmanın gidişatını değiştirene kadar yaklaşık 2000 yıl boyunca baskın kaldı.
Hipparchus'un korunmuş tek eseri Τῶν Ἀράτου καὶ Εὐδόξου φαινομένων ἐξήγησις ("Commentary on the Phaenomena of Eudoxus and Aratus", "Eudoxus ve Aratus Fenomeni Üzerine Yorum")'dur. Bu, Eudoxus'un çalışmasına dayanan Aratus'un popüler bir şiiri üzerine iki kitap şeklinde oldukça eleştirel bir yorumdur. Hipparchus ayrıca, görünüşe göre on dört kitaptan bahseden, ancak yalnızca daha sonraki yazarların referanslarından bilinen başlıca eserlerinin bir listesini yaptı. Ünlü yıldız kataloğu, Batlamyus tarafından bir araya getirildi ve Batlamyus'un yıldızlarının boylamlarından iki ve üçte iki derecenin çıkarılmasıyla neredeyse mükemmel bir şekilde yeniden oluşturulabilir. İlk trigonometrik tablo, görünüşe göre, günümüzde "trigonometrinin babası" olarak bilinen Hipparchus tarafından derlenmiştir.
Yukarıda bahsi geçen ve günümüze ulaşan eser haricinde aşağıdaki eserler de Hipparchus'a atfedilir:
- Εἰς τοὺς Ἀρίστους (En iyisi için)
- Παραλλακτικά (Paralakslar, 2 kitap)
- Περὶ ἀστερισμῶν (Takımyıldızlar)
- Περὶ ἐκλειψέων Ἡλίου κατὰ τὰ ἑπτὰ κλίματα (7 iklime göre Güneşin tutulması)
- Περὶ ἐμβολίμων μηνῶν τε καὶ ἡμερῶν (Ara aylar ve günler)
- Περὶ μεγεθῶν και ἀποστημάτων Ἡλίου και Σελήνης (Güneş ve Ay'ın büyüklükleri ve uzaklıkları, 2 bölüm)
- Περὶ μηνιαίου χρόνου (Ayın süresi hakkında)
- Περὶ τὴς κατὰ πλάτος μηνιαίας τὴς Σελήνης κινήσεως (Ayın enlemindeki aylık hareketten)
- Περὶ τὴς πραγματείας τῶν ἐν κύκλῳ εὐθειῶν (Çember içindeki doğrular çalışması, 12 kitap)
- Περὶ τὴς τῶν ἀπλανῶν συντάξεως (Enlemlerin düzenlenmesi)
- Περὶ τὴς τῶν συναναστολῶν πραγματείας (Eş zamanlı tutulmaların çalışması)
- Περὶ τὴς τῶν δώδεκα ζωδίων ἀναφοράς (On iki burç işaretinin yükselişi)
- Περὶ τὴς μεταπτώσεως τῶν τροπικῶν καὶ ἐαρινῶν ἰσημερίων (Bahar gün dönümlerinin ve ekinoksların değişimi)
- Περὶ τοῦ ἐνιαυσίου μεγέθους (Yıl boyunca)
- Περὶ τῶν διὰ βάρους κάτω φερομένων (Ağırlıklarından dolayı aşağı hareket eden cisimler)
- Πρὸς τὸν Ἐρατοσθένη καὶ τὰ ἐν τῇ γεωγραφίᾳ αὐτού λεχθέντα (Eratosthenes'e ve coğrafyasında söylenenlere karşı. Genellikle Eratosthene'nin "coğrafyanın Eleştirisi" olarak yeniden adlandırılır.
Babil kaynakları
Daha önceki Yunan astronomları ve matematikçiler bir dereceye kadar Babil astronomisinden etkilenmişlerdir, örneğin Metonik döngü ve Saros döngüsünün periyot ilişkileri Babil kaynaklarından gelmiş olabilir (bkz. ""). Hipparchus, Babil'in astronomik bilgi ve tekniklerini sistematik olarak kullanan ilk kişi gibi görünmektedir.Timocharis ve Aristillus dışında, daireyi 360 derecelik 60 yay dakikasına böldüğü bilinen ilk Yunan idi (kendisinden önceki Eratosthenes daireyi 60 parçaya bölen daha basit bir altmışlık sistem kullanıyordu). Ayrıca 2° veya 2.5°'ye ('büyük arşın', "large cubit") eşdeğer olan Babil astronomik arşın birimini (Akadca ammatu, Grekçe πῆχυς pēchys) benimsedi.
Hipparchus muhtemelen Babil astronomik gözlemlerinin bir listesini derledi; Bir astronomi tarihçisi olan G. J. Toomer, Batlamyus'un Almagest'teki tutulma kayıtları ve diğer Babil gözlemleriyle ilgili bilgisinin Hipparchus tarafından yapılan bir listeden geldiğini öne sürdü. Hipparchus'un Babil kaynaklarını kullanması, Batlamyus'un açıklamaları nedeniyle her zaman genel bir şekilde bilinmektedir. Ancak , Batlamyus'un Hipparchus'a atfettiği sinodik ve anormal periyotların Babil efemeridlerinde, özellikle günümüzde "Sistem B" olarak adlandırılan (bazen 'ya atfedilen) metinlerin derlemesinde zaten kullanıldığını gösterdi.
Hipparchus'un uzun draconitic ay periyotu (5.458 ay = 5.923 ay düğüm periyotu) de birkaç kez görülür. Ancak açıkça tarihlendirilen bu tür tek tablet Hipparchus sonrasıdır, bu nedenle bilginin nereden nereye iletildiği tabletler tarafından belirlenmemiştir.
Hipparchus'un draconitic (ejder) ay hareketi, bazen anormal hareketini açıklamak için önerilen lunar-four argümanıyla çözülemez. Kesin 5,458⁄5,923 oranını üreten bir çözüm, bu tür oranları belirlemek için eski zamanlarda onaylanmış tek yöntemi kullanmasına ve oranın dört basamaklı pay ve paydasını otomatik olarak vermesine rağmen çoğu tarihçi tarafından reddedilir. Hipparchus başlangıçta (Almagest 6.9) MÖ 141'deki Babil tutulmasını MÖ 720'deki Babil tutulmasıyla kullandı ve daha az doğru oranı bulmak için 7,160 sinodik ay = 7,770 draconitic ay, onun tarafından 10'a bölünerek 716 = 777'ye basitleştirildi. (Benzer şekilde 345 yıllık döngüden 4267 sinodik ay = 4573 anomalistik ay oranını buldu ve 251 sinodik ay = 269 anomalistik ay standart oranını elde etmek için 17'ye bölündü.) Bu draconitic araştırma için daha uzun bir zaman temeli ararsa, aynı MÖ 141 tutulmasını Babil'den bir ay tutulmasını MÖ 1245 tutulması ile kullanabilir, 13,645 sinodik ay aralığı = 14,88071⁄2 draconitic ay ≈ 14,6231⁄2 anomalistik ay. 5⁄2'ye bölme tam olarak 5458 sinodik ay = 5923 üretir. Açıkça görülen ana itiraz, kendi içinde şaşırtıcı olmasa da erken tutulmanın kanıtlanmamış olmasıdır ve Babil gözlemlerinin bu kadar uzaktan kaydedilip kaydedilmediği konusunda bir fikir birliği yoktur. Hipparchus'un tabloları, resmi olarak sadece MÖ 747'ye, yani kendi döneminden 600 yıl öncesine kadar geri gitse de, tablolar söz konusu tutulma öncesine kadar iyiydi, çünkü daha yakın zamanda belirtildiği gibi, tersine kullanımları ileriye doğru kullanmaktan daha zor değildir.
Geometri, trigonometri ve diğer matematiksel teknikler
Hipparchus, Ay ve Güneş'in yörüngelerinin eksantrikliğini hesaplarken ihtiyaç duyduğu bir sahip olduğu bilinen ilk matematikçi olarak kabul edildi. Bir çemberdeki merkez açı için, açının çemberi kestiği noktalar arasındaki düz doğru parçasının uzunluğunu veren kiriş fonksiyonu için değerleri tablolaştırdı. Bunu, çevresi 21.600 birim ve yarıçapı (yuvarlanmış) 3438 birim olan bir çember için hesapladı; bu çemberin çevresi boyunca birim uzunluğu 1 yay dakikadır. 7,5°'lik artışlarla açılar için kirişleri tablo haline getirdi. Modern terimlerle, belirli bir yarıçapa sahip bir çember içinde bir merkezi açı tarafından görülen kiriş, yarıçap çarpı açının sinüsünün iki katına eşittir, yani:
Hipparchus'un kiriş tablosunu geliştirdiği söylenen şu anda kayıp olan eser, İskenderiyeli Theon'un Almagest’in I.10. bölümündeki dördüncü yüzyıl yorumunda Tōn en kuklōi eutheiōn (Of Lines Inside a Circle, Çember İçindeki Doğrular) olarak adlandırılır. Bazıları, Hipparchus tablosunun gibi Hindistan'daki astronomik incelemelerde hayatta kalmış olabileceğini iddia etmektedir. Trigonometri önemli bir yenilikti, çünkü Yunan astronomlarının herhangi bir üçgeni çözmesine izin verdi ve tercih ettikleri geometrik teknikleri kullanarak nicel astronomik modeller ve tahminler yapmayı mümkün kıldı.
Hipparchus, π için 310⁄71 (3,14085) ve 31⁄7 (3,14286) arasında Arşimet'ten daha iyi bir yaklaşım kullanmış olmalıdır. Belki daha sonra Batlamyus tarafından kullanılan 3;8,30 (seksagesimal yani altmış tabanlı) (3,1417) (Almagest VI.7) değerine sahipti, ancak daha da geliştirilmiş bir değer hesaplayıp hesaplamadığı bilinmemektedir.
Bazı bilim insanları, Hipparchus'un kiriş tablosu ile ilgisi olduğuna inanmazlar. Diğerleri, Hipparchus'un bir kiriş tablosu oluşturduğunu bile kabul etmiyorlar. Bo C. Klintberg, "Matematiksel yeniden yapılandırmalar ve felsefi argümanlarla, Toomer'in 1973 tarihli makalesinin, Hipparchus'un 3438' tabanlı bir kiriş tablosuna sahip olduğu ve Hintlerin bu tabloyu sinüs tablolarını hesaplamak için kullandığı iddiaları için hiçbir zaman kesin bir kanıt içermediğini gösteriyorum. Toomer'in 3600' yarıçaplı rekonstrüksiyonlarını yeniden hesaplamak - yani Batlamyus'un Almagest’indeki kiriş tablosunun yarıçapı, 'derece' yerine 'dakika' olarak ifade edilir - 3438' yarıçap tarafından üretilenlere benzer Hipparchus'inkine benzer oranlar üretir. Bu nedenle, Hipparchus'un kiriş tablosunun yarıçapının 3600' olması ve Hintlerden bağımsız olarak 3438' tabanlı sinüs tablosunu oluşturması mümkündür." der.
Hipparchus, kiriş tablosunu Pisagor teoremini ve Arşimet tarafından bilinen bir teoremi kullanarak oluşturabilirdi. Ayrıca Batlamyus teoremi denen teoremi geliştirmiş ve kullanmış olabilir; bu, Batlamyus tarafından Almagest adlı eserinde (I.10) kanıtlandı (ve daha sonra Carnot tarafından genişletildi).
Hipparchus, açıkorur olduğunu ve küre üzerindeki çemberleri, izdüşüm merkezinden geçmeyen çemberleri düzlemdeki çemberlere dönüştürdüğünü gösteren ilk kişiydi. Bu, usturlabın temeliydi.
Hipparchus, geometrinin yanı sıra Keldaniler tarafından geliştirilen aritmetik teknikleri de kullandı. Bunu yapan ilk Yunan matematikçilerinden biriydi ve bu şekilde astronomlar ve coğrafyacılar için mevcut teknikleri genişletti.
Hipparchus'un küresel trigonometriyi bildiğine dair birkaç gösterge vardır, ancak bunu tartışan hayatta kalan ilk metin, birinci yüzyılda İskenderiyeli Menelaus'a aittir ve şimdi, bu temelde, genellikle onun keşfiyle anılır. (Bir asır önce Menelaus'un kanıtlarının bulunmasından önce, Batlamyus küresel trigonometrinin icadıyla itibar kazanmıştı.) Batlamyus daha sonra küresel trigonometriyi ekliptiğin yükselme ve ayar noktaları gibi şeyleri hesaplamak veya ay paralaksını hesaba katmak için kullandı . Küresel trigonometri kullanmadıysa, Hipparchus bu görevler için bir küre kullanmış olabilir, üzerine çizilen koordinat ızgaralarından değerleri okuyabilir veya düzlemsel geometriden yaklaşımlar yapmış olabilir veya belki de Keldaniler tarafından geliştirilen aritmetik yaklaşımları kullanmış olabilir.
Aubrey Diller, Strabon'nun Hipparchus'tan korunmuş iklim hesaplamalarının, eski astronomlar tarafından kullanıldığı bilinen tek doğru eğiklik olan 23°40′ kullanılarak küresel trigonometri ile yapılabileceğini göstermiştir. On üç iklim rakamının tamamı Diller'in önerisine katılmaktadır. Hipparchus'un Regulus boylamı ve Spica'nın her iki boylamındaki büyük hataların, üç örnekte de birkaç dakikayı kabul ettiği ve yıldızların konumlarını belirlemek için tutulmaları kullanırken paralaks düzeltmesi için yanlış işareti aldığına dair bir teori ile uyuşması, onun iddiasını daha da doğrulamaktadır.
Ay ve güneş teorisi
Ayın Hareketi
Hipparchus ayrıca Ay'ın hareketini inceledi ve nihai kökenleri ne olursa olsun, Keldani astronomlarının ondan önce sahip olduklarına inanılan hareketinin iki periyodu için doğru değerleri farz etti. Ortalama sinodik ay için geleneksel değer (Babil Sistemi B'den) 29 gündür; 31,50,8,20 (seksagesimal) = 29.5305941 ... gün. 29 gün + 12 saat +7931080 saat olarak ifade edilen bu değer, İbrani takviminde daha sonra kullanılmıştır. Keldaniler de 251 sinodik ay ≈ 269 anomalistik ay olduğunu biliyorlardı. Hipparchus, bu dönemin katlarını 17 faktörüyle kullandı, çünkü bu aralık aynı zamanda bir tutulma periyodudur ve aynı zamanda tam bir yıl sayısına yakındır (4267 ay: 4573 anormalistik periyot: 4630.53 düğüm periyotu: 4611.98 ay yörüngesi: 344.996 yıl: 344.982 güneş yörüngesi: 126,007.003 gün: 126,351.985 dönüş). Döngü hakkında bu kadar istisnai ve faydalı olan şey, 345 yıllık aralıklı tutulma çiftlerinin tümünün 126,007 günden biraz daha uzun aralıklarla, yalnızca yaklaşık ±1⁄2 saatlik dar bir aralıkta meydana gelmesiydi, bu da (4267'ye bölündükten sonra) bir sinodik ay tahmininin 10 milyon büyüklük mertebesine göre bir parça doğruluğun garanti edilmesini sağlıyordu. 345 yıllık periyodiklik, eskilerin ortalama bir ayı tasavvur edebilmelerinin ve o kadar doğru bir şekilde nicelleştirebilmelerinin nedenidir ki, bugün bile, bir saniyenin çok küçük bir kısmı kadar doğrudur.
Hipparchus, kendi zamanındaki tutulmaları karşılaştırarak hesaplamalarını doğrulayabilirdi (muhtemelen [Toomer 1980]'e göre MÖ 27 Ocak 141 ve MÖ. 26 Kasım 139), 345 yıl önceki Babil kayıtlarındaki tutulmalarla birlikte (Almagest IV.2; [A.Jones, 2001]). Zaten el-Biruni (Kanun VII.2. II) ve Copernicus (de Revolutionibus IV.4), 4.267 aylık dönemin, Batlamyus'un Hipparchus'a atfettiği tutulma süresi değerinden yaklaşık beş dakika daha uzun olduğunu kaydetti. Ancak Babillilerin zamanlama yöntemleri sekiz dakikadan az olmayan bir hataya sahipti. Modern bilim insanları, Hipparchus'un tutulma süresini en yakın saate yuvarladığı ve kendi gözlemlerinden gelişmiş bir değer elde etmeye çalışmak yerine geleneksel değerlerin geçerliliğini doğrulamak için kullandığı konusunda hemfikirdir. Modern efemeridlerden ve günün uzunluğundaki değişimi hesaba katarak (bkz. ΔT), sinodik ayın varsayılan uzunluğundaki hatanın MÖ dördüncü yüzyılda 0,2 saniyeden az ve Hipparchus zamanında 0,1 saniyeden az olduğu tahmin edilmektedir.
Ay'ın yörüngesi
Ay'ın hareketinin tekdüze olmadığı, hızının değiştiği, uzun zamandır biliniyordu. Buna anomali denir ve kendi periyotu, ile tekrar eder. Keldaniler bunu aritmetik olarak dikkate almışlar ve Ay'ın uzun bir zaman dilimindeki tarihe göre günlük hareketini veren bir tablo kullanmışlardır. Ancak Yunanlar gökyüzünün geometrik modellerinde düşünmeyi tercih ettiler. MÖ üçüncü yüzyılın sonunda Pergalı Apollonius, ay ve gezegen hareketi için iki model önermişti:
- İlkinde, Ay bir çember boyunca düzgün bir şekilde hareket edecekti, ancak Dünya eksantrik, yani çemberin merkezinden biraz uzakta olacaktı. Böylece Ay'ın görünen açısal hızı (ve mesafesi) değişecektir.
- Ay, Dünya etrafındaki ana dairesel yörünge üzerinde, deferent olarak adlandırılan (bkz. ), tekdüze bir şekilde (boylamda bir ortalama hareketle) hareket edecek olan bir episikl adı verilen ikincil bir dairesel yörüngede (anomalide bir ortalama hareketle) düzgün bir şekilde hareket eder. Apollonius, bu iki modelin aslında matematiksel olarak eşdeğer olduğunu gösterdi. Ancak bunların hepsi teoriydi ve uygulamaya konmamıştı. Hipparchus, bu yörüngelerin göreceli oranlarını ve gerçek boyutlarını belirlemeye çalıştığı bilinen ilk astronomdur.
Hipparchus, Ay'ın anomalisinin belirli evrelerinde Ay'ın üç konumundan parametreleri bulmak için geometrik bir yöntem geliştirdi. Aslında bunu eksantrik ve epicycle modeli için ayrı ayrı yaptı. Batlamyus, Almagest IV.11'de ayrıntıları açıklar. Hipparchus, gereksinimleri karşılamak için dikkatlice seçtiği iki küme üçer adet ay tutulması gözlemi kullandı. Babil tutulma listesinden bu tutulmalara oturttuğu eksantrik model: MÖ 22/23 Aralık 383, MÖ 18/19 Haziran 382 ve MÖ 12/13 Aralık 382. Episikl modeline, İskenderiye'de MÖ 22 Eylül 201, MÖ 19 Mart 200 ve MÖ 11 Eylül 200'de yaptığı ay tutulması gözlemlerini yerleştirdi.
- Eksantrik model için Hipparchus, eksantrik yarıçapı ile eksantrik arasındaki oran için merkezi ile ekliptik merkezi arasındaki mesafede bulundu. (yani, Dünya'daki gözlemci): 3144 :3272⁄3 ;
- ve episikl modeli için, deferentin yarıçapı ile episikl arasındaki oran:31221⁄2 :2471⁄2 'dir.
Bir grup tarihçiye göre, biraz tuhaf sayılar, kiriş tablosunda kullandığı hantal birimden kaynaklanmaktadır; bu durum, yeniden yapılandırmanın bu dört sayı ile anlaşamamasını, kısmen Hipparchus'un bazı özensiz yuvarlama ve hesaplama hataları nedeniyle açıklamaktadır. Batlamyus yuvarlama hataları yaparken Hipparchus'u eleştirmiştir. Daha basit bir alternatif yeniden yapılandırma, dört sayının tümü ile uyumludur. Nedeni her neyse, Hipparchus tutarsız sonuçlar buldu; daha sonra çok küçük olan (60:4;45 seksagesimal) episikl modelinin (31221⁄2 :2471⁄2) oranını kullandı. Batlamyus 60 : 51⁄4. oranını belirledi. (Bu geometri tarafından üretilebilen maksimum açısal sapma, 51⁄4 bölü 60 veya yaklaşık olarak 5° 1' olan yaydır, bu nedenle bazen Hipparchus modelinde Ay'ın eşdeğeri olarak alıntılanan bir rakamdır.)
Güneşin görünür hareketi
Hipparchus, Meton, ve Atina'daki öğrencileri MÖ 27 Haziran 432'de () bir gün dönümü gözlemi (yani, yaz gün dönümü anının zamanlaması) yapmadan önce Samoslu Aristarkus'un bunu MÖ 280'de yaptığı söylenir ve Hipparchus'un da Arşimet tarafından bir gözlemi vardı. 1991 tarihli bir makalede 19 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde . gösterildiği gibi, MÖ 158'de Hipparchus, Callippus'un takviminden çok hatalı bir yaz gün dönümü hesapladı. MÖ 146 ve 135 yıllarında yaz gün dönümünü gözlemledi. Her ikisi de birkaç saate kadar doğruydu 19 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., ancak ekinoks anının gözlemleri daha basitti ve yaşamı boyunca yirmi kere yaptı. Batlamyus, Almagest III.1'de Hipparchus'un yılın uzunluğuna ilişkin çalışmasının kapsamlı bir tartışmasını verir ve Hipparchus'un MÖ 162-128'i kapsayan, yaptığı veya kullandığı birçok gözlemden alıntı yapar. Hipparchus'un Rodos'ta yaptığı on yedi ekinoks gözleminin analizi 19 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., sapmadaki ortalama hatanın pozitif yedi yay dakikası olduğunu, havanın kırılması ve Swerdlow'un paralaksının toplamı ile neredeyse aynı fikirde olduğunu göstermektedir. Rastgele gürültü, gözün keskinliği ile yaklaşık olarak aynı fikirde olan yuvarlama hesaba katılırsa, iki yay dakikası veya daha fazla yaklaşık bir yay dakikasıdır. Batlamyus, Hipparchus tarafından bir ekinoks zamanlamasını aktarır (MÖ 24 Mart 146'da şafakta) aynı gün İskenderiye'nin halka açık büyük yapılan gözlemden 5 saat farklı olan (öğleden 1 saat önce): Hipparchus İskenderiye'yi ziyaret etmiş olabilir, ancak ekinoks gözlemlerini orada yapmamıştır; muhtemelen Rodos'taydı (neredeyse aynı coğrafi boylamda).[] Batlamyus, güneş gözlemlerinin meridyene yerleştirilmiş bir geçiş aracı (meridyen dürbünü) üzerinde olduğunu iddia ediyor.
tarafından papirüs P. Fouad 267 A'nın son uzman çevirisi ve analizi 5 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Hipparchus'un MÖ 158'de bir yaz gün dönümü elde ettiğine dair yukarıda belirtilen 1991 bulgusunu doğrulamıştır. Ama papirüs tarihi, 1991 tarihli makalenin 28 Haziran tarihli yorumunndan bir gün önceyi 26 Haziran'ı göstermektedir. Daha önceki çalışmanın 5 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . §M'si, Hipparchus'un 26 Haziran gün dönümlerini MÖ 146'ya kadar kabul etmediğini ve daha sonra Batlamyus'un benimsediği Güneş'in yörüngesini kurduğunda buldu. Bu verileri bir araya getirmek, Hipparchus'un MÖ 158 26 Haziran gün dönümünü 12 yıl sonraki 145 gün dönümünden tahmin ettiğini ve bu işlemin yalnızca küçük bir hataya neden olacağını gösteriyor. Papirüs ayrıca Hipparchus'un MÖ 158'de Kalliptik güneş hareketini kullandığını doğruladı, 1991'de yeni bir bulguydu, ancak P. Fouad 267 A'ya kadar açıkça doğrulanmadı. Papirüs üzerindeki bir başka tablo belki yıldız hareketi içindir ve üçüncü bir tablo Metonik tropikal hareket içindir, önceden bilinmeyen bir yıl kullanılarak 3651⁄4 –1⁄309 gün. Bu tahminen, MÖ 432'den 158'e kadar olan 274 yılı, Meton'un gün doğumu ile Hipparchus'un gün batımı gün dönümleri arasındaki 100077 gün ve 143⁄4 saate karşılık gelen aralığa bölerek bulundu.
Kariyerinin sonunda, Hipparchus, sonuçları hakkında Peri eniausíou megéthous ("On the Length of the Year", "Yılın Uzunluğu Üzerine") adlı bir kitap yazdı. MÖ 330 yılında veya öncesinde Callippus tarafından tanıtılan tropikal yıl için belirlenmiş değer 3651⁄4 gündü. Kallippik yıl için Babil kökenli bir spekülasyon savunmak zordur, çünkü Babil gün dönümlerini gözlemlemedi, bu nedenle mevcut tek Sistem B yılı uzunluğu Yunan gün dönümlerine dayanıyordu (aşağıya bakınız) Hipparchus'un ekinoks gözlemleri değişen sonuçlar verdi, ancak kendisi (Almagest III.1'de (H195) alıntılanmıştır), kendisinin ve seleflerinin gözlem hatalarının en fazla 1⁄4 gün kadar büyük olabileceğine işaret etmektedir. Eski gün dönümü gözlemlerini kullandı ve yaklaşık 300 yılda yaklaşık bir günlük bir fark belirledi. Bu nedenle tropikal yılın uzunluğunu 3651⁄4 -1⁄300 gün (= 365,24666 ... gün = 365 gün 5 saat 55 dakika, bu da gerçek değerden farklı olarak belirledi (dünya dönüş ivmesi dahil modern tahmin) yaklaşık 365,2425 günlük zamanında, yılda yaklaşık 6 dakikalık, on yılda bir saat, yüzyılda 10 saatlik bir hataya denk gelir.
Meton'un gün dönümü gözlemi ile kendisininki arasında, 108.478 güne yayılan 297 yıl vardı. D. Rawlins bunun 365,24579 ... gün = 365 gün; 14,44,51 (seksagesimal; = 365 gün + 1460 + 44602 + 51603) tropik bir yıl anlamına geldiğini ve bu tam yıl uzunluğunun Sistem B ayını açıkça belirten birkaç Babil kil tabletinden birinde bulunmuştur. Bu, Hipparchus'un çalışmalarının Keldaniler tarafından bilindiğinin bir göstergesidir.
Hipparchus'a atfedilen yıl için bir başka değer (1. yüzyılda astrolog tarafından) 365 +14 +1288 gün (= 365,25347 ... gün = 365 gün 6 saat 5 dakika), ancak bu, bir Babil kaynağına atfedilen başka bir değerin bozulması kaynaklı olabilir: 365 +14 +1144 gün (= 365.25694... gün = 365 gün 6 saat 10 dakika). Bunun yıldız yılı için bir değer olup olmayacağı açık değildir (onun zamanındaki gerçek değer (modern tahmin) yaklaşık 365.2565 gün), ancak Hipparkus'un tropikal yıl için değeriyle arasındaki fark, onun devinim oranıyla tutarlıdır (aşağıya bakınız) .
Güneşin yörüngesi
Hipparchus'tan önce, gök bilimciler mevsimlerin uzunluklarının eşit olmadığını biliyorlardı. Hipparchus ekinoks ve gün dönümü gözlemleri yaptı ve Batlamyus'a göre (Almagest III.4) ilkbaharın (ilkbahar ekinoksundan yaz gün dönümüne kadar) 941⁄2 gün ve yazın (yaz gün dönümünden sonbahar ekinoksuna kadar) sürdüğünü belirledi.921⁄2 gün. Bu, Güneş'in Dünya'nın etrafında bir daire içinde düzgün bir hızla hareket ettiği öncülüyle tutarsızdır. Hipparchus'un çözümü, Dünya'yı Güneş'in hareketinin merkezine değil, merkezden biraz uzağa yerleştirmekti. Bu model, Güneş'in görünen hareketini oldukça iyi tanımladı. Bugün Dünya da dahil olmak üzere gezegenlerin Güneş etrafında yaklaşık elipsler halinde hareket ettikleri biliniyor, ancak Johannes Kepler 1609'da ilk iki gezegensel hareket yasasını yayınlayana kadar bu keşfedilmedi. Batlamyus tarafından Hipparchus'a atfedilen eksantriklik değeri, ofsetin 1⁄24 (biraz fazla büyük) ve apojenin yönü 65,5° boylamda olacaktır. Hipparchus, farklı değerlere yol açacak başka gözlem kümeleri de kullanmış olabilir. İki tutulma üçlüsünün güneş boylamlarından biri, ilkbahar ve yaz için başlangıçta 953⁄4 ve 911⁄4 gün olarak yanlış uzunlukları benimsemesiyle tutarlıdır. Güneş pozisyonlarının diğer üçlüsü 941⁄4 ve 921⁄2 gün ile tutarlıdır, sonuçlarda iyileşme (941⁄2 ve 921⁄2 gün) birkaç bilim insanının halen yazarlığını sorguladığı Batlamyus tarafından Hipparchus'a atfedilir. Batlamyus üç yüzyıl sonra hiçbir değişiklik yapmadı ve zaten dahil olan sonbahar ve kış mevsimlerinin uzunluklarını ifade etti (örneğin A. Aaboe tarafından gösterildiği gibi).
Uzaklık, paralaks, Ay ve Güneş'in boyutu
Hipparchus ayrıca Güneş ve Ay'ın uzaklıklarını ve boyutlarını bulmayı da üstlendi. Sonuçları iki eserde yer almaktadır: Pappus'un Perí megethōn kaí apostēmátōn ("On Sizes and Distances", "Boyutlar ve Mesafeler Üzerine") ve Pappus'un Almagest V.11 hakkındaki yorumu; Smyrnalı Theon (2. yy) eserden "Güneş ve Ay" ilavesiyle bahseder.
Hipparchus, diyoptri ile Güneş ve Ay'ın görünen çaplarını ölçtü. Kendinden önceki ve sonrakiler gibi, Ay'ın boyutunun (eksantrik) yörüngesinde hareket ettikçe değiştiğini buldu, ancak Güneş'in görünür çapında algılanabilir bir değişiklik bulamadı. Ay'ın ortalama mesafesinde, Güneş ve Ay'ın aynı görünür çapa sahip olduğunu buldu; bu mesafede, Ay'ın çapı daireye 650 kez sığar, yani ortalama görünen çaplar 360⁄650 = 0°33′14″dir.
Kendinden önceki ve sonrakiler gibi, o da Ay'ın gözle görülür bir paralaks olduğunu, yani hesaplanan konumundan (Güneş veya yıldızlara kıyasla) yer değiştirmiş göründüğünü ve farkın ufka yaklaştıkça daha büyük olduğunu fark etti. Bunun nedeninin o sırada geçerli olan modellerde Ay'ın Dünya'nın merkezini çevrelemesi, ancak gözlemcinin yüzeyde olması olduğunu biliyordu - Ay, Dünya ve gözlemci keskin açıları sürekli değişen bir üçgen oluşturuyor. Bu paralaksın boyutundan, Dünya yarıçapında ölçülen Ay'ın mesafesi belirlenebilir. Ancak Güneş için gözlemlenebilir bir paralaks yoktu (şimdi bunun yaklaşık 8.8" olduğunu biliyoruz, çıplak gözün çözünürlüğünden birkaç kat daha küçük).
İlk kitapta Hipparchus, sanki sonsuz uzaklıktaymış gibi Güneş'in paralaksının 0 olduğunu varsayar. Daha sonra, Toomer'in (astronomların yüzyılı aşkın görüşlerine karşı) MÖ 14 Mart 190 tutulması olduğunu varsaydığı bir güneş tutulmasını analiz etti.Hellespont bölgesinde (ve doğduğu yer olan İznik'te) tam tutulmaydı; Toomer, Romalıların bölgede Antiochus III ile savaşa hazırlandıklarını önerdiği sırada ve Livy tarafından Ab Urbe Condita Libri VIII.2'de tutulmadan bahsedilmiştir. Aynı zamanda, Güneş'in Ay tarafından 4/5 oranında gizlendiği bildirilen İskenderiye'de de gözlendi. İskenderiye ve İznik aynı meridyen üzerindedir. İskenderiye yaklaşık 31° Kuzey'de ve Hellespont bölgesi yaklaşık 40° Kuzey'de. (Strabo ve Batlamyus gibi yazarların bu coğrafi konumlar için oldukça makul değerlere sahip oldukları iddia edildi, bu yüzden Hipparchus da onları biliyor olmalıdır. Bununla birlikte, Strabon'un Hipparchus'a bağlı bu bölge için enlemleri en az 1° daha yüksektir ve Batlamyus, Bizans'ı enlemde 2° yükseğe yerleştirerek onları kopyalıyor görünmektedir.) Hipparchus, iki yer ve Ay'dan oluşan bir üçgen çizebilir ve basit geometriden Ay'ın Dünya yarıçaplarında ifade edilen bir mesafesini belirleyebilir. Tutulma sabah meydana geldiği için Ay meridyende değildi ve sonuç olarak Hipparchus'un bulduğu mesafenin daha düşük bir sınır olduğu öne sürüldü. Her durumda, Pappus'a göre, Hipparchus (bu tutulmadan) en küçük mesafenin 71 ve en büyük mesafenin 81 Dünya yarıçapının olduğunu buldu.
İkinci kitapta, Hipparchus karşı uç varsayımdan yola çıkar: Güneş'e (minimum) 490 Dünya yarıçapı bir mesafe atar. Bu, görünüşe göre Hipparchus'un fark edilmeyeceğini düşündüğü en büyük paralaks olan 7'’lık bir paralaksa karşılık gelir (karşılaştırma için: insan gözünün tipik çözünürlüğü yaklaşık 2'’dır; Tycho Brahe 1′’ya kadar hassasiyetle çıplak gözle gözlem yaptı). Bu durumda, Dünya'nın gölgesi, birinci varsayımdaki gibi bir silindirden ziyade bir . Hipparchus (ay tutulmalarında) Ay'ın ortalama uzaklığında gölge konisinin çapının 21⁄2 ay çapı olduğunu gözlemledi. Bu görünen çap, gözlemlediği gibi,360⁄650 derecedir. Bu değerler ve basit geometri ile Hipparchus ortalama mesafeyi belirleyebilir; Güneş'in minimum mesafesi için hesaplandığından, Ay için mümkün olan maksimum ortalama mesafedir. Yörüngenin eksantrikliğine verdiği değerle, Ay'ın en küçük ve en büyük mesafelerini de hesaplayabilirdi.
Pappus'a göre, en küçük uzaklığı 62, ortalama uzaklığı 671⁄3 ve sonuç olarak en büyük uzaklığı 722⁄3 Dünya yarıçapı buldu. Bu yöntemle, Güneş'in paralaksı azaldıkça (yani mesafesi arttıkça), ortalama mesafe için minimum sınır 59 Dünya yarıçapıdır - tam olarak Batlamyus'un daha sonra elde ettiği ortalama mesafe.
Böylece Hipparchus, minimum mesafesinin (1. kitaptan) maksimum ortalama mesafesinden (2. kitaptan) daha büyük olduğu sorunlu bir sonuca sahipti. Bu tutarsızlık konusunda entelektüel olarak dürüsttü ve muhtemelen özellikle ilk yöntemin gözlemlerin ve parametrelerin doğruluğuna çok duyarlı olduğunu fark etti. (Aslında, modern hesaplamalar, İskenderiye'deki MÖ 189 güneş tutulmasının boyutunun, MÖ 310'da ve MÖ 129'da meydana gelen, Hellespont'ta neredeyse tam tutulma olarak gözlemlenen ve birçok kişi tarafından Hipparchus'un hesaplamaları için kullandığı tutulma için daha muhtemel olasılıklar olduğu düşünülen tutulmaların İskenderiye'deki bütünlük derecesi ile daha yakından eşleşen bir kesir olarak bildirilen 4⁄5'e değil, 9⁄10'a daha yakın olması gerektiğini göstermektedir.)
Batlamyus daha sonra ay paralaksını doğrudan ölçtü (Almagest V.13) ve Güneş'in mesafesini hesaplamak için Hipparchus'un ay tutulmalarıyla ikinci yöntemini kullandı (Almagest V.15). Hipparchus'u çelişkili varsayımlar yapmak ve çelişkili sonuçlar elde etmekle eleştirir (Almagest V.11): ama görünüşe göre Hipparchus'un uzaklık için tek bir değer yerine gözlemlerle tutarlı sınırlar koyma stratejisini anlamada başarısız olmuştur. Sonuçları şimdiye kadarkilerin en iyisiydi: Ay'ın gerçek ortalama mesafesi, Hipparchus'un ikinci kitabından kendi sınırları dahilinde, 60.3 Dünya yarıçapıdır.
Smyrna'lı Theon, Hipparchus'a göre Güneş'in Dünya'nın 1.880 katı, Dünya'nın ise Ay'ın yirmi yedi katı büyüklüğünde olduğunu yazdı; Görünüşe göre bu, çapları değil, hacimleri ifade ediyor. 2. kitabın geometrisinden, Güneş'in 2.550 Dünya yarıçapında olduğu ve Ay'ın ortalama mesafesinin 601⁄2 yarıçap olduğu sonucu çıkar. Benzer şekilde Cleomedes, Hipparchus'tan Güneş ve Dünya'nın boyutları için 1050:1 olarak alıntı yapar; bu, 61 yarıçaplık bir ortalama ay mesafesine yol açar. Görünüşe göre Hipparchus daha sonra hesaplamalarını iyileştirdi ve güneş tutulması tahminleri için kullanabileceği doğru tekil değerler elde etti.
Daha ayrıntılı bir tartışma için [Toomer 1974]'e bakın.
Tutulmalar
Pliny (Naturalis Historia II. X) bize Hipparchus'un ay tutulmalarının beş ay arayla ve güneş tutulmalarının yedi ay (her zamanki altı ay yerine) olabileceğini gösterdiğini söyler; ve Güneş ancak farklı uluslar tarafından görüldüğü gibi otuz günde iki kez gizlenebilir. Batlamyus bunu bir yüzyıl sonra Almagest VI.6'da uzun uzadıya tartıştı. Güneş veya Ay tutulmasının mümkün olduğu durumlarda Güneş ve Ay'ın geometrisi ve konumlarının sınırları Almagest VI.5'te açıklanmıştır. Hipparchus görünüşe göre benzer hesaplamalar yaptı. İki güneş tutulmasının bir ay arayla meydana gelebileceği sonucu önemlidir, çünkü bu gözlemlere dayandırılamaz: Pliny'nin belirttiği gibi biri kuzeyde, diğeri güney yarım kürede görülebilir ve ikincisine Yunanlar erişemezdi.
Bir güneş tutulmasının tahmini, yani tam olarak ne zaman ve nerede görüleceği, sağlam bir ay teorisi ve ay paralaksının uygun şekilde ele alınmasını gerektirir. Hipparchus bunu yapabilen ilk kişi olmalıdır. Titiz bir inceleme küresel trigonometriyi gerektirir, bu nedenle Hipparchus'un sonuçlarının eksik olduğundan emin olanlar, onun düzlemsel yaklaşımlarla yetinmiş olabileceğini tahmin etmelidir. Bu konuları, Suda’da bahsedilen bir eser olan Perí tēs katá plátos mēniaías tēs selēnēs kinēseōs ("On the monthly motion of the Moon in latitude", "Ay'ın Enlemdeki Aylık Hareketi Üzerine")'de tartışmış olabilir.
Pliny ayrıca "tam olarak tutulmaya neden olan gölgenin gün doğumundan itibaren dünyanın altında olması gerekmesine rağmen, geçmişte bir keresinde Ay batıda tutuldu ve her iki ışık da dünyanın üzerinde görülmesi nedeniyle keşfettiğini" belirtmektedir. (çeviri H. Rackham (1938), 330 s. 207). Toomer (1980), bunun, Rodos'tan görüldüğü gibi temiz bir deniz ufku üzerinde, Güneş güneydoğuda doğduktan hemen sonra kuzeybatıda Ay'ın tutulduğu MÖ 26 Kasım 139'daki büyük tam ay tutulmasına atıfta bulunması gerektiğini savundu. Bu, Hipparchus'un geleneksel Babil dönemlerini doğrulamak için kullandığı 345 yıllık aralığın ikinci tutulması olacaktır: bu, Hipparchus'un ay teorisinin gelişimine geç bir tarih koyar. Hipparchus'un Ay'ın Güneş'le tam karşıtlık içinde olmamasına rağmen tutulduğunu görmek için hangi "kesin nedeni" bulduğunu bilmiyoruz. Paralaks ışık saçan cisimlerin yüksekliğini düşürür; kırılma onları yükseltir ve yüksek bir bakış açısından ufuk alçalır.
Astronomik aletler ve astrometri
Hipparchus ve onun öncülleri, astronomik hesaplamalar ve gözlemler için gnomon, usturlap ve gibi çeşitli araçlar kullandılar.
Hipparchus, uzun süre çıplak gözle yapılan gözlemler için kullanılan birkaç astronomik aletin icadı veya geliştirilmesiyle tanınır. Ptolemais'li Synesius'a (4. yüzyıl) göre ilk astrolabion’u yaptı: bu bir olabilirdi (ancak Batlamyus, Almagest V.1'de inşa ettiğini söylüyor); veya usturlab denilen düzlemsel aletin öncülü (İskenderiyeli Theon tarafından da bahsedilmiştir). Bir usturlab ile Hipparchus, sabit yıldızları gözlemleyerek coğrafi enlem ve zamanı ölçebilen ilk kişiydi. Daha önce bu, bir cücenin gölgesi ölçülerek, yılın en uzun gününün uzunluğu kaydedilerek veya olarak bilinen portatif aletle gündüz vakti yapılırdı.
Batlamyus, Güneş ve Ay'ın görünen çapını ölçmek için Dioptra adı verilen Hipparchus'unkine benzer bir alet kullandığını söyler (Almagest V.14). İskenderiyeli Pappus bunu (o bölümün Almagest hakkındaki yorumunda) Proclus'un (Hypotyposis IV) yaptığı gibi tanımladı. Ölçekli 4 metrelik bir çubuktu, bir ucunda bir nişan deliği ve Güneş veya Ay diskini tam olarak gizlemek için çubuk boyunca hareket ettirilebilen bir kamaydı.
Hipparchus ayrıca bir ile yapılabilecek güneş ekinokslarını da gözlemledi: Güneş ekvatordayken (yani ekliptik üzerindeki ekvatorsal noktalarından birinde) gölgesi kendi üzerine düşer, ancak Güneş ekvatorun güneyinde veya kuzeyinde olduğunda gölge halkanın karşı tarafının üstüne veya altına düşer. Batlamyus (Almagest III.1'de (H195)) İskenderiye'deki bir ekvator halkasının Hipparchus tarafından yapılan bir tanımını aktarır; biraz daha ileride İskenderiye'de kendi zamanında bulunan bu tür iki enstrümanı anlatır.
Hipparchus, küresel açılarla ilgili bilgisini, Dünya yüzeyindeki konumları belirtme sorununa uyguladı. Ondan önce, Messana'lı Dicaearchus tarafından bir ızgara (grid) sistemi kullanılıyordu, ancak Hipparchus, Dünya üzerindeki yerlerin enlem ve boylamlarının belirlenmesine matematiksel kesinliği uygulayan ilk kişiydi. Hipparchus, Cyrene'li coğrafyacı Eratosthenes'in (MÖ 3. yüzyıl) eseri üzerine üç kitapta bir eleştiri yazdı, Pròs tèn Eratosthénous geographían ("Against the Geography of Eratosthenes", "Eratosthenes Coğrafyasına Karşı") olarak adlandırılır. Bunu, kendi Geographia'sında Hipparchus'u eleştiren Amaseialı Strabon'dan biliyoruz. Görünüşe göre Hipparchus, Eratosthenes'in bahsettiği yer ve mesafelerde birçok ayrıntılı düzeltme yaptı. Görünüşe göre yöntemlerde pek fazla iyileştirme getirmedi, ancak ay tutulmalarında farklı şehirlerin coğrafi boylamlarını belirlemek için bir araç önerdi (Strabo Geographia 1 Ocak 2012). Ay tutulması dünyanın yarısında aynı anda görülebilir ve yerler arasındaki boylam farkı, tutulmanın gözlemlendiği yerel saat farkından hesaplanabilir. Yaklaşımı, doğru bir şekilde gerçekleştirilirse doğru sonuçlar verirdi, ancak kendi döneminde zaman işleyişinin doğruluğunun sınırlamaları bu yöntemi kullanışsız hale getirdi.
Yıldız kataloğu
Kariyerinin sonlarında (muhtemelen yaklaşık MÖ 135) Hipparchus, orijinali günümüze ulaşmayan yıldız kataloğunu derledi. Ayrıca gözlemlerine dayanarak takımyıldızları tasvir eden bir gök küresi inşa etti. olan ilgisi, bir süpernova gözleminden (Pliny'ye göre) veya Hipparchus'un verilerini Timocharis ve Aristillus tarafından yapılan daha önceki gözlemlerle bağdaştıramadığını söyleyen Batlamyus'a göre devinim keşfinden ilham almış olabilir. Daha fazla bilgi için bkz. Presesyonun keşfi. Raphael'in Atina Okulu adlı resminde Hipparchus, astronominin temsili figürü olarak göksel küresini tutarken tasvir edilmiştir.
Daha önce, MÖ 4. yüzyılda Knidoslu Eudoxus, yıldızları ve takımyıldızları Phaenomena ve Entropon adlı iki kitapta tanımlamıştı. Aratus, Eudoxus'un eserine dayanarak Phaenomena veya Arateia adlı bir şiir yazdı. Hipparchus, takımyıldızların yükselişi, doruk noktası ve ayarı için birçok yıldız pozisyonunu ve zamanını içeren Arateia -tek korunmuş eseri- üzerine bir yorum yazdı ve bunlar muhtemelen kendi ölçümlerine dayanıyordu.
Hipparchus, ölçümlerini ile yaptı ve en az 850 yıldızın konumunu elde etti. Hangi koordinat sistemini/sistemlerini kullandığı tartışmalıdır. Hipparchus'un kataloğundan türetilen Almagest’teki Batlamyus kataloğu ekliptik koordinatlarda verilmiştir. Ancak Delambre, Histoire de l'Astronomie Ancienne (1817) adlı eserinde, Hipparchus'un bildiği ve kullandığı sonucuna varmıştır; bu, Otto Neugebauer'in A History of Ancient Mathematical Astronomy (1975) adlı eserinde itiraz ettiği bir sonuçtur. Hipparchus, ekliptik koordinatlar ve bir karışımını kullanmış görünüyor: Eudoxos hakkındaki yorumunda yıldızların kutupsal mesafesini (ekvator sistemindeki sapmaya eşdeğer), doğru yükselişini (ekvatoral), boylamını (ekliptik), kutup boylamını (hibrid) sağlar, ancak göksel enlemi vermez.
Çalışmalarının çoğunda olduğu gibi, Hipparchus'un yıldız kataloğu kabul edildi ve belki de Batlamyus tarafından genişletildi. Delambre, 1817'de Batlamyus'un çalışmaları hakkında şüphe uyandırdı. Almagest’teki yıldız kataloğunun Hipparchus'tan kaynaklanıp kaynaklanmadığı tartışıldı, ancak 1976-2002 istatistiksel ve mekansal analizler (, , Gerd Grasshoff, Keith Pickering ve Dennis Duke tarafından) Almagest yıldız kataloğunun neredeyse tamamen Hipparchus'a özgü olduğu kesin olarak gösterildi. Batlamyus bile (Brahe, 1598'den beri) astronomlar tarafından 1025 yıldızın hepsini gözlemlediğini belirttiği için (Syntaxis, kitap 7, bölüm 4) dolandırıcılıkla suçlandı: hemen hemen her yıldız için Hipparchus'un verilerini kullandı ve 22⁄3 yüzyıl sonra, boylama 2°40' ekleyerek, yüzyılda 1°'lik hatalı şekilde küçük bir devinim sabiti kullanarak kendi çağına getirdi.
Her durumda, Hipparchus tarafından başlatılan çalışma kalıcı bir mirasa sahipti ve çok daha sonra El Sufi (964) ve Kopernik (1543) tarafından güncellendi. Uluğ Bey, 1437'de Semerkant'tan görebildiği tüm Hipparchus yıldızlarını Hipparchus'unkiyle aşağı yukarı aynı doğrulukta yeniden gözlemledi. Kataloğun yerini ancak 16. yüzyılın sonlarında Kassel'den Brahe ve Wilhelm IV, üstün yönetilen aletler ve teleskobun icadından önce bile bir büyüklük sırasına göre doğruluğu artıran küresel trigonometri aracılığıyla aldı. Hipparchus, klasik antik çağlardan Brahe'ye kadar en büyük gözlemci astronom olarak kabul edilir.
Yıldız büyüklüğü
Hipparchus'un yıldızların görünen büyüklüklerini en parlak 1'den en sönük 6'ya kadar sayısal bir ölçekte sıraladığı tahmin ediliyor. Bununla birlikte, bu sistem, MS 150 civarında onu yoğun bir şekilde kullanan Batlamyus'dan önce gelir. Bu sistem, büyüklükleri (kadirleri) logaritmik bir ölçeğe yerleştiren ve kadir 1 yıldızını kadir 6 yıldızdan 100 kat daha parlak yapan N. R. Pogson tarafından 1856'da daha kesin hale getirildi ve genişletildi, böylece her kadir bir sonraki en sönük büyüklükten 5√100 veya 2,512 kat daha parlak oldu.
Ekinoksların devinimi (MÖ 146-127)
Hipparchus genellikle MÖ 127'de ekinoksların deviniminin kaşifi olarak tanınır. Presesyon (devinme) üzerine iki kitabı, On the Displacement of the Solsticial and Equinoctial Points (Gündönümü ve Gündönümü Noktalarının Yer Değiştirmesi) ve On the Length of the Year (Yılın Uzunluğu Üzerine), her ikisi de Claudius Batlamyus'un Almagest’inde bahsedilmiştir. Batlamyus'a göre Hipparchus, Spica ve Regulus'un ve diğer parlak yıldızların boylamını ölçtü. Ölçümlerini selefleri Timocharis ve Aristillus'tan gelen verilerle karşılaştırarak, Spica'nın göre 2° hareket ettiği sonucuna vardı. Ayrıca tropik yılın (Güneş'in bir ekinoksa dönmesi için geçen süre) ve yıldız yılı (Güneş'in sabit bir yıldıza dönmesi için geçen süre) uzunluklarını karşılaştırdı ve küçük bir tutarsızlık buldu. Hipparchus, ekinoksların zodyak boyunca hareket ettiği ("devinme", "precessing") ve devinim oranının bir yüzyılda 1°'den az olmadığı sonucuna vardı.
Coğrafya
Hipparchus'un üç kitaptaki Against the Geography of Eratosthenes (Eratosthenes Coğrafyasına Karşı) incelemesi korunmamıştır. Bu konudaki bilgimizin çoğu, Hipparchus'un Eratosthenes'i kapsamlı ve çoğu zaman haksız bir şekilde, esas olarak coğrafi bölgelerin konumlarını belirlemedeki iç çelişkiler ve yanlışlıklar için eleştirdiği Strabon'dan geliyor. Hipparchus, bir coğrafi haritanın yalnızca enlem ve boylamların astronomik ölçümlerine ve bilinmeyen mesafeleri bulmak için üçgenlemeye dayanması gerektiğinde ısrar ediyor. Coğrafi teori ve yöntemlerde Hipparchus üç ana yenilik getirdi.
Yer seviyesi ızgarasını ilk kullanan, yıldız gözlemlerinden coğrafi enlemi belirleyen ve sadece Güneş'in yüksekliğinden değil, kendisinden çok önce bilinen bir yöntem olan ve coğrafi boylamın ay tutulmalarının uzak yerlerde eş zamanlı gözlemler yoluyla belirlenebileceğini öne süren ilk kişiydi. Çalışmasının pratik bölümünde, "iklim tablosu" olarak adlandırılan Hipparchus, onlarca bölge için enlemleri listeledi. Özellikle, Eratosthenes'in Atina, Sicilya enlemleri ve için değerlerini iyileştirdi.İklim enlemlerini hesaplarken (enlemler en uzun gün dönümü gününün uzunluğuyla bağıntılıdır), Hipparchus, ekliptiğin eğimi için beklenmedik bir şekilde doğru bir değer kullandı, 23°40' (MÖ 2. yüzyılın ikinci yarısındaki gerçek değer yaklaşık olarak 23°43' idi), oysa diğer tüm antik yazarlar sadece kabaca yuvarlatılmış bir değer olan 24°'yi biliyorlardı ve Batlamyus bile 23°51' gibi daha az doğru bir değer kullandı.
Hipparchus, Helenistik Dönemde genel olarak kabul edilen Atlantik ve Hint Okyanusları ile Hazar Denizi'nin tek bir okyanusun parçaları olduğu görüşüne karşı çıktı. Aynı zamanda oikoumene'nin, yani karanın yerleşim bölgesinin sınırlarını ekvatora ve Kuzey Kutup Dairesi'ne kadar genişletir. Hipparchus'un fikirleri Batlamyus'un Coğrafyası’nda yansımasını buldu. Özünde, Batlamyus'un çalışması, Hipparchus'un coğrafyanın ne olması gerektiğine dair vizyonunu gerçekleştirmeye yönelik genişletilmiş bir girişimdir.
Modern spekülasyon
Hipparchus, 2005 yılında uluslararası haberlerde yer aldı, yine (1898'de olduğu gibi) Hipparchus'un hakkındaki verilerin veya onun yıldız kataloğundaki verilerin, takımyıldızlarını betimleyen hayatta kalan tek büyük antik gök küresinde ( tarafından taşınan ve orta düzeyde doğrulukla takımyıldızlarını gösteren) korunmuş olabileceği ortaya çıktı. Daha iddialı 2005 raporunda çeşitli yanlış adımlar yer alır, bu nedenle alandaki hiçbir uzman, geniş çapta duyurulan spekülasyonları kabul etmiyor.
, Plutarch'ın On the Face in the Moon adlı çalışmasında Newtoncu olduğunu düşündüğümüz bazı fiziksel teorileri rapor ettiğini ve bunların aslen Hipparchus'tan gelmiş olabileceğini söyledi; Newton'un onlardan etkilenmiş olabileceğini söylemeye devam etti. Bir kitap incelemesine göre, bu iddiaların her ikisi de diğer bilim adamları tarafından reddedildi.
Plutarch'ın Table Talk’undaki bir satır, Hipparchus'un on basit önermeden oluşturulabilecek 103.049 bileşik önerme saydığını belirtir. 103.049, on sembolden oluşan herhangi bir dizideki iki veya daha fazla ögenin ardışık alt dizilerinin etrafına bir veya daha fazla parantez çifti eklemenin yollarını sayan onuncu . Bu, Hipparchus'un modern matematikte bağımsız olarak gelişen bir matematik alanı olan sayısal hakkında bilgi sahibi olduğuna dair spekülasyonlara yol açtı.
Mirası
Raphael'in 1509-1511 tarihli The School of Athens adlı tablosunda Batlamyus'un karşısında tasvir edilebilir, ancak bu figür genellikle Zerdüşt olarak tanımlanır.
ESA'nın Hipparcos Uzay Astrometri Misyonu'nun resmi adı Yüksek Hassasiyetli Paralaks Toplama Uydusu idi; Hipparchus'un adını hatırlatan ve anan bir HiPParCoS yapmaktadır.
Ay krateri ve asteroit onun adını almıştır.
2004 yılında 'ne girdi.
Astronomi tarihçisi, matematik astronomu ve Paris Gözlemevi müdürü , 18. yüzyılda (1821) astronomi tarihinde, Hipparchus'u Johannes Kepler ve ile birlikte tüm zamanların en büyük astronomları olarak kabul etti. Los Angeles, California, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 'ndeki , tüm zamanların en büyük altı gök bilimcisinden biri ve Antik Çağ'dan tek olan Hipparchus'un bir kabartmasına sahiptir.Johannes Kepler, Tycho Brahe'nin yöntemlerine ve gözlemlerinin doğruluğuna büyük saygı duyuyordu ve onu astronomi biliminin restorasyonu için temel sağlayacak yeni Hipparchus olarak görüyordu.
Sürümler ve çeviriler
- Berger H. Die geographischen Fragmente des Hipparch. Leipzig: B. G. Teubner, 1869.
- Dicks D.R. The Geographical Fragments of Hipparchus. Edited with an Introduction and Commentary. London: Athlon Press, 1960. Pp. xi + 215.
- Manitius K. (1894), In Arati et Eudoxi Phaenomena commentariorum libri tres (PDF), Leipzig: B. G. Teubner, s. 376, 17 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021.
Ayrıca bakınız
- Samoslu Aristarchus (y. MÖ 310 – y. 230), Dünya'dan Güneş'e olan mesafeyi hesaplayan bir Yunan matematikçi.
- Eratosthenes (y. MÖ 276 – y. 194/195), Dünya'nın çevresini ve ayrıca Dünya'dan Güneş'e olan mesafeyi hesaplayan bir Yunan matematikçi.
- Yunan matematiği
- Posidonius (y. MÖ 135 – y. 51), Dünya'nın çevresini hesaplayan bir Yunan astronom ve matematikçi.
Notlar
- ^ Bu rakamlar, Hipparkus döneminin güneş zamanını değil, modern kullanır. Örneğin, gerçek 4267 aylık aralık 126,007 gün ve yarım saatten biraz fazlaydı.
Kaynakça
Alıntılar
- ^ a b Stephen C. McCluskey (2000). Astronomies and cultures in early medieval Europe. Cambridge University Press. s. 22. ISBN . 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021.
- ^ C. M. Linton (2004). From Eudoxus to Einstein: a history of mathematical astronomy. Cambridge University Press. s. 52. ISBN .
- ^ G. J. Toomer's chapter "Ptolemy and his Greek Predecessors" in "Astronomy before the Telescope", British Museum Press, 1996, p. 81.
- ^ Emma Willard, Astronography, Or, Astronomical Geography, with the Use of Globes: Arranged Either for Simultaneous Reading and Study in Classes, Or for Study in the Common Method, pp 246
- ^ Denison Olmsted, Outlines of a Course of Lectures on Meteorology and Astronomy, pp 22
- ^ Alexander Raymond, Jones (2017). . Encyclopedia Britannica, Inc. 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2017.
- ^ Popular Astronomy, Simon Newcomb, pp 5
- ^ University of Toronto Quarterly, Volumes 1-3, pp 50
- ^ Histoire de l'astronomie ancienne, Jean Baptiste Joseph Delambre, Volume 1, p lxi; "Hipparque, le vrai père de l'Astronomie"/"Hipparchus, the true father of Astronomy"
- ^ . snible.org. 26 Mart 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2021.
- ^ G. J. Toomer, "Hipparchus" (1978); and A. Jones, "Hipparchus."
- ^ . . 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2016.
- ^ Modern edition: (In Arati et Eudoxi Phaenomena, Leipzig, 1894).
- ^ For more information see G. J. Toomer, "Hipparchus and Babylonian astronomy."
- ^ Franz Xaver Kugler, Die Babylonische Mondrechnung ("The Babylonian lunar computation"), Freiburg im Breisgau, 1900.
- ^ (1955), Centaurus, 4 (2), ss. 122-125, doi:10.1111/j.1600-0498.1955.tb00619.x. On p. 124, Aaboe identifies the Hipparchian equation 5458 syn. mo. = 5923 drac. mo. with the equation of 1,30,58 syn. mo. = 1,38,43 drac. mo. (written in sexagesimal) which he cites to p. 73 of Neugebauer's Astronomical Cuneiform Texts, London 1955.
- ^ Pro & con arguments are given at DIO volume 11 number 1 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde . article 3 sections C & D.
- ^ See demonstration 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde . of reverse use of Hipparchus's table for the 1245 BCE eclipse.
- ^ Toomer, "The Chord Table of Hipparchus" (1973).
- ^ Klintberg, Bo C. (2005). "Hipparchus's 3600′-Based Chord Table and Its Place in the History of Ancient Greek and Indian Trigonometry" (PDF). Indian Journal of History of Science. 40 (2): 169-203. 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022.
- ^ Dennis Rawlins, "Aubrey Diller Legacies" 9 Mayıs 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., DIO 5 (2009); Shcheglov D.A. (2002-2007): "Hipparchus’ Table of Climata and Ptolemy’s Geography", Orbis Terrarum 9 (2003-2007), 177-180.
- ^ Dennis Rawlins, "Hipparchos' Eclipse-Based Longitudes: Spica & Regulus" 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., DIO 16 (2009).
- ^ Detailed dissents on both values are presented in DIO volume 11 number 1 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde . articles 1 & 3 and DIO volume 20 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde . article 3 section L. See also these analyses' summary 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
- ^ Footnote 18 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde . of DIO 6 (1996).
- ^ Stephenson & Fatoohi 1993; Steele et al. 1997
- ^ Chapront et al. 2002
- ^ Summarized in Hugh Thurston (2002): Isis 93, 58-69.
- ^ Toomer, 1967
- ^ Explained at equation 25 of a recent investigation 6 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., paper #2.
- ^ Leverington, David (2003), Babylon to Voyager and Beyond: A History of Planetary Astronomy, Cambridge University Press, s. 30, ISBN , 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021.
- ^ DIO 29 Şubat 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., volume 1, number 1, pages 49-66; A.Jones, 2001; Thurston, op. cit., page 62
- ^ Thurston, op. cit., page 67, note 16. R. Newton proposed that Hipparchus made an error of a degree in one of the trios' eclipses. D.Rawlins's theory (Thurston op. cit.) that Hipparchus analysed the two trios in pairs not threesomes provides a possible explanation for the one degree slip. It was a fudge 24 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . necessitated by inadequacies of analysing by pairs instead of using the better method Ptolemy applies at Almagest Book 4 Parts 6 and 11.
- ^ Ibid, note 14; Jones 2001
- ^ . 25 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2009., #04310, Fred Espenak, NASA/GSFC
- ^ Swerdlow, N. M. (Ağustos 1992), "The Enigma of Ptolemy's Catalogue of Stars", Journal for the History of Astronomy, 23 (3), ss. 173-183, Bibcode:1992JHA....23..173S, doi:10.1177/002182869202300303
- ^ Gerd Grasshoff: The history of Ptolemy's star catalogue, Springer, New York, 1990, (Analyse des im "Almagest" überlieferten Sternenkatalogs)
- ^ (PDF). 5 Haziran 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012.
- ^ "The Measurement Method of the Almagest Stars" 12 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., by Dennis Duke 7 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., DIO: the International Journal of Scientific History,12 (2002).
- ^ Benson Bobrick, The Fated Sky, Simon & Schuster, 2005, p 151
- ^ a b Ptolemy (1998), Ptolemy's Almagest, Princeton University Press, ss. 16, 341-399, ISBN ,
The magnitudes range (according to a system which certainly precedes Ptolemy, but is only conjecturally attributed to Hipparchus) from 1 to 6.
Quote by Toomer, not Ptolemy. - ^ Pogson, N. R. (1856). "Magnitudes of Thirty-six of the Minor Planets for the first day of each month of the year 1857". . 17: 12. doi:10.1093/mnras/17.1.12. 3 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021.
- ^ Alexander Jones "Ptolemy in Perspective: Use and Criticism of his Work from Antiquity to the Nineteenth Century, Springer, 2010, p.36.
- ^ Editions of fragments: Berger H. Die geographischen Fragmente des Hipparch. Leipzig: B. G. Teubner, 1869.; Dicks D.R. The Geographical Fragments of Hipparchus. London: Athlon Press, 1960.
- ^ On Hipparchus's geography see: Berger H. Die geographischen Fragmente des Hipparch. Leipzig: B. G. Teubner, 1869.; Dicks D.R. The Geographical Fragments of Hipparchus. London: Athlon Press, 1960; Neugebauer O. A History of Ancient Mathematical Astronomy. Pt. 1-3. Berlin, Heidelberg, New York: Springer Verlag, 1975: 332-338; Shcheglov D.A. Hipparchus’ "Table of Climata and Ptolemy’s Geography". Orbis Terrarum 9. 2003-2007: 159-192.
- ^ Shcheglov D.A. "Hipparchus on the Latitude of Southern India". Greek, Roman, and Byzantine Studies 45. 2005: 359-380; idem. "Eratosthenes' Parallel of Rhodes and the History of the System of Climata 16 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .". Klio 88. 2006: 351-359.; idem. "Hipparchus’ Table of Climata and Ptolemy’s Geography". Orbis Terrarum 9. 2003-2007: 159-192.
- ^ Diller A. (1934). "Geographical Latitudes in Eratosthenes, Hipparchus and Posidonius". Klio 27.3: 258-269; cf. Shcheglov D.A. "Hipparchus’ Table of Climata and Ptolemy’s Geography", 177-180.
- ^ Shcheglov D.A. "Ptolemy’s Latitude of Thule and the Map Projection in the Pre-Ptolemaic Geography". Antike Naturwissenschaft und ihre Rezeption (AKAN) 17. 2007: 132-139.
- ^ D.Rawlins 21 Mayıs 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., "Farnese Atlas Celestial Globe, Proposed Astronomical Origins", 2005.
- ^ B. E. Schaefer 14 Ocak 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., "Epoch of the Constellations on the Farnese Atlas and their Origin in Hipparchus's Lost Catalog", , Mayıs 2005 versus Dennis Duke 14 Ağustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde . , Şubat 2006.
- ^ , The Forgotten Revolution: How Science Was Born in 300 BCE and Why It Had To Be Reborn, (Berlin: Springer, 2004). , pp. 286-293.
- ^ , The Forgotten Revolution: How Science Was Born in 300 BCE and Why It Had To Be Reborn, (Berlin: Springer, 2004). , pp. 365-379.
- ^ Mott Greene, "The birth of modern science?" Review of The Forgotten Revolution, Nature 430 (5 Ağustos 2004): 614.
- ^ (1997), (PDF), The American Mathematical Monthly, 104 (4), ss. 344-350, doi:10.2307/2974582, 14 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi
- ^ Acerbi, F. (2003), (PDF), Archive for History of Exact Sciences, 57 (6), ss. 465-502, doi:10.1007/s00407-003-0067-0, 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi
- ^ Swerdlow (1992). "The Enigma of Ptolemy's Catalogue of Stars". Journal for the History of Astronomy. 23 (3): 173-183. doi:10.1177/002182869202300303.
- ^ Alp Akoğlu (Mart 2000), "Ay'da gezinti" (PDF), Bilim ve Teknik, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- ^ Hipparchus Krateri
- ^ 4000 Hipparchus (1989 AV)
- ^ "X-Prize Group Founder to Speak at Induction". El Paso Times. El Paso, Texas. 17 Ekim 2004. s. 59. 23 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021 – Newspapers.com vasıtasıyla.
- ^ Histoire de l'astronomie au dix-huitième siècle, p. 413 22 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (edited by Claude-Louis Mathieu, and published by Bachelier, Paris, 1827). See also pp. xvii and 420.
- ^ "Astronomers Monument & Sundial". Griffith Observatory. 14 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021.
- ^ Christianson, J. R. (2000). On Tycho's Island: Tycho Brahe and His Assistants, 1570-1601. Cambridge: Cambridge University Press, p 304.
Kaynakça
- Atıfta bulunulan eserler
- Acerbi F. (2003), (PDF), Archive for History of Exact Sciences, cilt 57, ss. 465-502, 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi
- Bianchetti S. (2001). "Dall’astronomia alla cartografia: Ipparco di Nicea". ПОΙΚΙΛΜΑ. Studi in onore di Michelle R. Cataudella in occasione del 60° compleanno. La Spezia: Agorà Edizioni: 145-156.
- Bowen AC, Goldstein B.R. (1991). "Hipparchus' Treatment of Early Greek Astronomy: The Case of Eudoxus and the Length of Daytime Author(s)". Proceedings of the American Philosophical Society 135(2): 233-254.
- Chapront J., Touze M. Chapront & Francou G. (2002), ""A new determination of lunar orbital parameters, precession constant, and tidal acceleration from LLR measurements"", Astronomy and Astrophysics, cilt 387, ss. 700-709, 8 Nisan 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Dicks D.R. (1960). The Geographical Fragments of Hipparchus. London: Athlon Press. Pp. xi, 215.
- Diller A. (1934). "Geographical Latitudes in Eratosthenes, Hipparchus and Posidonius". Klio 27(3): 258-269.
- Duke D.W. (2002). "Associations between the ancient star catalogs". Archive for History of Exact Sciences 56(5):435-450. (Author's draft here.) 2 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Honigmann E. (1929). Die sieben Klimata und die πολεις επισημοι. Eine Untersuchung zur Geschichte der Geographie und Astrologie in Altertum und Mittelalter. Heidelberg: Carl Winter's Universitätsbuchhandlung. 247 S.
- Jones A. (2001). "Hipparchus." In Encyclopedia of Astronomy and Astrophysics. Nature Publishing Group.
- Moore P. (1994). Atlas of the Universe, Octopus Publishing Group LTD (Slovene translation and completion by Tomaž Zwitter and Savina Zwitter (1999): Atlas vesolja): 225.
- Nadal R., Brunet J.P. (1984). "Le "Commentaire" d'Hipparque. I. La sphère mobile. Archive for History of Exact Sciences 29: 201-236.
- Neugebauer O. (1975). A History of Ancient Mathematical Astronomy. Vol. 1–3. Berlin, Heidelberg, New York: Springer Verlag.
- Newton R.R. (1977). The Crime of Claudius Ptolemy. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
- Rawlins D. (1982). An Investigation of the Ancient Star Catalog. Proceedings of the Astronomical Society of the Pacific 94, 359-373. Has been updated several times: , volume 8, number 1 (1998), page 2, note 3, and DIO14 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., volume 10 (2000), page 79, note 177.
- Russo L. (1994). "The astronomy of Hipparchus and his time: A study based on pre-ptolemaic sources". Vistas in Astronomy 38.2: 207-248
- Schaefer B.E. (2005), ""The Epoch of the Constellations on the Farnese Atlas and their Origin in Hipparchus's Lost Catalogue"", Journal for the History of Astronomy, cilt 36.2, ss. 167-196, 5 Kasım 2018 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Shcheglov D.A. (2005), ""Hipparchus on the Latitude of Southern India"", Greek, Roman, and Byzantine Studies, cilt 45, ss. 359-380
- Shcheglov D.A. (2006), "Eratosthenes' Parallel of Rhodes and the History of the System of Climata", Klio, cilt 88, ss. 351-359, 16 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Shcheglov D.A. (2007), ""Ptolemy's Latitude of Thule and the Map Projection in the Pre-Ptolemaic Geography"", Antike Naturwissenschaft und ihre Rezeption (AKAN), cilt 17, ss. 121-151
- Shcheglov D.A. (2003-2007), ""Hipparchus' Table of Climata and Ptolemy's Geography"", Orbis Terrarum, cilt 9, ss. 159-192
- Sidoli, Nathan (2004), "Hipparchus and the Ancient Metrical Methods on the Sphere" (PDF), Journal for the History of Astronomy, University of Toronto, cilt 35, ss. 71-84, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Steele J.M., Stephenson F.R. & Morrison L.V. (1997), ""The accuracy of eclipse times measured by the Babylonians"", Journal for the History of Astronomy, cilt 28, ss. 337-345, 28 Ocak 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Stephenson F.R. & Fatoohi L.J. (1993), ""Lunar Eclipse Times Recorded in Babylonian History"", Journal for the History of Astronomy, cilt 24, ss. 255-267, 28 Ocak 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Strabo, Géographie.
- Swerdlow N.M. (1969). "Hipparchus on the distance of the sun." Centaurus 14: 287-305.
- Toomer G.J. (1967). "The Size of the Lunar Epicycle According to Hipparchus." Centaurus 12: 145-150.
- Toomer G.J. (1973). "The Chord Table of Hipparchus and the Early History of Greek Trigonometry." Centaurus 18: 6-28.
- Toomer G.J. (1974). "Hipparchus on the Distances of the Sun and Moon." Archives for the History of the Exact Sciences 14: 126-142.
- Toomer G.J. (1978). "Hipparchus." In Dictionary of Scientific Biography 15: 207-224.
- Toomer G.J. (1980). "Hipparchus' Empirical Basis for his Lunar Mean Motions," Centaurus 24: 97-109.
- Toomer G.J. (1988). "Hipparchus and Babylonian Astronomy." In A Scientific Humanist: Studies in Memory of Abraham Sachs, ed. Erle Leichty, Maria deJ. Ellis, and Pamel Gerardi. Philadelphia: Occasional Publications of the Samuel Noah Kramer Fund, 9.
- Wolff M. (1989). "Hipparchus and the Stoic Theory of Motion". In Matter and Metaphysics. Ed. J. Barnes & M. Mignucci. Napoli: Bibliopolis: 346-419.
Konuyla ilgili yayınlar
- Dreyer, John L.E (1953). A History of Astronomy from Thales to Kepler. New York: Dover Publications.
- Heath, Thomas (1921). A History of Greek Mathematics. Oxford: Clarendon Press.
- Lloyd, G.E.R. (1973). Greek science after Aristotle. New York: Norton. ISBN .
- Neugebauer, Otto (1956). "Notes on Hipparchus". Weinberg, Saul S (Ed.). The Aegean and the Near East: Studies Presented to Hetty Goldman. Locust Valley, NY: J. J. Augustin.
- Ptolemy (1984). Ptolemy's Almagest. G. J. Toomer tarafından çevrildi. New York: Springer-Verlag. ISBN .
- Thomson, J. Oliver (1948). History of Ancient Geography. Cambridge: Cambridge University Press.
- Bourtembourg Rene (2013), "Was Uranus Observed by Hipparchus?", Journal for the History of Astronomy, 44 (4), ss. 377-387, doi:10.1177/002182861304400401
- Hüseyin Gazi Topdemir (Ağustos 2011), "Hipparkhos ve Trigonometrinin Doğuşu", Bilim ve Teknik, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Hipparchus's Table of Chords (PDF), 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Dmitriy A. Shcheglov (2005), "Hipparchus on the Latitude of Southern India" (PDF), Greek, Roman, and Byzantine Studies, cilt 45, ss. 359-380, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Daniel E. Otero (20 Temmuz 2020), "A Genetic Context for Understanding the Trigonometric Functions: Hipparchus' Table of Chords" (PDF), Teaching and Learning the Trigonometric Functions through Their Origins, MAA Convergence, 28 Eylül 2020 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Christián C. Carman (2020), Alexander Jones & Christián Carman (Ed.), "On the distances of the sun and moon according to Hipparchus" (PDF), Instruments – Observations – Theories: Studies in the History of Astronomy in Honor of James Evans, ss. 177-203, doi:10.5281/zenodo.3928498, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Bryan Dorner, Chord Tables of Hipparchus and Ptolemy (PDF), 6 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Jerold Mathews (Ocak 2012), "From Hipparchus to a Helix Ruler", RESONANCE, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Susanne M. Hoffmann (2018), "THE GENESIS OF HIPPARCHUS' CELESTIAL GLOBE" (PDF), Mediterranean Archaeology and Archaeometry, MAA, 18 (4), ss. 281-287, doi:10.5281/zenodo.1477980, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Christian Marx (2014), Analysis of the latitudinal data of Eratosthenes and Hipparchus (PDF), 16 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- F. Acerbi (2003), "On the Shoulders of Hipparchus" (PDF), Arch. Hist. Exact Sci., cilt 57, ss. 465-502, doi:10.1007/s00407-003-0067-0, 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Hans Meijer (19 Eylül 2015), De twee getallen van Hipparchus (PDF) (Felemenkçe), 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- Curtis Wilson (Şubat 1997), Hipparchus and Spherical Trigonometry (PDF), 11 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
- HIPPARCHUS MEASURES THE DISTANCE TO THE MOON (PDF), 22 Aralık 2018 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 5 Ağustos 2021
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Hipparchus ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
- Genel
- O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Hipparkos", MacTutor Matematik Tarihi arşivi
- . Cambridge Üniversitesi. 17 Nisan 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . 23 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . Roma. 2010. ISBN . 18 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . Oregon Üniversitesi. 19 Ağustos 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . 10 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . SEDS. 17 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- (Portekizce). AsterDomus website. 11 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- . 12 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Alexander Raymond Jones. . britannica.com. 15 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Emre Kuvan (27 Mart 2021), Hipparkos (Hipparkhos) Kimdir? İznikli Hipparkos, 6 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 6 Ağustos 2021
- Ömer Yıldırım (27 Şubat 2021), Hipparkos Kimdir? Hipparkhos, 6 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 6 Ağustos 2021
- Sibel Çağlar (4 Temmuz 2021), İznikli Hipparkhos ve Trigonometrinin Doğuşu, 6 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 6 Ağustos 2021
- Presesyon (Devinim)
- [David Ulansey, Hipparchus'un devinim anlayışı hakkında]. 2 Şubat 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Gök cisimleri
- . . 16 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Yıldız kataloğu
- [Hipparchus'un yıldız kataloğuna Carmen Rush tarafından kısa bir bakış]. 19 Haziran 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Iznikli Hipparkos veya Nikaiali Hipparhus h ɪ ˈ p ɑːr k e s Yunanca Ἵpparxos Hipparkhos y MO 190 y 120 bir Yunan astronom cografyaci ve matematikciydi HipparchusDogumy MO 190 Nicaea Bitinya KralligiOlumy MO 120 70 yas civarinda Rodos Roma CumhuriyetiMeslekAstronomMatematikciCografyaci Anadolu daki Nikea bugunku Iznik kentinde dogdu Yasaminin buyuk bolumunu Rodos ta geciren ve orada olen Hipparkos daha cok yildizlara iliskin gozlemleriyle tanindi Ciplak gozle gorulebilen yildizlari parlakliklarina gore siniflandirdi Ayin ve Gunes in uzakliklarini bulmaya yonelik calismalar da yapan Hipparkos matematigin bir dali olan trigonometriyi bulmasinin yaninda yeryuzundeki her noktanin yerini enlem boylam dereceleriyle belirtme yontemini ilk uygulayan kisi oldu Trigonometrinin kurucusu olarak kabul edilir ancak en cok ekinokslarin devinimini tesadufen kesfetmesiyle unludur Hipparchus Nikaea Bitinya da dogdu ve muhtemelen Yunanistan in Rodos adasinda oldu MO 162 ile 127 yillari arasinda calisan bir astronom oldugu bilinmektedir Hipparchus antik cagin en buyuk astronomik gozlemcisi ve bazilari tarafindan antik cagin en buyuk genel astronomu olarak kabul edilir Gunes ve Ay in hareketi icin nicel ve dogru modelleri hayatta kalan ilk kisiydi Bunun icin kesinlikle Babilliler ve Atinali Meton MO besinci yuzyil Timoharis Aristillus Samoslu Aristarhus ve Eratosthenes tarafindan yuzyillar boyunca biriken gozlemlerden ve belki de matematiksel tekniklerden yararlandi Trigonometri gelistirdi ve olusturdu ve kuresel trigonometrinin cesitli problemlerini cozdu Gunes ve ay teorileri ile trigonometrisiyle gunes tutulmalarini tahmin etmek icin guvenilir bir yontem gelistiren ilk kisi olabilir Diger taninmis basarilari arasinda Dunya nin hareketinin kesfi ve olcumu bati dunyasinin ilk kapsamli yildiz katalogunun derlenmesi ve muhtemelen usturlabin icadi ve ayrica yildiz kataloglarinin cogunun yaratilmasi sirasinda kullandigi ekinokslari ve gun donumu tarihlerini gosteren bir astronomik alet icadi yer aliyor Bazen Hipparkus astronominin babasi olarak anilir ona ilk olarak tarafindan verilen bir unvandir Yasami ve calismalariHipparchus Nicaea da Grekce Nikaia Bithynia da dogdu Hayatinin kesin tarihleri bilinmemekle birlikte Batlamyus MO 147 127 arasindaki donemde astronomik gozlemleri ona atfediyor ve bunlarin bir kisminin Rodos ta yapildigi belirtilmektedir MO 162 den beri daha onceki gozlemler de onun tarafindan yapilmis olabilir Dogum tarihi y MO 190 tarafindan calismasindaki ipuclarina dayali olarak hesaplanmistir Hipparchus MO 127 den sonra bir sure yasamis olmali cunku o yila ait gozlemlerini analiz etmis ve yayinlamistir Hipparchus Iskenderiye den ve Babil den bilgi aldi ancak bu yerleri ne zaman ziyaret ettigi veya ziyaret edip etmedigi bilinmemektedir Daha sonraki yasaminin cogunu gecirdigi anlasilan Rodos adasinda oldugune inanilmaktadir Ikinci ve ucuncu yuzyillarda Bithynia da onuruna adini tasiyan ve onu bir kure ile gosteren sikkeler yapilmistir Hipparchus un dogrudan calismasinin nispeten kucuk bir kismi modern zamanlara kadar hayatta kaldi En az on dort kitap yazmis olmasina ragmen yalnizca Aratus un populer astronomik siiri hakkindaki yorumu sonraki kopyacilar tarafindan korunmustur Hipparchus hakkinda bilinenlerin cogu Strabon un Cografyasi ve Plinius un birinci yuzyildaki Doga Tarihi nden gelmektedir Batlamyus un ikinci yuzyil Almagest i ve Almagest hakkindaki yorumlarinda Pappus ve Iskenderiyeli Theon tarafindan dorduncu yuzyilda ona yapilan ek referanslardan gelmektedir Hipparchus gunes merkezli bir sistemi hesaplayan ilk kisiler arasindaydi ancak hesaplamalar yorungelerin zamanin bilimi tarafindan zorunlu olduguna inanildigi gibi mukemmel dairesel olmadigini gosterdigi icin calismalarini birakti Hipparchus un cagdasi Seleucia li Seleukos gunes merkezli modelin bir savunucusu olarak kalmasina ragmen Hipparchus un gunmerkezliligi reddetmesi Aristoteles in fikirleri tarafindan desteklendi ve Kopernik gunmerkezciligi tartismanin gidisatini degistirene kadar yaklasik 2000 yil boyunca baskin kaldi Hipparchus un korunmus tek eseri Tῶn Ἀratoy kaὶ Eὐdo3oy fainomenwn ἐ3hghsis Commentary on the Phaenomena of Eudoxus and Aratus Eudoxus ve Aratus Fenomeni Uzerine Yorum dur Bu Eudoxus un calismasina dayanan Aratus un populer bir siiri uzerine iki kitap seklinde oldukca elestirel bir yorumdur Hipparchus ayrica gorunuse gore on dort kitaptan bahseden ancak yalnizca daha sonraki yazarlarin referanslarindan bilinen baslica eserlerinin bir listesini yapti Unlu yildiz katalogu Batlamyus tarafindan bir araya getirildi ve Batlamyus un yildizlarinin boylamlarindan iki ve ucte iki derecenin cikarilmasiyla neredeyse mukemmel bir sekilde yeniden olusturulabilir Ilk trigonometrik tablo gorunuse gore gunumuzde trigonometrinin babasi olarak bilinen Hipparchus tarafindan derlenmistir Yukarida bahsi gecen ve gunumuze ulasan eser haricinde asagidaki eserler de Hipparchus a atfedilir Eἰs toὺs Ἀristoys En iyisi icin Parallaktika Paralakslar 2 kitap Perὶ ἀsterismῶn Takimyildizlar Perὶ ἐkleipsewn Ἡlioy katὰ tὰ ἑptὰ klimata 7 iklime gore Gunesin tutulmasi Perὶ ἐmbolimwn mhnῶn te kaὶ ἡmerῶn Ara aylar ve gunler Perὶ mege8ῶn kai ἀposthmatwn Ἡlioy kai Selhnhs Gunes ve Ay in buyuklukleri ve uzakliklari 2 bolum Perὶ mhniaioy xronoy Ayin suresi hakkinda Perὶ tὴs katὰ platos mhniaias tὴs Selhnhs kinhsews Ayin enlemindeki aylik hareketten Perὶ tὴs pragmateias tῶn ἐn kyklῳ eὐ8eiῶn Cember icindeki dogrular calismasi 12 kitap Perὶ tὴs tῶn ἀplanῶn synta3ews Enlemlerin duzenlenmesi Perὶ tὴs tῶn synanastolῶn pragmateias Es zamanli tutulmalarin calismasi Perὶ tὴs tῶn dwdeka zwdiwn ἀnaforas On iki burc isaretinin yukselisi Perὶ tὴs metaptwsews tῶn tropikῶn kaὶ ἐarinῶn ἰshmeriwn Bahar gun donumlerinin ve ekinokslarin degisimi Perὶ toῦ ἐniaysioy mege8oys Yil boyunca Perὶ tῶn diὰ baroys katw feromenwn Agirliklarindan dolayi asagi hareket eden cisimler Prὸs tὸn Ἐratos8enh kaὶ tὰ ἐn tῇ gewgrafiᾳ aὐtoy lex8enta Eratosthenes e ve cografyasinda soylenenlere karsi Genellikle Eratosthene nin cografyanin Elestirisi olarak yeniden adlandirilir Babil kaynaklariDaha onceki Yunan astronomlari ve matematikciler bir dereceye kadar Babil astronomisinden etkilenmislerdir ornegin Metonik dongu ve Saros dongusunun periyot iliskileri Babil kaynaklarindan gelmis olabilir bkz Hipparchus Babil in astronomik bilgi ve tekniklerini sistematik olarak kullanan ilk kisi gibi gorunmektedir Timocharis ve Aristillus disinda daireyi 360 derecelik 60 yay dakikasina boldugu bilinen ilk Yunan idi kendisinden onceki Eratosthenes daireyi 60 parcaya bolen daha basit bir altmislik sistem kullaniyordu Ayrica 2 veya 2 5 ye buyuk arsin large cubit esdeger olan Babil astronomik arsin birimini Akadca ammatu Grekce pῆxys pechys benimsedi Hipparchus muhtemelen Babil astronomik gozlemlerinin bir listesini derledi Bir astronomi tarihcisi olan G J Toomer Batlamyus un Almagest teki tutulma kayitlari ve diger Babil gozlemleriyle ilgili bilgisinin Hipparchus tarafindan yapilan bir listeden geldigini one surdu Hipparchus un Babil kaynaklarini kullanmasi Batlamyus un aciklamalari nedeniyle her zaman genel bir sekilde bilinmektedir Ancak Batlamyus un Hipparchus a atfettigi sinodik ve anormal periyotlarin Babil efemeridlerinde ozellikle gunumuzde Sistem B olarak adlandirilan bazen ya atfedilen metinlerin derlemesinde zaten kullanildigini gosterdi Hipparchus un uzun draconitic ay periyotu 5 458 ay 5 923 ay dugum periyotu de birkac kez gorulur Ancak acikca tarihlendirilen bu tur tek tablet Hipparchus sonrasidir bu nedenle bilginin nereden nereye iletildigi tabletler tarafindan belirlenmemistir Hipparchus un draconitic ejder ay hareketi bazen anormal hareketini aciklamak icin onerilen lunar four argumaniyla cozulemez Kesin 5 458 5 923 oranini ureten bir cozum bu tur oranlari belirlemek icin eski zamanlarda onaylanmis tek yontemi kullanmasina ve oranin dort basamakli pay ve paydasini otomatik olarak vermesine ragmen cogu tarihci tarafindan reddedilir Hipparchus baslangicta Almagest 6 9 MO 141 deki Babil tutulmasini MO 720 deki Babil tutulmasiyla kullandi ve daha az dogru orani bulmak icin 7 160 sinodik ay 7 770 draconitic ay onun tarafindan 10 a bolunerek 716 777 ye basitlestirildi Benzer sekilde 345 yillik donguden 4267 sinodik ay 4573 anomalistik ay oranini buldu ve 251 sinodik ay 269 anomalistik ay standart oranini elde etmek icin 17 ye bolundu Bu draconitic arastirma icin daha uzun bir zaman temeli ararsa ayni MO 141 tutulmasini Babil den bir ay tutulmasini MO 1245 tutulmasi ile kullanabilir 13 645 sinodik ay araligi 14 8807 1 2 draconitic ay 14 623 1 2 anomalistik ay 5 2 ye bolme tam olarak 5458 sinodik ay 5923 uretir Acikca gorulen ana itiraz kendi icinde sasirtici olmasa da erken tutulmanin kanitlanmamis olmasidir ve Babil gozlemlerinin bu kadar uzaktan kaydedilip kaydedilmedigi konusunda bir fikir birligi yoktur Hipparchus un tablolari resmi olarak sadece MO 747 ye yani kendi doneminden 600 yil oncesine kadar geri gitse de tablolar soz konusu tutulma oncesine kadar iyiydi cunku daha yakin zamanda belirtildigi gibi tersine kullanimlari ileriye dogru kullanmaktan daha zor degildir Geometri trigonometri ve diger matematiksel tekniklerHipparchus Ay ve Gunes in yorungelerinin eksantrikligini hesaplarken ihtiyac duydugu bir sahip oldugu bilinen ilk matematikci olarak kabul edildi Bir cemberdeki merkez aci icin acinin cemberi kestigi noktalar arasindaki duz dogru parcasinin uzunlugunu veren kiris fonksiyonu icin degerleri tablolastirdi Bunu cevresi 21 600 birim ve yaricapi yuvarlanmis 3438 birim olan bir cember icin hesapladi bu cemberin cevresi boyunca birim uzunlugu 1 yay dakikadir 7 5 lik artislarla acilar icin kirisleri tablo haline getirdi Modern terimlerle belirli bir yaricapa sahip bir cember icinde bir merkezi aci tarafindan gorulen kiris yaricap carpi acinin sinusunun iki katina esittir yani chord 8 2r sin 82 displaystyle operatorname chord theta 2r cdot sin left frac theta 2 right Hipparchus un kiris tablosunu gelistirdigi soylenen su anda kayip olan eser Iskenderiyeli Theon un Almagest in I 10 bolumundeki dorduncu yuzyil yorumunda Tōn en kuklōi eutheiōn Of Lines Inside a Circle Cember Icindeki Dogrular olarak adlandirilir Bazilari Hipparchus tablosunun gibi Hindistan daki astronomik incelemelerde hayatta kalmis olabilecegini iddia etmektedir Trigonometri onemli bir yenilikti cunku Yunan astronomlarinin herhangi bir ucgeni cozmesine izin verdi ve tercih ettikleri geometrik teknikleri kullanarak nicel astronomik modeller ve tahminler yapmayi mumkun kildi Hipparchus p icin 3 10 71 3 14085 ve 3 1 7 3 14286 arasinda Arsimet ten daha iyi bir yaklasim kullanmis olmalidir Belki daha sonra Batlamyus tarafindan kullanilan 3 8 30 seksagesimal yani altmis tabanli 3 1417 Almagest VI 7 degerine sahipti ancak daha da gelistirilmis bir deger hesaplayip hesaplamadigi bilinmemektedir Bazi bilim insanlari Hipparchus un kiris tablosu ile ilgisi olduguna inanmazlar Digerleri Hipparchus un bir kiris tablosu olusturdugunu bile kabul etmiyorlar Bo C Klintberg Matematiksel yeniden yapilandirmalar ve felsefi argumanlarla Toomer in 1973 tarihli makalesinin Hipparchus un 3438 tabanli bir kiris tablosuna sahip oldugu ve Hintlerin bu tabloyu sinus tablolarini hesaplamak icin kullandigi iddialari icin hicbir zaman kesin bir kanit icermedigini gosteriyorum Toomer in 3600 yaricapli rekonstruksiyonlarini yeniden hesaplamak yani Batlamyus un Almagest indeki kiris tablosunun yaricapi derece yerine dakika olarak ifade edilir 3438 yaricap tarafindan uretilenlere benzer Hipparchus inkine benzer oranlar uretir Bu nedenle Hipparchus un kiris tablosunun yaricapinin 3600 olmasi ve Hintlerden bagimsiz olarak 3438 tabanli sinus tablosunu olusturmasi mumkundur der Hipparchus kiris tablosunu Pisagor teoremini ve Arsimet tarafindan bilinen bir teoremi kullanarak olusturabilirdi Ayrica Batlamyus teoremi denen teoremi gelistirmis ve kullanmis olabilir bu Batlamyus tarafindan Almagest adli eserinde I 10 kanitlandi ve daha sonra Carnot tarafindan genisletildi Hipparchus acikorur oldugunu ve kure uzerindeki cemberleri izdusum merkezinden gecmeyen cemberleri duzlemdeki cemberlere donusturdugunu gosteren ilk kisiydi Bu usturlabin temeliydi Hipparchus geometrinin yani sira Keldaniler tarafindan gelistirilen aritmetik teknikleri de kullandi Bunu yapan ilk Yunan matematikcilerinden biriydi ve bu sekilde astronomlar ve cografyacilar icin mevcut teknikleri genisletti Hipparchus un kuresel trigonometriyi bildigine dair birkac gosterge vardir ancak bunu tartisan hayatta kalan ilk metin birinci yuzyilda Iskenderiyeli Menelaus a aittir ve simdi bu temelde genellikle onun kesfiyle anilir Bir asir once Menelaus un kanitlarinin bulunmasindan once Batlamyus kuresel trigonometrinin icadiyla itibar kazanmisti Batlamyus daha sonra kuresel trigonometriyi ekliptigin yukselme ve ayar noktalari gibi seyleri hesaplamak veya ay paralaksini hesaba katmak icin kullandi Kuresel trigonometri kullanmadiysa Hipparchus bu gorevler icin bir kure kullanmis olabilir uzerine cizilen koordinat izgaralarindan degerleri okuyabilir veya duzlemsel geometriden yaklasimlar yapmis olabilir veya belki de Keldaniler tarafindan gelistirilen aritmetik yaklasimlari kullanmis olabilir Aubrey Diller Strabon nun Hipparchus tan korunmus iklim hesaplamalarinin eski astronomlar tarafindan kullanildigi bilinen tek dogru egiklik olan 23 40 kullanilarak kuresel trigonometri ile yapilabilecegini gostermistir On uc iklim rakaminin tamami Diller in onerisine katilmaktadir Hipparchus un Regulus boylami ve Spica nin her iki boylamindaki buyuk hatalarin uc ornekte de birkac dakikayi kabul ettigi ve yildizlarin konumlarini belirlemek icin tutulmalari kullanirken paralaks duzeltmesi icin yanlis isareti aldigina dair bir teori ile uyusmasi onun iddiasini daha da dogrulamaktadir Ay ve gunes teorisiHipparchus un Gunes ve Ay a olan uzakliklarini belirlemede kullandigi geometrik yapiAyin Hareketi Hipparchus ayrica Ay in hareketini inceledi ve nihai kokenleri ne olursa olsun Keldani astronomlarinin ondan once sahip olduklarina inanilan hareketinin iki periyodu icin dogru degerleri farz etti Ortalama sinodik ay icin geleneksel deger Babil Sistemi B den 29 gundur 31 50 8 20 seksagesimal 29 5305941 gun 29 gun 12 saat 793 1080 saat olarak ifade edilen bu deger Ibrani takviminde daha sonra kullanilmistir Keldaniler de 251 sinodik ay 269 anomalistik ay oldugunu biliyorlardi Hipparchus bu donemin katlarini 17 faktoruyle kullandi cunku bu aralik ayni zamanda bir tutulma periyodudur ve ayni zamanda tam bir yil sayisina yakindir 4267 ay 4573 anormalistik periyot 4630 53 dugum periyotu 4611 98 ay yorungesi 344 996 yil 344 982 gunes yorungesi 126 007 003 gun 126 351 985 donus Dongu hakkinda bu kadar istisnai ve faydali olan sey 345 yillik aralikli tutulma ciftlerinin tumunun 126 007 gunden biraz daha uzun araliklarla yalnizca yaklasik 1 2 saatlik dar bir aralikta meydana gelmesiydi bu da 4267 ye bolundukten sonra bir sinodik ay tahmininin 10 milyon buyukluk mertebesine gore bir parca dogrulugun garanti edilmesini sagliyordu 345 yillik periyodiklik eskilerin ortalama bir ayi tasavvur edebilmelerinin ve o kadar dogru bir sekilde nicellestirebilmelerinin nedenidir ki bugun bile bir saniyenin cok kucuk bir kismi kadar dogrudur Hipparchus kendi zamanindaki tutulmalari karsilastirarak hesaplamalarini dogrulayabilirdi muhtemelen Toomer 1980 e gore MO 27 Ocak 141 ve MO 26 Kasim 139 345 yil onceki Babil kayitlarindaki tutulmalarla birlikte Almagest IV 2 A Jones 2001 Zaten el Biruni Kanun VII 2 II ve Copernicus de Revolutionibus IV 4 4 267 aylik donemin Batlamyus un Hipparchus a atfettigi tutulma suresi degerinden yaklasik bes dakika daha uzun oldugunu kaydetti Ancak Babillilerin zamanlama yontemleri sekiz dakikadan az olmayan bir hataya sahipti Modern bilim insanlari Hipparchus un tutulma suresini en yakin saate yuvarladigi ve kendi gozlemlerinden gelismis bir deger elde etmeye calismak yerine geleneksel degerlerin gecerliligini dogrulamak icin kullandigi konusunda hemfikirdir Modern efemeridlerden ve gunun uzunlugundaki degisimi hesaba katarak bkz DT sinodik ayin varsayilan uzunlugundaki hatanin MO dorduncu yuzyilda 0 2 saniyeden az ve Hipparchus zamaninda 0 1 saniyeden az oldugu tahmin edilmektedir Ay in yorungesi Ay in hareketinin tekduze olmadigi hizinin degistigi uzun zamandir biliniyordu Buna anomali denir ve kendi periyotu ile tekrar eder Keldaniler bunu aritmetik olarak dikkate almislar ve Ay in uzun bir zaman dilimindeki tarihe gore gunluk hareketini veren bir tablo kullanmislardir Ancak Yunanlar gokyuzunun geometrik modellerinde dusunmeyi tercih ettiler MO ucuncu yuzyilin sonunda Pergali Apollonius ay ve gezegen hareketi icin iki model onermisti Ilkinde Ay bir cember boyunca duzgun bir sekilde hareket edecekti ancak Dunya eksantrik yani cemberin merkezinden biraz uzakta olacakti Boylece Ay in gorunen acisal hizi ve mesafesi degisecektir Ay Dunya etrafindaki ana dairesel yorunge uzerinde deferent olarak adlandirilan bkz tekduze bir sekilde boylamda bir ortalama hareketle hareket edecek olan bir episikl adi verilen ikincil bir dairesel yorungede anomalide bir ortalama hareketle duzgun bir sekilde hareket eder Apollonius bu iki modelin aslinda matematiksel olarak esdeger oldugunu gosterdi Ancak bunlarin hepsi teoriydi ve uygulamaya konmamisti Hipparchus bu yorungelerin goreceli oranlarini ve gercek boyutlarini belirlemeye calistigi bilinen ilk astronomdur Hipparchus Ay in anomalisinin belirli evrelerinde Ay in uc konumundan parametreleri bulmak icin geometrik bir yontem gelistirdi Aslinda bunu eksantrik ve epicycle modeli icin ayri ayri yapti Batlamyus Almagest IV 11 de ayrintilari aciklar Hipparchus gereksinimleri karsilamak icin dikkatlice sectigi iki kume ucer adet ay tutulmasi gozlemi kullandi Babil tutulma listesinden bu tutulmalara oturttugu eksantrik model MO 22 23 Aralik 383 MO 18 19 Haziran 382 ve MO 12 13 Aralik 382 Episikl modeline Iskenderiye de MO 22 Eylul 201 MO 19 Mart 200 ve MO 11 Eylul 200 de yaptigi ay tutulmasi gozlemlerini yerlestirdi Eksantrik model icin Hipparchus eksantrik yaricapi ile eksantrik arasindaki oran icin merkezi ile ekliptik merkezi arasindaki mesafede bulundu yani Dunya daki gozlemci 3144 327 2 3 ve episikl modeli icin deferentin yaricapi ile episikl arasindaki oran 3122 1 2 247 1 2 dir Bir grup tarihciye gore biraz tuhaf sayilar kiris tablosunda kullandigi hantal birimden kaynaklanmaktadir bu durum yeniden yapilandirmanin bu dort sayi ile anlasamamasini kismen Hipparchus un bazi ozensiz yuvarlama ve hesaplama hatalari nedeniyle aciklamaktadir Batlamyus yuvarlama hatalari yaparken Hipparchus u elestirmistir Daha basit bir alternatif yeniden yapilandirma dort sayinin tumu ile uyumludur Nedeni her neyse Hipparchus tutarsiz sonuclar buldu daha sonra cok kucuk olan 60 4 45 seksagesimal episikl modelinin 3122 1 2 247 1 2 oranini kullandi Batlamyus 60 5 1 4 oranini belirledi Bu geometri tarafindan uretilebilen maksimum acisal sapma 5 1 4 bolu 60 veya yaklasik olarak 5 1 olan yaydir bu nedenle bazen Hipparchus modelinde Ay in esdegeri olarak alintilanan bir rakamdir Gunesin gorunur hareketi Hipparchus Meton ve Atina daki ogrencileri MO 27 Haziran 432 de bir gun donumu gozlemi yani yaz gun donumu aninin zamanlamasi yapmadan once Samoslu Aristarkus un bunu MO 280 de yaptigi soylenir ve Hipparchus un da Arsimet tarafindan bir gozlemi vardi 1991 tarihli bir makalede 19 Mayis 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde gosterildigi gibi MO 158 de Hipparchus Callippus un takviminden cok hatali bir yaz gun donumu hesapladi MO 146 ve 135 yillarinda yaz gun donumunu gozlemledi Her ikisi de birkac saate kadar dogruydu 19 Mayis 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde ancak ekinoks aninin gozlemleri daha basitti ve yasami boyunca yirmi kere yapti Batlamyus Almagest III 1 de Hipparchus un yilin uzunluguna iliskin calismasinin kapsamli bir tartismasini verir ve Hipparchus un MO 162 128 i kapsayan yaptigi veya kullandigi bircok gozlemden alinti yapar Hipparchus un Rodos ta yaptigi on yedi ekinoks gozleminin analizi 19 Mayis 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde sapmadaki ortalama hatanin pozitif yedi yay dakikasi oldugunu havanin kirilmasi ve Swerdlow un paralaksinin toplami ile neredeyse ayni fikirde oldugunu gostermektedir Rastgele gurultu gozun keskinligi ile yaklasik olarak ayni fikirde olan yuvarlama hesaba katilirsa iki yay dakikasi veya daha fazla yaklasik bir yay dakikasidir Batlamyus Hipparchus tarafindan bir ekinoks zamanlamasini aktarir MO 24 Mart 146 da safakta ayni gun Iskenderiye nin halka acik buyuk yapilan gozlemden 5 saat farkli olan ogleden 1 saat once Hipparchus Iskenderiye yi ziyaret etmis olabilir ancak ekinoks gozlemlerini orada yapmamistir muhtemelen Rodos taydi neredeyse ayni cografi boylamda kaynak belirtilmeli Batlamyus gunes gozlemlerinin meridyene yerlestirilmis bir gecis araci meridyen durbunu uzerinde oldugunu iddia ediyor tarafindan papirus P Fouad 267 A nin son uzman cevirisi ve analizi 5 Agustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde Hipparchus un MO 158 de bir yaz gun donumu elde ettigine dair yukarida belirtilen 1991 bulgusunu dogrulamistir Ama papirus tarihi 1991 tarihli makalenin 28 Haziran tarihli yorumunndan bir gun onceyi 26 Haziran i gostermektedir Daha onceki calismanin 5 Agustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde M si Hipparchus un 26 Haziran gun donumlerini MO 146 ya kadar kabul etmedigini ve daha sonra Batlamyus un benimsedigi Gunes in yorungesini kurdugunda buldu Bu verileri bir araya getirmek Hipparchus un MO 158 26 Haziran gun donumunu 12 yil sonraki 145 gun donumunden tahmin ettigini ve bu islemin yalnizca kucuk bir hataya neden olacagini gosteriyor Papirus ayrica Hipparchus un MO 158 de Kalliptik gunes hareketini kullandigini dogruladi 1991 de yeni bir bulguydu ancak P Fouad 267 A ya kadar acikca dogrulanmadi Papirus uzerindeki bir baska tablo belki yildiz hareketi icindir ve ucuncu bir tablo Metonik tropikal hareket icindir onceden bilinmeyen bir yil kullanilarak 365 1 4 1 309 gun Bu tahminen MO 432 den 158 e kadar olan 274 yili Meton un gun dogumu ile Hipparchus un gun batimi gun donumleri arasindaki 100077 gun ve 14 3 4 saate karsilik gelen araliga bolerek bulundu Kariyerinin sonunda Hipparchus sonuclari hakkinda Peri eniausiou megethous On the Length of the Year Yilin Uzunlugu Uzerine adli bir kitap yazdi MO 330 yilinda veya oncesinde Callippus tarafindan tanitilan tropikal yil icin belirlenmis deger 365 1 4 gundu Kallippik yil icin Babil kokenli bir spekulasyon savunmak zordur cunku Babil gun donumlerini gozlemlemedi bu nedenle mevcut tek Sistem B yili uzunlugu Yunan gun donumlerine dayaniyordu asagiya bakiniz Hipparchus un ekinoks gozlemleri degisen sonuclar verdi ancak kendisi Almagest III 1 de H195 alintilanmistir kendisinin ve seleflerinin gozlem hatalarinin en fazla 1 4 gun kadar buyuk olabilecegine isaret etmektedir Eski gun donumu gozlemlerini kullandi ve yaklasik 300 yilda yaklasik bir gunluk bir fark belirledi Bu nedenle tropikal yilin uzunlugunu 365 1 4 1 300 gun 365 24666 gun 365 gun 5 saat 55 dakika bu da gercek degerden farkli olarak belirledi dunya donus ivmesi dahil modern tahmin yaklasik 365 2425 gunluk zamaninda yilda yaklasik 6 dakikalik on yilda bir saat yuzyilda 10 saatlik bir hataya denk gelir Meton un gun donumu gozlemi ile kendisininki arasinda 108 478 gune yayilan 297 yil vardi D Rawlins bunun 365 24579 gun 365 gun 14 44 51 seksagesimal 365 gun 14 60 44 602 51 603 tropik bir yil anlamina geldigini ve bu tam yil uzunlugunun Sistem B ayini acikca belirten birkac Babil kil tabletinden birinde bulunmustur Bu Hipparchus un calismalarinin Keldaniler tarafindan bilindiginin bir gostergesidir Hipparchus a atfedilen yil icin bir baska deger 1 yuzyilda astrolog tarafindan 365 1 4 1 288 gun 365 25347 gun 365 gun 6 saat 5 dakika ancak bu bir Babil kaynagina atfedilen baska bir degerin bozulmasi kaynakli olabilir 365 1 4 1 144 gun 365 25694 gun 365 gun 6 saat 10 dakika Bunun yildiz yili icin bir deger olup olmayacagi acik degildir onun zamanindaki gercek deger modern tahmin yaklasik 365 2565 gun ancak Hipparkus un tropikal yil icin degeriyle arasindaki fark onun devinim oraniyla tutarlidir asagiya bakiniz Gunesin yorungesi Hipparchus tan once gok bilimciler mevsimlerin uzunluklarinin esit olmadigini biliyorlardi Hipparchus ekinoks ve gun donumu gozlemleri yapti ve Batlamyus a gore Almagest III 4 ilkbaharin ilkbahar ekinoksundan yaz gun donumune kadar 94 1 2 gun ve yazin yaz gun donumunden sonbahar ekinoksuna kadar surdugunu belirledi 92 1 2 gun Bu Gunes in Dunya nin etrafinda bir daire icinde duzgun bir hizla hareket ettigi onculuyle tutarsizdir Hipparchus un cozumu Dunya yi Gunes in hareketinin merkezine degil merkezden biraz uzaga yerlestirmekti Bu model Gunes in gorunen hareketini oldukca iyi tanimladi Bugun Dunya da dahil olmak uzere gezegenlerin Gunes etrafinda yaklasik elipsler halinde hareket ettikleri biliniyor ancak Johannes Kepler 1609 da ilk iki gezegensel hareket yasasini yayinlayana kadar bu kesfedilmedi Batlamyus tarafindan Hipparchus a atfedilen eksantriklik degeri ofsetin 1 24 biraz fazla buyuk ve apojenin yonu 65 5 boylamda olacaktir Hipparchus farkli degerlere yol acacak baska gozlem kumeleri de kullanmis olabilir Iki tutulma uclusunun gunes boylamlarindan biri ilkbahar ve yaz icin baslangicta 95 3 4 ve 91 1 4 gun olarak yanlis uzunluklari benimsemesiyle tutarlidir Gunes pozisyonlarinin diger uclusu 94 1 4 ve 92 1 2 gun ile tutarlidir sonuclarda iyilesme 94 1 2 ve 92 1 2 gun birkac bilim insaninin halen yazarligini sorguladigi Batlamyus tarafindan Hipparchus a atfedilir Batlamyus uc yuzyil sonra hicbir degisiklik yapmadi ve zaten dahil olan sonbahar ve kis mevsimlerinin uzunluklarini ifade etti ornegin A Aaboe tarafindan gosterildigi gibi Uzaklik paralaks Ay ve Gunes in boyutu Hipparchus un Ay a olan uzakligi belirleme yontemlerinden birinin yeniden yapilandirilmasinda kullanilan diyagram Bu A da Iskenderiye kismi bir gunes tutulmasi ve H de Hellespont bir tam gunes tutulmasi sirasinda Dunya Ay sistemini temsil eder Hipparchus ayrica Gunes ve Ay in uzakliklarini ve boyutlarini bulmayi da ustlendi Sonuclari iki eserde yer almaktadir Pappus un Peri megethōn kai apostematōn On Sizes and Distances Boyutlar ve Mesafeler Uzerine ve Pappus un Almagest V 11 hakkindaki yorumu Smyrnali Theon 2 yy eserden Gunes ve Ay ilavesiyle bahseder Hipparchus diyoptri ile Gunes ve Ay in gorunen caplarini olctu Kendinden onceki ve sonrakiler gibi Ay in boyutunun eksantrik yorungesinde hareket ettikce degistigini buldu ancak Gunes in gorunur capinda algilanabilir bir degisiklik bulamadi Ay in ortalama mesafesinde Gunes ve Ay in ayni gorunur capa sahip oldugunu buldu bu mesafede Ay in capi daireye 650 kez sigar yani ortalama gorunen caplar 360 650 0 33 14 dir Kendinden onceki ve sonrakiler gibi o da Ay in gozle gorulur bir paralaks oldugunu yani hesaplanan konumundan Gunes veya yildizlara kiyasla yer degistirmis gorundugunu ve farkin ufka yaklastikca daha buyuk oldugunu fark etti Bunun nedeninin o sirada gecerli olan modellerde Ay in Dunya nin merkezini cevrelemesi ancak gozlemcinin yuzeyde olmasi oldugunu biliyordu Ay Dunya ve gozlemci keskin acilari surekli degisen bir ucgen olusturuyor Bu paralaksin boyutundan Dunya yaricapinda olculen Ay in mesafesi belirlenebilir Ancak Gunes icin gozlemlenebilir bir paralaks yoktu simdi bunun yaklasik 8 8 oldugunu biliyoruz ciplak gozun cozunurlugunden birkac kat daha kucuk Ilk kitapta Hipparchus sanki sonsuz uzakliktaymis gibi Gunes in paralaksinin 0 oldugunu varsayar Daha sonra Toomer in astronomlarin yuzyili askin goruslerine karsi MO 14 Mart 190 tutulmasi oldugunu varsaydigi bir gunes tutulmasini analiz etti Hellespont bolgesinde ve dogdugu yer olan Iznik te tam tutulmaydi Toomer Romalilarin bolgede Antiochus III ile savasa hazirlandiklarini onerdigi sirada ve Livy tarafindan Ab Urbe Condita Libri VIII 2 de tutulmadan bahsedilmistir Ayni zamanda Gunes in Ay tarafindan 4 5 oraninda gizlendigi bildirilen Iskenderiye de de gozlendi Iskenderiye ve Iznik ayni meridyen uzerindedir Iskenderiye yaklasik 31 Kuzey de ve Hellespont bolgesi yaklasik 40 Kuzey de Strabo ve Batlamyus gibi yazarlarin bu cografi konumlar icin oldukca makul degerlere sahip olduklari iddia edildi bu yuzden Hipparchus da onlari biliyor olmalidir Bununla birlikte Strabon un Hipparchus a bagli bu bolge icin enlemleri en az 1 daha yuksektir ve Batlamyus Bizans i enlemde 2 yuksege yerlestirerek onlari kopyaliyor gorunmektedir Hipparchus iki yer ve Ay dan olusan bir ucgen cizebilir ve basit geometriden Ay in Dunya yaricaplarinda ifade edilen bir mesafesini belirleyebilir Tutulma sabah meydana geldigi icin Ay meridyende degildi ve sonuc olarak Hipparchus un buldugu mesafenin daha dusuk bir sinir oldugu one suruldu Her durumda Pappus a gore Hipparchus bu tutulmadan en kucuk mesafenin 71 ve en buyuk mesafenin 81 Dunya yaricapinin oldugunu buldu Ikinci kitapta Hipparchus karsi uc varsayimdan yola cikar Gunes e minimum 490 Dunya yaricapi bir mesafe atar Bu gorunuse gore Hipparchus un fark edilmeyecegini dusundugu en buyuk paralaks olan 7 lik bir paralaksa karsilik gelir karsilastirma icin insan gozunun tipik cozunurlugu yaklasik 2 dir Tycho Brahe 1 ya kadar hassasiyetle ciplak gozle gozlem yapti Bu durumda Dunya nin golgesi birinci varsayimdaki gibi bir silindirden ziyade bir Hipparchus ay tutulmalarinda Ay in ortalama uzakliginda golge konisinin capinin 2 1 2 ay capi oldugunu gozlemledi Bu gorunen cap gozlemledigi gibi 360 650 derecedir Bu degerler ve basit geometri ile Hipparchus ortalama mesafeyi belirleyebilir Gunes in minimum mesafesi icin hesaplandigindan Ay icin mumkun olan maksimum ortalama mesafedir Yorungenin eksantrikligine verdigi degerle Ay in en kucuk ve en buyuk mesafelerini de hesaplayabilirdi Pappus a gore en kucuk uzakligi 62 ortalama uzakligi 67 1 3 ve sonuc olarak en buyuk uzakligi 72 2 3 Dunya yaricapi buldu Bu yontemle Gunes in paralaksi azaldikca yani mesafesi arttikca ortalama mesafe icin minimum sinir 59 Dunya yaricapidir tam olarak Batlamyus un daha sonra elde ettigi ortalama mesafe Boylece Hipparchus minimum mesafesinin 1 kitaptan maksimum ortalama mesafesinden 2 kitaptan daha buyuk oldugu sorunlu bir sonuca sahipti Bu tutarsizlik konusunda entelektuel olarak durusttu ve muhtemelen ozellikle ilk yontemin gozlemlerin ve parametrelerin dogruluguna cok duyarli oldugunu fark etti Aslinda modern hesaplamalar Iskenderiye deki MO 189 gunes tutulmasinin boyutunun MO 310 da ve MO 129 da meydana gelen Hellespont ta neredeyse tam tutulma olarak gozlemlenen ve bircok kisi tarafindan Hipparchus un hesaplamalari icin kullandigi tutulma icin daha muhtemel olasiliklar oldugu dusunulen tutulmalarin Iskenderiye deki butunluk derecesi ile daha yakindan eslesen bir kesir olarak bildirilen 4 5 e degil 9 10 a daha yakin olmasi gerektigini gostermektedir Batlamyus daha sonra ay paralaksini dogrudan olctu Almagest V 13 ve Gunes in mesafesini hesaplamak icin Hipparchus un ay tutulmalariyla ikinci yontemini kullandi Almagest V 15 Hipparchus u celiskili varsayimlar yapmak ve celiskili sonuclar elde etmekle elestirir Almagest V 11 ama gorunuse gore Hipparchus un uzaklik icin tek bir deger yerine gozlemlerle tutarli sinirlar koyma stratejisini anlamada basarisiz olmustur Sonuclari simdiye kadarkilerin en iyisiydi Ay in gercek ortalama mesafesi Hipparchus un ikinci kitabindan kendi sinirlari dahilinde 60 3 Dunya yaricapidir Smyrna li Theon Hipparchus a gore Gunes in Dunya nin 1 880 kati Dunya nin ise Ay in yirmi yedi kati buyuklugunde oldugunu yazdi Gorunuse gore bu caplari degil hacimleri ifade ediyor 2 kitabin geometrisinden Gunes in 2 550 Dunya yaricapinda oldugu ve Ay in ortalama mesafesinin 60 1 2 yaricap oldugu sonucu cikar Benzer sekilde Cleomedes Hipparchus tan Gunes ve Dunya nin boyutlari icin 1050 1 olarak alinti yapar bu 61 yaricaplik bir ortalama ay mesafesine yol acar Gorunuse gore Hipparchus daha sonra hesaplamalarini iyilestirdi ve gunes tutulmasi tahminleri icin kullanabilecegi dogru tekil degerler elde etti Daha ayrintili bir tartisma icin Toomer 1974 e bakin Tutulmalar Pliny Naturalis Historia II X bize Hipparchus un ay tutulmalarinin bes ay arayla ve gunes tutulmalarinin yedi ay her zamanki alti ay yerine olabilecegini gosterdigini soyler ve Gunes ancak farkli uluslar tarafindan goruldugu gibi otuz gunde iki kez gizlenebilir Batlamyus bunu bir yuzyil sonra Almagest VI 6 da uzun uzadiya tartisti Gunes veya Ay tutulmasinin mumkun oldugu durumlarda Gunes ve Ay in geometrisi ve konumlarinin sinirlari Almagest VI 5 te aciklanmistir Hipparchus gorunuse gore benzer hesaplamalar yapti Iki gunes tutulmasinin bir ay arayla meydana gelebilecegi sonucu onemlidir cunku bu gozlemlere dayandirilamaz Pliny nin belirttigi gibi biri kuzeyde digeri guney yarim kurede gorulebilir ve ikincisine Yunanlar erisemezdi Bir gunes tutulmasinin tahmini yani tam olarak ne zaman ve nerede gorulecegi saglam bir ay teorisi ve ay paralaksinin uygun sekilde ele alinmasini gerektirir Hipparchus bunu yapabilen ilk kisi olmalidir Titiz bir inceleme kuresel trigonometriyi gerektirir bu nedenle Hipparchus un sonuclarinin eksik oldugundan emin olanlar onun duzlemsel yaklasimlarla yetinmis olabilecegini tahmin etmelidir Bu konulari Suda da bahsedilen bir eser olan Peri tes kata platos meniaias tes selenes kineseōs On the monthly motion of the Moon in latitude Ay in Enlemdeki Aylik Hareketi Uzerine de tartismis olabilir Pliny ayrica tam olarak tutulmaya neden olan golgenin gun dogumundan itibaren dunyanin altinda olmasi gerekmesine ragmen gecmiste bir keresinde Ay batida tutuldu ve her iki isik da dunyanin uzerinde gorulmesi nedeniyle kesfettigini belirtmektedir ceviri H Rackham 1938 330 s 207 Toomer 1980 bunun Rodos tan goruldugu gibi temiz bir deniz ufku uzerinde Gunes guneydoguda dogduktan hemen sonra kuzeybatida Ay in tutuldugu MO 26 Kasim 139 daki buyuk tam ay tutulmasina atifta bulunmasi gerektigini savundu Bu Hipparchus un geleneksel Babil donemlerini dogrulamak icin kullandigi 345 yillik araligin ikinci tutulmasi olacaktir bu Hipparchus un ay teorisinin gelisimine gec bir tarih koyar Hipparchus un Ay in Gunes le tam karsitlik icinde olmamasina ragmen tutuldugunu gormek icin hangi kesin nedeni buldugunu bilmiyoruz Paralaks isik sacan cisimlerin yuksekligini dusurur kirilma onlari yukseltir ve yuksek bir bakis acisindan ufuk alcalir Astronomik aletler ve astrometriCemberli kure Armillary sphere diyagrami Hipparchus ve onun onculleri astronomik hesaplamalar ve gozlemler icin gnomon usturlap ve gibi cesitli araclar kullandilar Hipparchus uzun sure ciplak gozle yapilan gozlemler icin kullanilan birkac astronomik aletin icadi veya gelistirilmesiyle taninir Ptolemais li Synesius a 4 yuzyil gore ilk astrolabion u yapti bu bir olabilirdi ancak Batlamyus Almagest V 1 de insa ettigini soyluyor veya usturlab denilen duzlemsel aletin onculu Iskenderiyeli Theon tarafindan da bahsedilmistir Bir usturlab ile Hipparchus sabit yildizlari gozlemleyerek cografi enlem ve zamani olcebilen ilk kisiydi Daha once bu bir cucenin golgesi olculerek yilin en uzun gununun uzunlugu kaydedilerek veya olarak bilinen portatif aletle gunduz vakti yapilirdi Hipparchus zamaninin Batlamyus Gunes ve Ay in gorunen capini olcmek icin Dioptra adi verilen Hipparchus unkine benzer bir alet kullandigini soyler Almagest V 14 Iskenderiyeli Pappus bunu o bolumun Almagest hakkindaki yorumunda Proclus un Hypotyposis IV yaptigi gibi tanimladi Olcekli 4 metrelik bir cubuktu bir ucunda bir nisan deligi ve Gunes veya Ay diskini tam olarak gizlemek icin cubuk boyunca hareket ettirilebilen bir kamaydi Hipparchus ayrica bir ile yapilabilecek gunes ekinokslarini da gozlemledi Gunes ekvatordayken yani ekliptik uzerindeki ekvatorsal noktalarindan birinde golgesi kendi uzerine duser ancak Gunes ekvatorun guneyinde veya kuzeyinde oldugunda golge halkanin karsi tarafinin ustune veya altina duser Batlamyus Almagest III 1 de H195 Iskenderiye deki bir ekvator halkasinin Hipparchus tarafindan yapilan bir tanimini aktarir biraz daha ileride Iskenderiye de kendi zamaninda bulunan bu tur iki enstrumani anlatir Hipparchus kuresel acilarla ilgili bilgisini Dunya yuzeyindeki konumlari belirtme sorununa uyguladi Ondan once Messana li Dicaearchus tarafindan bir izgara grid sistemi kullaniliyordu ancak Hipparchus Dunya uzerindeki yerlerin enlem ve boylamlarinin belirlenmesine matematiksel kesinligi uygulayan ilk kisiydi Hipparchus Cyrene li cografyaci Eratosthenes in MO 3 yuzyil eseri uzerine uc kitapta bir elestiri yazdi Pros ten Eratosthenous geographian Against the Geography of Eratosthenes Eratosthenes Cografyasina Karsi olarak adlandirilir Bunu kendi Geographia sinda Hipparchus u elestiren Amaseiali Strabon dan biliyoruz Gorunuse gore Hipparchus Eratosthenes in bahsettigi yer ve mesafelerde bircok ayrintili duzeltme yapti Gorunuse gore yontemlerde pek fazla iyilestirme getirmedi ancak ay tutulmalarinda farkli sehirlerin cografi boylamlarini belirlemek icin bir arac onerdi Strabo Geographia 1 Ocak 2012 Ay tutulmasi dunyanin yarisinda ayni anda gorulebilir ve yerler arasindaki boylam farki tutulmanin gozlemlendigi yerel saat farkindan hesaplanabilir Yaklasimi dogru bir sekilde gerceklestirilirse dogru sonuclar verirdi ancak kendi doneminde zaman isleyisinin dogrulugunun sinirlamalari bu yontemi kullanissiz hale getirdi Yildiz kataloguKariyerinin sonlarinda muhtemelen yaklasik MO 135 Hipparchus orijinali gunumuze ulasmayan yildiz katalogunu derledi Ayrica gozlemlerine dayanarak takimyildizlari tasvir eden bir gok kuresi insa etti olan ilgisi bir supernova gozleminden Pliny ye gore veya Hipparchus un verilerini Timocharis ve Aristillus tarafindan yapilan daha onceki gozlemlerle bagdastiramadigini soyleyen Batlamyus a gore devinim kesfinden ilham almis olabilir Daha fazla bilgi icin bkz Presesyonun kesfi Raphael in Atina Okulu adli resminde Hipparchus astronominin temsili figuru olarak goksel kuresini tutarken tasvir edilmistir Daha once MO 4 yuzyilda Knidoslu Eudoxus yildizlari ve takimyildizlari Phaenomena ve Entropon adli iki kitapta tanimlamisti Aratus Eudoxus un eserine dayanarak Phaenomena veya Arateia adli bir siir yazdi Hipparchus takimyildizlarin yukselisi doruk noktasi ve ayari icin bircok yildiz pozisyonunu ve zamanini iceren Arateia tek korunmus eseri uzerine bir yorum yazdi ve bunlar muhtemelen kendi olcumlerine dayaniyordu Hipparchus olcumlerini ile yapti ve en az 850 yildizin konumunu elde etti Hangi koordinat sistemini sistemlerini kullandigi tartismalidir Hipparchus un katalogundan turetilen Almagest teki Batlamyus katalogu ekliptik koordinatlarda verilmistir Ancak Delambre Histoire de l Astronomie Ancienne 1817 adli eserinde Hipparchus un bildigi ve kullandigi sonucuna varmistir bu Otto Neugebauer in A History of Ancient Mathematical Astronomy 1975 adli eserinde itiraz ettigi bir sonuctur Hipparchus ekliptik koordinatlar ve bir karisimini kullanmis gorunuyor Eudoxos hakkindaki yorumunda yildizlarin kutupsal mesafesini ekvator sistemindeki sapmaya esdeger dogru yukselisini ekvatoral boylamini ekliptik kutup boylamini hibrid saglar ancak goksel enlemi vermez Calismalarinin cogunda oldugu gibi Hipparchus un yildiz katalogu kabul edildi ve belki de Batlamyus tarafindan genisletildi Delambre 1817 de Batlamyus un calismalari hakkinda suphe uyandirdi Almagest teki yildiz katalogunun Hipparchus tan kaynaklanip kaynaklanmadigi tartisildi ancak 1976 2002 istatistiksel ve mekansal analizler Gerd Grasshoff Keith Pickering ve Dennis Duke tarafindan Almagest yildiz katalogunun neredeyse tamamen Hipparchus a ozgu oldugu kesin olarak gosterildi Batlamyus bile Brahe 1598 den beri astronomlar tarafindan 1025 yildizin hepsini gozlemledigini belirttigi icin Syntaxis kitap 7 bolum 4 dolandiricilikla suclandi hemen hemen her yildiz icin Hipparchus un verilerini kullandi ve 2 2 3 yuzyil sonra boylama 2 40 ekleyerek yuzyilda 1 lik hatali sekilde kucuk bir devinim sabiti kullanarak kendi cagina getirdi Her durumda Hipparchus tarafindan baslatilan calisma kalici bir mirasa sahipti ve cok daha sonra El Sufi 964 ve Kopernik 1543 tarafindan guncellendi Ulug Bey 1437 de Semerkant tan gorebildigi tum Hipparchus yildizlarini Hipparchus unkiyle asagi yukari ayni dogrulukta yeniden gozlemledi Katalogun yerini ancak 16 yuzyilin sonlarinda Kassel den Brahe ve Wilhelm IV ustun yonetilen aletler ve teleskobun icadindan once bile bir buyukluk sirasina gore dogrulugu artiran kuresel trigonometri araciligiyla aldi Hipparchus klasik antik caglardan Brahe ye kadar en buyuk gozlemci astronom olarak kabul edilir Yildiz buyuklugu Hipparchus un yildizlarin gorunen buyukluklerini en parlak 1 den en sonuk 6 ya kadar sayisal bir olcekte siraladigi tahmin ediliyor Bununla birlikte bu sistem MS 150 civarinda onu yogun bir sekilde kullanan Batlamyus dan once gelir Bu sistem buyuklukleri kadirleri logaritmik bir olcege yerlestiren ve kadir 1 yildizini kadir 6 yildizdan 100 kat daha parlak yapan N R Pogson tarafindan 1856 da daha kesin hale getirildi ve genisletildi boylece her kadir bir sonraki en sonuk buyuklukten 5 100 veya 2 512 kat daha parlak oldu Ekinokslarin devinimi MO 146 127 Hipparchus genellikle MO 127 de ekinokslarin deviniminin kasifi olarak taninir Presesyon devinme uzerine iki kitabi On the Displacement of the Solsticial and Equinoctial Points Gundonumu ve Gundonumu Noktalarinin Yer Degistirmesi ve On the Length of the Year Yilin Uzunlugu Uzerine her ikisi de Claudius Batlamyus un Almagest inde bahsedilmistir Batlamyus a gore Hipparchus Spica ve Regulus un ve diger parlak yildizlarin boylamini olctu Olcumlerini selefleri Timocharis ve Aristillus tan gelen verilerle karsilastirarak Spica nin gore 2 hareket ettigi sonucuna vardi Ayrica tropik yilin Gunes in bir ekinoksa donmesi icin gecen sure ve yildiz yili Gunes in sabit bir yildiza donmesi icin gecen sure uzunluklarini karsilastirdi ve kucuk bir tutarsizlik buldu Hipparchus ekinokslarin zodyak boyunca hareket ettigi devinme precessing ve devinim oraninin bir yuzyilda 1 den az olmadigi sonucuna vardi CografyaHipparchus un uc kitaptaki Against the Geography of Eratosthenes Eratosthenes Cografyasina Karsi incelemesi korunmamistir Bu konudaki bilgimizin cogu Hipparchus un Eratosthenes i kapsamli ve cogu zaman haksiz bir sekilde esas olarak cografi bolgelerin konumlarini belirlemedeki ic celiskiler ve yanlisliklar icin elestirdigi Strabon dan geliyor Hipparchus bir cografi haritanin yalnizca enlem ve boylamlarin astronomik olcumlerine ve bilinmeyen mesafeleri bulmak icin ucgenlemeye dayanmasi gerektiginde israr ediyor Cografi teori ve yontemlerde Hipparchus uc ana yenilik getirdi Yer seviyesi izgarasini ilk kullanan yildiz gozlemlerinden cografi enlemi belirleyen ve sadece Gunes in yuksekliginden degil kendisinden cok once bilinen bir yontem olan ve cografi boylamin ay tutulmalarinin uzak yerlerde es zamanli gozlemler yoluyla belirlenebilecegini one suren ilk kisiydi Calismasinin pratik bolumunde iklim tablosu olarak adlandirilan Hipparchus onlarca bolge icin enlemleri listeledi Ozellikle Eratosthenes in Atina Sicilya enlemleri ve icin degerlerini iyilestirdi Iklim enlemlerini hesaplarken enlemler en uzun gun donumu gununun uzunluguyla bagintilidir Hipparchus ekliptigin egimi icin beklenmedik bir sekilde dogru bir deger kullandi 23 40 MO 2 yuzyilin ikinci yarisindaki gercek deger yaklasik olarak 23 43 idi oysa diger tum antik yazarlar sadece kabaca yuvarlatilmis bir deger olan 24 yi biliyorlardi ve Batlamyus bile 23 51 gibi daha az dogru bir deger kullandi Hipparchus Helenistik Donemde genel olarak kabul edilen Atlantik ve Hint Okyanuslari ile Hazar Denizi nin tek bir okyanusun parcalari oldugu gorusune karsi cikti Ayni zamanda oikoumene nin yani karanin yerlesim bolgesinin sinirlarini ekvatora ve Kuzey Kutup Dairesi ne kadar genisletir Hipparchus un fikirleri Batlamyus un Cografyasi nda yansimasini buldu Ozunde Batlamyus un calismasi Hipparchus un cografyanin ne olmasi gerektigine dair vizyonunu gerceklestirmeye yonelik genisletilmis bir girisimdir Modern spekulasyon Helenistik bir orijinalin Roma kopyasi Hipparchus 2005 yilinda uluslararasi haberlerde yer aldi yine 1898 de oldugu gibi Hipparchus un hakkindaki verilerin veya onun yildiz katalogundaki verilerin takimyildizlarini betimleyen hayatta kalan tek buyuk antik gok kuresinde tarafindan tasinan ve orta duzeyde dogrulukla takimyildizlarini gosteren korunmus olabilecegi ortaya cikti Daha iddiali 2005 raporunda cesitli yanlis adimlar yer alir bu nedenle alandaki hicbir uzman genis capta duyurulan spekulasyonlari kabul etmiyor Plutarch in On the Face in the Moon adli calismasinda Newtoncu oldugunu dusundugumuz bazi fiziksel teorileri rapor ettigini ve bunlarin aslen Hipparchus tan gelmis olabilecegini soyledi Newton un onlardan etkilenmis olabilecegini soylemeye devam etti Bir kitap incelemesine gore bu iddialarin her ikisi de diger bilim adamlari tarafindan reddedildi Plutarch in Table Talk undaki bir satir Hipparchus un on basit onermeden olusturulabilecek 103 049 bilesik onerme saydigini belirtir 103 049 on sembolden olusan herhangi bir dizideki iki veya daha fazla ogenin ardisik alt dizilerinin etrafina bir veya daha fazla parantez cifti eklemenin yollarini sayan onuncu Bu Hipparchus un modern matematikte bagimsiz olarak gelisen bir matematik alani olan sayisal hakkinda bilgi sahibi olduguna dair spekulasyonlara yol acti MirasiBuyuk Gunes Simulatorundeki Hipparcos uydusu ESTEC Subat 1988 Raphael in 1509 1511 tarihli The School of Athens adli tablosunda Batlamyus un karsisinda tasvir edilebilir ancak bu figur genellikle Zerdust olarak tanimlanir ESA nin Hipparcos Uzay Astrometri Misyonu nun resmi adi Yuksek Hassasiyetli Paralaks Toplama Uydusu idi Hipparchus un adini hatirlatan ve anan bir HiPParCoS yapmaktadir Ay krateri ve asteroit onun adini almistir 2004 yilinda ne girdi Astronomi tarihcisi matematik astronomu ve Paris Gozlemevi muduru 18 yuzyilda 1821 astronomi tarihinde Hipparchus u Johannes Kepler ve ile birlikte tum zamanlarin en buyuk astronomlari olarak kabul etti Los Angeles California Amerika Birlesik Devletleri ndeki ndeki tum zamanlarin en buyuk alti gok bilimcisinden biri ve Antik Cag dan tek olan Hipparchus un bir kabartmasina sahiptir Johannes Kepler Tycho Brahe nin yontemlerine ve gozlemlerinin dogruluguna buyuk saygi duyuyordu ve onu astronomi biliminin restorasyonu icin temel saglayacak yeni Hipparchus olarak goruyordu Surumler ve cevirilerBerger H Die geographischen Fragmente des Hipparch Leipzig B G Teubner 1869 Dicks D R The Geographical Fragments of Hipparchus Edited with an Introduction and Commentary London Athlon Press 1960 Pp xi 215 Manitius K 1894 In Arati et Eudoxi Phaenomena commentariorum libri tres PDF Leipzig B G Teubner s 376 17 Haziran 2020 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Ayrica bakinizSamoslu Aristarchus y MO 310 y 230 Dunya dan Gunes e olan mesafeyi hesaplayan bir Yunan matematikci Eratosthenes y MO 276 y 194 195 Dunya nin cevresini ve ayrica Dunya dan Gunes e olan mesafeyi hesaplayan bir Yunan matematikci Yunan matematigi Posidonius y MO 135 y 51 Dunya nin cevresini hesaplayan bir Yunan astronom ve matematikci Notlar Bu rakamlar Hipparkus doneminin gunes zamanini degil modern kullanir Ornegin gercek 4267 aylik aralik 126 007 gun ve yarim saatten biraz fazlaydi KaynakcaAlintilar a b Stephen C McCluskey 2000 Astronomies and cultures in early medieval Europe Cambridge University Press s 22 ISBN 978 0 521 77852 7 3 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Agustos 2021 C M Linton 2004 From Eudoxus to Einstein a history of mathematical astronomy Cambridge University Press s 52 ISBN 978 0 521 82750 8 G J Toomer s chapter Ptolemy and his Greek Predecessors in Astronomy before the Telescope British Museum Press 1996 p 81 Emma Willard Astronography Or Astronomical Geography with the Use of Globes Arranged Either for Simultaneous Reading and Study in Classes Or for Study in the Common Method pp 246 Denison Olmsted Outlines of a Course of Lectures on Meteorology and Astronomy pp 22 Alexander Raymond Jones 2017 Encyclopedia Britannica Inc 6 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 25 Agustos 2017 Popular Astronomy Simon Newcomb pp 5 University of Toronto Quarterly Volumes 1 3 pp 50 Histoire de l astronomie ancienne Jean Baptiste Joseph Delambre Volume 1 p lxi Hipparque le vrai pere de l Astronomie Hipparchus the true father of Astronomy snible org 26 Mart 2003 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 26 Nisan 2021 G J Toomer Hipparchus 1978 and A Jones Hipparchus 5 Haziran 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 5 Haziran 2016 Modern edition In Arati et Eudoxi Phaenomena Leipzig 1894 For more information see G J Toomer Hipparchus and Babylonian astronomy Franz Xaver Kugler Die Babylonische Mondrechnung The Babylonian lunar computation Freiburg im Breisgau 1900 1955 Centaurus 4 2 ss 122 125 doi 10 1111 j 1600 0498 1955 tb00619 x On p 124 Aaboe identifies the Hipparchian equation 5458 syn mo 5923 drac mo with the equation of 1 30 58 syn mo 1 38 43 drac mo written in sexagesimal which he cites to p 73 of Neugebauer s Astronomical Cuneiform Texts London 1955 Pro amp con arguments are given at DIO volume 11 number 1 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde article 3 sections C amp D See demonstration 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde of reverse use of Hipparchus s table for the 1245 BCE eclipse Toomer The Chord Table of Hipparchus 1973 Klintberg Bo C 2005 Hipparchus s 3600 Based Chord Table and Its Place in the History of Ancient Greek and Indian Trigonometry PDF Indian Journal of History of Science 40 2 169 203 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 19 Mayis 2022 Dennis Rawlins Aubrey Diller Legacies 9 Mayis 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde DIO 5 2009 Shcheglov D A 2002 2007 Hipparchus Table of Climata and Ptolemy s Geography Orbis Terrarum 9 2003 2007 177 180 Dennis Rawlins Hipparchos Eclipse Based Longitudes Spica amp Regulus 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde DIO 16 2009 Detailed dissents on both values are presented in DIO volume 11 number 1 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde articles 1 amp 3 and DIO volume 20 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde article 3 section L See also these analyses summary 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde Footnote 18 26 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde of DIO 6 1996 Stephenson amp Fatoohi 1993 Steele et al 1997 Chapront et al 2002 Summarized in Hugh Thurston 2002 Isis 93 58 69 Toomer 1967 Explained at equation 25 of a recent investigation 6 Subat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde paper 2 Leverington David 2003 Babylon to Voyager and Beyond A History of Planetary Astronomy Cambridge University Press s 30 ISBN 9780521808408 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 DIO 29 Subat 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde volume 1 number 1 pages 49 66 A Jones 2001 Thurston op cit page 62 Thurston op cit page 67 note 16 R Newton proposed that Hipparchus made an error of a degree in one of the trios eclipses D Rawlins s theory Thurston op cit that Hipparchus analysed the two trios in pairs not threesomes provides a possible explanation for the one degree slip It was a fudge 24 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde necessitated by inadequacies of analysing by pairs instead of using the better method Ptolemy applies at Almagest Book 4 Parts 6 and 11 Ibid note 14 Jones 2001 25 Nisan 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Agustos 2009 04310 Fred Espenak NASA GSFC Swerdlow N M Agustos 1992 The Enigma of Ptolemy s Catalogue of Stars Journal for the History of Astronomy 23 3 ss 173 183 Bibcode 1992JHA 23 173S doi 10 1177 002182869202300303 Gerd Grasshoff The history of Ptolemy s star catalogue Springer New York 1990 3 540 97181 5 Analyse des im Almagest uberlieferten Sternenkatalogs PDF 5 Haziran 2012 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 6 Agustos 2012 The Measurement Method of the Almagest Stars 12 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde by Dennis Duke 7 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde DIO the International Journal of Scientific History 12 2002 Benson Bobrick The Fated Sky Simon amp Schuster 2005 p 151 a b Ptolemy 1998 Ptolemy s Almagest Princeton University Press ss 16 341 399 ISBN 0 691 00260 6 The magnitudes range according to a system which certainly precedes Ptolemy but is only conjecturally attributed to Hipparchus from 1 to 6 Quote by Toomer not Ptolemy Pogson N R 1856 Magnitudes of Thirty six of the Minor Planets for the first day of each month of the year 1857 17 12 doi 10 1093 mnras 17 1 12 3 Temmuz 2007 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Agustos 2021 Alexander Jones Ptolemy in Perspective Use and Criticism of his Work from Antiquity to the Nineteenth Century Springer 2010 p 36 Editions of fragments Berger H Die geographischen Fragmente des Hipparch Leipzig B G Teubner 1869 Dicks D R The Geographical Fragments of Hipparchus London Athlon Press 1960 On Hipparchus s geography see Berger H Die geographischen Fragmente des Hipparch Leipzig B G Teubner 1869 Dicks D R The Geographical Fragments of Hipparchus London Athlon Press 1960 Neugebauer O A History of Ancient Mathematical Astronomy Pt 1 3 Berlin Heidelberg New York Springer Verlag 1975 332 338 Shcheglov D A Hipparchus Table of Climata and Ptolemy s Geography Orbis Terrarum 9 2003 2007 159 192 Shcheglov D A Hipparchus on the Latitude of Southern India Greek Roman and Byzantine Studies 45 2005 359 380 idem Eratosthenes Parallel of Rhodes and the History of the System of Climata 16 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde Klio 88 2006 351 359 idem Hipparchus Table of Climata and Ptolemy s Geography Orbis Terrarum 9 2003 2007 159 192 Diller A 1934 Geographical Latitudes in Eratosthenes Hipparchus and Posidonius Klio 27 3 258 269 cf Shcheglov D A Hipparchus Table of Climata and Ptolemy s Geography 177 180 Shcheglov D A Ptolemy s Latitude of Thule and the Map Projection in the Pre Ptolemaic Geography Antike Naturwissenschaft und ihre Rezeption AKAN 17 2007 132 139 D Rawlins 21 Mayis 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde Farnese Atlas Celestial Globe Proposed Astronomical Origins 2005 B E Schaefer 14 Ocak 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde Epoch of the Constellations on the Farnese Atlas and their Origin in Hipparchus s Lost Catalog Mayis 2005 versus Dennis Duke 14 Agustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde Subat 2006 The Forgotten Revolution How Science Was Born in 300 BCE and Why It Had To Be Reborn Berlin Springer 2004 3 540 20396 6 pp 286 293 The Forgotten Revolution How Science Was Born in 300 BCE and Why It Had To Be Reborn Berlin Springer 2004 3 540 20396 6 pp 365 379 Mott Greene The birth of modern science Review of The Forgotten Revolution Nature 430 5 Agustos 2004 614 1997 PDF The American Mathematical Monthly 104 4 ss 344 350 doi 10 2307 2974582 14 Mayis 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Acerbi F 2003 PDF Archive for History of Exact Sciences 57 6 ss 465 502 doi 10 1007 s00407 003 0067 0 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Swerdlow 1992 The Enigma of Ptolemy s Catalogue of Stars Journal for the History of Astronomy 23 3 173 183 doi 10 1177 002182869202300303 Alp Akoglu Mart 2000 Ay da gezinti PDF Bilim ve Teknik 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Hipparchus Krateri 4000 Hipparchus 1989 AV X Prize Group Founder to Speak at Induction El Paso Times El Paso Texas 17 Ekim 2004 s 59 23 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Agustos 2021 Newspapers com vasitasiyla Histoire de l astronomie au dix huitieme siecle p 413 22 Mayis 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde edited by Claude Louis Mathieu and published by Bachelier Paris 1827 See also pp xvii and 420 Astronomers Monument amp Sundial Griffith Observatory 14 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Agustos 2021 Christianson J R 2000 On Tycho s Island Tycho Brahe and His Assistants 1570 1601 Cambridge Cambridge University Press p 304 Kaynakca Atifta bulunulan eserlerAcerbi F 2003 PDF Archive for History of Exact Sciences cilt 57 ss 465 502 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Bianchetti S 2001 Dall astronomia alla cartografia Ipparco di Nicea POIKILMA Studi in onore di Michelle R Cataudella in occasione del 60 compleanno La Spezia Agora Edizioni 145 156 Bowen AC Goldstein B R 1991 Hipparchus Treatment of Early Greek Astronomy The Case of Eudoxus and the Length of Daytime Author s Proceedings of the American Philosophical Society 135 2 233 254 Chapront J Touze M Chapront amp Francou G 2002 A new determination of lunar orbital parameters precession constant and tidal acceleration from LLR measurements Astronomy and Astrophysics cilt 387 ss 700 709 8 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Dicks D R 1960 The Geographical Fragments of Hipparchus London Athlon Press Pp xi 215 Diller A 1934 Geographical Latitudes in Eratosthenes Hipparchus and Posidonius Klio 27 3 258 269 Duke D W 2002 Associations between the ancient star catalogs Archive for History of Exact Sciences 56 5 435 450 Author s draft here 2 Subat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde Honigmann E 1929 Die sieben Klimata und die poleis epishmoi Eine Untersuchung zur Geschichte der Geographie und Astrologie in Altertum und Mittelalter Heidelberg Carl Winter s Universitatsbuchhandlung 247 S Jones A 2001 Hipparchus In Encyclopedia of Astronomy and Astrophysics Nature Publishing Group Moore P 1994 Atlas of the Universe Octopus Publishing Group LTD Slovene translation and completion by Tomaz Zwitter and Savina Zwitter 1999 Atlas vesolja 225 Nadal R Brunet J P 1984 Le Commentaire d Hipparque I La sphere mobile Archive for History of Exact Sciences 29 201 236 Neugebauer O 1975 A History of Ancient Mathematical Astronomy Vol 1 3 Berlin Heidelberg New York Springer Verlag Newton R R 1977 The Crime of Claudius Ptolemy Baltimore Johns Hopkins University Press Rawlins D 1982 An Investigation of the Ancient Star Catalog Proceedings of the Astronomical Society of the Pacific 94 359 373 Has been updated several times volume 8 number 1 1998 page 2 note 3 and DIO14 Subat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde volume 10 2000 page 79 note 177 Russo L 1994 The astronomy of Hipparchus and his time A study based on pre ptolemaic sources Vistas in Astronomy 38 2 207 248 Schaefer B E 2005 The Epoch of the Constellations on the Farnese Atlas and their Origin in Hipparchus s Lost Catalogue Journal for the History of Astronomy cilt 36 2 ss 167 196 5 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Shcheglov D A 2005 Hipparchus on the Latitude of Southern India Greek Roman and Byzantine Studies cilt 45 ss 359 380 Shcheglov D A 2006 Eratosthenes Parallel of Rhodes and the History of the System of Climata Klio cilt 88 ss 351 359 16 Temmuz 2017 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Shcheglov D A 2007 Ptolemy s Latitude of Thule and the Map Projection in the Pre Ptolemaic Geography Antike Naturwissenschaft und ihre Rezeption AKAN cilt 17 ss 121 151 Shcheglov D A 2003 2007 Hipparchus Table of Climata and Ptolemy s Geography Orbis Terrarum cilt 9 ss 159 192 Sidoli Nathan 2004 Hipparchus and the Ancient Metrical Methods on the Sphere PDF Journal for the History of Astronomy University of Toronto cilt 35 ss 71 84 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Steele J M Stephenson F R amp Morrison L V 1997 The accuracy of eclipse times measured by the Babylonians Journal for the History of Astronomy cilt 28 ss 337 345 28 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Stephenson F R amp Fatoohi L J 1993 Lunar Eclipse Times Recorded in Babylonian History Journal for the History of Astronomy cilt 24 ss 255 267 28 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Strabo Geographie Swerdlow N M 1969 Hipparchus on the distance of the sun Centaurus 14 287 305 Toomer G J 1967 The Size of the Lunar Epicycle According to Hipparchus Centaurus 12 145 150 Toomer G J 1973 The Chord Table of Hipparchus and the Early History of Greek Trigonometry Centaurus 18 6 28 Toomer G J 1974 Hipparchus on the Distances of the Sun and Moon Archives for the History of the Exact Sciences 14 126 142 Toomer G J 1978 Hipparchus In Dictionary of Scientific Biography 15 207 224 Toomer G J 1980 Hipparchus Empirical Basis for his Lunar Mean Motions Centaurus 24 97 109 Toomer G J 1988 Hipparchus and Babylonian Astronomy In A Scientific Humanist Studies in Memory of Abraham Sachs ed Erle Leichty Maria deJ Ellis and Pamel Gerardi Philadelphia Occasional Publications of the Samuel Noah Kramer Fund 9 Wolff M 1989 Hipparchus and the Stoic Theory of Motion In Matter and Metaphysics Ed J Barnes amp M Mignucci Napoli Bibliopolis 346 419 Konuyla ilgili yayinlarDreyer John L E 1953 A History of Astronomy from Thales to Kepler New York Dover Publications Heath Thomas 1921 A History of Greek Mathematics Oxford Clarendon Press Lloyd G E R 1973 Greek science after Aristotle New York Norton ISBN 978 0 393 04371 6 Neugebauer Otto 1956 Notes on Hipparchus Weinberg Saul S Ed The Aegean and the Near East Studies Presented to Hetty Goldman Locust Valley NY J J Augustin Ptolemy 1984 Ptolemy s Almagest G J Toomer tarafindan cevrildi New York Springer Verlag ISBN 978 0 387 91220 2 Thomson J Oliver 1948 History of Ancient Geography Cambridge Cambridge University Press Bourtembourg Rene 2013 Was Uranus Observed by Hipparchus Journal for the History of Astronomy 44 4 ss 377 387 doi 10 1177 002182861304400401 Huseyin Gazi Topdemir Agustos 2011 Hipparkhos ve Trigonometrinin Dogusu Bilim ve Teknik 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Hipparchus s Table of Chords PDF 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Dmitriy A Shcheglov 2005 Hipparchus on the Latitude of Southern India PDF Greek Roman and Byzantine Studies cilt 45 ss 359 380 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Daniel E Otero 20 Temmuz 2020 A Genetic Context for Understanding the Trigonometric Functions Hipparchus Table of Chords PDF Teaching and Learning the Trigonometric Functions through Their Origins MAA Convergence 28 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Christian C Carman 2020 Alexander Jones amp Christian Carman Ed On the distances of the sun and moon according to Hipparchus PDF Instruments Observations Theories Studies in the History of Astronomy in Honor of James Evans ss 177 203 doi 10 5281 zenodo 3928498 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 KB1 bakim Editorler parametresini kullanan link Bryan Dorner Chord Tables of Hipparchus and Ptolemy PDF 6 Mayis 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Jerold Mathews Ocak 2012 From Hipparchus to a Helix Ruler RESONANCE 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 5 Agustos 2021 Susanne M Hoffmann 2018 THE GENESIS OF HIPPARCHUS CELESTIAL GLOBE PDF Mediterranean Archaeology and Archaeometry MAA 18 4 ss 281 287 doi 10 5281 zenodo 1477980 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Christian Marx 2014 Analysis of the latitudinal data of Eratosthenes and Hipparchus PDF 16 Temmuz 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 F Acerbi 2003 On the Shoulders of Hipparchus PDF Arch Hist Exact Sci cilt 57 ss 465 502 doi 10 1007 s00407 003 0067 0 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Hans Meijer 19 Eylul 2015 De twee getallen van Hipparchus PDF Felemenkce 5 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Curtis Wilson Subat 1997 Hipparchus and Spherical Trigonometry PDF 11 Temmuz 2020 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 HIPPARCHUS MEASURES THE DISTANCE TO THE MOON PDF 22 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan PDF erisim tarihi 5 Agustos 2021 Dis baglantilarWikimedia Commons ta Hipparchus ile ilgili ortam dosyalari bulunmaktadir GenelO Connor John J Robertson Edmund F Hipparkos MacTutor Matematik Tarihi arsivi Cambridge Universitesi 17 Nisan 2001 tarihinde kaynagindan arsivlendi 23 Mayis 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Roma 2010 ISBN 978 88 904715 2 0 18 Mayis 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Oregon Universitesi 19 Agustos 2002 tarihinde kaynagindan arsivlendi 10 Mayis 2006 tarihinde kaynagindan arsivlendi SEDS 17 Kasim 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Portekizce AsterDomus website 11 Subat 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi 12 Haziran 2010 tarihinde kaynagindan arsivlendi Alexander Raymond Jones britannica com 15 Haziran 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Emre Kuvan 27 Mart 2021 Hipparkos Hipparkhos Kimdir Iznikli Hipparkos 6 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 6 Agustos 2021 Omer Yildirim 27 Subat 2021 Hipparkos Kimdir Hipparkhos 6 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 6 Agustos 2021 Sibel Caglar 4 Temmuz 2021 Iznikli Hipparkhos ve Trigonometrinin Dogusu 6 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 6 Agustos 2021 Presesyon Devinim David Ulansey Hipparchus un devinim anlayisi hakkinda 2 Subat 1999 tarihinde kaynagindan arsivlendi Gok cisimleri 16 Kasim 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Yildiz katalogu Hipparchus un yildiz kataloguna Carmen Rush tarafindan kisa bir bakis 19 Haziran 2002 tarihinde kaynagindan arsivlendi