Diogenis Laertios d aɪ ˌ ɒ dʒ ɪ n iː z l eɪ ˈ ɜːr ʃ i ə s dy OJ in eez Grekçe Διογένης Λαέρτι

Diogenis Laertios ( dy-OJ-in-eez-_;Grekçe: Διογένης Λαέρτιος, Laertios; fl. MS 3. yüzyıl), Yunan filozoflarının biyografi yazarıydı. Hayatı hakkında kesin olarak çok az şey bilinmektedir, ancak günümüze ulaşan kitabı Lives and Opinions of Eminent Philosophers ("Ünlü Filozofların Yaşamları, Öğretileri ve Deyişleri") antik Yunan felsefesi tarihi için temel bir kaynaktır. 10 kitaptan oluşan bu yapıtında 84 düşünürün yaşamı, yapıtları, doktrinleri ve felsefe okullarıyla ilgili bilgiler verir; yapıtları günümüze ulaşamamış kimi filozofların düşüncelerinden, şiirlerinden, sözlerinden ve mektuplarından alıntılar yapar. Ünü akademisyenler arasında tartışmalıdır çünkü kaynaklarındaki bilgileri eleştirel bir değerlendirmeye tabi tutmadan sık sık tekrarlar. Çoğu durumda, öznelerinin yaşamlarının önemsiz ayrıntılarına odaklanırken felsefi öğretilerinin önemli ayrıntılarını görmezden gelir ve bazen belirli felsefi okulların önceki ve sonraki öğretileri arasında ayrım yapamaz.^[] Bununla birlikte, diğer birçok antik ikincil kaynağın aksine, Diogenes Laertios felsefi öğretileri yeniden yorumlamaya veya genişletmeye çalışmadan rapor etme eğilimindedir ve bu nedenle anlatıları genellikle birincil kaynaklara daha yakındır. Diogenes'in dayandığı birincil kaynakların pek çoğunun kaybolması nedeniyle, eseri Yunan felsefesi tarihi konusunda günümüze ulaşan en önemli kaynak haline gelmiştir.

Diogenes Laërtius
Διογένης Λαέρτιος
1688 tarihli Diogenes Laërtius gravürü
Doğum	MS. 180 Antik Yunanistan
Ölüm	MS. 240 (60 yaşlarında)
Vatandaşlık	Roma İmparatorluğu
Meslek	Tarihçi, biyografici, filozof, felsefe tarihçisi
Dönem	2./3. yüzyıl

Yaşamı

Laertios, bahsettiği Sextus Empiricus'tan (y. 200) sonra ve ondan alıntı yapan Byzantiumlu Stephanus ve 'den (y. 500) önce yaşamış olmalıdır. "Hevesli bir Platoncu" olan bir kadına hitaben yazılmış olmasına rağmen eserinde Yeni Platonculuktan hiç söz etmez. Bu nedenle 3. yüzyılın ilk yarısında, Alexander Severus (222-235) ve haleflerinin hükümdarlığı sırasında geliştiği varsayılır.

Adının kesin biçimi belirsizdir. Eski el yazmalarında her zaman bir "Laertius Diogenes"ten bahsedilir ve ismin bu şekli Sopater ve Suda tarafından tekrarlanır. Modern "Diogenes Laertius" şekli çok daha nadirdir, Byzantiumlu Stephanus tarafından ve 'nin bir kullanılmıştır. Ayrıca “Laertes” veya sadece “Diogenes” olarak da anılır.

“Laertios” isminin kökeni de belirsizdir. Bizanslı Stephanus ondan "Διογένης ὁ Λαερτιεύς" (Diogenes ho Laertieus) olarak bahseder, bu da onun bir kasabanın, belki de Karya'daki Laerte'nin (ya da Kilikya'daki başka bir Laerte'nin) yerlisi olduğunu ima eder. Bir başka öneri de atalarından birinin Romalı ailesinin bir üyesi olduğudur. Yaygın modern teori, “Laertius”un onu antik dünyada Diogenes olarak adlandırılan diğer birçok kişiden ayırmak için kullanılan bir lakap (Odysseus'a hitap ederken kullanılan Homeros lakabı Diogenes Laertiade'den türetilmiştir) olduğudur.

Memleketi bilinmemektedir (en iyi ihtimalle Laertius'un kökenine atıfta bulunduğu hipotezine göre bile belirsizdir). Yazılarındaki tartışmalı bir pasaj, bunun Bitinya'daki Nikaia olduğunu öne sürmek için kullanılmıştır.

Diogenes'in Epikürcü ya da olduğu öne sürülmüştür. Epikuros'a atfedilen ve Epikurosçu doktrinleri açıklayan üç uzun mektubu içeren yüksek kaliteli 10. Kitap'ta Epikuros'u tutkuyla savunur. Pyrrhoncular gibi tüm okullara karşı tarafsızdır ve Pyrrhonculuğun ardıllığını diğer okullardan daha ileriye taşır. Hatta bir noktada Pyrrhonculardan “bizim okulumuz” diye bahseder gibi görünmektedir. Öte yandan, bu noktaların çoğu kaynaklarından eleştirel olmayan bir şekilde kopya çekmesiyle açıklanabilir. Herhangi bir ekole bağlı olduğu hiçbir şekilde kesin değildir ve genellikle biyografik ayrıntılara daha fazla özen gösterir.

Diogenes, Yaşamlar adlı esere ilave olarak, Epigrammata veya (Πάμμετρος) adını verdiği, ünlü kişiler üzerine çeşitli ölçülerde manzum olarak yazdığı bir başka eserden daha söz eder.

Ünlü Filozofların Yaşamları ve Görüşleri

, kodeks 90, Herodotos, Plutarkhos ve (burada gösterilen) Diogenes Laertios'tan seçmeler içeren 13. yüzyıl el yazması

Ünlü Filozofların Yaşamları ve Görüşleri (İngilizce: Lives and Opinions of Eminent Philosophers; Grekçe: Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων; Latince: Vitae Philosophorum) adlı eseri Yunanca yazılmıştır ve Yunan filozoflarının yaşamlarını ve görüşlerini anlattığını iddia eder.

En iyi ihtimalle eleştirel ve felsefi olmayan bir derleme olmasına rağmen, Yunan bilgelerinin özel hayatlarına dair bir fikir vermesi bakımından değeri, Montaigne'in bir Laertios yerine bir düzine olmasını dilediğini yazmasına yol açmıştır. Öte yandan, modern akademisyenler Diogenes'in tanıklığına, özellikle de kaynaklarını belirtmediğinde, dikkatle yaklaşmamızı tavsiye etmişlerdir: "Diogenes değeriyle orantısız bir önem kazanmıştır çünkü birçok birincil kaynağın ve daha önceki ikincil derlemelerin kaybı onu kazara Yunan felsefesi tarihi için başlıca sürekli kaynak haline getirmiştir."

Çalışmanın organizasyonu

Diogenes konularını İyon ve İtalik olarak tanımladığı iki “ekol”e ayırır; bu ayrım biraz şüphelidir ve 'un kayıp alınmış gibi görünmektedir. "İyonya okulu"nun biyografileri Anaksimandros ile başlar ve , Theophrastos ve Khrysippos ile biter; ‘İtalyan’ okulu Pythagoras ile başlar ve Epicurus ile biter. (Sokratik okul), çeşitli kollarıyla birlikte, İyonik olarak sınıflandırılırken; Eleatikler ve İtalik olarak ele alınır. Ayrıca, tartıştığı filozoflar hakkında sıradan da olsa kendi şiirsel dizelerine de yer verir.

Kitap 1–7: İyonya Felsefesi

Kitap 1: Yunanistan'ın Yedi Bilgesi

Thales, Solon, Chilon, Pittacus, Bias, Cleobulus, Periander, Anacharsis, Myson, Epimenides, Pherekydes

Kitap 2: Sokrates, öncülleri ve takipçileri

Anaksimandros, Anaksimenes, Anaksagoras, Archelaus, Sokrates, Ksenophon, , Aristippos, Phaidon, Euclides, Stilpo, , , Glaukon, , Cebes, Eretrialı Menedemus

Kitap 3: Platon

Platon

Kitap 4: Akademi

Speusippus, Ksenokrates, , , Crantor, Arcesilaus, , , Carneades,

Kitap 5: Peripatetikler

Aristoteles, Theophrastus, Strato, , Demetrius, Heraclides

Kitap 6: Kinikler

Antisthenes, Diyojen, Monimus, , Thebesli Krates, , Hipparchia, Menippus, Menedemus

Kitap 7: Stoacılar

Citiumlu Zeno, , , , Cleanthes, , Khrysippos

Kitap 8–10: İtalyan Felsefesi

Kitap 8: Pisagorcular

Pythagoras, Empedokles, , Archytas, Alkmaion, Hippasus, Philolaus, Eudoksos

Kitap 9: (Eleatikler, Atomcular, )

Herakleitos, Ksenophanes, Parmenides, Melissus, Elealı Zenon, Leukippos, Demokritos, Protagoras, , Anaksarkhos, Pyrrho, Timon

Kitap 10: Epicurus

Epicurus

Eser diğer birçok filozof hakkında tesadüfi açıklamalar içerir ve Hegesias, Anniceris ve (Kirenikler);Persaeus (Stoacı); ve Metrodorus ile (Epikürcüler) hakkında faydalı açıklamalar vardır. VII. kitap tamamlanmamıştır ve Khrysippos'un hayatı sırasında kesilmiştir. El yazmalarından birindeki (el yazması P) içindekiler tablosundan, bu kitabın Tarsuslu Zeno, , , , , Mnasagoras, , , , , , , Panaetius, , Posidonius, , başka bir , , ve ile devam ettiği bilinmektedir. X. Kitabın tamamı Epikuros'a ayrılmıştır ve Epikuros tarafından yazılmış, Epikurosçu doktrinleri açıklayan üç uzun mektup içerir.

Başlıca otoriteleri Favorinus ve 'tir, ancak eserinde , Alexander Polyhistor ve 'un kitaplarının yanı sıra , Aristippus, Panaetius, Atinalı Apollodorus, , Satyrus, , , Hermippus, , , Hieronymus ve 'nın eserlerinden de (doğrudan ya da dolaylı olarak) yararlanmıştır.

Günümüze ulaşan en eski el yazmaları

Yaşamlar'ın günümüze ulaşan birçok el yazması vardır, ancak hiçbiri özellikle eski değildir ve hepsi ortak bir atadan gelmektedir, çünkü hepsinde VII. Kitabın sonu eksiktir. En kullanışlı üç el yazması B, P ve F olarak bilinir. B el yazması (Codex Borbonicus) 12. yüzyıldan kalmadır ve 'ndedir. P elyazması (Paris) 11./12. yüzyıla tarihlenir ve Bibliothèque nationale de France'dadır. F elyazması (Floransa) 13. yüzyıla tarihlenir ve Laurentian Kütüphanesi'ndedir. Modern baskılarda kullanılan bireysel biyografilerin başlıkları bu en eski elyazmalarında yoktur, ancak P elyazmasının boş alanlarına ve kenarlarına daha sonraki bir el tarafından eklenmiş olarak bulunabilir.

Bazı erken dönem Latince çevirileri varmış gibi görünmektedir, ancak bunlar artık günümüze ulaşmamıştır. Tractatus de dictis philosophorum başlıklı 10. yüzyıla ait bir eser Diogenes'in bazı bilgilerine işaret etmektedir. 12. yüzyılda 'un eserin en azından bir kısmını Latinceye çevirdiği bilinmektedir ve 14. yüzyılda bilinmeyen bir yazar (yanlışlıkla 'e atfedilmiştir) adlı eserinde Latince bir çeviriden yararlanmıştır.

Basılı edisyonlar

Yunanca ve Latince bir baskının başlık sayfası, 1594

İlk basılan edisyonlar, Latince çevirilerdi. İlki, Laertii Diogenis Vitae et sententiae eorum qui in philosophia probati fuerunt (Romae: Giorgo Lauer, 1472), 'nin (Cosimo de' Medici'ye el yazması sunum kopyası 8 Şubat 1433 tarihli^[]) çevirisini basmış ve Elio Francesco Marchese tarafından düzenlenmiştir. Aristoteles ve Theophrastus'un hayatlarının Grekçe metni 1497'de Aristoteles'in üçüncü cildinde yer almıştır. Tüm Yunanca metnin , 1533 yılında tarafından yapılmıştır. 1692 yılında tarafından yapılan Yunanca/Latince baskı, on kitabın her birini eşit uzunlukta paragraflara ayırmış ve bunları aşamalı olarak numaralandırarak bugün hala kullanılan sistemi sağlamıştır.

Tüm metnin H. S. Long tarafından 'te yapılan ilk eleştirel baskısı, 1964 yılına kadar yapılmamıştır; bu baskının yerini 'in 1999-2002 yılları arasında yayınlanan edisyonu almıştır. tarafından yapılan yeni bir basım 2013 yılında Cambridge University Press tarafından yayımlanmıştır.

İngilizce çeviriler

Thomas Stanley'in 1656 tarihli History of Philosophy ("Felsefe Tarihi"), Laertius'un eserinin biçim ve içeriğini İngilizceye uyarlamıştır, ancak Stanley kitabını bir dizi klasik filozof biyografisinden derlemiştir. İlk tam İngilizce çeviri on farklı kişi tarafından yapılan 17. yüzyıl sonlarına ait bir çeviridir. (1853) tarafından daha iyi bir çeviri yapıldı, ancak bu daha edebi olmasına rağmen, yine de birçok yanlışlık içeriyordu. Bir sonraki çeviri, için (1925) tarafından yapıldı, ancak biraz sansürlendi. tarafından yapılan yeni bir çeviri, 2018 yılında Oxford University Press tarafından yayımlanmıştır. tarafından yapılan bir başka çeviri ise, 2020 yılında Cambridge University Press tarafından yayımlanmıştır.

Türkçe çeviriler

Ünlü Filozofların Yaşamları ve Öğretileri, Candan Şentuna tarafından çevrildi, Yapı Kredi Yayınları, 2003, ISBN

Mirası ve değerlendirme

İtalyan Rönesans bilgini, ressam, filozof ve mimar Leon Battista Alberti (1404-1472) kendi otobiyografisini Diogenes Laërtius'un *Thales'in Hayatı* ("Life of Thales") adlı eserinden esinlenerek yazmıştır.

Katanya başdiyakozu , 1150'lerin sonlarında Güney İtalya'da Diogenes Laërtius'un kitabının Latince bir çevirisini yapmıştır, ancak bu çeviri o zamandan beri kayıp ya da yok olmuştur., bu çeviriyi Compedium moralium notabilium (y. 1310) adlı eseri için kaynak olarak kullanmış ve anonim bir İtalyan yazar da Liber de vita et moribus philosophorum (y. 1317–1320'de yazıldı) adlı Geç Orta Çağ'da uluslararası popülerliğe ulaşan eseri için kaynak olarak kullanmıştır. Keşiş (1386-1439), 1424 ve 1433 yılları arasında Floransa'da, çok daha iyi kayıtların günümüze ulaştığı bir başka Latince çeviri yapmıştır.İtalyan Rönesans bilgini, ressam, filozof ve mimar Leon Battista Alberti (1404-1472) Libri della famiglia'nın 2. Kitabında Traversari'nin Ünlü Filozofların Yaşamları ve Görüşleri çevirisinden yararlanmış ve kendi otobiyografisini Diogenes Laërtius'un Life of Thales ("Thales'in Yaşamı")'na dayandırmıştır.

Diogenes Laërtius'un eseri modern zamanlarda karmaşık bir şekilde karşılanmıştır. Yunan bilgelerinin özel hayatlarına dair bir içgörü olarak Ünlü Filozofların Yaşamları ve Görüşleri'nin değeri, filozofu Michel de Montaigne'in (1533-1592) bir Laërtius yerine bir düzine olmasını dilediğini haykırmasına neden olmuştur.Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831) Diogenes Laërtius'u felsefi yeteneğinin olmaması nedeniyle eleştirmiş ve eserini önceki yazarların görüşlerinin bir derlemesinden başka bir şey olarak sınıflandırmamıştır. Yine de Diogenes Laërtius'un derlemesinin içerdiği bilgiler göz önüne alındığında önemli bir derleme olduğunu kabul etmiştir. (1834-1905) (1887) adlı eserinde Diogenes Laërtius'u "tam bir eşek" (asinus germanus) olarak nitelendirmiştir. (1888-1961) onu "o büyük cahil" olarak lanetlemiştir. Ancak 20. yüzyılın sonlarında ve 21. yüzyılın başlarında akademisyenler Diogenes Laertius'un kitabını Helenistik edebi bağlamda okuyarak onun bir yazar olarak itibarını kısmen kurtarmayı başarmışlardır.

Bununla birlikte, modern akademisyenler Diogenes'in tanıklığına, özellikle de kaynaklarını belirtmediğinde, ihtiyatla yaklaşmaktadır. Herbert S. Long uyarmaktadır: “Diogenes değeriyle orantısız bir önem kazanmıştır çünkü birçok birincil kaynağın ve daha önceki ikincil derlemelerin kaybı onu kazara Yunan felsefe tarihinin başlıca sürekli kaynağı haline getirmiştir.", Diogenes Laertius'un güvenilirliği hakkında biraz daha olumlu bir değerlendirme sunarak, diğer birçok antik yazarın tanımladıkları felsefi öğretileri yeniden yorumlamaya ve genişletmeye çalıştığını, Diogenes Laërtius'un ise bunu nadiren yaptığını belirtmektedir. Strozier şu sonuca varır: “Diogenes Laertius, yüzlerce yıllık ayrımları birbirine karıştırmadığında güvenilirdir, çünkü üzerine yazdığı kişilerden daha az yetkin bir düşünürdür, ifadeleri ve argümanları yeniden formüle etmeye daha az eğilimlidir ve özellikle Epikuros söz konusu olduğunda, alıntıladığı metinlere müdahale etmeye daha az eğilimlidir. Bununla birlikte, basitleştirir."

Gian Mario Cao'ya göre Diogenes Laërtius, Batı felsefe tarihi açısından taşıdığı öneme ve etrafındaki tartışmalara rağmen hâlâ yeterli filolojik ilgiyi görmemiştir. Kitabının H. S. Long (1964) ve M. Marcovich (1999) tarafından yapılan her iki modern eleştirel baskısı da akademisyenlerden kapsamlı eleştiriler almıştır.

Öncelikle filozofların yaşamlarının yüzeysel ayrıntılarıyla aşırı derecede ilgilendiği ve onların asıl felsefi eserlerini herhangi bir nüfuzla inceleyecek entelektüel kapasiteden yoksun olduğu için eleştirilir. Ancak, 14. yüzyıl keşişi 'in De vita et moribus philosophorum adlı eserindeki ifadelerine göre, Diogenes'in metni şu anda elimizde olandan çok daha dolu görünmektedir.

Güvenilirlik

Diogenes'in objektiflik ve doğruluk kontrolü konusunda bir iradesi olmasına rağmen, Diogenes'in eserleri bugün tarihsel bir perspektiften genel olarak güvenilmez olarak görülmektedir. Bazı raporlarında ne tutarlı ne de güvenilirdir ve aktardığı bazı detaylar bariz hatalar içermektedir. Bunlardan bazıları muhtemelen metnin antik dönemden aktarımı sırasında tarafından eklenmiştir, ancak bazı hatalar şüphesiz Diogenes'in kendisinden kaynaklanmaktadır.Komedya şairleri kaynak olarak kullandığı için Diogenes'in kaynaklarının güvenilirliği de sorgulanmıştır. Profesör Brian Gregor, okuyucuların Diogenes'in biyografilerini okurken modern bilim adamlarının yardımından faydalanacaklarını, zira bunların “güvenilmezlikleriyle ünlü” olduklarını öne sürmektedir. Bazı bilim insanları (örneğin; Delfim Leão) Diogenes'in güvenilmezliğinin tamamen kendi sorumluluğu olmadığını belirtmekte ve bunun yerine kaynaklarını suçlamaktadır.

Baskılar ve çeviriler

Diogenis Laertii Vitae philosophorum ed. , Stuttgart-Lipsia, Teubner, 1999–2002. Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, vol. 1: Books I–X ; vol. 2: Excerpta Byzantina; v. 3: Indices by Hans Gärtner.
Lives of Eminent Philosophers, edited by Tiziano Dorandi, Cambridge: Cambridge University Press, 2013 (Cambridge Classical Texts and Commentaries, vol. 50, new radically improved critical edition).
Laërtius, Diogenes (1688). The lives, opinions, and remarkable sayings of the most famous ancient philosophers. The first volume written in Greek, by Diogenes Laertius; made English by several hands. 1. Fetherstone, T.; White, Sam.; Smith, E.; Philips, J.; Kippax, R.; Baxter, William; M., R. tarafından çevrildi (2 volumes bas.). Londra: Edward Brewster.
Laërtius, Diogenes (1853). Lives and Opinions of Eminent Philosophers. Yonge, Charles Duke tarafından çevrildi. Londra: G.H. Bohn.
Translation by :
- "Index". Lives of the Eminent Philosophers (Two volume bas.). Loeb Classical Library. 1925.
- Lives of Eminent Philosophers. I. Harvard University Press, Loeb Classical Library. 1925. ISBN .
- Lives of Eminent Philosophers. II. Harvard University Press, Loeb Classical Library. 1925. ISBN .
Translations based on the critical edition by Tiziano Dorandi:
- Lives of Eminent Philosophers. Pamela Mensch tarafından çevrildi. Oxford University Press. 2018. ISBN .
- Lives of Eminent Philosophers. Stephen White tarafından çevrildi. Cambridge University Press. 2020. ISBN .

Ayrıca bakınız

Notlar

^ The statement by Robert Hicks (1925) that "the scribe obviously knew no Greek",^[] was later rejected by Herbert Long. The more recent opinion of Tiziano Dorandi, however, is that the scribe had "little knowledge of Greek ... and limited himself to reproducing it in a mechanical way exactly as he managed to decipher it". A few years later an "anonymous corrector" with good knowledge of Greek rectified "many errors or readings that, rightly or wrongly, he considered erroneous" Dorandi 2013, s. 21.

Kaynakça

Alıntılar

^ "Diogenes Laërtius", , 2013
^ Laërtius 1925a, § 47.
^ ^a ^b Chisholm1911, s. 282.
^ Sopater, ap. , Biblioth. 161
^ Suda, Tetralogia
^ Stephanus of Byzantium, Druidai
^ Lemma to Anthologia Palatina, vii. 95
^ , on Iliad, M. 153
^ Stephanus of Byzantium, Enetoi
^ Stephanus of Byzantium, Cholleidai
^ Smith 1870, s. 1028.
^ Long 1972, s. xvi.
^ ^a ^b Laërtius 1925b, § 109 Diogenes özellikle "bizim İznikli Apollonides" diye söz eder. Bunun ya "yurttaşım" ya da "benim gibi bir Skeptik" anlamına geldiği varsayılmıştır.
^ Craig 1998, s. 86.
^ Laërtius 1925c, § 3–12.
^ Laërtius 1925c, § 34–135.
^ Long 1972, ss. xvii–xviii.
^ ^a ^b Montaigne, Essays II.10 "Of Books" 14 Şubat tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
^ ^a ^b Long 1972, s. xix.
^ Laërtius 1925b, § 93–104.
^ Laërtius 1925c, § 36.
^ Laërtius 1925d, § 22–26.
^ Friedrich Nietzsche, Gesammelte Werke, 1920, p. 363.
^ Long 1972, s. xxi.
^ ^a ^b Long 1972, s. xxv.
^ Hicks 1925.
^ Dorandi 2013, s. 2.
^ Dorandi 2013, s. 3.
^ Dorandi 2013, s. 52.
^ ^a ^b Long 1972, s. xxvi.
^ de la Mare 1992.
^ Tolomio 1993, ss. 154, ff.
^ Long 1972, s. xxiv.
^ Dorandi 2013, ss. 11–12.
^ "Diogenes Laertius: Lives of Eminent Philosophers". Cambridge University Press. 15 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2014.
^ Stanley, Thomas (1656). The History of Philosophy. Londra: J. Mosely and T. Dring.
^ Fetherstone et al 1688, Volume 1, Volume 2 (published 1696).
^ Yonge 1853.
^ Long 1972, s. xiii.
^ Laërtius 1925.
^ Lives of the Eminent Philosophers - Diogenes Laertius. Oxford University Press. 14 Mayıs 2018. ISBN . 22 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2018.
^ Diogenes Laertius - Lives of Eminent Philosophers - An edited translation. Cambridge University Press. 2020. ISBN .
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Cao 2010, s. 271.
^ ^a ^b Cao 2010, ss. 271–272.
^ Jaeger 1947, s. 330 n.2.
^ ^a ^b Strozier 1985, s. 15.
^ Crowe, Michael Bertram (1977). The Changing Profile of the Natural Law (İngilizce). Dordrecht, Netherlands: Springer. s. 50. doi:10.1007/978-94-015-0913-8. ISBN .
^ ^a ^b ^c Leão, Delfim (2019). "Can we trust Diogenes Laertius? The Book I of the Lives of Eminent Philosophers as source for the poems and the laws of Solon". Dike. Essays on Greek Law in Honor of Alberto Maffi. Giuffrè Francis Lefebvre: 227-242. ISBN .
^ ^a ^b Gregor, Brian (2022). "Diogenes Laertius, "Lives of the Eminent Philosophers"". Philosophy in Review (İngilizce). 42 (1): 23-25. doi:10.7202/1088001ar . ISSN 1206-5269. 3 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2025.
^ ^a ^b Swift, Paul (2007). "The History and Mystery of Diogenes Laertius". Prajñā Vihāra: Journal of Philosophy and Religion (İngilizce). 8 (1): 38-49. ISSN 2586-9876. 27 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2025.

Biblyiografya

Cao, Gian Mario (2010), "Diogenes Laertius", ; ; Settis, Salvatore (Ed.), The Classical Tradition, Cambridge, Massachusetts and London, England: The Belknap Press of Harvard University Press, ss. 271-272, ISBN
Dorandi, Tiziano, (Ed.) (2013). "Introduction". Diogenes Laertius: Lives of Eminent Philosophers. Cambridge University Press. ISBN .
, (Ed.) (1998). "Diogenes Laertius (c. AD 300–50)". Routledge Encyclopedia of Philosophy. 4. s. 86.
Laërtius, Diogenes (1925a). "Plato". Lives of the Eminent Philosophers. 1:3. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library.
Laërtius, Diogenes (1925b). "Others: Timon". Lives of the Eminent Philosophers. 2:9. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library.
Laërtius, Diogenes (1925c). "Epicurus". Lives of the Eminent Philosophers. 2:10. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library.
Laërtius, Diogenes (1925). "Index". Lives of the Eminent Philosophers. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library.
Laërtius, Diogenes (1925b). "Socrates, with predecessors and followers: Aristippus". Lives of the Eminent Philosophers. 1:2. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library. § 65–104.
Laërtius, Diogenes (1925c). "The Stoics: Zeno". Lives of the Eminent Philosophers. 2:7. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library. § 1–160.
Laërtius, Diogenes (1925d). "Epicurus". Lives of the Eminent Philosophers. 2:10. tarafından çevrildi (Two volume bas.). Loeb Classical Library. § 1–154.
Laërtius, Diogenes (1972). "Introduction". Lives of Eminent Philosophers. 1. Herbert S. Long (reprint bas.). Loeb Classical Library. s. xvi.
Laërtius, Diogenes (1925). "Introduction". Lives of the Eminent Philosophers. tarafından çevrildi. Robert Drew Hicks (reprint bas.). Loeb Classical Library. ^[]
Smith, William, (Ed.) (1870). "Diogenes Laertius". Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.
(1992). "Cosimo and his Books". Ames-Lewis, F. (Ed.). Cosimo 'il Vecchio' de' Medici, 1389–1464. Oxford: Clarendon Press.
(1985), Epicurus and Hellenistic Philosophy, Lanham, Maryland and London, England: University Press of America, ISBN
(1947). Paideia: The Ideals of Greek Culture. III. Highet, Gilbert tarafından çevrildi. Oxford: Oxford University Press.
Tolomio, Ilario (1993). "Editions of Diogenes Laertius in the Fifteenth to Seventeenth Centuries". Santinello, G. (Ed.). Models of the History of Philosophy. 1. Dordrecht: Kluwer. ss. 154, ff.

Konuyla ilgili okumalar

. 1992. "Diogenes Laertius IX 61–116: The Philosophy of Pyrrhonism." In Aufstieg und Niedergang der römischen Welt: Geschichte und Kultur Roms im Spiegel der neueren Forschung. Vol. 2: 36.5–6. Edited by Wolfgang Haase, 4241–4301. Berlin: W. de Gruyter.
Barnes, Jonathan. 1986. "Nietzsche and Diogenes Laertius." Nietzsche-Studien 15:16–40.
Dorandi, Tiziano. 2009. Laertiana: Capitoli sulla tradizione manoscritta e sulla storia del testo delle Vite dei filosofi di Diogene Laerzio. Berlin; New York: Walter de Gruyter.
Eshleman, Kendra Joy. 2007. "Affection and Affiliation: Social Networks and Conversion to Philosophy." The Classical Journal 103.2: 129–140.
Grau, Sergi. 2010. "How to Kill a Philosopher: The Narrating of Ancient Greek Philosophers' Deaths in Relation to the Living. Ancient Philosophy 30.2: 347-381
Hägg, Tomas. 2012. The Art of Biography in Antiquity. Cambridge, UK: Cambridge Univ. Press.
Kindstrand, Jan Frederik. 1986. "Diogenes Laertius and the Chreia Tradition." Elenchos 7:217–234.
Long, Anthony A. 2006. "Diogenes Laertius, Life of Arcesilaus." In From Epicurus to Epictetus: Studies in Hellenistic and Roman Philosophy. Edited by Anthony A. Long, 96–114. Oxford: Oxford Univ. Press.
. 1986. "Diogenes Laertius on Stoic Philosophy." Elenchos 7: 295–382.
Mejer, Jørgen. 1978. Diogenes Laertius and his Hellenistic Background. Wiesbaden: Steiner.
Mejer, Jørgen. 1992. "Diogenes Laertius and the Transmission of Greek Philosophy." In Aufstieg und Niedergang der römischen Welt: Geschichte und Kultur Roms im Spiegel der neueren Forschung. Vol. 2: 36.5–6. Edited by Wolfgang Haase, 3556–3602. Berlin: W. de Gruyter.
Morgan, Teresa J. 2013. "Encyclopaedias of Virtue?: Collections of Sayings and Stories About Wise Men in Greek." In Encyclopaedism from Antiquity to the Renaissance. Edited by Jason König and Greg Woolf, 108–128. Cambridge; New York: Cambridge University Press.
Sassi, Maria Michela. 2011. Ionian Philosophy and Italic Philosophy: From Diogenes Laertius to Diels. In The Presocratics from the Latin Middle Ages to Hermann Diels. Edited by Oliver Primavesi and Katharina Luchner, 19–44. Stuttgart: Steiner.
Sollenberger, Michael. 1992. The Lives of the Peripatetics: An Analysis of the Content and Structure of Diogenes Laertius's “Vitae philosophorum” Book 5. In Aufstieg und Niedergang der römischen Welt: Geschichte und Kultur Roms im Spiegel der neueren Forschung. Vol. 2: 36.5–6. Edited by Wolfgang Haase, 3793–3879. Berlin: W. de Gruyter.
Vogt, Katja Maria, ed. 2015. Pyrrhonian Skepticism in Diogenes Laertius. Tübingen, Germany: Mohr Siebeck.
Warren, James. 2007. "Diogenes Laertius, Biographer of Philosophy." In Ordering Knowledge in the Roman Empire. Edited by Jason König and Tim Whitmars, 133–149. Cambridge; New York: Cambridge University Press.

Atıf:

Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Diogenes Laërtius". Encyclopædia Britannica. 8 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 282.

Dış bağlantılar

Vikikaynak'ta Diogenes Laërtius

ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Vikikaynak'ta Lives of the Eminent Philosophers

ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Yunanca Vikikaynak'ta Βίοι φιλοσόφων ile ilgili metin bulabilirsiniz.

Vikisöz'de Diogenis Laertios ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

Wikimedia Commons'ta Diogenis Laertios ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.

Works by Diogenes Laertius at Perseus Digital Library
Works by Diogenis Laertios in eBook form at
Diogenis Laertios çalışmaları – Gutenberg Projesi
Internet Archive'daki Diogenis Laertios tarafından oluşturulan ya da hakkındaki eserler
Diogenis Laertios çalışmaları (kamu malı sesli kitaplar)
Ancient Greek text of Diogenes's Lives
Article on the Manuscript versions at the Tertullian Project
A bibliography of the Lives and Opinions of Eminent Philosophers
Libro de la vita de philosophi et delle loro elegantissime sentencie. Venice, Joannes Rubeus Vercellensis, 20 May 1489. From the Rare Book and Special Collections Division at the Library of Congress
Digitized Manuscript of Diogenes Laertius's Vitae Philosophorum (BL 531) 11 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at the British Library website
Haluk Mimaroğlu (17 Temmuz 2024), Ünlü Filozofların Yaşamları ve Öğretileri, Kadim Anadolu Eserlerinden Seçmeler

[27] The statement by Robert Hicks (1925) that "the scribe obviously knew no Greek",^[] was later rejected by Herbert Long. The more recent opinion of Tiziano Dorandi, however, is that the scribe had "little knowledge of Greek ... and limited himself to reproducing it in a mechanical way exactly as he managed to decipher it". A few years later an "anonymous corrector" with good knowledge of Greek rectified "many errors or readings that, rightly or wrongly, he considered erroneous" Dorandi 2013, s. 21.

[1] "Diogenes Laërtius", , 2013

[FOOTNOTELaërtius1925a§_47-2] Laërtius 1925a, § 47.

[eb1911-3] Chisholm1911, s. 282.

[4] Sopater, ap. , Biblioth. 161

[5] Suda, Tetralogia

[6] Stephanus of Byzantium, Druidai

[7] Lemma to Anthologia Palatina, vii. 95

[8] , on Iliad, M. 153

[9] Stephanus of Byzantium, Enetoi

[10] Stephanus of Byzantium, Cholleidai

[FOOTNOTESmith18701028-11] Smith 1870, s. 1028.

[FOOTNOTELong1972xvi-12] Long 1972, s. xvi.

[diogix109-13] Laërtius 1925b, § 109 Diogenes özellikle "bizim İznikli Apollonides" diye söz eder. Bunun ya "yurttaşım" ya da "benim gibi bir Skeptik" anlamına geldiği varsayılmıştır.

[FOOTNOTECraig199886-14] Craig 1998, s. 86.

[FOOTNOTELaërtius1925c§_3–12-15] Laërtius 1925c, § 3–12.

[FOOTNOTELaërtius1925c§_34–135-16] Laërtius 1925c, § 34–135.

[FOOTNOTELong1972xvii–xviii-17] Long 1972, ss. xvii–xviii.

[montaigne-18] Montaigne, Essays II.10 "Of Books" 14 Şubat tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

[FOOTNOTELong1972xix-19] Long 1972, s. xix.

[FOOTNOTELaërtius1925b§_93–104-20] Laërtius 1925b, § 93–104.

[FOOTNOTELaërtius1925c§_36-21] Laërtius 1925c, § 36.

[FOOTNOTELaërtius1925d§_22–26-22] Laërtius 1925d, § 22–26.

[23] Friedrich Nietzsche, Gesammelte Werke, 1920, p. 363.

[FOOTNOTELong1972xxi-24] Long 1972, s. xxi.

[FOOTNOTELong1972xxv-25] Long 1972, s. xxv.

[FOOTNOTEHicks1925-26] Hicks 1925.

[FOOTNOTEDorandi20132-28] Dorandi 2013, s. 2.

[FOOTNOTEDorandi20133-29] Dorandi 2013, s. 3.

[FOOTNOTEDorandi201352-30] Dorandi 2013, s. 52.

[FOOTNOTELong1972xxvi-31] Long 1972, s. xxvi.

[FOOTNOTEde_la_Mare1992-32] Mare 1992.

[FOOTNOTETolomio1993154,_ff-33] Tolomio 1993, ss. 154, ff.

[FOOTNOTELong1972xxiv-34] Long 1972, s. xxiv.

[FOOTNOTEDorandi201311&ndash;12-35] Dorandi 2013, ss. 11–12.

[36] "Diogenes Laertius: Lives of Eminent Philosophers". Cambridge University Press. 15 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2014.

[37] Stanley, Thomas (1656). The History of Philosophy. Londra: J. Mosely and T. Dring.

[38] Fetherstone et al 1688, Volume 1, Volume 2 (published 1696).

[FOOTNOTEYonge1853-39] Yonge 1853.

[FOOTNOTELong1972xiii-40] Long 1972, s. xiii.

[FOOTNOTELaërtius1925-41] Laërtius 1925.

[42] Lives of the Eminent Philosophers - Diogenes Laertius. Oxford University Press. 14 Mayıs 2018. ISBN . 22 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2018.

[43] Diogenes Laertius - Lives of Eminent Philosophers - An edited translation. Cambridge University Press. 2020. ISBN .

[FOOTNOTECao2010271-44] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Cao 2010, s. 271.

[FOOTNOTECao2010271–272-45] Cao 2010, ss. 271–272.

[FOOTNOTEJaeger1947330_n.2-46] Jaeger 1947, s. 330 n.2.

[FOOTNOTEStrozier198515-47] Strozier 1985, s. 15.

[48] Crowe, Michael Bertram (1977). The Changing Profile of the Natural Law (İngilizce). Dordrecht, Netherlands: Springer. s. 50. doi:10.1007/978-94-015-0913-8. ISBN .

[:0-49] Leão, Delfim (2019). "Can we trust Diogenes Laertius? The Book I of the Lives of Eminent Philosophers as source for the poems and the laws of Solon". Dike. Essays on Greek Law in Honor of Alberto Maffi. Giuffrè Francis Lefebvre: 227-242. ISBN .

[:1-50] Gregor, Brian (2022). "Diogenes Laertius, "Lives of the Eminent Philosophers"". Philosophy in Review (İngilizce). 42 (1): 23-25. doi:10.7202/1088001ar . ISSN 1206-5269. 3 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2025.

[:2-51] Swift, Paul (2007). "The History and Mystery of Diogenes Laertius". Prajñā Vihāra: Journal of Philosophy and Religion (İngilizce). 8 (1): 38-49. ISSN 2586-9876. 27 Aralık 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2025.