Bu maddedeki bilgilerin için ek kaynaklar gerekli.Ağustos 2022) () ( |
NASA (İngilizce: National Aeronautics and Space Administration, lit. Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi), Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.
NASA | |
---|---|
National Aeronautics and Space Administration | |
NASA'nın damgası | |
NASA'nın "köfte" ve "solucan" logoları | |
Washington, DC'deki NASA merkezi | |
Genel bilgiler | |
Kuruluş tarihi | 29 Temmuz 1958 | )
Önceki kurum |
|
Bağlılığı | ABD Hükûmeti |
Adres | Washington, DC |
Personel sayısı | 17.960 (2022) |
Yıllık bütçe | US$24,041 milyar (2022) |
Yönetici(ler) |
|
Web sitesi | nasa.gov |
NASA, Ay'a dönük Apollo uçuşlarında, Skylab uzay istasyonu ve daha sonra uzay mekiği gibi çalışmalarla her zaman ABD'nin uzay çalışmalarına yön vermiştir. Günümüzde NASA, Uluslararası Uzay İstasyonu'nu desteklemekte ve yeni Ares I ve Ares V iniş araçlarını geliştirmektedir. Uzay programı çalışmalarının yanı sıra uzun vadeli sivil ve askerî roket çalışmaları da NASA'nın çalışma alanlarının arasındadır.
Kuruluşu
1946'dan itibaren Ulusal Havacılık Danışma Komitesi (NACA), süpersonik Bell X-1 gibi roket uçakları ile deneyler yapmaya başladı. 1950'lerin başlarında, Uluslararası Jeofizik Yılı (1957-1958) için bir yapay uydu fırlatma görevi vardı. Bunun için Amerikan Vanguard Projesi (Project Vanguard) geliştirildi. Sovyet uzay programının dünya tarihindeki ilk yapay uydu olan Sputnik 1'i 4 Ekim 1957'de fırlatmasından sonra, ABD'nin yeni başlayan kendi uzay çabalarına yönelik dikkati arttı. Ulusal güvenliğe ve teknolojik liderliğe yönelik olarak algılanan bu tehdit nedeniyle ("Sputnik krizi" olarak bilinir) endişelenen ABD Kongresi, hızlı ve etkili bir eylem çağrısı yaptı. Başkan Dwight D. Eisenhower daha bilinçli önlemler alınmasını tavsiye etti. Sonuç olarak temel araştırmaya bağlı bilim insanları, Sovyet askeri başarısına uyum sağlamak zorunda olan Pentagon, yeni meşgale arayan kurumsal Amerika ve uzay keşfine yönelik güçlü yeni bir kamuoyu eğilimi gibi temel ilgi grupları arasında, Beyaz Saray'ın oluşturduğu bir fikir birliği sağlandı.
12 Ocak 1958'de NACA, Guyford Stever başkanlığında bir "Uzay Teknolojisi Özel Komitesi" örgütledi. 14 Ocak 1958'de NACA Direktörü Hugh Dryden, "Uzay Teknolojisi için Ulusal Bir Araştırma Programı" yayınladı. Bu yeni federal kurum tüm askeri olmayan uzay faaliyetlerini yürütürken, İleri Araştırma Projeleri Ajansı (ARPA), Şubat 1958'de askeri amaçlar için uzay teknolojisi geliştirmek amacıyla oluşturuldu.
29 Temmuz 1958'de ABD Başkanı Dwight D. Eisenhower, Ulusal Havacılık ve Uzay Kanunu'nu imzalayarak NASA'yı kurdu. NASA, 1 Ekim 1958'de faaliyete geçtiğinde, Langley Havacılık Laboratuvarı, Ames Havacılık Laboratuvarı ve Lewis Uçuş İtki Laboratuvarı gibi üç büyük araştırma laboratuvarı, iki küçük test tesisi, yıllık 100 milyon dolarlık bir bütçe ve 8.000 çalışanı ile 43 yıllık NACA'yı tamamen bünyesine kattı. Ayrıca, Ordu Balistik Füze Ajansı ve Amerika Birleşik Devletleri Deniz Araştırma Laboratuvarı'nın bazı unsurları da NASA'ya dahil edildi. Wernher von Braun liderliğindeki Alman roket programının teknolojisi, artık Ordu Balistik Füze Ajansı'nda (ABMA) çalışan von Braun ve ekibinin katkılarıyla NASA'nın Sovyetler Birliği ile girdiği uzay yarışının başarısında önemli bir rol oynadı. Amerikalı bilim adamı Robert Goddard'ın önceki çalışmalarının teknolojisi de NASA'nın başarısında önemli katkılar sağladı.Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri'nin önceki araştırma çabaları ve ARPA'nın ilk uzay programlarının çoğu da NASA'ya devredildi. 1958 yılının Aralık ayında NASA, Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü tarafından işletilen Jet İtki Laboratuvarı'nın kontrolünü de devraldı.
Temel insanlı uzay uçuşu programları
X-15 Roket Uçak programı (1954-1968)
X-15 aslında NACA'nın deneysel hipersonik roket uçak projesi olarak başladı. Projeye Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri ve Donanması da katkıda bulundu. 30 Aralık 1954'te gövde, 4 Şubat 1955'te motor için ihale düzenlendi. Gövde yapım işini North American Aviation, XLR30 motorunun yapım işini ise Reaction Motors üstlendi ve üç uçak yapıldı. Uçak NASA'ya ait iki Boeing B-52 Stratofortress'in kanatları arasından 45,000 feet (~14 km) yükseklikten ve 500 mph (~805 km/s) hızla bırakılarak ilk defa test edildi. Program için Donanma'dan, Hava Kuvvetleri'nden ve NACA'dan (sonrasında NASA) on iki pilot seçildi. 1959 - 1968 arasında yüz doksan dokuz uçuş gerçekleştirildi. Bu uçuşlar sırasında insanlı bir hava aracıyla yapılan hız rekoru 6.72 Mach (7,273 km/s) kırıldı (günümüz 2014'te kadar geçerli). X-15'in irtifa rekoru ise 354,000 feet (107.96 km). Sekiz pilot 260,000 feet (80 km) üstünde uçtuğu için Hava Kuvvetleri tarafından ile ödüllendirildi. Joseph A. Walker tarafından 100 kilometre (330,000 ft) üstünde gerçekleştirilen iki uçuş sayesinde, Uluslararası Havacılık Federasyonu standartlarına göre X-15 uzay aracı sıfatını kazandı. Program gelecek çalışmalar için uzay aracının duruşunu düzenleyen reaksiyon kontrol sistemi jetleri, basınçlı uzay giysisi ve ufuk tanımlı navigasyon gibi pek çok teknik buluş ortaya koydu. Atmosfere giriş ve iniş sırasında toplanan veriler gelecek uzay araçlarının tasarımına büyük katkı sağladı.
Mercury (1958-1963)
1958'de NASA, Robert Gilruth yönetimindeki insanlı uzay uçuşu programlarını yönetmek için Uzay Görev Grubu adlı bir mühendislik grubu kurdu. İlk programları ABD ve Sovyetler Birliği arasındaki Soğuk Savaş rekabetinin baskısı altında yürütüldü. NASA, X-15 gibi roket uçaklarından küçük balistik uzay kapsül’lerine kadar birçok mürettebatlı uzay aracı tasarımını dikkate alan ABD Hava Kuvvetleri'nin En Kısa Sürede Uzayda İnsan (Man in Space Soonest) programını devraldı. 1958'e gelindiğinde, uzay uçakları kavramları balistik kapsül lehine elendi, aynı yıl NASA kurulunca proje NASA'ya devredildi ve NASA projeyi Mercury Projesi olarak yeniden adlandırdı.
İlk yedi astronot Deniz Kuvvetleri, Hava Kuvvetleri ve Deniz Kuvvetleri test pilot programlarının adayları arasından seçildi. 5 Mayıs 1961'de astronot Alan Shepard, Freedom 7 adını verdiği kapsülde ve Redstone booster ile 15 dakikalık balistik (yörünge altı) uçuşa fırlatılıp uzaya çıkan ilk Amerikalı oldu.
John Glenn 20 Şubat 1962'de Atlas fırlatma aracı ile Friendship 7 gemisiyle yörüngeye fırlatılan ilk Amerikalı oldu.
Glenn üç yörüngeyi tamamladı, ardından üç yörünge uçuşu daha yapıldı ve 15-16 Mayıs 1963'te Faith 7'de Gordon Cooper'ın 22 yörüngelik uçuşuyla yörünge uçuşları doruğa çıktı.Katherine Johnson, Mary Jackson ve Dorothy Vaughan, Uzay Yarışında yörünge hesaplamalarını yapan insan bilgisayarlardan üçüydü. Johnson, John Glenn'in 1962'deki görevi için yörünge hesaplamaları yapmasıyla tanınıyordu, burada bilgisayarda çalıştırılan aynı denklemleri elle hesaplıyordu. Mercury'nin Sovyetler Birliği'ndeki (SSCB) rakibi tek pilotlu Vostok uzay aracıydı. Uzaya ilk adamı, kozmonot Yuri Gagarin'i, Shepard'ın uçuşundan bir ay önce, Nisan 1961'de Vostok 1'de tek bir Dünya yörüngesine gönderdiler. Ağustos 1962'de, Andriyan Nikolayev ile Vostok 3 gemisinde yaklaşık dört günlük rekor bir uçuş gerçekleştirdiler ve aynı zamanda Pavel Popoviç'i taşıyan eşzamanlı bir Vostok 4 görevi yaptılar.
Gemini (1961-1966)
Mercury uzay aracının kapasitesinin arttırılıp uzun süreli uzay uçuşlarına hazırlanmak, tekniklerini geliştirmek ve Dünya'ya hassas inişi sağlayabilmek temellerine dayanan bir projedir. 1962 yılında Sovyetleri geçmek, Apollo Projesi'ne destek olmak, uzay taşıtı dışı etkinlik (UTDE), ve uzayda araçlarla bağlantı kurma hedefleriyle kuruldu. Görevler iki astronotla yapılıyordu. İlk insanlı Gemini uçuşu olan Gemini 3, 23 Mart 1965'te Gus Grissom ve John W. Young tarafından gerçekleştirildi. 1965 - 1966 yılları arasında dokuz görev yapıldı. On dört günlük dayanıklılık görevi kapsamında randevu, bağlanma, UTDE ve yer çekimsiz ortamın insan sağlığı üstündeki etkileri konusunda tıbbı veri toplandı.
Nikita Kruşçev yönetimindeki Sovyet Rusya Gemini Projesi'ne karşı Vostok uzay aracının tasarımını değiştirerek iki veya üç kişilik Voskhod uzay aracını geliştirdi. Gemini'nin ilk uçuşundan önce iki kişilik bir uçuşu başardılar. Ayrıca 1963 yılında üç kozmonotlu uçuşu ve 1964 yılında ilk UTDE'yi gerçekleştirmeyi başardılar. Bundan sonra program iptal edildi ve Gemini arayı kapattı fakat bu sırada Sergey Korolyov Apollo Projesi'nin karşılığı Soyuz uzay aracını geliştirdi.
Apollo (1960-1972)
Amerikan kamuoyunun gözünde Sovyetler'in Ay'a ilk kozmonotu göndererek Uzay Yarışı'nı kazanması kesin görünüyordu. Bu nedenle Başkan John F. Kennedy 25 Mayıs 1961'de Kongre'ye Federal hükûmetin 1960'ların sonuna kadar Ay'a astronot göndermesi için bir proje tasarısı sundu. Bu proje daha sonra Apollo Projesi adını aldı.
Apollo Projesi, en pahalı Amerikan bilimsel programlarından biridir. Tahmini olarak $22.3 trilyon tutmuştur.
Önceki projeler için inşa edilen roketlerden çok daha büyük olan Satürn roketleri fırlatma aracı olarak kullanıldı. Uzay gemileri de daha büyüktü; iki ana bölümden, birleştirilmiş komuta ve servis modülü (CSM) [command and service module] ve Ay'a iniş modülünden (LM) [lunar landing module] oluşuyordu. LM aya inildiğinde ayrılmaktaydı ve sadece komuta modülü (CM) [command module] içindeki üç astronotla Dünya'ya geri dönecekti.
İkinci insanlı uçuş görevinde, Aralık 1968'de Apollo 8 astronotları Ay'ın çevresine getirdi. Bundan kısa bir süre önce, Sovyetler Ay'ın çevresine insansız bir uzay gemisi göndermişti. Sonraki iki görevde Ay'a iniş için gerekli kenetlenme manevraları çalışıldı. Sonunda Apollo 11, Temmuz 1969'da Ay'a iniş yaptı. Ay'a ilk ayak basan insan Neil Armstrong oldu. Arkasından Buzz Aldrin Ay'a ayak bastı. Bu sırada Michael Collins Ay yörüngesinde tur atıyordu. Sonraki beş Apollo görevinde astronotlar Ay'a indi. Sonuncusu Aralık 1972'de gerçekleşti. Bu altı Apollo görevi sırasında, 12 astronot Ay üzerinde yürüdü. Bu görevler sonucunda çok değerli bilimsel verilere ulaşıldı ve Ay'dan 381.7 kilogram (842 Ib) örnek alındı.
Apollo Projesi insanlığın uzay macerasındaki önemli noktalardan biridir. İlk defa Alçak Dünya yörüngesi dışında insanlı bir görev yapıldı ve ilk defa bir insan başka bir gök cismine yollandı. İlk defa Apollo 8 ile bir gök cisminin yörüngesinde insanlı bir uzay aracı tur attı. Apollo 17 ise son Ay yürüyüşü ve Alçak Dünya yörüngesi dışında yürütülen en son insanlı görev olması bakımından önemlidir. Proje sırasında roket ve insanlı uzay aracı teknolojilerinin yanında havacılık, iletişim ve bilgisayar teknolojilerinde de önemli gelişmeler yaşandı. Proje, mühendisliğin pek çok alanına ilgi duyulmasını sağladı. Projeye ait eşyalar ve eserler başta Smithsonian Ulusal Havacılık ve Uzay Müzesi olmak üzere Dünya'da çeşitli yerlerde sergilenmektedir.
Skylab (1965-1979)
Skylab, Birleşik Devletler'in bağımsız tek uzay istasyonudur. Saturn IB roketinin üst tarafına eklenen bir çalışma atölyesi olarak 1965 yılında tasarlandı. Dünya'da inşa edilen 69,950 lb (77,088 kg) ağırlığındaki istasyon 14 Mayıs 1975'te Saturn V roketinin en üst iki kademesine yerleştirilerek 435 km yükseklikteki yörüngeye gönderildi. Kalkış sıranda termal korumasını ve elektrik üreten güneş panelini kaybeden istasyon mürettebatı tarafından tamir edildi. 1973 - 1974 arasında 171 gün boyunca üç ekip tarafından başarılı şekilde kullanıldı. Mikro yer çekimi ve Güneş gözlemi için laboratuvarları vardır. NASA, istasyona uzay mekiği bağlanma noktası ekleyip istasyonu daha güvenli yüksek yörüngeye taşımayı planladı ama uzay mekiği, Skylab'in 11 Haziran 1979'daki geri dönüş tarihine kadar hazırlanamadı.
NASA tasarruf etmek için aslında iptal edilen bir Apollo görevine ayrılmış Saturn V roketiyle Skylab'i uzaya yolladı. Astronotların Skylab'e gidiş gelişlerinde Apollo uzay araçları kullanılıyordu. Üç kişilik mürettebat 28, 59 ve 84 günlük periyotlarla uzayda kalıyordu.
Skylab'in yaşam hacmı 320 metreküp ile Apollo komuta modülünün 30.7 katıdır.
Apollo - Soyuz (1972-1975)
24 Mayıs 1972'de ABD Başkanı Richard Nixon ile SSCB Başkanı Aleksey Kosıgin ortak bir insanlı uzay görevi anlaşması imzaladılar. Bu anlaşmanın hedefi gelecekte uluslararası uzay araçlarının birbirine kenetlenmesini sağlayabilmekti. Proje kapsamında Dünya yörüngesinde ihtiyaç fazlası bir Apollo Komuta/Servis Modülü ile bir Soyuz uzay aracının uzayda buluşup kenetlenmesi hedefleniyordu. Operasyon Temmuz 1975'te gerçekleşti. Bu görev Nisan 1981'deki uzay mekiği ile ilk yörünge uçuşuna kadar gerçekleştirilen son Amerikan insanlı uzay görevidir.
Görev, hem ortak hem de ayrı bilimsel deneyleri içeriyordu ve Mekik–Mir programı ve Uluslararası Uzay İstasyonu gibi gelecekteki ABD-Rus uzay uçuşları için faydalı mühendislik deneyimi sağladı.
İnsanlı modern uzay uçuşu programları
Space Shuttle (1972-2011)
Uzay Mekiği 1970'lerin sonlarında ve 1980'lerde NASA'nın ana odak noktası oldu. Başlangıçta sık sık fırlatılabilir, tamamen yeniden kullanılabilir bir araç olarak planlanan tasarım, geliştirme maliyetini azaltmak için Uzay mekiği harici yakıt tankı kullanacak şekilde değiştirildi ve 1985 yılına kadar dört Uzay Mekiği yapıldı. İlk kullanılan uzay mekiği Columbia, ilk bilinen insan uzay uçuşu olan Yuri Gagarin'in uzaya çıkışının 20. yıl dönümü 12 Nisan 1981 günü uzaya yollandı.
Ana bileşenleri, harici bir yakıt deposu ve yanında iki katı yakıtlı fırlatma roketi olan uzay uçağı yörünge aracıydı. Uzay aracının kendisinden daha büyük olan dış tankı yeniden kullanılmayan tek bileşendi. Mekik, 185–643 km (115-400 kara mili) irtifalarda yörüngede dönebilir ve (alçak yörüngeye) maksimum 24,400 kg (54,000 lb) yük taşıyabilir. Görevler 5 ile 17 gün arası ve mürettebat sayısı iki ile sekiz astronot arasındaydı.
20 görevde (1983-1998) Uzay Mekiği, Avrupa Uzay Ajansı (ESA)(İngilizce:European Space Agency) ile işbirliği içinde tasarlanan Spacelab'i taşıdı. Spacelab bağımsız yörünge uçuşu için tasarlanmamıştı ancak astronotlar bir hava kilidi içinden girip çıkarken Mekiğin kargo bölümünde kaldılar.
18 Haziran 1983'te Sally Ride, Uzay Mekiği “Challenger” STS-7 göreviyle uzaya çıkan ilk Amerikalı kadın oldu. Bir başka ünlü görev dizisi, sırasıyla 1990 ve 1993'te Hubble Uzay Teleskobu'nun ve daha sonra da .
1995'te Rus - Amerikan iş birliği görevleri ile devam etti (1995-1998). Bir kez daha bir Amerikan aracı, bu sefer tam teşekküllü bir uzay istasyonu olan bir Rus gemisine yanaştı. Bu işbirliği, inşa edilen en büyük uzay istasyonunun Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) en büyük iki ortağı olarak Rusya ve ABD ile sürdü. Bu iş birliğinin gücü ve önemi 2003'te meydana gelen ve uzay mekiği filosunun iki yıl kullanılamamasına neden olan Columbia uzay mekiği kazası sırasında daha belirgin oldu. Çünkü o dönemde NASA ISS'ye astronot göndermek için Rus fırlatma araçlarını kullandı.
Mekik filosu, 1986'da Challenger ve 2003'te Columbia olmak üzere iki felakette iki yörünge aracını ve 14 astronotunu kaybetti. 1986'daki kayıp, Endeavour Uzay Mekiği OV 105 yedek parçalardan inşa edilerek hafifletilirken, NASA 2003'teki 2. kazadan sonra kaybedilen mekiğin yerine başka bir yörünge aracı yapmadı.
NASA'nın Uzay Mekiği programı, 21 Temmuz 2011'de Kennedy Uzay Merkezi'ne Atlantis mekiğinin başarılı bir şekilde inmesiyle sona erdi. 30 yıl süren program boyunca 135 görev yapıldı ve 300 astronot uzaya gönderildi.
Uluslararası Uzay İstasyonu (1993-günümüz)
Uluslararası Uzay İstasyonu (UUİ) [International Space Station (ISS)] NASA'nın Freedom Uzay İstasyonu, Sovyet/Rus Mir-2 istasyonu, Avrupa Columbus istasyonu ve Japon Kibō laboratuvar modülünün birleşiminden oluşur.
NASA, önce 1980'lerde yalnızca “Freedom”‘ı geliştirmeyi planladı ancak ABD bütçe kısıtlamaları bu projelerin 1993 yılında, NASA, Roskosmos (RKA), Japonya Havacılık ve Uzay Araştırma Ajansı (JAXA), Avrupa Uzay Ajansı (ESA) ve Kanada Uzay Ajansı (CSA) tarafından yönetilen tek çok-uluslu programda birleşmesine yol açtı.
İstasyon, basınçlı modüllerden, harici , güneş panellerinden ve dünya çapında çeşitli fabrikalarda diğer bileşenlerden oluşur ve Rus Proton ve Soyuz roketleri ve ABD Uzay Mekikleri tarafından fırlatıldı.Alçak Dünya yörüngesinde montaj 1998'de başladı, ABD Yörünge Segmenti'nin tamamlanması 2019'da ve Rus Yörünge Segmenti'nin tamamlanması 2010'da gerçekleşti ancak segmentte yeni modüllerin eklenmesinin gerekip gerekmediğine dair bazı tartışmalar vardır. Uzay istasyonunun mülkiyeti ve kullanımı, uluslararası antlaşma ve kurallarla belirlenir.
Uzay istasyonunun mülkiyeti ve kullanımı, istasyonu iki alana bölen ve Rusya'nın Rus Yörünge Segmentinin tam mülkiyetini elinde tutmasına izin veren ( hariç olmak üzere)), diğer uluslararası ortaklar arasında tahsis edilen ABD Yörünge Segmenti ile uluslararası antlaşma ve kurallarla belirlenir.
Uzun süreli görevler Uluslararası Uzay İstasyonu Seferi olarak adlandırılır. Sefer üyeleri genellikle yaklaşık altı ay boyunca istasyonda kalır.
Normal üye sayısı üçtür fakat 2003'teki Columbia kazasından sonra üye sayısı geçici olarak ikiye indirildi. Mayıs 2009'dan beri keşif görev mürettebatı sayısı altıdır. Ticari Mürettebat Programı aktif hâle gelince UUİ planlandığı gibi yedi kişilik mürettebat tarafından kullanılabilecektir.
UUİ 2 Kasım 2000'den beri kesintisiz bir şekilde kullanılarak Mir uzay istasyonunun kullanılma rekorunu kırmıştır ve bugüne kadar ’den astronotu ve kozmonotu ağırladı.
İstasyon Dünya'dan çıplak gözle görülebilir ve 2024 itibarıyla, Dünya'daki önceki herhangi bir uzay istasyonundan daha büyük kütleli ve hacımlı yörüngedeki en büyük yapay uydudur.
Soyuz uzay aracı, mürettebat üyelerini teslim eder, yarım yıllık görevleri için yörüngede sabit kalır ve ardından onları eve geri götürür. Birkaç mürettebatsız kargo uzay aracı ISS'ye hizmet verir; Bunlar 2000'den beri bunu yapan Rus , 2008'den beri Avrupa Otomatik Transfer Aracı (ATV), 2009'dan beri Japon H-II Transfer Aracı (HTV), 2012'den 2020'ye kadar SpaceX Dragon ve 2013'ten beri Amerikan ’dır.
Uzay Mekiği emekli olmadan önce, kargo transferi için de kullanılıyordu ve kaldıkları süre boyunca rıhtıma yanaşma kabiliyetine sahip olmamasına rağmen genellikle keşif ekibi üyelerini değiştiriyordu. Başka bir ABD mürettebatlı uzay aracı hazır olana kadar mürettebat üyeleri yalnızca Soyuz'da Uluslararası Uzay İstasyonuna gidip gelecektir. UUİ'yi işgal eden en çok insan sayısı on üçtür; bu, son Mekik UUİ montaj görevlerinde üç kez oldu.
29 Mart 2019'da UUİ'nin tamamı kadınlardan oluşan ilk uzay yürüyüşünü gerçekleştirmesi planlanmıştı, ancak ertelendi; Jessica Meir ve Christina Koch, UUİ'nin güç sistemleri ve fizik gözlemevlerinde yapılan uzun bir dizi güncellemenin bir parçası olarak 18 Ekim'de tamamı kadınlardan oluşan ilk uzay yürüyüşünü gerçekleştirdiler. UUİ programının 2030 yılına kadar devam etmesi bekleniyor.
Takımyıldız programı (2005-2010)
Columbia'nın kaybından sonra Uzay Mekiği programı hala askıdayken Başkan George W. Bush, Uluslararası Uzay İstasyonunu tamamladıktan sonra Uzay Mekiğinin emekliye ayrılması da dahil olmak üzere 'nu duyurdu. Plan, yasalaştırıldı ve Plan, NASA'yı 2010 yılına kadar Mürettebat Keşif Aracını başlatması (daha sonra Orion denildi) ve geliştirmesi, Amerikalıları 2020'ye kadar Ay'a geri döndürmesi, mümkün olursa Mars'a inmesi, Hubble Uzay Teleskobu'nu onarması ve robotik güneş sistemi keşfiyle UUİ'daki insan varlığı, Dünya gözlemine ve astrofizik araştırmalarına devam etmesi için NASA'yı yönlendirir. Mürettebatlı keşif hedefleri NASA'nın Takımyıldız Programı'nı harekete geçirdi.
4 Aralık 2006'da NASA, planladığını duyurdu. Hedef, 2020 yılına kadar Ay üssünü inşatına başlamak, 2024 yılına kadar mürettebat rotasyonlarına ve izin verecek tamamen işlevsel bir tabana sahip olmaktı. Ancak 2009'da programın "sürdürülemez bir yörüngede" olduğunu buldu. Şubat 2010'da Başkan Barack Obama yönetimi, bunun için kamu fonlarının kaldırılmasını önerdi.
Ticari İkmal Hizmetleri (2008-günümüz)
Ticari İkmal Hizmetleri (CRS), Uluslararası Uzay İstasyonu'na (ISS) ticari olarak kargo ve malzeme teslim etmek için bir sözleşme çözümüdür. Programa katılan şirketler belli hedefleri gerçekleştiren araçlar ürettiklerinde bir para ödülü alır. Yine de şirketlerin bir miktar sermaye ortaya koyması gerekmektedir.
NASA 28 Aralık 2008'de Ticari Tedarik Servisi programı kapsamında ödül olarak SpaceX ve şirketleri ile kontrat imzaladı. SpaceX nakliye için kendi geliştirdiği Falcon 9 roketini ve Dragon uzay aracını kullanır. Orbital Sciences Corporation ise bu iş için kendi geliştirdiği ve kullanır. İlk Dragon teslimat görevi Mayıs 2012'de gerçekleşti. İlk Cygnus teslimat görevi ise Eylül 2013'te gerçekleşti. Günümüzde Amerika'nın UUİ'deki pek çok ihtiyacı TTS aracılığıyla gerçekleşir. Bazı özel teslimatlar ise Avrupa yapımı OTA veya Japon HTA ile taşınır.
Ticari Mürettebat Programı (2011-günümüz)
Ticari Mürettebat Programı (CCP), Uluslararası Uzay İstasyonuyla sözleşmeli olarak Uluslararası Uzay İstasyonuna (ISS) ve Uluslararası Uzay İstasyonu programının seferleri arasında mürettebat dönüşlerini yürüten ve ticari işletilen mürettebat taşıma hizmeti verir. Amerikan SpaceX, Crew Dragon uzay aracını kullanarak 2020'de hizmet vermeye başladı ve , uzay aracı da 2023'te faaliyete geçtiğinde katılacaktır.
Uzay aracı satıcıya aittir ve satıcı tarafından işletilir ve NASA'ya ticari hizmet olarak mürettebat taşımacılığı yapar. Her görev beşinci bir yolcu seçeneği ile ISS'ye dört adede kadar astronot gönderir. Yaklaşık altı ay süren görevler için yaklaşık altı ayda bir operasyonel uçuşlar yapılır. Bir uzay aracı görevi sırasında ISS'ye bağlı kalır ve görevler genellikle en az birkaç gün üst üste gelir. 2011'de Uzay Mekiği'nin emekliye ayrılması ile 2020'deki ilk operasyonel CCP görevi arasında NASA astronotlarını ISS'ye taşımak için Soyuz programı'na güvendi.
Crew Dragon uzay aracı, Falcon 9 Block 5 fırlatma aracının üzerinde uzaya fırlatılır ve kapsül, Atlantik Okyanusu'nda suya iniş yoluyla Dünya'ya geri döner. Programın ilk operasyonel görevi, , 16 Kasım 2020'de fırlatıldı. uzay aracı, Atlas V N22 veya fırlatma aracının üzerine fırlatılan 'ndan sonra katılacaktır. Starliner kapsülü okyanusa düşme yerine batı Amerika Birleşik Devletleri'nde belirlenmiş dört bölgeden birindeki hava yastıkları ile karaya geri dönecektir.
Ticari Mürettebat Geliştirme Programı 2010 yılında UUİ'ye dört kişilik bir uzay aracı göndermek, ekibin 180 gün orada kalmasını sağmak ve Dünya'ya geri getirmek amacıyla kuruldu. Programın aynı zamanda ileride yapılacak bir ticari uzay istasyonuna da insan taşıması planlanmaktadır. Ticari Tedarik Servisi gibi bu programda da belli hedeflere ulaşınca para ödülü verilmektedir. Programı Amerikan Hükûmeti finanse edip NASA yürütüyor.
NASA 2010 yılında programın ilk aşamasının kazananlarını açıkladı. Toplamda 50 milyon dolar beş Amerikan şirketine insanlı uzay araçları teknolojilerini araştırması ve geliştirmesi için teşvik olarak verildi. 2011 yılda ikinci aşamanın birincileri açıklandı ve toplamda 270 milyon dolar dört şirkete verildi. 2012 yılında üçüncü aşamanın birincileri açıklandı ve NASA mürettebat transfer sistemlerini geliştirmesi için kazanan üç şirkete toplamda 1.1 milyar dolar verdi.
, 2011 yılında Ticari Mürettebat Geliştirme (CCDev) program kapsamı ile başladı, başlangıçta insan uzay uçuşu teknolojilerinin özel sektör gelişimini finanse etmeyi amaçlayan bir girişimi amaçlandı. NASA daha önce ve Orion uzay aracı gibi UUİ mürettebat dönüşümü yapmak için dahili geliştirilmiş mürettebatlı araçları düşünürken, ajans bunun yerine Takımyıldız Programı'nı iptal ettikten ve Orion'u yalnızca mürettebatlı derin uzay araştırmaları için yeniden tasarladıktan sonra UUİ'ye ulaşım sağlamak için ticari endüstriye yöneldi. Takip eden iki yıl boyunca bir dizi açık yarışmada Boeing, Blue Origin, Sierra Nevada ve SpaceX, UUİ mürettebat taşıma araçları için teklifler geliştirdi. Boeing ve SpaceX, Eylül 2014'te NASA tarafından astronotları UUİ'na uçurmak için seçildi ancak karar Sierra Nevada'dan başarısız bir yasal zorlukla karşılandı. Programdaki ilk operasyonel görevler başlangıçta 2017 için planlanmıştı ancak uzay aracı ve fırlatma araçlarının tasarımı, test edilmesi ve işletilmesindeki sayısız sorun ve gecikmeleri telafi etmek için 'ye göre Soyuz uzay aracındaki ek koltukların NASA tarafından satın alınmasıyla ilk operasyonel uçuşların tarihi 2020'ye itildi. Kasım 2020'de başlatıldı, Boeing'in ilk operasyonel görevi öncesine 2022'de fırlatılması planlanmaktadır.
Mars'a Yolculuk (2010-2017)
Başkan Obama'nın planı, astronotları Uluslararası Uzay İstasyonuna götürmek, Rus Soyuz kapsüllerini değiştirmek ve Orion kapsüllerini ISS acil kaçış amaçları için kullanmak için Amerikan yeteneklerini geliştirmekti.
15 Nisan 2010'da Kennedy Uzay Merkezi'nde yaptığı konuşmada Obama, önceden planlanan Ares V yerine yeni bir ağır yük aracı (HLV) önerdi. Obama konuşmasında, 2025'e en kısa sürede bir asteroide mürettebatlı bir görev ve 2030'ların ortalarında Mars yörüngesine mürettebatlı bir görev çağrısında bulundu. Kongre tarafından kabul edildi ve 11 Ekim 2010'da yasayla imzalandı. Yasa, Takımyıldızı (ing: Constellation) programını resmen iptal etti.
2010 tarihli NASA Yetkilendirme Yasası, yeni tasarlanmış bir HLV'nin geçmesinden sonraki 90 gün içinde seçilmesini gerektiriyordu; fırlatma aracına Space Launch System adı verildi. Yeni yasa ayrıca alçak dünya yörüngesinin ötesinde bir uzay aracının inşasını da gerektiriyordu. Takımyıldızı (ing:Constellation) programının bir parçası olarak geliştirilmekte olan Orion (uzay aracı), bu rolü yerine getirmek için seçildi. Space Launch System'in hem Orion hem de alçak Dünya yörüngesinin ötesindeki görevler için gerekli diğer donanımı başlatması planlanıyor. SLS, daha güçlü modellerle zamanla geliştirilecektir. SLS'nin ilk kapasitesinin 70 t (150.000 lb)'yi (daha sonra 95 t veya 209.000 lb) Alçak Dünya yörüngesi'ne çıkarılması gereklidir. Daha sonra 105 t (231.000 lb)'a ve daha sonra da 130 t (290.000 lb)'a çıkartılması planlanmaktadır. Orion kapsülü ilk olarak (EFT-1)' nde uçtu, 5 Aralık 2014'te bir Delta IV Heavy roketinin üzerinde fırlatıldı.
NASA 2012'de bir fizibilite çalışması yaptı ve 'ni kaya boyutunda bir (Dünyaya yakın asteroit) (veya daha büyük bir asteroitin kaya büyüklüğündeki parçasını) ay yörüngesine taşımak için mürettebatsız bir görev olarak geliştirdi. Görev, İyon motoru teknolojisini gösterecek ve bir asteroit çarpışmasına karşı için kullanılabilecek tekniklerin yanı sıra gelecekteki bir insan görevini desteklemek için Mars'a kargo taşımacılığı yapacaktı. Ay yörüngesindeki kaya daha sonra astronotlar tarafından ziyaret edilebilir. Asteroid Yönlendirme Misyonu, Başkan Donald Trump yönetimindeki ilk FY2018 NASA bütçesinin parçası olarak 2017'de iptal edildi.
Orion uzay aracı Aralık 2014'te Delta IV Heavy roketi üzerinde mürettebatsız olarak test için fırlatıldı.
Alçak Dünya Yörüngesi Ötesi Programı (2010-günümüz)
Alçak Dünya Yörüngesi Ötesi (ADYÖ) [Beyond Low Earth Orbit] görevleri kapsamında NASA bir Saturn V tipi roket ve Orion uzay aracından oluşan Space Launch System'i (SYS) geliştirmesi istendi. 2010 Şubat'ta Obama yönetimi Takımyıldız Programı'nın bütçesini azalttı ve UUİ'ye hizmet edecek özel şirketlere aktardı. 15 Nisan 2010'da Kennnedy Uzay Merkezi'nde yaptığı konuşmada Başkan Obama iptal edilen Ares V uzay aracının yerine geçecek yeni ağır yük aracını (AYY) tanıttı ve projenin 2015'e kadar biteceğini açıkladı. Aynı zamanda Birleşik Devletler'in 2020'li yıllara kadar bir asteroite ekip gönderileceğini ve 2030'lara kadar Mars yörüngesine bir mürettebat gönderileceğini açıkladı. 2010'da Kongre'den geçen ve Başkan'ın Ekim ayında imzaladığı kanun ile TakımYıldız Programı resmen sona erdi. Yasaya göre yeni bir AYY geliştirilmeli ve yasa Başkan tarafından onaylandıktan 90 gün sonra inşasına başlanmalı. Bu yasa yeni AYY'yi Uzaya Fırlatma Sistemi (Space Launch System) olarak adlandırdı. Ayrıca TakımYıldız Programı kapsamında geliştirilen Orion aracının da geliştirilmesi gerekiyordu. Uzaya Yollama Sistemi'nin Orion dışında başka kargoları da uzaya götürmesi gerekiyordu.
Artemis programı (2017–günümüz)
2017'den beri, NASA'nın , ABD'nin ve ESA, JAXA ve CSA gibi uluslararası ortakların yardımını içeren Artemis programı oldu. Bu programın amacı, 2024 yılına kadar bölgesine "ilk kadın ve sonraki erkeği" indirmektir. Artemis, Ay'da sürdürülebilir bir varlık oluşturma, özel şirketlerin bir ay ekonomisi inşa etmesinin temellerini atmak ve sonunda insanları Mars'a göndermek uzun-vadeli hedefine doğru ilk adım olacaktır.
Orion Mürettebat Keşif Aracı, Artemis için iptal edilen Constellation programından alındı. Artemis 1, Space Launch System'in (SLS) mürettebatsız ilk fırlatılışıdır ve aynı zamanda üzerinde bir Orion uzay aracı da gönderecek ve Mayıs 2020 itibarıyla Kasım 2021'den daha erken olmayan bir tarihte fırlatılması planlanmaktadır.
NASA'nın bir sonraki büyük uzay girişimi, Lunar Gateway'in inşası olacaktır. Bu girişim, mevcut Uluslararası Uzay İstasyonu ile pek çok ortak özelliğe sahip olacak, ancak Dünya yerine Ay'ın yörüngesinde olacak yeni bir uzay istasyonunun inşasını içeriyor. Bu uzay istasyonu, öncelikle süreksiz insan yerleşimi için tasarlanacaktır. Mürettebatlı ay görevlerine geri dönmenin ilk geçici adımları, SLS tarafından tahrik edilen ve 2023'te fırlatılacak olan Orion mürettebat modülünü içerecek olan Artemis 2 olacaktır. Bu görev, kısaca dört kişilik bir mürettebatı yerleştirmek için planlanan 10 günlük bir görev olacaktır. Gateway‘in inşası, Gateway‘nin ilk modülleriyle birlikte Ay yörüngesine dört kişilik bir mürettebat göndermesi planlanan önerilen Artemis 3 ile başlayacaktı. Bu görev 30 güne kadar sürecekti. NASA, (NextSTEP) programının bir parçası olarak Lunar Gateway ve gibi tam ölçekli derin uzay habitatları inşa etmeyi planlıyor. 2017'de NASA, insanları 2030'lara kadar Mars yörüngesine (veya Mars yüzeyine) götürmek için 2017 tarihli kongre NASA Geçiş Yetkilendirme Yasası tarafından yönetildi.
Eylül 2020'de Artemis programının bir parçası olarak NASA, 2024 yılına kadar astronotları Ay'a gönderme planını açıkladı. Astronotlar, SLS roketiyle fırlatılan Orion kapsülünde seyahat edeceklerdir.
2023’de NASA'nın Ay yüzeyine geri dönme hedefine hazırlanmaya yardımcı olmak için 'ta inşa edilen robotik cihaz ("Blue Ghost Lander")'in Ay'a gönderileceği Şubat 2021'de duyuruldu.
Tesisler
Washington, DC'deki NASA Genel Merkezi, ajansın diğer tüm tesislerin yönetildiği on saha merkezine genel rehberlik ve siyasi liderlik sağlar. Bunlardan dördü NACA'dan miras alındı; iki kişi ordudan transfer edildi; ve NASA, diğer dördünü oluşumundan kısa bir süre sonra görevlendirdi ve inşa etti.
NACA'dan Devralınan Tesisler
Langley Araştırma Merkezi (LaRC), Hampton, Virjinya'dadır. LaRC, tesiste uçuş testine tabi tutulmasına ve bir dizi yüksek profilli uzay görevi yerinde planlanıp tasarlanmasına rağmen, havacılık araştırmalarına odaklanır. LaRC, Uzay Görev Grubu'nun asıl yuvasıydı.
Ames Araştırma Merkezi (ARC) 20 Aralık 1939'da kuruldu. Merkez, NACA'nın kurucu üyelerinden Joseph Sweetman Ames 'dan seçildi. ARC, NASA'nın 10 büyük saha merkezinden biridir ve Kaliforniya'nın Silikon Vadisindedir. Tarihsel olarak Ames, pervaneli uçakların aerodinamiği üzerine rüzgar tüneli araştırması yapmak için kuruldu; ancak havacılık, uzay uçuşu ve bilgi teknolojisinde araştırma ve teknoloji yapma rolünü genişletti. Astrobiyoloji, küçük uydular, robotik ay keşfi, akıllı/uyarlanabilir sistemler ve termal korumada liderlik sağlar.
George W. Lewis Merkezinin temel yetkinlikleri arasında havanın solunması ve uzay içi tahrik ve kriyojenik, iletişim, güç enerjisi depolama ve dönüşümü, mikro yerçekimi bilimleri ve gelişmiş malzemeler vardır.
1946'dan önce NACA tarafından kurulan Hugh L. Dryden Uçuş Araştırma Tesisi (AFRC), Edwards Hava Üssü içindedir ve Edwards Hava Üssü'ne indikten sonra Kennedy Uzay Merkezine taşımak üzere tasarlanıp değiştirilen bir Boeing 747 (SCA)(ing: Shuttle Carrier Aircraft) yuvasıdır. 16 Ocak 2014'te merkez Ay'da yürüyen ilk astronot olan Neil Armstrong onuruna yeniden adlandırıldı.
- Langley Araştırma Merkezi
- Ames Araştırma Merkezi rüzgar tünelleri
Ordudan Transfer Edilen Tesisler
CA, Los Angeles County'nin bölgesindeki Jet Propulsion Laboratory (JPL), genel merkezi Pasadena posta adresiyle La Cañada Flintridge kentindedir. JPL, yakındaki California Institute of Technology (Caltech) tarafından yönetilir. Laboratuvarın birincil işlevi robotik gezegen uzay aracının yapımı ve işletilmesidir ancak aynı zamanda Dünya yörüngesi ve astronomi görevlerini de yürütür. Ayrıca NASA'nın 'nın işletilmesinden sorumludur.
Alabama, Huntsville yakınlarındaki ‘deki Marshall Uzay Uçuş Merkezi (MSFC), NASA'nın en büyük merkezlerinden biridir. MSFC, Saturn V roketi ve Skylab'ın geliştirildiği yerdir.
Marshall, Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) tasarımı ve montajı için NASA'nın lider merkezidir; yükler, ilgili mürettebat eğitimi, Uzay Mekiği itme gücü ve harici tankı ile görevleri burası tarafından yapıldı. Aralık 1959'dan itibaren Florida'ya taşınan Fırlatma Operasyonları Müdürlüğünü içeriyordu ve 1 Temmuz 1962'de Fırlatma Operasyonları Merkezi oldu.
- La Cañada Flintridge, Kaliforniya’daki Jet Tahrik Laboratuvarı
- George C. Marshall Uzay Uçuş Merkezi, Huntsville, Alabama
NASA tarafından yapılan tesisler
Greenbelt, Maryland'de bulunan Goddard Uzay Uçuş Merkezi (GSFC), 1 Mart 1959'da NASA tarafından kuruldu. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki uzaydan gözlemler yoluyla Güneş Sistemi, Evren ve Dünya hakkındaki bilginin artırılmasına adanmış en büyük birleşik bilim adamları ve mühendisler organizasyonudur. GSFC, insansız bilimsel uzay aracını geliştirmek ve çalıştırmak için büyük bir ABD laboratuvarıdır. GSFC ayrıca iki uzay uçuşu izleme ve veri toplama ağını ( ve )’nı işletir, gelişmiş uzay ve yer bilimi veri bilgi sistemlerini ve Ulusal Okyanus ve Atmosfer Dairesi (NOAA) için uydu sistemleri geliştirir.
John C. Stennis Uzay Merkezi, aslen "Mississippi Test Tesisi", Hancock County, Mississippi, kıyısında, Mississippi- Louisiana sınırındadır. 25 Ekim 1961'de hizmete giren bu tesis ’nın sonuna kadar NASA'nın en büyük idi. Halen 30'dan fazla yerel, eyalet, ulusal, uluslararası, özel ve kamu şirketi ve ajansınca roket testi için kullanılır. 'ni içerir.
(MSC), insanlı uzay uçuş eğitimi, araştırması ve uçuş kontrolü için çalışan NASA merkezidir. 1 Kasım 1961'de kurulan tesis, Houston, Teksas'taki Rice Üniversitesi tarafından bağışlanan 1,620 dönümlük (656 hektar) arazide 1962-1963 yılları arasında inşa edilen 100 binalık bir komplekstir. Merkez, ABD insan uzay uçuşu programını koordine etmek için NASA'nın kurulmasından kısa bir süre sonra oluşturulan Uzay Görev Grubu'ndan büyüdü. 'a ev sahipliği yapar ve ABD ve uluslararası ortaklarının astronot eğitiminden sorumludur ve Christopher C. Kraft Jr. Görev Kontrol Merkezi'ni kapsar. Merkez, 19 Şubat 1973'te ABD başkanı ve Teksaslı Lyndon B. Johnson onuruna yeniden adlandırıldı.
Florida'daki Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nün batısındaki John F. Kennedy Uzay Merkezi (KSC), NASA'nın en iyi bilinen tesislerinden biridir. 1 Temmuz 1962'de kurulduğu sırada "Fırlatma Operasyonları Merkezi" olarak adlandırılan bu merkez, 29 Kasım 1963 tarihinde merhum ABD başkanının onuruna yeniden adlandırıldı ve 1968'den beri her Birleşik Devletler insanlı uzay uçuşu için fırlatma yeri oldu. Bu tarz uçuşlara ara verilmiş olmasına rağmen tesis Amerikan sivil uzay programı kapsamındaki roket fırlatmalarına ev sahipliği yapmıştır.
KSC, Cape Canaveral'daki üç platformdan Amerika'nın sivil uzay programı için insansız roket fırlatma tesislerini yönetmeye ve çalıştırmaya devam eder. (VAB), hacimce dünyanın dördüncü en büyük yapısıdır ve 1965'te tamamlandığında en büyüğüydü. Merkezde 2011 yılı itibarıyla toplam 13,100 kişi çalışmıştır. Yaklaşık 2,100 kişi federal hükûmetin çalışanı geri kalanı müteahhitti.
Diğer tesisler arasında Wallops Adası, Virginia'daki Wallops Uçuş Tesisi; New Orleans, Louisiana'daki Michoud Montaj Tesisi; Las Cruces, New Mexico'daki White Sands Test Tesisi; ve istasyonları, , Kaliforniya; , İspanya; ve , Avustralya vardır.
NASA'ya ait tesisler inşaat, araştırma ve iletişim faaliyetleri gösterir. Bazı tesisler tarihi veya idari nedenlerden dolayı birden fazla etkinlik gösterebilir. NASA ayrıca Kenndy Uzay Merkezi'nde kısa bir demir yolu hattına ve uzay mekiği taşımak için iki adet özel yapım Boeing 747'ye sahiptir.
- Goddard Uzay Uçuş Merkezi, Maryland
- Houston’daki Lyndon B. Johnson Uzay Merkezi
- Florida’daki John F. Kennedy Uzay Merkezi
Uydular, sondalar, geziciler, fırlatma araçları
NASA, tarihi boyunca birçok mürettebatsız ve robotik uzay uçuşu programı yürütmüştür. Mürettebatsız robotik programları, bilimsel ve iletişim amaçlarıyla ilk Amerikan yapay uydu'larını Dünya yörüngesine fırlattı ve Venüs ve Mars ile başlayarak ve dış gezegenlerin "büyük turlar" ‘ı dahil güneş sisteminin gezegenlerini keşfetmek için bilimsel sondalar gönderdi. Dünyayı ve güneş sistemini keşfetmek için 1000'den fazla insansız görev tasarlandı.
Dünya, Ay ve L2 noktası
Keşfin yanı sıra NASA tarafından iletişim uyduları da fırlatıldı. Uzay araçları ya doğrudan Dünya'dan fırlatılır veya uydunun kendisi de kendisini hareket ettirebilir ya da onu daha uzağa götürecek roket kademesiyle bazen de yörüngedeki uzay mekiklerinden fırlatıldılar.
İlk ABD mürettebatsız uydusu, Uzay Yarışı'nın ilk bölümünde ABMA/JPL projesi olarak başlayan idi. Sputnik 1'ten iki ay sonra Ocak 1958'de fırlatıldı. NASA'nın kuruluşunda, Explorer projesi ajansa devredildi ve bugüne kadar böyle devam etti. Görevleri diğer yönlerin yanı sıra Dünya ve Güneş'e odaklanarak manyetik alanları ve güneş rüzgarı‘nı ölçmek oldu.
Explorer programıyla ilgili olmayan daha yeni Dünya uydusu 1990'da yörüngeye sokulan Hubble Uzay Teleskobu idi.
ve Cargo Dragon, 2020 itibarıyla NASA'nın (CRS) programı kapsamında Uluslararası Uzay İstasyonunu (ISS) ikmal etmede kullanılır.
Cygnus, Northrop Grumman tarafından üretildi ve roketiyle fırlatıldı.
Cargo Dragon SpaceX tarafından üretilir ve Falcon 9'un varyantı Block 5 ile fırlatıldı. Yine Falcon 9'da fırlatılan SpaceX Dragon 2010'dan 2020'ye kadar ISS'ye ikmal yapmak için kullanıldı.
James Webb Uzay Teleskobu (JWST) halen bir Ariane 5 roketiyle Kasım 2021'de fırlatılması planlanmıştır. Güneş-Dünya (L2) noktasını çevreleyen yerleştirilecektir.
İç güneş sistemi (Mars dahil)
İç Güneş Sistemi en az dört insansız programın hedefi haline getirildi. İlki, 1960'larda ve 1970'lerde Mariner ve Mars'a ve Merkür'e birden çok ziyaret yapan Mariner idi.
Mariner programı kapsamında başlatılan sondalar aynı zamanda ilk gezegen uçuşu yapan (Mariner 2), başka bir gezegenden ilk fotoğrafları çeken (), ilk gezegen yörünge aracı (Mariner 9) ve yerçekimi yardımı manevrasını yapan ilk (Mariner 10) idi. Bu, uydunun hedefine ulaşmak için gezegenlerin yerçekimi ve hızından yararlandığı bir tekniktir.
Mars'a ilk başarılı iniş 1976'da Viking 1 tarafından yapıldı. Yirmi yıl sonra bir Mars'a Mars Pathfinder tarafından indirildi.
26 Kasım 2011'de NASA'nın Mars için Mars Bilim Laboratuvarı görevi başarıyla başlatıldı. Curiosity 6 Ağustos 2012'de Mars'a başarıyla indi ve ardından Mars'ta geçmiş veya şimdiki yaşamın kanıtlarını aramaya başladı.
NASA'nın planlarının ufkunda, incelemek için 'nın bir parçası olan uzay aracı vardır.
NASA'nın devam eden araştırmaları (Perseverance (Türkçe: Azim) ve InSight (Türkçe: İçgörü)) derinlemesine araştırmalarını içerir.
Dış güneş sistemi
Mars'ın dışında, Jüpiter ilk olarak 1973'te Pioneer 10 tarafından ziyaret edildi. 20 yıldan fazla bir süre sonra Galileo gezegenin atmosferine bir sonda gönderdi ve gezegenin yörüngesinde dönen ilk uzay aracı oldu.
Pioneer 11 1979'da Satürn'ü ziyaret eden ilk uzay aracı oldu ve Voyager 2 sırasıyla 1986 ve 1989'da Uranüs ve Neptün'e ilk (ve şimdiye kadar sadece) ziyareti yaptı. Güneş sisteminden ayrılan ilk uzay aracı 1983'te Pioneer 10 oldu. Bir süre için en uzak uzay aracıydı, ancak o zamandan beri hem Voyager 1 hem de Voyager 2 tarafından geride bırakıldı.
Pioneers 10 ve 11 ve her iki Voyager sondası da Dünya'dan dünya dışı yaşama mesajlar taşır.
Derin uzay yolculuğu ile iletişim zor olabilir. Örneğin, radyo sinyalinin Plüton'a giden yolun yarısından daha uzun bir mesafedeyken New Horizons uzay aracına ulaşması yaklaşık üç saat sürdü.
2003 yılında Pioneer 10 ile bağlantı kesildi. Her iki Voyager sondası da Güneş Sistemi ile yıldızlararası uzay arasındaki dış sınırı keşfederken çalışmaya devam etmektedirler.
Plüton'a yapılan New Horizons' görevi 2006'da başlatıldı ve 14 Temmuz 2015'te Pluto'nun yanından başarıyla geçti. Sonda Şubat 2007'de, Jüpiter'in bazı iç uydularını incelerken ve uçuş sırasında yerleşik aletleri test ederken Jüpiter'den yerçekimi yardımı aldı. Diğer aktif uzay araçları, Jüpiter için Juno ve asteroid kuşağı için Dawn idi.
NASA, Pioneer ve Voyager'ın keşfedilmemiş Plüton ötesi bölgeye geçişleri ve gaz devi yörünge araçları dahil olmak üzere, asteroit kuşağının ötesinde Galileo (1989-2003), Cassini (1997-2017) ve “Juno” (2011–günümüz) keşiflerini desteklemeye devam etti.
Dünyaya yakın nesne algılama
1994 yılında, 1 kilometreden büyük Dünya'ya yakın nesneleri (NEO'lar) bulmak için bir Kongre yönergesi vardı ve 1 kilometre büyüklüğündeki asteroitlerin %90'ının 2010 yılına kadar bulunduğu tahmin ediliyor.
NASA, 2000 yılında yörüngesine giren NEAR uzay aracı ile 1999 yılında 433 Eros'u ziyaret ederek asteroidi o dönemde çeşitli enstrümanlarla yakından görüntüledi. 1990'lardan itibaren NASA, Dünya üsleri gözlemevlerinden birçok NEO tespit programı çalıştırdı ve tespit edilen nesnelerin sayısını büyük ölçüde artırdı. Bununla birlikte, birçok asteroit çok karanlıktır ve Güneş'e yakın olanları, geceleri gözlemleyen ve dolayısıyla Güneş'ten uzak olan Dünya tabanlı teleskoplardan tespit etmek çok daha zordur. Dünya yörüngesindeki NEO'lar, Dünya'nın arkasında olduklarında ve Güneş tarafından tamamen aydınlatıldıklarında potansiyel olarak bir "dolunay" yerine ışığın yalnızca bir kısmını yansıtırlar.
2005'te ABD Kongresi, NASA'ya, 140 metre (460 ft)'dan daha büyük tehlikeli asteroitleri keşfetmek, kataloglamak ve karakterize etmek için 2020 yılına kadar belirli arama tamamlama düzeylerine ulaşmasını zorunlu kıldı (Act of 2005, H.R. 1022; 109th), ancak bu çaba için yeni fon tahsis edilmedi. Ocak 2019 itibarıyla, bu boyuttaki NEO'ların yaklaşık %40'ının bulunduğu tahmin edilmektedir, ancak doğası gereği NEO'ların kesin miktarı bilinmediğinden, hesaplamalar kaç tane olabileceğine dair tahminlere dayanmaktadır.
NEO tahminiyle ilgili bir sorun, kaç tane daha bulunabileceğini tahmin etmeye çalışmaktır. 2000 yılında NASA, bir kilometre çapındaki mevcut Dünya'ya yakın asteroitlerin sayısı tahminini 1,000-2,000'den 500-1,000'e düşürdü.
Kısa bir süre sonra, LINEAR anketi 1 227+170
-90 için alternatif bir tahmin sağladı.
2011 yılında, NEOWISE gözlemlerine dayanarak, bir kilometrelik NEA'ların tahmini sayısı 981±19'a daraltılırken (o sırada %93'ü keşfedilmişti), 140 metre genişliğinden daha büyük olanların sayısı 13 200±1 900 olarak tahmin edildi.
NEOWISE tahmini, aynı asteroit parlaklığı için daha büyük tahmini çaplar üreten, biraz daha düşük bir ortalama asteroit albedo varsayımıyla diğer tahminlerden farklıydı. Bu, o zamanlar CNEOS tarafından listelenen 830'un aksine, o zamanlar en az 1 km çapında bilinen 911 asteroitle sonuçlandı
2017'de, geliştirilmiş bir istatistiksel yöntem kullanan iki çalışma, mutlak büyüklük 17,75'ten (yaklaşık bir kilometre çapında) daha parlak olan tahmini NEA sayısını 921±20 değerine düşürdü.
22.0 mutlak büyüklüğünden (yaklaşık olarak 140 m'nin üzerinde) daha parlak olan tahmini asteroit sayısı 27 100±2 200'e yükseldi, bu da WISE tahmininin iki katına çıktı ve 2018 yılı itibarıyla bunların yaklaşık üçte biri bilinir.
NEO'ların sayısını tahmin etmedeki bir problem, tespitlerin bir dizi faktörden etkilenmesidir.
NASA, 2013 yılında NEO'ları aramak için kızılötesi uzay araştırma teleskopu WISE'ı tekrar çalıştırdı ve çalışması sırasında bazılarını buldu. NEOcam, 2010'larda düşük görev oranı nedeniyle daha fazla hale gelen, oldukça rekabetçi Discovery programında yarıştı.
Araştırma
NASA'nın havacılık araştırmaları yürütür.
NASA, uzay aracına güç sağlamak için kullanılan bir tür radyoizotop termoelektrik jeneratör olan Çok görevli radyoizotop termoelektrik üreteci (MMRTG) gibi teknolojilerden yararlandı. Gerekli plütonyum-238 kıtlığı, milenyumun başlangıcından bu yana derin uzay görevlerini kısıtladı. Bu malzemenin kıtlığı nedeniyle geliştirilmeyen bir uzay aracı örneği New Horizons 2' idi.
Yer bilimleri araştırma programı oluşturuldu ve ilk olarak 1980'lerde Ronald Reagan ve George H.W. Bush yönetimi altında finanse edildi.
NASA, 2014 yılında "Uzayda Küpler" adlı bir yarışma başlattı. NASA ve küresel eğitim şirketi I Doodle Learning tarafından ortaklaşa organize edilen yarışma, 11-18 yaşlarındaki okul öğrencilerine bir NASA roketi veya balonunda uzaya fırlatılacak bilimsel deneyler tasarlamayı ve inşa etmeyi öğretmek amacıyla düzenlendi. 21 Haziran 2017'de dünyanın en küçük uydusu KalamSAT fırlatıldı.
NASA ayrıca iklim değişikliği ile ilgili araştırma yapar ve yayınlar. Açıklamaları, küresel iklimin ısındığı konusundaki küresel bilimsel fikir birliği ile aynı fikirdedir. ABD Başkanına Donald Trump uzay konularında danışmanlık yapan , NASA'nın uzay araştırmalarına odaklanması gerektiğini ve iklim çalışması operasyonlarının NOAA gibi diğer kurumlara devredilmesi gerektiğini savundu. Eski NASA atmosferik bilim insanı , 1958'de 'nda NASA'nın görevinin içine yer bilimleri araştırmasının dahil edildiğine karşı çıktı. NASA, Web kategorisinde 'nü kazandı.
NASA, uydu iletişimi için laser-com RF ağları olarak adlandırılan Yerdeki Optik (lazer) İstasyonları (OGS) ile iletişim kurmak için Serbest Uzay Optiği (FSO) kullanma olasılığını araştırmak için üçüncü bir tarafla sözleşme imzaladı.
29 Temmuz 2020'de NASA, Amerikan üniversitelerinden su çıkarmak ve güç sistemleri geliştirmek için yeni teknolojiler önermelerini istedi. Bu fikir, uzay ajansının Ay'ı sürdürülebilir bir şekilde keşfetmesine yardımcı olacaktır.
Çevresel etki
Roket tahrik sistemleri tarafından hem Dünya atmosferinde hem de uzayda üretilen egzoz gazları, Dünya'nın çevresini olumsuz etkileyebilir. Hidrazin gibi bazı hipergolik roket itici gazları, yanma öncesinde oldukça zehirlidir, ancak yandıktan sonra daha az toksik bileşiklere ayrışır. Gazyağı gibi hidrokarbon yakıtları kullanan roketler egzozlarında karbondioksit ve kurum salmaktadır. Ancak, karbondioksit emisyonları diğer kaynaklardan gelenlere kıyasla önemsizdir; Ortalama olarak, Amerika Birleşik Devletleri 2014 yılında günde 802,620,000 ABD galonu (3.0382×109 L) sıvı yakıt tüketirken, tek bir Falcon 9 roketinin ilk aşaması 25,000 ABD galonu 95,000 iitre civarında gazyağı yakıt olarak yakar. Her gün bir Falcon 9 fırlatılsa bile o gün için sıvı yakıt tüketiminin (ve karbondioksit emisyonlarının) yalnızca %0.006'sını temsil eder. Ek olarak, gibi - ve LH2- yakıtlı motorların egzozu neredeyse tamamen su buharıdır. NASA, 2011'deki Ulusal Çevre Politikası Yasası'na uygun olarak iptal edilen Takımyıldız Programı ile çevresel kaygıları ele aldı. Buna karşılık iyon motorları tahrik için xenon gibi zararsız soy gazlar kullanır.
Hedefler ve yönergeler
NASA'nın ana direktiflerinden bazıları, insanlı bir uzay aracının Ay'a inmesi, Uzay Mekiğinin tasarımı ve inşası ve büyük, mürettebatlı bir uzay istasyonu inşa etme çabaları olmuştur. Tipik olarak, başlıca direktifler, bilimsel ilgi ve tavsiye, siyasi çıkarlar, federal fon endişeleri ve kamu çıkarının kesişmesinden kaynaklandı ve bunların hepsi birlikte çeşitli çaba dalgalarını getirdi ve genellikle teknik gelişmeler, finansman değişiklikleri ve dünya olayları tarafından ağır bir şekilde etkilendi. Örneğin, 1980'lerde, Reagan yönetimi, Freedom Uzay İstasyonu adı verilen, mürettebatlı bir uzay istasyonu inşa etmek için büyük bir baskıyla bir yönerge duyurdu. Ama Soğuk Savaş sona erdiğinde Rusya, ABD ve diğer uluslararası ortaklar Uluslararası Uzay İstasyonu'nu tasarlamak ve inşa etmek için bir araya geldi. 2010'larda, direktiflerdeki büyük değişiklikler, Uzay Mekiği'nin kullanımdan kaldırılmasını ve daha sonra yeni bir mürettebatlı ağır kaldırma roketi olan Space Launch System'in geliştirilmesini içeriyor. Yeni Space Launch System için görevler değişti ancak genel olarak, NASA'nın direktifleri Uzay Mekiği programına benzerdir çünkü birincil hedef ve arzu insanlı uzay uçuşudur. Ek olarak, NASA'nın 1980'lerdeki , diğer galaksilere odaklanan yeni keşif yolları açtı.
Önümüzdeki on yıllar boyunca, NASA'nın odak noktası yavaş yavaş Mars'ın nihai keşfine doğru kaymaktır. Odaklanılan teknolojik seçeneklerden biri (ing:Asteroid Redirect Mission) (ARM) idi. ARM, 2017'de büyük ölçüde finanse edilmişti, ancak ARM için geliştirilen temel teknolojiler, özellikle güneş enerjisiyle çalışan bir elektrik tahrik sisteminde, gelecekteki keşifler için kullanılacaktır.
Daha uzun proje yürütme zaman çizelgeleri, gelecekteki idari yönetim görevlilerinin bir direktif üzerinde yürütmesine izin verir ve bu da yönlü kötü yönetime yol açabilir.
Daha önce, 2000'lerin başında, NASA, Takımyıldız Programı adlı bir stratejik plan üzerinde çalıştı ancak program 2010'ların başında parası ödendi. 1990'larda, NASA yönetimi, "Daha Hızlı, Daha İyi, Daha ucuz"" adlı bir planlama yaklaşımını benimsedi.
2017 NASA Yetkilendirme Yasası
O mali yıl için 19.5 milyar dolarlık fonu içeren 2017 NASA Yetkilendirme Yasası, NASA'yı 2030'ların başında insanları Mars'ın yakınına veya yüzeyine çıkarmaya yönlendirdi.
Ajans bağımsız olmasına rağmen, projelerin hayatta kalması veya durdurulması doğrudan Başkanın iradesine bağlı olabilir.
Uzay Politikası Direktifi 1
Aralık 2017'de, son mürettebatlı görev'in Ay'ın yüzeyine çıkışının 45. yıldönümünde, Başkan Donald Trump, Mars ve ötesine giden yolda bir ay görevini içeren bir yönergeyi onayladı.
“ | Bugün imzaladığım direktif, Amerika'nın uzay programını yeniden insan keşfi ve keşfine odaklayacak. Amerikalı astronotların 1972'den bu yana ilk kez uzun süreli keşif ve kullanım için Ay'a geri gönderilmesinde önemli bir adımdır. Bu sefer sadece bayrağımızı dikip ayak izimizi bırakmakla kalmayacak, Mars'a nihai bir görev için bir temel oluşturacağız. Ve belki bir gün, ötesindeki birçok dünyaya. | „ |
—Başkan Donald Trump, 2017 |
Yeni NASA yöneticisi , ve uzaya erişimi artıran, beş yıl önce bile mevcut olmayan ABD ticari uzay 'nden yararlanmak da dahil olmak üzere direktifte açık olan sürdürülebilirlik yönlerine (Ay'a kalmak için gitmek) odaklandığı Ağustos 2018 konuşmasında bu direktife değindi.
Hedefler
2011'den beri NASA'nın stratejik olan hedefleri şunlardır
- Güneş Sistemi boyunca insan faaliyetleri'ni genişletmek ve sürdürmek
- Dünya ve evren hakkındaki bilimsel anlayışı genişletmek
- Yenilikçi yeni alan yaratmak
- havacılık araştırmasını geliştirmek
- NASA'nın havacılık ve uzay faaliyetlerini yürütmek için program ve kurumsal yetenekleri etkinleştirmek
- Katılım fırsatları sağlamak için NASA'yı halk, eğitimciler ve öğrencilerle paylaşmak
Güncel ve Planlanan Çalışmalar
NASA'nın devam eden çalışmaları arasında Mars ve Satürn'ün derinlemesine incelenmesi, Dünya ve Güneş üzerine çalışmalar da vardır. Yukarıda değinilenler dışında Merkür'e yönelik MESSENGER, Jüpiter, Plüton ve ötesine yönelik New Horizons (Yeni Ufuklar) ve asteroit kuşağı için Dawn aktif olan diğer uzay aracı programlarıdır.
Plüton'a yönelik New Horizons görevi 2006 yılında başladı. 14 Temmuz 2015 tarihinde New Horizons (Yeni Ufuklar) uydusu Plüton'a vardı. Sonda Şubat 2007'de Jüpiter'den yörünge desteği aldı. Bu sırada hem Jüpiter'in bazı aylarını inceledi hem de uçuş sırasında taşıdığı aletleri denedi.
NASA 4 Aralık 2006'da kalıcı bir ay üssü kurma planlarını açıkladı. Hedef 2020 yılında üssün inşasına başlanması ve 2024 yılında tam kapsamlı çalışan bir üs olması planlanıyordu ancak Birleşik Devletler İnsanlı Uzay Uçuşları Planlama Komitesi 2009 yılında projenin sürdürülemez olduğunu açıkladı. 2010 yılında ABD Başkan'ı Barack Obama var olan planları durdurdu ve daha çok asteroidlere ve Mars'a insanlı uçuş programları ve Uluslararası Uzay İstasyonu için para harcanmasına karar verdi.
NASA Ağustos 2011'de Ulusal Keşif Ofisi'nin iki teleskop bağışını kabul etti.
Bilimsel Araştırmalar
Uzayda tıp
Uzayda tıp hakkında çeşitli araştırmalar yürütülmektedir. Bunlar arasında Mikro Çekimde Ultrasonla İleri Tanı araştırması öne çıkar. Araştırmada astronotlar dünyadan aldıkları komutlarla ultrason taramaları gerçekleştirip uzayda gerçekleşebilecek sağlık sorunlarını çözmeleri beklenmektedir. Genellikle Uluslararası Uzay İstasyonu'nda doktor bulunmadığı için herhangi bir tıbbi sorunda teşhis koymak zordur. Astronotlar uzayda vurgun, barotramva, kas ve kemik kaybı, uyku bozukluğu ve radyasyondan dolayı yaralanma gibi çeşitli sağlık risklerine açıktır. Ultrason bu tür sorunların tanımlanmasında uzayda eşsiz bir rol oynar. Bu çalışmada öğrenilen teknikler profesyonel ve olimpik spor sakatlanmalarında uygulanır. Ayrıca tıp ve lise öğrencileri gibi uzman olmayan operatörlere de bu yöntemler öğretilir. Bu uygulama Dünya'da uzman bir doktorun zor bulunduğu bir afet anında veya kırsal kesimde kullanılabilir.
Ozon tabakasının incelmesi
1975 yılında NASA'ya üst atmosferi inceleme yetkisi ve görevi verildi. Bu kapsamda önce Üst Atmosferi İnceleme Programı sonrasında (DGS) doğdu. DGS uyduları 1990'larda ozon tabakasında incelmeyi gözlemledi. İlk dünya çapında kapsamlı ölçümler 1978 yılında Nimbus 7 uydusu ve NASA bilim insanları ile yapıldı.
Yer bilimleri
Doğanın ve insanların çevreye etkilerinin küresel ölçekte anlaşılması NASA'nın yer bilimleri programlarının ana hedefidir. NASA günümüzde yörüngede bulunan ondan fazla uzay aracı ve sondayla Dünya'daki sistemleri (okyanuslar, karalar, atmosfer, biyosfer, kriyosfer) her açıdan incelemektedir. Önümüzdeki yıllarda daha fazla uydunun bu işler için fırlatılması planlanmaktadır.
NASA, Ulusal Yenilenebilir Enerji Laboratuvarı ile birlikte çalışarak yüksek detaylı bir küresel güneş enerjisi kaynağı haritası hazırlamaktadır. Ayrıca tehlikeli atık maddeleri uzaklaştırma kapsamında Amerika Birleşik Devletleri Çevre Koruma Ajansı, Amerika Birleşik Devletleri Enerji Bakanlığı ve Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri ile birlikte çalışmaktadır. Değinilen bu ajanslara gerekli testleri yapabilmeleri için 6 Nisan 1996 yılında imzalanan bir anlaşmayla John F. Kennedy üssünü kullanma izni verilmiştir.
8 Mayıs 2003'te Çevre Koruma Ajansı ilk defa NASA'yı çöplük gazından enerji üreten federal ajans olarak tanıdı. NASA bu uygulamayı Goddard Uzay Uçuş Merkezi'nde gerçekleştirdi.
Bütçe
NASA'nın toplam federal bütçedeki payı Apollo programı sırasında 1966'da yaklaşık %4.41'de zirve yaptı, ardından hızla 1975'te yaklaşık %1'e düştü ve 1998'e kadar bu seviyede kaldı.
Yüzde, 2006'da tekrar yaklaşık yüzde yarımda (2012'de federal bütçenin %0,48'i olarak tahmin ediliyordu) dengelenene kadar daha sonra kademeli olarak düştü., Neil deGrasse Tyson Mart 2012'de yapılan bir duruşmada, "Şu anda NASA'nın yıllık bütçesi, vergi dolarınızın yarısı kadardır - Bunun iki katı için—bir doların bir penisi için— ülkeyi somurtkan, morali bozuk, ekonomik mücadeleden bıkmış bir ulustan, 20. yüzyıldan kalma doğuştan gelen hakkını yarını hayal etmek için geri aldığı bir ülkeye dönüştürebiliriz." dedi.
Buna rağmen, kamuoyunun NASA'nın bütçesine ilişkin algısı önemli ölçüde farklıdır: 1997 yılında yapılan bir anket, çoğu Amerikalı'nın federal bütçenin %20'sinin NASA'ya gittiğine inandığını göstermiştir.
2015 Mali Yılı için NASA, talep edilenden 549 milyon $ ve Kongre tarafından geçirilen 2014 NASA bütçesinden yaklaşık 350 milyon $ daha fazla olarak Kongre'den 18.01 milyar $ ödenek aldı.
2016 Mali Yılında NASA, 19.3 milyar $ aldı.
Başkan Donald Trump, 2017 bütçesini yaklaşık 19.5 milyar dolar olarak belirleyen 2017 NASA Geçiş Yetkilendirme Yasası'nı Mart ayında imzaladı. Bütçe de 2017 için 19.3 milyar $ olarak rapor edilirken, 2018 mali yılı için 20.7 milyar $ teklif edildi.
Önerilen bazı FY2018 bütçelerine örnekler:
- Keşif: 4.79$ milyar
- Gezegen bilimi: 2.23 milyar ABD doları
- Yer bilimi: 1.92 milyar dolar
- Havacılık: 0.685 milyar
NASA'nın aktif programları
NASA'nın aktif programlarından bazıları:
- 2001 Mars Odyssey, Mars için uydu sondası
- Cassini, Satürn için uydu sondası
- Chandra X-ışını Gözlemevi
- Curiosity kâşif robotu(Mars Bilim Laboratuvarı)
- Dawn, asteroid sondası
- Hubble Uzay Teleskobu
- Uluslararası Uzay İstasyonu
- Kepler görevi
- MESSENGER, Merkür uydu sondası
- New Horizons
- , Mars
- Spitzer Uzay Teleskobu
- Artemis Projesi
- James Webb Uzay Teleskopu
- InSight
- Parker Solar Probe
- OSIRIS-REx
- Perseverance (Mars 2020)
- Juno
Galeri
-
- Uzay mekiğinin dünyaya dönüşü
Gözlemler
- NASA uzay teleskopundan gözlemlenen çeşitli bulutsular
- 1 Ceres
- Pluto
Geçmiş ve şimdiki uzay aracı
-
- Hubble Uzay Teleskobu, 1990'dan beri Dünya yörüngesindeki astronomi gözlemevi. Uzay Mekiği tarafından da ziyaret edildi
- 2012'den beri Mars'ta dolaşan Curiosity gezgini
- Perseverance gezgini
Planlanan uzay aracı
-
- Space Launch System roketi
-
- Lunar Gateway uzay istasyonu
Kavramlar
NASA, çoğu zaman, bazıları gerçek planlara dönüştürülen ayrıntılı planlar ve teknoloji kavramları geliştirmiştir.
- Uzay Mekiği'nden Nükleer Mekiğe kargo taşımacılığı kavramı, 1960'lar
- Uzay Römorkörü kavramı, 1970'ler
- 2000'ler NASA tarafından bir yıldızlararası öncü uzay aracı için vizyon görevi
- Langley'nin Mars yaşam alanı için Mars Buz Kubbesi tasarımı, 2010'lar
Açıklayıcı notlar
- ^ Soldan sağa: Apollo (Satürn 5), Gemini (Titan 2) ve Merkür'ün (Atlas) fırlatma araçları. Solda, yukarıdan aşağıya: Apollo, Gemini ve Merkür'ün uzay aracı. Saturn IB ve Mercury-Redstone fırlatma araçları dışarıda bırakıldı.
Kaynakça
- ^ "The Worm is Back!". NASA. 2 Nisan 2020. 30 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.
- ^ U.S. Centennial of Flight Commission, NACA 20 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. centennialofflight.net. Erişim tarihi 2011-11-03.
- ^ "Workforce Profile". NASA. 11 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Ağustos 2022.
- ^ "NASA's FY 2022 Budget". The Planetary Society. 28 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Haziran 2022.
- ^ NASA (2005). "The National Aeronautics and Space Act". NASA. 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Ağustos 2007.
- ^ "The NACA, NASA, and the Supersonic-Hypersonic Frontier" (PDF). NASA. 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ Roger D. Launius, "Eisenhower, Sputnik, and the Creation of NASA." Prologue-Quarterly of the National Archives 28.2 (1996): 127–143.
- ^ Bilstein, Roger E. (1996). "From NACA to NASA". NASA SP-4206, Stages to Saturn: A Technological History of the Apollo/Saturn Launch Vehicles. NASA. ss. 32-33. ISBN . 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mayıs 2013.
- ^ Subcommittee On Military Construction, United States. Congress. Senate. Committee on Armed Services (21–24 Ocak 1958). Supplemental military construction authorization (Air Force).: Hearings, Eighty-fifth Congress, second session, on H.R. 9739. 5 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Haziran 2015.
- ^ "U.S. makes ready to launch program for outer space conquest". upi. 29 Temmuz 1958. 8 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Eylül 2022.
- ^ a b c "T. Keith Glennan". NASA. 4 Ağustos 2006. 14 Şubat 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ von Braun, Werner (1963). . MSFC History Office. NASA Marshall Space Flight Center. 9 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ Van Atta, Richard (10 Nisan 2008). (PDF). 24 Şubat 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ Encyclopedia Astronautica, Project 7969 11 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., retrieved October 17, 2011
- ^ NASA, Project Mercury Overview 3 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., retrieved October 17, 2011
- ^ Swenson Jr., Loyd S.; Grimwood, James M.; Alexander, Charles C. (1989). "11-4 Shepard's Ride". Woods, David; Gamble, Chris (Ed.). This New Ocean: A History of Project Mercury (url). Published as NASA Special Publication-4201 in the NASA History Series. NASA. 13 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.
- ^ Swenson Jr., Loyd S.; Grimwood, James M.; Alexander, Charles C. (1989). "13-4 An American in Orbit". Woods, David; Gamble, Chris (Ed.). This New Ocean: A History of Project Mercury (url). Published as NASA Special Publication-4201 in the NASA History Series. NASA. 13 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.
- ^ "Mercury Manned Flights Summary". NASA. 16 Eylül 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Ekim 2011.
- ^ a b Loff, Sarah (22 Kasım 2016). "Katherine Johnson Biography". NASA. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Loff, Sarah (22 Kasım 2016). "Mary Jackson Biography". NASA. 20 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Loff, Sarah (22 Kasım 2016). "Dorothy Vaughan Biography". NASA. 30 Kasım 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ "NASA history, Gagarin". NASA. 25 Ekim 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Ekim 2011.
- ^ Nichols, Kenneth David (1987). The Road to Trinity: A Personal Account of How America's Nuclear Policies Were Made, pp 34-35. New York: William Morrow and Company. ISBN . OCLC 15223648.
- ^ . Encyclopedia Astronautica. 7 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
- ^ . NASA. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
- ^ Siddiqi, Asif A. (2003). "The Soviet Space Race with Apollo". Gainsville: University Press of Florida. s. 654-656. ISBN .
- ^ . NASA. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
- ^ . NASA. 9 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
- ^ . NASA. 9 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
- ^ NASA, Shuttle-MIR history 7 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., retrieved October 15, 2011
- ^ Encyclopedia Astronautica, Vostok 1 28 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., retrieved October 18, 2011
- ^ a b NASA, Shuttle Basics 7 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., retrieved October 18, 2011
- ^ Encyclopedia Astronautica, Shuttle 7 Nisan 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., retrieved October 18, 2011
- ^ Encyclopedia Astronautica, Spacelab 11 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Retrieved October 20, 2011
- ^ Spaceflight, Kim Ann Zimmermann 2018-01-19T02.02.00Z. "Sally Ride: First American Woman in Space". Space.com (İngilizce). 8 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Encyclopedia Astronautica, HST 11 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Retrieved October 20, 2011
- ^ a b Watson, Traci (8 Ocak 2008). "Shuttle delays endanger space station". USA Today. 26 Mart 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ . KHITS Chicago. 8 Temmuz 2011. 14 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Catchpole 2008, s. 1-2.
- ^ "Human Spaceflight and Exploration—European Participating States". European Space Agency (ESA). 2009. 8 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2009.
- ^ Gary Kitmacher (2006). Reference Guide to the International Space Station. Apogee Books Space Series. Canada: . ss. 71-80. ISBN . ISSN 1496-6921.
- ^ a b . European Space Agency (ESA). 19 Nisan 2009. 10 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2009.
- ^ "Memorandum of Understanding Between the National Aeronautics and Space Administration of the United States of America and the Russian Space Agency Concerning Cooperation on the Civil International Space Station". NASA. 29 Ocak 1998. 10 Haziran 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Nisan 2009.
- ^ Zak, Anatoly (15 Ekim 2008). "Russian Segment: Enterprise". RussianSpaceWeb. 20 Eylül 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ağustos 2012.
- ^ "ISS Fact sheet: FS-2011-06-009-JSC" (PDF). NASA. 2011. 10 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 2 Eylül 2012.
- ^ "MCB Joint Statement Representing Common Views on the Future of the ISS" (PDF). International Space Station Multilateral Coordination Board. 3 Şubat 2010. 16 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 16 Ağustos 2012.
- ^ Leone, Dan (20 Haziran 2012). "Wed, 20 June, 2012 NASA Banking on Commercial Crew To Grow ISS Population". Space News. 5 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2012.
- ^ "Nations Around the World Mark 10th Anniversary of International Space Station". NASA. 17 Kasım 2008. 13 Şubat 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mart 2009.
- ^ Boyle, Rebecca (11 Kasım 2010). "The International Space Station Has Been Continuously Inhabited for Ten Years Today". Popular Science. 18 Mart 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Eylül 2012.
- ^ International Space Station 24 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Retrieved October 20, 2011
- ^ Chow, Denise (17 Kasım 2011). "U.S. Human Spaceflight Program Still Strong, NASA Chief Says". Space.com. 25 Haziran 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Temmuz 2012.
- ^ Potter, Ned (17 Temmuz 2009). "Space Shuttle, Station Dock: 13 Astronauts Together". ABC News. 30 Haziran 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Eylül 2012.
- ^ "NASA Astronauts Spacewalk Outside the International Space Station on Oct. 18". NASA. 18 Ekim 2019. 5 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Ekim 2019 – YouTube vasıtasıyla.
- ^ "Voor het eerst maakt vrouwelijk duo ruimtewandeling bij ISS" [For the first time a female duo is taking a space walk at ISS]. nu.nl (Felemenkçe). 18 Ekim 2019. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Ocak 2021.
- ^ Garcia, Mark (18 Ekim 2019). "NASA TV is Live Now Broadcasting First All-Woman Spacewalk". NASA Blogs. NASA. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Ekim 2019.
- ^ @ (20 Aralık 2018). "Commercial Space Company Bill Announcement" (X gönderisi) – X vasıtasıyla.; Eksik ya da boş |kullanıcı= (); Eksik ya da boş |numara= ();
- ^ Connolly, John F. (October 2006). (PDF). Constellation Program Office. 10 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2009.
- ^ NASA Office of Public Affairs (4 Aralık 2006). "Global Exploration Strategy and Lunar Architecture" (PDF). NASA. 24 Haziran 2009 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ "Review of United States Human Space Flight Plans Committee" (PDF). Office of Science and Technology Policy. 22 Ekim 2009. 13 Aralık 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2011.
- ^ Achenbach, Joel (1 Şubat 2010). "NASA budget for 2011 eliminates funds for manned lunar missions". Washington Post. 21 Mart 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Şubat 2010.
- ^ a b "President Barack Obama on Space Exploration in the 21st Century". Office of the Press Secretary. 15 Nisan 2010. 19 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Temmuz 2012.
- ^ a b "Today – President Signs NASA 2010 Authorization Act". Universetoday.com. 5 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Kasım 2010.
- ^ Svitak, Amy (31 Mart 2011). "Holdren: NASA Law Doesn't Square with Budgetary Reality". Space News. 26 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2012.
- ^ "NASA Announces Design for New Deep Space Exploration System". NASA. 14 Eylül 2011. 13 Nisan 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Nisan 2012.
- ^ a b c Bergin, Chris (23 Şubat 2012). "Acronyms to Ascent – SLS managers create development milestone roadmap". NASA. 30 Nisan 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Nisan 2012.
- ^ a b Jeff Foust (14 Haziran 2017). "NASA closing out Asteroid Redirect Mission". Space News. 15 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.
- ^ "NASA's Orion Flight Test Yields Critical Data". NASA. 24 Şubat 2015. 5 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Nisan 2018.
- ^ a b "NASA: Moon to Mars". NASA. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
- ^ "Hopeful for launch next year, NASA aims to resume SLS operations within weeks". 1 Mayıs 2020. 13 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Eylül 2020.
- ^ Whitwam, Ryan. NASA Sets New Roadmap for Moon Base, Crewed Missions to Mars 27 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Extreme Tech, September 27, 2018. Accessed November 26, 2018.
- ^ "NASA builds deep space habitats on Earth". 24 Şubat 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
- ^ "US Government Issues NASA Demand, 'Get Humans to Mars By 2033'". 9 Mart 2017. 17 Şubat 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2018.
- ^ "Trump Signs NASA Authorization act of 2017". Spaceflight Insider. 21 Mart 2017. 3 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Aralık 2018.
- ^ "Nasa outlines plan for first woman on Moon by 2024". BBC News. 22 Eylül 2020. 22 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
- ^ Karmout, Kaitlyn (9 Şubat 2021). "Cedar Park company gets $93M from NASA for 2023 moon mission". . 21 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Şubat 2021.
- ^ "NASA Selects Firefly Aerospace for Artemis Commercial Moon Delivery in 2023". NASA. 4 Şubat 2021. 4 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Şubat 2021.
- ^ Segal, Matthew (17 Kasım 2020). "NASA's Jet Propulsion Laboratory Has a Bold, New Look". NASA. 17 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
- ^ "NASA Facilities and Centers" (PDF). NASA. 25 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 30 Temmuz 2020.
- ^ Swenson Jr., Lloyd S.; Grimwood, James M.; Alexander, Charles C. "Space Task Group Gets a New Home and Name". This New Ocean, SP-4201. NASA. 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019.
- ^ "House passes bill to rename NASA facility for Armstrong". Spaceflight Now. 31 Aralık 2012. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ocak 2013.
- ^ Baccus, Jaimie (9 Mart 2015). "Center Redesignated for Neil Armstrong; Test Range for Hugh Dryden". NASA. 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2020.
- ^ "Why does everyone say NASA's JPL is in Pasadena when this other city is its real home?". 14 Temmuz 2016. 2 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2020.
- ^ "Directions". www.jpl.nasa.gov. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2020.
- ^ "MSFC_Fact_sheet" (PDF). NASA. 25 Ekim 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 1 Ekim 2011.
- ^ Dubuisson, Rebecca (19 Temmuz 2007). . 16 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ a b NASA. "Lyndon B. Johnson Space Center". 10 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2008.
- ^ "Houston Space Center Is Named for Johnson". The New York Times. 20 Şubat 1973. s. 19. 5 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2020.
- ^ Nixon, Richard M. (19 Şubat 1973). "50 - Statement About Signing a Bill Designating the Manned Spacecraft Center in Houston, Texas, as the Lyndon B. Johnson Space Center". 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Temmuz 2011.
- ^ "The National Archives, Lyndon B. Johnson Executive Order 11129". 19 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Nisan 2010.
- ^ "Kennedy Space Center Story". NASA. 1991. 20 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Kasım 2015.
- ^ Beattie, Rich (20 Aralık 2011). "World's Biggest Buildings". 3 Kasım 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Aralık 2015.
- ^ "Senate". Congressional Record: 17598. 8 Eylül 2004.
- ^ Dean, James (17 Mart 2011). "NASA budget woes leads to layoffs". . 2 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2011.
- ^ "Launch History (Cumulative)" (PDF). NASA. 19 Ekim 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "NASA Experimental Communications Satellites, 1958–1995". NASA. 4 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "NASA, Explorers program". NASA. 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Eylül 2011.
- ^ . 15 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2021.
- ^ Berger, Eric (1 Haziran 2021). "Webb telescope launch date slips again". Ars Technica. 1 Haziran 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Haziran 2021.
- ^ "About – Webb Orbit". NASA. 20 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Haziran 2021.
- ^ "JPL, Chapter 4. Interplanetary Trajectories". NASA. 3 Eylül 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "Missions to Mars". The Planet Society. 18 Ocak 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ NASA Staff (26 Kasım 2011). "Mars Science Laboratory". NASA. 27 Kasım 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Kasım 2011.
- ^ "NASA Launches Super-Size Rover to Mars: 'Go, Go!'". The New York Times. Associated Press. 26 Kasım 2011. 9 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Kasım 2011.
- ^ Kenneth Chang (6 Ağustos 2012). "Curiosity Rover Lands Safely on Mars". The New York Times. 6 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012.
- ^ Wilson, Jim (15 Eylül 2008). "NASA Selects 'MAVEN' Mission to Study Mars Atmosphere". NASA. 19 Haziran 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Temmuz 2009.
- ^ "Missions to Jupiter". The Planet Society. 6 Ekim 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "JPL Voyager". JPL. 8 Ekim 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "Pioneer 10 spacecraft send last signal". NASA. 9 Kasım 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "The golden record". JPL. 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ . JHU/APL. 9 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ "Voyages Beyond the Solar System: The Voyager Interstellar Mission". NASA. 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
- ^ Loff, Sarah (22 Nisan 2014). "NASA's Search for Asteroids to Help Protect Earth and Understand Our History". NASA. 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2019.
- ^ "In Depth | 433 Eros". NASA Solar System Exploration. 20 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Ekim 2019.
- ^ H.R. 1022 (109th): George E. Brown, Jr. Near-Earth Object Survey Act - Original text 30 Eylül 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Tracking the United States Congress. Accessed: October 31, 2018.
- ^ "Asteroid News: Time Is Running Out" 14 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Kevin Anderton, Forbes. October 31, 2018.
- ^ "How NASA's Planetary Defense Budget Grew By More Than 4000% in 10 years". www.planetary.org (İngilizce). 29 Eylül 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2019.
- ^ Jane Platt (12 Ocak 2000). "Asteroid Population Count Slashed". Press Releases. NASA/JPL. 9 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Kasım 2017.
- ^ David Rabinowitz; Eleanor Helin; Kenneth Lawrence; Steven Pravdo (13 Ocak 2000). "A reduced estimate of the number of kilometer-sized near-Earth asteroids". Nature. 403 (6766): 165-166. Bibcode:2000Natur.403..165R. doi:10.1038/35003128. (PMID) 10646594.
- ^ J. S. Stuart (23 Kasım 2001). "A Near-Earth Asteroid Population Estimate from the LINEAR Survey". Science. 294 (5547): 1691-1693. Bibcode:2001Sci...294.1691S. doi:10.1126/science.1065318. (PMID) 11721048.
- ^ "WISE Revises Numbers of Asteroids Near Earth". NASA/JPL. 29 Eylül 2011. 5 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Kasım 2017.
- ^ A. Mainzer; T. Grav; J. Bauer; J. Masiero; R.S. McMillan; R.M. Cutri; R. Walker; E. Wright; P. Eisenhardt; D.J. Tholen; T. Spahr; R. Jedicke; L. Denneau; E. DeBaun; D. Elsbury; T. Gautier; S. Gomillion; E. Hand; W. Mo; J. Watkins; A. Wilkins; G. L. Bryngelson; A. Del Pino Molina; S. Desai; M. Go'mez Camus; S. L. Hidalgo; I. Konstantopoulos; J. A. Larsen; C. Maleszewski; M. A. Malkan; J.-C. Mauduit; B. L. Mullan; E. W. Olszewski; J. Pforr; A. Saro; J. V. Scotti; L. H. Wasserman (20 Aralık 2011). "NEOWISE Observations of Near-Earth Objects: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 743 (2): 156. arXiv:1109.6400 $2. Bibcode:2011ApJ...743..156M. doi:10.1088/0004-637X/743/2/156.
- ^ Kelly Beatty (30 Eylül 2011). "WISE's Survey of Near-Earth Asteroids". Sky & Telescope. 9 Şubat 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Şubat 2018.
- ^ Matt Williams (20 Ekim 2017). "Good News Everyone! There are Fewer Deadly Undiscovered Asteroids than we Thought". Universe Today. 4 Kasım 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Kasım 2017.
- ^ a b Tricarico, Pasquale (1 Mart 2017). "The near-Earth asteroid population from two decades of observations" (PDF). Icarus. 284: 416-423. arXiv:1604.06328 $2. Bibcode:2017Icar..284..416T. doi:10.1016/j.icarus.2016.12.008. 10 Mart 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 9 Mart 2018.
- ^ Bottke Jr, W. F. (2000). "Understanding the Distribution of Near-Earth Asteroids". Science. 288 (5474): 2190-2194. Bibcode:2000Sci...288.2190B. doi:10.1126/science.288.5474.2190. (PMID) 10864864.
- ^ "NEO Earth Close Approach data". NASA JPL. NASA. 7 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2018.
- ^ "Radioisotope Power Systems for Space Exploration" (PDF). Jet Propulsion Laboratory. March 2011. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Mart 2015.
- ^ a b "New Horizons II Final Report – March 2005" (PDF). 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 14 Kasım 2016.
- ^ Eric Berger (29 Nisan 2015). "A history primer: NASA's robust Earth Science program now under attack originated in the Reagan and Bush administrations". Houston Chronicle. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından .
- ^ Eric Berger (29 Ekim 2015). "Republicans outraged over NASA earth science programs ... that Reagan began". Ars Tecnica. 11 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından .
- ^ . cubesinspace.com. 19 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2017.
- ^ "A Teen Created the World's Lightest Satellite & NASA Is Going to Launch It". Futurism (İngilizce). 18 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Mayıs 2019.
- ^ "Global Climate Change". NASA. doi:10.1088/1748-9326/8/2/024024. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Mart 2019.
- ^ ""2016 Climate Trends Continue to Break Records". NASA, July 19, 2016". 19 Temmuz 2016. 9 Aralık 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Aralık 2016.
- ^ Jason Samenow (23 Temmuz 2016). "Trump adviser proposes dismantling NASA climate research". The Washington Post. 24 Kasım 2016 tarihinde kaynağından .
- ^ Kastrenakes, Jacob (20 Mayıs 2020). "Here are all the winners of the 2020 Webby Awards". The Verge (İngilizce). 21 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Mayıs 2020.
- ^ Nyirady, Annamarie (25 Nisan 2019). "NASA Awards PathFinder Digital Free Space Optics Contract". Via Satellite. 30 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Nisan 2019.
- ^ "Nasa moon mission asks US universities to develop technology". The Guardian. 29 Temmuz 2020. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Ağustos 2020.
- ^ . The Aerospace Corporation. 31 Temmuz 2013. 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2014.
- ^ "Short-Term Energy Outlook" (PDF). U.S. Energy Information Administration. 9 Şubat 2016. 18 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 24 Şubat 2016.
U.S. Petroleum and Other Liquids
- ^ "Spaceflight Now – Dragon Mission Report – Mission Status Center". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Temmuz 2015.
- ^ "Space Shuttle Main Engines". NASA. 16 Temmuz 2009. 24 Ocak 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2015.
- ^ "Constellation Programmatic Environmental Impact Statement". NASA. 1 Ağustos 2011. 8 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Haziran 2014.
- ^ Shiga, David (28 Eylül 2007). "Next-generation ion engine sets new thrust record". New Scientist. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Şubat 2011.
- ^ Goto, T; Nakata Y; Morita S (2003). "Will xenon be a stranger or a friend?: the cost, benefit, and future of xenon anesthesia". Anesthesiology. 98 (1): 1-2. doi:10.1097/00000542-200301000-00002. (PMID) 12502969.
- ^ "President Reagan's Statement on the International Space Station". 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Nisan 2020.
- ^ a b c d "President Trump Directs NASA to Return to the Moon, Then Aim for Mars". . 11 Aralık 2017. 9 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2018.
- ^ Amos, Jonathan (1 Şubat 2010). "Obama cancels Moon return project". BBC News. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mart 2010.
- ^ "Terminations, Reductions, and Savings" (PDF). Office of Management and Budget. 3 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 7 Mart 2010 – National Archives vasıtasıyla.
- ^ Achenbach, Joel (1 Şubat 2010). "NASA budget for 2011 eliminates funds for manned lunar missions". The Washington Post. 21 Mart 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Şubat 2010.
- ^ (PDF). 1 Şubat 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2010.
- ^ "Mars Polar Lander/Deep Space 2 | Missions" (PDF). 20 Ocak 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2018.
- ^ "US Government Issues NASA Demand, 'Get Humans to Mars By 2033'". Futurism (İngilizce). 9 Mart 2017. 17 Şubat 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2018.
- ^ a b Fouriezos, Nick (30 Mayıs 2016). "Your Presidential Candidates ... For the Milky Way". OZY. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Mayıs 2016.
- ^ "Text of Remarks at Signing of Trump Space Policy Directive 1 and List of Attendees" 12 Mayıs 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Marcia Smith, Space Policy Online, December 11, 2017, accessed August 21, 2018.
- ^ Bridenstine Speaks at NASA Advisory Council Meeting 16 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., at 4.40, NASA TV, August 29, 2018, accessed September 1, 2018.
- ^ "NASA Strategic Plan, 2011" (PDF). NASA Headquarters. 7 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 12 Nisan 2018.
- ^ Rogers, Simon. (February 1, 2010) Nasa budgets: US spending on space travel since 1958 |Society 31 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. theguardian.com. Retrieved on August 26, 2013.
- ^ "Fiscal Year 2013 Budget Estimates" (PDF). NASA. 23 Ekim 2012 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Şubat 2013.
- ^ "Past, Present, and Future of NASA — U.S. Senate Testimony". Hayden Planetarium. 7 Mart 2012. 29 Ekim 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Aralık 2012.
- ^ "Past, Present, and Future of NASA — U.S. Senate Testimony (Video)". Hayden Planetarium. 7 Mart 2012. 15 Ocak 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Aralık 2012.
- ^ Launius, Roger D. (2003). "Public opinion polls and perceptions of US human spaceflight". Space Policy. Division of Space History, National Air and Space Museum, Smithsonian Institution. 19 (3): 163-175. Bibcode:2003SpPol..19..163L. doi:10.1016/S0265-9646(03)00039-0. 5 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Kasım 2017.
- ^ Clark, Stephen (14 Aralık 2014). "NASA gets budget hike in spending bill passed by Congress". Spaceflight Now. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2014.
- ^ a b "Trump just signed a law that maps out NASA's long-term future — but a critical element is missing". Business Insider. 17 Şubat 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2018.
- ^ Staff, Science News (23 Mart 2018). "Updated: Congress approves largest U.S. research spending increase in a decade". Science. American Association for the Advancement of Science. 23 Mart 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Mart 2018.
- ^ a b Foust, Jeff (22 Mart 2018). "NASA receives $20.7 billion in omnibus appropriations bill". Space News. 25 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2018.
Dış bağlantılar
- NASA resmi websitesi
- NASA Mühendislik ve Güvenlik Merkezi 4 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- NASA Tarih Bölümü 5 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Keşif etkinliklerine aylık bakış 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- NODIS: NASA Online Directives Information System, (türkçe:NASA Çevrimiçi Direktifler Bilgi Sistemi) 28 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- NTRS: NASA Technical Reports Server, (türkçe:NASA Teknik Rapor Sunucusu) 26 Aralık 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- NASA Tarihi ve Çağdaş Geçmişi Korumanın Zorluğu 23 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- NASA podcast'leri 6 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- NASA Watch, ajans izleme sitesi
- Internet Archive'daki NASA tarafından oluşturulan ya da hakkındaki eserler
- [1] 23 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . howstuffworks.com'un NASA nasıl çalışır bölümü
- Görev: Uzay Uçuşunun Tarihi Üç Aylık Bülteni 23 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Bu maddedeki bilgilerin dogrulanabilmesi icin ek kaynaklar gerekli Lutfen guvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin gelistirilmesine yardimci olun Kaynaksiz icerik itiraz konusu olabilir ve kaldirilabilir Kaynak ara NASA haber gazete kitap akademik JSTOR Agustos 2022 Bu sablonun nasil ve ne zaman kaldirilmasi gerektigini ogrenin NASA Ingilizce National Aeronautics and Space Administration lit Ulusal Havacilik ve Uzay Dairesi Amerika Birlesik Devletleri nin uzay programi calismalarindan sorumlu olan kurum 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Baskani Dwight Eisenhower tarafindan kurulmustur Daire 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askeri amaclardan ziyade sivil alanda bariscil bir sekilde faaliyet gostermeye baslamistir Ulusal Havacilik ve Uzay DairesiNASANational Aeronautics and Space AdministrationNASA nin damgasiNASA nin kofte ve solucan logolariWashington DC deki NASA merkeziGenel bilgilerKurulus tarihi29 Temmuz 1958 65 yil once 1958 07 29 Onceki kurumUlusal Havacilik Danisma Komitesi 1915 1958 BagliligiABD HukumetiAdresWashington DCPersonel sayisi17 960 2022 Yillik butceUS 24 041 milyar 2022 Yonetici ler Bill Nelson YoneticiPamela Melroy Yonetici YardimcisiWeb sitesinasa gov NASA Ay a donuk Apollo ucuslarinda Skylab uzay istasyonu ve daha sonra uzay mekigi gibi calismalarla her zaman ABD nin uzay calismalarina yon vermistir Gunumuzde NASA Uluslararasi Uzay Istasyonu nu desteklemekte ve yeni Ares I ve Ares V inis araclarini gelistirmektedir Uzay programi calismalarinin yani sira uzun vadeli sivil ve askeri roket calismalari da NASA nin calisma alanlarinin arasindadir Kurulusu source source source source source source source track NASA ile ilgili kisa belgesel 1946 dan itibaren Ulusal Havacilik Danisma Komitesi NACA supersonik Bell X 1 gibi roket ucaklari ile deneyler yapmaya basladi 1950 lerin baslarinda Uluslararasi Jeofizik Yili 1957 1958 icin bir yapay uydu firlatma gorevi vardi Bunun icin Amerikan Vanguard Projesi Project Vanguard gelistirildi Sovyet uzay programinin dunya tarihindeki ilk yapay uydu olan Sputnik 1 i 4 Ekim 1957 de firlatmasindan sonra ABD nin yeni baslayan kendi uzay cabalarina yonelik dikkati artti Ulusal guvenlige ve teknolojik liderlige yonelik olarak algilanan bu tehdit nedeniyle Sputnik krizi olarak bilinir endiselenen ABD Kongresi hizli ve etkili bir eylem cagrisi yapti Baskan Dwight D Eisenhower daha bilincli onlemler alinmasini tavsiye etti Sonuc olarak temel arastirmaya bagli bilim insanlari Sovyet askeri basarisina uyum saglamak zorunda olan Pentagon yeni mesgale arayan kurumsal Amerika ve uzay kesfine yonelik guclu yeni bir kamuoyu egilimi gibi temel ilgi gruplari arasinda Beyaz Saray in olusturdugu bir fikir birligi saglandi 12 Ocak 1958 de NACA Guyford Stever baskanliginda bir Uzay Teknolojisi Ozel Komitesi orgutledi 14 Ocak 1958 de NACA Direktoru Hugh Dryden Uzay Teknolojisi icin Ulusal Bir Arastirma Programi yayinladi Bu yeni federal kurum tum askeri olmayan uzay faaliyetlerini yuruturken Ileri Arastirma Projeleri Ajansi ARPA Subat 1958 de askeri amaclar icin uzay teknolojisi gelistirmek amaciyla olusturuldu 29 Temmuz 1958 de ABD Baskani Dwight D Eisenhower Ulusal Havacilik ve Uzay Kanunu nu imzalayarak NASA yi kurdu NASA 1 Ekim 1958 de faaliyete gectiginde Langley Havacilik Laboratuvari Ames Havacilik Laboratuvari ve Lewis Ucus Itki Laboratuvari gibi uc buyuk arastirma laboratuvari iki kucuk test tesisi yillik 100 milyon dolarlik bir butce ve 8 000 calisani ile 43 yillik NACA yi tamamen bunyesine katti Ayrica Ordu Balistik Fuze Ajansi ve Amerika Birlesik Devletleri Deniz Arastirma Laboratuvari nin bazi unsurlari da NASA ya dahil edildi Wernher von Braun liderligindeki Alman roket programinin teknolojisi artik Ordu Balistik Fuze Ajansi nda ABMA calisan von Braun ve ekibinin katkilariyla NASA nin Sovyetler Birligi ile girdigi uzay yarisinin basarisinda onemli bir rol oynadi Amerikali bilim adami Robert Goddard in onceki calismalarinin teknolojisi de NASA nin basarisinda onemli katkilar sagladi Amerika Birlesik Devletleri Hava Kuvvetleri nin onceki arastirma cabalari ve ARPA nin ilk uzay programlarinin cogu da NASA ya devredildi 1958 yilinin Aralik ayinda NASA Kaliforniya Teknoloji Enstitusu tarafindan isletilen Jet Itki Laboratuvari nin kontrolunu de devraldi Temel insanli uzay ucusu programlari X 15 Roket Ucak programi 1954 1968 X 15 motorlu ucusta X 15 aslinda NACA nin deneysel hipersonik roket ucak projesi olarak basladi Projeye Birlesik Devletler Hava Kuvvetleri ve Donanmasi da katkida bulundu 30 Aralik 1954 te govde 4 Subat 1955 te motor icin ihale duzenlendi Govde yapim isini North American Aviation XLR30 motorunun yapim isini ise Reaction Motors ustlendi ve uc ucak yapildi Ucak NASA ya ait iki Boeing B 52 Stratofortress in kanatlari arasindan 45 000 feet 14 km yukseklikten ve 500 mph 805 km s hizla birakilarak ilk defa test edildi Program icin Donanma dan Hava Kuvvetleri nden ve NACA dan sonrasinda NASA on iki pilot secildi 1959 1968 arasinda yuz doksan dokuz ucus gerceklestirildi Bu ucuslar sirasinda insanli bir hava araciyla yapilan hiz rekoru 6 72 Mach 7 273 km s kirildi gunumuz 2014 te kadar gecerli X 15 in irtifa rekoru ise 354 000 feet 107 96 km Sekiz pilot 260 000 feet 80 km ustunde uctugu icin Hava Kuvvetleri tarafindan ile odullendirildi Joseph A Walker tarafindan 100 kilometre 330 000 ft ustunde gerceklestirilen iki ucus sayesinde Uluslararasi Havacilik Federasyonu standartlarina gore X 15 uzay araci sifatini kazandi Program gelecek calismalar icin uzay aracinin durusunu duzenleyen reaksiyon kontrol sistemi jetleri basincli uzay giysisi ve ufuk tanimli navigasyon gibi pek cok teknik bulus ortaya koydu Atmosfere giris ve inis sirasinda toplanan veriler gelecek uzay araclarinin tasarimina buyuk katki sagladi Mercury 1958 1963 L Gordon Cooper Faith 7 uzay gemisinde kamerasiyla fotograflandi 1963 1958 de NASA Robert Gilruth yonetimindeki insanli uzay ucusu programlarini yonetmek icin Uzay Gorev Grubu adli bir muhendislik grubu kurdu Ilk programlari ABD ve Sovyetler Birligi arasindaki Soguk Savas rekabetinin baskisi altinda yurutuldu NASA X 15 gibi roket ucaklarindan kucuk balistik uzay kapsul lerine kadar bircok murettebatli uzay araci tasarimini dikkate alan ABD Hava Kuvvetleri nin En Kisa Surede Uzayda Insan Man in Space Soonest programini devraldi 1958 e gelindiginde uzay ucaklari kavramlari balistik kapsul lehine elendi ayni yil NASA kurulunca proje NASA ya devredildi ve NASA projeyi Mercury Projesi olarak yeniden adlandirdi Ilk yedi astronot Deniz Kuvvetleri Hava Kuvvetleri ve Deniz Kuvvetleri test pilot programlarinin adaylari arasindan secildi 5 Mayis 1961 de astronot Alan Shepard Freedom 7 adini verdigi kapsulde ve Redstone booster ile 15 dakikalik balistik yorunge alti ucusa firlatilip uzaya cikan ilk Amerikali oldu John Glenn 20 Subat 1962 de Atlas firlatma araci ile Friendship 7 gemisiyle yorungeye firlatilan ilk Amerikali oldu Glenn uc yorungeyi tamamladi ardindan uc yorunge ucusu daha yapildi ve 15 16 Mayis 1963 te Faith 7 de Gordon Cooper in 22 yorungelik ucusuyla yorunge ucuslari doruga cikti Katherine Johnson Mary Jackson ve Dorothy Vaughan Uzay Yarisinda yorunge hesaplamalarini yapan insan bilgisayarlardan ucuydu Johnson John Glenn in 1962 deki gorevi icin yorunge hesaplamalari yapmasiyla taniniyordu burada bilgisayarda calistirilan ayni denklemleri elle hesapliyordu Mercury nin Sovyetler Birligi ndeki SSCB rakibi tek pilotlu Vostok uzay araciydi Uzaya ilk adami kozmonot Yuri Gagarin i Shepard in ucusundan bir ay once Nisan 1961 de Vostok 1 de tek bir Dunya yorungesine gonderdiler Agustos 1962 de Andriyan Nikolayev ile Vostok 3 gemisinde yaklasik dort gunluk rekor bir ucus gerceklestirdiler ve ayni zamanda Pavel Popovic i tasiyan eszamanli bir Vostok 4 gorevi yaptilar Gemini 1961 1966 Gemini ve roketlerin buyuklerinin kiyaslanmasi Soldan saga Apollo en buyugu Gemini ve Mercury Saturn IB ve Mercury Redstone Mercury uzay aracinin kapasitesinin arttirilip uzun sureli uzay ucuslarina hazirlanmak tekniklerini gelistirmek ve Dunya ya hassas inisi saglayabilmek temellerine dayanan bir projedir 1962 yilinda Sovyetleri gecmek Apollo Projesi ne destek olmak uzay tasiti disi etkinlik UTDE ve uzayda araclarla baglanti kurma hedefleriyle kuruldu Gorevler iki astronotla yapiliyordu Ilk insanli Gemini ucusu olan Gemini 3 23 Mart 1965 te Gus Grissom ve John W Young tarafindan gerceklestirildi 1965 1966 yillari arasinda dokuz gorev yapildi On dort gunluk dayaniklilik gorevi kapsaminda randevu baglanma UTDE ve yer cekimsiz ortamin insan sagligi ustundeki etkileri konusunda tibbi veri toplandi Richard Gordon Gemini 11 de Agena Hedef Araci na bir ip baglamak icin bir uzay yuruyusu yaparken 1966 Nikita Kruscev yonetimindeki Sovyet Rusya Gemini Projesi ne karsi Vostok uzay aracinin tasarimini degistirerek iki veya uc kisilik Voskhod uzay aracini gelistirdi Gemini nin ilk ucusundan once iki kisilik bir ucusu basardilar Ayrica 1963 yilinda uc kozmonotlu ucusu ve 1964 yilinda ilk UTDE yi gerceklestirmeyi basardilar Bundan sonra program iptal edildi ve Gemini arayi kapatti fakat bu sirada Sergey Korolyov Apollo Projesi nin karsiligi Soyuz uzay aracini gelistirdi Apollo 1960 1972 Apollo 11 Projesi ile Ay a ayak basan ikinci insan olan Buzz Aldrin Amerika Birlesik Devletleri bayragini selamlarken Amerikan kamuoyunun gozunde Sovyetler in Ay a ilk kozmonotu gondererek Uzay Yarisi ni kazanmasi kesin gorunuyordu Bu nedenle Baskan John F Kennedy 25 Mayis 1961 de Kongre ye Federal hukumetin 1960 larin sonuna kadar Ay a astronot gondermesi icin bir proje tasarisi sundu Bu proje daha sonra Apollo Projesi adini aldi Apollo Projesi en pahali Amerikan bilimsel programlarindan biridir Tahmini olarak 22 3 trilyon tutmustur Onceki projeler icin insa edilen roketlerden cok daha buyuk olan Saturn roketleri firlatma araci olarak kullanildi Uzay gemileri de daha buyuktu iki ana bolumden birlestirilmis komuta ve servis modulu CSM command and service module ve Ay a inis modulunden LM lunar landing module olusuyordu LM aya inildiginde ayrilmaktaydi ve sadece komuta modulu CM command module icindeki uc astronotla Dunya ya geri donecekti Ikinci insanli ucus gorevinde Aralik 1968 de Apollo 8 astronotlari Ay in cevresine getirdi Bundan kisa bir sure once Sovyetler Ay in cevresine insansiz bir uzay gemisi gondermisti Sonraki iki gorevde Ay a inis icin gerekli kenetlenme manevralari calisildi Sonunda Apollo 11 Temmuz 1969 da Ay a inis yapti Ay a ilk ayak basan insan Neil Armstrong oldu Arkasindan Buzz Aldrin Ay a ayak basti Bu sirada Michael Collins Ay yorungesinde tur atiyordu Sonraki bes Apollo gorevinde astronotlar Ay a indi Sonuncusu Aralik 1972 de gerceklesti Bu alti Apollo gorevi sirasinda 12 astronot Ay uzerinde yurudu Bu gorevler sonucunda cok degerli bilimsel verilere ulasildi ve Ay dan 381 7 kilogram 842 Ib ornek alindi Apollo Projesi insanligin uzay macerasindaki onemli noktalardan biridir Ilk defa Alcak Dunya yorungesi disinda insanli bir gorev yapildi ve ilk defa bir insan baska bir gok cismine yollandi Ilk defa Apollo 8 ile bir gok cisminin yorungesinde insanli bir uzay araci tur atti Apollo 17 ise son Ay yuruyusu ve Alcak Dunya yorungesi disinda yurutulen en son insanli gorev olmasi bakimindan onemlidir Proje sirasinda roket ve insanli uzay araci teknolojilerinin yaninda havacilik iletisim ve bilgisayar teknolojilerinde de onemli gelismeler yasandi Proje muhendisligin pek cok alanina ilgi duyulmasini sagladi Projeye ait esyalar ve eserler basta Smithsonian Ulusal Havacilik ve Uzay Muzesi olmak uzere Dunya da cesitli yerlerde sergilenmektedir Skylab 1965 1979 Skylab in ayrilan CSM den gorunusu 1974 Skylab Birlesik Devletler in bagimsiz tek uzay istasyonudur Saturn IB roketinin ust tarafina eklenen bir calisma atolyesi olarak 1965 yilinda tasarlandi Dunya da insa edilen 69 950 lb 77 088 kg agirligindaki istasyon 14 Mayis 1975 te Saturn V roketinin en ust iki kademesine yerlestirilerek 435 km yukseklikteki yorungeye gonderildi Kalkis siranda termal korumasini ve elektrik ureten gunes panelini kaybeden istasyon murettebati tarafindan tamir edildi 1973 1974 arasinda 171 gun boyunca uc ekip tarafindan basarili sekilde kullanildi Mikro yer cekimi ve Gunes gozlemi icin laboratuvarlari vardir NASA istasyona uzay mekigi baglanma noktasi ekleyip istasyonu daha guvenli yuksek yorungeye tasimayi planladi ama uzay mekigi Skylab in 11 Haziran 1979 daki geri donus tarihine kadar hazirlanamadi NASA tasarruf etmek icin aslinda iptal edilen bir Apollo gorevine ayrilmis Saturn V roketiyle Skylab i uzaya yolladi Astronotlarin Skylab e gidis gelislerinde Apollo uzay araclari kullaniliyordu Uc kisilik murettebat 28 59 ve 84 gunluk periyotlarla uzayda kaliyordu Skylab in yasam hacmi 320 metrekup ile Apollo komuta modulunun 30 7 katidir Apollo Soyuz 1972 1975 Apollo Soyuz murettebati uzay araclarinin maketleri ile 1975 24 Mayis 1972 de ABD Baskani Richard Nixon ile SSCB Baskani Aleksey Kosigin ortak bir insanli uzay gorevi anlasmasi imzaladilar Bu anlasmanin hedefi gelecekte uluslararasi uzay araclarinin birbirine kenetlenmesini saglayabilmekti Proje kapsaminda Dunya yorungesinde ihtiyac fazlasi bir Apollo Komuta Servis Modulu ile bir Soyuz uzay aracinin uzayda bulusup kenetlenmesi hedefleniyordu Operasyon Temmuz 1975 te gerceklesti Bu gorev Nisan 1981 deki uzay mekigi ile ilk yorunge ucusuna kadar gerceklestirilen son Amerikan insanli uzay gorevidir Gorev hem ortak hem de ayri bilimsel deneyleri iceriyordu ve Mekik Mir programi ve Uluslararasi Uzay Istasyonu gibi gelecekteki ABD Rus uzay ucuslari icin faydali muhendislik deneyimi sagladi Insanli modern uzay ucusu programlariSpace Shuttle 1972 2011 STS 120 in baslangicinda Discovery Uzay Mekigi OV 103 un firlatilisi Uzay Mekigi 1970 lerin sonlarinda ve 1980 lerde NASA nin ana odak noktasi oldu Baslangicta sik sik firlatilabilir tamamen yeniden kullanilabilir bir arac olarak planlanan tasarim gelistirme maliyetini azaltmak icin Uzay mekigi harici yakit tanki kullanacak sekilde degistirildi ve 1985 yilina kadar dort Uzay Mekigi yapildi Ilk kullanilan uzay mekigi Columbia ilk bilinen insan uzay ucusu olan Yuri Gagarin in uzaya cikisinin 20 yil donumu 12 Nisan 1981 gunu uzaya yollandi Ana bilesenleri harici bir yakit deposu ve yaninda iki kati yakitli firlatma roketi olan uzay ucagi yorunge araciydi Uzay aracinin kendisinden daha buyuk olan dis tanki yeniden kullanilmayan tek bilesendi Mekik 185 643 km 115 400 kara mili irtifalarda yorungede donebilir ve alcak yorungeye maksimum 24 400 kg 54 000 lb yuk tasiyabilir Gorevler 5 ile 17 gun arasi ve murettebat sayisi iki ile sekiz astronot arasindaydi 20 gorevde 1983 1998 Uzay Mekigi Avrupa Uzay Ajansi ESA Ingilizce European Space Agency ile isbirligi icinde tasarlanan Spacelab i tasidi Spacelab bagimsiz yorunge ucusu icin tasarlanmamisti ancak astronotlar bir hava kilidi icinden girip cikarken Mekigin kargo bolumunde kaldilar 18 Haziran 1983 te Sally Ride Uzay Mekigi Challenger STS 7 goreviyle uzaya cikan ilk Amerikali kadin oldu Bir baska unlu gorev dizisi sirasiyla 1990 ve 1993 te Hubble Uzay Teleskobu nun ve daha sonra da 1995 te Rus Amerikan is birligi gorevleri ile devam etti 1995 1998 Bir kez daha bir Amerikan araci bu sefer tam tesekkullu bir uzay istasyonu olan bir Rus gemisine yanasti Bu isbirligi insa edilen en buyuk uzay istasyonunun Uluslararasi Uzay Istasyonu ISS en buyuk iki ortagi olarak Rusya ve ABD ile surdu Bu is birliginin gucu ve onemi 2003 te meydana gelen ve uzay mekigi filosunun iki yil kullanilamamasina neden olan Columbia uzay mekigi kazasi sirasinda daha belirgin oldu Cunku o donemde NASA ISS ye astronot gondermek icin Rus firlatma araclarini kullandi Mekik filosu 1986 da Challenger ve 2003 te Columbia olmak uzere iki felakette iki yorunge aracini ve 14 astronotunu kaybetti 1986 daki kayip Endeavour Uzay Mekigi OV 105 yedek parcalardan insa edilerek hafifletilirken NASA 2003 teki 2 kazadan sonra kaybedilen mekigin yerine baska bir yorunge araci yapmadi NASA nin Uzay Mekigi programi 21 Temmuz 2011 de Kennedy Uzay Merkezi ne Atlantis mekiginin basarili bir sekilde inmesiyle sona erdi 30 yil suren program boyunca 135 gorev yapildi ve 300 astronot uzaya gonderildi Uluslararasi Uzay Istasyonu 1993 gunumuz sirasinda Endeavour Uzay Mekigi nden goruldugu gibi Uluslararasi Uzay Istasyonu Uluslararasi Uzay Istasyonu UUI International Space Station ISS NASA nin Freedom Uzay Istasyonu Sovyet Rus Mir 2 istasyonu Avrupa Columbus istasyonu ve Japon Kibō laboratuvar modulunun birlesiminden olusur NASA once 1980 lerde yalnizca Freedom i gelistirmeyi planladi ancak ABD butce kisitlamalari bu projelerin 1993 yilinda NASA Roskosmos RKA Japonya Havacilik ve Uzay Arastirma Ajansi JAXA Avrupa Uzay Ajansi ESA ve Kanada Uzay Ajansi CSA tarafindan yonetilen tek cok uluslu programda birlesmesine yol acti Uluslararasi Uzay Istasyonu Istasyon basincli modullerden harici gunes panellerinden ve dunya capinda cesitli fabrikalarda diger bilesenlerden olusur ve Rus Proton ve Soyuz roketleri ve ABD Uzay Mekikleri tarafindan firlatildi Alcak Dunya yorungesinde montaj 1998 de basladi ABD Yorunge Segmenti nin tamamlanmasi 2019 da ve Rus Yorunge Segmenti nin tamamlanmasi 2010 da gerceklesti ancak segmentte yeni modullerin eklenmesinin gerekip gerekmedigine dair bazi tartismalar vardir Uzay istasyonunun mulkiyeti ve kullanimi uluslararasi antlasma ve kurallarla belirlenir Uzay istasyonunun mulkiyeti ve kullanimi istasyonu iki alana bolen ve Rusya nin Rus Yorunge Segmentinin tam mulkiyetini elinde tutmasina izin veren haric olmak uzere diger uluslararasi ortaklar arasinda tahsis edilen ABD Yorunge Segmenti ile uluslararasi antlasma ve kurallarla belirlenir Uzun sureli gorevler Uluslararasi Uzay Istasyonu Seferi olarak adlandirilir Sefer uyeleri genellikle yaklasik alti ay boyunca istasyonda kalir Normal uye sayisi uctur fakat 2003 teki Columbia kazasindan sonra uye sayisi gecici olarak ikiye indirildi Mayis 2009 dan beri kesif gorev murettebati sayisi altidir Ticari Murettebat Programi aktif hale gelince UUI planlandigi gibi yedi kisilik murettebat tarafindan kullanilabilecektir UUI 2 Kasim 2000 den beri kesintisiz bir sekilde kullanilarak Mir uzay istasyonunun kullanilma rekorunu kirmistir ve bugune kadar den astronotu ve kozmonotu agirladi Istasyon Dunya dan ciplak gozle gorulebilir ve 2024 itibariyla Dunya daki onceki herhangi bir uzay istasyonundan daha buyuk kutleli ve hacimli yorungedeki en buyuk yapay uydudur Soyuz uzay araci murettebat uyelerini teslim eder yarim yillik gorevleri icin yorungede sabit kalir ve ardindan onlari eve geri goturur Birkac murettebatsiz kargo uzay araci ISS ye hizmet verir Bunlar 2000 den beri bunu yapan Rus 2008 den beri Avrupa Otomatik Transfer Araci ATV 2009 dan beri Japon H II Transfer Araci HTV 2012 den 2020 ye kadar SpaceX Dragon ve 2013 ten beri Amerikan dir Uzay Mekigi emekli olmadan once kargo transferi icin de kullaniliyordu ve kaldiklari sure boyunca rihtima yanasma kabiliyetine sahip olmamasina ragmen genellikle kesif ekibi uyelerini degistiriyordu Baska bir ABD murettebatli uzay araci hazir olana kadar murettebat uyeleri yalnizca Soyuz da Uluslararasi Uzay Istasyonuna gidip gelecektir UUI yi isgal eden en cok insan sayisi on uctur bu son Mekik UUI montaj gorevlerinde uc kez oldu 29 Mart 2019 da UUI nin tamami kadinlardan olusan ilk uzay yuruyusunu gerceklestirmesi planlanmisti ancak ertelendi Jessica Meir ve Christina Koch UUI nin guc sistemleri ve fizik gozlemevlerinde yapilan uzun bir dizi guncellemenin bir parcasi olarak 18 Ekim de tamami kadinlardan olusan ilk uzay yuruyusunu gerceklestirdiler UUI programinin 2030 yilina kadar devam etmesi bekleniyor Takimyildiz programi 2005 2010 Ay daki inis aracinin sanatsal tasviri Columbia nin kaybindan sonra Uzay Mekigi programi hala askidayken Baskan George W Bush Uluslararasi Uzay Istasyonunu tamamladiktan sonra Uzay Mekiginin emekliye ayrilmasi da dahil olmak uzere nu duyurdu Plan yasalastirildi ve Plan NASA yi 2010 yilina kadar Murettebat Kesif Aracini baslatmasi daha sonra Orion denildi ve gelistirmesi Amerikalilari 2020 ye kadar Ay a geri dondurmesi mumkun olursa Mars a inmesi Hubble Uzay Teleskobu nu onarmasi ve robotik gunes sistemi kesfiyle UUI daki insan varligi Dunya gozlemine ve astrofizik arastirmalarina devam etmesi icin NASA yi yonlendirir Murettebatli kesif hedefleri NASA nin Takimyildiz Programi ni harekete gecirdi 4 Aralik 2006 da NASA planladigini duyurdu Hedef 2020 yilina kadar Ay ussunu insatina baslamak 2024 yilina kadar murettebat rotasyonlarina ve izin verecek tamamen islevsel bir tabana sahip olmakti Ancak 2009 da programin surdurulemez bir yorungede oldugunu buldu Subat 2010 da Baskan Barack Obama yonetimi bunun icin kamu fonlarinin kaldirilmasini onerdi Ticari Ikmal Hizmetleri 2008 gunumuz Ticari Ikmal Hizmetleri CRS Uluslararasi Uzay Istasyonu na ISS ticari olarak kargo ve malzeme teslim etmek icin bir sozlesme cozumudur Programa katilan sirketler belli hedefleri gerceklestiren araclar urettiklerinde bir para odulu alir Yine de sirketlerin bir miktar sermaye ortaya koymasi gerekmektedir NASA 28 Aralik 2008 de Ticari Tedarik Servisi programi kapsaminda odul olarak SpaceX ve sirketleri ile kontrat imzaladi SpaceX nakliye icin kendi gelistirdigi Falcon 9 roketini ve Dragon uzay aracini kullanir Orbital Sciences Corporation ise bu is icin kendi gelistirdigi ve kullanir Ilk Dragon teslimat gorevi Mayis 2012 de gerceklesti Ilk Cygnus teslimat gorevi ise Eylul 2013 te gerceklesti Gunumuzde Amerika nin UUI deki pek cok ihtiyaci TTS araciligiyla gerceklesir Bazi ozel teslimatlar ise Avrupa yapimi OTA veya Japon HTA ile tasinir Ticari Murettebat Programi 2011 gunumuz Crew Dragon solda ve Starliner sagda ayri gorevlerde UUI ye yaklasirken Ticari Murettebat Programi CCP Uluslararasi Uzay Istasyonuyla sozlesmeli olarak Uluslararasi Uzay Istasyonuna ISS ve Uluslararasi Uzay Istasyonu programinin seferleri arasinda murettebat donuslerini yuruten ve ticari isletilen murettebat tasima hizmeti verir Amerikan SpaceX Crew Dragon uzay aracini kullanarak 2020 de hizmet vermeye basladi ve uzay araci da 2023 te faaliyete gectiginde katilacaktir Uzay araci saticiya aittir ve satici tarafindan isletilir ve NASA ya ticari hizmet olarak murettebat tasimaciligi yapar Her gorev besinci bir yolcu secenegi ile ISS ye dort adede kadar astronot gonderir Yaklasik alti ay suren gorevler icin yaklasik alti ayda bir operasyonel ucuslar yapilir Bir uzay araci gorevi sirasinda ISS ye bagli kalir ve gorevler genellikle en az birkac gun ust uste gelir 2011 de Uzay Mekigi nin emekliye ayrilmasi ile 2020 deki ilk operasyonel CCP gorevi arasinda NASA astronotlarini ISS ye tasimak icin Soyuz programi na guvendi Crew Dragon uzay araci Falcon 9 Block 5 firlatma aracinin uzerinde uzaya firlatilir ve kapsul Atlantik Okyanusu nda suya inis yoluyla Dunya ya geri doner Programin ilk operasyonel gorevi 16 Kasim 2020 de firlatildi uzay araci Atlas V N22 veya firlatma aracinin uzerine firlatilan ndan sonra katilacaktir Starliner kapsulu okyanusa dusme yerine bati Amerika Birlesik Devletleri nde belirlenmis dort bolgeden birindeki hava yastiklari ile karaya geri donecektir Ticari Murettebat Gelistirme Programi 2010 yilinda UUI ye dort kisilik bir uzay araci gondermek ekibin 180 gun orada kalmasini sagmak ve Dunya ya geri getirmek amaciyla kuruldu Programin ayni zamanda ileride yapilacak bir ticari uzay istasyonuna da insan tasimasi planlanmaktadir Ticari Tedarik Servisi gibi bu programda da belli hedeflere ulasinca para odulu verilmektedir Programi Amerikan Hukumeti finanse edip NASA yurutuyor NASA 2010 yilinda programin ilk asamasinin kazananlarini acikladi Toplamda 50 milyon dolar bes Amerikan sirketine insanli uzay araclari teknolojilerini arastirmasi ve gelistirmesi icin tesvik olarak verildi 2011 yilda ikinci asamanin birincileri aciklandi ve toplamda 270 milyon dolar dort sirkete verildi 2012 yilinda ucuncu asamanin birincileri aciklandi ve NASA murettebat transfer sistemlerini gelistirmesi icin kazanan uc sirkete toplamda 1 1 milyar dolar verdi 2011 yilinda Ticari Murettebat Gelistirme CCDev program kapsami ile basladi baslangicta insan uzay ucusu teknolojilerinin ozel sektor gelisimini finanse etmeyi amaclayan bir girisimi amaclandi NASA daha once ve Orion uzay araci gibi UUI murettebat donusumu yapmak icin dahili gelistirilmis murettebatli araclari dusunurken ajans bunun yerine Takimyildiz Programi ni iptal ettikten ve Orion u yalnizca murettebatli derin uzay arastirmalari icin yeniden tasarladiktan sonra UUI ye ulasim saglamak icin ticari endustriye yoneldi Takip eden iki yil boyunca bir dizi acik yarismada Boeing Blue Origin Sierra Nevada ve SpaceX UUI murettebat tasima araclari icin teklifler gelistirdi Boeing ve SpaceX Eylul 2014 te NASA tarafindan astronotlari UUI na ucurmak icin secildi ancak karar Sierra Nevada dan basarisiz bir yasal zorlukla karsilandi Programdaki ilk operasyonel gorevler baslangicta 2017 icin planlanmisti ancak uzay araci ve firlatma araclarinin tasarimi test edilmesi ve isletilmesindeki sayisiz sorun ve gecikmeleri telafi etmek icin ye gore Soyuz uzay aracindaki ek koltuklarin NASA tarafindan satin alinmasiyla ilk operasyonel ucuslarin tarihi 2020 ye itildi Kasim 2020 de baslatildi Boeing in ilk operasyonel gorevi oncesine 2022 de firlatilmasi planlanmaktadir Mars a Yolculuk 2010 2017 source source source source source source source source Mars a ilk insan inis alaninin birden fazla insan seferi boyunca nasil gelisebilecegine dair kavramlar Baskan Obama nin plani astronotlari Uluslararasi Uzay Istasyonuna goturmek Rus Soyuz kapsullerini degistirmek ve Orion kapsullerini ISS acil kacis amaclari icin kullanmak icin Amerikan yeteneklerini gelistirmekti 15 Nisan 2010 da Kennedy Uzay Merkezi nde yaptigi konusmada Obama onceden planlanan Ares V yerine yeni bir agir yuk araci HLV onerdi Obama konusmasinda 2025 e en kisa surede bir asteroide murettebatli bir gorev ve 2030 larin ortalarinda Mars yorungesine murettebatli bir gorev cagrisinda bulundu Kongre tarafindan kabul edildi ve 11 Ekim 2010 da yasayla imzalandi Yasa Takimyildizi ing Constellation programini resmen iptal etti 2010 tarihli NASA Yetkilendirme Yasasi yeni tasarlanmis bir HLV nin gecmesinden sonraki 90 gun icinde secilmesini gerektiriyordu firlatma aracina Space Launch System adi verildi Yeni yasa ayrica alcak dunya yorungesinin otesinde bir uzay aracinin insasini da gerektiriyordu Takimyildizi ing Constellation programinin bir parcasi olarak gelistirilmekte olan Orion uzay araci bu rolu yerine getirmek icin secildi Space Launch System in hem Orion hem de alcak Dunya yorungesinin otesindeki gorevler icin gerekli diger donanimi baslatmasi planlaniyor SLS daha guclu modellerle zamanla gelistirilecektir SLS nin ilk kapasitesinin 70 t 150 000 lb yi daha sonra 95 t veya 209 000 lb Alcak Dunya yorungesi ne cikarilmasi gereklidir Daha sonra 105 t 231 000 lb a ve daha sonra da 130 t 290 000 lb a cikartilmasi planlanmaktadir Orion kapsulu ilk olarak EFT 1 nde uctu 5 Aralik 2014 te bir Delta IV Heavy roketinin uzerinde firlatildi NASA 2012 de bir fizibilite calismasi yapti ve ni kaya boyutunda bir Dunyaya yakin asteroit veya daha buyuk bir asteroitin kaya buyuklugundeki parcasini ay yorungesine tasimak icin murettebatsiz bir gorev olarak gelistirdi Gorev Iyon motoru teknolojisini gosterecek ve bir asteroit carpismasina karsi icin kullanilabilecek tekniklerin yani sira gelecekteki bir insan gorevini desteklemek icin Mars a kargo tasimaciligi yapacakti Ay yorungesindeki kaya daha sonra astronotlar tarafindan ziyaret edilebilir Asteroid Yonlendirme Misyonu Baskan Donald Trump yonetimindeki ilk FY2018 NASA butcesinin parcasi olarak 2017 de iptal edildi Orion uzay araci Aralik 2014 te Delta IV Heavy roketi uzerinde murettebatsiz olarak test icin firlatildi Alcak Dunya Yorungesi Otesi Programi 2010 gunumuz Alcak Dunya Yorungesi Otesi ADYO Beyond Low Earth Orbit gorevleri kapsaminda NASA bir Saturn V tipi roket ve Orion uzay aracindan olusan Space Launch System i SYS gelistirmesi istendi 2010 Subat ta Obama yonetimi Takimyildiz Programi nin butcesini azaltti ve UUI ye hizmet edecek ozel sirketlere aktardi 15 Nisan 2010 da Kennnedy Uzay Merkezi nde yaptigi konusmada Baskan Obama iptal edilen Ares V uzay aracinin yerine gececek yeni agir yuk aracini AYY tanitti ve projenin 2015 e kadar bitecegini acikladi Ayni zamanda Birlesik Devletler in 2020 li yillara kadar bir asteroite ekip gonderilecegini ve 2030 lara kadar Mars yorungesine bir murettebat gonderilecegini acikladi 2010 da Kongre den gecen ve Baskan in Ekim ayinda imzaladigi kanun ile TakimYildiz Programi resmen sona erdi Yasaya gore yeni bir AYY gelistirilmeli ve yasa Baskan tarafindan onaylandiktan 90 gun sonra insasina baslanmali Bu yasa yeni AYY yi Uzaya Firlatma Sistemi Space Launch System olarak adlandirdi Ayrica TakimYildiz Programi kapsaminda gelistirilen Orion aracinin da gelistirilmesi gerekiyordu Uzaya Yollama Sistemi nin Orion disinda baska kargolari da uzaya goturmesi gerekiyordu Artemis programi 2017 gunumuz 2017 den beri NASA nin ABD nin ve ESA JAXA ve CSA gibi uluslararasi ortaklarin yardimini iceren Artemis programi oldu Bu programin amaci 2024 yilina kadar bolgesine ilk kadin ve sonraki erkegi indirmektir Artemis Ay da surdurulebilir bir varlik olusturma ozel sirketlerin bir ay ekonomisi insa etmesinin temellerini atmak ve sonunda insanlari Mars a gondermek uzun vadeli hedefine dogru ilk adim olacaktir Orion Murettebat Kesif Araci Artemis icin iptal edilen Constellation programindan alindi Artemis 1 Space Launch System in SLS murettebatsiz ilk firlatilisidir ve ayni zamanda uzerinde bir Orion uzay araci da gonderecek ve Mayis 2020 itibariyla Kasim 2021 den daha erken olmayan bir tarihte firlatilmasi planlanmaktadir source source source source source source source source Mars taki ilk insan inis alaninin birden fazla insan seferi sirasinda nasil gelisebilecegine dair kavramlar NASA nin bir sonraki buyuk uzay girisimi Lunar Gateway in insasi olacaktir Bu girisim mevcut Uluslararasi Uzay Istasyonu ile pek cok ortak ozellige sahip olacak ancak Dunya yerine Ay in yorungesinde olacak yeni bir uzay istasyonunun insasini iceriyor Bu uzay istasyonu oncelikle sureksiz insan yerlesimi icin tasarlanacaktir Murettebatli ay gorevlerine geri donmenin ilk gecici adimlari SLS tarafindan tahrik edilen ve 2023 te firlatilacak olan Orion murettebat modulunu icerecek olan Artemis 2 olacaktir Bu gorev kisaca dort kisilik bir murettebati yerlestirmek icin planlanan 10 gunluk bir gorev olacaktir Gateway in insasi Gateway nin ilk modulleriyle birlikte Ay yorungesine dort kisilik bir murettebat gondermesi planlanan onerilen Artemis 3 ile baslayacakti Bu gorev 30 gune kadar surecekti NASA NextSTEP programinin bir parcasi olarak Lunar Gateway ve gibi tam olcekli derin uzay habitatlari insa etmeyi planliyor 2017 de NASA insanlari 2030 lara kadar Mars yorungesine veya Mars yuzeyine goturmek icin 2017 tarihli kongre NASA Gecis Yetkilendirme Yasasi tarafindan yonetildi Eylul 2020 de Artemis programinin bir parcasi olarak NASA 2024 yilina kadar astronotlari Ay a gonderme planini acikladi Astronotlar SLS roketiyle firlatilan Orion kapsulunde seyahat edeceklerdir 2023 de NASA nin Ay yuzeyine geri donme hedefine hazirlanmaya yardimci olmak icin ta insa edilen robotik cihaz Blue Ghost Lander in Ay a gonderilecegi Subat 2021 de duyuruldu Tesisler17 Kasim 2020 de JPL de NASA logosu Washington DC deki NASA Genel Merkezi ajansin diger tum tesislerin yonetildigi on saha merkezine genel rehberlik ve siyasi liderlik saglar Bunlardan dordu NACA dan miras alindi iki kisi ordudan transfer edildi ve NASA diger dordunu olusumundan kisa bir sure sonra gorevlendirdi ve insa etti NACA dan Devralinan Tesisler Langley Arastirma Merkezi LaRC Hampton Virjinya dadir LaRC tesiste ucus testine tabi tutulmasina ve bir dizi yuksek profilli uzay gorevi yerinde planlanip tasarlanmasina ragmen havacilik arastirmalarina odaklanir LaRC Uzay Gorev Grubu nun asil yuvasiydi Ames Arastirma Merkezi ARC 20 Aralik 1939 da kuruldu Merkez NACA nin kurucu uyelerinden Joseph Sweetman Ames dan secildi ARC NASA nin 10 buyuk saha merkezinden biridir ve Kaliforniya nin Silikon Vadisindedir Tarihsel olarak Ames pervaneli ucaklarin aerodinamigi uzerine ruzgar tuneli arastirmasi yapmak icin kuruldu ancak havacilik uzay ucusu ve bilgi teknolojisinde arastirma ve teknoloji yapma rolunu genisletti Astrobiyoloji kucuk uydular robotik ay kesfi akilli uyarlanabilir sistemler ve termal korumada liderlik saglar George W Lewis Merkezinin temel yetkinlikleri arasinda havanin solunmasi ve uzay ici tahrik ve kriyojenik iletisim guc enerjisi depolama ve donusumu mikro yercekimi bilimleri ve gelismis malzemeler vardir 1946 dan once NACA tarafindan kurulan Hugh L Dryden Ucus Arastirma Tesisi AFRC Edwards Hava Ussu icindedir ve Edwards Hava Ussu ne indikten sonra Kennedy Uzay Merkezine tasimak uzere tasarlanip degistirilen bir Boeing 747 SCA ing Shuttle Carrier Aircraft yuvasidir 16 Ocak 2014 te merkez Ay da yuruyen ilk astronot olan Neil Armstrong onuruna yeniden adlandirildi Langley Arastirma Merkezi Ames Arastirma Merkezi ruzgar tunelleriOrdudan Transfer Edilen Tesisler CA Los Angeles County nin bolgesindeki Jet Propulsion Laboratory JPL genel merkezi Pasadena posta adresiyle La Canada Flintridge kentindedir JPL yakindaki California Institute of Technology Caltech tarafindan yonetilir Laboratuvarin birincil islevi robotik gezegen uzay aracinin yapimi ve isletilmesidir ancak ayni zamanda Dunya yorungesi ve astronomi gorevlerini de yurutur Ayrica NASA nin nin isletilmesinden sorumludur Alabama Huntsville yakinlarindaki deki Marshall Uzay Ucus Merkezi MSFC NASA nin en buyuk merkezlerinden biridir MSFC Saturn V roketi ve Skylab in gelistirildigi yerdir Marshall Uluslararasi Uzay Istasyonu ISS tasarimi ve montaji icin NASA nin lider merkezidir yukler ilgili murettebat egitimi Uzay Mekigi itme gucu ve harici tanki ile gorevleri burasi tarafindan yapildi Aralik 1959 dan itibaren Florida ya tasinan Firlatma Operasyonlari Mudurlugunu iceriyordu ve 1 Temmuz 1962 de Firlatma Operasyonlari Merkezi oldu La Canada Flintridge Kaliforniya daki Jet Tahrik Laboratuvari George C Marshall Uzay Ucus Merkezi Huntsville AlabamaNASA tarafindan yapilan tesisler New York taki Columbia Universitesi nin Greenbelt Maryland de bulunan Goddard Uzay Ucus Merkezi GSFC 1 Mart 1959 da NASA tarafindan kuruldu Amerika Birlesik Devletleri ndeki uzaydan gozlemler yoluyla Gunes Sistemi Evren ve Dunya hakkindaki bilginin artirilmasina adanmis en buyuk birlesik bilim adamlari ve muhendisler organizasyonudur GSFC insansiz bilimsel uzay aracini gelistirmek ve calistirmak icin buyuk bir ABD laboratuvaridir GSFC ayrica iki uzay ucusu izleme ve veri toplama agini ve ni isletir gelismis uzay ve yer bilimi veri bilgi sistemlerini ve Ulusal Okyanus ve Atmosfer Dairesi NOAA icin uydu sistemleri gelistirir John C Stennis Uzay Merkezi aslen Mississippi Test Tesisi Hancock County Mississippi kiyisinda Mississippi Louisiana sinirindadir 25 Ekim 1961 de hizmete giren bu tesis nin sonuna kadar NASA nin en buyuk idi Halen 30 dan fazla yerel eyalet ulusal uluslararasi ozel ve kamu sirketi ve ajansinca roket testi icin kullanilir ni icerir MSC insanli uzay ucus egitimi arastirmasi ve ucus kontrolu icin calisan NASA merkezidir 1 Kasim 1961 de kurulan tesis Houston Teksas taki Rice Universitesi tarafindan bagislanan 1 620 donumluk 656 hektar arazide 1962 1963 yillari arasinda insa edilen 100 binalik bir komplekstir Merkez ABD insan uzay ucusu programini koordine etmek icin NASA nin kurulmasindan kisa bir sure sonra olusturulan Uzay Gorev Grubu ndan buyudu a ev sahipligi yapar ve ABD ve uluslararasi ortaklarinin astronot egitiminden sorumludur ve Christopher C Kraft Jr Gorev Kontrol Merkezi ni kapsar Merkez 19 Subat 1973 te ABD baskani ve Teksasli Lyndon B Johnson onuruna yeniden adlandirildi Florida daki Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Ussu nun batisindaki John F Kennedy Uzay Merkezi KSC NASA nin en iyi bilinen tesislerinden biridir 1 Temmuz 1962 de kuruldugu sirada Firlatma Operasyonlari Merkezi olarak adlandirilan bu merkez 29 Kasim 1963 tarihinde merhum ABD baskaninin onuruna yeniden adlandirildi ve 1968 den beri her Birlesik Devletler insanli uzay ucusu icin firlatma yeri oldu Bu tarz ucuslara ara verilmis olmasina ragmen tesis Amerikan sivil uzay programi kapsamindaki roket firlatmalarina ev sahipligi yapmistir KSC Cape Canaveral daki uc platformdan Amerika nin sivil uzay programi icin insansiz roket firlatma tesislerini yonetmeye ve calistirmaya devam eder VAB hacimce dunyanin dorduncu en buyuk yapisidir ve 1965 te tamamlandiginda en buyuguydu Merkezde 2011 yili itibariyla toplam 13 100 kisi calismistir Yaklasik 2 100 kisi federal hukumetin calisani geri kalani muteahhitti Diger tesisler arasinda Wallops Adasi Virginia daki Wallops Ucus Tesisi New Orleans Louisiana daki Michoud Montaj Tesisi Las Cruces New Mexico daki White Sands Test Tesisi ve istasyonlari Kaliforniya Ispanya ve Avustralya vardir Kennedy Uzay Merkezi nden bir bolum NASA ya ait tesisler insaat arastirma ve iletisim faaliyetleri gosterir Bazi tesisler tarihi veya idari nedenlerden dolayi birden fazla etkinlik gosterebilir NASA ayrica Kenndy Uzay Merkezi nde kisa bir demir yolu hattina ve uzay mekigi tasimak icin iki adet ozel yapim Boeing 747 ye sahiptir Goddard Uzay Ucus Merkezi Maryland Houston daki Lyndon B Johnson Uzay Merkezi Florida daki John F Kennedy Uzay MerkeziUydular sondalar geziciler firlatma araclari source source source source source source source Uzayin dis menzillerini kesfetmek icin kullanilan murettebatsiz gorevlerin bircogunun videosu NASA tarihi boyunca bircok murettebatsiz ve robotik uzay ucusu programi yurutmustur Murettebatsiz robotik programlari bilimsel ve iletisim amaclariyla ilk Amerikan yapay uydu larini Dunya yorungesine firlatti ve Venus ve Mars ile baslayarak ve dis gezegenlerin buyuk turlar i dahil gunes sisteminin gezegenlerini kesfetmek icin bilimsel sondalar gonderdi Dunyayi ve gunes sistemini kesfetmek icin 1000 den fazla insansiz gorev tasarlandi Dunya Ay ve L2 noktasi Kesfin yani sira NASA tarafindan iletisim uydulari da firlatildi Uzay araclari ya dogrudan Dunya dan firlatilir veya uydunun kendisi de kendisini hareket ettirebilir ya da onu daha uzaga goturecek roket kademesiyle bazen de yorungedeki uzay mekiklerinden firlatildilar Ilk ABD murettebatsiz uydusu Uzay Yarisi nin ilk bolumunde ABMA JPL projesi olarak baslayan idi Sputnik 1 ten iki ay sonra Ocak 1958 de firlatildi NASA nin kurulusunda Explorer projesi ajansa devredildi ve bugune kadar boyle devam etti Gorevleri diger yonlerin yani sira Dunya ve Gunes e odaklanarak manyetik alanlari ve gunes ruzgari ni olcmek oldu Explorer programiyla ilgili olmayan daha yeni Dunya uydusu 1990 da yorungeye sokulan Hubble Uzay Teleskobu idi ve Cargo Dragon 2020 itibariyla NASA nin CRS programi kapsaminda Uluslararasi Uzay Istasyonunu ISS ikmal etmede kullanilir Cygnus Northrop Grumman tarafindan uretildi ve roketiyle firlatildi Cargo Dragon SpaceX tarafindan uretilir ve Falcon 9 un varyanti Block 5 ile firlatildi Yine Falcon 9 da firlatilan SpaceX Dragon 2010 dan 2020 ye kadar ISS ye ikmal yapmak icin kullanildi James Webb Uzay Teleskobu JWST halen bir Ariane 5 roketiyle Kasim 2021 de firlatilmasi planlanmistir Gunes Dunya L2 noktasini cevreleyen yerlestirilecektir Ic gunes sistemi Mars dahil ortada JPL Direktoru Baskan John F Kennedy sagda NASA Yoneticisi James E Webb arka planda sunulan modelle Mariner programini tartisirken Ic Gunes Sistemi en az dort insansiz programin hedefi haline getirildi Ilki 1960 larda ve 1970 lerde Mariner ve Mars a ve Merkur e birden cok ziyaret yapan Mariner idi Mariner programi kapsaminda baslatilan sondalar ayni zamanda ilk gezegen ucusu yapan Mariner 2 baska bir gezegenden ilk fotograflari ceken ilk gezegen yorunge araci Mariner 9 ve yercekimi yardimi manevrasini yapan ilk Mariner 10 idi Bu uydunun hedefine ulasmak icin gezegenlerin yercekimi ve hizindan yararlandigi bir tekniktir Mars a ilk basarili inis 1976 da Viking 1 tarafindan yapildi Yirmi yil sonra bir Mars a Mars Pathfinder tarafindan indirildi 26 Kasim 2011 de NASA nin Mars icin Mars Bilim Laboratuvari gorevi basariyla baslatildi Curiosity 6 Agustos 2012 de Mars a basariyla indi ve ardindan Mars ta gecmis veya simdiki yasamin kanitlarini aramaya basladi NASA nin planlarinin ufkunda incelemek icin nin bir parcasi olan uzay araci vardir NASA nin devam eden arastirmalari Perseverance Turkce Azim ve InSight Turkce Icgoru derinlemesine arastirmalarini icerir Dis gunes sistemi Mars in disinda Jupiter ilk olarak 1973 te Pioneer 10 tarafindan ziyaret edildi 20 yildan fazla bir sure sonra Galileo gezegenin atmosferine bir sonda gonderdi ve gezegenin yorungesinde donen ilk uzay araci oldu Pioneer 11 1979 da Saturn u ziyaret eden ilk uzay araci oldu ve Voyager 2 sirasiyla 1986 ve 1989 da Uranus ve Neptun e ilk ve simdiye kadar sadece ziyareti yapti Gunes sisteminden ayrilan ilk uzay araci 1983 te Pioneer 10 oldu Bir sure icin en uzak uzay araciydi ancak o zamandan beri hem Voyager 1 hem de Voyager 2 tarafindan geride birakildi Pioneers 10 ve 11 ve her iki Voyager sondasi da Dunya dan dunya disi yasama mesajlar tasir Derin uzay yolculugu ile iletisim zor olabilir Ornegin radyo sinyalinin Pluton a giden yolun yarisindan daha uzun bir mesafedeyken New Horizons uzay aracina ulasmasi yaklasik uc saat surdu 2003 yilinda Pioneer 10 ile baglanti kesildi Her iki Voyager sondasi da Gunes Sistemi ile yildizlararasi uzay arasindaki dis siniri kesfederken calismaya devam etmektedirler Pluton a yapilan New Horizons gorevi 2006 da baslatildi ve 14 Temmuz 2015 te Pluto nun yanindan basariyla gecti Sonda Subat 2007 de Jupiter in bazi ic uydularini incelerken ve ucus sirasinda yerlesik aletleri test ederken Jupiter den yercekimi yardimi aldi Diger aktif uzay araclari Jupiter icinJunove asteroid kusagi icinDawnidi NASA Pioneer ve Voyager in kesfedilmemis Pluton otesi bolgeye gecisleri ve gaz devi yorunge araclari dahil olmak uzere asteroit kusaginin otesinde Galileo 1989 2003 Cassini 1997 2017 ve Juno 2011 gunumuz kesiflerini desteklemeye devam etti Dunyaya yakin nesne algilama1994 yilinda 1 kilometreden buyuk Dunya ya yakin nesneleri NEO lar bulmak icin bir Kongre yonergesi vardi ve 1 kilometre buyuklugundeki asteroitlerin 90 inin 2010 yilina kadar bulundugu tahmin ediliyor NASA 2000 yilinda yorungesine giren NEAR uzay araci ile 1999 yilinda 433 Eros u ziyaret ederek asteroidi o donemde cesitli enstrumanlarla yakindan goruntuledi 1990 lardan itibaren NASA Dunya usleri gozlemevlerinden bircok NEO tespit programi calistirdi ve tespit edilen nesnelerin sayisini buyuk olcude artirdi Bununla birlikte bircok asteroit cok karanliktir ve Gunes e yakin olanlari geceleri gozlemleyen ve dolayisiyla Gunes ten uzak olan Dunya tabanli teleskoplardan tespit etmek cok daha zordur Dunya yorungesindeki NEO lar Dunya nin arkasinda olduklarinda ve Gunes tarafindan tamamen aydinlatildiklarinda potansiyel olarak bir dolunay yerine isigin yalnizca bir kismini yansitirlar 2005 te ABD Kongresi NASA ya 140 metre 460 ft dan daha buyuk tehlikeli asteroitleri kesfetmek kataloglamak ve karakterize etmek icin 2020 yilina kadar belirli arama tamamlama duzeylerine ulasmasini zorunlu kildi Act of 2005 H R 1022 109th ancak bu caba icin yeni fon tahsis edilmedi Ocak 2019 itibariyla bu boyuttaki NEO larin yaklasik 40 inin bulundugu tahmin edilmektedir ancak dogasi geregi NEO larin kesin miktari bilinmediginden hesaplamalar kac tane olabilecegine dair tahminlere dayanmaktadir NEO tahminiyle ilgili bir sorun kac tane daha bulunabilecegini tahmin etmeye calismaktir 2000 yilinda NASA bir kilometre capindaki mevcut Dunya ya yakin asteroitlerin sayisi tahminini 1 000 2 000 den 500 1 000 e dusurdu Kisa bir sure sonra LINEAR anketi 1 227 170 90 icin alternatif bir tahmin sagladi 2011 yilinda NEOWISE gozlemlerine dayanarak bir kilometrelik NEA larin tahmini sayisi 981 19 a daraltilirken o sirada 93 u kesfedilmisti 140 metre genisliginden daha buyuk olanlarin sayisi 13 200 1 900 olarak tahmin edildi NEOWISE tahmini ayni asteroit parlakligi icin daha buyuk tahmini caplar ureten biraz daha dusuk bir ortalama asteroit albedo varsayimiyla diger tahminlerden farkliydi Bu o zamanlar CNEOS tarafindan listelenen 830 un aksine o zamanlar en az 1 km capinda bilinen 911 asteroitle sonuclandi 2017 de gelistirilmis bir istatistiksel yontem kullanan iki calisma mutlak buyukluk 17 75 ten yaklasik bir kilometre capinda daha parlak olan tahmini NEA sayisini 921 20 degerine dusurdu 22 0 mutlak buyuklugunden yaklasik olarak 140 m nin uzerinde daha parlak olan tahmini asteroit sayisi 27 100 2 200 e yukseldi bu da WISE tahmininin iki katina cikti ve 2018 yili itibariyla bunlarin yaklasik ucte biri bilinir NEO larin sayisini tahmin etmedeki bir problem tespitlerin bir dizi faktorden etkilenmesidir NASA 2013 yilinda NEO lari aramak icin kizilotesi uzay arastirma teleskopu WISE i tekrar calistirdi ve calismasi sirasinda bazilarini buldu NEOcam 2010 larda dusuk gorev orani nedeniyle daha fazla hale gelen oldukca rekabetci Discovery programinda yaristi Karsit etki nedeniyle lerin kesiflerinin yarisindan fazlasi 53 gokyuzunun 3 8 inde 22 5 dogrudan Gunes ten uzaga bakacak sekilde yapilmistir ve buyuk cogunlugu 87 gokyuzunun 15 inde Gunes ten uzaga bakan 45 icinde yapilmistir ArastirmaNASA nin havacilik arastirmalari yurutur NASA uzay aracina guc saglamak icin kullanilan bir tur radyoizotop termoelektrik jenerator olan Cok gorevli radyoizotop termoelektrik ureteci MMRTG gibi teknolojilerden yararlandi Gerekli plutonyum 238 kitligi milenyumun baslangicindan bu yana derin uzay gorevlerini kisitladi Bu malzemenin kitligi nedeniyle gelistirilmeyen bir uzay araci ornegi New Horizons 2 idi Yer bilimleri arastirma programi olusturuldu ve ilk olarak 1980 lerde Ronald Reagan ve George H W Bush yonetimi altinda finanse edildi NASA 2014 yilinda Uzayda Kupler adli bir yarisma baslatti NASA ve kuresel egitim sirketi I Doodle Learning tarafindan ortaklasa organize edilen yarisma 11 18 yaslarindaki okul ogrencilerine bir NASA roketi veya balonunda uzaya firlatilacak bilimsel deneyler tasarlamayi ve insa etmeyi ogretmek amaciyla duzenlendi 21 Haziran 2017 de dunyanin en kucuk uydusu KalamSAT firlatildi NASA ayrica iklim degisikligi ile ilgili arastirma yapar ve yayinlar Aciklamalari kuresel iklimin isindigi konusundaki kuresel bilimsel fikir birligi ile ayni fikirdedir ABD Baskanina Donald Trump uzay konularinda danismanlik yapan NASA nin uzay arastirmalarina odaklanmasi gerektigini ve iklim calismasi operasyonlarinin NOAA gibi diger kurumlara devredilmesi gerektigini savundu Eski NASA atmosferik bilim insani 1958 de nda NASA nin gorevinin icine yer bilimleri arastirmasinin dahil edildigine karsi cikti NASA Web kategorisinde nu kazandi NASA uydu iletisimi icin laser com RF aglari olarak adlandirilan Yerdeki Optik lazer Istasyonlari OGS ile iletisim kurmak icin Serbest Uzay Optigi FSO kullanma olasiligini arastirmak icin ucuncu bir tarafla sozlesme imzaladi 29 Temmuz 2020 de NASA Amerikan universitelerinden su cikarmak ve guc sistemleri gelistirmek icin yeni teknolojiler onermelerini istedi Bu fikir uzay ajansinin Ay i surdurulebilir bir sekilde kesfetmesine yardimci olacaktir Cevresel etkiRoket tahrik sistemleri tarafindan hem Dunya atmosferinde hem de uzayda uretilen egzoz gazlari Dunya nin cevresini olumsuz etkileyebilir Hidrazin gibi bazi hipergolik roket itici gazlari yanma oncesinde oldukca zehirlidir ancak yandiktan sonra daha az toksik bilesiklere ayrisir Gazyagi gibi hidrokarbon yakitlari kullanan roketler egzozlarinda karbondioksit ve kurum salmaktadir Ancak karbondioksit emisyonlari diger kaynaklardan gelenlere kiyasla onemsizdir Ortalama olarak Amerika Birlesik Devletleri 2014 yilinda gunde 802 620 000 ABD galonu 3 0382 109 L sivi yakit tuketirken tek bir Falcon 9 roketinin ilk asamasi 25 000 ABD galonu 95 000 iitre civarinda gazyagi yakit olarak yakar Her gun bir Falcon 9 firlatilsa bile o gun icin sivi yakit tuketiminin ve karbondioksit emisyonlarinin yalnizca 0 006 sini temsil eder Ek olarak gibi ve LH2 yakitli motorlarin egzozu neredeyse tamamen su buharidir NASA 2011 deki Ulusal Cevre Politikasi Yasasi na uygun olarak iptal edilen Takimyildiz Programi ile cevresel kaygilari ele aldi Buna karsilik iyon motorlari tahrik icin xenon gibi zararsiz soy gazlar kullanir Hedefler ve yonergelerNASA nin ana direktiflerinden bazilari insanli bir uzay aracinin Ay a inmesi Uzay Mekiginin tasarimi ve insasi ve buyuk murettebatli bir uzay istasyonu insa etme cabalari olmustur Tipik olarak baslica direktifler bilimsel ilgi ve tavsiye siyasi cikarlar federal fon endiseleri ve kamu cikarinin kesismesinden kaynaklandi ve bunlarin hepsi birlikte cesitli caba dalgalarini getirdi ve genellikle teknik gelismeler finansman degisiklikleri ve dunya olaylari tarafindan agir bir sekilde etkilendi Ornegin 1980 lerde Reagan yonetimi Freedom Uzay Istasyonu adi verilen murettebatli bir uzay istasyonu insa etmek icin buyuk bir baskiyla bir yonerge duyurdu Ama Soguk Savas sona erdiginde Rusya ABD ve diger uluslararasi ortaklar Uluslararasi Uzay Istasyonu nu tasarlamak ve insa etmek icin bir araya geldi 2010 larda direktiflerdeki buyuk degisiklikler Uzay Mekigi nin kullanimdan kaldirilmasini ve daha sonra yeni bir murettebatli agir kaldirma roketi olan Space Launch System in gelistirilmesini iceriyor Yeni Space Launch System icin gorevler degisti ancak genel olarak NASA nin direktifleri Uzay Mekigi programina benzerdir cunku birincil hedef ve arzu insanli uzay ucusudur Ek olarak NASA nin 1980 lerdeki diger galaksilere odaklanan yeni kesif yollari acti Onumuzdeki on yillar boyunca NASA nin odak noktasi yavas yavas Mars in nihai kesfine dogru kaymaktir Odaklanilan teknolojik seceneklerden biri ing Asteroid Redirect Mission ARM idi ARM 2017 de buyuk olcude finanse edilmisti ancak ARM icin gelistirilen temel teknolojiler ozellikle gunes enerjisiyle calisan bir elektrik tahrik sisteminde gelecekteki kesifler icin kullanilacaktir Daha uzun proje yurutme zaman cizelgeleri gelecekteki idari yonetim gorevlilerinin bir direktif uzerinde yurutmesine izin verir ve bu da yonlu kotu yonetime yol acabilir Daha once 2000 lerin basinda NASA Takimyildiz Programi adli bir stratejik plan uzerinde calisti ancak program 2010 larin basinda parasi odendi 1990 larda NASA yonetimi Daha Hizli Daha Iyi Daha ucuz adli bir planlama yaklasimini benimsedi 2017 NASA Yetkilendirme Yasasi O mali yil icin 19 5 milyar dolarlik fonu iceren 2017 NASA Yetkilendirme Yasasi NASA yi 2030 larin basinda insanlari Mars in yakinina veya yuzeyine cikarmaya yonlendirdi Ajans bagimsiz olmasina ragmen projelerin hayatta kalmasi veya durdurulmasi dogrudan Baskanin iradesine bagli olabilir Uzay Politikasi Direktifi 1 Aralik 2017 de son murettebatli gorev in Ay in yuzeyine cikisinin 45 yildonumunde Baskan Donald Trump Mars ve otesine giden yolda bir ay gorevini iceren bir yonergeyi onayladi Bugun imzaladigim direktif Amerika nin uzay programini yeniden insan kesfi ve kesfine odaklayacak Amerikali astronotlarin 1972 den bu yana ilk kez uzun sureli kesif ve kullanim icin Ay a geri gonderilmesinde onemli bir adimdir Bu sefer sadece bayragimizi dikip ayak izimizi birakmakla kalmayacak Mars a nihai bir gorev icin bir temel olusturacagiz Ve belki bir gun otesindeki bircok dunyaya Baskan Donald Trump 2017 Yeni NASA yoneticisi ve uzaya erisimi artiran bes yil once bile mevcut olmayan ABD ticari uzay nden yararlanmak da dahil olmak uzere direktifte acik olan surdurulebilirlik yonlerine Ay a kalmak icin gitmek odaklandigi Agustos 2018 konusmasinda bu direktife degindi Hedefler 2011 den beri NASA nin stratejik olan hedefleri sunlardir Gunes Sistemi boyunca insan faaliyetleri ni genisletmek ve surdurmek Dunya ve evren hakkindaki bilimsel anlayisi genisletmek Yenilikci yeni alan yaratmak havacilik arastirmasini gelistirmek NASA nin havacilik ve uzay faaliyetlerini yurutmek icin program ve kurumsal yetenekleri etkinlestirmek Katilim firsatlari saglamak icin NASA yi halk egitimciler ve ogrencilerle paylasmakGuncel ve Planlanan Calismalar NASA nin devam eden calismalari arasinda Mars ve Saturn un derinlemesine incelenmesi Dunya ve Gunes uzerine calismalar da vardir Yukarida deginilenler disinda Merkur e yonelik MESSENGER Jupiter Pluton ve otesine yonelik New Horizons Yeni Ufuklar ve asteroit kusagi icin Dawn aktif olan diger uzay araci programlaridir Pluton a yonelik New Horizons gorevi 2006 yilinda basladi 14 Temmuz 2015 tarihinde New Horizons Yeni Ufuklar uydusu Pluton a vardi Sonda Subat 2007 de Jupiter den yorunge destegi aldi Bu sirada hem Jupiter in bazi aylarini inceledi hem de ucus sirasinda tasidigi aletleri denedi NASA 4 Aralik 2006 da kalici bir ay ussu kurma planlarini acikladi Hedef 2020 yilinda ussun insasina baslanmasi ve 2024 yilinda tam kapsamli calisan bir us olmasi planlaniyordu ancak Birlesik Devletler Insanli Uzay Ucuslari Planlama Komitesi 2009 yilinda projenin surdurulemez oldugunu acikladi 2010 yilinda ABD Baskan i Barack Obama var olan planlari durdurdu ve daha cok asteroidlere ve Mars a insanli ucus programlari ve Uluslararasi Uzay Istasyonu icin para harcanmasina karar verdi NASA Agustos 2011 de Ulusal Kesif Ofisi nin iki teleskop bagisini kabul etti Bilimsel ArastirmalarUzayda tibbi arastirmaUzayda tip Uzayda tip hakkinda cesitli arastirmalar yurutulmektedir Bunlar arasinda Mikro Cekimde Ultrasonla Ileri Tani arastirmasi one cikar Arastirmada astronotlar dunyadan aldiklari komutlarla ultrason taramalari gerceklestirip uzayda gerceklesebilecek saglik sorunlarini cozmeleri beklenmektedir Genellikle Uluslararasi Uzay Istasyonu nda doktor bulunmadigi icin herhangi bir tibbi sorunda teshis koymak zordur Astronotlar uzayda vurgun barotramva kas ve kemik kaybi uyku bozuklugu ve radyasyondan dolayi yaralanma gibi cesitli saglik risklerine aciktir Ultrason bu tur sorunlarin tanimlanmasinda uzayda essiz bir rol oynar Bu calismada ogrenilen teknikler profesyonel ve olimpik spor sakatlanmalarinda uygulanir Ayrica tip ve lise ogrencileri gibi uzman olmayan operatorlere de bu yontemler ogretilir Bu uygulama Dunya da uzman bir doktorun zor bulundugu bir afet aninda veya kirsal kesimde kullanilabilir Ozon tabakasinin incelmesi 1975 yilinda NASA ya ust atmosferi inceleme yetkisi ve gorevi verildi Bu kapsamda once Ust Atmosferi Inceleme Programi sonrasinda DGS dogdu DGS uydulari 1990 larda ozon tabakasinda incelmeyi gozlemledi Ilk dunya capinda kapsamli olcumler 1978 yilinda Nimbus 7 uydusu ve NASA bilim insanlari ile yapildi Yer bilimleri Doganin ve insanlarin cevreye etkilerinin kuresel olcekte anlasilmasi NASA nin yer bilimleri programlarinin ana hedefidir NASA gunumuzde yorungede bulunan ondan fazla uzay araci ve sondayla Dunya daki sistemleri okyanuslar karalar atmosfer biyosfer kriyosfer her acidan incelemektedir Onumuzdeki yillarda daha fazla uydunun bu isler icin firlatilmasi planlanmaktadir NASA Ulusal Yenilenebilir Enerji Laboratuvari ile birlikte calisarak yuksek detayli bir kuresel gunes enerjisi kaynagi haritasi hazirlamaktadir Ayrica tehlikeli atik maddeleri uzaklastirma kapsaminda Amerika Birlesik Devletleri Cevre Koruma Ajansi Amerika Birlesik Devletleri Enerji Bakanligi ve Amerika Birlesik Devletleri Hava Kuvvetleri ile birlikte calismaktadir Deginilen bu ajanslara gerekli testleri yapabilmeleri icin 6 Nisan 1996 yilinda imzalanan bir anlasmayla John F Kennedy ussunu kullanma izni verilmistir 8 Mayis 2003 te Cevre Koruma Ajansi ilk defa NASA yi copluk gazindan enerji ureten federal ajans olarak tanidi NASA bu uygulamayi Goddard Uzay Ucus Merkezi nde gerceklestirdi ButceNASA nin butcesinin 1958 2012 arasinda federal butceye yuzdesel oraniNASA dan bir sanatcinin Mars a ABD bayragi diken bir astronot anlayisi Bir 1960 lardan beri olasi bir NASA gorevi olarak tartisilir NASA nin toplam federal butcedeki payi Apollo programi sirasinda 1966 da yaklasik 4 41 de zirve yapti ardindan hizla 1975 te yaklasik 1 e dustu ve 1998 e kadar bu seviyede kaldi Yuzde 2006 da tekrar yaklasik yuzde yarimda 2012 de federal butcenin 0 48 i olarak tahmin ediliyordu dengelenene kadar daha sonra kademeli olarak dustu Neil deGrasse Tyson Mart 2012 de yapilan bir durusmada Su anda NASA nin yillik butcesi vergi dolarinizin yarisi kadardir Bunun iki kati icin bir dolarin bir penisi icin ulkeyi somurtkan morali bozuk ekonomik mucadeleden bikmis bir ulustan 20 yuzyildan kalma dogustan gelen hakkini yarini hayal etmek icin geri aldigi bir ulkeye donusturebiliriz dedi Buna ragmen kamuoyunun NASA nin butcesine iliskin algisi onemli olcude farklidir 1997 yilinda yapilan bir anket cogu Amerikali nin federal butcenin 20 sinin NASA ya gittigine inandigini gostermistir 2015 Mali Yili icin NASA talep edilenden 549 milyon ve Kongre tarafindan gecirilen 2014 NASA butcesinden yaklasik 350 milyon daha fazla olarak Kongre den 18 01 milyar odenek aldi 2016 Mali Yilinda NASA 19 3 milyar aldi Baskan Donald Trump 2017 butcesini yaklasik 19 5 milyar dolar olarak belirleyen 2017 NASA Gecis Yetkilendirme Yasasi ni Mart ayinda imzaladi Butce de 2017 icin 19 3 milyar olarak rapor edilirken 2018 mali yili icin 20 7 milyar teklif edildi Onerilen bazi FY2018 butcelerine ornekler Kesif 4 79 milyar Gezegen bilimi 2 23 milyar ABD dolari Yer bilimi 1 92 milyar dolar Havacilik 0 685 milyarNASA nin aktif programlariCuriosity nin tekerlegi Mars 2012 NASA nin aktif programlarindan bazilari 2001 Mars Odyssey Mars icin uydu sondasi Cassini Saturn icin uydu sondasi Chandra X isini Gozlemevi Curiosity kasif robotu Mars Bilim Laboratuvari Dawn asteroid sondasi Hubble Uzay Teleskobu Uluslararasi Uzay Istasyonu Kepler gorevi MESSENGER Merkur uydu sondasi New Horizons Mars Spitzer Uzay Teleskobu Artemis Projesi James Webb Uzay Teleskopu InSight Parker Solar Probe OSIRIS REx Perseverance Mars 2020 JunoGaleriEdwin Aldrin Ay Orumcegi nin onunde Apollo 11 Uzay mekiginin dunyaya donusuGozlemler NASA uzay teleskopundan gozlemlenen cesitli bulutsular 1 Ceres PlutoGecmis ve simdiki uzay araci Apollo Gemini ve Mercury donanim karsilastirmasi Hubble Uzay Teleskobu 1990 dan beri Dunya yorungesindeki astronomi gozlemevi Uzay Mekigi tarafindan da ziyaret edildi 2012 den beri Mars ta dolasan Curiosity gezgini Perseverance gezginiPlanlanan uzay araci Orion uzay araci Space Launch System roketi James Webb Uzay Teleskobu Lunar Gateway uzay istasyonuKavramlar NASA cogu zaman bazilari gercek planlara donusturulen ayrintili planlar ve teknoloji kavramlari gelistirmistir Uzay Mekigi nden Nukleer Mekige kargo tasimaciligi kavrami 1960 lar Uzay Romorkoru kavrami 1970 ler 2000 ler NASA tarafindan bir yildizlararasi oncu uzay araci icin vizyon gorevi Langley nin Mars yasam alani icin Mars Buz Kubbesi tasarimi 2010 larAciklayici notlar Soldan saga Apollo Saturn 5 Gemini Titan 2 ve Merkur un Atlas firlatma araclari Solda yukaridan asagiya Apollo Gemini ve Merkur un uzay araci Saturn IB ve Mercury Redstone firlatma araclari disarida birakildi Kaynakca The Worm is Back NASA 2 Nisan 2020 30 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Mayis 2020 U S Centennial of Flight Commission NACA 20 Subat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde centennialofflight net Erisim tarihi 2011 11 03 Workforce Profile NASA 11 Agustos 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Agustos 2022 NASA s FY 2022 Budget The Planetary Society 28 Mayis 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Haziran 2022 NASA 2005 The National Aeronautics and Space Act NASA 16 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Agustos 2007 The NACA NASA and the Supersonic Hypersonic Frontier PDF NASA 18 Haziran 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 30 Eylul 2011 Roger D Launius Eisenhower Sputnik and the Creation of NASA Prologue Quarterly of the National Archives 28 2 1996 127 143 Bilstein Roger E 1996 From NACA to NASA NASA SP 4206 Stages to Saturn A Technological History of the Apollo Saturn Launch Vehicles NASA ss 32 33 ISBN 978 0 16 004259 1 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Mayis 2013 Subcommittee On Military Construction United States Congress Senate Committee on Armed Services 21 24 Ocak 1958 Supplemental military construction authorization Air Force Hearings Eighty fifth Congress second session on H R 9739 5 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Haziran 2015 U S makes ready to launch program for outer space conquest upi 29 Temmuz 1958 8 Mayis 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Eylul 2022 a b c T Keith Glennan NASA 4 Agustos 2006 14 Subat 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 von Braun Werner 1963 MSFC History Office NASA Marshall Space Flight Center 9 Temmuz 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 Van Atta Richard 10 Nisan 2008 PDF 24 Subat 2009 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 Encyclopedia Astronautica Project 7969 11 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde retrieved October 17 2011 NASA Project Mercury Overview 3 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde retrieved October 17 2011 Swenson Jr Loyd S Grimwood James M Alexander Charles C 1989 11 4 Shepard s Ride Woods David Gamble Chris Ed This New Ocean A History of Project Mercury url Published as NASA Special Publication 4201 in the NASA History Series NASA 13 Temmuz 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Temmuz 2009 Swenson Jr Loyd S Grimwood James M Alexander Charles C 1989 13 4 An American in Orbit Woods David Gamble Chris Ed This New Ocean A History of Project Mercury url Published as NASA Special Publication 4201 in the NASA History Series NASA 13 Temmuz 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Temmuz 2009 Mercury Manned Flights Summary NASA 16 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Ekim 2011 a b Loff Sarah 22 Kasim 2016 Katherine Johnson Biography NASA 31 Mart 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Mart 2019 Loff Sarah 22 Kasim 2016 Mary Jackson Biography NASA 20 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Mart 2019 Loff Sarah 22 Kasim 2016 Dorothy Vaughan Biography NASA 30 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Mart 2019 NASA history Gagarin NASA 25 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Ekim 2011 Nichols Kenneth David 1987 The Road to Trinity A Personal Account of How America s Nuclear Policies Were Made pp 34 35 New York William Morrow and Company ISBN 0 688 06910 X OCLC 15223648 Encyclopedia Astronautica 7 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Ekim 2011 NASA 4 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Ekim 2011 Siddiqi Asif A 2003 The Soviet Space Race with Apollo Gainsville University Press of Florida s 654 656 ISBN 0 8130 2628 8 Eksik ya da bos url yardim NASA 4 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Ekim 2011 NASA 9 Mayis 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Ekim 2011 NASA 9 Mayis 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Ekim 2011 NASA Shuttle MIR history 7 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde retrieved October 15 2011 Encyclopedia Astronautica Vostok 1 28 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde retrieved October 18 2011 a b NASA Shuttle Basics 7 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde retrieved October 18 2011 Encyclopedia Astronautica Shuttle 7 Nisan 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde retrieved October 18 2011 Encyclopedia Astronautica Spacelab 11 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde Retrieved October 20 2011 Spaceflight Kim Ann Zimmermann 2018 01 19T02 02 00Z Sally Ride First American Woman in Space Space com Ingilizce 8 Mart 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Mart 2019 Encyclopedia Astronautica HST 11 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde Retrieved October 20 2011 a b Watson Traci 8 Ocak 2008 Shuttle delays endanger space station USA Today 26 Mart 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 KHITS Chicago 8 Temmuz 2011 14 Temmuz 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi a b Catchpole 2008 s 1 2 Human Spaceflight and Exploration European Participating States European Space Agency ESA 2009 8 Agustos 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 17 Ocak 2009 Gary Kitmacher 2006 Reference Guide to the International Space Station Apogee Books Space Series Canada ss 71 80 ISBN 978 1 894959 34 6 ISSN 1496 6921 a b European Space Agency ESA 19 Nisan 2009 10 Haziran 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 19 Nisan 2009 Memorandum of Understanding Between the National Aeronautics and Space Administration of the United States of America and the Russian Space Agency Concerning Cooperation on the Civil International Space Station NASA 29 Ocak 1998 10 Haziran 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Nisan 2009 Zak Anatoly 15 Ekim 2008 Russian Segment Enterprise RussianSpaceWeb 20 Eylul 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Agustos 2012 ISS Fact sheet FS 2011 06 009 JSC PDF NASA 2011 10 Mayis 2013 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 2 Eylul 2012 MCB Joint Statement Representing Common Views on the Future of the ISS PDF International Space Station Multilateral Coordination Board 3 Subat 2010 16 Kasim 2012 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 16 Agustos 2012 Leone Dan 20 Haziran 2012 Wed 20 June 2012 NASA Banking on Commercial Crew To Grow ISS Population Space News 5 Ocak 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 1 Eylul 2012 Nations Around the World Mark 10th Anniversary of International Space Station NASA 17 Kasim 2008 13 Subat 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Mart 2009 Boyle Rebecca 11 Kasim 2010 The International Space Station Has Been Continuously Inhabited for Ten Years Today Popular Science 18 Mart 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Eylul 2012 International Space Station 24 Subat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde Retrieved October 20 2011 Chow Denise 17 Kasim 2011 U S Human Spaceflight Program Still Strong NASA Chief Says Space com 25 Haziran 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Temmuz 2012 Potter Ned 17 Temmuz 2009 Space Shuttle Station Dock 13 Astronauts Together ABC News 30 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Eylul 2012 NASA Astronauts Spacewalk Outside the International Space Station on Oct 18 NASA 18 Ekim 2019 5 Subat 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Ekim 2019 YouTube vasitasiyla Voor het eerst maakt vrouwelijk duo ruimtewandeling bij ISS For the first time a female duo is taking a space walk at ISS nu nl Felemenkce 18 Ekim 2019 8 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Ocak 2021 Garcia Mark 18 Ekim 2019 NASA TV is Live Now Broadcasting First All Woman Spacewalk NASA Blogs NASA 8 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Ekim 2019 20 Aralik 2018 Commercial Space Company Bill Announcement X gonderisi X vasitasiyla Eksik ya da bos kullanici yardim Eksik ya da bos numara yardim Connolly John F October 2006 PDF Constellation Program Office 10 Temmuz 2007 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 6 Temmuz 2009 NASA Office of Public Affairs 4 Aralik 2006 Global Exploration Strategy and Lunar Architecture PDF NASA 24 Haziran 2009 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 Review of United States Human Space Flight Plans Committee PDF Office of Science and Technology Policy 22 Ekim 2009 13 Aralik 2011 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 13 Aralik 2011 Achenbach Joel 1 Subat 2010 NASA budget for 2011 eliminates funds for manned lunar missions Washington Post 21 Mart 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Subat 2010 a b President Barack Obama on Space Exploration in the 21st Century Office of the Press Secretary 15 Nisan 2010 19 Temmuz 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Temmuz 2012 a b Today President Signs NASA 2010 Authorization Act Universetoday com 5 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Kasim 2010 Svitak Amy 31 Mart 2011 Holdren NASA Law Doesn t Square with Budgetary Reality Space News 26 Mayis 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Temmuz 2012 a b National Aeronautics and Space Administration Authorization Act of 2010 PDF s 11 8 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 23 Kasim 2019 NASA Announces Design for New Deep Space Exploration System NASA 14 Eylul 2011 13 Nisan 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Nisan 2012 a b c Bergin Chris 23 Subat 2012 Acronyms to Ascent SLS managers create development milestone roadmap NASA 30 Nisan 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Nisan 2012 a b Jeff Foust 14 Haziran 2017 NASA closing out Asteroid Redirect Mission Space News 15 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 9 Eylul 2017 NASA s Orion Flight Test Yields Critical Data NASA 24 Subat 2015 5 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Nisan 2018 a b NASA Moon to Mars NASA 5 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Mayis 2019 Hopeful for launch next year NASA aims to resume SLS operations within weeks 1 Mayis 2020 13 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Eylul 2020 Whitwam Ryan NASA Sets New Roadmap for Moon Base Crewed Missions to Mars 27 Kasim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde Extreme Tech September 27 2018 Accessed November 26 2018 NASA builds deep space habitats on Earth 24 Subat 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Aralik 2016 US Government Issues NASA Demand Get Humans to Mars By 2033 9 Mart 2017 17 Subat 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Subat 2018 Trump Signs NASA Authorization act of 2017 Spaceflight Insider 21 Mart 2017 3 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Aralik 2018 Nasa outlines plan for first woman on Moon by 2024 BBC News 22 Eylul 2020 22 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 22 Eylul 2020 Karmout Kaitlyn 9 Subat 2021 Cedar Park company gets 93M from NASA for 2023 moon mission 21 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Subat 2021 NASA Selects Firefly Aerospace for Artemis Commercial Moon Delivery in 2023 NASA 4 Subat 2021 4 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Subat 2021 Segal Matthew 17 Kasim 2020 NASA s Jet Propulsion Laboratory Has a Bold New Look NASA 17 Kasim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Kasim 2020 NASA Facilities and Centers PDF NASA 25 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 30 Temmuz 2020 Swenson Jr Lloyd S Grimwood James M Alexander Charles C Space Task Group Gets a New Home and Name This New Ocean SP 4201 NASA 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Temmuz 2019 House passes bill to rename NASA facility for Armstrong Spaceflight Now 31 Aralik 2012 12 Kasim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Ocak 2013 Baccus Jaimie 9 Mart 2015 Center Redesignated for Neil Armstrong Test Range for Hugh Dryden NASA 27 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Eylul 2020 Why does everyone say NASA s JPL is in Pasadena when this other city is its real home 14 Temmuz 2016 2 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Eylul 2020 Directions www jpl nasa gov 23 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Eylul 2020 MSFC Fact sheet PDF NASA 25 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 1 Ekim 2011 Dubuisson Rebecca 19 Temmuz 2007 16 Temmuz 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 a b NASA Lyndon B Johnson Space Center 10 Nisan 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 27 Agustos 2008 Houston Space Center Is Named for Johnson The New York Times 20 Subat 1973 s 19 5 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Eylul 2020 Nixon Richard M 19 Subat 1973 50 Statement About Signing a Bill Designating the Manned Spacecraft Center in Houston Texas as the Lyndon B Johnson Space Center 3 Subat 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Temmuz 2011 The National Archives Lyndon B Johnson Executive Order 11129 19 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Nisan 2010 Kennedy Space Center Story NASA 1991 20 Mayis 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Kasim 2015 Beattie Rich 20 Aralik 2011 World s Biggest Buildings 3 Kasim 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Aralik 2015 Senate Congressional Record 17598 8 Eylul 2004 Dean James 17 Mart 2011 NASA budget woes leads to layoffs 2 Ocak 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Agustos 2011 Launch History Cumulative PDF NASA 19 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 30 Eylul 2011 NASA Experimental Communications Satellites 1958 1995 NASA 4 Agustos 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 NASA Explorers program NASA 27 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Eylul 2011 15 Agustos 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 10 Ekim 2021 Berger Eric 1 Haziran 2021 Webb telescope launch date slips again Ars Technica 1 Haziran 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Haziran 2021 About Webb Orbit NASA 20 Mayis 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Haziran 2021 JPL Chapter 4 Interplanetary Trajectories NASA 3 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 Missions to Mars The Planet Society 18 Ocak 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 NASA Staff 26 Kasim 2011 Mars Science Laboratory NASA 27 Kasim 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Kasim 2011 NASA Launches Super Size Rover to Mars Go Go The New York Times Associated Press 26 Kasim 2011 9 Mayis 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Kasim 2011 Kenneth Chang 6 Agustos 2012 Curiosity Rover Lands Safely on Mars The New York Times 6 Agustos 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Agustos 2012 Wilson Jim 15 Eylul 2008 NASA Selects MAVEN Mission to Study Mars Atmosphere NASA 19 Haziran 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Temmuz 2009 Missions to Jupiter The Planet Society 6 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 JPL Voyager JPL 8 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 Pioneer 10 spacecraft send last signal NASA 9 Kasim 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 The golden record JPL 27 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 JHU APL 9 Mayis 2010 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 30 Eylul 2011 Voyages Beyond the Solar System The Voyager Interstellar Mission NASA 27 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2011 Loff Sarah 22 Nisan 2014 NASA s Search for Asteroids to Help Protect Earth and Understand Our History NASA 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2019 In Depth 433 Eros NASA Solar System Exploration 20 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Ekim 2019 H R 1022 109th George E Brown Jr Near Earth Object Survey Act Original text 30 Eylul 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Tracking the United States Congress Accessed October 31 2018 Asteroid News Time Is Running Out 14 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Kevin Anderton Forbes October 31 2018 How NASA s Planetary Defense Budget Grew By More Than 4000 in 10 years www planetary org Ingilizce 29 Eylul 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Eylul 2019 Jane Platt 12 Ocak 2000 Asteroid Population Count Slashed Press Releases NASA JPL 9 Mayis 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Kasim 2017 David Rabinowitz Eleanor Helin Kenneth Lawrence Steven Pravdo 13 Ocak 2000 A reduced estimate of the number of kilometer sized near Earth asteroids Nature 403 6766 165 166 Bibcode 2000Natur 403 165R doi 10 1038 35003128 PMID 10646594 J S Stuart 23 Kasim 2001 A Near Earth Asteroid Population Estimate from the LINEAR Survey Science 294 5547 1691 1693 Bibcode 2001Sci 294 1691S doi 10 1126 science 1065318 PMID 11721048 WISE Revises Numbers of Asteroids Near Earth NASA JPL 29 Eylul 2011 5 Aralik 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Kasim 2017 A Mainzer T Grav J Bauer J Masiero R S McMillan R M Cutri R Walker E Wright P Eisenhardt D J Tholen T Spahr R Jedicke L Denneau E DeBaun D Elsbury T Gautier S Gomillion E Hand W Mo J Watkins A Wilkins G L Bryngelson A Del Pino Molina S Desai M Go mez Camus S L Hidalgo I Konstantopoulos J A Larsen C Maleszewski M A Malkan J C Mauduit B L Mullan E W Olszewski J Pforr A Saro J V Scotti L H Wasserman 20 Aralik 2011 NEOWISE Observations of Near Earth Objects Preliminary Results The Astrophysical Journal 743 2 156 arXiv 1109 6400 2 Bibcode 2011ApJ 743 156M doi 10 1088 0004 637X 743 2 156 Kelly Beatty 30 Eylul 2011 WISE s Survey of Near Earth Asteroids Sky amp Telescope 9 Subat 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Subat 2018 Matt Williams 20 Ekim 2017 Good News Everyone There are Fewer Deadly Undiscovered Asteroids than we Thought Universe Today 4 Kasim 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Kasim 2017 a b Tricarico Pasquale 1 Mart 2017 The near Earth asteroid population from two decades of observations PDF Icarus 284 416 423 arXiv 1604 06328 2 Bibcode 2017Icar 284 416T doi 10 1016 j icarus 2016 12 008 10 Mart 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 9 Mart 2018 Bottke Jr W F 2000 Understanding the Distribution of Near Earth Asteroids Science 288 5474 2190 2194 Bibcode 2000Sci 288 2190B doi 10 1126 science 288 5474 2190 PMID 10864864 NEO Earth Close Approach data NASA JPL NASA 7 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 7 Temmuz 2018 Radioisotope Power Systems for Space Exploration PDF Jet Propulsion Laboratory March 2011 4 Mart 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 13 Mart 2015 a b New Horizons II Final Report March 2005 PDF 12 Kasim 2013 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 14 Kasim 2016 Eric Berger 29 Nisan 2015 A history primer NASA s robust Earth Science program now under attack originated in the Reagan and Bush administrations Houston Chronicle 20 Aralik 2016 tarihinde kaynagindan Eric Berger 29 Ekim 2015 Republicans outraged over NASA earth science programs that Reagan began Ars Tecnica 11 Mayis 2017 tarihinde kaynagindan cubesinspace com 19 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 1 Temmuz 2017 A Teen Created the World s Lightest Satellite amp NASA Is Going to Launch It Futurism Ingilizce 18 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Mayis 2019 Global Climate Change NASA doi 10 1088 1748 9326 8 2 024024 11 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Mart 2019 2016 Climate Trends Continue to Break Records NASA July 19 2016 19 Temmuz 2016 9 Aralik 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Aralik 2016 Jason Samenow 23 Temmuz 2016 Trump adviser proposes dismantling NASA climate research The Washington Post 24 Kasim 2016 tarihinde kaynagindan Kastrenakes Jacob 20 Mayis 2020 Here are all the winners of the 2020 Webby Awards The Verge Ingilizce 21 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 22 Mayis 2020 Nyirady Annamarie 25 Nisan 2019 NASA Awards PathFinder Digital Free Space Optics Contract Via Satellite 30 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Nisan 2019 Nasa moon mission asks US universities to develop technology The Guardian 29 Temmuz 2020 3 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 3 Agustos 2020 The Aerospace Corporation 31 Temmuz 2013 7 Temmuz 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 7 Ocak 2014 Short Term Energy Outlook PDF U S Energy Information Administration 9 Subat 2016 18 Mart 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 24 Subat 2016 U S Petroleum and Other Liquids Spaceflight Now Dragon Mission Report Mission Status Center 24 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Temmuz 2015 Space Shuttle Main Engines NASA 16 Temmuz 2009 24 Ocak 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Ocak 2015 Constellation Programmatic Environmental Impact Statement NASA 1 Agustos 2011 8 Agustos 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Haziran 2014 Shiga David 28 Eylul 2007 Next generation ion engine sets new thrust record New Scientist 4 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Subat 2011 Goto T Nakata Y Morita S 2003 Will xenon be a stranger or a friend the cost benefit and future of xenon anesthesia Anesthesiology 98 1 1 2 doi 10 1097 00000542 200301000 00002 PMID 12502969 President Reagan s Statement on the International Space Station 25 Aralik 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Nisan 2020 a b c d President Trump Directs NASA to Return to the Moon Then Aim for Mars 11 Aralik 2017 9 Ocak 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2018 Amos Jonathan 1 Subat 2010 Obama cancels Moon return project BBC News 21 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Mart 2010 Terminations Reductions and Savings PDF Office of Management and Budget 3 Mart 2021 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 7 Mart 2010 National Archives vasitasiyla Achenbach Joel 1 Subat 2010 NASA budget for 2011 eliminates funds for manned lunar missions The Washington Post 21 Mart 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Subat 2010 PDF 1 Subat 2010 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 7 Mart 2010 Mars Polar Lander Deep Space 2 Missions PDF 20 Ocak 2017 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2018 US Government Issues NASA Demand Get Humans to Mars By 2033 Futurism Ingilizce 9 Mart 2017 17 Subat 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Subat 2018 a b Fouriezos Nick 30 Mayis 2016 Your Presidential Candidates For the Milky Way OZY 30 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Mayis 2016 Text of Remarks at Signing of Trump Space Policy Directive 1 and List of Attendees 12 Mayis 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde Marcia Smith Space Policy Online December 11 2017 accessed August 21 2018 Bridenstine Speaks at NASA Advisory Council Meeting 16 Kasim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde at 4 40 NASA TV August 29 2018 accessed September 1 2018 NASA Strategic Plan 2011 PDF NASA Headquarters 7 Ekim 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 12 Nisan 2018 Rogers Simon February 1 2010 Nasa budgets US spending on space travel since 1958 Society 31 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde theguardian com Retrieved on August 26 2013 Fiscal Year 2013 Budget Estimates PDF NASA 23 Ekim 2012 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 13 Subat 2013 Past Present and Future of NASA U S Senate Testimony Hayden Planetarium 7 Mart 2012 29 Ekim 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Aralik 2012 Past Present and Future of NASA U S Senate Testimony Video Hayden Planetarium 7 Mart 2012 15 Ocak 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Aralik 2012 Launius Roger D 2003 Public opinion polls and perceptions of US human spaceflight Space Policy Division of Space History National Air and Space Museum Smithsonian Institution 19 3 163 175 Bibcode 2003SpPol 19 163L doi 10 1016 S0265 9646 03 00039 0 5 Subat 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 3 Kasim 2017 Clark Stephen 14 Aralik 2014 NASA gets budget hike in spending bill passed by Congress Spaceflight Now 15 Aralik 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Aralik 2014 a b Trump just signed a law that maps out NASA s long term future but a critical element is missing Business Insider 17 Subat 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 16 Subat 2018 Staff Science News 23 Mart 2018 Updated Congress approves largest U S research spending increase in a decade Science American Association for the Advancement of Science 23 Mart 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Mart 2018 a b Foust Jeff 22 Mart 2018 NASA receives 20 7 billion in omnibus appropriations bill Space News 25 Mart 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 23 Mart 2018 Dis baglantilarNASA resmi websitesi NASA Muhendislik ve Guvenlik Merkezi 4 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde NASA Tarih Bolumu 5 Mayis 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde Kesif etkinliklerine aylik bakis 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde NODIS NASA Online Directives Information System turkce NASA Cevrimici Direktifler Bilgi Sistemi 28 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde NTRS NASA Technical Reports Server turkce NASA Teknik Rapor Sunucusu 26 Aralik 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde NASA Tarihi ve Cagdas Gecmisi Korumanin Zorlugu 23 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde NASA podcast leri 6 Mayis 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde NASA Watch ajans izleme sitesi Internet Archive daki NASA tarafindan olusturulan ya da hakkindaki eserler 1 23 Mayis 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde howstuffworks com un NASA nasil calisir bolumu Gorev Uzay Ucusunun Tarihi Uc Aylik Bulteni 23 Mayis 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde