Kuvaterner'de deniz seviyesi değişmeleri

Deniz seviyesinin yükselmesi, küresel ısınma ile bağlantılı olarak dünyanın ortalama deniz seviyesindeki son ve öngörülen artışla yaşanan deniz seviyesinin değişmesi durumuna denir.

1993 ve Kasım 2018 arasında deniz seviyesi gözlemleri.

En azından 20. yüzyılın başından bu yana, ortalama küresel deniz seviyesi yükseliyor. 1900-2016 yılları arasında deniz seviyesi 16–21 cm arttı. Uydu radar ölçümlerinden elde edilen daha kesin veriler, 1993'ten 2017'ye 7,5 cm'lik hızlanan bir artış olduğunu ortaya koymaktadır: 20. yüzyılda yaklaşık 30 cm bir eğilim vardır. Bu ivme çoğunlukla deniz suyunun termal genişlemesini, karadaki buz tabakalarının ve buzulların erimesini sağlayan insan kaynaklı küresel ısınmadan kaynaklanmaktadır. 1993-2018 yılları arasında okyanusların termal genişlemesi deniz seviyesinin yükselmesine% 42 katkıda bulundu; ılıman buzulların erimesi,% 21; Grönland,% 15; ve Antarktika,% 8 katkı payı vardır.İklim bilimcileri bu oranın 21. yüzyılda daha da hızlanmasını bekliyorlar. 62

ABD'nin Dördüncü Ulusal İklim Değerlendirmesi için Küresel Değişim Araştırma Programı tarafından Ocak 2017'de yayınlanan 2100 yılına kadar tarihi deniz seviyesinin yeniden inşası ve tahminleri. [1] RCP 2.6, emisyonların 2020'den önce zirveye çıktığı, RCP 4.5'in 2040 civarında zirveye çıktığı ve RCP 8.5'in her zamanki gibi artmaya devam ettiği senaryodur

İklim sisteminin birçok yönünün karmaşıklığı nedeniyle gelecekteki deniz seviyesinin projelendirilmesi zordur. Geçmiş ve şimdiki deniz seviyelerine yönelik iklim araştırması bilgisayar modellerinin geliştirilmesine yol açtığından, projeksiyonlar sürekli olarak artmıştır. Örneğin, 2007 yılında Hükûmetler Arası İklim Değişikliği Paneli 2099'da 60 cm'ye varan yüksek bir tahmin öngördü, ancak 2014 raporları üst düzey tahminini 90 cm'ye yükseltti. Daha sonraki bazı çalışmalar, bu yüzyılda 200 ile 270 cm küresel deniz seviyesi artışının "fiziksel olarak makul" olduğu sonucuna varmıştır. Uzun vadeli projeksiyonların muhafazakâr bir tahmini, her bir Santigrat derece sıcaklık artışının, iki bin yıl boyunca yaklaşık 2.3 metre deniz seviyesi artışını tetiklemesi bekleniliyor. Deniz seviyesi dünyanın her yerinde eşit olarak yükselmeyecek ve Kuzey Kutbu gibi bazı yerlerde bile biraz düşecektir. Yerel faktörler toprağın, gelgitlerin, akımların ve fırtınaların çökmesini içerir. Deniz seviyesindeki artışlar kıyı ve ada bölgelerindeki insan nüfusunu önemli ölçüde etkileyebilir. Binlerce yıl boyunca devam eden çeşitli ısınma dereceleriyle birlikte yaygın kıyı selleri bekleniyor. Diğer etkiler daha yüksek fırtına dalgalanmaları ve daha tehlikeli tsunamiler, nüfusun yer değiştirmesi, tarım arazilerinin kaybı ve bozulması şehirlerdeki zararlardır. Deniz ekosistemleri gibi doğal ortamlar da etkilenir, balıklar, kuşlar ve bitkiler yaşam alanlarının bir kısmını kaybeder.Toplumlar deniz seviyesindeki yükselmeye üç farklı şekilde cevap verebilirler: geri çekilmek, uyum sağlamak ve korumak. Bazen bu adaptasyon stratejileri el ele gider, ancak diğer zamanlarda farklı stratejiler arasında seçim yapılması gerekir. İç kısımlarda hareket ederek yükselen deniz seviyelerine uyum sağlayan ekosistemler, doğal veya yapay engeller nedeniyle bunu her zaman yapamayabilir.

Deniz seviyesindeki geçmiş değişiklikler

Son buzul dönemi sonundan bu yana deniz seviyesindeki değişiklikler

Geçmiş deniz seviyesinin anlaşılması, mevcut ve gelecekteki değişikliklerin analizi için önemlidir. Son jeolojik dönemde, kara buzundaki değişiklikler ve artan sıcaklıklardan kaynaklanan genleşme, deniz seviyesinin yükselmesinin başlıca nedenleridir. Dünya son endüstriyel sıcaklıklardan 2 °C daha sıcak olduğunda, deniz seviyeleri şu andan en az 5 metre daha yüksekti: Dünya yörüngesindeki yavaş değişimler nedeniyle Güneş ışığı son buzullara neden oldu. Isınma binlerce yıl boyunca devam etti ve deniz seviyesindeki artışın Antarktika ve Grönland buz tabakalarından büyük katkı sağladığını gösteriyor. Ayrıca, Kraliyet Hollanda Deniz Araştırmaları Enstitüsü'nün bir raporu yaklaşık üç milyon yıl önce, Dünya atmosferindeki karbondioksit seviyelerinin, sıcaklığı iki ila üç santigrat derece artıran ve Antarktika'nın buz tabakalarının üçte birini eriten bugünkü seviyelere benzediğini söyledi. Bu da deniz seviyelerinin 20 metreye yükselmesine neden oldu.

Yaklaşık 20.000 yıl önceki son buzul maksimumundan bu yana, deniz seviyesi 125 metreden daha fazla arttı, buz tabakalarının erimesinin bir sonucu olarak mm / yıldan 40+ mm / yıla değişen oranlarla birlikte Kanada ve Avrasya nasibini almıştır.. Buz tabakalarının hızlı parçalanması, deniz seviyesinin hızla arttığı dönemlerde 'erimiş su atımlarına' neden oldu. Artış oranı şimdiden yaklaşık 8.200 yıl önce yavaşlamaya başladı; deniz seviyesi son 2.500 yılda, 19. yüzyılın sonunda veya 20. yüzyılın başında başlayan son yükseliş trendinden önce neredeyse sabit kalmıştır.

Deniz seviyesi değişimlerinin nedenleri

Deniz seviyesi, denizleri dolduran su kütlesinin yüzeyi olduğuna göre, yüzeyin seviye değişmeleri öncelikli olarak su kütlesinin hacmiyle ilgilidir. Su hacminin artmasıyla deniz seviyesi yükselir, azalmasıyla da alçalır. Buna neden olan en önemli etken iklim değişmeleridir. İklimde soğuma olduğunda deniz seviyesi alçalırken, sıcak dönemlerde buzulların erimesiyle deniz seviyesi yükselir. Deniz seviyesi değişmeleri, iklim değişmeleri kadar, deniz ve okyanus havzalarının hacmindeki değişmeler, deniz suyu sıcaklık, tuzluluk gibi değişmelerle de ilgilidir.

Kuvaterner devrinde deniz seviyesi değişmeleri

Jeolojik olarak istikrarlı ortamlarda 23 uzun sürtünme mastar kayıtlarından alınan deniz seviyesi ölçümleri 20. yüzyılda (2 mm / yıl) 200 milimetre (7,9 inç) bir artışa işaret etmektedir.

Kuvaterner'deki iklim değişmeleri deniz seviyesini önemli ölçüde etkilemiştir. Buzul çağlarında buzulların yüksek hacimlere ulaşması, okyanus ve denizdeki su kütlesinin azalmasına, bu nedenle de dünya deniz seviyesinin alçalmasına neden olmuştur. Son buzul çağında bu alçalma 130 m kadar olmuştur. Son buzul dönemini izleyen ısınma döneminde ise bu buzullar eriyerek küçülen buzullardan denizlere büyük oranda su katılarak deniz seviyesi tekrar yükseltmiştir. Bu süreç, devamlı ve düzenli olmamıştır. Sıcaklık artışındaki değişmelere bağlı olarak farklı hızlarda olmuştur. Deniz seviyesi değişimlerinin en önemli sonuçları kıyı şekilleridir. Buzul çağlarına geçişte alçalan deniz seviyesine göre oluşan kıyı şekilleri, uzaklaşan kıyı gerisinde karasal süreçlerde aşınıp yok olmakta, buzul çağında yeni bir buzul arası çağa geçişte ise oluşan kıyı çizgileri deniz seviyesinin yükselmesiyle sular altında kalmaktadır. Son süreç, deniz seviyesi yükselmesi (Holosen trangresyonu) olduğu için önceki deniz seviyelerine, seviye yükselmesi sırasındaki duraklamalara ait kıyı izleri sular altında kalmıştır. Bu nedenle, uzun dönemli deniz seviyesi değişmeleri sadece kıyı çizgilerine bakılarak değil, mercan resiflerindeki gelişmelere ve dolaylı yollardan sağlanan verilerle belirlenebilmektedir.

Deniz seviyesindeki ölçümleri

Yıllık ölçüm aralıklarını ilgili renklere atayan bir şerit grafikte gösterildiği gibi deniz seviyesinin yükselmesi (1880-2013) [23]

Deniz seviyesindeki değişiklikler, okyanusun hacmi ya da deniz yüzeyine kıyasla karadaki değişimlerden kaynaklanabilir. Deniz seviyesindeki değişiklikleri ölçmek için kullanılan farklı teknikler tam olarak aynı şeyi ölçmez. Gelgit göstergeleri sadece bağıl deniz seviyesini ölçerken uydular da mutlak deniz seviyesi değişikliklerini ölçebilir. Deniz seviyesine yönelik kesin ölçümler elde etmek için, gezegenimizdeki buz ve okyanusları inceleyen araştırmacılar, özellikle geçmiş buz kütlelerinden geri çekilmekte olan kara kütleleri ve ayrıca Dünya'nın yerçekimi ve dönüşü nedeniyle yükselen kara kütleleri nedeniyle, gezegenimizin devam eden deformasyonlarında hızını kesmeyecektir.

Jason-1, TOPEX / Poseidon tarafından başlatılan deniz yüzeyi ölçümlerine devam etti. Onu Jason-2'deki Ocean Surface Topography Mission ve Jason-3 izledi.

Uydular

TOPEX / Poseidon'un 1992'de piyasaya sürülmesinden bu yana, altimetrik uydular deniz seviyesindeki değişiklikleri kaydetmektedir. Bu uydular, akımların neden olduğu denizdeki tepeleri ve vadileri ölçebilir ve yüksekliklerindeki eğilimleri tespit edebilir. Deniz yüzeyine olan mesafeyi ölçmek için, uydular okyanus yüzeyine bir mikrodalga darbesi gönderir ve geri dönüş süresini kaydeder. Mikrodalga radyometreleri atmosferdeki su buharının neden olduğu ek gecikmeyi düzeltir. Bu verilerin uzay aracının tam olarak bilinen konumu ile birleştirilmesi, deniz yüzeyi yüksekliğinin birkaç santimetre içinde belirlenmesini mümkün kılar. Uydu altimetrisinden gelen deniz seviyesi artış oranlarının 1993-2017 dönemi için yılda 3,0 - 0,4 milimetre olduğu tahmin edilmektedir. Daha önceki uydu ölçümleri daha önce gelgit göstergesi ölçümleriyle biraz çelişiyordu. Topex / Poseidon uydusu için küçük bir kalibrasyon hatası nihayetinde 1992-2005 deniz seviyelerinin fazla tahmin edilmesine neden olduğu ve devam eden deniz seviyesi artış hızını maskelediği tespit edildi.

1993 ve 2018 yılları arasında, ortalama deniz seviyesi dünya okyanuslarının çoğunda yükselmiştir.

Uydular, batı tropikal Pasifik'teki 1993-2012 yılları arasındaki önemli artış gibi deniz seviyesindeki bölgesel farklılıkları ölçmek için yararlıdır. Bu keskin yükseliş, Pasifik Decadal Salınımı ve El Niño-Güney Salınımı bir durumdan diğerine değiştiğinde meydana gelen artan ticaret rüzgârlarıyla bağlantılıdır. [ PDO, her biri yaygın olarak 10 ila 30 yıl süren iki fazdan oluşan havza çapında bir iklim modelidir, ENSO 2 ila 7 yıl daha kısa bir süreye sahiptir.

Gelgit göstergeleri

1993 ve 2018 yılları arasında, ortalama deniz seviyesi dünya okyanuslarının çoğunda (mavi renkler) yükselmiştir. [29]

Deniz seviyesi gözlemlerinin bir diğer önemli kaynağı, küresel gelgit göstergeleri ağıdır. Uydu kaydına kıyasla, bu kayıt büyük uzaysal boşluklara sahiptir, ancak çok daha uzun bir süreyi kapsamaktadır. Gelgit göstergelerinin kapsamı öncelikle Kuzey Yarımküre'de başladı ve Güney Yarımküre için veriler 1970'lere kadar sınırlı kaldı. 1675 yılında kurulan en uzun deniz seviyesi ölçümleri olan NAP veya Amsterdam Ordnance Datum, Hollanda'nın Amsterdam kentinde kaydedilir. Avustralya'da, 1837'de başlayan amatör bir meteorolog tarafından yapılan ölçümler ve 1841'de Port Arthur hükümlü yerleşimi yakınlarındaki Ölüler Adası'nda küçük bir uçurumun üzerinde deniz seviyesindeki bir ölçekten alınan ölçümler de dahil olmak üzere kayıt koleksiyonu da oldukça geniştir.

Bu ağ, uydu altimetre verileriyle birlikte, ortalama deniz seviyesinin, 20. yüzyılda ortalama 1.44 mm / yıl oranında 1870 ve 2004 yılları arasında ise 19.5 cm yükseldiğini tespit etmek için kullanıldı.Avustralya'daki Commonwealth Bilim ve Sanayi Araştırmaları Örgütü (CSIRO) tarafından toplanan veriler, mevcut ortalama deniz seviyesi eğiliminin yılda 3.2 mm olduğunu, bu da 20. yüzyıldaki oranın iki katına çıktığını gösteriyor. Bu, küresel ısınmaya tepki olarak deniz seviyesindeki yükselmenin hızlanacağını öngören iklim değişikliği simülasyonlarının önemli bir teyidi.

Gelgit göstergesi verilerinde bazı bölgesel farklılıklar da görülebilir. Kaydedilen bölgesel farklılıkların bazıları gerçek deniz seviyesindeki farklılıklardan, diğerleri ise dikey kara hareketlerinden kaynaklanmaktadır. Örneğin Avrupa'da, bazı kara alanları yükselirken diğerleri batmakta olduğu için önemli farklılıklar bulunmaktadır. 1970'ten beri, gelgit istasyonlarının çoğu daha yüksek denizleri ölçmüştür, ancak buzul sonrası ribaund nedeniyle kuzey Baltık Denizi boyunca deniz seviyeleri düşmüştür.

Ross Buz Sahanlığı

Katılımlar

Isınmanın küresel deniz seviyesinin yükselmesine neden olmasının üç ana nedeni şunlardır: okyanuslar genişler, buz tabakaları kar yağışı oluştuğundan daha hızlı buz kaybeder ve daha yüksek rakımlardaki buzullar da erir. 20. yüzyılın başlangıcından bu yana deniz seviyesinin yükselmesi buzulların geri çekilmesi ve okyanusun genişlemesi ile egemen olmuştur, ancak iki büyük buz tabakasının (Grönland ve Antarktika) katkılarının 21. yüzyılda artması beklenmektedir. Buz tabakaları kara buzunun çoğunu Grönland için 7,4 m ve Antarktika için 58,3 m deniz seviyesinde eşdeğeri saklar.

Her yıl Antarktika ve Grönland'daki buz tabakalarına yaklaşık 8 mm yağış düşer, çoğunlukla kar olarak birikir ve zamanla buzul buzları oluşur. Bu yağışın büyük kısmı su buharının okyanus yüzeyinden buharlaşmasıyla başladı. Karın bir kısmı rüzgârla üflenir veya eriyerek buz tabakasından kaybolur. Karın geri kalanı yavaşça buza dönüşür. Bu buz, buz tabakasının kenarlarına akabilir ve kenarda veya buzdağı şeklinde eriyerek okyanusa dönebilir. Yağış, yüzey işlemleri ve kenardaki buz kaybı birbirini dengeliyorsa, deniz seviyesi aynı kalır. Ancak bilim adamları buzun kaybolduğunu ve hızlandığını tespit ettiler.

Okyanusların ısınması

1957-2017 yılları arasındaki okyanus ısı içeriği tablosu.

Küresel ısınma ile Dünya'nın iklim sisteminde sıkışan ek ısının çoğu okyanuslarda depolanır. Ekstra ısının% 90'ından fazlasını depolarlar ve küresel ısınmanın etkilerine karşı tampon görevi görürler. Tüm dünya okyanusunun ortalama sıcaklık artışını 0.01 °C arttırmak için gereken ısı, atmosfer sıcaklığını yaklaşık 10 °C artıracaktır. Bu nedenle, okyanusun ortalama sıcaklığındaki küçük bir değişiklik, iklim sisteminin toplam ısı içeriğini değiştirebilir.

Okyanus ısı kazandığında su genişler ve deniz seviyesi yükselir. Genleşme miktarı hem su sıcaklığı hem de basınca göre değişir. Bu, soğuk Arktik Okyanus suyunun ılık tropikal suya kıyasla daha az genişleyeceği anlamına gelir. Farklı iklim modellerinin biraz farklı okyanus ısıtması modelleri olduğu için, okyanus ısıtmasının deniz seviyesinin yükselmesine olan katkısı konusunda tam olarak anlaşamamışlardır. Isı, rüzgârlar ve akımlar ile okyanusun daha derin kısımlarına taşınır ve bazıları 2.000 m'den daha fazla derinliğe ulaşır.

Antarktika

Antarktika buz kıta sahanlığı etrafındaki süreçler

Antarktika buz tabakası kütle dengesi, kar yağışı birikimleri ve çevre boyunca buz deşarjından etkilenir. Küresel ısınmanın etkisi altında olan buz tabakasındaki eriyik artar. Aynı zamanda, atmosferin yağış taşıma kapasitesi sıcaklıkla artar, böylece kar yağışı şeklinde yağış ve bölgesel modeller de artar. Ek kar yağışı okyanuslarda artan buz akışına neden olur, böylece kar yağışı nedeniyle kütle kazancı kısmen telafi edilir.Kar yağışı son iki yüzyılda arttı, ancak Antarktika'nın iç kısmında son kırk yılda artış görülmedi. Antarktika'nın milyonlarca yıl boyunca buz kütlesi dengesindeki değişikliklere dayanarak, doğal iklim dalgalanmaları nedeniyle, araştırmacılar deniz buzunun kıtayı çevreleyen daha sıcak sular için bir bariyer görevi gördüğü sonucuna vardı. Sonuç olarak, deniz buzu kaybı tüm buz tabakasının dengesizliğinin önemli bir itici gücüdür.

Buz kütlesini ve değişimi ölçmek için farklı uydu yöntemleri iyi bir uyum içindedir ve yöntemleri birleştirmek Doğu Antarktika Buz Tabakası, Batı Antarktika Buz Tablası ve Antarktika Yarımadası'nın nasıl geliştiği konusunda daha kesinliğe yol açmaktadır. 2018 sistematik bir inceleme çalışması, 1992'den 2002'ye kadar olan dönemde tüm kıtadaki buz kaybının yılda ortalama 43 gigaton (Gt) olduğunu, ancak 2012'den 2017'ye kadar beş yıl boyunca yılda ortalama 220 Gt'ye ulaştığını tahmin etti. Eriyiklerin çoğu Batı Antarktika Buz Tabakasından gelir, ancak Antarktika Yarımadası ve Doğu Antarktika Buz Tabakası da katkıda bulunur. Antarktika'dan kaynaklanan deniz seviyesindeki artışın 1993-2005'ten bu yana yılda 0.25 mm ve 2005'ten 2015'e kadar yılda 0.42 mm olduğu tahmin edilmektedir. Tüm veri kümeleri genellikle Antarktika buz tabakasından gelen kütle kaybında bir hızlanma gösterir, ancak yıldan yıla varyasyonlar değişmektedir.

Doğu Antarktika

Dünyanın en büyük deniz seviyesi yükselme kaynağı, deniz seviyesini 53,3 m yükseltecek kadar buz tutan Doğu Antarktika Buz Levhası'dır. Buz tabakasının tarihsel olarak nispeten kararlı olduğu düşünülmüştür ve bu nedenle Batı Antarktika'ya kıyasla daha az bilimsel ilgi ve gözlem almıştır. Bununla birlikte, 2019'da farklı bir metodoloji kullanan bir çalışma, Doğu Antarktika'nın önemli miktarda buz kütlesini kaybettiği sonucuna vardı. Önde gelen bilim adamı Eric Rignot CNN'ye şunları söyledi: "Erime Antarktika'nın en savunmasız bölgelerinde olduğu için önümüzdeki yüzyılda deniz seviyesi 2 metre yükselme potansiyeline sahip olacaktır"

Yöntemler, Totten Buzulunun okyanus ısınmasına tepki olarak son yıllarda buz kaybettiğini kabul etmektedir. Totten Buzulu, Doğu Antarktika'daki büyük bir buz rezervuarı olan Aurora Subglacial Basin'in ana çıkışıdır ve hidrolojik süreçler nedeniyle hızla geri çekilebilmektedir. Yalnızca Totten Buzulu'ndan akan 3,5 metrelik deniz seviyesi potansiyeli, Batı Antarktika Buz Tabakasının muhtemel katkısı ile aynı büyüklüktedir.Doğu Antarktika'daki hızla geri çekilebilecek diğer büyük buz deposu, deniz buz tabakası kararsızlığına maruz kalan Wilkes Havzasıdır. Bu çıkış buzullarından kaynaklanan buz kaybı muhtemelen Antarktika'nın diğer bölgelerindeki birikim kazançlarıyla telafi edilir.

Batı Antarktika

Ilık suların ve Deniz Buz Tabakası süreçlerinin Batı Antarktika Buz Tabakasını nasıl etkilediğinin grafik bir gösterimi

Doğu Antarktika, deniz seviyesindeki en büyük potansiyel kaynağı içermesine rağmen, şu anda net bir buz akışı yaşayan Batı Antarktika'dır ve deniz seviyelerinin yükselmesine neden olmaktadır. 1992'den 2017'ye kadar farklı uydular kullanıldığında, eriyik buzul bu dönemde önemli ölçüde artmaktadır. Antarktika bir bütün olarak toplam 7.6 - 3.9 mm deniz seviyesinin yükselmesine neden oldu. Nispeten istikrarlı olan Doğu Antarktika Buz Levhasının kütle dengesi göz önüne alındığında, en büyük katkıda bulunan Batı Antarktika idi. Bu artışa, Amundsen Deniz Teçhizatı'ndaki çıkış buzullarının önemli ölçüde hızlanması da katkıda bulunmuş olabilir. Doğu Antarktika ve Antarktika Yarımadası'nın aksine, Batı Antarktika'daki sıcaklıklar, 1976 ve 2012 yıllları arasında on yılda 0.96 °C arasında bir trendle önemli ölçüde artmıştır.

Her iki buzulun ana kaya topoğrafisi iç kısımlarda daha derinleşerek toprak hattında daha sıcak su girişine maruz bırakıldığından, Thwaites ve Pine Island buzullarının bu süreçlere potansiyel olarak eğilimli oldukları tespit edilmiştir. Erimenin ve geri çekilmenin devam etmesi ile deniz seviyelerinin yükselmesine katkıda bulunuyorlar. Batı Antarktika Buz Tabakasının altında yatan anakayaların çoğu deniz seviyesinin oldukça altındadır. Batı Antarktika Buz Tabakasının hızla erimesi, deniz seviyesini 3,3 metre yükseltebilir.

Grönland

179/5000Grönland 2007 eriyik anomalisi, 2007'de erime gerçekleştiği gün sayısı ile 1988-2006 arasındaki yıllık ortalama erime günleri arasındaki fark olarak ölçülmüştür [63]

Grönland'daki çoğu buz parçası, en kalın 3 km olan Grönland buz tabakasının bir parçasıdır. Grönland'daki buzun geri kalanı, izole buzulların ve buz kapaklarının bir parçasıdır. Grönland'dan deniz seviyesinin yükselmesine katkıda bulunan kaynaklar, buz tabakasının erimesinden (%70) ve buzul buzağılamasından (% 30) kaynaklanmaktadır. Buz tabakasının kısımlarında yaşayan toz, mikroplar ve algler, buz yüzeyini koyulaştırarak böylece daha fazla termal radyasyonu emerek erimeyi daha da arttırır; bu bölgeler 2000 ve 2012 yılları arasında% 12 büyümüştür ve daha da genişlemesi muhtemeldir. Grönland'da yıllık ortalama buz kaybı, 21. yüzyılın başlarında 20. yüzyıla kıyasla iki kattan fazla arttı. Grönland'ın Jakobshavn Isbræ ve Kangerlussuaq Glacier gibi en büyük outlet buzullarından bazıları okyanusa daha hızlı akıyor.

2017 yılında yayınlanan bir araştırma, Grönland'ın çevre buzullarının ve buz kapaklarının 1997 yılında geri dönüşü olmayan bir devrilme noktasını geçtiği ve erimeye devam edeceği sonucuna vardı.

2020 yılında yayınlanan bir araştırma, Grönland Buz Tabakasının 1992 ve 2018 yılları arasında toplam 3.902 gigaton (Gt) buz kaybettiğini ve bu da deniz seviyesindeki 10.8 mm'lik bir artışa karşılık geldiğini tahmin etti. Grönland Buz Tabakası deniz seviyesindeki artış nedeniyle genel olarak zaman içinde artmış ve 1992 ile 1997 arasında yılda 0.07 mm'den 2012 ve 2017 arasında yılda 0.68 mm'ye yükselmiştir.

Gelecekte Grönland'dan deniz seviyesinin yükselmesine katkıda bulunacağı tahminleri 2100 yılı için 0,3 ila 3 metre arasında değişmektedir. Grönland buz tabakasının önümüzdeki birkaç yüzyıl boyunca deniz seviyesine katkısı, kendi kendini güçlendiren bir döngü nedeniyle çok yüksek olabilir. İlk erime süresinden sonra, buz tabakasının yüksekliği düşmüş olacaktır. Hava sıcaklığı deniz yüzeyine yaklaştıkça daha eriyik oluşmaya başlar. Erime sırasında buz rengi daha koyu olduğu için bu erime daha da hızlandırılabilir. Yüzey ısınmasında Grönland buz tabakasının kısmi veya neredeyse tamamen erimesinin meydana geldiği bir eşik vardır. Farklı araştırmalar bu eşik değerini sanayi öncesi sıcaklıkların üzerine 1 °C eklenmiş ve 4 °C kadar artmıştır.

Buzullar

Buzul buzunun % 1'inden azı Grönland'ta bulunur, Antarktika'daki buzulların % 99'u dağ buzullarındandır. Dağ buzulları tarihi deniz seviyesinin yükselmesine kayda değer katkıda bulunmuştur ve 21. yüzyılda deniz seviyesinin yükselmesinin daha küçük ama yine de önemli bir kısmına katkıda bulunacaklardır. Dünya üzerindeki yaklaşık 200.000 buzul tüm kıtalara yayılmıştır. Farklı buzullar artan sıcaklıklara farklı tepki verir. Örneğin, sığ bir eğime sahip olan vadi buzulları, yumuşak bir ısınma altında bile geri çekilir. Her buzulun üzerinde kütle net kazanç olan buzulun kütlesini kaybettiği bir yükseklik vardır. Bu yükseklik biraz değişirse, bunun sığ eğimli buzullar için büyük sonuçları olur. Birçok buzul okyanusa akar ve bu nedenle okyanus sıcaklıkları arttıkça buz kaybı artabilir.

Buzullardan ve buzullardan kaynaklanan kütle kaybının gözlem ve modelleme çalışmaları, 20. yüzyılda deniz seviyesinde yıllık ortalama 0.2-0.4 mm'lik artışa bir katkı olduğunu göstermektedir. 21. yüzyılda, buzulların küresel deniz seviyelerine 7 ila 24 cm katkıda bulunmasıyla bunun artması bekleniyor. Buzullar, 20. yüzyılda deniz seviyesindeki yükselmeye% 40 civarında katkıda bulundu.

Deniz buzu

Deniz buzu, küresel deniz seviyesinin yükselmesine çok az katkıda bulunur. Denizde yüzen buzdan gelen erimiş su, deniz suyuyla tamamen aynı olsaydı, Arşimet prensibine göre, herhangi bir artış olmazdı. Bununla birlikte, erimiş deniz buzu, deniz suyundan daha az çözünmüş tuz içerir ve bu nedenle daha az yoğundur: başka bir deyişle, erimiş deniz buzu, buz olduğunda yer değiştirdiği deniz suyuyla aynı olmasına rağmen, hacmi hala biraz daha yüksektir. Eğer tüm yüzen buz rafları ve buzdağları deniz seviyesini eritecek olsaydı sadece 4 cm yükselirdi.

Arazi suyu depolaması

Kara suyu depolamadaki eğilimler, Nisan 2002'den Kasım 2014'e kadar yıllık gigatonlardaki GRACE gözlemlerinden (buzullar ve buz tabakaları hariç tutulmuştur).

İnsanlar karada ne kadar su depolandığını etkileyen bir unsurdur. barajlar, büyük miktarda suyun denize akmasını önler ve bu nedenle suyun karada depolanmasını artırır. Öte yandan insanlar, yükselen denizlere yol açan gıda üretimi için göllerden, sulak alanlardan ve yeraltı rezervuarlarından su çıkarırlar. 20. yüzyılda bu süreçler kabaca dengelenmiştir, ancak baraj inşası yavaşlamıştır ve 21. yüzyıl için düşük kalması beklenmektedir.

Projeksiyonlar

Bu grafik, atmosferik karbondioksit (CO2) konsantrasyonları dört kat veya iki katına çıkarsa, küresel deniz seviyesi artışında öngörülen minimum değişikliği gösterir. Projeksiyon, GFDL küresel birleşik okyanus atmosferi modelinin birkaç yüzyıllık entegrasyonlarına dayanmaktadır. Bu projeksiyonlar, yalnızca deniz suyunun termal genleşmesi nedeniyle beklenen değişikliklerdir ve erimiş kıtasal buz tabakalarının etkisini içermez. Dahil edilen buz tabakalarının etkisi ile toplam artış belirsiz ancak muhtemelen önemli bir faktör tarafından daha büyük olacaktır.

Deniz seviyesinin yükselmesini modellemenin ve gelecekteki projeksiyonları yapmanın iki yolu vardır. Bir yandan, bilim adamları, ilgili ve iyi anlaşılmış tüm fiziksel süreçlerin fiziksel bir modele dahil edildiği süreç tabanlı modellemeyi kullanırlar. Buz tabakalarının katkılarını hesaplamak için bir buz tabakası modeli, yükselen deniz sıcaklığını ve genişlemesini hesaplamak için genel bir sirkülasyon modeli kullanılır. Bu yöntemin bir dezavantajı, ilgili tüm işlemlerin yeterli bir seviyede anlaşılamamasıdır. Alternatif olarak, bazı bilim adamları, bazı temel fiziksel modellemelere ek olarak, ısınan bir dünyaya olası deniz seviyesi tepkilerini belirlemek için geçmişten gelen jeolojik verileri kullanan yarı deneysel teknikleri kullanırlar. Yarı deneysel deniz seviyesi modelleri, gözlemlenen ortalama deniz seviyesi ile ortalama sıcaklık arasındaki ilişkileri kullanarak istatistiksel tekniklere dayamaktadır. Bu tip modelleme, Hükûmetler Arası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) tarafından yapılan önceki literatür değerlendirmelerinde, çoğu fiziksel modelin, 20. yüzyılın gözlemlerine kıyasla deniz seviyesindeki artış miktarını hafife aldığı gerçeğiyle kısmen motive olmuştur.

21. yüzyıl projeksiyonları

Hükûmetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC), beşinci değerlendirme raporunda, farklı sera gazı emisyon düzeylerine dayanarak 21. yüzyılda deniz seviyesinin ne kadar yükselebileceğini tahmin etti. Bu projeksiyonlar, deniz seviyesinin yükselmesine katkıda bulunan, ancak daha az anlaşılmış diğer süreçleri dışlayan iyi bilinen faktörlere dayanmaktadır. Ülkeler emisyonları hızlı bir şekilde keserse, deniz seviyesinin% 67 güven aralığıyla 26–55 cm artacağını düşünmektedir. Emisyonlar çok yüksek kalırsa, IPCC projeleri deniz seviyesinin 52–98 cm artacağını tahmin ediyor.

2013 IPCC değerlendirmesinin yayınlanmasından bu yana, daha fazla fiziksel süreç içermeye ve paleoiklim verileri kullanarak deniz seviyesinin yükselmesini yansıtabilecek modeller geliştirmeye çalışılmıştır. Bu tipik olarak deniz seviyesinin yükselme tahminlerinin artmasına neden olmuştur. Örneğin, Jim Hansen tarafından yürütülen bir 2016 çalışması, geçmiş iklim değişikliği verilerine dayanarak, deniz seviyesindeki yükselmenin önümüzdeki yıllarda sırasıyla 10, 20 veya 40 iki katına çıkarak okyanusu birkaç metre yükselterek hızlanabileceği sonucuna vardı.“

Buna ek olarak, bu yüzyıl boyunca yanma için yüksek fosil yakıt kullanımı ve güçlü ekonomik büyüme varsayımı yapılan bir 2017 çalışmasının senaryosu, ortalama 132 cm deniz seviyesinin yükselmesini ve 189 cm hızlı deniz seviyesinin yükselmesi anlamına gelebilir. Çalışma aynı zamanda Paris iklim anlaşması emisyon senaryosunun, karşılanması hâlinde, 5200 m deniz seviyesinin ortalama 2100 m artışa neden olacağı sonucuna vardı.

Amerika Birleşik Devletleri'nin Dördüncü (2017) Ulusal İklim Değerlendirmesi'ne (NCA) göre, deniz seviyesinin 2000 yılına kıyasla 2100 yılında 30 ila 130 cm arasında yükselmesi muhtemeldir. 2.4 m yüksek emisyon senaryosu altında fiziksel olarak mümkündür ancak yazarlar ne kadar olası olduğunu söyleyememiştir. Bu en kötü senaryo ancak Antarktika'dan büyük bir katkıda bulunabilir.

Batı-Antarktika buz tabakasının çökmesi ve ardından gelen hızlı deniz seviyesinin yükselmesi olasılığı 1970'lerde geri önerildi. Örneğin, Mercer 1978'de antropojenik karbondioksit ısınmasının ve 21. yüzyıldaki iklim üzerindeki potansiyel etkilerinin sadece Batı Antarktika buzul tabakasının erimesinden yaklaşık 5 metre deniz seviyesinin yükselmesine neden olabileceğini öngören bir çalışma yayınladı.

Yüksek emisyon senaryosunda, 2050'ye kadar 34 cm ve 2100'e kadar 111 cm olacaktır. 187 milyon insanın yerinden edilmesine yol açacak olan yüksek emisyon senaryosunda yükselişin 2100 yılına kadar 2 metreden fazla olması ihtimali var.

Eylül 2019'da Hükûmetler Arası İklim Değişikliği Paneli, iklim değişikliğinin deniz seviyesinin yükselmesi de dahil olmak üzere okyanuslar üzerindeki etkisi hakkında bir rapor yayınladı. Yazarlardan biri Michael Oppenheimer'a göre rapordaki ana fikir, eğer insanlık önümüzdeki yıllarda Sera gazı emisyonunu büyük ölçüde azaltacaksa sorunun zor ama yönetilebilir olacağıdır. Emisyondaki artış devam ederse sorun yönetilemez hale gelecektir.

Uzun vadeli deniz seviyesi artışı

Kırmızı ile temsil edilen uzun vadeli 6 metre deniz seviyesi yükselmesine sahip Dünya Haritası.

İklim bilimcileri arasında, uzun süre deniz seviyesinde önemli bir yükselişin, sıcaklık stabilize olsa bile, yüzyıllar boyunca devam edeceği konusunda yaygın bir fikir birliği vardır. Modeller, deniz seviyesindeki yükselişin paleo kayıtlarını çoğaltabilir ve bu da uzun vadeli gelecekteki değişikliklere uygulanmasına güven verir.

Hem Grönland buz tabakası hem de Antarktika, 21. yüzyılın sonundan önce ulaşılabilecek ısınma seviyeleri için devrilme noktalarına sahiptir. Böyle devrilme noktalarının aşılması, buz tabakası değişikliklerinin potansiyel olarak geri döndürülemez olduğu anlamına gelir: sanayi öncesi sıcaklıklarda bir azalma, devrilme noktası geçildikten sonra buz tabakasını stabilize etmeyebilir. Bu devrilme noktasının geçildiği kesin sıcaklık değişiminin nicelleştirilmesi tartışmalıdır. Grönland için tahminler kabaca endüstriyel öncesi 1 ila 4 °C arasında değişmektedir.

Grönland buz tabakasının erimesi binlerce yıl boyunca 4 ila 7,5 m ek katkıda bulunabilir. 2013 yılında yapılan bir araştırma, önümüzdeki 2000 yıl boyunca her bir sıcaklık artışı için deniz seviyesindeki yükselmeye 2,3 m bağlılık olduğunu tahmin etmiştir. Özellikle Antarktika ile ilgili daha yeni araştırmalar, bunun muhtemelen muhafazakâr bir tahmin olduğunu ve gerçek uzun vadeli deniz seviyesi artışının daha yüksek olabileceğini göstermektedir. 2 °C hedefinin ötesinde ısınma, potansiyel olarak Antarktika'dan kaynaklanan buz kaybının baskın olduğu deniz seviyesi artış oranlarına yol açar. Fosil yakıt kaynaklarından devam eden karbondioksit emisyonları, önümüzdeki bin yıl boyunca on metrelik deniz seviyesinin yükselmesine neden olabilir ve Dünya'daki mevcut fosil yakıt, sonuçta Antarktika buz tabakasının tamamını eritmek için bile yeterlidir. 500 yıl sonra, sadece termal genişlemeden kaynaklanan deniz seviyesindeki artış, nihai seviyesinin sadece yarısına ulaşmış olabilir; bu, modellerin 0,5 ila 2 m arasında olabileceğini düşündürmektedir.

Bölgesel deniz seviyesi değişikliği

Deniz seviyesiinin yükselmesi tüm dünyada eşit değildir. Bazı kara kütleleri, çökme ya da buzul sonrası toparlanma sonucu yükselir ya da azalır, böylece yerel deniz seviyesi yükselmesi daha yüksek olabilir. Mevcut ve eski buzulların ve deniz seviyesinin düştüğü buz tabakalarının yakınında bile bölgeler var. Ayrıca, değişen buz kütlelerinin ve mekansal olarak değişen ısınma modellerinin yerçekimi etkileri, deniz suyunun dünyadaki dağılımında farklılıklara yol açmaktadır. Büyük bir buz tabakası eridiğinde yerçekimi etkileri devreye girer. Kütle kaybı ile, çekim kuvveti azalır ve yerel su seviyeleri düşebilir. Buz tabakasından daha uzakta su seviyeleri ortalamanın üzerinde artacaktır.

Birçok liman, kentsel holding ve tarım bölgesi nehir deltaları üzerine inşa edilmiştir, burada arazi çökmesi önemli ölçüde artan nispi deniz seviyesi artışına katkıda bulunur. Bu hem yeraltı suyunun sürdürülemez bir şekilde ekstraksiyonundan hem de tortu birikiminin ve deltaik toprakların doğal yerleşmesini telafi etmesini önleyen diğer taşkın yönetimi uygulamalarından kaynaklanmaktadır. toplam İnsan kaynaklı çöküşün Mississippi Nehri Deltası'nın kentsel alanlarında 3 ila 4 m üzerinde olduğu ve Sacramento-San Joaquin Nehri Deltası'nda 9 m'den fazla olduğu belirlenmiştir. İzostatik geri tepme, deniz seviyesinin Kanada'daki Hudson Körfezi ve kuzey Baltık bölgesinde düşmesine neden olur.

Atlantik, Pasifik'ten daha hızlı ısınmaya hazır. Bu durum, küresel ortalamanın 3-4 katında deniz seviyesinde artış elde eden Avrupa ve ABD Doğu Kıyısı içinvahim sonuçlar doğurmaktadır. Atlantik meridyen devirme sirkülasyonunun gerilemesi, ABD Kuzeydoğu Kıyısı'ndaki aşırı bölgesel deniz seviyesi artışına da bağlanmıştır.

Etkileri

Ek bilgi: Küresel ısınmanın bölgesel etkileri

Mevcut ve gelecekteki deniz seviyesinin yükselmesi, özellikle kıyı sistemleri üzerinde bir dizi etkiye sahip olacak şekilde ayarlanmıştır. Bu etkilerin çoğu zararlıdır. Kıyı ortamlarındaki büyük çeşitlilik sayesinde; tahmini göreli deniz seviyesi ve iklim değişikliklerindeki bölgesel ve yerel farklılıklar zaman ve mekan bakımından oldukça değişken olacaktır. Afrika, Asya ve küçük ada eyaletlerindeki nehir deltası, deniz seviyesindeki yükselmeye karşı özellikle savunmasızdır.

Sera gazları büyük ölçüde azaltılmazsa, küresel olarak on milyonlarca insan yüzyılın son on yıllarında yerlerinden edilecek. Birçok kıyı bölgesinde büyük nüfus artışı vardır ve bu da deniz seviyesinin yükselmesi nedeniyle daha fazla insanın risk altında kalmasına neden olur. Yükselen denizler doğrudan bir risk oluşturur: korunmasız evler su basabilir ve yüksek fırtına dalgalanmaları, tsunamiler ve kral gelgitlerinin dolaylı tehditleri başlayacaktır. Bangladeş, Çin, Hindistan, Endonezya ve Vietnam gibi ülkeler çok yoğun nüfuslu kıyı bölgelerine sahip olan Asya kıtası, deniz seviyesinden en büyük nüfusa sahip yerdir. Yerinden olmanın etkileri, Sahra altı ülkeleri ve ada ülkeleri gibi en fakir ülkeler için kaygılarla hükûmetin yükselen denize karşı savunma uygulamada ne kadar başarılı olacağına çok bağlıdır.

Ekim 2019'da Nature Communications dergisinde, 21. yüzyılda deniz seviyesindeki artıştan etkilenecek insan sayısının daha önce düşünülenden 3 kat daha fazla olduğunu belirten bir çalışma yayınlandı. 2050 yılına gelindiğinde, yüksek gelgit sırasında 150 milyon insan su hattının altında olacak. 2100 yılına gelindiğinde, bu rakamlar emisyon senaryosuna bağlı olarak keskin bir şekilde değişmektedir. Yüksek emisyon senaryosunda, rakamlar sırasıyla 540 milyon ve 640 milyona ulaşıyor. Bu insanların% 70'i Asya'daki 8 ülkede bulunur, bu ülkeler: Çin, Bangladeş, Hindistan, Endonezya, Tayland, Vietnam, Japonya ve Filipinler'dir. Birkaç gün sonra, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri António Guterres, Asya ülkelerine karbon vergisi uygulamalarını, yeni kömür santralleri inşa etmeyi durdurmalarını ve fosil yakıtlara sübvansiyonları durdurmalarını bildiren raporu aktardı

Kıyı bölgeleri

Bir gelgit sırasında Miami'de gelgit baskınları (17 Ekim 2016). Deniz seviyesinin yükselmesiyle gelgit baskın riski artar.

Birçok nedenin sonucu olarak, deniz seviyesi, hem şimdi hem de gelecekte insan çevresine büyük bir tehdit oluşturan etkendir ve hızla artmaktadır. Bu yavaş ve sürekli bir süreç olmakla birlikte, özellikle kıyı bölgelerinde dünya üzerindeki uzun vadeli kümülatif etkisi ciddi tehlikeye neden olmuştur. Son yıllarda, bazı kıyı bölgeleri uzun bir değişim dönemi boyunca birikimin etkileriyle başa çıkmak zorundadır ve bu alanlar yükselen deniz seviyelerine, fırtınaların sıklığı ve yoğunluğundaki değişimlere, artan yağışlara ve artan okyanus sıcaklıklarına karşı hassastır. Dünya nüfusunun yüzde 10'u deniz seviyesinden 10 metreden daha az kıyı bölgelerinde yaşıyor. Ayrıca, beş milyondan fazla insanın bulunduğu dünya şehirlerinin üçte ikisi bu alçak kıyı bölgelerinde bulunmaktadır. Toplamda, yaklaşık 600 milyon insan doğrudan dünyadaki kıyılarda yaşıyor.

Mevcut etkiler

Venedik'te sel

Yükselen denizler aynı zamanda Pasifik ve Atlantik Okyanuslarındaki kıyı kentlerini potansiyel olarak etkileyecek şekilde tsunami riskini de artırmıştır.

Tehlikedeki alanlardan biri Venedik. Şehir, adalardaki Po ve Piave nehirlerinin deltasında yer almaktadır.Kıyı bölgelerinde fırtına dalgalanmalarının etkilerini ele almak için bazı özel tedbirler alınmakla birlikte, yükselen deniz seviyelerinin neden olduğu artan fırtına dalgalanmalarıyla başa çıkmak için çok fazla şey yapılmamıştır.

Kıyı bölgelerinde gıda üretimi, artan deniz seviyelerinden de etkilenmektedir. Taşkın ve tuzlu suların toprağa girmesi nedeniyle, denize yakın tarım alanlarının tuzluluğu artar, bu da tuza dayanıklı olmayan ürünler için sorun yaratır. Ayrıca, taze sulama suyunda tuz girişi sulanan ürünler için ikinci bir sorun oluşturmaktadır. Yeni geliştirilen tuza dayanıklı mahsul varyantları, şu anda değiştirilecekleri mahsullerden daha pahalıdır.Nil Deltası'ndaki tarım arazileri tuzlu su selinden etkilenmektedir ve şimdi Red River Deltası ve Vietnam'daki Mekong Deltası'nda toprakta ve sulama suyunda daha fazla tuz bulunmaktadır. Bangladeş ve Çin de benzer şekilde etkilenmektedir, özellikle pirinç üretiminde çok fazla etkilenmektedir.

Gelecekteki etkiler

Gelecekteki deniz seviyesindeki artış, önümüzdeki yüzyıllarda kıyı temelli topluluklar için potansiyel olarak felaket zorluklarına yol açabilir: örneğin, 3 ° 'nin mevcut yörüngesini takip ederse milyonlarca insan ve Miami, Rio de Janeiro, Osaka ve Şangay gibi şehirlerde etkilenecektir.. Mısır kenti İskenderiye'ye benzer bir durumla karşı karşıyadır, alçak yerlerde yaşayan yüzbinlerce insanın önümüzdeki on yılda yeniden yerleştirilmesi gerekebilir. Bununla birlikte, şehirler deniz duvarları inşa ederek veya yer değiştirerek adapte olduklarında deniz seviyesindeki ılımlı artışların telafi edilmesi muhtemeldir. Miami, fırtınaya bağlı su baskını ve deniz seviyesindeki yükselmeden kaynaklanan potansiyel hasar açısından "dünya çapında en savunmasız şehir" olarak listelenmiştir. gelecekte dünyanın kıyı bölgelerinde en büyük can ve mal kaybına neden olan şehirlerinden biri olabilir.Fırtına dalgalanmaları, son yıllarda, frekans ve yoğunlukta artan deniz seviyelerinden etkilenmiştir.

Ada ülkeleri

Atoller ve adalardaki alçak kıyı bölgeleri, deniz seviyesinin yükselmesine karşı özellikle savunmasızdır. Olası etkiler arasında kıyı erozyonu, sel ve topraklara ve tatlı suya tuz girmesi sayılabilir. Kasırga gibi diğer çevresel olaylara kıyasla, deniz seviyesindeki değişimin neden olduğu geçmiş erozyon ve selden ne kadar kaynaklandığını değerlendirmek zordur. Nüfusunun büyük bir kısmı risk altındaki bölgelerde yaşadığı için küçük ada ülkeleri için deniz seviyesinin yükselmesine karşı yapılan önlemler maliyetlidir.

Maldivler, Tuvalu ve diğer düşük seviyedeki ülkeler en yüksek risk altındaki bölgeler arasındadır. Mevcut oranlarda deniz seviyesi, Maldivleri 2100 yılına kadar yaşanmaz kılacak kadar yüksek olacaktır. Fırtınalar gibi jeomorfolojik olayların resif adası üzerinde, örneğin Marshall Adaları'ndan birinde, deniz seviyesinin yükselmesinden daha büyük etkileri vardır. Fırtınaların sıklığı ve yoğunluğunda beklenen bir artışla, adanın şeklinin ve büyüklüğünün belirlenmesinde deniz seviyesindeki artıştan daha önemli hale gelebilirler. Fiji adası ülkesi deniz seviyesinin yükselmesinden etkileniyor.Solomon Adaları'nın beşi, deniz seviyesinin yükselmesi ve suyu Batı Pasifik'e iten daha güçlü ticaret rüzgârlarının birleşik etkileri nedeniyle ortadan kayboldu.

Tüm adalarının yaşanmaz hale gelmesi veya tamamen deniz tarafından batırılması durumunda, devletlerin kendileri de çaresiz kalacaktır. Bu gerçekleştiğinde, çevredeki tüm haklar kaldırılır. Bu alan, tüm ada devleti etrafındaki 224 deniz mili yarıçapına kadar uzandığı için önemli olabilir. Bu alandaki fosil yağı, mineraller ve metaller gibi herhangi bir kaynak herkes tarafından serbestçe kazınabilir ve ada devletine herhangi bir komisyon ödemeye gerek kalmadan satılabilir.

ekosistemler

2016 yılında, endemik türlerin ve muhtemelen küresel olarak da yok olduğu ayriyeten Bramble cayı üzerinde tükenmiş olduğu açıklandı, deniz seviyesinin yükselmesi nedeniyle habitat kaybı temel neden oldu.

Kıyı ekosistemleri, yükselen deniz seviyelerinin bir sonucu olarak ciddi değişikliklerle karşı karşıyadır. Çoğu sistem, deniz seviyeleri çok fazla veya çok hızlı yükseldiğinde kaybedilebilir. Bazı ekosistemler araziyi yüksek su işareti ile içe doğru hareket ettirebilir, ancak birçoğunun doğal veya yapay engeller nedeniyle göç etmesi önlenir. İnsan yapımı engeller düşünüldüğünde bazen 'kıyı sıkması' olarak adlandırılan bu kıyı daralması, çamurluklar ve bataklıklar gibi habitatların kaybolmasına neden olabilir. Mangrov ekosistemi, yükselen deniz seviyelerinden etkilenen bu ikonik ekosistemlerden biridir. Tropik sahil çamurluklarında ve çevresinde büyüyen mangrov bitkilerinden oluşan ekolojik bir bütündür. Ekolojik değeri önemlidir, çünkü canlılar için ideal bir evdir ve daha da önemlisi doğal bir kıyı barınağıdır. Bununla birlikte, deniz seviyesindeki yükselme oranı son birkaç yılda hızlanmıştır ve mangrovlar belirli dalgalara dayanabilse bile, ekosistemleri zamanla kaçınılmaz olarak etkilenecektir. Son yıllarda, mangrovlar yurt içinde hareket ediyor, ancak başarıları topografya ve jeoloji gibi çeşitli çevresel bilgilere bağlı. Bu yüzden bir mangrov ormanının başarılı bir şekilde göç etmesi için birçok ön koşul var. Mangrovlar ve gelgit bataklıkları, biriken tortu ve organik maddeleri kullanarak dikey olarak inşa ederek yükselen deniz seviyelerine uyum sağlar. Deniz seviyesinin yükselmesi çok hızlı olursa, ayak uyduramayacaklar ve suya batırılacaktır. Daha spesifik olarak, mangrov birikimi oranı deniz seviyesinin yükselmesine ayak uyduramazsa, mangrov ekosisteminin yok olmasının anahtarı iç göçün oranı ile deniz seviyesinin yükselme oranı arasındaki ilişkidir. Deniz seviyeleri mangrovların karaya çıkabileceğinden daha hızlı yükselirse, bu ekosistem kaybına yol açabilir. Mangrovların deniz seviyesindeki yükselme olaylarından kurtulma yeteneği, iç bölgelere göç etme yeteneklerine bağlıdır. Her iki ekosistem de fırtına dalgalanmalarına ve tsunamilere karşı koruduklarından onları kaybetmek deniz seviyesinin yükselmesinin etkilerini daha da kötüleştirmektedir.Baraj inşası gibi insan faaliyetleri, sulak alanlardaki tortu kaynaklarını kısıtlayabilir ve böylece doğal adaptasyon süreçlerini önleyebilir. Sonuç olarak gelgit bataklıklarının kaybı kaçınılmazdır.

Deniz suyu iç bölgelere ulaştığında, kirlenmiş topraklarla ilgili sorunlar ortaya çıkabilir. Ayrıca, balıklar, kuşlar ve kıyı bitkileri yaşam alanlarının bir kısmını kaybedebilirler. [16] Kuş ve balık yaşamı için önemli olan mercan, güneş ışığından yeterli enerji elde etmek için deniz yüzeyine yakın kalmak için dikey olarak büyümelidir. Şimdiye kadar yükselen denizlerle dikey büyümeyi sürdürmeyi başardı, ancak gelecekte bunu yapamayabilir. 2016 yılında, Büyük Bir Bariyer Resifi adasında yaşayan Bramble Cay melodilerinin, deniz seviyesinin yükselmesi nedeniyle muhtemelen tükenmiş olduğu bildirilmiştir. Bu rapor, Avustralya federal hükûmeti tarafından Şubat 2019'dan itibaren Bramble Cay melodilerinin nesli tükendiğini ilan ederek doğrulandı ve bu türün, deniz seviyesinin yükselmesi sonucu soyu tükenen

ilk memelidir.

Adaptasyon

Deniz seviyesinin yükselmesine uyum seçenekleri geniş bir şekilde geri çekilme, uyum sağlama ve koruma olarak sınıflandırılabilir. Geri çekilmek insanları ve altyapıyı daha az maruz kalan alanlara taşımak ve risk altındaki alanlarda daha fazla gelişmeyi önlemek. İnsanların yerinden edilmesi gerginliklere neden olabileceğinden, bu tür bir uyarlama potansiyel olarak yıkıcıdır. Konaklama seçenekleri, toplumları deniz seviyesinin yükselmesine daha esnek hale getiren ölçümlerdir. Örnekler, toprakta yüksek bir tuz içeriğine tolerans gösteren ve binanın daha yüksek inşa edilmesini gerektiren ve bir sel meydana gelmesi durumunda daha az hasara ihtiyaç duyan yeni bina standartları yapan gıda mahsullerinin yetiştirilmesidir. Son olarak, alanlar barajların, direğin inşası ve doğal savunmanın iyileştirilmesi ile korunabilir. Daha ayrıntılı olarak, insanların karşılaştığı mevcut sorunlar iki bölüme ayrılmıştır: biri su kirliliği, diğeri fırtına dalgalanmaları ve sellerdir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, çevre koruma ajansı, özellikle kıyı kentlerinde, su temini altyapısının geliştirilmesini ve sürdürülmesini desteklemektedir ve daha fazla kıyı kenti ve ülke bu yaklaşımı aktif olarak uygulamaktadır. Ayrıca, fırtına dalgalanmaları ve su baskınları şehirler için anlık ve yıkıcı olabilir ve bazı kıyı bölgeleri yüksek gelgitler sırasında daha sık ve şiddetli sellerle başa çıkmak için fırtına suyu vanalarına yatırım yapmaya başlamıştır.

Bu adaptasyon seçenekleri ayrıca sert ve yumuşak olarak ayrılabilir. Sert adaptasyon çoğunlukla sermaye yoğun insan yapımı altyapıya dayanır ve insan toplumlarında ve ekolojik sistemlerde büyük çaplı değişiklikler içerir. Büyük ölçeği nedeniyle, genellikle esnek değildir. Yumuşak adaptasyon, yerel topluluklarda doğal savunmaların ve adaptasyon stratejilerinin güçlendirilmesini ve yerel olarak sahip olunabilecek basit ve modüler teknolojinin kullanımını içerir. İki tür uyarlama tamamlayıcı veya birbirini dışlayan olabilir.

Plaj beslenmesi Barselona'da devam ediyor.

Birçok ülke adaptasyon için somut planlar geliştirmektedir. Bir örnek, kısmen deniz seviyesinin altında bulunan ve çökmekte olan Hollanda'daki Delta Works'ün genişletilmesidir. 2008 yılında Hollanda Deltası Komisyonu, raporda Hollanda'nın önümüzdeki 190 yıl boyunca küresel ısınmanın beklenen etkilerine karşı ülkenin su savunmasını güçlendirmek için devasa bir yeni inşaat programına ihtiyacı olacağını önerdi. Bu tahliye için en kötü durum planlarının hazırlanmasını içeriyordu. Planda, kıyı kumullarının genişletilmesi ve deniz ve nehir kenarlarının güçlendirilmesi gibi ihtiyati tedbirlerin uygulanması için 2100 yılına kadar yeni harcamalarda 100 milyar Euro'dan (118 milyar ABD Doları) fazla harcama da yer aldı. Komisyon, ülkenin 2100 yılına kadar Kuzey Denizi'nde 1.3 metreye kadar bir yükselme planlaması ve 2200'e kadar 2-4 metre metrelik bir yükselme planlaması gerektiğini söyledi.

Miami Beach, deniz seviyesindeki yükselişi ele almak için 2015'ten 2020'ye 500 milyon dolar harcıyor. Eylemler arasında bir pompa drenaj sistemi ile karayolları ve kaldırımların kaldırılması yer almaktadır.ABD kıyı kentleri ayrıca mayınlı kumun taşındığı ve eklendiği plaj ikmali olarak da bilinen plaj beslemesi de yürütmektedir, ancak imar, devlet finansmanı kısıtlamaları ve bina kodu standartları gibi diğer uyum önlemleri de kullanılmaktadır. Maldivler Cumhuriyeti, Kiribati ve Tuvalu gibi bazı ada ulusları, yükselen denizlere tepki olarak nüfuslarının uluslararası göçünü düşünüyor. Farklı ülkelere taşınmak kolay bir çözüm değildir, çünkü hareket edenlerin yeni ülkelerinde sabit bir gelir ve sosyal ağa sahip olmaları gerekir. İç kısımlara doğru ilerleyerek ve doğal erozyon koruması için gerekli tortu arzını artırarak yerel olarak uyum sağlamak daha kolay olabilir. Fiji ada ülkesinde, sakinler, deniz duvarları inşa etmekten daha uygun maliyetli olduğu düşünülen sel ve erozyona karşı kendilerini korumak için mercan resiflerini ve mangrovları restore ediyorlar.

Mayıs 2019'da Endonezya cumhurbaşkanı Jakarta şehrinin başkenti başka bir şehre taşımasını gerektiren bir dereceye kadar battığını açıkladı. 1982 ve 2010 yılları arasında yapılan bir araştırma, Jakarta'nın bazı bölgelerinin yeraltı suyu sondajı ve binalarının ağırlığı nedeniyle yılda 28 cm kadar battığını ve sorunun şu anda daha da kötüleştiğini buldu. Deniz seviyesi yükselmesi. Bununla birlikte, yeni bir yerde inşa etmenin tropikal ormansızlaşmayı artıracağına dair endişeler bulunmaktadır.

Diğer tehdit altındaki şehirler arasında Lagos, Nijerya ve ABD'nin Houston, Texas şehirleri; New Orleans, Louisiana; ve Washington, D.C.

Ayrıca bakınız

• Göreli deniz seviyesi
• Climate emergency declaration
• Coastal sediment supply
• Effects of global warming on oceans
• Effects of climate change on island nations
• Hydrosphere
• Islands First
• Marine transgression

Kaynakça

• h[[:en:IPCC|ttps://en.wikipedia.org/wiki/IPCC16 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.]] (2007), Solomon, S.; Qin, D.; Manning, M.; Chen, Z.; Marquis, M.; Averyt, K.B.; Tignor, M.; Miller, H.L. (eds.),http://www.ipcc.ch/publications_and_data/ar4/wg1/en/contents.html27 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Contribution of Working Group I to the Fourth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change, Cambridge University Press,
• ht[[:en:IPCC|tps://en.wikipedia.org/wiki/IPCC16 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.]] (2007), Parry, M.L.; Canziani, O.F.; Palutikof, J.P.; van der Linden, P.J.; Hanson, C.E. (eds.), http://www.ipcc.ch/publications_and_data/ar4/wg2/en/contents.html10 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Contribution of Working Group II to the Fourth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change, Cambridge University Press,
• ht[[:en:IPCC|tps://en.wikipedia.org/wiki/IPCC16 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.]] (2014), C.B.Field; V.R.Barros; D.J.Dokken; K.J.Mach; M.D. Mastrandrea (eds.), Climate Change 2014: Impacts, Adaptation and Vulnerability, Contribution of Working Group II to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change, Cambridge University Press
• ht[[:en:IPCC|tps://en.wikipedia.org/wiki/IPCC16 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.]] (2013), Stocker, T.F.; Qin, G.; Plattner, K.; Tignor, M.; Allen, S.K.; Boschung, J.; Nauels, A.; Xia, Y. (eds.), Climate Change 2013: The Physical Science Basis, Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change, Cambridge University Press,
• USGCRP (2017), Wuebbles, D.J.; Fahey, D.W.; Hibbard, K.A.; Dokken, D.J.; Stewart, B.C.; T.K., Maycock (eds.), Climate Science Special Report: Fourth National Climate Assessment8 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• Bucx, T.; Marchand, M.; Makaske, A.; van de Guchte, C. (December 2010), Comparative assessment of the vulnerability and resilience of 10 deltas: synthesis report, Delta Alliance report number 1, Delft-Wageningen, The Netherlands: Delta Alliance International, 978-94-90070-39-7
• Hanson, S.; Nicholls, R.; Ranger, N.; Hallegatte, S.; Corfee-Morlot, J.; Herweijer, C.; Chateau, J. (2011), "A global ranking of port cities with high exposure to climate extremes", Climatic Change, 104 (1): 89–111, 2011ClCh..104...89H31 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .10.1007/s10584-010-9977-4
• Tessler, Z. D.; Vörösmarty, C. J.; Grossberg, M.; Gladkova, I.; Aizenman, H.; Syvitski, J. P. M.; Foufoula-Georgiou, E. (2015), "Profiling risk and sustainability in coastal deltas of the world"24 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (PDF), Science, 349 (6248): 638–43,2015Sci...349..638T1 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . 10.1126/science.aab3574

Kaynakça

1. ^ . 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
2. ^ . 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
4. ^ . 3 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Mart 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ekim 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
7. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
8. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 1 Aralık 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Nisan 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
10. ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Haziran 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
13. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
14. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
16. ^ https://doi.org/10.5751%2Fes-04953-170320
17. ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
19. ^ . 9 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
20. ^ . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
21. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
22. ^ ^{a b} [Nizamettin Kazancı,Alper Gürbüz,Kuvaterner'de Deniz Seviyesi Değişimleri]
23. ^ https://doi.org/10.1007%2Fs40641-016-0045-7
24. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
25. ^ . 6 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
26. ^ "Arşivlenmiş kopya". 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
27. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
28. ^ . 28 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
29. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
30. ^ https://doi.org/10.1175%2F1520-0477%281997%29078%3C1069%3AAPICOW%3E2.0.CO%3B2
31. ^ (PDF). 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
32. ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Nisan 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
33. ^ . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
34. ^ ^ab"Arşivlenmiş kopya". 7 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
35. ^ . 18 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
36. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
37. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
38. ^ . 17 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2009. 
39. ^ (PDF). 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
40. ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
41. ^ Bibcode:2012Natur.492..239W. doi:10.1038/nature11616. PMID 23235878.
42. ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
43. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
44. ^ . 1 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
45. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
46. ^ https://research-information.bristol.ac.uk/en/publications/ocean-forced-variability-of-totten-glacier-mass-loss(27694a07-b3c7-45fd-bdfb-74eb6b09c3e0).html
47. ^ https://doi.org/10.5194%2Ftc-12-2869-2018
48. ^ https://doi.org/10.1016%2Fj.epsl.2014.12.035
49. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
50. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 2 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
51. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
52. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
53. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
54. ^ . 3 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
55. ^ https://semanticscholar.org/paper/3f9505e164955fcd2bd48b649a66fe4a7a206eb8 ^[]
56. ^ https://doi.org/10.1038%2Fngeo1194
57. ^ . 25 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
58. ^ https://research-information.bris.ac.uk/en/publications/spatial-and-temporal-distribution-of-mass-loss-from-the-greenland-ice-sheet-since-ad-1900(29ed76ed-b8f7-4b99-bf59-a275b0a22ce7).html ^[]
59. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 27 Temmuz 2005 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
60. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
61. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
62. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
63. ^ . 3 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
64. ^ https://doi.org/10.1038%2Fs41586-019-1855-2
65. ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
66. ^ . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
67. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
68. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
69. ^ (PDF). 25 Şubat 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
70. ^ https://doi.org/10.7265%2FN52N506F
71. ^ . 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
72. ^ https://doi.org/10.1007%2Fs10712-016-9399-6
73. ^ (PDF). 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
74. ^ https://doi.org/10.5194%2Facp-16-3761-2016
75. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
76. ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
77. ^ https://doi.org/10.1088%2F1748-9326%2Faa92b6
78. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
79. ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Aralık 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
80. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Nisan 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
81. ^ . 13 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
82. ^ (PDF). 7 Mart 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
83. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Eylül 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
84. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
85. ^ "Arşivlenmiş kopya". 10 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
86. ^ https://doi.org/10.1007%2Fs10584-011-0037-5
87. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 7 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
88. ^ https://doi.org/10.1126%2Fscience.1185782
89. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
90. ^ . 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
91. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
92. ^ https://doi.org/10.1080%2F00963402.2018.1461951
93. ^ https://doi.org/10.1098%2Frsta.2010.0291
94. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
95. ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
96. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
97. ^ https://doi.org/10.1177%2F0956247807076960
98. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
99. ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
100. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
101. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
102. ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
103. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Nisan 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
104. ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
105. ^ "Arşivlenmiş kopya". 10 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
106. ^ (PDF). 26 Eylül 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
107. ^ (PDF). 30 Nisan 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
108. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
109. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
110. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
111. ^ . 28 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
112. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
113. ^ "Arşivlenmiş kopya". 11 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
114. ^ https://doi.org/10.1016%2Fj.ocecoaman.2013.07.010
115. ^ ^{a b} https://doi.org/10.1007%2Fs00442-010-1705-2
116. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
117. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
118. ^ https://doi.org/10.1016%2Fj.ecss.2016.08.018
119. ^ ^{a b} (PDF). 12 Kasım 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
120. ^ ^{a b} https://doi.org/10.1007%2Fs12237-013-9654-8
121. ^ ^{a b} (PDF). 23 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
122. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 17 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
123. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 17 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
124. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
125. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
126. ^ (PDF). 10 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
127. ^ https://www.nytimes.com/interactive/2017/06/15/world/europe/climate-change-rotterdam.html,%20https://www.nytimes.com/interactive/2017/06/15/world/europe/climate-change-rotterdam.html
128. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
129. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
130. ^ . 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
131. ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
132. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
133. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
134. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 13 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
135. ^ https://doi.org/10.1007%2Fs11069-011-9866-9
136. ^ . 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 
137. ^ ^{a b} "Arşivlenmiş kopya". 19 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. 

Daha Fazla Okumak İçin

• Byravan, Sujatha; Rajan, Sudhir Chella (14 April 2011). "The Ethical Implications of Sea-Level Rise Due to Climate Change". Ethics & International Affairs. 24 (3): 239–260. 10.1111/j.1747-7093.2010.00266.x
• Menefee, Samuel Pyeatt (1991)"'Half Seas Over': The Impact of Sea Level Rise on International Law and Policy"17 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• Warrick, R.A.; Provost, C.L.; Meier, M.F.; Oerlemans, J.; Woodworth, P.L. (1996). "Changes in sea level" In Houghton, John Theodore (ed.). Climate Change 1995: The Science of Climate Change. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 978-0-521-56436-6
• Church, J. A.; Gregory, J. M.; Huybrechts, P.; Kuhn, M.; Lambeck, K.; Nhuan, M. T.; Qin, D.; Woodworth, P. L. (2001). "Changes in Sea Level". In Houghton, J.T; Ding, Y.; Griggs, D.J.; Noguer, M.; Van der Linden, P.J.; Dai, X.; Maskell, K.; Johnson, C.A. (eds.). Climate Change 2001: The Scientific Basis: Contribution of Working Group I to the Third Assessment Report of the Intergovernmental Panel. pp. 640–694. 10013/epic.15081.d001
• National Snow and Ice Data Center Contribution of the Cryosphere to Changes in Sea Level3 Nisan 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Accessed October 7, 2018
• Maumoon Abdul Gayoom Archived from the original on June 13, 2006. Retrieved 2006-01-06.
• Pilkey, O.H.; Young, R (2009) The Rising Sea
• Douglas, Bruce C. (July 1995). "Global sea level change: Determination and interpretation"21 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• Williams, Angela (October 2008). "Turning the Tide: Recognizing Climate Change Refugees in International Law". Law & Policy. 30 (4): 502–529. 10.1111/j.1467-9930.2008.00290.x
• "Why does sea level rise threaten marine ecosystems?"7 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Marine Conservation Institute
• Horton, Benjamin P.; Khan, Nicole S.; Cahill, Niamh; Lee, Janice S. H.; Shaw, Timothy A.; Garner, Andra J.; Kemp, Andrew C.; Engelhart, Simon E.; Rahmstorf, Stefan (2020). "Estimating global mean sea-level rise and its uncertainties by 2100 and 2300 from an expert survey". npj Climate and Atmospheric Science. 10.1038/s41612-020-0121-5 2397-3722
• "Sea levels could rise more than a metre by 2100, experts say"15 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . The Guardian. 8 May 2020. Retrieved 12 May 2020.