İklim değişikliği

İklim değişikliği, küresel ısınmayı (küresel ortalama sıcaklıkta süregelen artış) ve bunun Dünya'nın üzerindeki etkilerini ifade eder.

Son 50 yılda değişimler.Kuzey Kutbu en fazla ısınan bölgedir ve karadaki sıcaklıklar genellikle deniz yüzeyi sıcaklıklarından daha fazla artmıştır.

(Sanayi Devrimi)'nden bu yana ortalama yüzey hava sıcaklığındaki değişim ve bu değişimin nedenleri. İnsan faaliyetleri sıcaklıkların artmasına neden olmuş, doğal güçler de bir miktar değişkenlik katmıştır.

Daha geniş anlamda iklim değişikliği, Dünya'nın iklimindeki önceki uzun vadeli değişiklikleri de içerir. , önceki değişikliklerden daha hızlıdır ve fosil yakıtları yakmasından kaynaklanmaktadır. Fosil yakıt kullanımı, ormansızlaşma ve bazı ve uygulamalar, başta karbondioksit ve olmak üzere sera gazlarını artırmaktadır. Sera gazları, Dünya'nın güneş ışığından ısındıktan sonra yaydığı ısının bir kısmını emer. Bu gazların daha büyük miktarları Dünya'nın alt atmosferinde daha fazla ısı tutarak küresel ısınmaya neden olur.

İklim değişikliği nedeniyle çöller genişlerken, ve orman yangınları daha yaygın hale gelmektedir.Kuzey Kutbu'nda donmuş toprakların erimesine, ve deniz buzu kaybına katkıda bulundu. Daha yüksek sıcaklıklar aynı zamanda , kuraklıklara ve diğer aşırı hava koşullarına neden olmaktadır., mercan resiflerinde ve 'nda yaşanan hızlı çevresel değişim, birçok canlı türünün yer değiştirmesine ya da neden olmaktadır. Gelecekteki ısınmayı en aza indirme çabaları başarılı olsa bile, bazı etkiler yüzyıllar boyunca devam edecektir. Bunlar arasında , okyanus asitlenmesi ve deniz seviyesinin yükselmesi yer almaktadır.

İklim değişikliği insanları ve su kıtlığı, artan seller, aşırı sıcaklar, daha fazla hastalık ve . ve çatışmalar da bunun bir sonucu olabilir.Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) iklim değişikliğini 21. yüzyılda küresel sağlığa yönelik en büyük tehdit olarak nitelendirmektedir. Toplumlar, kıyı şeridinin korunması veya klimaya erişimin genişletilmesi gibi çabalarla , ancak bazı etkiler kaçınılmazdır. Yoksul ülkeler , ancak uyum sağlama konusunda en az yeteneğe sahiptirler ve durumdadırlar.

İklim değişikliğinin birçok etkisi, mevcut 1,2 °C (2,2 °F) ısınma seviyesinde zaten hissedilmektedir. Ek ısınma bu etkileri arttıracak ve erimesi gibi tetikleyebilecektir. 2015 Paris Anlaşması kapsamında, ülkeler toplu olarak ısınmayı "2 °C'nin oldukça altında" tutmayı kabul etmiştir. Bununla birlikte, Anlaşma kapsamında verilen taahhütlerle, küresel ısınma yüzyılın sonuna kadar yaklaşık 2,7 °C'ye (4,9 °F) ulaşacaktır. Isınmanın 1.5 °C ile sınırlandırılması, 2030 yılına kadar emisyonların yarıya indirilmesini ve 2050 yılına kadar net sıfır emisyona ulaşılmasını gerektirecektir.

İklim değişikliğinin bazı etkileri, sol üstten saat yönünde: Sıcaklık ve kuraklıkla şiddetlenen orman yangınları, su kaynaklarını tehlikeye atan kuraklıkların kötüleşmesi ve neden olduğu .

Emisyonların azaltılması, fosil yakıtların yakılması yerine düşük karbonlu kaynaklardan elektrik üretilmesini gerektirmektedir. Bu değişim, kömür ve doğalgazla çalışan , rüzgar, güneş ve diğer yenilenebilir enerji türlerinin kullanımının büyük ölçüde artırılmasını ve enerji kullanımının azaltılmasını içermektedir. Karbon emisyonu olmayan kaynaklardan üretilen elektriğin, ulaşıma güç sağlamak, binaları ısıtmak ve endüstriyel tesisleri işletmek için fosil yakıtların yerini alması gerekecektir. Karbon, örneğin ve topraktaki yoluyla da .

Terminoloji

1980'lerden önce, artan sera gazlarının ısınma etkisinin hava kirliliğindeki partiküllerin soğutma etkisinden daha güçlü olup olmadığı net değilken, bilim insanları iklim üzerindeki insan etkilerini ifade etmek için kasıtsız iklim değişikliği terimini kullandılar.

1980'lerde küresel ısınma ve iklim değişikliği terimleri daha yaygın hale geldi. Bu iki terim bazen birbirinin yerine kullanılsa da bilimsel olarak küresel ısınma yalnızca yüzeydeki ısınmanın artmasını ifade ederken, iklim değişikliği Dünya'nın meydana gelen değişikliklerin bütününü tanımlamaktadır.NASA iklim bilimcisi 'in 1988'de ABD Senatosunda verdiği ifadede bu terimi kullanmasının ardından, 1975 gibi erken bir tarihte kullanılan küresel ısınma daha popüler bir terim haline geldi. 2000'li yıllardan bu yana iklim değişikliği sözcüğünün kullanımı artmıştır.İklim değişikliği aynı zamanda daha geniş anlamda hem insan kaynaklı değişiklikleri hem de Dünya tarihi boyunca meydana gelen doğal değişiklikleri ifade edebilir.

Çeşitli bilim insanları, politikacılar ve medya artık iklim değişikliğinden bahsetmek için veya terimlerini kullanıyor.

Gözlenen sıcaklık artışı

Ağaç halkaları, mercanlar ve buz çekirdeklerinden elde edilen vekil veriler kullanılarak son 2000 yılda küresel yüzey sıcaklığının yeniden yapılandırılması mavi renktedir. Doğrudan gözlemlenen veriler kırmızıyla gösterilmiştir.

Birden fazla bağımsız enstrümantal veri seti ısındığını göstermektedir. 2011-2020 on yılı, sanayi öncesi temel çizgiye (1850-1900) kıyasla ortalama 1,09 °C [0,95-1,20 °C] ısındı. Yüzey sıcaklıkları her on yılda yaklaşık 0,2 °C artmakta ve 2020 yılında sanayi öncesi dönemin 1,2 °C üzerinde bir sıcaklığa ulaşmaktadır. 1950'den bu yana soğuk gün ve gecelerin sayısı azalmış, sıcak gün ve gecelerin sayısı ise artmıştır.

18'inci yüzyıl ile 19'uncu yüzyılın ortaları arasında çok az net ısınma olmuştur. Bu döneme ait iklim bilgileri, ağaçlar ve buz çekirdekleri gibi gelmektedir. Termometre kayıtları 1850 civarında küresel kapsam sağlamaya başlamıştır.(Orta Çağ İklim Anomalisi) ve (Küçük Buz Çağı) gibi tarihsel ısınma ve soğuma modelleri, farklı bölgelerde aynı zamanda meydana gelmemiştir. Sıcaklıklar, sınırlı sayıda bölgede 20. yüzyılın sonlarındaki kadar yüksek seviyelere ulaşmış olabilir. gibi tarih öncesi küresel ısınma dönemleri olmuştur. Ancak, sıcaklık ve CO₂ konsantrasyonlarındaki modern gözlemlenen artış o kadar hızlı olmuştur ki Dünya tarihindeki bile mevcut oranlara yaklaşmamaktadır.

Hava sıcaklığı ölçümlerinden elde edilen ısınma kanıtları, çok çeşitli diğer gözlemlerle de desteklenmektedir. Örneğin, şiddetli yağışların sıklığında ve yoğunluğunda artış, kar ve kara buzlarının erimesi ve atmosferik nemin artması gibi tahmin edilmiş ve gözlemlenmiştir. Flora ve fauna da ısınma ile tutarlı bir şekilde davranmaktadır; örneğin bitkiler ilkbaharda daha erken çiçek açmaktadır. Bir diğer önemli gösterge de üst atmosferin soğumasıdır; bu da sera gazlarının ısıyı Dünya yüzeyinin yakınında hapsettiğini ve uzaya yayılmasını engellediğini göstermektedir.

Dünyanın bölgeleri farklı oranlarda ısınmaktadır. Bu örüntü sera gazlarının nereden salındığından bağımsızdır, çünkü gazlar gezegen boyunca yayılacak kadar uzun süre kalmaktadır. Sanayi öncesi dönemden bu yana, kara bölgelerindeki ortalama yüzey sıcaklığı, küresel ortalama yüzey sıcaklığından neredeyse iki kat daha hızlı artmıştır. Bunun nedeni okyanusların daha büyük ısı kapasitesi ve okyanusların buharlaşma yoluyla daha fazla ısı kaybetmesidir. Küresel iklim sistemindeki termal enerji en azından 1970'ten bu yana sadece kısa süreli duraklamalarla artmış ve bu ekstra enerjinin %90'ından fazlası . Geri kalanı ise atmosferi ve kıtaları ısıtmış ve buzları eritmiştir.

Kuzey yarımküre ve Kuzey Kutbu, Güney Kutbu ve Güney yarımküreye kıyasla çok daha hızlı ısınmıştır. Kuzey yarımküre sadece çok daha fazla karaya değil, aynı zamanda daha fazla mevsimsel kar örtüsüne ve deniz buzuna sahiptir. Bu yüzeyler, buzlar eridikten sonra çok fazla ışık yansıtmaktan karanlık olmaya geçtikçe, daha fazla ısı emmeye başlarlar. Kar ve buz üzerindeki yerel siyah karbon birikintileri de Arktik ısınmaya katkıda bulunur. Kuzey Kutbu'ndaki sıcaklıklar artmaktadır. Kuzey Kutbu'ndaki buzulların ve buz tabakalarının erimesi, zayıflamış bir Körfez Akıntısı da dahil olmak üzere okyanus dolaşımını bozarak iklimi daha da değiştirmektedir.

Son sıcaklık artışının ilişkilendirilmesi

1850-1900'den 2010-2019'a iklim değişikliğinin itici güçleri. İç değişkenlik veya güneş ve volkanik etkenlerin önemli bir katkısı olmamıştır.

kendi içinde yıllarca ( (ENSO) gibi), on yıllarca ve hatta yüzyıllarca sürebilen çeşitli döngüler yaşar. Diğer değişiklikler, iklim sistemine "dışsal" olan, ancak her zaman Dünya'nın dışında olmayan bir enerji dengesizliğinden kaynaklanır. Dışsal zorlamalara örnek olarak sera gazlarının konsantrasyonlarındaki değişiklikler, güneş parlaklığı, volkanik patlamalar ve verilebilir.

İklim değişikliğine insan katkısını belirlemek için, bilinen iç iklim değişkenliği ve doğal dış etkenlerin elenmesi gerekir. Temel bir yaklaşım, tüm potansiyel nedenler için benzersiz "parmak izleri" belirlemek ve ardından bu parmak izlerini gözlemlenen iklim değişikliği modelleriyle karşılaştırmaktır. Örneğin, güneş zorlaması ana bir neden olarak elenebilir. Parmak izi tüm atmosferde ısınma şeklinde olacaktır. Ancak, sera gazı zorlamasıyla tutarlı olarak sadece alt atmosfer ısınmıştır. Son iklim değişikliğine yapılan atıflar, ana etkenin yüksek sera gazları olduğunu, aerosollerin ise azaltıcı bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir.

Sera gazları

Buz çekirdeklerinden (mavi/yeşil) ve doğrudan (siyah) ölçülen son 800.000 yıldaki CO₂ konsantrasyonları

Sera gazları güneş ışığına karşı şeffaftır ve böylece güneş ışığının atmosferden geçerek Dünya yüzeyini ısıtmasına izin verir. Dünya bunu ısı olarak yayar ve sera gazları bunun bir kısmını emer. Bu emilim, ısının uzaya kaçma hızını yavaşlatarak ısıyı Dünya yüzeyinin yakınında hapseder ve zamanla ısınmasına sebep olur.(Sanayi Devrimi)'nden önce, doğal olarak oluşan sera gazı miktarları, yüzeye yakın havanın, yokluklarında olacağından yaklaşık 33 °C daha sıcak olmasına neden olmuştur.Su buharı (~%50) ve bulutlar (~%25) sera etkisine en büyük katkıda bulunanlar olmakla birlikte, sıcaklığın bir fonksiyonu olarak artarlar ve bu nedenle geri beslemedirler. Öte yandan, CO₂ (~%20), ,(CFC)'ler ve nitröz oksit gibi gazların konsantrasyonları sıcaklığa bağlı değildir ve bu nedenle dış zorlayıcılardır.

Sanayi Devrimi'nden bu yana insan faaliyetleri, özellikle de fosil yakıtların (kömür, petrol ve doğalgaz) çıkarılması ve yakılması, atmosferdeki sera gazı miktarını artırarak yol açmıştır. 2019 yılında, CO₂ ve metan konsantrasyonları 1750 yılından bu yana sırasıyla yaklaşık %48 ve %160 oranında artmıştır. Bu CO₂ seviyeleri, son 2 milyon yıl boyunca herhangi bir zamanda olduğundan daha yüksektir. ise son 800.000 yılda olduğundan çok daha yüksektir.

, 1880'den bu yana CO₂'ye yapılan ilavelerin nasıl farklı kaynakların birbiri ardına artmasından kaynaklandığını göstermektedir.

Küresel insan kaynaklı sera gazı emisyonları 2019 yılında 59 milyar ton CO₂'ye eşdeğerdi. Bu emisyonların %75'ini CO₂, %18'ini metan, %4'ünü nitröz oksit ve %2'sini oluşturmuştur. CO₂ emisyonları temel olarak ulaşım, üretim, ısınma ve elektrik için enerji sağlamak üzere fosil yakıtların yakılmasından kaynaklanmaktadır. Ek CO₂ emisyonları ve çimento, çelik, alüminyum ve gübre yapımındaki kimyasal reaksiyonlar sonucu açığa çıkan CO₂'yi de içeren endüstriyel süreçlerden kaynaklanmaktadır. Metan emisyonları , gübre, pirinç ekimi, çöp sahaları, atık su ve kömür madenciliğinin yanı sıra kaynaklanmaktadır. Nitröz oksit emisyonları büyük ölçüde gübrenin mikrobiyal ayrışmasından kaynaklanmaktadır.

Ormansızlaşmanın sera gazı emisyonlarına katkısına rağmen, Dünya'nın kara yüzeyi, özellikle de ormanları, CO₂ için önemli bir olmaya devam etmektedir. Toprakta ve fotosentez gibi kara yüzeyi yutak süreçleri, yıllık küresel CO₂ emisyonlarının yaklaşık %29'unu ortadan kaldırmaktadır. Okyanus da iki aşamalı bir süreçle önemli bir karbon yutağı olarak hizmet vermektedir. İlk olarak, CO₂ yüzey suyunda çözülür. Daha sonra, okyanusun devridaim sirkülasyonu onu okyanusun derinliklerine dağıtır ve burada karbon döngüsünün bir parçası olarak zaman içinde birikir. Son yirmi yılda, dünya okyanusları salınan CO₂'nin %20 ile 30'unu emmiştir.

Aerosoller ve bulutlar

Aerosoller şeklindeki hava kirliliği iklimi büyük ölçekte etkilemektedir. Aerosoller güneş radyasyonunu dağıtır ve emer. 1961'den 1990'a kadar, Dünya yüzeyine ulaşan güneş ışığı miktarında kademeli bir azalma gözlemlenmiştir. Halk arasında olarak bilinen bu olgu, toz, kirlilik ve biyoyakıtlar ile fosil yakıtların yanması sonucu oluşan aerosollere bağlanmaktadır. Küresel olarak aerosoller, kirlilik kontrolleri nedeniyle 1990'dan bu yana azalmaktadır, yani artık sera gazı ısınmasını çok fazla maskelememektedir.

Aerosollerin Dünya'nın radyasyon bütçesi üzerinde dolaylı etkileri de vardır. Sülfat aerosolleri olarak hareket eder ve daha fazla ve daha küçük bulut damlacıklarına sahip bulutlara yol açar. Bu bulutlar güneş radyasyonunu daha az sayıda ve daha büyük damlacıklara sahip bulutlardan daha verimli bir şekilde yansıtır. Ayrıca (yağmur damlalarının büyümesini) azaltarak bulutların gelen güneş ışığını daha yansıtıcı hale gelmesini sağlarlar. Aerosollerin dolaylı etkileri, ışınımsal zorlamadaki en büyük belirsizliktir.

Aerosoller tipik olarak güneş ışığını yansıtarak küresel ısınmayı sınırlarken, kar veya buz üzerine düşen kurumdaki küresel ısınmaya katkıda bulunabilir. Bu sadece güneş ışığının emilimini arttırmakla kalmaz, aynı zamanda erimeyi ve deniz seviyesinin yükselmesini de arttırır. Kuzey Kutbu'ndaki yeni siyah karbon birikintilerinin sınırlandırılması, küresel ısınmayı 2050 yılına kadar 0,2 °C azaltabilir.

Arazi yüzeyi değişiklikleri

Küresel ağaç örtüsü kaybı oranı 2001 yılından bu yana yaklaşık iki katına çıkarak İtalya büyüklüğünde bir alana yaklaştı.

İnsanlar Dünya'nın yüzeyini esas olarak daha fazla yaratmak için değiştirmektedirler. Günümüzde tarım, Dünya'nın kara alanının %34'ünü kaplarken, %26'sı ormanlardan, %30'u ise yaşanamaz alanlardan (buzullar, çöller vb.) oluşmaktadır. Ormanlık arazi miktarı azalmaya devam etmektedir ve bu da küresel ısınmaya neden olan başlıca arazi kullanım değişikliğidir.Ormansızlaşma, yok edildiklerinde ağaçlarda bulunan CO₂'yi serbest bırakır, ayrıca bu ağaçların gelecekte daha fazla CO₂ emmesini engeller. Ormansızlaşmanın başlıca nedenleri şunlardır: ormandan sığır eti ve palmiye yağı gibi ürünler üreten tarım arazisine kalıcı arazi kullanım değişikliği (%27), ormancılık/orman ürünleri üretmek için tomrukçuluk (%26), kısa süreli (%24) ve orman yangınları (%23).

Bir bölgedeki bitki örtüsünün türü yerel sıcaklığı etkiler. Güneş ışığının ne kadarının uzaya geri yansıdığını (albedo) ve etkiler. Örneğin, koyu renkli bir ormandan otlaklara geçiş, yüzeyi daha açık hale getirerek güneş ışığını daha fazla yansıtmasına neden olur. Ormansızlaşma, bulutları etkileyen kimyasal bileşiklerin salınımını ve rüzgar düzenlerini değiştirerek de sıcaklıkları etkileyebilir. Tropik ve ılıman bölgelerde net etki önemli ölçüde ısınma yaratırken, kutuplara yakın enlemlerde albedo kazancı (ormanın yerini kar örtüsü aldığından) soğutma etkisine yol açar. Küresel olarak, bu etkilerin yüzey albedosundaki artışın hakim olduğu hafif bir soğumaya yol açtığı tahmin edilmektedir.

Güneş ve volkanik aktivite

Güneş Dünya'nın birincil enerji kaynağı olduğundan, gelen güneş ışığındaki değişiklikler iklim sistemini doğrudan etkilemektedir.(Güneş ışınımı) uydular tarafından doğrudan ölçülmüştür ve 1600'lerin başından itibaren dolaylı ölçümler mevcuttur. Dünya'ya ulaşan Güneş enerjisi miktarında bir artış eğilimi görülmemiştir.

Patlayıcı volkanik püskürmeler, endüstriyel çağdaki en büyük doğal zorlamayı temsil etmektedir. Patlama yeterince güçlü olduğunda (kükürt dioksit stratosfere ulaştığında), güneş ışığı birkaç yıl boyunca kısmen engellenebilir. Sıcaklık sinyali yaklaşık iki kat daha uzun sürer. Sanayi çağında, volkanik faaliyetlerin küresel sıcaklık eğilimleri üzerinde ihmal edilebilir etkileri olmuştur. Günümüzdeki volkanik CO₂ emisyonları, mevcut antropojenik CO₂ emisyonlarının %1'inden daha azına eşdeğerdir.

Fiziksel iklim modelleri, sadece güneş enerjisi ve volkanik faaliyetlerdeki değişimleri dikkate aldıklarında, son yıllarda gözlemlenen hızlı ısınmayı yeniden üretememektedir. Sera gazlarının küresel ısınmaya neden olduğuna dair daha fazla kanıt, alt atmosferin (troposfer) ısındığını ve üst atmosferin (stratosfer) soğuduğunu gösteren ölçümlerden gelmektedir. Eğer gözlemlenen ısınmadan güneşteki değişimler sorumlu olsaydı, troposfer ve stratosferin her ikisinin de ısınması gerekirdi.

İklim değişikliği geri bildirimi

Deniz buzu gelen güneş ışığının %50 ile %70'ini yansıtırken, daha koyu olan okyanus sadece %6'sını yansıtır. Bir deniz buzu alanı eriyip daha fazla okyanusu açığa çıkardıkça, okyanus tarafından daha fazla ısı emilir ve bu da daha fazla buzu eritecek şekilde sıcaklıkları yükseltir. Bu pozitif bir geri bildirimdir.

İklim sisteminin bir başlangıç zorlamasına tepkisi geri beslemelerle değiştirilir: "kendi kendini güçlendiren" veya "pozitif" geri beslemelerle artırılır ve azaltılır. Başlıca güçlendirici geri beslemeler su buharı geri beslemesi, ve bulutların net etkisidir. Birincil dengeleme mekanizması, Dünya yüzeyinin artan sıcaklığa tepki olarak uzaya daha fazla ısı yayması nedeniyle . Sıcaklık geri bildirimlerine ek olarak, CO₂'nin bitki büyümesi üzerindeki gübreleme etkisi gibi karbon döngüsünde de geri bildirimler vardır. Geri beslemeler konusundaki belirsizlik, farklı iklim modellerinin belirli bir emisyon miktarı için farklı büyüklüklerde ısınma öngörmesinin başlıca nedenidir.

Hava ısındıkça daha fazla nem tutabilir. Su buharı, güçlü bir sera gazı olarak atmosferdeki ısıyı tutar. Bulut örtüsü artarsa, daha fazla güneş ışığı uzaya geri yansıyacak ve gezegeni soğutacaktır. Bulutlar yükselir ve incelirse, bir yalıtkan görevi görerek aşağıdan gelen ısıyı geri yansıtır ve gezegeni ısıtır. Bulutların etkisi, geri bildirim belirsizliğinin en büyük kaynağıdır.

Bir diğer önemli geri bildirim ise Kuzey Kutbu'ndaki kar örtüsünün ve deniz buzunun azalmasıdır ki bu da Dünya yüzeyinin yansıtıcılığını azaltmaktadır. Güneş enerjisinin daha fazlası artık bu bölgelerde emilmekte ve katkıda bulunmaktadır. Kutupsal amplifikasyon aynı zamanda permafrostu eriterek atmosfere metan ve CO₂ salınımına neden olmaktadır. İklim değişikliği sulak alanlardan, deniz sistemlerinden ve tatlı su sistemlerinden metan salınımına da neden olabilir. Genel olarak, iklim geri bildirimlerinin giderek daha pozitif hale gelmesi beklenmektedir.

İnsan kaynaklı CO₂ emisyonlarının yaklaşık yarısı kara bitkileri ve okyanuslar tarafından emilmiştir. Karada, yüksek CO₂ ve uzayan büyüme mevsimi bitki büyümesini teşvik eder. İklim değişikliği, bitki büyümesini engelleyen kuraklıkları ve sıcak hava dalgalarını artırmakta, bu da bu karbon yutağının gelecekte büyümeye devam edip etmeyeceğini belirsiz hale getirmektedir. Topraklar büyük miktarlarda karbon içerir ve . Okyanus tarafından daha fazla CO₂ ve ısı emildikçe okyanus asitlenir, sirkülasyonu değişir ve fitoplanktonlar daha az karbon alarak okyanusun atmosferik karbonu emme hızını azaltır. Genel olarak, daha yüksek CO₂ konsantrasyonlarında Dünya emisyonlarımızın daha az bir kısmını emecektir.

Modelleme

çoklu model ortalama değişikliklerine dayalı olarak 1850-1900 dönemine göre öngörülen küresel yüzey sıcaklığı değişiklikleri

Bir iklim modeli, iklim sistemini etkileyen fiziksel, kimyasal ve biyolojik süreçlerin bir temsilidir. Modeller ayrıca Dünya'nın yörüngesindeki değişiklikler, Güneş'in aktivitesindeki tarihsel değişiklikler ve volkanik zorlama gibi doğal süreçleri de içerir. Modeller, hesaba katarken gelecekteki emisyonların neden olacağı ısınma derecesini hesaplamak veya okyanusların dolaşımını, mevsimlerin yıllık döngüsünü ve kara yüzeyi ile atmosfer arasındaki karbon akışını yeniden üretmek ve tahmin etmek için kullanılır.

Modellerin fiziksel gerçekçiliği, çağdaş veya geçmiş iklimleri simüle etme yetenekleri incelenerek test edilir. Geçmiş modeller oranını olduğundan az tahmin etmiş ve yağış artış oranını olduğundan az göstermiştir. Deniz seviyesinin 1990'dan bu yana yükselmesi eski modellerde düşük tahmin edilmiştir, ancak daha yeni modeller gözlemlerle iyi uyum göstermektedir. Amerika Birleşik Devletleri tarafından yayınlanan 2017 , "iklim modellerinin hâlâ ilgili geri bildirim süreçlerini hafife alıyor veya kaçırıyor olabileceğini" belirtmektedir.

, basit bir fiziksel iklim modeline toplumsal faktörler eklemektedir. Bu modeller nüfus, ekonomik büyüme ve enerji kullanımının fiziksel iklimi nasıl etkilediğini ve onunla nasıl etkileşime girdiğini simüle eder. Bu bilgilerle, bu modeller gelecekteki sera gazı emisyonlarının senaryolarını üretebilir. Bu, daha sonra sera gazlarının atmosferik konsantrasyonlarının gelecekte nasıl değişebileceğini tahmin etmek için fiziksel iklim modelleri ve karbon döngüsü modelleri için girdi olarak kullanılır. ve azaltım senaryosuna bağlı olarak, modeller 380 ila 1400 ppm arasında değişen atmosferik CO₂ konsantrasyonları üretmektedir.

, çok düşük sera gazı emisyonları senaryosunda küresel ısınmanın 21. yüzyılın sonlarında 1.0 °C ile 1.8 °C'ye ulaşmasının çok muhtemel olduğunu öngörmektedir. Orta senaryoda küresel ısınma 2.1 °C ile 3.5 °C'ye, çok yüksek sera gazı emisyonları senaryosunda ise 3.3 °C ile 5.7 °C'ye ulaşacaktır. Bu projeksiyonlar, gözlemlerle birlikte iklim modellerine dayanmaktadır.

Kalan , karbon döngüsünün ve sera gazlarına karşı iklim duyarlılığının modellenmesiyle belirlenmektedir. IPCC'ye göre, 2018'den sonraki emisyonların 420 veya 570 gigaton CO₂'yi aşmaması halinde küresel ısınma üçte iki ihtimalle 1.5 °C'nin altında tutulabilir. Bu da 10 ile 13 yıllık mevcut emisyonlara karşılık gelmektedir. Bütçe konusunda yüksek belirsizlikler bulunmaktadır. Örneğin, permafrost ve sulak alanlardan metan salınımı nedeniyle 100 gigaton CO₂ daha az olabilir. Bununla birlikte, fosil yakıt kaynaklarının 21. yüzyılda karbon emisyonlarını sınırlandırmak için kıtlığa bel bağlanamayacak kadar bol olduğu açıktır.

Etkiler

Altıncı IPCC Değerlendirme Raporu, ortalama toprak neminde tarımı ve ekosistemleri bozabilecek değişiklikler öngörmektedir. Toprak neminde bir standart sapma kadar bir azalma, ortalama toprak neminin o bölgede 1850 ile 1900 yılları arasındaki en kurak dokuzuncu yılla yaklaşık olarak eşleşeceği anlamına gelmektedir.

Çevresel etkiler

İklim değişikliğinin çevresel etkileri geniş ve kapsamlı olup okyanusları, buzları ve hava durumunu etkilemektedir. Değişiklikler kademeli olarak veya hızla meydana gelebilir. Bu etkilere ilişkin kanıtlar, geçmişteki iklim değişikliğinin incelenmesinden, modellemelerden ve modern gözlemlerden elde edilmektedir. 1950'lerden bu yana, kuraklık ve artan sıklıkta eş zamanlı olarak ortaya çıkmıştır.Hindistan ve Doğu Asya'da muson dönemindeki aşırı yağışlı veya kurak olaylar artmıştır. ve iklim ısınmasına yanıt olarak coğrafi menzil muhtemelen kutba doğru genişlemektedir. Tropikal siklonların sıklığı iklim değişikliğinin bir sonucu olarak artmamıştır.

ABD Küresel Değişim Araştırma Programı tarafından 2017 yılında yayınlanan tarihsel deniz seviyesi yeniden yapılandırması ve 2100 yılına kadar olan projeksiyonlar

Küresel deniz seviyesi, , Grönland ve Antarktika'daki buz tabakalarının erimesi ve termal genleşmenin bir sonucu olarak yükselmektedir. 1993 ile 2020 yılları arasında yükselme zaman içinde artarak yılda ortalama 3,3 ± 0,3 mm oldu. IPCC, 21. yüzyıl boyunca, çok yüksek emisyon senaryosunda deniz seviyesinin 61–110 cm yükselebileceğini öngörmektedir. Artan okyanus sıcaklığı, Antarktika buzul çıkışlarını zayıflatmakta ve tehdit etmekte, buz tabakasının büyük ölçüde erimesi ve yüksek emisyonlar altında 2100 yılına kadar deniz seviyesinin 2 metre yükselmesi riskini doğurmaktadır.

İklim değişikliği yol açmıştır. Buzsuz yazların 1,5 °C derecelik ısınmada nadir görülmesi beklenirken, 2 °C'lik bir ısınma seviyesinde her üç ile on yılda bir görülmesi öngörülmektedir. Daha yüksek atmosferik CO₂ konsantrasyonları değişikliklere yol açmıştır. Çözünmüş CO₂'deki artış okyanusların asitlenmesine neden olmaktadır. Buna ek olarak, oksijen daha sıcak suda daha az çözündüğü için . Okyanustaki (ölü bölgeler), yani çok az oksijen bulunan bölgeler de genişlemektedir.

Devrilme noktaları ve uzun vadeli etkiler

Daha yüksek küresel ısınma dereceleri, sıcaklıklar düşürülse bile belirli etkilerin artık önlenemeyeceği eşikler olan '' geçme riskini artırmaktadır. Örnek olarak (Batı Antarktika) ve Grönland buz tabakalarının çökmesi verilebilir. 1.5 ile 2 °C'lik bir sıcaklık artışı buz tabakalarının erimesine neden olabilir, ancak erimenin zaman ölçeği belirsizdir ve gelecekteki ısınmaya bağlıdır. (AMOC) gibi bazı okyanus akıntılarının durması gibi bazı büyük ölçekli değişiklikler meydana gelebilir. Devrilme noktaları arasında Amazon yağmur ormanları ve mercan resifleri gibi ekosistemlerde geri dönüşü olmayan hasarlar da yer alabilir.

arasında daha fazla buz erimesi, , deniz seviyesinin yükselmesi ve okyanus asitlenmesi yer almaktadır. Yüzyıllar ile binyıllar arasındaki zaman ölçeğinde, iklim değişikliğinin büyüklüğü öncelikle insan kaynaklı CO₂ emisyonları tarafından belirlenecektir. Bunun nedeni CO₂'in uzun atmosferik ömrüdür. Okyanus CO₂ alımı, okyanus asitlenmesinin yüzlerce ile binlerce yıl devam etmesini sağlayacak kadar yavaştır. Bu emisyonların mevcut buzullar arası dönemi en az 100.000 yıl uzattığı tahmin edilmektedir. Deniz seviyesinin yükselmesi yüzyıllar boyunca devam edecek ve 2000 yıl sonra santigrat derece başına 2,3 metre (4,2 ft/°F) yükseleceği tahmin edilmektedir.

Doğa ve yaban hayatı

Son zamanlardaki ısınma, birçok karasal ve tatlı su türünü kutuplara ve daha yüksek rakımlara doğru itti. Daha yüksek atmosferik CO₂ seviyeleri ve uzayan büyüme mevsimi küresel yeşillenme ile sonuçlandı. Ancak, sıcak hava dalgaları ve kuraklık bazı bölgelerde ekosistem verimliliğini azalttı. Bu karşıt etkilerin gelecekteki dengesi belirsizdir. İklim değişikliği, subtropik bölgelerdeki çöllerin genişlemesi gibi daha kuru iklim bölgelerinin genişlemesine katkıda bulundu. Küresel ısınmanın boyutu ve hızı, daha olası hale getirmektedir. Genel olarak, iklim değişikliğinin birçok türün yok olmasıyla sonuçlanması beklenmektedir.

Okyanuslar karalardan daha yavaş ısınır, ancak okyanustaki bitkiler ve hayvanlar daha soğuk kutuplara doğru karadaki türlerden daha hızlı göç eder. Tıpkı karada olduğu gibi, iklim değişikliği nedeniyle okyanusta da sıcak hava dalgaları daha sık meydana gelmekte ve mercanlar, (Laminariales) ve deniz kuşları gibi çok çeşitli organizmalara zarar vermektedir. Okyanus asitlenmesi midye, (sülükayaklılar) ve mercanlar gibi yapan organizmaların zorlaştırmakta; sıcak hava dalgaları ise . İklim değişikliği ve (ötrofikasyon) nedeniyle artan oksijen seviyelerini düşürmekte, besin ağlarını bozmakta ve deniz yaşamında büyük kayıplara neden olmaktadır. Kıyı ekosistemleri özellikle stres altındadır. Küresel sulak alanların neredeyse yarısı iklim değişikliği ve diğer insan etkileri nedeniyle yok olmuştur.

İklim değişikliğinin çevre üzerindeki etkileri

. kaynaklanan Büyük Set Resifi'ne zarar verdi ve tüm dünyadaki mercan resiflerini tehdit etmektedir. Ekstrem hava olayları. Kuraklık ve yüksek sıcaklıklar (Avustralya'daki 2020 orman yangınlarını) daha da kötüleştirdi. . Permafrost çözülmeleri altyapıyı zayıflatır ve bir sera gazı olan . Habitat tahribatı. Birçok kutup hayvanı, ısınan Kuzey Kutbu'nda yok olan deniz buzuna bel bağlamaktadır. . Ilıman geçen kışlar, daha fazla hayatta kalarak geniş orman alanlarını yok etmesine sebep olur.

İnsanlar

Dünya ısındıkça aşırı hava koşulları giderek daha yaygın hale gelecektir.

dünyanın her yerindeki insanları etkiliyor. Etkiler artık tüm kıtalarda ve okyanus bölgelerinde gözlemlenebilmekte olup, düşük enlemli, daha az gelişmiş bölgeler en büyük riskle karşı karşıyadır. Isınmanın devam etmesi, insanlar ve ekosistemler için potansiyel olarak "ciddi, yaygın ve geri döndürülemez etkilere" sahiptir. Risk eşit olmayan bir şekilde dağılmıştır, ancak genellikle gelişmekte olan ve gelişmiş ülkelerdeki dezavantajlı insanlar için daha büyüktür.

Yiyecek ve sağlık

DSÖ, iklim değişikliğini 21. yüzyılda küresel sağlığa yönelik en büyük tehdit olarak sınıflandırdı. Aşırı hava koşulları yaralanmalara ve can kayıplarına, mahsul kıtlığı ise yetersiz beslenmeye yol açmaktadır.(Dang humması) ve sıtma gibi çeşitli bulaşıcı hastalıklar daha sıcak bir iklimde daha kolay bulaşır. Küçük çocuklar gıda kıtlığına karşı en savunmasız olanlardır. Hem çocuklar hem de yaşlılar aşırı sıcaklara karşı savunmasızdırlar. Dünya Sağlık Örgütü, 2030 ve 2050 yılları arasında iklim değişikliğinin yılda yaklaşık 250.000 ek ölüme neden olacağını tahmin etmektedir. Yaşlılarda sıcağa maruz kalma, ishal, sıtma, dang, (kıyı taşkınları) ve çocukluk çağında yetersiz beslenmeden kaynaklanan ölümleri değerlendirdiler. Gıda bulunabilirliği ve kalitesindeki düşüşler nedeniyle 2050 yılına kadar yılda 500.000'den fazla yetişkin ölümü öngörülmektedir. 2100 yılına kadar, küresel nüfusun %50 ile %75'i aşırı sıcak ve nemin birleşik etkileri nedeniyle yaşamı tehdit eden iklim koşullarıyla karşı karşıya kalabilir.

İklim değişikliği (gıda güvencesini) de etkiliyor. İklim değişikliği 1981 ve 2010 yılları arasında mısır, buğday ve soya fasulyesinin küresel veriminde düşüşe neden oldu. Gelecekteki ısınma, başlıca ürünlerin küresel verimini daha da düşürebilir. düşük enlemli ülkelerde muhtemelen olumsuz etkilenecekken, kuzey enlemlerindeki etkiler olumlu veya olumsuz olabilir. Bu etkilerin bir sonucu olarak, özellikle düşük gelirli olanlar olmak üzere, dünya çapında 183 milyona kadar insan açlık riski altındadır. İklim değişikliği balık popülasyonlarını da etkilemektedir. Küresel olarak, daha az balık avlanabilecektir. Buzul suyuna bağımlı bölgeler, zaten kurak olan bölgeler ve küçük adalar iklim değişikliği nedeniyle daha yüksek su stresi riskine sahiptir.

Geçim kaynakları

İklim değişikliğinden kaynaklanan ekonomik zararlar ciddi olabilir ve feci sonuçların ortaya çıkma ihtimali vardır. İklim değişikliğinin küresel ekonomik eşitsizliği artırmış olması muhtemeldir ve bu eğilimin devam edeceği öngörülmektedir. En ciddi etkilerin, yerel halkın çoğunun doğal ve tarımsal kaynaklara bağımlı olduğu ve Güneydoğu Asya'da görülmesi beklenmektedir.Dünya Bankası, iklim değişikliğinin 2030 yılına kadar 120 milyondan fazla insanı yoksulluğa sürükleyebileceğini tahmin etmektedir.

Servet ve sosyal statüye dayalı mevcut eşitsizlikler iklim değişikliği nedeniyle daha da kötüleşti. İklim şoklarını hafifletme, bunlara uyum sağlama ve iyileşme konusunda en büyük zorlukları, kaynaklar üzerinde daha az kontrole sahip olan marjinalleştirilmiş insanlar yaşamaktadır. Topraklarına ve ekosistemlerine bağlı olan yerli halkların, iklim değişikliği nedeniyle sağlıkları ve yaşam tarzları tehlikeye girecektir. Bir uzman görüşüne göre, iklim değişikliğinin silahlı çatışmalardaki rolü, sosyo-ekonomik eşitsizlik ve devlet kabiliyetleri gibi faktörlerle kıyaslandığında küçük kalmaktadır.

Alçakta kalan adalar ve kıyı toplulukları, deniz seviyesinin yükselmesi nedeniyle tehdit altındadır ve bu da su baskınlarını daha yaygın hale getirmektedir. Bazen topraklar kalıcı olarak denizde kaybolmaktadır. Bu durum Maldivler ve Tuvalu gibi ada ülkelerinde yaşayan insanların vatansız kalmasına yol açabilir. Bazı bölgelerde sıcaklık ve nemdeki artış, insanların uyum sağlayamayacağı kadar şiddetli olabilir. En kötü iklim değişikliğinde, modeller insanlığın neredeyse üçte birinin Sahra'da bulunan mevcut iklime benzer şekilde aşırı sıcak ve yaşanmaz iklimlerde yaşamak zorunda kalabileceğini öngörmektedir. Bu faktörler hem ülke içinde hem de ülkeler arasında ekolojik göçü tetikleyebilir. Deniz seviyesinin yükselmesi, aşırı hava koşulları ve doğal kaynaklar üzerinde artan rekabetten kaynaklanan çatışmalar nedeniyle daha fazla insanın yerinden edilmesi beklenmektedir. İklim değişikliği aynı zamanda kırılganlığı artırarak kaynak yetersizliği nedeniyle hareket edemeyen "kapana kısılmış topluluklara" yol açabilir.

İklim değişikliğinin insanlar üzerindeki etkileri

Ekolojik göç. Daha az yağış, tarıma zarar veren çölleşmeye yol açar ve nüfusları yerinden edebilir. Gösterilen: Telly, Mali (2008) . Kuraklık, artan sıcaklıklar ve aşırı hava koşulları tarımı olumsuz etkiler. Gösterilen: Teksas, ABD (2013). . Deniz seviyesinin yükselmesi, alçak kıyı bölgelerinde sel baskınlarını artırır. Gösterilen: Venedik, İtalya (2004). . (2007) sonrası Bangladeş, artan yağışların yol açtığı sel felaketine bir örnektir. Sıcak hava dalgası yoğunlaşması. gibi olaylar daha yaygın hale gelmektedir.

Emisyonların azaltılması ve geri kazanılması

11/21 itibaryla politika ve taahhütlere dayalı küresel sera gazı emisyon senaryoları

İklim değişikliği, sera gazı emisyonlarının azaltılması ve sera gazlarını atmosferden emen artırılmasıyla hafifletilebilir. Küresel ısınmayı 1.5 °C'nin altında sınırlandırmak için küresel sera gazı emisyonlarının 2050 yılına kadar veya 2 °C hedefiyle 2070 yılına kadar olması gerekmektedir. Bu da enerji, arazi, şehirler, ulaşım, binalar ve sanayide benzeri görülmemiş ölçekte geniş kapsamlı, sistemik değişiklikler gerektirmektedir.Birleşmiş Milletler Çevre Programı, küresel ısınmayı 2 °C ile sınırlandırmak için ülkelerin gelecekteki on yıl içinde Paris Anlaşması kapsamındaki üç katına çıkarmaları gerektiğini tahmin etmektedir. 1,5 °C hedefine ulaşmak için daha da büyük bir azaltım seviyesi gerekmektedir. Ekim 2021 itibarıyla anlaşma kapsamında yapılan taahhütlerle, küresel ısınmanın yüzyılın sonuna kadar yaklaşık 2,7 °C'ye (aralık: 2,2-3,2 °C) ulaşma şansı hala %66'dır. Küresel olarak, ısınmanın 2 °C ile sınırlandırılması, maliyetlerden daha yüksek faydalar sağlayabilir.

Küresel ısınmayı 1,5 veya 2 °C ile sınırlandırmak için tek bir yol olmamasına rağmen, çoğu senaryo ve strateji, gerekli sera gazı azaltımlarını sağlamak için artan enerji verimliliği önlemleriyle birlikte yenilenebilir enerji kullanımında büyük bir artış görmektedir. Ekosistemler üzerindeki baskıyı azaltmak ve karbon tutma kapasitelerini artırmak için tarım ve ormancılıkta da ormansızlaşmanın önlenmesi ve (yeniden ağaçlandırma) yoluyla doğal ekosistemlerin restore edilmesi gibi değişiklikler gerekli olacaktır.

İklim değişikliğini azaltmaya yönelik diğer yaklaşımlar daha yüksek risk seviyesine sahiptir. Küresel ısınmayı 1.5 °C ile sınırlayan senaryolar, tipik olarak 21. yüzyıl boyunca karbondioksit giderme yöntemlerinin geniş ölçekli kullanımını öngörmektedir. Bununla birlikte, bu teknolojilere aşırı bağımlılık ve çevresel etkiler konusunda endişeler vardır. (SRM) de emisyonların derinlemesine azaltılması için olası bir tamamlayıcıdır. Ancak, SRM önemli etik ve yasal sorunları gündeme getirecektir ve riskler yeterince anlaşılmamıştır.

Temiz enerji

Kömür, petrol ve doğal gaz, yenilenebilir enerji kaynaklarının hızla artmaya başlamasına rağmen başlıca küresel enerji kaynakları olmaya devam etmektedir.

Rüzgar ve güneş enerjisi, Almanya

Yenilenebilir enerji, iklim değişikliğini sınırlandırmanın anahtarıdır. Fosil yakıtlar 2018 yılında dünya enerjisinin %80'ini oluşturdu. Kalan pay ise nükleer enerji ve yenilenebilir enerji (hidroelektrik, biyoenerji, rüzgar ve güneş enerjisi ve jeotermal enerji dahil) arasında paylaştırıldı. Bu dağılımın önümüzdeki 30 yıl içinde önemli ölçüde değişeceği tahmin edilmektedir.(Güneş panelleri) ve kara rüzgarı artık birçok yerde yeni elektrik üretim kapasitesi eklemenin en ucuz biçimleri arasında yer alıyor. Yenilenebilir enerji kaynakları, 2019 yılında kurulan tüm yeni elektrik üretiminin %75'ini, neredeyse tamamını güneş ve rüzgâr enerjisi oluşturdu. Nükleer ve hidroelektrik gibi diğer temiz enerji türleri şu anda enerji arzında daha büyük bir paya sahiptir. Bununla birlikte, gelecekteki büyüme tahminleri karşılaştırıldığında sınırlı görünmektedir.

2050'ye kadar karbon nötrlüğüne ulaşmak için yenilenebilir enerji, elektrik üretiminin baskın biçimi haline gelecek ve bazı senaryolarda 2050'ye kadar %85'e veya daha fazlasına yükselecektir. Kömüre yapılan yatırımlar ortadan kaldırılacak ve kömür kullanımı 2050 yılına kadar neredeyse aşamalı olarak durdurulacaktır.

Yenilenebilir kaynaklardan üretilen elektriğin de ısınma ve ulaşım için ana enerji kaynağı haline gelmesi gerekecektir. Ulaşım, içten yanmalı motorlu araçlardan elektrikli araçlara, toplu taşımaya ve (bisiklete binme ve yürüme) yönelebilir. Gemicilik ve uçuş için düşük karbonlu yakıtlar emisyonları azaltacaktır. Isıtma, ısı pompaları gibi teknolojilerle giderek karbondan arındırılabilir.

Yenilenebilir enerji kaynakları da dahil olmak üzere temiz enerjinin hızla büyümeye devam etmesinin önünde engeller bulunmaktadır. Rüzgar ve güneş enerjisi için, yeni projelerde çevresel ve arazi kullanımına ilişkin endişeler bulunmaktadır. Rüzgâr ve güneş enerjisi ayrıca enerji üretmektedir. Geleneksel olarak, değişken enerji üretimi düşük olduğunda (rezervuarlı hidro barajlar) ve geleneksel enerji santralleri kullanılmaktadır. İleriye dönük olarak, genişletilebilir, enerji talebi ve arzı eşleştirilebilir ve uzun mesafeli yenilenebilir çıktıların değişkenliğini yumuşatabilir. Biyoenerji genellikle karbon-nötr değildir ve gıda güvenliği açısından olumsuz sonuçlar doğurabilir. Nükleer enerjinin büyümesi, nükleer atık, (nükleer silahların yayılması) ve kazalarla ilgili tartışmalar nedeniyle kısıtlanmaktadır. Hidroelektrik enerjinin büyümesi, en iyi sahaların geliştirilmiş olması ve yeni projelerin artan sosyal ve çevresel kaygılarla karşı karşıya kalması nedeniyle sınırlıdır.

Düşük karbonlu enerji, iklim değişikliğini en aza indirerek insan sağlığını iyileştirir. Ayrıca, 2016 yılında yılda 7 milyon olduğu tahmin edilen hava kirliliği ölümlerini azaltmak gibi yakın vadeli bir faydası da vardır. Isınmayı 2 °C'lik bir artışla sınırlayan Paris Anlaşması hedeflerine ulaşmak, 2050 yılına kadar yılda yaklaşık bir milyon kişinin hayatını kurtarabilirken, küresel ısınmayı 1,5 °C ile sınırlamak milyonlarca kişiyi kurtarabilir ve aynı zamanda (enerji güvencesini) artırabilir ve yoksulluğu azaltabilir. Hava kalitesinin iyileştirilmesinin, azaltım maliyetlerinden daha büyük olabilecek ekonomik faydaları da vardır.

Enerji tasarrufu

Enerji talebinin azaltılması, emisyonların azaltılmasının bir diğer önemli yönüdür. Daha az enerjiye ihtiyaç duyulursa, temiz enerji gelişimi için daha fazla esneklik sağlanır. Ayrıca elektrik şebekesinin yönetimini kolaylaştırır ve altyapı gelişimini en aza indirir. İklim hedeflerine ulaşmak için enerji verimliliği yatırımlarında, yenilenebilir enerjiye yapılan yatırım seviyesine kıyasla büyük artışlar gerekecektir. Enerji kullanım modellerinde, enerji verimliliği yatırımlarında ve finansmanında COVID-19 ile ilgili çeşitli değişiklikler, bu on yıl için tahminleri daha zor ve belirsiz hale getirdi.

Enerji talebini azaltmaya yönelik stratejiler sektöre göre değişmektedir. Ulaşımda, yolcular ve yükler otobüsler ve trenler gibi daha verimli seyahat modlarına geçebilir veya elektrikli araçlar kullanabilir. Enerji talebini azaltmaya yönelik endüstriyel stratejiler arasında ısıtma sistemlerinin ve motorların iyileştirilmesi, daha az enerji tüketen ürünlerin tasarlanması ve ürün ömürlerinin artırılması yer almaktadır. Bina sektöründe odak noktası, yeni binaların daha iyi tasarlanması ve yenileme çalışmalarında daha yüksek enerji verimliliği seviyelerine ulaşılmasıdır.Isı pompaları gibi teknolojilerin kullanımı da bina enerji verimliliğini artırabilir.

Tarım ve sanayi

Doğrudan ve dolaylı emisyonlar dikkate alındığında, sanayi küresel emisyonlarda en yüksek paya sahip sektördür.

Tarım ve ormancılık, sera gazı emisyonlarının sınırlandırılması, ormanların tarım arazisine daha fazla dönüştürülmesinin önlenmesi ve dünya gıda talebindeki artışların karşılanması gibi üçlü bir zorlukla karşı karşıyadır. Bir dizi eylem, tarım ve ormancılık kaynaklı emisyonları 2010 seviyelerine göre üçte iki oranında azaltabilir. Bunlar arasında gıda ve diğer tarım ürünlerine yönelik talep artışının azaltılması, arazi verimliliğinin artırılması, ormanların korunması ve restore edilmesi ve tarımsal üretimden kaynaklanan sera gazı emisyonlarının azaltılması yer almaktadır.

Talep tarafında, emisyonları azaltmanın kilit bir bileşeni, insanları kaydırmaktır.Et ve süt ortadan kaldırılması, tarım ve diğer arazi kullanımından kaynaklanan tüm emisyonların yaklaşık 3/4'ünü ortadan kaldıracaktır. Hayvancılık aynı zamanda Dünya'daki buzsuz alanların %37'sini işgal etmekte ve ekinler için kullanılan %12'lik alandan yem tüketerek ormansızlaşma ve arazi bozulmasına neden olmaktadır.

Çelik ve çimento üretimi, endüstriyel CO₂ emisyonlarının yaklaşık %13'ünden sorumludur. Bu sektörlerde kok kömürü ve kireç gibi karbon yoğun malzemeler üretimde ayrılmaz bir rol oynamaktadır, bu nedenle CO₂ emisyonlarının azaltılması alternatif kimyasalların araştırılmasını gerektirmektedir.

Karbon tutma

CO₂ emisyonlarının çoğu, bitki büyümesi, toprak alımı ve okyanus alımı dahil olmak üzere tarafından emildi ().

Doğal karbon yutakları, doğal olarak oluşan seviyelerin ötesinde önemli miktarda CO₂ tutulması için geliştirilebilir. Orman olmayan arazilerde ağaçlandırma ve yeniden ormanlaştırma en gelişmiş tutma teknikleri arasındadır, ancak ilki gıda güvenliği endişelerini artırmaktadır. Çiftçiler, kışlık örtü bitkilerinin kullanılması, toprak işleme yoğunluğunun ve sıklığının azaltılması ve toprak ıslahı olarak kompost ve gübre kullanılması gibi uygulamalarla toprakta karbon tutulmasını teşvik edebilirler. Kıyı sulak alanlarının ve (deniz çayırlarının) restorasyonu/yeniden oluşturulması karbonun organik maddeye ((mavi karbon)) alımını artırır. Karbon toprakta ve ağaçlar gibi organik maddelerde tutulduğunda, arazi kullanımındaki değişiklikler, yangın veya ekosistemlerdeki diğer değişiklikler yoluyla karbonun daha sonra atmosfere yeniden salınma riski vardır.

Enerji üretimi veya CO₂ yoğun ağır sanayilerin atık CO₂ üretmeye devam ettiği durumlarda, gaz atmosfere salınmak yerine yakalanabilir ve depolanabilir. Mevcut kullanımı sınırlı ölçekte ve pahalı olmasına rağmen,karbon yakalama ve depolama yüzyılın ortalarına kadar CO₂ emisyonlarının sınırlandırılmasında önemli bir rol oynayabilir. Bu teknik, biyoenerji () ile birlikte kullanıldığında net negatif emisyonlara yol açabilir: CO₂ atmosferden çekilir. Karbondioksit giderme tekniklerinin ısınmanın 1,5 °C ile sınırlandırılmasında büyük bir rol oynayıp oynayamayacağı halen belirsizliğini korumaktadır. Karbondioksit giderimine dayanan politika kararları, küresel ısınmanın uluslararası hedeflerin ötesine geçme riskini artırmaktadır.

Adaptasyon

Mangrov ekimi ve diğer (kıyı taşkınlarını) azaltabilir.

Deniz seviyesinin yükselmesiyle daha da kötüleşen (fırtına dalgalarına) karşı koruma için .

(Yeşil çatılar) şehirlerde soğutma sağlayacak.

Adaptasyon, "iklim ve etkilerindeki mevcut veya beklenen değişikliklere uyum sağlama sürecidir".^:5 İlave azaltım olmadan, adaptasyon "şiddetli, yaygın ve geri döndürülemez" etki riskini önleyemez. Daha şiddetli iklim değişikliği daha dönüştürücü bir adaptasyon gerektirir ki bu da çok pahalıya mal olabilir., farklı bölgeler ve nüfuslar arasında eşit olmayan bir şekilde dağılmıştır ve gelişmekte olan ülkeler genellikle daha azına sahiptir. 21'inci yüzyılın ilk yirmi yılında, temel sanitasyon ve elektriğe erişimin artmasıyla birlikte düşük ve orta gelirli ülkelerin çoğunda adaptasyon kapasitesinde bir artış görülmüştür, ancak ilerleme yavaştır. Birçok ülke adaptasyon politikalarını uygulamaya koymuştur. Ancak, gerekli finansman ile mevcut finansman arasında önemli bir fark vardır.

Deniz seviyesinin yükselmesine uyum sağlamak için risk altındaki alanlardan kaçınmak, artan su baskınlarıyla yaşamayı öğrenmek ve korunmak gerekir. Bu başarısız olursa, gerekebilir. Tehlikeli ısı etkisiyle mücadele etmek için ekonomik engeller vardır. Yorucu işlerden kaçınmak veya klimaya sahip olmak herkes için mümkün değildir. Tarımda adaptasyon seçenekleri arasında daha sürdürülebilir diyetlere geçiş, çeşitlendirme, erozyon kontrolü ve değişen iklime karşı daha fazla tolerans için genetik iyileştirmeler yer almaktadır. Sigorta risk paylaşımına olanak tanır, ancak düşük gelirli insanlar için bunu elde etmek genellikle zordur. Eğitim, göç ve iklim kırılganlığını azaltabilir. Mangrovların dikilmesi veya diğer kıyı bitki örtüsünün teşvik edilmesi fırtınaları tamponlayabilir.

Ekosistemler, insan müdahalesi ile desteklenebilecek bir süreç olan . Ekosistemler arasındaki bağlantılılığın artırılmasıyla türler daha elverişli iklim koşullarına göç edebilir. Türler ayrıca . Doğal ve yarı doğal alanların korunması ve restorasyonu, ekosistemlerin uyum sağlamasını kolaylaştırarak esneklik oluşturmaya yardımcı olur. Ekosistemlerde adaptasyonu teşvik eden eylemlerin birçoğu, yoluyla insanların da uyum sağlamasına yardımcı olur. Örneğin, doğal restorasyonu, yıkıcı yangınları daha az olası hale getirir ve insanların maruziyetini azaltır. Nehirlere daha fazla yer verilmesi, doğal sistemde daha fazla su depolanmasını sağlayarak sel riskini azaltır. Restore edilen ormanlar karbon yutağı görevi görür, ancak uygun olmayan bölgelere ağaç dikmek iklim etkilerini daha da kötüleştirebilir.

Uyum ve azaltım arasında ve ödünleşimler vardır. Uyum genellikle kısa vadeli faydalar sağlarken, azaltımın daha uzun vadeli faydaları vardır. Klima kullanımının artması insanların sıcakla daha iyi başa çıkmasını sağlar, ancak enerji talebini artırır. Kompakt kentsel gelişim, ulaşım ve inşaat kaynaklı emisyonların azalmasına yol açabilir. Aynı zamanda, (kentsel ısı adası) etkisini artırarak daha yüksek sıcaklıklara ve daha fazla maruziyete yol açabilir. Artan gıda verimliliğinin hem uyum hem de azaltım için büyük faydaları vardır.

Politikalar ve siyaset

(İklim Değişikliği Performans Endeksi) ülkeleri sera gazı emisyonları (puanın %40'ı), yenilenebilir enerji (%20), enerji kullanımı (%20) ve iklim politikasına (%20) göre sıralamaktadır.

Çok

Orta

Az

Çok az

olan ülkeler genellikle küresel emisyonların küçük bir kısmından sorumludur. Bu durum adalet ve hakkaniyetle ilgili soruları gündeme getirmektedir. İklim değişikliği sürdürülebilir kalkınma ile güçlü bir şekilde bağlantılıdır. Küresel ısınmanın sınırlandırılması, yoksulluğun ortadan kaldırılması ve eşitsizliklerin azaltılması gibi sürdürülebilir kalkınma hedeflerine ulaşılmasını kolaylaştırır. Bu bağlantı, "iklim değişikliği ve etkileriyle mücadele için acilen harekete geçilmesi" şeklindeki 'te kabul edilmektedir. Gıda, temiz su ve ekosistemin korunmasına ilişkin hedefler iklim değişikliğinin azaltılması ile sinerji içindedir.

İklim değişikliğinin jeopolitiği karmaşıktır. Genellikle, tüm ülkelerin diğer ülkeler tarafından yapılan azaltımdan fayda sağladığı, ancak tek tek ülkelerin düşük karbonlu bir ekonomiye geçerek kendilerinin kaybedeceği bir (bedavacılık sorunu) olarak çerçevelenmiştir. Bu çerçeveye itiraz edilmiştir. Örneğin, kamu sağlığı ve yerel çevre açısından faydaları neredeyse tüm bölgelerde maliyetleri aşmaktadır. Ayrıca, net fosil yakıt ithalatçıları temiz enerjiye geçişten ekonomik olarak kazançlı çıkarken, net ihracatçıların satamadıkları fosil yakıtlar gibi yolda kalmış varlıklarla karşı karşıya kalmalarına neden olmaktadır.

Politika seçenekleri

Emisyonları azaltmak için çok çeşitli politikalar, düzenlemeler ve yasalar kullanılmaktadır. 2019 itibarıyla, küresel sera gazı emisyonlarının yaklaşık %20'sini kapsamaktadır. Karbon, (karbon vergileri) ve sistemleri ile fiyatlandırılabilir. Doğrudan küresel fosil yakıt sübvansiyonları 2017 yılında 319 milyar dolara, hava kirliliği gibi dolaylı maliyetler fiyatlandırıldığında ise 5,2 trilyon dolara ulaştı. Bunların sona erdirilmesi küresel karbon emisyonlarında %28'lik bir azalmaya ve hava kirliliği ölümlerinde %46'lık bir azalmaya neden olabilir. Fosil sübvansiyonlarından tasarruf edilen para, bunun yerine temiz (enerjiye geçişi) desteklemek için kullanılabilir. Sera gazlarını azaltmaya yönelik daha doğrudan yöntemler arasında araç verimliliği standartları, yenilenebilir yakıt standartları ve ağır sanayiye yönelik hava kirliliği düzenlemeleri yer almaktadır. Bazı ülkeler, .

merceğinden tasarlanan politika, insan hakları sorunlarını ve sosyal eşitsizliği ele almaya çalışır. Örneğin, emisyonların en büyük payından sorumlu olan zengin ülkeler, uyum sağlamaları için yoksul ülkelere ödeme yapmak zorunda kalacaktır. Fosil yakıtların kullanımı azaldıkça, sektördeki işler de kaybolmaktadır. sağlanması için bu insanların başka işler için yeniden eğitilmesi gerekecektir. Çok sayıda fosil yakıt çalışanının bulunduğu toplumların ek yatırımlara ihtiyacı olacaktır.

Uluslararası iklim anlaşmaları

2000 yılından bu yana Çin'de ve dünyanın geri kalanında artan CO₂ emisyonları, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa'nın üretimini aşmıştır.

Amerika Birleşik Devletleri, kişi başına diğer birincil bölgelere kıyasla çok daha yüksek oranda CO₂ üretmektedir.

Dünyadaki neredeyse tüm ülkeler 1994 tarihli Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi'ne (UNFCCC) taraftır. UNFCCC'nin amacı, tehlikeli insan müdahalesini önlemektir. Sözleşmede belirtildiği üzere bu, atmosferdeki sera gazı konsantrasyonlarının, ekosistemlerin iklim değişikliğine doğal olarak uyum sağlayabileceği, gıda üretiminin tehdit edilmeyeceği ve sürdürülebileceği bir seviyede stabilize edilmesini gerektirmektedir. UNFCCC'nin kendisi emisyonları kısıtlamamakta, daha ziyade kısıtlayan protokoller için bir çerçeve sağlamaktadır. UNFCCC imzalandığından bu yana küresel emisyonlar artmıştır. küresel müzakerelere sahne olmaktadır.

1997 Kyoto Protokolü, UNFCCC'yi genişletmiş ve çoğu gelişmiş ülkenin emisyonlarını sınırlandırması için yasal olarak bağlayıcı taahhütler içermiştir. Müzakereler sırasında, (gelişmekte olan ülkeleri temsil eden) (G77), gelişmiş ülkelerin atmosferdeki sera gazı birikimine en fazla katkıda bulunan ülkeler olması nedeniyle, gelişmiş ülkelerin emisyonlarını azaltmada "öncülük etmelerini" gerektiren bir yetki için bastırdı. Gelişmekte olan ülkelerde kişi başına düşen emisyonlar da hala nispeten düşüktü ve gelişmekte olan ülkelerin kalkınma ihtiyaçlarını karşılamak için daha fazla emisyon yapmaları gerekecekti.

2009 , düşük hedefleri nedeniyle geniş çapta hayal kırıklığı olarak nitelendirilmiş ve G77 de dahil olmak üzere daha yoksul ülkeler tarafından reddedilmiştir. İlgili taraflar küresel sıcaklık artışını 2 °C'nin altında sınırlamayı amaçlamıştır. Anlaşma, 2020 yılına kadar azaltım ve uyum için gelişmekte olan ülkelere yılda 100 milyar dolar gönderme hedefi koymuş ve 'nun kurulmasını önermiştir. Fon, 2020 itibarıyla beklenen hedefine ulaşamadı ve finansmanında daralma riskiyle karşı karşıya.

2015 yılında tüm BM ülkeleri, küresel ısınmayı 2.0 °C'nin oldukça altında tutmayı amaçlayan ve ısınmayı 1.5 °C'nin altında tutmaya yönelik bir hedef içeren Paris Anlaşması'nı müzakere etti. Anlaşma Kyoto Protokolü'nün yerini aldı. Kyoto'dan farklı olarak Paris Anlaşması'nda bağlayıcı emisyon hedefleri belirlenmedi. Bunun yerine bir dizi prosedür bağlayıcı hale getirildi. Ülkeler düzenli olarak daha iddialı hedefler belirlemek ve bu hedefleri her beş yılda bir yeniden değerlendirmek zorundadır. Paris Anlaşması, gelişmekte olan ülkelerin mali olarak desteklenmesi gerektiğini yineledi. Ekim 2021 itibarıyla 194 devlet ve Avrupa Birliği anlaşmayı imzalamış ve 191 devlet ve AB anlaşmayı (onaylamıştır.)

Ozon tabakasını incelten gazların salınımını durdurmaya yönelik uluslararası bir anlaşma olan 1987 , sera gazı salınımlarının azaltılmasında, bu amaçla özel olarak tasarlanan Kyoto Protokolünden daha etkili olmuş olabilir. Montreal Protokolü'nde yapılan 2016 , yasaklanan ozon tabakasını incelten gazların yerine geçen bir grup güçlü sera gazı olan hidroflorokarbonların emisyonlarını azaltmayı amaçlamaktadır. Bu da Montreal Protokolü'nü iklim değişikliğine karşı daha güçlü bir anlaşma haline getirmiştir.

Ulusal tepkiler

2019 yılında Birleşik Krallık Parlamentosu iklim acil durumu ilan eden ilk ulusal hükûmet oldu. Diğer ülkeler ve yargı bölgeleri de bunu takip etti. Aynı yıl Avrupa Parlamentosu da "iklim ve çevre acil durumu" ilan etti.Avrupa Komisyonu, AB'yi 2050 yılına kadar karbon-nötr hale getirme hedefiyle 'nı sundu. Asya'daki büyük ülkeler de benzer taahhütlerde bulundu: Güney Kore ve Japonya 2050 yılına kadar, Çin ise 2060 yılına kadar karbon-nötr olma taahhüdünde bulundu. Avrupa Komisyonu 2021 yılında, otomotiv endüstrisi için yönergeler içeren "" mevzuat paketini yayınladı; Avrupa pazarındaki tüm yeni otomobillerin 2035 yılından itibaren olması gerekiyor. Hindistan yenilenebilir enerji kaynakları için güçlü teşviklere sahip olsa da ülkede kömürün önemli ölçüde yaygınlaştırılması da planlanıyor.

2021 yılı itibarıyla, Paris Anlaşması taraflarının %40'ını temsil eden 48 elde edilen bilgilere göre, tahmini toplam sera gazı emisyonları 2010 yılı seviyelerine kıyasla %0,5 daha düşük olacak ve küresel ısınmanın sırasıyla 1,5 °C veya 2 °C ile sınırlandırılmasına yönelik %45 veya %25 azaltım hedeflerinin altında kalacaktır.

Toplum

İnkâr ve yanlış bilgilendirme

Küresel sıcaklıkların artmadığını iddia etmek için veriler kısa dönemlerden (cımbızlanmıştır). Mavi eğilim çizgileri, uzun vadeli ısınma eğilimlerini (kırmızı eğilim çizgileri) maskeleyen kısa dönemleri göstermektedir. Mavi noktalar sözde göstermektedir.

İklim değişikliğiyle ilgili kamuoyu tartışmaları, Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaya çıkan ve o zamandan bu yana başta Kanada ve Avustralya olmak üzere diğer ülkelere de yayılan iklim değişikliği inkârı ve güçlü bir şekilde etkilenmiştir. İklim değişikliği inkârının arkasındaki aktörler, fosil yakıt şirketleri, endüstri grupları, muhafazakâr düşünce kuruluşları ve aykırı bilim insanlarından oluşan iyi finanse edilmiş ve nispeten koordineli bir koalisyon oluşturmaktadır., bu grupların ana stratejisi de bilimsel veriler ve sonuçlar hakkında şüphe üretmektir. İnsan kaynaklı iklim değişikliğine ilişkin bilimsel fikir birliğini reddeden, göz ardı eden ya da bu konuda yersiz şüpheleri olan pek çok kişi "iklim değişikliği şüphecileri" olarak adlandırılmaktadır ki bazı bilim insanları bunun olduğunu belirtmiştir.

İklim değişikliği inkârının farklı çeşitleri vardır: bazıları ısınmanın gerçekleştiğini inkârı ederler, bazıları ısınmayı kabul eder ancak bunu doğal etkilere bağlarlar ve bazıları da iklim değişikliğinin olumsuz etkilerini en aza indirirler. Bilim hakkında belirsizlik üretmek daha sonra dönüştü: politika değişikliklerini geciktirmek için bilim camiasında iklim değişikliği hakkında önemli bir belirsizlik olduğu inancını yaratmak. Bu fikirleri destekleme stratejileri arasında bilimsel kurumların eleştirilmesi ve bireysel bilim insanlarının güdülerinin sorgulanması yer almaktadır. İklim değişikliğini inkârı eden bloglar ve medyadan oluşan bir (yankı odası), iklim değişikliğinin yanlış anlaşılmasını daha da körükledi.

Kamuoyu farkındalığı ve görüşü

Kamuoyu, insanların iklim değişikliğine neden olduğu yönündeki bilimsel fikir birliğinin derecesini büyük ölçüde hafife almaktadır. 2019 ile 2021 yılları arasında yapılan çalışmalar, bilimsel fikir birliğinin %98,7 ile %100 arasında değiştiğini ortaya koymuştur.

İklim değişikliği 1980'lerin sonunda uluslararası kamuoyunun dikkatini çekti. 1990'ların başında medyada yer alan haberler nedeniyle insanlar iklim değişikliğini ozon tabakasının delinmesi gibi diğer çevre sorunlarıyla karıştırdı., filmi Yarından Sonra (2004) ve Al Gore belgeseli (Uygunsuz Gerçek) (2006) iklim değişikliğine odaklandı.

Halkın iklim değişikliğine yönelik endişelerinde ve iklim değişikliğinin anlaşılmasında önemli bölgesel, cinsiyet, yaş ve siyasi farklılıklar mevcuttur. Daha yüksek eğitimli insanların ve bazı ülkelerde kadınların ve gençlerin iklim değişikliğini ciddi bir tehdit olarak görme olasılığı daha yüksektir. Birçok ülkede partizan farklılıklar da mevcuttur ve yüksek CO₂ emisyonuna sahip ülkeler daha az endişe duyma eğilimindedir. İklim değişikliğinin nedenlerine ilişkin görüşler ülkeler arasında büyük farklılıklar göstermektedir. Endişe zaman içinde artarak 2021 yılında birçok ülkede vatandaşların çoğunluğunun iklim değişikliği konusunda yüksek düzeyde endişe duyduğunu ifade ettiği veya bunu küresel bir acil durum olarak gördüğü noktaya geldi. Daha yüksek endişe düzeyleri, iklim değişikliğini ele alan politikalara yönelik daha güçlü kamuoyu desteği ile ilişkilidir.

İklim hareketi

İklim protestoları siyasi liderlerden iklim değişikliğini önlemek için harekete geçmelerini talep eder. Bunlar halka açık gösteriler, , davalar ve diğer faaliyetler şeklinde olabilir. Öne çıkan gösteriler arasında yer almaktadır. Bu girişimde, İsveçli genç (Greta Thunberg)'den ilham alan dünyanın dört bir yanındaki gençler 2018'den bu yana cuma günleri okula gitmeyerek protesto eylemleri düzenliyorlar. gibi grupların kitlesel sivil itaatsizlik eylemleri, yolları ve toplu taşıma araçlarını bozarak protesto etti. Davalar, kamu kurumları ve şirketlerin iklim eylemlerini güçlendirmek için giderek daha fazla kullanılan bir araç haline gelmektedir. Aktivistler ayrıca hükûmetleri hedef alan ve iklim değişikliği konusunda iddialı adımlar atmalarını veya mevcut yasaları uygulamalarını talep eden davalar da açmaktadırlar. Fosil yakıt şirketlerine karşı açılan davalarda genellikle tazmini talep edilmektedir.

Tarih

Erken keşifler

1912 tarihli bu makale sera etkisini, kömür yakmanın nasıl karbondioksit yaratarak küresel ısınmaya ve iklim değişikliğine neden olduğunu özlü bir şekilde anlatmaktadır.

1820'lerde Joseph Fourier, Dünya'nın sıcaklığının neden Güneş enerjisinin tek başına açıklayabileceğinden daha yüksek olduğunu açıklamak için sera etkisini önerdi. Dünya'nın atmosferi güneş ışığına karşı şeffaftır, bu nedenle güneş ışığı yüzeye ulaşır ve burada ısıya dönüştürülür. Ancak atmosfer yüzeyden yayılan ısıya karşı şeffaf değildir ve bu ısının bir kısmını hapseder, bu da gezegeni ısıtır.

1856 yılında , güneşin ısıtma etkisinin su buharı içeren havada kuru havaya göre daha fazla olduğunu ve bu etkinin karbondioksit (CO₂) ile daha da fazla olduğunu gösterdi. "Bu gazdan oluşan bir atmosfer dünyamıza yüksek bir sıcaklık verecektir..." sonucuna vardı.

1859'dan itibaren(John Tyndall), kuru havanın %99'unu oluşturan azot ve oksijenin yayılan ısıya karşı şeffaf olduğunu tespit etmiştir. Ancak su buharı ile metan ve karbondioksit gibi gazlar yayılan ısıyı emer ve bu ısıyı atmosfere yeniden yayar. Tyndall, bu gazların konsantrasyonlarındaki değişikliklerin geçmişte buzul çağları da dahil olmak üzere iklim değişikliklerine neden olmuş olabileceğini öne sürmüştür.

Svante Arrhenius, havadaki su buharının sürekli olarak değiştiğini, ancak havadaki CO₂ konsantrasyonunun uzun vadeli jeolojik süreçlerden etkilendiğini belirtti. Artan CO₂ seviyelerinden kaynaklanan ısınma, su buharı miktarını artırarak pozitif bir geri besleme döngüsü içinde ısınmayı güçlendirecektir. 1896'da türünün ilk örneği olan iklim modelini yayınlayan Arrhenius, CO₂ seviyesinin yarıya indirilmesinin sıcaklıkta buzul çağını başlatacak bir düşüşe yol açabileceğini öngördü. Arrhenius, CO₂'in iki katına çıkmasından beklenen sıcaklık artışını yaklaşık 5-6 °C olarak hesapladı. Diğer bilim insanları başlangıçta şüpheciydi ve sera etkisinin doymuş olduğuna, dolayısıyla daha fazla CO₂ eklemenin hiçbir fark yaratmayacağına ve iklimin kendi kendini düzenleyeceğine inanıyorlardı. 1938'den itibaren iklimin ısındığına ve CO₂ seviyelerinin yükseldiğine dair kanıtlar yayınladı, ancak hesaplamaları aynı itirazlarla karşılaştı.

Bilimsel bir fikir birliğinin geliştirilmesi

1950'lerde , farklı atmosferik katmanları ve kızılötesi spektrumu içeren ayrıntılı bir bilgisayar modeli oluşturdu. Bu model, artan CO₂ seviyelerinin ısınmaya neden olacağını öngörüyordu. Aynı dönemde CO₂ seviyelerinin yükseldiğine dair kanıtlar buldu ve okyanusların bu artışı absorbe edemeyeceğini gösterdi. Bu iki bilim insanı daha sonra 'in "" olarak adlandırılan sürekli artış kaydını başlatmasına yardımcı oldu. Bilim insanları halkı uyardı ve James Hansen'in 1988'deki Kongre ifadesinde tehlikeler vurgulandı. Dünya hükûmetlerine resmi tavsiyelerde bulunmak üzere 1988 yılında kurulan Hükûmetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) disiplinlerarası araştırmaları teşvik etti. IPCC raporlarının bir parçası olarak bilim insanları, hakemli dergi makalelerinde yer alan bilimsel tartışmaları değerlendirmektedir.

İklimin ısındığı ve bunun insan faaliyetlerinden kaynaklandığı konusunda neredeyse tam bir bilimsel fikir birliği vardır. 2019 itibarıyla, son literatürdeki mutabakat %99'un üzerine çıktı. Ulusal veya uluslararası düzeyde hiçbir bilimsel kuruluş . İnsanları iklim değişikliğinin etkilerine karşı korumak için bir takım önlemler alınması gerektiği konusunda da fikir birliği oluşmuştur. Ulusal bilim akademileri dünya liderlerini küresel emisyonları azaltmaya çağırdı. 2021 IPCC Değerlendirme Raporu, iklim değişikliğine insanların neden olduğunun "kesin" olduğunu belirtti.

Ayrıca bakınız

• Antroposen - insanların önemli jeolojik etkiye sahip olduğu yeni jeolojik zaman aralığı önerisi
• (İklim göçü) - iklimle şiddetlenen felaketlerin etkisiyle ülke içinde veya ülkelerarası yaşanan göç hareketleri

Kaynakça

1. ^ "GISS Surface Temperature Analysis (v4)". NASA. 2 Şubat 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Ocak 2024. 
2. ^ IPCC AR6 WG1 2021, SPM-7
3. ^ . Boğaziçi Ünivesitesi Center for Climate Change and Policy Studies web sitesi. 16 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
4. ^ IPCC SR15 Ch1 2018, s. 54: Since 1970 the global average temperature has been rising at a rate of 1.7°C per century, compared to a long-term decline over the past 7,000 years at a baseline rate of 0.01°C per century (NOAA, 2016; Marcott et al., 2013). These global-level rates of human-driven change far exceed the rates of change driven by geophysical or biosphere forces that have altered the Earth System trajectory in the past (e.g., Summerhayes, 2015; Foster et al., 2017); even abrupt geophysical events do not approach current rates of human-driven change.
5. ^ ^{a b} Lynas, Mark; Houlton, Benjamin Z.; Perry, Simon (19 Ekim 2021). "Greater than 99% consensus on human caused climate change in the peer-reviewed scientific literature". . 16 (11): 114005. Bibcode:2021ERL....16k4005L. doi:10.1088/1748-9326/ac2966. 9 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
6. ^ ^{a b} Our World in Data, 18 September 2020
7. ^ IPCC SRCCL 2019, s. 7: Since the pre-industrial period, the land surface air temperature has risen nearly twice as much as the global average temperature (high confidence). Climate change... contributed to desertification and land degradation in many regions (high confidence).; IPCC SRCCL 2019, s. 45: Climate change is playing an increasing role in determining wildfire regimes alongside human activity (medium confidence), with future climate variability expected to enhance the risk and severity of wildfires in many biomes such as tropical rainforests (high confidence).
8. ^ IPCC SROCC 2019, s. 16: Over the last decades, global warming has led to widespread shrinking of the cryosphere, with mass loss from ice sheets and glaciers (very high confidence), reductions in snow cover (high confidence) and Arctic sea ice extent and thickness (very high confidence), and increased permafrost temperature (very high confidence).
9. ^ IPCC AR6 WG1 Ch11 2021, s. 1517
10. ^ EPA (19 Ocak 2017). "Climate Impacts on Ecosystems". 27 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Şubat 2019. Mountain and arctic ecosystems and species are particularly sensitive to climate change... As ocean temperatures warm and the acidity of the ocean increases, bleaching and coral die-offs are likely to become more frequent. 
11. ^ IPCC SR15 Ch1 2018, s. 64: Sustained net zero anthropogenic emissions of CO₂ and declining net anthropogenic non-CO₂ radiative forcing over a multi-decade period would halt anthropogenic global warming over that period, although it would not halt sea level rise or many other aspects of climate system adjustment.
12. ^ ^{a b} Cattaneo et al. 2019; UN Environment, 25 October 2018.
13. ^ IPCC AR5 SYR 2014, ss. 13–16; WHO, Nov 2015: "Climate change is the greatest threat to global health in the 21st century. Health professionals have a duty of care to current and future generations. You are on the front line in protecting people from climate impacts – from more heat-waves and other extreme weather events; from outbreaks of infectious diseases such as malaria, dengue and cholera; from the effects of malnutrition; as well as treating people that are affected by cancer, respiratory, cardiovascular and other non-communicable diseases caused by environmental pollution."
14. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. 71
15. ^ ^{a b} United Nations Environment Programme 2021, s. 36: "A continuation of the effort implied by the latest unconditional NDCs and announced pledges is at present estimated to result in warming of about 2.7 °C (range: 2.2–3.2 °C) with a 66 per cent chance."
16. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, ss. 95–96: In model pathways with no or limited overshoot of 1.5 °C, global net anthropogenic CO₂ emissions decline by about 45% from 2010 levels by 2030 (40–60% interquartile range), reaching net zero around 2050 (2045–2055 interquartile range); IPCC SR15 2018, s. 17, SPM C.3:All pathways that limit global warming to 1.5 °C with limited or no overshoot project the use of carbon dioxide removal (CDR) on the order of 100–1000 GtCO2 over the 21st century. CDR would be used to compensate for residual emissions and, in most cases, achieve net negative emissions to return global warming to 1.5 °C following a peak (high confidence). CDR deployment of several hundreds of GtCO2 is subject to multiple feasibility and sustainability constraints (high confidence).; Rogelj et al.; Hilaire et al. 2019
17. ^ Ivanova, Irina (2 Haziran 2022). "California is rationing water amid its worst drought in 1,200 years". CBS News. 13 Ocak 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
18. ^ United Nations Environment Programme 2019, s. xxiii, Table ES.3; Teske, ed. 2019, s. xxvii, Fig.5.
19. ^ United Nations Environment Programme 2019, Table ES.3 & p. 49; NREL 2017, ss. vi, 12
20. ^ ^{a b} IPCC SRCCL Summary for Policymakers 2019, s. 18
21. ^ ^{a b} NASA, 5 December 2008.
22. ^ NASA, 7 July 2020; Shaftel 2016: " 'Climate change' and 'global warming' are often used interchangeably but have distinct meanings. ... Global warming refers to the upward temperature trend across the entire Earth since the early 20th century ... Climate change refers to a broad range of global phenomena ...[which] include the increased temperature trends described by global warming."; Associated Press, 22 September 2015: "The terms global warming and climate change can be used interchangeably. Climate change is more accurate scientifically to describe the various effects of greenhouse gases on the world because it includes extreme weather, storms and changes in rainfall patterns, ocean acidification and sea level.".
23. ^ Broeker, Wallace S. (8 Ağustos 1975). "Climatic Change: Are We on the Brink of a Pronounced Global Warming?". Science. 189 (4201): 460-463. Bibcode:1975Sci...189..460B. doi:10.1126/science.189.4201.460. JSTOR 1740491. PMID 17781884. 15 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
24. ^ ^{a b} Weart "The Public and Climate Change: The Summer of 1988", "News reporters gave only a little attention ...". 31 Aralık 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
25. ^ Joo et al. 2015.
26. ^ IPCC AR5 SYR Glossary 2014, s. 120: "Climate change refers to a change in the state of the climate that can be identified (e.g., by using statistical tests) by changes in the mean and/or the variability of its properties and that persists for an extended period, typically decades or longer. Climate change may be due to natural internal processes or external forcings such as modulations of the solar cycles, volcanic eruptions and persistent anthropogenic changes in the composition of the atmosphere or in land use."
27. ^ Hodder & Martin 2009; BBC Science Focus Magazine, 3 February 2020
28. ^ Neukom et al. 2019b.
29. ^ . NASA. 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2020. 
30. ^ EPA 2016: The U.S. Global Change Research Program, the National Academy of Sciences, and the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) have each independently concluded that warming of the climate system in recent decades is "unequivocal". This conclusion is not drawn from any one source of data but is based on multiple lines of evidence, including three worldwide temperature datasets showing nearly identical warming trends as well as numerous other independent indicators of global warming (e.g. rising sea levels, shrinking Arctic sea ice).
31. ^ IPCC AR6 WG1 Summary for Policymakers 2021, s. SPM-5
32. ^ IPCC SR15 Ch1 2018, s. 81.
33. ^ WMO 2021, s. 6.
34. ^ IPCC AR5 WG1 Ch2 2013, s. 162.
35. ^ IPCC SR15 Ch1 2018, s. 57: This report adopts the 51-year reference period, 1850–1900 inclusive, assessed as an approximation of pre-industrial levels in AR5 ... Temperatures rose by 0.0 °C–0.2 °C from 1720–1800 to 1850–1900; Hawkins et al. 2017, s. 1844
36. ^ IPCC AR5 WG1 Summary for Policymakers 2013, ss. 4–5: "Global-scale observations from the instrumental era began in the mid-19th century for temperature and other variables ... the period 1880 to 2012 ... multiple independently produced datasets exist."
37. ^ IPCC AR5 WG1 Ch5 2013, s. 386; Neukom et al. 2019a
38. ^ IPCC AR5 WG1 Ch5 2013, ss. 389, 399–400: "The PETM [around 55.5–55.3 million years ago] was marked by ... global warming of 4 °C to 7 °C ... Deglacial global warming occurred in two main steps from 17.5 to 14.5 ka [thousand years ago] and 13.0 to 10.0 ka."
39. ^ IPCC SR15 Ch1 2018, s. 54.
40. ^ Kennedy et al. 2010, s. S26. Figure 2.5.
41. ^ Loeb et al. 2021.
42. ^ Kennedy et al. 2010, ss. S26, S59–S60; USGCRP Chapter 1 2017, s. 35.
43. ^ IPCC AR4 WG2 Ch1 2007, s. 99, Sec. 1.3.5.1
44. ^ "Global Warming". (NASA JPL). 3 Haziran 2010. 14 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. Satellite measurements show warming in the troposphere but cooling in the stratosphere. This vertical pattern is consistent with global warming due to increasing greenhouse gases but inconsistent with warming from natural causes. 
45. ^ IPCC SRCCL Summary for Policymakers 2019, s. 7
46. ^ Sutton, Dong & Gregory 2007.
47. ^ "Climate Change: Ocean Heat Content". Noaa Climate.gov. NOAA. 2018. 12 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Şubat 2019. 
48. ^ IPCC AR5 WG1 Ch3 2013, s. 257: "Ocean warming dominates the global energy change inventory. Warming of the ocean accounts for about 93% of the increase in the Earth's energy inventory between 1971 and 2010 (high confidence), with warming of the upper (0 to 700 m) ocean accounting for about 64% of the total.
49. ^ von Schuckman, K.; Cheng, L.; Palmer, M. D.; Hansen, J.; Tassone, C.; Aich, V.; Adusumilli, S.; Beltrami, H.; Boyer, T.; Cuesta-Valero, F. J. (7 Eylül 2020). "Heat stored in the Earth system: where does the energy go?". Earth System Science Data. 12 (3): 2013-2041. Bibcode:2020ESSD...12.2013V. doi:10.5194/essd-12-2013-2020. 31 Ocak 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
50. ^ NOAA, 10 July 2011.
51. ^ United States Environmental Protection Agency 2016, s. 5: "Black carbon that is deposited on snow and ice darkens those surfaces and decreases their reflectivity (albedo). This is known as the snow/ice albedo effect. This effect results in the increased absorption of radiation that accelerates melting."
52. ^ IPCC AR5 WG1 Ch12 2013, s. 1062; IPCC SROCC Ch3 2019, s. 212.
53. ^ NASA, 12 September 2018.
54. ^ Delworth & Zeng 2012, s. 5; Franzke et al. 2020
55. ^ National Research Council 2012, s. 9
56. ^ IPCC AR5 WG1 Ch10 2013, s. 916.
57. ^ Knutson 2017, s. 443; IPCC AR5 WG1 Ch10 2013, ss. 875–876
58. ^ ^{a b} USGCRP 2009, s. 20.
59. ^ IPCC AR5 WG1 Summary for Policymakers 2013, ss. 13–14
60. ^ Lüthi, Dieter; Le Floch, Martine; Bereiter, Bernhard; Blunier, Thomas; Barnola, Jean-Marc; Siegenthaler, Urs; Raynaud, Dominique; Jouzel, Jean; Fischer, Hubertus; Kawamura, Kenji; Stocker, Thomas F. (May 2005). "High-resolution carbon dioxide concentration record 650,000–800,000 years before present". Nature (İngilizce). 453 (7193): 379-382. doi:10.1038/nature06949. ISSN 0028-0836. PMID 18480821. 6 Şubat 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
61. ^ Fischer, Hubertus; Wahlen, Martin; Smith, Jesse; Mastroianni, Derek; Deck, Bruce (12 Mart 1999). "Ice Core Records of Atmospheric CO 2 Around the Last Three Glacial Terminations". Science (İngilizce). 283 (5408): 1712-1714. Bibcode:1999Sci...283.1712F. doi:10.1126/science.283.5408.1712. ISSN 0036-8075. PMID 10073931. 21 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
62. ^ Indermühle, Andreas; Monnin, Eric; Stauffer, Bernhard; Stocker, Thomas F.; Wahlen, Martin (1 Mart 2000). "Atmospheric CO 2 concentration from 60 to 20 kyr BP from the Taylor Dome Ice Core, Antarctica". (İngilizce). 27 (5): 735-738. Bibcode:2000GeoRL..27..735I. doi:10.1029/1999GL010960. 20 Şubat 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
63. ^ Etheridge, D.; Steele, L.; Langenfelds, R.; Francey, R.; Barnola, J.-M.; Morgan, V. (1998). . Carbon Dioxide Information Analysis Center, Oak Ridge National Laboratory. (U.S. Department of Energy). 13 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2022. 
64. ^ ; Whorf, T. (2004). . , (Oak Ridge National Laboratory). (U.S. Department of Energy). 29 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2022. 
65. ^ NASA. "The Causes of Climate Change". Climate Change: Vital Signs of the Planet. 8 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2019. 
66. ^ IPCC AR4 WG1 Ch1 2007, FAQ1.1: "To emit 240 W m⁻², a surface would have to have a temperature of around −19 °C. This is much colder than the conditions that actually exist at the Earth's surface (the global mean surface temperature is about 14 °C).
67. ^ ACS. "What Is the Greenhouse Effect?". 26 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019. 
68. ^ Ozone acts as a greenhouse gas in the lowest layer of the atmosphere, the troposphere (as opposed to the stratospheric ozone layer). Wang, Shugart & Lerdau 2017
69. ^ Schmidt et al. 2010; USGCRP Climate Science Supplement 2014, s. 742
70. ^ The Guardian, 19 February 2020.
71. ^ WMO 2021, s. 8.
72. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. TS-35.
73. ^ IPCC AR6 WG3 Summary for Policymakers 2022, Figure SPM.1.
74. ^ Olivier & Peters 2019, s. 17; Our World in Data, 18 September 2020; EPA 2020: Greenhouse gas emissions from industry primarily come from burning fossil fuels for energy, as well as greenhouse gas emissions from certain chemical reactions necessary to produce goods from raw materials; "Redox, extraction of iron and transition metals". 25 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. Hot air (oxygen) reacts with the coke (carbon) to produce carbon dioxide and heat energy to heat up the furnace. Removing impurities: The calcium carbonate in the limestone thermally decomposes to form calcium oxide. calcium carbonate → calcium oxide + carbon dioxide ; Kvande 2014: Carbon dioxide gas is formed at the anode, as the carbon anode is consumed upon reaction of carbon with the oxygen ions from the alumina (Al₂O₃). Formation of carbon dioxide is unavoidable as long as carbon anodes are used, and it is of great concern because CO₂ is a greenhouse gas
75. ^ EPA 2020; Global Methane Initiative 2020: Estimated Global Anthropogenic Methane Emissions by Source, 2020: Enteric fermentation (27%), Manure Management (3%), Coal Mining (9%), Municipal Solid Waste (11%), Oil & Gas (24%), Wastewater (7%), Rice Cultivation (7%)
76. ^ EPA 2019: Agricultural activities, such as fertilizer use, are the primary source of N₂O emissions; Davidson 2009: 2.0% of manure nitrogen and 2.5% of fertilizer nitrogen was converted to nitrous oxide between 1860 and 2005; these percentage contributions explain the entire pattern of increasing nitrous oxide concentrations over this period
77. ^ IPCC SRCCL Summary for Policymakers 2019, s. 10
78. ^ IPCC SROCC Ch5 2019, s. 450.
79. ^ Haywood 2016, s. 456; McNeill 2017; Samset et al. 2018.
80. ^ IPCC AR5 WG1 Ch2 2013, s. 183.
81. ^ He et al. 2018; Storelvmo et al. 2016
82. ^ "Global 'Sunscreen' Has Likely Thinned, Report NASA Scientists". NASA. 15 Mart 2007. 22 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
83. ^ "Aerosol pollution has caused decades of global dimming". 12 Ocak 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
84. ^ Xia, Wenwen; Wang, Yong; Chen, Siyu; Huang, Jianping; Wang, Bin; Zhang, Guang J.; Zhang, Yue; Liu, Xiaohong; Ma, Jianmin; Gong, Peng; Jiang, Yiquan; Wu, Mingxuan; Xue, Jinkai; Wei, Linyi; Zhang, Tinghan (2022). "Double Trouble of Air Pollution by Anthropogenic Dust". Environmental Science & Technology. 56 (2): 761-769. Bibcode:2022EnST...56..761X. doi:10.1021/acs.est.1c04779. (hdl):10138/341962. PMID 34941248. 17 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
85. ^ "Global Dimming Dilemna". 4 Haziran 2020. 29 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
86. ^ Wild et al. 2005; Storelvmo et al. 2016; Samset et al. 2018.
87. ^ Twomey 1977.
88. ^ Albrecht 1989.
89. ^ ^{a b c} USGCRP Chapter 2 2017, s. 78.
90. ^ Ramanathan & Carmichael 2008; RIVM 2016.
91. ^ Sand et al. 2015
92. ^ World Resources Institute, 31 March 2021
93. ^ Ritchie & Roser 2018
94. ^ The Sustainability Consortium, 13 September 2018; UN FAO 2016, s. 18.
95. ^ Curtis et al. 2018
96. ^ ^{a b} World Resources Institute, 8 December 2019
97. ^ IPCC SRCCL Ch2 2019, s. 172: "The global biophysical cooling alone has been estimated by a larger range of climate models and is −0.10 ± 0.14 °C; it ranges from −0.57 °C to +0.06°C ... This cooling is essentially dominated by increases in surface albedo: historical land cover changes have generally led to a dominant brightening of land"
98. ^ National Academies 2008, s. 6
99. ^ "Is the Sun causing global warming?". Climate Change: Vital Signs of the Planet. 5 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Mayıs 2019. 
100. ^ USGCRP Chapter 2 2017, s. 79
101. ^ Fischer & Aiuppa 2020.
102. ^ Schmidt, Shindell & Tsigaridis 2014; Fyfe et al. 2016.
103. ^ IPCC AR4 WG1 Ch9 2007, ss. 702–703; Randel et al. 2009.
104. ^ "Thermodynamics: Albedo". NSIDC. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ekim 2017. 
105. ^ "The study of Earth as an integrated system". Vitals Signs of the Planet. Earth Science Communications Team at NASA's Jet Propulsion Laboratory / California Institute of Technology. 2013. 26 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . 
106. ^ ^{a b} USGCRP Chapter 2 2017, ss. 89–91.
107. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. 58: The net effect of changes in clouds in response to global warming is to amplify human-induced warming, that is, the net cloud feedback is positive (high confidence)
108. ^ USGCRP Chapter 2 2017, ss. 89–90.
109. ^ IPCC AR5 WG1 2013, s. 14
110. ^ Wolff et al. 2015: "the nature and magnitude of these feedbacks are the principal cause of uncertainty in the response of Earth's climate (over multi-decadal and longer periods) to a particular emissions scenario or greenhouse gas concentration pathway."
111. ^ Williams, Ceppi & Katavouta 2020.
112. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. 58,59: clouds remain the largest contribution to overall uncertainty in climate feedbacks
113. ^ NASA, 28 May 2013.
114. ^ Cohen et al. 2014.
115. ^ ^{a b} Turetsky et al. 2019
116. ^ Dean et al. 2018.
117. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. 58: Feedback processes are expected to become more positive overall (more amplifying of global surface temperature changes) on multi-decadal time scales as the spatial pattern of surface warming evolves and global surface temperature increases.
118. ^ NASA, 16 June 2011: "So far, land plants and the ocean have taken up about 55 percent of the extra carbon people have put into the atmosphere while about 45 percent has stayed in the atmosphere. Eventually, the land and oceans will take up most of the extra carbon dioxide, but as much as 20 percent may remain in the atmosphere for many thousands of years."
119. ^ IPCC SRCCL Ch2 2019, ss. 133, 144.
120. ^ Melillo et al. 2017: Our first-order estimate of a warming-induced loss of 190 Pg of soil carbon over the 21st century is equivalent to the past two decades of carbon emissions from fossil fuel burning.
121. ^ USGCRP Chapter 2 2017, ss. 93–95.
122. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. TS-122, Box TS.5, Figure 1
123. ^ IPCC AR5 SYR Glossary 2014, s. 120.
124. ^ Carbon Brief, 15 January 2018, "What are the different types of climate models?"
125. ^ Wolff et al. 2015
126. ^ Carbon Brief, 15 January 2018, "Who does climate modelling around the world?"
127. ^ Carbon Brief, 15 January 2018, "What is a climate model?"
128. ^ IPCC AR4 WG1 Ch8 2007, FAQ 8.1.
129. ^ Stroeve et al. 2007; National Geographic, 13 August 2019
130. ^ Liepert & Previdi 2009.
131. ^ Rahmstorf et al. 2007; Mitchum et al. 2018
132. ^ USGCRP Chapter 15 2017.
133. ^ Carbon Brief, 15 January 2018, "What are the inputs and outputs for a climate model?"
134. ^ Matthews et al. 2009
135. ^ Carbon Brief, 19 April 2018; Meinshausen 2019, s. 462.
136. ^ IPCC AR6 WG1 Summary for Policymakers 2021, s. SPM-17
137. ^ IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. TS-30.
138. ^ Rogelj et al. 2019
139. ^ ^{a b} IPCC SR15 Summary for Policymakers 2018, s. 12
140. ^ IPCC AR5 WG3 Ch5 2014, ss. 379–380.
141. ^ Hansen et al. 2016; Smithsonian, 26 June 2016.
142. ^ USGCRP Chapter 15 2017, s. 415.
143. ^ Scientific American, 29 April 2014; Burke & Stott 2017.
144. ^ USGCRP Chapter 9 2017, s. 260.
145. ^ Studholme, Joshua; Fedorov, Alexey V.; Gulev, Sergey K.; Emanuel, Kerry; Hodges, Kevin (29 Aralık 2021). "Poleward expansion of tropical cyclone latitudes in warming climates". . 15: 14-28. doi:10.1038/s41561-021-00859-1. 4 Ocak 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
146. ^ "Hurricanes and Climate Change". . 10 Temmuz 2020. 2 Şubat 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
147. ^ NOAA 2017.
148. ^ WMO 2021, s. 12.
149. ^ IPCC SROCC Ch4 2019, s. 324: GMSL (global mean sea level, red) will rise between 0.43 m (0.29–0.59 m, likely range) (RCP2.6) and 0.84 m (0.61–1.10 m, likely range) (RCP8.5) by 2100 (medium confidence) relative to 1986–2005.
150. ^ DeConto & Pollard 2016.
151. ^ Bamber et al. 2019.
152. ^ Zhang et al. 2008
153. ^ IPCC SROCC Summary for Policymakers 2019, s. 18
154. ^ Doney et al. 2009.
155. ^ Deutsch et al. 2011
156. ^ IPCC SROCC Ch5 2019, s. 510; "Climate Change and Harmful Algal Blooms". (EPA). 5 Eylül 2013. 29 Eylül 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Eylül 2020. 
157. ^ IPCC SR15 Ch3 2018, s. 283.
158. ^ Armstrong McKay, David I.; Staal, Arie; Abrams, Jesse F.; Winkelmann, Ricarda; Sakschewski, Boris; Loriani, Sina; Fetzer, Ingo; Cornell, Sarah E.; Rockström, Johan; Lenton, Timothy M. (9 Eylül 2022). "Exceeding 1.5°C global warming could trigger multiple climate tipping points". Science (İngilizce). 377 (6611): eabn7950. doi:10.1126/science.abn7950. (hdl):10871/131584. ISSN 0036-8075. PMID 36074831. 14 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
159. ^ "Tipping points in Antarctic and Greenland ice sheets". NESSC. 12 Kasım 2018. 26 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Şubat 2019. 
160. ^ IPCC SR15 Summary for Policymakers 2018, s. 7
161. ^ Clark et al. 2008
162. ^ Pearce, Rosamund; Prater, Tom (10 Şubat 2020). "Nine Tipping Points That Could Be Triggered by Climate Change". CarbonBrief. 27 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2022. 
163. ^ IPCC AR6 WG1 Summary for Policymakers 2021, s. 21
164. ^ IPCC AR5 WG1 Ch12 2013, ss. 88–89, FAQ 12.3
165. ^ IPCC AR5 WG1 Ch12 2013, s. 1112.
166. ^ Crucifix 2016
167. ^ Smith et al. 2009; Levermann et al. 2013
168. ^ IPCC SR15 Ch3 2018, s. 218.
169. ^ IPCC SRCCL Ch2 2019, s. 133.
170. ^ IPCC SRCCL Summary for Policymakers 2019, s. 7; Zeng & Yoon 2009.
171. ^ Turner et al. 2020, s. 1.
172. ^ Urban 2015.
173. ^ Poloczanska et al. 2013; Lenoir et al. 2020
174. ^ Smale et al. 2019
175. ^ IPCC SROCC Summary for Policymakers 2019, s. 13.
176. ^ IPCC SROCC Ch5 2019, s. 510
177. ^ IPCC SROCC Ch5 2019, s. 451.
178. ^ "Coral Reef Risk Outlook". National Oceanic and Atmospheric Administration. 25 Haziran 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Nisan 2020. At present, local human activities, coupled with past thermal stress, threaten an estimated 75 percent of the world's reefs. By 2030, estimates predict more than 90% of the world's reefs will be threatened by local human activities, warming, and acidification, with nearly 60% facing high, very high, or critical threat levels. 
179. ^ Carbon Brief, 7 January 2020.
180. ^ IPCC AR5 WG2 Ch28 2014, s. 1596: "Within 50 to 70 years, loss of hunting habitats may lead to elimination of polar bears from seasonally ice-covered areas, where two-thirds of their world population currently live."
181. ^ "What a changing climate means for Rocky Mountain National Park". National Park Service. 17 Haziran 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Nisan 2020. 
182. ^ IPCC AR6 WG1 Summary for Policymakers 2021, Fig. SPM.6, page=SPM-23
183. ^ IPCC AR5 WG2 Ch18 2014, ss. 983, 1008
184. ^ IPCC AR5 WG2 Ch19 2014, s. 1077.
185. ^ IPCC AR5 SYR Summary for Policymakers 2014, s. 8, SPM 2
186. ^ IPCC AR5 SYR Summary for Policymakers 2014, s. 13, SPM 2.3
187. ^ WHO, Nov 2015
188. ^ IPCC AR5 WG2 Ch11 2014, ss. 720–723
189. ^ Costello et al. 2009; Watts et al. 2015; IPCC AR5 WG2 Ch11 2014, s. 713
190. ^ Watts et al. 2019, ss. 1836, 1848.
191. ^ Watts et al. 2019, ss. 1841, 1847.
192. ^ WHO 2014
193. ^ Springmann et al. 2016, s. 2; Haines & Ebi 2019
194. ^ IPCC AR6 WG2 2022, s. 988
195. ^ IPCC SRCCL Ch5 2019, s. 451.
196. ^ Zhao et al. 2017; IPCC SRCCL Ch5 2019, s. 439
197. ^ IPCC AR5 WG2 Ch7 2014, s. 488
198. ^ IPCC SRCCL Ch5 2019, s. 462
199. ^ IPCC SROCC Ch5 2019, s. 503.
200. ^ Holding et al. 2016; IPCC AR5 WG2 Ch3 2014, ss. 232–233.
201. ^ DeFries et al. 2019, s. 3; Krogstrup & Oman 2019, s. 10.
202. ^ Diffenbaugh & Burke 2019; The Guardian, 26 January 2015; Burke, Davis & Diffenbaugh 2018.
203. ^ ^{a b} Women's leadership and gender equality in climate action and disaster risk reduction in Africa − A call for action. Accra: (FAO) & The African Risk Capacity (ARC) Group. 2021. doi:10.4060/cb7431en. ISBN . 20 Şubat 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
204. ^ IPCC AR5 WG2 Ch13 2014, ss. 796–797
205. ^ Hallegatte et al. 2016, s. 12.
206. ^ IPCC AR5 WG2 Ch13 2014, s. 796.
207. ^ Grabe, Grose and Dutt, 2014; FAO, 2011; FAO, 2021a; Fisher and Carr, 2015; IPCC, 2014; Resurrección et al., 2019; UNDRR, 2019; Yeboah et al., 2019.
208. ^ "Climate Change | United Nations For Indigenous Peoples". United Nations Department of Economic and Social Affairs. 13 Kasım 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Nisan 2022. 
209. ^ Mach et al. 2019.
210. ^ IPCC SROCC Ch4 2019, s. 328.
211. ^ UNHCR 2011, s. 3.
212. ^ Matthews 2018, s. 399.
213. ^ Balsari, Dresser & Leaning 2020
214. ^ Flavell 2014, s. 38; Kaczan & Orgill-Meyer 2020
215. ^ Serdeczny et al. 2016.
216. ^ IPCC SRCCL Ch5 2019, ss. 439, 464.
217. ^ National Oceanic and Atmospheric Administration. . 18 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2020. 
218. ^ Kabir et al. 2016.
219. ^ Van Oldenborgh et al. 2019.
220. ^ IPCC AR5 SYR Glossary 2014, s. 125.
221. ^ IPCC SR15 Summary for Policymakers 2018, s. 15
222. ^ United Nations Environment Programme 2019, s. XX
223. ^ IPCC AR6 WG3 2022, s. 300: The global benefits of pathways limiting warming to 2°C (>67%) outweigh global mitigation costs over the 21st century, if aggregated economic impacts of climate change are at the moderate to high end of the assessed range, and a weight consistent with economic theory is given to economic impacts over the long term. This holds true even without accounting for benefits in other sustainable development dimensions or nonmarket damages from climate change (medium confidence).
224. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, s. 109.
225. ^ ^{a b} Teske, ed. 2019, s. xxiii.
226. ^ World Resources Institute, 8 August 2019
227. ^ IPCC SR15 Ch3 2018, s. 266: Where reforestation is the restoration of natural ecosystems, it benefits both carbon sequestration and conservation of biodiversity and ecosystem services.
228. ^ Bui et al. 2018, s. 1068; IPCC SR15 Summary for Policymakers 2018, s. 17
229. ^ IPCC SR15 2018, s. 34; IPCC SR15 Summary for Policymakers 2018, s. 17
230. ^ IPCC SR15 Ch4 2018, ss. 347–352
231. ^ Friedlingstein et al. 2019
232. ^ ^{a b} United Nations Environment Programme 2019, s. 46; Vox, 20 September 2019; Sepulveda, Nestor A.; Jenkins, Jesse D.; De Sisternes, Fernando J.; Lester, Richard K. (2018). "The Role of Firm Low-Carbon Electricity Resources in Deep Decarbonization of Power Generation". . 2 (11): 2403-2420. doi:10.1016/j.joule.2018.08.006. 4 Ekim 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
233. ^ REN21 2020, s. 32, Fig.1.
234. ^ Our World in Data-Why did renewables become so cheap so fast?; IEA – Projected Costs of Generating Electricity 2020
235. ^ The Guardian, 6 April 2020.
236. ^ IEA 2021, s. 57, Fig 2.5; Teske et al. 2019, s. 180, Table 8.1
237. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, s. 131, Figure 2.15
238. ^ Teske 2019, ss. 409–410.
239. ^ United Nations Environment Programme 2019, s. XXIII, Table ES.3; Teske, ed. 2019, s. xxvii, Fig.5.
240. ^ ^{a b} IPCC SR15 Ch2 2018, ss. 142–144; United Nations Environment Programme 2019, Table ES.3 & p. 49
241. ^ "Transport emissions". Climate action. European Commission. 2016. 10 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ocak 2022. 
242. ^ IPCC AR5 WG3 Ch9 2014, s. 697; NREL 2017, ss. vi, 12
243. ^ Berrill et al. 2016.
244. ^ IPCC SR15 Ch4 2018, ss. 324–325.
245. ^ Gill, Matthew; Livens, Francis; Peakman, Aiden. "Nuclear Fission". In Letcher (2020), ss. 147–149.
246. ^ Horvath, Akos; Rachlew, Elisabeth (January 2016). "Nuclear power in the 21st century: Challenges and possibilities". . 45 (Suppl 1): S38-49. doi:10.1007/s13280-015-0732-y. ISSN 1654-7209. PMC 4678124 $2. PMID 26667059. 
247. ^ "Hydropower". iea.org. (International Energy Agency). 13 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Ekim 2020. Hydropower generation is estimated to have increased by over 2% in 2019 owing to continued recovery from drought in Latin America as well as strong capacity expansion and good water availability in China (...) capacity expansion has been losing speed. This downward trend is expected to continue, due mainly to less large-project development in China and Brazil, where concerns over social and environmental impacts have restricted projects. 
248. ^ Watts et al. 2019, s. 1854; WHO 2018, s. 27
249. ^ Watts et al. 2019, s. 1837; WHO 2016
250. ^ WHO 2018, s. 27; Vandyck et al. 2018; IPCC SR15 2018, s. 97: "Limiting warming to 1.5 °C can be achieved synergistically with poverty alleviation and improved energy security and can provide large public health benefits through improved air quality, preventing millions of premature deaths. However, specific mitigation measures, such as bioenergy, may result in trade-offs that require consideration."
251. ^ IPCC AR6 WG3 2022, s. 300
252. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, s. 97
253. ^ IPCC AR5 SYR Summary for Policymakers 2014, s. 29; IEA 2020b
254. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, s. 155, Fig. 2.27
255. ^ IEA 2020b
256. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, s. 142
257. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, ss. 138–140
258. ^ IPCC SR15 Ch2 2018, ss. 141–142
259. ^ IPCC AR5 WG3 Ch9 2014, ss. 686–694.
260. ^ World Resources Institute, December 2019, s. 1
261. ^ World Resources Institute, December 2019, ss. 1, 3
262. ^ IPCC SRCCL 2019, s. 22, B.6.2
263. ^ IPCC SRCCL Ch5 2019, ss. 487,488, FIGURE 5.12 Humans on a vegan exclusive diet would save about 7.9 GtCO₂ equivalent per year by 2050 IPCC AR6 WG1 Technical Summary 2021, s. 51 Agriculture, Forestry and Other Land Use used an average of 12 GtCO₂ per year between 2007 and 2016 (23% of total anthropogenic emissions).
264. ^ IPCC SRCCL Ch5 2019, ss. 82, 162, FIGURE 1.1
265. ^ "Low and zero emissions in the steel and cement industries" (PDF). ss. 11, 19-22. 1 Eylül 2022 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
266. ^ World Resources Institute, 8 August 2019: IPCC SRCCL Ch2 2019, ss. 189–193.
267. ^ Kreidenweis et al. 2016
268. ^ National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine 2019, ss. 95–102
269. ^ National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine 2019, ss. 45–54
270. ^ Ruseva et al. 2020
271. ^ IPCC SR15 Ch4 2018, ss. 326–327; Bednar, Obersteiner & Wagner 2019; European Commission, 28 November 2018, s. 188
272. ^ Bui et al. 2018, s. 1068.
273. ^ IPCC AR5 SYR 2014, s. 125; Bednar, Obersteiner & Wagner 2019.
274. ^ IPCC SR15 2018, s. 34
275. ^ IPCC, 2022: Summary for Policymakers 22 Ocak 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . [H.-O. Pörtner, D.C. Roberts, E.S. Poloczanska, K. Mintenbeck, M. Tignor, A. Alegría, M. Craig, S. Langsdorf, S. Löschke, V. Möller, A. Okem (eds.)]. In: Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability. Contribution of Working Group II to the Sixth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change 18 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde . [H.-O. Pörtner, D.C. Roberts, M. Tignor, E.S. Poloczanska, K. Mintenbeck, A. Alegría, M. Craig, S. Langsdorf, S. Löschke, V. Möller, A. Okem, B. Rama (eds.)]. Cambridge University Press, Cambridge, UK and New York, NY, USA, pp. 3–33, doi:10.1017/9781009325844.001.
276. ^ IPCC AR5 SYR 2014, s. 17.
277. ^ IPCC SR15 Ch4 2018, ss. 396–397.
278. ^ IPCC AR4 WG2 Ch19 2007, s. 796.
279. ^ UNEP 2018, ss. xii–xiii.
280. ^ Stephens, Scott A.; Bell, Robert G.; Lawrence, Judy (2018). "Developing signals to trigger adaptation to sea-level rise". . 104004. 13 (10). Bibcode:2018ERL....13j4004S. doi:10.1088/1748-9326/aadf96. ISSN 1748-9326. 15 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
281. ^ Matthews 2018, s. 402.
282. ^ IPCC SRCCL Ch5 2019, s. 439.
283. ^ Surminski, Swenja; Bouwer, Laurens M.; Linnerooth-Bayer, Joanne (2016). "How insurance can support climate resilience". . 6 (4): 333-334. Bibcode:2016NatCC...6..333S. doi:10.1038/nclimate2979. ISSN 1758-6798. 15 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
284. ^ IPCC SR15 Ch4 2018, ss. 336-337.
285. ^ "Mangroves against the storm". Shorthand (İngilizce). 20 Ocak 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2023. 
286. ^ "How marsh grass could help protect us from climate change". World Economic Forum (İngilizce). 20 Ocak 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2023. 
287. ^ Morecroft, Michael D.; Duffield, Simon; Harley, Mike; Pearce-Higgins, James W.; Stevens, Nicola; Watts, Olly; Whitaker, Jeanette (2019). "Measuring the success of climate change adaptation and mitigation in terrestrial ecosystems". Science. 366 (6471): eaaw9256. doi:10.1126/science.aaw9256. ISSN 0036-8075. PMID 31831643. 15 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
288. ^ Berry, Pam M.; Brown, Sally; Chen, Minpeng; Kontogianni, Areti; Rowlands, Olwen; Simpson, Gillian; Skourtos, Michalis (2015). "Cross-sectoral interactions of adaptation and mitigation measures". . 128 (3): 381-393. Bibcode:2015ClCh..128..381B. doi:10.1007/s10584-014-1214-0. ISSN 1573-1480. 5 Nisan 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
289. ^ Sharifi, Ayyoob (2020). "Trade-offs and conflicts between urban climate change mitigation and adaptation measures: A literature review". Journal of Cleaner Production. 276: 122813. doi:10.1016/j.jclepro.2020.122813. ISSN 0959-6526. 5 Nisan 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
290. ^ IPCC AR5 SYR 2014, s. 54.
291. ^ IPCC AR5 SYR Summary for Policymakers 2014, s. 17, Section 3
292. ^ "A/RES/71/313". undocs.org. 18 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
293. ^ IPCC SR15 Ch5 2018, s. 477.
294. ^ Rauner et al. 2020
295. ^ Mercure et al. 2018
296. ^ World Bank, June 2019, s. 12, Box 1
297. ^ Union of Concerned Scientists, 8 January 2017; Hagmann, Ho & Loewenstein 2019.
298. ^ Watts et al. 2019, s. 1866
299. ^ UN Human Development Report 2020, s. 10
300. ^ International Institute for Sustainable Development 2019, s. iv
301. ^ ICCT 2019, s. iv; Natural Resources Defense Council, 29 September 2017
302. ^ National Conference of State Legislators, 17 April 2020; European Parliament, February 2020
303. ^ Gabbatiss, Josh; Tandon, Ayesha (4 Ekim 2021). "In-depth Q&A: What is 'climate justice'?". Carbon Brief (İngilizce). 15 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ekim 2021. 
304. ^ Carbon Brief, 4 Jan 2017.
305. ^ ^{a b} Friedlingstein et al. 2019, Table 7.
306. ^ UNFCCC, "What is the United Nations Framework Convention on Climate Change?"
307. ^ UNFCCC 1992, Article 2.
308. ^ IPCC AR4 WG3 Ch1 2007, s. 97.
309. ^ EPA 2019.
310. ^ UNFCCC, "What are United Nations Climate Change Conferences?"
311. ^ Kyoto Protocol 1997; Liverman 2009, s. 290.
312. ^ Dessai 2001, s. 4; Grubb 2003.
313. ^ Liverman 2009, s. 290.
314. ^ Müller 2010; The New York Times, 25 May 2015; UNFCCC: Copenhagen 2009; EUobserver, 20 December 2009.
315. ^ UNFCCC: Copenhagen 2009.
316. ^ Conference of the Parties to the Framework Convention on Climate Change. Copenhagen. 7–18 Aralık 2009. un document= FCCC/CP/2009/L.7. 18 Ekim 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Ekim 2010. 
317. ^ Cui, Lianbiao; Sun, Yi; Song, Malin; Zhu, Lei (2020). "Co-financing in the green climate fund: lessons from the global environment facility". Climate Policy. 20 (1): 95-108. doi:10.1080/14693062.2019.1690968. ISSN 1469-3062. 5 Nisan 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
318. ^ Paris Agreement 2015.
319. ^ Climate Focus 2015, s. 3; Carbon Brief, 8 October 2018.
320. ^ Climate Focus 2015, s. 5.
321. ^ "Status of Treaties, United Nations Framework Convention on Climate Change". United Nations Treaty Collection. 21 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ekim 2021. ; Salon, 25 September 2019.
322. ^ Goyal et al. 2019
323. ^ Yeo, Sophie (10 Ekim 2016). "Explainer: Why a UN climate deal on HFCs matters". Carbon Brief. 22 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
324. ^ BBC, 1 May 2019; Vice, 2 May 2019.
325. ^ The Verge, 27 December 2019.
326. ^ The Guardian, 28 November 2019
327. ^ Politico, 11 December 2019.
328. ^ The Guardian, 28 October 2020
329. ^ "European Green Deal: Commission proposes transformation of EU economy and society to meet climate ambitions". European Commission. 14 Temmuz 2021. 23 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
330. ^ "India". Climate Action Tracker. 15 Eylül 2021. 4 Ekim 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Ekim 2021. 
331. ^ UN NDC Synthesis Report 2021, ss. 4–5; UNFCCC Press Office (26 Şubat 2021). "Greater Climate Ambition Urged as Initial NDC Synthesis Report Is Published". 19 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Nisan 2021. 
332. ^ Stover 2014.
333. ^ Dunlap & McCright 2011, ss. 144, 155; Björnberg et al. 2017
334. ^ Oreskes & Conway 2010; Björnberg et al. 2017
335. ^ O’Neill & Boykoff 2010; Björnberg et al. 2017
336. ^ ^{a b} Björnberg et al. 2017
337. ^ Dunlap & McCright 2015, s. 308.
338. ^ Dunlap & McCright 2011, s. 146.
339. ^ Harvey et al. 2018
340. ^ "Public perceptions on climate change" (PDF). PERITIA Trust EU - The Policy Institute of Kings College London. June 2022. s. 4. 15 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından (PDF). 
341. ^ Powell, James (20 Kasım 2019). "Scientists Reach 100% Consensus on Anthropogenic Global Warming". . 37 (4): 183-184. doi:10.1177/0270467619886266. 13 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
342. ^ Myers, Krista F.; Doran, Peter T.; Cook, John; Kotcher, John E.; Myers, Teresa A. (20 Ekim 2021). "Consensus revisited: quantifying scientific agreement on climate change and climate expertise among Earth scientists 10 years later". . 16 (10): 104030. Bibcode:2021ERL....16j4030M. doi:10.1088/1748-9326/ac2774. 22 Ocak 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
343. ^ ^{a b} Weart "The Public and Climate Change (since 1980)"
344. ^ Newell 2006, s. 80; Yale Climate Connections, 2 November 2010
345. ^ Pew 2015, s. 10.
346. ^ ^{a b} Pew 2020.
347. ^ Pew 2015, s. 15.
348. ^ Yale 2021, s. 7.
349. ^ Yale 2021, s. 9; UNDP 2021, s. 15.
350. ^ Smith & Leiserowitz 2013, s. 943.
351. ^ Gunningham 2018.
352. ^ The Guardian, 19 March 2019; Boulianne, Lalancette & Ilkiw 2020.
353. ^ Deutsche Welle, 22 June 2019.
354. ^ Connolly, Kate (29 Nisan 2021). "'Historic' German ruling says climate goals not tough enough". The Guardian. 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Mayıs 2021. 
355. ^ Setzer & Byrnes 2019.
356. ^ "Coal Consumption Affecting Climate". Rodney and Otamatea Times, Waitemata and Kaipara Gazette. Warkworth, New Zealand. 14 Ağustos 1912. s. 7. 8 Eylül 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023.  Text was earlier published in Popular Mechanics, March 1912, p. 341.
357. ^ Archer & Pierrehumbert 2013, ss. 10–14
358. ^ Foote, Eunice (November 1856). Circumstances affecting the Heat of the Sun's Rays. The American Journal of Science and Arts. 22. ss. 382-383. 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Ocak 2016 – Google Books vasıtasıyla. 
359. ^ Huddleston 2019
360. ^ Tyndall 1861.
361. ^ Archer & Pierrehumbert 2013, ss. 39–42; Fleming 2008, Tyndall
362. ^ Lapenis 1998.
363. ^ ^{a b c} Weart "The Carbon Dioxide Greenhouse Effect"; Fleming 2008, Arrhenius
364. ^ Callendar 1938; Fleming 2007.
365. ^ Weart "Suspicions of a Human-Caused Greenhouse (1956–1969)"
366. ^ Weart 2013, s. 3567.
367. ^ Royal Society 2005.
368. ^ Powell, James (20 Kasım 2019). "Scientists Reach 100% Consensus on Anthropogenic Global Warming". . 37 (4): 183-184. doi:10.1177/0270467619886266. 13 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Kasım 2020. 
369. ^ ^{a b} Lynas, Mark; Houlton, Benjamin Z; Perry, Simon (2021). "Greater than 99% consensus on human caused climate change in the peer-reviewed scientific literature". . 16 (11): 114005. Bibcode:2021ERL....16k4005L. doi:10.1088/1748-9326/ac2966. ISSN 1748-9326. 9 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
370. ^ National Academies 2008, s. 2; Oreskes 2007, s. 68; Gleick, 7 January 2017
371. ^ Joint statement of the G8+5 Academies (2009); Gleick, 7 January 2017.

Konuyla ilgili yayınlar

IPCC raporları

Dördüncü Değerlendirme Raporu

• (IPCC) (2007). Solomon, S.; Qin, D.; Manning, M.; Chen, Z.; Marquis, M.; Averyt, K. B.; Tignor, M.; Miller, H. L. (Ed.). Climate Change 2007: The Physical Science Basis. Contribution of Working Group I to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press. ISBN . 5 Haziran 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  • Le Treut, H.; Somerville, R.; Cubasch, U.; Ding, Y.; Mauritzen, C.; Mokssit, A.; Peterson, T.; Prather, M. (2007). "Chapter 1: Historical Overview of Climate Change Science" (PDF). IPCC AR4 WG1 2007. ss. 93-127. 
  • Randall, D. A.; Wood, R. A.; Bony, S.; Colman, R.; Fichefet, T.; Fyfe, J.; Kattsov, V.; Pitman, A.; Shukla, J.; Srinivasan, J.; Stouffer, R. J.; Sumi, A.; Taylor, K. E. (2007). "Chapter 8: Climate Models and their Evaluation" (PDF). IPCC AR4 WG1 2007. ss. 589-662. 
  • Hegerl, G. C.; Zwiers, F. W.; ; Gillett, N. P.; Luo, Y.; Marengo Orsini, J. A.; Nicholls, N.; Penner, J. E.; Stott, P. A. (2007). "Chapter 9: Understanding and Attributing Climate Change" (PDF). IPCC AR4 WG1 2007. ss. 663-745. 

• (IPCC) (2007). Parry, M. L.; Canziani, O. F.; Palutikof, J. P.; van der Linden, P. J.; Hanson, C. E. (Ed.). . Contribution of Working Group II to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press. ISBN . 10 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  • Rosenzweig, C.; Casassa, G.; Karoly, D. J.; Imeson, A.; Liu, C.; Menzel, A.; Rawlins, S.; Root, T. L.; Seguin, B.; Tryjanowski, P. (2007). "Chapter 1: Assessment of observed changes and responses in natural and managed systems" (PDF). IPCC AR4 WG2 2007. ss. 79-131. 
  • Schneider, S. H.; Semenov, S.; Patwardhan, A.; Burton, I.; Magadza, C. H. D.; Oppenheimer, M.; Pittock, A. B.; Rahman, A.; Smith, J. B.; Suarez, A.; Yamin, F. (2007). "Chapter 19: Assessing key vulnerabilities and the risk from climate change" (PDF). IPCC AR4 WG2 2007. ss. 779-810. 

• (IPCC) (2007). Metz, B.; Davidson, O. R.; Bosch, P. R.; Dave, R.; Meyer, L. A. (Ed.). . Contribution of Working Group III to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press. ISBN . 12 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  • Rogner, H.-H.; Zhou, D.; Bradley, R.; Crabbé, P.; Edenhofer, O.; Hare, B.; Kuijpers, L.; Yamaguchi, M. (2007). "Chapter 1: Introduction" (PDF). IPCC AR4 WG3 2007. ss. 95-116. 

Beşinci Değerlendirme Raporu

• (IPCC) (2013). Stocker, T. F.; Qin, D.; Plattner, G.-K.; Tignor, M.; Allen, S. K.; Boschung, J.; Nauels, A.; Xia, Y.; Bex, V.; Midgley, P. M. (Ed.). Climate Change 2013: The Physical Science Basis (PDF). Contribution of Working Group I to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge, UK & New York: Cambridge University Press. ISBN . 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. . AR5 Climate Change 2013: The Physical Science Basis — IPCC 2 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
  • (IPCC) (2013). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC AR5 WG1 2013. 
  • Hartmann, D. L.; Klein Tank, A. M. G.; Rusticucci, M.; Alexander, L. V.; Brönnimann, S.; Charabi, Y.; Dentener, F. J.; Dlugokencky, E. J.; Easterling, D. R.; Kaplan, A.; Soden, B. J.; Thorne, P. W.; Wild, M.; Zhai, P. M. (2013). "Chapter 2: Observations: Atmosphere and Surface" (PDF). IPCC AR5 WG1 2013. ss. 159-254. 
  • Rhein, M.; Rintoul, S. R.; Aoki, S.; Campos, E.; Chambers, D.; Feely, R. A.; Gulev, S.; Johnson, G. C.; Josey, S. A.; Kostianoy, A.; Mauritzen, C.; Roemmich, D.; Talley, L. D.; Wang, F. (2013). "Chapter 3: Observations: Ocean" (PDF). IPCC AR5 WG1 2013. ss. 255-315. 
  • Masson-Delmotte, V.; Schulz, M.; Abe-Ouchi, A.; Beer, J.; Ganopolski, A.; González Rouco, J. F.; Jansen, E.; Lambeck, K.; Luterbacher, J.; Naish, T.; Osborn, T.; Otto-Bliesner, B.; Quinn, T.; Ramesh, R.; Rojas, M.; Shao, X.; Timmermann, A. (2013). "Chapter 5: Information from Paleoclimate Archives" (PDF). IPCC AR5 WG1 2013. ss. 383-464. 
  • Bindoff, N. L.; Stott, P. A.; AchutaRao, K. M.; Allen, M. R.; Gillett, N.; Gutzler, D.; Hansingo, K.; Hegerl, G.; Hu, Y.; Jain, S.; Mokhov, I. I.; Overland, J.; Perlwitz, J.; Sebbari, R.; Zhang, X. (2013). "Chapter 10: Detection and Attribution of Climate Change: from Global to Regional" (PDF). IPCC AR5 WG1 2013. ss. 867-952. 
  • Collins, M.; Knutti, R.; Arblaster, J. M.; Dufresne, J.-L.; Fichefet, T.; Friedlingstein, P.; Gao, X.; Gutowski, W. J.; Johns, T.; Krinner, G.; Shongwe, M.; Tebaldi, C.; Weaver, A. J.; Wehner, M. (2013). "Chapter 12: Long-term Climate Change: Projections, Commitments and Irreversibility" (PDF). IPCC AR5 WG1 2013. ss. 1029-1136. 

• (IPCC) (2014). Field, C. B.; Barros, V. R.; Dokken, D. J.; Mach, K. J.; Mastrandrea, M. D.; Bilir, T. E.; Chatterjee, M.; Ebi, K. L.; Estrada, Y. O.; Genova, R. C.; Girma, B.; Kissel, E. S.; Levy, A. N.; MacCracken, S.; Mastrandrea, P. R.; White, L. L. (Ed.). Climate Change 2014: Impacts, Adaptation, and Vulnerability. Part A: Global and Sectoral Aspects. Contribution of Working Group II to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press. ISBN . . Chapters 1–20, SPM, and Technical Summary.
  • Jiménez Cisneros, B. E.; Oki, T.; Arnell, N. W.; Benito, G.; Cogley, J. G.; Döll, P.; Jiang, T.; Mwakalila, S. S. (2014). "Chapter 3: Freshwater Resources" (PDF). IPCC AR5 WG2 A 2014. ss. 229-269. 
  • Porter, J. R.; Xie, L.; Challinor, A. J.; Cochrane, K.; Howden, S. M.; Iqbal, M. M.; Lobell, D. B.; Travasso, M. I. (2014). "Chapter 7: Food Security and Food Production Systems" (PDF). IPCC AR5 WG2 A 2014. ss. 485-533. 
  • Smith, K. R.; Woodward, A.; Campbell-Lendrum, D.; Chadee, D. D.; Honda, Y.; Lui, Q.; Olwoch, J. M.; Revich, B.; Sauerborn, R. (2014). "Chapter 11: Human Health: Impacts, Adaptation, and Co-Benefits" (PDF). In IPCC AR5 WG2 A 2014. ss. 709-754. 
  • Olsson, L.; Opondo, M.; Tschakert, P.; Agrawal, A.; Eriksen, S. H.; Ma, S.; Perch, L. N.; Zakieldeen, S. A. (2014). "Chapter 13: Livelihoods and Poverty" (PDF). IPCC AR5 WG2 A 2014. ss. 793-832. 
  • Cramer, W.; Yohe, G. W.; Auffhammer, M.; Huggel, C.; Molau, U.; da Silva Dias, M. A. F.; Solow, A.; Stone, D. A.; Tibig, L. (2014). "Chapter 18: Detection and Attribution of Observed Impacts" (PDF). IPCC AR5 WG2 A 2014. ss. 979-1037. 
  • Oppenheimer, M.; Campos, M.; Warren, R.; Birkmann, J.; Luber, G.; O'Neill, B.; Takahashi, K. (2014). "Chapter 19: Emergent Risks and Key Vulnerabilities" (PDF). IPCC AR5 WG2 A 2014. ss. 1039-1099. 
• (IPCC) (2014). Barros, V. R.; Field, C. B.; Dokken, D. J.; Mach, K. J.; Mastrandrea, M. D.; Bilir, T. E.; Chatterjee, M.; Ebi, K. L.; Estrada, Y. O.; Genova, R. C.; Girma, B.; Kissel, E. S.; Levy, A. N.; MacCracken, S.; Mastrandrea, P. R.; White, L.L (Ed.). Climate Change 2014: Impacts, Adaptation, and Vulnerability. Part B: Regional Aspects (PDF). Contribution of Working Group II to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge, UK & New York: Cambridge University Press. ISBN . 30 Aralık 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. . Chapters 21–30, Annexes, and Index.
  • Larsen, J. N.; Anisimov, O. A.; Constable, A.; Hollowed, A. B.; Maynard, N.; Prestrud, P.; Prowse, T. D.; Stone, J. M. R. (2014). "Chapter 28: Polar Regions" (PDF). IPCC AR5 WG2 B 2014. ss. 1567-1612. 

• (IPCC) (2014). Edenhofer, O.; Pichs-Madruga, R.; Sokona, Y.; Farahani, E.; Kadner, S.; Seyboth, K.; Adler, A.; Baum, I.; Brunner, S.; Eickemeier, P.; Kriemann, B.; Savolainen, J.; Schlömer, S.; von Stechow, C.; Zwickel, T.; Minx, J. C. (Ed.). Climate Change 2014: Mitigation of Climate Change. Contribution of Working Group III to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge, UK & New York, NY: Cambridge University Press. ISBN . 
  • Blanco, G.; Gerlagh, R.; Suh, S.; Barrett, J.; de Coninck, H. C.; Diaz Morejon, C. F.; Mathur, R.; Nakicenovic, N.; Ofosu Ahenkora, A.; Pan, J.; Pathak, H.; Rice, J.; Richels, R.; Smith, S. J.; Stern, D. I.; Toth, F. L.; Zhou, P. (2014). "Chapter 5: Drivers, Trends and Mitigation" (PDF). IPCC AR5 WG3 2014. ss. 351-411. 
  • Lucon, O.; Ürge-Vorsatz, D.; Ahmed, A.; Akbari, H.; Bertoldi, P.; Cabeza, L.; Eyre, N.; Gadgil, A.; Harvey, L. D.; Jiang, Y.; Liphoto, E.; Mirasgedis, S.; Murakami, S.; Parikh, J.; Pyke, C.; Vilariño, M. (2014). "Chapter 9: Buildings" (PDF). IPCC AR5 WG3 2014. 
• (IPCC AR5 SYR) (2014). The Core Writing Team; Pachauri, R. K.; Meyer, L. A. (Ed.). Climate Change 2014: Synthesis Report. Contribution of Working Groups I, II and III to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Geneva, Switzerland: IPCC. 9 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2019. 
  • (IPCC) (2014). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC AR5 SYR 2014. 
  • (IPCC) (2014). "Annex II: Glossary" (PDF). IPCC AR5 SYR 2014. 

Özel Rapor: Küresel Isınma 1,5 °C

• (IPCC) (2018). Masson-Delmotte, V.; Zhai, P.; Pörtner, H.-O.; Roberts, D.; Skea, J.; Shukla, P. R.; Pirani, A.; Moufouma-Okia, W.; Péan, C.; Pidcock, R.; Connors, S.; Matthews, J. B. R.; Chen, Y.; Zhou, X.; Gomis, M. I.; Lonnoy, E.; Maycock, T.; Tignor, M.; Waterfeld, T. (Ed.). Global Warming of 1.5°C. An IPCC Special Report on the impacts of global warming of 1.5°C above pre-industrial levels and related global greenhouse gas emission pathways, in the context of strengthening the global response to the threat of climate change, sustainable development, and efforts to eradicate poverty (PDF). (Intergovernmental Panel on Climate Change). 20 Kasım 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023.  Global Warming of 1.5 ºC — 4 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
  • (IPCC) (2018). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC SR15 2018. ss. 3-24. 
  • Allen, M. R.; Dube, O. P.; Solecki, W.; Aragón-Durand, F.; Cramer, W.; Humphreys, S.; Kainuma, M.; Kala, J.; Mahowald, N.; Mulugetta, Y.; Perez, R.; Wairiu, M.; Zickfeld, K. (2018). "Chapter 1: Framing and Context" (PDF). IPCC SR15 2018. ss. 49-91. 
  • ; Shindell, D.; Jiang, K.; Fifta, S.; Forster, P.; Ginzburg, V.; Handa, C.; Kheshgi, H.; Kobayashi, S.; Kriegler, E.; Mundaca, L.; Séférian, R.; Vilariño, M. V. (2018). "Chapter 2: Mitigation Pathways Compatible with 1.5°C in the Context of Sustainable Development" (PDF). IPCC SR15 2018. ss. 93-174. 
  • Hoegh-Guldberg, O.; Jacob, D.; Taylor, M.; Bindi, M.; Brown, S.; Camilloni, I.; Diedhiou, A.; Djalante, R.; Ebi, K. L.; Engelbrecht, F.; Guiot, J.; Hijioka, Y.; Mehrotra, S.; Payne, A.; Seneviratne, S. I.; Thomas, A.; Warren, R.; Zhou, G. (2018). "Chapter 3: Impacts of 1.5ºC Global Warming on Natural and Human Systems" (PDF). IPCC SR15 2018. ss. 175-311. 
  • de Coninck, H.; Revi, A.; Babiker, M.; Bertoldi, P.; Buckeridge, M.; Cartwright, A.; Dong, W.; Ford, J.; Fuss, S.; Hourcade, J.-C.; Ley, D.; Mechler, R.; Newman, P.; Revokatova, A.; Schultz, S.; Steg, L.; Sugiyama, T. (2018). "Chapter 4: Strengthening and Implementing the Global Response" (PDF). IPCC SR15 2018. ss. 313-443. 
  • Roy, J.; Tschakert, P.; Waisman, H.; Abdul Halim, S.; Antwi-Agyei, P.; Dasgupta, P.; Hayward, B.; Kanninen, M.; Liverman, D.; Okereke, C.; Pinho, P. F.; Riahi, K.; Suarez Rodriguez, A. G. (2018). "Chapter 5: Sustainable Development, Poverty Eradication and Reducing Inequalities" (PDF). IPCC SR15 2018. ss. 445-538. 

Özel Rapor: İklim Değişikliği ve Arazi

• (IPCC) (2019). Shukla, P. R.; Skea, J.; Calvo Buendia, E.; Masson-Delmotte, V.; Pörtner, H.-O.; C. Roberts, D.; Zhai, P.; Slade, R.; Connors, S.; van Diemen, R.; Ferrat, M.; Haughey, E.; Luz, S.; Neogi, S.; Pathak, M.; Petzold, J.; Portugal Pereira, J.; Vyas, P.; Huntley, E.; Kissick, K.; Belkacemi, M.; Malley, J. (Ed.). IPCC Special Report on Climate Change, Desertification, Land Degradation, Sustainable Land Management, Food Security, and Greenhouse gas fluxes in Terrestrial Ecosystems (PDF). In press. 12 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021. 
  • (IPCC) (2019). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC SRCCL 2019. ss. 3-34. 
  • Jia, G.; Shevliakova, E.; Artaxo, P. E.; De Noblet-Ducoudré, N.; Houghton, R.; House, J.; Kitajima, K.; Lennard, C.; Popp, A.; Sirin, A.; Sukumar, R.; Verchot, L. (2019). "Chapter 2: Land-Climate Interactions" (PDF). IPCC SRCCL 2019. ss. 131-247. 
  • Mbow, C.; Rosenzweig, C.; Barioni, L. G.; Benton, T.; Herrero, M.; Krishnapillai, M. V.; Liwenga, E.; Pradhan, P.; Rivera-Ferre, M. G.; Sapkota, T.; Tubiello, F. N.; Xu, Y. (2019). "Chapter 5: Food Security" (PDF). IPCC SRCCL 2019. ss. 437-550. 

Özel Rapor: Değişen İklimde Okyanus ve Kriyosfer

• (IPCC) (2019). Pörtner, H.-O.; Roberts, D. C.; Masson-Delmotte, V.; Zhai, P.; Tignor, M.; Poloczanska, E.; Mintenbeck, K.; Alegría, A.; Nicolai, M.; Okem, A.; Petzold, J.; Rama, B.; Weyer, N. (Ed.). IPCC Special Report on the Ocean and Cryosphere in a Changing Climate (PDF). In press. 26 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021. 
  • (IPCC) (2019). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC SROCC 2019. ss. 3-35. 
  • Meredith, M.; Sommerkorn, M.; Cassotta, S.; Derksen, C.; Ekaykin, A.; Hollowed, A.; Kofinas, G.; Mackintosh, A.; Melbourne-Thomas, J.; Muelbert, M. M. C.; Ottersen, G.; Pritchard, H.; Schuur, E. A. G. (2019). "Chapter 3: Polar Regions" (PDF). IPCC SROCC 2019. ss. 203-320. 
  • Oppenheimer, M.; Glavovic, B.; Hinkel, J.; van de Wal, R.; Magnan, A. K.; Abd-Elgawad, A.; Cai, R.; Cifuentes-Jara, M.; Deconto, R. M.; Ghosh, T.; Hay, J.; Isla, F.; Marzeion, B.; Meyssignac, B.; Sebesvari, Z. (2019). "Chapter 4: Sea Level Rise and Implications for Low Lying Islands, Coasts and Communities" (PDF). IPCC SROCC 2019. ss. 321-445. 
  • Bindoff, N. L.; Cheung, W. W. L.; Kairo, J. G.; Arístegui, J.; Guinder, V. A.; Hallberg, R.; Hilmi, N. J. M.; Jiao, N.; Karim, Md S.; Levin, L.; O'Donoghue, S.; Purca Cuicapusa, S. R.; Rinkevich, B.; Suga, T.; Tagliabue, A.; Williamson, P. (2019). "Chapter 5: Changing Ocean, Marine Ecosystems, and Dependent Communities" (PDF). IPCC SROCC 2019. ss. 447-587. 

Altıncı Değerlendirme Raporu

• (IPCC) (2021). Masson-Delmotte, V.; Zhai, P.; Pirani, A.; Connors, S. L.; Péan, C.; Berger, S.; Caud, N.; Chen, Y.; Goldfarb, L.; Gomis, M. I. (Ed.). Climate Change 2021: The Physical Science Basis (PDF). Contribution of Working Group I to the of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge, United Kingdom and New York, NY, USA: Cambridge University Press (In Press). 13 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  • (IPCC) (2021). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC AR6 WG1 2021. 
  • Arias, Paola A.; Bellouin, Nicolas; Coppola, Erika; Jones, Richard G.; Krinner, Gerhard (2021). "Technical Summary" (PDF). IPCC AR6 WG1 2021. 
  • Seneviratne, Sonia I.; Zhang, Xuebin; Adnan, M.; Badi, W.; Dereczynski, Claudine; Di Luca, Alejandro; Ghosh, S. (2021). "Chapter 11: Weather and climate extreme events in a changing climate" (PDF). IPCC AR6 WG1 2021. 
• IPCC (2022). Pörtner, H.-O.; Roberts, D.C.; Tignor, M.; Poloczanska, E.S.; Mintenbeck, K.; Alegría, A.; Craig, M.; Langsdorf, S.; Löschke, S.; Möller, V.; Okem, A.; Rama, B. (Ed.). Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability. Contribution of Working Group II to the Sixth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press. 28 Şubat 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
• IPCC (2022). Shukla, P.R.; Skea, J.; Slade, R.; Al Khourdajie, A. (Ed.). Climate Change 2022: Mitigation of Climate Change. Contribution of Working Group III to the Sixth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press. 2 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  • (IPCC) (2022). "Summary for Policymakers" (PDF). IPCC AR6 WG3 2022. 

Diğer hakemli kaynaklar

• Albrecht, Bruce A. (1989). "Aerosols, Cloud Microphysics, and Fractional Cloudiness". Science. 245 (4923): 1227-1239. Bibcode:1989Sci...245.1227A. doi:10.1126/science.245.4923.1227. PMID 17747885. 
• Balsari, S.; Dresser, C.; Leaning, J. (2020). "Climate Change, Migration, and Civil Strife". Curr Environ Health Rep. 7 (4): 404-414. doi:10.1007/s40572-020-00291-4. PMC 7550406 $2. PMID 33048318. 
• Bamber, Jonathan L.; Oppenheimer, Michael; Kopp, Robert E.; Aspinall, Willy P.; Cooke, Roger M. (2019). "Ice sheet contributions to future sea-level rise from structured expert judgment". Proceedings of the National Academy of Sciences. 116 (23): 11195-11200. Bibcode:2019PNAS..11611195B. doi:10.1073/pnas.1817205116. ISSN 0027-8424. PMC 6561295 $2. PMID 31110015. 
• Bednar, Johannes; Obersteiner, Michael; Wagner, Fabian (2019). "On the financial viability of negative emissions". (Nature Communications). 10 (1): 1783. Bibcode:2019NatCo..10.1783B. doi:10.1038/s41467-019-09782-x. ISSN 2041-1723. PMC 6467865 $2. PMID 30992434. 
• Berrill, P.; Arvesen, A.; Scholz, Y.; Gils, H. C.; Hertwich, E. (2016). "Environmental impacts of high penetration renewable energy scenarios for Europe". . 11 (1): 014012. Bibcode:2016ERL....11a4012B. doi:10.1088/1748-9326/11/1/014012. 
• Björnberg, Karin Edvardsson; Karlsson, Mikael; Gilek, Michael; Hansson, Sven Ove (2017). "Climate and environmental science denial: A review of the scientific literature published in 1990–2015". Journal of Cleaner Production. 167: 229-241. doi:10.1016/j.jclepro.2017.08.066. ISSN 0959-6526. 
• Boulianne, Shelley; Lalancette, Mireille; Ilkiw, David (2020). ""School Strike 4 Climate": Social Media and the International Youth Protest on Climate Change". Media and Communication. 8 (2): 208-218. doi:10.17645/mac.v8i2.2768. ISSN 2183-2439. 20 Ocak 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
• Bui, M.; ; Bardow, A.; Anthony, Edward J. (2018). "Carbon capture and storage (CCS): the way forward". . 11 (5): 1062-1176. doi:10.1039/c7ee02342a. 
• Burke, Claire; Stott, Peter (2017). "Impact of Anthropogenic Climate Change on the East Asian Summer Monsoon". . 30 (14): 5205-5220. arXiv:1704.00563 $2. Bibcode:2017JCli...30.5205B. doi:10.1175/JCLI-D-16-0892.1. ISSN 0894-8755. 
• Burke, Marshall; Davis, W. Matthew; Diffenbaugh, Noah S (2018). "Large potential reduction in economic damages under UN mitigation targets". Nature. 557 (7706): 549-553. Bibcode:2018Natur.557..549B. doi:10.1038/s41586-018-0071-9. ISSN 1476-4687. PMID 29795251. 
• (1938). "The artificial production of carbon dioxide and its influence on temperature". . 64 (275): 223-240. Bibcode:1938QJRMS..64..223C. doi:10.1002/qj.49706427503. 
• Cattaneo, Cristina; Beine, Michel; Fröhlich, Christiane J.; Kniveton, Dominic; Martinez-Zarzoso, Inmaculada; Mastrorillo, Marina; Millock, Katrin; Piguet, Etienne; Schraven, Benjamin (2019). "Human Migration in the Era of Climate Change". . 13 (2): 189-206. doi:10.1093/reep/rez008. (hdl):10.1093/reep/rez008. ISSN 1750-6816. 19 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
• Cohen, Judah; Screen, James; Furtado, Jason C.; Barlow, Mathew; Whittleston, David (2014). "Recent Arctic amplification and extreme mid-latitude weather" (PDF). . 7 (9): 627-637. Bibcode:2014NatGe...7..627C. doi:10.1038/ngeo2234. ISSN 1752-0908. 3 Ekim 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
• Costello, Anthony; Abbas, Mustafa; Allen, Adriana; Ball, Sarah; Bell, Sarah; Bellamy, Richard; Friel, Sharon; Groce, Nora; Johnson, Anne; Kett, Maria; Lee, Maria; Levy, Caren; Maslin, Mark; McCoy, David; McGuire, Bill; Montgomery, Hugh; Napier, David; Pagel, Christina; Patel, Jinesh; de Oliveira, Jose Antonio Puppim; Redclift, Nanneke; Rees, Hannah; Rogger, Daniel; Scott, Joanne; Stephenson, Judith; Twigg, John; Wolff, Jonathan; Patterson, Craig (2009). "Managing the health effects of climate change". The Lancet. 373 (9676): 1693-1733. doi:10.1016/S0140-6736(09)60935-1. PMID 19447250. 13 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . 
• Curtis, P.; Slay, C.; Harris, N.; Tyukavina, A.; Hansen, M. (2018). "Classifying drivers of global forest loss". Science. 361 (6407): 1108-1111. Bibcode:2018Sci...361.1108C. doi:10.1126/science.aau3445. PMID 30213911. 
• Davidson, Eric (2009). "The contribution of manure and fertilizer nitrogen to atmospheric nitrous oxide since 1860". . 2: 659-662. doi:10.1016/j.chemer.2016.04.002. 
• DeConto, Robert M.; Pollard, David (2016). "Contribution of Antarctica to past and future sea-level rise". Nature. 531 (7596): 591-597. Bibcode:2016Natur.531..591D. doi:10.1038/nature17145. ISSN 1476-4687. PMID 27029274. 
• Dean, Joshua F.; Middelburg, Jack J.; Röckmann, Thomas; Aerts, Rien; Blauw, Luke G.; Egger, Matthias; Jetten, Mike S. M.; Jong, Anniek E. E. de; Meisel, Ove H.; Rasigraf, Olivia; Slomp, Caroline P. (2018). "Methane Feedbacks to the Global Climate System in a Warmer World". . 56 (1): 207-250. Bibcode:2018RvGeo..56..207D. doi:10.1002/2017RG000559. ISSN 1944-9208. 
• Delworth, Thomas L.; Zeng, Fanrong (2012). "Multicentennial variability of the Atlantic meridional overturning circulation and its climatic influence in a 4000 year simulation of the GFDL CM2.1 climate model". Geophysical Research Letters. 39 (13): n/a. Bibcode:2012GeoRL..3913702D. doi:10.1029/2012GL052107. ISSN 1944-8007. 
• Deutsch, Curtis; Brix, Holger; Ito, Taka; Frenzel, Hartmut; Thompson, LuAnne (2011). "Climate-Forced Variability of Ocean Hypoxia" (PDF). Science. 333 (6040): 336-339. Bibcode:2011Sci...333..336D. doi:10.1126/science.1202422. PMID 21659566. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından (PDF). 
• Diffenbaugh, Noah S.; Burke, Marshall (2019). "Global warming has increased global economic inequality". Proceedings of the National Academy of Sciences. 116 (20): 9808-9813. Bibcode:2019PNAS..116.9808D. doi:10.1073/pnas.1816020116. ISSN 0027-8424. PMC 6525504 $2. PMID 31010922. 
• Doney, Scott C.; Fabry, Victoria J.; Feely, Richard A.; Kleypas, Joan A. (2009). "Ocean Acidification: The Other CO₂ Problem". Annual Review of Marine Science. 1 (1): 169-192. Bibcode:2009ARMS....1..169D. doi:10.1146/annurev.marine.010908.163834. PMID 21141034. 
• Fahey, D. W.; Doherty, S. J.; Hibbard, K. A.; Romanou, A.; Taylor, P. C. (2017). "Chapter 2: Physical Drivers of Climate Change" (PDF). In USGCRP2017. 
• Fischer, Tobias P.; Aiuppa, Alessandro (2020). "AGU Centennial Grand Challenge: Volcanoes and Deep Carbon Global CO2 Emissions From Subaerial Volcanism – Recent Progress and Future Challenges". . 21 (3): e08690. Bibcode:2020GGG....2108690F. doi:10.1029/2019GC008690. ISSN 1525-2027. 
• Franzke, Christian L. E.; Barbosa, Susana; Blender, Richard; Fredriksen, Hege-Beate; Laepple, Thomas; Lambert, Fabrice; Nilsen, Tine; Rypdal, Kristoffer; Rypdal, Martin; Scotto, Manuel G.; Vannitsem, Stéphane (2020). "The Structure of Climate Variability Across Scales". . 58 (2): e2019RG000657. Bibcode:2020RvGeo..5800657F. doi:10.1029/2019RG000657. ISSN 1944-9208. 
• Friedlingstein, Pierre; Jones, Matthew W.; O'Sullivan, Michael; Andrew, Robbie M.; Hauck, Judith; Peters, Glen P.; Peters, Wouter; Pongratz, Julia; Sitch, Stephen; Quéré, Corinne Le; Bakker, Dorothee C. E. (2019). "Global Carbon Budget 2019". Earth System Science Data. 11 (4): 1783-1838. Bibcode:2019ESSD...11.1783F. doi:10.5194/essd-11-1783-2019. ISSN 1866-3508. 
• Fyfe, John C.; Meehl, Gerald A.; England, Matthew H.; Mann, Michael E.; Santer, Benjamin D.; Flato, Gregory M.; Hawkins, Ed; Gillett, Nathan P.; Xie, Shang-Ping; Kosaka, Yu; Swart, Neil C. (2016). "Making sense of the early-2000s warming slowdown" (PDF). . 6 (3): 224-228. Bibcode:2016NatCC...6..224F. doi:10.1038/nclimate2938. 7 Şubat 2019 tarihinde kaynağından (PDF). 
• Goyal, Rishav; England, Matthew H; Sen Gupta, Alex; Jucker, Martin (2019). "Reduction in surface climate change achieved by the 1987 Montreal Protocol". . 14 (12): 124041. Bibcode:2019ERL....14l4041G. doi:10.1088/1748-9326/ab4874. ISSN 1748-9326. 
• Grubb, M. (2003). (PDF). World Economics. 4 (3): 144-145. 4 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
• Gunningham, Neil (2018). "Mobilising civil society: can the climate movement achieve transformational social change?" (PDF). Interface: A Journal for and About Social Movements. 10. 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 12 Nisan 2019. 
• Hagmann, David; Ho, Emily H.; Loewenstein, George (2019). "Nudging out support for a carbon tax". . 9 (6): 484-489. Bibcode:2019NatCC...9..484H. doi:10.1038/s41558-019-0474-0. 
• Haines, A.; Ebi, K. (2019). "The Imperative for Climate Action to Protect Health". (New England Journal of Medicine). 380 (3): 263-273. doi:10.1056/NEJMra1807873. PMID 30650330. 
• Hansen, James; Sato, Makiko; Hearty, Paul; Ruedy, Reto; Kelley, Maxwell; Masson-Delmotte, Valerie; Russell, Gary; Tselioudis, George; Cao, Junji; Rignot, Eric; Velicogna, Isabella (2016). "Ice melt, sea level rise and superstorms: evidence from paleoclimate data, climate modeling, and modern observations that 2 °C global warming could be dangerous". Atmospheric Chemistry and Physics. 16 (6): 3761-3812. arXiv:1602.01393 $2. Bibcode:2016ACP....16.3761H. doi:10.5194/acp-16-3761-2016. ISSN 1680-7316. 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
• Harvey, Jeffrey A.; Van den Berg, Daphne; Ellers, Jacintha; Kampen, Remko; Crowther, Thomas W.; Roessingh, Peter; Verheggen, Bart; Nuijten, Rascha J. M.; Post, Eric; Lewandowsky, Stephan; Stirling, Ian (2018). "Internet Blogs, Polar Bears, and Climate-Change Denial by Proxy". . 68 (4): 281-287. doi:10.1093/biosci/bix133. ISSN 0006-3568. PMC 5894087 $2. PMID 29662248. 
• Hawkins, Ed; Ortega, Pablo; Suckling, Emma; Schurer, Andrew; Hegerl, Gabi; Jones, Phil; Joshi, Manoj; Osborn, Timothy J.; Masson-Delmotte, Valérie; Mignot, Juliette; Thorne, Peter; van Oldenborgh, Geert Jan (2017). "Estimating Changes in Global Temperature since the Preindustrial Period". Bulletin of the American Meteorological Society. 98 (9): 1841-1856. Bibcode:2017BAMS...98.1841H. doi:10.1175/bams-d-16-0007.1. ISSN 0003-0007.