Enrico Fermi

Enrico Fermi (d. 29 Eylül 1901, Roma - ö. 28 Kasım 1954, Chicago), dünyanın ilk nükleer reaktörü olan Chicago Pile-1'i inşa eden ve Manhattan Projesi'nin bir üyesi olarak tanınan, İtalyan ve daha sonra Amerikan vatandaşlığına kabul edilen bir fizikçiydi. Kendisine "atom çağının mimarı" ve "atom bombasının mimarı" adı verilmiştir. Hem teorik fizikte hem de deneysel fizikte üstün olan çok az fizikçiden biriydi. Fermi, nötron bombardımanı yoluyla üzerine yaptığı çalışmalar ve uranyum ötesi elementlerin keşfi nedeniyle 1938 Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü. Fermi, meslektaşlarıyla birlikte nükleer enerjinin kullanımına ilişkin, tamamı ABD hükûmeti tarafından devralınan birçok patent başvurusunda bulundu. İstatistik mekaniğinin, kuantum teorisinin, nükleer ve parçacık fiziğinin gelişimine önemli katkılarda bulundu. Parlak bir öğrenciydi, henüz 21 yaşındayken Pisa Üniversitesi'nden fizik doktoru unvanını aldı.

Enrico Fermi
Nobel Fizik Ödülü sahibi İtalyan fizikçi
Doğum	29 Eylül 1901(1901-09-29) Roma, İtalya
Ölüm	28 Kasım 1954 (53 yaşında) Chicago, Illinois, ABD
Ölüm sebebi	Mide kanseri
Milliyet	İtalya (1901–1944) Amerika Birleşik Devletleri (1944–1954)
Eğitim	()
Tanınma nedeni	İlk kendi kendini idame ettiren zincirleme nükleer reaksiyonu ispatlaması Fermiyon Fermi gazı Fermi-Dirac istatistikleri Fermi paradoksu Fermi yöntemi Fermi'nin etkileşimi
Evlilikler	(e. 1928)
Çocuk(lar)	2
Ödüller	Matteucci Medal (1926) Nobel Ödülü (1938) (1942) Liyakat Madalyası (1946) (1947) (1950) (1950) Rumford Ödülü (1953) Max Planck Madalyası (1954)
Kariyeri
Dalı	Fizik
Çalıştığı kurumlar	of Pisa Göttingen Üniversitesi Leiden Üniversitesi Roma La Sapienza Üniversitesi Columbia Üniversitesi Chicago Üniversitesi
Doktora danışmanı	Max Born Paul Ehrenfest
Doktora öğrencileri	Owen Chamberlain Geoffrey Chew Mildred Dresselhaus Jerome Friedman Tsung-Dao Lee Emilio Segrè
Diğer önemli öğrencileri	Jack Steinberger Chen Ning Yang
İmza

Fermi'nin ilk büyük katkısı istatistiksel mekanik alanıyla ilgiliydi. Fermi, Wolfgang Pauli 1925 yılında dışlama ilkesini formüle ettikten sonra bu ilkeyi ideal bir gaza uyguladığı ve şu anda Fermi-Dirac istatistiği olarak bilinen istatistiksel bir formülasyonu kullandığı bir makale yayınladı. Günümüzde dışlama ilkesine uyan parçacıklara "fermiyon" adı verilmektedir. Pauli daha sonra enerjinin korunumu yasasını ispatlamak için beta bozunması sırasında bir elektronla birlikte yayılan yüksüz, görünmez bir parçacığın varlığını öne sürdü. Fermi bu fikri benimsedi ve "nötrino" adını verdiği varsayılan parçacığı içeren bir model geliştirdi. Daha sonra Fermi etkileşimi olarak anılan ve şimdilerde zayıf etkileşim olarak adlandırılan teorisi, doğadaki dört temel etkileşimden birini tanımlıyordu. Fermi, yakın zamanda keşfedilen nötronla radyoaktiviteyi tetikleyen deneyler sayesinde, atom çekirdekleri tarafından hızlı olanlara göre daha kolay yakalandığını keşfetti ve bunu açıklamak için geliştirdi. Toryum ve uranyumu yavaş nötronlarla bombaladıktan sonra yeni elementler oluştuğu sonucuna vardı. Bu keşfi nedeniyle kendisine Nobel Ödülü verilmiş olsa da, yeni elementlerin daha sonra nükleer fisyon ürünleri olduğu ortaya çıktı.

Fermi, Yahudi olan karısı 'u etkileyen yeni İtalyan ırk yasalarından kaçmak için 1938'de İtalya'yı terk etti. II. Dünya Savaşı sırasında Manhattan Projesi'nde çalıştığı Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti. Fermi, Chicago Üniversitesi'nde, 2 Aralık 1942'de hale gelen ve insan yapımı, kendi kendini sürdürebilen ilk zincirleme nükleer reaksiyonunu gösteren Chicago Pile-1'i tasarlayan ve inşa eden ekibe liderlik etti. 1943'te Oak Ridge, Tennessee'deki kritik hale geldiğinde ve ertesi yıl Hanford Sahası'ndaki kritik hale geldiğinde o da oradaydı. Los Alamos'ta, bir kısmı Edward Teller'ın termonükleer "" bombası üzerinde çalışan F Ekibi'ne başkanlık etti. 16 Temmuz 1945'teki Trinity testine katıldı ve burada bombanın verimini tahmin etmek için Fermi yöntemini kullandı.

Savaştan sonra Fermi, J. Robert Oppenheimer'ın başkanlığında, Atom Enerjisi Komisyonu'na nükleer konularda danışmanlık yapan Genel Danışma Komitesi'nde görev yaptı. Ağustos 1949'da ilk Sovyet fisyon bombasının patlamasından sonra, hidrojen bombasının geliştirilmesine hem ahlaki hem de teknik gerekçelerle şiddetle karşı çıktı. Oppenheimer'ın güvenlik izninin reddedilmesiyle sonuçlanan 1954 Oppenheimer adına ifade veren bilim adamları arasındaydı.

Fermi parçacık fiziği alanında, özellikle pionlar ve müonlarla ilgili önemli çalışmalar yaptı ve kozmik ışınların, yıldızlararası uzaydaki manyetik alanlar tarafından madde hızlandırıldığında ortaya çıktığını öne sürdü. , , Fermi Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı (Fermilab), , Fermi paradoksu ve sentetik bir element olan fermiyum dahil olmak üzere birçok ödül, konsept ve kurum Fermi'nin adını almıştır. Bu onu elementlere kendi adlarını veren 16 bilim insanından biri yapıyor.

İlk yılları

Fermi, Roma'da Via Gaeta 19'da doğdu.

Fermi'nin doğduğu yerde bulunan plaket

Enrico Fermi, 29 Eylül 1901'de İtalya'nın Roma kentinde doğdu. Demiryolları Bakanlığı'nda bölüm başkanı olan Alberto Fermi ile ilkokul öğretmeni Ida de Gattis'in üçüncü çocuğuydu. Kız kardeşi Maria iki yaş büyüktü, erkek kardeşi Giulio ise ondan bir yaş büyüktü. İki oğlan çocuğunun sütanneleri için kırsala gönderilmesinin ardından Enrico, iki buçuk yaşındayken Roma'daki ailesine yeniden katıldı. Büyükanne ve büyükbabasının istekleri doğrultusunda bir Roma Katoliği olarak vaftiz edilmesine rağmen ailesi pek dindar değildi; hayatı boyunca dua etmeye devam etti ve Tanrı fikrine büyük önem verdi. Küçük bir çocukken, kardeşi Giulio ile ilgi alanları birçok noktada ortaktı. Birlikte elektrik motorları yapıp elektrikli ve mekanik oyuncaklarla oynuyorlardı. Giulio 1915'te boğazındaki apsenin alınması için gerçekleştirilen bir ameliyat sırasında öldü. Maria ise 1959'da Milano yakınlarında gerçekleşen bir öldü.

Fermi, Campo de' Fiori'deki yerel bir pazarda 900 sayfalık Elementorumphysicae mathematicae adlı bir fizik kitabı buldu. Bu kitap fizik çalışmaları için ona büyük katkı sağladı. Collegio Romano'da profesör olan Cizvit Peder Andrea Caraffa tarafından Latince yazılan kitap, 1840'ta bilindikleri kadarıyla matematik, klasik mekanik, astronomi, optik ve akustiği hakkında araştırmalar içeriyordu. Fermi, bilime ilgisi olan diğer bir öğrenci olan ile arkadaş oldu ve birlikte jiroskoplar inşa etmek ve Dünya'nın yerçekimi ivmesini ölçmek gibi projeler yürüttü.

1914'te, iş çıkışı sırasında babasıyla sık sık ofisinin önünde buluşan Fermi, eve giden yolun bir kısmını babası Alberto ile birlikte yürüyen meslektaşı Adolfo Amidei'yle tanıştı. Enrico, Adolfo'nun matematik ve fizikle ilgilendiğini öğrenmiş ve bu fırsatı Adolfo'ya geometri hakkında bir soru sorarak değerlendirmişti. Adolfo, genç Fermi'nin projektif geometriden bahsettiğini anladı ve ona 'nin bu konu hakkında yazdığı bir kitabını verdi. İki ay sonra Fermi, kitabın sonunda verilmiş olan ve Adolfo'nun bazılarının zor olduğunu düşündüğü tüm sorunları çözerek kitabı ona göre verdi. Bunu gördükten sonra Adolfo, Fermi'nin "en azından geometri açısından bir dahi" olduğunu hissetti ve çocuğa daha fazla akıl hocalığı yaparak ona fizik ve matematik üzerine daha fazla kitap getirmeye başladı. Adolfo, Fermi'nin hafızasının çok iyi olduğunu ve okuduklarını çok iyi hatırlayabildiği için kitapları okuduktan sonra geri verebileceğini belirtti. Bunun sonucunda Fermi'nin de fizik ve matematiğe ilgisi oldukça arttı.

Scuola Normale Superiore yılları

Enrico Fermi Pisa'da öğrenciyken

Fermi, üçüncü sınıfı tamamen atlayarak liseden Temmuz 1918'de mezun oldu. Amidei'nin ısrarı üzerine Fermi, o dönemde o dilde yayınlanan birçok bilimsel makaleyi okuyabilmek için Almanca öğrendi ve Pisa'daki 'ye başvurdu. Amidei, Scuola'nın Fermi'nin gelişimi için o zamanlar Roma La Sapienza Üniversitesi'nin sağlayabileceğinden daha iyi koşullar sağlayacağını düşünüyordu. Bir oğlunu kaybetmiş olan Fermi'nin ailesi isteksizce de olsa onun dört yıl boyunca Roma'dan uzakta okulun pansiyonunda yaşamasına izin verdi. Fermi, konusu "Seslerin Karakteristik Özellikleri" olan makale yazması gereken giriş sınavında birinci oldu ve 17 yaşındaki Fermi, titreşen bir çubuğun kısmi diferansiyel denklemini türetmek ve çözmek için Fourier analizini kullanmayı seçti. Sınavdan sonra gözetmen Giuseppe Pittarelli, Fermi ile görüştükten sonra yazdığı makalenin doktora seviyesinde olduğunu ve onun olağanüstü bir fizikçi olacağını açıkladı.

Fermi Scuola Normale Superiore'da tanıştığı öğrenci ile yakın arkadaş oldu ve daha sonra birlikte çalışmalar yaptılar. Fermi'ye öğretebileceği çok az şey olduğunu söyleyen ve sık sık Fermi'den onun yerine bir şeyler öğretmesini isteyen fizik laboratuvarı müdürü 'nin tavsiye de edilmişti. Fermi'nin kuantum fiziği bilgisi o kadar fazlaydı ki Puccianti ondan bu konuda seminerler düzenlemesini istedi. Bu süre zarfında Fermi, genel göreliliğin anahtarı olan tensör hesabını öğrendi. Fermi başlangıçta ana dal olarak matematiği seçti ancak kısa süre sonra fiziğe geçti. Genel görelilik, kuantum mekaniği ve atom fiziği üzerine çalışarak büyük ölçüde kendi kendini yetiştirdi.

Eylül 1920'de Fermi fizik bölümüne kabul edildi. Bölümde sadece üç öğrenci bulunduğundan (Fermi, Rasetti ve ) Puccianti onların laboratuvarı istedikleri amaçla özgürce kullanmalarına izin verdi. Fermi, X ışını kristalografisini araştırmaları gerektiğine karar verdi ve üçü, bir Laue fotoğrafı (bir kristalin X ışını fotoğrafı) üretmek için çalıştı. Fermi, üniversitedeki üçüncü yılı olan 1921'de ilk bilimsel çalışmalarını İtalyan dergisinde yayınladı. Bunlardan ilki, "Ölçme hareketinde elektrik yüklerinden oluşan katı bir sistemin dinamiği üzerine" (Sulla dinamica di un sistema stricto di cariche elettriche in moto traslatorio) başlığını taşıyordu. Burada kütle bir tensör olarak ifade edilmişti; bu, üç boyutlu uzayda hareket eden ve değişen bir şeyi tanımlamak için yaygın olarak kullanılan matematiksel bir yapıydı. Klasik mekanikte kütle skaler bir niceliktir ancak görelilikte hıza bağlı olarak değişir. İkinci makale "Elektromanyetik yüklerin düzgün bir yerçekimi alanının elektrostatiği ve elektromanyetik yüklerin ağırlığı üzerine" idi (Sull'elettrostatica di un campo gravitazionale üniformae e sul peso delle masse elettromagnetiche). Fermi, genel göreliliği kullanarak bir yükün U/c²'ye eşit bir ağırlığa sahip olduğunu gösterdi; burada U, sistemin elektrostatik enerjisi ve c, ışık hızıdır.

İlk makale, elektrodinamik teori ile elektromanyetik kütlelerin hesaplanmasına ilişkin göreceli teori arasındaki çelişkiye işaret ediyor gibi görünüyordu; zira ilki, 4/3 U/c² değerini tahmin ediyordu. Fermi bunu gelecek yıl "Elektrodinamik ve göreli elektromanyetik kütle teorisi arasındaki çelişki hakkında" başlıklı makalesinde ele aldı ve görünürdeki çelişkinin göreliliğin bir sonucu olduğunu gösterdi. Bu makale yeterince ilgi gördükten sonra Almancaya çevrildi ve 1922'de Alman bilim dergisi 'te yayınlandı. O yıl Fermi, "Bir hayat çizgisi yakınında meydana gelen fenomenler üzerine" (Sopra i fenomeni che avvengono in vicinanza di una linea oraria) adlı makalesini İtalyan dergisine sundu. Bu makalede eşdeğerlik ilkesini inceledi ve "" olarak adlandırılan koordinatları tanıttı. Zaman çizgisine yakın bir hayat çizgisinde uzayın sanki bir Öklid uzayı gibi davrandığını kanıtladı.

, uzayzamandaki bir noktaya gelen ve oradan ayrılan tüm olası ışık ışınlarının üç boyutlu bir yüzeyidir. Burada, bir uzaysal boyut bastırılmış olarak tasvir edilmiştir. Dikey eksen ise zaman çizgisidir.

Fermi, Temmuz 1922'de "Olasılık ve bazı uygulamaları üzerine bir teorem" (Un teorema di calcolo delle probabilità ed alcune sue applicazioni) adlı tezini Scuola Normale Superiore'a sundu ve, henüz 20 yaşında, diplomasını alışılmadık derecede genç bir yaşta almış oldu. Tezi, X ışını kristalografisi üzerineydi. Teorik fizik henüz İtalya'da bir disiplin olarak tanınmıyordu ve bu alanda yalnızca deneysel fizik üzerine tezler kabul ediliyordu. Bu nedenle İtalyan fizikçiler, görelilik gibi Almanya'dan gelen yeni fikirleri benimsemekte yavaş davrandılar. Fermi laboratuvarda deneysel çalışmalar yaparken oldukça rahat olduğundan, bu onun için aşılmaz sorunları aşılabilir kılıyordu.

Fermi, 1923'te August Kopff'un Fundamentals of Einstein Relativity (Einstein Görelilik'inin Temelleri) kitabının İtalyanca baskısının ekini yazarken, Einstein denkleminin (E = mc²) içinde muazzam bir miktarda yattığını fark etti. "En azından yakın gelecekte bu korkunç miktardaki enerjiyi serbest bırakmanın bir yolunu bulmak mümkün görünmüyor" diye yazdı, "ki bu çok iyi bir şey çünkü bu kadar korkunç miktardaki bir patlamanın yaratacağı ilk enerjinin etkisi, bunu yapmanın bir yolunu bulma talihsizliğine uğrayan fizikçiyi paramparça etmek olurdu."

1924 yılında Fermi, Grand Orient of Italy Mason Locası'na "Adriano Lemmi"ye kabul edildi.

1923-1924'te Fermi, Werner Heisenberg ve Pascual Jordan ile tanıştığı Göttingen Üniversitesi'nde Max Born'un öğrencisi olarak bir dönem eğitim gördü. Fermi daha sonra 1924 yılının eylül ve aralık ayları arasında Leiden'de Paul Ehrenfest ile matematikçi Vito Volterra'nın aracılığıyla Rockefeller Vakfı'nın sağladığı bursla çalıştı. Fermi burada Hendrik Lorentz ve Albert Einstein ile tanıştı ve Samuel Goudsmit ve Jan Tinbergen ile arkadaş oldu. Ocak 1925'ten 1926'nın sonlarına kadar Fermi, 'nde matematiksel fizik ve teorik mekanik dersleri verdi; burada manyetik alanların cıva buharı üzerindeki etkileri üzerine bir dizi deney yapmak üzere Rasetti ile birlikte çalıştı. Ayrıca Roma Sapienza Üniversitesi'nde kuantum mekaniği ve katı hâl fiziği üzerine dersler veren seminerlere katıldı. Fermi, Schrödinger denkleminin olağanüstü doğruluğuna dayanarak yeni kuantum mekaniği üzerine dersler verirken sık sık şöyle derdi: "Denklemin bu kadar iyi uyması inanılmaz!".

Wolfgang Pauli 1925'te dışlama ilkesini açıkladıktan sonra Fermi, dışlama ilkesini ideal bir gaza uyguladığı "Kusursuz tek atomlu gazın nicelendirilmesi" (Sulla quantizzazione del gas perfetto monoatomico) başlıklı bir makaleyle yanıt verdi. Makale özellikle Fermi'nin dışlama ilkesine uyan birçok oluşan sistemlerdeki parçacıkların dağılımını tanımlayan istatistiksel formülasyonu açısından dikkate değerdi. Bu, kısa süre sonra İngiliz fizikçi Paul Dirac tarafından bağımsız bir şekilde geliştirildi ve nasıl ilişkili olduğunu da gösterdi. Buna göre artık günümüzde Fermi-Dirac istatistikleri olarak biliniyor. Dirac'tan sonra dışlama ilkesine uyan parçacıklara günümüzde "fermiyon", uymayan parçacıklara ise "bozon" adı verilmektedir.

Roma'daki Profesörlüğü

Fermi ve araştırma grubu (), Via Panisperna'daki Roma Üniversitesi Fizik Enstitüsü'nün avlusunda, c. 1934. Soldan sağa: , Emilio Segrè, , ve Fermi

İtalya'da profesörlükler, boş bir sandalye için yarışma (concorso) yoluyla veriliyordu. Başvuranlar, profesörlerden oluşan bir komite tarafından yayınlarına göre derecelendiriliyordu. Fermi, Sardinya'daki Cagliari Üniversitesi'nde matematiksel fizik bölümüne başvurdu ancak kıl payıyla reddedilerek 'nin lehine karar verildi. 1926'da 24 yaşındayken bu sefer de Roma Sapienza Üniversitesi'ne profesörlük başvurusunda bulundu. Bu, İtalya'daki teorik fizik alanındaki ilk üç pozisyondan biri olan yeni bir pozisyondu ve üniversitenin deneysel fizik profesörü ve Bilim Enstitüsü müdürü olan profesör ve ayrıca 'nun teşvikiyle Eğitim Bakanı tarafından oluşturulmuştu. Corbino üniversitenin deneysel fizik profesörüydü, ayrıca Fizik Enstitüsü Başkanı ve Benito Mussolini'nin hükûmetinin üyesiydi. Seçim komitesine de başkanlık eden Corbino, yeni başkanın İtalya'da fiziğin standardını ve itibarını yükselteceğini umuyordu. Komite, ve 'nin yerine Fermi'yi seçti ve Corbino, Fermi'nin ekibini seçmesine yardımcı oldu. Kısa süre sonra , Bruno Pontecorvo, ve Emilio Segrè gibi önemli öğrenciler ve Franco Rasetti de katıldı. Fermi onu asistanı olarak atamıştı. Kısa süre sonra gruplarına Fizik Enstitüsü'nün bulunduğu sokağa atfen "" adını verdiler.

Fermi, 19 Temmuz 1928'de üniversitede fen bilimleri öğrencisi olan ile evlendi. İki çocukları oldu: Ocak 1931'de doğan Nella ve Şubat 1936'da doğan Giulio. 18 Mart 1929'da Fermi, Mussolini tarafından üyeliğine atandı ve 27 Nisan'da Faşist Parti'ye katıldı. Daha sonra, İtalyan Faşizmini ideolojik olarak Alman nasyonal sosyalizmine yaklaştırmak için Mussolini tarafından 1938'de ırkçı yasalar çıkarıldığında Faşizme karşı çıktı. Bu yasalar Yahudi olan Laura'yı tehlikeye sokty ve Fermi'nin araştırma görevlilerinin çoğunun işsiz kalmasına neden oldu.

Fermi ve ekibi, Roma'da bulundukları süre boyunca fiziğin birçok pratik ve teorik yönüne önemli katkılarda bulundular. 1928'de İtalyan üniversite öğrencilerine güncel ve erişilebilir bir bilgi sağlayan Atom Fiziğine Giriş (Introduzione alla fisica atoma) adlı eserini yayınladı. Fermi ayrıca yeni fizik bilgisini mümkün olduğu kadar geniş bir alana yaymak amacıyla halka açık konferanslar düzenledi ve bilim insanları ve öğretmenler için popüler makaleler yazdı. Öğretme yönteminin bir kısmı, günün sonunda meslektaşlarını ve lisansüstü öğrencilerini bir araya toplamak ve çoğunlukla kendi araştırmasında karşısına çıkan bir problemin üzerinden geçmekti. Başarı olduklarını gösteren bir işaret ise artık yabancı öğrencilerin de İtalya'ya gelmeye başlamasıydı. Bunlardan en dikkate değer olanı, Rockefeller Vakfı üyesi olarak Roma'ya gelen ve Fermi ile 1932 tarihli "İki Elektron Arasındaki Etkileşim Üzerine" (Almanca: Über die Wechselwirkung von Zwei Elektronen) adlı makale üzerinde işbirliği yapan Alman fizikçi Hans Bethe'ydi.

O dönemde fizikçiler, atom çekirdeğinden bir elektronun yayıldığı beta bozunması karşısında şaşkına dönmüştü. Pauli, enerjinin korunumu yasasını karşılaması gerektiği için, aynı anda yayılan, yükü olmayan ve çok az kütlesi olan veya hiç kütlesi olmayan görünmez bir parçacığın varlığını öne sürdü. Fermi, 1933'te deneysel bir makalesinde geliştirdiği bu fikri benimsedi ve sonraki yıl, Fermi'nin "nötrino" olarak adlandırdığı varsayımsal parçacığı içeren daha uzun bir makale yayınladı. Daha sonra Fermi etkileşimi ve daha sonra da zayıf etkileşim teorisi olarak anılacak olan teorisi, doğanın dört temel kuvvetinden birini tanımlıyordu. Nötrino, ölümünden sonra keşfedildi ve etkileşim teorisi, bunun tespit edilmesinin neden bu kadar zor olduğunu gösterdi. Makalesini Britanya dergisi Nature'a sunduğunda, derginin editörü makaleyi "okuyucuların ilgisini çekmeyecek kadar fiziksel gerçeklikten uzak" spekülasyonlar içerdiği için geri çevirdi. Bu nedenle makale İngilizceden önce Almanca ve İtalyanca basıldı.

1968 İngilizce versiyonunun girişinde fizikçi Fred L. Wilson şöyle yazdı:

Fermi'nin teorisi, Pauli'nin nötrino önerisini desteklemenin yanı sıra, modern fizik tarihinde özel bir öneme sahiptir. Teorinin öne sürüldüğü dönemde yalnızca doğal olarak oluşan β yayıcıların bilindiği unutulmamalıdır. Daha sonra pozitron bozunması keşfedildiğinde süreç, Fermi'nin orijinal teorisine kolaylıkla dahil edilebildi. Teorisine dayanarak, bir yörünge elektronunun bir çekirdek tarafından yakalanacağı tahmin edildi ve sonunda bu gözlemlendi. Zamanla deneysel veriler önemli ölçüde birikti. Her ne kadar β bozunumunda tuhaflıklar birçok kez gözlemlenmiş olsa da, Fermi'nin teorisi her zaman bu zorluğun üstesinden gelmiştir. Fermi teorisinin sonuçları çok büyüktür. Örneğin, β spektroskopisi nükleer yapının incelenmesi için güçlü bir araç olarak kurulmuştur. Ancak Fermi'nin bu çalışmasının belki de en etkili yönü, onun özel β etkileşimi formunun, diğer etkileşim türlerinin incelenmesi için uygun bir model oluşturmasıdır. Bu maddesel parçacıkların yaratılması ve yok edilmesine ilişkin ilk başarılı teoriydi. Daha önce yalnızca fotonların yaratılıp yok edildiği biliniyordu.

Ocak 1934'te Irène Joliot-Curie ve Frédéric Joliot, elementleri alfa parçacıklarıyla bombaladıklarını ve içlerinde radyoaktivite oluşturduklarını duyurdular. Mart ayına gelindiğinde Fermi'nin asistanı Gian Carlo Wick, Fermi'nin beta bozunması teorisini kullanarak teorik bir açıklama yapmıştı. Fermi, James Chadwick'in 1932'de keşfettiği nötronu kullanarak deneysel fiziğe geçmeye karar verdi. Mart 1934'te Fermi, Rasetti'nin polonyum-berilyum radyoaktiviteyi tetikleyip tetikleyemeyeceğini görmek istedi. Nötronların elektrik yükü yoktu ve bu nedenle pozitif yüklü çekirdek tarafından saptırılamazlardı. Bu, çekirdeğe nüfuz etmek için yüklü parçacıklara göre çok daha az enerjiye ihtiyaç duydukları ve dolayısıyla Via Panisperna gençlerinin sahip olmadığı bir parçacık hızlandırıcıya ihtiyaç duymayacakları anlamına geliyordu..

Akademik kıyafetli (solda), Emilio Segrè (sağda) ve Enrico Fermi (ortada)

Fermi'nin aklına polonyum-berilyum nötron kaynağını radon-berilyum kaynağıyla değiştirme fikri geldi. Bunu cam bir ampulü berilyum tozuyla doldurduktan sonra havayı boşaltıp 'nin getirdiği 50 mCi radon gazı ekleyerek yaptı. Bu, radonun 3,8 günlük yarı ömrüyle etkinliği azalan çok daha güçlü bir nötron kaynağı yarattı. Bu kaynağın da gama ışınları yayacağını biliyordu ancak teorisine göre bunun deneyin sonuçlarını etkilemeyeceğine inanıyordu. Yüksek atom numarasına sahip ve kolaylıkla bulunabilen bir element olan platini bombalayarak işe başladı ancak başarılı olamadı. Bir alfa parçacığı yayan ve sodyum üreten, daha sonra beta parçacığı emisyonuyla magnezyuma bozunan alüminyuma yöneldi. Kurşunu denedi ama başarılı olamadı ve ardından bir alfa parçacığı yayan ve beta parçacığı emisyonuyla oksijene bozunan nitrojen üreten formundaki florini denedi. Toplamda 22 farklı elementte radyoaktiviteyi tetikledi. Fermi, 25 Mart 1934'te İtalyan La Ricerca Scientifica dergisinde nötronun neden olduğu radyoaktivitenin keşfini hızla yayınladı.

Toryum ve uranyumun doğal radyoaktivitesi, bu elementler nötronlarla bombardıman edildiğinde neler olduğunu belirlemeyi zorlaştırdı ancak uranyumdan daha hafif ancak kurşundan daha ağır elementlerin varlığını doğru bir şekilde ortadan kaldırdıktan sonra Fermi, bunların ve denilen yeni elementler yarattıkları sonucuna vardı. Kimyager Ida Noddack, bazı deneylerin yeni, daha ağır elementler yerine kurşundan daha hafif elementler üretebileceğini öne sürdü. Ekibi uranyumla herhangi bir deney yapmadığı veya bu olasılığın teorik temelini oluşturmadığı için önerisi o dönemde ciddiye alınmamıştı. O zamanlar, fisyonun teorik olarak imkansız olmasa da ihtimaller dışında olduğu düşünülüyordu. Fizikçiler daha yüksek atom numaralı elementlerin daha hafif elementlerin nötron bombardımanından oluşmasını beklerken, hiç kimse nötronların Noddack'ın önerdiği şekilde daha ağır bir atomu iki hafif element parçasına ayırmaya yetecek enerjiye sahip olacağını beklemiyordu.

Beta bozunması. Bir nötron bir protona bozunur ve bir elektron yayılır. Sistemdeki toplam enerjinin aynı kalması için Pauli ve Fermi bir nötrino'nun (${\displaystyle {\bar {\nu }}_{e}}$) da ortaya çıkacağını ispatladı.

Via Panisperna gençleri de bazı açıklanamayan etkileri fark etti. Deney, mermer bir masa yerine ahşap bir masa üzerinde daha iyi sonuç veriyor gibi görünüyordu. Fermi, Joliot-Curie ve Chadwick'in parafin mumunun nötronları yavaşlatmada etkili olduğunu belirttiklerini hatırladı ve bunu denemeye karar verdi. Nötronlar parafin mumundan geçirildiğinde, gümüşte parafinsiz bombardımana kıyasla yüz kat daha fazla radyoaktivite indüklendi. Fermi bunun parafindeki hidrojen atomlarından kaynaklandığını tahmin etti. Ahşaptaki atomlar da mermer ile aradaki farkı açıklıyordu. Bu, etkinin suyla tekrarlanmasıyla doğrulanmış oldu. Hidrojen atomlarıyla çarpışmaların nötronları yavaşlattığı sonucuna vardı. Çarpıştığı çekirdeğin atom numarası ne kadar düşük olursa, bir nötron çarpışma başına o kadar fazla enerji kaybediyor ve dolayısıyla bir nötronu belirli bir miktarda yavaşlatmak için gereken çarpışma sayısı da o kadar az oluyordu. Fermi, hızlı nötronlara göre daha kolay yakalanması nedeniyle bunun daha fazla radyoaktiviteye neden olduğunu fark etti. Bunu açıklamak için olarak bilinen bir geliştirdi.

Fermi, 1938'de 37 yaşındayken "nötron ışınımıyla üretilen yeni radyoaktif elementlerin varlığına ilişkin kanıtları ve bununla bağlantılı olarak yavaş nötronların neden olduğu nükleer reaksiyonları keşfi nedeniyle" Nobel Fizik Ödülü'nü aldı. Fermi, ödülü Stockholm'de aldıktan sonra İtalya'ya dönmedi, bunun yerine Aralık 1938'de ailesiyle birlikte New York City'ye gitti ve burada vatandaşlık ve oturma izni için başvurdular. Amerika'ya taşınma ve ABD vatandaşı olma kararı öncelikle İtalya'daki ırk yasalarından kaynaklandı.

Manhattan Projesi

Kendi kendini idame ettiren bir zincirleme reaksiyon gerçekleştirebilen ilk nükleer reaktör olan Chicago Pile-1'in illüstrasyonu. Fermi tarafından tasarlanan bu sistem, grafit içine gömülü kübik bir kafes içinde uranyum ve uranyum oksitten oluşuyordu.

Fermi'nin Los Alamos'taki kimlik fotoğrafı

Ernest O. Lawrence, Fermi ve Isidor Isaac Rabi

Fermi tarafından nötron taşınımını incelemek için icat edilen olan

Fermi, 2 Ocak 1939'da New York'a geldi. Kendisine hemen beş üniversiteden pozisyon teklifi geldi ve 1936'da yaz dersleri verdiği Columbia Üniversitesi'nden gelen teklifi kabul etti. Aralık 1938'de Alman kimyagerler Otto Hahn ve Fritz Strassmann'ın, uranyumu nötronlarla bombardıman ettikten sonra baryum elementini keşfettikleri haberini aldı.Lise Meitner ve yeğeni Otto Frisch bunu doğru bir şekilde nükleer fisyonun sonucu olarak yorumladı. Frisch bunu 13 Ocak 1939'da deneysel olarak da doğruladı. Meitner ve Frisch'in Hahn ve Strassmann'ın keşfine dair yorumuna ilişkin haberler, Princeton Üniversitesi'nde ders verecek olan Niels Bohr ile Atlantik'i aştı. Princeton'da çalışan Columbia Üniversitesi'nden iki fizikçi olan Isidor Isaac Rabi ve Willis Lamb bunu öğrendiler ve onu Columbia'ya taşıdılar. Rabi, Enrico Fermi'ye söylediğini söyledi ancak Fermi daha sonra övgüyü Lamb'e verdi:

Pupin Laboratuvarları'nda çalışmaya başladığım ilk ay olan Ocak 1939'u çok iyi hatırlıyorum çünkü her şey çok hızlı gelişiyordu. O dönemde Niels Bohr, Princeton Üniversitesi'nde bir konferanstaydı ve bir öğleden sonra Willis Lamb'in çok heyecanlı bir şekilde geri döndüğünü ve Bohr'un harika bir haber sızdırdığını söylediğini hatırlıyorum. Dışarıya sızan harika haber, fisyonun keşfi ve tanımının genel bir fikrini içeriyordu. Daha sonra, aynı ayın sonlarında, Washington'da, yeni keşfedilen fisyon olgusunun muhtemel öneminin, olası bir nükleer enerji kaynağı olarak ilk kez yarı şakacı bir şekilde tartışıldığı bir toplantı yapıldı.

Sonuçta Noddack'ın haklı olduğu kanıtlanmıştı. Fermi, yaptığı hesaplamalara dayanarak fisyon olasılığını göz ardı etmişti ancak tek sayıda nötron içeren bir nüklitin fazladan bir nötron absorbe etmesi durumunda ortaya çıkacak bağlanma enerjisini hesaba katmamıştı. Fermi için bu haber derin bir utanç kaynağı oldu, zira keşfettiği için kısmen Nobel Ödülü'ne layık görülen uranyum ötesi elementler hiç de uranyum ötesi elementler değil, . Daha sonra Nobel Ödülü kabul konuşmasına bu yönde bir dipnot ekledi.

Columbia'daki bilim insanları, nötron bombardımanına uğrayan uranyumun nükleer fisyonunda açığa çıkan enerjiyi tespit etmeye çalışmaları gerektiğine karar verdiler. 25 Ocak 1939'da Columbia'daki 'un bodrum katında Fermi'nin de aralarında bulunduğu bir deney ekibi Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ilk nükleer fisyon deneyini gerçekleştirdi. Ekibin diğer üyeleri Herbert L. Anderson, , John R. Dunning, ve 'tan oluşuyordu. Ertesi gün, ve Washington Carnegie Enstitüsü'nün ortak himayesinde Washington DC'de Beşinci Washington Teorik Fizik Konferansı başladı. Bu konferansta nükleer füzyonla ilgili haberler daha da yayıldı ve daha birçok deneysel gösterime yol açtı.

Fransız bilim adamları , ve Frédéric Joliot-Curie, nötron bombardımanına tabi tutulan uranyumun absorbe ettiğinden daha fazla nötron yaydığını gösterdiler ve bu da bir zincirleme reaksiyon olasılığını akla getirdi. Fermi ve Anderson da birkaç hafta sonra aynısını yaptılar.Leó Szilárd, Kanadalı radyum üreticisi 'dan 200 kilogram (440 lb) elde etti ve bu, Fermi ve Anderson'ın çok daha büyük ölçekte fisyon deneyleri yürütmesine olanak tanıdı. Fermi ve Szilárd, kendi kendini idame ettirebilen bir nükleer reaksiyona ulaşmak için bir cihazın (bir nükleer reaktör) tasarımı üzerinde işbirliği yaptı. Nötronların sudaki hidrojen tarafından emilme hızı nedeniyle, doğal uranyum ve nötron moderatörü olarak su ile kendi kendine devam eden bir reaksiyonun başarılması pek mümkün değildi. Fermi, nötronlarla yaptığı çalışmalara dayanarak reaksiyonun su yerine uranyum oksit blokları ve moderatör olarak grafit ile gerçekleştirilebileceğini öne sürdü. Bu, nötron yakalama oranını azaltacak ve teoride kendi kendini sürdürebilen bir zincirleme reaksiyonu mümkün kılacaktı. Szilárd işe yarar bir tasarım ortaya attı: grafit tuğlalarla serpiştirilmiş bir yığın uranyum oksit bloku. Szilárd, Anderson ve Fermi "Uranyumda Nötron Üretimi" üzerine bir makale yayınladılar. Ancak çalışma alışkanlıkları ve kişilikleri farklıydı ve Fermi, Szilárd'la çalışmakta zorluk çekiyordu.

Fermi, 18 Mart 1939'da 'nda konu hakkında bir konferans vererek askeri liderleri nükleer enerjinin potansiyel etkisi konusunda uyaran ilk kişiler arasındaydı. Donanma Columbia'daki araştırmalarına 1500 dolarlık yardımda bulunmayı kabul etmelerine rağmen verdikleri cevap yine de Fermi için yeterli değildi. Aynı yılın ilerleyen aylarda Szilárd, Eugene Wigner ve Edward Teller, Einstein tarafından imzalanan mektubu ABD başkanı Franklin D. Roosevelt'e göndererek, Nazi Almanyasının atom bombası yapma ihtimalinin yüksek olduğu uyarısında bulundu. Buna yanıt olarak Roosevelt, konuyu araştırmak üzere 'ni kurdu.

Uranyum Danışma Komitesi, Fermi'ye grafit satın alması için para sağladı ve o, Pupin Hall laboratuvarının yedinci katına bir yığın grafit tuğla inşa etti. Ağustos 1941'e gelindiğinde elinde altı ton uranyum oksit ve otuz ton grafit vardı ve bunları Columbia'daki Schermerhorn Hall'da daha da büyük bir yığın oluşturmak için kullandı.

Artık Uranyum Danışma Komitesi olarak bilinen 'nin S-1 Bölümü, 18 Aralık 1941'de ABD'nin artık II. Dünya Savaşı'na girmesiyle bir araya gelerek çalışmalarını acil hale getirdi. Komitenin desteklediği çabaların çoğu zenginleştirilmiş uranyum üretmeye yönelikti ancak Komite üyesi Arthur Compton uygun bir alternatifin 1944'ün sonuna kadar nükleer reaktörlerde seri olarak üretilebilecek plütonyum olduğuna karar verdi. Plütonyum çalışmalarını Chicago Üniversitesi'nde yoğunlaştırmaya karar verdi. Fermi gönülsüzce taşındı ve ekibi oradaki yeni 'nın bir parçası oldu.

Kendi kendinei devam ettirebilen bir nükleer reaksiyonun olası sonuçları bilinmiyordu, bu nedenle ilk nükleer reaktörün şehrin ortasındaki Chicago Üniversitesi kampüsünde inşa edilmesi pek de uygun gözükmüyordu. Compton, Chicago'dan yaklaşık 30 kilometre (19 mi) uzaklıktaki Argonne Doğa Koruma Alanı'nda bir yer buldu. Sahayı inşa etmek için ile sözleşme imzalandı ancak iş endüstriyel bir anlaşmazlık nedeniyle durduruldu. Fermi daha sonra Compton'u, reaktörü Chicago Üniversitesi'nin sahasının altındaki squash kortunda inşa edebileceğine ikna etti. Kazık inşaatı 6 Kasım 1942'de başladı ve Chicago Pile-1, 2 Aralık'ta hale geldi. Yığın şeklinin kabaca küresel olması amaçlanmıştı ancak çalışma ilerledikçe Fermi, kürenin tamamını inşa etmeden de kritikliğin elde edilebileceğini hesapladı.

Bu deney enerji arayışında bir dönüm noktasıydı ve Fermi'nin yaklaşımının tipik bir örneğiydi. Her adım dikkatlice planlandı ve her hesaplama titizlikle yapıldı. Kendi kendine yeten ilk nükleer zincirleme reaksiyon gerçekleştiğinde Compton, Ulusal Savunma Araştırma Komitesi başkanı James B. Conant'la şifreli bir telefon görüşmesi yaptı.

Telefonu alıp Conant'ı aradım. Ona Harvard Üniversitesi Rektörü'nün ofisinde ulaştım. "Jim," dedim, "İtalyan kaşifin yeni dünyaya ulaştığını öğrenmek hoşuna gidecektir. Sonra, önceden komiteyi daha bir haftalık işimiz olduğuna inandırdığım için özür dileyerek "Dünya sandığımız kadar büyük değilmiş, oraya çok erken ulaştı," diye ekledim. Conant "Demek öyle. Yerliler arkadaş canlısı mıydı peki?" diye sordu. Ben de 'herkes sağ salim ulaştı," dedim."

Araştırmanın halk sağlığına tehlike oluşturmayacağı bir yerde devam etmesi için reaktör sökülerek Argonne Woods tesisine taşındı. Fermi orada, reaktörün bol miktarda serbest nötron üretiminin sağladığı fırsatlardan keyif alarak nükleer reaksiyonlar üzerine deneylerine devam etti. Laboratuvar kısa sürede fizik ve mühendislikten ayrılarak reaktörü biyolojik ve tıbbi araştırmalar için kullanmaya başladı. Başlangıçta Argonne, Chicago Üniversitesi'nin bir parçası olarak Fermi tarafından yönetiliyordu, ancak Mayıs 1944'te Fermi'nin yöneticisi olduğu ayrı bir kuruluş haline geldi.

Oak Ridge'deki hava soğutmalı , 4 Kasım 1943'te kritik duruma geçtiğinde, bir şeyler ters giderse diye Fermi hazırdı. Teknisyenler, olup biteni görebilmesi için onu erkenden uyandırdı. X-10'un çalışır hale getirilmesi plütonyum projesinde bir başka dönüm noktasıydı. Reaktör tasarımına ilişkin veriler sağladı, DuPont personeline reaktör işletimi konusunda eğitim verdi ve reaktörde üretilen plütonyumun ilk küçük miktarlarını üretti. Fermi, yasanın izin verdiği en erken tarih olan Temmuz 1944'te Amerikan vatandaşı oldu.

Eylül 1944'te Fermi, ilk uranyum yakıt parçasını, büyük miktarlarda plütonyum üretmek için tasarlanmış üretim reaktörü olan Hanford Sahası'ndaki 'ne yerleştirdi. X-10 gibi bu da Fermi'nin Metalurji Laboratuvarı'ndaki ekibi tarafından tasarlanmış ve DuPont tarafından yapılmıştı ancak çok daha büyüktü ve su soğutmalıydı. Sonraki birkaç gün içinde 838 tüp yüklendi ve reaktör kritik hale geldi. 27 Eylül gece yarısından kısa bir süre sonra operatörler, üretimi başlatmak için geri çekmeye başladı. İlk başta her şey yolunda görünüyordu ancak saat 03.00 civarında güç seviyesi düşmeye başladı ve 06.30 itibarıyla reaktör tamamen kapanmıştı. Ordu ve DuPont cevaplar için Fermi'nin ekibine başvurdu. Soğutma suyunda sızıntı veya kirlenme olup olmadığı araştırıldı. Ertesi gün reaktör aniden tekrar çalışmaya başladı ancak birkaç saat sonra tekrar kapandı. Sorunun, yarı ömrü 9,1 ila 9,4 saat olan bir fisyon ürünü olan veya Xe-135'ten kaynaklanan kaynaklandığı belirlendi. Fermi ve John Wheeler, Xe-135'in reaktördeki nötronları emerek fisyon sürecini sabote etmekten sorumlu olduğu sonucuna vardı. Fermi'ye meslektaşı Emilio Segrè tarafından, Physical Review tarafından yayınlanmak üzere bu konuyla ilgili basılı bir taslak hazırlarken Chien-Shiung Wu'ya sorması önerildi. Taslağı okuduktan sonra Fermi ve bilim insanları şüphelerini doğruladılar: Xe-135 gerçekten de nötronları emiyordu, aslında çok büyük bir nötron kesitine sahipti. DuPont, Metalurji Laboratuvarı'nın, reaktörün daire şeklinde düzenlenmiş 1.500 tüpe sahip olduğu orijinal tasarımından sapmış ve köşeleri doldurmak için 504 tüp eklemişti. Bilim insanları başlangıçta bu aşırı mühendisliği zaman ve para kaybı olarak değerlendirmişlerdi, ancak Fermi, 2.004 tüpün tamamı yüklenirse reaktörün gerekli güç seviyesine ulaşabileceğini ve verimli bir şekilde plütonyum üretebileceğini fark etti.

Ön sırada Enrico Fermi ve ikinci sırada Leó Szilárd'ın da bulunduğu, dünyanın ilk insan kaynaklı, kendi kendini idame ettirebilen nükleer reaksiyonunun üretilmesi üzerinde çalışan Chicago Üniversitesi ekibinden bazıları.

Nisan 1943'te Fermi, Robert Oppenheimer ile birlikte zenginleştirmeden elde edilen radyoaktif yan ürünlerin Alman gıda kaynaklarını kirletmek için kullanılması olasılığını gündeme getirdi. Arka planda Alman atom bombası projesinin zaten ileri bir aşamada olduğuna dair korku vardı ve Fermi de o zamanlar bir atom bombasının yeterince hızlı geliştirilebileceğine şüpheyle bakıyordu. Oppenheimer, "umut verici" öneriyi, kullanımını öneren Edward Teller ile tartıştı. James B. Conant ve Leslie Groves'a da bilgi verildi ancak Oppenheimer yarım milyon insanı öldürmeye yetecek kadar gıdanın silahla kirlenmesi halinde plana devam etmek istedi.

1944'ün ortalarında Oppenheimer, Fermi'yi Los Alamos, New Mexico'daki Project Y'ye katılmaya ikna etti. Eylül ayında gelen Fermi, nükleer ve teorik fizikten sorumlu laboratuvarın müdür yardımcısı olarak atandı ve kendi adını taşıyan F Ekibi'nin başına getirildi. F Ekibi'nin dört farklı kolu vardı: araştıran Teller yönetimindeki F-1 Süper ve Genel Teori; "Su kazanı" bakan L.D.P. King yönetimindeki F-2 Su Kazanı; yönetimindeki F-3 Süper Deneyi; ve Anderson yönetimindeki F-4 Fisyon Çalışmaları. Fermi, 16 Temmuz 1945'te Trinity testini gözlemledi ve patlama dalgasına kağıt şeritleri bırakarak bombanın verimini tahmin etmek için bir deney yaptı. Patlamanın etkisiyle savruldukları mesafeyi yürüdü ve verimi on kilotonluk bir TNT olarak hesapladı; gerçek verim yaklaşık 18,6 kilotondu.

Fermi, Oppenheimer, Compton ve Ernest Lawrence ile birlikte 'ye hedef seçimi konusunda tavsiyelerde bulunan bilimsel panelin bir parçasıydı. Panel, atom bombalarının endüstriyel bir hedefe karşı uyarı yapılmadan kullanılacağı konusunda komiteyle aynı fikirdeydi. Los Alamos Laboratuvarı'ndaki diğerleri gibi Fermi de Hiroşima ve Nagazaki'ye atılan atom bombalarını teknik alandaki öğrendi. Fermi, atom bombalarının ulusları savaş başlatmaktan caydıracağına inanmıyordu ve dünya hükûmeti kurma zamanının geldiğini de düşünmüyordu. Bu nedenle Los Alamos Bilim İnsanları Derneği'ne katılmadı.

Savaş sonrası

Fermi, 1 Temmuz 1945'te Chicago Üniversitesi'nde Charles H. Swift Seçkin Fizik Profesörü oldu, ancak 31 Aralık 1945'e kadar ailesiyle birlikte Los Alamos Laboratuvarı'ndan ayrılmadı. 1945'te ABD Ulusal Bilimler Akademisi üyeliğine seçildi. Metalurji Laboratuvarı, 1 Temmuz 1946'da Manhattan Projesi tarafından kurulan ilki olan Argonne Ulusal Laboratuvarı oldu. Chicago ve Argonne arasındaki kısa mesafe, Fermi'nin her iki yerde de çalışmasına olanak sağladı. Argonne'da Leona Marshall ile birlikte nötron saçılımını araştırarak deneysel fiziğe devam etti. Ayrıca Maria Mayer ile teorik fizik üzerine tartıştı ve onun Nobel Ödülü'nü almasına yol açacak olan spin-yörünge etkileşimine dair içgörüler geliştirmesine yardımcı oldu.

Manhattan Projesi'nin yerini 1 Ocak 1947'de (AEC) aldı. Fermi, Robert Oppenheimer'ın başkanlığını yaptığı etkili bir bilimsel komite olan AEC Genel Danışma Komitesi'nde görev yaptı. Ayrıca her yıl Los Alamos Ulusal Laboratuvarı'nda birkaç hafta geçirmekten hoşlanıyordu; burada ve John von Neumann ile iki farklı yoğunlukta sıvının sınırında olanları inceleyen üzerine çalıştı.

ve Enrico Fermi, 'nde, Los Alamos, 1954

Ağustos 1949'da ilk Sovyet (fisyon bombasının) patlamasından sonra Fermi, Isidor Rabi ile birlikte, ahlaki ve teknik gerekçelerle hidrojen bombasının geliştirilmesine karşı çıkan, komite için sert ifadelerle yazılmış bir rapor yazdı. Yine de Fermi, Los Alamos'taki hidrojen bombası çalışmalarına danışman olarak katılmaya devam etti. Stanislaw Ulam ile birlikte, Teller'in termonükleer silah modeli için gereken trityum aşırı fazla olacağını ve füzyon reaksiyonunun bu kadar trityumla bile mümkün olacağının kesin olmadığını hesapladı. Fermi, 1954'teki Oppenheimer lehine ifade vermişti ama yine de dava, Oppenheimer'ın güvenlik izninin reddedilmesiyle sonuçlanmıştı.

Daha sonraki yıllarda Fermi, daha sonra haline gelecek olan enstitünün kurucusu olan Chicago Üniversitesi'nde öğretmenlik yapmaya devam etti. Savaş sonrası dönemdeki doktora öğrencileri arasında Owen Chamberlain, Geoffrey Chew, Jerome Friedman, , Tsung-Dao Lee, ve .Jack Steinberger yüksek lisans öğrencisiydi ve Mildred Dresselhaus, doktora öğrencisi olarak onunla çalışığı yıl boyunca Fermi'den oldukça etkilenmişti. Fermi parçacık fiziğinde, özellikle de pion ve müonlarla ilgili önemli araştırmalar yürüttü. Pion-nükleon rezonansının ilk tahminlerini istatistiksel yöntemlere dayanarak yaptı, çünkü teori zaten yanlış olduğunda kesin cevapların gerekli olmadığını düşündü. Chen Ning Yang ile birlikte yazdığı bir makalede pionların aslında kompozit parçacıklar olabileceğini öne sürdü. Fikir tarafından geliştirildi. O zamandan beri bu modelin yerini, Fermi'nin modelini tamamlayan ve onun yaklaşımını doğrulayan pion'un kuarklardan oluştuğu kuark modeli almıştır.

Fermi, "Kozmik Radyasyonun Kökeni Üzerine" adlı bir makale yazdı ve burada kozmik ışınların, yıldızlararası uzaydaki manyetik alanlar tarafından hızlandırılan materyaller yoluyla ortaya çıktığını öne sürdü ve bu, Teller ile fikir ayrılığına yol açtı. Fermi, sarmal galaksinin kollarındaki manyetik alanları çevreleyen sorunları inceledi. Şu anda "Fermi paradoksu" olarak adlandırılan şey hakkında düşündü: dünya dışı yaşamın olasılığı ve bununla hala iletişime geçilememiş olmasının arasındaki çelişme.

Fermi'nin Chicago'daki mezarı

Hayatının sonuna doğru Fermi, nükleer teknoloji konusunda akıllıca seçimler yapılması konusunda toplumun geneline olan inancını sorguladı ve şöyle dedi:

Bazılarınız şunu sorabilir: Bu tür şeyleri toplamayı seven birkaç uzun saçlı profesör dışında hiçbir zevk getirmeyecek olan ve sadece bunu anlayabilecek birkaç kişi olduğu için kimseye faydası olmayacak birkaç bilgiyi toplamak için bu kadar çok çalışmanın ne yararı var? En iyi ihtimalle uzmanlar bunları anlayabilecek mi? Bu tür soru(lar)a yanıt olarak oldukça sağlam bir tahminde bulunabilirim. Bilim ve teknoloji tarihi bize sürekli olarak temel anlayıştaki bilimsel ilerlemelerin er ya da geç yaşam tarzımızda devrim yaratan teknik ve endüstriyel uygulamalara yol açtığını öğretmiştir. Maddenin yapısına ulaşmaya yönelik bu çabanın bu kuralın bir istisnası olması bana pek olası görünmüyor. Daha az kesin olan ve hepimizin hararetle umduğu şey, insanın yakında doğa üzerinde edindiği güçleri iyi bir şekilde kullanabilecek kadar yetişkin olacağıdır.

Ölümü

Fermi, Ekim 1954'te Billings Memorial Hastanesi'nde "" adı verilen bir operasyon geçirdi ve ardından evine döndü. Elli gün sonra Chicago'daki evinde ameliyat edilemeyen mide kanserinden öldü. 53 yaşındaydı. Fermi, nükleer yığının yakınında çalışmanın büyük risk içerdiğinden şüpheleniyordu ancak yararlarının kişisel güvenliğine yönelik risklerden daha ağır bastığını hissettiği için devam etti. Yığın yakınında çalışan iki yüksek lisans öğrencisi asistanı da daha sonra kanserden öldü.

meslektaşları Samuel K. Allison, Emilio Segrè ve Herbert L. Anderson'ın dünyanın "en parlak ve üretken fizikçilerinden" birinin kaybının yasını tutmak için konuştukları bir anma töreni düzenlendi. Lutherci bir papazın başkanlığında aile yakınları için özel bir cenaze töreninin yapıldığı 'na defnedildi.

Etkileri ve Mirasları

Mirası

Fermi, başarılarından dolayı 1926'da Matteucci Madalyası, 1938'de Nobel Fizik Ödülü, 1942'de , 1947'de ve 1953'te Rumford Ödülü de dahil olmak üzere çok sayıda ödül aldı. Manhattan Projesi'ne yaptığı katkılardan dolayı 1946'da Liyakat Madalyası da aldı. Fermi, 1939'da Amerikan Felsefe Topluluğu'nin üyesi ve seçildi. Sanatçıların, bilim insanlarının ve İtalyan tarihinin önde gelen şahsiyetlerinin mezarlarıyla İtalyan Zaferleri Tapınağı olarak bilinen Floransa'daki Santa Croce Bazilikası'nda Fermi'nin anısına bir plaket bulunmaktadır. 1999'da Time, Fermi'yi yirminci yüzyılın en iyi 100 kişisi listesine aldı. Fermi, hem teorik hem de deneysel olarak başarılı olan bir 20. yüzyıl fizikçisinin alışılmadık bir örneği olarak kabul edildi. Kimyager ve romancı C. P. Snow şunu yazdı: "Eğer Fermi birkaç yıl önce doğmuş olsaydı, onun Rutherford'un atom çekirdeğini keşfettiği ve ardından Bohr modelini geliştirdiği pekâlâ hayal edilebilirdi. Eğer bu kulağa abartı gibi geliyorsa, Fermi ile ilgili herhangi bir şey büyük ihtimalle size abartı gibi geliyordur.".

Fermi, ilham verici bir öğretmen olarak biliniyordu ve ayrıntılara verdiği önem, sadelik ve derslerini dikkatli bir şekilde hazırlamasıyla dikkat çekiyordu. Daha sonra ders notları kitap haline getirildi. Makaleleri ve defterleri bugün Chicago Üniversitesi'ndedir.Victor Weisskopf, Fermi'nin "her zaman minimum komplikasyon ve karmaşıklıkla en basit ve en doğrudan yaklaşımı bulmayı başardığını" belirtti. Karmaşık teorilerden hoşlanmazdı ve mükemmel bir matematik yeteneğine sahip olmasına rağmen, işin çok daha basit bir şekilde yapılabileceği durumlarda bunu asla kullanmazdı. Başkalarını şaşırtacak sorunlara hızlı ve doğru yanıtlar vermesiyle ünlüydü. Daha sonra, üstünkörü hesaplamalarıyla yaklaşık ve hızlı yanıtlar alma yöntemi gayri resmi olarak "Fermi yöntemi" olarak bilinmeye başlandı ve yaygınlaştı.

Fermi, Alessandro Volta'nın laboratuvarında çalıştığı sırada Volta'nın elektrik çalışmalarının nereye varacağı konusunda hiçbir fikrinin olmadığını belirtmekten hoşlanıyordu. Fermi genellikle nükleer güç ve nükleer silahlar üzerine yaptığı çalışmalarla, özellikle de ilk nükleer reaktörün inşa edilmesi ve ilk atom ve hidrojen bombalarının geliştirilmesiyle hatırlanır. Bilimsel çalışmaları ise zamana direndi. Buna beta bozunması teorisi, doğrusal olmayan sistemlerle çalışması, yavaş nötronların etkilerine ilişkin keşfi, pion-nükleon çarpışmaları üzerine çalışması ve Fermi-Dirac istatistikleri dahildir. Bir pion'un temel bir parçacık olmadığı yönündeki spekülasyonları, kuarklar ve leptonların incelenmesine giden yolu işaret etti.

Bir insan olarak Fermi basitliğin ta kendisi gibi görünüyordu. Olağanüstü derecede dinçti ve oyunları ve sporu seviyordu. Böyle durumlarda onun hırslı doğası ortaya çıkıyordu. Oldukça vahşice tenis oynuyordu ve dağlara tırmanırken daha çok bir rehber görevi görüyordu. Ona hayırsever bir diktatör denilebilirdi. Bir keresinde bir dağın tepesinde Fermi'nin kalkıp şöyle dediğini hatırlıyorum: "Eh, saat ikiye iki dakika var, hadi hepimiz saat ikide yola çıkalım"; ve elbette herkes inançla ve itaatle ayağa kalktı. Bu liderlik ve özgüven, Fermi'ye, açıklamaları fizikte şaşmaz olan "Papa" adını verdi. Bir keresinde şöyle demişti: "Fizikte 2 faktörü dahilindeki her şeyi birkaç sayfada hesaplayabilirim; formülün önündeki sayısal faktörü doğru bir şekilde hesaplamak bir fizikçinin bir yılını alabilir ancak ben bununla ilgilenmiyorum." Liderliği o kadar ileri gidebilir ki, kendisiyle birlikte çalışan kişinin bağımsızlığını tehlikeye atabilirdi. Hatırlıyorum, bir keresinde evindeki bir partide eşim ekmeği keserken Fermi geldi ve ekmek kesme konusunda farklı bir felsefesi olduğunu söyledi ve karımın elinden bıçağı alıp işe devam etti çünkü o kendi yöntemi daha iyi olduğuna ikna olmuştu. Ancak tüm bunlar hiç de rahatsız edici değildi, aksine herkesin Fermi'yi sevmesini sağladı. Fizik dışında çok az ilgi alanı vardı ve bir keresinde beni Teller'in piyanosunda çalarken dinlediğinde müziğe olan ilgisinin basit melodilerle sınırlı olduğunu itiraf etmişti.

— 

Fermi adının verildiği şeyler

Roma'daki Enrico Fermi Caddesi'nde bulunan tabela

İtalya, Floransa'da bulunan Santa Croce Bazilikası'ndaki anıt plaket.

Pek çok şey Fermi'nin adını taşıyor. Bunlar arasında, 1974'te onun onuruna yeniden adlandırılan, Batavia, Illinois'deki Fermilab parçacık hızlandırıcısı ve fizik laboratuvarı ve kozmik uzaydaki çalışmaları nedeniyle 2008'de onun adını alan yer alıyor. ışınlar. Üç nükleer reaktör tesisine de onun adı verilmiştir: 'daki ve nükleer enerji santralleri, İtalya'daki Trino'deki ve Arjantin'deki araştırma reaktörü. 1952 nükleer testinin enkazından izole edilen sentetik bir elemente, Fermi'nin bilim camiasına yaptığı katkıların onuruna fermiyum adı verildi. Bu onu elementlere kendi adlarını veren 16 bilim insanından biri yapar.

1956'dan bu yana, Amerika Birleşik Devletleri Atom Enerjisi Komisyonu en büyük onuruna onun adını veren 'nü verdi. Ödülün alanlar arasında Otto Hahn, Robert Oppenheimer, Edward Teller ve Hans Bethe yer alıyor.

Yayımları

• Introduzione alla Fisica Atomica (İtalyanca). Bologna: N. . 1928. OCLC 9653646. 
• Fisica per i Licei (İtalyanca). Bologna: N. Zanichelli. 1929. OCLC 9653646. 
• Molecole e cristalli (İtalyanca). Bologna: N. Zanichelli. 1934. OCLC 19918218. 
• Thermodynamics. New York: Prentice Hall. 1937. OCLC 2379038. 
• Fisica per Istituti Tecnici (İtalyanca). Bologna: N. Zanichelli. 1938. 
• Fisica per Licei Scientifici (İtalyanca). Bologna: N. Zanichelli. 1938.  (with )
• Elementary particles. New Haven: Yale University Press. 1951. OCLC 362513. 
• Notes on Quantum Mechanics. Chicago: The University of Chicago Press. 1961. OCLC 1448078. 

Makalelerinin tam listesi için bkz. sayfa 75-78, ref.

Patentleri

• US Patent 2206634, "Process for the Production of Radioactive Substances", July 1940 tarihinde verildi 
• US Patent 2836554, "Air Cooled Neutronic Reactor", April 1950 tarihinde verildi 
• US Patent 2524379, "Neutron Velocity Selector", October 1950 tarihinde verildi 
• US Patent 2852461, "Neutronic Reactor", September 1953 tarihinde verildi 
• US Patent 2708656, "Neutronic Reactor", May 1955 tarihinde verildi 
• US Patent 2768134, "Testing Material in a Neutronic Reactor", October 1956 tarihinde verildi 
• US Patent 2780595, "Test Exponential Pile", February 1957 tarihinde verildi 
• US Patent 2798847, "Method of Operating a Neutronic Reactor", July 1957 tarihinde verildi 
• US Patent 2807581, "Neutronic Reactor", September 1957 tarihinde verildi 
• US Patent 2807727, "Neutronic Reactor Shield", September 1957 tarihinde verildi 
• US Patent 2813070, "Method of Sustaining a Neutronic Chain Reacting System", November 1957 tarihinde verildi 
• US Patent 2837477, "Chain Reacting System", June 1958 tarihinde verildi 
• US Patent 2931762, "Neutronic Reactor", April 1960 tarihinde verildi 
• US Patent 2969307, "Method of Testing Thermal Neutron Fissionable Material for Purity", January 1961 tarihinde verildi 

Alıntılar

1. ^ ^{a b} Enrico Fermi 1945 yılında 25 Şubat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . ABD Ulusal Bilimler Akademisi'ne üye seçildi.
2. ^ ^{a b c} Mathematics Genealogy Project'te Enrico Fermi
3. ^ DOI:noedit
4. ^ . Sonbahar 1954. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2015. 
5. ^ ^{a b c} "Enrico Fermi Dead at 53; Architect of Atomic Bomb". New York Times. 29 Kasım 1954. 9 Kasım 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ocak 2013. 
6. ^ ^{a b} "Portale Antenati". Portale Antenati (İtalyanca). 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Mayıs 2023. 
7. ^ Segrè 1970, ss. 3–4, 8.
8. ^ Amaldi 2001, s. 23.
9. ^ Cooper 1999, s. 19.
10. ^ Citato in M. Micheli, Enrico Fermi e Luigi Fantappié: Ricordi personali, Responsabilità del sapere, 31, 1979, pp. 21–23.
11. ^ Segrè 1970, ss. 5–6.
12. ^ Fermi 1954, ss. 15–16.
13. ^ . www.OlgiateOlona26giugno1959.org (İtalyanca). 30 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2017. 
14. ^ Segrè 1970, s. 7.
15. ^ Bonolis 2001, s. 315.
16. ^ Amaldi 2001, s. 24.
17. ^ Segrè 1970, ss. 11–12.
18. ^ Segrè 1970, ss. 8–10.
19. ^ ^{a b} Segrè 1970, ss. 11–13.
20. ^ Fermi 1954, ss. 20–21.
21. ^ "Edizione Nazionale Mathematica Italiana – Giulio Pittarelli" (İtalyanca). Scuola Normale Superiore. 17 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mayıs 2017. 
22. ^ Segrè 1970, ss. 15–18.
23. ^ Bonolis 2001, s. 320.
24. ^ ^{a b} Bonolis 2001, ss. 317–319.
25. ^ Segrè 1970, s. 20.
26. ^ "Über einen Widerspruch zwischen der elektrodynamischen und relativistischen Theorie der elektromagnetischen Masse". Physikalische Zeitschrift (Almanca). Cilt 23. ss. 340-344. 3 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2013. 
27. ^ Bertotti 2001, s. 115.
28. ^ ^{a b c} Bonolis 2001, s. 321.
29. ^ Service, Multimedia. "[as] radici – Le masse nella teoria della relatività (1923)". Asimmetrie (İtalyanca). 23 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Temmuz 2023. 
30. ^ (İtalyanca). 20 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2015. 
31. ^ Bonolis 2001, ss. 321–324.
32. ^ Hey & Walters 2003, s. 61.
33. ^ Bonolis 2001, ss. 329–330.
34. ^ Cooper 1999, s. 31.
35. ^ Fermi 1954, ss. 37–38.
36. ^ Segrè 1970, s. 45.
37. ^ ^{a b} Alison 1957, s. 127.
38. ^ "Enrico Fermi e i ragazzi di via Panisperna" (İtalyanca). University of Rome. 20 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
39. ^ Segrè 1970, s. 61.
40. ^ Cooper 1999, ss. 38–39.
41. ^ ^{a b} Alison 1957, s. 130.
42. ^ "About Enrico Fermi". University of Chicago. 21 Aralık 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
43. ^ (2 Ekim 2001). . Corriere della Sera (İtalyanca). 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
44. ^ Direzione generale per gli archivi (2005). (PDF) (İtalyanca). Rome: Ministero per i beni culturali e ambientali. s. xxxix. 7 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
45. ^ "A Legal Examination of Mussolini's Race Laws". Printed Matter. Centro Primo Levi. 17 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Ağustos 2015. 
46. ^ ^{a b c} Bonolis 2001, ss. 333–335.
47. ^ Amaldi 2001, s. 38.
48. ^ Amaldi 2001, ss. 50–51.
49. ^ ^{a b} Bonolis 2001, s. 346.
50. ^ ^{a b} Fermi, E. (1968). "Fermi's Theory of Beta Decay (English translation by Fred L. Wilson, 1968)". American Journal of Physics. 36 (12). s. 1150. Bibcode:1968AmJPh..36.1150W. doi:10.1119/1.1974382. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
51. ^ Joliot-Curie, Irène; Joliot, Frédéric (15 Ocak 1934). "Un nouveau type de radioactivité" [A new type of radioactivity]. Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l'Académie des Sciences (Fransızca). 198 (January–June 1934). ss. 254-256. 20 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. 
52. ^ Joliot, Frédéric; Joliot-Curie, Irène (1934). "Artificial Production of a New Kind of Radio-Element" (PDF). Nature. 133 (3354). ss. 201-202. Bibcode:1934Natur.133..201J. doi:10.1038/133201a0 . 23 Kasım 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. 
53. ^ Amaldi 2001a, ss. 152–153.
54. ^ Bonolis 2001, ss. 347–351.
55. ^ ^{a b c d} Amaldi 2001a, ss. 153–156.
56. ^ Segrè 1970, s. 73.
57. ^ ^{a b} De Gregorio, Alberto G. (2005). "Neutron physics in the early 1930s". Historical Studies in the Physical and Biological Sciences. 35 (2). ss. 293-340. arXiv:physics/0510044 $2. Bibcode:2005physics..10044D. doi:10.1525/hsps.2005.35.2.293. 
58. ^ Guerra, Francesco; (December 2009). "Enrico Fermi's Discovery of Neutron-Induced Artificial Radioactivity: The Influence of His Theory of Beta Decay". Physics in Perspective. 11 (4). ss. 379-404. Bibcode:2009PhP....11..379G. doi:10.1007/s00016-008-0415-1. 
59. ^ Fermi, Enrico (25 Mart 1934). . La Ricerca Scientifica (İtalyanca). 1 (5). s. 283. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2013. 
60. ^ Fermi, E.; Amaldi, E.; d'Agostino, O.; Rasetti, F.; Segre, E. (1934). "Artificial Radioactivity Produced by Neutron Bombardment". Proceedings of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences. 146 (857). s. 483. Bibcode:1934RSPSA.146..483F. doi:10.1098/rspa.1934.0168 . 
61. ^ ^{a b} Bonolis 2001, ss. 347–349.
62. ^ ^{a b} Amaldi 2001a, ss. 161–162.
63. ^ ^{a b} Bonolis 2001, ss. 347–352.
64. ^ "A Few Good Moderators: The Numbers". The Energy From Thorium Foundation. 13 Şubat 2007. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Eylül 2013. 
65. ^ Cooper 1999, s. 51.
66. ^ Sullivan 2016, s. 19.
67. ^ Cooper 1999, s. 52.
68. ^ Persico 2001, s. 40.
69. ^ Hahn, O.; Strassmann, F. (1939). "Über den Nachweis und das Verhalten der bei der Bestrahlung des Urans mittels Neutronen entstehenden Erdalkalimetalle" [On the detection and characteristics of the alkaline earth metals formed by irradiation of uranium with neutrons]. Naturwissenschaften (Almanca). 27 (1). ss. 11-15. Bibcode:1939NW.....27...11H. doi:10.1007/BF01488241. 
70. ^ Frisch, O. R. (1939). "Physical Evidence for the Division of Heavy Nuclei under Neutron Bombardment". Nature. 143 (3616). s. 276. Bibcode:1939Natur.143..276F. doi:10.1038/143276a0 . 
71. ^ Meitner, L.; Frisch, O.R. (1939). "Disintegration of Uranium by Neutrons: a New Type of Nuclear Reaction". Nature. 143 (3615). ss. 239-240. Bibcode:1939Natur.143..239M. doi:10.1038/143239a0. 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Mart 2008. 
72. ^ ^{a b} Rhodes 1986, s. 267.
73. ^ Segrè 1970, ss. 222–223.
74. ^ ^{a b} Enrico Fermi on Nobelprize.org including the Nobel Lecture, 12 December 1938 Artificial Radioactivity Produced by Neutron Bombardment
75. ^ Anderson, H.L.; Booth, E.; Dunning, J.; Fermi, E.; Glasoe, G.; Slack, F. (16 Şubat 1939). "The Fission of Uranium". Physical Review. 55 (5). ss. 511-512. Bibcode:1939PhRv...55..511A. doi:10.1103/PhysRev.55.511.2. 
76. ^ Rhodes 1986, ss. 269–270.
77. ^ Von Halban, H.; Joliot, F.; Kowarski, L. (22 Nisan 1939). "Number of Neutrons Liberated in the Nuclear Fission of Uranium". Nature. 143 (3625). s. 680. Bibcode:1939Natur.143..680V. doi:10.1038/143680a0 . 
78. ^ Anderson, H.; Fermi, E.; Hanstein, H. (16 Mart 1939). "Production of Neutrons in Uranium Bombarded by Neutrons". Physical Review. 55 (8). ss. 797-798. Bibcode:1939PhRv...55..797A. doi:10.1103/PhysRev.55.797.2. 
79. ^ Anderson, H.L. (April 1973). "Early Days of Chain Reaction". Bulletin of the Atomic Scientists. 29 (4). ss. 8-12. Bibcode:1973BuAtS..29d...8A. doi:10.1080/00963402.1973.11455466. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Kasım 2015. 
80. ^ ^{a b} Anderson, H.; Fermi, E.; Szilárd, L. (1 Ağustos 1939). "Neutron Production and Absorption in Uranium". Physical Review. 56 (3). ss. 284-286. Bibcode:1939PhRv...56..284A. doi:10.1103/PhysRev.56.284. 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. 
81. ^ Salvetti 2001, ss. 186–188.
82. ^ Bonolis 2001, ss. 356–357.
83. ^ Salvetti 2001, s. 185.
84. ^ Salvetti 2001, ss. 188–189.
85. ^ Rhodes 1986, ss. 314–317.
86. ^ Salvetti 2001, s. 190.
87. ^ Salvetti 2001, s. 195.
88. ^ Salvetti 2001, ss. 194–196.
89. ^ Rhodes 1986, ss. 399–400.
90. ^ ^{a b c} Salvetti 2001, ss. 198–202.
91. ^ Bonolis 2001, s. 366.
92. ^ Hewlett & Anderson 1962, s. 207.
93. ^ Hewlett & Anderson 1962, ss. 208–211.
94. ^ Jones 1985, s. 205.
95. ^ Segrè 1970, s. 104.
96. ^ Dicke, William (18 Şubat 1997). "Chien-Shiung Wu, 84, Top Experimental Physicist". 14 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Mart 2021. 
97. ^ Benczer-Koller, Noemie (January 2009). "Chien-shiungwu 1912–1997" (PDF). 26 Mart 2015 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 12 Mart 2021. 
98. ^ Lykknes, Annette (2019). Women In Their Element: Selected Women's Contributions To The Periodic System. World Scientific. ISBN . 30 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Mayıs 2021. 
99. ^ Chiang, T.-C. (27 Kasım 2012). "Inside Story: C S Wu – First Lady of physics research". CERN Courier. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Nisan 2014. 
100. ^ Hewlett & Anderson 1962, ss. 304–307.
101. ^ Jones 1985, ss. 220–223.
102. ^ Rhodes 1986, ss. 510–511.
103. ^ Bonolis 2001, ss. 368–369.
104. ^ Hawkins 1961, s. 213.
105. ^ Rhodes 1986, ss. 674–677.
106. ^ Jones 1985, ss. 531–532.
107. ^ Fermi 1954, ss. 244–245.
108. ^ Segrè 1970, s. 157.
109. ^ Segrè 1970, s. 167.
110. ^ Holl, Hewlett & Harris 1997, ss. xix–xx.
111. ^ Segrè 1970, s. 171.
112. ^ Segrè 1970, s. 172.
113. ^ Hewlett & Anderson 1962, s. 643.
114. ^ Hewlett & Anderson 1962, s. 648.
115. ^ ^{a b} Segrè 1970, s. 179.
116. ^ Bonolis 2001, s. 381.
117. ^ Hewlett & Duncan 1969, ss. 380–385.
118. ^ Hewlett & Duncan 1969, ss. 527–530.
119. ^ Cooper 1999, ss. 102–103.
120. ^ "Jack Steinberger – Biographical". Nobel Foundation. 4 Ekim 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Ağustos 2013. 
121. ^ Cornish, Audie (24 Kasım 2014). "'Queen Of Carbon' Among Medal Of Freedom Honorees". All Things Considered. NPR. 30 Eylül 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Eylül 2018. 
122. ^ Fermi, E.; Yang, C. (1949). "Are Mesons Elementary Particles?". Physical Review. 76 (12). s. 1739. Bibcode:1949PhRv...76.1739F. doi:10.1103/PhysRev.76.1739. 
123. ^ Jacob & Maiani 2001, ss. 254–258.
124. ^ Bonolis 2001, ss. 374–379.
125. ^ Bonolis 2001, s. 386.
126. ^ Jones 1985a, ss. 1–3.
127. ^ Fermi 2004, s. 142.
128. ^ "The Life of Enrico Fermi". 12 Aralık 2022. 17 Aralık 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Aralık 2022. 
129. ^ Allison, S. K.; Segrè, Emilio; Anderson, Herbert L. (January 1955). "Enrico Fermi 1901–1954". Physics Today. 8 (1). ss. 9-13. Bibcode:1955PhT.....8a...9A. doi:10.1063/1.3061909. 
130. ^ Hucke & Bielski 1999, ss. 147, 150.
131. ^ Alison 1957, ss. 135–136.
132. ^ "APS Member History". search.amphilsoc.org. 8 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Mayıs 2023. 
133. ^ ^{a b c} Bretscher, E.; Cockcroft, J.D. (1955). "Enrico Fermi. 1901–1954". . Cilt 1. ss. 69-78. doi:10.1098/rsbm.1955.0006 . JSTOR 769243. 
134. ^ "Enrico Fermi in Santa Croce, Florence". gotterdammerung.org. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2015. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler ()
135. ^ . Time. 6 Haziran 1999. 11 Şubat 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2013. 
136. ^ Snow 1981, s. 79.
137. ^ Ricci 2001, ss. 297–302.
138. ^ Ricci 2001, s. 286.
139. ^ "Enrico Fermi Collection". University of Chicago. 18 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Ocak 2013. 
140. ^ Salvini 2001, s. 5.
141. ^ Von Baeyer 1993, ss. 3–8.
142. ^ Fermi 1954, s. 242.
143. ^ Salvini 2001, s. 17.
144. ^ "About Fermilab – History". Fermilab. 14 Eylül 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ocak 2013. 
145. ^ "First Light for the Fermi Space Telescope". National Aeronautics and Space Administration. 1 Ekim 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ocak 2013. 
146. ^ "Nuclear Power in Italy". World Nuclear Association. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ocak 2013. 
147. ^ (PDF). . November 2004. 14 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2013. 
148. ^ Seaborg 1978, s. 2.
149. ^ Hoff 1978, ss. 39–48.
150. ^ Kevin A. Boudreaux. "Derivations of the Names and Symbols of the Elements". Angelo State University. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Şubat 2017. 
151. ^ "The Enrico Fermi Award". United States Department of Energy. 13 Aralık 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Ağustos 2010. 

Kaynakça

• Alison, Samuel King (1957). "Enrico Fermi, 1901–1954" (PDF). Biographical Memoirs of the National Academy of Sciences. Cilt 30. ss. 125-155. OCLC 11772127. 16 Aralık 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 4 Aralık 2021. 
• (2001). "Commemoration of the Academy Fellow Enrico Fermi". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 23-35. ISBN . OCLC 56686431. 
• Amaldi, Ugo (2001). "Nuclear Physics from the Nineteen Thirties to the Present Day". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 151-176. ISBN . OCLC 56686431. 
• Bertotti, Bruno (2001). "Fermi's Coordinates and the Principle of Equivalence". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 115-125. ISBN . OCLC 56686431. 
• Bonolis, Luisa (2001). "Enrico Fermi's Scientific Work". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 314-394. ISBN . OCLC 56686431. 
• Compton, Arthur (1956). Atomic Quest. New York: Oxford University Press. OCLC 173307. 
• Cooper, Dan (1999). Enrico Fermi: And the Revolutions in Modern physics. New York: Oxford University Press. ISBN . OCLC 39508200. 
• Fermi, Enrico (2004). "The Future of Nuclear Physics". Cronin, J.W (Ed.). Fermi Remembered. Chicago: University of Chicago Press. ISBN . 
• (1954). Atoms in the Family: My Life with Enrico Fermi. Chicago: University of Chicago Press. OCLC 537507. 
• Hawkins, David (1961). Manhattan District History: Project Y – The Los Alamos Project. Volume I: Inception until August 1945. Los Alamos: . LAMS 2532. 
• Hoff, Richard (23 Ocak 1978). "Production of Eisteinium and Fermium in Nuclear Explosions". Seaborg, Glenn T (Ed.). Proceedings of the Symposium Commemorating the 25th Anniversary of Elements 99 and 100 (PDF). Los Alamos: . ss. 39-49. Report LBL-7701. 16 Eylül 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
• ; Anderson, Oscar E. (1962). The New World, 1939–1946 (PDF). University Park: Pennsylvania State University Press. ISBN . OCLC 637004643. 26 Eylül 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 2 Nisan 2018. 
• Hewlett, Richard G.; Duncan, Francis (1969). Atomic Shield, 1947–1952. A History of the United States Atomic Energy Commission. University Park: Pennsylvania State University Press. ISBN . OCLC 3717478. 
• ; Walters, Patrick (2003). The new quantum universe. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press. ISBN . OCLC 50252084. 
• Holl, Jack M.; ; Harris, Ruth R. (1997). Argonne National Laboratory, 1946–96. Urbana: University of Illinois Press. ISBN . 
• Hucke, Matt; Bielski, Ursula (1999). Graveyards of Chicago: The People, History, Art, and Lore of Cook County Cemeteries. Chicago: Lake Claremont Press. ISBN . OCLC 42849992. 
• Jacob, Maurice; Maiani, Luciano (2001). "The Scientific Legacy of Fermi in Particle Physics". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 241-270. ISBN . OCLC 56686431. 
• Jones, Eric M. (March 1985). "Where is Everybody?", An Account of Fermi's Question (PDF). Los Alamos: . OCLC 4434691994. LA-10311-MS. 5 Kasım 2015 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 20 Kasım 2015. 
• Jones, Vincent (1985). Manhattan: The Army and the Atomic Bomb. Washington, D.C.: United States Army Center of Military History. OCLC 10913875. 
• (2001). "Commemoration of Enrico Fermi". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 36-44. ISBN . OCLC 56686431. 
• (1986). The Making of the Atomic Bomb. New York: Simon & Schuster. ISBN . OCLC 13793436. 
• Ricci, Renato Angelo (2001). "Fermi's Last Lessons". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 286-313. ISBN . OCLC 56686431. 
• Salvini, Giorgio (2001). "Enrico Fermi: His Life and Comment on his Work". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 1-20. ISBN . OCLC 56686431. 
• Salvetti, Carlo (2001). "The Birth of Nuclear Energy: Fermi's Pile". Bernardini, C.; Bonolis, Luisa (Ed.). Enrico Fermi: His Work and Legacy. Bologna: Società Italiana di Fisica: Springer. ss. 177-203. ISBN . OCLC 56686431. 
• Seaborg, Glenn T. (23 Ocak 1978). "Introductory Remarks". Seaborg, Glenn T (Ed.). Proceedings of the Symposium Commemorating the 25th Anniversary of Elements 99 and 100 (PDF). Los Alamos: . ss. 1-3. Report LBL-7701. 16 Eylül 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
• Segrè, Emilio (1970). Enrico Fermi, Physicist. Chicago: University of Chicago Press. ISBN . OCLC 118467. 
• Snow, C. P. (1981). The Physicists: A Generation that Changed the World. Boston: Little Brown. ISBN . OCLC 7722354. 
• Sullivan, Neil J. (2016). The Prometheus Bomb: The Manhattan Project and Government in the Dark. Lincoln: . ISBN . 1 Aralık 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Aralık 2021. 
• Von Baeyer, H. C. (1993). The Fermi Solution: Essays on Science. New York: Random House. ISBN . OCLC 27266040. 

Daha fazla okumak için

• Bernstein, Barton J. "Four Physicists and the Bomb: The Early Years, 1945-1950" Historical Studies in the Physical and Biological Sciences (1988) 18#2; covers Oppenheimer, Fermi, Lawrence and Compton. online
• Galison, Peter, and Barton Bernstein. "In any light: Scientists and the decision to build the Superbomb, 1952–1954." Historical Studies in the Physical and Biological Sciences 19.2 (1989): 267–347. online

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Enrico Fermi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Vikisöz'de Enrico Fermi ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

• "To Fermi – with Love – Part 1". Voices of the Manhattan Project 1971 Radio Segment
• "The First Reactor: 40th Anniversary Commemorative Edition", United States Department of Energy, (December 1982).
• Nobel prize page for the 1938 physics' prize
• The Story of the First Pile
• at The Franklin Institute with information about his contributions to theoretical and experimental physics.
• "Remembering Enrico Fermi". Session J1. APS April Meeting 2010, American Physical Society.
• by 29 March 1999
• Fermi's stay with Ehrenfest in Leiden.