Rene Descartes

René Descartes ( veya UK ; Fransızca telaffuz: ; : Renatus Cartesius; 31 Mart 1596 – 11 Şubat 1650^:58), bir Fransız filozof, matematikçi ve bilim insanıydı. Daha önce birbirinden ayrı olan geometri ve cebir alanlarını birleştirerek analitik geometriyi icat etti. İlk olarak 'in 'nda ve bir Stadhouder olarak Birleşik Hollanda Cumhuriyeti'nde hizmet veren Descartes, çalışma hayatının büyük bir bölümünü Hollanda Cumhuriyeti'nde geçirdi. Hollanda Altın Çağı'nın en dikkate değer entelektüel şahsiyetlerinden biri olan Descartes ayrıca modern felsefenin kurucularından biri olarak kabul edilir.

René Descartes
Doğum	31 Mart 1596(1596-03-31) , , Fransa Krallığı
Ölüm	11 Şubat 1650 (53 yaşında) Stockholm, İsveç İmparatorluğu
Defin yeri	Adolf Fredriks kyrkogård 59°20′16″N 18°03′36″E / 59.33786°K 18.06002°D / 59.33786; 18.06002
Milliyet	Fransız
Vatandaşlık	Fransa
Eğitim	(1607-1614) Poitiers Üniversitesi (LL.B., 1616) Leiden Üniversitesi Utrecht Üniversitesi
Tanınma nedeni	Liste Cogito, ergo sum Özne / Öznellik Analitik geometri Kartezyen koordinat sistemi Zihin-beden problemi Kartezyen düalizm (, ) İkisellik Temelcilik (Momentumun kornumu) (quantitas motus) / ayrımı Tanrı'nın varlığına ilişkin ontolojik argüman
Kariyeri
Tez	Başlıksız Hukuk Fakültesi tezi (1616)
Doktora öğrencileri
Diğer önemli öğrencileri
Etkilendikleri	Platon Aristoteles Archimedes İbn-i Heysem El Gazali İbn Rüşd Anselmus Augustinus Stoacılık Aquinas Ockhamlı William Suárez Mersenne Sextus Empiricus Montaigne Harvey Viète Duns Scotus Avilalı Teresa
Etkiledikleri	Hemen hemen tüm sonraki Batı felsefesi, özellikle Spinoza, Leibniz, Locke, Malebranche, , Bossuet,Pascal, Huygens, Newton, Voltaire, Rousseau, Hume, Gibbon, Kant, Schopenhauer, Nietzsche, Husserl, Chomsky
René Descartes Çağı 17. yüzyıl felsefesi Aydınlanma Çağı Bölgesi Batı felsefesi Fransız felsefesi Okulu Rasyonalizm Mekanizm Doğuştancılık^:257 Temelcilik Konsepsiyonelizm^:43 Augustinizm Dolaylı gerçekçilik^:136 (Teolojik iradecilik)
İmza

Descartes'ın felsefesinin birçok unsurunun, geç Aristotelesçilik, 16. yüzyılın veya Augustine gibi daha önceki filozoflarda emsalleri vardır. Doğa felsefesi'nde, ekoller'den iki ana noktada ayrıldı: birincisi, cismani töz'ün madde ve biçime ayrılmasını reddetti; ikinci olarak, doğal fenomenleri açıklamada ilahi veya doğal nihai amaçlar'a yapılan herhangi bir çağrıyı reddetti. Teolojisinde Tanrı'nın yaratma eylemi'nin mutlak özgürlüğünde ısrar eder. Önceki filozofların otoritesini kabul etmeyi reddeden Descartes, görüşlerini sıklıkla kendinden önceki filozoflardan ayırır. Duygular üzerine bir erken modern bir inceleme olan nın açılış bölümünde, Descartes, bu konuda "sanki daha önce bu konularda kimse yazmamış gibi" yazacağını iddia edecek kadar ileri gider. En iyi bilinen felsefi ifadesi "Latince: cogito, ergo sum" ("Düşünüyorum, öyleyse varım", İngilizce: "I think, therefore I am"; Fransızca: Je pense, donc je suis), Yöntem Üzerine Söylem (1637; Fransızca ve Latince) ve nde (1644, Latince).

Descartes sıklıkla modern felsefenin babası olarak anılır ve 17. yüzyılda epistemoloji'ye verilen artan ilgiden büyük ölçüde sorumlu olarak görülür. Daha sonra Spinoza ve Leibniz tarafından savunulan 17. yüzyıl kıtasal rasyonalizminin temellerini attı ve daha sonra Hobbes, Locke, Berkeley ve Hume'dan oluşan ampirist düşünce okuluna karşı çıktı. 17. yüzyıl Hollanda Cumhuriyeti'nde, erken modern rasyonalizmin yükselişi -tarihte ilk kez kendi başına oldukça sistematik bir felsefe okulu olarak- genel olarak modern Batı düşüncesi üzerinde muazzam ve derin bir etki yarattı. Descartes'ın (yetişkin yaşamının çoğunu geçirmiş ve tüm önemli yapıtlarını Hollanda'nın Birleşik Eyaletleri'nde yazmıştır) ve Spinoza'nın iki etkili rasyonalist felsefi sistemi - ve . "Akıl Çağı"na adını ve tarihteki yerini verenler, Descartes, Spinoza ve Leibniz gibi 17. yüzyıl baş rasyonalistleriydi. Leibniz, Spinoza ve Descartes felsefenin yanı sıra matematikte de çok bilgiliydiler ve Descartes ve Leibniz bilime de büyük katkıda bulundular.

Descartes'ın (Meditations on First Philosophy) (1641) çoğu üniversitenin felsefe bölümünde standart bir metin olmaya devam ediyor. Descartes'ın matematikteki etkisi de aynı derecede belirgindir; Kartezyen koordinat sistemi onun adıyla anılır. Sonsuz küçük hesap ve analiz'in keşfinde kullanılan cebir ve geometri arasındaki köprü olan analitik geometri'nin babası olarak kabul edilir. Descartes aynı zamanda Bilimsel Devrim'deki (Scientific Revolution) kilit şahsiyetlerden biriydi.

Hayatı

İlk yılları

Descartes'ın 'de doğduğu ev

René Descartes, La Haye en Touraine, (şimdi , Indre-et-Loire), Fransa'da, 31 Mart 1596'da doğdu. Annesi Jeanne Brochard, onu doğurduktan kısa bir süre sonra öldü ve bu yüzden onun da hayatta kalması beklenmiyordu. Descartes'ın babası Joachim, Rennes'deki üyesiydi.^:22 René, büyükannesi ve büyük amcası ile birlikte yaşıyordu. Descartes ailesi Roma Katolik olmasına rağmen, Poitou bölgesi Protestan Huguenotlar tarafından kontrol ediliyordu. 1607'de, kırılgan sağlığı nedeniyle geç bir tarihte, La Flèche'dekiCizvit 'a girdi ve burada Galileo'un çalışmaları dahil olmak üzere matematik ve fizikle tanıştı. 1614'te mezun olduktan sonra iki yıl (1615-1616) Poitiers Üniversitesi'nde okudu ve Kilise ve medeni hukuk alanlarında Baccalauréat ve Lisans derecesi kazandı. 1616'da, babasının istekleri doğrultusunda avukat olması gerektiğini söyledi. Oradan Paris'e taşındı.

Yöntem Üzerine Söylem'de (Discourse on the Method) Descartes şunları hatırlıyor:^:20-21

Mektupları incelemeyi tamamen bıraktım. Kendimde veya dünyanın büyük kitabında bulunabilecek bilgilerden başka bir bilgi aramamaya karar vererek, gençliğimin geri kalanını seyahat ederek, mahkemeleri ve orduları ziyaret ederek, farklı mizaç ve rütbelerden insanlarla kaynaşarak, çeşitli deneyimler toplayarak, talihin bana sunduğu durumlarda kendimi sınayarak ve her zaman bazı şeyleri elde etmek için yoluma ne çıktıysa üzerinde düşünerek ondan fayda elde ederek geçirdim.

Poitiers Üniversitesi'nde Descartes için mezuniyet kaydı, 1616

Descartes, 1618'de profesyonel bir askeri subay olma tutkusuna uygun olarak paralı asker olarak Breda'daki komutasındakiProtestan katıldı ve tarafından kurulan askeri mühendislik dalı ile ilgili resmi bir çalışma yaptı.^:66 Bu nedenle Descartes, matematik bilgisini ilerletmek için Breda'dan çok teşvik aldı. Bu şekilde, kendisi için Müzik Özeti (Compendium of Music) (1618'de yazılmış, 1650'de yayınlanmış) adlı eseri yazdığı Dordrecht okulunun müdürü ile tanıştı. Birlikte serbest düşüş, , konik kesitler ve akışkan statiği üzerinde çalıştılar. Her ikisi de matematik ve fiziği tamamen birbirine bağlayan bir yöntem yaratmanın gerekli olduğuna inanıyordu.

Descartes, 1619'dan beri Bavyera Katolik Dükü Maximilian'ın hizmetindeyken, Kasım 1620'de Prag yakınlarındaki Beyaz Dağ Savaşı'nda hazır bulundu.

Rüyalar

Adrien Baillet'e göre, 10-11 Kasım 1619 gecesi (Aziz Martin Günü), Neuburg an der Donau'da görev yaparken, soğuktan korunmak için Descartes kendini "fırın" (muhtemelen bir ) olan bir odaya kapattı. İçerideyken üç rüya gördü ve ilahi bir ruhun kendisine yeni bir felsefe gösterdiğine inanıyordu. Bununla birlikte, Descartes'ın ikinci rüyası olarak kabul ettiği şeyin aslında bir (EHS-Exploding Head Syndrome) bölümü olması muhtemeldir. Çıktıktan sonra analitik geometri ve matematiksel yöntemi felsefeye uygulama fikrini formüle etmişti. Bu vizyonlardan, bilim arayışının, onun için gerçek bilgeliğin arayışı ve hayatının çalışmalarının merkezi bir parçası olduğu kanıtlanacaktı. Descartes ayrıca tüm doğruların birbiriyle bağlantılı olduğunu çok net bir şekilde gördü, böylece temel bir doğru bulmak ve mantıkla ilerlemek tüm bilime yol açacaktı. Descartes bu temel gerçeği çok yakın bir süre sonra ünlü "Düşünüyorum, öyleyse varım" ile keşfetti.

Fransa

1620'de Descartes ordudan ayrıldı. Loreto'daki Basilica della Santa Casa'yı ziyaret etti, ardından Fransa'ya dönmeden önce çeşitli ülkeleri ziyaret etti ve sonraki birkaç yıl boyunca Paris'te zaman geçirdi. Yöntem üzerine ilk makalesini orada yazdı: Regulae ad Directionem Ingenii (, Rules for the Direction of the Mind). 1623'te La Haye'ye geldi ve hayatının geri kalanında rahat bir gelir sağlayan tahviller'e yatırım yapmak için tüm mülkünü sattı.^:132:94 Descartes, 1627'de Kardinal Richelieu tarafından La Rochelle Kuşatması'nda hazır bulundu.^:128 Aynı yılın sonbaharında, Mersenne ve diğer birçok bilginle birlikte simyacı Nicolas de Villiers, Sieur de Chandoux'nun ilkeleri üzerine verdiği bir konferansı dinlemek için geldiği papalığa ait 'nun evinde, sözde yeni bir felsefenin ilkeleri üzerine, Kardinal , Engizisyon'un ulaşamayacağı bir yerde yeni felsefesinin bir açıklamasını yazmasını istedi.

Hollanda

Amsterdam'da, Descartes Westermarkt 6'da yaşıyordu (Maison Descartes, sol).

Descartes, 1628'de Hollanda Cumhuriyeti'ne döndü. Nisan 1629'da 'ne katıldı, danışmanlığında çalıştı, ya Katolik bir aileyle yaşadı ya da kiraladı. Ertesi yıl, "Poitevin" adı altında, hem onu ile yüzleştiren ile matematik çalışmak için hem de ile astronomi çalışmak için Leiden Üniversitesi'ne kaydoldu. Ekim 1630'da, bazı fikirlerini intihal etmekle suçladığı Beeckman ile arası açıldı. Amsterdam'da, 1635'te Deventer'de doğan bir kızı olan Helena Jans van der Strom adında bir hizmetçi kızla ilişkisi vardı. Kızı 5 yaşında kızıl hastalığından öldü.

Zamanın birçok ahlakçısının aksine, Descartes tutkuları küçümsemedi, aksine onları savundu; Francine'in 1640'taki ölümüne ağladı. Jason Porterfield'ın yakın tarihli bir biyografisine göre, "Descartes, insanın kendine adam olduğunu kanıtlamak için gözyaşlarından kaçınması gerektiğine inanmadığını söyledi.", babalık ve bir çocuğu kaybetme deneyiminin Descartes'ın çalışmasında bir dönüm noktası oluşturduğunu ve odak noktasını tıptan evrensel cevaplar arayışına çevirdiğini düşünüyor.

Sık sık yapılan hareketlere rağmen, tüm önemli çalışmalarını Hollanda'da 20 yılı aşkın bir süre boyunca yazdı ve matematik ve felsefede bir devrim başlattı. 1633'te Galileo İtalyan Engizisyonu tarafından mahkûm edildi ve Descartes, önceki dört yıllık eseri olan Dünya Üzerine İnceleme (Treatise on the World) adlı çalışmasını yayınlama planlarından vazgeçti. Yine de, 1637'de bu çalışmanın bazı bölümlerini üç makale halinde yayınladı:Les Météores (Meteorlar), "" (Dioptrics) ve (Geometri), öncesinde ünlü Discours de la méthode (Yöntem Üzerine Söylem). İçinde Descartes, bilgimizin sağlam bir temele dayanmasını sağlamayı amaçlayan dört düşünce kuralı ortaya koymaktadır:

“	Birincisi, böyle olduğunu bilmediğim hiçbir şeyi doğru kabul etmemekti; başka bir deyişle, acelecilikten ve önyargıdan dikkatle kaçınmak ve tüm şüphe zeminini dışlayacak kadar açık ve seçik olarak zihnime sunulandan başka bir şeyi yargımda içermemek.	„

La Géométriede Descartes Pierre de Fermat ile yaptığı keşiflerden yararlandı, bunu yapabildi çünkü Loci'ye Giriş (Introduction to Loci) adlı makalesi ölümünden sonra 1679'da yayınlandı. Bu daha sonra Kartezyen Geometri olarak tanındı.

Descartes, hayatının geri kalanında hem matematik hem de felsefe ile ilgili eserler yayınlamaya devam etti. 1641'de Latince yazılmış ve böylece bilginlere hitap eden Meditationes de Prima Philosophia (İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlar, Meditations on First Philosophy) adlı bir metafizik risalesi yayınladı. Bunu 1644'te Yöntem Üzerine Söylem (Discourse on the Method) ve İlk Felsefe Üzerine Meditasyonların (Meditations on First Philosophy) bir tür sentezi olan Principia Philosophiae (, Principles of Philosophy) izledi. 1643'te, Kartezyen felsefe Utrecht Üniversitesi'nde kınandı ve Descartes, 'e yerleşerek Lahey'e kaçmak zorunda kaldı.

, Descartes'ın elli yıl önce, entelektüel büyümede felsefi yansımanın rolüyle ilgili olarak ’ı yayınlayan İspanyol yazar ve Roma Katolik rahibesi Avilalı Teresa'dan etkilenmiş olabileceğini öne sürdü.

Descartes (Hollanda hizmetinde bir İtalyan generali olan Alfonso Polloti aracılığıyla) ile esas olarak ahlaki ve psikolojik konulara ayrılmış altı yıllık bir yazışmaya başladı. Bu yazışmayla bağlantılı olarak, 1649'da Prenses'e adadığı Les Passions de l'âme (, The Passions of the Soul) adlı eseri yayınladı. Principia Philosophiaenin Abbot Claude Picot tarafından hazırlanan Fransızca çevirisi 1647'de yayınlandı. Bu basım ayrıca Prenses Elisabeth'e ithaf edilmiştir. 'nde Descartes, gerçek felsefeyi bilgeliğe ulaşmanın bir yolu olarak övdü. Bilgeliğe ulaşmak için dört sıradan kaynak belirler ve son olarak, ilk nedenleri araştırmaktan oluşan beşinci, daha iyi ve daha güvenli olduğunu söyler.

İsveç

1649'da Descartes, Avrupa'nın en ünlü filozof ve bilim adamlarından biri haline gelmişti. O yıl İsveç Kraliçesi Christina onu yeni bir bilim akademisi kurması ve ona aşk hakkındaki fikirlerini öğretmesi için sarayına davet etti. Descartes kabul etti ve kışın ortasında İsveç'e taşındı. Descartes ile ilgilendi ve The Passions of the Soulu yayınlaması için teşvik etti.

Stockholm'daki 'a 500 metreden daha yakın olan 'da yaşayan 'un evinde misafirdi. Orada, Chanut ve Descartes bir Torricelli cıva barometresiyle gözlemler yaptılar. Blaise Pascal'a meydan okuyan Descartes, hava tahmininde atmosferik basınç'ın kullanılıp kullanılamayacağını görmek için Stockholm'deki ilk barometrik okuma setini aldı.

Ölümü

(solda) Paris'teki Saint-Germain-des-Prés Manastırı'ndaki Descartes'ın mezarı (ortada, yazıtın ayrıntılarıyla birlikte); (sağda) Adolf Fredriks Kilisesi'nde 1720'lerde dikilmiş Descartes anıtı

Descartes, Kraliçe Christina'ya doğum gününden sonra haftada üç kez sabah 5'te soğuk ve rüzgarlı şatosunda ders vermeyi planladı. Birbirlerinden hoşlanmadıkları çok geçmeden anlaşıldı; onun ile ilgilenmediği gibi Antik Yunan'a olan ilgisini de paylaşmadı. 15 Ocak 1650'de Descartes, Christina'yı yalnızca dört ya da beş kez görmüştü. 1 Şubat'ta pnömoni hastalığına yakalandı ve 11 Şubat'ta öldü. Chanut'a göre ölüm nedeni pnömoniydi, ancak onun kanamasına izin vermeyen Christina'nın doktoru Johann van Wullen'e göre peripnömoniydi. (Descartes'ın tanımladığı gibi sert geçen Ocak ayının ikinci yarısı dışında kış ılıman geçmiş görünüyor; ancak, "muhtemelen bu yorumun Descartes'ın hava durumu hakkında olduğu kadar entelektüel iklimi de ele alması amaçlandı.")

, Doktor van Wullen'ın bir mektubuna dayanarak bu hesabı sorguladı; ancak, Descartes tedavisini reddetmişti ve o zamandan beri onun doğruluğuna karşı daha fazla argüman ortaya atıldı. 2009 tarihli bir kitapta, Alman filozof Theodor Ebert, Descartes'ın dini görüşlerine karşı çıkan bir Katolik misyoner tarafından zehirlendiğini savunuyor.

Protestan bir ulusta Katolik olarak, Stockholm'deki 'nde çoğunlukla yetimler için kullanılan bir mezarlığa gömüldü. El yazmaları, Chanut'un kayınbiraderi ve "mektuplarını seçici bir şekilde keserek, ekleyerek ve yayınlayarak Descartes'ı bir aziz haline getirme sürecini başlatan dindar bir Katolik"in eline geçti.^:137-154 1663'te Papa, Descartes'ın eserlerini Yasaklanmış Kitaplar Dizini arasına yerleştirdi. 1666'da, ölümünden on altı yıl sonra, kalıntıları Fransa'ya götürüldü ve 'a gömüldü. 1671'de XIV. Louis, içindeki tüm dersleri yasakladı. 1792'deki Ulusal Konvansiyon, onun kalıntılarını Panthéon'a nakletmeyi planlamış olsa da, 1819'da Saint-Germain-des-Prés Manastırı'nda kafatası ve bir parmağı eksik olarak yeniden gömüldü. Kafatası Paris'teki 'de gösteriliyor.

Felsefe çalışmaları

René Descartes iş başında

Metod Üzerine Söylemde (Discourse on the Method), kişinin hiç şüphesiz doğru olarak bilebileceği bir dizi temel ilkeye ulaşmaya çalışır. Bunu başarmak için, bazen veya Kartezyen şüphe olarak da adlandırılan hiperbolik/metafizik şüphe adı verilen bir yöntem kullanır: şüphelenilebilecek herhangi bir fikri reddeder ve sonra onları elde etmek için yeniden gerçek bilgi için sağlam bir temel kurar. Descartes, İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlarda (The Meditations on First Philosophy) yaptığı gibi fikirlerini sıfırdan inşa etti. Bunu mimariyle ilişkilendirir: yeni bir bina veya yapı oluşturmak için üst toprak alınır. Descartes, şüphesini toprak ve yeni bilgiyi binalar olarak adlandırır. Descartes'a göre, Aristoteles'in temelcilik eksiktir ve şüphe yöntemi temelciliği güçlendirir.

Başlangıçta, Descartes düşündüğü tek bir ilk ilkeye ulaşır. Bu, Metod Üzerine Söylemdeki (Discourse on Method) Latince "cogito, ergo sum" (İngilizce: "I think, therefore I am", Türkçe: "Düşünüyorum, öyleyse varım") ifadeyle ifade edilir. Descartes, eğer şüphe ediyorsa, o zaman şüpheyi bir şey ya da biri yapıyor olmalı; bu nedenle, şüphe duyduğu gerçek varlığını kanıtladı. "İfadenin basit anlamı, eğer biri varoluşa şüpheyle bakıyorsa, bu onun kendi başına var olduğunun kanıtıdır." Bu iki ilk ilke - düşünüyorum ve ben varım - daha sonra Descartes'ın açık ve seçik algısı tarafından doğrulandı (Meditations adlı eserde üçüncü Meditasyon'unda tasvir edildi): Descartes, bu iki ilkeyi açık ve seçik olarak algıladığı için onların şüphe edilemezliklerini sağlar.

Descartes düşündüğü için var olduğundan emin olabileceği sonucuna varır. Ama hangi biçimde? Bedenini duyuları kullanarak algılar; ancak, bunlar daha önce güvenilmezdi. Böylece Descartes, tek şüphe götürmez bilginin kendisinin "düşünen bir şey" olduğu olduğuna karar verir. Düşünmek onun yaptığı şeydir ve gücü özünden gelmelidir. Descartes, "düşünce"yi () "içimde olup bitenler ve bunun bilincinde olduğum sürece onun hemen bilincindeyim" olarak tanımlar. Dolayısıyla düşünme, kişinin doğrudan bilinçli olduğu her bir kişinin etkinliğidir. Uyanık düşüncelerin 'dan ayırt edilebileceğini ve kişinin zihninin, duyularının önüne yanıltıcı bir dış dünya yerleştiren bir tarafından "ele geçirilemeyeceği"ni düşünmek için nedenler verdi.

“	Böylece gözlerimle gördüğümü sandığım bir şey, yalnızca zihnimdeki muhakeme yetisi tarafından kavranır.^:109	„

Bu şekilde, Descartes, algı'yı güvenilmez bularak ve bunun yerine yalnızca tümdengelim'i bir yöntem olarak kabul ederek bir bilgi sistemi inşa etmeye devam eder.

Zihin–Beden Dualizmi

L'homme (1664)

Paris şehrinde sergilenen otomatlardan etkilenen Descartes, zihin ve beden arasındaki bağlantıyı ve ikisinin nasıl etkileşime girdiğini araştırmaya başladı.^[]Dualizm için başlıca etkileri teoloji ve fizikti. Zihin ve beden ikiliği üzerine teori, Descartes'ın imza doktrinidir ve geliştirdiği diğer teorilere nüfuz eder. (veya zihin-beden ikiliği) olarak bilinen, zihin ve beden arasındaki ayrım üzerine teorisi, sonraki Batı felsefelerini etkilemeye devam etti.İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlarda (Meditations on First Philosophy) Descartes, Tanrı'nın varlığını ve insan ruhu ile beden arasındaki ayrımı göstermeye çalıştı. İnsanlar bir zihin ve beden birliğidir; bu nedenle Descartes'ın düalizmi, zihin ve bedenin farklı ama yakından bağlantılı olduğu fikrini benimsiyordu. Descartes'ın birçok çağdaş okuyucusu zihin ve beden arasındaki ayrımı kavramayı zor bulsa da, o bunun tamamen basit olduğunu düşündü. Descartes, tözlerin var olma biçimleri olan modlar kavramını kullanmıştır. Descartes, nde (Principles of Philosophy), "bir tözü, ondan farklı olduğunu söylediğimiz moddan ayrı olarak açıkça algılayabiliriz, oysa tersine, tözden ayrı modu anlayamayız" diye açıkladı. Tözünden ayrı bir modu algılamak, Descartes'ın şu şekilde açıkladığı entelektüel bir soyutlamayı gerektirir:

“	Entelektüel soyutlama, düşüncemi bu daha zengin fikrin içeriğinin bir kısmından uzaklaştırarak, onu diğer kısma daha büyük bir dikkatle uygulamamdan ibarettir. Bu nedenle, bir şekli, şekli olan tözü veya uzantısını düşünmeden düşündüğümde, zihinsel bir soyutlama yaparım.	„

Descartes'a göre, her biri diğerinden ayrı olarak var olabildiklerinde, iki töz gerçekten farklıdır. Böylece Descartes, Tanrı'nın insanlardan farklı olduğu ve bir insanın bedeni ve zihninin de birbirinden farklı olduğu sonucuna vardı. Beden (genişletilmiş bir şey) ve zihin (genişletilmemiş, maddi olmayan bir şey) arasındaki büyük farkların ikisini ontolojik olarak farklı kıldığını savundu. Descartes'ın bölünmezlik argümanına göre, zihin tamamen bölünemezdir: "zihni ya da yalnızca düşünen bir şey olduğum için kendimi düşündüğümde, içimdeki hiçbir parçayı ayırt edemiyorum; kendimi oldukça tek ve eksiksiz bir şey olarak anlıyorum."

Dahası, Meditationsda, Descartes balmumu'nun bir parçasını tartışır ve Kartezyen ikiciliğin en karakteristik tek doktrinini ortaya koyar: evrenin kökten farklı iki tür töz içerdiği -Düşünme olarak tanımlanan zihin veya ruh ve madde ile düşünmeyen olarak tanımlanan beden. Descartes'ın günlerinde Aristotelesçi felsefe, evrenin doğası gereği amaçlı veya teleolojik olduğunu savunuyordu. Olup biten her şey, yıldız ların hareketi veya bir ağaçın büyümesi olsun, güya doğada kendi yolunu bulmuş belirli bir amaç, hedef veya sonla açıklanabilirdi. Aristoteles buna "nihai neden" adını verdi ve bu nihai nedenler, doğanın işleyiş biçimlerini açıklamak için vazgeçilmezdi. Descartes'ın dualizm teorisi, geleneksel Aristotelesçi bilim ile yeni Kepler bilimi ve doğayı açıklama girişimlerinde ilahi bir gücün ve "nihai nedenler"in rolünü reddeden Galileo arasındaki ayrımı destekler. Descartes'ın düalizmi, nihai nedeni fiziksel evrenden (ya da res extensa) zihin (ya da res cogitans) lehine çıkararak, ikincisi için felsefi mantığı sağladı. Bu nedenle Kartezyen düalizm modern fizik yolunu açarken, ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin dini inançlara da kapıyı açık tuttu.

Descartes'ın zihin ve madde ikiliği, bir insan kavramını ima ediyordu. Descartes'a göre insan, zihin ve bedenden oluşan bileşik bir varlıktı. Descartes önceliği zihne vermiş ve zihnin beden olmadan var olabileceğini, ancak bedenin zihin olmadan var olamayacağını savunmuştur. Hatta Descartes, Meditationsda, zihnin bir madde olmasına karşın, bedenin yalnızca "kazalardan" oluştuğunu iddia eder. Ancak zihin ve bedenin yakından bağlantılı olduğunu savundu:

“	Doğa ayrıca bana acı, açlık, susuzluk vb. duyumlarıyla, yalnızca bedenimde onun gemisinde bir kılavuz olarak bulunmadığımı, onunla çok yakından bağlantılı ve iç içe olduğumu da öğretiyor, öyle ki ben ve olduğu haliyle vücut bir birim oluşturur. Öyle olmasaydı, düşünen bir varlık olan ben, beden yaralandığında acı hissetmezdim, tıpkı bir denizcinin gemisinde herhangi bir şey bozulduğunda görerek algıladığı gibi, zararı sadece akılla algılardım.	„

Descartes'ın cisimleşme üzerine tartışması, düalizm felsefesinin en kafa karıştırıcı sorunlarından birini gündeme getirdi: Bir kişinin zihni ve bedeni arasındaki birlik ilişkisi tam olarak nedir? Bu nedenle, Descartes'ın ölümünden sonra uzun yıllar zihin-beden probleminin felsefi tartışmasının gündemini Kartezyen dualizm belirlemiştir. Descartes aynı zamanda bir rasyonalist idi ve doğuştan gelen fikirler'in gücüne inanıyordu. Descartes doğuştan gelen bilgi teorisini ve tüm insanların Tanrı'nın daha yüksek gücü aracılığıyla bilgiyle doğduğunu savundu. Daha sonra bir ampirist olan filozof John Locke (1632-1704) tarafından mücadele edilen bu doğuştan gelen bilgi teorisiydi.Ampirizm, tüm bilgilerin deneyim yoluyla edinildiğini savunur.

Fizyoloji ve psikoloji

İsveçli Christine'i René Descartes ile tartışırken temsil eden bir resminden detay

1649'da yayınlananRuhun Tutkularında (The Passions of the Soul) Descartes, insan vücudunun hayvan ruhları içerdiğine dair yaygın çağdaş inancı tartıştı. Bu hayvan ruhlarının, beyin ve kaslar arasındaki sinir sistemi etrafında hızla sirküle olan hafif ve dolaşan sıvılar olduğuna inanılırdı ve yüksek veya kötü ruhlu olmak gibi duygular için bir metafor görevi görürdü. Bu hayvan ruhlarının insan ruhunu veya ruhun tutkularını etkilediğine inanılıyordu. Descartes altı temel tutkuyu ayırt etti: merak, aşk, nefret, arzu, neşe ve üzüntü. Tüm bu tutkuların orijinal ruhun farklı kombinasyonlarını temsil ettiğini ve ruhu belirli eylemleri isteme veya isteme konusunda etkilediğini savundu. Örneğin, korkunun, ruhu bedende bir tepki üretmesi için harekete geçiren bir tutku olduğunu savundu. Ruh ve beden arasındaki ayrım konusundaki dualist öğretilerine uygun olarak, beynin bir bölümünün ruh ve beden arasında bir bağlantı görevi gördüğünü ve epifiz bezi bağlayıcı olarak seçtiğini varsayıyordu. Descartes, sinyallerin kulaktan ve gözden hayvan ruhları aracılığıyla epifiz bezine geçtiğini savundu. Böylece bezdeki farklı hareketler çeşitli hayvan ruhlarına neden olur. Epifiz bezindeki bu hareketlerin Tanrı'nın iradesine dayandığını ve insanların kendilerine faydalı olan şeyleri istemeleri ve sevmeleri gerektiğini savundu. Ama aynı zamanda, vücutta dolaşan hayvan ruhlarının epifiz bezinden gelen komutları bozabileceğini, bu nedenle insanların tutkularını nasıl kontrol edeceklerini öğrenmeleri gerektiğini savundu.

Descartes, 19. yüzyıl refleks teorisini etkileyen, dış olaylara otomatik bedensel tepkiler üzerine bir teori geliştirdi. Dokunma ve ses gibi dış hareketlerin sinirlerin uçlarına ulaştığını ve hayvan ruhlarını etkilediğini savundu. Örneğin ateşten gelen ısı, derideki bir noktaya etki ederek, hayvan ruhlarının merkezi sinir sistemi yoluyla beyne ulaşmasıyla bir tepkiler zincirini harekete geçirir ve karşılığında hayvan ruhları, eli ateşten uzağa hareket ettirmek için kaslara geri gönderilir. Bu tepkiler zinciri sayesinde vücudun otomatik tepkileri bir düşünce süreci gerektirmez.

Her şeyden önce ruhun bilimsel araştırmaya tabi tutulması gerektiğine inanan ilk bilim adamlarından biridir. Çağdaşlarının ruhun ilahi olduğuna dair görüşlerine meydan okudu, bu nedenle dini otoriteler onun kitaplarını tehlikeli olarak gördüler. Descartes'ın yazıları, duygular ve bilişsel değerlendirmelerinin duyuşsal süreçlere nasıl çevrildiği üzerine teorilerin temelini oluşturmaya devam etti. Descartes, beynin çalışan bir makineye benzediğine inanıyordu ve birçok çağdaşının aksine matematik ve mekaniğin zihnin en karmaşık süreçlerini açıklayabileceğine inanıyordu. 20. yüzyılda Alan Turing, Descartes'tan esinlenerek matematiksel biyoloji temelinde bilgisayar bilimi geliştirdi. Refleksler üzerine teorileri, ölümünden 200 yıldan fazla bir süre sonra, gelişmiş fizyolojik teoriler için temel teşkil etti. Fizyolog Ivan Pavlov Descartes'ın büyük bir hayranıydı.

Ahlak felsefesi

Descartes için etik bir bilimdi, en yüksek ve en mükemmel olanıydı. Diğer bilimler gibi etiğin de kökleri metafizikteydi. Bu şekilde Tanrı'nın varlığını savunur, insanın doğadaki yerini araştırır, zihin-beden ikiliği teorisini formüle eder ve özgür irade'yi savunur. Bununla birlikte, ikna olmuş bir rasyonalist olduğu için Descartes, aramamız gereken şeyleri aramada aklın yeterli olduğunu ve erdemin eylemlerimize rehberlik etmesi gereken doğru akıl yürütmeden oluştuğunu açıkça belirtir. Bununla birlikte, bu akıl yürütmenin niteliği bilgiye bağlıdır, çünkü iyi bilgilendirilmiş bir zihin daha iyi seçimler yapma yeteneğine sahip olacaktır ve aynı zamanda zihinsel duruma da bağlıdır. Bu nedenle tam bir ahlak felsefesinin bedenin incelenmesini içermesi gerektiğini söyledi.^:189 ile yazışmasında bu konuyu tartıştı ve sonuç olarak insandaki psikosomatik süreçleri ve tepkileri üzerine, duygulara veya tutkulara vurgu yapan bir çalışmayı içeren Ruhun Tutkuları (The Passions of the Soul) adlı eserini yazdı. İnsan tutkusu ve duygusuyla ilgili çalışmaları, takipçilerinin (bkz. ) felsefesinin temelini oluşturacak ve edebiyat ile sanatın ne olması gerektiği, özellikle de duyguyu nasıl harekete geçirmesi gerektiği konusundaki fikirler üzerinde kalıcı bir etkiye sahip olacaktı.

İnsanlar, Zeno'nun ardından Descartes'ın erdemle özdeşleştirdiği en yüksek iyilik aramalı, çünkü bu kutsanmışlık üretir. Epicurus için, en yüksek iyilik hazdı ve Descartes aslında bunun Zeno'nun öğretisiyle çelişmediğini çünkü erdemin bedensel hazdan daha iyi olan ruhsal bir haz ürettiğini söyler. Aristoteles'in mutluluk (eudaimonia)'nın hem ahlaki erdeme hem de orta derecede bir servet gibi talihin mallarına bağlı olduğu görüşüyle ilgili olarak, Descartes talihin mutluluğa katkıda bulunduğunu inkâr etmez, ancak büyük oranda kişinin kendi kontrolü dışında olduğunu, oysa kişinin zihninin tamamen kontrolü altında olduğunu belirtir. Descartes'ın ahlaki yazıları hayatının son döneminde geldi, ancak daha önce, Yöntem Üzerine Söylevde (Discourse on the Method), tüm fikirlerinden şüphe ederken harekete geçebilmek için üç özdeyiş benimsedi. Bu onun ("Geçici Ahlak"ı) (Provisional Morals) olarak bilinir.

Din

Üçüncü ve beşinci Meditationda Descartes, iyiliksever bir Tanrı'nın (sırasıyla ve ontolojik argüman) sunar. Tanrı iyiliksever olduğu için, Descartes duyularının kendisine sunduğu gerçeklik hesabına inanır, çünkü Tanrı ona çalışan bir zihin ve duyu sistemi vermiştir ve onu aldatmak istemez. Ancak bu varsayımdan yola çıkarak, Descartes nihayet tümdengelim ve algıya dayalı olarak dünya hakkında bilgi edinme olanağını kurar. Epistemoloji ile ilgili olarak, bu nedenle, Descartes'ın titiz bir temelcilik anlayışı ve aklın bilgiye ulaşmanın tek güvenilir yöntemi olma olasılığı gibi fikirlere katkıda bulunduğu söylenebilir. Ancak Descartes, teorileri doğrulamak ve geçerli kılmak için deneylerin gerekli olduğunun fazlasıyla farkındaydı.

Rene Descartes. Fildişi kabartması

Descartes, Tanrı'nın varlığına ilişkin kendine özgü argümanını desteklemek için 'ne başvurur ve savunmada Lucretius'tan alıntı yapar: "Ex nihilo nihil fit", yani "" (Lucretius).Oxford Reference argümanı şu şekilde özetliyor: "Mükemmellik fikrimiz, tıpkı bir damganın ya da markanın yaratıcısı tarafından bir işçilik eşyasına bırakılmış olması gibi, onun mükemmel kökeni (Tanrı) ile ilgilidir." Beşinci Meditasyon'da Descartes, ontolojik argümanın "son derece mükemmel ve sonsuz bir varlık fikrini" düşünme olasılığına dayanan bir versiyonunu sunar ve "içimde olan tüm fikirlerin, Tanrı hakkında sahip olduğum fikir en doğru, en açık ve seçik olandır." Descartes kendini dindar bir Katolik olarak görüyordu ve Meditasyonların amaçlarından biri de Katolik inancını savunmaktı. Teolojik inançları akla dayandırma girişimi, yaşadığı dönemde yoğun bir muhalefetle karşılaşmıştır. Pascal, Descartes'ın görüşlerini rasyonalist ve mekanikçi olarak gördü ve onu deizm ile suçladı: "Descartes'ı affedemem; tüm felsefesinde Descartes, Tanrı'dan vazgeçmek için elinden geleni yaptı. Ama Descartes, Tanrı'yı, efendi parmaklarının bir şıklığıyla dünyayı harekete geçirmesi için dürtmekten kaçınamadı; bundan sonra, artık Tanrı'ya bir faydası yoktu, "güçlü bir çağdaş, Martin Schoock, onu ateist inançlarla suçlarken, Descartes'ın Meditasyonları'nda açık bir ateizm eleştirisi sunmuştu. Katolik Kilisesi 1663'te kitaplarını yasakladı.^:274 Descartes ayrıca 'ne bir yanıt yazdı. Bu şüphecilik yöntemiyle, şüphe etmek için değil, somut ve güvenilir bilgiye ulaşmak için şüphe eder. Başka bir deyişle, kesinlik. Duyusal algıların kendisine istem dışı geldiğini ve onun tarafından istenmediğini savunur. Bunlar duyularının dışındadır ve Descartes'a göre bu, zihninin dışında bir şeyin ve dolayısıyla bir dış dünyanın varlığının kanıtıdır. Descartes, aktarılmakta olan fikirler konusunda Tanrı'nın kendisini aldatmayacağını öne sürerek, dış dünyadaki şeylerin maddi olduğunu ve Tanrı'nın ona bu tür fikirlerin maddi şeylerden kaynaklandığına inanma "eğilimi" verdiğini göstermeye devam eder. Descartes ayrıca bir tözün işlev görmek veya var olmak için herhangi bir yardıma ihtiyaç duymayan bir şey olduğuna inanır. Descartes ayrıca yalnızca Tanrı'nın nasıl gerçek bir "töz (İngilizce: substance)" olabileceğini açıklar. Ancak zihinler tözlerdir, yani çalışması için yalnızca Tanrı'ya ihtiyaçları vardır. Akıl, düşünen bir tözdür. Düşünen bir tözün araçları fikirlerden kaynaklanır.

Descartes teolojik sorulardan uzak durdu ve dikkatini metafiziği ile teolojik ortodoksluğu arasında bir uyumsuzluk olmadığını göstermekle sınırladı. Teolojik dogmaları metafiziksel olarak göstermeye çalışmaktan kaçındı. Ona ruhun ölümsüzlüğünü yalnızca ruhun ve bedenin farklı maddeler olduğunu göstermekle kurmadığı sorulduğunda, "Tanrı'nın özgür iradesine bağlı olan meselelerden herhangi birini çözmek için insan aklının gücünü kullanmaya çalışmayı kendime görev edinmiyorum."

Doğa bilimi

Descartes genellikle doğa bilimleri ni geliştirmek için aklın kullanımını vurgulayan ilk düşünür olarak kabul edilir. Onun için felsefe, bir Fransız tercümana yazdığı bir mektupta anlattığı gibi, tüm bilgiyi somutlaştıran bir düşünce sistemiydi:

“	Böylece, tüm Felsefe, kökü Metafizik, gövdesi Fizik ve diğer tüm bilimler, bu gövdeden çıkan dalları olan ve üç ilkeye, yani Tıp, Mekanik ve Etik'e indirgenmiş bir ağaç gibidir. Ahlak biliminden, diğer bilimlerin tüm bilgisini varsayarak, bilgeliğin son derecesi olan en yüksek ve en mükemmel olanı anlıyorum.	„

Hayvanlar üzerine

Descartes, hayvanların akıl veya zekaya sahip olduğunu reddetti. Hayvanların duyulardan veya algılardan yoksun olmadığını, ancak bunların mekanik olarak açıklanabileceğini savundu. İnsanların bir ruhu veya aklı vardı ve acı ile kaygı hissedebiliyorken, hayvanlar bir ruha sahip olmadıkları için acı veya kaygı hissedemezlerdi. Hayvanlar sıkıntı belirtileri gösteriyorsa, bu vücudu hasardan korumak içindi ama onların ıstırap için ihtiyaç duydukları doğuştan gelen durum yoktu. Descartes'ın görüşleri evrensel olarak kabul edilmese de, Avrupa ve Kuzey Amerika'da öne çıkarak insanların hayvanlara dokunulmazlık sağlamasına izin verdi. Hayvanların insanlıktan tamamen ayrı olduğu ve sadece makinelerin hayvanlara kötü muamele için izin verildiği ve 19. yüzyılın ortalarına kadar hukukta ve toplumsal normlarda onaylandığı görüşü vardı.^:180-214Charles Darwin'in yayınları sonunda hayvanlara Kartezyen bakış açısını sarsacaktı.^:37 Darwin, insanlarla diğer türler arasındaki sürekliliğin, hayvanların acı çekecek insanlara benzer özelliklere sahip olabileceği olasılığını düşünmeye açtığını savundu.^:177

Tarihsel etki

Kilise doktrininden kurtuluş

Meditations adlı eserin kapağı

Descartes sıklıkla, yaklaşımı Batı felsefesinin gidişatını derinden değiştiren ve modernite için temel oluşturan düşünür olan modern Batı felsefesinin babası olarak anılır. Meşhur metodik şüpheyi formüle eden İlk Felsefe Üzerine Meditasyonların (Meditations on First Philosophy) ilk ikisi, Descartes'ın yazılarının modern düşünceyi en çok etkileyen bölümünü temsil eder. Descartes'ın kendisinin bu devrimci hareketin boyutunu anlamadığı ileri sürülmüştür. Descartes, tartışmayı "doğru olan nedir? (what is true)"den "hangisinden emin olabilirim? (of what can I be certain?)"e kaydırırken, tartışmaya açık bir şekilde, gerçeğin yetkili garantörünü Tanrı'dan insanlığa kaydırdı (her ne kadar Descartes'ın kendisi vizyonlarını Tanrı'dan aldığını iddia etse de) -geleneksel "hakikat" kavramı dışsal bir otoriteyi ima ederken, "kesinlik" ise bunun yerine bireyin yargısına dayanır.

Antroposentrik bir devrimde, insan şimdi bir özne, bir fail, özerk akılla donatılmış bir düzeye yükseltilir. Bu, modernitenin temelini oluşturan, yankıları hâlâ hissedilen devrimci bir adımdı: insanlığın Hristiyan vahiy hakikatinden ve Kilise doktrininden kurtuluşuydu; insanlık kendi yasasını yapıyor ve kendi tavrını koyuyor. In modernity, the guarantor of truth is not God anymore but human beings, each of whom is a "self-conscious shaper and guarantor" of their own reality. Bu şekilde, her insan, Tanrı'ya itaat eden bir çocuktan farklı olarak, akıl yürüten bir yetişkin, bir özne ve aracı haline getirilir. Perspektifteki bu değişiklik, diğer alanlarda beklenen ve şimdi felsefe alanında Descartes tarafından formüle edilen bir geçiş olan Hristiyan Orta Çağ döneminden modern döneme geçişin özelliğiydi.

Descartes'ın çalışmasının bu insan merkezli bakış açısı, insan aklını özerk olarak tesis ederek, Aydınlanma'nın Tanrı'dan ve Kilise'den kurtuluşunun temelini sağladı. Martin Heidegger'e göre, Descartes'ın çalışmalarının perspektifi aynı zamanda sonraki tüm antropoloji için temel sağladı. Descartes'ın felsefi devriminin bazen modern insanmerkezciliği ve ateşlediği söylenir.

Matematiksel mirası

Kendi icat ettiği x ve y eksenlerini kullanan bir Kartezyen koordinat grafiği

Descartes'ın en kalıcı miraslarından biri, geometriyi tanımlamak için cebiri kullanan, Kartezyen veya analitik geometriyi geliştirmesiydi. Descartes "denklemlerde bilinmeyenleri x, y ve z ile ve bilinenleri a, b ve c" ile temsil etme geleneğini icat etti. Ayrıca, kuvvetleri veya üsleri göstermek için kullanan "standart gösterime öncülük etti"; örneğin, x kareyi belirtmek için 2'yi x² şeklinde kullandı.^:19 Cebir için bilgi sisteminde, özellikle soyut, bilinmeyen nicelikler hakkında akıl yürütmeyi otomatikleştirmek veya mekanikleştirmek için bir yöntem olarak kullanarak cebire temel bir yer atayan ilk kişiydi.^:91-114 Avrupalı matematikçiler daha önce geometriyi cebirin temeli olarak hizmet eden daha temel bir matematik biçimi olarak görmüşlerdi. Cebirsel kurallara Pacioli, Cardan, Tartaglia ve Ferrari gibi matematikçiler tarafından geometrik ispatlar verildi. Üçüncüden daha yüksek denklemleri gerçek dışı olarak kabul edildi, çünkü küp gibi üç boyutlu bir biçim gerçekliğin en büyük boyutunu işgal etti. Descartes, a² soyut miktarının bir alanı olduğu kadar uzunluğu da temsil edebileceğini iddia etti. Bu, ikinci kuvvetin bir alanı temsil etmesi gerektiğinde ısrar eden François Viète gibi matematikçilerin öğretilerine aykırıydı. Descartes konuyu takip etmese de, daha genel bir cebir bilimi veya "evrensel matematiği" tasavvur etmede, mantıksal ilke ve yöntemleri sembolik olarak kapsayabilen ve genel akıl yürütmeyi mekanikleştirebilen sembolik mantık'ın öncüsü olarak, Gottfried Wilhelm Leibniz'den önce geldi.

Descartes'ın çalışması, Newton tarafından geliştirilen hesap ve sonsuz küçükler hesabını (teğet doğru problemi)'ne uygulayan Leibniz için bir temel sağladı, böylece modern matematiğin bu dalının evrimine izin verdi. Onun işaretler kuralı da bir polinomun pozitif ve negatif köklerinin sayısını belirlemek için yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir.

Descartes'ın fiziğe olan ilgisinin başlangıcı, olarak bilinen yeni bir düşünce okulunun ön saflarında yer alan amatör bilim adamı ve matematikçi Isaac Beeckman'a atfedilir. Bu akıl yürütme temeli ile Descartes, teorilerinin birçoğunu üzerine formüle etti. Descartes, momentumun korunumu (bir nesnenin hareketinin bir ölçüsü) yasasının erken bir biçimini keşfetti. Ancak Galileo'nun tasavvur ettiği gibi mükemmel dairesel hareketin aksine, onu düz bir doğrusal hareketle ilgili olarak tasavvur etti. Evren hakkındaki görüşlerini, üç hareket yasasını tanımladığı nde (Principles of Philosophy) özetledi. (Newton'un kendi hareket yasaları daha sonra Descartes'ın açıklamasına göre modellenecektir.)

Descartes, optik alanına da katkılarda bulunmuştur. Geometrik yapıyı ve (Descartes kanunu olarak da bilinir veya Fransa dışında daha yaygın olarak Snell yasası olarak da bilinir) kullanarak bir gökkuşağının açısal yarıçapının 42 derece (yani, gökkuşağının kenarı ve güneşten gökkuşağının merkezinden geçen ışının göze yaptığı açı 42°'dir). Ayrıca 'nu bağımsız olarak keşfetti ve optik üzerine yazdığı makalede, bu kanundan ilk kez bahsedilmiş oldu.

Newton'un matematiğine etkisi

Mevcut popüler görüş, Descartes'ın genç Isaac Newton üzerinde herkesten daha fazla etkiye sahip olduğu görüşündedir ve bu onun tartışmasız en önemli katkılarından biridir. Decartes'in etkisi, doğrudan orijinal Fransızca La Géométrie baskısından değil, daha çok 'in eserin genişletilmiş ikinci Latince baskısından yayıldı.^:100 Newton, Descartes'ın konuyu Yunan perspektiflerinin zincirlerinden kurtaran kübik denklemler üzerindeki çalışmasına devam etti. En önemli kavram, tek değişkenleri çok modern bir şekilde ele almasıydı.^:109-129 Newton, Descartes'ın gezegen hareketinin girdap teorisini evrensel yerçekimi yasası lehine reddetti ve Newton'un Principia ikinci kitabının çoğu, onun karşı savına ayrılmıştır.

Çağdaş kabulü

Ticari terimlerle, Discourse (Söylem) Descartes'ın yaşamı boyunca 200'ü yazara ayrılmış olmak üzere 500 kopyalık tek bir baskı olarak ortaya çıktı. Benzer bir kaderi paylaşan, Descartes'ın ölümüne kadar satmayı başaramamış olan Meditations (Meditasyonlar)'ın tek Fransızca baskısıydı. Bununla birlikte, ikincisinin Latince baskısı, Avrupa'nın bilimsel topluluğu tarafından hevesle arandı ve Descartes için ticari bir başarı olduğunu kanıtladı.^{:xliii–xliv}

Descartes, yaşamının sonlarına doğru akademik çevrelerde iyi tanınmasına rağmen, eserlerinin okullarda öğretimi tartışmalıydı. Utrecht Üniversitesi'nde Tıp Profesörü olan Henri de Roy (, 1598-1679), Descartes'ın fiziğini öğrettiği için üniversitenin Rektörü (Voetius) tarafından kınandı.

Sözde Gül Haçlık

Descartes'ın Gül Haçlılar üyeliği tartışılmaktadır. Adının baş harfleri, Gül Haçlılar tarafından yaygın olarak kullanılan R.C. kısaltması ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıca, 1619'da Descartes, Gül Haç hareketinin tanınmış uluslararası merkezi olan Ulm'a taşındı. Almanya'daki yolculuğu sırasında Descartes, daha önce kardeşliğe katılma konusundaki kişisel taahhüdünü ifade eden Johannes Faulhaber ile tanıştı.

Descartes, The Mathematical Treasure Trove of Polybius, World Citizen of the World adlı eserini "dünyanın her yerindeki bilgili insanlara ve özellikle Almanya'daki seçkin B.R.C.'ye (Gül Haç Kardeşleri)" ithaf etmiştir. Çalışma tamamlanmadı ve yayınlandığı kesin değildir.

Bibliyografya

Yazılar

• 1618: Musicae Compendium, 18 Ocak 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021  (Kısa Müzik). Descartes'ın erken dönemde işbirliği yaptığı Isaac Beeckman'a adadığı müzik teorisi ve müziğin estetiği üzerine bir inceleme (1618'de yazılmıştır, ilk kez ölümünden sonra 1650'de yayınlanmıştır)^:127-129
• 1626-1628: Regulae ad directionem ingenii (; Aklın Yönetimi İçin Kurallar). Tamamlanmamış. İlk kez ölümünden sonra orijinal Latincenin Hollandaca tercümesi 1684'te ve Amsterdam'da 1701'de yayınlandı. (R. Des-Cartes Opuscula Posthuma Physica et Mathematica). 1684'ün Hollandaca çevirisini içeren en iyi eleştirel baskı, Giovanni Crapulli tarafından düzenlendi. (The Hague: Martinus Nijhoff, 1966).
• y. 1630: De solidorum elementis. Platonik cisimler ve üç boyutlu 'ın sınıflandırılması ile ilgilidir. Bazı bilim insanları tarafından Euler çokyüzlü formülü'nü önceden şekillendirdiği söylenir. Yayınlanmamıştır; Descartes'ın Stockholm 1650'deki malikanesinde keşfedildi, Paris'e geri gönderilirken bir gemi enkazında üç gün boyunca Seine'de ıslandı, 1676'da Leibniz tarafından kopyalandı ve kayboldu. Leibniz'in kopyası da kayıp olmuş ve 1860 civarında Hannover'de yeniden keşfedilmiştir.
• 1630-1631: La recherche de la vérité par la lumière naturelle (The Search for Truth, Hakikatin Araştırılması) 1701'de yayınlanan bitmemiş bir diyalog.^:264ff
• 1630-1633: Le Monde (The World) ve L'Homme (Man). Descartes'ın doğa felsefesinin ilk sistematik sunumu. 1662'de ölümünden sonra Adam adlı eserinin Latince tercümesi yayınlandı ve Dünya adlı eseri öldükten sonra 1664'te yayınlandı.
• 1637: Discours de la méthode (, Yöntem/Metod Üzerine Konuşma). Dioptrique, Météores ve Géométrieyi içeren Essaise bir giriş.
• 1637: (Geometry, Geometri). Descartes'ın matematikteki en önemli eseridir. İngilizce çevirisi Michael Mahoney tarafından yapılmıştır (New York: Dover, 1979).
• 1641: Meditationes de prima philosophia (, İlk Felsefe Üzerine Meditasyonlar), aynı zamanda Metaphysical Meditations olarak da bilinir. Latince olarak ertesi yıl yayınlanan ikinci baskı, ek bir itiraz ve cevap ile Dinete Mektup, Letter to Dinet içeriyordu. tarafından muhtemelen Descartes'ın gözetimi olmadan yapılan bir Fransızca çeviri 1647'de yayınlandı. Altı tane içermektedir.
• 1644: Principia philosophiae (, Felsefenin İlkeleri), İlk başta Descartes tarafından daha sonra üniversitelerde kullanılan Aristotelesçi ders kitaplarının yerini alması amaçlanan Latince bir ders kitabı. Descartes'ın gözetiminde, Fransızca bir çeviri olan Principes de philosophie Claude Picot, 1647'de Bohemya Prensesi Elisabeth'e bir mektup önsözüyle çıktı.
• 1647: Notae in programma (Comments on a Certain Broadsheet, Bir Programa Karşı Notlar). Bir zamanlar Descartes'ın öğrencisi olan Henricus Regius'a bir yanıt.
• 1648: La description du corps humain (, İnsan vücudunun tanımı). 1667'de Clerselier tarafından ölümünden sonra yayınlandı.
• 1648: Responsiones Renati Des Cartes... (Conversation with Burman, Yenilenmek için Descartes cevapları ...). 16 Nisan 1648'de Descartes ve Frans Burman arasında bir Soru-Cevap oturumu üzerine notlar. 1895'te yeniden keşfedildi ve ilk kez 1896'da yayınlandı. Jean-Marie Beyssade tarafından düzenlenen açıklamalı iki dilli bir baskı (Latince tercümesi ile Fransızca), 1981'de yayınlandı (Paris: PUF).
• 1649: Les passions de l'âme (, Ruhun Tutkuları). Prenses 'a ithaf edilmiştir.
• 1657: Correspondance, Yazışma (3 cilt: 1657, 1659, 1667). Descartes'ın edebi vasisi tarafından yayınlandı. 1667'deki üçüncü baskı en eksiksiz olanıydı; Bununla birlikte, Clerselier matematikle ilgili bulguların çoğunu atladı.

Ocak 2010'da, Hollandalı filozof Erik-Jan Bos Google'da gezinirken Descartes'ın daha önce bilinmeyen 27 Mayıs 1641 tarihli bir mektubunu buldu. Bos, sözü edilen mektubu tarafından 'da tutulan yazarın kendi el yazmalarının bir özetinde buldu. Kolej, mektubun hiç yayınlanmadığından habersizdi. Bu, Descartes'ın son 25 yılda bulunan üçüncü mektubuydu.

• Descartes'ın el yazısıyla yazdığı mektup, Aralık 1638
• Principia philosophiae, 1644
• Clerselier baskısının 3. cildinin başlık sayfası
• René Descartes'ın La dioptrique kitabının ilk sayfası
• Şarap fıçısı örneği ile Descartes'ın La dioptrique sayfası
• Tenis topu örneği ile Descartes'ın La dioptrique sayfası.

Derlenmiş sürümler

• Charles Adam & Paul Tannery, (Ed.) (1897-1913), Oeuvres de Descartes, Paris: Léopold Cerf, 13 cilt; yeni gözden geçirilmiş sürüm, Paris: Vrin-CNRS, 1964-1974, 11 cilt (ilk 5 cilt yazışmaları içerir). [Bu basım geleneksel olarak AT baş harfleriyle (Adam ve Tannery için), ardından Romen rakamlarıyla cilt numarasıyla belirtilir; dolayısıyla AT' VII, Oeuvres de Descartes 7. cildine atıfta bulunur.] KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan ()
• Vincent Carraud & Gilles Olivo, (Ed.) (2013), Étude du bon sens, La recherche de la vérité et autres écrits de jeunesse (1616-1631), Paris: PUF KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan ()
• Descartes, Œuvres complètes, new edition by Jean-Marie Beyssade and Denis Kambouchner, Paris: Gallimard, yayınlamış ciltler:
  • I: Premiers écrits. Règles pour la direction de l'esprit, 2016.
  • III: Discours de la Méthode et Essais, 2009.
  • VIII.1: Correspondance, 1 edited by Jean-Robert Armogathe, 2013.
  • VIII.2: Correspondance, 2 edited by Jean-Robert Armogathe, 2013.
• René Descartes. Opere 1637-1649, Milano, Bompiani, 2009, pp. 2531. Öndeki İtalyanca çeviri, I. Agostini, M. Marrone, M. Savini'nin işbirliğiyle G. Belgioioso tarafından düzenlenen, ilk basımların tam baskısı, .
• René Descartes. Opere 1650-2009, Milano, Bompiani, 2009, pp. 1723. Öndeki İtalyanca çeviri, I. Agostini, M. Marrone, M. Savini'nin işbirliğiyle G. Belgioioso tarafından düzenlenen, ölümünden sonra yayınlanan eserlerin tam baskısı, .
• René Descartes. Tutte le lettere 1619-1650, Milano, Bompiani, 2009 IIa ed., pp. 3104. Öndeki İtalyanca çeviri, I. Agostini, M. Marrone, F.A. Meschini, M. Savini ve J.-R. Armogathe tarafından G. Belgioioso editörlüğünde düzenlenen Kartezyen yazışmaların yeni tam baskısı, .
• René Descartes, Isaac Beeckman, Marin Mersenne. Lettere 1619-1648, Milano, Bompiani, 2015 pp. 1696. Öndeki İtalyanca çeviri Giulia Beglioioso ve Jean Robert-Armogathe tarafından düzenlenmiş tam baskı, .

Belirli eserlerin erken sürümleri

• 1637: Discours de la methode 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• 1644: Renati Des-Cartes Principia philosophiæ 9 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• 1664: Le monde de Mr. Descartes ou le traité de la lumiere 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• 1659: Geometria 24 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• 1670: Meditationes de prima philosophia 24 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• 1672: Opera philosophica 27 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

Derlenmiş İngilizce çeviriler

• 1955: The Philosophical Works, çev. & G.R.T. Ross, Dover Publications. Bu eser geleneksel olarak HR baş harfleriyle (Haldane ve Ross için) ve ardından Romen rakamlarıyla cilt numarasıyla belirtilir; dolayısıyla HR II, bu baskının 2. cildine atıfta bulunur.
• 1988: The Philosophical Writings of Descartes 3 cilt, çev. , Stoothoff, R., & Murdoch, D., Cambridge University Press. Bu eser geleneksel olarak CSM (Cottingham, Stoothoff ve Murdoch için) veya CSMK (Cottingham, Stoothoff, Murdoch ve Kenny için) baş harfleri ve ardından Romen rakamıyla bir cilt numarası ile belirtilir; dolayısıyla CSM II, bu baskının 2. cildine atıfta bulunur.
• 1998: René Descartes: The World and Other Writings. tarafından çevrildi ve düzenlendi. Cambridge University Press. (Bu, esas olarak, 17. ve 18. yüzyıllarda çok etkili olan, ancak Descartes'ın "felsefi" eserlerinin modern koleksiyonlarında rutin olarak atlanan veya çokça kısaltılan fizik, biyoloji, astronomi, optik vb. üzerine bilimsel yazılardan oluşur.)

Tekil eserlerin tercümesi

• 1628: G. Heffernan, (Ed.) (1998), Regulae ad directionem ingenii. Rules for the Direction of the Natural Intelligence. A Bilingual Edition of the Cartesian Treatise on Method, G. Heffernan tarafından çevrildi, Amsterdam/Atlanta: Rodopi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• 1633: The World, or Treatise on Light, tarafından çevrildi, 21 Haziran 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• 1633: Treatise of Man, T. S. Hall tarafından çevrildi, Cambridge, MA: Harvard University Press, 1972 
• 1637: Discourse on the Method, Optics, Geometry and Meteorology, tarafından çevrildi (Yeniden düzenlenmiş bas.), Indianapolis: , 2001 
• 1637: The Geometry of René Descartes, D. E. Smith & Marcia Latham tarafından çevrildi, Chicago: Open Court, 1925, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• 1641: Meditations on First Philosophy, J. Cottingham tarafından çevrildi, Cambridge: Cambridge University Press, 1996, Latince orijinal. Alternatif İngilizce başlık: Metaphysical Meditations. Altı İtiraz ve Cevap (Objections and Replies) içerir. Ertesi yıl yayınlanan ikinci baskı, ek bir Objection and Reply ve Letter to Dinet içerir. HTML Online Latin-French-English Edition. 
• 1644: Principles of Philosophy, V. R. Miller & R. P. Miller tarafından çevrildi, Dordrecht/Boston/London: , 1982, 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• 1648: Descartes' Conversation with Burman, J. Cottingham tarafından çevrildi, Oxford: Clarendon Press, 1989 
• 1649: Passions of the Soul, S. H. Voss tarafından çevrildi, Indianapolis: Hackett, 1989, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021, 'a ithaf edilmiştir. 
• 1619-1648: Giulia Beglioioso & Jean Robert-Armogathe, (Ed.) (2015), René Descartes, Isaac Beeckman, Marin Mersenne. Lettere 1619-1648, Milano: Bompiani, s. 1696, ISBN  KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan ()

Türkçe çeviriler

• Rene Descartes (2015), Ahlak Üzerine Mektuplar, Sanem Sollers tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2013), Aklın Yönetimi İçin Kurallar, Engin Sunar tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2015), Eyüp Çoraklı (Ed.), Duygular Ya Da Ruh Halleri, Çiğdem Dürüşken tarafından çevrildi (2. bas.), Alfa Yayıncılık, ISBN  
• Rene Descartes (2020), Felsefe İlkelerinden Seçimler, Gonca Gül Kurtulmuş tarafından çevrildi (1. bas.), Gece Kitaplığı, ISBN  
• Rene Descartes (1983), Felsefenin İlkeleri, Mesut Akın tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (Aralık 2011), Ekrem Ayyıldız (Ed.), Hakikatin Araştırılması ve Dünya ya da Işık Üzerine Deneme, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, Paradigma Yayıncılık, ISBN  
• Rene Descartes (Ekim 2017), Hakikatin Araştırılması - Dünya ya da Işık Üzerine Deneme, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, Bilge Kültür Sanat, ISBN  
• Rene Descartes (2011), Kurallar, Aziz Yardımlı tarafından çevrildi, İdea Yayınevi, ISBN  |isbn= değerini kontrol edin: invalid prefix () 
• Rene Descartes (2011), Meditasyonlar, Aziz Yardımlı tarafından çevrildi, İdea Yayınevi, ISBN  |isbn= değerini kontrol edin: invalid prefix () 
• Rene Descartes (2015), Meditasyonlar, Çiğdem Dürüşken tarafından çevrildi, Alfa Yayıncılık, ISBN  
• Rene Descartes (2016), Meditasyonlar, Engin Sunar tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2007), Meditasyonlar, İsmet Birkan tarafından çevrildi, BilgeSu Yayıncılık, ISBN  
• Rene Descartes, Metafizik Üzerine Düşünceler, Kabalcı Yayınevi, ISBN  
• Rene Descartes (2017), Metot Üzerine Konuşma, Atakan Altınörs tarafından çevrildi (1. bas.), Bilge Kültür Sanat, ISBN  
• Rene Descartes (2020), Metot Üzerine Konuşma, İbrahim Ethem Mesut tarafından çevrildi (1. bas.), Erzurum: Babil Yayınları, ISBN  |isbn= değerini kontrol edin: checksum () 
• Rene Descartes (Ocak 2017), Ruhun İhtirasları, Maviçatı Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2014), Ruhun Tutkuları, Murat Erşen tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2020), Ruhun Tutkuları, Hasan Ali Yücel Klasikler (1. bas.), İş Bankası Kültür Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2011), Söylem, Aziz Yardımlı tarafından çevrildi, İdea Yayınevi, ISBN  |isbn= değerini kontrol edin: invalid prefix () 
• Rene Descartes (2015), Tabiat Işığı ile Hakikati Arama, Sanem Sollers tarafından çevrildi, Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2005), Kemal Kahramanoğlu & Ali Utku (Ed.), Usul Hakkında Nutuk Metot Üzerine Konuşma, İbrahim Edhem Mesut tarafından çevrildi, Çizgi Kitabevi, ISBN  KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan ()
• Rene Descartes (2014), Yöntem Üzerine Konuşma, Özcan Doğan tarafından çevrildi, Doğu Batı Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2020), Yöntem Üzerine Konuşma, Sena Selin Dizmen tarafından çevrildi (1. bas.), Say Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2020), Yöntem Üzerine Konuşma, Hasan Ali Yücel Klasikler, Murat Erşen tarafından çevrildi (1. bas.), İş Bankası Kültür Yayınları, ISBN  
• Rene Descartes (2016), Yöntem Üzerine Konuşmalar, Yason Yayıncılık, ISBN  
• Benedictus De Spinoza, Leibniz & Rene Descartes (2014), Söylem İnceleme Monadoloji, İdea Yayınevi, ISBN  

Ayrıca bakınız

• , asteroit
• (Descartes tarafından savunulan veya formüle edilen bir görüş değildir)
• Descartes Ödülü
• Descartes-Huygens Ödülü
• Ay'daki ve (Apollo 16 iniş yeri)
• Descartes'ın İşaret Kuralı
• Descartes teoremi (4 teğet çember)

Kaynakça

Notlar

1. ^ Sıfat biçimi:

Alıntılar

1. ^ Find a Grave'de René Descartes
2. ^ (2007). Medieval Philosophy: an historical and philosophical introduction. Routledge. s. 174. ISBN . 11 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Ağustos 2021. 
3. ^ H. Ben-Yami, Descartes' Philosophical Revolution: A Reassessment, Palgrave Macmillan, 2015, p. 76.
4. ^ H. Ben-Yami, Descartes' Philosophical Revolution: A Reassessment, Palgrave Macmillan, 2015, p. 179: "[Descartes'] work in mathematics was apparently influenced by Viète's, despite his denial of any acquaintance with the latter's work."
5. ^ ^{a b} Étienne Gilson argued in La Liberté chez Descartes et la Théologie (Alcan, 1913, pp. 132-147) that Duns Scotus was not the source of Descartes's . Although there exist doctrinal differences between Descartes and Scotus "it is still possible to view Descartes as borrowing from a Scotist Voluntarist tradition" (see: John Schuster, Descartes-Agonistes: Physico-mathematics, Method & Corpuscular-Mechanism 1618-33, Springer, 2012, p. 363 15 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., n. 26).
6. ^ ^{a b} Mercer, C., "Descartes' debt to Teresa of Ávila, or why we should work on women in the history of philosophy" 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., 174, 2017.
7. ^ "Jacques Bénigne Bossuet, French prelate and historian (1627-1704)" 29 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . from the Encyclopædia Britannica, 10th Edition (1902)
8. ^ Tad M. Schmaltz, Radical Cartesianism: The French Reception of Descartes, Cambridge University Press, 2002, p. 257.
9. ^ Richard Fumerton tarafından Hasan, Ali; Fumerton, Richard (5 Ağustos 2022). "Foundationalist Theories of Epistemic Justification". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
10. ^ , Philosophy of Mathematics: An Introduction, Wiley-Blackwell, 2009, p. 43: "All of Descartes, Locke, Berkeley, and Hume supposed that mathematics is a theory of our ideas, but none of them offered any argument for this conceptualist claim, and apparently took it to be uncontroversial."
11. ^ Gutting, Gary (1999). Pragmatic Liberalism and the Critique of Modernity. Cambridge University Press. s. 116. ISBN . Modernity begins with Descartes's mutation of Augustinianism. Taylor emphasizes that "Descartes is in many ways profoundly Augustinian". 
12. ^ , Realism and Appearances: An Essay in Ontology, Cambridge University Press, 2000, p. 136.
13. ^ David, Marian (28 Mayıs 2015). "The Correspondence Theory of Truth". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
14. ^ Gaukroger, S., Descartes: An Intellectual Biography, Clarendon Press, 1995, p. 228.
15. ^ (3 Nisan 2008). Longman Pronunciation Dictionary (3. bas.). Pearson Longman. ISBN . 
16. ^ . . HarperCollins. 9 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
17. ^ "Descartes, René^[]" (US English). . Oxford University Press. 2020.
18. ^ Colie, Rosalie L. (1957). Light and Enlightenment. Cambridge University Press. s. 58. 
19. ^ . 2015. The Philosopher, the Priest, and the Painter: A Portrait of Descartes. Princeton University Press. .
20. ^ Carlson, Neil R. (2001). Physiology of Behavior. Needham Heights, Massachusetts: Pearson: Allyn & Bacon. s. 8. ISBN . 
21. ^ Bu fikir, tarafından yüz yıl önce şu şekilde önerilmişti: "Bir şey bildiğimi biliyorum, kim var olduğunu bilen varsa, o zaman ben de varım" (nosco me aliquid noscere, & quidquid noscit, est, ergo ego sum).
    • Pereira, Gómez. 1749 [1554]. "De Immortalitate Animae." Antoniana Margarita. p. 277.
    • Santos López, Modesto. 1986. "Gómez Pereira, médico y filósofo medinense." In Historia de Medina del Campo y su Tierra, volumen I: Nacimiento y expansión, edited by E. L. Sanz.
22. ^ ^{a b c} Bertrand Russell (2004) History of western philosophy 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . pp. 511, 516-17
23. ^ See also: Epistemological turn.
24. ^ Moorman, R. H. 1943. "The Influence of Mathematics on the Philosophy of Spinoza 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde .." 18(3):108-15.
25. ^ , Introduction to Metaphysics: From Parmenides to Levinas (New York: Columbia University Press, 2004), p. 126 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
26. ^ ^{a b} (2003) [1999]. Math and Mathematicians: The History of Math Discoveries Around the World; Vol. 1. Baker, Lawrence W. Detroit, Mich.: U X L. s. 99. ISBN . OCLC 41497065. 
27. ^ Rodis-Lewis, Geneviève (1992). "Descartes' Life and the Development of His Philosophy". (Ed.). The Cambridge Companion to Descartes. Cambridge University Press. s. 22. ISBN . 
28. ^ . 29 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2014. 
29. ^ Clarke, Desmond M. (2006). Descartes : a biography. New York: Cambridge University Press. ISBN . OCLC 67705926. 
30. ^ (İngilizce). 28 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021. 
31. ^ ^{a b c d e} Bruno, Leonard C. (2003) [1999]. Math and Mathematicians: The History of Math Discoveries Around the World; Vol. 1. Baker, Lawrence W. Detroit, Mich.: U X L. s. 100. ISBN . OCLC 41497065. 
32. ^ Porter, Roy (1999) [1997]. "The New Science". The Greatest Benefit to Mankind: A Medical History of Humanity from Antiquity to the Present. Great Britain: Harper Collins. s. 217. ISBN . 
33. ^ Baird, Forrest E.; Kaufmann, Walter (2008). From Plato to Derrida. Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Prentice Hall. ss. 373-377. ISBN . 
34. ^ Descartes. [1637] 2011. . Zhubei: Hyweb Technology. p. 20-21 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
35. ^ ^{a b} Gaukroger, Stephen. 1995. Descartes: An Intellectual Biography 5 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. Oxford: Clarendon Press.
36. ^ McQuillan, J. C. 2016. Early Modern Aesthetics. Lanham, MD: . p. 45 1 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
37. ^ ^{a b c} Durandin, Guy. 1970. Les Principes de la Philosophie. Introduction et notes. Paris: .
38. ^ O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "René Descartes", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
39. ^ Parker, N. Geoffrey. 2007. "Battle of White Mountain 9 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde ." (revised). Encyclopædia Britannica.
40. ^ Jeffery, R. 2018. Princess Elisabeth of Bohemia: The Philosopher Princess. Lanham, MD: . p. 68 8 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
41. ^ Rothkamm, J., Institutio Oratoria: Bacon, Descartes, Hobbes, Spinoza (Leiden & Boston: Brill, 2009), p. 40 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
42. ^ ^{a b c} Bruno, Leonard C. (2003) [1999]. Math and mathematicians : the history of math discoveries around the world; Vol. 1. Baker, Lawrence W. Detroit, Mich.: U X L. s. 101. ISBN . OCLC 41497065. 
43. ^ Otaiku AI (2018). "Did René Descartes have Exploding Head Syndrome?". J. Clin. Sleep Med. 14 (4): 675-8. doi:10.5664/jcsm.7068. (PMC) 5886445 $2. (PMID) 29609724. 
44. ^ ; (1961). The Story of Civilization: Part VII, the Age of Reason Begins. New York: Simon and Schuster. s. 637. ISBN . 
45. ^ Clarke (2006), pp. 58-59.
46. ^ ^{a b} Shea, William R. 1991. The Magic of Numbers and Motion. Science History Publications.
47. ^ Matton, Sylvain, ed. 2013. Lettres sur l'or potable suivies du traité De la connaissance des vrais principes de la nature et des mélanges et de fragments d'un Commentaire sur l'Amphithéâtre de la Sapience éternelle de Khunrath, by Nicolas de Villiers. Paris: Préface de Vincent Carraud.
48. ^ Moote, A. L. 1989. Louis XIII, the Just. Oakland: University of California Press. pp. 271-72 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
49. ^ 2006. Descartes: The Life of René Descartes and Its Place in His Times. . pp. 151-52.
50. ^ Durant, Will and Ariel (1961). The Story of Civilization: Par VII, the Age of reason Begins. New York: Simon and Schuster. s. 638. ISBN . 
51. ^ Porterfield, J., René Descartes (New York: , 2018), p. 66 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
52. ^ Russell Shorto, Descartes' Bones: A Skeletal History of the Conflict Between Faith and Reason (New York, Random House, 2008)
53. ^ Hollanda'dayken sık sık adresini değiştirdi, Dordrecht (1628), (1629), Amsterdam (1629-1630), Leiden (1630), Amsterdam (1630-1632), Deventer (1632-1634), Amsterdam (1634-1635), Utrecht (1635-1636), Leiden (1636), (1636-1638), (1638-1640), Leiden (1640-1641), Endgeest ( yakınlarındaki bir kale) (1641-1643) ve son olarak (1643-1649).
54. ^ Deventer ve Amsterdam'da ile yaşamış ve ve Vopiscus Fortunatus Plempius ile tanışmıştı; Descartes, 1648'de Egmond-Binnen'de Frans Burman ile röportaj yaptı. , , , Comenius ve onun ana rakipleriydi.
55. ^ ^{a b c} Bruno, Leonard C. (2003) [1999]. Math and mathematicians: the history of math discoveries around the world; Vol. 1. Baker, Lawrence W. Detroit, Mich.: U X L. s. 103. ISBN . OCLC 41497065. 
56. ^ Descartes, Discourse on the Method (Zhubei: Hyweb Technology: 2011), p. 88 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
57. ^ Rene Descartes (1637), "2", Discourse on Method, 13 Nisan 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
58. ^ "Pierre de Fermat | Biography & Facts". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 15 Kasım 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Kasım 2017. 
59. ^ Craig, D. J., "She Thinks, Therefore I Am" 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., Columbia Magazine, Fall 2017.
60. ^ Harth, E., Cartesian Women: Versions and Subversions of Rational Discourse in the Old Regime, (Ithaca: Cornell University Press, 1992), pp. 67-77 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
61. ^ Blom, John J., Descartes, His Moral Philosophy and Psychology. New York University Press, 1978.
62. ^ Bruno, Leonard C. (2003) [1999]. Math and mathematicians : the history of math discoveries around the world. Baker, Lawrence W. Detroit, Mich.: U X L. ss. 103-4. ISBN . OCLC 41497065. 
63. ^ ^{a b} Smith, Kurt (Sonbahar 2010). "Descartes' Life and Works". Stanford Encyclopedia of Philosophy. 23 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
64. ^ Modern meteorology: a series of six lectures: delivered under the auspices of the Meteorological Society in 1878, 1879, p. 73.
65. ^ Bruno, Leonard C. (2003) [1999]. Math and mathematicians: the history of math discoveries around the world. Baker, Lawrence W. Detroit, Mich.: U X L. s. 104. ISBN . OCLC 41497065. 
66. ^ . L'Obs (Fransızca). 20 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2020. 
67. ^ ""Severity of winter seasons in the northern Baltic Sea between 1529 and 1990: reconstruction and analysis" by S. Jevrejeva (2001), p. 6, Table 3" (PDF). 9 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
68. ^ Pies Е., Der Mordfall Descartes, Solingen, 1996, and Ebert Т., Der rätselhafte Tod des René Descartes, Aschaffenburg, Alibri, 2009. French translation: L'Énigme de la mort de Descartes, Paris, Hermann, 2011
69. ^ . The Guardian. 14 Şubat 2010. 9 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2014. 
70. ^ . Stockholm News. 22 Şubat 2010. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. ^[]
71. ^ Ebert, Theodor (2009). Der rätselhafte Tod des René Descartes (Almanca). Alibri Verlag. ISBN . 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
72. ^ ^{a b} Garstein, Oskar (1992). Rome and the Counter-Reformation in Scandinavia: The Age of Gustavus Adolphus and Queen Christina of Sweden, 1622-1656 (İngilizce). BRILL. ISBN . 3 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
73. ^ ^{a b} Rodis-Lewis, Geneviève (1999). Descartes: His Life and Thought (İngilizce). Cornell University Press. ISBN . 25 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
74. ^ ^{a b} Oppy, Graham; (11 Eylül 2014). Early Modern Philosophy of Religion: The History of Western Philosophy of Religion, volume 3 (İngilizce). Routledge. ISBN . 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
75. ^ . 5 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2014. 
76. ^ , Cogito, Ergo Sum: The Life of René Descartes (Boston: , 2002), pp. 137-154 25 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
77. ^ The remains are, two centuries later, still resting between two other graves—those of the scholarly monks and —in a chapel of the abbey.
78. ^ . Strange Remains. 23 Temmuz 2015. 24 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016. 
79. ^ Copenhaver, Rebecca. . 8 Ocak 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2007. 
80. ^ ^{a b} Newman, Lex (2016). Zalta, Edward N. (Ed.). Descartes' Epistemology. Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2016 bas.). Metaphysics Research Lab, Stanford University. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
81. ^ . Encyclopedia Britannica (İngilizce). 16 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2021. 
82. ^ . The . 10 Kasım 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
83. ^ Descartes, René (1644). The Principles of Philosophy. IX. 
84. ^ Bardt, C., Material and Mind (Cambridge, MA: MIT Press, 2019), p. 109 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
85. ^ ^{a b c d} Descartes, René. . tarafından çevrildi. 25 Nisan 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2011. 
86. ^ (Ocak 1982). "What Moves the Mind: An Excursion in Cartesian Dualism". . . 19 (1): 73-81. JSTOR 20013943. 
87. ^ Gobert, R. D., The Mind-Body Stage: Passion and Interaction in the Cartesian Theater 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (Stanford: Stanford University Press, 2013).
88. ^ David Cunning (2014). The Cambridge Companion to Descartes' Meditations. Cambridge University Press. s. 277. ISBN . 
89. ^ ^{a b} David Cunning (2014). The Cambridge Companion to Descartes' Meditations. Cambridge University Press. s. 278. ISBN . 
90. ^ David Cunning (2014). The Cambridge Companion to Descartes' Meditations. Cambridge University Press. s. 279. ISBN . 
91. ^ David Cunning (2014). The Cambridge Companion to Descartes' Meditations. Cambridge University Press. s. 280. ISBN . 
92. ^ Georges Dicker (2013). Descartes: An Analytic and Historical Introduction. OUP. s. 86. ISBN . 
93. ^ Georges Dicker (2013). Descartes: An Analytic and Historical Introduction. OUP. s. 87. ISBN . 
94. ^ Georges Dicker (2013). Descartes: An Analytic and Historical Introduction. OUP. s. 301. ISBN . 
95. ^ ^{a b c} Georges Dicker (2013). Descartes: An Analytic and Historical Introduction. OUP. s. 303. ISBN . 
96. ^ Lokhorst, Gert-Jan (18 Eylül 2013). "Descartes and the Pineal Gland". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
97. ^ ^{a b} Eric Shiraev (2010). A History of Psychology: A Global Perspective: A Global Perspective. Sage. s. 88. ISBN . 
98. ^ Baldwin, Bird T. (Nisan 1913). "John Locke's Contributions to Education" (PDF). . . 21 (2): 177-187. JSTOR 27532614. 26 Eylül 2022 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
99. ^ "17th and 18th Century Theories of Emotions > Descartes on the Emotions (Stanford Encyclopedia of Philosophy)". The Stanford Encyclopedia of Philosophy. 3 Eylül 2006 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Temmuz 2021. 
100. ^ Eric Shiraev (2010). A History of Psychology: A Global Perspective: A Global Perspective. Sage. s. 86. ISBN . 
101. ^ ^{a b} Eric Shiraev (2010). A History of Psychology: A Global Perspective: A Global Perspective. Sage. s. 87. ISBN . 
102. ^ Eric Shiraev (2010). A History of Psychology: A Global Perspective. Sage. s. 88. ISBN . 
103. ^ Pickavé, M., & , eds., Emotion and Cognitive Life in Medieval and Early Modern Philosophy (Oxford: Oxford University Press, 2012), p. 189 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
104. ^ ^{a b} Blom, John J., Descartes. His moral philosophy and psychology. New York University Press. 1978.
105. ^ Jacob, Margaret C. (2009). The Scientific Revolution A Brief History with Documents. Boston: Bedford/St. Martin's. ss. 16, 17. ISBN . 
106. ^ , Descartes: An Analytical and Historical Introduction (Oxford: Oxford University Press, 2013), pp. 118ff 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
107. ^ Carus, Lucretius (1947). De Rerum Natura. Oxford University Press. ss. 146-482. 
108. ^ "Trademark argument". Oxford Reference (İngilizce). 23 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Temmuz 2021. 
109. ^ Descartes, Rene "Meditations on First Philosophy, 3rd Ed., Translated from Latin by: Donald A. Cress
110. ^ Descartes, René. (2009). Encyclopædia Britannica 2009 Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
111. ^ Edward C. Mendler, False Truths: The Error of Relying on Authority, p. 16
112. ^ Peterson, L. L., American Trinity: Jefferson, Custer, and the Spirit of the West (Helena, MT: Sweetgrass Books, 2017), p. 274 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
113. ^ "Descartes, Rene". İnternet Felsefe Ansiklopedisi. 
114. ^ Gaukroger, Stephen (1995). Descartes - An Intellectual Biography. Oxford University Press Inc., New York: Clarendon Press. ss. 355-356. ISBN . 
115. ^ (1991). Cartesian method and the problem of reduction. Oxford University Press. ISBN . 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. Ancak çağdaş tartışma ... [Kartezyen yöntemi] yalnızca 'şüphe yöntemi' olarak anlama eğilimindeydi ... Descartes'ın yöntemini daha geniş terimlerle tanımlamak istiyorum ... onun metafizik gibi matematik ve fizik alanları üzerindeki etkisini izlemek için. 
116. ^ Waddicor, M. H., Montesquieu and the Philosophy of Natural Law (Leiden: , 1970), p. 63 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
117. ^ Allen, Colin; Trestman, Michael (24 Ekim 2016). "Animal Consciousness, No. 2. Historical background". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
118. ^ Parker, J. V., Animal Minds, Animal Souls, Animal Rights (: , 2010), pp. 16 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., 88 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., 99 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
119. ^ Gaukroger, S., Descartes' System of Natural Philosophy (Cambridge: Cambridge University Press, 2002), pp. 180-214 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
120. ^ Spencer, J., "'Love and Hatred are Common to the Whole Sensitive Creation': Animal Feeling in the Century before Darwin," in A. Richardson, ed., After Darwin: Animals, Emotions, and the Mind (Amsterdam and New York: , 2013), p. 37 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
121. ^ (2013). Charles Darwin: The Shaping of Evolutionary Thinking. Palgrave Macmillan. s. 177. ISBN . 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
122. ^ Heidegger [1938] (2002), p. 76 quotation:

     Descartes... that which he himself founded... modern (and that means, at the same time, Western) metaphysics.

123. ^ Radical Cartesianism: The French Reception of Descartes 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . p. 27 quotation:

     “	Yirminci yüzyıl filozoflarına en tanıdık gelen Descartes, ilk iki Meditasyonun Descartes'ıdır; maddi dünyanın abartılı şüphesiyle ve ünlü cogito argümanından ortaya çıkan kendilik bilgisinin kesinliği ile meşgul biri	„

124. ^ (1949) Gelecek için felsefe: modern materyalizmin arayışı (Philosophy for the future: the quest of modern materialism) quotation:

     “	Husserl, Descartes'ı sistematik anlamda olduğu kadar tarihsel anlamda da çok ciddiye almıştır [...] [Avrupa Bilimlerinin Krizi ve Aşkınsal Fenomenoloji'de (The Crisis of the European Sciences and Transcendental Phenomenology) Husserl], Descartes'ın ilk iki Meditations'ında idrak edilmesi zor olan ve Descartes'ın kendisinin bile çok az takdir edebildiği bir derinlik bulur ve elindeki "büyük keşfi" bir kenara bırakır.	„

125. ^ Martin Heidegger [1938] (2002) quotation:

     “	Descartes'a kadar ... belirli bir sub-iectum ... kendi sabit niteliklerinin ve değişen koşullarının temelinde yatar. Bir sub-iectumun üstünlüğü ... insanın, kesinlik anlamında, kendi kendine yeten, sarsılmaz bir hakikat temeli iddiasından doğar. Bu iddia, belirleyici otoritesini neden ve nasıl elde ediyor? Bu iddia, insanın kendisini Hristiyan vahiy gerçeğine ve Kilise doktrinine karşı kendi tutumunu üstlenen kendisi için bir yasama yükümlülüğünden kurtardığı özgürleşmesinden kaynaklanmaktadır.	„

126. ^ Ingraffia, Brian D. (1995) Postmodern theory and biblical theology: vanquishing God's shadow 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . p. 126
127. ^ Norman K. Swazo (2002) Crisis theory and world order: Heideggerian reflections 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . pp. 97-99
128. ^ ^{a b c} Lovitt, Tom (1977) introduction to Martin Heidegger's The question concerning technology, and other essays, pp. xxv–xxvi
129. ^ Briton, Derek The modern practice of adult education: a postmodern critique p. 76
130. ^ Martin Heidegger The Word of Nietzsche: God is Dead pp. 88-90
131. ^ Heidegger [1938] (2002), p. 75 quotation:

     “	İnsanın subiectum olarak yorumlanmasıyla Descartes, her tür ve eğilimden gelecekteki antropoloji için metafizik ön varsayım yaratır.	„

132. ^ , China and Other Matters (Cambridge, MA: Harvard University Press, 1996), p. 95 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., quotation:

     “	...  Kartezyen devrimden ortaya çıkan bir tür insan merkezli öznelcilik.	„

133. ^ Heidegger and the problem of knowledge 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde . p. 23
134. ^ Husserl, Edmund (1931) quotation:

     “	Modern zamanların başlamasıyla birlikte, dini inanç cansız bir gelenek olarak giderek daha fazla dışsallaştığında, aklın adamları yeni bir inanç tarafından yükseltildi: özerk bir felsefe ve bilime olan büyük inançları. [...] felsefede, Meditations oldukça benzersiz bir anlamda ve tam olarak saf ego cogito'ya geri dönmeleri nedeniyle çığır açıcıydı. Descartes'ın çalışması, aslında tamamen yeni bir felsefe türünü başlatmak için kullanılmıştır. Felsefe, bütünsel tarzını değiştirerek, naif nesnelcilikten aşkın öznelciliğe radikal bir dönüş yapar.	„

135. ^ René Descartes, Discourse de la Méthode (Leiden, Netherlands): Jan Maire, 1637, appended book: La Géométrie, book one, p. 299. 8 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde . From p. 299: " ... Et aa, ou a², pour multiplier a par soy mesme; Et a³, pour le multiplier encore une fois par a, & ainsi a l'infini; ... " ( ... and aa, or a², in order to multiply a by itself; and a³, in order to multiply it once more by a, and thus to infinity; ... )
136. ^ , Descartes: A Very Short Introduction (2000). New York: Oxford University Press. p. 19 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
137. ^ , "The nature of abstract reasoning: philosophical aspects of Descartes' work in algebra", in , ed., The Cambridge Companion to Descartes (Cambridge: Cambridge University Press, 1992), pp. 91-114 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
138. ^ (1997). Mathematics From The Birth of Numbers. W.W. Norton. ISBN . 
139. ^ ^{a b c} Slowik, Edward (22 Temmuz 2017). "Descartes' Physics". Edward N. Zalta (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 18 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ekim 2018. 
140. ^ Alexander Afriat, "Cartesian and Lagrangian Momentum" 9 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (2004).
141. ^ René Descartes (1664). . Part II, §§37-40. 
142. ^ Tipler, P.A. and G. Mosca (2004). Physics For Scientists And Engineers. W.H. Freeman. ISBN . 
143. ^ . Encarta. Microsoft. 2008. 7 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2007. 
144. ^ , Never at Rest: A Biography of Isaac Newton (Cambridge: Cambridge University Press, 1980), p. 100 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
145. ^ Whiteside, D. T., "Newton the Mathematician", in Z. Bechler, ed., Contemporary Newtonian Research (Berlin/Heidelberg: Springer, 1982), pp. 109-129 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
146. ^ Maclean, I., introduction to Descartes, R., A Discourse on the Method of Correctly Conducting One's Reason and Seeking Truth in the Sciences (Oxford: Oxford University Press, 2006), pp. xliii–xliv 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
147. ^ ; Murdoch, Dugald; Stoothof, Robert (1984). "Comments on a Certain Broadsheet". The Philosophical Writings of Descartes. Cambridge University Press. s. 293. ISBN . 
148. ^ . www.rosicrucian.org. 22 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
149. ^ ^{a b} Bond, Steven (24 Haziran 2011). ""R.C.": Rosicrucianism and Cartesianism in Joyce and Beckett". Miranda (4-2011). doi:10.4000/miranda.1939. ISSN 2108-6559. OCLC 5497224736. 15 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 – DOAJ vasıtasıyla. 
150. ^ Henri, John; Nolan, Lawrence (26 Ocak 2015). Nolan, Lawrence (Ed.). "Rosicrucian". The Cambridge Descartes Lexicon. Cambridge University Press: 659-660. doi:10.1017/CBO9780511894695.224. ISBN . 13 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021. 
151. ^ Mansikka, Tomas (21 Nisan 2018). "Esotericism in reverse. Descartes and the poetic imagination in the seventeenth century" (pdf). Approaching Religion. 8 (1): 84. doi:10.30664/ar.66731. ISSN 1799-3121. OCLC 8081521487. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021 – [1] vasıtasıyla. 
152. ^ (1992), Porter, R., & (Ed.), The Scientific Revolution in National Context, Cambridge: Cambridge University Press, ss. 127-129, ISBN  KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan ()
153. ^ (1982). Descartes on Polyhedra: A Study of the "De solidorum elementis". Sources in the History of Mathematics and Physical Sciences. 4. Springer. 
154. ^ Cottingham, J., Murdoch, D., & Stoothof, R., trans. and eds., The Philosophical Writings of Descartes, Vol. 2 (Cambridge: Cambridge University, 1984), pp. 264ff 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
155. ^ Vlasblom, Dirk (25 Şubat 2010). . NRC.nl (Felemenkçe). 8 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2012. 
156. ^ Vlasblom, Dirk. . NRC.nl (Felemenkçe). 27 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Kaynakça

• Agostini, Siegrid; Leblanc, Hélène, (Ed.) (2015). Examina Philosophica. I Quaderni di Alvearium (PDF). Le fondement de la science. Les dix premières années de la philosophie cartésienne (1619-1628). 26 Şubat 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
• Boyer, Carl (1985). A History of Mathematics. Princeton, NJ: Princeton University Press. ISBN . 
• Carriero, John (2008). Between Two Worlds. Princeton University Press. ISBN . 
• Chomsky, Noam (1966). Cartesian Linguistics: A Chapter in the History of Rationalist Thought. New York: Harper & Row. ISBN . ; (2009) Third Edition, edited with a new introduction by James McGilvray, Cambridge University Press,
• (2006). Descartes: A Biography. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN . 
• Costabel, Pierre (1987). René Descartes – Exercices pour les éléments des solides. Paris: . ISBN . 
• (1992). The Cambridge Companion to Descartes. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN . 
• Duncan, Steven M. (2008). . Cambridge: James Clarke & Co. ISBN . 23 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Farrell, John. "Demons of Descartes and Hobbes." Paranoia and Modernity: Cervantes to Rousseau (Cornell UP, 2006), chapter 7.
• (1992). Descartes' Metaphysical Physics. Chicago: University of Chicago Press. ISBN . 
• Garber, Daniel; (1998). The Cambridge History of Seventeenth-Century Philosophy. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN . 
• (1995). Descartes: An Intellectual Biography. Oxford: Oxford University Press. ISBN . 
• Gillespie, A. (2006). Theory & Psychology, 16, 761-781.
• (2005). Descartes: The Life and times of a Genius. New York: Walker Publishing Co., Inc. ISBN . 
• Heidegger, Martin (2002) [1938], "The Age of the World Picture", Off the beaten track, ss. 57-85, 21 Kasım 2020 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Keeling, S. V. (1968). Descartes. Oxford: Oxford University Press. 
• (2002). The Great Conversation: A Historical Introduction to Philosophy. New York: McGraw Hill. ISBN . 
• Monnoyeur, Françoise (Kasım 2017), Matière et espace dans le système cartésien, Paris, Harmattan, 266 pages. .
• Moreno Romo, Juan Carlos, Vindicación del cartesianismo radical, Anthropos, Barcelona, 2010.
• Moreno Romo, Juan Carlos (Coord.), Descartes vivo. Ejercicios de hermenéutica cartesiana, Anthropos, Barcelona, 2007
• Naaman-Zauderer, Noa (2010). Descartes' Deontological Turn: Reason, Will and Virtue in the Later Writings. Cambridge University Press. ISBN . 
• Negri, Antonio (2007) The Political Descartes, Verso.
• Ozaki, Makoto (1991). Kartenspiel, oder Kommentar zu den Meditationen des Herrn Descartes. Berlin: Klein Verlag. ISBN . 
• Sasaki Chikara (2003). Descartes's Mathematical Thought 5 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. (Boston Studies in the Philosophy of Science, 237.) xiv + 496 pp., bibl., indexes. Dordrecht/Boston/London: Kluwer Academic Publishers.
• Schäfer, Rainer (2006). Zweifel und Sein – Der Ursprung des modernen Selbstbewusstseins in Descartes' cogito. Wuerzburg: Koenigshausen&Neumann. ISBN . 
• Serfati, Michel, 2005, "Géometrie" in , ed., Landmark Writings in Western Mathematics. Elsevier: 1-22.
• Sorrell, Tom (1987). Descartes. Oxford: Oxford University Press. ISBN . 
• Vrooman, Jack Rochford (1970). René Descartes: A Biography. Putnam Press. 
• (2012). "René Descartes". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc. 7 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Mart 2012. 
• Watson, Richard A. (2007). Cogito, Ergo Sum: a life of René Descartes. David R Godine. 2002, reprint 2007. . Was chosen by the New York Public library as one of "25 Books to Remember from 2002"
• Woo, B. Hoon (2013). "The Understanding of Gisbertus Voetius and René Descartes on the Relationship of Faith and Reason, and Theology and Philosophy". Westminster Theological Journal. 75 (1): 45-63. 26 Eylül 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021. 
• Fouille, Alfred (2009), Descartes, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, Ankara: Efil Yayınevi Yayınları, ISBN  
• Descartes, René (2010), Metot Üzerine Konuşma, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, İstanbul: Paradigma Yayınları, ISBN  
• Descartes, René (2011), Hakikatin Araştırılması & Dünya ya da Işık Üzerine, Atakan Altınörs tarafından çevrildi, İstanbul: Paradigma Yayınları, ISBN  
• Bekir S. Gür (2005), , Matematik Dünyası, 1, ss. 101-105, 18 Şubat 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi 

Dış bağlantılar

Vikikaynak the 1911 Encyclopædia Britannica ansiklopedisinde maddesine sahiptir.

Vikisöz'de René Descartes ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

Genel

• . EMLO. 3 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• René Descartes çalışmaları – Gutenberg Projesi
• Internet Archive'daki René Descartes tarafından oluşturulan ya da hakkındaki eserler
• René Descartes çalışmaları (kamu malı sesli kitaplar)
• O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "René Descartes", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
•  Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "René Descartes". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company. 
• . 20 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• . 15 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Published in Encyclopedia of Rhetoric and Composition (1996) 
• . 24 Mart 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Descartes Philosophical Writings, tr. by Norman Kemp Smith
• Studies in the Cartesian philosophy (1902) by Norman Kemp Smith
• The Philosophical Works Of Descartes Volume II (1934)
• . 22 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• René Descartes: International Music Score Library Project'te ücretsiz partisyonlar
• Mathematics Genealogy Project'te René Descartes
• . 1 Nisan 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Livre Premier. online and analyzed by A. Warusfel, . BibNum. 14 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. [click "à télécharger" for English analysis] 

Bibliyografyalar

• "Bibliografia cartesiana/Bibliographie cartésienne on-line (1997-2012)". 10 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Stanford Encyclopedia of Philosophy

• Hatfield, Gary (16 Ocak 2014). "René Descartes". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Smith, Kurt (21 Eylül 2018). "Descartes' Life and Works". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Newman, Lex (15 Şubat 2019). "Descartes' Epistemology". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Domski, Mary (28 Nisan 2021). "Descartes' Mathematics". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Slowik, Edward (15 Ekim 2021). "Descartes' Physics". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Rutherford, Donald (14 Aralık 2021). "Descartes' Ethics". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Cunning, David (12 Ocak 2018). "Descartes' Modal Metaphysics". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Nolan, Lawrence (14 Şubat 2020). "Descartes' Ontological Argument". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Smith, Kurt (3 Ağustos 2021). "Descartes' Theory of Ideas". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Lokhorst, Gert-Jan (18 Eylül 2013). "Descartes and the Pineal Gland". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 
• Smith, Kurt (21 Eylül 2018). "Descartes' Law Thesis". (Ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. 

Internet Encyclopedia of Philosophy

• "Descartes". İnternet Felsefe Ansiklopedisi. 

• "Descartes: Ethics". İnternet Felsefe Ansiklopedisi. 

• "Descartes: Mind-Body Distinction". İnternet Felsefe Ansiklopedisi. 

• "Descartes: Scientific Method". İnternet Felsefe Ansiklopedisi. 

Diğer

• YouTube'da Bernard Williams interviewed about Descartes on Men of ideas

İlave okumalar

• Naciye Atış (Güz 2012), "Descartes Felsefesinde Bilgelik", FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 14, ss. 121-133, ISSN 1306-9535, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• İlyas Altuner (2018), "Descartes Felsefesinde Zihin ve Yöntem: Kartezyen Argümanlar", Beytulhikme Int. J. Phil., 8 (1), ss. 33-44 
• İsmail Ekinci (2004), Descartes’ta Metafizik – Fizik İlişkisi (PDF), Erzurum: Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• İlyas Altuner (Haziran 2011), "Descartes Felsefesinde Kuşkudan Bilgiye Geçiş ve Zihnin Kendini Kavrayışı" (PDF), Beytulhikme An International Journal of Philosophy, ISSN 1303-8303, 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Ülker Öktem, Descartes'da Bilginin Kesinliği Problemi (PDF), 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Rae Langton, Descartes’ın Meditasyonlar’ına Bir Çalışma Rehberi (PDF), 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• İlyas Altuner (Ekim 2012), "Descartes Felsefesinde Tanrı-Varlık İlişkisi" (PDF), Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3, ss. 31-48, 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Nurhan Menli, "Deneysel Psikoloji Açısından Descartes'in Önemi" (PDF), Psikoloji Dergisi, ss. 17-22, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Arzu Porsuk (2019), Descartes’ta Determinizm, Özgürlük ve Ahlak İlişkisi (PDF), Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Esra Tarhan (Ağustos 2019), Descartes ve Spinoza Felsefesinde Ruh-Beden İlişkisi (PDF), Mersin: Mersin Üniversitesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Haydar Dölek (2010), "Descartes'ın Cevher ve Ruh Anlayışına Leibniz'in Eleştirisi" (PDF), İlahiyat Fakültesi Dergisi, 15 (2), ss. 215-225, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Mine Kaya Keha, Descartes’ın Epistemolojisi ve Foucault’nun Eleştirisi: Akıl ve Akıl Dışılık Bağlamında Bir Eleştiri (PDF), ss. 111-122, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Gürkan Kemal Akkoyun (2019), Descartes ve Kant’ta Apriori Bilgi Problemi (PDF), Ankara: Hacettepe Üniversitesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Şahabettin Yalçın (2003), "Descartes ve Özne Olarak Benlik" (PDF), Felsefe Dünyası, 2 (38), ss. 107-118, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Hüseyin Gazi Topdemir (Kış 1996), "Descartes'in Yöntem Çalışması" (PDF), Felsefe Dünyası, 19, ss. 39-52, 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Hüseyin Gazi Topdemir (Ağustos 2011), "René Descartes ve Matematik Yöntem", Bilim ve Teknik, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Hilmi Ziya Ülken (25 Aralık 1950), Farabi ve Descartes (PDF), 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Talip Kabadayı, "Descartes ve Rüya Argümanı" (PDF), Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, ss. 255-263, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Çiğdem Sadıkoğlu Yolcu (Ocak 2016), Descartes’ta Bilgi ve Doğruluk Problemi (PDF), Kırklareli Üniversitesi, 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Zübeyir Ovacık (Bahar 2016), "İbn Sînâ ve Descartes'da Zihnin Kendini İdraki Olarak Ben İdraki" (PDF), EKEV Akademi Dergisi, 20 (66), ss. 713-728, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Durmuş Hocaoğlu (11 Kasım 1996), Descartes’da Matematizm ve Mathesis Universalis (PDF), Y.T.Ü, 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Cemil Oktay, Descartes’i Siz de Sever misiniz? (PDF), 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Hasan Özalp (Temmuz-Aralık 2014), "Descartes Felsefesinde Kozmolojik Argüman Soruşturması", Milel ve Nihal, 11 (2), ss. 139-161 
• Nurten Öztanrıkulu Özel (2019), "Descartes Neden Gerçek Bir Skeptik Değildir?" (PDF), Beytulhikme Int. J. Phil., 9 (2), ss. 419-436, doi:10.18491/beytulhikme.1474, 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• John Cottingham, Descartes, Altıncı Meditasyon: Dış Dünya, “Doğa” ve İnsan Tecrübesi (PDF), Ülker Öktem tarafından çevrildi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Seher Oral (2019), Descartes’ın Epistemolojisinin Metafizik Temelleri (PDF), Mardin: Mardin Artuklu Üniversitesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Özge Bilen (2020), Gazzâlî ve Descartes’te Şüphecilik (PDF), Malatya: İnönü Üniversitesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Mehmet Ata Az (2011), "Descartes'ta Tanrı, Kudret ve Ezeli Doğrular" (PDF), Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2 (2), 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Ebru Aktel (2006), Descartes’ın Bilgi Kuramı (PDF), Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Tahsin Ölmez (Haziran 2016), "Descartes Felsefesinde Cogito ve Tanrı'nın Konumunun Bilgi ve İnanç Konusuna Etkisi" (PDF), Beytulhikme An International Journal of Philosophy, 6 (1), ss. 251-264, doi:10.18491/bijop.75523, ISSN 1303-8303, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• İlim Esra Erek (Temmuz 2017), "Gazali'nin Descartes'a Olası Etkileri Üzerine" (PDF), ETHOS: Felsefe ve Toplumsal Bilimlerde Diyaloglar, 10 (2), ss. 111-126, ISSN 1309-1328, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Ahmet Ulvi Türkbağ (1997), "Descartes'in Üç Rüyası" (PDF), İHFM, 4, 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 16 Ağustos 2021 
• Ayşe Gül Çıvgın (2018), Descartes ve Spinoza’da töz, sıfat ve tarz (PDF), Bartın Üniversitesi, 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF), erişim tarihi: 17 Ağustos 2021 
• Kürşat Maral (21 Ağustos 2020), Damla Şahin (Ed.), Descartes Felsefesine Kısa Bir Bakış: Düşünüyorum, Öyleyse Varım (Cogito Ergo Sum)!, 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 17 Ağustos 2021 
• Mehmet Serkan Kalaycıoğlu (2 Ocak 2021), Rene Descartes: Analitik geometri ve odadaki sinek, 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 17 Ağustos 2021 
• Lara Şahin (14 Mart 2018), Descartes Kartezyen Şüpheciliğe Nasıl Düştü, 12 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 17 Ağustos 2021 
• Güliz Altınbaşak (3 Kasım 2017), René Descartes yapay zekanın kurucusu mudur?, 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 17 Ağustos 2021 
• Furkan Yanmaz (1 Aralık 2016), Descartes’tan içe dönük 7 şüphe: Her şey sallantılıdır!, 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 17 Ağustos 2021 
• Melda Bağdatlı (14 Haziran 2017), Descartes’ın Beynindeki Tuhaf Bombe, 17 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 17 Ağustos 2021