Şükrü el Kuvvetli

Şükri el-Kuvvetli (Arapça: شكري القوّتلي, 6 Mayıs 1891 - 30 Haziran 1967), bağımsızlık sonrası Suriye'nin ilk devlet başkanıydı. Kariyerine Osmanlı İmparatorluğu'nun Arap topraklarının bağımsızlığı ve birliği için çalışan bir muhalif olarak başladı ve bu nedenle aktivizmi nedeniyle hapsedildi ve işkence gördü. Suriye Krallığı kurulduğunda, Kuvvetli bir hükûmet yetkilisi oldu, ancak monarşizmden hayal kırıklığına uğradı ve cumhuriyetçi Bağımsızlık Partisini kurdu. Kuvvetli, 1920'de Suriye'yi kontrol altına alan Fransızlar tarafından derhal ölüme mahkûm edildi. Daha sonra, baş büyükelçisi olarak görev yaptığı ve Suudi Arabistan ile özellikle güçlü bağlar geliştirdiği Kahire'ye yerleşti. Bu bağlantılarını Büyük Suriye İsyanı'nı (1925-1927) finanse etmek için kullandı. 1930'da Fransız yetkililer Kuvvetli'yi affetti ve Kuvvetli ardından Suriye'ye döndü ve yavaş yavaş Ulusal Blok'un başlıca lideri oldu. 1943'te Suriye devlet başkanı seçildi ve üç yıl sonra ülkenin bağımsızlığını sağladı.

Şükri el-Kuvvetli Arapça: شكري القوّتلي
8. Suriye Devlet Başkanı
Görev süresi 17 Ağustos 1943 - 30 Mayıs 1949
Yerine geldiği	Ata Bey el-Eyyubi
Yerine gelen	Hüsnü Zaim (askerî yönetim)
Görev süresi 6 Eylül 1955 - 22 Şubat 1958
Yerine geldiği	Haşim el-Etâsî
Yerine gelen	Cemal Abdünnasır (Birleşik Arap Cumhuriyeti)
Kişisel bilgiler
Doğum	6 Mayıs 1891 Şam, Suriye Vilayeti, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	30 Haziran 1967 (76 yaşında) Beyrut, Lübnan
Partisi	Ulusal Blok (1947'ye kadar) Ulusal Parti (1947'den sonra)

Kuvvetli 1948'de yeniden seçildi, ancak 1949'da Hüsnü Zaim tarafından bir askeri darbeyle devrildi. Daha sonra Mısır'a sürgüne gitti. Kuvvetli devlet başkanlığı seçimlerine katılmak için 1955'te Suriye'ye döndü ve seçimleri kazandı. Giderek solcuların egemen olduğu bir hükûmete muhafazakar bir başkanlık yapan Kuvvetli, Soğuk Savaş'ın ortasında resmen tarafsızlığı benimsedi. ABD'den istediği yardım talebinin reddedilmesi üzerine Doğu Bloğuna yakınlaştı. Ayrıca Bağdat Paktının etkisine karşı koymak için Mısır ve Suudi Arabistan ile bir savunma anlaşması yaptı. 1957'de ABD ve Pakt ülkelerinin devirmeye çalıştıkları ancak başarısız oldukları Kuvvetli, Suriye'deki solcu dalgayı durdurmaya çalıştı, ancak başarılı olamadı. O zamana kadar ordu, Kuvvetli'nin eski müttefiki Mısır Cumhurbaşkanı Cemal Abdünnasır ile bağımsız olarak koordine halinde Kuvvetli'nin yargı yetkisini atladıkça, siyasi otoritesi azaldı.

Aylarca süren birlik görüşmelerinin ardından 1958'de Kuvvetli, Birleşik Arap Cumhuriyeti'ni kurmak için Suriye'yi Mısır ile birleştirdi ve Nasır'ın cumhurbaşkanı olarak hizmet etmesi için istifa etti. Nasır minnetle Kuvvetli'ye "Birinci Arap Vatandaşı" fahri unvanını verdi. Ancak Kuvvetli, birliğin Suriye'yi Mısır'a bağlı bir polis devletine indirgediğine inanarak bu birliğe olan inancını yitirdi. 1961'de Suriye'nin ayrılmasını destekledi, ancak cumhurbaşkanlığını daha sonra tamamlama planları gerçekleşmedi. Kuvvetli, 1963 Baas Darbesi'nin ardından Suriye'den ayrıldı ve Suriye'nin 1967 Altı Gün Savaşı'ndaki yenilgisinden haftalar sonra Lübnan'da kalp krizinden öldü. 1 Temmuz 1967'de Şam'da toprağa verildi.

Kişisel hayat

Aile

Kuvvetli ve ailesi 1966 yılında Beyrut'ta. Soldan: Huda, Mahmud, Şükri el-Kuvvetli, Hasan, Bahira el-Dalati, Hala ve Hana.

Kuvvetli ailesi, Bağdat'tan 18. yüzyılda Şam'a taşınan ve kendilerine bölgesinde iş kuran Sünni Müslüman bir tüccar ailesiydi. Şam'daki ilk zenginlikleri Bağdat ve Arabistan ile ticaretten kaynaklanıyordu. 1860'tan sonra aile servetinin bir kısmını Şam'ı çevreleyen Guta çiftliklerindeki geniş arazilere yatırdılar. Ailenin geniş arazilere sahip olan ilk üyesi, Şükri'nin büyük amcası Murad'dı (ö. 1908). Ailenin dikkate değer statüsü, aristokrat veya dini bir soydan ziyade zenginliklerine borçluydu ve geleneksel faaliyet alanları ticaret ve Osmanlı kamu hizmetiydi.

Şükri'nin dedesi Abdülgani, 1894'te Şam Ziraat Bankasının başkanlığına atanan torunu Ahmed ve bir başka büyük amcası, Ziraat ve Ticaret Odası Başkanı Hasan gibi finansla uğraşıyordu. 1871'de kentin İdari Konseyine üye oldu ve 1890'ların başında yeniden seçildi. Şükri'nin babasının serveti, sahip olduğu ve daha sonra Şükri'ye ve Guta'daki kardeşlerine miras olarak bıraktığı son derece verimli topraklara dayanıyordu. Ağabeyi Hasan, Şam Ticaret ve Ziraat Odası başkanlığına seçildi. 19. yüzyılın sonlarına doğru elde edilen önemli servete rağmen aile, Şağur işçi sınıfında kaldı ve orada gelecekteki siyasi emellerine katkıda bulunan ağlar geliştirdiler.

1928'de Şükri, 1916'da hapisteyken tanıştığı milliyetçi Said el-Dalati'nin 19 yaşındaki kızı Bahira el-Dalati ile evlendi. Şükri ve Bahira'nın beş çocuğu oldu; Hasan (1935 doğumlu en yaşlı), Mahmud, Huda, Hana ve Hala. Bahira el-Dalati 1989 yılında öldü.

Çocukluk ve eğitim

Şükri Kuvvetli 1891'de Şam'da doğdu. İlköğrenimini şehirdeki bir Cizvit okulunda aldı, daha sonra Şam'ın Yahudi mahallesindeki hazırlık lisesinde okudu. 1908'de bakaloryasını aldı. Daha sonra İstanbul'a taşındı ve burada siyaset bilimi ve kamu yönetimi okudu. Kuvvetli, 1913 yılında Mekteb-i Mülkiyeden mezun oldu. Diplomasını aldıktan sonra 1913 yılında Şam'a dönerek Osmanlı memuriyetinde çalışmaya başladı.

Erken etkiler

Kuvvetli, ailesinin İstanbul'daki bağlantıları nedeniyle başlangıçta Osmanlı yanlısı bir ortamda büyüdü. Ancak II. Abdülhamid döneminin kısıtlamaları Osmanlı İmparatorluğu'nun çevresinde hissedilmeye başlandı ve imparatorluğun seçkinleri arasında bile hoşnutsuzluk kaynamaya başladı. 1908'de II. Abdülhamid'e karşı Jön Türk Devrimi'nin ardından, tüm illerde parlamento seçimleri yapıldı ve Şükrü el-Aseli, Şefik Muayyed el-Azm ve Rüşdü eş-Şama'a gibi liberal Arap aydınları Şam'ı temsil eden vekiller olarak sandalye kazandılar. Bu figürler aracılığıyla ortaya çıkan liberal akım ve el-Kabas ("Ateşli") ve el-Ikha' el-Arabi ("Arap Kardeşliği") dahil olmak üzere kurdukları siyasi günlükler, Kuvvetli ve diğer Arap gençlerini büyük ölçüde etkiledi.

31 Mart Olayı sırasında Kuvvetli, II. Abdülhamid'e karşı İttihad ve Terakkiyi (İTC) güçlü bir şekilde destekledi. Bununla birlikte, başarısız karşı darbenin ardından İTC, Arap eyaletlerini II. Abdülhamid'i desteklemekle suçladı ve tüm yerel yetkililerin yerine Türk yetkililerin geçtiği bir Türkleştirme politikası başlattı. Kısa süre sonra parlamento feshedildi ve liberal Arap politikacılar sonraki seçimlerde zorlandı.

Erken milliyetçi faaliyetler

Kuvvetli'nin Arap milliyetçi hareketine ilk katılımı 1913 Arap Kongresi aracılığıyla gerçekleşti. Şam'da Osmanlı memuriyetinde göreve başladıktan kısa bir süre sonra, Paris'teki konferansa katılmak üzere bir davet aldı. Ancak konferans, Osmanlı makamları tarafından şiddetle kınandı ve Arap ileri gelenlerinin katılması yasaklandı. Bununla birlikte, kongre Arap vilayetlerinde milliyetçi duygular uyandırmayı başarmıştı. Kuvvetli'nin Osmanlı yetkilileriyle ilk karşılaşması, o sırada Suriye valisi olan Cemal Paşa'nın, Kuvvetli'nin görev yaptığı Şam Valiliği ofislerini ziyareti sırasında Şubat 1914'te geldi. Ziyaret sırasında Kuvvetli, normal protokolü izlemeyi reddetti - eğilip Cemal Paşa'nın sağ elini öpmek - ve derhal Şam Kalesi'nde hapse atıldı. Birkaç gün sonra ailesinin bağlantıları sayesinde hapisten çıktı ama memuriyetteki işini kaybetti.

El-Fatat

Birinci Dünya Savaşı'nın ilk yıllarında ülkede artan zorluklar, Kuvvetli'yi çocukluk arkadaşı ve kurucu ortağı tarafından el-Fatat'ın gizli topluluğuna katılmaya zorladı. El-Fatat, 1911 yılında Arap milliyetçileri tarafından Osmanlı İmparatorluğu'ndaki çeşitli Arap topraklarının bağımsızlığını ve birliğini kazanmak amacıyla Paris'te kurulmuş bir yeraltı örgütüydü. 1913'te dernek ana şubesini Şam'da kurdu ve Suriye seçkinlerini saflarına çekmeyi başardı.

1915'te Şerif Hüseyin, Osmanlı'ya karşı planladığı ayaklanma için destek toplamaya çalışırken, oğlu Faysal'ı Suriye ileri gelenleri adına lobi yapması için Şam'a gönderdi. El-Fatat'ın bir üyesi olan Faysal, Nesib el-Bekri'nin evinde Kuvvetli de dahil olmak üzere cemiyetin diğer üyeleriyle gizlice görüştü. Osmanlı makamları görüşmeyi öğrendiğinde, el-Bekri ve iki kardeşi Fevzi ve Sami'yi vatana ihanetle suçlayarak tutuklanmasını emrettiler. Kuvvetli, el-Fatat liderliği tarafından kaçışlarını kolaylaştırmakla görevlendirildi ve başarılı oldu. Misilleme olarak, Osmanlı makamları onu tutukladı ve Kuvvetli, işkence ve aşağılamaya maruz kaldı. Bununla birlikte, Kuvvetli herhangi bir şeyi itiraf etmeyi reddetti ve operasyona dahil edilmedi, bu yüzden onu bir ay sonra serbest bıraktılar. Bununla birlikte, bu deneyimin muazzam baskısı genç Kuvvetli'ye zarar verdi ve serbest bırakıldıktan sonra kır evine emekli oldu ve el-Fatat üyeleri ve muhalefet ile tüm temaslarını durdurdu.

1916'nın sonlarında Fasih el-Eyyubi, Kuvvetli'nin zamanında Nesib el-Bekri için yaptığı gibi Osmanlılar tarafından tutuklanan hasta babası Şükri el-Eyyübi için de bir kaçış yolu güvence altına almasına yardım edebileceğini umarak ona yaklaştı. Ancak, Kuvvetli'nin yardım etmeyi reddetmesine rağmen, Osmanlı makamları teması takip etti ve her iki adamı da tutukladı. Kuvvetli, el-Fatat meslektaşlarının isimlerini açıklamaya zorlamak için daha fazla işkenceye maruz kaldı. Kuvvetli, isimleri vermekten kendini alıkoymak için intihar etmeye çalıştı. Kuvvetli'nin hayatı, bileklerini kestikten sonra son dakikada el-Fatat üyesi ve doktor Ahmed Kadri tarafından kurtarıldı. 28 Ocak 1917'de Osmanlı Meclisinde vekil olarak görev yapan akrabası Şefik el-Kuvvetli tarafından kefaletle serbest bırakılmadan önce dört ay daha hapiste yattı. Hapishanedeki tecrübesi ve intihar girişimi hikâyesi, Kuvvetli'yi Suriye'de milliyetçi bir kahramana dönüştürdü.

Suriye Krallığı

Kuvvetli (sol alttan ilk) Suriye milliyetçi hareketinin üyeleriyle birlikte oturuyor, 1920'ler. Kuvvetli'nin yanında oturanlar Said el-Gazi, Riyad el-Şurbacı, Salih el-Ali. Ayakta soldan sağa Hacı Edib Heyir ve İbrahim Hananu

1 Ekim 1918'de Emir Faysal ve İngiliz general T.E. Lawrence komutasındaki bir Arap ordusu Şam'a girdi ve Ekim ayının sonunda Osmanlı Suriyesi'nin geri kalanı İtilaf Kuvvetleri'nin eline geçti. Kurtarılan bölgenin yönetiminden Emir Faysal sorumlu oldu. Ali Rikabi'yi başbakan olarak atadı ve Kuvvetli'nin arkadaşı Nesib el-Bekri, Emir'in kişisel danışmanı oldu. Kuvvetli yirmi altı yaşındayken, Şam Valisi Alaeddin ed-Dürubi'nin yardımcısı olarak atandı.

Bununla birlikte Kuvvetli'nin neslinin çoğu, Faysal'ın liderlik becerilerinden etkilenmedi ve monarşistten ziyade cumhuriyetçi bir yönetim görüşüne çekildi. Ayrıca Faysal ve kardeşi Abdullah'ın İngilizlerle olan bağlarından şüpheleniyorlardı. 15 Nisan 1919'da el-İstiklal Partisi ("İstiklal Partisi") adı altında gevşek bir koalisyon kurdular. Partinin pan-Arap, laik, İngiliz karşıtı ve Haşimi karşıtı bir görünümü vardı ve çoğunlukla seçkin sınıflardan genç eylemcileri cezbettiler. Kuvvetli dışındaki tanınmış üyeler arasında Adil Arslan, Nabih el-Ezma, Riyad es-Sulh, Sadullah el-Cabiri, Ahmed Kadri, ve vardı. Görünüşte hükûmet için çalışmasına rağmen, Kuvvetli çabalarını hükûmetin himayesi dışındaki milliyetçi faaliyetlere adadı. El-İstiklal'e ek olarak, Filistin liderliğindeki Arap Kulübünün Şam şubesinin bir üyesiydi.

ABD tarafından Büyük Suriye'deki ulusal duyarlılığı ölçmek için gönderilen 1919 King-Crane Komisyonu ile yaptığı toplantıda Kuvvetli, Suriye'de bir Amerikan askeri varlığı fikrini reddetti ve Crane'e "Egemenliğin azaltılması müzakere edilemez" dedi ve bunun yerine ABD'nin Suriyelilere "devletlerini kurmaları ve topraklarında barış içinde yaşamaları" için yardım etmesini önerdi. Bununla birlikte Fransız kuvvetleri, Fransa ve İngiltere'nin Osmanlı İmparatorluğu'nun eski Arap topraklarını kendi aralarında paylaştıkları Sykes-Picot Anlaşması'nı uygulamak için 1919'da Suriye kıyılarına çıkartma yapmaya başlamıştı bile. Mart 1920'de Milletler Cemiyeti, Fransa'ya Suriye ve Lübnan üzerinde bir manda verdi ve buna karşılık olarak Emir Faysal 8 Mart 1920'de kendisini Suriye kralı ilan etti. Kral Faysal mandayı kabul etmeyi reddedince, Fransızlar Şam'a yürüdü. Dönemin savunma bakanı olan Yusuf el-Azma küçük bir kuvveti komuta etti ve 23 Temmuz 1920'de Meyselun Muharebesi'nde Fransızlarla çarpıştı. Savaş Fransızlar için kesin bir zaferle sonuçlandı ve ertesi gün Fransız kuvvetleri Şam'ı işgal etti. Kral Faysal Avrupa'ya sürüldü ve Fransız Suriye ve Lübnan Mandası resmen ilan edildi.

Suriye bağımsızlık hareketinin lideri

Suriye-Filistin Kongresi temsilcisi

Fransızlar, 1 Ağustos 1920'de Kuvvetli de dahil olmak üzere 21 milliyetçi lideri ölüme mahkûm ederek yönetimlerine başladılar. Kuvvetli, tutuklama emri çıkarılmadan sadece saatler önce kaçmayı başardı. Şam'dan arabayla İngiliz mandası altındaki Filistin'deki Hayfa'ya ve kısa bir süre sonra da Mısır'daki Kahire'ye kaçtı. Oradan Kuvvetli, zamanının çoğunu Arap dünyası ve Avrupa'yı dolaşarak fiili elçisi olarak geçirdi. Avrupa'daki ve Arap dünyasındaki Arap milliyetçisi eylemciler arasındaki başlıca bağlantı oldu.

Avrupa'da, özellikle Fransız karşıtı duyguları yaymak için önde gelen Arap milliyetçisi entelektüel Şekib Arslan ile çalıştığı Berlin'i ziyaret etti ve Fransız Mandası yetkililerinin Kuvvetli'yi "en tehlikeli" Suriyeli sürgünlerden biri olarak etiketlemesine yol açtı. 1925'te Arabistan'ın çoğunu yöneten ve Hicaz'daki Haşimi topraklarını ele geçiren İbn Suud ile yakın ilişkiler geliştirdi. Kuvvetli ve Suud Hanedanı; kendi ailesinin ticari bağlarından ve Kuvvetli'nin Faysal'ın yönetimi sırasında Arabistan'a gönderdiği İbn Suud'un Suriyeli danışmanı Şeyh Yusuf Yasin ile olan dostluğundan kaynaklanan bir ilişkiye sahipti. Haşimilere şiddetle güvenmeyen Kuvvetli, İbn Suud'un Arabistan'ın çoğunu nispeten hızlı fethinden etkilendi ve Suudileri Orta Doğu'daki İngiliz ve Fransız sömürge yönetimine karşı güçlü bir potansiyel müttefik gördü. 1925'te Kuvvetli, İbn Suud ile Suriye-Filistin Kongresi arasında aracı olarak konumunu sağlamlaştırmıştı. Bununla birlikte Suudi fonunu elde etmesi onu, Kongrenin baş finansörü Michel Lutfallah ile arasını açtı.

Büyük Suriye İsyanı'nın finansmanı

1925 yazında, Sultan el-Atraş liderliğindeki Havran'ın Dürzi reisleri ile Fransız makamları arasındaki gerilim, aylar içinde Suriye'nin her tarafına yayılan Büyük Suriye İsyanı ile doruğa ulaştı. Kuvvetli'nin İstiklal Partisi, isyan için bir mali destek ağı kurması için Kudüs Başmüftütüsü Emin el-Hüseyni'ye lobi yaparken, Kuvvetli zaten Hicaz'dan fon ve silah akışını güvence altına almış ve ayrıca askeri yardımın bir kısmını Kudüs'e tabanlı komiteye yönlendirmişti. İsyanın ilk ivmesi 1926'nın ortalarında gerilemeye başlayınca, Suriye içindeki ve dışındaki muhalefet liderleri arasındaki çekişmeler önemli ölçüde arttı. Kuvvetli, Kahire'deki rakipleri tarafından, ailesinin Guta'daki geniş kayısı bahçelerine yönelik isyancı baskınlarını önlemek için topladığı paranın bir kısmını cebe indirmek ve bu amaçla isyancılara ödeme yapmakla suçlandı. Kuvvetli ve Arslan gibi İstiklalciler ile el-Bekri ve Şahbandar gibi diğer Suriyeli milliyetçi liderler arasındaki gerilimler özellikle keskindi. İkinci grup, Kuvvetli'yi isyanın gerçeklerinden uzak durmakla ve Kuvvetli ise Şahbandar'ı ayaklanmayı durdurmaya çalışarak ihanetle suçladı.

Ulusal Bloktaki rolü

1927'nin sonlarında Kuvvetli, Suriye-Filistin Kongresinin İstiklal ağırlıklı Yürütme Komitesine başkanlık etti. Ancak Lutfallah, kendisine Kongre Yürütme Komitesi adını da veren ayrı bir rakip komiteye başkanlık etti. İkisi de Kahire'deydi. O zamanlar yerel olarak "kayısı kralı" olarak bilinen Kuvvetli, tarım arazilerinden elde ettiği geliri Şam'ın Eski Şehri'nde bir destek ağı oluşturmak için kullandı. 1930'da Kuvvetli'nin genel af kapsamında Suriye'ye dönmesine izin verildi. Daha sonra, Fransızlar tarafından hoş görülse de Suriye'deki önde gelen muhalefet hareketi olan Ulusal Blok'a katıldı. Bloğun Şamlı liderlerinin ılımlı tutumlarına karşı çıksa da ancak gruba katılarak önemli bir siyasi oyuncu olarak kalabileceğine karar verdi. Blok'u daha kararlı bir milliyetçi rotaya yönlendirmeye çalıştı ve Şam'ın geleneksel olarak milliyetçi bazı mahallelerinin (El-Meydan ve ) sakinleri şehrin tüccarları ve yükselen sanayicileri arasındaki ilişkilerine dayanarak destek tabanını genişletmeye çalıştı. Ayrıca 1933'ten itibaren Milliyerçi Hareket Birliğinin (MHB) sadık pan-Arabistlerinden destek almaya çalıştı. 1935-36'ya kadar MHB üyelerinin çoğunu kendi arazi geliştirme şirketini (Filistin'deki Siyonist örgütlere arazi satışlarını önlemeyi amaçlayan) finanse ederek ve liderlerinden bazılarını Blok'a bağlı şirketlerin yönetim kurullarına atayarak birleştirmeyi başardı.

1936'da, Fransa'nın Suriye'deki rolünün yeniden müzakere edilmesini talep etmek için ülkede bir genel grev sürerken Kuvvetli, Blok'un içişlerinden sorumlu başkan yardımcılığına atandı, ancak Fransa'da Fransızlarla müzakereleri yöneten müzakere komitesinin bir parçası değildi. Fransızlar onaylamasa da ayın sonunda yeni bir antlaşma yapıldı. O zamandan sonbahara kadar Kuvvetli, Suriye'deki milliyetçi safları birleştirme çabalarına öncülük etti ve MHB lideri Sabri el-Aseli'yi Blok'un en yüksek yönetim organına katılmaya ikna etti. Kuvvetli, kendisi gibi birçok önde gelen pan-Arabistin desteğini alarak Blok içindeki konumunu, özellikle de başlıca milliyetçi rakibi Cemil Merdam Bey ile ilgili olarak güçlendirdi. Kuvvetli, 1936'dan 1938'e kadar olarak görev yaptı.

20 Mart 1941'de II. Dünya Savaşı sırasında, Vichy Fransası Suriye'nin kontrolünü elinde tutarken Kuvvetli; ülkede gıda kıtlığı, yüksek işsizlik ve yaygın milliyetçi ayaklanmaların olduğu bir dönemde Suriye'nin derhal bağımsızlığı için çağrıda bulundu. Ülkedeki Vichy birlikleri, Temmuz ayında Müttefik kuvvetler tarafından yenilgiye uğratıldı ve Kuvvetli, savaş sırasında Suriye'den ayrıldı. 1942'de geri döndü. Fransa 27 Eylül'de Suriye'nin bağımsızlığını resmen tanıdı. Ancak Fransız birlikleri geri çekilmedi ve Fransız manda yetkilileri tarafından ulusal seçimler ertelendi.

İlk başkanlık dönemi

1943 seçimi

Fransız Mandası altındaki Suriye'deki 1943 ulusal seçimlerinden önce Fransız makamları, Kuvvetli'nin devlet başkanlığına seçilmesini güvence altına almak için Fransa'nın yardımına karşılık, bağımsız bir Suriye'nin Fransa ile müttefikliğini ve yakın askeri işbirliğini garanti eden bir anlaşma yayınlamak amacıyla Ulusal Blok'un başkanı olarak Kuvvetli ile müzakere etmeye çalıştı. Kuvvetli, Suriye halkının bu tür müzakerelere olumsuz bakacağına inanarak reddetti. Ayrıca, Fransa'nın desteğine aldırmaksızın Ulusal Blok'un seçimleri kazanacağından emindi. Kuvvetli oylamayı kazandı ve 17 Ağustos 1943'te Suriye devlet başkanı oldu.

Suriye'nin bağımsızlığı

Kuvvetli, Suriye'nin Fransa'dan bağımsızlığını ilan ediyor, 17 Nisan 1946

Kuvvetli, devlet başkanı olarak Suriye'nin Fransa'dan bağımsızlığı için baskı yapmaya devam etti. Hükûmetine Amerikan ve İngiliz desteğini toplamak amacıyla, Suriye'yi Müttefiklerle hizaya sokarak Mihver Devletleri'ne karşı savaş ilan etti. Fransa'nın manda yönetimine tepki olarak ülke çapında büyüyen huzursuzluk, Mayıs 1945'te Fransızların Şam'a ve diğer Suriye şehirlerine yönelik askeri saldırılarına yol açtı. Yetkililere yardım etmek için Suriye'ye daha fazla Fransız askerinin inmesi planlandı. Ancak Kuvvetli'nin müdahale talebi üzerine İngiliz birlikleri Ürdün'den ve 1 Haziran'da Şam'a girdi. Sonuç olarak Fransız askerî harekâtı hemen durma noktasına geldi. Birleşik Krallık ve ABD, Fransa'nın Suriye'deki askerî harekâtını Orta Doğu'da daha fazla huzursuzluk için potansiyel bir katalizör ve bölgedeki İngiliz ve Amerikan iletişim hatlarına bir zarar olarak görmüşlerdi.

Fransız birliklerinin ülkeden kısmen çekilmeye başlaması üzerine Kuvvetli, ABD elçisi ve Suriye misyonunun Birleşmiş Milletler başkanı Faris el-Huri'ye Suriye'nin bağımsızlığı konusunu Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'ne (BMGK) götürmesi talimatını verdi: "[ABD Başkanı Harry] Truman'a gidin ve ona Fransızların Suriye'deki toprakları başımızın üstünde sürdüğünü söyleyin!" Huri, Fransa'nın Suriye'den çekilmesi için BMGK'ye dilekçe vermeye hazırlandı. ABD ve İngiltere, Suriye'nin talebini desteklediler ve Kuvvetli'ye İngiliz birliklerinin Suriye'nin kontrolünde olduğunu bildirdiler ve Kuvvetli'nin ülkede akşamları sokağa çıkma yasağının uygulanmasında işbirliği yapmasını istediler. Kuvvetli buna uydu ve İngiliz hükûmetine minnettarlığını dile getirdi. Fransa, Birleşik Krallık, ABD, SSCB ve Çin arasındaki bir zirvede Fransa, İngilizlerin ordusunu Levant bölgesinden çekme sözü karşılığında hem Suriye hem de Lübnan'dan çekilmeyi kabul etti. Kuvvetli, Suriye'nin konferansın dışında bırakılmasına kızdı ve Truman ve Winston Churchill ile bir zirve talep etti, ancak reddedildi.

İdari yetkilerin Suriye hükûmetine devri, Kuvvetli'nin Suriye Ordusunun kurulduğunu ve başkomutan olarak konumunu açıkladığı 1 Ağustos'ta başladı. Kuvvetli ayrıca Huri'den bir kabine kurmasını istedi. Kabine, 24 Ağustos'ta kuruldu. Fransızlar 15 Nisan 1946'da Suriye'den çekilmelerini tamamladılar ve Kuvvetli 17 Nisan'da Suriye'nin bağımsızlık gününü ilan etti.

Bağımsızlık sonrası siyaset

Suriye'nin bağımsızlığının ardından Ulusal Blok dağıldı ve yerini Ulusal Parti ve Halk Partisi aldı. Kuvvetli'nin liderliği; Aseli, Cabiri ve Haffar gibi daha eski politikacılar tarafından desteklenirken, Nazım el-Kudsi'nin Halk Partisi ve Ekrem el-Havrani'nin Arap Sosyalist Partisi, Baas Partisi, Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi (SSMP), Müslüman Kardeşler ve Suriye Komünist Partisi (SKP) gibi yükselen liderler tarafından giderek daha fazla meydan okumayla karşılaştı. Kuvvetli ile Irak ve Ürdün Haşimi kralları - Abdullah I ve Faysal II - arasındaki düşmanca ilişkiler arttı. Haşimiler Suriye, Irak ve Ürdün'ü Haşimi monarşik yönetimi altında birleştirmeye çalışırken ve Kuvvetli, Irak ve Ürdün'ün kendi liderliğindeki cumhuriyetçi bir Suriye'ye katılmasına karşı çıktı. Haşimiler, Suriye'nin önemli bir şehri ve ekonomik merkezi olan Halep'te, özellikle de Kuvvetli'nin Halep merkezli müttefiki Cabiri'nin 1947'deki ölümünden sonra, etkili bir güç haline gelen Halk Partisinde destek buldu.

1947'nin başlarında, Kuvvetli ve parlamentodaki en büyük parti olan Ulusal Parti, Kuvvetli'nin yeniden seçilmesini sağlamak için anayasada bir değişiklik yaptı. Hareket, rakip Suriye partileri ve muhalefet politikacılarının güçlü bir şekilde muhalefetiyle karşılandı ve bir sonraki devlet başkanlığı seçimlerinde Kuvvetli'yi koltuğundan etmek için bir kampanya başlatıldı. Kuvvetli'nin müttefikleri 1947 parlamento seçimlerinde 127 sandalyeden 24'ünü kazandı, bağımsızlık sonrası Suriye'de ilk kez muhalefet 53 ve herhangi bir siyasi partiye bağlı olmayan bağımsızlar ise 50 sandalye kazandı. Kuvvetli'nin bazı müttefikleri Ulusal Partiden ayrıldı. Eski devlet başkanı Etâsî, Kuvvetli'nin Suriye'nin içişlerini yönetmesinden duyduğu hayal kırıklığı nedeniyle siyasetten emekli oldu. Kuvvetli, Cemil Mardam Bey'i Ekim ayında, çoğunluğu Batı yanlısı politikacılardan oluşan yeni bir kabine kurmakla görevlendirdi.

Kabinedeki Amerikan yanlısı figürlerin yoğun varlığına ve Kuvvetli'nin ABD ile başlangıçtaki sıcak ilişkilerine rağmen, iki ülke arasındaki ilişkiler yeni doğmakta olan Soğuk Savaş ve Kuvvetli'nin bölgedeki ABD çıkarlarına zarar verdiğine dair görüşler sebebiyle çözülmeye başladı. Kuvvetli, SKP ve başkanı ile yakın ilişkiler geliştirdi ve bu, ABD Kongresinin 1947 sonlarında Kuvvetli'nin Suriye Ordusu için silah talebini reddetmesine katkıda bulunan bir faktör oldu. Kuvvetli ayrıca Suriye'deki Trans-Arap boru hattının (Suudi Arabistan petrol sahalarını Lübnan'a bağlamak için) inşasını da reddetti. Kuvvetli, boru hattının inşasının çoğunluğu İngilizlere ait olan Irak Petrol Şirketini tehdit edeceğinden ve Moubayed'e göre halkın projeyi "dolaylı dış ekonomik kontrolün yeni bir biçimi" olarak göreceğine inandığı için İngilizleri ve Suriye halkını üzeceğinden korkuyordu. ABD'nin İsrail'e - özellikle Truman yönetimindeki - desteği ve Kuvvetli'nin Siyonizme kararlı muhalefeti, bir başka gerilim kaynağıydı.

İkinci başkanlık dönemi

1948 seçimi

Bir başkanın birden fazla dönem aday gösterilmesine izin verecek şekilde değiştirilen anayasa ile Kuvvetli, beş yıllık bir dönem için daha seçime katıldı ve 18 Nisan 1948'de çok az çoğunlukla Halid el-Azm'a karşı kazandı.

1948 Arap-İsrail Savaşı

Kuvvetli, Filistin'in %56'sını Yahudi devletine tahsis edecek olan planın Filistinli Arap çoğunluğun haklarını ihlal ettiğini savunarak, İngiliz Filistin Mandası'nın ayrı Yahudi ve Arap devletlerine bölünmesine karşı çıktı. Öneri BM oylamasından geçti ve Suriye kısa süre sonra, Arap Kurtuluş Ordusunun (AKO) kurucu ortağı olarak savaş hazırlıkları yaptı. Kuvvetli, Arap dünyasının dört bir yanından savaşçıları çekmek ve Arap düzenli ordularının yerini almak için gönüllü bir güç olarak AKO'nun oluşturulmasını önermişti. AKO'nun kurulması, BM'nin bölünme oylamasının ardından Arap Birliği tarafından desteklendi ve Büyük Suriye İsyanı ile 1936 Filistin İsyanı'nda başrol oynayan Suriyeli bir komutan olan Fevzi el-Kavukçu komutanlığına atandı. Kuvvetli, Suriye ordularının ve Arap dünyasının Yahudi güçlerine başarılı bir şekilde karşı koymaya hazır olduğuna inanmıyordu ve 1948'in başlarında savaş yaklaşırken, Arap Birliği başkanı Arap ordularını Filistin'e sokmaması için dilekçe verdi. Bunun yerine Kuvvetli, yerel Filistinli Arap savaşçılara silah ve finansman sağlamayı teklif etti. Azzam, Kuvvetli'nin fikrine katılmadı Arap hükûmetlerini ordularını göndermeleri için toplama çabalarına devam etti. 15 Mayıs'ta, İsrail'in kurulduğunun duyurulmasının ardından Kuvvetli, Suriye Ordusu'na derhal Filistin'e girmesini emretti.

4500 askerden oluşan Suriye Ordusu, savaşın ilk birkaç gününde taarruzlarında çoğunlukla püskürtülmüş ve Suriye sınırı boyunca küçük bir alanı kontrol altına almıştı. Ordunun kötü performansının bir sonucu olarak, Kuvvetli savunma bakanı görevinden istifa etmesi için baskı yaptı ve Şarabati 24 Mayıs'ta istifa etti. Daha sonra, savaşın aynı döneminde, Genelkurmay Başkanı yerine Hüsnü Zaim'i getirdi. Savaşın ardından Kuvvetli, Zaim'i askeri yetersizlik ve subaylarını da vurgunculuk yapmakla suçladı. Buna karşılık Zaim, Kuvvetli'yi çatışma sırasında kötü yönetimle suçladı. Suriye halkı, ordunun zayıf performansından Kuvvetli'yi sorumlu tuttu ve milliyetçi itibarına dayanan popülaritesinin daha da aşınmasına neden oldu. Suriye basını da Kuvvetli ve Başbakan Merdam Bey'i sert bir şekilde eleştirdi ve onları görevlerinden ayrılmaya çağırdı. Mardam Bey 22 Ağustos 1948'de istifa etti ve yerine Halid el-Azm geçti.

Suriye'de, ABD Başkanı Harry Truman İsrail'i tanıdığı için kınayan kitlesel gösteriler düzenlendi. General Motors'un ofisleri gibi Şam'daki sinagoglar da saldırıya uğradı. Amerikalı yetkililer, gösterileri durdurmaya çalışmadıkları için Kuvvetli'de hüsrana uğradılar. Mısır, Ürdün ve Lübnan, Şubat ve Nisan 1949 arasında İsrail ile ateşkes anlaşmaları imzaladıklarında, Kuvvetli yönetimindeki Suriye bunu yapmadı ve Mart ayında Rodos'taki ateşkes müzakerelerine katılmak üzere bir heyet göndermedi.

1949 Darbesi

29 Mart 1949'da Zaim, Kuvvetli'yi deviren bir darbe gerçekleştirdi. Zaim'in birlikleri Şam'a girdi ve Kuvvetli'nin evini bastı. Ordu subayı İbrahim el-Hüseyni onu tutuklamadan önce muhafızını silahsızlandırdılar ve gece kıyafetleri içindeki Kuvvetli ile yüzleştiler. Üzerini değiştirmesine izin verilen Kuvvetli, yetkililer tarafından şehrin Mezzeh Hapishanesi'ne götürüldü . Başbakan el-Azm da tutuklandı. İddiaya göre darbe, ABD Merkezi İstihbarat Teşkilatı tarafından desteklendi ve birlikte planlandı. ABD, Zaim'in hükûmetini tanıyan ilk ülke oldu. Onu İngiltere, Fransa ve Irak ile Ürdün Haşimi krallıkları izledi. Kuvvetli'nin annesi, darbeden yaklaşık bir hafta sonra kalp krizinden öldü.

Mısır'da sürgün

Mısır ve Suudi hükûmetleri, müttefik olarak gördükleri Kuvvetli'nin hayatını bağışlamaları için yaptıkları baskının bir sonucu olarak Zaim, Kuvvetli'yi Nisan 1949 ortalarında hapishaneden serbest bırakmayı kabul etti. Kuvvetli, başkanlıktan resmen istifa ettikten sonra Mısır'ın İskenderiye kentine sürgüne gönderildi. Mısır'da Kral Faruk ve Temmuz 1952 devriminden sonra iktidara gelen Hür Subaylar tarafından onur konuğu olarak saygı gördü. Devrik Kral Faruk ile olan olumlu ilişkisine rağmen Kuvvetli, 1954'te Mısır'ın lideri olan Hür Subayların kurucusu Cemal Abdünnasır ile yakın bir dostluk geliştirdi.

Üçüncü başkanlık dönemi

1955 seçimleri

Suriye ve Filistinli liderler Kuvvetli ile devlet başkanlığı sarayında buluşuyor, 1955. Sağdan sola: Sabri el-Aseli, Faris el-Huri, Sultan el-Atraş, Kuvvetli, , Nazım el-Kudsi, Emin el-Hüseyni ve

Kuvvetli, 1955'te Devlet Başkanı Edib Çiçekli'nin devrilmesinin ardından ve Haşim el-Etâsî'nin başkanlığı sırasında Suriye'ye döndü. Kuvvetli, Ağustos 1955 devlet başkanlığı seçimlerinde 63 yaşındayken adaylığa girdi. Kazanmak için 142 üyeli Suriye Parlamentosunda üçte iki çoğunluk sağlaması gereken Kuvvetli, ilk turda ana rakibi Halid el-Azm'ı 89'a 42 mağlup etti (diğer altı oy geçersiz sayıldı). Bu, ikinci tur oylamaya neden oldu ve Kuvvetli, Azm'ın 41'ine karşı 91 oyla başkanlığı kazandı (beş oy boş ve iki oy geçersizdi.) Kuvvetli'nin devlet başkanlığı yarışı, Mısır ve Suudi Arabistan hükûmetleri tarafından desteklendi. Her ikisi de Kuvvetli gibi Bağdat Paktına muhalefette müttefikti.

Başbakan Sabri el-Aseli, Baas Partisinin kabineden çekilmesinin ardından 6 Eylül'de görevinden istifa etti. Sonuç olarak Kuvvetli, Lütfi el-Haffar'ı başbakan olarak aday göstermeye çalıştı, ancak Baasçıların muhalefetinden sonra vazgeçti. Daha sonra Kuvvetli, 'dan bir kabine kurmasını istedi; ancak Kikhiya, Suriye Ordusundan gelen etkinin hükûmeti gerçek güçten mahrum edeceğini öne sürerek reddetti. Mısır Devlet Başkanı Nasır, Aseli'nin yeniden atanmasını tavsiye etti, ancak Kuvvetli reddetti, bunun yerine bağımsız bir siyasetçi olan Said el-Gazi'yi seçti. Gazi kabul etti ve ardından bir ulusal birlik hükûmetine başbakanlık etti.

Tarafsızlığın benimsenmesi

Kuvvetli, (solda) Mısır Cumhurbaşkanı Cemal Abdünnasır (sağda) ve Suudi Arabistan Kralı Suud (ortada) ile üç ülke arasında bir savunma anlaşması imzalarken, 1956

Kuvvetli'nin liderliğindeki Suriye - Kuvvetli'nin muhafazakar görüşlerine rağmen - Soğuk Savaş'ın ortasında giderek artan bir şekilde tarafsız bir politikaya doğru ilerledi. Bununla birlikte, 10 Eylül'de Kuvvetli önce ABD'den resmi bir silah talebinde bulunmayı seçti, ancak sonunda ABD Dışişleri Bakanı John Foster Dulles'in desteğine rağmen reddedildi. 1956'dan başlayarak Kuvvetli, ekonomik ve askeri yardım için Doğu bloğuna yönelmeye başladı. Görev süresi boyunca Kuvvetli, Suriye'nin Yugoslavya, Hindistan ve Mısır gibi diğer tarafsız ülkelerle ve aynı zamanda Sovyetler Birliği (SSCB) ve Doğu Bloku ile ilişkilerini ilerletti. Bu politikanın izlenmesi, kısmen, onları Bağdat Paktının güçlü muhalifleri olarak gören Suudi ve Mısır hükûmetleri tarafından Suriye'deki sol hareketlere sağlanan destekten ve Suriye'nin ordusunda son derece etkili olan sol gruplardan kaynaklanıyordu. Kuvvetli ve Nasır, Mart 1955'te Bağdat Paktına karşı ağırlık oluşturacak bir savunma düzenlemesi olan Mısır-Suriye Anlaşması'nı başlattı. Anlaşma, bir saldırı durumunda bir ülkenin diğerine yardım edeceğini, ortak askeri faaliyetleri koordine etmek için çok sayıda komitenin kurulmasını ve Mısırlı subay Abdülhakim Amir başkanlığındaki ortak bir askeri komutanın oluşturulmasını şart koşuyordu. Anlaşma 20 Ekim'de imzalandı.

Ülkede büyüyen sol eğilimden giderek daha fazla endişe duyan Kuvvetli, 15 Şubat 1956'da siyasi yelpazenin her yerinden partileri içerecek bir ulusal birlik hükûmeti çağrısında bulundu. Baasçıların muhalefetine rağmen Kuvvetli, Siyonizme ve emperyalizme karşı bir dış politikanın yanı sıra Soğuk Savaş ortasında tarafsızlığın benimsenmesini gerektiren bir "ulusal antlaşma"ya başkanlık etmeyi başardı. Yine de Kuvvetli'nin tavsiyesine rağmen Başbakan Gazi, Batı Avrupa'ya buğday satış yasağını kaldırma kararına karşı protesto gösterilerine öncülük eden Baasçıların ve komünistlerin baskısı sonucu Haziran 1956'da görevinden istifa etti. Birkaç seçenekle karşı karşıya kalan Kuvvetli, Aseli'yi yeniden başbakan olarak atadı. Aseli, birlik müzakerelerini başlatma sözü de dahil olmak üzere Mısır ile bağları daha da güçlendirmek için harekete geçti ve Baasçıları Ekonomi ve Dışişleri Bakanlığı pozisyonlarına atadı.

Ekim 1956'da Sina Yarımadası ve Süveyş Kanalı'nın İngiliz, Fransız ve İsrail kuvvetleri tarafından üçlü işgalinin ardından Kuvvetli, İngiltere ile olan bağlarını kopardı. Kuvvetli, Mısır savunmasına yardım etmek için yüzlerce asker gönderdi ve Moskova'ya acil bir ziyarette bulunarak, Nasır için Sovyet desteğini Başbakan Nikita Kruşçev'den talep etti ve üçlü kuvvetlerin "Mısır'ı yok etmek istediğini" söyledi. Kamuoyunun baskısına yanıt olarak, Aralık ayı sonlarında Başbakan Aseli kabinesini değiştirerek birkaç muhafazakar arkadaşını görevden aldı ve hükûmetteki solcu etkiyi güçlendirdi.

Sol etkiyle yüzleşmek

Temmuz 1957'de, Kuvvetli'nin müttefiki Suudi Arabistan ile Suriye'nin rakipleri olan Irak ve Ürdün hükûmetleri arasındaki ilişkiler, bölgenin muhafazakar monarşileri arasındaki büyüyen bağları sıkıntılı gören Suriye'deki sol akımın protestolarına önemli ölçüde ısındı. El-Azm, Mişel Eflak ve Ekrem el-Havrani de dahil olmak üzere bir dizi Suriyeli siyasi şahsiyet tarafından Kral Suud'a yönelik bir dizi kamuoyu eleştirisinin ardından Suud, Suudi Arabistan'daki Suriye varlıklarını dondurdu ve protesto amacıyla büyükelçisini Suriye'den geri çekti. İki ülke arasındaki krize tepki olarak alarma geçen Kuvvetli, Aseli'ye hükûmetini Suriye Parlamentosunun ve basındaki bazılarının Suudi karşıtı görüşlerinden alenen uzaklaştırmasını ve Suud'dan alenen özür dilemesini emretti. Ayrıca Kuvvetli, komünist es-Sarkha gazetesinin kapatılması için bizzat bir hükûmet emri yayınladı.

6 Ağustos'ta Kuvvetli, SSCB ile Suriye'deki geliştirme çalışmalarını finanse etmek için uzun vadeli bir Sovyet kredisi ve Sovyetlerin Suriye tarım ve tekstil fazlasının büyük bir bölümünü satın almasını gerektiren uzun vadeli bir anlaşma yaptı. ABD'nin, Suriye'de komünistlerin yönetimi ele geçirmeye yaklaşmasından korkması, Kuvvetli hükûmetini eski başkan Çiçekli ile değiştirmek için CIA destekli bir darbe girişimine yol açtı. Ancak darbe planı 12 Ağustos'ta Suriye istihbarat şefi Abdülhamid es-Serrac tarafından engellendi ve sonuç olarak Suriye, ABD askerî ataşesini Şam'dan ihraç etti. Darbe planını reddeden ABD, buna Suriye büyükelçisini Washington'dan ihraç ederek ve Suriye'deki büyükelçisini geri çekerek yanıt verdi.

Suriye'deki solcu etki, krizin hemen ardından daha da arttı. 15 Ağustos'ta, Marksist eğilimleri olan ve Lübnan'ın Sayda kentinden yüksek rütbeli bir subay olan , genelkurmay başkanı olarak atandı ve birkaç orta düzey subayın yerini komünist subaylar aldı. Kuvvetli, devlet başkanlığından Sovyet eğilimli Azm lehine istifa etme planlarının ortasında Mısır'a uçtu. Ancak 26 Ağustos'ta Suriye'ye döndü. ABD destekli bir Türkiye veya Irak-Ürdün'ün Suriye'yi olası bir komünist devralmayı önlemek için işgal edeceğine dair söylentilerin bölgeyi kasıp kavurmasıyla gerginlikler tırmanıyordu. Kuvvetli'nin Suriye ile Suudi Arabistan arasındaki bağları onarmadaki daha önceki başarısı bu dönemde özellikle faydalı oldu. Suud, Başkan Dwight D. Eisenhower'ın Orta Doğu'daki komünist ve Arap milliyetçilerinin etkisini kontrol altına almayı amaçlayan bir politika olan Eisenhower Doktrini'ni onaylama çağrısını reddederek, sol harekete karşı önemli bir denge unsuru olarak gördüğü Kuvvetli'ye derhal tam desteğini verdi. Ayrıca 25 Ağustos'ta Kuvvetli'nin Şam'a davetini kabul etti ve Suudi Arabistan'ın Suriye'yi herhangi bir saldırıda destekleyeceğini açıkça belirtti. Irak Başbakanı de 26 Ağustos'ta ziyaret ettiğinde, Irak monarşisinin bir saldırısını desteklemesine rağmen Suriye'ye desteğini ilan etti. Hem Suud hem de Cevdet, Suriye'nin liderliğini Doğu bloğuna artan bağımlılığı nedeniyle özel olarak eleştirdi.

Bununla birlikte, ABD ve Bağdat Paktındaki müttefikleri, Suriye'nin Sovyetlerin bir uydusu haline gelmesinden gerçekten korktular ve Eylül toplantısında Kuvvetli hükûmetinin kaldırılması gerektiğine karar verdiler. Aynı ay, Türk birlikleri Suriye sınırı boyunca yığıldı. 13 Ekim'de Bağdat Paktı ülkelerini kınayan bir radyo kampanyası başlatan Nasır, Arapların Türkiye'ye karşı gücünü göstermek için Suriye'nin kuzeyindeki Lazkiye limanına, çoğunluğu sembolik olan 1500 Mısır askerini Suriye ve pan-Arap halkı takdiri üzerine gönderdi. Ürdün ve Irak liderleri, Kuvvetli'ye Suriye'nin iç işlerine karışmak gibi bir niyetleri olmadığı konusunda derhal güvence verdi. Nasır, görünüşe göre müttefiki Kuvvetli'yi pas geçerek konuşlandırmayı onun yerine subaylar Serrac ve Bizri ile koordine etti. Çağdaş tarihçi Selim Yakub'a göre, Kuvvetli bu gerçeği Mısır'ın hamlesi hakkında önceden kendisine danışılmadığından şikayet eden Suud'a, "Kuvvetli'nin siyasi alakasızlığının kabulü" olarak aktardı.

Serrac ve Bizri, siyasi grupların gücünü kontrol ederek ve Nasır'ın muhaliflerini subaylardan temizleyerek Suriye siyasetinde önemli bir etkiye sahipti. Bu Kuvvetli için bir endişe kaynağıydı, ancak kısmen Nasır'ın baskısı nedeniyle her iki adamı da görevlerinde tuttu. Kuvvetli, önde gelen Arap sosyalist lideri Ekrem el-Havrani'yi parlamento başkanlığına ve pan-Arabist Baas Partisinin kurucu ortağı Selahaddin el-Bitar'ı dışişleri bakanlığına atayarak Bizri ile olan bağlarını daha da sağlamlaştırdı.

Mısır ile birlik

Kuvvetli ve Nasır, Kahire'de Suriye-Mısır birliği görüşmelerinin son toplantısında. Sabri el-Aseli, Kuvvetli'nin arkasında, Selahaddin el-Bitar, Nasır'ın solundan ikinci ve , el-Bitar'ın solunda, Şubat 1958

Mısır'ın askeri müdahalesinin yarattığı coşkunun ortasında Suriye ile Mısır arasında ciddi birlik tartışmaları başladı. Ekim ayının sonlarına doğru, Mısır parlamento başkanı Enver Sedat, dayanışma jesti olarak Şam'daki Suriye Parlamentosunu ziyaret etti. Ziyaretini Suriye Parlamentosunun Mısır ile bir birliğe girilmesi yönünde oybirliğiyle karar vermesiyle sonlandırdı. Bir Suriye heyeti daha sonra Nasır'ı Suriye ile birliği kabul etmeye ikna etmek için Kahire'ye gitti, ancak Nasır delegelere ve Şam'da bulunan Kuvvetli'ye birlik konusundaki çekincelerini dile getirdi. Nasır, Suriye ordusunun ülkenin siyasi işlerine olağan müdahalesine ve ülkelerin ekonomileri ile siyasi sistemlerindeki büyük farklılıklara karşı temkinliydi. Suriye siyasi ve askeri liderliği, Nasır'ı hem Arap milliyetçiliğine samimi bağlılıktan hem de artan komünist etki nedeniyle ülkede yaklaşmakta olan çekişmeyi yalnızca Mısır ile birleşmenin önleyebileceğinin farkına varması konusunda baskı yapmaya devam etti.

Aralık ayında Baas Partisi, Mısır ile federal birlik içeren bir öneri hazırlayarak komünist rakiplerini topyekûn bir birlik önermeye sevk etti. Komünistler Mısır ile birleşmeye daha az hevesli olsalar da Suriye halkının önüne birliğe en bağlı grup olarak görünmeye çalıştılar ve özel olarak Nasır'ın teklifi ilk kez olduğu gibi reddedeceğine inandılar. Tarihçi Adeed Dawisha'ya göre, "komünistler kendilerini geride bıraktılar. ... bütün konuşmalar ve birlik vaatleriyle çıldırmaya sürüklenen bir halkın öncülük ettiği gelişen olaylara hazırlıksızdılar." 11 Ocak 1958'de, komünist Genelkurmay Başkanı Bizri, birlik için baskı yapmak üzere bir subay heyetine önderlik etti. Bunun yerine Mısır büyükelçisi Mahmud Riyad, Kuvvetli'ye Bizri'nin hareketini bildirdi. Kuvvetli, ordunun bu hareketine kızdı ve Riyad'a bunun bir darbe olduğunu ve Mısır'ın suç ortağı olduğunu söyledi.

Kuvvetli, Birleşik Arap Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonraki günlerde Şam'da seyirci kalabalığının önünde Nasır'la el sıkışıyor, Mart 1958

Kuvvetli, birlik görüşmeleri üzerindeki etkisini göstermek için 16 Ocak'ta Dışişleri Bakanı el-Bitar'ı tartışmalara katılmak üzere Kahire'ye gönderdi. Nasır, Suriye önerisinde hâlâ tereddütlü ve yakın çevresinin cesareti kırılmış olsa da Bizri'nin liderliği ve Kuvvetli'den özerkliğinin kanıtladığı gibi, komünistlerin Suriye'deki gücüyle giderek daha fazla ilgilenmeye başladı. El-Bitar da dahil olmak üzere, delegasyonun Arap milliyetçisi üyeleri tarafından daha fazla baskı gördü; bu üyeler, komünistlerin yaklaşmakta olduğunu ima etti ve kendisine acilen Suriye'yi "terk etmemesi" çağrısında bulundu.

Nasır nihayetinde birliği kabul etti, ancak tek parti sistemini, birleşik bir ekonomiyi ve Suriye'nin Mısır sosyal kurumlarını benimsemesini şart koşarak ve onun şartlarına sıkı sıkıya bağlı olarak kurulmasında ısrar etti; sonucunda tam gelişmiş bir birlik olacaktı. Suriye'nin siyasi liderleri, özellikle komünistler, Baasçılar ve muhafazakarlar, Nasır'ın şartlarını olumsuz gördüler, ancak yine de artan halk baskısına yanıt olarak onları kabul ettiler. Kuvvetli, Nasır ile anlaşmayı sonuçlandırmak için Şubat ortasında Kahire'ye gitti ve 22 Şubat'ta Birleşik Arap Cumhuriyeti (BAC) kuruldu. Kuvvetli devlet başkanlığından istifa etti ve Nasır yeni birliğin başkanı oldu. Nasır, Kuvvetli'yi Arap milliyetçiliği davasındaki uzun süreli mücadelesi ve jesti için onurlandırmak adına ona "İlk Arap Vatandaşı" unvanını verdi.

BAC'nin duyurusu, özellikle Suriye'de olmak üzere Arap dünyasında yaygın bir sevinç ve kutlamayla karşılandı. Nasır, 24 Şubat'ta habersiz bir ziyaretle Şam'a geldi ve doğrudan Kuvvetli'nin evine gitti. el-Havrani'ye göre, Nasır Kuvvetli ile bir araya geldiğinde, sakinler Kuvvetli'nin evinde liderlerle buluşmak için işyerlerini ve evlerini terk ederken "çarpışan bir insanlık denizi şaşırtıcı bir hızla toplandı". İkisi, üstü açık bir otomobille resmi misafirhaneye gitmeye karar verdiklerinde, normalde yaklaşık beş dakika sürecek olan varış noktasına ulaşmaları iki saat sürdü. Arabayı çevreleyen artan kalabalığın kargaşası Kuvvetli'nin neredeyse bayılmasına neden oldu. Birliğin kurulmasının ardından Kuvvetli siyasetten emekli oldu.

Daha sonraki yaşam

1960'a gelindiğinde Kuvvetli, Nasır'la tartıştı ve Suriye'deki politikalarını eleştirdi. Özellikle Temmuz 1961'de toprak dağıtımı ve endüstriyel kamulaştırma kurumunu kınayarak ekonomiye ciddi zarar vereceğini belirtti. Ayrıca, damadı Fayiz el-Ucl'in sosyalist tedbirlerin bir parçası olarak hükûmet tarafından mülkünün çoğuna el konulmasından dolayı kişisel olarak hakarete uğradığını belirtti. Suriye'nin siyasi sınıfı, sosyal seçkinleri ve subay kadrosu; otoritenin Nasır'ın ellerinde merkezileşmesine, siyasi, sosyal ve ekonomik düzeylerde çok daha büyük bir Mısır'ın egemenliğine karşı çıkmasıyla ve bu grupların Suriye yönetiminden dışlanmasıyla birliğe karşı kızgınlık artıyordu. Suriye halkı da Serrac tarafından ülkede kurulan fiili polis devletine karşı ihtiyatlı davrandı. 28 Eylül'de Suriye'de ayrılıkçı subaylar tarafından BAC'yi fiilen parçalayan bir darbe yapıldı. Kuvvetli, ayrılıkçı subaylarla aynı safta yer alarak darbeye destek verdi.

23 Ekim'de Kuvvetli, televizyonda BAC'yi kınayan ve Nasır'dan duyduğu hayal kırıklığını dile getiren bir konuşma yaptı ve "birlik, ilhak anlamına gelmez ve başkanlık sistemi, yönetenin yönetilenden ayrılması anlamına gelmez" dedi. Ayrıca Mısır makamlarını "1.001 casusa" bağlı bir yönetim sistemi kurmakla ve cumhuriyette bölünmeden sorumlu olmakla suçladı. Kuvvetli, Suriye halkına kendi kaderlerini kontrol ettiklerini söyleyerek, "Rütbeler ve unvanlar gelir geçer, ama siz insanlar ölümsüzsünüz!" dedi. Konuşmasını özeleştiri ile sonlandırdı ve "Sıradan bir vatandaş olarak mücadelenize, başkan olduğum dönemde size hizmet ettiğimden daha fazla hizmet edebildim" dedi.

Kuvvetli'nin açıklamalarından memnun olan ayrılıkçı subaylar, Kuvvetli'nin başka bir dönem devlet başkanı olarak görev yapmasını mı yoksa BAC'nin kurulmasının bir sonucu olarak yaklaşık bir yıl kısaltılan 1955'te başladığı görev süresini tamamlayacağını mı tartıştılar. Teklif, büyük ölçüde Kuvvetli'nin o sırada nispeten yaşlı olması nedeniyle fazla ortaya çıkmadı. 8 Mart 1963'te Baasçılar, Nasırcılar ve bağımsız Arap milliyetçilerinden oluşan birlikçi subaylar koalisyonu, Başkan Nazım el-Kudsi ve Başbakan Halid el-Azm'ın ayrılıkçı hükûmetini devirdi. Kuvvetli kısa bir süre sonra Suriye'den ayrıldı ve Lübnan'ın Beyrut kentine taşındı.

Ölüm

Kuvvetli'nin cenazesi Şam'daki Emevi Camii'nde cenaze töreni sırasında yas tutanlar tarafından taşınıyor.

Kuvvetli'nin Şam'daki mezarı

Kuvvetli, Altı Gün Savaşı'ndan (5-10 Haziran 1967) kısa bir süre sonra kalp krizi geçirdi. Göğsünde bir ağrı hissederek 29 Haziran'da hastaneye kaldırıldı. 30 Haziran 1967'de Beyrut'ta öldü. Suriyeli tarihçi Sami Moubayed'e göre Kuvvetli, Suriye ve Arap ordularının yenilgisini öğrendikten sonra öldü. Baasçıların çoğunlukta olduğu hükûmet, Kuvvetli'nin cesedinin Şam'a gömülmesine izin vermedi ve ancak Suudi Arabistan Kralı Faysal'ın diplomatik baskısı sonrasında kararları değişti. 1 Temmuz'da kendisi için devlet tarafından onursal bir cenaze töreni düzenlendi.

Miras

Cenaze günü Radyo Şam, Kuvvetli'yi "Arap ulusunun ilerlemesi, kurtuluşu ve birliği için fedakarlık ve mücadele eden, bu vatanın oğullarından biri" olarak nitelendirdi. Suriye Arap Cumhuriyeti'nin kurucu babası ilan edildi. Moubayed'e göre tarihçiler ve Suriye halkı, Kuvvetli'yi "yirminci yüzyılın en ünlü Suriye liderlerinden biri" olarak görüyor.

Kaynakça

1. ^ Khoury 1983, ss. 41–42.
2. ^ Muslih 1990, s. 433.
3. ^ ^{a b c d} Khoury 1983, s. 42.
4. ^ ^{a b} Moubayed 2006, s. 18.
5. ^ ^{a b c d} Moubayed 2006, s. 19.
6. ^ Moubayed 2006, s. 33.
7. ^ ^{a b c} Khoury 1981, s. 459.
8. ^ ^{a b} Moubayed 2006, s. 20.
9. ^ "Şükrü Kuvvetli kimdir? (in Turkish)". 1 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Haziran 2016. 
10. ^ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae} Moubayed 2006.
11. ^ ^{a b c d e} Tucker & Roberts 2008.
12. ^ ^{a b c d e f} Khoury 1981.
13. ^ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae} Moubayed 2012.
14. ^ Hardy 2018.
15. ^ ^{a b} Khoury 1997.
16. ^ . epdf.pub. 22 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
17. ^ ^{a b c d} Lentz 2014.
18. ^ Chaitani 2007.
19. ^ ^{a b c d e} Moubayed 2000.
20. ^ Arnakis 1973.
21. ^ Yitzhak 2012.
22. ^ ^{a b} Jankowski 2001.
23. ^ ^{a b c d e} Ginat 2010.
24. ^ ^{a b c d e f} Yaqub 2004.
25. ^ Blum 2003.
26. ^ ^{a b c d e f g h i j k} Dawisha 2009.
27. ^ Yaqub 2004, s. 169.
28. ^ ^{a b} Mideast Mirror 23 Şubat 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. 19. Arab News Agency. 1967.

Konuyla ilgili yayınlar

• Arnakis, George Geogiades (1973), The Near East in Modern Times: Second World War and after, 1940–1960, Pemberton Press 
• Blum, William (2003), Killing Hope: US Military and CIA Interventions Since World War II, , ISBN  
• Chaitani, Youssef (2007), Post-Colonial Syria and Lebanon: The Decline of Arab Nationalism and the Triumph of the State, , ISBN  
• Dawisha, Adeed (2009), Arab Nationalism in the Twentieth Century: From Triumph to Despair, Princeton: Princeton University Press, ISBN  
• Ginat, Rami (2010), Syria and the Doctrine of Arab Neutralism: From Independence to Dependence, , ISBN , 6 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 6 Mayıs 2023 
• Jankowski, James P. (2001), Nasser's Egypt, Arab Nationalism, and the United Arab Republic, , ISBN  
• Khoury, Philip S. (November 1981), "Factionalism among Syrian Nationalists during the French Mandate", International Journal of Middle East Studies, Cambridge University Press, 13 (4), ss. 441-469, doi:10.1017/s0020743800055859 
• Khoury, Philip S. (1983), Urban Notables and Arab Nationalism: The Politics of Damascus 1860-1920, Cambridge University Press, ISBN , 23 Şubat 2022 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 23 Şubat 2022 
• Khoury, Philip S. (1997), "The Paradoxical in Arab Nationalism Interwar Syria Revisited", Israel Gershoni; James P. Jankowski (Ed.), Rethinking Nationalism in the Arab Middle East, New York: Columbia University Press 
• Lentz, Harry (2014), Heads of States and Governments Since 1945, Routledge, ISBN  
• Moubayed, Sami M. (2000), Damascus Between Democracy and Dictatorship, University Press of America, ISBN , 23 Şubat 2022 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 23 Şubat 2022 
• Moubayed, Sami M. (2006), Steel & Silk: Men and Women who shaped Syria 1900–2000, Cune Press, ISBN , 23 Şubat 2022 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 23 Şubat 2022 
• Moubayed, Sami M. (2012), Syria and the USA: Washington's Relations with Damascus from Wilson to Eisenhower, I. B. Tauris, ISBN , 23 Şubat 2022 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 23 Şubat 2022 
• Muslih, Muhammad (1990), "al-Quwatli, Shukri", Reich, Bernard (Ed.), Political Leaders of the Contemporary Middle East and North Africa: A Biographical Dictionary, Greenwood Publishing Group, ss. 433-440, ISBN  
• Tucker, Spencer C.; Roberts, Priscilla (2008), The Encyclopedia of Middle East Wars: The United States in the Persian Gulf, Afghanistan, and Iraq Conflicts, ABC-CLIO, ISBN  
• Yaqub, Salim (2004), Containing Arab Nationalism: The Eisenhower Doctrine and the Middle East, , ISBN  
• Yitzhak, Ronen (2012), Abdullah Al-Tall - Arab Legion Officer: Arab Nationalism and Opposition to the Hashemite Regime, Apollo Books, ISBN  

Siyasi görevi
Önce gelen: Ata Bey el-Eyyubi	Suriye Devlet Başkanı 1943-1949	Sonra gelen: Hüsnü Zaim (askerî yönetim)
Önce gelen: Haşim el-Etâsî	Suriye Devlet Başkanı 1955-1958	Sonra gelen: Cemal Abdünnasır (Birleşik Arap Cumhuriyeti)