Bizans Mısırı

Roma ve Bizans Mısırı Roma İmparatorluğu Mısır Eyaleti ← MÖ 30 – MS 641 (Sasanilerin Mısır'ı işgal etmesi 619–628) →   → Mısır harita üzerinde MS 125 yılında Roma'ya bağlı Mısır Eyaleti Merkez İskenderiye Tarih  - Ptolemaios Krallığı'nın ele geçirilmesi MÖ 30  - Mısır Diokisliğinin kurulması 390  - Raşidin Halifeliğince Mısır'ın ele geçirilmesi 641 Nüfus  - MS 1. yüzyıl 4−8 milyon.  Bugün parçası Mısır

Roma'nın Mısır eyaleti (Latince söylenişi Aegyptus  :[ae̯ˈɡʏptʊs] ; Yunanca söylenişi Aigyptos [ɛ́ːɡyptos]) Octavian'ın (gelecekteki Roma imparatoru Augustus) rakibi Mark Antony'yi yenmesi, Firavun Kleopatra'yı devirmesi ve Ptolemaios Krallığı'nı Roma İmparatorluğu'na katmasıyla MÖ 30 yılında bir Roma eyaleti olarak kuruldu. Eyalet günümüzdeki Mısır'ın Sina Yarımadası hariç çoğunu kapsamaktaydı. Sina Yarımadası ise daha sonra Trajan tarafından ele geçirildi. Mısır eyaleti batıda Girit ve Sirenayka ve doğuda Yahudiye(daha sonra Arabia Petraea) ile sınırlanmıştır.

üreticisi olarak görüldü. Ve oldukça gelişmiş bir kentsel ekonomiye sahipti. Mısır açık ara en zengin Doğu Roma eyaletive İtalya dışındaki en zengin Roma eyaleti idi. Romalı Mısır'ın nüfusu bilinmemektedir; 4-8 milyon arasında değişse de.Eyaletin başkenti İskenderiye'de, Roma İmparatorluğu'nun en büyük limanı ve ikinci büyük şehri vardı.

Jül Sezar'ın MÖ 44'te sonra, Büyük İskender'in fetihlerinden beri Mısır'a hükmeden ve Ahameniş İmparatorluğu idaresindeki Mısır'a son veren Ptolemaios Krallığı (h. 305-30) Roma Cumhuriyeti 'nin son savaşında galip gelen, (daha sonradan ilk Roma İmparatoru olacak) Octavian karşısında Mark Anthony'nin yanında yer aldı. Octavian Mark Anhony ve müttefiki Mısır Firavunu VII. Kleopatra'yı Aktium Deniz Savaşı'nda mağlup etti. Mark Antony ve Kleopatra'nın ölümünün ardından Roma Cumhuriyeti Ptoleimaios Krallığı'nı ilhak etti. Augustus ve sonrasında birçok İmparator Mısır'ı Romalı Firavun unvanıyla yönetti. Ptolemaios kurumları dağıtıldı ve bazı bürokratik unsurlar korunmasına rağmen, hükûmet idaresi sosyal yapı ile birlikte tamamen yeniden düzenlendi. Helenistik dönemin Greko-Mısır hukuk sistemi , Roma hukukunun sınırları içinde, kullanılmaya devam etti. Ptalemaios'un başkenti İskenderiye'de basılan tetradrahmi sikkeleri, gittikçe daha fazla gelir elde eden Mısır ekonomisinin para birimi olmaya devam etti, ancak değeri Roma denariusuna eşit hale getirildi. Eski Mısır tanrılarının ve rahiplikleri, tapınaklarının ve ayrıcalıklarının çoğunu korudu ve karşılığında rahipler de tanrılaştırılmış imparatorlar ve ailelerinin Roma imparatorluk kültüne hizmet etti.

MÖ 1. yüzyıldan itibaren, Roma Mısır'ının valisi, imparator tarafından bir dönem için atandı ve ona Prefect rütbesi verildi (Latince: Praefectus). Hem vali hem de büyük memurlar (senatoryal rütbeden ziyade) equestrian unvanına sahiptiler. Erken üç Roma lejyonu Mısır'da konuşlandı. Daha sonra bu sayı Roma ordusunun Auxilla formasyonuyla birlikte ikiye indirildi. Augustus, (daha önce kraliyet mülkiyeti altındaki tahsislerin Ptolemaios ruhban sistemi altında nadiren) özel arazi mülkiyetine daha geniş bir hak kazandıran toprak reformları başlattı ve yerel yönetim, toprak sahiplerinin yerel yönetime hizmet etmesini gerektiren . Mısır'ın şehirlerin her birinin, özellikle Metropolis olarak bilinen büyük şehirlerin (nome olarak bilinir (idari bölge)) statüsü artırılmıştır. Mētropoleis, ayin sisteminden alınan yargıçlar tarafından yönetiliyordu; bu yargıçlar, diğer Roma şehirlerinde olduğu gibi, ve kamu binaları inşa etti. 200-201 yılları sırasında imparator Septimius Severus (h. 193-211) her metropole ve İskenderiye şehrine bir Boulē (Helenistik şehir konseyi) için izin verdi.

Antoninus Vebası Mısır 'ı 2. yüzyılın ikinci yarısında vurmuştu, ancak Roma Mısır'ı 3. yüzyılda iyileşmişti.Üçüncü Yüzyıl Krizinden büyük ölçüde kurtulan Zenobia tarafından 269'da işgal edilmesinin ardından ayrılıkçı Palmira İmparatorluğu'nun kontrolüne geçti. İmparator Aurelian (h. 270-275 ) İskenderiye'yi başarıyla kuşattı ve Diocletian 'ın (284 - 305) gaspçılar ve yaptığı gibi Mısır'ı geri aldı

Romalı Mısır'ın sakinleri, etnik ve kültürel hatlara göre sosyal sınıflara bölünmüşlerdi. İRomalı vatandaşlar ve İskenderiye vatandaşları, diğer "Mısırlılar" tarafından ödenen kelle vergisinden muaf tutuldu ve başka tanımlanmış yasal ayrımlara da sahiplerdi. Nomoi metropolünde yasal olarak ikamet eden Mısırlılar, daha düşük bir kira vergisi ödedi ve diğer Mısırlılardan daha fazla ayrıcalığa sahipti ve bu metropoleis içinde yaşayan şehirli, geniş toprakların sahibi Helen bir aristokrasi Mısır'da 2. ve 3. yüzyıl boyunca büyük özel mülkleri aracılığıyla etkinlik kurdu.. Sakinlerin çoğu köylülerdi, birçoğu yüksek kiralar karşılığında kiracı-çiftçi olarak çalışıyordu, tapınaklara ait kutsal toprakları veya eskiden Mısır monarşisine ait olan kamu arazilerini işliyordu. Mısır dilinin konuşulduğu köylerin kırsal yaşamı ile vatandaşların Koini Grekçesi konuştuğu ve Helenistik gymnasium'un uğrak yeri olan metropol arasındaki ayrım, Romalı Mısır'daki en önemli kültürel bölünmeydi ve Tüm Mısırlıları Roma vatandaşı yapan Antoninainus Anayasasına rağmen bu ayrım çözülemedi. Bununla birlikte, kitlesel kentleşmeye yönelik hatırı sayılır bir sosyal hareketlilik vardı ve köylü nüfusunun şehirli ekonomiye ve Yunanca okuryazarlığa katılımı yaygındı.

Geç Antik Çağ'da, Diocletian'ın (h. 284-305 ) Roma İmparatorluğu'nun Hristiyanlaşmasıyla, özellikle büyümesiyle aynı zamana denk geldi.Büyük Konstantin'in Mısır'ın kontrolünü eski eş- ağustos Licinius'tan almasından itibaren (h. 308-324), imparatorlar Hristiyanlığı desteklediler. Mısır dilinin son aşaması olan Kıptice, Romalı Mısır Hristiyanları arasında edebi dil olarak ortaya çıktı. Diocletian döneminde sınır, Dodekaschoinos bölgesinden çekilerek, (Aswan ) Nil'in Bu güney sınırı, Syene, Philae ve Elephantine'deki garnizonlardan kalan 5., 6. ve 7. yüzyıllara ait askeri belgelerin gösterdiği üzere, yüzyıllar boyunca büyük ölçüde barış içindeydi. bu askerleri muhtemelen , ancak Mısır'da da, Büyük Justinian'ın Scythae Iustinianileri (h. 527-565), Tebaid'de konuşlandırıldığı bilinmektedir. Özel arazi mülkiyeti eğilimi, 5. yüzyılda daha belirgin hale geldi ve birçok münferit araziden inşa edilen büyük mülklerle 6. yüzyılda zirveye ulaştı. Bazı büyük malikaneler Hristiyan kiliselerine aitti ve daha küçük toprak sahipleri, hem daha büyük mülklerde kiracı çiftçiler hem de kendi topraklarında çalışan kiracı çiftçilerin topraklarının sahibi olanları da içeriyordu.

Birinci Veba Salgını, 541 yılında Roma Mısır'ında, Pelusium'da Justinianus Vebası'nın ortaya çıkmasıyla Akdeniz Havzasına geldi.

Mısır, Müslümanların fethinin ardından 641'de Raşidun Halifeliğinin bir parçası olunca, Mısır, Roma İmparatorluğu'nun bir parçası olmaktan çıktı.

Mısır'da Roma yönetimi

Roma, Mısır bölgeleri için Ptolemaios sistemini devraldığında, bu sistemde birçok değişiklik yaptı. Roma fethinin etkisi ilk başta Yunanların ve Helenizm'in, Mısır etkilerine karşı konumunu güçlendirmek oldu. Helenistik Ptolemaios egemenliği altındaki bazı unvanlar ve makamların isimleri aynı kaldı, bazıları ise değiştirildi ve bazı isimler kaldı, ancak işlev ve yönetimleri değişti.

Romalılar, yüksek bir verimlilik düzeyine ulaşmayı ve geliri maksimize etmeyi amaçlayarak idari sistemde önemli değişiklikler yaptı. Mısır valisinin görevleri, lejyonların ve kohortların komutası yoluyla askeri güvenlik, finans ve vergilendirme organizasyonu ve adaletin idaresi olarak birleştirdi.

Giyen bir 1-yüzyıl Roma imparatoru Nemes bir ile olarak firavun ( Louvre )

Roma idaresindeki eski Ptolemaios Krallığı'nın Mısır eyaletleri, Augustus Diocletian'ın idari reformuna kadar tamamen bu şekilde yönetildi.(h. 284-305).^:57 Roma Mısırının bu ilk üç yüzyılında, tüm Mısır bir merkezi şekilde bir Roma valisi tarafından yönetildi. Bu valinin resmi Latince adı : praefectus Alexandreae et Aegypti idi. ve daha çok kullanılan Latince şekliyle: praefectus Aegypti. ' Mısır '. ^:57 Valinin "İskenderiye ve Mısır'ın" praefecti olarak çifte unvanı, Yukarı ve Aşağı Mısır ile İskenderiye arasındaki ayrımları yansıtıyor, çünkü İskenderiye (Nil Deltası'nın dışında) Mısır'ın o zamanlar kabul edilen geleneksel coğrafi sınırları içinde değildi. ^:57 Roma Mısırı, valisi Roma sosyal düzeninde valisi equites sınıfındanolan tek Roma eyaleti idi; tüm diğer eyaletler senatör sınıfından kişiler, eski Roma konsülleri veya daha önce senatörlük yapmış kişiler tarafından yönetilmekteydi. ancak Mısır valisi bir için aşağı yukarı prokonsüle eşdeğer sivil ve askeri yetkilere (imperium) sahipti, çünkü bir Roma yasası (bir lex) ona "prokonsüler imperium " verdi ^:57 Senato tarafından yönetilen eyaletlerin aksine vali, belirli vergilerin toplanmasından ve Mısır'dan (<i id="mwARY">annona</i> dahil) tüm önemli tahıl sevkiyatlarının organizasyonundan sorumluydu. ^:58 Bu mali sorumluluklar nedeniyle, valinin idaresinin yakından kontrol edilmesi ve organize edilmesi gerekiyordu. ^:58 Mısır valiliği, cursus honorum'daki equites sınıfının kullanabileceği en yüksek ikinci makamdı (praetorian prefectten sonra, o da İmparatorluktaki Praetorian muhafızların komutanı anlamına gelir.) ve yıllık 200.000 sesterius kazanarak en çok maaş bağlanan makamlardan biriydi. ^:58 Vali, imparatorun takdirine bağlı olarak atanırdı; resmi olarak valilerin statüsü ve sorumlulukları imparatorun kendisininkine benzerdi: adaleti (aequitas) ve onun öngörüsü (providentia). ^:58 2. yüzyılın başlarından itibaren, Mısır valisi olarak hizmet, genellikle bir pretoryen valinin kariyerinin sondan bir önceki aşamasıydı. ^:58

İmparatorluk Severan hanedanının ilk nesilleri

Prefect olarak valinin yetkileri, ferman yayınlamak(ius edicendi) ve en yüksek yargı mercii olarak ölüm cezasına hükmetme (ius gladii ), Mısır'daki Roma garnizonunun lejyonlarının genel komutasını üstlenmekti. Halefi İskenderiye'deki eyalet başkentine varır varmaz görev süresi dolardı. ve o da daha sonra Mısır garnizonunun Roma lejyonlarının genel komutasını üstlendi.^:58Praefectus Aegypti'nin resmî görevleri iyi bilinmektedir, çünkü valilerin ) yeniden oluşturmaya yetecek kadar çok kayıt vardır. ^:57Her yıl Aşağı Mısır'da ve her iki yılda bir Yukarı Mısır'da, praefectus Aegypti bir toplantı düzenlenirdi. Roma takviminde genellikle Ocak (Ianuarius) ile Nisan (Aprilis) arasındaki dönem yasal davaların yürütüldüğü ve idari görevlilerin uygulamalarının incelendiği dönemde düzenlenen bu toplantı bir tür denetimdi.. ^:58 Mısır'ın Romalı valiler tarafından çıkarılan 60'tan fazla ferman olduğuna dair kanıtlar bulunmaktadır.. ^:58

giyen bir hatip heykeli ( Mısır Müzesi, Kahire)

Mısır'daki yerel yönetimler(İskenderiye dışındaki yerler ) nomoi olarak bilinen geleneksel bölgelere ayrıldı.^:58 Her nome için prefect bir stratigos tayin etti. Strategoi, ülkenin idaresinin çoğunu valinin adına yerine getiren ve kendileri Mısırlı üst sınıflardan gelen, askeri işlevleri olmayan sivil yöneticilerdi. ^:58Mētropollerin her birindeki strategoiler üst düzey yerel yetkililerdi, prefect ile kırsal alanlar arasında aracılar olarak hizmet ettiler ve birkaç yıllık görevlerinde idareden ve kendi davranışlarından yasal olarak sorumluydular. ^:58 Her stratigos bir sadık katiplere sahipti. ^:58 Bu katipler, tüm mülklerin, arazilerin, arazi gelirlerinin ve tapınakların idaresi de dahil olmak üzere nome'un mali işlerinden sorumluydu ve tuttukları kayıtlarından geriye kalanlar, bütünlüğü ve karmaşıklığı nedeniyle antik dünyada benzersizdir. ^:58 Katipler, strategoi için vekil olarak hareket edebilirdi, ancak her biri, doğrudan İskenderiye'ye rapor verirdi; burada, her bir nome için atanan özel mali görevliler şehirlerin giderlerini denetliyordu.

Aşağı Mısır'daki çıplak bir gencin bronz heykeli ( British Museum, Londra)

Nomoslar geleneksel olarak Yukarı ve Aşağı Mısır'ın bu gruba ayrılırdı, Bunların her birinin başında bir epistrategos bulunurdu,her biri aynı zamanda bir Roma procuratoruydu. Romanın Mısır'ı ilhakından kısa bir süre sonra, Memphis'in hemen güneyinde ve Faiyum bölgesini kapsayan ve "Heptanomia ve Arsinoite nome" olarak adlandırılan yeni bir epistrattegoilik oluşturuldu.^:58 Nil Deltası ise, iki epistrategoi tarafından yönetilirdi. ^:58Epistrategos'un rolü, İskenderiye'deki vali ile mētropoleis'teki strategoi arasında bağlantıyı sağlamaktı ve daha genel bir işlevi yerine getiren birkaç özel idari görevi vardı. ^:58 Maaşları- sexagenariandı - yılda 60.000 sestersius. ^:58

Her köyün yönetilmesi için köy katipleri vardır, muhtemelen maaşlılardır, genellikle üç yıl için görevlendirilmiştir.^:59 Her biri, çıkar çatışmalarını önlemek için, yerel sisteminin bir parçası olarak ücretsiz kamu hizmeti yapmaları gerektiğinden, kendi köylerinden uzakta bir topluluğa atanırdı. ^:59 Okuryazar olmaları gerekiyordu ve resmi katip olarak çeşitli görevleri vardı. ^:59 Diğer yerel yetkililer; güvenlik görevlileri, tahıl ambarı görevlilerinin yanı sıra belirli vergileri toplayanlar, Kamu sığır sürücüleri ve kargo amirleriydi ^:59 Diğer görevliler ekonominin diğer belirli yönlerinden sorumluydu: bir grup memur, valinin resmi turları sırasında özel ihtiyaç malzemelerini ayarlamaktan sorumluydu. ^:59

Firavun gibi nemes giyen bir MS 2. yüzyıl Roma imparatoru  [de], )

4. yüzyılın başlarındaki reformlar, belki de daha fazla katılık ve daha baskıcı bir devlet kontrolü pahasına, Mısır'da bir 250 yıl daha artan refahın temelini oluşturmuştu. Mısır, idari amaçlarla birkaç küçük eyalete bölündü ve ayrı sivil ve askeri yetkililer oluşturuldu; (praeses ve dux). Eyalet, Suriye'de Antakya merkezli piskoposluğa bağlı Doğu kontunun (yani papaz) denetimi altındaydı.

İmparator Justinianus tarafından 538'de Mısır Psikoposluğu kaldırıldı. Eskisi gibi sivil yetkileri elinde bulunduran praeses ve askeri yetkileri elinde bulunduran dux makamı oluşturuldu. (praeses kilise yetkililerinin gücüne karşı bir denge gibi). Askerlerin varlığı daha belirgindi, gücü ve etkisi kasaba ve köy hayatının rutininde daha yaygındı.

Romalı bir idareci y. 160 – y. 170

Askeri

Roma ordusu, en homojen Roma yapıları arasındaydı ve ordunun Mısır'daki örgütlenmesi, Roma İmparatorluğu'ndaki örgütlenmesinden çok az farklıydı. Roma lejyonları Roma vatandaşlarından, Roma Auxilla'sı ise vatandaş olmayan kişilerden asker alırdı.^:69

Mısır, garnizonunun, diğer eyaletlerde olduğu gibi bir senatoryal sınıftan gelen kişiler tarafından yönetilmeyip, equestri sınıfından olan praefectus Aegypti tarafından yönetilmesi bakımından benzersizdi.^:75 Bu ayrım, Augustus tarafından yayımlanan bir yasada belirtilmişti ve bir equestrinin bir senatöre komuta etmesi düşünülemez olduğundan, Mısır'daki lejyonların komutanlarının kendileri benzersiz bir şekilde equestri sınıfından gelmekteydiler. ^:75 Bu zorluklar sonucunda, vali,rakip bir güç unsuru oluşturamaz hale getirildi (Marcus Antonius buna rağmen yapmayı başarmıştı) Lejyonları komuta edenler tecrübeleri kısıtlı genç politikacılardan ziyade, kıdemli ve tecrübeli Centruion ve Legatuslardan oluşuyordu. lejyonlarını komuta kariyer askerlerdi ^:75Praefectus aegypti, Mısır'da konuşlu lejyonların ve Auxiliaların genel komutanıydı ^:75–76 Toplu olarak, bu güçler exercitus Aegyptiacus (Mısır ordusu) olarak biliniyordu. ^:76

Roma garnizonu, Memphis ve Mısır Babil çevresindeki stratejik merkezler yerine İskenderiye'nin bir bölgesi olan Nicopolis'te ağırlıklı olarak konuşlanmıştı.^:37 İskenderiye, erken Roma imparatorluğunda Akdeniz'in ikinci büyük şehri, Doğu Yunan'ın kültürel başkenti ve Antonius ve Kleopatra'nın yönetimi altında Roma'ya rakipti. ^:37 Bölgeden sadece birkaç papirüs günümüze ulaştığı için, lejyonerlerin günlük yaşamı hakkında imparatorluğun diğer vilayetlerinde bilinenden çok daha az şey biliniyor ve vali ve subaylarının askeri uygulamalarına dair çok az kanıt var.^:75 Bulunan papirüslerin çoğu Orta Mısır'ın köylerinde bulundu ve metinler öncelikle yerel meselelerden bahsediyor, nadiren yüksek siyasete ve askeri meselelere yer veriyor. ^:70 Roma imparatorluk döneminin askeri kampları hakkında pek bir şey bilinmemektedir, çünkü çoğu su altındadır veya üzerine günümüzde yapılar inşa edilmiştir ve Mısır arkeolojisi geleneksel olarak Roma bölgelerine çok az ilgi göstermiştir. ^:70 Askerlerin hizmet tarihinin bir kaydını sağladıkları için, 83 ile 206 arasında tarihlenen altı bronz Roma askeri diploması, Mısır'daki auxilia olduğunun tespiti için kanıtların ana kaynağıdır; Bu yazılı sertifikalar Auxila olarak askeri hizmetin 25 veya 26. yılında askerleri ödüllendirmek için verilirdii. ^:70–71 Ordunun diğer eyaletlerden daha fazla Yunanca konuştuğu kesindir. ^:75

Mısır Ordusunun kalbi İskenderiye'deki Nikopolis garnizonuydu ve orada kalıcı olarak en az bir lejyon ve güçlü bir Auxilia süvari kuvveti vardı.^:71 Bu birlikler, praefectus emrinde İskenderiyeliler arasındaki ayaklanmalara karşı ve valinin emriyle herhangi bir noktaya hızla ilerlemeye hazırdı. ^:71–72 İskenderiye'de Mısır'daki Roma donanması da bulunmaktaydı. (Classis Alexandrina), ^:712. ve 3. yüzyıllarda İskenderiye'de, megalopolis'in büyük nüfusunun bir parçası olan yaklaşık 8.000 asker vardı. ^:72

Başlangıçta, Roma Mısırının lejyoner garnizonu üç lejyondan oluşuyordu: , Legio XXII Deiotariana ve diğer bir lejyon.^:70 Bu üçüncü lejyonun statüsü ve kimliği kesin olarak bilinmemektedir ve bunun MÖ 23'ten önce Tiberius zamanında kesinlikle Mısır'dan çekildiği bilinse de kesin tarih tam olarak bilinmemektedir. ^:70 Tiberius'un üvey babası ve selefi Augustus'un saltanatında, lejyonlar Nicopoliste, Mısır Babili'nde belki de Thebes'te konuşlanmıştı. ^:70 Ağustos 119'dan sonra, III Cyrenaica Mısır'dan çekildi; XXII Deiotariana bir süre sonra Mısır'a gönderildi ve <i id="mwArQ">127 / 8'den önce, Legio II Traiana</i> geldi ve iki yüzyıl boyunca Mısır Ordusunun ana bileşeni olarak kaldı. ^:70

Romalı bir subayın enkaustik boyalı mumya portresi y. 130 ilgili vahim mal olan mavi sagum, gümüş fibula, beyaz tunik ve kırmızı balteus ile ( )

Roma Mısır'ının ilk on yıllarında auxilia garnizonunun boyut ve konumlarında ülkenin fethi ve pasifleşmesindeki değişiklikler etkili oldu. Auxilia birliği Principatus döneminde çoğunlukla istikrarlıydı ve 2. yüzyılın sonlarına doğru mevcudu bir miktar arttı.^:71 Üç ya da dört ala adı verilen 500 atlıdan oluşan toplam 1500-2000 Auxilia süvarisi Mısır'da konuşluydu. ^:71 Yedi ila on tane Auxilia birliklerinden oluşan kohortlar bulunmaktaydı. Her kohort yaklaşık 500 kişiden oluşuyordu. Ancak bazı özel kohortlar 600 piyade ve her dört piyadeye karşılık bir süvariyle takviye edilmişti. ^:71İskenderiye'de konuşlanmış auxilia'nın yanı sıra, en az üç müfreze, Nil'in ilk çatalı üzerinde, Philae ve Syene (Aswan) çevresinde, Mısır'ı güneydeki düşmanlardan ve Thebaid'deki isyanlara karşı koruyan güney sınırında kalıcı olarak garnizonlarda konuşlandı ^:72

İskenderiye-Nicopolis'teki ana garnizonun ve güney sınır kuvvetinin haricinde, Mısır Ordusu'nun geri kalanının durumu net değil, ancak birçok askerin çeşitli karakollarda (praesidia), yolları ve uzak doğal kaynakları saldırılardan korumak için konuşlandığı biliniyor.^:72 Romalı müfrezeler, centurioneslerin ve beneficiariilerin Nil Vadisi'nde düzeni korudukları bilinmektedir. Ancak diğer görevleri hakkında çok az bilgiye sahibiz. Muhtemelen nomlardaki strateoglara bağlı olarak görev yapmaktalardı ve otoriteyi sağlıyorlardı. ^:73 Liderliğindeki Arkeolojik eser Hélène Cuvigny liderliğindeki arkeolojik kazıda bulunan kalıntılar Doğu Çölü boyunca konuşlanan askerlerin hayatları hakkında bbirçok ortaya çıkarmıştır. Yine aynı şekilde bu kalıntılardan imparatorluğun en büyük granit taş ocaklarından birinde askerlerin konuşlandığı görülmüştür. ^:72 Bir yazıttan varlığı bilinen diğer Roma karakolları da vardı, Bunlar Farasan Adaları ve Arap Yarımadası'nın batı kıyısındaydı.. ^:72

Romalı bir subayın encaustic mumya portresi y. 100 – y. 150 mavi sagum, fibula, mor beyaz tunik ile ve kırmızı balteus ( Antikensammlungen Berlin )

Diğer eyaletlerde olduğu gibi, Mısır'daki yerel halk olarak, yalnızca vatandaş olmayan Auxilialar arasından değil, aynı zamanda Roma vatandaşlığına sahip olanlar arasından da lejyoner olarak askere alındı.^:73Severan hanedanı döneminde Mısır Ordusu'ndaki yerel halk oranı artan bir eğilimdeydi. Flavian hanedanı altında bu oran daha da yüksek bir orana sahip oldu - lejyonerlerin dörtte üçü kadarı yerel kökene sahipti. ^:73 Bunlardan yaklaşık üçte biri askerlerin çocuklarıydı ordunun Lefkoşa'daki üssünü çevreleyen kanaba yerleşimlerinde yetiştirilen askerlerin yalnızca sekizde biri İskenderiye vatandaşıydı. ^:73 Mısırlılara orduya katıldıklarında Roma tarzı Latince isimler verilirdi; diğer eyaletlerin aksine, Mısır Ordusu'nun yerel askerleri arasında yerel isimler neredeyse hiç kullanılmazdı. ^:74

Günümüze ulaşan askeri diplomalardan biri bir askerin doğum yerini Coptos olarak belirtiyor, diğerleri ise başka yerlerden Mısır'a gelen askerlerin ve yüzbaşıların tecrübeli olduğunu gösteriyor.^:73–74 2. yüzyıldan elde edilen kanıtlar, çoğu auxilia'nın Mısır'dan geldiğini, diğerlerinin Afrika ve Suriye vilayetlerinden ve Küçük Asya'dan geldiğini gösteriyor. ^:73–74 Roma ordusu boyunca hizmet veren Balkanlar'dan Auxilialar , Mısır'da da görev yaptı: Ostraca'dan birçok Daçya ismi biliniyor, Bu belki de Trajan'ın Daçya Savaşları sırasında ve sonrasında Daçyalıların askere alınmasıyla bağlantılı. Bulunan isimler ağırlıklı olarak süvari isimleridir ve bazı piyadeler de vardır. ^:74 Diğer Roma eyaletlerinde orduda yaygın olan Trakyalılar da mevcuttu ve Trakya'da Mısır garnizonundan bir auxilia diploması da bulundu. ^:74 İki auxilia diploması, biri Apamea olmak üzere Mısır Ordusu gazilerini Suriye ile birleştiriyor. ^:74 Anadolu'da toplanan çok sayıda asker, Mısır ve Suriye'deki bir Yahudi ayaklanmasına karşı Kitos Savaşı'ndan sonra garnizonu takviye etmiş olabilir. ^:74

Toplum

Romalılar döneminde Mısır'daki sosyal yapı hem benzersiz hem de karmaşıktı. Bir yandan, Romalılar, Ptolemaios döneminde yürürlükte olan aynı idari taktiklerin çoğunu kullanmaya devam ettiler. Aynı zamanda Romalılar, Aegyptus'taki Yunanları hem yerli Mısırlıların hem de Yunanların reddedeceği bir fikir olsa da "Gerçek Mısırlılar" olarak gördüler. Genel olarak çok Helenleşmiş olan Yahudilerin hem Yunanlardan hem de yerli Mısırlılardan ayrı kendi toplulukları vardı.

tarafından kazılan MS 1. yüzyıl mumyası

Romalılar, etnik köken ve ikamet yeri temelli bir sosyal hiyerarşi sistemi başlattı. Roma vatandaşları dışında, Yunan şehirlerinden birinin bir Yunan vatandaşı en yüksek statüye sahipti ve kırsalda yaşayan bir Mısırlı en düşük sınıftaydı. Vatandaşlık kazanmak ve rütbelerde yükselmek çok zordu ve statü kazanmak için pek fazla seçenek yoktu.

Birçoğunun başka bir sınıfa yükselmek için izlediği yollardan biri orduya kaydolmaktı. Lejyonlarda yalnızca Roma vatandaşları hizmet edebilse de, birçok Yunan lejyonlara girmeyi başardı. Yerli Mısırlılar auxiliarye katılabilir ve terhis olduktan sonra vatandaşlık kazanabilirdi. Farklı gruplar, sosyal sınıflarına göre farklı vergilendirme oranlarına sahipti. Yunanlar kelle vergisinden muaf tutulurken, Nome başkentlerinin Helenleşmiş sakinleri, orduya katılamayan ve tüm kelle vergisini ödeyen yerli Mısırlılardan daha düşük bir oranda vergilendirildi

Roma Mısırı'ndaki sosyal yapı, yönetim idaresi ile çok yakından bağlantılıdır. Ptolemaik dönemden türetilen idare biçimi 4. yüzyıla kadar sürdü. Özellikle devam eden unsur, Mısır'ın geleneksel idari bölümleri olan 'nomları ' yönetmek için strategoi'nin atanmasıydı. Mısır'daki Boulai veya kasaba konseyleri resmen Septimius Severus tarafından oluşturuldu. Bu boulai ve üyelerinin, nomlar için önemli idari sorumluluklar elde etmeleri ancak 3. yüzyılda Diocletian döneminde oldu. Augustan devri, tamamen sosyal statü ve güce dayanan porolara (mülkiyet veya gelir yeterliliği) dayalı bir zorunlu kamu hizmeti sistemi getirdi. Romalılar ayrıca Ptolemaiosların uyguladığı vergi oranlarına benzer kelle vergisini getirdiler, ancak Romalılar mētropoleis vatandaşlarına özel düşük oranlar verdiler.Oxyrhynchus kentinde, bu şehirlerdeki sosyal yapı konusunda çok fazla bilgi içeren birçok papirüs kalıntısı vardı. Bu şehir, İskenderiye ile birlikte, Romalıların Mısır'ı ele geçirdikten sonra kullanmaya devam ettikleri çeşitli kurumların çeşitli yapılarını gösteriyor.

Ptolemaioslar döneminde olduğu gibi, İskenderiye ve vatandaşlarının da kendi özel unvanları vardı. Başkent, Mısır'ın geri kalanından daha yüksek bir statüye ve daha fazla ayrıcalığa sahipti. Ptolemies döneminde olduğu gibi, Romalı İskenderiye vatandaşı olmanın birincil yolu, her iki ebeveynin de İskenderiye vatandaşı olduğunu deme adı verilen kimliklerle kayıt olurken bildirmekti. İskenderiyeler, Roma vatandaşlığı alabilen tek Mısırlılardı.

Romalı Asilzadenin büstü, yak. MÖ 30 - MS 50, Brooklyn Müzesi

Sıradan bir Mısırlı, Roma vatandaşı olmak isterse, önce İskenderiye vatandaşı olması gerekirdi. Mısır'da Augustus dönemi, “ Helenik ” toprak sahibi seçkinlerle kentsel toplulukların oluşmasına tanık oldu. Bu toprak sahibi seçkinler, ayrıcalıklı ve yönetici konumuna getirildi ve bunlar Mısır halkından daha fazla öz yönetime sahipti. Vatandaşların içinde, Yunan vatandaşlarının her iki ebeveynin de MS 4-5'te hükûmet tarafından derlenen bir listeye göre spor salonunun üyesi olduğunu göstermeleri halinde girebilecekleri spor salonları vardı.

Spor salonuna girebilen olan kişi daha sonra efebusa da girebilirdi. Gerousia olarak bilinen yaşlılar konseyi de vardı. Bu ihtiyarlar meclisinin cevap vermesi gereken bir boulai yoktu. Tüm bu Yunan örgütlenmesi metropolün hayati bir parçasıydı ve Yunan örgütleri seçkin bir vatandaş grubu oluşmasını sağladı. Romalılar, belediye görevlileri ve iyi eğitimli idareciler görevlendirmek için bu seçkinlerden yararlandı. Bu seçkinler aynı zamanda yerli Mısırlı fellahin'den daha düşük kelle vergileri de ödüyorlardı. Özellikle İskenderiyelilerin arazi üzerinde daha düşük vergi oranlarından yararlanabildikleri belgelenmiştir.

Bu ayrıcalıklar bedensel cezalara kadar uzanıyordu. Yerli Mısırlılar kırbaçlanırken, Romalılar bu tür cezalardan korunuyordu. İskenderiyeliler ise sadece bir sopayla dövülme ayrıcalığına sahipti. İskenderiye, Mısır'daki Yunan şehirlerinin en büyük statüsüne sahip olsa da, Antinoöpolis gibi diğer Yunan şehirlerinin İskenderiye'de görülenlere çok benzer ayrıcalıklara sahip olduğu açıktır. Tüm bu değişiklikler Yunanların Mısır'da müttefik muamelesi görmesi ve yerli Mısırlıların fethedilmiş bir ırk olarak görülmesi anlamına geliyordu.

• Er-Rubayat'tan mumya portresi ()
• (Cleveland Sanat Müzesi) 1. yüzyıl mumya portresi
• ) 1./2. Yüzyıl mumya portresi
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Mumya portresi ()
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Dan 2 yüzyıl mumya portre (Galerie Cybèle, Paris)
• Er-Rubayat'tan () 2. yüzyıl mumya portresi
• Er-Rubayat'tan (Brooklyn Müzesi) 3. yüzyıl mumya portresi
• 2. yüzyıl mumya portresi ()
• 2. yüzyıl mumya portresi ()
• 2. yüzyıl mumya portresi (Nelson-Atkins Sanat Müzesi)
• () 2. – 4. yüzyıl mumya portresi
• ) 2. / 3. yüzyıl mumya portresi
• 2. yüzyıl mumya portresi ()
• 2. yüzyıl mumya portresi muhtemelen er-Rubayat'tan ()

Ekonomi

Hindistan ile Roma ticareti

İmparatorluk hükûmetinin sömürmeyi amaçladığı ekonomik kaynaklar, Ptolemaios döneminden beri aynıydı, ancak çok daha karmaşık ve sofistike bir vergi sisteminin geliştirilmesi, Roma egemenliğinin bir özelliğiydi. Araziden hem nakdi hem de ayni vergiler alındı ve atanan memurlar tarafından gümrük vergileri ve benzerlerinin yanı sıra, hayret verici çeşitlilikte nakden küçük vergiler de toplandı.

Aegyptus'un tahıl hasadının büyük bir bölümü, hem İskenderiye nüfusunu hem de Roma başkentini beslemek için nehrin aşağısına (kuzeye) sevk ediliyordu. Vergi mükelleflerinden sık sık baskı ve gasp şikayetleri geliyordu.

Arazi yönetimi ve kullanım hakkı için, Ptolemaios devleti, daha önceki firavunlarda olduğu gibi arazilerin çoğunu elinde tutuyordu, ancak Roma İmparatorluğu özel ve kamu arazileri arasında bir ayrım getirdi - daha önceki sistem küçük arazileri özel mülkiyet olarak sınıflandırmıştı - ve bir kompleks Düzinelerce arazi holdinginden oluşan düzenleme geliştirilmiştir.^:23–24 Arazilerin statüsü, mülkün hidrolojik, hukuki ve işlevi ile Ptolemaik sistemden alınan üç ana mülkiyet kategorisi tarafından belirlendi: tapınaklara ait kutsal topraklar, imparatorluk toprakları (devlete ait olan ve gelirinin çoğunu oluşturan); ve "hediye edilmiş topraklar" bir tür tımar sistemi kapsamında kiralanırlardı. ^:23–24

Roma hükümeti, toprağın özelleştirilmesini ve üretim, ticaret ve ticarette özel teşebbüsün artmasını aktif olarak teşvik etmişti ve düşük vergi oranları özel mülk sahipleri ve girişimciler lehine olmuştu. Yoksul insanlar geçimlerini devlete ait toprakların veya imparatora ait mülklerin veya varlıklı özel mülk sahiplerinin kiracıları olarak sağladılar ve oldukça yüksek olan kira nedeniyle nispeten daha ağır bir yük altındaydılar.

Genel olarak, para kazanma ve ekonomideki karmaşıklık derecesi, köy düzeyinde bile yoğundu. Mallar, büyük ölçekte madeni para aracılığıyla taşındı veya takas edildi; kasabalarda ve daha büyük köylerde, hakim tarımsal ürünün tüketilmesiyle ve ticaretiyle bağlantılı olarak yüksek düzeyde bir sınai ve ticari faaliyet gelişti. Hem iç hem de dış ticaret hacmi 1. ve 2. yüzyıllarda zirveye ulaştı.

Kuşan cetvel oturmuş Roma-Mısır tanrısı ile Serapis giyen (ΣΑΡΑΠΟ, "Sarapo") .

3. yüzyılın sonunda büyük sorunlar ortaya çıktı. İmparatorluk para biriminin bir değer kaybı, madeni paraya olan güveni baltaladı ve hatta hükûmetin kendisi bile, doğrudan ana tüketicilere, ordu personeline kanalize ettiği ayni vergi ödemelerini giderek daha fazla talep ederek buna katkıda bulunuyordu.. Yerel yönetimler dikkatsiz, inatçı ve verimsizdi; Diocletian ve I. Konstantin dönemlerinde kesin ve amaca yönelik reforma olan açık ihtiyaç oldukça açığa çıkmıştı.

Dönem boyunca, özellikle Roma Mısırı ve Hint Yarımadası arasında, Roma'nın Hindistan ile ticaretine dair çok sayıda gösterge vardır. Kuşan İmparatorluğu hükümdarı Huvishka (MS 150-180) sikkelerine Helenistik-Mısır tanrısı Serapis'i (ϹΑΡΑΠΟ, "Sarapo" adı altında) dahil etti.Serapis, Mısır'daki İskenderiye panteonunun en büyük tanrısı olduğu için, bu sikke Huvishka'nın Kuşan İmparatorluğu'ndan gelen ürünler için önemli bir pazar olabilecek Roma Mısırına karşı ilgiye sahip olduğunu gösteriyor.

Mimari

Roma imparatoru Trajan, Mısır'daki Dendera Tapınağı kompleksindeki Mısır Tanrılarına adaklar sunuyor.

Nomoi'nin idari taşra başkentlerinde, mētropoleisler çoğunlukla Firavun ve Ptolemaik dönemden miras kaldı, Strategoslar tarafından Roma kamu binaları ve yerel spor salonları tarafından inşa edildi.^:189 Çoğu durumda, bunlar ayakta kalmamıştır ve kanıtları nadirdir, ancak çoğunun Greko-Romen dünyasının klasik mimarisinde, taş binalarda klasik düzenler kullanılarak inşa edilmiş olması muhtemeldir. ^:189 Bilinen kalıntı şunlardır : Pelesium'daki iki Roma tiyatrosu, Thebes'teki Serapis tapınağı ve Philae'de bir imparator Augustus'a ve Tanrıça Rome'a adanmış bir zafer takı. ^:189 - Bazı mētropoleislerde birkaç taş bloktan münferit yanında Roma mimarisinin önemli kalıntıları vardır. Bu mētropoleislerden özellikle üçü bilinmektedir Heracleopolis Magna, Oxyrhynchus ve Hermopolis Magna. İmparator Hadrian (h. 117-138). 130 yılında Antioöpolis adında bir şehir kurdu ^:189 Bütün bunlar belirli tanrılara adanmış kutsal şehirlerdi. ^:189Bu şehirlerin kalıntıları ilk olarak Napolyon'un Mısır seferi sırasında bağlı entelektüeller tarafından metodik olarak incelendi ve taslak haline getirildi ve sonunda Description de l'Égypte eserinde yayınlandı. ^:189 Edme-François Jomard ve Vivant Denon tarafından çizilen resimler, bu kalıntıların kanıtlarının çoğunu oluşturur, çünkü 19. yüzyıldan beri harabelerin çoğu kendiliğinden kaybolmuştur. ^:189 Thebes'in güneyinde, mētropoller büyük ölçüde klasik yapılardan yoksun olabilir, ancak Antinoöpolis yakınlarında klasik etki daha güçlü olabilirdi. ^:189 Çoğu mētropol muhtemelen İskenderiye'de olduğu gibi Helenistik şehirlerde tarafından kullanılan klasik Hippodamya ızgarası kullanılarak inşa edilmişti ^:189

Vivant Denon, Oxyrhynchus'ta harabelerin eskizlerini yaptı ve Edme-François Jomard bir açıklama yazdı; Birlikte bazı tarihsel fotoğraflar ve kalan birkaç kalıntılarıyla, <i id="mwBKQ">medjed</i>e ithaf edilen bu şehir, klasik mimarinin en iyi kanıtlarındandır^:189 Heracleopolis Magna olarak bilinen iki grup bina ayakta kalabilmiştir: Jomard'ın çalışması olarak bilinen ve Herakles'e adanan tapınak ve Hadrian tarafından sevgilisinin onuruna inşa edilen Antinoöpolis'teki Herakles tapınağı.. ^:189 Napolyon dönemine ait kanıtlar, daha fazla binanın hayatta kaldığı ve Hermes / Merkür ile eşdeğer Thoth'a adanmış Hermopolis Magna'yı belgelemek için de önemlidir. ^:189

Mısır'da bilinen en eski kilise mimarisi kalıntıları Roma köyü Kellis'tedir ; 4. yüzyılın başlarındaki ev kilisesinin ardından, Konstantin döneminde üç nefli, apsisli bir bazilika kilise inşa edilirken, bu kilisenin her iki tarafında pastafori, bulunuyordu. Üçüncü bir kiliseye de bir Hristiyan mezarlığı eşlik ediyordu.^:671 Tüm bu kiliseler doğu-batı ekseninde, liturjik odağı doğuda olacak şekilde inşa edildi ve pastafori (yan odalar) ülkedeki kiliselerin ortak bir özelliğiydi. ^:671 Kiliseler, Konstantin'in Licinius'a karşı kazandığı zaferden hemen sonra inşa edildi ve 4. yüzyılda Dakhla Vahası'ndaki 'Ain el-Gedida gibi kasabaların bile kendi kiliseleri vardı. ^:671 Günümüze ulaşan bilinen en eski anıtsal bazilika Antinoöpolis'tedir; doğuya bakan ve bir mezarlığa yerleştirilmiş beş nefli bazilika 60 metre (200 ft) uzunluğunda ve 20 metre (66 ft) genişliğindedir. ^:671

Sohag kuzey cephesi

4. yüzyılın sonlarında, manastır kiliseleri diğer kiliselerden, sunağın durduğu doğu uçlarında yarım daire yerine dikdörtgen tapınaklar inşa ederek ayrıldılar ve apsis yerine bir kemerle süslenmiş bir aedicula veya niş vardı. sıva içi kolonlar.^:6715. yüzyılda, pastaforili anıtsal kilise bazilikasının bölgesel stilleri ortaya çıktı: Akdeniz kıyılarında ve ülkenin kuzey kesiminde kiliseler üç veya beş koridorlu bazilikalardı, ancak Orta Mısır ve Yukarı Mısır'da bazilikalar genellikle yapının her tarafına bir sütun dizisi verilmiş ve diğer üçünün batısında enine dördüncü bir koridorun eklenmesiyle sürekli bir gezinti yeri oluşturulmuştur. ^:671–672 Doğu Mısır'da sütunlar ve sütunlar vurgulandı ve kutsal alan, önünde zafer takı ile ayırt edildi. ^:671–672

Sadece batı Nil Deltası'ndaki Abu Mena ve Marea gibi kentsel ortamlarda bir transept planı kabul edildi.^:673 5. yüzyılın ortalarında Mısır'ın en büyük kiliselerinden biri olan Büyük Bazilika, Hermopolis Magna şehrinin merkezi kavşağına inşa edildi. ^:673 Alışılmadık bir şekilde, üç nefli transeptli bazilikanın kuzey ve güney duvarlarında yarım daire uzantıları vardı. ^:673 Kıpti Sohag'taki Beyaz Manastır da 5. yüzyılda üçlü taraktonoz apsisle inşa edilen kilisedir, Sohag en Dayr Anba Bishoi'de bulunan, bu alışılmadık tasarıma; Dayr as-Suyrān'daki Wadi El Natrun'da; Batı Çölü'ndeki Dakhla Vahasında Dayr Abū Mattā'de ve Dendera'da da rastlanılır. ^:674 Beyaz Manastır'ın kurucusu Shenoute'un mezar-şapeli de bu triconch planla inşa edilmiş ve bir manastırda inşa edilen bir manastır kurucusunun mezarının ilk örneğidir. ^:673 Beyaz Manastır'ın kireçtaşı kesme taşlarından bazıları devşirme taştı ; taşlar muhtemelen yakınlardaki Yukarı Mısır'daki Athribis'teki firavunlara ait binalardan alınmıştır. ^:674 Ana kilisenin içi, ambonlu ve oturaklı üç koridorlu bir bazilikadır ve her zamanki Mısır tarzı batı geçiş koridoru olsa da, ancak dış cephesi, çatısında cavetto kornişleri olan bir Mısır tapınağını andırıyor. ^:674 Kıpti kiliseleri için alışılmadık bir şekilde, Beyaz Manastır kilisesinin, belki de manastır topluluğunun dışından ibadet edenleri barındırmak için iki narteksi vardır. ^:674 Yakındaki Kızıl Manastır, her yerde Geç Antik Çağ'dan kalma en kapsamlı boyalı dekorasyonu korumaktadır ve muhtemelen dönemin Mısır kiliselerinin iç dekorasyonunun bir temsilcisidir. ^:674 Antinoöpolis'teki ana anıtsal bazilikanın yanı sıra, burada 5. yüzyılın sonlarında inşa edilmiş iki haç biçiminde kilise daha bulunurdu. ^:671

Din

İmparatorluk kültü

Mısır eyaletinin Roma'daki )

Mısır hükümdarlara yapılan tapınma selefleri Büyük İskender ile birlikte Mısır-Helenistik bir hükümdar kültüyle ibadet edilen Ptolemaios hanedanının düşüşüyle tamamen sona erdi.^:98 Roma'nın Mısır'ı fethinden sonra Augustus, Mısır'da yeni bir Roma imparatorluk kültü kurdu. ^:98 Resmi olarak, "Roma halkı şimdi toplu olarak Mısır'ın hükümdarıydı; İmparatorlar asla geleneksel şekilde firavun olarak taçlanmadı ve imparatorların sistematik olarak geleneksel rahipler tarafından tapılan geleneksel panteonlara dahil edildiğine dair hiçbir kanıt yok.^:435 Bunun yerine Augustus'un görüntüsü Zeus Eleutherios ile özdeşleştirildi, Augustus Mısır'ı eski firavunlardan "kurtardığı" söylenen Büyük İskender örneğini örnek aldı. ^:435 Yine de, MÖ 27'de, geleneksel olduğu gibi, Ptah'ın baş rahibi, Augustus'un yetkisi altında Mısır hükümdar kültünün en kıdemli rahibi olarak atanmış ve "Sezar'ın rahibi" olarak anılmıştı. ^:435 Augustus, ölümünden önce Mısır'da bir tanrılaştırmayla onurlandırılmıştı ve Nero'ya, (özellikle Hadrian gibi,) yaşarken tapıldığına dair kanıtlar var. ^:437 Ancak hayattayken, imparator genellikle çeşitli tanrılara "sağlığı için" adaklarla onurlandırılırdı (Latin: ); ancak imparatorun ölümünden sonra imparator tanrılaştırılır ve bir tanrı olarak ona tapılırdı. ^:437 MS 41'de İskenderiyelilere yazılan bir mektupta, Cladius onların bir kült teklifini reddeder, yalnızca heykellere izin verir ve tanrılaştırılmış Augustus için kült ibadetini rezerve eder. ^:438 Hukuki amaçlar için, imparatorun adına yemin edilmesi gerekiyordu: "Sezar Imperator, Tanrı'nın oğlu Zeus Eleutherios, Augustus'a yemin ederim". ^:437

Resmi kült İskenderiye ve Tüm Mısır için Mısır tapınaklarından sorumlu vekil olan ve Mısır genelinde imparatorluk tanrılarına ve Serapis'in ibadetinden sorumlu olan Archiereus tarafından yönetiliyordu.^{:95; 98}Praefectus Aegypti'de olduğu gibi, İskenderiye ve Tüm Mısır'ın archiereus'u bir Roma vatandaşıydı ve muhtemelen equites sınıfından atanırdı. ^:95 Mısır'daki resmi kült diğer eyaletlerdekinden farklıydı; Roma Senatosu ile yakından ilişkili olan tanrıça Roma, bir imparatorluk vilayeti olarak Mısır Senatonun yetkilerinin (imperium) dışında kaldığı için Augustus tarafından tanıtılmadı. ^:98 İskenderiye ve Tüm Mısır'ın archiereus'u imparator tarafından atanırdı. ^:95 Baş rahibin tam unvanı (" Augusti ve Büyük Serapis tanrılarının baş rahibi ve Mısır ve tüm ülkenin tapınaklarından sorumlu olan kişi"), Serapis kültünün imparatorların ibadetiyle yakından bağlantılı olduğu için ve her ikisi de aynı Romalı yetkili tarafından denetleniyordu. ^:94–95

Mısır'ın Nil , bereket, buğday yaprağı, sfenks ve timsah ( Braccio Nuovo ) ile. Roma'daki heykel.

Nomların her birinde onomun bir archiereusu vardı.; Ayin sistemi aracılığıyla yerel seçkinlerden seçilen bu yüksek rahipler, imparatorluk tapınaklarının ve kültlerinin mētropolellerde korunmasından sorumluydu.^:98 Bu yetkililer, en geç 1.yüzyılın ortalarından beri şehirlerinde, her biri "Lord Augustus'un ve tüm tanrıların yüksek rahibi" veya ("şehrin yüce rahibi) olarak biliniyorlardı ve geleneksel yerel kültler zaten kendi rahipliklerine sahip olduğu için, bu kişiler esas olarak imparatorluk kültünün organizasyonundan sorumluydu. ^:92–93 Roma devleti tarafından empoze edilmesine ve eyalet başkentinden denetlenmesine rağmen, imparatorluk kültü yerel olarak organize edildi, ancak İskenderiye'deki kült için doğrudan kontrol sağlandı. ^:98:438 Mısır boyunca, tanrılaştırılmış imparator Augustus'un ibadetine adanmış kurban sunakları adanmış tapınaklarda (sebasteia veya sezaryen) kuruldu. ^{:86; 98} Her sebasteion veya sezaryum, imparatorun yerel kültünü düzenlemenin yanı sıra idari işlevlere sahipti. ^:86 Bununla birlikte, özel ortamlarda imparatorlara tapınmanın yaygın olduğuna veya İskenderiyelilerin genellikle imparatorlara düşman olduklarına dair çok az kanıt vardır. ^:98 Augustus döneminde kurulan ve büyük ölçüde tanrılaştırılmış ilk imparatorun kendisine odaklanmış olan imparatorluk kültünün biçimi, Büyük Konstantin hükümdarlığına kadar devam etti.^:437Augusta Plotina i(mparator Trajan'ın dul eşi), Hadrian tarafından ölümünden sonra tanrılaştırıldı.^:14Dendera'da, Afrodit'e adanmış bir tapınakta, geç dönemde imparatoriçe, imparatorluk ailesinin bir üyesinin ilk örneği olan Mısır tanrıçası Hathor ile özdeşleştirildi - Augustus'un yanı sıra - Mısır panteonuna entegre edildi. ^:14 Festivalleri Mısır takvimine göre kutlanan Ptolemaios hanedanının kraliyet kültünün aksine, imparatorların doğum günleri gibi imparatorluk kült günleri, Roma takvimine göre kutlandı. ^:438

Serapis ve İsis Kültü

Pozzuoli'den ( senkretik tanrı Serapis'in ve Cerberus'un taçlandırılmış heykeli

Serapis Ptolemaiotik dönemin başında muhtemelen Osiris-Apis kültüyle birleşti, Bu sinkretik bolluk tanrısını ve Helenistik ve Mısır özellikleri birleştiren I. Ptoleameios 'tu..(h. 305/304-282)^:439 Serapis, Mısır panteonunda öbür dünya ve yenilenme tanrısı, doğurganlık tanrıçası İsis'in kocası ve Helen dünyasında Harpocrates olarak bilinen Horus'un babası olarak Osiris'in rolünü üstlendi. ^:439 İmparatorlar bazen Serapis'in ayırt edici özelliklerini taşıyan portreleri ile Serapis olarak tasvir edildi ve çoğu yerli Mısır tanrısının aksine Osiris ile ortak olarak asla hayvan veya yarı hayvan formunda tasvir edilmedi. ^:439 Caracalla, külte olan bağlılığını belirtmek için "Philosarapis" unvanını aldı. ^:439 Serapis, Yunan tarzı kıyafetleri, uzun saçları ve sakalı ile <i id="mwBcQ">kalathus olarak bilinen düz tepeli tacı ile ayırt edilirdi</i>. ^:439Mısır dışında gelişen ve başka yerlerdeki Roma topraklarından ülkeye yeniden getirilen gizemli bir kült olan İsis Gizemleri, giderek daha fazla kutlanıyordu ve İsis, Ptolemaik kraliçe ibadet geleneğini içeren panteondaki yüce kadın tanrı ve yaratıcı tanrıçaydı. ^:439 Isis lactans (emziren Iris)) bebek Harpocrates'i besleyen bir annelik simgesiydi; İsis myrionymos ise bir sihir ve gizem tanrıçasıydı. ^:439

Roma Mısır'ında kült, İskenderiye ve Tüm Mısır'ın archierus'u tarafından yönetiliyordu.^:94–95 Serapis tapınakları (serapea), en eski serapeum Memphis'te ve en büyüğü İskenderiye Serapeum'u olmak üzere Mısır'ın her yerinde bulunurdu.^:439 Serapis, İsis ve Harpocrates'in kutsal ailesine imparatorluk boyunca tapıldı; 4. yüzyılda kült, Hristiyanlığın ardında Roma dünyasının en popüler dini haline geldi. ^:439

Tapınaklar

İskenderiye ve Tüm Mısır için imparatorluk tarafından atanan başrahip , Graeco-Roma tanrılarına ve eski Mısır tanrılarına adanmış imparatorluk kültünün tapınaklarının ötesinde, tüm tapınakların idari yönetiminden sorumluydu.^:95 Mısır tarikatlarının rahipliklerine erişimi kontrol etti: nomların ritüel ayinleri onun onayına bağlıydı ve tapınakları içeren anlaşmazlıklara arabuluculuk etti ve bazı yargı yetkilerini kullandı. ^:93 Tapınak kültlerinin destekleyicisi olarak imparatorlar, oyulmuş tapınak kabartmalarında geleneksel firavun kıyafetlerinde tasvir edildiler.^:435 Benzer şekilde, Mısır tanrıları bazen, özellikle Anubis ve Horus başta olmak üzere Roma askeri kıyafetleri giymiş olarak gösterildi.^:439

Roma dönemindeki Mısır tapınaklarının tarihi, Faiyum'un kenarlarındaki bazı yerleşim yerlerinde özellikle iyi incelenebilir: Arkeolojik kanıtlar, rahiplerin günlük yaşamları hakkında birçok yazılı kaynağın yanı sıra Bakchias, Narmouthis, Soknopaiou Nesos şehirlerindeki kazılardan elde edinilebilir. Örneğin, tapınakların meslektaşlarından personel sıkıntısı olduğunda yardım etmelerini isteyerek birbirlerini destekledikleri ve aynı zamanda etki alanları için birbirleriyle rekabet ettikleri görülebilir. Tapınaklar yetkililerle, daha sonra esas olarak yerel halka ait olan alt yerel yönetimlerle anlaşmazlık yaşadığında; Roma procuratorları bu anlaşmazlıklara ılımlı bir şekilde müdahale ettiler.

Setekh'i ( Louvre ) timsahı öldüren Romalı bir süvari olarak tanrı Horus'un 4. yüzyıl rölyefi

Julio-Claudian imparatorları Tiberius, Caligula, Claudius ve Nero'nun tümü Coptos ve Dendera'daki dini anıtlara ve kurumlara sponsor oldu.^:13 Tiberius de anıtlar büyükbabasının bilinmektedir ARMANT, Aswan, Athribis, Debod, Diospolis PARVA, Edfu, Karnak, Kom Ombo, Luxor, Philae ve en Shenhur Tapınağı. ^:13 Claudius'un himayesi Aswan, Athribis, Esna, Kom Ombo ve Philae'de kaydedildi. ^:13 Nero'nun Batı Çölü'ndeki Dakhla Vahası'nda, Karanis ve Akoris'te ve Aswan ve Kom Ombo'da Mısırlı seçkinlere sponsor olduğu kaydedildi. ^:13Galba'nın ve Nero'nun düşüşünden sonraki Dört İmparator Yılı'nda yarışmacıların kısa hükümdarlıkları sırasında, Onsekizinci Hanedanlıktan kalma bir Firavun tapınağı olan Medinet Habu'da hem Otho hem de Galba'nın resimleri kabartmalara oyulmuştu, ancak Vitellius bilinmektedir. ^:13Flavian imparatorları Vespasian, Titus ve Domitian'ın Esna'daki çalışmalardan sorumlu olduğu biliniyor. ^:14 Hem Vespasian hem de büyük oğlu Titus, Dakhla Vahası'ndaki çalışmalara sponsor oldu, Vespasian da Medinet Habu'daki çalışmaların sponsoruydu. ^:14 Vespasian ve küçük oğlu Domitian, Kom Ombo ve Silsila'daki eserlerin himayesine alındı ve Domitian'ın sponsorluğu da Akhmim, Armant, Dendera ve Philae'de kaydedildi. ^:14 185 sahne Domitian'ı gösterir, vahalarda ve Yukarı Mısır'da yoğunlaşmıştır; onun adı damnatio memoriae'nin bir sonucu olarak bazı yerlerde kaldırıldı.^:413

Kom El Shoqafa Yeraltı Mezarlarında Romalı bir piyade olarak Anubis'in 2. yüzyıl kabartması

Domitian'ın suikastından sonra, imparator Nerva'nın Mısır tapınaklarını himayesi yalnızca Esna'da kaydedildi.^:14 Nerva'nın evlat edinilen varisi Trajan, himayesinde Dendera, Esna, Gebelein, Kalabsha, Kom Ombo, Medinet Habu ve Philae'de Mısır kültlerine imparatorluk desteği sağlamaya devam etti. ^:14 Sırasında Hadrian 130-131 Mısır 'ın turu, imparator yeni Hellenistik kurdu Polis'in noktada Antinoupolis arasında Antinous Nil boğuldu gibi Antinous bir kült uyguladı Osiris, kime boğulma tarafından bir ölüm kutsal oldu. ^:15 Hadrian, Barberini dikilitaşını , Mısırlıların ağzını açma töreni de dahil olmak üzere, merhum sevgilisinin cenaze törenlerini anmak için görevlendirdi; dikilitaş Roma'da dikildi ve Antinous kültü tüm eyaletler arasında yayıldı. ^:15 Hadrian ayrıca Philae'deki inşaat çalışmalarına sponsor oldu ve hem kendisi hem de halefi Antoninus Pius Armant, Dendera ve Esna'daki çalışmalara sponsor oldu. ^:16 Antoninus Pius dönemine - ayrıca Coptos'a en eserlerini bina hamisi Medamud, Medinet'un Habu ve Tod - testere Mısır tapınakları son önemli yapı çalışması. ^:16 Medinet Habu, Deir el-Shelwit ve Dendera'da bulunan Antoninus Pius'unkilerden sonra, Thebes bölgelerinde ve batı vahalarında başka imparatorluk karikatürleri bilinmemektedir.^:413Başlangıçta Ptolemy VIII Physcon tarafından yapılan bir teklifi Hathor'a yeniden adadığı kaydedilen Marcus Aurelius'un saltanatından itibaren, yeni tapınak binası ve dekorasyon yapımı yavaşladı. ^:413 Commodus; Armant, Esna, Kom Ombo ve Philae'deki tapınakların Firavun himayecisi olarak kaydedildi; bu şekilde ayakta kalan anıtlarda bu şekilde büyük bir onur duyan son imparator; Muhtemelen bunun sorumlusu Commodus'un suikastından sonraki siyasi çalkantı ve genel kaynak eksikliği idi. ^:18 Halefi Pertinax'ın (r. 193)desteği Kellis'teki Tutu Tapınağı'nda kaydedildi.^:182 Commodus'un yazıtlarından sonra, Faiyum tapınaklarında artık Yunanca yazıtlar bulunmuyor. ^:413 3. yüzyılın başında Septimius Severus reformunun Mısır tapınaklarının gerilemesini hızlandırması olasıdır; mētropoleisler artık nomoilerine tapınakları üzerinde idari kontrol vermişlerdi, onlar da bakımlarına öncelik vermiyorlardı. ^:413

Mısır tanrıları Anubis (solda) ve (ortada) Romalı subayların bakır alaşımlı heykelcikleri ( Ulusal Arkeoloji Müzesi, Atina )

Esna'da bir oyma kabartmada ile Septimius Severus birlikte oğlu ve eş augustusu Caracalla, eşi Julia Domna augusta ve onların küçük oğlu Geta 199-200 Mısır imparatorluk turu vesilesiyle resmesdildiler.^:18 Caracalla'nın kendi unvanları Philae'de, Orta Mısır'daki Ombos'ta ve Deltada kaydedildi.^:413 Kardeşini ve eş- augustus Geta'yı öldürdükten sonra, Caracalla'nın dayattığı damnatio memoriae'nin bir parçası olarak, Esna'daki anıt rölyefinden babasının görüntüsü kaldırıldı. ^:19 Caracalla'nın halefi, himayesi yalnızca Kom Ombo'da kaydedilen Macrinus'du; Onun Mısır'daki halefi Elagabalus'un himayesinin kanıtı günümüze kalmadı ve Severus Alexander'ın himayesi de kaydedilmedi. ^:19

Mısır kültleri arasında anıtsal tapınak yapımı ve süsleme, 3. yüzyılın başlarında tamamen sona erdi.^:413Philip the Arab 'ın kabartması, Esna'daki tapınak duvarına eklendikten sonra, onun halefi Decius'un kartuşu, firavunların seleflerinin hanedan mirasını silip süpürme uygulamasının bilinen en son örneği olan, kartuşa kazınmıştı.^:21

Caligula, Augustus'un hükümdarlığından beri resmi olarak yasak olan Roma'da Mısır tanrılarına tapınılmasına izin verdi.^:12 Domitian, Roma'da ve Beneventum'da (Benevento) Mısır tanrıları İsis ve Serapis için yeni tapınaklar kurdu. ^:14 Hadrian'ın ülke turunu genel bir " Mısırlımanya " takip etti ve Hadrianus'un Tibur'daki Köşkü (Tivoli), Canopus olarak bilinen Mısır temalı bir bölgeyi içeriyordu. ^:16 Mısırlı şairi ve rahip Pancrates, Hadrian'a dini konularda tavsiyelerde bulunmuş olabilir. ^:15

5. yüzyıl Hristiyan rölyefi ( )

Hristiyanlık

Yeni Ahit'in yazarlarının ,Kudüs'teki Mısırlı ve İskenderiyeli Yahudilerden bahsetmesine rağmen, havarilerin İskenderiye'ye herhangi bir tebliğini veya Mısırlılara herhangi bir mektubunu kaydetmezler. Mısır'a Hristiyanlığın gelişi 1. yüzyıla tarihlenmektedir, Hristiyanlık muhtemelen Mısır'a Helenleşmiş İskenderiye Yahudileri arasında, Filistin'in Yahudi Hristiyan topluluklarından geldi. ^:665

Olası bir 2 yüzyıl papirüs parçası dışında, (P. Oxy. LX 4009, Sackler Kitaplığı )

ve , Philae'deki Isis Tapınağı'ndaki eski kabartmalara oyulmuş

Roma dönemi Hristiyan temalı yün ve keten Mısır tekstili ( Louvre )

Tarih

Eyalet, Octavian'ın (gelecekteki Roma imparatoru Augustus) rakibi Mark Antony'yi yenmesi, Firavun Kleopatra'yı devirmesi ve Ptolemaios Krallığı'nı Roma İmparatorluğu'na katmasıyla MÖ 30'da kuruldu.

Maps of Roman Egypt

Northern Africa under Roman rule

The Roman Empire during the reign of Hadrian (117–138). Two were deployed in the of Ægyptus (Egypt) in the year 125.

Philae'den (Mısır Müzesi ) 'un üç dilli steli

Aegyptus'un ilk valisi , Yukarı Mısır'ı silah zoruyla Roma kontrolü altına aldı ve daha sonraki Ptolemaioslar tarafından terk edilmiş olan güney sınır bölgesi üzerinde bir himaye kurdu.

İkinci vali , Arabia Petraea'yı ve hatta fethetmek için başarısız bir sefer yaptı. Roma Mısır'ının Kızıldeniz kıyısı Claudius'un hükümdarlığına kadar Roma kontrolü altına alınmadı. Üçüncü vali , ihmal edilen kanalları sulama için temizledi ve tarımın canlanmasını teşvik etti. Petronius bugünkü merkezi Sudan olan ve daha önce Roma Mısır'ına saldıran Kraliçe Imanarenat yönetimindeki Kuş Krallığı'na karşı bile sefer düzenledi Kalıcı kazanımlar elde edemeyen Gallus MÖ şehrini yerle bir etti ve kuzeye çekildi.

Tiberius, Caligula ve Claudius'un hükümdarlıkları, İskenderiye'de Yunanlar ve Yahudiler arasında aralıklı sivil çekişmelere rağmen, Mısır barış içindeydi. ^:12 Latin tarihçi Tacitus'a göre Germanicus, Tiberius'un izni olmadan Mısır'ı ziyaret etmiş ve bu imparator olan amcası ile anlaşmazlığa neden olmuştur.^:12 Claudius, İskenderiye'nin kendi senatosu altında özyönetim taleplerini reddetti ve İskenderiyeli Yunan ve Yahudiler arasındaki huzursuzluğu bastırmaya çalıştı. ^:12 Nero zamanında, belki İskenderiye Chaeremon'dan etkilenerek (Mısırlı rahip ve imparatorun Stoacı öğretmeni) bir sefer Meroe'ye düzenlendi. Ancak güney krallıklarını işgal etmek için yapılan askeri planlar Yahudiye'de çıkan ayaklanma sebebiyle yarıda kaldı. Birinci Yahudi-Roma Savaşı, ^:13

İskenderiye kökenli ilk Mısır praefectusu, Dört İmparator Yılı boyunca vali olan ve sonunda MS 69 yılında İskenderiye'de Yahudi Savaşı'nın galibi olan general Vespasian'ı ^:13 Bu vali, Helenleşmiş Yahudi kökenliydi ve İskenderiyeli Philo ile akrabaydı. ^:13 Mısır tahıl hasadı Vespasian'ın tüm imparatorluk üzerinde kontrol sağlamasına yardımcı oldu. ^:13

Nero döneminden itibaren Roma Mısır'ı, bir asır süren bir refah döneminin tadını çıkardı. Yunanlar ve Yahudiler arasındaki dini çatışmalar, özellikle 70 yılında Kudüs'ün yıkılmasından sonra Yahudi din ve kültürünün merkezi haline gelen İskenderiye'de büyük sorunlara neden oldu.

Vespasian, Augustus'tan bu yana Mısır'a gelen ilk imparatordu.^:13 İskenderiye'de firavun olarak selamlandı; Büyük İskender'in Siwa Vahası Zeus-Ammon Kahinine hoş geldin diyen Vespasian, antik firavunlar gibi yaratıcı tanrı Amun'un (Zeus-Ammon) oğlu ve Serapis'in enkarnasyonu olarak ilan edildi. Ptolemaioslarla benzerlik gösterir. ^:13–14 Firavun rolünün eskiden beri yaptığı gibi Vespasian, ilahi olarak seçilmişliğini geleneksel yöntemlerle kör ve sakat bir adama tükürerek ve onu ayaklar altına alarak gösterdi ve böylece onu mucizevi bir şekilde iyileştirdiğini iddia etti. ^:14

114 yılında, Trajan döneminde (h. 98-117 İskenderiyeli Yahudiler arasında Kirene'de birinin kendini Mesih ilan etmesiyle bir isyan patlak verdi.^:14 O yılki ayaklanma yenilgiye uğradı, ancak 115 ile 117 arasında, orduların yokluğunda kırsalda bir isyan devam etti. ^:14Kiştuş Savaşı sırasında Yunan ve Mısırlı köylüler Yahudilerle çok şiddetli bir şekilde çatıştı. Yahudiler birçok eyalette ayaklanarak pagan halkı ve roma garnizonlarını katlettiler. Tapınaklara zarar verdiler, ayaklanmalar lejyonlar ve halk desteği ile bastırıldı ve İskenderiye Yahudi cemaatinin 3. yüzyıla kadar iyileşemeyen etkili bir şekilde yok edilmesiyle sonuçlandı. ^:14–15 Oxyrhynchus şehri ise tam tersine, isyandan zararsız kurtulmasını en az seksen yıl boyunca her yıl festivallerle kutladı. ^:15

Hadrian and Antinous
()

Bronze portrait head of Hadrian

Marble statue of
Osiris-Antinous

Trajan'ın halefi Hadrian (h. 117-138), 122'de yeni bir Apis boğasının kime ait olduğu sebebiylr bir Mısır isyanı başlatıldı; bu isyan kısa sürede bastırıldı.^:15 Hadrian, 130-131 yıllarında saraylılarla birlikte sekiz ila on ay boyunca Mısır'ı gezdi, bir Nil yolculuğuna çıktı, çölde aslan avladı ve şafak vakti Memnon Heykeli'ni ziyaret etti. ^:15 Hadrian, sevgilisi Antinous'un nehirde boğulduğu yerde Antinoöpolis şehrini kurdu; bu şehir polis Yunan vatandaşlık haklarına sahip bir şehir olarak, diğer polislere katıldı. Via Hadriana adı verilen yolu inşa ettirdi ve Antinoupolis'i Berenice Troglodytica adı verilen Kızıldeniz'deki limana bağladı. ^:15

139'da Antoninus Pius'un saltanatında (h. 138-161), Sotik döngüsü sona erdi, yani 1460 yıl sonra ilk kez Sirius'un heliacal yükselişi Mısır takviminin yeni yılı ile aynı zamana denk geldi.^:16İmparatorun sikkelerine bin yıllık anka kuşu simgesiy basılarakbeklenen iyi talih sembolize edildi. ^:16 Hükümdarlığının bir döneminde, Antoninus Pius İskenderiye'yi ziyaret etti ve yeni kapılar ve yeni bir hipodrom inşa ettirdi. Ancak 153 yılında İskenderiye'deki bir isyanda Mısır praefectusu öldürüldü. ^:16

Yıkıcı Antoninus Vebası Mısır'ı 165'ten 180'e kadar etkiledi; Kraliçeler Vadisi'ndeki arkeolojik kazılarda o zamana ait toplu mezarlar bulundu.^:17Yerli Mısırlıların 171'den itibaren bir isyanı, ancak 175'te, uzun süren çatışmalardan sonra bastırıldı. ^:17 Adını yerli "çobanlardan" alan bu " Greek: 'Boukóloi' , yaktı. "cattlemen") bir tarafından yönetildi ve Mısır'ın Roma garnizonunu mağlup etti. ^:17Roma Suriyesi valisi ve eski bir Mısır Praefectus'unun oğlu olan Avidius Cassius tarafından kontrol yeniden sağlandı, ardından o da 175 yılında imparator Marcus Aurelius'un (h. 161-180) öldüğü söylentileri üzerine kendisini imparator ilan etti. İmparatorluğu sadece kendi ordusu ve Mısır garnizonu tarafından tanındı. ^:17 İmparatorun Marcus Aurelius'un girişimiyle üzerine, Cassius tahttan indirildi ve üç aylık iktidarın ardından öldürüldü ve Marcus Aurelius 176 yılında Mısır'ı ziyaret ederek bölgedeki barışı yeniden sağladı. ^:17

Marcus Aurelius'un halefi Commodus (h. 176-192) üvey babasının Avidius Cassius'un ailesine karşı affını, hükümdarlığının başında ailenin hepsini öldürerek bozdu.^:17 Commodus'un intiharından sonra, Pertinax 1 Ocak 193'te imparator olarak atandı, ancak bu haber Mısır'a mart başında ulaştığında Pertinax çoktan öldürülmüştü bile; Mısır'ın bazı bölgelerine bununla ilgili haberler Mayıs ayı sonuna kadar ulaşmadı. ^:18, Aswan'da bir garnizonu ve Suriye'deki orduya komuta etmiş olan Pescennius Niger doğu lejyonları tarafından 193 Haziran'ında imparator ilan edildi. Batıdaki imparator Didius Julianus'u tanımadı,193 yılında Didius'un ölümü üzerine tahta geçen Septimus Severus, Pescennius'u mağlup etti ve onu idam ettirdi. Böylece Roma içindeki iç savaş son buldu.

Nemes ve kobra başlığıyla Caracalla'nın granit heykeli () )

Hadrian'ın rotasını takip eden Septimius Severus, 199–200 yıllarında Mısır'ı gezdi, Colossi of Memnon'u ziyaret etti ve heykellerin onarılmasını emretti. Muhtemelen gelir tahsilatını iyileştirmeyi amaçlayan bir dizi idari reform yapıldı, İskenderiye ve 200-201 yılında kurulan her nome için yeni bir boulē (yerel bir konsey veya senato) kuruldu.^:18

Caracalla (h. 198-217) , 212 Antoninianus Anayasası ile ile diğer eyaletlerde olduğu gibi tüm Mısırlılara Roma vatandaşlığı verdi. Sonuç olarak, birçok Mısırlı olmayı kabul etti, böylece daha fazla vatandaşlık hakkına sahip oldular. Ancak vatandaşlık hakları geçmiş yüzyıllara göre daha az değerliydi ve bir vergi yükü taşıyordu.^:19 Caracalla, babasının ölümünden kısa bir süre sonra kardeşini ve eş- augustusu Geta'yı ona karşı komplo kudukları gerekçesiyle nefsi müdafaa ve vatana ihanet suçlamasıyla öldürdü; bu mazeret ve imparatorun karakterinin diğer kusurları sebeiyle Caracalla 215'te Mısır'a geldiğinde halk onunla alay etti ve hakarete uğradı. Bu imparatoru çok kızdırdı. ^:19 İmparator, İskenderiye'nin karşılama heyetini katletti ve ordusunun şehri yağmalamasına izin verdi; Daha sonra Mısırlıların İskenderiye'ye girmesini yasakladı (dini veya ticari nedenler hariç) ve şehrin güvenliğini artırdı. ^:19

Macrinus (h. 217-218), Caracalla'ya suikast düzenledikten sonra gücü ele geçirdi ve yeni bir Mısır praefectusu atamasında teamülü bozarak Mısır'ı yönetmek için bir senatör gönderdi. Macrinus ve onun eş- augustusu Diadumenian'ın (r. 218) duyulmasından sonra İskenderiyeliler ayaklandılar, senatörü öldürdüler ve valiyi kovdular.^:20 İç savaşın galibi Elagabalus oldu(h. 218-222), onun öldürülmesinden sonra ise onun yerini Severus Alexander aldı. (h. 218-222) ancak Severus Alexander İskenderiye'yi ziyaret etmiş olsa da, bu ziyaret Mısır kaynaklarında pek yer almıyor. ^:20

Decius öldükten sonra, Trebonianus Gallus (h. 251-253) imparator olarak tanındı; 253'te bir Meroeden gelen bir elçi Philae'de olduğu oradaki kabartmada görülmüştür.^:22 Hem Trebonianus Gallus hem de Aemilianus (r. 253) İskenderiye'de kendi adlarına sikke bastırdı. ^:22Valerian (h. 253-260) ve oğlu Gallienus'un iktidarında (h. 253-268), imparatorluğun istikrarsızlığı, ve Sasani İmparatoru I.Şapur'a karşı Sasani İmparatorluğuyla yapılan (h. 240-270) 260 Edessa Muharebesi'nde savaş kesin bir şekilde kaybedildi ve Roma İmparatoru Valerian, Sasaniİ mparatoru tarafından esir alındı. . ^:22 Bu aşağılamadan sonra ordu takdir edilen kardeşler Quietus ve Macrianus'u h. 260-261) augusti ilan etti ; onlar Mısır'da da kabul görmüş imparatorlardı. ^:22–23 Onlar devrildiklerinde ise İskenderiyeler, yeni imparatorları olarak Mısır praefectusu olan Lucius Mussius Aemilianus'u ilan ettiler. ^:23 Aemilianus Thebaid'e saldıran Blemmyes'e karşı başarılar elde etti, ancak Ağustos 262'de İskenderiye harap oldu ve Aemilianus ve Gallienus'un taraftarları arasındaki sokak çatışmalarında şehir sakinlerinin üçte ikisi hayatını kaybetti; Aemilianus yenildi. ^:23

3. yüzyıl boyunca hem askeri hem de sivil bir dizi isyan oldu. 250'de Decius döneminde, Hristiyanlar yine zulüm gördü, ancak dinleri yayılmaya devam etti. 260'taki Mısır valisi Mussius Aemilianus, önce Gallienus'un yönetimi sırasında gaspçı olan Macriani'yi destekledi ve daha sonra 261'de kendisi gaspçı oldu, ancak Gallienus tarafından mağlup edildi.

Palmira İmparatorluğu'nun Roma'ya isyanı sırasında Mısır, Zenobia'nın egemenliğine girdi.^:23 Mısır Zenoba tarafından ele geçirildi ve Palmira Devleti Aurelian Onun kontrolü altında, Palmira devleti, Mısır'ı Aurelian ve onun kuvvetlerine karşı elinde tuttu. ancak ; sonunda Aurelian'ın halefi Probus (h. 276-282), 271'in sonunda Mısır'ı ele geçirdi. ^:23 Bununla birlikte,272 yılında İskenderiye ve Palmira Blemmyes bağlantıları olan Firmus adında bir İskenderiyelinin teşvikiyle tekrar isyan etti. Aurelian İskenderiye'yi kuşattı ve Firmus kendini öldürdü ^:23Aurelian'ın halefi Marcus Claudius Racitus ve onun kardeşi Florianus, Mısır ordusunun desteğiyle Probus tarafından devrildi. Blemmyes, Yukarı Mısır'a akınlarla Coptos ve Ptolemais'e saldırdı; Probus onları yendi. ^:23

Diocletian tarafından dikilmiş bir anıt .h. 284-305 ) bir mozaikte temsil edilmektedir.

Geç dönem Roma Mısır'ı (4. – 7. yüzyıllar)

Coptos şehri 293'te isyan etti ve Augustus Diocletianus'un sezarı (küçük eş-imparator) ve gelecekteki halefi Galerius tarafından yerle bir edildi. (h. 293-311).^:24 Diocletian'ın reformları, imparatorluğu daha çok sayıda eyalete böldü; Eyaletler on üç ve psikoposluklar da dört olarak gruplandırıldı. ^:23Eski Mısır eyaleti ile bölündü eyalet haline getirldi. 297'de Mısır'da maliye ve vergi reformları uygulandı ve Mısır para birimi, imparatorluğun para birimiyle uyumlu hale getirildi. ^:23–24Praefectus Aegypti'nin rolü, bir praeses - bir sivil vali - ve bir askeri dux arasındaydı ^:24

297'de bir isyan başlattı ve yardımıyla kendisini imparator yaptı.^:24Diocletian, sekiz aylık bir kuşatmadan sonra İskenderiye'yi onlardan aldı ve İskenderiye Serapeum'unda onuruna ^:24 Diocletian daha sonra Mısır'dan Philae'ye kadar seyahat etti ve bu olay için yeni taklar inşa edildi. ^:24 Diocletian'ın 298 yılında Panopolis'i de ziyaret ettiği bilinmektedir. ^:24 Diocletian'ın 302'de Mısır'a yaptığı ikinci ziyaret İskenderiye'ye ekmek dağıtılmasını ve Maniheizm'in taraftarlarına karşı alınan önlemleri içeriyordu; Ertesi yıl, Diocletian Hristiyanlığa karşı ^:24'un ve 310'da döneminde yoğunlaştı. ^:24 311 yılında kıdemli imparator Galerius tarafından yayınlanan ^:24

4. yüzyıldan kalma, Büyük İskender'in kenarlıklı Zeus-Ammon olarak tasvir edildiği kolye ucu (Walters Sanat Müzesi )

313 yılında Licinius (h. 308-324) ve Büyük Konstantin (h. 306-337) rakiplerini ortadan kaldırdı ve, Roma Fermanı'nı yayınlayarak, Hristiyanlığın Romalıların diğer dinleri arasında resmi olarak tanınmasını sağladı.^:26:26Eski ünlü asker Büyük Pachomius 313'te Hristiyanlığa geçti ve vaftiz edildi. ^:26 Konstantin, Oxyrhynchus'ta bir imparatorluk resepsiyonu için hazırlıklar yapıldığı için 325 yılında Mısır'a bir ziyaret planlamış olabilir, ancak bu planlar Hristiyan Birinci İznik Konseyinin çağrısı ile engellenecekti ^:27, Hristiyan Kilisesi'nin çoğunu Mısırlı piskopos Arius tarafından desteklenen Arianizm'e karşı ve başka bir Mısırlı piskopos İskenderiye Athanasius'un doktrinleri lehine birleştirdi. ^:27 330 yılında, Hristiyan keşiş Macarius Scetis'te (Wadi El Natrun) manastırını kurdu. ^:27

24 Şubat 391'de İmparator Theodosius(h. 379-395), kendisi ve eş-augustisinin (kayınbiraderi Valentinian II (h. 375-392) ve kendi oğlu Arcadius 'un adıyla(h. 383-408 )) Roma'nın praefectus urbi'sine hitaben bir kararname ile imparatorluk genelinde tapınaklarda kurban ve ibadetleri yasakladı.^:29 16 Haziran'da Theodosius ve imparatorluk ortakları, Mısır valisine özellikle İskenderiye ve Mısır için tapınak ibadeti ve kurban yasağını yeniden yayımladı. ^:29

Tarihinin Golenischev papirüsünden 6 verso, Serapis büstüyle Serapeum'un tepesinde muzaffer bir şekilde durduğunu gösteriyor.

Bir tapınağı kiliseye çevirmeye çalışarak ve Hristiyan kalıntılarının keşfini sahneleyerek isyanları kışkırtan İskenderiyeli piskopos Theophilus, paganlara arasında huzursuzluk yarattı.^:29 Bu gerginlik sokaklara taşındı ve paganlar, başlarında filozof Olympius ile Serapeum'a sığınmak zorunda kaldılar. ^:29 Theophilus'a sadık Hristiyan kalabalık Serapeum'u yağmaladı ve nihayetinde tapınakVaftizci Yahya'ya bir kilise olarak yeniden adandı. ^:29 Serapeum'u da (Abu Qir) aynı anda yağmalanarak önce bir manastır, ardından adanmış bir kilise haline geldi. ^:29 ve İskenderiyeli şair Claudian dini hoşgörü için sırasıyla Konstantinopolis ve Roma'ya giderek Mısır'dan kaçtılar.^:30

Arcadius'un oğlu ve halefi II.Theodosius'un uzun saltanatı (402-450 ) İskenderiyeli piskopos Kiril'in yarattığı huzursuzluğa şahit oldu; Kiril,Konstantinopolis piskoposu Nestorius'un Tanrı'nın Annesi (Theotokos) unvanıyla ilgili öğretilerine karşı çıktı.^:30 tarafından desteklenen Kiril destekçileri galip geldi ve 431 Efes Konseyi'nde suçlanan Nestorius, 435'te Batı Çölü'ndeki Kharga Vahasına sürüldü.

Blemmyes, Roma Mısırına saldırmaya devam etti. 451 yılında, imparator Marcian (h. 450-457), Blemmyes ile Philae'deki tapınağın yıllık olarak kullanılmasına ve tapınakların kült heykellerini kehanet amacıyla kullanmalarına (ve geri dönmelerine) izin veren bir barış anlaşması imzaladı. ^:31

Ancak Marcian, 451'de Kadıköy Konseyini topladı, Efes İkinci Konseyinin kararlarını bozdu, Dioscorus'u kınadı ve onu sürgüne gönderdi.^:31Kıpti Kilisesi ile arasında ortaya çıkan ve kalıcı ayrılık bu zamandan kalmadır. ^:31Proterius, Dioscorus'un yerine piskopos olarak atandı. ^:32İskenderiyeliler, Marcian'ın halefi I.Leo'nun tahta çıktığını duyduklarında, nefret edilen Proterius'u parçalara ayırdılar ve onun yerine kendi adayları olan getirdiler, ki bunların seçimi ne Leo ne de halefi ve damadı Zeno tarafından tanınmadı. ^:32 Leo'nun kayınbiraderi Basiliscus, 475'te Zeno'nun tahtını ele geçirdiğinde, onun monofizitizmi İskenderiye ile doğu imparatorluk başkenti arasındaki ilişkilerde bir normalleşme sağladı, ancak ertesi yıl Zeno'nun Konstantinopolis'i ele geçirmesi düşmanlığı yeniden başlattı. ^:32 Zeno'nun Roma, Konstantinopolis ve İskenderiye arasındaki ilişkileri onarma girişimi Roma piskoposu tarafından aforozuyla sonuçlandı. ^:32

Venedik'teki San Marco Bazilikası'ndaki Mısır porfir başı olan Carmagnola, I. Justinian'ı temsil ettiği sanılıyor

Sasani İmparatorluğu, I. Anastasius (h. 491-518), zamanında Nil Delta'sını ele geçirdi. Ancak Sasani ordusu İskenderiye'yi ele geçiremedikten ve önemli kazanımlar elde edemedikten sonra geri çekildi.^:32 6. yüzyılın başlarında ve I.Justin (h. 518-527), zamanında Blemmyes tekrar Yukarı Mısır'a saldırdı. ^:32 Justin'in halefi I. Justinianus (h. 527-565) ve karısı augusta Theodora Hristiyanlaştırmaya çalıştılar; Justinian'ın rahipleri diofizitizmi desteklediler, ancak Noba imparatoriçenin rahipleri tarafından Kıpti Kilisesi'nin monofizitizmini benimsemeye ikna edildi. ^:32 Hristiyanlaşarak543'te pagan Blemmyes'i fethetmek,Philae'nin kült heykellerine (Konstantinopolis'e gönderilen) el koymak, tapınağı kapatmak ve rahipliği kapatmak için gönderilen General Narses komutasındaki Roma ordusuna yardım ettiler. ^:32 577'de Justinianus'un halefi II. Justin (h. 565-574) ve II. Tiberius'un hükümdarlığının başlangıcında (h. 574-582), Philae'deki savunmaların Blemmyes'in saldırılarını püskürtmek için yeniden inşa edilmesi gerekiyordu. ^:33

565 yılında Yakın Doğu'nun, Bizans Mısırı'nı ve komşularını gösteren bir haritası.

Büyük Konstantin hükümdarlığı sırasında Konstantinopolis Roma İmparatorluğu için yeni bir başkent olarak kuruldu ve 4. yüzyıl boyunca imparatorluk ikiye bölündü, Mısır kendisini başkenti Konstantinopolis olan Doğu İmparatorluğu'nda buldu. Latince Mısır'da hiçbir zaman iyi yerleşmemişti. Yunanca hükûmetin ve bilimin egemen dili olmaya devam ederek etkisini göstermeye devam edecekti. Tarihsel olarak Bizans İmparatorluğu olarak bilinen Doğu Roma İmparatorluğu, 5. ve 6. yüzyıllarda, kendisini yavaş yavaş, kültürü pagan geçmişinden önemli ölçüde farklı olan tamamen Hristiyan bir devlete dönüştürdü.

Doğu Roma İmparatorluğu, eski Græco-Roma dünyasıyla bağlarının azalmasıyla birlikte giderek daha fazla Doğu ülkelerinden etkilenir hale geldi. Yunan yerel yönetim sistemi artık tamamen ortadan kalkmıştı. Yeni Yunan-Bizans isimleriyle unvanlar ve makamlar, varlıklı toprak sahibi ailelerde neredeyse kalıtsaldı. İmparatorluğun ikinci şehri İskenderiye, dinsel tartışma ve çatışmaların merkezi olmaya devam etti.

Mısır yine de imparatorluk için tarım ve imalat ihtiyaçlarının çoğunu karşılayan ve önemli bir bilim merkezi olmaya devam eden önemli bir ekonomik merkez olmaya devam etti. Bizans İmparatorluğu'nun ve Akdeniz'in ihtiyaçlarını da karşılamaya devam etti. Justinianus hükümdarlığı (527 – 565) döneminde Bizans Roma'yı ve İtalya'nın çoğunu barbarlardan geri aldı, ancak bu seferler imparatorluğun doğu tarafını savunmasız bıraktı. İmparatorluğun tahıl ambarı artık korumadan yoksundu.

1897'de San Prisco'daki bir Roma nekropolünde bulunan Mısır kaymaktaşı Augustus dönemine ait krater () )

Sasani İstilası (MS 619)

Bizans İmparatorluğu daha sonra 629 yılında İmparator Heraklius döneminde Suriye, Filistin ve Mısır'ı Sasaniler'den geri aldı.

MS 618 veya 619'da başlayan Sasanilerin Mısır'ı fethi, Bizans'a karşı Bizans-Pers Savaşları'ndaki son Sasani zaferlerinden biriydi. 619'dan 628'e kadar , önceki (çok daha uzun) zaman Ahamenişler döneminde kaldı. II. Hüsrev Parvêz , İmparator Maurice'in (582-602) suikastına misilleme olarak bu savaşı başlattı ve Kudüs (614) ve İskenderiye'nin (619) fetihleriyle sonuçlanan bir dizi başarıya imza attı.

622 baharında İmparator Herakleios tarafından başlatılan Bizans karşı saldırısı durumu değiştirdi ve 25 Şubat 628'de Hüsrev'in yenilgisiyle savaş sona erdi. Mısırlılar, Konstantinopolis'teki imparatoru sevmiyorlardı ve Sasanilere çok az direniyorlardı. Eylül ayına kadar hüküm süren Hüsrev'in oğlu ve veliahtı II.Kubad Šêrôe (Šêrôy), Sasaniler tarafından fethedilen bölgeleri Doğu Roma İmparatorluğu'na iade eden bir barış anlaşması imzaladı.

Sasani fethi, Miafizitçiliğin Mısır'da yeniden ortaya çıkmasına izin verdi ve imparatorluk yönetimi 629'da İmparator Herakleios tarafından yeniden kurulduğunda, Miafizliler zulüm gördü ve ataları kovuldu. Dolayısıyla Mısır, yeni bir savaş çıktığında İmparatorluktan hem dini hem de politik bir yabancılaşmış durumundaydı.

Arap-İslam fethi (MS 639-646)

Araplar, Mısır ve Suriye'yi Bizanslılardan fethettikten sonra 650 yılında Akdeniz ve çevresi.

Amr Ibn Al-Aas liderliğindeki 4000 kişilik Arap ordusu, İslamiyeti batıya yaymak için Muhammed'in halefi Halife Ömer tarafından gönderildi. Araplar Aralık 639'da Filistin'den Mısır'a geçtiler ve hızla Nil Deltası'na doğru ilerlediler. İmparatorluk garnizonları, bir yıl veya daha uzun süre başarılı bir şekilde dayandıkları surlarla çevrili kasabalara çekildi.

Araplar takviye birlik gönderdiler ve Nisan 641'de İskenderiye'yi kuşatarak ele geçirdiler. Bizanslılar, Mısır'ı geri almak amacıyla bir filo kurdular ve 645'te İskenderiye'yi geri kazandılar. Müslümanlar 646'da şehri yeniden ele geçirerek Mısır'ın fethini tamamladılar. İmparatorluk filosu ile 40.000 sivil Konstantinopolis'e tahliye edildi. Böylece Mısır üzerindeki 975 yıllık Greko-Romen egemenliği sona erdi.

Fotoğraf Galerisi

• Bir Adamın Mumya Maskesi, MS 1. yüzyılın başları, 72.57, Brooklyn Müzesi
• 3. veya 4. yüzyıldan kalma )
• 1. yüzyıl ortaya çıkarıldı.
• Roma generali olarak Horus'un 2. yüzyıl heykelciği (Louvre)
• Romalı asker olarak Horus'un 1. – 4. yüzyıl heykelciği (Louvre)
• 2. yüzyıl İsis-Afrodit heykelciği (Metropolitan Sanat Müzesi)
• Aşağı Mısır'dan (Louvre) 2. yüzyıla ait İsis-Afrodit heykelciği
• 1. – 4. yüzyıl İsis laktanlarının heykelciği (Louvre)
• Isis laktanlar : Ana tanrıça Harpocrates'i emziriyor ()
• 1. / 2. yüzyıl Anubis heykeli ()
• Anubis'in 2. / 3. yüzyıl mozaiği ()
• 6. veya 7. yüzyıl Hristiyan kumtaşı mezar steli ()
• 6. veya 7. yüzyıl Hristiyan kumtaşı stelası ()
• 6. veya 7. yüzyıl Hristiyan kumtaşı ()
• Mısır Eyaletini kutlayan Hadrian parası, c. 135. Ön yüzde Mısır, Hathor'un koltuğunu tutan uzanmış bir kadın olarak kişileştirilmiştir. Sol dirseği bir sepet tahıl ayaklarının dibindeki sütunun üzerinde duruyor.
• Zenobia parası, unvanını Mısır Kraliçesi () olarak bildiriyor ve taçlı ve bol dökümlü büstü bir hilal üzerinde gösteriyor. Ön yüzde sağ elinde bir patera ve sol elinde bir asa tutan ayakta duran Ivno Regina () figürünün ayaklarında bir tavus kuşu ve solunda parlak bir yıldız var.

Konuyla ilgili yayınlar

• • Angold, Michael. 2001. Byzantium : the bridge from antiquity to the Middle Ages. 1st US Edition. New York : St. Martin's Press
  • Bowman, Alan Keir. 1996. Egypt After the Pharaohs: 332 BC–AD 642; From Alexander to the Arab Conquest. 2nd ed. Berkeley: University of California Press
  • Bowman, Alan K. and Dominic Rathbone. “Cities and Administration in Roman Egypt.” The Journal of Roman Studies 82 (1992): 107–127. Database on-line. JSTOR, GALILEO; accessed October 27, 2008
  • Chauveau, Michel. 2000. Egypt in the Age of Cleopatra: History and Society under the Ptolemies. Translated by David Lorton. Ithaca: Cornell University Press
  • El-Abbadi, M.A. H. “The Gerousia in Roman Egypt.” The Journal of Egyptian Archaeology 50 (December 1964): 164–169. Database on-line. JSTOR, GALILEO; accessed October 27, 2008.
  • Ellis, Simon P. 1992. Graeco-Roman Egypt. Shire Egyptology 17, ser. ed. Barbara G. Adams. Aylesbury: Shire Publications Ltd.
  • Hill, John E. 2003. "Annotated Translation of the Chapter on the Western Regions according to the Hou Hanshu." 2nd Draft Edition. [1] 26 Nisan 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
  • Hill, John E. 2004. The Peoples of the West from the Weilue 魏略 by Yu Huan 魚豢: A Third Century Chinese Account Composed between 239 and 265 CE Draft annotated English translation. [2] 23 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
  • Hölbl, Günther. 2001. A History of the Ptolemaic Empire. Translated by Tina Saavedra. London: Routledge Ltd.
  • Lloyd, Alan Brian. 2000. "The Ptolemaic Period (332–30 BC)". In The Oxford History of Ancient Egypt, edited by Ian Shaw. Oxford and New York: Oxford University Press. 395–421
  • Peacock, David. 2000. "The Roman Period (30 BC–AD 311)". In The Oxford History of Ancient Egypt, edited by Ian Shaw. Oxford and New York: Oxford University Press. 422–445
  • Riggs, Christina, ed. (2012). The Oxford Handbook of Roman Egypt. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-957145-1.
  • Rowlandson, Jane. 1996. Landowners and Tenants in Roman Egypt: The social relations of agriculture in the Oxyrhynchite nome. Oxford University Press
  • Rowlandson, Jane. 1998. (ed) Women and Society in Greek and Roman Egypt: A Sourcebook. Cambridge University Press.
  • Sippel, Benjamin. 2020. Gottesdiener und Kamelzüchter: Das Alltags- und Sozialleben der Sobek-Priester im kaiserzeitlichen Fayum. Wiesbaden: Harrassowitz (Philippika 144). ISBN 978-3-447-11485-1.

Kaynakça

1. ^ ^{a b} . TheTorah.com. 2017. 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2019. 
2. ^ Ancient Egypt: From Prehistory to the Islamic Conquest (İngilizce). Britannica Educational Publishing. 1 Nisan 2010. ISBN . 29 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
3. ^ The Inheritance of Rome: A History of Europe from 400 to 1000 (İngilizce). Penguin UK. 29 Ocak 2009. ISBN . 9 Aralık 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
4. ^ ^{a b c d e} Spawforth, Antony; Eidinow, Esther, (Ed.) (2012), "Egypt: Roman", The Oxford Classical Dictionary, 4th (İngilizce), Oxford University Press, doi:10.1093/acref/9780199545568.001.0001, ISBN , 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 30 Aralık 2020  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
5. ^ ^{a b} "Egypt", The Oxford Dictionary of Late Antiquity, online (İngilizce), Oxford University Press, 2018, doi:10.1093/acref/9780198662778.001.0001, ISBN , 15 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 30 Aralık 2020  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
6. ^ ^{a b c d e f} Riggs, Christina, (Ed.) (2012). Government, Taxation, and Law. The Oxford Handbook of Roman Egypt. online (İngilizce). doi:10.1093/oxfordhb/9780199571451.001.0001. ISBN . 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
7. ^ ^{a b c d e f g h i} Riggs, Christina, (Ed.) (2012). The Roman Army in Egypt. The Oxford Handbook of Roman Egypt. online (İngilizce). Oxford University Press. doi:10.1093/oxfordhb/9780199571451.001.0001. ISBN . 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
8. ^ "2. The Army and the Province". Soldier and Society in Roman Egypt: A Social History (İngilizce). London and New York: Routledge. 2002. ss. 13-39. ISBN . 20 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
9. ^ Turner (1975). "Oxyrhynchus and Rome". . 79: 1-24 [p. 3]. doi:10.2307/311126. 
10. ^ Alston (1997). "Philo's In Flaccum: Ethnicity and Social Space in Roman Alexandria". Greece and Rome. Second Series. 44 (2): 165-175 [p. 166]. doi:10.1093/gr/44.2.165. 
11. ^ "Greco-Roman Egypt: Fact or Fiction?". On Government and Law in Roman Egypt. Atlanta: Scholars Press. 1995. s. 145. 
12. ^ Bell (1922). "Hellenic Culture in Egypt". . 8 (3/4): 139-155 [p. 148]. doi:10.2307/3853691. 
13. ^ Bell, p.148
14. ^ Lewis, p.141
15. ^ The Roman Citizenship. Oxford: Clarendon Press. 1973. s. 391. 
16. ^ ^{a b} Turner (1952). "Roman Oxyrhynchus". . 38: 78-93 [p. 84]. doi:10.1177/030751335203800110. 
17. ^ Alexandrian Citizenship During the Roman Principate. Atlanta: Scholars Press. 1991. s. 31. 
18. ^ Delia, pp.31–32
19. ^ Delia, p.32
20. ^ Riggs, Christina, (Ed.) (2012). "Between Water and Sand: Agriculture and Husbandry". The Oxford Handbook of Roman Egypt. online (İngilizce). doi:10.1093/oxfordhb/9780199571451.013.0003. ISBN . Erişim tarihi: 20 Şubat 2021. 
21. ^ ^{a b} History of Civilizations of Central Asia (İngilizce). Motilal Banarsidass Publ. s. 326. ISBN . 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "AHH326" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
22. ^ Coinage in Roman Egypt: The Hoard Evidence. Aarhus University Press. 2004. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ekim 2022. 
23. ^ "Serapis coin". 3 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
24. ^ "Trajan was, in fact, quite active in Egypt. Separate scenes of Domitian and Trajan making offerings to the gods appear on reliefs on the propylon of the Temple of Hathor at Dendera. There are cartouches of Domitian and Trajan on the column shafts of the Temple of Knum at Esna, and on the exterior a frieze text mentions Domitian, Trajan, and Hadrian" Sage and Emperor: Plutarch, Greek Intellectuals, and Roman Power in the Time of Trajan (98-117 A.D.) (İngilizce). Leuven University Press. 2002. s. 75. ISBN . 20 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
25. ^ ^{a b} Riggs, Christina, (Ed.) (2012). Classical Architecture. The Oxford Handbook of Roman Egypt. online (İngilizce). Oxford University Press. doi:10.1093/oxfordhb/9780199571451.001.0001. ISBN . 27 Ocak 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Ocak 2021. 
26. ^ ^{a b c} Davis, Thomas W.; Pettegrew, David K., (Ed.) (2019), "Archaeology of Early Christianity in Egypt", The Oxford Handbook of Early Christian Archaeology (İngilizce), Oxford University Press, ss. 664-684, doi:10.1093/oxfordhb/9780199369041.013.21, ISBN , 16 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 7 Şubat 2021  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
27. ^ ^{a b c d e} Riggs, Christina, (Ed.) (2012). The Imperial Cult in Egypt. The Oxford Handbook of Roman Egypt. online (İngilizce). Oxford University Press. ss. 84-101. doi:10.1093/oxfordhb/9780199571451.013.0007. Erişim tarihi: 22 Ocak 2021. 
28. ^ ^{a b c d} "A Successful Ruler and Imperial Cult", A Companion to Greco‐Roman and Late Antique Egypt, 1st (İngilizce), Wiley, 2019, ss. 429-438, doi:10.1002/9781118428429.ch27, ISBN , erişim tarihi: 31 Ocak 2021  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
29. ^ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z} Petry, Carl F., (Ed.) (1998). "Egypt under Roman rule: the legacy of ancient Egypt". Islamic Egypt 640–1517. The Cambridge History of Egypt. 1. 1. Cambridge University Press. ss. 1-33. doi:10.1017/chol9780521471374.002. ISBN . Erişim tarihi: 26 Ocak 2021. 
30. ^ ^{a b c} "New Deities and New Habits", A Companion to Greco‐Roman and Late Antique Egypt, 1st (İngilizce), Wiley, 2019, ss. 439-447, doi:10.1002/9781118428429.ch28, ISBN , erişim tarihi: 31 Ocak 2021  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
31. ^ Gottesdiener und Kamelzüchter: Das Alltags- und Sozialleben der Sobek-Priester im kaiserzeitlichen Fayum. Wiesbaden: Harrassowitz. 2020. ss. 52-58; 208-227. ISBN . 
32. ^ ^{a b c d} "Cults, Creeds, and Clergy in a Multicultural Context", A Companion to Greco‐Roman and Late Antique Egypt, 1st (İngilizce), Wiley, 2019, ss. 405-427, doi:10.1002/9781118428429.ch26, ISBN , erişim tarihi: 31 Ocak 2021  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
33. ^ Minas-Nerpel, Martina; Pfeiffer, Stefan, (Ed.) (2010), "9. Galba's Cartouches at Ain Birbiyeh", Tradition and Transformation. Egypt under Roman Rule. Proceedings of the International Conference, Hildesheim, Roemer- and Pelizaeus-Museum, 3–6 July 2008, BRILL, ss. 181-201, doi:10.1163/ej.9789004183353.i-508.38, ISBN , erişim tarihi: 11 Şubat 2021  Birden fazla editör-name-list parameters kullanıldı (); r |ad1= eksik |soyadı1= ()
34. ^ Christianity in the Later Roman Empire: A Sourcebook (İngilizce). Bloomsbury Academic. 2015. s. 148. ISBN . 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
35. ^ The Egyptian Hermes: A Historical Approach to the Late Pagan Mind (İngilizce). Princeton University Press. 1993. s. 183. ISBN . 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
36. ^ . Last Statues of Antiquity (LSA Database), University of Oxford. 2012. 24 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
37. ^ Byzantium and the Early Islamic Conquests. Cambridge University Press. 1992. s. 67. ISBN . 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 

Dış bağlantılar

• Mısır Eyaleti Ayrıntılı Haritası 3 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .